ابوالحسن پیرنیا
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
ابوالحسن پيرنيا، ملقب به معاضدالسلطنه از مشاهیر رجال سیاسی معاصر ایران و وکیل و وزیر دوره قاجار و پهلوی بود.
[ویرایش] زندگی
او در سال ۱۲۴۸ در نائين به دنيا آمد و پس از فرا گرفتن خواندن و نوشتن به تهران آمد و با كمك ميرزا نصرالله خان مشيرالدوله پیرنیا در خدمت وزارت امورخارجه قرار گرفت و پس از مشاغل مختلف به سمت سر كنسول ايران در بادكوبه منصوب گرديد.
در آغاز حركت مشروطه خواهي با مردم همصدا شد. ابتدا خواستار عدالتخانه و سپس مجلس و قانون و دخالت مردم در سرنوشت خود گرديد. به همين سبب و از رهگذر تبليغات و بهره گيري از نفوذ و اقتدار ميرزا نصرالله خان مشيرالدوله به نمايندگي دوره اول مجلس شورای ملی انتخاب شد. وي پس از به توپ بستن مجلس شوراي ملي توسط كلنل لياخوف به دستور محمدعلي شاه قاجار و برقراري استبداد صغير به اروپا رفت و در آنجا به تبليغات عليه محمدعلي شاه قاجار و قانون شكني هاي وي پرداخت.
ميرزا ابوالحسن معاضد السلطنه پس از خلع محمدعلي شاه از سلطنت و پيروزي مشروطه خواهان به ايران برگشت و به عنوان نماينده مردم گيلان به نمايندگي مجلس انتخاب گرديد. اما در ميانه اين دوره از سوي صمصام السلطنه بختياري به كابينه دعوت شد و به عنوان وزير پست و تلگراف معرفي گرديد.
وي پس از از سقوط اين كابينه حاكم يزد شد و چند سالي را با اين سمت در آن سامان گذراند. او در سال ۱۳۰۲ هنگامي كه رضاخان سردارسپه (رضا شاه پهلوی بعدی) به نخست وزيري رسيد، در كابينه وي شركت كرد و مقام وزارت عدليه را پذيرفت. ابوالحسن معاضدالسلطنه در دومين كابينه رضاخان هم همين مقام را حفظ كرد. وي در دوره پنجم بار ديگر به نمايندگي مجلس انتخاب شد و در دوره هشتم هم به عنوان نماينده به مجلس رفت. در سال ۱۳۰۳ به عنوان و الي كرمان و بلوچستان انتخاب شد و يك سال در اين مقام فعاليت كرد. او در دوران سلطنت رضا شاه پهلوی يكبار ديگر در سال ۱۳۱۴ والي كرمان گرديد و پس از دو سال به واليگري ايالت فارس برگزيده شد(۱۳۱۶) و در همین سمت در سال ۱۳۱۸ بر اثر ایست قلبی درگذشت. همین مر موجب شد تا عده اي شايع كنند كه وي را به امر شاه كشته اند. اما واقعيت اين است كه او به سبب سكته قلبي مرده بود. وي با دختر مشيرالسلطنه ازدواج كرده بود و دو پسر و چهار دختر داشت. حسين نواب وزير امور خارجه و شخصيت سياسي دوران محمدرضا پهلوي داماد ابوالحسن پيرنيا بود.
[ویرایش] منبع
1- شرح حال رجال سیاسی و نظامی معاصر ایران ، باقر عاقلی ، ج 1 .
2- شرح حال رجال ایران ، مهدی بامداد.
3- رجال مشروطه ، ابوالحسن علوی.