باجلانی

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.

باجلانی‌ها مردمی هستند ایرانی‌تبار که در منطقه غرب ایران و شمال شرقی عراق زندگی می‌کنند. شاخه اصلی باجلانی‌ها در منطقه قصرشیرین، سرپل ذهاب، بن کوره و قوره‌تو در شمال شهرستان خانقین عراق (جایی که رهبران آن ساکن هستند) سکونت دارند. شاخه کوچک‌تری از آنها در شهرستان موصل، بر کرانه چپ رود دجله نشیمن دارند. باجلانی‌ها به همراه سرلی‌ها و شبک‌ها فرقه‌های رمزی راتشکیل می‌دهند که خاستگاه شیعی دارند. زبان باجلانی‌ها متعلق به زیرشاخه زازا-گورانی از شاخه شمال غربی زبان‌های ایرانی است و تاریخدانان و زبانشناسان خاستگاه اولیه آن‌ها را از منطقه دیلمستان و کرانه‌های خزر می‌دانند. امروزه بسیاری از باجلانی‌ها هویت کردی بخود گرفته و بویژه در عراق بخشی از کردها بشمار می‌آیند.

[ویرایش] برگرفته از

بلو، جویس: گورانی و زازا در "راهنمای زبان‌های ایرانی، جلد دوم: زبان‌های ایرانی نو، ویراستهٔ رودیگر اشمیت. دیمه (صفحه): ۶-۵۵۵