طراحی مدارهای VLSI
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
واژه VLSI مخفف عبارت Very Large Scale Integration (مجتمعسازی در مقیاس بسیار بزرگ) میباشد. طراحی VLSI شاخهای از علم است که به بررسی یکپارچه سازی (مجتمعسازی) مدارات خیلی پیچیده در یک مجموعه تراشه (Chip set) میپردازد.
این شاخه از علم به دو بخش کلی طراحی و پیادهسازی تقسیم شده است که در شاخه پیادهسازی مباحث عملی مربوط به پیادهسازی مدارات یکپارچه در مقیاس بزرگ عنوان میشود. در شاخه طراحی مباحث مربوط به طراحی با توجه به روشهای پیادهسازی عنوان میشوند.
از آنجایی که در صنعت نیمه هادی ها برای به وجود آوردن فطعات الکترونیکی از تزریق ناخالصی استفاده میشود، در VLSI نیز قطعات الکترونیکی را با تزریق کردن ناخالصی بر روی یک Wafer به وجود می آورند. به این تریق که ابتدا روی سطح Wafer را توسط یک ماده لیتوگراف میپوشانند. سپس روی یک ورق شفاف نگاتیوی از جایی که قرار است ترانزیستور ها توسط تزریق ناخالصی به وجود آیند را طراحی میکنند به گونه ای که هیچ نوری از آن جا عبور نکند. سپس از بالای ورق توسط لامپ، نور را به یک ذره بین میتابانند و ذره بین نیز این نور را روی سطح Wafer متمرکز میکند. به این ترتیب نقشه کلی ترانزیستورها در مقیاسهای بسیار کوچک روی Wafer می افتد. جایی که نور به آنجا رسیده است، به دلیل فعل و انفعالات ماده لیتو گراف، از ماده لیتوگراف پاک میشود و بقیه جاها این ماده باقی میماند. سپس توسط پرتاب یونی ناخالصی ها را برروی Wafer به وجود میآورند و با این کار ساده ترانزیستور ها را روی سطح چیپ به وجود می آورند. سپس توسط همین روش مدار سیم کشی شده و کارهای نهایی روی آن صورت میگیرد و پس از قرار دادن یک پوشش نهایی بر روی مدار به مشتری تحویل داده میشود.