ام‌سلمه

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.


اسلام

اصول دین

توحید
نبوت
معاد

اصول خاص تشیع

امامتعدل

فروع دین

نمازروزهزکات
حججهاد

فروع تشیع

خمس
امر به معروف
نهی از منکر
تولا • تبری

منابع اسلامی

قرآنعقل
سنت(حدیث)

شخصیت‌ها

محمد
علیفاطمه
اهل بیت
خلفای راشدین
امامان شیعه
یاران پیامبر
قاریانمفسران
فقیهانمحدثان
عارفانفیلسوفان
متکلماندانشمندان

مذهب‌ها

تسننتشیعتصوف

مذاهب فقهی

جعفریشافعی
حنفیمالکی
حنبلی • مذاهب دیگر

مذاهب کلامی

امامیهاسماعیلیه
خوارج•مرجئه
اشاعرهمعتزله
مذاهب دیگر

علوم اسلامی

حدیث • تفسیر
فقه • کلام
فلسفه • عرفان

تاریخ اسلام

زندگانی محمد
روزگار خلفای راشدین
تاریخ امامان شیعه
امویانعباسیان
فاطمیان • مملوکان
عثمانیانصفویان
آخرالزمان
عصر ظهور مهدی

جغرافیای اسلام

مکهمدینه
بیت‌المقدس
کوفهنجف
کربلاسامرا
کاظمین • مشهد
بغداددمشق
عربستانیمن
عراقشام
ایرانمصر
اندلسشمال آفریقا
آسیای میانههندوستان

اقتصاد اسلامی

مضاربه • مزارعه
قرض الحسنه
جعاله • سلف خری

هند دختر ابی امیه مخزومی ملقب به ام سلمه یکی از زنان محمد بود. تاریخ‌نویسان در نام پدرش اختلاف دارند: بعضی گفته‌اند سهل بن المغیره بن مخزوم[نیاز به ذکر نمونه]، وبعضی دیگر گفته‌اند: حذیفه.[نیاز به ذکر نمونه] ابن سعد در طبقات خود می‌گوید: نام پدرش سهیل زاد الرکب بن المغیره است. و لقبش به زاد الرکب از آنجاست که درهنگام سفر کسانی که همراه او در سفر بودند از توشهٔ او بهره‌مند می‌شدند وکسی زادی باخود در راه سفر نمی‌برد، به همین سبب: بزاد الرکب ملقب شده بود. مادرش: عاتکه بنت عامر بن ربیعه بن مالک بن جذیمه بن علقمه جذل الطعان بن فراس بن غنم بن مالک بن کنانه.


وی نخست همسر ابو سلمه مخزومی بود. او و همسرش از پیشگامان در اسلام بودند که در مهاجرت به حبشه شرکت داشتند.

ام سلمه از ابوسلمه چهار فرزند به نامهای سلمه، عمر، زینب و درّه داشت. ابوسلمه در جنگ احد زخم مهلکی برداشت و مدتی بعد بر اثر آن درگذشت. ام سلمه بعد از مرگ همسرش و پیش از جنگ احزاب به همسری پیامبر در آمد؛در نظر شیعیان او بعد از خدیجه، برترین و با فضیلت‌ترین همسران پیامبر بوده‌است.[نیاز به ذکر منبع]

وی پس از مرگ پیامبر ارتباط خود را با علی و فاطمه حفظ کرد و در حادثه سقیفه در برابر ابوبکر به دفاع از علی پرداخت و به دلیل دفاع از حق امامت او و حقوق فاطمه در فدک، یک سال از دریافت مستمری محروم گردید.[نیاز به ذکر منبع]

در زمان خلافت علی، عایشه کوشید ام‌سلمه را وادار کند که به گروه مخالفان علی بپیوندد، اما ام‌سلمه از پیوستن به آنها سر باز زد و کوشید عایشه را از دشمنی با علی و رفتن به بصره باز دارد.[نیاز به ذکر منبع]

ام سلمه مهاجرین و انصار را به پشتیبانی از علی تشویق می‌کرد و پسرش، عمر، را به یاری علی فرستاد. او پس از شهادت امام علی مبارزه سرسختانه‌ای را با معاویه و ناصبیان (که علی را در منابر دشنام می‌دادند) آغاز کرد و در نامه‌ای که به معاویه نوشت او را به دلیل این عمل زشت، نکوهش کرد. [نیاز به ذکر منبع]

ام سلمه آنچنان مورد اعتماد اهل بیت بود که حسین به هنگام عزیمت به کربلا، ودایع و امانات مخصوص خود را به وی سپرد.[نیاز به ذکر منبع]

او پس از حادثه کربلا به عزاداری کشتگان اهل بیت پرداخت و سرانجام در سال ۸۴ قمری درگذشت و در قبرستان بقیع به خاک سپرده شد. [نیاز به ذکر منبع]

[ویرایش] منابع

  • الطبقات الکبری
  • الاصابه
  • اسد الغابه
  • معجم الرجال الحدیث
  • اعلام النساء المومنات
  • زوجات النبی صلی الله علیه وآله وسلم نوشته: امیر مهنا الخیامی.
  • هذا الحبیب یا محب نوشته: ابوبکر جابر الجزایری.
  • السیرة النبویه نوشته: ابوالحسن علی الحسینی الندوی.