محمود دعایی

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.


محمود دعایی مدیرمسئول و سردبیر روزنامه اطلاعات اولین سفیر ایران در عراق پس از انقلاب اسلامی

سیدمحمود دعایی فرزند سیدمحمد در سال 1320 در شهرستان یزد متولد شد و در 4 سالگی به اتفاق مادرش که کرمانی بود در کرمان اقامت گزید.

نامبرده پس از اتمام تحصیلات متوسطه وارد حوزه علمیه کرمان شد و به تحصیل علوم اسلامی اشتغال ورزید. بعد از اتمام سطوح اولیه تحصیلی در کرمان به حوزه علمیه قم عزیمت کرد و بعد از تکمیل سطوح عالیه در سال 1346 به دنبال برخی رویدادهای سیاسی به شدت تحت تقیب رژیم شاه قرار گرفت و مخفیانه به عراق مهاجرت کرد و در آنجا تحصیلات علوم اسلامی را ادامه داد.

حجت الاسلام دعایی قبل از پیروزی انقلاب در خارج و داخل ایران از فعالین سیاسی بوده و در خلال این مدت به اروپا و کشورهای خاورمیانه: سوریه - لبنان - اردن - عربستان - پاکستان و افغانستان سفر کرده و عمده این سفرها در رابطه با فعالیتهای مبارزاتی و سازمانهای اسلامی دانشجویی بوده است. قبل از انقلاب، بعد از عراق بیشترین اقامت را در افغانستان و لبنان داشته است.

حجت الاسلام دعایی در جریان مبارزات سیاسی خارج از کشور مدت 7 سال سخنگوی نهضت روحانیت مبارز در ایران بود و نمایندگی آیت‌الله خمینی را به عنوان رابط بین مسئولین عالیرتبه عراقی با ایشان بعهده داشت و همچنین رابط بین سازمانها و انجمنهای اسلامی و مبارز دانشجوئی و برخی شخصیتهای مبارز خارج از کشور با وی بود.

حجت الاسلام دعایی بعد از انقلاب اوائل سال 1358 به عنوان سفیر جمهوری اسلامی ایران در عراق عازم بغداد شد و بدنبال اعتراض به دخالتهای آشکار مامورین عراقی در امور داخلی ایران بدستور وزارت خارجه در اسفند 58 به ایران بازگشت. مدتی در دفتر رهبر انقلاب اشتغال داشت و سپس بدستور وی در اردیبهشت 1359 به سرپرستی موسسه اطلاعات منصوب شد.

وی قبل از پیروزی انقلاب شدیدا تحت تعقیب رژیم پهلوی بوده و تلاشهای وسیعی جهت استردادش صورت گرفت که در این زمینه موفق نگردیند.

حجت الاسلام دعایی در زمان اقامت در عراق تهیه کننده و اجرا کننده برنامه رادیویی نهضت روحانیت در ایران بود که در مبارزه با رژیم پهلوی پخش میشد. لازم به یادآوریست که پس از انقلاب نامبرده در هر شش دوره قانون گذاری مجلس شورای اسلامی به نمایندگی از مردم تهران انتخاب و راهی مجلس شورای اسلامی شده است.