وتوی مصوبات کنگره ایالات متحده آمریکا
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
اما شیوه دیگری برای مخالفت با لوایح قانونی کنگره وجود دارد. بر اساس قانون ، رئیس جمهور تنها ۱۰ روز برای تائید و یا مخالفت با مصوبات کنگره وقت دارد و اگر در این مدت اعلام نظر نکند، لایحه به صورت خود کار جنبه قانونی بخود می گیرد. ممکن است این فاصله ۱۰ روزه با آخرین روزهای دوره دو ساله کنگره مصادف شود و عمر کنگره پیش از پایان مهلت ۱۰ روزه به سرآید. درچنین صورتی رئیس جمهور به جای استفاده از ” وتوی قانونی ” Legal Veto از ” وتوی تاخیری ”Pocket Veto استفاده می کند و عملاُ اعلام نظر خود را در خصوص لایحه مزبور به تاخیر می اندازد تا کنگره تعطیل شود. ویژگی عمده وتوی تاخیری این است که کنگره نمی تواند همانند وتوی قانونی با آراء دوسوم خود وتوی رئیس جمهور را باطل اعلام نماید. به همین دلیل در آخرین روزهای حیات کنگره های ، روسای جمهور از وتوی تاخیری بارها استفاده می کنند به این امید که در انتخابات بعدی با کسب موفقیت بهتر در کنگره ، به استفاده از وتوی قانونی برای رد لوایح مزبور مجبور نشوند. بر اساس قوانین کنگره، هر لایحه قانونی که در خلال فعالیت دو ساله کنگره به تصویب نرسد، در دوره بعدی کنگره باید از ابتدا فرایند قانونگذاری را طی نماید. چه بسا با تغییر توازن حزبی در کنگره لایحه مذبور موضوعیت خود را از دست بدهد.