بیوه
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
[ویرایش] معنای لغوی
بیوه به انسان مؤنث گفته میشود که از همسر خود طلاق گرفته و دیگر متاهل نیست . به عبارتی ساده تر بیوه به زنی گفته میشود که از شوهر رسمی و شرعی خود طلاق گرفته و همچنان مجرد باقی مانده است که اصطلاحا به آن بیوه زن هم گفته میشود . البته اگر یک دوشیزه ازدواج کرده باشد اما بعد از طلاق همچنان بر بکارت خویش باقی مانده باشد به وی بیوه زن گفته نمیشود .