رومن گری

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.

رومن گری ، (۱۹۸۰ - ۱91۴) نویسنده ، فیلمنامه نویس . خلبان و سیاستمدار


فهرست مندرجات

[ویرایش] کودکی

رومن گری با نام اصلی رومن کاسو (Romain Kacew) در ۸ مه ۱۹۱۴ در شهر ویلینوس در کشور لیتوانی از مادر و پدری هنرپیشه به دنیا آمد. پدرش (که اطلاعات زیادی دربارهٔ وی وجود ندارد) کمی بعد از تولد رومن فوت کرد و او با مادرش نینا کاسو زندگی می‌کرد. وی ۱۴ سال نخستین زندگی را در روسیه و لهستان سپری کرد. مادرش، که فردی بلند پرواز بود، ترتیبی داد تا فرزندش در زمینه‌های گوناگون آموزش ببیند، تا استعداد اصلی‌اش کشف شود. به همین دلیل به او زبان فرانسه را آموخت و بدین ترتیب، رومن در سن دوازده سالگی نخستین شعرش را به زبان فرانسه سرود. در سال ۱۹۲۸، رومن به همراه مادرش به شهر نیس در کشور فرانسه رفتند. رومن خاطرات نخستین سال‌های زندگی در فرانسه را در کتاب وعدهٔ سپیده دم (Le promesse de l'aube ،۱۹۶۰) نوشته ‌است.


[ویرایش] جوانی

در جنگ جهانی دوم وی به عنوان خلبان ابتدا در نیروی هوایی فرانسه (۱۹۴۰-۱۹۳۷) و سپس در نیروی هوایی فرانسه آزاد و نیروی هوایی سلطنتی بریتانیا (۱۹۴۰-۱۹۴۵) در امریکا، روسیه و فلسطین مشغول به خدمت شد. او نگارش نخستین رمانش، تحصیلات اروپایی (Education Europeen،1945) را مادامیکه در ارتش بود شروع کرد. در سال ۱۹۴۵، در فرانسه جایزهٔ منتقدین (Prix des critique) را دریافت کرد. همچنین به دلیل خدماتش در ارتش موفق به اخذ جوایز متعددی از ارتش شد.

پس از جنگ، رومن با مدرک حقوق، که از دانشگاه پاریس گرفته بود، و نیز با دیپلم زبان‌های اسلاو که از دانشگاه ورسای دریافت کرده بود، به عنوان دیپلمات در شهر‌های مختلف کار کرد. همچنین به عنوان سخنگوی هئیت نمایندگان فرانسوی سازمان ملل ابتدا در نیویورک و سپس در لندن به فعالیت پرداخت. پس از اقامت در نیویورک به دلیل خستگی به مدت سه ماه کار را رها کرد و در سال ۱۹۵۶ به نوشتن رمان "ریشه‌های بهشتی" (Les racines du ciel) پرداخت. این داستان نخستین رمان وی بود که برندهٔ جایزهٔ گنکور (Prix des Goncourt) شد.


[ویرایش] ازدواج

طی این سال‌ها وی دو بار ازدواج کرد. نخستین همسرش نویسنده‌ایی انگلیسی به نام لزلی بلانش بود. در سال ۱۹۶۳ از وی جدا شد و با هنرپیشه‌ایی به نام جین سیبرگ (Jean Sebreg) ازدواج کرد و مدت ۷سال با او زندگی کرد. رومن زندگیش با سیبرگ را در کتابی به نام سگ سفید (1970،Chien Blanc) به رشته تحریر درآورده است. حاصل این زندگی مشترک پسری به نام دیه‌گو بود که مدتی را در اسپانیا با مدیره‌ایی زندگی می‌کرد. زندگی پسرش و این خانم الگوی رومن برای نقش‌های مومو و مادموازل رزا در رمان زندگی در پیش رو (La vie devant soi,1975) شد.

رومن در دوران زندگی سیاسی‌اش حدود ۱۲ رمان نوشت. در حقیقت نوشتن برای وی راه گریزی از واقعیت بود. به همین دلیل بسیاری از کار‌هایش را با نام مستعار می‌نوشت. نام‌هایی مانند:‌ Fosco Sinibaldi, Shatan Bogat , Emile Ajar. مادامیکه با نام مستعار امیل آجار به نویسندگی می‌پرداخت، تحت نامی به عنوان رومن گری نیز داستان می‌نوشت.

گَری فرم امری فعلی با معنای "به دنیا آمدن" در زبان روسی است. به همین دلیل رومن مدل امریکایی شدهٔ این فعل رو به عنوان نام مستعار خود انتخاب کرد. البته این انتخاب تا حدودی به دلیل قهرمان رومن، گری کوپر (Gary Cooper) بود. کلمهٔ آجار (تلفظ اصلی: آیار) نیز به لحاظ معنایی نزدیک به کلمهٔ گری است. این واژه در زبان روسی به معنای "ذغال سنگ‌های زنده" است که یک اصطلاح انجیلی و به مفهوم انوار الهی است.

وی دومین جایزهٔ گنکور را با نام امیلی آجر به دلیل نوشتن رمان زندگی در پیش رو" به دست آورد. وی تنها نویسنده‌ایی است که دو مرتبه موفق به اخذ این جایزه شده است. این جایزه تنها یکبار به هر نویسنده ایی تعلق می گیرد. به دلیل اینکه وی این رمان را با نام مستعار نوشته بود برای دومین بار توانست این جایزه را دریافت کند، پسرعمویش پائول پالویچ، به جای وی این جایزه را دریافت کرد.رومن بعدها در کتابی به نام "زندگی و مرگ امیلی آجار" (La vie et mort d'emile Ajar) حقیقت را فاش کرد

وی همچنین فیلمنامه طولانی‌ترین روز و نیز فیلمنامه قتل (Kill) را نوشت و این فیلم را با بازی همسر دوم خود کارگردانی کرد


[ویرایش] مرگ

رومن گری در ۲ دسامبر ۱۹۸۰ بعد از مرگ همسرش در سال ۱۹۷۹ با شلیک گلوله‌ایی به زندگی خود خاتمه داد. وی در یادداشتی که از خود به جای گذاشته اینطور نوشته است "... دلیل این کار مرا باید در زندگینامه‌ام (شب آرام خواهد بود ، (La nuit sera Calm, 1974) بیابید.در این کتاب او گفنه است:به خاطره همسرم نبود دیگر کاری نداشتم.

[ویرایش] آثار

تربیت اروپایی (۱۹۴۵)

ریشه‌های آسمان (۱۹۵۶)

میعاد در سپیده‌دم (۱۹۶۰)

سگ سفید (۱۹۷۰)

خداحافظ گری کوپر

لیدی ال

شبح سرگردان

رنگهای روز

پرنده‌ها می‌روند در پرو می‌میرند

تولیپ

بادبادک‌ها

زندگی در پیش رو

مردی با کبوتر


[ویرایش] منبع

Dictionary of literary Biography volume 83: French novelists since 1960