تطوان
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
تِطوان از شهرهای تاریخی کشور مراکش است.
سلطان محمد شيخ وطاسی در سدهٔ ۱۵ به یاری مهاجران اندلسی بنای این شهر را گسترش داد.
عربی زبان رسمی مراکش است و در تطوان هم همینطور است اما عربی رسمی به عنوان زبان گفتار در مراکش کاربرد ندارد بلکه گویش مراکشی عربی (مشهور به درجه) و زبان آمازیغ (بربر) در زندگی روزمره استفاده میشود. اسپانیایی و فرانسه هم هنوز رواج زیادی دارند بهویژه توسط تخبگان و بازرگانان. دین اکثریت مردم تطوان اسلام است اما اقلیتهای یهودی و مسیحی نیز در این شهر زندگی میکنند.
[ویرایش] منبع
ویکیپدیای عربی و انگلیسی.
شهرهای مراکش | ![]() |
---|---|
اگادیر | امزمیز | الجدیده | الحاجب | ایفرن | خمیسات | کازابلانکا | سماره | صخیرات | صویره | عرائش | العیون | قنیطره | ناظور | محمدیه | بولمان | تادله | تازه | خنیفره | رباط | سبته | صفرو | طاطا | طانطان | طرفایه | طنجه | فاس | قصر الکبیر | لیکسوس | ابیالجعد | مراکش | مکناس | ملیلیه | وادی الذهب | وجده | ورزازات | وزان | ولماس | ولیلی | اسفی | داخله | اکلموس | ایت زکان | اجدیر | حسیمه | امزیز | ازرو | بنیملال | برکان | بیر کاندوس | شیشاون | المنزل | الکباب | فکیک | کیصر | افران | خمیسالزمامره | خنفره | قصر الصغیر | میدلت | واد زم | سلا | سدی قاسم | صخیرات | تماره | سوس الاقصى | توریرت | ترودانت | تزنیت | تطوان | تدارالزیان | تینمل | زایو |