نبوت

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.

باور به اینکه خدا برای ابلاغ سخن خود به انسان پیامبرانی را از میان خود آنها برگزیده‌است اصل نَبُوّت نام دارد.

باور به نبوّت در تعالیم تمام ادیان الهی مانند اسلام، دین بهائی، مسیحیت، آئین زرتشت و یهودیت دیده می‌شود. در این ادیان آورندهٔ دین به نام پیامبر یا فرستادهٔ خداوند شناخته می‌شود.

در دین اسلام نبوت یکی از پنج اصل دین است و مسلمانان براین باورند که آخرین پیام‌آور خدا محمد ابن عبدالله‌ است. عدم اعتقاد به خاتمیت پیامبر نا مسلمانی است و نامنطب بر نص قرآن است.


دیانت بهائی بر این باور است که خداوند در هر زمانی بنا بر مقتضیات زمانی و مکانی فردی را به پیامبری بر روی زمین انتخاب می‌نماید. بـهائیان معتقدند که بهاءالله، بنیانگذار دین بهائی جدیدترین فرستاده الهی در سلسله پیامبران پیشین چون ابراهیم، موسی و بودا و زردشت و مسیح و محمّد است.

زرتشتیان سنتی معتقدند زرتشت نیز یک پیامبر بوده‌است. برخی از زرتشتیان جدید این مسئله را رد کرده‌اند و میگویند که او تنها خود را آموزگار خوانده‌است و یک آموزگار و فیلسوف بوده‌است نه یک پیامبر.[نیاز به ذکر منبع]


این نوشتار ناقص است. با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید.
زبان‌های دیگر