نورالدین کیانوری
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
نورالدین کیانوری از رهبران حزب توده ایران.
نورالدین کیانوری فرزند مهدی، نوهء شیخ فضلالله نوری بود. تحصیلات خود را در ایران و آلمان انجام داد و دکترای مهندسی معماری گرفت.
پس از سقوط رضاشاه به ایران آمد و به حزب توده، که تازه تأسیس شده بود، پیوست. پس از کودتای ۲۸ مرداد در سال 1336 مجبور به ترک ایران شد.
در سال ۱۳۵۷ به دبیرکلی حزب توده ایران رسید و سیاست این حزب در جهت دفاع از انقلاب ایران را به پیش برد. او در نظر داشت با تعمیق جنبه طبقاتی و ضد امپریالیستی انقلاب را تعمیق و نبرد «که بر که» در صدر حاکمیت را به نفع جناح های رادیکال سوق دهد. حمایت گاه بیش از حد و یک سو نگر این جزب از جمهوری اسلامی و آیتالله خمینی ، پر بها دادن به جنبه ضد امریکایی و ناچیز گرفتن تضییق آزادی ها از طرف رژیم به رهبری وی انجام شد.
او در ۱۳۶۲ همراه با بسیاری از رهبران، اعضا و هواداران حزب دستگیر و شکنجه شد و در مصاحبههای تلویزیونی که دستگاههای اطلاعاتی جمهوری اسلامی ترتیب داده بودند شرکت کرد و به «انتقاد از حزب توده» پرداخت. او تا پایان زندگی تحت نظر بود و در سالهای آخر همچنان از حزب و اعتقادات خود دفاع میکرد. در سال 1378 در گذشت.