نقشه (فنی)
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
برای دیگر کاربردهای واژه نقشه به صفحه نقشه (ابهامزدایی) بروید.
نقشه، در مهندسی، نمایش دقیقی از اجزا و قطعات دستگاهها و ساختارها است. البته نقشه ها را می توان به چند دسته تقسیم بندی نمود. بعنوان مثال نقشه های اجرایی (نقشه های مهندسی)، نقشه سازه های صنعتی، نقشه های جغرافیایی و نقشه های ژنتیکی و... . نقشه های جغرافیایی در مقیاسهای کوچک مثل 1:100،000 و یا 1:1000،000 تهیه می شوند. در حالیکه نقشه های اجرایی که از روی آنها سازه های عمرانی پیاده سازی و ساخته می شوند، در مقیاسهای بزرگتری مثل 1:100 (در پروزه های ساختمانی، سد و تونل و پل) و تا 1:500 (نقشه ساخت راه ها) تهیه می شوند. نقشه های جغرافیایی بسته به مقیاسی که نیاز است از روشهای مختلفی چون نقشه برداری زمینی و یا فتوگرامتری (تهیه نقشه از عکس های هوایی یا فضایی)تهیه می شوند. در پروژه های عمرانی ابتدا یک نقشه دقیق از وضعیت منطقه تهیه می شود که به آن نفشه توپوگرافی می گویند. تهیه این نقشه بر عهده یک مهندس نقشه بردار است. سپس بر روی آن طراحی انجام می شود. مثلاً طرح مسیر یا طرح سنتر لاین تونل یا طرح دیواره و تاج سد که هر نقطه این طرح ها بر روی نقشه دارای مختصات است. طراحی بر حسب مورد بر عهده مهندسین با سابقه و خبره می باشد. مرحله بعد پیاده سازی حقایق روی نقشه، بر روی زمین و با مقیاس واقعی است که این مرحله نیز توسط مهندسین نقشه بردار انجام میشود.