ویکینبشته
fawikisource
https://fa.wikisource.org/wiki/%D8%B5%D9%81%D8%AD%D9%87%D9%94_%D8%A7%D8%B5%D9%84%DB%8C
MediaWiki 1.39.0-wmf.22
first-letter
مدیا
ویژه
بحث
کاربر
بحث کاربر
ویکینبشته
بحث ویکینبشته
پرونده
بحث پرونده
مدیاویکی
بحث مدیاویکی
الگو
بحث الگو
راهنما
بحث راهنما
رده
بحث رده
درگاه
بحث درگاه
پدیدآورنده
بحث پدیدآورنده
برگه
گفتگوی برگه
فهرست
گفتگوی فهرست
TimedText
TimedText talk
پودمان
بحث پودمان
ابزار
بحث ابزار
توضیحات ابزار
بحث توضیحات ابزار
برگه:شرح حال رجال ایران در قرن ۱۲ و۱۳ و ۱۴ هجری، جلد ۱.pdf/۸۰
104
61066
190239
190238
2022-07-28T10:47:06Z
Pedram.salehpoor
239
proofread-page
text/x-wiki
<noinclude><pagequality level="2" user="Yoosef Pooranvary" />{{سصم|'''رجال ایران'''|{{خطکش|margin_tb=0.7em}}|'''۷۷'''}}</noinclude><section begin="p80-1"/>مسلک مذهبی شیخی است که شصت و یا هفتاد سال قبل از این در شیراز بوجود آمد<ref>مذهب شیخیه در شیراز بوجود نیامده است.</ref> شیخیها
که امروزه شمارهشان نسبة زیاد است بر سر یک موضوع با شیعههای ایران اختلاف دارند و
آن چگونگی زندگی امام دوازدهم یعنی مهدی میباشد عقیده شیخی یکی از عقاید پنهانی
است که در نتیجه فساد طبقه آخوندها بطوریکه در سطور پیش گذشت در ایران پدیدار شده
است. دیگر از عقائدی که ایجادش نتیجه فساد عقیده آخوندها است عقیده صوفی میباشد
که خیلی قدیمیتر از شیخی است».
در سنگ روی قبر شیخ احمد احسائی مؤسس فرقه شیخیه چنین منقور است:
{{شعر}}{{ب|وفت علی الکریم بغیر زاد|من الحسنات والقلب السلیم}}
{{ب|و حمل زاد اقبح کل شبی|اذا کان الوفود علی الکریم}}{{پایان شعر}}
<section end="p80-1"/>
<section begin="p80-2"/>{{تیترتوکار|احمد}}سید احمد رضوی معروف بادیب پیشاوری خاتمه فضلاء این عصر و استاد
اساتید که در فنون ادب و عربیت و حفظ اشعار و نحو و لغت و حکمت و
ریاضیات و حسن خط در این اواخر باحاطه و تبحر او کمتر کسی دیده شده بود وی در ۱۲۶۰
متولد و در سوم صفر هزار و سیصد و چهل و نه
(۱۳۴۹ ق.) در سن قریب به نود سال در تهران
در منزل مرحوم علیرضا قرهگزلو بهاءالملک
که در سنین اواخر عمر در آنجا اقامت داشت
درگذشت مرحوم ادیب در تمام عمر مجرد
میزیسته و تأهل اختیار نکرده بود آن مرحوم
معروف بود بسوء خلق و کم کسی طاقت
مصاحبت او را داشت لکن با کسانیکه مأنوس
و دوست بود کمتر سوء خلق خود را بروز
میداد وی دیوان شعری دارد بفارسی و اشعار
او بسیار فاضلانه و استادانه است و آن اگر چه
شاید بسیار روان و ناشی از طبع شاعرانه و
مؤسس بر عواطف و غزل و تشبیب یا عرفان و
اذواق و مواجید نیست ولی چنانکه گفتیم بسیار
فاضلانه و فصیح و بلیغ و متمایل بزهد و گوشهگیری
از دنیاست تقریباً از جنس و طرز اشعار
ابوالعلاء معری است.
شادروان ادیب پیشاوری مردی بود وارسته – گوشهگیر – کممراوده – کممعاشرت –
تند و بسیار صریحاللهجه. اکثر فضلاء و اعیان بواسطه فضل – بینظری و استغنای طبعش بوی
ارادت داشتند. یکی از روزها در جائی با وثوقالدوله (حسن وثوق) مشغول به صحبت بود
وثوق الدوله بوی میگوید که هندوستان با آن جمعیت زیاد چطور شد که یک مشت انگلیسی آمدند
و تمام آنجا را گرفته و برای خود تصاحب نمودند (این صحبت در ایام بستن قرارداد کذائی<section end="p80-2"/><noinclude>
{{خطکش-پانویس-کوچک}}</noinclude>
2kni2psoe2d9v9aq30s84h1jyxdj6ic