دیوانه
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
دیوانه در مقابل عاقل به کسی گفته می شود که نمی تواند به درستی از عقل استفاده کند.
از نظر ریشه شناسی واژگان، دیوانه یعنی دیوگونه یا بسان دیو. از آن جایی که در افسانه های ایرانی، دیو نماد نادرستی، زشتی و پلیدی و وارونه کاری است؛ دیوانه هم کسی است که کارهایی خلاف دیگران می کند.