نظام انتخاباتی در ایالات متحده آمریکا
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
یکی از اصول اساسی و مهم نظام سیاسی ایالات متحده آمریکا، نظام نمایندگی است و می توان گفت دراین کشور تقرییاْ بیش از هر کشور دیگری انتخابات برگزار می شود. این انتخابات در سطوح دولت فدرال ، دولت های ایالتی و محلی برپا می شود . به عبارت دیگر تقریباْ بسیاری از مشاغل از ریاست جمهوری تا مدیران مدارس ویا فرودگاهها توسط مردم برای دورهای مشخصی انتخاب می شوند.
بر اساس آمارهای موجود در سراسر ایالات متحده آمریکا، بیش از ۵۰۰ هزار شغل از طریق انتخابات توزیع می شود که ۵۳۷ سمت در سطح فدرال ۸۰۰۰ سمت در سطح دولت های ایالتی و ۴۹۴ هزار سمت نیز در سطح دولت های محلی است.
در سطح دولت فدرال، رئیس جمهور از طریق یک سیستم دو مرحله ای انتخابات از یک سو توسط مردم و از سوی دیگر توسط هیات های انتخابی موسوم به الکترال کالج برای ۴ سال برگزیده می شود.
نمایندگان کنگره نیز مستقلاْ توسط آراء مردم انتخاب می شوند. ملاک انتخاب نمایندگان مجلس نمایندگان جمعیت بخش های انتخاباتی است و به ازاء هر ۵۷۰ هزار نفر یک نماینده به مجلس نمایندگان راه پیدا می کند که تعداد ۴۳۵ نفر را شامل می شود. در حالیکه هر ایالت بدون احتساب بزرگی و کوچکی ، ۲ نماینده در سنا دارد. بدین ترتیب تعداد سناتورها صرفاْ ۱۰۰ نفر است که برای یک دوره ۶ ساله انتخاب می شوند.
تنها قوه ای که اعضاء آن از طریق غیر مستقیم برگزیده می شود، قوه قضائیهٍ و یا قضات دیوان عالی فدرال است. ۹ قاضی بلند پایه دیوان عالی فدرال و همچنین قضات دیگر محاکم قضایی با معرفی رئیس جمهورو تصویب سنا انتخاب می شوند. مدت فعالیت قضات دیوان عالی فدرال مادام العمراست .
در سطح ایالت ها نیز، تقریباْ همین روند تکرار می شود. فرمانداران به عنوان روسای قوای مجریه همانند رئیس جمهور برای ۴ سال برگزیده می شوند و همزمان نیز نمایندگان مجالس قانونگذاری ایالتی انتخاب می گردند .