ورزش‌های رزمی

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.

ورزشهای رزمی شامل یه سری حرکات است که با روح و جسم سر و کار دارد که شامل دو قسمت نرم و سخت است.

ورزشهای سخت عبارتند از: ورزش‎ هایی که با جسم بیشتر سر و کار دارند مانند: ووشو، نین جوتسو، تکواندو، کاراته و...

ورزش‎ های نرم که با نیروی ذهن(ذن) بیشتر کار می کنند مانند: یوگا، چی کونگ(تای چی) ، فالون دافاو...

هنر هایی که هم با ذهن و هم با جسم کار می کنند: سمبکالاه

ذن: این ورزش‎ ها همه با ذن نسبت دارند، چه ورزش ‎های نرم و چه ورزش ‎های سخت تا کنون صدها کتاب در مورد ذن نوشته شده است ولی تعداد اندک شماری از آنها به اهمیت ذن در هنرهای رزمی اشاره کردند. این در حالی است که هنرهای رزمی در ظریف ‎ ترین شکل خود بیش از رقابت جسمی بین دو حریف، یعنی وسیله‎ای برای تحمیل قدرت اراده فرد بر حریف یا وارد آوردن ضربه فیزیکی بر او است.در واقع ذن برای استاد و اقعی کاراته ،کونگ فو ، آیکیدو ، تای چی و دیگر هنرهای ر زمی راهی برای دستیابی به آرامش روحی و روانی و استراحت مغزی و فکری و عمیق‎ ترین نوع اعتماد به نفس است. عمیق ترین و اساسی ترین هدف هنر های رزمی این است که به مثابه ابزاری برای تعالی روحی و رشد عقلانی شخص به کار رود. نقش ذن در هنرهای رزمی تعریف ساده آن را غیر ممکن میسازد زیرا ذن فاقد هرگونه نظریه است از این رو ذن دانشی است درونی و از درون شخص سرچشمه می گیرد و برای آن هیچ توضیح خاصی داده نشده است. ذن در هنرهای رزمی بر قدرت فکر و ارتقا سطح هوش فرد تاکید ندارد بلکه تاکید آن بر عمل شهودی است و هدف نهایی ذن آزاد سازی فرد از خشم پندارهای باطل و هیجان‎های عاطفی است.

ورزشهای رزمی (سخت): به یک سری حرکات و نشستهای خاصی که در هر ورزش وجود دارد که باعث آمادگی بدن و تقویت نیروی درون که در ورزش‎ های گوناگون به نیروی درون کی و چی و هی می گویند.

این نیرو از نقطه‎ای به نام تان تین سر چشمه می گیرد و در تمام بدن پخش می شود.

[ویرایش] جستارهای مربوطه