اسماعیل فصیح

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.

اسماعیل فَصیح (اسفند ۱۳۱۳-) در تهران تولد یافت. پس از تحصیلات عالی در آمریکا به ایران برگشت و از سال 1342 درشرکت ملی نفت ایران در مناطق نفت خیز جنوب به کار پرداخت و در سال 1359 با سمت استادیار دانشکده نفت آبادان بازنشسته گردید.

فصیح اکنون در تهران به سر می برد و گهگاه در بخش برنامه های آموزشی زبان تخصصی و گزارش نویسی صنعت نفت خدمت می کند.

[ویرایش] آثار

  • شراب خام (۱۳۴۷)
  • دل کور (۱۳۵۱)
  • داستان جاوید (۱۳۵۹)
  • ثریا در اغما (۱۳۶۳) ترجمه انگلیس در لندن (۱۹۸۵)، ترجمه عربی در قاهره (۱۹۹۷)
  • درد سیاوش (۱۳۶۴)
  • زمستان ۶۲ (۱۳۶۶) ترجمه آلمانی (۱۹۸۸)،
  • شهباز و جغدان (۱۳۶۹)
  • فرار فروهر (۱۳۷۲)
  • باده کهن (۱۳۷۳)
  • اسیر زمان (۱۳۷۳)
  • پناه بر حافظ (۱۳۷۵)
  • کشته عشق (۱۳۷۶)
  • طشت خون (۱۳۷۶)
  • بازگشت به درخونگاه (۱۳۷۷)
  • کمدی تراژدی پارس (۱۳۷۷)
  • لاله برافروخت (۱۳۷۷)
  • نامه‌ای به دنیا (۱۳۷۹)
  • در انتظار (۱۳۷۹)
  • گردابی چنین حایل (۱۳۸۱)

[ویرایش] مجموعه داستان‌ها

  • خاک آشنا (۱۳۴۹)
  • دیدار در هند (۱۳۵۳)
  • عقد و داستان‌های دیگر (۱۳۵۷)
  • برگزیده داستان‌ها (۱۳۶۶)
  • نمادهای مشوش (۱۳۶۹).

[ویرایش] ترجمه‌ها

  • وضعیت آخر
  • بازی‌ها
  • ماندن در وضعیت آخر
  • استادان داستان
  • رستم‌نامه
  • خودشناسی به روش یونگ
  • تحلیل رفتار متقابل در روان‌درمانی
زبان‌های دیگر