Nəriman Həsənzadə
Vikipediya, açıq ensiklopediya - ویکیپدیا ، آچیق انسایکلوپدیا
Elə dayanırsan , elə baxırsan ,
Elə bil qarşında quru bir daşam .
İpək saçlarını bir vaxt oxşayan
Elə bil hardasa mən olmamışam .
Səni dostlarımla , tanışlarımla ,
Mən tanış edərdim nə vaxtsa bir-bir .
İndi özgələri yad ehtiramla ,
Deyirlər tanış ol ....
Nə qəribədir ?!
Yuxuda görərdin nə vaxtsa hər dəm ,
Yolumu gözlərdin yollardan uzaq .
Mən sənin yuxundan çıxıb gəlmişəm ,
Bu da bir yuxudur , gəl tanış olaq .
Qoluna girərdim ... bu , yadındadır ,
gedərdik ... yolumuz , arzumuz şərik .
Qolum qollarının lap yanındadır ,
toxunsa biz indi üzr istəyirik .
Hayanda oldumsa səhər , ya axşam ,
Aradın sən məni , gördün sən məni .
İndi gözlərinin qabağındayam ,
Hayanda durum ki ,
Görəsən məni ?
Deyirlər cəhənəmi ,
Cənnəti var aləmin .
Bu - sənsiz və səninlə
Kimi bir şeydir yəqin .
Mən inadcıl gözəl ilə danışıram astadan ,
bir tələbə narazıdır ,mənə baxır arabir .
Mən bilirəm ;
İmtahana hazırlaşır o cavan ,
Mən bu saat imtahandan kəsilirəm ...
O bilmir .
Qapı-qapı , ev-ev gəzir şerlərim ,
çanta-çanta , vib-cib gəzir şerlərim .
Telefonda oxuyurlar özüm üçün ,
qonşum üçün , oğlum üçün , qızım üçün .
Dərdin belə sevildiyi olmamışdı :
məni təbrik eləyirlər
başsağlığı əvəzinə ,
mat qalmışam taleyin bu tövhəsinə .