شیبانیان
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
شیبانیان قسمت عمده از قبايل شیبانی كه در ناحیهٔ تیومن سكونت داشتند تحت سركردگى محمد شیبانی به ماوراءالنهر كوچ كردند و امراى تیموری را از بین بردند و دولت ازبکان را تأسيس نمودند. اين دولت كه خانات بخارا و خیوه شاخههایی از آن بودند تا تصرف اين قسمت بتوسط روسها وجود داشتند. ازبكان تحت امر چند سلسله بر ماوراءالنهر تسلط داشتند، و از آن جمله امراى شيبانی است كه در تمام قرن يازدهم هجرى اين خطه را تحت حكومت خود داشتند، ولی خوارزم را خانان اين ناحيه كه نيز اولاد شيبان بودند و خراسان را صفویه از تحت حكومت ايشان بيرون بردند. اسامى افراد اين شعبه از شيبانيان از اين قرار است:
محمد شیبانی جلوس ۹۰۶ ه. ق. / ۱۵۰۰ م.
كوچكونجى جلوس ۹۱۶ ه. ق. / ۱۵۱۰ م.
ابوسعيد جلوس ۹۳۷ ه. ق. / ۱۵۳۰ م.
عبيدالله جلوس ۹۴۰ ه. ق. / ۱۵۳۳ م.
عبدالله اول جلوس ۹۴۶ ه. ق. / ۱۵۳۹ م.
عبداللطيف جلوس ۹۴۷ ه. ق. / ۱۵۴۰ م.
نوروز احمد جلوس ۹۵۹ ه. ق. / ۱۵۵۱ م.
پير محمد اول جلوس ۹۶۳ ه. ق. / ۱۵۵۵ م.
اسكندر جلوس ۹۶۸ ه. ق. / ۱۵۶۰ م.
عبدالله دوم جلوس ۹۹۱ ه. ق. / ۱۵۸۳ م.
عبدالمؤمن جلوس ۱۰۰۶ ه. ق. / ۱۵۹۸ م.
پير محمد دوم جلوس ۱۰۰۷ ه. ق. / ۱۵۹۹ م.
اين سلسله را امراى هشترخان منقرض كردند.
[ویرایش] منابع
طبقات سلاطین اسلام لینپول ترجمهٔ عباس اقبال