پیشینه اینترنت در ایران
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
اینترنت از حدود سالهای ۱۹۹۳ برای استفادههای دانشگاهی وارد ایران شد. امروزه ایران بیش از ۶ میلیون کاربر اینترنت داد. [۱]
[ویرایش] تاریخچهٔ ورود اینترنت به ایران
در سال ۱۳۶۸ پس از افتتاح مرکز تحقیقات فیزیک نظری و ریاضیات، بنا بر درخواست استادهای دانشگاه که در خارج از ایران با پدیدهای به نام ایمیل آشنا شده بودند، فکر برقراری این ارتباط شکل گرفت.
طی تماسهای محمد جواد لاریجانی با عبدالسلام پاکستانی، رئیس ICTP در ایتالیا، آیپیام به مرکز آکادمیک بیتنت اروپا (EARN) معرفی شد. شبکهٔ بیتنت با شبکهٔ اینترنتی که امروز استفاده میشود تفاوتهای بسیار داشت. استفادهٔ اصلی که از آن میشد دریافت و ارسال نامههای الکترونیکی بود. سیاوش شهشهانی، قائم مقام آن زمان آیپیام، در مصاحبهای میگوید: «وقتی عضویت ما را تصویب کردند یک بند جدید هم به تعهدات اعضا اضافه کردند و آن اینکه از شبکه برای تبلیغات مذهبی استفاده نشود!» [۲] یکی دیگر از تعهدات این بود که هیج عضوی نباید جلوی عبور اطلاعات از کشوری به کشور دیگر را بگیرد. محمد جواد لاریجانی فردی بود که تعهدات لازم برای برقراری این اتصال را پذیرفت و توافقنامه را امضا کرد.
مرکز در ابتدا از طریق اتصال Dial-up و با استفاده از خط تلفن به دانشگاهی در اتریش متصل شد. پس از آن اتصالی Leased با دانشگاه وین به صورت استیجاری برقرار شد. این اتصال از سال ۱۹۹۳ به شکل رسمی در آمد.
شبکهٔ بیتنت تنها از طریق سیستمعاملهای IBM و بر روی کامپیوترهای VAX قابل استفاده بود. پس از آگاهی از پروتکل TCP/IP، آیپیام به سمت استفاده از اینترنت گام برداشت و از طریق همان دانشگاه وین به اینترنت نیز متصل شد.
[ویرایش] پانویس
- ↑ کزارش وزارت ارتباطات و فنآوری اطلاعات
- ↑ ماهنامهٔ دنیای کامپیوتر و ارتباطات، ش۴۴، ص ۳۰
[ویرایش] منابع
داستان ورود اینترنت به ایران، گفت و گو با سیاوش شهشهانی، شمارهٔ ۴۴ ماهنامهٔ دنیای کامپیوتر و ارتباطات، خرداد ۱۳۸۵