گلیم
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
گِلیم پوششی است که از ابریشم، موی بز، گوسفند و یا برخی از دیگر چهارپایان اهلی بافته شده و به شکل سنتی اش، معمولا برای پوشاندن زمین، دیوار و یا رواندازی برای حیوانات باربر استفاده میشود ولی امروزه بصورت یک پوشش مدرن برای خانه های شهری نیز خریداری می شود.

رنگ های استفاده شده در گلیم همگی گیاهی می باشند. گاهی گلیم ها را برای جلوه بیشتر و کهنه شدن |رنگ، با چای و پوست گردو شستشو می دهند.
عنبران اردبیل یکی ازمراکز بافت وتولید گلیم میباشد که به طلای دستباف مشهور است مردم عنبران به زبان تالشی تکلم میکنند
تقریبا در تمام نواحی ایران، مانند فارس، کرمان (سیرجان)، خراسان، کردستان و غیره بافته می شود. گلیم سیرجان کرمان یکی از گرانترین و ریزبافت ترین گلیم های دنیا می باشد.
گلیم در سایز های مختلفی به شکل مستطیل بافته می شود از قبیل: 70x100 cm 100x150 cm که به ذرع و نیم مشهور است و متداول ترین اندازه است. 2x3 m 3x4 m و کناره ها
تفاوت گلیم با فرش در چندین مساله و بصورت عمده در نحوه بافت و اندازه است. گلیم بر خلاف فرش بر روی دار بافته نمی شود و نقشه ندارد. در اصطلاح بصورت حسی بافته می شود و به علت عدم وجود دار در ابعاد بزرگ تر از 3 متر در 4 متر کمتر مشاهده می شود. سایزهای سنتی گلیم بر اساس ابعاد چادرهای عشایری که آنها را می بافته اند شکل گرفته است.
گلیم در کشورهای دیگر نظیر ترکیه، تبت، نپال و ترکمنستان نیز وجود دارد.
طرح های مشهور گلیم: طرح خطی (محرمات یا افشاری) طرح شاملو طرح شیرکی پیچ طرح سفره کردی طرح کف ساده طرح راه راه طرح خشتی (یا قاب قاب)