تختهقاپو
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
تَختهقاپو به معنی یکجانشینی اجباری ایلات و عشایر است. در طول تاریخ بسیاری از پادشاهان جهان برای کنترل بهتر مناطق زیر دست خود بسیاری از مردم کوچنشین را اجباراً وادار به زندگی یکجانشینی میکردند و آنها را در روستاهای تازهای اسکان میدادند.