Վիքիդարան hywikisource https://hy.wikisource.org/wiki/%D4%B3%D5%AC%D5%AD%D5%A1%D5%BE%D5%B8%D6%80_%D5%A7%D5%BB MediaWiki 1.39.0-wmf.23 first-letter Մեդիա Սպասարկող Քննարկում Մասնակից Մասնակցի քննարկում Վիքիդարան Վիքիդարանի քննարկում Պատկեր Պատկերի քննարկում MediaWiki MediaWiki քննարկում Կաղապար Կաղապարի քննարկում Օգնություն Օգնության քննարկում Կատեգորիա Կատեգորիայի քննարկում Հեղինակ Հեղինակի քննարկում Պորտալ Պորտալի քննարկում Էջ Էջի քննարկում Ինդեքս Ինդեքսի քննարկում TimedText TimedText talk Մոդուլ Մոդուլի քննարկում Gadget Gadget talk Gadget definition Gadget definition talk 3 42107 345746 100051 2022-08-05T03:38:21Z Kwamikagami 6699 /* Deutch */ Նոր բաժին wikitext text/x-wiki ==Ողջույն== '''Բարի՜ գալուստ։''' [[Պատկեր:Carl Spitzweg 021-detail.jpg|200px|աջից]] Բարի գալուստ [[Վիքիդարան:Էությունը|Հայերեն Վիքիդարան]]։ Համայնքի խմբագիրների անունից ողջունում ենք Ձեզ։ Հուսով ենք, որ Ձեզ դուր կգա այստեղ, կդառնաք Հայերեն Վիքիդարանի [[Վիքիդարան:Խորհրդարան|հանրության]] անդամ ու կօգնեք մեզ միասին զարգացնել ազատ գրադարանը։ Խնդրում ենք ծանոթանալ [[Օգնություն:Գլխացանկ|Օգնության]] բաժնին։ Խնդրում ենք նաև չմոռանալ ստորագրել ձեր մեկնաբանություններում և քննարկման էջերում՝ ավելացնելով 4 թիլդաներից (<nowiki>~~~~</nowiki>) կազմված նշանագիրը։ Սա ավտոմատ կերպով մեկնաբանության վերջում կավելացնի մեկնաբանության ժամանակը և հղում դեպի Ձեր մասնակցի էջը։ Հարցերի դեպքում մի՛ հապաղեք կապվել ինձ հետ {{#if:|[[Մասնակցի քննարկում:{{{1}}}|իմ քննարկման էջում]]}} կամ դիմել հանրությանը [[Վիքիդարան:Խորհրդարան|խորհրդարանի]] էջում։ Հարգանքներով՝ [[Մասնակից:Voskanyan|Voskanyan]] ([[Մասնակցի քննարկում:Voskanyan|քննարկում]]) 13:09, 15 Մարտի 2016 (UTC) {{#if:|{{{1}}}}} <div style="text-align: center;"> '''Այս ամիս սրբագրում ենք [[Ինդեքս:Yazidis in Nagorno-Karabakh War.djvu|Ազիզ Թամոյանի]] «Եզդի ժողովրդի մասնակցությունը Ղարաբաղյան պատերազմում» ստեղծագործությունը։ Միացե՜ք մեզ։''' </div> == Deutch == Եթե ցանկանում եք, ես կարող եմ ստուգել [Ինդեքս:Խաչատուր Աբովյան, Երկեր, հատոր 6.djvu]-ի գերմանական հատվածները: Բայց ես որակավորված չեմ հայերենի համար. դուք ստիպված կլինեք դա անել: [[Մասնակից:Kwamikagami|Kwamikagami]] ([[Մասնակցի քննարկում:Kwamikagami|քննարկում]]) 03:38, 5 Օգոստոսի 2022 (UTC) hrr2xsu63qx6sbr272lvanq14p6td27 3 46244 345745 110976 2022-08-05T03:38:07Z Kwamikagami 6699 /* Deutch */ Նոր բաժին wikitext text/x-wiki ==Ողջույն== '''Բարի՜ գալուստ։''' [[Պատկեր:Carl Spitzweg 021-detail.jpg|200px|աջից]] Բարի գալուստ [[Վիքիդարան:Էությունը|Հայերեն Վիքիդարան]]։ Համայնքի խմբագիրների անունից ողջունում ենք Ձեզ։ Հուսով ենք, որ Ձեզ դուր կգա այստեղ, կդառնաք Հայերեն Վիքիդարանի [[Վիքիդարան:Խորհրդարան|հանրության]] անդամ ու կօգնեք մեզ միասին զարգացնել ազատ գրադարանը։ Խնդրում ենք ծանոթանալ [[Օգնություն:Գլխացանկ|Օգնության]] բաժնին։ Խնդրում ենք նաև չմոռանալ ստորագրել ձեր մեկնաբանություններում և քննարկման էջերում՝ ավելացնելով 4 թիլդաներից (<nowiki>~~~~</nowiki>) կազմված նշանագիրը։ Սա ավտոմատ կերպով մեկնաբանության վերջում կավելացնի մեկնաբանության ժամանակը և հղում դեպի Ձեր մասնակցի էջը։ Հարցերի դեպքում մի՛ հապաղեք կապվել ինձ հետ {{#if:|[[Մասնակցի քննարկում:{{{1}}}|իմ քննարկման էջում]]}} կամ դիմել հանրությանը [[Վիքիդարան:Խորհրդարան|խորհրդարանի]] էջում։ Հարգանքներով՝ [[Մասնակից:Lilitik22|Lilitik22]] ([[Մասնակցի քննարկում:Lilitik22|քննարկում]]) 07:30, 4 Հոկտեմբերի 2016 (UTC) {{#if:|{{{1}}}}} == Deutch == Եթե ցանկանում եք, ես կարող եմ ստուգել [Ինդեքս:Խաչատուր Աբովյան, Երկեր, հատոր 6.djvu]-ի գերմանական հատվածները: Բայց ես որակավորված չեմ հայերենի համար. դուք ստիպված կլինեք դա անել: [[Մասնակից:Kwamikagami|Kwamikagami]] ([[Մասնակցի քննարկում:Kwamikagami|քննարկում]]) 03:38, 5 Օգոստոսի 2022 (UTC) 0a5ezc8u5vj4g42p2q10qjluwk6rsnj 106 65769 345761 178622 2022-08-05T07:47:41Z Kwamikagami 6699 proofread-index text/x-wiki {{:MediaWiki:Proofreadpage_index_template |Type=գիրք |Title=Երկեր |Language=hy |Volume=6 |Author=Խաչատուր Աբովյան |Translator= |Editor= |Illustrator= |School=Հայկական ՍՍՌ ԳԱ հրատարակչություն |Publisher= |Address=Երևան |Year=1955 |Key= |ISBN= |OCLC= |LCCN= |BNF_ARK= |ARC= |Source=djvu |Image=1 |Progress=C |Pages=<pagelist 4=1 /> |Volumes= |Remarks= |Width= |Css= |Header= |Footer= }} lvoeo6za290ignj5xxf56p9vilovlps 345762 345761 2022-08-05T07:49:16Z Kwamikagami 6699 proofread-index text/x-wiki {{:MediaWiki:Proofreadpage_index_template |Type=գիրք |Title=Երկեր |Language=hy |Volume=6 |Author=Խաչատուր Աբովյան |Translator= |Editor= |Illustrator= |School=Հայկական ՍՍՌ ԳԱ հրատարակչություն |Publisher= |Address=Երևան |Year=1955 |Key= |ISBN= |OCLC= |LCCN= |BNF_ARK= |ARC= |Source=djvu |Image=1 |Progress=C |Pages=<pagelist 1to11=- 4=1 /> |Volumes= |Remarks= |Width= |Css= |Header= |Footer= }} o3x3aix85kgeos09fqp42qo1h4qeeki 345763 345762 2022-08-05T07:52:33Z Kwamikagami 6699 proofread-index text/x-wiki {{:MediaWiki:Proofreadpage_index_template |Type=գիրք |Title=Երկեր |Language=hy |Volume=6 |Author=Խաչատուր Աբովյան |Translator= |Editor= |Illustrator= |School=Հայկական ՍՍՌ ԳԱ հրատարակչություն |Publisher= |Address=Երևան |Year=1955 |Key= |ISBN= |OCLC= |LCCN= |BNF_ARK= |ARC= |Source=djvu |Image=1 |Progress=C |Pages=<pagelist 1to11=- 4=1 355to357=- /> |Volumes= |Remarks= |Width= |Css= |Header= |Footer= }} 0nrl89mdrnm9z1st31n4fdqafrgaa5q 104 71724 345747 216641 2022-08-05T07:01:03Z Kwamikagami 6699 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="VardanyanS" /></noinclude>{{Կենտրոն|ԴՈՐՊԱՏՅԱՆ ՕՐԱԳՐԵՐ}} առ ձեզ և ի բազում սիրոյ պատճառիմ միշտ հարցանել զեղանակ կառավարութեան ձերոյ. ես կամիմ գիտել, թէ ընդ որոց դուքդ կաասվաըիք, չի ցին արք պատուականք, ազնիւք, և մանաւանդ այնպիսրք, յորոց ո՛չինչ գայթակղութիւն մտցէ ի ձեզ, խափանել զձեզ ի հաւատոյ ձերմէ, ես կասկածիմ, թէ դտանին այնպիսի անձինք, որք օտտրաց քաղցր թուին, այլ այսու ամենայնիս թիւրեաւ պատրի ոք և առանց գիտելոյ տկարանայ ի հաւատոց իւրոց, այլ ես զայս ո՛չ կամիմ վտսն ձեր. ձեր առաջին պարծանք եղիցին հաւատարմութիւն ձեր ի կրոնս ձեր, զի ամենայն քրիստոնեայք մի են ի քրիստոս եթէ Հայք, և եթէ Գերմանացիք և եթէ կաթոլիկք. միայն թէ գործովք իւրեանց եղիցին արդար. որ օր դուք տկարասջիք ի հաւատոյ և յօրինաց ձերոց, զայն օր խզէք դուք զկապ իմ ի մէջ ձեր և իմ, զայն օր ոչ <ref>[մի]<ref>ևս կամեցայց տեսանել զձեզ» և այլն։ «Ես զամենայն կեանս իմ զոհեմ վասն կրօնի իմոյ, և ո՞ կարէ խարբալել զիս»։ «Այդաւելի ևս բարւոք յոյժ, զի և ես զայդ պահանջեմ ի ձէնջ. լեր հանգիստ սիրելի իմ, այսպիսի հարցմունք մի էիցին ձեզ օտարք», յասելն զայս, եկն դաղդիացի մի և նոքա սկսան խօսիլ ընդ միմեանս։ Յերեկոյին առ պր<օֆեսսօը> Ֆ<րիդլէնդէր>. դուստր րեկտոր Եվերսին. նա խտտէ զնաք սիրէ զնա, բարևէ զդալուստ նորա, հրամայէ Ջօրջիին համբուրել զմեզ, շախայ առնէ ընդ նմա, հարցանէ, զո՞ առաւել սիրէ զի՞նքն, եթէ զկին իւր նա պատասխանէ. «Զքեռին». փոքրիկ գիրք ինչ պատահեալ պարոն պր<օֆեսսօր> դնէ, ըստ որում վասն ազգին մերոյ էր գրեալ և ուրախութեամբ բերեալ ի տուն իւր։ ցուցանէ ինձ. «զայս գնեցի վասն ձեր սիրելի Ապով<եան>, բայց կամիմ, զի նախ ընթերցայց. և ապա տացեց ձեզ»։ Յելանելն իմ պարոն պր<օֆեսսօր> գայ մինչև ցդուռն ճրագով, և ի խնդրելն իմ, զի հետևեալ օրն հրամայեսցէ ինձ ամուսին նորա գնալ առ նա ի տեսան ել, թէ զիա՞րդ թխեն զհացս. նա առժամայն վազէ առ ամուսին իւր կրկին և հարցանէ և եկեալ. «յառաւօտուն ի կէսն առաջին ժամու ըստ այսմ խնդրեմ, զի ճաշն ընդ իս ուտիցէք», այլ ես շնորհակալիմ, ասելով վասն պահոց իմոց ի չորեքշաբթի. այլ նա խնդրէ թախանձան օք. ասել նմա, թէ զի՞նչ պարտ է վասն իմ պատրաստել, որպիսի կերակուրս. «ինձ քաղցր է, ասէ, եթէ յաւուր մի պահոց ընդ իս ուտիցէք». ես պատմեմ եմա և շնորհակալիմ. դառնամ ի տուն։ {{Կենտրոն|«BLÄTTER FÜR LITERARISCHE UNTERHALTUNG» № 5}} {{Աջաթև|6 Januar 1829. in Leipzing}} {{Կենտրոն|DAS KLOSTER DER ARMENIER AUF DER INSEL ST. LAZARUS}} {{Կենտրոն|Bei Venedig}} «Seitdem wir die Chronik des Eusebius, einiges von Philo und manches andre Dankmal des Alterthums aus Armenischen, in 5 und 6 jahrundert unserer Zeitrechnung verfertigte Übersetzungen erhalten haben, ist die Aufmerksamkeit der Gelehrten auch auf die bis jetzt sehr<noinclude></noinclude> iga9q1po08685r3ba4l4ydiiwt15ic6 104 76475 345757 226679 2022-08-05T07:37:40Z Kwamikagami 6699 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="2" user="Anjela Sargsyan" /></noinclude> ... Յետ այ սր ա մեն ա սլա ա էքէ. ... {{Կենտրոն|«ԳՐԱԿԱՆ ԺԱՄԱՆՑԻ ԹԵՐԹԵՐ» № 5.}} {{Աջաթև|6 հունվարի 1829 Լեյպցիգ։}} {{Կենտրոն|ՎԵՆԵՏԻԿԻ ՍՈՒՐԲ ՂԱԶԱՐ ԿՂԶՈՒ ՀԱՅՈՑ ՎԱՆՔԸ)}} «Այն օրվանից, երբ մենք ստացել ենք Եվսեբեոսի Ժամանակագրությունը, Փիլոնի մի քանի բանքերը և հնության այլ հիշատակարանների Հայաստանում կատարված թարգմանությունները՝ մեր թվարկության 5 և 6 դարում, գիտնականների ուշադրությունը դարձել է նաև հայերի մինչև այժմ չափազանց արհամարհված գրականության և լեզվի վրա, այդ պատճառով էլ անհետաքրքիր չի լինի լայն հասարակայնության համար ծանոթանալու ա՛յն վայրի և ա՛յն հասարակության հետ, որից մենք ստացել ենք վերոհիշյալ հին գրականության և պատմության հարստացման աղբյուրները և դեռ շատ բաներ էլ պիտի ձեոք բերենք։<noinclude></noinclude> 6642trbv45fm6dltewaqgz3rux3f90z 345758 345757 2022-08-05T07:40:15Z Kwamikagami 6699 /* Not proofread */ proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="1" user="Kwamikagami" /></noinclude>schiffte sich nach Venedig ein und konnte es hier lange nicht zu einem sichern der Gesselschaft eigentürmlich verbleibenden Grund und Boden bringen; denn Venedig, das sich gegen die geistliche Monarchie immerdar eifersüchtig und kräftig gezeigt hat, wollte keinen geistlichen Kommunen erlauben auf ewige Zeiten innerhalb seiner Ringmauern lie- gende Gründe zu erwerben. Endlich wußten es doch die Freunde Mechi- tars dahinzubringen, daß der Senat im Semester 1717 die Insel St. Lazarus, nicht weit von Venedig, der Gesellschaft als Eigentum abtrat auf ewige Zeiten». Յետ այ սր ա մեն ա սլա ա էքէ. «Im Jahre 1800 ward D<oetor> Stephan Acontius Kinver, ein edliger Armenier und geborener Siebenburge zum Abt erwählt. Der römische Stuhl erhob ihn im Jahre 1804 zum Frzbischof und seit der Zeit regiert dieser gelehrte, fromme und lautselige Priester zu aller Zufriedenheit die fruchtreiche. Congregation der Mechitaristen. Im Jahre 1810 wurden bekanntlich alle geistliche Körperschaften im Königreich Italien aufgelöst, die Mechitaristen allein wurden Kraft eines besondern kaiserlichen Decrets aufrechterhalten. Der Kaiser von Öst<er>reich der 1815 das Kloster St. Lazarus mit seiner Gegenwart beehrte, hat/den, Mechitaristen erlaubt, sich auf der Insel mehr auszu- breiten und ihnen eine noch unbebaute, über das Wasser hervorragende Anhöhe eingeräumt, die sie schon jetzt urbar gemacht haben. Die Congregation der Mechitaristen befindet sich jetzt in den blü- henden Umständen; 2 sehr reiche Armenier, Alexander Raphael und Sa- muel Muriat, setzten ihr bedeutende Legate aus; ihre wissenschaftliche Tätigkeit wird täglich größer und umfassender. Sie stehen mit den ent- fernsten Ländern in literarischer Verbindung und dürfen von den küniti- gen Geschichtschreibern der neuaufkeimender Kultur Asiens nicht über- sehen werden». {{Կենտրոն|«ԳՐԱԿԱՆ ԺԱՄԱՆՑԻ ԹԵՐԹԵՐ» № 5.}} {{Աջաթև|6 հունվարի 1829 Լեյպցիգ։}} {{Կենտրոն|ՎԵՆԵՏԻԿԻ ՍՈՒՐԲ ՂԱԶԱՐ ԿՂԶՈՒ ՀԱՅՈՑ ՎԱՆՔԸ)}} «Այն օրվանից, երբ մենք ստացել ենք Եվսեբեոսի Ժամանակագրությունը, Փիլոնի մի քանի բանքերը և հնության այլ հիշատակարանների Հայաստանում կատարված թարգմանությունները՝ մեր թվարկության 5 և 6 դարում, գիտնականների ուշադրությունը դարձել է նաև հայերի մինչև այժմ չափազանց արհամարհված գրականության և լեզվի վրա, այդ պատճառով էլ անհետաքրքիր չի լինի լայն հասարակայնության համար ծանոթանալու ա՛յն վայրի և ա՛յն հասարակության հետ, որից մենք ստացել ենք վերոհիշյալ հին գրականության և պատմության հարստացման աղբյուրները և դեռ շատ բաներ էլ պիտի ձեոք բերենք։<noinclude></noinclude> ir6cz9oo0b0f4l3x5noeomqs8dpp87i 345759 345758 2022-08-05T07:41:59Z Kwamikagami 6699 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="1" user="Kwamikagami" /></noinclude>schiffte sich nach ''Venedig'' ein und konnte es hier lange nicht zu einem sichern der Gesselschaft eigentürmlich verbleibenden Grund und Boden bringen; denn Venedig, das sich gegen die geistliche Monarchie immerdar eifersüchtig und kräftig gezeigt hat, wollte keinen geistlichen Kommunen erlauben auf ewige Zeiten innerhalb seiner Ringmauern lie- gende Gründe zu erwerben. Endlich wußten es doch die Freunde Mechi- tars dahinzubringen, daß der Senat im Semester 1717 die Insel St. Lazarus, nicht weit von Venedig, der Gesellschaft als Eigentum abtrat auf ewige Zeiten». Յետ այ սր ա մեն ա սլա ա էքէ. «Im Jahre 1800 ward D⟨octor⟩ Stephan Acontius Kinver, ein edliger Armenier und geborener Siebenburge zum Abt erwählt. Der römische Stuhl erhob ihn im Jahre 1804 zum Frzbischof und seit der Zeit regiert dieser gelehrte, fromme und lautselige Priester zu aller Zufriedenheit die fruchtreiche. Congregation der Mechitaristen. Im Jahre 1810 wurden bekanntlich alle geistliche Körperschaften im Königreich Italien aufgelöst, die Mechitaristen allein wurden Kraft eines besondern kaiserlichen Decrets aufrechterhalten. Der Kaiser von Öst⟨er⟩reich der 1815 das Kloster St. Lazarus mit seiner Gegenwart beehrte, hat/den, Mechitaristen erlaubt, sich auf der Insel mehr auszu- breiten und ihnen eine noch unbebaute, über das Wasser hervorragende Anhöhe eingeräumt, die sie schon jetzt urbar gemacht haben. Die Congregation der Mechitaristen befindet sich jetzt in den blü- henden Umständen; 2 sehr reiche Armenier, Alexander Raphael und Sa- muel Muriat, setzten ihr bedeutende Legate aus; ihre wissenschaftliche Tätigkeit wird täglich größer und umfassender. Sie stehen mit den ent- fernsten Ländern in literarischer Verbindung und dürfen von den küniti- gen Geschichtschreibern der neuaufkeimender Kultur Asiens nicht über- sehen werden». {{Կենտրոն|«ԳՐԱԿԱՆ ԺԱՄԱՆՑԻ ԹԵՐԹԵՐ» № 5.}} {{Աջաթև|6 հունվարի 1829 Լեյպցիգ։}} {{Կենտրոն|ՎԵՆԵՏԻԿԻ ՍՈՒՐԲ ՂԱԶԱՐ ԿՂԶՈՒ ՀԱՅՈՑ ՎԱՆՔԸ)}} «Այն օրվանից, երբ մենք ստացել ենք Եվսեբեոսի Ժամանակագրությունը, Փիլոնի մի քանի բանքերը և հնության այլ հիշատակարանների Հայաստանում կատարված թարգմանությունները՝ մեր թվարկության 5 և 6 դարում, գիտնականների ուշադրությունը դարձել է նաև հայերի մինչև այժմ չափազանց արհամարհված գրականության և լեզվի վրա, այդ պատճառով էլ անհետաքրքիր չի լինի լայն հասարակայնության համար ծանոթանալու ա՛յն վայրի և ա՛յն հասարակության հետ, որից մենք ստացել ենք վերոհիշյալ հին գրականության և պատմության հարստացման աղբյուրները և դեռ շատ բաներ էլ պիտի ձեոք բերենք։<noinclude></noinclude> j6p5bmeof1fwcfa72pjp0zj7lrunpzk 345760 345759 2022-08-05T07:44:00Z Kwamikagami 6699 /* Proofread */ proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="Kwamikagami" /></noinclude>schiffte sich nach ''Venedig'' ein und konnte es hier lange nicht zu einem sichern der Gesselschaft eigentürmlich verbleibenden Grund und Boden bringen; denn Venedig, das sich gegen die geistliche Monarchie immerdar eifersüchtig und kräftig gezeigt hat, wollte keinen geistlichen Kommunen erlauben auf ewige Zeiten innerhalb seiner Ringmauern liegende Gründe zu erwerben. Endlich wußten es doch die Freunde Mechitars dahinzubringen, daß der Senat im Semester 1717 die Insel St. Lazarus, nicht weit von Venedig, der Gesellschaft als Eigentum abtrat auf ewige Zeiten». Յետ այ սր ա մեն ա սլա ա էքէ. «Im Jahre 1800 ward D⟨octor⟩ Stephan Acontius Kinver, ein edliger Armenier und geborener Siebenburge zum Abt erwählt. Der römische Stuhl erhob ihn im Jahre 1804 zum Frzbischof und seit der Zeit regiert dieser gelehrte, fromme und lautselige Priester zu aller Zufriedenheit die fruchtreiche. Congregation der Mechitaristen. Im Jahre 1810 wurden bekanntlich alle geistliche Körperschaften im Königreich Italien aufgelöst, die Mechitaristen allein wurden Kraft eines besondern kaiserlichen Decrets aufrechterhalten. Der Kaiser von Öst⟨er⟩reich der 1815 das Kloster St. Lazarus mit seiner Gegenwart beehrte, hat/den, Mechitaristen erlaubt, sich auf der Insel mehr auszubreiten und ihnen eine noch unbebaute, über das Wasser hervorragende Anhöhe eingeräumt, die sie schon jetzt urbar gemacht haben. Die Congregation der Mechitaristen befindet sich jetzt in den blühenden Umständen; 2 sehr reiche Armenier, Alexander Raphael und Samuel Muriat, setzten ihr bedeutende Legate aus; ihre wissenschaftliche Tätigkeit wird täglich größer und umfassender. Sie stehen mit den entfernsten Ländern in literarischer Verbindung und dürfen von den künitigen Geschichtschreibern der neuaufkeimender Kultur Asiens nicht übersehen werden». {{Կենտրոն|«ԳՐԱԿԱՆ ԺԱՄԱՆՑԻ ԹԵՐԹԵՐ» № 5.}} {{Աջաթև|6 հունվարի 1829 Լեյպցիգ։}} {{Կենտրոն|ՎԵՆԵՏԻԿԻ ՍՈՒՐԲ ՂԱԶԱՐ ԿՂԶՈՒ ՀԱՅՈՑ ՎԱՆՔԸ)}} «Այն օրվանից, երբ մենք ստացել ենք Եվսեբեոսի Ժամանակագրությունը, Փիլոնի մի քանի բանքերը և հնության այլ հիշատակարանների Հայաստանում կատարված թարգմանությունները՝ մեր թվարկության 5 և 6 դարում, գիտնականների ուշադրությունը դարձել է նաև հայերի մինչև այժմ չափազանց արհամարհված գրականության և լեզվի վրա, այդ պատճառով էլ անհետաքրքիր չի լինի լայն հասարակայնության համար ծանոթանալու ա՛յն վայրի և ա՛յն հասարակության հետ, որից մենք ստացել ենք վերոհիշյալ հին գրականության և պատմության հարստացման աղբյուրները և դեռ շատ բաներ էլ պիտի ձեոք բերենք։<noinclude></noinclude> hbkpz8rc92sq251emzt748lbs85m3t9 345764 345760 2022-08-05T08:07:46Z Kwamikagami 6699 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="Kwamikagami" /></noinclude>schiffte sich nach ''Venedig'' ein und konnte es hier lange nicht zu einem sichern der Gesselschaft eigentürmlich verbleibenden Grund und Boden bringen; denn Venedig, das sich gegen die geistliche Monarchie immerdar eifersüchtig und kräftig gezeigt hat, wollte keinen geistlichen Kommunen erlauben auf ewige Zeiten innerhalb seiner Ringmauern liegende Gründe zu erwerben. Endlich wußten es doch die Freunde Mechitars dahinzubringen, daß der Senat im Semester 1717 die Insel St. Lazarus, nicht weit von Venedig, der Gesellschaft als Eigentum abtrat auf ewige Zeiten». Յետ այսր ամենայն[***]ատէմէ. «Im Jahre 1800 ward D⟨octor⟩ Stephan Acontius Kinver, ein edliger Armenier und geborener Siebenburge zum Abt erwählt. Der römische Stuhl erhob ihn im Jahre 1804 zum Frzbischof und seit der Zeit regiert dieser gelehrte, fromme und lautselige Priester zu aller Zufriedenheit die fruchtreiche. Congregation der Mechitaristen. Im Jahre 1810 wurden bekanntlich alle geistliche Körperschaften im Königreich Italien aufgelöst, die Mechitaristen allein wurden Kraft eines besondern kaiserlichen Decrets aufrechterhalten. Der Kaiser von Öst⟨er⟩reich der 1815 das Kloster St. Lazarus mit seiner Gegenwart beehrte, hat/den, Mechitaristen erlaubt, sich auf der Insel mehr auszubreiten und ihnen eine noch unbebaute, über das Wasser hervorragende Anhöhe eingeräumt, die sie schon jetzt urbar gemacht haben. Die Congregation der Mechitaristen befindet sich jetzt in den blühenden Umständen; 2 sehr reiche Armenier, Alexander Raphael und Samuel Muriat, setzten ihr bedeutende Legate aus; ihre wissenschaftliche Tätigkeit wird täglich größer und umfassender. Sie stehen mit den entfernsten Ländern in literarischer Verbindung und dürfen von den künitigen Geschichtschreibern der neuaufkeimender Kultur Asiens nicht übersehen werden». {{Կենտրոն|«ԳՐԱԿԱՆ ԺԱՄԱՆՑԻ ԹԵՐԹԵՐ» № 5.}} {{Աջաթև|6 հունվարի 1829 Լեյպցիգ։}} {{Կենտրոն|ՎԵՆԵՏԻԿԻ ՍՈՒՐԲ ՂԱԶԱՐ ԿՂԶՈՒ ՀԱՅՈՑ ՎԱՆՔԸ)}} «Այն օրվանից, երբ մենք ստացել ենք Եվսեբեոսի Ժամանակագրությունը, Փիլոնի մի քանի բանքերը և հնության այլ հիշատակարանների Հայաստանում կատարված թարգմանությունները՝ մեր թվարկության 5 և 6 դարում, գիտնականների ուշադրությունը դարձել է նաև հայերի մինչև այժմ չափազանց արհամարհված գրականության և լեզվի վրա, այդ պատճառով էլ անհետաքրքիր չի լինի լայն հասարակայնության համար ծանոթանալու ա՛յն վայրի և ա՛յն հասարակության հետ, որից մենք ստացել ենք վերոհիշյալ հին գրականության և պատմության հարստացման աղբյուրները և դեռ շատ բաներ էլ պիտի ձեոք բերենք։<noinclude></noinclude> eoafbh6uwrxu85dcmf36f6wnixour0n 104 76479 345738 226684 2022-08-05T03:12:56Z Kwamikagami 6699 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="2" user="Mariam04" /></noinclude>երեխայք, մանաւանդ Միցին, որ եկեալ ի գիրկս իմ կամի համբուրել զիս։ Նա հարցանէ զորպիսութիւն իմ։ Բայերն, ազատ իշխանութիւն նոցա, սէր նոցա առ արքայն իւրեանց. «Երանի թէ գնայցէք երբեմն ի Գերմանիայ, յայնժամ տեսանէք զիա՞րդ կեան և կենցաղավարեն մարդիկ», խռովութիւն, որ յամենայն Եւրոպա տիրէ²⁰), մարդն է ազատ։ Գայ ամուսին նորա. նա՝ ի վաղուց ո՛չ տեսաք զմիմեանս, հարցանէ նոյնպէս զորպիսութիւն իմ, պատմէ ինձ, թէ զիա՞րդ ի մտանելն խօլերայի ի Դերպտ, նոքա սպասեալ են ինձ, պատմէ վասն դժուտրութեան ճանապարհին։ Պարոն Հագենն խնդրէ զիս մնալ ի ճաշուն, ես շնորհակալիմ. «այլ զի՞նչ ցուցանէ այս շնորհակալութիւն, այո՛, թէ ո՛չ»։ Մնացէք ասէ. կին նորա բազմի ի ծայրի սեղանին և ես յահեկէ նորա, և պարոն Հագենն յաջմէ նորա. և երեխայք աստ և անդ։ Ամուսինն բաժանէ զկերակուրս։ {{c|BLÄTTER FÜR LITERARISCHE UNTERHALTUNG}} ՋՐՈ8Ց ՄԵԾԻՄԱՍՏ ԹԱԳԱԻՈՐԻՆ ՇՎԵԴԻՈՅ ԿԱՐԼԻ ՅՈ[...]ԱՆՆՈԻ. 1825. ՇՏՈ[...]ՀՈԼՄ {{c|''Ի թուղթն դրականոլթեան, Լեյպցէղ'' 1 April 18⟨3⟩0.}} Es gibt kein Glück in der<noinclude></noinclude> f4tqi5b9tiohgy3jubhmbetfu011fl5 345739 345738 2022-08-05T03:15:41Z Kwamikagami 6699 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="2" user="Mariam04" /></noinclude>երեխայք, մանաւանդ Միցին, որ եկեալ ի գիրկս իմ կամի համբուրել զիս։ Նա հարցանէ զորպիսութիւն իմ։ Բայերն, ազատ իշխանութիւն նոցա, սէր նոցա առ արքայն իւրեանց. «Երանի թէ գնայցէք երբեմն ի Գերմանիայ, յայնժամ տեսանէք զիա՞րդ կեան և կենցաղավարեն մարդիկ», խռովութիւն, որ յամենայն Եւրոպա տիրէ²⁰), մարդն է ազատ։ Գայ ամուսին նորա. նա՝ ի վաղուց ո՛չ տեսաք զմիմեանս, հարցանէ նոյնպէս զորպիսութիւն իմ, պատմէ ինձ, թէ զիա՞րդ ի մտանելն խօլերայի ի Դերպտ, նոքա սպասեալ են ինձ, պատմէ վասն դժուտրութեան ճանապարհին։ Պարոն Հագենն խնդրէ զիս մնալ ի ճաշուն, ես շնորհակալիմ. «այլ զի՞նչ ցուցանէ այս շնորհակալութիւն, այո՛, թէ ո՛չ»։ Մնացէք ասէ. կին նորա բազմի ի ծայրի սեղանին և ես յահեկէ նորա, և պարոն Հագենն յաջմէ նորա. և երեխայք աստ և անդ։ Ամուսինն բաժանէ զկերակուրս։ {{c|BLÄTTER FÜR LITERARISCHE UNTERHALTUNG}} ՋՐՈ8Ց ՄԵԾԻՄԱՍՏ ԹԱԳԱԻՈՐԻՆ ՇՎԵԴԻՈՅ ԿԱՐԼԻ ՅՈՎԱՆՆՈԻ. 1825. ՇՏՈՔՀՈԼՄ {{c|''Ի թուղթն դրականոլթեան, Լեյպցէղ'' 1 April 18⟨3⟩0.}} Es gibt kein Glück in der<noinclude></noinclude> o1mmh1wca5txhde68drla6608bm1r65 345740 345739 2022-08-05T03:27:19Z Kwamikagami 6699 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="2" user="Mariam04" /></noinclude>երեխայք, մանաւանդ Միցին, որ եկեալ ի գիրկս իմ կամի համբուրել զիս։ Նա հարցանէ զորպիսութիւն իմ։ Բայերն, ազատ իշխանութիւն նոցա, սէր նոցա առ արքայն իւրեանց. «Երանի թէ գնայցէք երբեմն ի Գերմանիայ, յայնժամ տեսանէք զիա՞րդ կեան և կենցաղավարեն մարդիկ», խռովութիւն, որ յամենայն Եւրոպա տիրէ²⁰), մարդն է ազատ։ Գայ ամուսին նորա. նա՝ ի վաղուց ո՛չ տեսաք զմիմեանս, հարցանէ նոյնպէս զորպիսութիւն իմ, պատմէ ինձ, թէ զիա՞րդ ի մտանելն խօլերայի ի Դերպտ, նոքա սպասեալ են ինձ, պատմէ վասն դժուտրութեան ճանապարհին։ Պարոն Հագենն խնդրէ զիս մնալ ի ճաշուն, ես շնորհակալիմ. «այլ զի՞նչ ցուցանէ այս շնորհակալութիւն, այո՛, թէ ո՛չ»։ Մնացէք ասէ. կին նորա բազմի ի ծայրի սեղանին և ես յահեկէ նորա, և պարոն Հագենն յաջմէ նորա. և երեխայք աստ և անդ։ Ամուսինն բաժանէ զկերակուրս։ {{c|BLÄTTER FÜR LITERARISCHE UNTERHALTUNG}} ՋՐՈՅՑ ՄԵԾԻՄԱՍՏ ԹԱԳԱԻՈՐԻՆ ՇՎԵԴԻՈՅ ԿԱՐԼԻ ՅՈՎԱՆՆՈԻ. 1825. ՇՏՈՔՀՈԼՄ {{c|''Ի թուղթն դրականոլթեան, Լեյպցէղ'' 1 April 18⟨3⟩0.}} Es gibt kein Glück in der Gesellschaft ohne Ordnungs-und Gerichtigkeitsliebe, ohne Achtung für die Gesetze. Der ursprünglich Adel war der Preis für große Dienste, welche er dem Vaterlande geleistet hatte; und welche Verplichtungen werden gegen den Staat die jenigen haben, welche bei der Geburt Belohnungen genissen, die ihre Vorfahren verdien haben. Die Aufopferung ihres Lebens bei jeder Gelegenheit ist die geringste ihrer Pflichten; nur durch das Beispiel einer vollkommenen Uneigennützigkeit, einer gänzlichen Ergebenheit gegen den Fürsten und die Gesetze, endlich nur durch ein tadelloses Leben bewährt man in der Tat den Adel seiner Ahnen. Die gesunde Politik, die einzige, welche die. Vorschriften Gottes billigen, muß zur Grundlage die Gerechtigkeit und Wahrheit haben, Ich habe den Krieg in der Nähe gesehen, ich kenne alle seine Übel; es gibt keine Eroberung, die das Vaterland über das Blut seiner Kinder trösten könnte, welches in einem fremden Lande vergossen wird. Der Friede ist der einzige ruhmvolle Zweck eines weisen und aufgeklärten Regierung; nicht die Ausdehnung eines Staates bestimmt die Stärke und Unabhängigkeit desselben, sondern seine Gesetze, sein Handel, seine Industrie und vor allem, sein Nationalgeist. Der öffentliche Unterricht kümmert eine Freiheit⟨s⟩liebende Nation am meisten. Die Regierung kann nicht zu viel Sorgfalt und Aufsicht dafür beweisen. Die Erziehung vollendet das Werk der Natur; sie entwickelt die Keime, aus denen sich die Helden, die Gezetzgeber, die großen Staatsmänner bilden, sie leitet das Streben der jungen Gemüter auf alles, was recht und edel, groß und erhaben ist: die Religion, die Moral und die Wissenschaft.,{{sic}} Das sind die großen Triebfedern der Menschenbildung. Die Religion ist das erste Bedürfnis jeder Gesellschaft, weil sie die Menschen unter sich vereinigt. {{right|51}}<noinclude></noinclude> g8xbcsyl1ci8x0gt5o454gippqttkwc 345741 345740 2022-08-05T03:27:39Z Kwamikagami 6699 /* Proofread */ proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="Kwamikagami" /></noinclude>երեխայք, մանաւանդ Միցին, որ եկեալ ի գիրկս իմ կամի համբուրել զիս։ Նա հարցանէ զորպիսութիւն իմ։ Բայերն, ազատ իշխանութիւն նոցա, սէր նոցա առ արքայն իւրեանց. «Երանի թէ գնայցէք երբեմն ի Գերմանիայ, յայնժամ տեսանէք զիա՞րդ կեան և կենցաղավարեն մարդիկ», խռովութիւն, որ յամենայն Եւրոպա տիրէ²⁰), մարդն է ազատ։ Գայ ամուսին նորա. նա՝ ի վաղուց ո՛չ տեսաք զմիմեանս, հարցանէ նոյնպէս զորպիսութիւն իմ, պատմէ ինձ, թէ զիա՞րդ ի մտանելն խօլերայի ի Դերպտ, նոքա սպասեալ են ինձ, պատմէ վասն դժուտրութեան ճանապարհին։ Պարոն Հագենն խնդրէ զիս մնալ ի ճաշուն, ես շնորհակալիմ. «այլ զի՞նչ ցուցանէ այս շնորհակալութիւն, այո՛, թէ ո՛չ»։ Մնացէք ասէ. կին նորա բազմի ի ծայրի սեղանին և ես յահեկէ նորա, և պարոն Հագենն յաջմէ նորա. և երեխայք աստ և անդ։ Ամուսինն բաժանէ զկերակուրս։ {{c|BLÄTTER FÜR LITERARISCHE UNTERHALTUNG}} ՋՐՈՅՑ ՄԵԾԻՄԱՍՏ ԹԱԳԱԻՈՐԻՆ ՇՎԵԴԻՈՅ ԿԱՐԼԻ ՅՈՎԱՆՆՈԻ. 1825. ՇՏՈՔՀՈԼՄ {{c|''Ի թուղթն դրականոլթեան, Լեյպցէղ'' 1 April 18⟨3⟩0.}} Es gibt kein Glück in der Gesellschaft ohne Ordnungs-und Gerichtigkeitsliebe, ohne Achtung für die Gesetze. Der ursprünglich Adel war der Preis für große Dienste, welche er dem Vaterlande geleistet hatte; und welche Verplichtungen werden gegen den Staat die jenigen haben, welche bei der Geburt Belohnungen genissen, die ihre Vorfahren verdien haben. Die Aufopferung ihres Lebens bei jeder Gelegenheit ist die geringste ihrer Pflichten; nur durch das Beispiel einer vollkommenen Uneigennützigkeit, einer gänzlichen Ergebenheit gegen den Fürsten und die Gesetze, endlich nur durch ein tadelloses Leben bewährt man in der Tat den Adel seiner Ahnen. Die gesunde Politik, die einzige, welche die. Vorschriften Gottes billigen, muß zur Grundlage die Gerechtigkeit und Wahrheit haben, Ich habe den Krieg in der Nähe gesehen, ich kenne alle seine Übel; es gibt keine Eroberung, die das Vaterland über das Blut seiner Kinder trösten könnte, welches in einem fremden Lande vergossen wird. Der Friede ist der einzige ruhmvolle Zweck eines weisen und aufgeklärten Regierung; nicht die Ausdehnung eines Staates bestimmt die Stärke und Unabhängigkeit desselben, sondern seine Gesetze, sein Handel, seine Industrie und vor allem, sein Nationalgeist. Der öffentliche Unterricht kümmert eine Freiheit⟨s⟩liebende Nation am meisten. Die Regierung kann nicht zu viel Sorgfalt und Aufsicht dafür beweisen. Die Erziehung vollendet das Werk der Natur; sie entwickelt die Keime, aus denen sich die Helden, die Gezetzgeber, die großen Staatsmänner bilden, sie leitet das Streben der jungen Gemüter auf alles, was recht und edel, groß und erhaben ist: die Religion, die Moral und die Wissenschaft.,{{sic}} Das sind die großen Triebfedern der Menschenbildung. Die Religion ist das erste Bedürfnis jeder Gesellschaft, weil sie die Menschen unter sich vereinigt. {{right|51}}<noinclude></noinclude> aj1a84guno00nelwbx5xvdz98ms0pur 345748 345741 2022-08-05T07:02:40Z Kwamikagami 6699 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="Kwamikagami" /></noinclude>երեխայք, մանաւանդ Միցին, որ եկեալ ի գիրկս իմ կամի համբուրել զիս։ Նա հարցանէ զորպիսութիւն իմ։ Բայերն, ազատ իշխանութիւն նոցա, սէր նոցա առ արքայն իւրեանց. «Երանի թէ գնայցէք երբեմն ի Գերմանիայ, յայնժամ տեսանէք զիա՞րդ կեան և կենցաղավարեն մարդիկ», խռովութիւն, որ յամենայն Եւրոպա տիրէ²⁰), մարդն է ազատ։ Գայ ամուսին նորա. նա՝ ի վաղուց ո՛չ տեսաք զմիմեանս, հարցանէ նոյնպէս զորպիսութիւն իմ, պատմէ ինձ, թէ զիա՞րդ ի մտանելն խօլերայի ի Դերպտ, նոքա սպասեալ են ինձ, պատմէ վասն դժուտրութեան ճանապարհին։ Պարոն Հագենն խնդրէ զիս մնալ ի ճաշուն, ես շնորհակալիմ. «այլ զի՞նչ ցուցանէ այս շնորհակալութիւն, այո՛, թէ ո՛չ»։ Մնացէք ասէ. կին նորա բազմի ի ծայրի սեղանին և ես յահեկէ նորա, և պարոն Հագենն յաջմէ նորա. և երեխայք աստ և անդ։ Ամուսինն բաժանէ զկերակուրս։ {{c|BLÄTTER FÜR LITERARISCHE UNTERHALTUNG}} ՋՐՈՅՑ ՄԵԾԻՄԱՍՏ ԹԱԳԱԻՈՐԻՆ ՇՎԵԴԻՈՅ ԿԱՐԼԻ ՅՈՎԱՆՆՈԻ. 1825. ՇՏՈՔՀՈԼՄ {{c|''Ի թուղթն դրականոլթեան, Լեյպցէղ'' 1 April 18⟨3⟩0.}} Es gibt kein Glück in der Gesellschaft ohne Ordnungs-und Gerichtigkeitsliebe, ohne Achtung für die Gesetze. Der ursprünglich Adel war der Preis für große Dienste, welche er dem Vaterlande geleistet hatte; und welche Verplichtungen werden gegen den Staat die jenigen haben, welche bei der Geburt Belohnungen genissen, die ihre Vorfahren verdien haben. Die Aufopferung ihres Lebens bei jeder Gelegenheit ist die geringste ihrer Pflichten; nur durch das Beispiel einer vollkommenen Uneigennützigkeit, einer gänzlichen Ergebenheit gegen den Fürsten und die Gesetze, endlich nur durch ein tadelloses Leben bewährt man in der Tat den Adel seiner Ahnen. Die gesunde Politik, die einzige, welche die. Vorschriften Gottes billigen, muß zur Grundlage die Gerechtigkeit und Wahrheit haben, Ich habe den Krieg in der Nähe gesehen, ich kenne alle seine Übel; es gibt keine Eroberung, die das Vaterland über das Blut seiner Kinder trösten könnte, welches in einem fremden Lande vergossen wird. Der Friede ist der einzige ruhmvolle Zweck eines weisen und aufgeklärten Regierung; nicht die Ausdehnung eines Staates bestimmt die Stärke und Unabhängigkeit desselben, sondern seine Gesetze, sein Handel, seine Industrie und vor allem, sein Nationalgeist. Der öffentliche Unterricht kümmert eine Freiheit⟨s⟩liebende Nation am meisten. Die Regierung kann nicht zu viel Sorgfalt und Aufsicht dafür beweisen. Die Erziehung vollendet das Werk der Natur; sie entwickelt die Keime, aus denen sich die Helden, die Gezetzgeber, die großen Staatsmänner bilden, sie leitet das Streben der jungen Gemüter auf alles, was recht und edel, groß und erhaben ist: die Religion, die Moral und die Wissenschaft.,{{sic}} Das sind die großen Triebfedern der Menschenbildung. Die Religion ist das erste Bedürfnis jeder Gesellschaft, weil sie die Menschen unter sich vereinigt. {{nop}}<noinclude></noinclude> 74q018z9nyfd1c8fexior8mfe53cs85 104 76944 345753 227603 2022-08-05T07:26:28Z Kwamikagami 6699 /* Not proofread */ proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="1" user="Kwamikagami" /></noinclude><noinclude></noinclude> fvx9vx4ry79rq962ikc7s5it4zh3bt9 345754 345753 2022-08-05T07:31:35Z Kwamikagami 6699 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="1" user="Kwamikagami" /></noinclude>vom Bischofe ''Ananias'', Superior des Klosters zum heiligen Kreuz in Samaria, zum Diakon geweiht worden ist. Mechitar fühlte, daß sein Vaterland keine Mittel darbiete, um sich ir den Wissenschaften auszubilden. Er wendete seinen Blick nach Europa, von dem er durch Missionaire und reisende Kaufleute so viel Rühmliches hatte erzählen hören. Verschiedene Umstände, deren Anführung zu weitläufig wäre, haben ihn immer wieder, wenn er sich schon seinem Ziele, dem Lande der Wissenschaft, nahe dünkte, zurück in sein verwilder- tes Vaterland/und in das Kloster zum heil⟨igen⟩. Kreuz geworfen. Einer der Mönche hat ihm hier einst aus Neid alle seine Papiere und Schriften gestohlen, und sie den Flammen übergeben. Mehrere ausgezei- chneten Laien und Geistlichen seines Vaterlands entdeckte er sein Vor- haben, eine Akademie der Wissenschaften zu errichten, fand aber nir- gends Gehör. «Worauf einer seinen Sinn setzt, das lernt er», sagten unsere Vor- fahren. Mechitar setzte aber seinen Sinn auf die Bildung seiner Nation, und nichts vermochte ihn an seine Heimat zu fesseln, weder Altern, Freunde, noch Verwandte. Im Jahre 1698 verließ er wiederum Samaria oder Sebaste, kam nach Erzrum, wo er einige Zeit in einem Kloster die Theologie nach Albertus Magnus lehrte, den er zu diesem Behufe ins Armenische übersetzte; daselbst ward er auch Doctor der Gottesgelehrtheit. Von Erzrum ging er mit seinen Schülern über Drebisondnach Konstantinopol und errichtete daselbst im Jahre 1701 die Congregation der Mechitaristen. Diese Congregation versammelte sich zuerst in einem Hause neben der armenischen Kirche zum heiligen Gregor dem Erleuch- ter und bestand anfangs aus 10 Mitgliedern. Obgleich in sehr beschränk- ten Verhältnissen, begann Mechitar doch hier schon für seinen Zweck zu arbeiten. Er übersetzte das Buch «von der Nachfolge Christi» ins Arme- nische, ließ es, wie manches andere drucken und suchte die Exemplare unter seinen Landsleuten zu verbreiten. Die Gesellschaft der adoptierten Söhne der heil<(igen> Jungfrau und Bußprediger (so nannten sich die Mechitaristen) fand viele und mächtige Wiedersacher; man mußte wie_ derum wandern. Mechitar mit Seinigen wandete sich nach Morea und wählte die Stadt und Festung Moden zum Sitze seiner ebenso wissen- schaftlichen wie geistigen Akademie. Papst Clemens XI bestätigte die Constitution der Gesellschaft und gab ihr die Regel des Heil⟨igen⟩ Antonius. 12 Jahre lang arbeiteten Mechitar und die Seinigen für die Bildung ihrer Landsleute ämsig und unverdrossen; die Republik Venedig wies ihnen das Einkommen einiger Dörfer zum Unterhalt an und ließ ihnen auch auf andere Weise Unterstützungen zufließen. Leider brach aber jetzt (1715) der für die Republik so verderbungsvolle Krieg mit der ot- tomanischen Pforte aus; die Mechitaristen, deren Haupt früher schon von dern Römischen Stuhle den Titel und Rang eines Abtes erhalten hatte,<noinclude></noinclude> iw9yptxwv0w3c3oztmqaue2mkgbd0k4 345755 345754 2022-08-05T07:34:34Z Kwamikagami 6699 /* Proofread */ proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="Kwamikagami" /></noinclude>vom Bischofe ''Ananias'', Superior des Klosters zum heiligen Kreuz in Samaria, zum Diakon geweiht worden ist. Mechitar fühlte, daß sein Vaterland keine Mittel darbiete, um sich ir den Wissenschaften auszubilden. Er wendete seinen Blick nach Europa, von dem er durch Missionaire und reisende Kaufleute so viel Rühmliches hatte erzählen hören. Verschiedene Umstände, deren Anführung zu weitläufig wäre, haben ihn immer wieder, wenn er sich schon seinem Ziele, dem Lande der Wissenschaft, nahe dünkte, zurück in sein verwildertes Vaterland/und in das Kloster zum heil⟨igen⟩. Kreuz geworfen. Einer der Mönche hat ihm hier einst aus Neid alle seine Papiere und Schriften gestohlen, und sie den Flammen übergeben. Mehrere ausgezeichneten Laien und Geistlichen seines Vaterlands entdeckte er sein Vorhaben, eine Akademie der Wissenschaften zu errichten, fand aber nirgends Gehör. «Worauf einer seinen Sinn setzt, das lernt er», sagten unsere Vorfahren. Mechitar setzte aber seinen Sinn auf die Bildung seiner Nation, und nichts vermochte ihn an seine Heimat zu fesseln, weder Altern, Freunde, noch Verwandte. Im Jahre 1698 verließ er wiederum Samaria oder Sebaste, kam nach Erzrum, wo er einige Zeit in einem Kloster die Theologie nach Albertus Magnus lehrte, den er zu diesem Behufe ins Armenische übersetzte; daselbst ward er auch Doctor der Gottesgelehrtheit. Von Erzrum ging er mit seinen Schülern über Drebisondnach Konstantinopol und errichtete daselbst im Jahre 1701 die Congregation der Mechitaristen. Diese Congregation versammelte sich zuerst in einem Hause neben der armenischen Kirche zum heiligen Gregor dem Erleuchter und bestand anfangs aus 10 Mitgliedern. Obgleich in sehr beschränkten Verhältnissen, begann Mechitar doch hier schon für seinen Zweck zu arbeiten. Er übersetzte das Buch «von der Nachfolge Christi» ins Armenische, ließ es, wie manches andere drucken und suchte die Exemplare unter seinen Landsleuten zu verbreiten. Die Gesellschaft der adoptierten Söhne der heil<(igen> Jungfrau und Bußprediger (so nannten sich die Mechitaristen) fand viele und mächtige Wiedersacher; man mußte wiederum wandern. Mechitar mit Seinigen wandete sich nach Morea und wählte die Stadt und Festung Moden zum Sitze seiner ebenso wissenschaftlichen wie geistigen Akademie. Papst Clemens XI bestätigte die Constitution der Gesellschaft und gab ihr die Regel des Heil⟨igen⟩ Antonius. 12 Jahre lang arbeiteten Mechitar und die Seinigen für die Bildung ihrer Landsleute ämsig und unverdrossen; die Republik Venedig wies ihnen das Einkommen einiger Dörfer zum Unterhalt an und ließ ihnen auch auf andere Weise Unterstützungen zufließen. Leider brach aber jetzt (1715) der für die Republik so verderbungsvolle Krieg mit der ottomanischen Pforte aus; die Mechitaristen, deren Haupt früher schon von dern Römischen Stuhle den Titel und Rang eines Abtes erhalten hatte,<noinclude></noinclude> fv0vq0bj2p5335i1iyij5e7xj11hfof 345756 345755 2022-08-05T07:35:43Z Kwamikagami 6699 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="Kwamikagami" /></noinclude>vom Bischofe ''Ananias'', Superior des Klosters zum heiligen Kreuz in Samaria, zum Diakon geweiht worden ist. Mechitar fühlte, daß sein Vaterland keine Mittel darbiete, um sich ir den Wissenschaften auszubilden. Er wendete seinen Blick nach Europa, von dem er durch Missionaire und reisende Kaufleute so viel Rühmliches hatte erzählen hören. Verschiedene Umstände, deren Anführung zu weitläufig wäre, haben ihn immer wieder, wenn er sich schon seinem Ziele, dem Lande der Wissenschaft, nahe dünkte, zurück in sein verwildertes Vaterland/und in das Kloster zum heil⟨igen⟩. Kreuz geworfen. Einer der Mönche hat ihm hier einst aus Neid alle seine Papiere und Schriften gestohlen, und sie den Flammen übergeben. Mehrere ausgezeichneten Laien und Geistlichen seines Vaterlands entdeckte er sein Vorhaben, eine Akademie der Wissenschaften zu errichten, fand aber nirgends Gehör. «Worauf einer seinen Sinn setzt, das lernt er», sagten unsere Vorfahren. Mechitar setzte aber seinen Sinn auf die Bildung seiner Nation, und nichts vermochte ihn an seine Heimat zu fesseln, weder Altern, Freunde, noch Verwandte. Im Jahre 1698 verließ er wiederum Samaria oder Sebaste, kam nach Erzrum, wo er einige Zeit in einem Kloster die Theologie nach Albertus Magnus lehrte, den er zu diesem Behufe ins Armenische übersetzte; daselbst ward er auch Doctor der Gottesgelehrtheit. Von Erzrum ging er mit seinen Schülern über Drebisondnach Konstantinopol und errichtete daselbst im Jahre 1701 die Congregation der Mechitaristen. Diese Congregation versammelte sich zuerst in einem Hause neben der armenischen Kirche zum heiligen Gregor dem Erleuchter und bestand anfangs aus 10 Mitgliedern. Obgleich in sehr beschränkten Verhältnissen, begann Mechitar doch hier schon für seinen Zweck zu arbeiten. Er übersetzte das Buch «von der Nachfolge Christi» ins Armenische, ließ es, wie manches andere drucken und suchte die Exemplare unter seinen Landsleuten zu verbreiten. Die Gesellschaft der adoptierten Söhne der heil⟨igen⟩ Jungfrau und Bußprediger (so nannten sich die Mechitaristen) fand viele und mächtige Wiedersacher; man mußte wiederum wandern. Mechitar mit Seinigen wandete sich nach Morea und wählte die Stadt und Festung Moden zum Sitze seiner ebenso wissenschaftlichen wie geistigen Akademie. Papst Clemens XI bestätigte die Constitution der Gesellschaft und gab ihr die Regel des Heil⟨igen⟩ Antonius. 12 Jahre lang arbeiteten Mechitar und die Seinigen für die Bildung ihrer Landsleute ämsig und unverdrossen; die Republik Venedig wies ihnen das Einkommen einiger Dörfer zum Unterhalt an und ließ ihnen auch auf andere Weise Unterstützungen zufließen. Leider brach aber jetzt (1715) der für die Republik so verderbungsvolle Krieg mit der ottomanischen Pforte aus; die Mechitaristen, deren Haupt früher schon von dern Römischen Stuhle den Titel und Rang eines Abtes erhalten hatte,<noinclude></noinclude> 69pj0yzd9zg0rcn9ir4aea5rxrfwnb8 104 76945 345736 227604 2022-08-05T02:58:49Z Kwamikagami 6699 /* Not proofread */ proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="1" user="Kwamikagami" /></noinclude>{{Css image crop |Image = Խաչատուր Աբովյան, Երկեր, հատոր 6.djvu |Page = 72 |bSize = 400 |cWidth = 305 |cHeight = 385 |oTop = 70 |oLeft = 40 |Location = center |Description = }} {{c|ԱրովյանԷ Գորպատյան օրագրերի աոաՀին էՀր}}<noinclude></noinclude> 6hqanh6s3o0vjqjkubs9wvy7kbbxfvf 345737 345736 2022-08-05T03:04:02Z Kwamikagami 6699 /* Proofread */ proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="Kwamikagami" /></noinclude>{{Css image crop |Image = Խաչատուր Աբովյան, Երկեր, հատոր 6.djvu |Page = 72 |bSize = 400 |cWidth = 305 |cHeight = 385 |oTop = 70 |oLeft = 40 |Location = center |Description = }} {{c|Արովյանէ Դորպատյան օրագրերի աոաջին էջր}}<noinclude></noinclude> 33xbk18p7cfhq32bp5ml5qqlpi5hmlp 104 76948 345749 227607 2022-08-05T07:12:05Z Kwamikagami 6699 /* Not proofread */ proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="1" user="Kwamikagami" /></noinclude><noinclude></noinclude> fvx9vx4ry79rq962ikc7s5it4zh3bt9 345750 345749 2022-08-05T07:15:10Z Kwamikagami 6699 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="1" user="Kwamikagami" /></noinclude>vernachlässigte Literatur und Sprache Armeniens gerichtet, es wird auch daher für das grössere Publicum nicht uninteressant sein, den Ort, und die Gesellschaft kennen zu lernen, welcher wir obenerwähnte Bereiche- rungen der alten Literatur und Geschichte schon erhalten und viele an- dere noch zu erwerben haben. Die Armenier müssen ihrer ganz eigentümlichen Sprache wegen für ein besonders, mit keinem der umwohnenden Ländern verwandtes Volk gehalten werden. Ihr Wankelmut und ihr ⟨1 unlesbar⟩ Sinn, worü- ber sich schon Tacitus ereifert, waren aber wenig geeignet zur Aufrecht- erhaltung ihrer Selbständigkeit unter den sie umgebenden mächtigeren Nationen. Mit den wechselnden Monarchien Westasiens wechselten auch ihre Herren. Als die partheische Monarchie (226 n. Chr. G) ven Ardschir Babeganı aufgelöst wurde, ward auch Armenien eine Beute des Siegers, erfreute sich aber biszum Hereinbrechen der Araber im 7 Jahrhundert bei-- nah einer ungestörten den Wissenschaften äußerst vorteilhaften Ruhe. Der Einsiedler Messrob soll am Anfang des 5 Jahrhunderts die jetzige arme- nische Schrift erfunden haben: der älteste armenische Geschichtschreiber, Moses von Chorene schrieb gegen 450. In der Folgezeit erlangten die bysantinischen Kaiser einen Teil des ursprünglich sehr kleinen Landes; unter Alexis Komnens aber, am Anfang des 12 Jahrhunderts machte sich ein armenischer Großer mit Namen Gagik, aus dem berühmten Hause Bägrations unabhängig. Er erhob Kleinarmenien zu einem Königreich und eroberte dazu noch Cilicien und einen Teil von Capadocien. Sein Gesch- lecht mußte sich/unter mannigfachen Wechselfällen bis zum Anfang des 15 Jahrhunderts auf dem Trone zu erhalten, wo dann die Streitigkeiten unter der königlichen Familie selbst dem Hause der Bagratiden den Un- tergang bereitet haben. Die turkomanischen Beherrscher Persiens und die erstarkende Macht der Türken in Kleinasien teilten unter sich die Besitzungen vom König Levon oder Livon III, gegen das Jahr 1414. Unter diesen traurigen Verhältnissen flüchteten viele Armenier teils in das Innere Persiens, teils in die Krim, teils in die Moldau und nach Polen. Als später, gegen 1668, in der Moldau eine Revolution ausbrach, wendeten sie sich nach Siebenbürgen und Ungarn; sie erhielten später von den österreichischen Kaisern die Erlaubnis, daselbst Städte Arme- nopolis und Elisabethopolis zu erbauen. Unter seinen barbarischen Herrschern sank das früher schon nicht hochstehende Volk der Armenier immer tiefer und tiefer; selbst viele der Geistlichen, die nicht unirten Armenier, deren Anzahl auf 2 Millionen angegeben wird, gehören zur griechischen Kirche. Dieser traurige Zustand seines Volks ging dem D⟨octo⟩r Peter Mechitar, geb⟨oren⟩ im Jahr 1676 zu Samaria in Kleinasien sehr zu Herzen; er setzte sich daher zur Aufgabe seines Lebens, durch wissenschaftliche und religiöse Bildung den Geist seiner Landsleute zu wecken. Mechitar soll sich, wie berichtet wird, von Jugend auf schon angezeichnet haben, so daß er im Jahr 1691<noinclude></noinclude> bvfkv8lmdbgry293odte8rtppxjvv4w 345751 345750 2022-08-05T07:19:04Z Kwamikagami 6699 /* Proofread */ proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="Kwamikagami" /></noinclude>vernachlässigte Literatur und Sprache Armeniens gerichtet, es wird auch daher für das grössere Publicum nicht uninteressant sein, den Ort, und die Gesellschaft kennen zu lernen, welcher wir obenerwähnte Bereicherungen der alten Literatur und Geschichte schon erhalten und viele andere noch zu erwerben haben. Die Armenier müssen ihrer ganz eigentümlichen Sprache wegen für ein besonders, mit keinem der umwohnenden Ländern verwandtes Volk gehalten werden. Ihr Wankelmut und ihr ⟨1 unlesbar⟩ Sinn, worüber sich schon Tacitus ereifert, waren aber wenig geeignet zur Aufrechterhaltung ihrer Selbständigkeit unter den sie umgebenden mächtigeren Nationen. Mit den wechselnden Monarchien Westasiens wechselten auch ihre Herren. Als die partheische Monarchie (226 n. Chr. G) ven Ardschir Babeganı aufgelöst wurde, ward auch Armenien eine Beute des Siegers, erfreute sich aber biszum Hereinbrechen der Araber im 7 Jahrhundert beinah einer ungestörten den Wissenschaften äußerst vorteilhaften Ruhe. Der Einsiedler Messrob soll am Anfang des 5 Jahrhunderts die jetzige armenische Schrift erfunden haben: der älteste armenische Geschichtschreiber, Moses von Chorene schrieb gegen 450. In der Folgezeit erlangten die bysantinischen Kaiser einen Teil des ursprünglich sehr kleinen Landes; unter Alexis Komnens aber, am Anfang des 12 Jahrhunderts machte sich ein armenischer Großer mit Namen Gagik, aus dem berühmten Hause Bägrations unabhängig. Er erhob Kleinarmenien zu einem Königreich und eroberte dazu noch Cilicien und einen Teil von Capadocien. Sein Geschlecht mußte sich/unter mannigfachen Wechselfällen bis zum Anfang des 15 Jahrhunderts auf dem Trone zu erhalten, wo dann die Streitigkeiten unter der königlichen Familie selbst dem Hause der Bagratiden den Untergang bereitet haben. Die turkomanischen Beherrscher Persiens und die erstarkende Macht der Türken in Kleinasien teilten unter sich die Besitzungen vom König Levon oder Livon III, gegen das Jahr 1414. Unter diesen traurigen Verhältnissen flüchteten viele Armenier teils in das Innere Persiens, teils in die Krim, teils in die Moldau und nach Polen. Als später, gegen 1668, in der Moldau eine Revolution ausbrach, wendeten sie sich nach Siebenbürgen und Ungarn; sie erhielten später von den österreichischen Kaisern die Erlaubnis, daselbst Städte Armenopolis und Elisabethopolis zu erbauen. Unter seinen barbarischen Herrschern sank das früher schon nicht hochstehende Volk der Armenier immer tiefer und tiefer; selbst viele der Geistlichen, die nicht unirten Armenier, deren Anzahl auf 2 Millionen angegeben wird, gehören zur griechischen Kirche. Dieser traurige Zustand seines Volks ging dem D⟨octo⟩r Peter Mechitar, geb⟨oren⟩ im Jahr 1676 zu Samaria in Kleinasien sehr zu Herzen; er setzte sich daher zur Aufgabe seines Lebens, durch wissenschaftliche und religiöse Bildung den Geist seiner Landsleute zu wecken. Mechitar soll sich, wie berichtet wird, von Jugend auf schon angezeichnet haben, so daß er im Jahr 1691<noinclude></noinclude> 7i45fu8ynowfmp06dzrjrfv4j0l8q09 345752 345751 2022-08-05T07:23:19Z Kwamikagami 6699 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="Kwamikagami" /></noinclude>vernachlässigte Literatur und Sprache Armeniens gerichtet, es wird auch daher für das grössere Publicum nicht uninteressant sein, den Ort, und die Gesellschaft kennen zu lernen, welcher wir obenerwähnte Bereicherungen der alten Literatur und Geschichte schon erhalten und viele andere noch zu erwerben haben. Die Armenier müssen ihrer ganz eigentümlichen Sprache wegen für ein besonders, mit keinem der umwohnenden Ländern verwandtes Volk gehalten werden. Ihr Wankelmut und ihr ⟨1 unlesbar⟩ Sinn, worüber sich schon Tacitus ereifert, waren aber wenig geeignet zur Aufrechterhaltung ihrer Selbständigkeit unter den sie umgebenden mächtigeren Nationen. Mit den wechselnden Monarchien Westasiens wechselten auch ihre Herren. Als die partheische Monarchie (226 n. Chr. G) ven Ardschir Babeganı aufgelöst wurde, ward auch Armenien eine Beute des Siegers, erfreute sich aber biszum Hereinbrechen der Araber im 7 Jahrhundert beinah einer ungestörten den Wissenschaften äußerst vorteilhaften Ruhe. Der Einsiedler Messrob soll am Anfang des 5 Jahrhunderts die jetzige armenische Schrift erfunden haben: der älteste armenische Geschichtschreiber, ''Moses von Chorene'' schrieb gegen 450. In der Folgezeit erlangten die bysantinischen Kaiser einen Teil des ursprünglich sehr kleinen Landes; unter Alexis Komnens aber, am Anfang des 12 Jahrhunderts machte sich ein armenischer Großer mit Namen Gagik, aus dem berühmten Hause ''Bagrations'' unabhängig. Er erhob Kleinarmenien zu einem Königreich und eroberte dazu noch Cilicien und einen Teil von Capadocien. Sein Geschlecht mußte sich/unter mannigfachen Wechselfällen bis zum Anfang des 15 Jahrhunderts auf dem Trone zu erhalten, wo dann die Streitigkeiten unter der königlichen Familie selbst dem Hause der Bagratiden den Untergang bereitet haben. Die turkomanischen Beherrscher Persiens und die erstarkende Macht der Türken in Kleinasien teilten unter sich die Besitzungen vom König Levon oder Livon III, gegen das Jahr 1414. Unter diesen traurigen Verhältnissen flüchteten viele Armenier teils in das Innere Persiens, teils in die Krim, teils in die Moldau und nach Polen. Als später, gegen 1668, in der Moldau eine Revolution ausbrach, wendeten sie sich nach Siebenbürgen und Ungarn; sie erhielten später von den österreichischen Kaisern die Erlaubnis, daselbst Städte Armenopolis und Elisabethopolis zu erbauen. Unter seinen barbarischen Herrschern sank das früher schon nicht hochstehende Volk der Armenier immer tiefer und tiefer; selbst viele der Geistlichen, die nicht unirten Armenier, deren Anzahl auf 2 Millionen angegeben wird, gehören zur griechischen Kirche. Dieser traurige Zustand seines Volks ging dem D⟨octo⟩r Peter Mechitar, geb⟨oren⟩ im Jahr 1676 zu Samaria in Kleinasien sehr zu Herzen; er setzte sich daher zur Aufgabe seines Lebens, durch wissenschaftliche und religiöse Bildung den Geist seiner Landsleute zu wecken. Mechitar soll sich, wie berichtet wird, von Jugend auf schon angezeichnet haben, so daß er im Jahr 1691<noinclude></noinclude> 55x4zmhsh1qq1vja2mnepasghps3o1g 104 88711 345732 254636 2022-08-04T18:18:31Z Yousiphh 9597 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="Hayk-grigoryan-1999" /></noinclude>{{Կենտրոն|'''ԽԱՂ ՉՈՐՍ ԼԵԶՎՈՎ'''}} {{Poemx||<poem>էս բա՞ մամիվիդա, բյուբին չի յարդամ. Վա՛ր գեթ, բոյնը բուրուգ տանեն դուս արած. Ճկվա ծավազերինե, ազ շեշի նարդ ամ, Դիվանա դադիրամ, բանեն դուս արած։ Մե խոմ գավամծարե տկրիլի թութա. Թաղսիրի ման դարամ, գալազի քութա. Չունքի գան գաթմիշամ о շիրին սութա, Բաս էնդու համա իմ նանեն դուս արած։ Բուլբուլի վար, վարթս էփարա ալալի. Բյուբին չի՞ քարդ հուրիզադա ջալալի. Իթիրմիշամ ջավահիրը վա լալի, Մադան չունես, Բադեշխանեն դուս արած։ Նիադագ վիտիրե, վիձախե վիշի. Չի՞ ֆայդա, ջան դադան, նամիրադ փիշի. Բու դարդ քի ման չաքտըմ, չաքմասըն քիշի՝ Օչով չըլի սիրեկանեն դուս արած։ Մո՛դի, Սայաթ-Նովա, շեն ցոդվիլի խար. Կուրբանադ միմիրամ բահի բրադար. Բունա ման գաբուլամ, էյ փարվարդիդար, Հոքիս չանիս դրախտի ջանեն դուս արած։ <small>(1758)</small> <small>էս ղափիան չորս լեզվով է՝ վրացերէն, պարսկերէն, թաթարերեն (ադրբեջաներեն. հայերէն. Արութինի ասած է. մարտի 6-ին, քրոնիկոնի 446-ին։</small></poem>|}} Թարգմանությունը և ծանոթագր. տես № 63 հայերեն խաղը։<noinclude></noinclude> fl25hqqmv1p19nyouht8uhnyclvi7ov 345733 345732 2022-08-04T18:24:31Z Yousiphh 9597 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="Hayk-grigoryan-1999" /></noinclude>{{Կենտրոն|'''ԽԱՂ ՉՈՐՍ ԼԵԶՎՈՎ'''}} {{Poemx||<poem>էս բա՞ մամիվիդա, բյուբին չի՞ յարդամ. Վա՛ր գեթ, բո՛յնը բուրուգ տանեն դուս արած. Ճկվա ծավազերինե, ազ շեշի նարդ ամ, Դիվանա դադիրամ, բանեն դուս արած։ Մե խոմ գավամծարե տկրիլի թութա. Թաղսիրի ման դարամ, գալազի քութա. Չունքի գան գաթմիշամ о շիրին սութա, Բաս էնդու համա իմ նանեն դուս արած։ Բուլբուլի վար, վարթս էփարա ալալի. Բյուբին չի՞ քարդ հուրիզադա ջալալի. Իթիրմիշամ ջավահիրը վա լալի, Մադան չունես, Բադեշխանեն դուս արած։ Նիադագ վիտիրե, վիձախե վիշի. Չի՞ ֆայդա, ջան դադան, նամիրադ փիշի. Բու դարդ քի ման չաքտըմ, չաքմասըն քիշի՝ Օչով չըլի սիրեկանեն դուս արած։ Մո՛դի, Սայաթ-Նովա, շեն ցոդվիլի խար. Կուրբանադ միմիրամ բահի բրադար. Բունա ման գաբուլամ, էյ փարվարդիդար, Հոքիս չանիս դրախտի ջանեն դուս արած։ <small>(1758)</small> <small>էս ղափիան չորս լեզվով է՝ վրացերէն, պարսկերէն, թաթարերեն (ադրբեջաներեն. հայերէն. Արութինի ասած է. մարտի 6-ին, քրոնիկոնի 446-ին։</small></poem>|}} Թարգմանությունը և ծանոթագր. տես № 63 հայերեն խաղը։<noinclude></noinclude> l006jv6t5ckgninstrnohti6434cdhh 10 125380 345734 2022-08-05T02:53:53Z Kwamikagami 6699 Վերահղվում է դեպի [[Կաղապար:Css image crop]] wikitext text/x-wiki #ՎԵՐԱՀՂՈՒՄ [[Կաղապար:Css image crop]] maufpkmg9eov4fxnsvm5mh8sr85k4xh 10 125381 345735 2022-08-05T02:54:06Z Kwamikagami 6699 Նոր էջ «{{#if:{{{Image|}}}|<div class="{{#if:{{{Description|}}}|thumb <!-- -->{{#switch:{{{Location|}}} | none | tnone = tnone | left | tleft = tleft | right | tright = tright | center = center | #default = tright }}|<!-- if no description: -->{{#switch:{{{Location|}}} | none = floatnone | left = floatleft | right = floatright | center = center }}}}"> {{#if:{{{Description|}}}|<div class="thumbinner" style="width: {{#expr:{{{cWidth}}}+2}}px;">}} <div {{#if:{{{Description|}}...»: wikitext text/x-wiki {{#if:{{{Image|}}}|<div class="{{#if:{{{Description|}}}|thumb <!-- -->{{#switch:{{{Location|}}} | none | tnone = tnone | left | tleft = tleft | right | tright = tright | center = center | #default = tright }}|<!-- if no description: -->{{#switch:{{{Location|}}} | none = floatnone | left = floatleft | right = floatright | center = center }}}}"> {{#if:{{{Description|}}}|<div class="thumbinner" style="width: {{#expr:{{{cWidth}}}+2}}px;">}} <div {{#if:{{{Description|}}}|class="thumbimage"}} style="width: {{{cWidth}}}px; height: {{{cHeight}}}px; overflow: hidden;"> <div style="position: relative; top: -{{{oTop|0}}}px; left: -{{{oLeft|0}}}px; width: {{{bSize}}}px"><!-- --><div class="noresize">[[File:{{{Image}}}|{{{bSize}}}px|alt={{{Alt|{{{Description|{{{Image}}}}}}}}}{{#if:{{{Link|}}}|{{!}}link={{{Link}}}}}{{#if:{{{Page|}}}|{{!}}page={{{Page}}}}}]]</div><!-- --></div> {{#if:{{{Description|}}}|</div> <div class="thumbcaption"> <div class="magnify">[[:{{#if:{{{magnify-link|}}}|{{{magnify-link}}}|File:{{{Image}}}}}| ]]</div>{{{Description}}} </div>}} </div> </div>{{#ifeq:1|{{{ifnumber|{{{cWidth|}}}{{{cHeight|}}}{{{oTop|}}}{{{oLeft|}}}{{{bSize|}}}}}}||<!--[[Category:CSS image crop using invalid parameters]]-->}}}}<noinclude> {{documentation}} </noinclude> og7duk046a5vku1ebzx5j5uzfefbs5s 10 125382 345742 2022-08-05T03:29:44Z Kwamikagami 6699 Նոր էջ «<noinclude> <!--Այս ձևանմուշը միտումնավոր դատարկ է մնացել: Այն տեղեկացնում է խմբագիրներին, որ տեքստը ճիշտ է, ինչպես կա և չպետք է փոխվի:--> {{documentation}} </noinclude>»: wikitext text/x-wiki <noinclude> <!--Այս ձևանմուշը միտումնավոր դատարկ է մնացել: Այն տեղեկացնում է խմբագիրներին, որ տեքստը ճիշտ է, ինչպես կա և չպետք է փոխվի:--> {{documentation}} </noinclude> djc7kn4tqipri03dljirw9uz3zzzxgd 10 125383 345743 2022-08-05T03:30:08Z Kwamikagami 6699 Նոր էջ «<onlyinclude><div style="text-align:right; padding-top: {{{leading-top|0}}}em; margin-right:{{{offset|{{{2|0}}}}}}; {{{style|}}}"> {{{1}}} </div></onlyinclude> {{documentation}}»: wikitext text/x-wiki <onlyinclude><div style="text-align:right; padding-top: {{{leading-top|0}}}em; margin-right:{{{offset|{{{2|0}}}}}}; {{{style|}}}"> {{{1}}} </div></onlyinclude> {{documentation}} jj0rbq4ok6o5b9vnkpjkwr41dx4izy2 105 125384 345744 2022-08-05T03:31:14Z Kwamikagami 6699 Նոր էջ «Ես սրբագրել եմ գերմաներենը։ Հայերենը չեմ ստուգել. ~~~~»: wikitext text/x-wiki Ես սրբագրել եմ գերմաներենը։ Հայերենը չեմ ստուգել. [[Մասնակից:Kwamikagami|Kwamikagami]] ([[Մասնակցի քննարկում:Kwamikagami|քննարկում]]) 03:31, 5 Օգոստոսի 2022 (UTC) 2xm6i22lw212d9iwfslm5bzupvq0ky1 105 125385 345765 2022-08-05T08:09:04Z Kwamikagami 6699 Նոր էջ «Ես սրբագրել եմ գերմաներենը։ Հայերենը չեմ ստուգել. ~~~~»: wikitext text/x-wiki Ես սրբագրել եմ գերմաներենը։ Հայերենը չեմ ստուգել. [[Մասնակից:Kwamikagami|Kwamikagami]] ([[Մասնակցի քննարկում:Kwamikagami|քննարկում]]) 08:09, 5 Օգոստոսի 2022 (UTC) ghzazbgtd2e9a98byprb617ocdofe39