حج ناتمام

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.

حج ناتمام اشاره دارد به اقدام امام حسین در ناتمام گذاردن مناسک حج و بیرون رفتن از مکه پیش از واقعه کربلا.

امام حسین به خاطر ناامنی مكه برای او و اينكه مطلع شد نيروهای يزيد‏ در صدد قتل او در مكه هستند، تصميم گرفت‏ حج را به عمره مفرده تبديل كند. احرام ‏بست و طواف و سعی و تقصير انجام داد و از احرام بيرون آمد، چون نمی‏توانست‏ حج رابه پايان برد. او می‏ترسيد در مكه او را گرفته، به سوی يزيد ببرند، يا غافلگيرانه ترور كنند. اين از نظر فقهی نيز بی اشكال است. در حديث است كه امام حسين‏ روز ترويه‏ در حالی كه در عمره بود، به سوی عراق بيرون شد: «ان الحسين بن علی‏ خرج يوم‏التروية الی العراق و كان معتمرا».

كار امام حسين‏ هم جنبه حفظ قداست‏ حرم الهی را داشت و هم نمی‏خواست درايام حج و در بيت‌الله الحرام خونش ريخته شود، و هم با بيرون شدن از مكه، در روزی كه‏ همه از هر سو به مكه آمده‏اند و عازم عرفاتند و به اين صورت، خبر خروج اعتراض آميز وی بر ضد حكومت، توسط حاجيانی كه از همه جا آمده‏اند و اينكه او، در مکه هم امنيت و مصونيت ‏ندارد، همه جا پخش می‏شد و اين نوعی مبارزه تبليغاتی بر ضد يزيد بود.

[ویرایش] منبع