فهد بن عبدالعزیز
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
ملک فهد بن عبدالعزیز پنجمین پادشاه عربستان سعودی و هشتمین فرزند "عبدالعزیز آل سعود" بنیانگذار عربستان جدید بود.
وی در سال ۱۹۲۳(۱۳۰۲خ) متولد شد و مدتها پیش از آن كه در ژوئن ۱۹۸۲(۱۳۶۱خ) جانشین ملک خالد شود در پشت صحنهٔ سیاسی یک چهرهٔ با نفوذ بود.
فهد كه به قبیلهٔ "سدیر" از قبایل متنفذ عربستان متعلق است، تحصیلات ابتدایی خود را در مدرسه سلطنتی ریاض و سپس در مؤسسه علمی مكه ادامه داد.
انتخاب به عنوان اولین وزير فرهنگ در سال ۱۹۵۳(۱۳۳۲خ) ، تصدی وزارت كشور در سال ۱۹۶۳(۱۳۴۲خ) و ارتقا به عنوان معاون نخستوزیر در سال ۱۹۶۷(۱۳۴۶خ) پستهای اصلی وی قبل از رسیدن به مقام ولیعهدی این كشور در سال ۱۹۷۵(۱۳۵۴خ) بود.
وی در سال ۱۹۷۵(۱۳۵۴خ) و پس از درگذشت ملک فیصل، به عنوان وليعهد ملک خالد و در سال ۱۹۸۲(۱۳۶۱خ) پس از درگذشت ملک خالد پادشاه شد.
وي سمتهایی مانند رئیس شورای عالی نفت و معادن، رئیس سازمان پادشاهی صنعتی جبيل و ينبع، رئیس شورای عالی دانشگاهها، رئیس شورای عالی جوانان، رئیس كميتهٔ عالی سیاستهای آموزشی، رئیس کميتهٔ عالی امور حج، رئیس سازمان پادشاهی پیشرفتهٔ مدينه و رئیس شهرک فناوری ملک عبدالعزیز را بر عهده داشته است.
زمان به سلطنت رسیدن ملک فهد مصادف با اوج رونق نفتی و افزایش دلارهای نفتی بود كه عربستان سعودی را از یک كشور صحرایی فقیر و یک جامعهٔ قبیلهای منزوی به یکی از قدرتهای بزرگ اقتصادی جهان تبدیل كرد.
او در سالهای جنگ ايران و عراق با دلارهای نفتی از صدام حسین حمایت كرد اما هنگام اشغال كویت توسط عراق درسال ۱۹۹۱(۱۳۷۰خ) از ایالات متحده خواست اين امیرنشین کوچک را آزاد كند.
در زمان حكومت ملک فهد روابط آمريكا وعربستان تقویت شد و پس از عملیات طوفان صحرا که پس از حمله عراق به کویت و عربستان از طرف امریکا و متحدانش در منطقه به وقوع پیوست این رابطه در ابعاد نظامی نیز گسترش یافت.
ملک فهد در دههٔ هشتاد طرح شناسایی اسرائیل از سوی اعراب را مطرح کرد و رهبران کشورهای عربی در اجلاس سران در "فاس" مراکش این طرح را تصویب كردند.
وی در سال ۱۹۸۶(۱۳۶۵خ) لقب ملک را حذف و نام "خادم الحرمین الشریفین" را برای خود برگزید.
او در سال ۱۹۹۵(۱۳۷۴خ) دچار یک سکته مغزی شد و از نظر جسمی تحلیل رفت و مجبور به استفاده از صندلی چرخدار گردید و اگرچه پادشاه عربستان بود اما از آن زمان به بعد ادارهٔ امور روزمرهٔ کشور با برادر ناتنی او امیر عبدالله بود. ملک فهد در تاریخ ۱ اوت ۲۰۰۵ (۱۰ مرداد ۱۳۸۴خ) فوت کرد.
پيشبينی میشد پس از ملک فهد، امیر عبدالله بن عبدالعزیز برادر ناتنی وی به پادشاهی برسد و امیر سلطان بن عبدالعزیز وزیر دفاع كنونی به مقام ولیعهدی ارتقاء یابد.
با وجود مخالفتهایی با پادشاهی امیر عبدالله و حتا ولیعهدی امیر سلطان در میان اعضای خانواده سلطنتی عربستان، شاهزاده امیر عبدالله بن عبدالعزیز به عنوان پادشاه این کشور برگزیده شد.
بر اساس قوانین عربستان، تنها فرزندان ذكور عبدالعزیز بن سعود میتوانند به مقام پادشاهی این كشور برسند و پادشاه از ميان مسنترین آنها انتخاب خواهد شد.
[ویرایش] جستارهای وابسته
[ویرایش] منبع
برگرفته از وبگاه خبرگزاری ایرنا (باکمی تغییر)