La Bibia piemontèisa/Testament Vej/Genesi/Genesi 25

<mediawiki xmlns="http://www.mediawiki.org/xml/export-0.10/" xmlns:xsi="http://www.w3.org/2001/XMLSchema-instance" xsi:schemaLocation="http://www.mediawiki.org/xml/export-0.10/ http://www.mediawiki.org/xml/export-0.10.xsd" version="0.10" xml:lang="pms">
  <siteinfo>
    <sitename>Wikisource</sitename>
    <dbname>pmswikisource</dbname>
    <base>https://pms.wikisource.org/wiki/Intrada</base>
    <generator>MediaWiki 1.39.0-wmf.23</generator>
    <case>first-letter</case>
    <namespaces>
      <namespace key="-2" case="first-letter">Media</namespace>
      <namespace key="-1" case="first-letter">Special</namespace>
      <namespace key="0" case="first-letter" />
      <namespace key="1" case="first-letter">Discussion</namespace>
      <namespace key="2" case="first-letter">Utent</namespace>
      <namespace key="3" case="first-letter">Ciaciarade</namespace>
      <namespace key="4" case="first-letter">Wikisource</namespace>
      <namespace key="5" case="first-letter">Discussion ant sla Wikisource</namespace>
      <namespace key="6" case="first-letter">Figura</namespace>
      <namespace key="7" case="first-letter">Discussion dla figura</namespace>
      <namespace key="8" case="first-letter">MediaWiki</namespace>
      <namespace key="9" case="first-letter">Discussion dla MediaWiki</namespace>
      <namespace key="10" case="first-letter">Stamp</namespace>
      <namespace key="11" case="first-letter">Discussion dlë stamp</namespace>
      <namespace key="12" case="first-letter">Agiut</namespace>
      <namespace key="13" case="first-letter">Discussion ant sl'agiut</namespace>
      <namespace key="14" case="first-letter">Categorìa</namespace>
      <namespace key="15" case="first-letter">Discussion ant sla categorìa</namespace>
      <namespace key="102" case="first-letter">Pàgina</namespace>
      <namespace key="103" case="first-letter">Discussion ëd la pàgina</namespace>
      <namespace key="104" case="first-letter">Tàula</namespace>
      <namespace key="105" case="first-letter">Discussion ëd la tàula</namespace>
      <namespace key="710" case="first-letter">TimedText</namespace>
      <namespace key="711" case="first-letter">TimedText talk</namespace>
      <namespace key="828" case="first-letter">Modulo</namespace>
      <namespace key="829" case="first-letter">Discussioni modulo</namespace>
      <namespace key="2300" case="first-letter">Accessorio</namespace>
      <namespace key="2301" case="first-letter">Discussioni accessorio</namespace>
      <namespace key="2302" case="case-sensitive">Definizione accessorio</namespace>
      <namespace key="2303" case="case-sensitive">Discussioni definizione accessorio</namespace>
    </namespaces>
  </siteinfo>
  <page>
    <title>La Bibia piemontèisa/Testament Vej/Genesi/Genesi 25</title>
    <ns>0</ns>
    <id>937</id>
    <revision>
      <id>21373</id>
      <parentid>21367</parentid>
      <timestamp>2022-08-11T13:34:46Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Major Galin-a</username>
        <id>834</id>
      </contributor>
      <minor />
      <model>wikitext</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="6153" xml:space="preserve">{{header
 | title    = [[La_Bibia_piemontèisa|La Bibia piemontèisa]]
 | author   =
 | section  = [[La_Bibia_piemontèisa/Testament_Vej/Genesi|Genesi]]
 | previous = [[La Bibia piemontèisa/Testament Vej/Genesi/Genesi 24|Genesi 24]]
 | next     = [[La Bibia piemontèisa/Testament Vej/Genesi/Genesi 26|Genesi 26]]
 | notes    = 
}}
{{TOCright}}
== 25 ==

=== Fijolansa ‘d Chetura ===

{{verse|chapter=25|verse=1}}Abraham a l’avìa pijà n’àutra fomna, ch’a l’avìa për nòm Chetura. {{verse|chapter=25|verse=2}}Chila a l’ha daje costi fieuj-sì: Zimram, Iochsan, Modan, Madian, Iabach e Suach. {{verse|chapter=25|verse=3}}Iochsan a l’ha generà Seba e Dedan e ij fieuj ëd Dedan a son ëstàit j’Assurita, ij Letusim e ij Leumim {{verse|chapter=25|verse=4}}Ij fieuj ëd Madian a son ëstàit Efa, Efer, Anoch, Abida e Elda. Tuti sti-sì a son ij fieuj ëd Chetura.

{{verse|chapter=25|verse=5}}Abraham a l’ha daje tùit ij sò beni an ardità a Isach. {{verse|chapter=25|verse=6}}Për lòn che nopà a rësguarda ij fieuj dj’àutre fomne, soe concubin-e, che Abraham a l’avìa avù, a l’ha daje ‘d present e, antramente ch’a l’era ancora an vita, a l’ha licensiaje, mandandje lontan da Isach sò fieul, anvers levant, ant la region oriental.

=== Mòrt d’Abraham ===

{{verse|chapter=25|verse=7}}Abraham a l’ha vivù fin-a sentestantessinch agn. {{verse|chapter=25|verse=8}}Peui Abraham a l’é spirà, apress na veciaja argioissanta, vej e arpatà ‘d giornà, e a l’é giontasse ai sò grand. {{verse|chapter=25|verse=9}}A l’han sotralo ij sò fieuj, Isach e Ismael, ant la balma ‘d Macpela, ant ël camp d’Efron, fieul ëd Zòcar, l’Hitita, an facia a Mambré, {{verse|chapter=25|verse=10}}E giusta ant ël camp che Abraham a l’avìa catà da j’Hitita: che a son ëstàit sotrà Abraham e soa fomna Sara. {{verse|chapter=25|verse=11}}Dòp la mòrt d’Abraham, Nosgnor Dé a l’ha benedì ël fieul ëd chiel Isach, e Isach a l’ha abità davzin al poss ëd Lahai-Roi.

=== Fijolansa d’Ismael ===

{{verse|chapter=25|verse=12}}Costa-sì a l’é la fijolansa d’Ismael, fieul d’Abraham, ch’a l’avìa partorije Agar, l’Egissian-a, serva ‘d Sara. {{verse|chapter=25|verse=13}}Sti-sì a son ij nòm dij fieuj d’Ismael, con soa lista an ordin ëd generassion: ël prim nassù d’Ismael a l'é stàit Nebaiot, peui Chedar, Adbel, Mibsam, {{verse|chapter=25|verse=14}}Misma, Duma, Massa, {{verse|chapter=25|verse=15}}Adad, Tema, Ietur, Nafis e Chedma. {{verse|chapter=25|verse=16}}Costi-sì a son j’Ismaelita e costi-sì a son ij sò nòm scond sò vilagi e campament. A son ij dódes prinsi d’autërtante tribù.

{{verse|chapter=25|verse=17}}La durà dla vita d’Ismael a l’é stàita ëd sentetrentasset agn, peui a l’é mòrt e a l’é torna giontasse ai sò grand. {{verse|chapter=25|verse=18}}Chiel a l’ha abità da Avila fin-a a Sur, ch’a l’é arlongh ël confin d’Egit an diression d’Assur. Chiel a l’era stabilisse an facia a tùit ij sò frej. A l’é là ch’a son vivù tanme ‘d nemis ëd tùit ij sò parent, dissendent d’Abraham.

=== Giacòb e Esaù ===

{{verse|chapter=25|verse=19}}Costa-sì a l'é la stòria&lt;ref&gt;O “fijolansa”.&lt;/ref&gt; d'Isach fieul d'Abraham. Abraham a l'era 'l pare d'Isach. {{verse|chapter=25|verse=20}}Quand che Isach a l'é rivà a quarant' agn, a l'é mariasse con Rebeca, la fija 'd Betuel, l'Aramean, da Padan-Aram, e seur ëd Laban, l'Aramean. {{verse|chapter=25|verse=21}}Isach a l'ha pregà Nosgnor për soa fomna, përché chila 'd masnà a podìa nen avèjne. Nosgnor a l'ha scotà soa preghiera e soa fomna Rebeca a l'é restà ansenta.

{{verse|chapter=25|verse=22}}Le masnà a l'era coma ch'as rusèisso andrinta a soa pansa, e a l'ha dit: &quot;Se le còse a saran sèmper parèj, i son nen sicura ch'i veuj esse ansenta!&quot; Antlora a l'ha ciamaje a Nosgnor dël përchè 'd lòn ch'a-j capitava. {{verse|chapter=25|verse=23}}Nosgnor a l'ha rësponduje: &quot;An tò vènter a-i é doi nassion, e doi pòpoj andrinta 'd ti a saran divìs. Un pòpol a sarà pì fòrt che l'àutr, e 'l pì vej a sarà 'l servitor dël pì giovo. {{verse|chapter=25|verse=24}}Quand ch’a l'é rivà për Rebeca 'l temp d caté, a son sortì da sò vènter doi binèj. {{verse|chapter=25|verse=25}}Ël prim a l'era tut coatà 'd pluria rossa coma s'a fussa na vesta 'd pèil. Antlora a l'han ciamalo Esaù. {{verse|chapter=25|verse=26}}Aprèss a l'è sortì sò frel. Cost-sì a l'avìa na man ch'a tenìa s-ciass ël garèt ëd Esaù e a l'han ciamalo Giacòb. Isach a l'avia sessant' agn quand  ch’a son nassuje cole masnà.

{{verse|chapter=25|verse=27}}Quand ch’ ij fiolin a son chërsù, Esaù a l'é dventà 'n cassador vajant, n'òm ch'a-j piasìa dë sté ant ij camp, e Giacòb a l'era pitòst n'òm pacìfich ch'a-j piasìa dë sté ant le tende. {{verse|chapter=25|verse=28}}Isach a vorìa pì bin a Esaù, përché a chiel a-j piasìa 'l ziblé, ma Rebeca a vorìa pì bin a Giacòb.

{{verse|chapter=25|verse=29}}Ora, Giacòb a l'avìa cusinà dla supa, e quand che Esaù a l'é tornà dai camp a l'avìa fam. {{verse|chapter=25|verse=30}}Antlora a l'ha dit a Giacòb: &quot;Dame 'n pòch ëd cola supa rossa - eh, sa ròba rossa - përch' i son afamà&quot; (Cost-sì a l'é 'l motiv përché chiel a l'é 'dcò ciamà Edom). {{verse|chapter=25|verse=31}}Ma Giacòb a l'ha replicà: &quot;Prima vend-me tò drit a la primagenitura&quot;. {{verse|chapter=25|verse=32}}&quot;Varda,&quot; a dis Esaù, &quot;I l'hai tanta fam da meuire. I sai nen còsa fene 'd na primagenitura&lt;ref&gt;O &quot;Còs i farajne mi dla primogenitura?&quot;.&lt;/ref&gt;&quot;. {{verse|chapter=25|verse=33}}Ma Giacòb a-j dis: &quot;Fame adèss un giurament&quot;. Antlora Esaù a l'ha faje 'n giurament e a l'ha vendù a Giacòb sò drit a la primagenitura. {{verse|chapter=25|verse=34}}Antlora Giacòb a l'ha dàit a Esaù dël pan e dla supa 'd lentìe. Esaù a l'ha mangià e beivù, Peui a l'é aussasse e a l'é surtì. A l'é parèj che Esaù a l'ha dëspresià sò drit a la primagenitura.

==== Nòte ====
[[Category:Piemontèis]] 
[[Category:Bibia]]
[[Category:Testament Vej]]
[[Category:Genesi]]</text>
      <sha1>mcvfw9cncvk5s3a5x7rq3va8z3jwb7z</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>La Bibia piemontèisa/Testament Vej/Genesi/Genesi 27</title>
    <ns>0</ns>
    <id>939</id>
    <revision>
      <id>21370</id>
      <parentid>5106</parentid>
      <timestamp>2022-08-11T12:17:53Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Major Galin-a</username>
        <id>834</id>
      </contributor>
      <model>wikitext</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="9189" xml:space="preserve">{{header
 | title    = [[La_Bibia_piemontèisa|La Bibia piemontèisa]]
 | author   =
 | section  = [[La_Bibia_piemontèisa/Testament_Vej/Genesi|Genesi]]
 | previous = [[La Bibia piemontèisa/Testament Vej/Genesi/Genesi 26|Genesi 26]]
 | next     = [[La Bibia piemontèisa/Testament Vej/Genesi/Genesi 28|Genesi 28]]
 | notes    = 
}}
{{TOCright}}
== 27 ==

=== Giacòb a rafa la benedission d’Isach ===
{{verse|chapter=27|verse=1}}Isach a l’era fasse vej e j’euj a l’ero vnuje tant déboj ch’a-i s-ciairava pì nen. A l’ha ciamà ‘l fieul pì grand e la l’ha dije: “Car ël mè fieul!”. A l’ha rësponduje: “Vard-me si. Còsa ch’it comandes?”. {{verse|chapter=27|verse=2}}Isach a l’ha seguità: “Varda, mi i son vej e i sai nen quand ch’i peussa meuire. {{verse|chapter=27|verse=3}}Ebin, ciapa tò arch e toe flecie, seurt an campagna e cass-me ‘d zibijé. {{verse|chapter=27|verse=4}}Pront-me peui un piat coma ch’am pias e pòrt-me da mangé. Parèj i podrai dete mia benedission anans ëd meuire”.

{{verse|chapter=27|verse=5}}Rebeca a l’avìa scotà antant che Isach a parlava con sò fieul Esaù. Apress che col-lì a l’era seurtiss-ne për andé a cassa ‘d zibijé për sò pare, {{verse|chapter=27|verse=6}}Rebeca a l’ha dije al fieul Giacòb: “I l’hai sentì tò pare ch’a disìa a tò frel Esaù: {{verse|chapter=27|verse=7}}‘Pòrt-me ‘d zibijé e pront-me ‘n piat ch’ i na mangio, parèj ch’it daga ‘dnans a Nosgnor mia benedission anans ch’i meuira’. {{verse|chapter=27|verse=8}}Ora, car ël mè fieul, scotme bin e fà lòn ch’it diso mi. {{verse|chapter=27|verse=9}}Va sùbit a lë strop e pijme da là doi bej cravòt; mi i na farai un piat për tò pare, un ëd coj ch’a-j piaso tant. {{verse|chapter=27|verse=10}}It lo daras a tò pare përch’ a na mangia, e parèj chiel a darà a ti la benedission anans ëd meuire!”.

{{verse|chapter=27|verse=11}}Giacòb a l’ha rëspondùje a Rebeca, soa mare: “It sas che mè frel Esaù a l’é plos, e mi, a l’opòst, i l’hai la pel seulìa. {{verse|chapter=27|verse=12}}Se mè pare am toca, as n’ancorzerà che mi i son n’ambrojon e a tirerà ansima ‘d mi na maledission nopà che na benedission”.

{{verse|chapter=27|verse=13}}Ma soa mare a l’ha dije: “Ch’a tomba ansima ‘d mi cola maledission, car ël mè fieul! Ti scotme mach e va a ciapeme ij cravòt”.

{{verse|chapter=27|verse=14}}Antlora chiel a l’é andàit a pijeje e a l’ha portaje a soa mare, ch’a l’hà prontà un dij piat ch’a-j piasìo a sò pare. {{verse|chapter=27|verse=15}}Peui Rebeca a l’ha pijà le vestimenta le pì bele ‘d sò fieul pì grand Esaù, ch’a l’avìa antëcà e ch’a guernava, e a l’ha faje buté adòss al fieul pì cit, Giacòb; {{verse|chapter=27|verse=16}}e con le pej dij cravòt a l’ha cheurvì ij sò brass e la part seulìa dël còl. {{verse|chapter=27|verse=17}}Peui a l’ha daje a sò fieul ël piat ch’a l’avìa cusinà, ansema ‘d ‘pan pen-a seurtì dal forn.

{{verse|chapter=27|verse=18}}Giacòb a l’é andàit da sò pare e a l’ha dije: “Car ël mè pare!”. A l’ha rësponduje: “Éh, mè fieul, chi ses-to?”. {{verse|chapter=27|verse=19}}Giacòb a l’ha rësponduje al pare: “I son Esaù, tò prim nassù&lt;ref&gt;O “ardité”.&lt;/ref&gt;. I ‘hai fàit coma ch’it l’avie comandame. Àuss-te, donca, but-te a tàula e mangia mè zibijé, parèj it peudes deme toa benedission”.

{{verse|chapter=27|verse=20}}Isach a l’ha ciamaje a sò fieul: “Com it l’has fàit an pressa a trovela, car ël mè fieul!”. A l’ha rësponduje: “Nosgnor a l’ha famla ancapité dëdnans!”.

{{verse|chapter=27|verse=21}}Ma Isach a l’ha dije: “Avzinte e lassa ch’it toca, mè car fieul, për savèj se ti ‘t ses pròpi mè fieul Esaù o nò”. {{verse|chapter=27|verse=22}}Giacòb a l’é avzinasse a Isach sò pare, ch’a l’ha tastalo e a l’ha dije: “La vos a l’é la vos ëd Giacòb, ma ij brass a son ij brass d’Esaù”. {{verse|chapter=27|verse=23}}A l’é parèj ch’a l’ha nen arconossulo, përchè ij sò brass a j’ero plus com ij brass ëd sò fieul Esaù, e a l’ha benedilo. {{verse|chapter=27|verse=24}}A l’ha ancora ciamaje: “Ses-to mè fieul Esaù përdabon?”. Giacòb a l’ha rësponduje: “Sì ch’i lo son”. {{verse|chapter=27|verse=25}}Antlora a l’ha dit: “Spòrz-me da mangé ‘l zibijé, mè car fieul, e, apress d’avèj mangià, it benedirai”. Giacòb a l’ha servijne e chiel a l’ha mangiane; a l’ha portaje ‘dcò ‘d vin e chiel a l’ha beivune. {{verse|chapter=27|verse=26}}Peui sò pare Isach a l’ha dije: “Avzinte e basme, car ël mè fieul!”. {{verse|chapter=27|verse=27}}A l’é avzinasse e a l’ha basalo. Quand Isach a l’ha sentì l’odor ëd soe vestimente, a l’ha benedilo: “Ah! l’odor ëd mè fieul! A l’é tanme l’odor d’un camp ëd fior che Nosgnor a l’ha benedì! {{verse|chapter=27|verse=28}}Che da la rosà dël cél e dle richesse dla tèra Nosgnor sèmper at acòrda ‘d cheuite bondose ëd gran e ‘d most. {{verse|chapter=27|verse=29}}Ch’at servo le gent e as prostërno dëdnans a ti ‘d pòpoj. Sie signor ëd tò frej e ch’as prostërno dëdnans ëd ti ij fieuj ëd toa mare. Che col ch’at malediss a sia maledì, e chi ch’at benediss a sia benedì”.

=== Esaù a ciama na benedission ===

{{verse|chapter=27|verse=30}}Isach a l’avìa pen-a chità ‘d benedì Giacòb e Giacòb a seurtìa da dnans a sò pare Isach, ch’a l’é rivaje da la cassa sò frel Esaù. {{verse|chapter=27|verse=31}}Ëdcò chiel a l’avìa prontà ‘n piat, a l’avìa portalo a sò pare e a l’ha dije: “Ch’as àussa mè pare e ch’a mangia lë zibijé ‘d sò fieul, përchè ti im benedisse”. {{verse|chapter=27|verse=32}}A l’ha dije sò pare Isach: “Chi ses-to ti?”. A l’ha rësponduje: “I son tò fieul pì grand, Esaù”.  {{verse|chapter=27|verse=22}}Antlora Isach a l’é stàit ciapà da un frisson motobin fòrt e a l’ha dije: “Chi é-lo antlora col ch’a l’avìa ciamà lë zibijé e ch’a l’ha portamlo? Mi i l’hai mangiane anans che ti ‘t rivèisse, peui i l’hai benedilo, e benedet a resterà!”.

{{verse|chapter=27|verse=34}}Quand che Esaù a l’ha sentì le paròle ‘d sò pare, a l’ha crijà con motobin ëd fòrsa e d’ameror, e a l’ha dije a sò pare: “Benediss ëdcò mi, car ël mè pare!”. {{verse|chapter=27|verse=35}}Isach a l’ha rësponduje: “A l’é vnù tò frel con l’angann e a l’ha portame via toa benedission!”. {{verse|chapter=27|verse=36}}Esaù a l’ha sclamà: “A fà nen maravija che sò nòm a sia Giacòb: costa-sì a l’é la sconda vira ch’a l’ha anganame! A l’ha già rafà mia primogenitura e adess, varda-lì, a l’ha portame via mia benedission!”. Peui a l’ha giontà: “L’has-to pròpi nen arservà na quai benedission për mi?”. {{verse|chapter=27|verse=37}}“I l’hai falo tò sgnor e i l’hai daje coma ‘d sërvent tùit ij tò frej; i l’hai garantije d’abondansa ‘d gran e ‘d most: për ti, còsa mai i podrìa fé, car ël mè fieul?”. {{verse|chapter=27|verse=38}}Esaù a l’ha dije al pare: “L’has-to mach na sola benedission? Benediss ëdcò mi, car ël mè pare!”. Ma Isach a stasìa ciuto, e Esaù a l’ha aussà la vos e a l’ha piorà.

{{verse|chapter=27|verse=39}}Antlora sò pare Isach a l’ha dije: “It vivras lontan da le richësse dla tèra, e da leugn ëd la rosà ch’a cala dal cél. {{verse|chapter=27|verse=40}}It vivras ëd toa spa e it serviras tò frel, ma peui, quand ch’it arpijeras, i t’ës-ciaperas sò giov da tò còl”.

=== Giacòb a scapa e as na va a vive con Laban ===

{{verse|chapter=27|verse=41}}Da col moment-lì Esaù a l’ha pijà an òdio Giacòb për motiv ëd la benedission che sò pare a l’avia daje. Esaù a l’ha pensà: “As avzin-o për mè pare ij dì dël deul, përchè mi i masserai mè frel Giacòb”. {{verse|chapter=27|verse=42}}A Rebeca, contut, a son ëstàite arferìe le paròle d’Esaù, sò fieul pì grand, e chila a l’ha mandà a ciamé Giacòb, sò fieul pì cit, e a l’a dije: “Esaù, tò frel a veul pijesse l’arvangia ‘d ti, e massete. {{verse|chapter=27|verse=43}}E bin, car ël mè fieul, steme a sente con atension: scapa a Caran da mè frel Laban. {{verse|chapter=27|verse=44}}It resteras con chiel për quai temp, fin-a a tant che la flin-a ‘d to frel contra ‘d ti a sarà pasiasse, {{verse|chapter=27|verse=45}}e tò frel a sarà dësmentiasse ‘d lòn che ti ‘t l’has faje. Antlora mi i manderai a pijete da là. Përchè dovria-ne esse privà ‘d vojàutri doi ant un dì sol?”.

{{verse|chapter=27|verse=46}}Peui Rebeca a l’ha dije a Isach: “I l’hai dësgust ëd la vita për colpa dle fomne hitite d’Esaù. Se ‘dcò Giacòb a pija na fomna an tra j’Hitite coma coste-sì, tra le fije dël pais, a còsa ch’am serv la vita?


[[La Bibia piemontèisa|Artòrn a la Tàula dla Bibia]]
---- 
[[Category:Piemontèis]] 
[[Category:Bibia]]
[[Category:Testament Vej]]
[[Category:Genesi]]</text>
      <sha1>s421p8fz8y9sj5s2pwpdnk7qyqkwkq1</sha1>
    </revision>
    <revision>
      <id>21371</id>
      <parentid>21370</parentid>
      <timestamp>2022-08-11T12:23:45Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Major Galin-a</username>
        <id>834</id>
      </contributor>
      <minor />
      <model>wikitext</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="9192" xml:space="preserve">{{header
 | title    = [[La_Bibia_piemontèisa|La Bibia piemontèisa]]
 | author   =
 | section  = [[La_Bibia_piemontèisa/Testament_Vej/Genesi|Genesi]]
 | previous = [[La Bibia piemontèisa/Testament Vej/Genesi/Genesi 26|Genesi 26]]
 | next     = [[La Bibia piemontèisa/Testament Vej/Genesi/Genesi 28|Genesi 28]]
 | notes    = 
}}
{{TOCright}}
== 27 ==

=== Giacòb a rafa la benedission d’Isach ===
{{verse|chapter=27|verse=1}}Isach a l’era fasse vej e j’euj a l’ero vnuje tant déboj ch’a-i s-ciairava pì nen. A l’ha ciamà ‘l fieul pì grand e la l’ha dije: “Car ël mè fieul!”. A l’ha rësponduje: “Vard-me si. Còsa ch’it comandes?”. {{verse|chapter=27|verse=2}}Isach a l’ha seguità: “Varda, mi i son vej e i sai nen quand ch’i peussa meuire. {{verse|chapter=27|verse=3}}Ebin, ciapa tò arch e toe flecie, seurt an campagna e cass-me ‘d zibijé. {{verse|chapter=27|verse=4}}Pront-me peui un piat coma ch’am pias e pòrt-me da mangé. Parèj i podrai dete mia benedission anans ëd meuire”.

{{verse|chapter=27|verse=5}}Rebeca a l’avìa scotà antant che Isach a parlava con sò fieul Esaù. Apress che col-lì a l’era seurtiss-ne për andé a cassa ‘d zibijé për sò pare, {{verse|chapter=27|verse=6}}Rebeca a l’ha dije al fieul Giacòb: “I l’hai sentì tò pare ch’a disìa a tò frel Esaù: {{verse|chapter=27|verse=7}}‘Pòrt-me ‘d zibijé e pront-me ‘n piat ch’ i na mangio, parèj ch’it daga ‘dnans a Nosgnor mia benedission anans ch’i meuira’. {{verse|chapter=27|verse=8}}Ora, car ël mè fieul, scotme bin e fà lòn ch’it diso mi. {{verse|chapter=27|verse=9}}Va sùbit a lë strop e pijme da là doi bej cravòt; mi i na farai un piat për tò pare, un ëd coj ch’a-j piaso tant. {{verse|chapter=27|verse=10}}It lo daras a tò pare përch’ a na mangia, e parèj chiel a darà a ti la benedission anans ëd meuire!”.

{{verse|chapter=27|verse=11}}Giacòb a l’ha rëspondùje a Rebeca, soa mare: “It sas che mè frel Esaù a l’é plos, e mi, a l’opòst, i l’hai la pel seulìa. {{verse|chapter=27|verse=12}}Se mè pare am toca, as n’ancorzerà che mi i son n’ambrojon e a tirerà ansima ‘d mi na maledission nopà che na benedission”.

{{verse|chapter=27|verse=13}}Ma soa mare a l’ha dije: “Ch’a tomba ansima ‘d mi cola maledission, car ël mè fieul! Ti scotme mach e va a ciapeme ij cravòt”.

{{verse|chapter=27|verse=14}}Antlora chiel a l’é andàit a pijeje e a l’ha portaje a soa mare, ch’a l’hà prontà un dij piat ch’a-j piasìo a sò pare. {{verse|chapter=27|verse=15}}Peui Rebeca a l’ha pijà le vestimenta le pì bele ‘d sò fieul pì grand Esaù, ch’a l’avìa antëcà e ch’a guernava, e a l’ha faje buté adòss al fieul pì cit, Giacòb; {{verse|chapter=27|verse=16}}e con le pej dij cravòt a l’ha cheurvì ij sò brass e la part seulìa dël còl. {{verse|chapter=27|verse=17}}Peui a l’ha daje a sò fieul ël piat ch’a l’avìa cusinà, ansema ‘d ‘pan pen-a seurtì dal forn.

{{verse|chapter=27|verse=18}}Giacòb a l’é andàit da sò pare e a l’ha dije: “Car ël mè pare!”. A l’ha rësponduje: “Éh, mè fieul, chi ses-to?”. {{verse|chapter=27|verse=19}}Giacòb a l’ha rësponduje al pare: “I son Esaù, tò prim nassù&lt;ref&gt;O “ardité”.&lt;/ref&gt;. I ‘hai fàit coma ch’it l’avie comandame. Àuss-te, donca, but-te a tàula e mangia mè zibijé, parèj it peudes deme toa benedission”.

{{verse|chapter=27|verse=20}}Isach a l’ha ciamaje a sò fieul: “Com it l’has fàit an pressa a trovela, car ël mè fieul!”. A l’ha rësponduje: “Nosgnor a l’ha famla ancapité dëdnans!”.

{{verse|chapter=27|verse=21}}Ma Isach a l’ha dije: “Avzinte e lassa ch’it toca, mè car fieul, për savèj se ti ‘t ses pròpi mè fieul Esaù o nò”. {{verse|chapter=27|verse=22}}Giacòb a l’é avzinasse a Isach sò pare, ch’a l’ha tastalo e a l’ha dije: “La vos a l’é la vos ëd Giacòb, ma ij brass a son ij brass d’Esaù”. {{verse|chapter=27|verse=23}}A l’é parèj ch’a l’ha nen arconossulo, përchè ij sò brass a j’ero plus com ij brass ëd sò fieul Esaù, e a l’ha benedilo. {{verse|chapter=27|verse=24}}A l’ha ancora ciamaje: “Ses-to mè fieul Esaù përdabon?”. Giacòb a l’ha rësponduje: “Sì ch’i lo son”. {{verse|chapter=27|verse=25}}Antlora a l’ha dit: “Spòrz-me da mangé ‘l zibijé, mè car fieul, e, apress d’avèj mangià, it benedirai”. Giacòb a l’ha servijne e chiel a l’ha mangiane; a l’ha portaje ‘dcò ‘d vin e chiel a l’ha beivune. {{verse|chapter=27|verse=26}}Peui sò pare Isach a l’ha dije: “Avzinte e basme, car ël mè fieul!”. {{verse|chapter=27|verse=27}}A l’é avzinasse e a l’ha basalo. Quand Isach a l’ha sentì l’odor ëd soe vestimente, a l’ha benedilo: “Ah! l’odor ëd mè fieul! A l’é tanme l’odor d’un camp ëd fior che Nosgnor a l’ha benedì! {{verse|chapter=27|verse=28}}Che da la rosà dël cél e dle richesse dla tèra Nosgnor sèmper at acòrda ‘d cheuite bondose ëd gran e ‘d most. {{verse|chapter=27|verse=29}}Ch’at servo le gent e as prostërno dëdnans a ti ‘d pòpoj. Sie signor ëd tò frej e ch’as prostërno dëdnans ëd ti ij fieuj ëd toa mare. Che col ch’at malediss a sia maledì, e chi ch’at benediss a sia benedì”.

=== Esaù a ciama na benedission ===

{{verse|chapter=27|verse=30}}Isach a l’avìa pen-a chità ‘d benedì Giacòb e Giacòb a seurtìa da dnans a sò pare Isach, ch’a l’é rivaie da la cassa sò frel Esaù. {{verse|chapter=27|verse=31}}Ëdcò chiel a l’avìa prontà ‘n piat, a l’avìa portalo a sò pare e a l’ha dije: “Ch’as àussa mè pare e ch’a mangia lë zibijé ‘d sò fieul, përchè ti 'm benedisse”. {{verse|chapter=27|verse=32}}A l’ha dije sò pare Isach: “Chi ses-to ti?”. A l’ha rësponduje: “I son tò fieul pì grand, Esaù”.  {{verse|chapter=27|verse=22}}Antlora Isach a l’é stàit ciapà da un frisson motobin fòrt e a l’ha dije: “Chi é-lo antlora col ch’a l’avìa ciamà lë zibijé e ch’a l’ha portamlo? Mi i l’hai mangiane anans che ti ‘t rivèisse, peui i l’hai benedilo, e benedet a resterà!”.

{{verse|chapter=27|verse=34}}Quand che Esaù a l’ha sentì le paròle ‘d sò pare, a l’ha crijà con motobin ëd fòrsa e d’ameiror, e a l’ha dije a sò pare: “Benediss ëdcò mi, car ël mè pare!”. {{verse|chapter=27|verse=35}}Isach a l’ha rësponduje: “A l’é vnù tò frel con l’angann e a l’ha portame via toa benedission!”. {{verse|chapter=27|verse=36}}Esaù a l’ha sclamà: “A fà nen maravija che sò nòm a sia Giacòb: costa-sì a l’é la sconda vira ch’a l’ha anganame! A l’ha già rafà mia primogenitura e adess, varda-lì, a l’ha portame via mia benedission!”. Peui a l’ha giontà: “L’has-to pròpi nen arservà na quaich benedission për mi?”. {{verse|chapter=27|verse=37}}“I l’hai falo tò sgnor e i l’hai daje coma ‘d sërvent tùit ij tò frej; i l’hai garantije d’abondansa ‘d gran e ‘d most: për ti, còsa mai i podrìa fé, car ël mè fieul?”. {{verse|chapter=27|verse=38}}Esaù a l’ha dije al pare: “L’has-to mach na sola benedission? Benediss ëdcò mi, car ël mè pare!”. Ma Isach a stasìa ciuto, e Esaù a l’ha aussà la vos e a l’ha piorà.

{{verse|chapter=27|verse=39}}Antlora sò pare Isach a l’ha dije: “It vivras lontan da le richësse dla tèra, e da leugn ëd la rosà ch’a cala dal cél. {{verse|chapter=27|verse=40}}It vivras ëd toa spa e it serviras tò frel, ma peui, quand ch’it arpijeras, i t’ës-ciaperas sò giov da tò còl”.

=== Giacòb a scapa e as na va a vive con Laban ===

{{verse|chapter=27|verse=41}}Da col moment-lì Esaù a l’ha pijà an òdio Giacòb për motiv ëd la benedission che sò pare a l’avia daje. Esaù a l’ha pensà: “As avzin-o për mè pare ij dì dël deul, përchè mi i masserai mè frel Giacòb”. {{verse|chapter=27|verse=42}}A Rebeca, contut, a son ëstàite arferìe le paròle d’Esaù, sò fieul pì grand, e chila a l’ha mandà a ciamé Giacòb, sò fieul pì cit, e a l’a dije: “Esaù, tò frel a veul pijesse l’arvangia ‘d ti, e massete. {{verse|chapter=27|verse=43}}E bin, car ël mè fieul, steme a sente con atension: scapa a Caran da mè frel Laban. {{verse|chapter=27|verse=44}}It resteras con chiel për quai temp, fin-a a tant che la flin-a ‘d to frel contra ‘d ti a sarà pasiasse, {{verse|chapter=27|verse=45}}e tò frel a sarà dësmentiasse ‘d lòn che ti ‘t l’has faje. Antlora mi i manderai a pijete da là. Përchè dovria-ne esse privà ‘d vojàutri doi ant un dì sol?”.

{{verse|chapter=27|verse=46}}Peui Rebeca a l’ha dije a Isach: “I l’hai dësgust ëd la vita për colpa dle fomne hitite d’Esaù. Se ‘dcò Giacòb a pija na fomna an tra j’Hitite coma coste-sì, tra le fije dël pais, a còsa ch’am serv la vita?


[[La Bibia piemontèisa|Artòrn a la Tàula dla Bibia]]
---- 
[[Category:Piemontèis]] 
[[Category:Bibia]]
[[Category:Testament Vej]]
[[Category:Genesi]]</text>
      <sha1>egewc4slelwmok7jytfuet9fh5q39cm</sha1>
    </revision>
    <revision>
      <id>21372</id>
      <parentid>21371</parentid>
      <timestamp>2022-08-11T12:25:50Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Major Galin-a</username>
        <id>834</id>
      </contributor>
      <minor />
      <model>wikitext</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="9192" xml:space="preserve">{{header
 | title    = [[La_Bibia_piemontèisa|La Bibia piemontèisa]]
 | author   =
 | section  = [[La_Bibia_piemontèisa/Testament_Vej/Genesi|Genesi]]
 | previous = [[La Bibia piemontèisa/Testament Vej/Genesi/Genesi 26|Genesi 26]]
 | next     = [[La Bibia piemontèisa/Testament Vej/Genesi/Genesi 28|Genesi 28]]
 | notes    = 
}}
{{TOCright}}
== 27 ==

=== Giacòb a rafa la benedission d’Isach ===
{{verse|chapter=27|verse=1}}Isach a l’era fasse vej e j’euj a l’ero vnuje tant déboj ch’a-i s-ciairava pì nen. A l’ha ciamà ‘l fieul pì grand e la l’ha dije: “Car ël mè fieul!”. A l’ha rësponduje: “Vard-me si. Còsa ch’it comandes?”. {{verse|chapter=27|verse=2}}Isach a l’ha seguità: “Varda, mi i son vej e i sai nen quand ch’i peussa meuire. {{verse|chapter=27|verse=3}}Ebin, ciapa tò arch e toe flecie, seurt an campagna e cass-me ‘d zibijé. {{verse|chapter=27|verse=4}}Pront-me peui un piat coma ch’am pias e pòrt-me da mangé. Parèj i podrai dete mia benedission anans ëd meuire”.

{{verse|chapter=27|verse=5}}Rebeca a l’avìa scotà antant che Isach a parlava con sò fieul Esaù. Apress che col-lì a l’era seurtiss-ne për andé a cassa ‘d zibijé për sò pare, {{verse|chapter=27|verse=6}}Rebeca a l’ha dije al fieul Giacòb: “I l’hai sentì tò pare ch’a disìa a tò frel Esaù: {{verse|chapter=27|verse=7}}‘Pòrt-me ‘d zibijé e pront-me ‘n piat ch’ i na mangio, parèj ch’it daga ‘dnans a Nosgnor mia benedission anans ch’i meuira’. {{verse|chapter=27|verse=8}}Ora, car ël mè fieul, scotme bin e fà lòn ch’it diso mi. {{verse|chapter=27|verse=9}}Va sùbit a lë strop e pijme da là doi bej cravòt; mi i na farai un piat për tò pare, un ëd coj ch’a-j piaso tant. {{verse|chapter=27|verse=10}}It lo daras a tò pare përch’ a na mangia, e parèj chiel a darà a ti la benedission anans ëd meuire!”.

{{verse|chapter=27|verse=11}}Giacòb a l’ha rëspondùje a Rebeca, soa mare: “It sas che mè frel Esaù a l’é plos, e mi, a l’opòst, i l’hai la pel seulìa. {{verse|chapter=27|verse=12}}Se mè pare am toca, as n’ancorzerà che mi i son n’ambrojon e a tirerà ansima ‘d mi na maledission nopà che na benedission”.

{{verse|chapter=27|verse=13}}Ma soa mare a l’ha dije: “Ch’a tomba ansima ‘d mi cola maledission, car ël mè fieul! Ti scotme mach e va a ciapeme ij cravòt”.

{{verse|chapter=27|verse=14}}Antlora chiel a l’é andàit a pijeje e a l’ha portaje a soa mare, ch’a l’hà prontà un dij piat ch’a-j piasìo a sò pare. {{verse|chapter=27|verse=15}}Peui Rebeca a l’ha pijà le vestimenta le pì bele ‘d sò fieul pì grand Esaù, ch’a l’avìa antëcà e ch’a guernava, e a l’ha faje buté adòss al fieul pì cit, Giacòb; {{verse|chapter=27|verse=16}}e con le pej dij cravòt a l’ha cheurvì ij sò brass e la part seulìa dël còl. {{verse|chapter=27|verse=17}}Peui a l’ha daje a sò fieul ël piat ch’a l’avìa cusinà, ansema ‘d ‘pan pen-a seurtì dal forn.

{{verse|chapter=27|verse=18}}Giacòb a l’é andàit da sò pare e a l’ha dije: “Car ël mè pare!”. A l’ha rësponduje: “Éh, mè fieul, chi ses-to?”. {{verse|chapter=27|verse=19}}Giacòb a l’ha rësponduje al pare: “I son Esaù, tò prim nassù&lt;ref&gt;O “ardité”.&lt;/ref&gt;. I ‘hai fàit coma ch’it l’avie comandame. Àuss-te, donca, but-te a tàula e mangia mè zibijé, parèj it peudes deme toa benedission”.

{{verse|chapter=27|verse=20}}Isach a l’ha ciamaje a sò fieul: “Com it l’has fàit an pressa a trovela, car ël mè fieul!”. A l’ha rësponduje: “Nosgnor a l’ha famla ancapité dëdnans!”.

{{verse|chapter=27|verse=21}}Ma Isach a l’ha dije: “Avzinte e lassa ch’it toca, mè car fieul, për savèj se ti ‘t ses pròpi mè fieul Esaù o nò”. {{verse|chapter=27|verse=22}}Giacòb a l’é avzinasse a Isach sò pare, ch’a l’ha tastalo e a l’ha dije: “La vos a l’é la vos ëd Giacòb, ma ij brass a son ij brass d’Esaù”. {{verse|chapter=27|verse=23}}A l’é parèj ch’a l’ha nen arconossulo, përchè ij sò brass a j’ero plus com ij brass ëd sò fieul Esaù, e a l’ha benedilo. {{verse|chapter=27|verse=24}}A l’ha ancora ciamaje: “Ses-to mè fieul Esaù përdabon?”. Giacòb a l’ha rësponduje: “Sì ch’i lo son”. {{verse|chapter=27|verse=25}}Antlora a l’ha dit: “Spòrz-me da mangé ‘l zibijé, mè car fieul, e, apress d’avèj mangià, it benedirai”. Giacòb a l’ha servijne e chiel a l’ha mangiane; a l’ha portaje ‘dcò ‘d vin e chiel a l’ha beivune. {{verse|chapter=27|verse=26}}Peui sò pare Isach a l’ha dije: “Avzinte e basme, car ël mè fieul!”. {{verse|chapter=27|verse=27}}A l’é avzinasse e a l’ha basalo. Quand Isach a l’ha sentì l’odor ëd soe vestimente, a l’ha benedilo: “Ah! l’odor ëd mè fieul! A l’é tanme l’odor d’un camp ëd fior che Nosgnor a l’ha benedì! {{verse|chapter=27|verse=28}}Che da la rosà dël cél e dle richesse dla tèra Nosgnor sèmper at acòrda ‘d cheuite bondose ëd gran e ‘d most. {{verse|chapter=27|verse=29}}Ch’at servo le gent e as prostërno dëdnans a ti ‘d pòpoj. Sie signor ëd tò frej e ch’as prostërno dëdnans ëd ti ij fieuj ëd toa mare. Che col ch’at malediss a sia maledì, e chi ch’at benediss a sia benedì”.

=== Esaù a ciama na benedission ===

{{verse|chapter=27|verse=30}}Isach a l’avìa pen-a chità ‘d benedì Giacòb e Giacòb a seurtìa da dnans a sò pare Isach, ch’a l’é rivaie da la cassa sò frel Esaù. {{verse|chapter=27|verse=31}}Ëdcò chiel a l’avìa prontà ‘n piat, a l’avìa portalo a sò pare e a l’ha dije: “Ch’as àussa mè pare e ch’a mangia lë zibijé ‘d sò fieul, përchè ti 'm benedisse”. {{verse|chapter=27|verse=32}}A l’ha dije sò pare Isach: “Chi ses-to ti?”. A l’ha rësponduje: “I son tò fieul pì grand, Esaù”.  {{verse|chapter=27|verse=22}}Antlora Isach a l’é stàit ciapà da un frisson motobin fòrt e a l’ha dije: “Chi é-lo antlora col ch’a l’avìa ciamà lë zibijé e ch’a l’ha portamlo? Mi i l’hai mangiane anans che ti ‘t rivèisse, peui i l’hai benedilo, e benedet a resterà!”.

{{verse|chapter=27|verse=34}}Quand che Esaù a l’ha sentì le paròle ‘d sò pare, a l’ha crijà con motobin ëd fòrsa e d’ameiror, e a l’ha dije a sò pare: “Benediss ëdcò mi, car ël mè pare!”. {{verse|chapter=27|verse=35}}Isach a l’ha rësponduje: “A l’é vnù tò frel con l’angann e a l’ha portame via toa benedission!”. {{verse|chapter=27|verse=36}}Esaù a l’ha sclamà: “A fà nen maravija che sò nòm a sia Giacòb: costa-sì a l’é la sconda vira ch’a l’ha anganame! A l’ha già rafà mia primogenitura e adess, varda-lì, a l’ha portame via mia benedission!”. Peui a l’ha giontà: “L’has-to pròpi nen arservà na quaich benedission për mi?”. {{verse|chapter=27|verse=37}}“I l’hai falo tò sgnor e i l’hai daje coma ‘d sërvent tùit ij tò frej; i l’hai garantije d’abondansa ‘d gran e ‘d most: për ti, còsa mai i podrìa fé, car ël mè fieul?”. {{verse|chapter=27|verse=38}}Esaù a l’ha dije al pare: “L’has-to mach na sola benedission? Benediss ëdcò mi, car ël mè pare!”. Ma Isach a stasìa ciuto, e Esaù a l’ha aussà la vos e a l’ha piorà.

{{verse|chapter=27|verse=39}}Antlora sò pare Isach a l’ha dije: “It vivras lontan da le richësse dla tèra, e da leugn ëd la rosà ch’a cala dal cél. {{verse|chapter=27|verse=40}}It vivras ëd toa spa e it serviras tò frel, ma peui, quand ch’it arpijeras, i t’ës-ciaperas sò giov da tò còl”.

=== Giacòb a scapa e as na va a vive con Laban ===

{{verse|chapter=27|verse=41}}Da col moment-lì Esaù a l’ha pijà an òdio Giacòb për motiv ëd la benedission che sò pare a l’avia daje. Esaù a l’ha pensà: “As avzin-o për mè pare ij dì dël deul, përchè mi i masserai mè frel Giacòb”. {{verse|chapter=27|verse=42}}A Rebeca, contut, a son ëstàite arferìe le paròle d’Esaù, sò fieul pì grand, e chila a l’ha mandà a ciamé Giacòb, sò fieul pì cit, e a l’a dije: “Esaù, tò frel a veul pijesse l’arvangia ‘d ti, e massete. {{verse|chapter=27|verse=43}}E bin, car ël mè fieul, stame a sente con atension: scapa a Caran da mè frel Laban. {{verse|chapter=27|verse=44}}It resteras con chiel për quai temp, fin-a a tant che la flin-a ‘d to frel contra ‘d ti a sarà pasiasse, {{verse|chapter=27|verse=45}}e tò frel a sarà dësmentiasse ‘d lòn che ti ‘t l’has faje. Antlora mi i manderai a pijete da là. Përchè dovria-ne esse privà ‘d vojàutri doi ant un dì sol?”.

{{verse|chapter=27|verse=46}}Peui Rebeca a l’ha dije a Isach: “I l’hai dësgust ëd la vita për colpa dle fomne hitite d’Esaù. Se ‘dcò Giacòb a pija na fomna an tra j’Hitite coma coste-sì, tra le fije dël pais, a còsa ch’am serv la vita?


[[La Bibia piemontèisa|Artòrn a la Tàula dla Bibia]]
---- 
[[Category:Piemontèis]] 
[[Category:Bibia]]
[[Category:Testament Vej]]
[[Category:Genesi]]</text>
      <sha1>dwq9m1108ajz2yk9o558yxww89rl92i</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>La Bibia piemontèisa/Testament Vej/Genesi/Genesi 28</title>
    <ns>0</ns>
    <id>940</id>
    <revision>
      <id>21374</id>
      <parentid>19404</parentid>
      <timestamp>2022-08-11T13:41:37Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Major Galin-a</username>
        <id>834</id>
      </contributor>
      <minor />
      <model>wikitext</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="4713" xml:space="preserve">{{header
 | title    = [[La_Bibia_piemontèisa|La Bibia piemontèisa]]
 | author   =
 | section  = [[La_Bibia_piemontèisa/Testament_Vej/Genesi|Genesi]]
 | previous = [[La Bibia piemontèisa/Testament Vej/Genesi/Genesi 27|Genesi 27]]
 | next     = [[La Bibia piemontèisa/Testament Vej/Genesi/Genesi 29|Genesi 29]]
 | notes    = 
}}
{{TOCright}}
== 28 ==

{{verse|chapter=28|verse=1}}Antlora Isach a l'ha mandà a ciamé Giacòb e a l'ha benedilo. PeuI a l'ha comandaje: &quot;Venta nen ch’it pije na fomna Cananita&lt;ref&gt;O &quot;Na fomna da le fije 'd Canan&quot;.&lt;/ref&gt;. {{verse|chapter=28|verse=2}}Sah! Part sùbit e va a Padan-Aram. Va a fé na visita a la ca 'd Betuel, ël pare 'd toa mare, e pijte da là na fomna an tra le fije 'd Laban, frel ëd toa mare. {{verse|chapter=28|verse=3}}Che 'l Dé sovran&lt;ref&gt;Let. El-Shaddai.&lt;/ref&gt; at benedissa! Ch'a peussa chiel dete 'd frut e në strop ëd dissendent! Antlora ti 't vniras na granda nassion! {{verse|chapter=28|verse=4}}Ch'a peussa Nosgnor dé a ti e ai tò dissendent la benedission che chiel a l'ha dàit a Abraham, parèj che a ti a ven-a 'n possession la tèra che Nosgnor a l'avìa dàit a Abraham, la tèra andoa ti 't vivie tanme’n foresté. {{verse|chapter=28|verse=5}}Antlora Isach a l'ha fàit parte Giacòb, ch’a l'é rivà a Padan-Aram, da Laban, fieul ëd Betuel, l'Aramé e frel ëd Rebeca, mare 'd Giacòb e d'Esaù.

=== N’àutr mariagi d’Esaù ===

{{verse|chapter=28|verse=6}}Esaù a l'avìa vëddù che Isach a l'avìa benedì Giacòb e che a l'avìa mandalo a Padan-Aram për pijesse na fomna ambelelà. A l'avìa 'dcò vëddù che Isach a l'avìa comandà a Giacòb: &quot;Venta nen che it pije për fomna un-a dle Canané”. {{verse|chapter=28|verse=7}}Giacòb a l'avìa scotà sò pare e soa mare e a l'era partì për Padan-Aram. {{verse|chapter=28|verse=8}}Antlora, quand che Esaù a l'é rendusse cont che le fomne 'd Canan për sò pare Isach a l'ero nen da consideresse adate a lor&lt;ref&gt;Let. &quot;a l'ero nen bon-e ai sò euj&quot;.&lt;/ref&gt;, {{verse|chapter=28|verse=9}}Esaù a l'é andàit a pòsta da Ismael e a l'é 'dcò mariasse con Macalat, seur ëd Nebaiot e fija dël fieul 'd Abraham Ismael, an pì che le fomne ch'a l'avìa già.

=== Ël seugn ëd Giacòb a Betel ===

{{verse|chapter=28|verse=10}}Antant che Giacòb a l'era 'n marcia fra Bersabéa e Caran {{verse|chapter=28|verse=11}}a l'é fërmasse ant un cert leugh e a l'ha acampassie përchè 'l sol a l'era già calà. A l'ha ciapà na pera a l'ha butassla sota la testa coma s'a fussa 'n cussin, peui a l'é 'ndormisse an col leugh-lì. {{verse|chapter=28|verse=12}}A l’ha fàit un seugn: a l'ha vēdù na scala ch'a pogiava për tèra e ch'a rivava fin-a al cél. Cola scala a l'era dovrà da j'àngej ëd Nosgnor për monté e për calé dal cél, e sù ansima a-i ëstasìa Nosgnor. 

{{verse|chapter=28|verse=13}}Parèj Nosgnor a l'ha dije: &quot;Mi i son ël Signor, ël Dé 'd tò pare grand Abraham e 'l Dé 'd tò pare Isach. I darai a ti e ai tò dissendent la tèra andoa ch'it ses cogiate. {{verse|chapter=28|verse=14}}Ij tò dissendent a saran tanme la póer dla tèra e ti it ëspantiaras a òvest, a est, a nòrd e a sud. Tute le famije dla tèra a prononsieran ëd benedission l'una 'nvers l'àutra an dovrand tò nòm e col dij tò dissendent. {{verse|chapter=28|verse=15}}Mi i stago con ti! It guernerai a-i fà pa andova ti 't vade, e it faraj torné a sta tèra-sì. I't chitrài nen fin a tant che mi i l'avrai fàit tut lòn ch'i l'hai promettute”. 

{{verse|chapter=28|verse=16}}Peui, Giacòb a l'é dësvijasse dal seugn e a l'ha pensà; &quot;Sigura Nosgnor a l'é ambelessì e mi i’m na rendìa nen cont!&quot;. {{verse|chapter=28|verse=17}}A l'ha pijasse tëmma e a l'ha dit: &quot;Che pòst ëscaros a l'é sto-sì! A l'é gnente ‘d men-o che la pòrta dël cél e la cà 'd Nosgnor!&quot;. {{verse|chapter=28|verse=18}}Antlora, 'd bon matin, Giacòb a l'ha pijà la pera ch'a l'era butàsse coma cussin e a l'ha pogiala 'nsima a na mongiòja. Peui a l'ha versaje ansìma d'euli.  {{verse|chapter=28|verse=19}}A col pòst a l'ha dàit ël nòm ëd Betel, combin che prima 'l nòm ëd col pais a fussa stàit Luz.

{{verse|chapter=28|verse=20}}Peui Giacòb a l'ha fàit un vòt, e a l'ha dit: &quot;Se Nosgnor a sta con mi, s'am guerna durant ës viage, s'am dà da mangé e 'da quateme, {{verse|chapter=28|verse=21}}e s'am fa torné san e salv a la cà 'd me pare, antlora Nosgnor a sarà mè Dé. {{verse|chapter=28|verse=22}}Antlora costa pera, ch'i l'hai pogià 'nsima a na mongiòja, a sarà la cà 'd Nosgnor, e mi it darai andaré 'n décim ëd tut lòn ch'it ëm das.
---- 
[[Category:Piemontèis]] 
[[Category:Bibia]]
[[Category:Testament Vej]]
[[Category:Genesi]]</text>
      <sha1>rxeb1ioc0qrbjmqwqj3qhfzyfn45uxw</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>La Bibia piemontèisa/Testament Vej/Genesi/Genesi 29</title>
    <ns>0</ns>
    <id>941</id>
    <revision>
      <id>21375</id>
      <parentid>19439</parentid>
      <timestamp>2022-08-11T13:49:36Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Major Galin-a</username>
        <id>834</id>
      </contributor>
      <minor />
      <model>wikitext</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="6738" xml:space="preserve">{{header
 | title    = [[La_Bibia_piemontèisa|La Bibia piemontèisa]]
 | author   =
 | section  = [[La_Bibia_piemontèisa/Testament_Vej/Genesi|Genesi]]
 | previous = [[La Bibia piemontèisa/Testament Vej/Genesi/Genesi 28|Genesi 28]]
 | next     = [[La Bibia piemontèisa/Testament Vej/Genesi/Genesi 30|Genesi 30]]
 | notes    = 
}}
{{TOCright}}
== 29 ==

=== Giacòb a riva da Laban ===

{{verse|chapter=29|verse=1}}Antlora Giacòb a l'ha seguità a marcé e a l'é rivà a la tèra dla gent ëd l'orient. {{verse|chapter=29|verse=2}}A l'ha vëddù ant un camp un poss con tre strop ëd bestie quacià davzin, përchè a col poss a j’ero breuvasse jë strop, ma la pera ans la dovertura dël poss a l’era gròssa. {{verse|chapter=29|verse=3}}Quand che tuti jë strop a l’ero samblasse ambelelà, ij bergé a fasìo rotolé la pera da la boca del poss e a breuvavo ‘l cabial. Peui, finì lòn, a tornavo a buté cola pera a sò pòst dzora la boca dël poss.  

{{verse|chapter=29|verse=4}}Giacòb a l'ha ciamaje: &quot;Car ij mè frèj, da andoa ch'i seve?&quot;. A-j rispondo: &quot;I soma ‘d Caran&quot;. {{verse|chapter=29|verse=5}}E chiel a-j dis: &quot;Conòsse-ne fòrse Laban, l'anvod ëd Nacor?&quot;, &quot;I lo conossoma&quot;, a l'han di-je. {{verse|chapter=29|verse=6}}&quot;E, sta-lo bin?&quot; Giacòb a-j ciama. &quot;A sta bin. Varda-lì, a-i é soa fija Rachel ch'a l'é 'n camin a rivé con le feje&quot;. {{verse|chapter=29|verse=7}}Antlora Giacòb a l'ha dit: &quot;Dàit ch'a l'é già mesdì, a l'é pi nen ël temp d'antropé le bestie. Vojàutri i dovrie deje da bèive e peuj andé a fele broté pì anans!&quot; {{verse|chapter=29|verse=8}}&quot;I podoma pa felo,&quot; a l'han rësponduje, &quot;I dovoma prima speté che tuti jë stròp a sio antropà e la pera a sìa anrolà da la boca dël poss, peuj i faroma bèive tute le feje ansema&quot;.

{{verse|chapter=29|verse=9}}Antramentre ch'a parlavo, a l'é rivaie Rachel, con le bestie dël pare, përché a l'era la bërgeròta. {{verse|chapter=29|verse=10}}Quand che Giacòb a l'ha 'vëddù Rachel, la fija 'd sò barba Laban, e le feje 'd sò barba Laban, Giacòb a l'é fasse anans, a l'ha gavà la pera da la boca dël poss e a l'é ancaminasse a fé boré le feje 'd sò barba Laban. {{verse|chapter=29|verse=11}}Peui Giacòb a l'hà dàit un basin a Rachel e a l'é butasse a pioré fòrt.

{{verse|chapter=29|verse=12}}Quand che Giacòb a l'ha spiegaje a Rachel che chiel a l'era 'n parent dël pare 'd chila e fieul ëd Rebeca, chila a l'é corùa a dijlo a sò pare. {{verse|chapter=29|verse=13}}Quand che Laban a l'ha sentù sta neuva a propòsit ëd Giacòb, fieul ëd soa seur, a l'é coruje ancontra. A l'ha ambrassalo e basalo, peui a l'ha portalo a soa ca. Antlora Giacòb a l'ha contaje coma ch'a l'é che chiel a l'era un dij sò parent&lt;ref&gt;Let. &quot;Tute sté còse&quot; A l'ha contaje 'n po' la stòria 'd soa famija.&lt;/ref&gt;. {{verse|chapter=29|verse=14}}E Laban a l'ha dije: &quot;Ti't ses dabon ëd mia carn e 'd mè sangh&quot;. Ansì Giacòb a l'é stàit con chiel për un mèis.

=== Ij doi mariagi ‘d Giacòb === 

{{verse|chapter=29|verse=15}}Peui Laban a l'ha dije a Giacòb: &quot;I veulo nen che ti 't travajes për mi a ofa mach përché ti 't ses mè parent. Vàire ch'it veules-to che mi it paga?&quot;. {{verse|chapter=29|verse=16}}Ora, Laban a l'avìa doi fije: la pi veja as ciamava Lea e la pi giovna Rachel.

{{verse|chapter=29|verse=17}}J'euj 'd Lea a j'ero smòrt&lt;ref&gt;O &quot;J'euj 'd Lea a j'ero bej&quot;&lt;/ref&gt;, ma Rachel a l'era formosa e soa presensa a l'avia d'anciarm. {{verse|chapter=29|verse=18}}Dàit che Giacòb a l'era annamorasse 'd Rachel, a l'ha dit: &quot;I travajerai për ti set agn e ti im daras an cambi toa fija pi giovna Rachel&quot;. {{verse|chapter=29|verse=19}}Laban a-j rispond: &quot;Sicura i la darìa pi volontè a ti che a në strangé. Resta con mi&quot;. {{verse|chapter=29|verse=20}}Antlora Giacòb a l'ha travajà për set agn an cambi 'd Rachel, ma për chiel a-j ësmijavo mach pòchi dì, tant a-j vorìa bin. {{verse|chapter=29|verse=21}}A la fin Giacòb a l'ha dit a Laban: &quot;Dame mia sposa, përché 'l temp ëd mè servissi a l'é compì. I veui andé da chila sta neuit&quot;. {{verse|chapter=29|verse=22}}Antlora Laban a l'ha 'nvità tuta la gent dël leugh e a l'ha dàit na festa. {{verse|chapter=29|verse=23}}Ma a la sèira Laban a l'ha portaje a Giacòb soa fija Lea e Giacòb a l'é cogiasse con chila. {{verse|chapter=29|verse=24}}Laban a l'ha 'dcò dàit soa serva Zilpa a soa fija Lea coma serva 'd chila. {{verse|chapter=29|verse=25}}La matin dòp Giacòb a l'ha dëscurvì ch'a l'avìa passà la neuit con Lea! Ansì Giacòb a l'ha dit a Laban: &quot;Còsa l'has-to fame? L'hai-ne pa travajà per ti an cambi 'd Rachel? Përché l'has-to ambrojame?&quot;. {{verse|chapter=29|verse=26}}Laban a-j rispond: &quot;A l'é nen nòst costuma ambelessì 'd dé an mariagi la fija pi giovna prima 'd cola ch'a l'é nà për prima&quot;. {{verse|chapter=29|verse=27}}Completa la sman-a d' nòsse 'd mia fija pi veja, e peuj i't daraj 'dcò la pi giovna an cambi 'd set ani 'd pi 'd travaj&quot;. {{verse|chapter=29|verse=28}}Antlora Giacòb a l'ha fàit come Laban a l'avìa dije. Quand che Giacòb a l'ha completà la sman-a 'd nòsse 'd Lea, Laban a l'ha daje an sposa 'dcò Rachel. {{verse|chapter=29|verse=29}}Laban a l'ha 'dcò dàit soa serva Bila a soa fija Rachele coma serva 'd chila. {{verse|chapter=29|verse=30}}Giacòb, parèj, a l'é 'dcò andait a cogesse con Rachel. A voria nopà pì bin a Rachel che a Lea, e a l'ha travajà për Laban për d'àutri set agn.

=== La famija 'd Giacòb ===

{{verse|chapter=29|verse=31}}Quand che Nosgnor a l'ha vëddù che Lea a l'era pijà 'n ghignon, a l'ha conceduje d' resté ansenta, ma nen a Rachel. {{verse|chapter=29|verse=32}}Ansì Lea a l'é restà ansenta e a l'ha catà 'n fieul. A l'ha ciamalo Ruben, përché chila a l'avìa dit: &quot;Nosgnor a l'ha vardà con compassion a mia aflission. Sicura mè òm am vorerà bin adèss&quot;.

{{verse|chapter=29|verse=33}}Peui a l'é restà n'àutra vòlta ansinta e a l'ha catà n'àutr fieul. A l'ha dit: &quot;Përché Nosgnor a a l'ha sentì ch'i j'ero trascurà,  a l'ha dame n'àutr fieul&quot;. Ansì a l'ha ciamalo Simeon. {{verse|chapter=29|verse=34}}Peui a l'é restà 'nsenta n'àutra vòlta e l'ha catà n'àutr fieul. A l'ha dit: &quot;Sta vòlta me òm am mostrerà afession, përchè për chiel i l'hai parturije tre fieuj&quot;. A l'é parèj ch'a l'ha ciamalo Levi. {{verse|chapter=29|verse=35}}Peuj a l'é torna restà 'nsinta e a l'ha catà n'àutr fieul. Lea a l'ha dit: &quot;Sta vòlta i lauderai  Nosgnor&quot;. A l'é parèj che l'ha ciamalo Giuda. Dòp ëd lòn a l'ha chità d'avèj 'd fieuj.

[[La Bibia piemontèisa|Artòrn a la Tàula dla Bibia]]
---- 
[[Category:Piemontèis]] 
[[Category:Bibia]]
[[Category:Testament Vej]]
[[Category:Genesi]]</text>
      <sha1>1p4ok4k7tja7v2yy2a7rs2paf65hyjw</sha1>
    </revision>
    <revision>
      <id>21376</id>
      <parentid>21375</parentid>
      <timestamp>2022-08-11T13:53:46Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Major Galin-a</username>
        <id>834</id>
      </contributor>
      <minor />
      <model>wikitext</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="6738" xml:space="preserve">{{header
 | title    = [[La_Bibia_piemontèisa|La Bibia piemontèisa]]
 | author   =
 | section  = [[La_Bibia_piemontèisa/Testament_Vej/Genesi|Genesi]]
 | previous = [[La Bibia piemontèisa/Testament Vej/Genesi/Genesi 28|Genesi 28]]
 | next     = [[La Bibia piemontèisa/Testament Vej/Genesi/Genesi 30|Genesi 30]]
 | notes    = 
}}
{{TOCright}}
== 29 ==

=== Giacòb a riva da Laban ===

{{verse|chapter=29|verse=1}}Antlora Giacòb a l'ha seguità a marcé e a l'é rivà a la tèra dla gent ëd l'orient. {{verse|chapter=29|verse=2}}A l'ha vëddù ant un camp un poss con tre strop ëd bestie quacià davzin, përchè a col poss a j’ero breuvasse jë strop, ma la pera ans la dovertura dël poss a l’era gròssa. {{verse|chapter=29|verse=3}}Quand che tuti jë strop a l’ero samblasse ambelelà, ij bergé a fasìo rotolé la pera da la boca del poss e a breuvavo ‘l cabial. Peui, finì lòn, a tornavo a buté cola pera a sò pòst dzora la boca dël poss.  

{{verse|chapter=29|verse=4}}Giacòb a l'ha ciamaje: &quot;Car ij mè frèj, da andoa ch'i seve?&quot;. A-j rispondo: &quot;I soma ‘d Caran&quot;. {{verse|chapter=29|verse=5}}E chiel a-j dis: &quot;Conòsse-ne fòrse Laban, l'anvod ëd Nacor?&quot;, &quot;I lo conossoma&quot;, a l'han di-je. {{verse|chapter=29|verse=6}}&quot;E, sta-lo bin?&quot; Giacòb a-j ciama. &quot;A sta bin. Varda-lì, a-i é soa fija Rachel ch'a l'é 'n camin a rivé con le feje&quot;. {{verse|chapter=29|verse=7}}Antlora Giacòb a l'ha dit: &quot;Dàit ch'a l'é già mesdì, a l'é pi nen ël temp d'antropé le bestie. Vojàutri i dovrie deje da bèive e peuj andé a fele broté pì anans!&quot; {{verse|chapter=29|verse=8}}&quot;I podoma pa felo,&quot; a l'han rësponduje, &quot;I dovoma prima speté che tuti jë stròp a sio antropà e la pera a sìa anrolà da la boca dël poss, peuj i faroma bèive tute le feje ansema&quot;.

{{verse|chapter=29|verse=9}}Antramentre ch'a parlavo, a l'é rivaie Rachel, con le bestie dël pare, përché a l'era la bërgeròta. {{verse|chapter=29|verse=10}}Quand che Giacòb a l'ha 'vëddù Rachel, la fija 'd sò barba Laban, e le feje 'd sò barba Laban, Giacòb a l'é fasse anans, a l'ha gavà la pera da la boca dël poss e a l'é ancaminasse a fé boré le feje 'd sò barba Laban. {{verse|chapter=29|verse=11}}Peui Giacòb a l'hà dàit un basin a Rachel e a l'é butasse a pioré fòrt.

{{verse|chapter=29|verse=12}}Quand che Giacòb a l'ha spiegaje a Rachel che chiel a l'era 'n parent dël pare 'd chila e fieul ëd Rebeca, chila a l'é corùa a dijlo a sò pare. {{verse|chapter=29|verse=13}}Quand che Laban a l'ha sentù sta neuva a propòsit ëd Giacòb, fieul ëd soa seur, a l'é coruje ancontra. A l'ha ambrassalo e basalo, peui a l'ha portalo a soa ca. Antlora Giacòb a l'ha contaje coma ch'a l'é che chiel a l'era un dij sò parent&lt;ref&gt;Let. &quot;Tute sté còse&quot; A l'ha contaje 'n po' la stòria 'd soa famija.&lt;/ref&gt;. {{verse|chapter=29|verse=14}}E Laban a l'ha dije: &quot;Ti't ses dabon ëd mia carn e 'd mè sangh&quot;. Ansì Giacòb a l'é stàit con chiel për un mèis.

=== Ij doi mariagi ‘d Giacòb === 

{{verse|chapter=29|verse=15}}Peui Laban a l'ha dije a Giacòb: &quot;I veuj nen che ti 't travajes për mi a ofa mach përché ti 't ses mè parent. Vàire ch'it veules-to che mi it paga?&quot;. {{verse|chapter=29|verse=16}}Ora, Laban a l'avìa doi fije: la pi veja as ciamava Lea e la pi giovna Rachel.

{{verse|chapter=29|verse=17}}J'euj 'd Lea a j'ero smòrt&lt;ref&gt;O &quot;J'euj 'd Lea a j'ero bej&quot;&lt;/ref&gt;, ma Rachel a l'era formosa e soa presensa a l'avia d'anciarm. {{verse|chapter=29|verse=18}}Dàit che Giacòb a l'era annamorasse 'd Rachel, a l'ha dit: &quot;I travajerai për ti set agn e ti im daras an cambi toa fija pi giovna Rachel&quot;. {{verse|chapter=29|verse=19}}Laban a-j rispond: &quot;Sicura i la darìa pi volontè a ti che a në strangé. Resta con mi&quot;. {{verse|chapter=29|verse=20}}Antlora Giacòb a l'ha travajà për set agn an cambi 'd Rachel, ma për chiel a-j ësmijavo mach pòchi dì, tant a-j vorìa bin. {{verse|chapter=29|verse=21}}A la fin Giacòb a l'ha dit a Laban: &quot;Dame mia sposa, përché 'l temp ëd mè servissi a l'é compì. I veui andé da chila sta neuit&quot;. {{verse|chapter=29|verse=22}}Antlora Laban a l'ha 'nvità tuta la gent dël leugh e a l'ha dàit na festa. {{verse|chapter=29|verse=23}}Ma a la sèira Laban a l'ha portaje a Giacòb soa fija Lea e Giacòb a l'é cogiasse con chila. {{verse|chapter=29|verse=24}}Laban a l'ha 'dcò dàit soa serva Zilpa a soa fija Lea coma serva 'd chila. {{verse|chapter=29|verse=25}}La matin dòp Giacòb a l'ha dëscurvì ch'a l'avìa passà la neuit con Lea! Ansì Giacòb a l'ha dit a Laban: &quot;Còsa l'has-to fame? L'hai-ne pa travajà për ti an cambi 'd Rachel? Përché l'has-to ambrojame?&quot;. {{verse|chapter=29|verse=26}}Laban a-j rispond: &quot;A l'é pa nòsta costuma ambelessì 'd dé an mariagi la fija pi giovna prima 'd cola ch'a l'é nà për prima&quot;. {{verse|chapter=29|verse=27}}Completa la sman-a d' nòsse 'd mia fija pi veja, e peui i't daraj 'dcò la pi giovna an cambi 'd set ani 'd pi 'd travaj&quot;. {{verse|chapter=29|verse=28}}Antlora Giacòb a l'ha fàit come Laban a l'avìa dije. Quand che Giacòb a l'ha completà la sman-a 'd nòsse 'd Lea, Laban a l'ha daje an sposa 'dcò Rachel. {{verse|chapter=29|verse=29}}Laban a l'ha 'dcò dàit soa serva Bila a soa fija Rachele coma serva 'd chila. {{verse|chapter=29|verse=30}}Giacòb, parèj, a l'é 'dcò andait a cogesse con Rachel. A voria nopà pì bin a Rachel che a Lea, e a l'ha travajà për Laban për d'àutri set agn.

=== La famija 'd Giacòb ===

{{verse|chapter=29|verse=31}}Quand che Nosgnor a l'ha vëddù che Lea a l'era pijà 'n ghignon, a l'ha conceduje d' resté ansenta, ma nen a Rachel. {{verse|chapter=29|verse=32}}Ansì Lea a l'é restà ansenta e a l'ha catà 'n fieul. A l'ha ciamalo Ruben, përché chila a l'avìa dit: &quot;Nosgnor a l'ha vardà con compassion a mia aflission. Sicura mè òm am vorerà bin adèss&quot;.

{{verse|chapter=29|verse=33}}Peui a l'é restà n'àutra vòlta ansinta e a l'ha catà n'àutr fieul. A l'ha dit: &quot;Përché Nosgnor a a l'ha sentì ch'i j'ero trascurà,  a l'ha dame n'àutr fieul&quot;. Ansì a l'ha ciamalo Simeon. {{verse|chapter=29|verse=34}}Peui a l'é restà 'nsenta n'àutra vòlta e l'ha catà n'àutr fieul. A l'ha dit: &quot;Sta vòlta me òm am mostrerà afession, përchè për chiel i l'hai parturije tre fieuj&quot;. A l'é parèj ch'a l'ha ciamalo Levi. {{verse|chapter=29|verse=35}}Peuj a l'é torna restà 'nsinta e a l'ha catà n'àutr fieul. Lea a l'ha dit: &quot;Sta vòlta i lauderai  Nosgnor&quot;. A l'é parèj che l'ha ciamalo Giuda. Dòp ëd lòn a l'ha chità d'avèj 'd fieuj.

[[La Bibia piemontèisa|Artòrn a la Tàula dla Bibia]]
---- 
[[Category:Piemontèis]] 
[[Category:Bibia]]
[[Category:Testament Vej]]
[[Category:Genesi]]</text>
      <sha1>figiaed67zma23pvmt7dm9r6f50cdys</sha1>
    </revision>
    <revision>
      <id>21377</id>
      <parentid>21376</parentid>
      <timestamp>2022-08-11T13:56:35Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Major Galin-a</username>
        <id>834</id>
      </contributor>
      <minor />
      <model>wikitext</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="6742" xml:space="preserve">{{header
 | title    = [[La_Bibia_piemontèisa|La Bibia piemontèisa]]
 | author   =
 | section  = [[La_Bibia_piemontèisa/Testament_Vej/Genesi|Genesi]]
 | previous = [[La Bibia piemontèisa/Testament Vej/Genesi/Genesi 28|Genesi 28]]
 | next     = [[La Bibia piemontèisa/Testament Vej/Genesi/Genesi 30|Genesi 30]]
 | notes    = 
}}
{{TOCright}}
== 29 ==

=== Giacòb a riva da Laban ===

{{verse|chapter=29|verse=1}}Antlora Giacòb a l'ha seguità a marcé e a l'é rivà a la tèra dla gent ëd l'orient. {{verse|chapter=29|verse=2}}A l'ha vëddù ant un camp un poss con tre strop ëd bestie quacià davzin, përchè a col poss a j’ero breuvasse jë strop, ma la pera ans la dovertura dël poss a l’era gròssa. {{verse|chapter=29|verse=3}}Quand che tuti jë strop a l’ero samblasse ambelelà, ij bergé a fasìo rotolé la pera da la boca del poss e a breuvavo ‘l cabial. Peui, finì lòn, a tornavo a buté cola pera a sò pòst dzora la boca dël poss.  

{{verse|chapter=29|verse=4}}Giacòb a l'ha ciamaje: &quot;Car ij mè frèj, da andoa ch'i seve?&quot;. A-j rispondo: &quot;I soma ‘d Caran&quot;. {{verse|chapter=29|verse=5}}E chiel a-j dis: &quot;Conòsse-ne fòrse Laban, l'anvod ëd Nacor?&quot;, &quot;I lo conossoma&quot;, a l'han di-je. {{verse|chapter=29|verse=6}}&quot;E, sta-lo bin?&quot; Giacòb a-j ciama. &quot;A sta bin. Varda-lì, a-i é soa fija Rachel ch'a l'é 'n camin a rivé con le feje&quot;. {{verse|chapter=29|verse=7}}Antlora Giacòb a l'ha dit: &quot;Dàit ch'a l'é già mesdì, a l'é pi nen ël temp d'antropé le bestie. Vojàutri i dovrie deje da bèive e peuj andé a fele broté pì anans!&quot; {{verse|chapter=29|verse=8}}&quot;I podoma pa felo,&quot; a l'han rësponduje, &quot;I dovoma prima speté che tuti jë stròp a sio antropà e la pera a sìa anrolà da la boca dël poss, peuj i faroma bèive tute le feje ansema&quot;.

{{verse|chapter=29|verse=9}}Antramentre ch'a parlavo, a l'é rivaie Rachel, con le bestie dël pare, përché a l'era la bërgeròta. {{verse|chapter=29|verse=10}}Quand che Giacòb a l'ha 'vëddù Rachel, la fija 'd sò barba Laban, e le feje 'd sò barba Laban, Giacòb a l'é fasse anans, a l'ha gavà la pera da la boca dël poss e a l'é ancaminasse a fé boré le feje 'd sò barba Laban. {{verse|chapter=29|verse=11}}Peui Giacòb a l'hà dàit un basin a Rachel e a l'é butasse a pioré fòrt.

{{verse|chapter=29|verse=12}}Quand che Giacòb a l'ha spiegaje a Rachel che chiel a l'era 'n parent dël pare 'd chila e fieul ëd Rebeca, chila a l'é corùa a dijlo a sò pare. {{verse|chapter=29|verse=13}}Quand che Laban a l'ha sentù sta neuva a propòsit ëd Giacòb, fieul ëd soa seur, a l'é coruje ancontra. A l'ha ambrassalo e basalo, peui a l'ha portalo a soa ca. Antlora Giacòb a l'ha contaje coma ch'a l'é che chiel a l'era un dij sò parent&lt;ref&gt;Let. &quot;Tute sté còse&quot; A l'ha contaje 'n po' la stòria 'd soa famija.&lt;/ref&gt;. {{verse|chapter=29|verse=14}}E Laban a l'ha dije: &quot;Ti't ses dabon ëd mia carn e 'd mè sangh&quot;. Ansì Giacòb a l'é stàit con chiel për un mèis.

=== Ij doi mariagi ‘d Giacòb === 

{{verse|chapter=29|verse=15}}Peui Laban a l'ha dije a Giacòb: &quot;I veuj nen che ti 't travajes për mi a ofa mach përché ti 't ses mè parent. Vàire ch'it veules-to che mi it paga?&quot;. {{verse|chapter=29|verse=16}}Ora, Laban a l'avìa doi fije: la pi veja as ciamava Lea e la pi giovna Rachel.

{{verse|chapter=29|verse=17}}J'euj 'd Lea a j'ero smòrt&lt;ref&gt;O &quot;J'euj 'd Lea a j'ero bej&quot;&lt;/ref&gt;, ma Rachel a l'era formosa e soa presensa a l'avia d'anciarm. {{verse|chapter=29|verse=18}}Dàit che Giacòb a l'era annamorasse 'd Rachel, a l'ha dit: &quot;I travajerai për ti set agn e ti im daras an cambi toa fija pi giovna Rachel&quot;. {{verse|chapter=29|verse=19}}Laban a-j rispond: &quot;Sicura i la darìa pi volontè a ti che a në strangé. Resta con mi&quot;. {{verse|chapter=29|verse=20}}Antlora Giacòb a l'ha travajà për set agn an cambi 'd Rachel, ma për chiel a-j ësmijavo mach pòchi dì, tant a-j vorìa bin. {{verse|chapter=29|verse=21}}A la fin Giacòb a l'ha dit a Laban: &quot;Dame mia sposa, përché 'l temp ëd mè servissi a l'é compì. I veui andé da chila sta neuit&quot;. {{verse|chapter=29|verse=22}}Antlora Laban a l'ha 'nvità tuta la gent dël leugh e a l'ha dàit na festa. {{verse|chapter=29|verse=23}}Ma a la sèira Laban a l'ha portaje a Giacòb soa fija Lea e Giacòb a l'é cogiasse con chila. {{verse|chapter=29|verse=24}}Laban a l'ha 'dcò dàit soa serva Zilpa a soa fija Lea coma serva 'd chila. {{verse|chapter=29|verse=25}}La matin dòp Giacòb a l'ha dëscurvì ch'a l'avìa passà la neuit con Lea! Ansì Giacòb a l'ha dit a Laban: &quot;Còsa l'has-to fame? L'hai-ne pa travajà për ti an cambi 'd Rachel? Përché l'has-to ambrojame?&quot;. {{verse|chapter=29|verse=26}}Laban a-j rispond: &quot;A l'é pa nòsta costuma ambelessì 'd dé an mariagi la fija pi giovna prima 'd cola ch'a l'é nà për prima&quot;. {{verse|chapter=29|verse=27}}Completa la sman-a d' nòsse 'd mia fija pi veja, e peui i't daraj 'dcò la pi giovna an cambi 'd set ani 'd pi 'd travaj&quot;. {{verse|chapter=29|verse=28}}Antlora Giacòb a l'ha fàit come Laban a l'avìa dije. Quand che Giacòb a l'ha completà la sman-a 'd nòsse 'd Lea, Laban a l'ha daje an sposa 'dcò Rachel. {{verse|chapter=29|verse=29}}Laban a l'ha 'dcò dàit soa serva Bila a soa fija Rachele coma serva 'd chila. {{verse|chapter=29|verse=30}}Giacòb, parèj, a l'é 'dcò andait a cogesse con Rachel. A voria nopà pì bin a Rachel che a Lea, e a l'ha travajà për Laban për d'àutri set agn.

=== La famija 'd Giacòb ===

{{verse|chapter=29|verse=31}}Quand che Nosgnor a l'ha vëddù che Lea a l'era pijà 'n ghignon, a l'ha conceduje d' resté ansenta, ma nen a Rachel. {{verse|chapter=29|verse=32}}Ansì Lea a l'é restà ansenta e a l'ha catà 'n fieul. A l'ha ciamalo Ruben, përché chila a l'avìa dit: &quot;Nosgnor a l'ha vardà con compassion a mia aflission. Sicura mè òm am vorerà bin adèss&quot;.

{{verse|chapter=29|verse=33}}Peui a l'é restà n'àutra vòlta an condission e a l'ha catà n'àutr fieul. A l'ha dit: &quot;Përché Nosgnor a a l'ha sentì ch'i j'ero trascurà,  a l'ha dame n'àutr fieul&quot;. Ansì a l'ha ciamalo Simeon. {{verse|chapter=29|verse=34}}Peui a l'é restà 'nsenta n'àutra vòlta e l'ha catà n'àutr fieul. A l'ha dit: &quot;Sta vòlta me òm am mostrerà afession, përchè për chiel i l'hai parturije tre fieuj&quot;. A l'é parèj ch'a l'ha ciamalo Levi. {{verse|chapter=29|verse=35}}Peuj a l'é torna restà 'nsenta e a l'ha catà n'àutr fieul. Lea a l'ha dit: &quot;Sta vira i lauderai  Nosgnor&quot;. A l'é parèj che l'ha ciamalo Giuda. Dòp ëd lòn a l'ha chità d'avèj 'd fieuj.

[[La Bibia piemontèisa|Artòrn a la Tàula dla Bibia]]
---- 
[[Category:Piemontèis]] 
[[Category:Bibia]]
[[Category:Testament Vej]]
[[Category:Genesi]]</text>
      <sha1>snr4pgvhxqm2ey3z790g021ju8dueat</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>La Bibia piemontèisa/Testament Vej/Genesi/Genesi 30</title>
    <ns>0</ns>
    <id>943</id>
    <revision>
      <id>21378</id>
      <parentid>5160</parentid>
      <timestamp>2022-08-11T14:30:12Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Major Galin-a</username>
        <id>834</id>
      </contributor>
      <comment>/* 30 */</comment>
      <model>wikitext</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="8506" xml:space="preserve">{{header
 | title    = [[La_Bibia_piemontèisa|La Bibia piemontèisa]]
 | author   =
 | section  = [[La_Bibia_piemontèisa/Testament_Vej/Genesi|Genesi]]
 | previous = [[La Bibia piemontèisa/Testament Vej/Genesi/Genesi 29|Genesi 29]]
 | next     = [[La Bibia piemontèisa/Testament Vej/Genesi/Genesi 31|Genesi 31]]
 | notes    = 
}}
{{TOCright}}
== 30 ==

{{verse|chapter=30|verse=1}}Rachel, an vëdend ch’a podìa nen buté al mond ëd fieuj a Giacòb, a l’é vnùita gelosa dla seur e a l’ha dije a Giacòb: “Dame ‘d fieuj, dësnò mi i na meuiro!”. {{verse|chapter=30|verse=2}}Giacòb a l’é anrabiasse contra 'd Rachel e a l’ha dije: “Mi i peudo nen buteme al pòst ëd Nosgnor. A l’é chiel ch’at ampediss d’avèj ëd fieuj&lt;ref&gt;Let. “ch’at nega ‘l frut ëd toa fàuda”.  &lt;/ref&gt;”. {{verse|chapter=30|verse=3}}Chila a l’ha replicaje: “Pija mia sërventa Bila: va cogete con chila e mi i andoterai&lt;ref&gt;Let. “parèj ch’a parturissa an mè ginoj”.&lt;/ref&gt; ij fieuj che chila at butrà al mond. A sarà parèj che mi i l’avraj ëd fieuj grassie a chila”. {{verse|chapter=30|verse=4}}Rachel, antlora, a l’ha daje për fomna a Giacòb soa serventa Bila, e Giacòb a l’é andàit a cogesse con chila. {{verse|chapter=30|verse=5}}Bila a l’é restane ansenta e a l’ha partorì a Giacòb un fieul. {{verse|chapter=30|verse=6}}Rachel a disìa: “Nosgnor a l’ha fame giustissia. A l’ha scotà mia preghiera e a l’ha dame ‘n fieul. Për lòn a l’han ciamalo Dan. {{verse|chapter=30|verse=7}}Bila, la serventa ‘d Rachel a l’é peui torna restà ansenta e a l’ha daje n’àutr fieul a Giacòb. {{verse|chapter=30|verse=8}}Rachel a disìa: “Nosgnor a l’ha butame an competission con mia seur e a l’é stàit pitòst malfé, ma i l’hai fàila. Për lòn a l’han ciamalo Neftali. {{verse|chapter=30|verse=9}}Ant ël mentre Lea, renduss-ne cont ch’a podìa pì nen avèj ëd masnà, a l’ha pijà soa serventa Zilpa e a l’ha dàila për fomna a Giacòb. {{verse|chapter=30|verse=10}}Zilpa, la serventa ‘d Lea, a l’ha daje a Giacòb un fieul. {{verse|chapter=30|verse=11}}Lea a disìa: “Për boneur!”, e a l’ha ciamalo Gad. {{verse|chapter=30|verse=12}}Peui Zilpa, la serventa ‘d Lea, a l’ha daje a Giacòb në scond fieul. {{verse|chapter=30|verse=13}}E Lea a disìa: “Che ‘d gòj! Ora tute le fomne as arlegreran con mi!”. A l’é për lòn ch’a l’han ciamalo Aser.

{{verse|chapter=30|verse=14}}Al temp dl’amson, Ruben a l’é surtì e a l’ha trovà ‘d mandrela, ch’a l’ha portala a soa mare Lea. Rachel a l’ha dije a Lea: “Dame ‘n pòch ëd  mandrele ‘d tò fieul. {{verse|chapter=30|verse=15}}Ma Lea a l’ha rësponduje: “Tl’has nen pro d’avèj portame vìa l’òm, e adess voless-to porteme vìa ‘dcò le mandrele ‘d mè fieul?”. Rachel a l’ha seguità a dì: “E bin, ch’as cogia pura con ti për ësta neuit, an cambi dle mandrele ‘d tò fieul”.

{{verse|chapter=30|verse=16}}A la sèira, quand che Giacòb a l’é rivà da la campagna, Lea a l’é surtije ancontra e a l’ha dije: “Venta ch’it ven-e da mi, përchè mi i l’hai pagà ‘l drit d’avèjte, con le mandrele ‘d mè fieul”. A l’é parèj che Giacòb a l’é cogiasse con chila, për cola neuit. {{verse|chapter=30|verse=17}}Nosgnor a l’ha scotà Lea, ch’a l’é torna restà ansenta e a l’ha daje a Giacòb un quint fieul. {{verse|chapter=30|verse=18}}Lea a l’ha dit: “Nosgnor a l’ha dame mè salari për avèje dàit a me òm na serventa për fomna”. A l’é për lòn ch’a l’ha ciamalo Issacar. {{verse|chapter=30|verse=19}}Peui Lea a l’é restà torna ansenta e a l’ha daje a Giacòb un sest fieul. {{verse|chapter=30|verse=20}}Lea a l’ha dit: “Nosgnor a l’ha fame ‘n bel regal; costa vira mè marì am farà d’onor, përchè ch’i l’hai daje ses fieuj”. A l’han daje ‘l nòm ëd Zabulon. {{verse|chapter=30|verse=21}}An séguit a l’ha butaje al mond na fija, e a l’han ciamala Dina.

{{verse|chapter=30|verse=22}}Peui Nosgnor a l’é visass-ne dla condission ëd Rachel, a l’ha scotala e a l’ha rendula drua. {{verse|chapter=30|verse=23}}Rachel a l’é restà ansenta e a l’ha butaje al mond un fieul. Chila disìa: “Nosgnor a l’ha arlevà mè dzonor”. {{verse|chapter=30|verse=24}}E a l’ha ciamalo Giusep and disend: “Che Nosgnor a gionta n’àutr fieul a mia famija!”.

=== Giacòb e Laban ===

{{verse|chapter=30|verse=25}}Apress la nassensa ‘d Giusep, Giacòb a l’ha dije a Laban: “Lass-me andé vìa e torné a mia ca, an mè pais. {{verse|chapter=30|verse=26}}Dame mie fomne e ij mè fieuj e im n’andrai. A l’é për lor ch’i l’hai travajà a tò servissi, i conòsse pro bin ël servissi ch’i l’hai fate”.

{{verse|chapter=30|verse=27}}Laban a l’ha dije: “S’i l’hai trovà grassia ai tò euj, scotme: për n’arvelassion i l’hai savù che Nosgnor a l’ha benedime për càusa toa. {{verse|chapter=30|verse=28}}Dime lòn ch’it veule për paga e mi it lo darai, vàire ch’a sìa a fà nen!”.

{{verse|chapter=30|verse=29}}Giacòb a l’ha rësponduje: “Ti ‘t sas vàire ch’a l’é grand ël travaj ch’i l’hai fàit për ti e vàire ch’a son vnùit esse ij tò beni për euvra mia. {{verse|chapter=30|verse=30}}Anans che mi i rivèissa, a l’era bin pòch lòn ch’it avìes, e adess a l’é chërsù fòra ‘d mzura. Nosgnor a l’ha benedite për ël mojen ëd lòn ch’i fasìa mi. Adess a l’é vnùit ël temp ch’i travaja mach për mia famija.

{{verse|chapter=30|verse=31}}Laban a l’ha rësponduje: “Còs i l’hai da dete?”. Giacòb a l’ha rësponduje: “It l’has da deme gnente. Contut, se ti ‘t faras për mi tut lòn ch’it diso, i tornerai a porté an pastura tò strop e a guernelo. {{verse|chapter=30|verse=32}}Ancheuj i passerai an mes a a tut ël tò cabial: buta da banda tute le bestie ‘d color ëscur tra le feje, e tute le bestie giaiolà e macià tra le crave: col-lì a sarà mè salari. {{verse|chapter=30|verse=33}}Për l’avnì, mia istessa onestà a rëspondrà për mi: quand ch’it vniras a controlé mè salari, tute le bestie ch’a saran nen giajolà o macià an tra le crave e ‘d color mòro an tra le feje, s’as troveran dacant ëd mi a saran coma robà”.

{{verse|chapter=30|verse=34}}Laban a l’ha dije: “Va bin, ch’a sia com it l’has dit”. {{verse|chapter=30|verse=35}}Antlora, an col medésim dì a l’ha butà da banda ij boch ëstrià e giajolà e tute le crave macià e giajolà, minca na bestia ch’a l’avìa dël bianch e tùit ij cap ëd color mòro an tra le feje. A l’ha fidaje ai sò fieuj, {{verse|chapter=30|verse=36}}e a l’ha fissà na dëstansa ‘d tre giornà ‘d marcia an tra chiel e Giacòb; ant ël mentre Giacòb a pasturava j’àutre bestie ‘d Laban. {{verse|chapter=30|verse=37}}Ma Giacòb a l’ha ciapà ëd branch tënner d’arbra, ëd mandola e ‘d plajo, a l’ha ancidune la pleuja a righe bianche butandje a nù ël bianch dij branch. {{verse|chapter=30|verse=38}}Peui chiel a l’ha butà ij branch dëscorsà ant ij treu e ant j’abeivor dl’eva, andova ch’a vnisìa a bèive ‘l cabial, pròpi an vista dle bestie, ch’as quatavo quand a vnisìa a bèive. {{verse|chapter=30|verse=39}}Parèj che le bestie a son quatasse dëdnans dij branch e le crave a l’han fàit rassa ëd cravòt ëstrijà, macià e giajolà. {{verse|chapter=30|verse=40}}Për le feje Giacòb a l’ha separaje përchè le bestie a l’avèisso dëdnans a lor j’animaj strià e tuti coj ëd color ëscor dle strop ëd Laban. E ij cabiaj ch’a l’ero constituisse parèj për sò cont, a l’han nen butaje ansema a lë strop ëd Laban. {{verse|chapter=30|verse=41}}Minca na vira ch’as quatavo ‘d bestie gajarde, Giacòb a butava ij branch ant ij treu, an vista dle bestie, për feje concepì dëdnans a le rame. {{verse|chapter=30|verse=42}}Nopà, quand che le bestie a l’ero débole, a-j butava nen. Parèj che le bestie splufrìe dlë strop a j’ero për Laban, e cole fòrte për Giacòb. {{verse|chapter=30|verse=43}}A l’é parèj che Giacòb a l’é dventà rich fòra ‘d mzura e a l’ha avù na bela partìa dë strop an quantità gròssa, servente e servent, gamej e aso.

[[La Bibia piemontèisa|Artòrn a la Tàula dla Bibia]]
---- 
[[Category:Piemontèis]] 
[[Category:Bibia]]
[[Category:Testament Vej]]
[[Category:Genesi]]</text>
      <sha1>qbyqvc54sl1x19b7m6tffrke0oa782j</sha1>
    </revision>
  </page>
</mediawiki>