از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
قبیلههای پشتون به چهار گروه اصلی سربان، بتان، غرغوشت و کرلان تقسیم میشوند.
در زبان پشتو خِیل به معنی ایل ( و احتمالا همان واژه خیل ) و زَی به معنی «زاده» است.
|
- احمدزی
- اچکزی
- افریدی
- آکاخل
- اکبرزی
- آخونزاده
- الکوزی
- علیزی
- امرخیل
- امینزی
- اوان
- بابورخیل
- بهادرزی
- بنگش
- بارکزای
- بازی
- بهیتانی
|
- بوندچتنا
- چمکنی
- داودزَی
- دولتزَی
- دفتانی
- درپهخیل
- دلازک
- دوستیخیل
- درانی
- ادوخیل
- فیروزخیل
- گندهپور
- گیگیانی
- غلزَی/غلجی
- اوریاخیل
- حکیمزَی
|
- اروکزَی
- ابراهیمخیل
- اسحقزَی
- جبارخیل
- جهانگیری
- گادون/جادون
- کاکَر
- کاکهزَی
- کتوازی
- کریمزَی
- خلیلها
- کوندی
- خروتی
- ختک
- لودی
|
- مهسود
- ملاگوری
- مومند
- منگل
- مروت
- میاخیل
- میرزاخیل
- مشوانی
- محبت
- محمدزَی
- مهمند
- موسیزَی
- موسیخیل
- ناصری
- نایب خیل
|
- نیازی
- نورزَی
- نهانی
- عمرخیل
- ارکزی
- پودی
- پوپلزَی
- پیاروخیل
- سپای
- صافی
- سالارزَی
- شهبازخیل
- شملزی
- سواتی
- شیرزَی
- شلمانی
|
- شینواری
- شیرانی
- شتک
- استانکزَی
- سلیمانخیل
- سوری
- سومیزکیکوی
- تبیوال
- ترهکی
- ترکانی
- تارینها
- عمرزَی
- عثمانخیل
- وردک
- وزیری
|
- ور
- یوسفزَی
- زدران (پشتو: ځدران)
- زازَی (پشتو: ځاځی )
|
ویکیپدیای انگلیسی.