سیتار
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
سیتار از سازهای زهی موسیقی هندی است. این ساز هفت سیم اصلی و ۱۱ یا ۱3 سیم تشدید (یا سمپاتیک) دارد و با زخمهای فلزی که هندیان به آن «مضراب» میگویند نواخته میشود. دستانهای روی دسته این ساز فلزی و کمانی شکلاند.
سیتار انواع مختلف دارد و شکل کاسه و شمار سیمها در انواع آن فرق میکند. بطور کلی می توان این ساز را به سه گونه تقسیم کرد: نوع اول فقط دارای 7 سیم اصلی و بدون سیم تشدید کننده است. نوع دوم دارای 7 سیم اصلی و 11 یا 13 سیم تشدید کننده است. نوع سوم دارای مشخصات نوع دوم به اضافه یک کاسه اضافی در بالای دسته ساز است که بیشتر نقش تزئینی دارد تا شدت دهنده صدا.
راوی شانکار و ولایتخان از نوازندگان مشهور این ساز هستند.