Wikisource pmswikisource https://pms.wikisource.org/wiki/Intrada MediaWiki 1.39.0-wmf.23 first-letter Media Special Discussion Utent Ciaciarade Wikisource Discussion ant sla Wikisource Figura Discussion dla figura MediaWiki Discussion dla MediaWiki Stamp Discussion dlë stamp Agiut Discussion ant sl'agiut Categorìa Discussion ant sla categorìa Pàgina Discussion ëd la pàgina Tàula Discussion ëd la tàula TimedText TimedText talk Modulo Discussioni modulo Accessorio Discussioni accessorio Definizione accessorio Discussioni definizione accessorio 0 937 21386 21373 2022-08-13T13:55:50Z Major Galin-a 834 wikitext text/x-wiki {{header | title = [[La_Bibia_piemontèisa|La Bibia piemontèisa]] | author = | section = [[La_Bibia_piemontèisa/Testament_Vej/Genesi|Genesi]] | previous = [[La Bibia piemontèisa/Testament Vej/Genesi/Genesi 24|Genesi 24]] | next = [[La Bibia piemontèisa/Testament Vej/Genesi/Genesi 26|Genesi 26]] | notes = }} {{TOCright}} == 25 == === Fijolansa ‘d Chetura === {{verse|chapter=25|verse=1}}Abraham a l’avìa pijà n’àutra fomna, ch’a l’avìa për nòm Chetura. {{verse|chapter=25|verse=2}}Chila a l’ha daje costi fieuj-sì: Zimram, Iochsan, Modan, Madian, Iabach e Suach. {{verse|chapter=25|verse=3}}Iochsan a l’ha generà Seba e Dedan e ij fieuj ëd Dedan a son ëstàit j’Assurita, ij Letusim e ij Leumim {{verse|chapter=25|verse=4}}Ij fieuj ëd Madian a son ëstàit Efa, Efer, Anoch, Abida e Elda. Tuti sti-sì a son ij fieuj ëd Chetura. {{verse|chapter=25|verse=5}}Abraham a l’ha daje tùit ij sò beni an ardità a Isach. {{verse|chapter=25|verse=6}}Për lòn che nopà a rësguarda ij fieuj dj’àutre fomne, soe concubin-e, che Abraham a l’avìa avù, a l’ha daje ‘d present e, antramente ch’a l’era ancora an vita, a l’ha licensiaje, mandandje lontan da Isach sò fieul, anvers levant, ant la region oriental. === Mòrt d’Abraham === {{verse|chapter=25|verse=7}}Abraham a l’ha vivù fin-a sentestantessinch agn. {{verse|chapter=25|verse=8}}Peui Abraham a l’é spirà, apress na veciaja argioissanta, vej e arpatà ‘d giornà, e a l’é giontasse ai sò grand. {{verse|chapter=25|verse=9}}A l’han sotralo ij sò fieuj, Isach e Ismael, ant la balma ‘d Macpela, ant ël camp d’Efron, fieul ëd Zòcar, l’Hitita, an facia a Mambré, {{verse|chapter=25|verse=10}}E giusta ant ël camp che Abraham a l’avìa catà da j’Hitita: che a son ëstàit sotrà Abraham e soa fomna Sara. {{verse|chapter=25|verse=11}}Dòp la mòrt d’Abraham, Nosgnor Dé a l’ha benedì ël fieul ëd chiel Isach, e Isach a l’ha abità davzin al poss ëd Lahai-Roi. === Fijolansa d’Ismael === {{verse|chapter=25|verse=12}}Costa-sì a l’é la fijolansa d’Ismael, fieul d’Abraham, ch’a l’avìa partorije Agar, l’Egissian-a, serva ‘d Sara. {{verse|chapter=25|verse=13}}Sti-sì a son ij nòm dij fieuj d’Ismael, con soa lista an ordin ëd generassion: ël prim nassù d’Ismael a l'é stàit Nebaiot, peui Chedar, Adbel, Mibsam, {{verse|chapter=25|verse=14}}Misma, Duma, Massa, {{verse|chapter=25|verse=15}}Adad, Tema, Ietur, Nafis e Chedma. {{verse|chapter=25|verse=16}}Costi-sì a son j’Ismaelita e costi-sì a son ij sò nòm scond sò vilagi e campament. A son ij dódes prinsi d’autërtante tribù. {{verse|chapter=25|verse=17}}La durà dla vita d’Ismael a l’é stàita ëd sentetrentasset agn, peui a l’é mòrt e a l’é torna giontasse ai sò grand. {{verse|chapter=25|verse=18}}Chiel a l’ha abità da Avila fin-a a Sur, ch’a l’é arlongh ël confin d’Egit an diression d’Assur. Chiel a l’era stabilisse an facia a tùit ij sò frej. A l’é là ch’a son vivù tanme ‘d nemis ëd tùit ij sò parent, dissendent d’Abraham. === Giacòb e Esaù === {{verse|chapter=25|verse=19}}Costa-sì a l'é la stòria<ref>O “fijolansa”.</ref> d'Isach fieul d'Abraham. Abraham a l'era 'l pare d'Isach. {{verse|chapter=25|verse=20}}Quand che Isach a l'é rivà a quarant' agn, a l'é mariasse con Rebeca, la fija 'd Betuel, l'Aramean, da Padan-Aram, e seur ëd Laban, l'Aramean. {{verse|chapter=25|verse=21}}Isach a l'ha pregà Nosgnor për soa fomna, përché chila 'd masnà a podìa nen avèjne. Nosgnor a l'ha scotà soa preghiera e soa fomna Rebeca a l'é restà ansenta. {{verse|chapter=25|verse=22}}Le masnà a l'era coma ch'as rusèisso andrinta a soa pansa, e a l'ha dit: "Se le còse a saran sèmper parèj, i son nen sicura ch'i veuj esse ansenta!" Antlora a l'ha ciamaje a Nosgnor dël përchè 'd lòn ch'a-j capitava. {{verse|chapter=25|verse=23}}Nosgnor a l'ha rësponduje: "An tò vènter a-i son doi nassion, e doi pòpoj andrinta 'd ti a saran divìs. Un pòpol a sarà pì fòrt che l'àutr, e 'l pì vej a sarà 'l servitor dël pì giovo. {{verse|chapter=25|verse=24}}Quand ch’a l'é rivà për Rebeca 'l temp d caté, a son sortì da sò vènter doi binèj. {{verse|chapter=25|verse=25}}Ël prim a l'era tut coatà 'd pluria rossa coma s'a fussa na vesta 'd pèil. Antlora a l'han ciamalo Esaù. {{verse|chapter=25|verse=26}}Aprèss a l'è sortì sò frel. Cost-sì a l'avìa na man ch'a tenìa s-ciass ël garèt ëd Esaù e a l'han ciamalo Giacòb. Isach a l'avia sessant' agn quand  ch’a son nassuje cole masnà. {{verse|chapter=25|verse=27}}Quand ch’ ij fiolin a son chërsù, Esaù a l'é dventà 'n cassador vajant, n'òm ch'a-j piasìa dë sté ant ij camp, e Giacòb a l'era pitòst n'òm pacìfich ch'a-j piasìa dë sté ant le tende. {{verse|chapter=25|verse=28}}Isach a vorìa pì bin a Esaù, përché a chiel a-j piasìa 'l ziblé, ma Rebeca a vorìa pì bin a Giacòb. {{verse|chapter=25|verse=29}}Ora, Giacòb a l'avìa cusinà dla supa, e quand che Esaù a l'é tornà dai camp a l'avìa fam. {{verse|chapter=25|verse=30}}Antlora a l'ha dit a Giacòb: "Dame 'n pòch ëd cola supa rossa - eh, sa ròba rossa - përch' i son afamà" (Cost-sì a l'é 'l motiv përché chiel a l'é 'dcò ciamà Edom). {{verse|chapter=25|verse=31}}Ma Giacòb a l'ha replicà: "Prima vend-me tò drit a la primagenitura". {{verse|chapter=25|verse=32}}"Varda," a dis Esaù, "I l'hai tanta fam da meuire. I sai nen còsa fene 'd na primagenitura<ref>O "Còs i farajne mi dla primogenitura?".</ref>". {{verse|chapter=25|verse=33}}Ma Giacòb a-j dis: "Fame adèss un giurament". Antlora Esaù a l'ha faje 'n giurament e a l'ha vendù a Giacòb sò drit a la primagenitura. {{verse|chapter=25|verse=34}}Antlora Giacòb a l'ha dàit a Esaù dël pan e dla supa 'd lentìe. Esaù a l'ha mangià e beivù, Peui a l'é aussasse e a l'é surtì. A l'é parèj che Esaù a l'ha dëspresià sò drit a la primagenitura. ==== Nòte ==== [[Category:Piemontèis]] [[Category:Bibia]] [[Category:Testament Vej]] [[Category:Genesi]] a1z10ycd0q554ohxb8njf2lhny2cw3s 0 939 21385 21372 2022-08-13T13:52:42Z Major Galin-a 834 wikitext text/x-wiki {{header | title = [[La_Bibia_piemontèisa|La Bibia piemontèisa]] | author = | section = [[La_Bibia_piemontèisa/Testament_Vej/Genesi|Genesi]] | previous = [[La Bibia piemontèisa/Testament Vej/Genesi/Genesi 26|Genesi 26]] | next = [[La Bibia piemontèisa/Testament Vej/Genesi/Genesi 28|Genesi 28]] | notes = }} {{TOCright}} == 27 == === Giacòb a rafa la benedission d’Isach === {{verse|chapter=27|verse=1}}Isach a l’era fasse vej e j’euj a l’ero vnuje tant déboj ch’a-i s-ciairava pì nen. A l’ha ciamà ‘l fieul pì grand e la l’ha dije: “Car ël mè fieul!”. A l’ha rësponduje: “Vard-me si. Còsa ch’it comandes?”. {{verse|chapter=27|verse=2}}Isach a l’ha seguità: “Varda, mi i son vej e i sai nen quand ch’i peussa meuire. {{verse|chapter=27|verse=3}}Ebin, ciapa tò arch e toe flecie, seurt an campagna e cass-me ‘d zibijé. {{verse|chapter=27|verse=4}}Pront-me peui un piat coma ch’am pias e pòrt-me da mangé. Parèj i podrai dete mia benedission anans ëd meuire”. {{verse|chapter=27|verse=5}}Rebeca a l’avìa scotà antant che Isach a parlava con sò fieul Esaù. Apress che col-lì a l’era seurtiss-ne për andé a cassa ‘d zibijé për sò pare, {{verse|chapter=27|verse=6}}Rebeca a l’ha dije al fieul Giacòb: “I l’hai sentì tò pare ch’a disìa a tò frel Esaù: {{verse|chapter=27|verse=7}}‘Pòrt-me ‘d zibijé e pront-me ‘n piat ch’ i na mangio, parèj ch’it daga ‘dnans a Nosgnor mia benedission anans ch’i meuira’. {{verse|chapter=27|verse=8}}Ora, car ël mè fieul, scotme bin e fà lòn ch’it diso mi. {{verse|chapter=27|verse=9}}Va sùbit a lë strop e pijme da là doi bej cravòt; mi i na farai un piat për tò pare, un ëd coj ch’a-j piaso tant. {{verse|chapter=27|verse=10}}It lo daras a tò pare përch’ a na mangia, e parèj chiel a darà a ti la benedission anans ëd meuire!”. {{verse|chapter=27|verse=11}}Giacòb a l’ha rëspondùje a Rebeca, soa mare: “It sas che mè frel Esaù a l’é plos, e mi, a l’opòst, i l’hai la pel seulìa. {{verse|chapter=27|verse=12}}Se mè pare am toca, as n’ancorzerà che mi i son n’ambrojon e a tirerà ansima ‘d mi na maledission nopà che na benedission”. {{verse|chapter=27|verse=13}}Ma soa mare a l’ha dije: “Ch’a tomba ansima ‘d mi cola maledission, car ël mè fieul! Ti scotme mach e va a ciapeme ij cravòt”. {{verse|chapter=27|verse=14}}Antlora chiel a l’é andàit a pijeje e a l’ha portaje a soa mare, ch’a l’hà prontà un dij piat ch’a-j piasìo a sò pare. {{verse|chapter=27|verse=15}}Peui Rebeca a l’ha pijà le vestimenta le pì bele ‘d sò fieul pì grand Esaù, ch’a l’avìa antëcà e ch’a guernava, e a l’ha faje buté adòss al fieul pì cit, Giacòb; {{verse|chapter=27|verse=16}}e con le pej dij cravòt a l’ha cheurvì ij sò brass e la part seulìa dël còl. {{verse|chapter=27|verse=17}}Peui a l’ha daje a sò fieul ël piat ch’a l’avìa cusinà, ansema ‘d ‘pan pen-a seurtì dal forn. {{verse|chapter=27|verse=18}}Giacòb a l’é andàit da sò pare e a l’ha dije: “Car ël mè pare!”. A l’ha rësponduje: “Éh, mè fieul, chi ses-to?”. {{verse|chapter=27|verse=19}}Giacòb a l’ha rësponduje al pare: “I son Esaù, tò prim nassù<ref>O “ardité”.</ref>. I ‘hai fàit coma ch’it l’avie comandame. Àuss-te, donca, but-te a tàula e mangia mè zibijé, parèj it peudes deme toa benedission”. {{verse|chapter=27|verse=20}}Isach a l’ha ciamaje a sò fieul: “Com it l’has fàit an pressa a trovela, car ël mè fieul!”. A l’ha rësponduje: “Nosgnor a l’ha famla ancapité dëdnans!”. {{verse|chapter=27|verse=21}}Ma Isach a l’ha dije: “Avzinte e lassa ch’it toca, mè car fieul, për savèj se ti ‘t ses pròpi mè fieul Esaù o nò”. {{verse|chapter=27|verse=22}}Giacòb a l’é avzinasse a Isach sò pare, ch’a l’ha tastalo e a l’ha dije: “La vos a l’é la vos ëd Giacòb, ma ij brass a son ij brass d’Esaù”. {{verse|chapter=27|verse=23}}A l’é parèj ch’a l’ha nen arconossulo, përchè ij sò brass a j’ero plus com ij brass ëd sò fieul Esaù, e a l’ha benedilo. {{verse|chapter=27|verse=24}}A l’ha ancora ciamaje: “Ses-to mè fieul Esaù përdabon?”. Giacòb a l’ha rësponduje: “Sì ch’i lo son”. {{verse|chapter=27|verse=25}}Antlora a l’ha dit: “Spòrz-me da mangé ‘l zibijé, mè car fieul, e, apress d’avèj mangià, it benedirai”. Giacòb a l’ha servijne e chiel a l’ha mangiane; a l’ha portaje ‘dcò ‘d vin e chiel a l’ha beivune. {{verse|chapter=27|verse=26}}Peui sò pare Isach a l’ha dije: “Avzinte e basme, car ël mè fieul!”. {{verse|chapter=27|verse=27}}A l’é avzinasse e a l’ha basalo. Quand Isach a l’ha sentì l’odor ëd soe vestimente, a l’ha benedilo: “Ah! l’odor ëd mè fieul! A l’é tanme l’odor d’un camp ëd fior che Nosgnor a l’ha benedì! {{verse|chapter=27|verse=28}}Che da la rosà dël cél e dle richesse dla tèra Nosgnor sèmper at acòrda ‘d cheuite bondose ëd gran e ‘d most. {{verse|chapter=27|verse=29}}Ch’at servo le gent e as prostërno dëdnans a ti ‘d pòpoj. Sie signor ëd tò frej e ch’as prostërno dëdnans ëd ti ij fieuj ëd toa mare. Che col ch’at malediss a sia maledì, e chi ch’at benediss a sia benedì”. === Esaù a ciama na benedission === {{verse|chapter=27|verse=30}}Isach a l’avìa pen-a chità ‘d benedì Giacòb e Giacòb a seurtìa da dnans a sò pare Isach, ch’a l’é rivaie da la cassa sò frel Esaù. {{verse|chapter=27|verse=31}}Ëdcò chiel a l’avìa prontà ‘n piat, a l’avìa portalo a sò pare e a l’ha dije: “Ch’as àussa mè pare e ch’a mangia lë zibijé ‘d sò fieul, përchè ti 'm benedisse”. {{verse|chapter=27|verse=32}}A l’ha dije sò pare Isach: “Chi ses-to ti?”. A l’ha rësponduje: “I son tò fieul pì grand, Esaù”.  {{verse|chapter=27|verse=22}}Antlora Isach a l’é stàit ciapà da un frisson motobin fòrt e a l’ha dije: “Chi é-lo antlora col ch’i l’avìa ciamàje lë zibijé e ch’a l’ha portamlo? Mi i l’hai mangiane anans che ti ‘t rivèisse, peui i l’hai benedilo, e benedet a resterà!”. {{verse|chapter=27|verse=34}}Quand che Esaù a l’ha sentì le paròle ‘d sò pare, a l’ha crijà con motobin ëd fòrsa e d’ameiror, e a l’ha dije a sò pare: “Benediss ëdcò mi, car ël mè pare!”. {{verse|chapter=27|verse=35}}Isach a l’ha rësponduje: “A l’é vnù tò frel con l’angann e a l’ha portame via toa benedission!”. {{verse|chapter=27|verse=36}}Esaù a l’ha sclamà: “A fà nen maravija che sò nòm a sia Giacòb: costa-sì a l’é la sconda vira ch’a l’ha anganame! A l’ha già rafà mia primogenitura e adess, varda-lì, a l’ha portame via mia benedission!”. Peui a l’ha giontà: “L’has-to pròpi nen arservà na quaich benedission për mi?”. {{verse|chapter=27|verse=37}}“I l’hai falo tò sgnor e i l’hai daje coma ‘d sërvent tùit ij tò frej; i l’hai garantije d’abondansa ‘d gran e ‘d most: për ti, còsa mai i podrìa fé, car ël mè fieul?”. {{verse|chapter=27|verse=38}}Esaù a l’ha dije al pare: “L’has-to mach na sola benedission? Benediss ëdcò mi, car ël mè pare!”. Ma Isach a stasìa ciuto, e Esaù a l’ha aussà la vos e a l’ha piorà. {{verse|chapter=27|verse=39}}Antlora sò pare Isach a l’ha dije: “It vivras lontan da le richësse dla tèra, e da leugn ëd la rosà ch’a cala dal cél. {{verse|chapter=27|verse=40}}It vivras ëd toa spa e it serviras tò frel, ma peui, quand ch’it arpijeras, i t’ës-ciaperas sò giov da tò còl”. === Giacòb a scapa e as na va a vive con Laban === {{verse|chapter=27|verse=41}}Da col moment-lì Esaù a l’ha pijà an òdio Giacòb për motiv ëd la benedission che sò pare a l’avia daje. Esaù a l’ha pensà: “As avzin-o për mè pare ij dì dël deul, përchè mi i masserai mè frel Giacòb”. {{verse|chapter=27|verse=42}}A Rebeca, contut, a son ëstàite arferìe le paròle d’Esaù, sò fieul pì grand, e chila a l’ha mandà a ciamé Giacòb, sò fieul pì cit, e a l’a dije: “Esaù, tò frel a veul pijesse l’arvangia ‘d ti, e massete. {{verse|chapter=27|verse=43}}E bin, car ël mè fieul, stame a sente con atension: scapa a Caran da mè frel Laban. {{verse|chapter=27|verse=44}}It resteras con chiel për quai temp, fin-a a tant che la flin-a ‘d to frel contra ‘d ti a sarà pasiasse, {{verse|chapter=27|verse=45}}e tò frel a sarà dësmentiasse ‘d lòn che ti ‘t l’has faje. Antlora mi i manderai a pijete da là. Përchè dovria-ne esse privà ‘d vojàutri doi ant un dì sol?”. {{verse|chapter=27|verse=46}}Peui Rebeca a l’ha dije a Isach: “I l’hai dësgust ëd la vita për colpa dle fomne hitite d’Esaù. Se ‘dcò Giacòb a pija na fomna an tra j’Hitite coma coste-sì, tra le fije dël pais, a còsa ch’am serv la vita? [[La Bibia piemontèisa|Artòrn a la Tàula dla Bibia]] ---- [[Category:Piemontèis]] [[Category:Bibia]] [[Category:Testament Vej]] [[Category:Genesi]] 7v7ve68gbi20v3hsch62w8lsnvvwv9w 0 946 21384 5183 2022-08-13T13:42:18Z Major Galin-a 834 wikitext text/x-wiki {{header | title = [[La_Bibia_piemontèisa|La Bibia piemontèisa]] | author = | section = [[La_Bibia_piemontèisa/Testament_Vej/Genesi|Genesi]] | previous = [[La Bibia piemontèisa/Testament Vej/Genesi/Genesi 32|Genesi 32]] | next = [[La Bibia piemontèisa/Testament Vej/Genesi/Genesi 34|Genesi 34]] | notes = }} {{TOCright}} == 33 == === Rëscontr con Esaù === {{verse|chapter=33|verse=1}}Giacòb a l’ha vëddù che Esaù a-j rivava ancontra con quat-sent òm. Antlora a l’ha daje un pòch a pr’ un-a ij fieuj an tra Lea, Rachel e le doe servente; {{verse|chapter=33|verse=2}}a l’ha butà an testa le servente con ij sò fieuj ëd lor e, darera, Lea  con ij sò e, a la fin, Rachel con Giusèp. {{verse|chapter=33|verse=3}}Giacòb a l’é passà dëdnans a tuti. A l’é prostërnasse set vire fin-a a tèra anans ëd avzinessje al frel. {{verse|chapter=33|verse=34}}Esaù, contut, a l’é coruje ancontra, a l’ha ambrassalo, a l’é campassje a còl, a l’ha basalo. Tùit e doi a pioravo.  {{verse|chapter=33|verse=5}}Peui Esaù a l’ha aussà j’euj e a l’ha vëddù le fomne e le masnà, e a l’ha ciamaje: “Chi ch’a son sti-sì ch’a son con ti?”. Giacòb a l’ha rësponduje: “A son ij fieuj che Nosgnor a l’è piasuje ‘d concede a tò servitor”. {{verse|chapter=33|verse=6}}Antlora a son fasse anans le servente con ij sò fieuj ëd lor e a son prostërnasse. {{verse|chapter=33|verse=7}}Peui a son fasse anans ëdcò Lea e ij sò fieuj ëd lor e a son prostërnasse. A la fin a son fasse anans Rachel e Giusep, e a son prostërnasse.  {{verse|chapter=33|verse=18}}Esaù a l’ha ciamaje ancora: “Còs é-la costa carovan-a ch’i l’hai rëscontrà?”. Giacòb a l’ha rësponduje: “A l’é për trové grassia a j’euj ëd mè signor. {{verse|chapter=33|verse=9}}Esaù a l’ha replicà: “Ëd ròba mi i n’hai già pro, mè frel: ch’a resta për ti lòn ch’a l’é ‘l tò. {{verse|chapter=33|verse=10}}Ma Giacòb a l’ha ansistù: “Nò, s’i l’hai trovà grassia ai tò euj, agradiss da mia man ij mè cadò, përchè pròpi për sòn i son vnù a toa presensa, coma ch’as ven a la presensa ‘d Nosgnor, e ti ‘t l’has acetame. {{verse|chapter=33|verse=11}}Aceta, donca, ël present ch’i l’hai portate, përchè Nosgnor con mi a l’é stàit bin generos e i l’hai ëd tut”. A l’é parèj che Giacòb a l’ha tant ansistù che a la fin Esaù a l’ha acetà ij present ëd Giacòb. === Giacòb as separa da Esaù === {{verse|chapter=33|verse=12}}Peuj Esaù a l’ha dije: “Gavoma ‘l camp e butomse an viage: mi it companierai”. {{verse|chapter=33|verse=13}}Ma Giacòb a l’ha rësponduje: “Mè signor a sà che le masnà a son dlicà e ch’i l’hai a mè càrich jë strop e le bestie che a pijo ‘l làit; se a së straco ‘dcò mach për un dì, tute le bestie a meuireran. {{verse|chapter=33|verse=14}}Mè signor ch’a passa prima ‘d sò servitor, antant mi im bogerai con tut mè còmod, al pass ëd cole bestie ch’an marcio dnans e al pass dle masnà, fin-a ch’i riva dacant a mè signor a Seir”. {{verse|chapter=33|verse=15}}Esaù a l’ha dije: “Almanch peuss-ne lassé con ti na part dla gent ch’i l’hai con mi?”. A l’ha rësponduje: “Ma përchè? A l’é pro che mè signor a l’abia concedume sò favor”.  {{verse|chapter=33|verse=16}}A l’é parèj che an col istess dì Esaù a l’ha arpijà la marcia d’artorn anvers Seir. {{verse|chapter=33|verse=17}} Giacòb, nopà, a l’é andass-ne a Sucot, andoa ch’a l’ha fabricà na ca për chiel e a l’ha fàit ëd bënne për lë strop. A l’é për lòn ch’a l’ha ciamà col leu Sucot (ch’a veul dì “arpar”). === Giacòb a riva a Canaan === {{verse|chapter=33|verse=18}}Giacòb a l’é rivà san e salv a la sità ‘d Sichem, ch’a l’é ant ël pais ëd Canan, quand ch’a l’é tornà da Padan-Aram, e a l’ha butà ‘l camp an facia a la sità. {{verse|chapter=33|verse=19}}Peui a l’ha catà dai fieuj ëd Camor, pare ‘d Sichem, për sënt pesse d’argent, col tòch ëd campagna andova ch’a l’avìa piantà soa tenda. 33:20 Ambelelì a l’ha drissà n’autar e a l’ha ciamalo “El-Elohe-Israel” (El, Dé d’Israel)<ref>O “dedicà a El, Dé d’Israel.</ref>. [[La Bibia piemontèisa|Artòrn a la Tàula dla Bibia]] ---- [[Category:Piemontèis]] [[Category:Bibia]] [[Category:Testament Vej]] [[Category:Genesi]] 8nervmtffjsdloebfgrp4h83ktqp6ky 0 947 21387 5191 2022-08-13T14:08:43Z Major Galin-a 834 wikitext text/x-wiki {{header | title = [[La_Bibia_piemontèisa|La Bibia piemontèisa]] | author = | section = [[La_Bibia_piemontèisa/Testament_Vej/Genesi|Genesi]] | previous = [[La Bibia piemontèisa/Testament Vej/Genesi/Genesi 33|Genesi 33]] | next = [[La Bibia piemontèisa/Testament Vej/Genesi/Genesi 35|Genesi 35]] | notes = }} {{TOCright}} == 34 == === La violensa fàita a Dina === {{verse|chapter=34|verse=1}}Un di, Dina, la fija ‘d Lea e ‘d Giacòb, a l’è surtìa për vëdde le fije dël pais. {{verse|chapter=34|verse=2}}Sichem, fieul ëd Camor, l’Evé, ch’a l’era cap <ref>O “prinsi”.</ref>ëd col pais, a l’ha arlevala e a l’ha obligala a cogesse con chiel. {{verse|chapter=34|verse=3}}Pì tard, contut, a l’é an-namorasse ‘d Dina, la fija ‘d Giacòb, e a sercava ‘d vagniesse ‘l cheur dla fijëtta. {{verse|chapter=34|verse=4}}Antlora a l’ha dit a Camor, sò pare: “Pijme sta fija coma fomna”. {{verse|chapter=34|verse=5}}Giacòb a l’é vnùit a savèj che col-lì a l’avìa dzonorà Dina, soa fija, ma a vorìa che ij sò fieuj, ch’a l’ero an campagna con le bestie, a lo savèisso nen fin-a ch’a fùisso tornà. {{verse|chapter=34|verse=6}}Camor, pare ‘d Sichem, a l’é andàit, për soa part, a trové Giacòb për parlé con chiel. {{verse|chapter=34|verse=7}}Quand che ij fieuj ëd Giacòb a son tornà da la campagna, sentù lòn ch’a l’era ancapità, a son ëstajne bin sagrinà, a son sentusse oltragià e a son anfuriass-ne motobin, an pensand che, violand la fija ‘d Giacòb, Sichem a l’avìa comëttù n’ignomìnia ch’a l’era mai vëdusse a Israel: na ròba parèj a podìa nen toleresse! {{verse|chapter=34|verse=8}}Camor, donca, a l’é rivà da Giacòb e a l’ha parlà parèj: “Sichem, mè fieul, a l’é an-namorasse ‘d vòstra fija: dejla tanme fomna! {{verse|chapter=34|verse=9}}Nen mach, fé n’aleansa con nojàutri: voi i dareve a noi vòstre fije e vojàutri i pijereve le nòstre! {{verse|chapter=34|verse=10}}Resté a vive con nojàutri. Ël pais a sarà a vòstra disposission: i podreve abité ambelessì, feje comersi, catene ‘d proprietà!”. {{verse|chapter=34|verse=11}}Peui l’istess Sichem a l’ha dije al pare e ai frej ëd Dina: “Che mi i peussa trové grassia ai vòstri euj; iv darai lòn ch’im direve. {{verse|chapter=34|verse=12}}Aussé pura motobin a mè carich ël pressi ‘d nòsse e ‘l valor dla dòta; iv darai lòn ch’im ciamereve, ma deme la giovo për sposa”. {{verse|chapter=34|verse=13}}Antlora ij fieuj ëd Giacòb, ch’a l’ero bin ofendusse përchè Sichem a l’avìa dzonorà soa seur Dina, a l’han rësponduje con furbarìa a Sichem e a sò pare Camor. {{verse|chapter=34|verse=14}}A l’han dije: “I podoma nen fé sòn, visadì, dé nòstra seur a n’òm ch’a l’é nen sirconcis, përchè për nojàutri lolì a sarìa ‘n disonor. {{verse|chapter=34|verse=15}}Mach a sta condission i consentiroma a vòstra arcesta, l’é a dì, se vojàutri i dventereve 'mé nojàutri an sirconcidenda tuti ij vòstri mas-cc! {{verse|chapter=34|verse=16}}Antlora noi iv daroma nòstre fije e is pijeroma le vòstre, i staroma con vojàutri e i dventeroma na gent sola. {{verse|chapter=34|verse=17}}Ma se në scote nen për vòstra sirconcision, antlora i pijeroma nòstre fije e is n’androma”. {{verse|chapter=34|verse=18}}Cole paròle a son piasuje motobin a Camor e a Sichem, fieul ëd Camor. {{verse|chapter=34|verse=19}}Ël giovo a l’ha pa butà ‘d temp për aceté lolì përchè ch’a-j vorìa bin a la fija ‘d Giacòb; d’àutra part a l’era ‘l pì onorà<ref>O “considerà”.</ref> ëd tuta la ca ‘d sò pare. {{verse|chapter=34|verse=20}}A son donca presentasse, Camor e sò fieul Sichem, a la pòrta ‘d soa sità e a l’han parlà ai sò consitadin ch’a l’ero assemblassie. A l’han dije: {{verse|chapter=34|verse=21}}“Costa-sì a l’é gent ëd pas: ch’a stago pura con nojàutri ant ël pais e ch’a lo dëstravërso për drit e për travers an dedicandse ai sò afé. Nòst pais a l’é pro grand për tuti. Nojàutri i podroma pijé për fomne soe fije e i podroma deje le nòstre. {{verse|chapter=34|verse=22}}Ma mach a na condission cola gent a consentirà a sté con nojàutri e dventé na sola gent, l’é a dì se noi i sirconcidoma minca un dij nòstri mas-cc parèj coma che lor istess a son sirconcidù. {{verse|chapter=34|verse=23}}Sò strop, soa richëssa e tute soe bestie a saran miraco nen nòstri? Contentomje donca e ch’a peusso sté con nojàutri!”. {{verse|chapter=34|verse=24}}Antlora tùit ij mas-cc ch’a l’ero present an ciambrea a la pòrta dla sità a l’han ëscotà Camor e sò fieul Sichem e a son fasse sirconcide. === Arvangia ‘d Simon e Levi === {{verse|chapter=34|verse=25}}Ma ‘l ters dì, quand che j’òm dla sità a l’ero ancora convalessent për motiv dle ferije dla sirconcision, doi dij fieuj ëd Giacòb, Simeon e Levi, frej ëd Dina, a l’han ciapà minca d’un na spa e a son intrà an sità con sicurëssa e a l’han massà tùit ij mas-cc. {{verse|chapter=34|verse=26}}Parèj a l’han passà a fil dë spa Camor e sò fieul Sichem, e a son portasse vìa Dina da la ca ‘d Sichem e a son ëslontanasse. {{verse|chapter=34|verse=27}}Ant ël mentre, j’àutri fieuj ëd Giacòb a son campasse an sij cadàver e a l’han fàit ravagi dla sità, përchè coj-lì a l’avìo dzonorà soa seur ëd lor. {{verse|chapter=34|verse=28}}Parèj a son ampadronisse dij sò strop e ‘d soe bestie, dij sò aso e ‘d lòn ch’a-i era ant la sità e ant la campagna. {{verse|chapter=34|verse=29}}A l’han portà vìa tanme na ladrarìa ‘d guèra tute soe richësse, tute soe masnà e soe fomne, e a l’han marodà lòn ch’a-i era ant le ca. {{verse|chapter=34|verse=30}}Antlora Giacòb a l’ha dit a Simeon e Levi: “Vojàutri i l’eve butame an dificoltà rendend-me odios a j’abitant dël pais, ai Canané e ai Perisita, antramente mi i l’hai pòchi òm. Lor as butran ansema contra ‘d mi, am vinceran e mi i sarai ësterminà con mia famija. {{verse|chapter=34|verse=31}}Ma lor a l’han rësponduje: “L’avìo-ne fòrsi da përmëtte che nòstra seur a fussa tratà tanme na bagassa”? [[La Bibia piemontèisa|Artòrn a la Tàula dla Bibia]] ---- [[Category:Piemontèis]] [[Category:Bibia]] [[Category:Testament Vej]] [[Category:Genesi]] bz68bcdl0wgy1jwe8linbl16odc6gjd 0 948 21388 5201 2022-08-13T14:15:41Z Major Galin-a 834 wikitext text/x-wiki {{header | title = [[La_Bibia_piemontèisa|La Bibia piemontèisa]] | author = | section = [[La_Bibia_piemontèisa/Testament_Vej/Genesi|Genesi]] | previous = [[La Bibia piemontèisa/Testament Vej/Genesi/Genesi 34|Genesi 34]] | next = [[La Bibia piemontèisa/Testament Vej/Genesi/Genesi 36|Genesi 36]] | notes = }} {{TOCright}} == 35 == === Nosgnor a benediss Giacòb a Betel === {{verse|chapter=35|verse=1}}Nosgnor a l’ha dit a Giacòb: “Àuss-te, va a Betel e stabiliss-te ansilì. Ant col leugh drissje n’autar al Dé ch’a l’é manifestass-te quand ch’it ëscapave da Esaù, tò frel. {{verse|chapter=35|verse=2}}Antlora Giacòb a l’ha dije a soa gent e a coj ch’a j’ero con chiel: “Dësbarasseve dij dio strangé ch’i l’eve con vojàutri. Purificheve e cambieve ‘d vestimenta, {{verse|chapter=35|verse=3}}peuj i androma a Betel, andova che mi i drisserai n’autar al Dé ch’a l’ha esaudime quand ch’i j’ero sagrinà. Chiel a l’é stàit con mi ant la stra ch’i l’hai përcorù. {{verse|chapter=35|verse=4}}Antlora a l’han consëgnà a Giacòb tute le mistà e le statuëtte dij dio strangé ch’a l’avìo, e pura le pendlòche ch’a l’avìo a j’orije, e Giacòb a l’ha sotraje sota la rol ch’a-i é a Sichem. {{verse|chapter=35|verse=5}}Peui a l’han gavà ‘l camp e na gran tëmma ‘d Nosgnor<ref>O: “në sparm motobin fòrt”.</ref> a l’ha ciapà tuta la gent ch’a stasia d’antorn a lor, parèj che gnun a l’ha daje adòss ai fieuj ëd Giacòb. {{verse|chapter=35|verse=6}}A la fin, Giacòb e tuta la gent ch’a lo compagnava, a son rivà a Luz, visadì Betel, ant ël pais ëd Canaan. {{verse|chapter=35|verse=7}}Ambelelì chiel a l’ha drissà n’autar dedicà a Nosgnor e col leugh a l’ha daje ‘l nòm ëd “E-Betel”, përchè ambelelà Nosgnor a l’era arvelassje quand ch’a scapava via da sò frel Esaù. {{verse|chapter=35|verse=8}} Nen tant pì tard a l’è mortje Debora, la nurissa ‘d Rebeca, e a l’é stàita sotrà  a Betel ai pé dla rol, che për lòn a l’é ciamasse Alon-Bacut, ch’a veul dì “la Rol dël Pior”. {{verse|chapter=35|verse=9}}Nosgnor a l’é manifestasse a Giacòb n’àutra vira quand ch’a tornava da Padan-Aram, e a l’ha benedilo. {{verse|chapter=35|verse=10}}Nosgnor a l’ha dije: “Tò nòm a l’é Giacòb. It ciameras pi nen Giacòb, ma Israel a sarà tò nòm”. A l’é parèj che Nosgnor a l’ha daje ‘l nòm d’Israel. {{verse|chapter=35|verse=11}}Nosgnor a l’ha dije: “Mi i son ël Dé tut-potent. Che ti it sie dru e ‘t peusse fete ‘d bon nùmer. Na nassion a nasrà da ti, e a-i saran ëd rè an tra toa dissendensa! {{verse|chapter=35|verse=12}}Ël pais ch’i l’hai dàit a Abraham e a Isach, i lo darai a ti e, apress ëd ti, a toa dissendensa”. {{verse|chapter=35|verse=13}}Apress ëd lòn Nosgnor a l’é andass-ne<ref>O “a l’é slontanasse da chiel”.</ref>. {{verse|chapter=35|verse=14}}Antlora Giacòb a l’ha drissà na pera comemorativa anté che Nosgnor a l’avìa parlà con chiel, e a l’ha consacrala vërsandje dzora për libassion ëd vin e d’euli. {{verse|chapter=35|verse=15}}Ël leugh andova Nosgnor a l’avìa parlaje Giacòb a l’ha ciamalo Betel, ch’a veul dì “Ca ‘d Nosgnor”. === Nassensa ‘d Beniamin e mòrt ëd Rachel === {{verse|chapter=35|verse=16}}Peui a l’han gavà l’acampament da Betel. A-i mancava ancora ‘n bel tòch ëd marcia për rivé a Efrata, quand che Rachel a l’ha butà al mond na masnà e a l’ha avù pitòst malfé ‘d partorì. {{verse|chapter=35|verse=17}}Antramentre ch’a partoriva con dificoltà, la levatriss a l’ha dije: “Gnun-e tëmme, ëdcò costì a l’é ‘n fieul”. {{verse|chapter=35|verse=18}}Rachel a stasìa për meuire e, anans ëd liberé l’ànima, a cola masnà a l’ha daje ‘l nòm ëd Ben-Oni (che veul dì “fieul ëd mè magon”), ma sò pare a l’ha ciamalo Beniamin (ch’a veul dì “fieul ëd mia man drita”). {{verse|chapter=35|verse=19}}Parèj che Rachel a l’é mòrta e a l’é stàita sotrà arlongh la stra ch’a va a Efrata, l’é a dì Betlem. {{verse|chapter=35|verse=20}}Giacòb a l’ha drissà ansima a soa tomba na làpida. La tomba ‘d Rachel a-i é ancora al dì d’ancheuj. === Ij dódes fieuj d’Isach === {{verse|chapter=35|verse=21}}Israel a l’é andass-ne da lì e a l’ha piantà soa tenda pì anans, dëdlà ‘d Migdal-Eder. {{verse|chapter=35|verse=22}}Antramentre che Israel a stasìa an col pais, Ruben a l’é andàit a cogesse con Bila, la concubin-a ‘d sò pare, e Israel a l’é vnùit a savèjlo. Ij fieuj ëd Giacòb a son ëstàit dòdes. {{verse|chapter=35|verse=23}}Ij fieuj ëd Lea: ël prim nassù ëd Giacòb, Ruben, peui Simon, Levi, Giuda, Issacar e Zabulon. {{verse|chapter=35|verse=24}}Ij fieuj ëd Rachel: Giusep e Beniamin. {{verse|chapter=35|verse=25}}Ij fieuj ëd Bila, serventa ‘d Rachel: Dan e Neftali. {{verse|chapter=35|verse=26}}Ij fieuj ëd Zilpa, serventa ‘d Lea: Gad e Aser. Coj-lì a son ij fieuj ëd Giacòb ch’a son naje an Padan-Aram. === Mòrt d’Isach === {{verse|chapter=35|verse=27}}Peui Giacòb a l’é andàit da sò pare Isach a Chiriat-Arba, ch’a sarìa Ebron, andova Abraham e Isach a l’ero stàit ëd foresté. {{verse|chapter=35|verse=28}}Isach a l’é rivà a l’età ‘d senteotànta agn. 35:29 Peui Isach a l’é spirà. A l’é mòrt e a l’é argiontasse ai sò grand, vej e sodisfàit dij sò dì. A l’han sotralo ij sò fieuj Esaù e Giacòb. [[La Bibia piemontèisa|Artòrn a la Tàula dla Bibia]] ---- [[Category:Piemontèis]] [[Category:Bibia]] [[Category:Testament Vej]] [[Category:Genesi]] 91usw135sq8883oi0lsj4jgm012h4gr 21389 21388 2022-08-13T14:18:33Z Major Galin-a 834 wikitext text/x-wiki {{header | title = [[La_Bibia_piemontèisa|La Bibia piemontèisa]] | author = | section = [[La_Bibia_piemontèisa/Testament_Vej/Genesi|Genesi]] | previous = [[La Bibia piemontèisa/Testament Vej/Genesi/Genesi 34|Genesi 34]] | next = [[La Bibia piemontèisa/Testament Vej/Genesi/Genesi 36|Genesi 36]] | notes = }} {{TOCright}} == 35 == === Nosgnor a benediss Giacòb a Betel === {{verse|chapter=35|verse=1}}Nosgnor a l’ha dit a Giacòb: “Àuss-te, va a Betel e stabiliss-te ansilì. Ant col leugh drissje n’autar al Dé ch’a l’é manifestass-te quand ch’it ëscapave da Esaù, tò frel. {{verse|chapter=35|verse=2}}Antlora Giacòb a l’ha dije a soa gent e a coj ch’a j’ero con chiel: “Dësbarasseve dij dio strangé ch’i l’eve con vojàutri. Purificheve e cambieve ‘d vestimenta, {{verse|chapter=35|verse=3}}peuj i androma a Betel, andova che mi i drisserai n’autar al Dé ch’a l’ha esaudime quand ch’i j’ero sagrinà. Chiel a l’é stàit con mi ant la stra ch’i l’hai përcorù. {{verse|chapter=35|verse=4}}Antlora a l’han consëgnà a Giacòb tute le mistà e le statuëtte dij dio strangé ch’a l’avìo, e pura le pendlòche ch’a l’avìo a j’orije, e Giacòb a l’ha sotraje sota la rol ch’a-i é a Sichem. {{verse|chapter=35|verse=5}}Peui a l’han gavà ‘l camp e na gran tëmma ‘d Nosgnor<ref>O: “në sparm motobin fòrt”.</ref> a l’ha ciapà tuta la gent ch’a stasia d’antorn a lor, parèj che gnun a l’ha daje adòss ai fieuj ëd Giacòb. {{verse|chapter=35|verse=6}}A la fin, Giacòb e tuta la gent ch’a lo compagnava, a son rivà a Luz, visadì Betel, ant ël pais ëd Canaan. {{verse|chapter=35|verse=7}}Ambelelì chiel a l’ha drissà n’autar dedicà a Nosgnor e col leugh a l’ha daje ‘l nòm ëd “El-Betel”, përchè ambelelà Nosgnor a l’era arvelassje quand ch’a scapava via da sò frel Esaù. {{verse|chapter=35|verse=8}} Nen tant pì tard a l’è mortje Debora, la nurissa ‘d Rebeca, e a l’é stàita sotrà  a Betel ai pé dla rol, che për lòn a l’é ciamasse Alon-Bacut, ch’a veul dì “la Rol dël Pior”. {{verse|chapter=35|verse=9}}Nosgnor a l’é manifestasse a Giacòb n’àutra vira quand ch’a tornava da Padan-Aram, e a l’ha benedilo. {{verse|chapter=35|verse=10}}Nosgnor a l’ha dije: “Tò nòm a l’é Giacòb. It ciameras pi nen Giacòb, ma Israel a sarà tò nòm”. A l’é parèj che Nosgnor a l’ha daje ‘l nòm d’Israel. {{verse|chapter=35|verse=11}}Nosgnor a l’ha dije: “Mi i son ël Dé tut-potent. Che ti it sie dru e ‘t peusse fete ‘d bon nùmer. Na nassion a nasrà da ti, e a-i saran ëd rè an tra toa dissendensa! {{verse|chapter=35|verse=12}}Ël pais ch’i l’hai dàit a Abraham e a Isach, i lo darai a ti e, apress ëd ti, a toa dissendensa”. {{verse|chapter=35|verse=13}}Apress ëd lòn Nosgnor a l’é andass-ne<ref>O “a l’é slontanasse da chiel”.</ref>. {{verse|chapter=35|verse=14}}Antlora Giacòb a l’ha drissà na pera comemorativa anté che Nosgnor a l’avìa parlà con chiel, e a l’ha consacrala vërsandje dzora për libassion ëd vin e d’euli. {{verse|chapter=35|verse=15}}Ël leugh andova Nosgnor a l’avìa parlaje Giacòb a l’ha ciamalo Betel, ch’a veul dì “Ca ‘d Nosgnor”. === Nassensa ‘d Beniamin e mòrt ëd Rachel === {{verse|chapter=35|verse=16}}Peui a l’han gavà l’acampament da Betel. A-i mancava ancora ‘n bel tòch ëd marcia për rivé a Efrata, quand che Rachel a l’ha butà al mond na masnà e a l’ha avù pitòst malfé ‘d partorì. {{verse|chapter=35|verse=17}}Antramentre ch’a partoriva con dificoltà, la levatriss a l’ha dije: “Gnun-e tëmme, ëdcò costì a l’é ‘n fieul”. {{verse|chapter=35|verse=18}}Rachel a stasìa për meuire e, anans ëd liberé l’ànima, a cola masnà a l’ha daje ‘l nòm ëd Ben-Oni (che veul dì “fieul ëd mè magon”), ma sò pare a l’ha ciamalo Beniamin (ch’a veul dì “fieul ëd mia man drita”). {{verse|chapter=35|verse=19}}Parèj che Rachel a l’é mòrta e a l’é stàita sotrà arlongh la stra ch’a va a Efrata, l’é a dì Betlem. {{verse|chapter=35|verse=20}}Giacòb a l’ha drissà ansima a soa tomba na làpida. La tomba ‘d Rachel a-i é ancora al dì d’ancheuj. === Ij dódes fieuj d’Isach === {{verse|chapter=35|verse=21}}Israel a l’é andass-ne da lì e a l’ha piantà soa tenda pì anans, dëdlà ‘d Migdal-Eder. {{verse|chapter=35|verse=22}}Antramentre che Israel a stasìa an col pais, Ruben a l’é andàit a cogesse con Bila, la concubin-a ‘d sò pare, e Israel a l’é vnùit a savèjlo. Ij fieuj ëd Giacòb a son ëstàit dòdes. {{verse|chapter=35|verse=23}}Ij fieuj ëd Lea: ël prim nassù ëd Giacòb, Ruben, peui Simon, Levi, Giuda, Issacar e Zabulon. {{verse|chapter=35|verse=24}}Ij fieuj ëd Rachel: Giusep e Beniamin. {{verse|chapter=35|verse=25}}Ij fieuj ëd Bila, serventa ‘d Rachel: Dan e Neftali. {{verse|chapter=35|verse=26}}Ij fieuj ëd Zilpa, serventa ‘d Lea: Gad e Aser. Coj-lì a son ij fieuj ëd Giacòb ch’a son naje an Padan-Aram. === Mòrt d’Isach === {{verse|chapter=35|verse=27}}Peui Giacòb a l’é andàit da sò pare Isach a Chiriat-Arba, ch’a sarìa Ebron, andova Abraham e Isach a l’ero stàit ëd foresté. {{verse|chapter=35|verse=28}}Isach a l’é rivà a l’età ‘d senteotànta agn. 35:29 Peui Isach a l’é spirà. A l’é mòrt e a l’é argiontasse ai sò grand, vej e sodisfàit dij sò dì. A l’han sotralo ij sò fieuj Esaù e Giacòb. [[La Bibia piemontèisa|Artòrn a la Tàula dla Bibia]] ---- [[Category:Piemontèis]] [[Category:Bibia]] [[Category:Testament Vej]] [[Category:Genesi]] jyqkw18w9wapen3qv4gjtp78amb2b6m 0 950 21390 19441 2022-08-14T07:49:54Z Major Galin-a 834 wikitext text/x-wiki {{header | title = [[La_Bibia_piemontèisa|La Bibia piemontèisa]] | author = | section = [[La_Bibia_piemontèisa/Testament_Vej/Genesi|Genesi]] | previous = [[La Bibia piemontèisa/Testament Vej/Genesi/Genesi 36|Genesi 36]] | next = [[La Bibia piemontèisa/Testament Vej/Genesi/Genesi 38|Genesi 38]] | notes = }} {{TOCright}} {{chapter|37}} == 37 == {{verse|chapter=37|verse=1}}Giacòb a l’é stabilisse ant ël pais ëd Canan, andova che sò pare a l’era stàit foresté. === Ij seugn ëd Giusèp === {{verse|chapter=37|verse=2}}Costa-sì a l’é la stòria dla famija<ref>O “dla dissendensa”.</ref> ‘d Giacòb. Giusèp a l’avìa dissèt agn e a pasturava lë strop con ij sò frej. Chiel a fasìa ‘l garson ëd campagna<ref>O “un giovnot”; l’espression a l’é nen ciàira ant l’original.</ref> e a stasia con ij fieuj ëd Bila e ij fieuj ëd Zilpa, le fomne<ref>O “concubin-e”.</ref> 'd sò pare. Giusèp a l’avìa arferìe a sò pare ëd ciaciarade a propòsit ëd lòn ch’a fasìo ij sò frej e ch’a l’ero nen bon-e. {{verse|chapter=37|verse=3}}Israel a vorìa pì bin a Giusèp che a j’àutri sò fieuj, përchè ch’a l’era ‘l fieul ch’a l’avìa avù 'nt la veciaja. A l’avìa faje për cadò un càmus magnìfich. {{verse|chapter=37|verse=4}}Ij sò frej, vëddend che sò pare a vorìa pì bin a chiel che a j’àutri sò fieuj, a lo detestavo e a podìo nen parleje da amis. {{verse|chapter=37|verse=5}}Na vira, Giusèp a l’ha fàit un seugn e a l’ha contajlo ai sò frej, che për lòn a l’han anghignonalo ancora 'd pì. {{verse|chapter=37|verse=6}}A l’ha dije, ai sò frej: “Scoté ‘l seugn  ch’i l’hai fàit. {{verse|chapter=37|verse=7}}Nojàutri i j’ero an camin ch’i gropavo le gerbe an mes a la campagna. A l’amprovista, mia gerba a l’é drissasse e a l’é restà drita antramentre che vòstre gerbe a jë vnisìo dantorn e as prostërnavo 'dnans a la mia”. {{verse|chapter=37|verse=7}}A l’han dije ij sò frej: “Voreries-to fòrsi regné dzora 'd nojàutri o esse nòst padron e comandene?”. {{verse|chapter=37|verse=8}}Për motiv dël seugn ch’a l’avìa fàit e la manera dë dëspieghelo, a l’han anghignonalo na vira ‘d pì. {{verse|chapter=37|verse=9}}Pì anans, Giusèp a l’ha fàit ancora 'n seugn e a l’ha contajlo ai sò frej. A l’ha dije: “I l’hai fàit un seugn. Steme bin a sente: ël sol, la lun-a e óndes ëstèile as prostërnavo dë 'dnans a mi”. {{verse|chapter=37|verse=10}}Sto seugn-lì a l’ha contajlo 'dcò a sò pare e ai frej, e 'l pare a l’ha arprocialo e a l’ha dije: “Che seugn a l’é mai costì ch’it l’has fàit? Miraco i dovrìo ven-e mi, e toa mare e ij tò frej a prostërnesse fin-a a tèra 'dnans a ti?”. {{verse|chapter=37|verse=11}}Ij sò frej për lòn a l’ero gelos ëd chiel, ma sò pare a l’ha seguità a pensé còsa mai a podìa significhé ‘n seugn parèj. === Giusèp vendù dai sò frej === {{verse|chapter=37|verse=12}}Ij frej ëd Giusèp a l’ero andàit a pasturé lë strop ëd sò pare a Sichem. {{verse|chapter=37|verse=13}}Un di, Israel a l’ha dit a Giusèp: “It lo sas-to che ij tò frej a son an pastura a Sichem? Ven, i veuj mandete da lor”. Giusèp l’ha rësponduje: “Va bin. I farai coma ch'it veule<ref>O “i son sì”.</ref>”. {{verse|chapter=37|verse=14}}Ël pare a l’ha dije: “Va a vëdde coma ch’a stan ij tò frej e coma ch’a stan le bestie, peui torna a conteme”. Donca a l’ha falo parte da la comba d’Ebron e Giusèp a l’é rivà a Sichem.  {{verse|chapter=37|verse=15}}Antramentre che Giusèp a andasìa girondoland për ij camp, a l’ha trovalo n’òm, ch’a l’ha ciamaje: “Còsa serches-to?”. {{verse|chapter=37|verse=16}}Giusèp a l’ha rësponduje: “I serco ij mè frej. Savries-to dime andova ch’as treuvo a pasturé jë strop?”. {{verse|chapter=37|verse=17}}Col òm a l’ha dije: “An efet, a l’han gavà le tende da sì. I l’hai sentù ch’a disìo: ‘Andoma a Dotan’”. Anlora Giusèp a l’é andàit an serca dij sò frej e a l’ha trovaje a Dotan. {{verse|chapter=37|verse=18}}Lor a l’han vëddulo da lontan ch’a rivava e, anans ch’a rivèissa davzin a lor, già a complotavo 'd masselo. {{verse|chapter=37|verse=19}}A disìo an tra 'd lor: “Vardé ‘l sognator ch’a riva! {{verse|chapter=37|verse=20}}Sah, massomlo e peui campomlo 'nt na quàich sisterna! Peui i diroma: ‘Na bestia ferosa a l’ha divorass-lo! Parèj i vëddroma lòn ch’a sarà dij sò seugn!”. {{verse|chapter=37|verse=21}}Ma Ruben a l’ha sentì e a l’ha vorsù salvelo da le man dij sò frej. A l’ha dije: “Për carità! Gavomje mach nen la vita!”. {{verse|chapter=37|verse=22}}Peui a l’ha dije: “Vërsé nen ëd sangh. Campelo an cola sisterna dël desert, ma buteje nen le man adòss”. Con lòn Ruben a vorìa salvelo da le man ëd lor e peui arportelo da sò pare. {{verse|chapter=37|verse=23}}Quand che Giusèp a l’é rivà andoa ch’a j’ero ij sò frej, a l’han dëspojalo 'd sò càmus, col càmus magnìfich che chiel a l’avìa  adòss. {{verse|chapter=37|verse=24}}A l’han ciapalo e a l’han campalo 'nt la sisterna. A l’era na sisterna veuida, sensa eva. {{verse|chapter=37|verse=25}}Peui a son setasse për mangé. Damentre ch’a mangiavo, a l’han vëddù rivé na caravan-a d’Ismaelita ch’a vnisìo da Galad, con ij gamej carià 'd goma adraganta - ëd balsam e 'd làudan, ch’a andasìo a portelo an Egit. {{verse|chapter=37|verse=26}}Anlora Giuda a l’ha dit ai sò frej: “Che profit a-i sarìa 'd massé nòst frel? I l’avrìo da quatene 'l sangh<ref>Stërmé ‘l delit. </ref>. {{verse|chapter=37|verse=27}}Sah, vendomlo coma në s-ciav a j’Ismaelita e butomje nen le man adòss përchè ch’a l’é nòst frel - ëd l’istessa nòstra carn e sangh”: E ij sò frej a l’han scotalo. {{verse|chapter=37|verse=28}}Anlora, quand ch’a l’é passaje da lì 'd mërcant madianita a l’han tirà fòra Giusèp da la sisterna e ij frej ëd Giusèp, për vint sicl d’argent, a l’han vendujlo a j’Ismaelita. A l’é parèj che Giusèp a l’é stàit portà an Egit. {{verse|chapter=37|verse=29}}Quand che Ruben a l’é tornà a la sisterna, Giusèp a-i j’era pì nen! Anlora chiel, dësperà, a l’é s-ciancasse le vestimenta an segn ëd disperassion {{verse|chapter=37|verse=30}}e, tornand dai sò frej a l’ha dije: “Ël fieul a-i é pì nen! Che l’hai-ne da fé adess?”. {{verse|chapter=37|verse=31}}Anlora a l’han ciapà ‘l càmus ëd Giusèp, a l’han sgorgià ‘n boch e a l’han mojane ‘l càmus ant ël sangh. {{verse|chapter=37|verse=32}}Peui a l’han mandajlo al pare e a l’han fajlo avèj con coste paròle: “I l’oma trovalo: rëscontra ti s’a l’é o no 'l càmus ëd tò fieul”. {{verse|chapter=37|verse=33}}Chiel a l’ha arconossulo e a l’ha dit: “A l’é 'l càmus ëd mè fieul! Na bestia ferosa a l’ha divoralo. Giusèp a l’é stait fàit a tòch!”. {{verse|chapter=37|verse=34}}Giacòb a l’é s-ciancasse le vestimenta, a l’ha butasse adòss na ròba 'd sach e a l’ha fàit ël deul për sò fieul vàire di. {{verse|chapter=37|verse=35}}Tùit ij sò fieuj e soe fije a son ëvnùit a consolelo, ma chiel a l’ha arfudà tute le consolassion e a l’ha dit: “Nò, a l’é un deul che mi i veuj porteme 'nt la tomba dacant ëd mè fieul”. E sò pare a l’ha pioralo. {{verse|chapter=37|verse=36}}Antratant, ij Madianita a l’han vendù Giusèp an Egit a Potifar, n’eunuch ëd Faraon ch’a l’era comandant ëd le guardie. === '''Nòte''' === [[Category:Piemontèis]] [[Category:Bibia]] [[Category:Testament Vej]] [[Category:Genesi]] t20g6e3p9lf63rrk8q9k1bxfr1soix5 21391 21390 2022-08-14T07:58:06Z Major Galin-a 834 wikitext text/x-wiki {{header | title = [[La_Bibia_piemontèisa|La Bibia piemontèisa]] | author = | section = [[La_Bibia_piemontèisa/Testament_Vej/Genesi|Genesi]] | previous = [[La Bibia piemontèisa/Testament Vej/Genesi/Genesi 36|Genesi 36]] | next = [[La Bibia piemontèisa/Testament Vej/Genesi/Genesi 38|Genesi 38]] | notes = }} {{TOCright}} {{chapter|37}} == 37 == {{verse|chapter=37|verse=1}}Giacòb a l’é stabilisse ant ël pais ëd Canan, andova che sò pare a l’era stàit foresté. === Ij seugn ëd Giusèp === {{verse|chapter=37|verse=2}}Costa-sì a l’é la stòria dla famija<ref>O “dla dissendensa”.</ref> ‘d Giacòb. Giusèp a l’avìa dissèt agn e a pasturava lë strop con ij sò frej. Chiel a fasìa ‘l garson ëd campagna<ref>O “un giovnot”; l’espression a l’é nen ciàira ant l’original.</ref> e a stasia con ij fieuj ëd Bila e ij fieuj ëd Zilpa, le fomne<ref>O “concubin-e”.</ref> 'd sò pare. Giusèp a l’avìa arferìe a sò pare ëd ciaciarade a propòsit ëd lòn ch’a fasìo ij sò frej e ch’a l’ero nen bon-e. {{verse|chapter=37|verse=3}}Israel a vorìa pì bin a Giusèp che a j’àutri sò fieuj, përchè ch’a l’era ‘l fieul ch’a l’avìa avù 'nt la veciaja. A l’avìa faje për cadò un càmus magnìfich. {{verse|chapter=37|verse=4}}Ij sò frej, vëddend che sò pare a vorìa pì bin a chiel che a j’àutri sò fieuj, a lo detestavo e a podìo nen parleje da amis. {{verse|chapter=37|verse=5}}Na vira, Giusèp a l’ha fàit un seugn e a l’ha contajlo ai sò frej, che për lòn a l’han anghignonalo ancora 'd pì. {{verse|chapter=37|verse=6}}A l’ha dije, ai sò frej: “Scoté ‘l seugn  ch’i l’hai fàit. {{verse|chapter=37|verse=7}}Nojàutri i j’ero an camin ch’i gropavo le gerbe an mes a la campagna. A l’amprovista, mia gerba a l’é drissasse e a l’é restà drita antramentre che vòstre gerbe a jë vnisìo dantorn e as prostërnavo 'dnans a la mia”. {{verse|chapter=37|verse=7}}A l’han dije ij sò frej: “Voreries-to fòrsi regné dzora 'd nojàutri o esse nòst padron e comandene?”. {{verse|chapter=37|verse=8}}Për motiv dël seugn ch’a l’avìa fàit e la manera dë dëspieghelo, a l’han anghignonalo na vira ‘d pì. {{verse|chapter=37|verse=9}}Pì anans, Giusèp a l’ha fàit ancora 'n seugn e a l’ha contajlo ai sò frej. A l’ha dije: “I l’hai fàit un seugn. Steme bin a sente: ël sol, la lun-a e óndes ëstèile as prostërnavo dë 'dnans a mi”. {{verse|chapter=37|verse=10}}Sto seugn-lì a l’ha contajlo 'dcò a sò pare e ai frej, e 'l pare a l’ha arprocialo e a l’ha dije: “Che seugn a l’é mai costì ch’it l’has fàit? Miraco i dovrìo ven-e mi, e toa mare e ij tò frej a prostërnesse fin-a a tèra 'dnans a ti?”. {{verse|chapter=37|verse=11}}Ij sò frej për lòn a l’ero gelos ëd chiel, ma sò pare a l’ha seguità a pensé còsa mai a podìa significhé ‘n seugn parèj. === Giusèp vendù dai sò frej === {{verse|chapter=37|verse=12}}Ij frej ëd Giusèp a l’ero andàit a pasturé lë strop ëd sò pare a Sichem. {{verse|chapter=37|verse=13}}Un di, Israel a l’ha dit a Giusèp: “It lo sas-to che ij tò frej a son an pastura a Sichem? Ven, i veuj mandete da lor”. Giusèp l’ha rësponduje: “Va bin. I farai coma ch'it veule<ref>O “i son sì”.</ref>”. {{verse|chapter=37|verse=14}}Ël pare a l’ha dije: “Va a vëdde coma ch’a stan ij tò frej e coma ch’a stan le bestie, peui torna a conteme”. Donca a l’ha falo parte da la comba d’Ebron e Giusèp a l’é rivà a Sichem.  {{verse|chapter=37|verse=15}}Antramentre che Giusèp a andasìa girondoland për ij camp, a l’ha trovalo n’òm, ch’a l’ha ciamaje: “Còsa serches-to?”. {{verse|chapter=37|verse=16}}Giusèp a l’ha rësponduje: “I serco ij mè frej. Savries-to dime andova ch’as treuvo a pasturé jë strop?”. {{verse|chapter=37|verse=17}}Col òm a l’ha dije: “An efet, a l’han gavà le tende da sì. I l’hai sentù ch’a disìo: ‘Andoma a Dotan’”. Anlora Giusèp a l’é andàit an serca dij sò frej e a l’ha trovaje a Dotan. {{verse|chapter=37|verse=18}}Lor a l’han vëddulo da lontan ch’a rivava e, anans ch’a rivèissa davzin a lor, già a complotavo 'd masselo. {{verse|chapter=37|verse=19}}A disìo an tra 'd lor: “Vardé ‘l sognator ch’a riva! {{verse|chapter=37|verse=20}}Sah, massomlo e peui campomlo 'nt na quàich sisterna! Peui i diroma: ‘Na bestia ferosa a l’ha divorass-lo! Parèj i vëddroma lòn ch’a sarà dij sò seugn!”. {{verse|chapter=37|verse=21}}Ma Ruben a l’ha sentì e a l’ha vorsù salvelo da le man dij sò frej. A l’ha dije: “Për carità! Gavomje mach nen la vita!”. {{verse|chapter=37|verse=22}}Peui a l’ha dije: “Vërsé nen ëd sangh. Campelo an cola sisterna dël desert, ma buteje nen le man adòss”. Con lòn Ruben a vorìa salvelo da le man ëd lor e peui arportelo da sò pare. {{verse|chapter=37|verse=23}}Quand che Giusèp a l’é rivà andoa ch’a j’ero ij sò frej, a l’han dëspojalo 'd sò càmus, col càmus magnìfich che chiel a l’avìa  adòss. {{verse|chapter=37|verse=24}}A l’han ciapalo e a l’han campalo 'nt la sisterna. A l’era na sisterna veuida, sensa eva. {{verse|chapter=37|verse=25}}Peui a son setasse për mangé. Damentre ch’a mangiavo, a l’han vëddù rivé na caravan-a d’Ismaelita ch’a vnisìo da Galad, con ij gamej carià 'd goma adraganta - ëd balsam e 'd làudan, ch’a andasìo a portelo an Egit. {{verse|chapter=37|verse=26}}Anlora Giuda a l’ha dit ai sò frej: “Che profit a-i sarìa 'd massé nòst frel? I l’avrìo da quatene 'l sangh<ref>Stërmé ‘l delit. </ref>. {{verse|chapter=37|verse=27}}Sah, vendomlo coma në s-ciav a j’Ismaelita e butomje nen le man adòss përchè ch’a l’é nòst frel - ëd l’istessa nòstra carn e sangh”: E ij sò frej a l’han scotalo. {{verse|chapter=37|verse=28}}Anlora, quand ch’a l’é passaje da lì 'd mërcant madianita a l’han tirà fòra Giusèp da la sisterna e ij frej ëd Giusèp, për vint sicl d’argent, a l’han vendujlo a j’Ismaelita. A l’é parèj che Giusèp a l’é stàit portà an Egit. {{verse|chapter=37|verse=29}}Quand che Ruben a l’é tornà a la sisterna, Giusèp a-i j’era pì nen! Anlora chiel, dësperà, a l’é s-ciancasse le vestimenta an segn ëd disperassion {{verse|chapter=37|verse=30}}e, tornand dai sò frej a l’ha dije: “Ël fieul a-i é pì nen! Che l’hai-ne da fé adess?”. {{verse|chapter=37|verse=31}}Anlora a l’han ciapà ‘l càmus ëd Giusèp, a l’han sgorgià ‘n boch e a l’han mojane ‘l càmus ant ël sangh. {{verse|chapter=37|verse=32}}Peui a l’han mandajlo al pare e a l’han fajlo avèj con coste paròle: “I l’oma trovalo: rëscontra ti s’a l’é o nò 'l càmus ëd tò fieul”. {{verse|chapter=37|verse=33}}Chiel a l’ha arconossulo e a l’ha dit: “A l’é 'l càmus ëd mè fieul! Na bestia ferosa a l’ha divoralo. Giusèp a l’é stait fàit a tòch!”. {{verse|chapter=37|verse=34}}Giacòb a l’é s-ciancasse le vestimenta, a l’ha butasse adòss na ròba 'd sach e a l’ha fàit ël deul për sò fieul vàire di. {{verse|chapter=37|verse=35}}Tùit ij sò fieuj e soe fije a son ëvnùit a consolelo, ma chiel a l’ha arfudà tute le consolassion e a l’ha dit: “Nò, a l’é un deul che mi i veuj porteme 'nt la tomba dacant ëd mè fieul”. E sò pare a l’ha pioralo. {{verse|chapter=37|verse=36}}Antratant, ij Madianita a l’han vendù Giusèp an Egit a Potifar, n’eunuch ëd Faraon ch’a l’era comandant ëd le guardie. === '''Nòte''' === [[Category:Piemontèis]] [[Category:Bibia]] [[Category:Testament Vej]] [[Category:Genesi]] dluqnojjscroray8unbko5pfpa5apmr 0 951 21392 5220 2022-08-14T08:04:21Z Major Galin-a 834 wikitext text/x-wiki {{header | title = [[La_Bibia_piemontèisa|La Bibia piemontèisa]] | author = | section = [[La_Bibia_piemontèisa/Testament_Vej/Genesi|Genesi]] | previous = [[La Bibia piemontèisa/Testament Vej/Genesi/Genesi 37|Genesi 37]] | next = [[La Bibia piemontèisa/Testament Vej/Genesi/Genesi 39|Genesi 39]] | notes = }} {{TOCright}} {{chapter|38}} == 38 == === Stòria ‘d Giuda e ‘d Tamar === {{verse|chapter=38|verse=1}}An col temp là, Giuda a l’é separasse dai sò frej e a l’é andass-ne a vive ant la ca ‘d n’òm d’Adulam, për nòm Chira. {{verse|chapter=38|verse=2}}Ambelelà Giuda a l’ha conossù la fija d’un Canané e ch’as ciamava Sua e a l’é maridasse con chila. {{verse|chapter=38|verse=3}}Sua a l’é restà ansenta e a l’ha butà al mond un fieul e a l’ha ciamalo Er. {{verse|chapter=38|verse=4}}Peui a l’ha avù ancora n’àutr fieul e a l’ha butaje ‘l nòm d’Onan. {{verse|chapter=38|verse=5}}Ancora na vira a l’ha partorije ‘n fieul e a l’ha ciamalo Sela. Giuda a l’era a Chesib quand ch’a l’é nassuje cola masnà-lì. {{verse|chapter=38|verse=6}}Për sò prim-nassù, Er, Giuda a l’ha pijaje na fomna ch’as ciamava Tamar. {{verse|chapter=38|verse=7}}Er, contut, ël prim-genit ëd Giuda, a ofendìa Nosgnor<ref>O “a l’é rendusse ghignonant a Nosgnor”.</ref>, e Nosgnor a l’ha falo meuire. {{verse|chapter=38|verse=8}}Antlora Giuda a l’ha dije a Onan: “Va a cogete con la fomna ‘d tò frel ch’a l’é mòrt, e compiss anvers ëd chila ël dovej ëd cugnà e sicura parèj na posterità për tò frel. {{verse|chapter=38|verse=9}}Ora Onan, ch’a savìa che la fijolansa ch’a l’avrìa avù, a sarìa nen ëstàita considerà la soa, minca na vira ch’a l’avìa ‘d relassion con la fomna ‘d sò frel, a lassava casché për tèra sò giuss<ref>Giuss ëd l’òm, sperma. Let. “smens”. </ref> për nen deje ‘d posterità a sò frel. {{verse|chapter=38|verse=10}}Lolì ch’a fasìa a ofendìa motobin Nosgnor, ch’a l’ha fàit meuire ‘dcò chiel. {{verse|chapter=38|verse=11}}Antlora Giuda a l’ha dije a la nòra Tamar: “Tornat-ne a ca ‘d tò pare e resta na vidoa fin-a a quand che mè fieul Sela a sarà chërsù”. A disìa parèj përchè ch’a pensava: “Ch’a meuira nen ëdcò sto-sì coma ij sò frej!”. Tamar, donca, a l’é andass-ne a vive a ca ‘d sò pare. {{verse|chapter=38|verse=12}}A son passaje vàire dì e a l’é mòrta la fija ‘d Sua, fomna ‘d Giuda. Quand che Giuda a l’ha chità ‘l deul, a l’é andàit a Timna da coj ch’a tosonavo sò strop e con chiel a-i era Chira, sò amis d’Adulam. {{verse|chapter=38|verse=13}}A l’han falo savèj a Tamar: “Varda, tò mëssé a va a Timna për la tosonura ‘d sò strop”. {{verse|chapter=38|verse=14}}Antlora Tamar a l’é gavasse le gramaje<ref>Ël vestì da vidoa, </ref> e a l’é coatasse con ël vel, e a l’é anvërtojass-lo dantorn, peui a l’é setasse a l’intrada d’Enaim, ch’a l’é an sla stra anvers ëd Timna. A l’avìa vëddù an efet che Sela a l’era giumai chërsù, ma che chila a l’era ancora nen ëstàita dàita coma fomna. {{verse|chapter=38|verse=15}}Giuda a l’ha vëddula e a l’ha chërdula na bagassa, përchè chila a l’era coatasse ‘l visagi. {{verse|chapter=38|verse=16}}Giuda a savìa nen che cola-lì a fussa soa nòra. Chiel a l’é dirigiusse për cola stra anvers ëd chila e a l’ha dije: “Lassa ch’i ven-a con ti!”. Chila a l’ha dije: “Còsa t’im daras-to për ven-e con mi?”. {{verse|chapter=38|verse=17}}“It manderai un cravòt dlë strop”. Chila a l’ha replicà: “T’im daghes-to un gagi fin-a a quand ch’it l’avras mandamlo?”. {{verse|chapter=38|verse=18}}Chiel a l’ha dije: “Che gage i l’hai da dete?”. A l’ha rësponduje: “To cacèt, tò cordon e ‘l baròt ch’it l’has an man”. Antlora Giuda a l’ha daje cola ròba e a l’é andàit a cogesse con chila, e chila a l’é restà ansenta. {{verse|chapter=38|verse=19}}Peui Tamar a l’é aussasse e a l’é andass-ne; a l’é gavasse ‘l vel e a l’ha torna vestì ‘l deul. {{verse|chapter=38|verse=20}}Giuda a l’ha mandaje peui ‘l cravòt travers un sò amis d’Adulam, për arpijesse ‘l gagi da le man ëd cola fomna, ma col-lì a l’ha pì nen trovala. {{verse|chapter=38|verse=21}}A l’ha ciamà a la gent dël leugh: “Andova ch’a l’é cola bagassa ch’a stasìa a Enaim an sla stra?”. Ma a l’han rësponduje: “A l’é mai staje sì gnun-a bagassa!”. {{verse|chapter=38|verse=22}}A l’é parèj che l’amis a l’é tornà da Giuda e a l’ha dije: “I l’hai nen trovala, e la gent dël leugh a l’é sicura che fin-a adess ambelelà a-i sia mai stàita na bagassa”. {{verse|chapter=38|verse=23}}Antlora Giuda a l’ha dit: “Che as jë ten-a! Dësnò is ësponerio al ridicol. Vëdde bin che mi i l’hai mandaje sto cravòt, ma ti it l’has nen trovala”. {{verse|chapter=38|verse=24}}Apopré tre mèis dòp, a l’é stàita portà a Giuda sta neuva: “Tamar, toa nòra, a l’é prostituisse, e nen mach lòn, ma për motiv ëd soa prostitussion a l’é restà ansenta”. Giuda a l’ha dit: “Portela fòra e ch’a sìa brusà!”. {{verse|chapter=38|verse=25}}Tamar a vnisia già portà fòra, quand ch’a l’ha mandà a dì al mëssé: “Mi i son ansenta për càusa dl’òm ch’a l’é possessor ëd coste ròbe-sì”. E a l’ha giontà: “Rëscontra, donca, ëd chi ch’a l’é sto cacèt, sto cordon e sto baròt”. {{verse|chapter=38|verse=26}}Giuda a l’ha arconossuje e a l’ha dit: “Cola fomna a l’é pì giusta che mi, përchè mi i l’hai nen dàila a mè fieul Sela”. E Giuda a l’é mai pì andasse a cogé con Tamar. {{verse|chapter=38|verse=27}}Quand che Tamar a l’é rivà al moment ëd partorì, a portava ant ël vènter doi binej. {{verse|chapter=38|verse=28}}Ant ël mentre dël part, un dij doi binej a l’ha butà fòra na man e la levatriss a l’ha ciapà ‘n fil ros ëscarlat e a l’ha grupalo dantorn a cola man an disend: “Costì a l’é surtì për prim”. {{verse|chapter=38|verse=29}}Ma quand che così a l’ha tirà andaré la man, a l’é stàit sò frel a seurte. Antlora chila a l’ha dit: “Com é-lo ch’it ses dovertate na brecia?”, e a l’han ciamalo Peres (ch’a veul dì un ch’a l’é dovertasse na brecia e’a l’é passaje). {{verse|chapter=38|verse=30}}Peui a l’é surtì sò frel ch’a l’avìa ‘l fil ross ëscarlat a la man, e a l’han ciamalo Zerach. ---- [[La Bibia piemontèisa|Artòrn a la Tàula dla Bibia]] ---- [[Category:Piemontèis]] [[Category:Bibia]] [[Category:Testament Vej]] [[Category:Genesi]] jtxwdihg7bx2y9umkxfhideb4vva33e 0 952 21393 5229 2022-08-14T08:13:32Z Major Galin-a 834 wikitext text/x-wiki {{header|title=[[La_Bibia_piemontèisa|La Bibia piemontèisa]]|author=|section=[[La_Bibia_piemontèisa/Testament_Vej/Genesi|Genesi]]|previous=[[La Bibia piemontèisa/Testament Vej/Genesi/Genesi 38|Genesi 38]]|next=[[La Bibia piemontèisa/Testament Vej/Genesi/Genesi 40|Genesi 40]]|notes=}} {{TOCright}} {{chapter|39}} == 39 == === Giusep an ca ‘d Potifàr === {{verse|chapter=39|verse=1}}J’Ismaelita ch’a l’avìo portà Giusep an Egit, a l’han vendulo a n’egissian për nòm Potifàr, ch’a l’era n’òm ëd fiusa dël faraon e comandant dla guardia real. {{verse|chapter=39|verse=2}}Nosgnor a l’era con Giusep. Tut lòn ch’a-j butava man, Giusep a-j riussìa bin e parèj a l’é restà ant la ca ‘d sò padron. {{verse|chapter=39|verse=3}}Sò padron a l’era bin ancorzuss-ne che Nosgnor a l’era con Giusep e che lòn ch’as ancaminava a fé, an soe man Nosgnor a lo fasìa riesse. {{verse|chapter=39|verse=4}}Parèj Giusep a l’era ant le grassie ‘d Potifàr e a l’é vnùit esse sò servent përsonal; nen mach lòn, ma a l’ha nominalo fin-a sò mèistr ëd ca e a l’ha fidaje l’aministrassion ëd tùit ij sò beni. {{verse|chapter=39|verse=5}}Da col moment<ref>Da quand che chiel a l’avìa falo sò mèistr ëd ca e daje l’incombensa ‘d tùit ij sò beni. </ref>, për amor ëd Giusep Nosgnor a l’ha benedì la ca dl’Egissian. La benedission ëd Nosgnor a l’era spantiasse ansima tùit ij sò beni, tant an sla ca che an sla campagna. {{verse|chapter=39|verse=6}}A l’é parèj che Potifàr a l’avìa fidà tut a Giusep, e a-j ciamava cont ëd gnente, se nen dël nutriment ch’a mangiava. === Giusep e la fomna ‘d Potifàr === Giusep a l’era ‘n giovo bin piantà, ch’a fasìa gòj ëd vëddlo. {{verse|chapter=39|verse=7}}Passà ‘n pò ‘d temp, la fomna ‘d sò padron a l’avìa campà j’euj su Giusep, e a l’ha dije: “Ven a cogete con mi!”. {{verse|chapter=39|verse=8}}Chiel, contut, a l’é arfudasse ‘d felo e a l’ha dit a la fomna ‘d sò padron: “Vëdd, mè sgnor am ciama nen cont ëd lòn ch’a l’é an soa ca e a l’ha dame an man tùit ij sò avèj. {{verse|chapter=39|verse=9}}Chiel istess a conta nen pì che mi an costa ca; a l’ha proibime gnente, se nen ti, përchè ch’it ses soa fomna. Coma ch’i podrìa feje sto gròss dëspresi e pëcchè contra ‘d Nosgnor?” {{verse|chapter=39|verse=10}}E combin che minca dì a na parlèissa a Giusep, chiel a consentìa nen d’andé a cogesse con chila. {{verse|chapter=39|verse=11}}Un dì Giusep a l’é intrà antëcà për fé sò travaj antramentre a-i j’era gnun dj’àutri domesti. {{verse|chapter=39|verse=12}}La fomna a l’ha ambrancalo për ël mantel disendje: “Ven a cogete con mi!”. Giusep a l’é riussì a scapeje e a l’é surtì da la ca, ma sò mantel a l’é restaje ant le man ëd cola fomna. {{verse|chapter=39|verse=13}}Quand che la fomna a l’ha vëddù che Giusep a l’avìa lassaje ‘l mantel an man e ch’a l’era scapà fòra, {{verse|chapter=39|verse=14}}a l’ha ciamà ij sò domesti e a l’ha dije: “Vardé, a l’ha portame an ca n’Ebreo për badiné con nojàutri! A l’é intrà për profitess-ne ‘d mi, ma mi i l’hai crijà fòrt. {{verse|chapter=39|verse=15}}Chiel, pen-a ch’a l’ha sentì ch’i aussava la vos e ch’i ciamava agiùt, a l’ha lassà sò mantel dacant ëd mi, a l’é scapà e a l’é surtì da ca”. {{verse|chapter=39|verse=16}}Chila, peui, a l’é butasse davzin ël mantel ëd chiel fin-a che ‘l padron a l’é tornà a ca. {{verse|chapter=39|verse=17}}Antlora a l’ha contaje l’istessa stòria: “Col servent ebreo che ti ‘t l’has portame a ca, a l’é avzinasse a mi për badineme. {{verse|chapter=39|verse=18}}Pen-a, contut, ch’i l’hai crijà e i l’hai ciamà, a l’ha lassà sò mantel dacant ëd mi e a l’é scapà fòra”. {{verse|chapter=39|verse=19}}Quand che ‘l padron a l’ha sentì le paròle ‘d soa fomna ch’a-j disìa “Pròpi parèj ch’a l’ha fame tò servent!”, a l’é anviscasse ‘d flin-a. {{verse|chapter=39|verse=20}}Antlora ‘l padron ëd Giusep a l’ha ciapalo e a l’ha falo buté an përzon, andova ch’a-i ero sarà ij përzoné dël rè. === Giusep an përzon === A l’é parèj che Giusep a l’é restà là an përzon. {{verse|chapter=39|verse=21}}Ma Nosgnor a l’era con chiel, a l’ha manifestaje soa binvolensa fasendje trové ‘l favor dël comandant dla përzon. {{verse|chapter=39|verse=22}}Parèj, ël comandant dla përzon a l’ha dàit an goerna a Giusep tùit ij përzoné ch’a-i ero ant la përzon e lòn ch’a-i era da fé là ‘ndrinta, a lo fasìa chiel. {{verse|chapter=39|verse=23}}Ël comandant dla përzon as ocupava pì ‘d gnente ‘d lòn ch’a-j j’era fidà, përchè Nosgnor a l’era con Giusep e lòn ch’a fasìa, Nosgnor a-j lo fasìa riesse. ---- [[La Bibia piemontèisa|Artòrn a la Tàula dla Bibia]] ---- [[Category:Piemontèis]] [[Category:Bibia]] [[Category:Testament Vej]] [[Category:Genesi]] 9pbwj8qvzhd0crl26lj85hoar4ooane 21394 21393 2022-08-14T08:16:34Z Major Galin-a 834 wikitext text/x-wiki {{header|title=[[La_Bibia_piemontèisa|La Bibia piemontèisa]]|author=|section=[[La_Bibia_piemontèisa/Testament_Vej/Genesi|Genesi]]|previous=[[La Bibia piemontèisa/Testament Vej/Genesi/Genesi 38|Genesi 38]]|next=[[La Bibia piemontèisa/Testament Vej/Genesi/Genesi 40|Genesi 40]]|notes=}} {{TOCright}} {{chapter|39}} == 39 == === Giusep an ca ‘d Potifàr === {{verse|chapter=39|verse=1}}J’Ismaelita ch’a l’avìo portà Giusep an Egit, a l’han vendulo a n’egissian për nòm Potifàr, ch’a l’era n’òm ëd fiusa dël faraon e comandant dla guardia real. {{verse|chapter=39|verse=2}}Nosgnor a l’era con Giusep. Tut lòn ch’a-j butava man, Giusep a-j riussìa bin e parèj a l’é restà ant la ca ‘d sò padron. {{verse|chapter=39|verse=3}}Sò padron a l’era bin ancorzuss-ne che Nosgnor a l’era con Giusep e che lòn ch’as ancaminava a fé, an soe man Nosgnor a lo fasìa riesse. {{verse|chapter=39|verse=4}}Parèj Giusep a l’era ant le grassie ‘d Potifàr e a l’é vnùit esse sò servent përsonal; nen mach lòn, ma a l’ha nominalo fin-a sò mèistr ëd ca e a l’ha fidaje l’aministrassion ëd tùit ij sò beni. {{verse|chapter=39|verse=5}}Da col moment<ref>Da quand che chiel a l’avìa falo sò mèistr ëd ca e daje l’incombensa ‘d tùit ij sò beni. </ref>, për amor ëd Giusep Nosgnor a l’ha benedì la ca dl’Egissian. La benedission ëd Nosgnor a l’era spantiasse ansima tùit ij sò beni, tant an sla ca che an sla campagna. {{verse|chapter=39|verse=6}}A l’é parèj che Potifàr a l’avìa fidà tut a Giusep, e a-j ciamava cont ëd gnente, se nen dël nutriment ch’a mangiava. === Giusep e la fomna ‘d Potifàr === Giusep a l’era ‘n giovo bin piantà, ch’a fasìa gòj ëd vëddlo. {{verse|chapter=39|verse=7}}Passà ‘n pò ‘d temp, la fomna ‘d sò padron a l’avìa campà j’euj su Giusep, e a l’ha dije: “Ven a cogete con mi!”. {{verse|chapter=39|verse=8}}Chiel, contut, a l’é arfudasse ‘d felo e a l’ha dit a la fomna ‘d sò padron: “Vëdd, mè sgnor am ciama nen cont ëd lòn ch’a l’é an soa ca e a l’ha dame an man tùit ij sò avèj. {{verse|chapter=39|verse=9}}Chiel istess a conta nen pì che mi an costa ca; a l’ha proibime gnente, se nen ti, përchè ch’it ses soa fomna. Coma ch’i podrìa feje sto gròss dëspresi e pëcchè contra ‘d Nosgnor?” {{verse|chapter=39|verse=10}}E combin che minca dì a na parlèissa a Giusep, chiel a consentìa nen d’andé a cogesse con chila. {{verse|chapter=39|verse=11}}Un dì Giusep a l’é intrà antëcà për fé sò travaj antramentre a-i j’era gnun dj’àutri domesti. {{verse|chapter=39|verse=12}}La fomna a l’ha ambrancalo për ël mantel disendje: “Ven a cogete con mi!”. Giusep a l’é riussì a scapeje e a l’é surtì da la ca, ma sò mantel a l’é restaje ant le man ëd cola fomna. {{verse|chapter=39|verse=13}}Quand che la fomna a l’ha vëddù che Giusep a l’avìa lassaje ‘l mantel an man e ch’a l’era scapà fòra, {{verse|chapter=39|verse=14}}a l’ha ciamà ij sò domesti e a l’ha dije: “Vardé, a l’ha portame an ca n’Ebreo për badiné con nojàutri! A l’é intrà për profitess-ne ‘d mi, ma mi i l’hai crijà fòrt. {{verse|chapter=39|verse=15}}Chiel, pen-a ch’a l’ha sentù ch’i aussava la vos e ch’i ciamava agiùt, a l’ha lassà sò mantel dacant ëd mi, a l’é scapà e a l’é surtì da ca”. {{verse|chapter=39|verse=16}}Chila, peui, a l’é butasse davzin ël mantel ëd chiel fin-a che ‘l padron a l’é tornà a ca. {{verse|chapter=39|verse=17}}Antlora a l’ha contaje l’istessa stòria: “Col servent ebreo che ti ‘t l’has portame a ca, a l’é avzinasse a mi për badineme. {{verse|chapter=39|verse=18}}Pen-a, contut, ch’i l’hai crijà e i l’hai ciamà, a l’ha lassà sò mantel dacant ëd mi e a l’é scapà fòra”. {{verse|chapter=39|verse=19}}Quand che ‘l padron a l’ha sentì le paròle ‘d soa fomna ch’a-j disìa “Pròpi parèj ch’a l’ha fame tò servent!”, a l’é anviscasse ‘d flin-a. {{verse|chapter=39|verse=20}}Antlora ‘l padron ëd Giusep a l’ha ciapalo e a l’ha falo buté an përzon, andova ch’a-i ero sarà ij përzoné dël rè. === Giusep an përzon === A l’é parèj che Giusep a l’é restà là an përzon. {{verse|chapter=39|verse=21}}Ma Nosgnor a l’era con chiel, a l’ha manifestaje soa binvolensa fasendje trové ‘l favor dël comandant dla përzon. {{verse|chapter=39|verse=22}}Parèj, ël comandant dla përzon a l’ha dàit an goerna a Giusep tùit ij përzoné ch’a-i ero ant la përzon e lòn ch’a-i era da fé là ‘ndrinta, a lo fasìa chiel. {{verse|chapter=39|verse=23}}Ël comandant dla përzon as ocupava pì ‘d gnente ‘d lòn ch’a-j j’era fidà, përchè Nosgnor a l’era con Giusep e lòn ch’a fasìa, Nosgnor a-j lo fasìa riesse. ---- [[La Bibia piemontèisa|Artòrn a la Tàula dla Bibia]] ---- [[Category:Piemontèis]] [[Category:Bibia]] [[Category:Testament Vej]] [[Category:Genesi]] mwfa733jmcuvlveereze2gsz9leeagc 0 954 21395 5254 2022-08-14T08:22:59Z Major Galin-a 834 wikitext text/x-wiki {{header|title=[[La_Bibia_piemontèisa|La Bibia piemontèisa]]|author=|section=[[La_Bibia_piemontèisa/Testament_Vej/Genesi|Genesi]]|previous=[[La_Bibia_piemontèisa/Testament_Vej/Genesi/Genesi 39|Genesi 39]]|next=[[La Bibia piemontèisa/Testament Vej/Genesi/Genesi 41|Genesi 41]]|notes=}} {{chapter|40}} {{TOCright}} = Génesi = == 40 == {{verse|chapter=40|verse=1}}Da lì a quaich temp a l’é capitaje che ‘l porteur ëd cope<ref>Cfr. https://pms.wikipedia.org/wiki/Porteur_ëd_cope</ref> e ‘l panaté<ref>Ël panaté a l’era l’uffisial ch’a prontava ‘l mangé dël Faraon e a l’era ‘dcò n’òm ëd fiusa.</ref> dël rè d’Egit a l’avìo fàit dij tòrt grev a sò padron. {{verse|chapter=40|verse=2}}Ël Faraon a l’era anrabiasse contra ij sò doi cortisan, {{verse|chapter=40|verse=3}}e a l’avìa fàje ampërzoné ant la ca dël comandant dla guardia real, ël leugh andova ch’as trovava Giusep. {{verse|chapter=40|verse=4}}Ël comandant dle guardie a l’ha assëgnaje a Giusep përchè ch’a-j servèissa. A l’é parèj che lor a son restà an përzon për vàire. === Ij seugn dij doi cortisan === {{verse|chapter=40|verse=5}}Ant na midema neuit, ël porteur ëd cope e ‘l panaté dël rè d’Egit, ch’a l’ero sarà an përzon, a l’han fàit tùit e doi un seugn. Minca un ëd coj seugn a l’avìa soa significassion particolar. {{verse|chapter=40|verse=6}}Rivà matin, Giusep a l’é vnù da lor e a l’ha vëddù ch’a l’ero sagrinà. {{verse|chapter=40|verse=7}}Antlora a l’ha anterogà ij doi cortisan dël Faraon ch’a l’ero con chiel an përzon ant la ca ‘d sò padron e a l’ha dije: “Përchè ancheuj i l’eve la facia sagrinà parèj?”. {{verse|chapter=40|verse=8}}A l’han rësponduje: “I l’oma fàit un seugn e a-i é gnun ch’a peuda dene l’antërpretassion”. Giusep a l’ha dije: “Ë-lo nen mach Nosgnor ch’a l’é bon d’antërpretè ij seugn? Prové a contemje!”. {{verse|chapter=40|verse=9}}Antlora ‘l cap dij porteur ëd cope a l’ha contaje sò seugn: “I l’hai seugnà ch’im trovava dëdnans a na vis, {{verse|chapter=40|verse=10}}h’a l’avìa tre brombo; pen-a ch’a l’é ancaminasse a giché, a son comparije le fior e drinta a soe rape a maduravo j’asinej. {{verse|chapter=40|verse=11}}Mi i l’avìa an man ël cales dël Faraon; i l’hai ciapà j’anvairet, i l’hai spërmuje ant la copa dël Faraon, e i l’hai daje la copa an man a Faraon”. {{verse|chapter=40|verse=12}}Antlora Giusep a l’ha dije: “L’antërpretassion ëd tò seugn a l’é costa-sì: Ij tre brombo a son tre dì. {{verse|chapter=40|verse=13}}Da sì a tre dì, Faraon a pijerà na decision a riguard ëd toa sòrt e at ristabilirà an tò ufissi. It torneras a spòrze ‘l cales a Faraon com it fasies anans, quand ch’it j’ere sò porteur ëd cope. {{verse|chapter=40|verse=14}}Arcòrd-te ‘d mi, quand ch’it saras torna al bin. Fame ‘s piasì: parla ‘d mi a Faraon e fame seurte da costa ca. {{verse|chapter=40|verse=15}}Përchè, an efet, i son ëstàit arlevà ‘d manera nen giusta dal pais dj’Ebreo e ‘dcò sì i l’hai fàit gnente ch’a l’avèissa meritame la përzon”. {{verse|chapter=40|verse=16}}Ël cap dij panaté, an vedend che Giusep a l’avìa dàit n’antërpretassion favoréivol ëd l’àutr seugn, a l’ha contaje sò seugn: “I l’hai sognà ch’i l’avìa tre cavagne ‘d pan bianch an sla testa. {{verse|chapter=40|verse=17}}Drinta a la cavagna ch’a stasìa dëdzora, a-i j’ero tute sòrt ëd galuparìe che Faraon a l’é sòlit ëd mangé, ma dj’osej a son vnù a pitoché lòn ch’a j’era ant la cavagna dzora mia testa”. {{verse|chapter=40|verse=18}}Antlora Giusep a l’ha dëspiegaje përparèj: “L’antërpretassion dël seugn a l’é sta-sì: le tre cavagne a rapresento tre dì. {{verse|chapter=40|verse=19}}Da sì a tre dì ël Faraon a pijera na decision a riguard ëd toa sòrt: at farà tajé la testa e at farà pende da ‘n paloch e dj’osej a vniran e a pitocheran la carn ëd tò còrp”. {{verse|chapter=40|verse=20}}Giusta ‘l ters dì a l’era l’aniversari ‘d Faraon, e costì a l’ha dàit un disné e a l’ha anvitaje tùit sò ufissiaj. An presensa ‘d tuti coj-lì, Faraon a l’ha pijà na decision a riguard ëd la sòrt dël cap dël porteur ëd cope e dël cap dij panaté. {{verse|chapter=40|verse=21}}A l’ha ristabilì l’un an sò ufissi ëd porteur ëd cope, përchè a butèissa torna ‘l cales an man ëd Faraon; {{verse|chapter=40|verse=22}}E a l’ha fàit pende ‘l cap dij panaté. Tut a l’é rivà conforma l’antërpretassion che Giusep a l’avìa daje. {{verse|chapter=40|verse=23}}Ma ‘l cap dij porteur ëd cope a l’é pì nen arcordasse ‘d Giusep, e a l’ha dësmentialo dël tut. == Nòte == {{reflist}} ---- [[La Bibia piemontèisa|Artòrn a la Tàula dla Bibia]] ---- [[Category:Piemontèis]] [[Category:Bibia]] [[Category:Testament Vej]] [[Category:Genesi]] 7ar8qojpw9i68cod05isxj82zu2mr8x 0 955 21396 20314 2022-08-14T08:29:02Z Major Galin-a 834 wikitext text/x-wiki {{header|title=[[La_Bibia_piemontèisa|La Bibia piemontèisa]]|author=|section=[[La_Bibia_piemontèisa/Testament_Vej/Genesi|Genesi]]|previous=[[La_Bibia_piemontèisa/Testament_Vej/Genesi/Genesi 40|Genesi 40]]|next=[[La Bibia piemontèisa/Testament Vej/Genesi/Genesi 42|Genesi 42]]|notes=}} {{chapter|41}} {{TOCright}} = Génesi = == 41 == === Ij seugn ëd Faraon  === {{verse|chapter=41|verse=1}}Passà ch’a j’ero doi agn, ël Faraon a l’ha avù ‘n seugn: a jë smijava d’esse an sla rivera dël Nil; {{verse|chapter=41|verse=2}}E a l’ha vëddù seurte dal fium set vache, d’aspet bel fiorissant e grasse, ch’a son butasse a pasturé ant le gioncaje. {{verse|chapter=41|verse=3}}Dòp ëd lor a son seurtije d’àutre set, brute e màire, e a son fërmasse davzin a le prime an sla rivera dël fium. {{verse|chapter=41|verse=4}}E le vache brute e màire a son mangiasse le set vache bele e grasse. Peui ël Faraon a l’é dësvijasse.  {{verse|chapter=41|verse=5}}Ël Faraon a l’é torna andurmisse e a l’ha torna sugnà: a l’ha vëddù seurte set ëspi pien e bej s-ciodé sù mach da na gamba. {{verse|chapter=41|verse=6}}Peuj a l’han gicà apress ëd cole-lì set d’àutr ëspì splufrì e brusà dal vent levantin. {{verse|chapter=41|verse=7}}E jë spì splufrì a l’han travondà ij set ëspì granì e pien. Ant col moment-lì ël Faraon a l’é dësvijasse: a l’era stàit un seugn. {{verse|chapter=41|verse=8}}La matin, tutun, l’ànim ëd Faraon a l’era conturbà. Për lòn a l’ha mandà a ciamé tuti jë stròlogh e tùit ij savant d’Egit e a l’ha contaje sò seugn, ma gnun ëd lor a l’ha savù dëspieghèilo. {{verse|chapter=41|verse=9}}Antlora ‘l cap dij porteur ëd cope a l’ha parlà a Faraon e a l’ha dije: “Ancheuj im arcòrdo dj’eror ch’i l’avìa fàit<ref>Coj ch’a l’avìo falo campé an përzon.  </ref>. {{verse|chapter=41|verse=10}}Ël Faraon a l’era anrabiasse contra ij sò doi servent, contra ‘l cap dij panaté e contra ‘d mi. A l’avìa ampërzonaje ant la ca dël comandant dla guardia real. {{verse|chapter=41|verse=11}}Ant la midema neuit mi e chiel i l’avìo sugnà e minca un ëd nojàutri a l’avìa fàit un seugn con soa significassion particolar. {{verse|chapter=41|verse=12}}Ant la përzon a-i era con nojàutri un giovo, n’Ebreo, ch’a l’era ‘l servitor dël comandant dle guardie. I l’oma contaje ij nòstri seugn e chiel a l’ha interpretànie; a l’ha dàit a mincadun ëd nojàutri l’antërpretassion ëd sò seugn; {{verse|chapter=41|verse=13}}e a l’é ancapità pròpi conforma l’antërpretassion che chiel a l’avìa dane: mi i son ëstàit ristabilì an mè ufissi, e l’àutr a l’é stàit pendù. === Giusep a dà l’antërpretassion dël seugn ëd Faraon === {{verse|chapter=41|verse=14}}Antlora Faraon a l’ha mandà a ciamé Giusep che, fàit seurte an pressa d’an përzon, sbarbà e cambià ‘d vestimenta, a l’é presentasse da Faraon. {{verse|chapter=41|verse=15}}Faraon a l’ha dije a Giusep: “I l’hai fàit un seugn, e a-i é gnun ch’a sapia antërpretemlo. Peui i l’hai sentì dì che ti, quand ch’at conto un seugn, it ses bon a antërpretelo. {{verse|chapter=41|verse=16}}Giusep a l’ha responduje a Faraon: “A l’é pa nen mi, ma a l’é Nosgnor ch’a darà al Faraon l’antërpretassion ch’a peudrà pasié sò cheur”. {{verse|chapter=41|verse=17}}Antlora Faraon a l’ha dëspiegà a Giusep: “Mi, a më smijava, an seugn, d’esse ant la rivera dël Nil. {{verse|chapter=41|verse=18}}I l’hai vëddù ch’a sortìo da la rivera set vache grasse e bele, e a pasturavo ant la gioncaja. {{verse|chapter=41|verse=19}}Apress ëd cole-lì a son seurtìe d’àutre set vache, tant màire, e brute e splufrìe ch’i l’avìa mai vëddune parèj an tuta la tèra d’Egit. {{verse|chapter=41|verse=20}}Le vache brute e màire a l’han mangiasse le set grasse che anans a l’ero seurtìe da la rivera. {{verse|chapter=41|verse=21}}Apress ch’a l’avìo mangiassje, a smijava gnanca ch’a l’avèisso falo, përchè sò aspet ëd lor a l’era tant brut coma prima. An col moment-lì i son dësvijame. {{verse|chapter=41|verse=22}}Peui i l’hai avù n’àutr seugn: i l’hai vddù ch’a seurtìo set ëspì da na midema gamba, pien e bej. {{verse|chapter=41|verse=23}}Apress ëd lor a son nassù d’àutri set ëspì, dësseccà, veuid e brusà dal vent levantin. {{verse|chapter=41|verse=24}}Jë spì veuid a l’han peui travondà ij set ëspì bej. I l’hai contà sti seugn a jë stròlogh, ma a l’é staje gnun ëd lor ch’a fussa bon a deme na spiegassion dij mè seugn”. {{verse|chapter=41|verse=25}}Giusep a l’ha dije a Faraon: “Tùit e doj sti seugn a l’han na sola significassion.: Nosgnor a nunsia a Faraon lòn ch’a stà për fé. {{verse|chapter=41|verse=26}}Le set vache bele a rapresento set agn, e ij set ëspì bej a rapresento set agn. As trata, donca, d’un seugn ùnich con na sola significassion.  {{verse|chapter=41|verse=27}}Le set vache màire e brute ch’a seurto apress j’àutre a rapresento set agn e ‘dcò ij set ëspì veuid e brusà dal vent d’orient, a l’é ch’a-i sarà set agn ëd famin-a. {{verse|chapter=41|verse=28}}A l’é giusta lòn ch’i l’hai dit a Faraon; Nosgnor a l’ha mostrà a Faraon lòn ch’a sta për fé: {{verse|chapter=41|verse=29}}Ij set agn ch’a ven-o a saran ëd na gran bondansa an tut l’Egit. {{verse|chapter=41|verse=30}}Apress a vniran set agn ëd famin-a, e tuta la bondansa ch’a-i era anans a sarà dësmentià ant la tèra d’Egit. La famin-a a farà ravagi dla tèra. {{verse|chapter=41|verse=31}}As n’arcordrà pì nen dla bondansa dla tèra ch’a-i era prima për motiv dla famin-a ch’a vnirà dòp, përchè ch’a sarà motobin greva. {{verse|chapter=41|verse=32}}Ël fàit che ‘l seugn ëd Faraon a l’é arpetusse doe vire a veul dì che l’aveniment a l’é decis da part ëd Nosgnor, e chiel a lo farà rivé bin tòst. {{verse|chapter=41|verse=33}}Adess, donca, a venta che Faraon a treuva n’òm inteligent e savi e ch’a-j daga d’autorità an sël pais d’Egit. {{verse|chapter=41|verse=34}}Che Faraon a nòmina dj’ispetor për tut ël pais, ch’a l’abio l’incombensa d’arlevé un quint dla produssion dël pais d’Egit antant ch’a-i saran set agn ëd bondansa. {{verse|chapter=41|verse=35}}A l’avran da cheuje tut ël nutriment ch’a l’é ‘d tròp antant ch’a-i son costi agn bon ch’a stan për rivé. Sota l’autorità ‘d Faraon lor a anmagasineran le provigion ëd gran ant le sità e a lo guerneran. {{verse|chapter=41|verse=36}}Coste provigion a serviran ëd riserva al pair për ij set agn ëd famin-a ch’a l’han da vnì. A l’é parèj che ‘l pais a meuirera nen ëd fam”. === Giusep prim ministr dël Faraon === {{verse|chapter=41|verse=37}}Sto discors a l’é motobin piasuje a Faraon e a tùit ij sò cortisan. {{verse|chapter=41|verse=38}}Ël Faraon a l’ha dije: “Podrio-ne forsi trové n’àutr coma Giusep, n’òm ch’a sia autërtant guidà da lë spirit ëd Nosgnor?”. {{verse|chapter=41|verse=39}}Antlora Faraon a l’ha dit a Giusep: “Dagià che Nosgnor a l’ha fate conòsse tut sòn, a-i é gnun d’àutri ch’a sia pì inteligent e savi che ti. {{verse|chapter=41|verse=40}}Për lòn it saras ti ël meinagé ‘d mè regn e tut mè pòpol a ubidirà ai tò òrdin. Mach për ël tròno mi i sarai pì grand che ti”. {{verse|chapter=41|verse=41}}E Faraon a l’ha giontà: “It dago autorità dzura tut ël pais d’Egit”. {{verse|chapter=41|verse=42}}Antlora Faraon a l’é gavasse sò anel da la man, col ch’a-j servìa ca cacèt, e a l’ha butajlo a la man ëd Giusep; a l’ha arvestilo ‘d vestimente ‘d lin fin e a l’ha butaje al còl un colié d’òr. {{verse|chapter=41|verse=43}}A l’ha falo monté an sël pì bel cher ch’a l’avìa apress ël sò e dëdnans a chiel as crijava: “Fè largh!”. A l’é parèj ch’a l’ha daje autorità an tut ël pais d’Egit. {{verse|chapter=41|verse=44}}Ël Faraon a l’ha ancora dije a Giusep: “Mi i son Faraon, ma sensa tò përmess gnun a podrà aussé nì la man nì ël pé an tut ël pais d’Egit”. {{verse|chapter=41|verse=45}}Ël Faraon a l’ha amponuje a Giusep ël nòm ëd Zafnat-Panéch, e a l’ha daje për fomna Asnat, fija ‘d Potifera, sacerdòt d’On<ref>O “sacerdot dla sità d’Eliopolis”.</ref>. Antlora Giusep a l’ha pijà an càrich ël meinagi<ref>O “a l’é partì për ispessioné”.</ref> ëd  tut ël pais d’Egit. {{verse|chapter=41|verse=46}}Giusep a l’avìa trent’agn quand ch’a l’é presentasse dëdnans a Faraon, rè d’Egit. Giusèp a l’ha pijà congé dal Faraon e a l’é partì për ispessioné tut l’Egit. {{verse|chapter=41|verse=47}}Antant ch’a-i son ëstaje ij set agn ëd bondansa, la tèra a l’ha portà ‘d frut a profusion, {{verse|chapter=41|verse=48}}Durant ij set agn ëd bondansa Giusep a l’ha arlevà tute le provende ch’a-i era ‘d tròp ant ël pais d’Egit e a l’ha faje anmagasiné ant le sità. Parèj ant le sità a l’é staje ambaronà la produssion dla campagna a l’anviron. {{verse|chapter=41|verse=49}}Giusep a l’ha fàit anmagasiné ‘l gran ch’a l’é stàir tanme la sabia dël mar, an quantità tant bondosa ch’as na podìa gnanca fene ‘l cont, përchè a passava tute le mzure. {{verse|chapter=41|verse=50}}Anans ch’a rivèisso j’agn dla famin-a, a son naje a Giusep doi fieuj ch’a l’ha daje Asnat, fija ‘d Potifera, sacerdòt d’On. {{verse|chapter=41|verse=51}}Giusep a l’ha dàit al prim fieul ël nòm ëd Manasse, përchè, a l’ha dit chiel, “Nosgnor a l’ha fame dësmentié tute le mie pen-e e tuta la famija ‘d mè pare”. {{verse|chapter=41|verse=52}}Lë scond a l’ha ciamalo Efraim, përchè, a l’ha dit chiel, “Nosgnor a l’ha rendume dru ant ël pais ëd mè maleur”. {{verse|chapter=41|verse=53}}Peuj a son finì ij set agn ëd bondansa ch’a l’ero staje ant ël pais d’Egit, {{verse|chapter=41|verse=54}}e a son comensà ij set agn ëd famin-a, pròpi coma ch’a l’avìa dit Giusep.  A l’é staje na famin-a an tùit ij pais, ma an tut ël pais d’Egit a-i era ‘d pan. {{verse|chapter=41|verse=55}}Peui tut ël pais d’Egit a l’ha patì la fam e ‘l pòpol a ciamava a gran vos ël pan a Faraon, ma Faraon a disìa a tùit j’Egissian: “Andé da Giusep, e fé lòn che chiel av dirà”.{{verse|chapter=41|verse=56}}La famin-a a la fasìa da padron-a për tuta la tera. Antlora Giusep a l’ha vendù ‘d gran a j’Egissian. La famin-a a vnisìa sèmper pì greva ant ël pais d’Egit. {{verse|chapter=41|verse=57}}Ëdcò da tuti j’àutri pais a vnisìa ‘d gent për caté ‘d gran da Giusep, përchè la famin-a a l’era greva për tuta la tèra.  == Nòte == {{reflist}} ---- [[La Bibia piemontèisa|Artòrn a la Tàula dla Bibia]] ---- [[Category:Piemontèis]] [[Category:Bibia]] [[Category:Testament Vej]] [[Category:Genesi]] 9dnsfn2ac6xujadwo7gbre37axg035y 21397 21396 2022-08-14T08:36:16Z Major Galin-a 834 wikitext text/x-wiki {{header|title=[[La_Bibia_piemontèisa|La Bibia piemontèisa]]|author=|section=[[La_Bibia_piemontèisa/Testament_Vej/Genesi|Genesi]]|previous=[[La_Bibia_piemontèisa/Testament_Vej/Genesi/Genesi 40|Genesi 40]]|next=[[La Bibia piemontèisa/Testament Vej/Genesi/Genesi 42|Genesi 42]]|notes=}} {{chapter|41}} {{TOCright}} = Génesi = == 41 == === Ij seugn ëd Faraon  === {{verse|chapter=41|verse=1}}Passà ch’a j’ero doi agn, ël Faraon a l’ha avù ‘n seugn: a jë smijava d’esse an sla rivera dël Nil; {{verse|chapter=41|verse=2}}E a l’ha vëddù seurte dal fium set vache, d’aspet bel fiorissant e grasse, ch’a son butasse a pasturé ant le gioncaje. {{verse|chapter=41|verse=3}}Dòp ëd lor a son seurtije d’àutre set, brute e màire, e a son fërmasse davzin a le prime an sla rivera dël fium. {{verse|chapter=41|verse=4}}E le vache brute e màire a son mangiasse le set vache bele e grasse. Peui ël Faraon a l’é dësvijasse.  {{verse|chapter=41|verse=5}}Ël Faraon a l’é torna andurmisse e a l’ha torna sugnà: a l’ha vëddù seurte set ëspi pien e bej s-ciodé sù mach da na gamba. {{verse|chapter=41|verse=6}}Peuj a l’han gicà apress ëd cole-lì set d’àutr ëspì splufrì e brusà dal vent levantin. {{verse|chapter=41|verse=7}}E jë spì splufrì a l’han travondà ij set ëspì granì e pien. Ant col moment-lì ël Faraon a l’é dësvijasse: a l’era stàit un seugn. {{verse|chapter=41|verse=8}}La matin, tutun, l’ànim ëd Faraon a l’era conturbà. Për lòn a l’ha mandà a ciamé tuti jë stròlogh e tùit ij savant d’Egit e a l’ha contaje sò seugn, ma gnun ëd lor a l’ha savù dëspieghèilo. {{verse|chapter=41|verse=9}}Antlora ‘l cap dij porteur ëd cope a l’ha parlà a Faraon e a l’ha dije: “Ancheuj im arcòrdo dj’eror ch’i l’avìa fàit<ref>Coj ch’a l’avìo falo campé an përzon.  </ref>. {{verse|chapter=41|verse=10}}Ël Faraon a l’era anrabiasse contra ij sò doi servent, contra ‘l cap dij panaté e contra ‘d mi. A l’avìa ampërzonaje ant la ca dël comandant dla guardia real. {{verse|chapter=41|verse=11}}Ant la midema neuit mi e chiel i l’avìo sugnà e minca un ëd nojàutri a l’avìa fàit un seugn con soa significassion particolar. {{verse|chapter=41|verse=12}}Ant la përzon a-i era con nojàutri un giovo, n’Ebreo, ch’a l’era ‘l servitor dël comandant dle guardie. I l’oma contaje ij nòstri seugn e chiel a l’ha interpretànie; a l’ha dàit a mincadun ëd nojàutri l’antërpretassion ëd sò seugn; {{verse|chapter=41|verse=13}}e a l’é ancapità pròpi conforma l’antërpretassion che chiel a l’avìa dane: mi i son ëstàit ristabilì an mè ufissi, e l’àutr a l’é stàit pendù. === Giusep a dà l’antërpretassion dël seugn ëd Faraon === {{verse|chapter=41|verse=14}}Antlora Faraon a l’ha mandà a ciamé Giusep che, fàit seurte an pressa d’an përzon, sbarbà e cambià ‘d vestimenta, a l’é presentasse da Faraon. {{verse|chapter=41|verse=15}}Faraon a l’ha dije a Giusep: “I l’hai fàit un seugn, e a-i é gnun ch’a sapia antërpretemlo. Peui i l’hai sentì dì che ti, quand ch’at conto un seugn, it ses bon a antërpretelo. {{verse|chapter=41|verse=16}}Giusep a l’ha responduje a Faraon: “A l’é pa nen mi, ma a l’é Nosgnor ch’a darà al Faraon l’antërpretassion ch’a peudrà pasié sò cheur”. {{verse|chapter=41|verse=17}}Antlora Faraon a l’ha dëspiegà a Giusep: “Mi, a më smijava, an seugn, d’esse ant la rivera dël Nil. {{verse|chapter=41|verse=18}}I l’hai vëddù ch’a surtìo da la rivera set vache grasse e bele, e a pasturavo ant la gioncaja. {{verse|chapter=41|verse=19}}Apress ëd cole-lì a son seurtìe d’àutre set vache, tant màire, e brute e splufrìe ch’i l’avìa mai vëddune parèj an tuta la tèra d’Egit. {{verse|chapter=41|verse=20}}Le vache brute e màire a l’han mangiasse le set grasse che anans a l’ero seurtìe da la rivera. {{verse|chapter=41|verse=21}}Apress ch’a l’avìo mangiàssie, a smijava gnanca ch’a l’avèisso falo, përchè sò aspet ëd lor a l’era tant brut coma prima. An col moment-lì i son dësvijame. {{verse|chapter=41|verse=22}}Peui i l’hai avù n’àutr seugn: i l’hai vëddù ch’a seurtìo set ëspì da na midema gamba, pien e bej. {{verse|chapter=41|verse=23}}Apress ëd lor a son nassù d’àutri set ëspì, dësseccà, veuid e brusà dal vent levantin. {{verse|chapter=41|verse=24}}Jë spì veuid a l’han peui travondà ij set ëspì bej. I l’hai contà sti seugn a jë stròlogh, ma a l’é staje gnun ëd lor ch’a fussa bon a deme na spiegassion dij mè seugn”. {{verse|chapter=41|verse=25}}Giusep a l’ha dije a Faraon: “Tùit e doj sti seugn a l’han na sola significassion.: Nosgnor a nunsia a Faraon lòn ch’a stà për fé. {{verse|chapter=41|verse=26}}Le set vache bele a rapresento set agn, e ij set ëspì bej a rapresento set agn. As trata, donca, d’un seugn ùnich con na sola significassion.  {{verse|chapter=41|verse=27}}Le set vache màire e brute ch’a seurto apress j’àutre a rapresento set agn e ‘dcò ij set ëspì veuid e brusà dal vent d’orient, a l’é ch’a-i sarà set agn ëd famin-a. {{verse|chapter=41|verse=28}}A l’é giusta lòn ch’i l’hai dit a Faraon; Nosgnor a l’ha mostrà a Faraon lòn ch’a sta për fé: {{verse|chapter=41|verse=29}}Ij set agn ch’a ven-o a saran ëd na gran bondosità an tut l’Egit. {{verse|chapter=41|verse=30}}Apress a vniran set agn ëd famin-a, e tuta la bondansa ch’a-i era anans a sarà dësmentià ant la tèra d’Egit. La famin-a a farà ravagi dla tèra. {{verse|chapter=41|verse=31}}As n’arcordrà pì nen dla bondosità dla tèra ch’a-i era prima për motiv dla famin-a ch’a vnirà dòp, përchè ch’a sarà motobin greva. {{verse|chapter=41|verse=32}}Ël fàit che ‘l seugn ëd Faraon a l’é arpetusse doe vire a veul dì che l’aveniment a l’é decis da part ëd Nosgnor, e chiel a lo farà rivé bin tòst. {{verse|chapter=41|verse=33}}Adess, donca, a venta che Faraon a treuva n’òm inteligent e savi e ch’a-j daga d’autorità an sël pais d’Egit. {{verse|chapter=41|verse=34}}Che Faraon a nòmina dj’ispetor për tut ël pais, ch’a l’abio l’incombensa d’arlevé un quint dla produssion dël pais d’Egit antant ch’a-i saran set agn ëd bondansa. {{verse|chapter=41|verse=35}}A l’avran da cheuje tut ël nutriment ch’a l’é ‘d tròp antant ch’a-i son costi agn bon ch’a stan për rivé. Sota l’autorità ‘d Faraon lor a anmagasineran le provigion ëd gran ant le sità e a lo guerneran. {{verse|chapter=41|verse=36}}Coste proviànde a serviran ëd riserva al pair për ij set agn ëd famin-a ch’a l’han da vnì. A l’é parèj che ‘l pais a meuirera nen ëd fam”. === Giusep prim ministr dël Faraon === {{verse|chapter=41|verse=37}}Sto discors a l’é motobin piasuje a Faraon e a tùit ij sò cortisan. {{verse|chapter=41|verse=38}}Ël Faraon a l’ha dije: “Podrio-ne forsi trové n’àutr coma Giusep, n’òm ch’a sia autërtant guidà da lë spirit ëd Nosgnor?”. {{verse|chapter=41|verse=39}}Antlora Faraon a l’ha dit a Giusep: “Dagià che Nosgnor a l’ha fate conòsse tut sòn, a-i é gnun d’àutri ch’a sia pì inteligent e savi che ti. {{verse|chapter=41|verse=40}}Për lòn it saras ti ël meinagé ‘d mè regn e tut mè pòpol a ubidirà ai tò òrdin. Mach për ël tròno mi i sarai pì grand che ti”. {{verse|chapter=41|verse=41}}E Faraon a l’ha giontà: “It dago autorità dzura tut ël pais d’Egit”. {{verse|chapter=41|verse=42}}Antlora Faraon a l’é gavasse sò anel da la man, col ch’a-j servìa ca cacèt, e a l’ha butajlo a la man ëd Giusep; a l’ha arvestilo ‘d vestimente ‘d lin fin e a l’ha butaje al còl un colié d’òr. {{verse|chapter=41|verse=43}}A l’ha falo monté an sël pì bel cher ch’a l’avìa apress ël sò e dëdnans a chiel as crijava: “Fè largh!”. A l’é parèj ch’a l’ha daje autorità an tut ël pais d’Egit. {{verse|chapter=41|verse=44}}Ël Faraon a l’ha ancora dije a Giusep: “Mi i son Faraon, ma sensa tò përmess gnun a podrà aussé nì la man nì ël pé an tut ël pais d’Egit”. {{verse|chapter=41|verse=45}}Ël Faraon a l’ha amponuje a Giusep ël nòm ëd Zafnat-Panéch, e a l’ha daje për fomna Asnat, fija ‘d Potifera, sacerdòt d’On<ref>O “sacerdot dla sità d’Eliopolis”.</ref>. Antlora Giusep a l’ha pijà an càrich ël meinagi<ref>O “a l’é partì për ispessioné”.</ref> ëd  tut ël pais d’Egit. {{verse|chapter=41|verse=46}}Giusep a l’avìa trent’agn quand ch’a l’é presentasse dëdnans a Faraon, rè d’Egit. Giusèp a l’ha pijà congé dal Faraon e a l’é partì për ispessioné tut l’Egit. {{verse|chapter=41|verse=47}}Antant ch’a-i son ëstaje ij set agn ëd bondansa, la tèra a l’ha portà ‘d frut a profusion, {{verse|chapter=41|verse=48}}Durant ij set agn ëd bondansa Giusep a l’ha arlevà tute le provende ch’a-i era ‘d tròp ant ël pais d’Egit e a l’ha faje anmagasiné ant le sità. Parèj ant le sità a l’é staje ambaronà la produssion dla campagna a l’anviron. {{verse|chapter=41|verse=49}}Giusep a l’ha fàit anmagasiné ‘l gran ch’a l’é stàir tanme la sabia dël mar, an quantità tant bondosa ch’as na podìa gnanca fene ‘l cont, përchè a passava tute le mzure. {{verse|chapter=41|verse=50}}Anans ch’a rivèisso j’agn dla famin-a, a son naje a Giusep doi fieuj ch’a l’ha daje Asnat, fija ‘d Potifera, sacerdòt d’On. {{verse|chapter=41|verse=51}}Giusep a l’ha dàit al prim fieul ël nòm ëd Manasse, përchè, a l’ha dit chiel, “Nosgnor a l’ha fame dësmentié tute le mie pen-e e tuta la famija ‘d mè pare”. {{verse|chapter=41|verse=52}}Lë scond a l’ha ciamalo Efraim, përchè, a l’ha dit chiel, “Nosgnor a l’ha rendume dru ant ël pais ëd mè maleur”. {{verse|chapter=41|verse=53}}Peuj a son finì ij set agn ëd bondansa ch’a l’ero staje ant ël pais d’Egit, {{verse|chapter=41|verse=54}}e a son comensà ij set agn ëd famin-a, pròpi coma ch’a l’avìa dit Giusep.  A l’é staje na famin-a an tùit ij pais, ma an tut ël pais d’Egit a-i era ‘d pan. {{verse|chapter=41|verse=55}}Peui tut ël pais d’Egit a l’ha patì la fam e ‘l pòpol a ciamava a gran vos ël pan a Faraon, ma Faraon a disìa a tùit j’Egissian: “Andé da Giusep, e fé lòn che chiel av dirà”.{{verse|chapter=41|verse=56}}La famin-a a la fasìa da padron-a për tuta la tera. Antlora Giusep a l’ha vendù ‘d gran a j’Egissian. La famin-a a vnisìa sèmper pì greva ant ël pais d’Egit. {{verse|chapter=41|verse=57}}Ëdcò da tuti j’àutri pais a vnisìa ‘d gent për caté ‘d gran da Giusep, përchè la famin-a a l’era greva për tuta la tèra.  == Nòte == {{reflist}} ---- [[La Bibia piemontèisa|Artòrn a la Tàula dla Bibia]] ---- [[Category:Piemontèis]] [[Category:Bibia]] [[Category:Testament Vej]] [[Category:Genesi]] f1g43bbpasas7si4l73nl46f0js0ctn 21398 21397 2022-08-14T08:42:33Z Major Galin-a 834 wikitext text/x-wiki {{header|title=[[La_Bibia_piemontèisa|La Bibia piemontèisa]]|author=|section=[[La_Bibia_piemontèisa/Testament_Vej/Genesi|Genesi]]|previous=[[La_Bibia_piemontèisa/Testament_Vej/Genesi/Genesi 40|Genesi 40]]|next=[[La Bibia piemontèisa/Testament Vej/Genesi/Genesi 42|Genesi 42]]|notes=}} {{chapter|41}} {{TOCright}} = Génesi = == 41 == === Ij seugn ëd Faraon  === {{verse|chapter=41|verse=1}}Passà ch’a j’ero doi agn, ël Faraon a l’ha avù ‘n seugn: a jë smijava d’esse an sla rivera dël Nil; {{verse|chapter=41|verse=2}}E a l’ha vëddù seurte dal fium set vache, d’aspet bel fiorissant e grasse, ch’a son butasse a pasturé ant le gioncaje. {{verse|chapter=41|verse=3}}Dòp ëd lor a son seurtije d’àutre set, brute e màire, e a son fërmasse davzin a le prime an sla rivera dël fium. {{verse|chapter=41|verse=4}}E le vache brute e màire a son mangiasse le set vache bele e grasse. Peui ël Faraon a l’é dësvijasse.  {{verse|chapter=41|verse=5}}Ël Faraon a l’é torna andurmisse e a l’ha torna sugnà: a l’ha vëddù seurte set ëspi pien e bej s-ciodé sù mach da na gamba. {{verse|chapter=41|verse=6}}Peuj a l’han gicà apress ëd cole-lì set d’àutr ëspì splufrì e brusà dal vent levantin. {{verse|chapter=41|verse=7}}E jë spì splufrì a l’han travondà ij set ëspì granì e pien. Ant col moment-lì ël Faraon a l’é dësvijasse: a l’era stàit un seugn. {{verse|chapter=41|verse=8}}La matin, tutun, l’ànim ëd Faraon a l’era conturbà. Për lòn a l’ha mandà a ciamé tuti jë stròlogh e tùit ij savant d’Egit e a l’ha contaje sò seugn, ma gnun ëd lor a l’ha savù dëspieghèilo. {{verse|chapter=41|verse=9}}Antlora ‘l cap dij porteur ëd cope a l’ha parlà a Faraon e a l’ha dije: “Ancheuj im arcòrdo dj’eror ch’i l’avìa fàit<ref>Coj ch’a l’avìo falo campé an përzon.  </ref>. {{verse|chapter=41|verse=10}}Ël Faraon a l’era anrabiasse contra ij sò doi servent, contra ‘l cap dij panaté e contra ‘d mi. A l’avìa ampërzonaje ant la ca dël comandant dla guardia real. {{verse|chapter=41|verse=11}}Ant la midema neuit mi e chiel i l’avìo sugnà e minca un ëd nojàutri a l’avìa fàit un seugn con soa significassion particolar. {{verse|chapter=41|verse=12}}Ant la përzon a-i era con nojàutri un giovo, n’Ebreo, ch’a l’era ‘l servitor dël comandant dle guardie. I l’oma contaje ij nòstri seugn e chiel a l’ha interpretànie; a l’ha dàit a mincadun ëd nojàutri l’antërpretassion ëd sò seugn; {{verse|chapter=41|verse=13}}e a l’é ancapità pròpi conforma l’antërpretassion che chiel a l’avìa dane: mi i son ëstàit ristabilì an mè ufissi, e l’àutr a l’é stàit pendù. === Giusep a dà l’antërpretassion dël seugn ëd Faraon === {{verse|chapter=41|verse=14}}Antlora Faraon a l’ha mandà a ciamé Giusep che, fàit seurte an pressa d’an përzon, sbarbà e cambià ‘d vestimenta, a l’é presentasse da Faraon. {{verse|chapter=41|verse=15}}Faraon a l’ha dije a Giusep: “I l’hai fàit un seugn, e a-i é gnun ch’a sapia antërpretemlo. Peui i l’hai sentì dì che ti, quand ch’at conto un seugn, it ses bon a antërpretelo. {{verse|chapter=41|verse=16}}Giusep a l’ha responduje a Faraon: “A l’é pa nen mi, ma a l’é Nosgnor ch’a darà al Faraon l’antërpretassion ch’a peudrà pasié sò cheur”. {{verse|chapter=41|verse=17}}Antlora Faraon a l’ha dëspiegà a Giusep: “Mi, a më smijava, an seugn, d’esse ant la rivera dël Nil. {{verse|chapter=41|verse=18}}I l’hai vëddù ch’a surtìo da la rivera set vache grasse e bele, e a pasturavo ant la gioncaja. {{verse|chapter=41|verse=19}}Apress ëd cole-lì a son seurtìe d’àutre set vache, tant màire, e brute e splufrìe ch’i l’avìa mai vëddune parèj an tuta la tèra d’Egit. {{verse|chapter=41|verse=20}}Le vache brute e màire a l’han mangiasse le set grasse che anans a l’ero seurtìe da la rivera. {{verse|chapter=41|verse=21}}Apress ch’a l’avìo mangiàssie, a smijava gnanca ch’a l’avèisso falo, përchè sò aspet ëd lor a l’era tant brut coma prima. An col moment-lì i son dësvijame. {{verse|chapter=41|verse=22}}Peui i l’hai avù n’àutr seugn: i l’hai vëddù ch’a seurtìo set ëspì da na midema gamba, pien e bej. {{verse|chapter=41|verse=23}}Apress ëd lor a son nassù d’àutri set ëspì, dësseccà, veuid e brusà dal vent levantin. {{verse|chapter=41|verse=24}}Jë spì veuid a l’han peui travondà ij set ëspì bej. I l’hai contà sti seugn a jë stròlogh, ma a l’é staje gnun ëd lor ch’a fussa bon a deme na spiegassion dij mè seugn”. {{verse|chapter=41|verse=25}}Giusep a l’ha dije a Faraon: “Tùit e doj sti seugn a l’han na sola significassion.: Nosgnor a nunsia a Faraon lòn ch’a stà për fé. {{verse|chapter=41|verse=26}}Le set vache bele a rapresento set agn, e ij set ëspì bej a rapresento set agn. As trata, donca, d’un seugn ùnich con na sola significassion.  {{verse|chapter=41|verse=27}}Le set vache màire e brute ch’a seurto apress j’àutre a rapresento set agn e ‘dcò ij set ëspì veuid e brusà dal vent d’orient, a l’é ch’a-i sarà set agn ëd famin-a. {{verse|chapter=41|verse=28}}A l’é giusta lòn ch’i l’hai dit a Faraon; Nosgnor a l’ha mostrà a Faraon lòn ch’a sta për fé: {{verse|chapter=41|verse=29}}Ij set agn ch’a ven-o a saran ëd na gran bondosità an tut l’Egit. {{verse|chapter=41|verse=30}}Apress a vniran set agn ëd famin-a, e tuta la bondansa ch’a-i era anans a sarà dësmentià ant la tèra d’Egit. La famin-a a farà ravagi dla tèra. {{verse|chapter=41|verse=31}}As n’arcordrà pì nen dla bondosità dla tèra ch’a-i era prima për motiv dla famin-a ch’a vnirà dòp, përchè ch’a sarà motobin greva. {{verse|chapter=41|verse=32}}Ël fàit che ‘l seugn ëd Faraon a l’é arpetusse doe vire a veul dì che l’aveniment a l’é decis da part ëd Nosgnor, e chiel a lo farà rivé bin tòst. {{verse|chapter=41|verse=33}}Adess, donca, a venta che Faraon a treuva n’òm inteligent e savi e ch’a-j daga d’autorità an sël pais d’Egit. {{verse|chapter=41|verse=34}}Che Faraon a nòmina dj’ispetor për tut ël pais, ch’a l’abio l’incombensa d’arlevé un quint dla produssion dël pais d’Egit antant ch’a-i saran set agn ëd bondansa. {{verse|chapter=41|verse=35}}A l’avran da cheuje tut ël nutriment ch’a l’é ‘d tròp antant ch’a-i son costi agn bon ch’a stan për rivé. Sota l’autorità ‘d Faraon lor a anmagasineran le provigion ëd gran ant le sità e a lo guerneran. {{verse|chapter=41|verse=36}}Coste proviànde a serviran ëd riserva al pair për ij set agn ëd famin-a ch’a l’han da vnì. A l’é parèj che ‘l pais a meuirera nen ëd fam”. === Giusep prim ministr dël Faraon === {{verse|chapter=41|verse=37}}Sto discors a l’é piasuje motobin a Faraon e a tùit ij sò cortisan. {{verse|chapter=41|verse=38}}Ël Faraon a l’ha dije: “Podrio-ne forsi trové n’àutr coma Giusep, n’òm ch’a sia autërtant guidà da lë spirit ëd Nosgnor?”. {{verse|chapter=41|verse=39}}Antlora Faraon a l’ha dit a Giusep: “Dagià che Nosgnor a l’ha fate conòsse tut sòn, a-i é gnun d’àutri ch’a sia pì 'nteligent e savi che ti. {{verse|chapter=41|verse=40}}Për lòn it saras ti ël meinagé ‘d mè regn e tut mè pòpol a ubidirà ai tò òrdin. Mach për ël tròno mi i sarai pì grand che ti”. {{verse|chapter=41|verse=41}}E Faraon a l’ha giontà: “It dago autorità dzora tut ël pais d’Egit”. {{verse|chapter=41|verse=42}}Antlora Faraon a l’é gavasse sò anel da la man, col ch’a-j servìa da cacèt, e a l’ha butàjlo a la man ëd Giusep; a l’ha arvestilo ‘d vestimente ‘d lin fin e a l’ha butaje al còl un colié d’òr. {{verse|chapter=41|verse=43}}A l’ha falo monté an sël pì bel chèr ch’a l’avìa apress ël sò e dëdnans a chiel as crijava: “Fè largh!”. A l’é parèj ch’a l’ha daje autorità an tut ël pais d’Egit. {{verse|chapter=41|verse=44}}Ël Faraon a l’ha ancora dije a Giusep: “Mi i son Faraon, ma sensa tò përmess gnun a podrà aussé nì la man nì ël pé an tut ël pais d’Egit”. {{verse|chapter=41|verse=45}}Ël Faraon a l’ha amponuje a Giusep ël nòm ëd Zafnat-Panéch, e a l’ha daje për fomna Asnat, fija ‘d Potifera, sacerdòt d’On<ref>O “sacerdot dla sità d’Eliopolis”.</ref>. Antlora Giusep a l’ha pijà an càrich ël meinagi<ref>O “a l’é partì për ispessioné”.</ref> ëd  tut ël pais d’Egit. {{verse|chapter=41|verse=46}}Giusep a l’avìa trent’agn quand ch’a l’é presentasse dëdnans a Faraon, rè d’Egit. Giusèp a l’ha pijà congé dal Faraon e a l’é partì për ispessioné tut l’Egit. {{verse|chapter=41|verse=47}}Antant ch’a-i son ëstaje ij set agn ëd bondansa, la tèra a l’ha portà ‘d frut a profusion, {{verse|chapter=41|verse=48}}Durant ij set agn ëd bondansa Giusep a l’ha arlevà tute le proviande ch’a-i era ‘d tròp ant ël pais d’Egit e a l’ha faje anmagasiné ant le sità. Parèj ant le sità a l’é staje ambaronà la produssion dla campagna a l’anviron. {{verse|chapter=41|verse=49}}Giusep a l’ha fàit anmagasiné ‘l gran ch’a l’é stàit tanme la sabia dël mar, an quantità tant bondosa ch’as na podìa gnanca fene ‘l cont, përchè a passava tute le mzure. {{verse|chapter=41|verse=50}}Anans ch’a rivèisso j’agn dla famin-a, a son naje a Giusep doi fieuj ch’a l’ha daje Asnat, fija ‘d Potifera, sacerdòt d’On. {{verse|chapter=41|verse=51}}Giusep a l’ha dàit al prim fieul ël nòm ëd Manasse, përchè, a l’ha dit chiel, “Nosgnor a l’ha fame dësmentié tute mie pen-e e tuta la famija ‘d mè pare”. {{verse|chapter=41|verse=52}}Lë scond a l’ha ciamalo Efraim, përchè, a l’ha dit chiel, “Nosgnor a l’ha rendume dru ant ël pais ëd mè maleur”. {{verse|chapter=41|verse=53}}Peuj a son finì ij set agn ëd bondansa ch’a l’ero staie ant ël pais d’Egit, {{verse|chapter=41|verse=54}}e a son comensà ij set agn ëd famin-a, pròpi coma ch’a l’avìa dit Giusep.  A l’é staje na famin-a an tùit ij pais, ma an tut ël pais d’Egit a-i era ‘d pan. {{verse|chapter=41|verse=55}}Peui tut ël pais d’Egit a l’ha patì la fam e ‘l pòpol a ciamava a gran vos ël pan a Faraon, ma Faraon a disìa a tùit j’Egissian: “Andé da Giusep, e fé lòn che chiel av dirà”.{{verse|chapter=41|verse=56}}La famin-a a la fasìa da padron-a për tuta la tera. Antlora Giusep a l’ha vendù ‘d gran a j’Egissian. La famin-a a vnisìa sèmper pì greva ant ël pais d’Egit. {{verse|chapter=41|verse=57}}Ëdcò da tuti j’àutri pais a vnisìa ‘d gent për caté ‘d gran da Giusep, përchè la famin-a a l’era greva për tuta la tèra.  == Nòte == {{reflist}} ---- [[La Bibia piemontèisa|Artòrn a la Tàula dla Bibia]] ---- [[Category:Piemontèis]] [[Category:Bibia]] [[Category:Testament Vej]] [[Category:Genesi]] e63fyck8tw8i71h438dq57d8jvm1o8v 0 956 21399 5266 2022-08-14T09:11:19Z Major Galin-a 834 wikitext text/x-wiki {{header|title=[[La_Bibia_piemontèisa|La Bibia piemontèisa]]|author=|section=[[La_Bibia_piemontèisa/Testament_Vej/Genesi|Genesi]]|previous=[[La_Bibia_piemontèisa/Testament_Vej/Genesi/Genesi 41|Genesi 41]]|next=[[La Bibia piemontèisa/Testament Vej/Genesi/Genesi 43|Genesi 43]]|notes=}} {{chapter|42}} {{TOCright}} = Génesi = == 42 == === Giacòb a manda ij sò fieuj an Egit === {{verse|chapter=42|verse=1}}Giacòb a l’ha savù ch’a-i era ‘d gran ch’as peudìa catesse an Egit e a l’ha dije ai sò fieuj: “Còsa spereve? {{verse|chapter=42|verse=2}}A l’han dime che an Egit a-i é ‘d gran. Andeje a catene përchè nojàutri i peussa dzorvive, dësnò i podrìo meuire ‘d fam”. {{verse|chapter=42|verse=3}}Për lòn, des dij frej ëd Giusep a son calà an Egit për caté ‘d gran ambelelà. {{verse|chapter=42|verse=4}}Për lòn ch’a riguarda Beniamin, ël frel ëd Giusep, a l’ha nen mandalo con j’àutri: “A venta pa,” a disìa, “ch’a vada a capiteje na quai dësgrassia”. {{verse|chapter=42|verse=5}}Dal pais ëd Canan, anté ch’a-i era ‘dcò la famin-a, ij fieuj d’Israel a son ëvnùit con j’àutri ch’a andasìo a caté ‘l gran. === Ij frej ëd Giusep a l’arconòsso nen === {{verse|chapter=42|verse=6}}Giusep a l’avìa d’autorità an sël pais e a l’era col ch’a vendìa ‘l gran a tuti. Quand ch’a son rivà ij sò frej, a son prostërnasse dëdnans a chiel fin-a a toché a tèra con la front. {{verse|chapter=42|verse=7}}Giusep, quand ch’a l’ha vëdduje, a l’ha arconossuje, ma a l’ha fàit finta ‘d gnente e a l’ha parlaje ‘d manera dura. A l’ha ciamaje: “D’andova ch’i ven-e vojàutri?” E a l’han rësponduje: “Dal pais ëd Canan për caté da mangé”. {{verse|chapter=42|verse=8}}Giusep a l’avìa arconossù ij sò frej, ma lor a l’avìo nen arconossulo. {{verse|chapter=42|verse=9}}Giusep a l’é visassne dij seugn ch’a l’avìa avù riguard a lor e a l’ha dije: “Vojàutri i seve dë spion! A l’é për informeve dij pont déboj dë sto pais che vojàutri i seve vnùit!”. {{verse|chapter=42|verse=10}}Lor, contut, a protestavo: “Nò, car ël mè signor! Ij tò servent a son ëvnùit për caté da mangé. {{verse|chapter=42|verse=11}}Nojàutri i soma tuti ij fieuj d’un medésim pare, i soma gent d’onor. Costi tò servent a son nen dë spion!”. {{verse|chapter=42|verse=12}}Giusep a l’ha replicà: “A l’é nen vera! I seve vnùit a informeve dij pont déboj dël pais!”. {{verse|chapter=42|verse=13}}Lor a l’han torna dì: “Nojàutri, costi tò servent, j’ero dódes frej, fieuj d’un medésim pare, al pais ëd Canan. Ël pì cit a l’é restà con nòstr pare, e a-i era ‘dcò n’àutr ch’a l’é dësparì”. {{verse|chapter=42|verse=14}}Giusep a-j réplica: “A l’é lòn ch’i disìa: vojàutri i seve mach dë spion! {{verse|chapter=42|verse=15}}Ma mi iv butrai a la preuva: për la vita ‘d Faraon, i seurtireve nen da sì s’im pòrte pà vòstr frel pì giovo. {{verse|chapter=42|verse=16}}Mandé un ëd voi a pijelo; vojàutri i restereve përzoné, Che vòstre paròle a sio provà, për savèj s’i la conte giusta. Dësnò, për la vita ‘d Faraon, i seve dë spion”. {{verse|chapter=42|verse=17}}E a l’ha butaje tuti an përzon për tre dì. {{verse|chapter=42|verse=18}}Ël ters dì, Giusep a l’ha dije: “Vardé-sì lòn ch’i fareve për avèj la vita salvà, përchè mi i l’hai tëmma ‘d Nosgnor: {{verse|chapter=42|verse=19}}Se vojàutri i seve d’òm onest, lassé un dij vòstri frej confinà ambelessì an përzon, mentre che j’àutri as n’andran a porté ‘l gran a vòstre famiije ch’a l’han fam. {{verse|chapter=42|verse=20}}I l’eve, contut, da porteme vòstr frel pì giovo; parèj che vòstre paròle a saran verificà e voi i sareve nen massà”. Parèj lor a l’han fàit. {{verse|chapter=42|verse=21}}A son disse l’un a l’àutr: “Ora nojàutri i pagoma ‘l mal ch’i l’oma fàit a nòstr frel, përchè i l’oma nen scotalo quand ch’i l’oma vëddulo angossà ch’an suplicava. A l’é për lòn che adess an casca adòss costa granda tribulassion”. {{verse|chapter=42|verse=22}}Ruben a l’ha rësponduje: “I l’avìa fòrsi nen dive ëd nen pëcché contra col fieul? Voi, contut, i l’eve pa scotame e vardé-sì che a nojàutri as ciama cont ëd soa mòrt<ref>O “ëd sò sangh”.</ref>. {{verse|chapter=42|verse=23}}Lor a savio pa che Giusep a capìa lòn ch’a disìo, përchè tra chiel e lor a-i era sèmper n’antèrpret. {{verse|chapter=42|verse=24}}Antlora chiel a l’é slontanasse da lor e a l’ha butasse a pioré dë stërmà. Peui a l’é tornà da lor e a l’ha parlaje; a l’ha sernù an tra ‘d lor Simeon e a  l’ha falo gropé sota ij sò euj. === Artorn dij fieuj ëd Giacòb a Canaan === {{verse|chapter=42|verse=25}}Peui a l’ha dàit órdin ch’a-j ampinisso ij sach ëd gran, ëd buteje torna ij dné ‘d mincadun ant ël sach e ‘d deje ‘d proviande për ël viage. E a l’é lòn ch’a l’é fasse. {{verse|chapter=42|verse=26}}Ij frej a l’han carià ël forment an sj’aso e a son andass-ne. {{verse|chapter=42|verse=27}}Ma quand un ëd lor, al campament për la neuit, a l’ha dovertà sò sach ëd forment për deje ‘d foragi a sò borich, a l’ha vëddù sò dné ch’a l’era a l’ambocadura ‘d sò sach. {{verse|chapter=42|verse=28}}A l’ha dit ai sò frej: “A l’han rendume mè dné, vardé-sì còs ch’a-i é ant mè sach ëd forment!”. Antlora ‘l cheur a l’é mancaje e a son vardasse an trambland, disendse: “Còs é-lo sossì che Nosgnor a l’ha fane?”.  {{verse|chapter=42|verse=29}}Rivà da sò pare Giacòb ant ël pais ëd Canan, a l’han riferije tut lòn ch’a l’era ancapitaje: {{verse|chapter=42|verse=30}}“L’òm ch’a l’é ‘l signor dël pais,” a l’ha dije, “a l’ha parlane an manera dura e a l’ha pijane për dë spion dël pais. {{verse|chapter=42|verse=31}}Antlora i l’oma dije: ‘Noi i soma ‘d gent sincera, nojàutri i soma pa dë spion! {{verse|chapter=42|verse=32}}Noi i soma dódes frej, ij fieuj d’un midem pare, un ëd nojàutri a-i é pì nen e ‘l pì giovo a l’é adess con nòst pare ant ël pais ëd Canaan. {{verse|chapter=42|verse=33}}Ma col òm ch’a l’é ‘l signor dël pais a l’ha rëspondune: ‘Vardé-sì coma ch’i savrai se voi i seve sincer: lassé da mi un dij vòstri frej, pijé ‘l gran necessari a vòstre famije e parte; {{verse|chapter=42|verse=34}}ma porteme vòstr frel pì giovo e mi i savrai ch’i seve nen dë spion ma ch’i seve gent d’onor. Antlora mi iv rendrai vòst frel e voi i podreve girolé liber ant ël pais’”. {{verse|chapter=42|verse=35}}Coma ch’a l’ha dàit ël gir a sò sach, minca un a l’ha peui trovà ant sò sach soa borsa ‘d dné e a l’han avù pau. {{verse|chapter=42|verse=36}}Antlora sò pare Giacòb a l’ha dije: “Voi im gave mè fieuj: Giusep a l’é pì nen, Simeon a l’é pì nen, e voi i veule pijé Beniamin, e a l’é ansima a mi che tut sòn a casca”. {{verse|chapter=42|verse=37}}Ma Ruben a l’ha dit a sò pare: “Ti it podras buté ij mè doi fieuj a mòrt, se mi it lo porterai nen andarera, Beniamin. Damlo an guerna e mi it lo rendrai!”. {{verse|chapter=42|verse=38}}Ma Giacob a l’ha rësponduje: “Mè fieul a vnirà nen con vojàutri: sò frel a l’é mòrt e a l’é restà sol. Se a-j' ancapitèissa ‘n maleur ant ël viagi, vej coma ch’i son, im farìe calé ant ël pais dij mòrt con la pen-a ant ël cheur”. == Nòte == {{reflist}} ---- [[La Bibia piemontèisa|Artòrn a la Tàula dla Bibia]] ---- [[Category:Piemontèis]] [[Category:Bibia]] [[Category:Testament Vej]] [[Category:Genesi]] 5x21uonyzd8h25i1cdy98ma006fj2v0 21400 21399 2022-08-14T09:17:42Z Major Galin-a 834 wikitext text/x-wiki {{header|title=[[La_Bibia_piemontèisa|La Bibia piemontèisa]]|author=|section=[[La_Bibia_piemontèisa/Testament_Vej/Genesi|Genesi]]|previous=[[La_Bibia_piemontèisa/Testament_Vej/Genesi/Genesi 41|Genesi 41]]|next=[[La Bibia piemontèisa/Testament Vej/Genesi/Genesi 43|Genesi 43]]|notes=}} {{chapter|42}} {{TOCright}} = Génesi = == 42 == === Giacòb a manda ij sò fieuj an Egit === {{verse|chapter=42|verse=1}}Giacòb a l’ha savù ch’a-i era ‘d gran ch’as peudìa catesse an Egit e a l’ha dije ai sò fieuj: “Còsa spereve? {{verse|chapter=42|verse=2}}A l’han dime che an Egit a-i é ‘d gran. Andeje a catene përchè nojàutri i peussa dzorvive, dësnò i podrìo meuire ‘d fam”. {{verse|chapter=42|verse=3}}Për lòn, des dij frej ëd Giusep a son calà an Egit për caté ‘d gran ambelelà. {{verse|chapter=42|verse=4}}Për lòn ch’a riguarda Beniamin, ël frel ëd Giusep, a l’ha nen mandalo con j’àutri: “A venta pa,” a disìa, “ch’a vada a capiteje na quai dësgrassia”. {{verse|chapter=42|verse=5}}Dal pais ëd Canan, anté ch’a-i era ‘dcò la famin-a, ij fieuj d’Israel a son ëvnùit con j’àutri ch’a andasìo a caté ‘l gran. === Ij frej ëd Giusep a l’arconòsso nen === {{verse|chapter=42|verse=6}}Giusep a l’avìa d’autorità an sël pais e a l’era col ch’a vendìa ‘l gran a tuti. Quand ch’a son rivà ij sò frej, a son prostërnasse dëdnans a chiel fin-a a toché a tèra con la front. {{verse|chapter=42|verse=7}}Giusep, quand ch’a l’ha vëdduje, a l’ha arconossuje, ma a l’ha fàit finta ‘d nen e a l’ha parlaje ‘d manera dura. A l’ha ciamaje: “D’andova ch’i ven-e vojàutri?” E a l’han rësponduje: “Dal pais ëd Canan për caté da mangé”. {{verse|chapter=42|verse=8}}Giusep a l’avìa arconossù ij sò frej, ma lor a l’avìo nen arconossulo. {{verse|chapter=42|verse=9}}Giusep a l’é visassne dij seugn ch’a l’avìa avù riguard a lor e a l’ha dije: “Vojàutri i seve dë spion! A l’é për anformeve dij pont déboj dë sto pais che vojàutri i seve vnùit!”. {{verse|chapter=42|verse=10}}Lor, contut, a protestavo: “Nò, car ël mè signor! Ij tò servent a son ëvnùit për caté da mangé. {{verse|chapter=42|verse=11}}Nojàutri i soma tùit fieuj d’un medésim pare, i soma gent d’onor. Costi tò servent a son nen dë spion!”. {{verse|chapter=42|verse=12}}Giusep a l’ha replicà: “A l’é nen vera! I seve vnùit a 'nformeve dij pont déboj dël pais!”. {{verse|chapter=42|verse=13}}Lor a l’han torna dì: “Nojàutri, costi tò servent, j’ero dódes frej, fieuj d’un medésim pare, al pais ëd Canan. Ël pì cit a l’é restà con nòstr pare, e a-i era ‘dcò n’àutr ch’a l’é dësparì”. {{verse|chapter=42|verse=14}}Giusep a-j réplica: “A l’é lòn ch’i disìa: vojàutri i seve mach dë spion! {{verse|chapter=42|verse=15}}Ma mi iv butrai a la preuva: për la vita ‘d Faraon, i seurtireve nen da sì s’im pòrte pà vòstr frel pì giovo. {{verse|chapter=42|verse=16}}Mandé un ëd voi a pijelo; vojàutri i restereve përzoné, Che vòstre paròle a sio provà, për savèj s’i la conte giusta. Dësnò, për la vita ‘d Faraon, i seve dë spion”. {{verse|chapter=42|verse=17}}E a l’ha butaje tùit an përzon për tre dì. {{verse|chapter=42|verse=18}}Ël ters dì, Giusep a l’ha dije: “Vardé-sì lòn ch’i fareve për avèj la vita salvà, përchè mi i l’hai tëmma ‘d Nosgnor: {{verse|chapter=42|verse=19}}Se vojàutri i seve d’òm onest, lassé un dij vòstri frej confinà ambelessì an përzon, mentre che j’àutri as n’andran a porté ‘l gran a vòstre famiije ch’a l’han fam. {{verse|chapter=42|verse=20}}I l’eve, contut, da porteme vòstr frel pì giovo; parèj che vòstre paròle a saran verificà e voi i sareve nen massà”. Parèj lor a l’han fàit. {{verse|chapter=42|verse=21}}A son disse l’un l’àutr: “Ora nojàutri i pagoma ‘l mal ch’i l’oma fàit a nòstr frel, përchè i l’oma nen scotalo quand ch’i l’oma vëddulo angossà ch’an suplicava. A l’é për lòn che adess an casca adòss costa tribulassion granda”. {{verse|chapter=42|verse=22}}Ruben a l’ha rësponduje: “I l’avìa fòrsi nen dive ëd nen pëcché contra col fieul? Voi, contut, i l’eve pa scotame e vardé-sì che a nojàutri as ciama cont ëd soa mòrt<ref>O “ëd sò sangh”.</ref>. {{verse|chapter=42|verse=23}}Lor a savio pa che Giusep a capìa lòn ch’a disìo, përchè tra chiel e lor a-i era sèmper n’antèrpret. {{verse|chapter=42|verse=24}}Antlora chiel a l’é slontanasse da lor e a l’ha butasse a pioré dë stërmà. Peui a l’é tornà da lor e a l’ha parlaje; a l’ha sernù an tra ‘d lor Simeon e a  l’ha falo gropé sota ij sò euj. === Artorn dij fieuj ëd Giacòb a Canaan === {{verse|chapter=42|verse=25}}Peui a l’ha dàit órdin ch’a-j ampinisso ij sach ëd gran, ëd buteje torna ij dné ‘d mincadun ant ël sach e ‘d deje ‘d proviande për ël viage. E a l’é lòn ch’a l’é fasse. {{verse|chapter=42|verse=26}}Ij frej a l’han carià ël forment an sj’aso e a son andass-ne. {{verse|chapter=42|verse=27}}Ma quand un ëd lor, al campament për la neuit, a l’ha dovertà sò sach ëd forment për deje ‘d foragi a sò borich, a l’ha vëddù sò dné ch’a l’era a l’ambocadura ‘d sò sach. {{verse|chapter=42|verse=28}}A l’ha dit ai sò frej: “A l’han rendume mè dné, vardé-sì còs ch’a-i é ant mè sach ëd forment!”. Antlora ‘l cheur a l’é mancaje e a son vardasse an trambland, disendse: “Còs é-lo sossì che Nosgnor a l’ha fane?”.  {{verse|chapter=42|verse=29}}Rivà da sò pare Giacòb ant ël pais ëd Canan, a l’han riferije tut lòn ch’a l’era ancapitaje: {{verse|chapter=42|verse=30}}“L’òm ch’a l’é ‘l signor dël pais,” a l’ha dije, “a l’ha parlane an manera dura e a l’ha pijane për dë spion dël pais. {{verse|chapter=42|verse=31}}Antlora i l’oma dije: ‘Noi i soma ‘d gent sincera, nojàutri i soma pa dë spion! {{verse|chapter=42|verse=32}}Noi i soma dódes frej, ij fieuj d’un midem pare, un ëd nojàutri a-i é pì nen e ‘l pì giovo a l’é adess con nòst pare ant ël pais ëd Canaan. {{verse|chapter=42|verse=33}}Ma col òm ch’a l’é ‘l signor dël pais a l’ha rëspondune: ‘Vardé-sì coma ch’i savrai se voi i seve sincer: lassé da mi un dij vòstri frej, pijé ‘l gran necessari a vòstre famije e parte; {{verse|chapter=42|verse=34}}ma porteme vòstr frel pì giovo e mi i savrai ch’i seve nen dë spion ma ch’i seve gent d’onor. Antlora mi iv rendrai vòst frel e voi i podreve girolé liber ant ël pais’”. {{verse|chapter=42|verse=35}}Coma ch’a l’ha dàit ël gir a sò sach, minca un a l’ha peui trovà ant sò sach soa borsa ‘d dné e a l’han avù pau. {{verse|chapter=42|verse=36}}Antlora sò pare Giacòb a l’ha dije: “Voi im gave mè fieuj: Giusep a l’é pì nen, Simeon a l’é pì nen, e voi i veule pijé Beniamin, e a l’é ansima a mi che tut sòn a casca”. {{verse|chapter=42|verse=37}}Ma Ruben a l’ha dit a sò pare: “Ti it podras buté ij mè doi fieuj a mòrt, se mi it lo porterai nen andarera, Beniamin. Damlo an guerna e mi it lo rendrai!”. {{verse|chapter=42|verse=38}}Ma Giacob a l’ha rësponduje: “Mè fieul a vnirà nen con vojàutri: sò frel a l’é mòrt e a l’é restà sol. Se a-j' ancapitèissa ‘n maleur ant ël viagi, vej coma ch’i son, im farìe calé ant ël pais dij mòrt con la pen-a ant ël cheur”. == Nòte == {{reflist}} ---- [[La Bibia piemontèisa|Artòrn a la Tàula dla Bibia]] ---- [[Category:Piemontèis]] [[Category:Bibia]] [[Category:Testament Vej]] [[Category:Genesi]] 208wblhharp05mx74fxbtrl4rp9p2fv 21401 21400 2022-08-14T09:22:33Z Major Galin-a 834 wikitext text/x-wiki {{header|title=[[La_Bibia_piemontèisa|La Bibia piemontèisa]]|author=|section=[[La_Bibia_piemontèisa/Testament_Vej/Genesi|Genesi]]|previous=[[La_Bibia_piemontèisa/Testament_Vej/Genesi/Genesi 41|Genesi 41]]|next=[[La Bibia piemontèisa/Testament Vej/Genesi/Genesi 43|Genesi 43]]|notes=}} {{chapter|42}} {{TOCright}} = Génesi = == 42 == === Giacòb a manda ij sò fieuj an Egit === {{verse|chapter=42|verse=1}}Giacòb a l’ha savù ch’a-i era ‘d gran ch’as peudìa catesse an Egit e a l’ha dije ai sò fieuj: “Còsa spereve? {{verse|chapter=42|verse=2}}A l’han dime che an Egit a-i é ‘d gran. Andeje a catene përchè nojàutri i peussa dzorvive, dësnò i podrìo meuire ‘d fam”. {{verse|chapter=42|verse=3}}Për lòn, des dij frej ëd Giusep a son calà an Egit për caté ‘d gran ambelelà. {{verse|chapter=42|verse=4}}Për lòn ch’a riguarda Beniamin, ël frel ëd Giusep, a l’ha nen mandalo con j’àutri: “A venta pa,” a disìa, “ch’a vada a capiteje na quai dësgrassia”. {{verse|chapter=42|verse=5}}Dal pais ëd Canaan, anté ch’a-i era ‘dcò la famin-a, ij fieuj d’Israel a son ëvnùit con j’àutri ch’a andasìo a caté ‘l gran. === Ij frej ëd Giusep a l’arconòsso nen === {{verse|chapter=42|verse=6}}Giusep a l’avìa d’autorità an sël pais e a l’era col ch’a vendìa ‘l gran a tuti. Quand ch’a son rivà ij sò frej, a son prostërnasse dëdnans a chiel fin-a a toché a tèra con la front. {{verse|chapter=42|verse=7}}Giusep, quand ch’a l’ha vëdduje, a l’ha arconossuje, ma a l’ha fàit finta ‘d nen e a l’ha parlaje ‘d manera dura. A l’ha ciamaje: “D’andova ch’i ven-e vojàutri?” E a l’han rësponduje: “Dal pais ëd Canaan për caté da mangé”. {{verse|chapter=42|verse=8}}Giusep a l’avìa arconossù ij sò frej, ma lor a l’avìo nen arconossulo. {{verse|chapter=42|verse=9}}Giusep a l’é visassne dij seugn ch’a l’avìa avù riguard a lor e a l’ha dije: “Vojàutri i seve dë spion! A l’é për anformeve dij pont déboj dë sto pais che vojàutri i seve vnùit!”. {{verse|chapter=42|verse=10}}Lor, contut, a protestavo: “Nò, car ël mè signor! Ij tò servent a son ëvnùit për caté da mangé. {{verse|chapter=42|verse=11}}Nojàutri i soma tùit fieuj d’un medésim pare, i soma gent d’onor. Costi tò servent a son nen dë spion!”. {{verse|chapter=42|verse=12}}Giusep a l’ha replicà: “A l’é nen vera! I seve vnùit a 'nformeve dij pont déboj dël pais!”. {{verse|chapter=42|verse=13}}Lor a l’han torna dì: “Nojàutri, costi tò servent, j’ero dódes frej, fieuj d’un medésim pare, al pais ëd Canaan. Ël pì cit a l’é restà con nòstr pare, e a-i era ‘dcò n’àutr ch’a l’é dësparì”. {{verse|chapter=42|verse=14}}Giusep a-j réplica: “A l’é lòn ch’i disìa: vojàutri i seve mach dë spion! {{verse|chapter=42|verse=15}}Ma mi iv butrai a la preuva: për la vita ‘d Faraon, i seurtireve nen da sì s’im pòrte pà vòstr frel pì giovo. {{verse|chapter=42|verse=16}}Mandé un ëd voi a pijelo; vojàutri i restereve përzoné, Che vòstre paròle a sio provà, për savèj s’i la conte giusta. Dësnò, për la vita ‘d Faraon, i seve dë spion”. {{verse|chapter=42|verse=17}}E a l’ha butaje tùit an përzon për tre dì. {{verse|chapter=42|verse=18}}Ël ters dì, Giusep a l’ha dije: “Vardé-sì lòn ch’i fareve për avèj la vita salvà, përchè mi i l’hai tëmma ‘d Nosgnor: {{verse|chapter=42|verse=19}}Se vojàutri i seve d’òm onest, lassé un dij vòstri frej confinà ambelessì an përzon, mentre che j’àutri as n’andran a porté ‘l gran a vòstre famiije ch’a l’han fam. {{verse|chapter=42|verse=20}}I l’eve, contut, da porteme vòstr frel pì giovo; parèj che vòstre paròle a saran verificà e voi i sareve nen massà”. Parèj lor a l’han fàit. {{verse|chapter=42|verse=21}}A son disse l’un l’àutr: “Ora nojàutri i pagoma ‘l mal ch’i l’oma fàit a nòstr frel, përchè i l’oma nen scotalo quand ch’i l’oma vëddulo angossà ch’an suplicava. A l’é për lòn che adess an casca adòss costa tribulassion granda”. {{verse|chapter=42|verse=22}}Ruben a l’ha rësponduje: “I l’avìa fòrsi nen dive ëd nen pëcché contra col fieul? Voi, contut, i l’eve pa scotame e vardé-sì che a nojàutri as ciama cont ëd soa mòrt<ref>O “ëd sò sangh”.</ref>. {{verse|chapter=42|verse=23}}Lor a savio pa che Giusep a capìa lòn ch’a disìo, përchè tra chiel e lor a-i era sèmper n’antèrpret. {{verse|chapter=42|verse=24}}Antlora chiel a l’é slontanasse da lor e a l’ha butasse a pioré dë stërmà. Peui a l’é tornà da lor e a l’ha parlaje; a l’ha sernù an tra ‘d lor Simeon e a  l’ha falo gropé sota ij sò euj. === Artorn dij fieuj ëd Giacòb a Canaan === {{verse|chapter=42|verse=25}}Peui a l’ha dàit órdin ch’a-j ampinièisso ij sach ëd gran, ëd buteje torna ij dné ‘d mincadun ant ël sach e ‘d deje ‘d proviande për ël viage. E a l’é lòn ch’a l’é fasse. {{verse|chapter=42|verse=26}}Ij frej a l’han carià ël forment an sj’aso e a son andass-ne. {{verse|chapter=42|verse=27}}Ma quand un ëd lor, al campament për la neuit, a l’ha dovertà sò sach ëd forment për deje ‘d foragi a sò borich, a l’ha vëddù sò dné ch’a l’era a l’ambocadura ‘d sò sach. {{verse|chapter=42|verse=28}}A l’ha dit ai sò frej: “A l’han rendume mè dné, vardé-sì còs ch’a-i é ant mè sach ëd forment!”. Antlora ‘l cheur a l’é mancaje e a son vardasse an trambland, disendse: “Còs é-lo sossì che Nosgnor a l’ha fane?”.  {{verse|chapter=42|verse=29}}Rivà da sò pare Giacòb ant ël pais ëd Canaan, a l’han riferije tut lòn ch’a l’era ancapitaje: {{verse|chapter=42|verse=30}}“L’òm ch’a l’é ‘l signor dël pais,” a l’ha dije, “a l’ha parlane an manera dura e a l’ha pijane për dë spion dël pais. {{verse|chapter=42|verse=31}}Antlora i l’oma dije: ‘Noi i soma ‘d gent genita, nojàutri i soma pa dë spion! {{verse|chapter=42|verse=32}}Noi i soma dódes frej, ij fieuj d’un midem pare, un ëd nojàutri a-i é pì nen e ‘l pì giovo a l’é adess con nòst pare ant ël pais ëd Canaan. {{verse|chapter=42|verse=33}}Ma col òm ch’a l’é ‘l signor dël pais a l’ha rëspondune: ‘Vardé-sì coma ch’i savrai se voi i seve sincer: lassé da mi un dij vòstri frej, pijé ‘l gran necessari a vòstre famije e parte; {{verse|chapter=42|verse=34}}ma porteme vòstr frel pì giovo e mi i savrai ch’i seve nen dë spion ma ch’i seve gent d’onor. Antlora mi iv rendrai vòst frel e voi i podreve girolé liber ant ël pais’”. {{verse|chapter=42|verse=35}}Coma ch’a l’ha dàit ël gir a sò sach, minca un a l’ha peui trovà ant sò sach soa borsa ‘d dné e a l’han avù pau. {{verse|chapter=42|verse=36}}Antlora sò pare Giacòb a l’ha dije: “Voi im gave mè fieuj: Giusep a l’é pì nen, Simeon a l’é pì nen, e voi i veule pijé Beniamin, e a l’é ansima a mi che tut sòn a casca”. {{verse|chapter=42|verse=37}}Ma Ruben a l’ha dit a sò pare: “Ti it podras buté ij mè doi fieuj a mòrt, se mi it lo porterai nen andarera, Beniamin. Damlo an guerna e mi it lo rendrai!”. {{verse|chapter=42|verse=38}}Ma Giacob a l’ha rësponduje: “Mè fieul a vnirà nen con vojàutri: sò frel a l’é mòrt e a l’é restà sol. Se a-j' ancapitèissa ‘n maleur ant ël viagi, vej coma ch’i son, im farìe calé ant ël pais dij mòrt con la pen-a ant ël cheur”. == Nòte == {{reflist}} ---- [[La Bibia piemontèisa|Artòrn a la Tàula dla Bibia]] ---- [[Category:Piemontèis]] [[Category:Bibia]] [[Category:Testament Vej]] [[Category:Genesi]] 7umd0mj3hopfe82yfxmyyfjn73gxx0k 0 957 21402 5271 2022-08-14T11:45:28Z Major Galin-a 834 wikitext text/x-wiki {{header|title=[[La_Bibia_piemontèisa|La Bibia piemontèisa]]|author=|section=[[La_Bibia_piemontèisa/Testament_Vej/Genesi|Genesi]]|previous=[[La_Bibia_piemontèisa/Testament_Vej/Genesi/Genesi 42|Genesi 42]]|next=[[La Bibia piemontèisa/Testament Vej/Genesi/Genesi 44|Genesi 44]]|notes=}} {{chapter|43}} {{TOCright}} = Génesi = == 43 == === Ij fieuj ëd Giacòb a parto torna con Beniamin === {{verse|chapter=43|verse=1}}La famin-a a seguitava greva an sël pais. {{verse|chapter=43|verse=2}}Quand che la famija ‘d Giacòb a l’avìa giumai consumà ‘l gran ch’a l’avìo portà da l’Egit, ël pare a l’ha dit ai sò fieuj: “Torné là a caté lòn ch’an serv për vive”. {{verse|chapter=43|verse=3}}Giuda a l’ha rësponduje: “Col òm a l’ha prevnime espress: ‘Vojàutri i sareve nen arseivù a mia presensa se vòst frel a sarà nen con voi’. {{verse|chapter=43|verse=4}}Se ti ‘t ses dispòst a lassé parte nòst frel con noi, nojàutri i caleroma là e i caterom-te ‘d che vive; {{verse|chapter=43|verse=5}}ma se ti it lo lasse nen parte con nojàutri, i androma nen, përchè cost’ òm a l’ha dine: ‘I sareve pa arseivù da mi se con voi a-i sarà nen vòst frel’”. {{verse|chapter=43|verse=6}}Israel a l’ha dit: “Përchè mai i l’eve fàit costa malfàita ‘d dije a col òm ch’i l’avìe ancora ‘n frel?”. {{verse|chapter=43|verse=7}}“A l’é,” a l’han rësponduje, “che l’òm a l’ha ciamane ‘d nòstra famija, e a l’ha dine: ‘L’é-lo ancora viv vòst pare? L’eve-ne ‘n frel?’ e noi i l’oma anformalo ‘d conseguensa. Coma podìo-ne savèj che chiel a l’avrìa dit: ‘Mneme vòst frel’?”. {{verse|chapter=43|verse=8}}Antlora Giuda a l’ha dije a sò pare Israel: “Lassa vnì col fieul ansem a mi. Andomje, s’i voroma dzorvive, ti, nojàutri e nòstre famije. An difet, an ëspeta la mòrt. {{verse|chapter=43|verse=9}}Mi im pòrto garant për chiel e ti im në ciamras cont: s’am capitèissa ‘d pì nen portetlo e ‘d pì nen podèj butetlo dëdnans, i na portrai la colpa për tuta mia vita. {{verse|chapter=43|verse=10}}Se noi i l’avèisso nen tirala a la longa, a st’ora-sì i sarìo già tornà për la sconda vira!”. {{verse|chapter=43|verse=11}}Antlora sò pare Israel a l’ha dije: “S’a l’é parèj, fé pura com i veule: ant ij vòstri bagagi pijé dël pì bon ëd la produssion dël pais, për portela an cadò a col òm, un pò ‘d balsam e un pò d’amel, goma adraganta, përzin-a e laudanum, ëd pistach e d’amandole. {{verse|chapter=43|verse=12}}Ciapé con voi ël dobi dël dné e porté andaré ij sòld ch’a son ëstàit butà a l’ambocadura dij vòstri sach ëd gran: a peul d’esse ch’a sio sbaliasse. {{verse|chapter=43|verse=13}}Pijé vòst frel e parte, e torné da col òm. {{verse|chapter=43|verse=14}}Che Nosgnor Tut-potent a peussa feve trové misericòrdia d’apress ëd col òm e che av lassa andé l’àutr frel e Beniamin. Për lòn ch’am riguarda, s’i l’hai da perde mie masnà, ch’i-j perda!”. === Scond rëscontr con Giusep === {{verse|chapter=43|verse=15}}A l’é parèj che ij frej a l’han pijà con lor costi don, e ‘l dobi dël dné, ansem a Beniamin; a son partì e calà an Egit, e a son presentasse dëdnans a Giusep. {{verse|chapter=43|verse=16}}Quand che Giusep a l’ha vëdduje con Beniamin, a l’ha dije a sò antendent: “Men-a costa gent a mia ca, massa na bestia e prontla, përchè a mesdì costa gent a mangerà con mi”. {{verse|chapter=43|verse=17}}L’òm a l’ha fàit coma ch’a l’era stàje comandà e a l’ha mnà cola gent a ca ‘d Giusep. {{verse|chapter=43|verse=18}}Quand ch’a l’han vëddù ch’a l’ero stàit fàit intré ant la ca ‘d Giusep, a son sbaruvasse, e a l’han dit: “A l’é për motiv dël dné ch’a l’é trovasse ant ij sach da forment la prima vira che nojàutri i soma vnùit: a veul sauté a còl ëd nojàutri e ciapene coma dë s-ciav, con ij nòstri aso”. {{verse|chapter=43|verse=19}}A son, donca, avzinasse al mèistr ëd ca ‘d Giusep e a l’han parlaje a l’intrada dla ca: {{verse|chapter=43|verse=20}}A l’han dije: “Ch’an përdon-a, monsù. Nojàutri i soma calà na prima vira për caté ‘d proviande. {{verse|chapter=43|verse=21}}E quand ch’i soma rivà al campament për la neuit e ch’i l’oma dovertà ij nòstri sach ëd forment, e mincadun a l’ha trovà a l’ambocadura ‘d sò sach ij nòstri sòld peisà, e antlora nojàutri i l’oma portalo andarera. {{verse|chapter=43|verse=22}}Noi i l’oma portà n’àutra scòrta dë dné për caté da mangé. Nojàutri i savoma nen chi ch’a l’ha butà ij sòld andrinta ai nòstri sach ëd gran”. {{verse|chapter=43|verse=23}}L’òm a l’ha rësponduje: “Sté an pas e ch’i l’abie nen tëmma! A l’é vòst Dio, ël Dio ‘d vòst pare ch’a l’ha butave ‘n tesòr ant ij vòst sach ëd forment; ij vòstri sòld a son bin rivà a mi”, e a l’ha mnaje Simeon. {{verse|chapter=43|verse=24}}Parèj, l’antendent a l’ha fàje intré ant la ca ‘d Giusep, e a l’ha portaje d’eva përchè ch’as lavèisso ij pé e a l’ha daje ‘d forage për ij sò aso. {{verse|chapter=43|verse=25}}Lor a l’han prontà ‘l cadò an ëspetand che Giusep a rivèissa për mesdì, përchè a l’avìo savù che lor a l’avrìo fàit ambelelà sò disné. {{verse|chapter=43|verse=26}}Quand che Giusep a l’é tornà a ca, a l’han smonuje ‘l regal ch’a l’avìo con lor e a son prostërnasse për tèra. {{verse|chapter=43|verse=27}}Ma chiel a l’ha salutaje con amicissia e a l’ha ciamaje: “Coma ch’as pòrta vòst pare vej ch’i l’eve dime? L’é-lo ancora an vita?”. {{verse|chapter=43|verse=28}}Lor a l’han rësponduje: “Tò servent, nòst pare, as pòrta bin. A l’é ancora an vita”, e a son torna anginojasse e prostërnasse. {{verse|chapter=43|verse=29}}Giusep a l’ha vëddù Beniamin, sò frel, fieul dl’istessa mare, e a l’ha ciamà: “L’é-lo col-là vòst frel pì giovo, che voi i l’eve dime?”, e adressandse a chiel: “Che Nosgnor at fasa grassia, car ël mè fieul”. {{verse|chapter=43|verse=30}}E Giusep a l’é surtì an pressa, përchè ch’a l’era comovusse për sò frel e le lerme a-j vnisio a j’euj: a l’é intrà an soa stansia e là a l’ha piorà. {{verse|chapter=43|verse=31}}Peui a l’é lavasse la facia e, fasendse fòrsa, a l’é arpijasse e dominandse a l’ha comandà: “Servì ‘l disné”. {{verse|chapter=43|verse=32}}A l’han servilo da part, për lor a part e ‘dcò a part për j’Egissian ch’a mangiavo da chiel, përchè j’Egissian a peulo nen pijé disné con j’Ebreo; lor a l’han ësgiaj ëd lòn. {{verse|chapter=43|verse=33}}A l’han pijà pòst an facia a chiel, mincadun scond sò rangh, dal pì vej al pìi giovo, e as vardavo l’un l’àutr con maravija. {{verse|chapter=43|verse=34}}Ma chiel a l’ha faje porté, da soa tàula, ëd porsion d’onor, e la porsion ëd Beniamin a l’era sinch vire pì grossa ‘d cola ‘d tuti j’àutri. A l’han beivù con Giusep e a son arlegrasse con chiel fin-a al bonimor. ---- [[La Bibia piemontèisa|Artòrn a la Tàula dla Bibia]] ---- [[Category:Piemontèis]] [[Category:Bibia]] [[Category:Testament Vej]] [[Category:Genesi]] oczqx3l4o87i6sdot9e9ohpdg0liil8