ابوحمزه ثمالی
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
ابو حمزه ثمالی که نامش قرین دعای شریف ابو حمزه ثمالی بوده، یکی از ثابت قدمان و از اصحاب خاص امام سجاد میباشد. جمیع بزرگان علما رجال او را مورد اعتماد و ثقه دانستهاند.
- نجاشی نقل میکند که او از اخیار اصحاب و افراد مورد اعتماد و معتمدین آنها در روایت و حدیث میباشد و از امام صادق روایت شدهاست که فرمود: ابو حمزه در زمان خودش مانند سلمان در زمان خودش بود.
- عامه نیز از او روایت میکنند و در سال ۱۵۰هـ.ق وفات کرد و صاحب کتاب تفسیر القرآن بود. و رساله الحقوق امام سجاد نیز از طریق او روایت شدهاست.
- شیخ صدوق نیز گفته است: ابو حمزه، ثابت بن دینار الثمالی، ثقه و عدل بود و چهار نفر از امامان شیعه را ملاقات کرده بود، علی بن الحسین، محمد بن علی، جعفر بن محمد و موسی بن جعفر.
- فضل بن شاذان نیز گفتهاست که از فرد ثقهای شنیده که امام رضا گفته است: ابو حمزه ثمالی در زمان خودش مانند لقمان (سلمان) در زمان خودش بودهاست.
- رجال کشی نیز از ابو بصیر نقل میکند که من وارد به صادق شدم، او گفت: ابو حمزه ثمالی چه میکند؟ گفتم: در حالی او را تر ک کردم که مریض بود. فرمود: هر گاه برگشتی سلام مرا به او برسان. و او را متوجه کن که او در فلان ماه و فلان روز خواهد مرد. ابوبصیر میگوید: عرض کردم: سوگند به خداوند، شما در مورد او انس و محبت داشتید و او شیعه شما بود. گفت: راست میگویی آنچه که نزد ماست، خیر برای اوست. عرض کردم: آیا شیعیان شما با شما هستند؟ فرمود: البته ولی به شرط اینکه از خداوند بترسند و پیامبر خدا را مراقبت داشته و از گناهان بپرهیزند. هر گاه شیعهای چنان کند، با ما در همان درجههای ما خواهد بود. ابو بصیر میگوید: ما همان سال بر گشتیم و چیزی طول نکشید که ابو حمزه وفات نمود.
بر اساس روایتی امام صادق به او گفت: من هر گاه تو را میببینم احساس آرامش میکنم.
ابو حمزه با سجاد انس خاصی داشته و دعای شریف او که طولانیترین دعای سحر ماه مبارک رمضان است، از طریق او روایت شدهاست و به همین علت به نام او نام گذاری شدهاست.