جمال‌الدین عبدالرزاق اصفهانی

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.

جمال‌الدین محمد بن عبدالرزاق اصفهانی' یا اسپهانی چامه‌سرای سده ششم هجری بود.

وی در اصفهان زاده شد اما به آذربایجان نیز سفر کرد و گویا در نقاشی نیز دست داشت و با خاقانی و انوری و ظهیر فاریابی و رشید وطواط مکاتبه و مشاعره می‌کرد.

از شاعران ممتاز ایران بود که او را بواسطه ابداع معانی خلاق‌المعانی لقب داده‌اند وی سلطان‌های سلجوقی و آل خُجند را مدح میکرد و در اصفهان می‌زیست. درگذشتش را در سال ۵۸۸ ه. ق. نوشته‌اند.