پهلوی

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.

معانی واژه پهلوی:

  1. پهلوی به معنی منسوب به پهله و در فرس قدیم به شهرها و پایتخت اطلاق میگشت مانند: اسپهان و ری و همدان(الف)، در زبان کُردی هم به شهر "پاله" گویند و به نگهبان شهر "پهله بان" میگفتند(پهلوان) که از مردان قوی هیکل انتخاب میگشتند ، زبان پهلوی هم یعنی زبان شهری که حاکمان و اشراف بدان تکلم میکردند(ب)
  2. پَهلَوی نام دیگر زبان پارسی‌میانه است.
  3. پهلوی می‌تواند دلالت بر خط پهلوی کند.
  4. منظور دودمان پهلوی.
  5. پَهلویِ با تلفظ "و" بمعنی کنارِ است.


[ویرایش] منابع

  • الف): لغتنامه دهخدا چاپ دانشگاه تهران.
  • ب): تاریخ مردوخ جلد اول.