وارد بنت
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
آلستر گوردون - ترجمه مازيار فكري ارشاد: وارد بنت، پنجره ساز، كلاه دوز و عاقبت معمار و طراح داخلي همواره به عنوان يكي از شمايل هاي شناخته شده هنر و معماري مدرن آمريكا تحسين مي شود. او توانست عناصر ناسازگار با هم را، با ظرافت تركيب كند: عناصر مدرن با بومي، نرم با سخت، پوشيدگي با زرق و برق. كارنامه حرفه اي بنت طراحي مبلمان داخلي، منسوجات، جواهرات و مجسمه را نيز در بردارد. زماني كه مدرنيسم به پختگي كامل و احساس نياز به تجديدنظر رسيد و طراحان بازگشت به سنت را آغاز كردند بنت جريان تازه اي در ميانه اين موج آفريد. اما درباره وارد بنت يك معما باقي است. او هيچ دست نوشته، مدرك يا سندي از كارهايش باقي نگذاشته است. جان دورسو طراح داخلي كه حرفه اش را با دستياري بنت آغاز كرد درباره او مي گويد:چيزي كه تاكنون كمتر درباره اش صحبت شده، خانه هايي است كه بنت براي مشتريان طراحي مي كرد. نه فقط طراحي داخلي بلكه طراحي تمام خانه حتي نماي آن به عهده او بود و هميشه همه استعدادش را به كار مي گرفت تا سادگي و صراحت را عيان كند. يان ونر ناشر مجله پرتيراژ رولينگ استون و كسي كه در سال ۱۹۹۱ يكي از خانه هاي طراحي شده توسط بنت در سال ۱۹۶۸ را خريد درباره اين خانه كه در آماگان ست _ نيويورك واقع شده مي گويد: تمام عناصر اصلي را مي توانيد از تمام زوايا ببينيد و اين دستاوردي مترقي است.
سال ۹۱ وقتي ونر اين خانه را خريد، بازسازي طراحي داخلي و دكوراسيون خانه را به خود بنت سپرد. خانم ونر كه با سه پسرش ساكن اين خانه شدند مي گويد: بنت پيش از آغاز كار با من مشورت كرد. مي خواستم كمي بازسازي بكنيم، مثلاً يك حمام اضافه كنيم. ولي اين تغييرات كوچك، در نهايت به تحولي اساسي در معماري داخلي آمريكا منجر شد. يك طراح قديمي هفتاد و چهار ساله، پس از بيست سال روي اثر خودش اصلاحاتي انجام مي دهد. وقتي بنت ردپاي خود را در جنبش طراحي مدرن به جا گذاشت، آقا و خانم ونر كودكاني بيش نبودند.آن زمان فرهنگ عمومي مجذوب ايده هاي او شد. دورسو مي گويد در دهه پنجاه بنت در طراحي اتاق ها به سبكي تجريدي و ذن مآبانه روي آورده بود. مثلاً مبلمان و اثاثيه اي كه از دل ديوار يا زمين سر برآورده بودند. در سال ۱۹۶۳ بنت مجموعه اي تحسين برانگيز از اثاث تراشيده شده از سنگ ارائه كرد. بيشتر اين مبلمان در بانك چيس منهتن و شركت كراون _ زلرباخ مورد استفاده قرار گرفت، ولي از ميان آن مجموعه صندلي هاي راحتي بافته شده از خيزرانش كه روي چارچوبي فلزي يا چوبي تاب مي خورند در تمامي خانه هاي مدرن يافت مي شود.
بنت به آهن به عنوان سمبل معماري مدرن، نگاهي آميخته با احترام داشت. در تعدادي ميز فلزي كه او طراحي كرده، روكش چوب گردو، آلومينيوم يا حتي پوست مار همچون قابي آهن را در برگرفته و صفحه روي ميز از جنس شيشه يا سنگ مرمر است. كنار هم گذاري عناصر ارگانيك و خشونت صنعتي بدعتي نو بود كه بنت در طراحي دو خانه در رم براي مارلا، طراح مد و جاني آنيلي، مدير كمپاني فيات به كار برد. مثل ننوهاي بافته شده از حصير زبر. اين دو پروژه حاصل تلاش گروهي بنت، فيليپ جانسون معمار مشهور و يكي از طراحان صنعتي كمپاني فيات به نام پي يرو مانزو بود. بنت هرگز در بند جنبش ها و مدارس جريان ساز نبود. او حتي شيشه هاي عطر و ادكلن براي تيفاتي طراحي كرد ولي هرگز ذهنيت توليد انبوه نداشت. تحصيلات عاليه نداشت ولي هميشه در سفر بود و همين سفر بدل به سرچشمه الهامش شد. بنت استعدادي زودرس بود كه در سن سيزده سالگي از مدرسه اخراج شد و در شانزده سالگي از طرف يك طراح لباس نيويوركي به پاريس رفت تا زيبايي شناسي طراحي مد را بياموزد. سال ۱۹۶۲ و در مصاحبه اي با نيويورك تايمز گفت: همچون اسفنجي تأثيرات و آموزه هاي مد، طراحي، تئاتر و موسيقي را در خود فرو مي برم. از طراحي جواهر در موزه هنر مدرن تا نمايشگاه مجسمه در موزه هنري ويتني، به همه جا سر مي زنم.
از اولين پروژه هاي معماري بنت، مي توان به خانه ساخته شده در ساوتهمپتون _ نيويورك در سال ۱۹۶۴ و براي ماروين شوگرمن تهيه كننده برنامه هاي ورزشي اشاره كرد. در اين اثر، بنت با اشكال هندسي ساخته شده از قطعات عظيم تخته سنگ و بتن بازي كرد كه تقليدي از معمار نوگراي مكزيكي لوئيس باراگون، اما با رنگ هاي براق تر به شمار مي آمد. اتاق هاي خانه شوگرمن به خاطر احتمال بروز سيل و همچنين داشتن چشم اندازي وسيع تر در ارتفاع ساخته شدند. پنجره ها از جنس چوب ساج طراحي شد تا انعكاس نور خورشيد كه بر تراس طبقه همكف مي تابد را باز گرداند.
بنت مجسمه اي شني براي اتاق نشيمن ساخت. براي اسباب و مبلمان بنت از عناصر صنعتي مثل ميزي شبيه ميزهاي غذاخوري بيماران در بيمارستان براي نوشيدني و يك ميز عجيب و غريب براي آشپزخانه كه هم براي صرف غذا و هم براي كاركردن مورد استفاده قرار مي گرفت. صفحه روي اين ميز از عاج به ضخامت زياد و با پنج فوت قطر ساخته شد و با يك بالابر هيدروليك از سطح زمين بلند مي شد و ارتفاع آن قابل تنظيم بود. الن مي گويد: بنت يك كمال گراي واقعي بود. به ياد مي آورم چگونه اصرار داشت نور سقف را طوري طراحي كند كه فقط به ديوارها بتابد و ذره اي از نور روي كف يا سقف نيفتد. متأسفانه سقف خانه به شدت چكه مي كرد. به قول الن: وارد طراح بود نه معمار.
بنت كه سال هاي پاياني عمرش را در يك خانه سالمندان در كي وست _ فلوريدا گذراند، از مسئولين شهر ايست همپتون خواست تا خانه اش را به مركز فرهنگي و هنري تبديل كنند. اما خانه و باغ بيست و شش هكتاري اطراف آن سال گذشته به اندروگي سابين مدير صنايع فلزي سابين و به مبلغ دو ميليون دلار فروخته شد. سابين بعداً پيشنهاد تفكيك اراضي آن را ارائه داد ولي به خاطر بروز بحث و جدل هاي محلي فراوان، پيشنهادش را پس گرفت.
وارد بنت سيزدهم آگوست امسال و در سن هشتاد و پنج سالگي درگذشت. از آنجا كه هيچ سند كتبي از كارهاي بنت در دست نيست ارزيابي دقيق كارنامه شصت و پنج ساله حرفه اي او تقريباً غيرممكن است. اما اين واقعيتي غيرقابل انكار است كه نزديكي بنت با فرآيند خلاقيت، اثري از ماندگاري بر اشياي بي جان و بي معني باقي مي گذاشت. او در هيچ حصاري نمي گنجيد و مي خواست همه چيز را از يك خانه تا يك سفينه فضايي خودش طراحي كند. دورسو مي گويد: وارد همواره خود را در قالب يك تجديد نظركننده نوآور مي ديد.
منبع: نيويورك تايمز