حلقه نیبلونگ (اپرا)
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
حلقه نیبلونگ نام چهار اپرا از ریچارد واگنر است. واگنر این اپراها را در ۲۶ سال، از ۱۸۴۸ تا ۱۸۷۴ نوشت. موسیقی و اپرانامه این آثار هردو از واگنر است.
واگنر در این اپراها از افسانهها و اسطورههای ژرمنی و شعرهای آلمانی سدههای میانه برای نوشتن داستان و اپرانامه استفاده کرده است.
چهار اپرای حلقه نیبلونگ عبارتاند از:
- طلای راین
- والکوره
- زیگفرید
- غروب خدایان
ارکستراسیون اپراهای حلقه نیبلونگ بسیار بزرگ است و طول اجرای مجموع آنها بیش از پانزده ساعت است. موسیقی واگنر در این اپراها نیز پیچیده و پر از نوآوریها در عرصههای مختلف آهنگسازی است.
واگنر برای اجرای این اپراها خواستار تالار ویژهای شده بود و با کمک اشراف آلمان و پادشاه باواریا بالاخره چنین تالاری را در شهر بایرویت آلمان بنا کرد و نخستین اجرای کامل دوره اپراهای حلقه نیبلونگ در بایرویت انجام شد.
[ویرایش] ارکستراسیون
واگنر ارکستر بسیار بزرگی را برای اجرای این قطعه در نظر گرفت که مشخص شده بود چه تعداد ساز باید هر بخش را اجرا کنند. در بخش سازهای زهی از 16 ویلن اول، 16 ویلن دوم،12 ویولا، 12 ویولنسل و 12 کنترباس استفاده شده است. سازهای بادی چوبی آن شامل 3 فلوت، 1 پیکولو، 1 کرآنگله، 3 کلارینت، 3 ابوا، 1 کلارینت باس و 3 باسون می شوند. بخش سازهای بادی برنجی این قطعه دربردارنده 8 هورن، 3 ترومپت، 1 ترومپت باس، 3 ترومبون، 1 ترومبون کنتر باس و یک توبا. سازهای کوبه ای نیز شامل دو جفت تیمپانی، یک مثلث، یک جفت سنج، یک درام و یک ناقوس هستند. همچنین 6 چنگ این ارکستر را کامل می کنند.