هایکو
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
هایکو کوتاه ترین گونه شعری در جهان است که مبدع آن ژاپنیها هستند.
هایکوها از ۱۷ هجا یعنی از سه واحد پنجتایی، هفتتایی، پنجتایی تشکیل شدهاند.هایکوها علاوه بر ۱۷ هجا باید دارای کیگُ(kigo) یعنی نشانهٔ فصلی باشد.در هایکو یا مستقیماً به فصل اشاره میشود یا به نشانه فصلی.نشانههای فصلی شامل پنج گروه بهاری، تابستانی، پاییزی، زمستانی و نوروزی است.
چند مثال از نشانههای فصلی:
- بهارواژه: شکوفهٔ گیلاس
- تابستانواژه: کرم شبتاب
- پاییزواژه: خرمالو
- زمستانواژه: برف
- نوروزواژه: پایان سال،
هایکوها از نگاهی دیگر کوتاهترین فیلمنامههایی هستند که نوشته میشوند و فقط باید نظارهگر تصویری بود که شاعر با همهٔ احساسش آن را در قالب کلمات ریختهاست و ما را در شهود و حضوری ناب سهیم کردهاست.
[ویرایش] کتب فارسی با موضوع هایکو
- هایکو از آغاز تا امروز/برگردان احمد شاملو/نشر چشمه/1384
- صد هایکوی مشهور/دانیل سی بیوکانن/برگردان ع.پاشایی/1369
- مقدار کمی هایکو در کتاب آوای جهیدن غوک/برگردان زویا پیرزاد/1371
- هایکو در چهار فصل/مهوش شاهق و شهلا سهیل/1373