اورنگزیب
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
اورنگزیب عالمگیر. (متولد: ۳ نوامبر ۱۶۱۸، درگذشت: ۳ مارس ۱۷۰۷)، عنوان و لقب شاهزاده محییالدین محمد٬ ششمین امپراتور گورکانی هند بین سالهای ۱۶۵۸ (میلادی) تا ۱۷۰۷ (میلادی) و سومین پسر شاهجهان امپراتور دهلی بود. مادر ایرانیاش ارجمندبانو نام داشت که ملقب به ممتازمحل بود. در اوایل عمر سیرت اهل زهد میورزید اما در رمضان ۱۰۶۸ هنگامی که پدرش بیمار بود بکمک برادر خویش مرادبخش شهر آگره را گرفته پدر را بزندان افکند، پس از آن مرادبخش را فروگرفت و خود بدهلی رانده بسلطنت نشست. چندی پس از تخت نشینی، مرادبخش و برادر دیگری از آن خود را کشت. اورنگزیب در توسعهٔ قلمرو خویش اهتمام کرد. در مذهب سنت تعصب تمام داشت. از هندوان جزیه میگرفت. درباری باشکوه ترتیب داد و بعد از قریب ۵۰ سال سلطنت عاقبت در شهر احمدنگر از توابع دکن درگذشت. بعد از او دومین پسرش محمد معظم با لقب شاه عالم بهادرشاه بسلطنت نشست.
[ویرایش] منبع
- پادشاهنامه، نوشته عبدالحمید لاهوری.