رضاقلی خان هدایت
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
رضاقلی خان هدایت (۱۲۱۵-۱۲۸۸ق) ادیب و شاعر سده سیزدهم هجری در ایران است.
وی همچنین ناظم مدرسه دارالفنون بود. امیر کبیر نیز برای مذاکره با خان خیوه رضاقلی خان هدایت را به عنوان سفیر راهی خوارزم کرد.
پسر او علیقلیخان هدایت از تهران تا سلطانیه و از آنجا به تبریز سیم تلگراف کشید و به این خاطر به نام مخبرالدوله نامور شده و وزیر تلگراف شد.
صادق هدایت رماننویس برجسته ایران نیز از تبار رضاقلیخان بود.
[ویرایش] اثرها
- مجمعالفصحاء
- هدایتنامه
- تذکره ریاضالعارفین
- فهرسالتواریخ
- فرهنگ انجمنآرا
- تاریخ روضهالصفای ناصری
- نژادنامه
- اصولالفصول
- ((سته ضروریه))شامل شش منظومه با نامهای : ۱ – گلستان ارم یا بکتاش نامه ۲ – بحر الحقایق ۳ – انیس العاشقین ۴ – خرم بهشت ۵- انوار الولایه ۶- هدایت نامه
- مدارج البلاغه در علم بدیع
- مفتاح الکنوز در شرح اشعار خاقانی
- دیوان غزلیات
- دیوان قصاید
[ویرایش] منابع
برخی از اطلاعات برچیده از: نسل پویا، جمعهنامه، ادبستان و دیگر منابع.