ماندارين
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
این مقاله در مورد کلیه گویشهای شمال چین است. برای زبان استاندارد و رسمی چین (Putonghua/Guoyu), ماندارین استاندارد را ببینید.
نام | ماندارین |
نام محلی | 北方話 Běifānghuà |
کشورها | چین (جمهوری خلق چین و جمهوری چین), سنگاپور, اندونزی, مالزی, و سایر جوامع چینی زبان سراسر دنیا |
منطقه | بیشتر مناطق شمال و جنوب غربی چین; در سایر نقاط چین بطور وسیعی فهمیده میشود |
صحبت کنندگان | 867.2 million |
رتبه در دنیا | 1 |
خانواده زبانی | زبانهای چینی |
آژانس | در جمهوری خلق چین: سازمان دولتی زبانها در سنگاور: تبلیغ برای یادگیری زبان ماندارین |
کدها | iso1=zh iso2b=chi iso2t=zho iso3=cmn |
ماندارین (Beifanghua یا Guanhua) یک گروه از زبانهای چینی مرتبط با هم است که در قسمتهای شمالی و جنوب غربی چین صحبت می شوند. از نام ماندارین علاوه بر اشاره به مجموعه این زبانها ، برای نامیدن زبانی مشخص به نام ماندارین استاندارد نیز استفاده می شود. این زبان بیش از هر زبانی برروی کره زمین صحبت می شود.
در زبان انگلیسی ، کلمه ماندارین به دو مفهوم اشاره میکند:
- به ماندارین استاندارد (Putonghua/Guoyu), که بر پایه لهجه پکنی (لهجه ای که در پکن صحبت می شود) بنا شده است. ماندارین استاندارد بعنوان زبان رسمی جمهوری خلق چینو زبان رسمی جمهوری چین (تایوان) و یکی از زبانهای رسمی سنگاپور مورد استفاده قرار می گیرد. این زبان یکی از ۶ زبان رسمی سازمان ملل می باشد.
- به تمام گویش هایی که در شمال و جنوب غربی چین صحبت می شوند و همگی از نظر زبانشناسی ماندارین نامیده می شوند.
در زندگی روزمره ، از کلمه ماندارین برای اشاره به زبان ماندارین استاندارد استفاده می شود. ولی گروه زبانهای ماندارین شامل گروهی از زبانها می شود که گاها مشابهت زیادی با هم ندارند و کمتر توسط صحبت کنندگان دیگر قابل فهم می باشند. این دسته بندی بر اساس معیارهای زبانشناسی بوده و خارج از محیط های دانشگاهی کاربرد ندارد.