بقیةالله
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
«بقیّة الله» از القاب محمد پسر حسن امام دوازدهم شیعیان امامیهاست و در زبان تازی یعنی باقیگذاشتهٔ خدا. در مورد وجه استعمال این لقب شیعیان روایت میکنند که مردی از امام ششمشان (جعفر پسر محمد) پرسید که آیا هنگام سلام به مهدی باید وی را امیرالمؤمنین خطاب کرد.
جعفر در پاسخ گفتهاست که احدی جز علی پسر ابوطالب نباید به این نام خوانده شود و هرکس بعد یا قبل از وی کس دیگری را به این نام خواندهاست کافر بودهاست. سپس در جواب پرسنده که چگونه باید سلام کرد گفتهاست: «بگوئید: «السَّلامُ عَلَیْکَ یا بَقیَّةُ اللهُ»«و سپس آیهٔ ۸۶ سورهٔ هود را خواندهاست که «آنچه خدا برای شما باقی میگذارد (بقیةالله) بهتر است، اگر واقعاً به خدا ایمان دارید» [۱]*
[ویرایش] پانویس
- ↑ بَقِیَّةُ اللهِ خَیْرٌ لَکُمْ إنْ کُنْتُمْ مُّؤْمِنیناین
[ویرایش] منبع
- «نجم الثاقب»، باب دوّم، ص ۶۱