ازلی

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.

پیروان میرزا یحیی نوری ملقب به صبح ازل

برادر کوچکتر[نیاز به ذکر منبع] حسینعلی نوری ملقب به بهاءالله ( موسس بهائیت ) است . او در سال 1248 در ایران متولد شد . پدرش از متمولین وابسته به دربار قاجار محسوب می شد و در منطقه مازندران دارای ملک و املاک فراوان بود . پس از شروع دعوی باب ( سید علی محمد شیرازی )، برادران نوری به طریقت وی گرویدند و همراه با طاهره و ملا حسین بشرویه در بهدشت اعتقادات خود را علنی ساختند .[نیاز به ذکر منبع] میرزا یحیی از طرف باب به حضرت ثمره و وحید ملقب گردید و بر اساس یادداشتی باب او را به زعامت بابیان پس از خود برگزید .[نیاز به ذکر منبع] این اعتقاد و احترام بابیان به او تا هنگام تبعید آنها به بغداد از طرف حکومت ناصری ادامه داشت . اما در بغداد میرزا حسینعلی برادر بزرگترش که از طرف او وکالت تام در امور داشت ، دعوی من یظهره اللهی کرد و خود را همان موعودی نامید که باب وعده آمادن او را داده بود . البته بر اساس نوشته های باب این موعود باید هزار سال[نیاز به ذکر منبع] بعد از او مبعوث می گردید . به دنبال این ادعا در میان بابیان اختلاف عظیمی روی داد . [نیاز به ذکر منبع]در این وضعیت حکومت عثمانی برای خلاصی از جدال این دو برادر که اکنون از مرز فحاشی گذشته و به قتل و نا امنی رسیده بود[نیاز به ذکر منبع] هر دو را به مکانی دور دست اعزام نمود . حسینعلی نوری را به عکا در فلسطین و میرزا یحیی صبح ازل را به جزیره قبرس . حسینعلی بهاء توانست با پیش گرفتن سیاست مناسب پیروان آئین خود را گسترش دهد و این گروه امروزه به بهائیان معروفند ، اما صبح ازل در قبرس هیچ حرکتی در جهت اشاعه آئین باب انجام نداد و بعد از مرگش عملا ً پیروان او که به ازلی شهرت داشتند مضمحل شدند .[نیاز به ذکر منبع] نامبرده در سال 1330 در شهر فاماگوستا در قبرس درگذشت .