محمدعلی جمالزاده
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
محمدعلی جمالزاده (زاده:۱۲۷۴، درگذشت:۱۷ آبان ۱۳۷۶) نویسنده معاصر ایرانی و از پیشگامان ساده نویسی فارسی بود.
در سال ۱۲۷۴ شمسی در خانوادهای مذهبی در اصفهان بدنیا آمد. وی فرزند سید جمال الدین واعظ اصفهانی بود. در سیزده سالگی برای تحصیل به بیروت رفت. [۱]
او نخستین مجموعهٔ داستانهای کوتاه ایرانی را تحت عنوان یکی بود، یکی نبود در سال ۱۳۰۰ شمسی در برلین منتشر ساخت. به همین خاطر وی را آغاز گر سبک واقع گرایی در نثر معاصر فارسی دانستهاند.
داستانهای وی انتقادی (از وضع زمانه)، ساده، طنز آمیز، و آکنده از ضرب المثلها و اصطلاحات عامیانهاست.
وی در سال ۱۳۶۷ در ژنو درگذشت.
فهرست مندرجات |
[ویرایش] آثار محمد علی جمال زاده
- سر وته یه کرباس
- یکی بود، یکی نبود
- دارالمجانین
- زمین، ارباب، دهقان
- صندوقچه اسرار
- تلخ و شیرین
- فارسی شکر است.
- راه آب نامه
- قصههای کوتاه برای بچههای ریش دار
- قصهٔ ما به سر رسید.
[ویرایش] جستارهای وابسته
[ویرایش] منابع
- کتاب ادبیات فارسی سال دوم متوسطه، چاپ هفتم، ۱۳۸۳، صفحه ۳۰، درس کباب غاز یا رساله در حکمت مطلقهٔ ((از ماست که برماست))
- کتاب ادبیات فارسی (متون نظم ونثر) دورهٔ پیش دانشگاهی، رشتهٔ علوم انسانی، ۲۸۳/۳، چاپ چهارم، سال ۱۳۷۳، صفحهٔ ۶۹، درس سر و ته یه کرباس
[ویرایش] مراجع
- ↑ نامهٔ فرهنگستان،سال سوم شمارهٔ سوم، پاییز ۱۳۷۶