ازدواج بهائی

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.

آئین بهائی

شخصیت‌های اصلی

بهاءالله
باب · عبدالبهاء
شوقی افندی

نوشته‌ها
کتاب اقدس · کتاب ایقان

کلمات مبارکه مکنونه
رساله سوال و جواب
کتاب بیان · هفت وادی
کتاب عهدی · الواح وصایا

موسسات

نظم اداری
ولی امرالله
بیت‌العدل اعظم
محافل روحانی

تاریخچه

تاریخچه دیانت بهائی
بابیان · شیخ احمد احسائی

شخصیت‌های بارز

مارتا روت · طاهره
بدیع · حروف حی
ایادیان امرالله

بیشتر

نشانه‌ها · احکام
تعالیم · ادبیات
تقویم
فهرست مقالات بهائی

ن·ب·و

در دیانت بهائی، بهائیان نیز هم چون سایر ادیان به امر ازدواج تشویق شده‌اند. اما این ازدواج علاوه بر ارتباط جسمانی باید روحانی نیز باشد. ازدواج در آئین بهائی اتحاد زن و مرد است هدف اصلی پرورش روح و ایجاد هماهنگی و وحدت بین دو شریک زندگی است. [۱]

آموزه‌های بهائی در مورد ازدواج آنرا به «دژی برای سلامتی ونجات ابدی» تعبیر می‌کنند و ازدواج و خانواده را شالوده ساختار اجتماعی قلمداد می‌کنند. بهاء‌الله ازدواج را بسیار می‌ستاید، آنرا فرمان ابدی خداوند می‌داند، طلاق را ناپسند می‌شمرد، بر حفظ عفت و پاکدامنی تاکید می‌نماید و به زن و شوهر توصیه می‌کند که تلاش کنند تا روحیه یکدیگر را تقویت نمایند.[۱]

بهائیان در هنگام ازدواج می‌بایست ویژگی‌های زوج خود را بررسی کرده و قبل از قطعی کردن تصمیم خود با یکدیگر آشنا شوند و ازدواج می‌بایست با هدف برقراری یک رابطه ابدی صورت بگیرد. [۲]

اگر چه والدین نباید در مورد ازدواج فرزندانشان تصمیم بگیرند اما زمانی که دختر وپسر تصمیم به ازدواج گرفتند می‌بایست از والدین خود(حتی اگر بهائی نباشند) اجازه بگیرند. [۳]

ازدواج بعید، یا همان ازدواج دورتر در آموزه‌های آئین بهائی بسیار مورد ستایش قرار گرفته‌است. مراسم ازدواج بهائیان بسیار ساده برگزار می‌شود و تنها بخش اجباری آن خواندن آیه‌ای است که توسط بهاءالله نوشته شده و هم عروس و هم داماد می‌بایست در حضور ۹ شاهد آنرا بخوانند.[۳] [۴]

عبدالبهاء مبیّن آثار دیانت بهائی در مورد ازدواج این چنین می‌گوید:

   
ازدواج بهائی
در میان خلق ازدواج عبارت از ارتباط جسمانی است و این اتحاد و اتفاق موقت است زیرا فرقت جسمانی عاقبت مقرر و محتوم است ولکن ازدواج اهل بهاء باید ارتباط جسمانی و روحانی هر دو باشد، زیرا هر دو سرمست یک جامند و مجذوب یک طلعت بی مثال، زنده به یک روحند و روشن از یک انوار این روابط روحانیه‌است و اتحاد ابدیست.
   
ازدواج بهائی


در دیانت بهائی هیچ مردی حق ندارد در زمان واحد، بیش از یک زن بگیرد و ازدواج موقت(صیغه) نیز در دیانت بهائی حرام می‌باشد. عبدالبهاء بهائیان را سفارش می‌کند که ببین بهائیان هر چه دورتر ازدواج واقع شود، افراد دور به وسیله ازدواج نزدیک می‌شوند و این نیز می‌تواند دیانت بهائی را به رسیدن به صلح عمومی و وحدت عالم انسانی که اساسی ترین هدف این دین می‌باشد یاری برساند و نیز از لحاظ علمی ثابت شده‌است که ازدواج با دور موجب سلامت و زیبائی نسل آینده می‌گرد.

[ویرایش] دوران نامزدی

در دیانت بهائی دوران نامزدی ۹۵ روز اعلام شده‌است. و پس از آن ذکر وصلت مجاز نیست. یعنی از زمان اعلام عمومی امر ازدواج تا زفاف و شب عروسی حداکثر می‌تواند ۹۵ روز طول بکشد. یعنی تا قبل از رسیدن ۹۵ روز زوج و زوجه باید مراسم عروسی گرفته و زفاف حاصل شود.[۵]

[ویرایش] ازدواج بهائیان با محارم

عده‌ای از مسلمانان یا به اعتقاد بهائیان، بهائی‌ستیزان بر این باورند که بهائیان منعی برای ازدواج با محارم ندارند.

اما در هیچ کجا از احکام بهائی چین چیزی ذکر نشده‌است و حتی به اعتقاد بهائیان تحریم ازدواج با محارم در آئین بهائی بسیار قاطعانه‌تر و جدّی‌تر از همه ادیان گذشته‌است. علّت این امر اینست که در آئین بهائی نه تنها ازدواج با محارم حرام شده‌است بلکه ازدواج با زن پدر نیز با تاکید بیشتری نسبت به دیانت اسلام حرام اعلام شده‌است.

در اولین نوشته باب، اولین شخصیت محوری دیانت بهائی، با قاطعیت و صراحت کامل و تاکید بر حکم قرآن ازدواج با محارم صد در صد تحریم می‌گردد:

   
ازدواج بهائی
ان الله قد حلل علی المؤمنین من المؤمنات غیر ذوی قرابتهم الام و البنت و الاخت و العمة و ما قد جعل الله بمثلها و بنات الاخ و بنات الاخت... و ان ذلک حکم فی کتاب الله علی کلمة الفرقان و قد کان الحکم فی ام الکتاب مقضیا.
   
ازدواج بهائی


یعنی ازدواج را خداوند حلال فرموده مگر با افراد محارم یعنی با مادر، دختر، عمه، و نظیر آن ، و دختر برادر، و دختر خواهر... و این حکم کتاب خداست در قران که در این کتاب هم عمل به آن مؤکد شده‌است.[۶]

بهاءالله در این باره در کتاب اقدس چنین حکمی را اضافه می‌کند: ««حرمت علیکم ازواج آبائکم»»[۷][۸]

و ازدواج با زن پدر نیز حرام اعلام می‌شود. از این جهت است که گفته شد در دیانت بهائی ازدواج با محارم تاکید بیشتری دارد، چون در دیانت اسلام با این آیه «لاتنکحوا ما نکح آبائکم من النساء»، برخلاف ازدواج با دیگر محارم که در قرآن حرام اعلام می‌شود، ازدواج با زن پدر نهی می‌شود، ولی در دیانت بهائی برای همه این ازدواج‌ها که با محارم باشد از کلمه «حرمت» استفاده می‌شود.

[ویرایش] پا ورقی

  1. ۱٫۰ ۱٫۱ Local Spiritual Assembly of the Baha'is of Warwick (در تاریخ ۲۰۰۳-۱۰-۱۲). ازدواج در آئین بهائی. Bahá'ís of Warwick. بازدید در تاریخ ۲۰۰۶-۰۶-۱۴.
  2. ازدواج و زندگی خانوادگی بهائیان، گزیده‌هایی از نوشته‌های آئین بهائی. Willmette, IL: Bahá’í Publishing Trust، ۱۹۹۷، ISBN ۰۸۷۷۴۳۲۵۸۹. ‏
  3. ۳٫۰ ۳٫۱ Esslemont, J.E.. بهاءالله و عصر جدید. چاپ ۵th ed.، Wilmette, Illinois, USA: Bahá'í Publishing Trust، ۱۹۸۰، ISBN ۰۸۷۷۴۳۱۶۰۴. ‏
  4. بهاءاللهکتاب اقدس. Wilmette, Illinois, USA: Bahá'í Publishing Trust، ۱۹۹۲، ISBN ۰۸۵۳۹۸۹۹۹۰، ‏۱۰۵. متن کتاب
  5. امر و خلق - جلد ۴: صفحه ۱۷۰
  6. قیو م الاسماء یا تفسیر سوره یوسف
  7. کتاب مستطاب اقدس آیه ۱۰۷
  8. تقریراتی بر کتاب مستطاب اقدس صفحه ۲۴۶


زبان‌های دیگر