بحث رده:مهندسی عمران

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.




چگونگی ساخت یک جاده شوسه

هنگامی که یک جاده شوسه بر روی زمین ساخته می شود ، زیر سازی یکی از ضروریات به حساب می آید،مگر در صورتی که سطح زیرین خاک به اندازه کافی محکم باشد. راههای کناری(جوی ها) باید آنقدر بزرگ باشد که بتواند تمامی آب ریخته شده روی سطح جاده را با خود حمل کند. اینها باید در عین کم ارتفاعی و پهن بودن ،باریک و عمیق باشند به طوری که برای عبور بسیار سخت و خطرناک نباشند.؟آنها باید 4 تا 5 فوت پهنا و 1 تا 1.5 فوت ، همچنین راههای خروجی تا حدی که بتوانند آبهای ورودی به از جاده را به طور کامل و دائم حمل کنند عمق داشته باشند.در صورتی که زیر خاک مرطوب باشد و یا در میان لجن زارها قرار گرفته باشد باید جاده به گونه ای فندانسیون بندی شود که محکم و استوار باشد.

زیر سازی راه باید دقیقا در یک خط و مسیری قرار گیرد که توسط مهندسین مشخص می شود.همه مواد اسفنجی، گیاهی ، ریشه درختان و...، باید به دقت از سطح جاده جدا شوند. همه فضاهای ایجاد شده باید با مواد مخصوص پر شود و سطح خاک جاده باید خشک باشد و شن و ماسه ها و خاک باید با زمین کوب تا عمق 4 اینچ صاف و صیقلی شود به طوری که شن و ماسه ها کاملا پودر شوند و ماسه های سطح زیری خاک باید به طور نسبی خشک باشد. بعد از انجام اینها سطح جاده باید تراز شود و آماده شن و ماسه ریزی شود.

آمیختگی شن وماسه با خاک رس حال زیر سازی از 6 تا 8 اینچ تمیز، صاف و آماده است. (در صورت زیاد بودن خاک رس موجود روی شن و ماسه ها باید مقدار آنها تا حد نیاز کاهش یابد.) شنها باید به طور کامل بر سطح جاده پهن شوند و ضخامت آنها در حد ضخامت یک یونیفورم باشد.برای نتایج بهتر ، بهتر است سطح جاده هنگام ریختن و پهن کردن شن و ماسه ها خشک باشد. مخصوصا زمانی که قرار است شن و خاک رس ادغام شود. از آنجایی که ترکیب شن و ماسه با خاک تر و چسبناک دشوار است باید سطح جاده خشک باشد.ادغام تا زمانی که کلیه شن و ماسه ها و خاک رس با هم یکی شوند ادامه می یابد. حال مسیر راه باید با ماشین راه سازی شکل داده شود. همچنین اندازه قله ها باید به ازای هر یک فوت عمق جاده ، 0.5 اینچ باشد تا برای عبور و مرور مناسب باشد.از الان تا زمانی که سطح جاده ظاهرا یک دست باشد، باید مراقبت های ویژه ای برای نگه داشتن سطح جاده به صورت صاف و مسطح انجام داد و هر روز یک بار به مدت یک هفته باید سطح مسیر با غلتک صاف شود تا اگر احتمالا سطح جاده به وسیله جای چرخ ها خورده شده است ترمیم شود. البته این کار در ابتدا دشوار به نظر می رسد. در ابتدا بعد از هر بار بارش باران سطح جاده گل آلود و چسبناک خواهد شد، که این یک امر طبیعی تا زمانی که شن ها و خاک به خوبی با هم ادغام شوند خواهد بود. اگر مقداری از خاک رس اضافی باعث چسبناک شدن سطح جاده شود باید شن و ماسه بیشتری به آن افزود و یا آنرا به حال خود رها کرد که به خودی خود این مشکل حل شود.

آب پاشی و هموارسازی تحکیم سطح در یک مرحله به مراتب بهتر (مطلوب تر ) است. به محض اینکه شن و خاک به طور کامل ترکیب شدند باید جاده هموار سازی مجدد شود تا زمانی که شن و خاک به کل یک رسوب همگن در آیند. وقتی به اندازه کافی خشک شدند، سطح جاده باید با یک ماشین راه سازی هموار سازی شود و این کار باید درست قبل از خشک شدن کامل انجام شود تا راه به اندازه کافی سخت و آماده عبور و مرور وسایل نقلیه معمولی شود. غلتک مورد استفاده در این مرحله باید از6 تا 10 تن وزن داشته بادو قدرت آن در حد یک اسب بخار باشد.

نگهداری و تعمیر نگهداری و تعمیر اینگونه جاده ها بسیار ساده و راحت خواهد بود اگر به طور منظم و مرتب انجام شود. جاده باید مسطح ، مصون از هرگونه چاله و تو رفتگی و همچنین خطوط نا هماهنگ عمودی و افقی نگهداری شود. این بسیار مهم است که مسیر آب به خوبی معلوم باشد حتی اگر مقدار آب موجود بسیار کم باشد، برای خوب شکل گیری جاده باید به آنها اهمیت داده شود. به یک جاده خاکی بیشترین صدمه را آب وارد می کند. بعد از هر بار بارندگی و یا حداقل ماهی یکبار بلافاصله بعد از بارندگی بایستی سطح جاده بوسیله وسایل خاص مجددا کوبیده و مسطح شود . وقتی سطح جاده نا صاف و غیر مسطح می شود باید هرچه سریعتر با غلتک ها آنرا کوبید. بعد از آنکه سطح جاده یک دست شد در این لحظه مانند یک جاده نو خواهد بود. در صورتی که سطح شنی جاده بسیار نازک شد باید بلافاصله مواد مورد نیاز جاده مجددا اضافه شوند. در غیر این صورت مواد قدیمی و جدید به خوبی با هم ترکیب نمی شوند و جاده خراب شده و کیفیت خود را از دست می رود. مسیرهای آب کنار جاده باید حداقل در ابتدای بهار و در ابتدای پاییز تمیز شوند. کلیه زباله ها ، لجنها و....باید از آنها خارج شده و به قسمتی که بر روی سطح جاده نیایند رانده شوند و همگی گودال های موجود در مسیر آب باید با شن و سنگ پر شوند. باید فعالیتهای ویژه ای برای باز نگه داشتن مسیرهای آب کنار جاده انجام شود تا این مسیرها بتوانند همه آب موجود بر سطح جاده و اطراف آن را حمل کند. شانه خاکی های بین جاده و مسیر آب باید جمع آوری شود تا آب موجود بر سطح جاده بتواند به راحتی درون جوی های کنار جاده وارد شود.