نماز (اسلام)
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
اصول دین |
اصول خاص تشیع |
فروع دین |
فروع تشیع |
منابع اسلامی |
شخصیتها |
محمد |
مذهبها |
مذاهب فقهی |
مذاهب کلامی |
علوم اسلامی |
تاریخ اسلام |
زندگانی محمد |
جغرافیای اسلام |
مکه • مدینه |
اقتصاد اسلامی |
مضاربه • مزارعه |
نماز یکی از عبادتهای مسلمانان است.
[ویرایش] دیانت اسلام
این عبادت در شبانهروز در پنج نوبت رو به قبلهٔ مسلمانان - کعبه در مکه - بصورت فردی یا گروهی (نماز جماعت) برگزار میشود.
در این عبادت دو سورهٔ از قرآن که یکی از آنها سورهٔ حمد و دیگری معمولاً سورهٔ کوتاهی مثل سورهٔ توحید است و تعدادی ذکر به زبان عربی خوانده میشود. بعضی مسلمانان، از جمله بسیاری از مسلمانان ترکیه، ترجمه نماز را به زبان خودشان، مثلاً ترکی استانبولی میخوانند.
اهل تسنن نماز را در 5 زمان متفاوت می خوانند به این صورت که: نماز صبح که بعد از اذان صبح و قبل از طلوع آفتاب خوانده می شود، نماز ظهر که بعد از اذان ظهر خوانده می شود، نماز عصر که به هنگام عصرخوانده می شود، نماز مغرب که پس از اذان مغرب خوانده می شود و نماز عشاء که بعد از اذان عشاء خوانده می شود. اهل تشیع نيز معتقدند كه اوقات اصلي جهت بجا آوردن نمازهاي يوميه همان اوقات بعداز اذان مربوط به هر نوبت مي باشد(مانند برادران اهل سنت)ليكن چون نمازهاي ظهر وعصر وهمچنين مغرب و عشا داراي وقت مشترك نيز هستند لذاخواندن توام نمازهاي ظهر وعصر و همچنين نمازهاي مغرب وعشابلامانع مي باشد . ليكن بنا به اعتقاد شيعيان نيز مسلما بجاآوردن هريك از نمازهاي يوميه دروقت مختص خود از فضيلت بيشتري برخوردار بوده و دراحاديث ائمه اطهار وبزرگان شيعه نيز به كرات بدان اشاره شده است . نماز در معنای لغوی به معنی دعا است. عدهای از عارفان بر این باورند که تمام موجودات نیز متناسب با وضع خود در حال حمد و تسبیح خداوند هستند و به آیاتی نظیر «عف و درخت سجده میکنند.»[1] استناد میورزند.