از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
الفبای فارسی |
 |
قاف |
ردیف در الفبای فارسی: |
بیست و چهارم |
شمارهٔ ردیف در الفبای عربی: |
بیست و یکم |
شمارهٔ ردیف در حساب ابجد: |
نوزدهم |
مقدار عددی در حساب جمل: |
۱۰۰ |
صدا: |
صامت |
فارسی بودن: |
فارسی نیست. |
تلفظ یکسان: |
غین |
نمونههایی از کاربرد نادرست: |
قاز، قالیچه، قلندر |
نمونهای از کلمهها: |
تریاق، بق، قاضی، مقابل |
ق حرف بیستوچهارم در الفبای فارسی و حرف بیستویکم در الفبای عربی است. نام این حرف «قاف» است. صدای آن در تلفظ فارسی معیار همانند «غ» است ولی درعربی گونهای «غ» بستهتر تلفظ میشود. در جنوب و شرق ایران و در افغانستان و تاجیکستان بین دو صامت قاف و غین تفاوت وجود دارد.[1] اما در گویش اکثر فارسی زبانان ایرانی هر دو صامت یکسان است. هر کلمهیی که در شکل نوشتاریش این صامت به صورت "ق" نوشته شود فارسی نیست. البته ممکن است بعضی کلمات فارسی که صامت غین در آن شنیده میشود به غلط با قاف نوشته شده باشد. مانند قالیچه و قلندر.[2]
شكل حرف |
جدا |
آغازی |
میانی |
پایانی |
ق |
ق |
ق |
ق |
- ^ ، ایرج کابلی
- ^ ، علیاکبر دهخدا، جلد 38 صفحه 1
- کابلی، ایرج. وزنشناسی و عروض. تهران: انتشارات آگه، ۱۳۷۶.
- دهخدا، علیاکبر. لغت نامه جلد 38. تهرانسال=1339: دانشگاه تهران، دانشکده ادبیات، سازمان لغت نامه،
[ویرایش] جستارهای وابسته
ق (سوره)