اشکنازی

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.


گروهی از یهودیان. اصطلاح اشکنازی برگرفته از «اشکناز» است که در عبری به معنی آلمان است.

تصور می‌شود اشکنازی ها در قرون اول یا دوم از خاورمیانه به ایتالیا نقل مکان کرده باشند و سپس به اروپای شرقی مهاجرت کرده و همانجا، به گفته دانشمندان، جمعیت آنها در قرن سیزدهم به شدت رشد کرد. در اروپای مرکزی و شرقی، بسیاری از آنها به زبان یدیشی سخن می‌گویند.

محققان می‌گویند اکنون در حدود هشت میلیون نفر از دودمان اشکنازی در ۶۷ کشور زندگی می‌کنند.