حسین بن روح
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
ابوالقاسم، حسین بن روح نوبختی، سومین نایب خاص (سفیر) امام زمان در دوران غیبت صغری.
فهرست مندرجات |
[ویرایش] حيات
حسین بن ابی بحر را مورّخان و محدّثان گاهی «نوبختی» زمانی «روحی»، گاهی «حسین بن روح بن بنی نوبخت» و بعضاً «قمی» گفته اند.در بعضی از روایات آمده که وی اهل قم بوده است، و گفته اند در گفتگوی فارسی به لهجهٔ اهالی آبه (از حومه قم) سلیس و روان بود.
[ویرایش] وثوق و علم
او از نزدیکان مورد اعتماد محمد بن عثمان (دوّمین نایب خاص) بود و رابط بین او، عثمان بن سعید و شیعیان بود.
فقهاي بزرگ در آن عصر با تمام علم و فقاهت از وي پيروي مي كردند. «علي بن بابويه»، محدث نامدار قم، براي ديدار با حسين بن روح به بغداد رفت، و پاسخ پرسشهايش را از وي دريافت كرد و به قم بازگشت.
نخستين توقيعى كه راجع به حسين بن روح از ناحيه مقدسه صدور يافت، در سال 305 هجري بود. در آن توقيع آمده است:
او كاملاً مورد وثوق و اطمينان ماست و در نزد ما مقام و جايگاهى دارد كه او را مسرور مى گرداند. |
[ویرایش] نيابت
روزی محمّد بن عثمان، بزرگان شیعه را گرد آورد و گفت:
هر گاه برای من حادثه ای پیش آید و مرگم فرا رسد وکالت (و نیابت از امام زمان) با «ابوالقاسم بن روح» خواهد بود. من مأمور شدم که او را به جای خود معرّفی کنم. |
او در دوران حکومت «مقتدر عباسی» به مدت ۵ سال به زندان افتاد و در سال ۳۱۷ آزاد شد.
[ویرایش] وفات
حسین بن روح در ۱۸ شعبان سال ۳۲۶ هجری در گذشت. قبر وی در محله نوبختيه در جانب غربى بغداد در وسط بازار عطاران، در انتهای کوچه ای است که در آنجا بقعه و صحن مختصری بنا کرده اند.
[ویرایش] منبع
- مهدی موعود (ترجمه جلد ۱۳ بحار الانوار)، علی دوانی، صفحه ۶۷۶- ۷۵۶
- سیره پیشوایان، مهدی پیشوایی، صفحه ۶۸۰- ۶۸۱
- آخرین امید، صفحه ۹۹
نواب خاص ( اربعه ) |
عثمان بن سعید | محمد بن عثمان | حسین بن روح | علی بن محمد سمری |