اهله قمر
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
اَهِلِّه قمر در ستارهشناسی به حالتهای مختلف دیده شدن بخش روشن ماه از زمین گفته میشود. برخی از این حالتها نامی ویژه دارند:
- ماه نو
- تربیع اول
- ماه تمام یا بدر
- تربیع دوم
- ماه تاریک یا محاق
فهرست مندرجات |
[ویرایش] مقارنه
هنگامی که ماه بین زمین و خورشید قرار دارد هیچ بخشی از ماه برای ناظر زمینی روشن نیست. اصطلاحا" به این لحظه مقارنه ماه و خورشید یا ماه نو گفته می شود. در واقع مقارنه لحظه تولد ماه است .شاید به نظر برسد که در هر ماه قمری باید یک خورشید گفتگی داشته باشیم ولی از آنجا که صفحه مدار ماه با صفحه مدار زمین به دور خورشید زاویه می سازد بنابراین در برخی از موارد سایه ماه از بالا یا پایین صفحه مدار زمین می گذرد و خورشید گرفتگی اتفاق نمی افتد. [1] bale
[ویرایش] ماه نو
در حالت ماه نو ، ماه در فاصله میان زمین و خورشید قرار میگیرد و بخشی از آن نورانی میشود که در جهت مخالف زمین است. [2]
[ویرایش] ماه تمام
در حالت بدر ، ماه در یک طرف و خورشید در طرف دیگر زمین است و تمام نیمه رو به زمین آن ، قابل روءیت میشود. [3]