طه حسین

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.

طاها حسین
طاها حسین

طه حسین (۱۴ نوامبر ۱۸۸۹ - ۲۸ اکتبر ۱۹۷۳) نویسنده و سخنور مصری و از پیشگامان جنبش نوگرایی در مصر بود.

فهرست مندرجات

[ویرایش] زندگی

طاها در اثر عفونت چشم در سن سه سالگی نابینا شد. پس از درس گرفتن از یک آموزگار سنتی در جوانی راهی دانشگاه الازهر شد و در آنجا در رشته الهیات و ادبیات عرب به تحصیل پرداخت. او از محدودیت اندیشۀ استادان خود در عذاب بود.

[ویرایش] کار دانشگاهی

زمانی که دانشگاه غیردینی قاهره در سال ۱۹۰۸ تأسیس گشت، طاها با وجود نابینایی و تهیدستی، بزودی جایی برای خود در این دانشگاه باز کرد. او نخستین دانش‌آموخته این دانشگاه بود که به دریافت دکترا (پی.اچ.دی) نائل آمد. او سپس استاد ادبیات عرب و یکی از بنیادگذاران دانشگاه اسکندریه شد. طاها حسین رمان‌ها و رساله‌های بسیاری نوشت ولی در غرب بیشتر بخاطر زندگینامه خودنوشته‌اش به نام روزگار (الایام) شهرت یافته است.

او یکی از هواداران سرسخت انقلاب ۱۹۵۲ مصر بود و بر اهمیت آزاد و دموکراتیک بودن آموزش و تحصیل تاکید بسیار داشت. طاها در ۱۹۵۰ وزیر آموزش و پرورش مصر شد و در پی آن، حکومت جدید آموزش همگانی را برای همگان آزاد و رایگان کرد که این امر هنوز نیز جاری و ساری است.


[ویرایش] آثار

عصر جاهلیت، حافظ شوقی، در حاشیه سیرت نبوی، زندگی ادبی در جزیره العرب، با متنبی، آینده ادب در مصر، یادی از ابوالعلاء، رنگارنگ، فصل‌هایی از ادب و نقد، آن روزها، ادیب، عشق از دست رفته، رؤیاهای شهرزاد، درخت تیره روزی، دعاء الکاروان، پیشوایان اندیشه و در زندان ابولعلاء معری.

[ویرایش] منبع

ویکی‌پدیای انگلیسی.

زبان‌های دیگر