نامه‌های ایرانی

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.

جلد یک کتاب فرانسوی نامه‌های ایرانی، چاپ کلن در سال ۱۷۵۴.
جلد یک کتاب فرانسوی نامه‌های ایرانی، چاپ کلن در سال ۱۷۵۴.

نامه‌های ایرانی یکی از آثار ادبی شارل دو مونتسکیو است و مضمون آن نامه‌هایی فرضی هستند که در اواخر سلطنت لوئی چهاردهم بین سالهای (۱۷۱۱ - ۱۷۲۰ میلادی)، نگارش یافته‌اند. مونتسکیو این نامه‌ها را از زبان دو ایرانی ثروتمند به‌نام‌های «ازبک» و «ریسا» که در مدت مسافرت خود به‌ اروپا، برای مدت طولانی در فرانسه اقامت گزیده‌اند، نوشته است.

این رمان که در سال (۱۷۲۱ میلادی) در آمستردام با نام مستعار منتشر شد، دربرگیرنده استنباط این‌ دو ایرانی از اروپا و به‌خصوص فرانسه می‌باشد. نامه‌های ارسالی از ایران، عمومأ از طرف خواجه و زنان حرمسرای ازبک است که حوادث روز مملکت و اتفاقات بدیمن مانند خودکشی سوگلی حرمسرای او،«رکسانه» را به‌اطلاع ارباب می‌رسانند. سبک دلنشین نگارش نامه‌های ایرانی که خواننده را مجذوب می‌نماید، مستور در نحوه طنزآمیز گزارش از آداب و رسوم رایج در پاریس و اروپای غربی است. نامه‌های «ریسا» که از دیدگاه یک شرقی نگارش یافته است، لوئی چهاردهم را جادوگری می پندارد که پول‌های خزانه شاهی را با یک حرکت دست دوبرابر می‌کند و یا پاپ به‌مردم چنین القا کرده است که «سه» برابر با «یک» است (کنایه از اعتقاد به‌تثلیث)و یا این‌که، نان، نان نیست و شراب، شراب نیست (کنایه از گوشت و خون عیسی مسیح). در احوال آرایش پاریسی‌ها می‌گوید: آنها موهای خود را به‌حدی به طرف بالا جمع می‌کنند که صورتشان درست در وسط بدنشان قرار می‌گیرد. لیکن در پشت این طنز هنرمندانه، مونتسکیو آموزگار جدی اخلاق پنهان شده‌است تا دستگاهی را نقد کند که هیئت حاکمهٔ آن با قدرت نامحدود و تجاوزکارانه‌اش حق حیات را از ملت سلب نموده‌است. مونتسکیو با نوشتن نامه‌های ایرانی گامی بلند در راستای جنبش روشنگری اروپا و برای پی‌ریزی طرحی نو براساس آزادی، حقیقت و تفاهم، به‌میدان گذاشت. به‌طنز کشیدن فرانسه و داستان غم‌انگیز حرمسرای ایرانی دو روی یک سکه‌ای است که آزادی‌های فردی و قابلیت‌های عمومی را در غیاب نظم و قاعده و قانون به تصویر کشیده است. بخشی از این نامه‌ها به‌تشریح مذاهب و تشابه آن‌ها به‌یکدیگر یا تضاد موجود در ادیان از دیدگاه ازبک، پرداخته است.

منتسکیو در قسمتی از این کتاب چنین می‌‌گوید که ایرانی نامبرده از سوی یکی از دوستان فرانسویش به یک نفر فرانسوی دیگر معرفی شد. هنگامی که آن شخص گفت: «این آقا ایرانی است» طرف با نهایت شگفتی اظهار داشت: «آقا ایرانی است، شگفتا! چطور ممکن است ایرانی باشد؟» فکر کوچک آن مرد نمی‌توانست بپذیرد که غیر از فرانسویان کسان دیگری هم در گیتی هستند.

[ویرایش] منبع

  • Bibliographisches Institut & F. A. Brockhaus AG, ۲۰۰۵


[ویرایش] پیوند به‌بیرون

ویکی‌گفتآورد
مجموعه‌ای از نقل‌قول‌های
در ویکی‌گفتاورد موجود است.
زبان‌های دیگر