سامی
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
سامی عبارتی است که امروزه عمدتاً برای اطلاق به عربها و اسرائیلیان به کار میرود. زبانهای سامی زنده نیز عربی، عبری و آشوری میباشند. بیشتر مردم سوی غربی خاورمیانه از نژاد سامی بودهاند و زبان ویژه خود را داشتهاند که امروزه بیشترشان یا نابود شده و یا در عربها حل شدهاند و به زبان عربی سخن میگویند که از آن دسته میتوان از آرامیها، کلدانیها، نبطیها نام برد.[1]
از دیدگاه دینهای ابراهیمی و اسطورههای سامی نسل کنونی آدمیان که پس از توفان نوح به جای ماندهاند از پشت سه پسر نوح، سام،حام و یافث میباشند. سامیها کسانی هستند که خود را فرزندان سام پسر نوح میدانند. هر چیز وابسته به آنها مانند زبانهای سامی و آیینهای سامی و... سامی خوانده میشود.
[ویرایش] پانویس
^ منبع این بند:
- MOSCATI, SABATINO, The Semites in ancient history. An inquiry into the settlement of the Beduin and their political establishment. Cardiff: 1959, صص. 16 تا 21.