قائم
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
«قائم» از القاب بارز حضرت مهدی است. « قائم » یعنی « قیام کننده »، نظر به اینکه قیام و نهضت صاحب العصر از نظر شیعیان جهانی است و در تمام تاریخ بشر چنین قیام و حکومتی نبوده، او با این عنوان خوانده می شود.
اینکه پیروان آن حضرت با شنیدن این لفظ و یا با تلفّظ به این کلمه بر می خیرند و می ایستند، این کار یک نوع عمل مستحبّی است و احترام و اظهار پیوند و انتظار آن حضرت است و ضمناً مردم را به یاد نهضت و قیام حضرت مهدی (عج) می اندازد .
این کار در زمان امام صادق نیز در میان شیعیان معمول بود. حتّی نقل شده در خراسان در حضور امام رضا کلمه «قائم» ذکر شد، امام رضا برخاست و دستش را بر سر مبارک نهاد و گفت:
-
- «اللهمَّ عَجِّلْ فَرَجَهُ وَ سَهِّلْ مَخْرَجَهُ
- خداوندا در فرجش شتاب کن، و راه ظهورش را آسان گردان».[1]
همچنین از امام باقر سؤال شد: چرا قائم را «قائم» خواندند؟
او گفت: «زیرا یاد او فراموش می شود و بسیاری از معتقدان به امامت آن حضرت راه ناصحیح می روند». [2]
«ابو حمزه ثمالی» در ضمن روایتی از امام باقر پرسید: یابن رسول الله مگر شما ائمه، همه قائم به حق نیستید؟ گفت: بلی! عرض کرد: پس چرا فقط امام زمان (عج) قائم نامیده شده است؟
امام باقر پاسخ داد: «چون جدّم امام حسین علیه السّلام شهید شد، فرشتگان به درگاه الهی نالیدند و گفتند: پروردگارا! آیا قاتلین بهترین بندگانت، و زاده اشراف برگزیدگانت را به حال خود وا می گذاری؟
خداوند به آنها وحی فرستاد که: «ای فرشتگان من آرام گیرید. به عزّت و جلالم سوگند، از آنها انتقام خواهم گرفت هر چند بعد از گذشت زمانها باشد. آنگاه پروردگار عالم امامان اولاد امام حسین علیه السّلام را به آنها نشان داد و فرشتگان مسرور گشتند. یکی از آنها ایستاده بود و نماز می گذارد.
خداوند فرمود:
-
- «بِذلِکَ الْقائِمُ إنتَقِمُ مِنْهُمْ
- به آن قائم از آنها انتقام می گیرم.» [3]