لجلاج
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
ابوالفرج محمدبن عبدالله که در نزد مردم به لیلاج معروف است، در اواخر قرن چهارم و اوایل قرن پنجم هجری می زیست و آن طور که در کتب تاریخی آمده استاد بازیهای شطرنج، نرد و سه قاپ بوده است. از این رو او را پیر و مرشد قماربازان گفتهاند. برخی نیز او را واضع شطرنج میدانند. پدر او صفة بن داهر از حکمای هند و از ندیمان خلفای بنی عباس بود. او در جوانی به همدان رفت و آنجا به زندان افتاد و با پا در میانی ابوعلی سینا از مرگ نجات یافت ولی دست چپش را قطع کردند. او چند سالی ترک قمار کرد تا این که در یک بازی همه داراییش را باخت و با کمک ابوعلی سینا به شیراز رفت و در گلخن یکی از حمامهای قدیمی ساکن شد.