حزب دموکرات

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.

حزب دموکرات از احزاب سیاسی دوره مشروطهٔ ایران بود که به دست مشروطه‌خواهان تأسیس شد. افکار و عقاید آن برگرفته از افکار سیاسی حزب سوسیال دموکرات قفقاز بود. سید حسن تقی زاده، محمدتقی بهار، حسینقلی خان نواب، سلیمان‌میرزا اسکندری، وحید الملک، و سیدمحمدرضا مساوات روسای حزب دموکرات بودند. مرام حزب دموکرات[نیاز به ذکر منبع]:

  1. انفکاک کامل قوای سیاسی از روحانیون.
  2. ایجاد نظام اجباری.
  3. تقسیم املاک بین رعایا.
  4. قانون منع احتکار و تعلیم اجباری و بانک فلاحتی.
  5. ترجیح مالیات مستقیم بر غیرمستقیم.
  6. مخالفت با مجلس اعیان (مجلس سنا) بود.

حزب دموکرات مورد هجوم علما و گروه انبوهی از رعایا و توده قرار گرفت[نیاز به ذکر منبع] اما موفق شدند در مجلس فراکسیون ۲۸ نفری به وجود آورند.

حزب دموکرات چند روزنامه به نام (ایران نو) در تهران (شفق)، در تبریز (نوبهار) در خراسان منتشر می ساخت و مخالفین خود را به نام محافظه کار، ارتجاعی و آخوند و سرمایه دار و اشراف و اعیان به باد انتقاد می گرفت[نیاز به ذکر منبع].

این نوشتار ناقص است. با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید.