لطفالله صافی
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
آیت الله العظمی حاج شیخ لطف الله صافی گلپایگانی از فقیهان شیعه است.
او در سال 1337 هـ.ق، در شهر گلپایگان بدنیا آمد. پدر او آيت اللّه آخوند ملا محمّد جواد صافی، (1287 - 27 رجب سال 1378 هـ.ق) بود. مادر او، فاطمه خانم، دختر آيت اللّه آخوند ملا محمّد علی، بود.
فهرست مندرجات |
[ویرایش] تحصيلات
وی ابتدا در گلپايگان، كتب پايه ادبيات عرب را نزد آخوند ملا ابوالقاسم مشهور به «قطب» آغاز كرد و ادامه مباحث ادبيات، كلام، تفسير، حديث، فقه و اصول را تا پايان سطح در همانجا پی گرفت. در سال 1360 هـ.ق، گلپايگان را ترك كرد و به حوزه علميه قم رفت.
[ویرایش] فعالیت سیاسی
با پيروزی انقلاب 1357 ايران، او در سال 1358 هـ.ش، به عنوان عضو مجلس خبرگان اوّل، انتخاب و در سال 1359 هـ.ش، از سوی خمينی به عضويت شورای نگهبان منصوب شد و هشت سال به عنوان دبير شورای نگهبان کار کرد.
[ویرایش] تألیفات
لطف الله صافی بیش از یکصد اثر و دهها نوشتار به زبانهای فارسی و عربی تألیف کرده است. این مرجع تقلید، در حوزه مباحث امامت و مهدویت] از پژوهشگران پرکار شیعی است.
کتاب "منتخب الاثر فی الامام الثانی عشر" از آثار معروف اوست.
[ویرایش] منابع
- وبگاه الشیعه (برداشت آزاد با ذکر منبع)
- وبگاه آيت الله العظمی صافی