امانوئل کانت

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.

امانوئل کانت.
امانوئل کانت.

فهرست مندرجات

[ویرایش] زندگینامه از کودکی تا بزرگسالی

ايمانوئل کانت 1724 ـ 1804 یکی از بزرگترین فلاسفه غربی امروزه بهه شمار می رود.کونیگسبرگ آلمان در خانواده ای مسیحی متولد شد.خانواده او 9 فرزند داشتند که 4 آنها کانت بود.او در سن هشت سالگی به اسرار پدر به دست کشیشی به مدرسه کونیگسبرگ رفت .او تا دانشگاه در این مرسه سخت و خشک مذهبی درس خواند و این خود پایه ای شد برای فلسفه های او .او بعد از چند سال تدریس خصوصی به دانشگاه رفت و شروع به سخنرانی های متعدد نمود او کتابهایی در این سالها در زمینه ریاضیات و دینامیک نوشت و چاپ کرد.او بعد از به چاپ رساندن کتابهایی در زمینه کیهان به فلسفه روی آورد.سرانجام وی در 12 فوریه 1804 میلادی درگذشت. در مراسم تشییع جنازه او، مردم از شهرهای مختلف آلمان گرد آمدند تا به استادی بزرگ ادای دین نمایند.

[ویرایش] کمی از زندگی شخصی او

کانت در زندگی نظمی استثنایی داشت. او هر کارش را در ساعتی مخصوص به خود انجام می داد و ذره ای از آن تخلف نمی کرد. بین مردم شهرش این جمله رایج بود که: می توانید ساعتتان را با کارهای کانت تنظیم کنید. او هیچ گاه ازدواج نکرد و به مسافرتی هم نرفت.وظایفش به عنوان مدرس دانشگاه ایجاب می کرد که همه بخش های فلسفه را درس دهد و سالهای متمادی توان فکری خود را مصروف تدریس، انتشار کتابهای مختلف و مقالات کرد.

[ویرایش] مهمترین آثار او

نقد عقل محض سال 1781{خودش می گوید: این کتاب محصول دوازده سال تفکر عمیق و جدی است. نقد عقل عملی سال1788 و نقد قوه حکم سال 1790 وی در سال‌های پایانی سدهٔ هجدهم، یکی از آثار پر اهمیت خود را تحت عنوان «مابعدالطبیعهٔ اخلاق» منتشر ساخت. کانت در این اثر، آزادی انسان را حقی فطری و همزاد او و به عنوان حقی بشری به رسمیت می‌شناسد.تا انجا که دین را نیز بر انسان نمیدانست .این فلسفه او انسان گرایی یا اومانیسم نام دارد

[ویرایش] فلسفه آزادی از نظر کانت

آزادی به مفهوم کانتی آن، مادامی که با آزادی هر فرد دیگر، بتواند در چارچوب یک قانون عمومی برقرار باشد، تنها حق اولیه‌ای است که به هر انسانی به دلیل انسان بودنش تعلق دارد. کانت همهٔ دیگر اصل‌های حقوق بشری مانند برابری و استقلال انسان را از همین اصل بنیادین آزادی مشتق می‌کند. کانت در فلسفهٔ سیاسی خود، نه تنها آخرین پیوندهای میان اندیشهٔ سیاسی دوران جدید و دورانهای پیش از آن را بطور قطعی می‌گسلد، بلکه فراتر از آن، مفهوم «حق طبیعی» عصر روشنگری را به گونه‌ای پیگیر رادیکالیزه می‌کند.

[ویرایش] منبع



فیلسوفان اصلی

پیشاسقراطی · سقراط · افلاطون · ارسطو · شکاکان · رواقیون · اپیکور · سیسرون · سنکا · فلوطین · توماس آکویناس · ابن رشد · فارابی · ابن‌سینا · گیوم آکامی · ماکیاولی · بیکن · جوردانو برونو · هابز · دکارت · اسپینوزا · مالبرانش · لایبنیتس · لاک · برکلی · هیوم · روسو · کانت · هگل · شوپنهاور · مارکس · کی‌یر که‌گور · نیچه · هوسرل · برگسون · وایتهد · راسل · مور · هایدگر · کین · ویتگنشتاین · پوپر · سارتر · مرلوپونتی · راولز · سرل