یک میلیون امضا
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
یک میلیون امضا نام طرحی مستقل و اجتماعی است که شماری از فعالان حقوق زناندر داخل ایران از سال ۱۳۸۵ براه انداختهاند. هدف آن جمعآوری حداقل یک میلیون امضا در حمایت از رفع تبعیضهای قانونی علیه زنان است.
فهرست مندرجات |
[ویرایش] پیشینه
گروههایی از فعالان جنبش زنان پس از تجمع ۲۲ خرداد سال ۱۳۸۵ در میدان هفتتیر تهران بر آن شدند که در ادامهی پیگیری اهدافی که در قطعنامه آن تجمع اعلام شده بود در جهت تلاش برای تغییر قوانین ناعادلانه و زنستیز در ایران، حرکتی جمعی و هدفمند (کمپین) را در دستور کار خود قرار دهند. این کمپین در واقع تلاش وسیعی برای «جمعآوری یک میلیون امضاء» بهمنظور درخواست تغییر قوانین تبعیضآمیز در ایران است. زمان این کمپین بلندمدت است یعنی تا جمعآوری یک میلیون امضاء ادامه خواهد داشت و مقید به زمان محدود و مشخصی نیست و تا رسیدن به حد نصاب (جمعآوری یک میلیون امضاء) ادامه خواهد داشت. این حرکت با توجه به میزان زمان و تعداد مشارکتکنندگان در این کمپین ممکن است تا یک سال یا حداکثر دو سال تداوم یابد. حداقل سنی که برای امضاء کنندگان در نظر گرفته شده است ۱۸ سال است.
[ویرایش] اهداف کمپین یک میلیون امضا
در سایت طرح تغییر برای برابری اهداف زیر به عنوان اهداف اصلی این کمپین ذکر شده اند:
1- مشارکت جمعی بخشهای وسیعی از شهروندان برای تغییرات مثبت اجتماعی و رسیدن به هدفی معین و مشروع (رفع تبعیضهای قانونی علیه زنان)
2- آشنایی و گفت و گوی رو در رو با گروههای مختلف زنان و شهروندان در سطح گسترده
3- ایجاد زمینه برای بخشیدن صدا به زنان خاموش (بیصدایان)
4-اعتقاد به رشد آگاهی، ایجاد گفتگو میان شهروندان و آموختن فعالیتهای جمعی و دموکراتیک یعنی اصلاحات از پایین، از درون جامعهی مدنی و نه از بالا. پایهی این عمل جمعی، اعتقاد به ضرورت تقویت حوزه عمومی، اعتقاد به توانمندسازی زنان، باور به اینکه تنها تغییراتی ماندگار و ریشهای هستند که از بطن جامعه میجوشند و نتیجهی آشنایی مستقیم با دردها و لمس مشکلات، به طور مستقیم یا غیرمستقیم توسط تک تک افرادند، و نیز آگاهی از این امر که مشکلات حقوقی، مشکل فردی و خصوصی نیست و شمار زیادی از زنان با آن دست و پنجه نرم میکنند.
5-ـ یکی دیگر از اهداف این کمپین بر این اساس است که تلاشگران این کمپین، در عمل و تماس مستقیم با شهروندان جامعهی خود، متوجه شوند که بدون تحمل سختی، بدون پرداخت هزینه و البته اتحاد و همدلی، هیچ بیعدالتی و تبعیضی قابل تغییر نیست. مسیر اصلی این تغییر نه از مجاری و معادلات قدرت، مردان و زنان قدرتمند و...، بلکه از طریق آگاهی و حساسیت تک تک زنان و شهروندان عادی نسبت به خودشان و درک موقعیت و جایگاهشان در جامعه ذکر شده است.
6- نشان دادن این که خواستهی برحق تغییر قوانین تبعیضآمیز محدود به چهار تا پنج هزار نفر از زنان نیست بلکه این خواسته، خواستهای فراگیر است.
7- یکی از اهداف ذکر شده برای این طرح نشان دادن این است که خواستهی تغییر و اصلاح قوانین، خواستهی طیف خاصی از زنان نیست. این طرح تلاش بر نشان دادن این دارد که انگهایی که اغلب به مدافعان حقوق برابر و زنان فعال برای خاموش کردن آنها زده میشود (از جمله: بیدردی، بالای شهر نشینی، خودنمایی و ...) واقعا صحت ندارد چون این قوانین بر زندگی همهی زنان اعم از باسواد و بیسواد، بالای شهرنشین و پایین شهرنشین، مجرد و متاهل، روستایی و شهری، کم و بیش تاثیر میگذارد.
[ویرایش] عدم مغایرت با قانون و اسلام
بنیان گذاران این طرح تاکید میکنند که این درخواست هیچگونه ضدیتی با مبانی اسلام ندارد زیرا جزو اصول دین بهشمار نمیآیند. تغییر قوانینی که در این کمپین مورد درخواست است محل اختلاف بین مجتهدین و علمای دین است و بسیاری از فقها از جمله آیتالله صانعی یا آیتالله بجنوردی و شمار دیگری از مجتهدین سالهاست که بازنگری در قوانین تبعیضآمیز علیه زنان را مورد تایید قرار دادهاند و تغییر آنها را مغایر با اسلام ندانستهاند.
در همین حال درخواستهای این طرح با تعهدات بینالمللی دولت ایران نیز همخوانی دارد چون ایران به میثاق بینالمللی حقوق مدنی-سیاسی و میثاق بینالمللی حقوق اقتصادی-اجتماعی پیوسته و اولین گام در این کنوانسیونها منع هرگونه تبعیض است، بنابراین تبعیض باید از بین برود چون منطبق با تعهدات بینالمللی دولت ایران است.
[ویرایش] پشتیبانی
حامیان اولیه کمپین ”یک میلیون امضاء برای تغییر قوانین تبعیضآمیز“:
شیرین عبادی - سیمین بهبهانی ـ شهلا لاهیجی ـ بابک احمدی ـ شهلا اعزازی ـ ناصر زرافشان ـ نرگس محمدی ـ منیرو روانیپور ـ فریده غیرت ـ شهلا شرکت ـ اردشیر رستمیـ فرزانه طاهری ـ فریبرز رئیس دانا ـ معصومه حیات غیبی ـ بنفشه حجازی ـ مائده طهماسبی ـ فرهاد آئیش ـ عمران صلاحی ـ مهوش شیخالاسلامی ـ مجید تولایی ـ ناهید توسلی ـ جعفر پناهی - ....
طرح تغییر برای برابری هر روز حامیان جدیدی در میان اقشار و گروههای مختلف جامعه پیدا میکند. یکی از مشخصههای این طرح این است که حامیان آن همه متعلق به یک قشر یا گروه نیستند و در نتیجه این درخواست ها در جریان منفعت یک گروه خاص سیاسی یا اجتماعی نیست. بسیاری از افرادی که با این طرح همکاری دارند افرادی هستند که متعلق به هیچ گروهی نمیباشند. از طرفی افرادی که متعلق به گروهی هستند به گروههای بسیار متفاوتی تعلق دارند از جمله میتوان به فاطمه راکعی، عضو کمیسیون زنان جبهه مشارکت و رئیس فراکسیون زنان در مجلس ششم، فخرالسادات محتشمی پور، نایب رئیس کمیسیون زنان جبهه مشارکت و جمع هم اندیشی فعالان جنبش زنان، گروههای غیر ایرانی فمینیستی در کشورهای همسایه، کشورهای مسلمان، کشورهای آفریقایی، اروپایی و ایرانیهای مقیم کشورهای مختلف اشاره کرد.
[ویرایش] مقالههای مربوط
[ویرایش] منابع
http://www.bbc.co.uk/persian/iran/story/2007/01/070123_shr-campaign-rights.shtml
http://en.we4change.com/spip.php?article30
http://www.we4change.com/spip.php?article12