آلبوم پرآهنگ
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
یک آلبوم پرآهنگ (انگلیسی: Long play یا LP)، آلبومی از قطعات موسیقی است که شامل بیش از هفت قطعه موسیقی میشود که جمعاً چیزی بیش از یک ساعت زمان دارند. تاریخچهٔ استفاده از این اصطلاح، به زمانی بر میگردد که موسیقی روی صفحات گرامافون عرضه میشد. این اصطلاح برای صفحات گرامافونی به کار میرفت که تعداد آهنگهای آنها بیشتر از آلبومهای چند آهنگه بود.
امروزه با توجه به عرضهٔ موسیقی روی لوح فشرده، مرز بین یک آلبوم چندآهنگه و یک آلبوم پرآهنگ در واقع مرزی ساختگی است، و با توجه به مسایل تجاری تعیین میشود. (سودی که در قالب فروش آلبومهای پرآهنگ عاید یک هنرمند میشود، بیش از سود آلبوم چندآهنگه است.)
[ویرایش] پیوندهای مرتبط
[ویرایش] منبع
ویکیپدیای انگلیسی، مقالهٔ «Long play»، بیست و دوم ژانویه ۲۰۰۷.