روزه
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
روزه به معنی خودداری از خوردن خوراک و نوشیدن مایعات برای دوره مشخصی است. روزه بخشی از کردارهای دینی در گروهی از دینها است از جمله اسلام، مسیحیت، بوداگرایی و دین بهائی.
فهرست مندرجات |
[ویرایش] اسلام
در اسلام روزه در ماه رمضان بر مسلمانان واجب شدهاست و حکم آن در آیات ۱۸۲ تا ۱۸۷ سوره بقره آمدهاست. روزه در اسلام یکی از فروع عبادی بشمار میآید. رمضان ماه نهم هجری قمری است.
[ویرایش] آئین بهائی
-
- نوشتار اصلی را بخوانید: روزه بهائی
در تقویم بهائی هر سال شامل ۱۹ ماه ۱۹ روزه است (بعلاوه ۴ یا ۵ روز در سال های کبیسه، که به نام ایام هاء نامگذاری شده است). آخرین ماه از این سال، شهرالعلاء است که بهائیان در این ماه از طلوع تا غروب خورشید از خوردن و آشامیدن پرهیز کرده و روزه میگیرند. در دیانت بهائی روزه مبارزه با هوای نفس است. کشیدن سیگار و کلا استعمال دخانیات نیز در حین روزه حرام است.
[ویرایش] یهودیت
[ویرایش] مسیحیت
[ویرایش] پاورقی
[ویرایش] منابع
- احکام دیانت بهائی صفحه ۷
- کتاب اقدس بندهای ۱۰ الی ۱۷
- رساله سوال و جواب