ابن رشد
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
محمدبن احمد بن رشد اندلسی (زادهٔ ۱۱۲۶ در کوردوبا،اسپانیا-درگذشتهٔ ۱۰ دسامبر ۱۱۹۸ در مراکش، مراکش) فیلسوف نامدار عربی اندلسی بود. در اکثر زبانهای غربی او را با نام "اورئوس" میشناسند که به نوعی همان تلفظ "ابن رشد" است.
تحصیلاتش در رشتههای حقوق و پزشکی بود و مدتها نیز در شهرهای "سویل" و "قرطبه" به کار قضاوت اشتغال داشت. او به بقای ماده و وجود یک حقیقت ابدی با خدا معتقد بود و متذکر شد که گاهی فلسفه با دین ناسازی تام دارد و از این جهت دیدگاههای دوگانهای اظهار داشته است.[نیاز به ذکر منبع]
گرچه او از مسلمانان سنی و از مذهب مالکی بود،در زمان زندگی مورد زجر و طعن و نفرین علمای اسلامی بود و از طرف کلیسا نیز آثار او را محکوم دانستند.
فلسفهٔ او را در غرب "اوروئسیسم" مینامند که میتواند به "ابن رشدیسم" ترجمه شود. او تلاش داشت فلسفهٔ ارسطویی را با اسلام تطبیق دهد. او بر خلاف اسلام و همانند بوداییگری به ابدیبودن روح معتقد نبود.
"فصلالمقال" کتاب مشهور اوست که با نگاهی متفاوت به قرآن نگاه میکند و از سوی بعضی به عنوان کتابی کفرآمیز اعلام شده است.
[ویرایش] تأثیرات پس از مرگ
- مجسمهای از ابن رشد هنوز در کوردوبا، اسپانیا قرار دارد.
- رافائل، نقاش شهیر ایتالیایی، تصویرش را در یکی از نقاشیهایش آورده است.
- دانته در کتاب معروف خود، "کمدی الهی"، به او اشاره میکند.
- خورخه لوئیس بورخس داستان کوتاهی با نام "جستجوی ابن رشد" نوشته است که در مورد جستجوی او برای کشف معانی تراژدی و کمدی است.
- جیمز جویس در کتاب مشهور خود، اولیس، مختصرا به او اشاره میکند.
- او شخصیت اصلی فیلم "سرنوشت" به کارگردانی یوسف شاهین است.
- سیارکی در آسمان به نام او "۸۳۱۸ ابن رشد" نامگذاری شده است.
[ویرایش] منبع
آی کتاب (برداشت آزاد)
فیلسوفان اسلامی |
---|
فیلسوفان اصلی |
---|
پیشاسقراطی · سقراط · افلاطون · ارسطو · شکاکان · رواقیون · اپیکور · سیسرون · سنکا · فلوطین · توماس آکویناس · ابن رشد · فارابی · ابنسینا · گیوم آکامی · ماکیاولی · بیکن · جوردانو برونو · هابز · دکارت · اسپینوزا · مالبرانش · لایبنیتس · لاک · برکلی · هیوم · روسو · کانت · هگل · شوپنهاور · مارکس · کییر کهگور · نیچه · هوسرل · برگسون · وایتهد · راسل · مور · هایدگر · کین · ویتگنشتاین · پوپر · سارتر · مرلوپونتی · راولز · سرل |