پیر ترودو

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.

جوزف فیلیپ پیر ایوس الیوت ترودو (زادهٔ ۱۸ اکتبر ۱۹۱۹- درگذشته ۲۸ سپتامبر ۲۰۰۰) پانزدهمین نخست وزیر کانادا بود که از ۲۰ آپریل ۱۹۶۸ تا ۳ ژوئن ۱۹۷۹ و سپس از ۳ مارس ۱۹۸۰ تا ۳۰ ژوئن ۱۹۸۴ در این سمت باقی ماند.

او که نویسنده،‌ استاد دانشگاه و فعال سیاسی بود از همان ابتدای مطرح شدن در دنیای سیاست شخصیتی کاریزماتیک به شمار می‌رفت که فضای سیاسی کانادا را به تسخیر خود در آورده بود. یکی از بیوگرافی‌ های او با این جمله آغاز می‌شود. "او هنوز ما را در تسخیر خود دارد." ستایش‌کنندگان او نیروی فکری ترودو را می‌ستایند. فراست سیاسی او در حفظ اتحاد ملی و اعمال منشور حقوق و آزادی ها نیز ستوده می‌شود. مخالفان او، وی را به علت تکبر و نخوت، سیاست‌های اقتصادی که موجب افزایش بدهی‌های ملی شد و سیاست‌های او در مورد استان‌های غربی متهم می‌کنند. ولی تقریباً همه متفق‌القول هستند که ترودو کانادا را به مرحلهٔ جدیدی از حیات سیاسی راهنمایی کرد.

ترودو در حساس‌ترین دوره‌ها نخست وزیر کانادا بود و معمولاً مرکز جدال‌ها و جنجال‌های بسیاری بود. او به زرق و برق و کارهای عجیب و غریب مشهور بود. در مجلس عوام دمپایی می‌‌پوشید، با شخصیت‌های مشهور رابطهٔ عاشقانه داشت و از الفاظ بد برای توهین به مخالفانش استفاده می‌کرد. او یک بار در ۷ می‌‌۱۹۷۷ پشت سر ملکه‌ الیزابت دوم حرکت معروف باله، پیروئت،‌را انجام داد. به عنوان نخست وزیر او بود که انتقال قانون‌گذاری کانادا را از دست پارلمان بریتانیا به پارلمان کانادا داد و منشور حقوق و آزادی‌ها را تصویب و عملی کرد.