محمد اربابی

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.

محمد اربابی فرزند عبدالرحیم (۱۳۴۸ ـ ۱۴۲۷) یکی از شاعران شیرین طبع و عارف پارسای کوخِردی در بخش کوخرد شهرستان بستک در غرب استان هرمزگان در جنوب ایران بود. نام کامل وی: ( محمد بن عبدالرحیم اربابی ) ، متخلص به «ملای ارباب».

«ملای ارباب» ازآغاز زندگی علاقه خاصی به شعر و شاعری داشت، وزندگی در کویر وصحرا آغاز کرد، و در بهار سرسبز متولد گشت.

فهرست مندرجات

[ویرایش] زندگی

ملای ارباب به سال ۱۳۴۸ هجری قمری در روستای کوچکی بنام لاور علیا لاور شیخ زاده شد. وی در سن پنج سالگی به مکتب خانه ملا عبدالله علی در لاور شیخ رفت و ۶ ماه درآن به تحصیل پرداخت و قرآن مجید را ختم کرد و پس ازآن نزد شیخ محمد ملا کوخردی در مکتب خانه کوخرد کتاب شیخ فرید الدین عطار نیشابوری. و کتاب سعدی و حافظ شیرازی را خواند، وبعدها به لاور بازگشت و زیر دست حاجی شیخ محمد نور مدنی شیخ لاور به خدمت گذاری پرداخت و زیر دست وی پند و وعظ وارشاد را آموخت، ونیز نزد ملا عبدالقادر زنگاردی شاگردی نمود، و زیر دست حاجی ملا احمد ایلودی شاگردی نمود، بعد ازآن نزد حاجی ملا محمد شریف شاکر کوخردی که عالم کوخرد بود شاگردی نمود، و همچنین نزد ملا محمد علی کوخردی شاگردی نمود.

[ویرایش] آغاز شاعری

ایشان در سال ۱۳۶۴ هجری قمری به خدمت سربازی اعزام شدند، مدت خدمت دوسال بود که‌ ۶ ماه آن در جهرم و بقیه آن را در شهرستان لار به‌ پایان رساند. ایشان از دوران سربازی شروع به سرودن شعر نمودند.

[ویرایش] بدرود زندگی

ملای ارباب شاعر شیرین سخن کوخرد در عصر روز چهارشنبه ۲۷ شعبان ۱۴۲۷ هجری قمری برابر با ۲۹ شهریور ۱۳۸۵ خورشیدی ، مطابق با ۲۰ سبتامبر ۲۰۰۶ میلادی در سّن ۷۹ سالگی در کوخرد دار فانی را وداع گفت وبه جوار رحمت حق پیوست. وباحزن واندوه وتشییع دوست داران وهم شهریانش در جوار دوگنبدان معروف کوخرد به خاک سپرده شد.

[ویرایش] کتابها

ملا بعد از خدمت سربازی در کوخرد ماندند و مکتبخانه ای را دایر کردند و به کودکان تعلیم می‌دادند، ملا سه کتاب تألیف کردند بنامهای:

  • مبدأ العلم به صورت غزل و دوبیتی سروده‌است.
  • قصیده در مدح محمد پیامبر اسلام سروده‌است.
  • نعت نامه که شامل ده هزار بیت است.

[ویرایش] نمونهٔ اشعار

نسیم صبح نوروزی

نسیم صبح نـوروزی، شـده مفـتـوح هـربـابـی بـیـا بنشین تـماشـا کـن، اگـر خــواهـی کـه در یابـی
صفیر مرغ شب خوان را، رسد از طرف شبها کـه بـلبـل می‌کنـد نـالان، زبــی صـبـری وبــی تـابـی
چـوکبک از کوه می‌نالید، تیهو از دوه می‌نالید چرا خاموشی ای مسکیـن، بکـن فـریاد بـی خـوابـی
مثال عندلیب هرشب، به بیداری بسر می‌برد خـروشـان هـرسـه بـیـدار، وتـو خــوابـیـده در خـوابـی
بخوان تسبیح وهـم تهلیل، درایـن ایـام امروزه کـه بــی راز ایـن جــهان دیگـر، چنین روزی نمی‌یابـی
نــقـــاب گـــل بــــدریــده، یـا ازوی بــپــریـــده چو لیلی است وچون مجنون، که با معشوق کم یابی
درایـام بـهار وگــل، تـمـاشـاهـا فـراوان اسـت کــه بـلــبـل بـانــواخـــوانــی، ودنــیـا را زغـــرق آبـی
اگـر شوق گلـت بـاشـد، بکن همـراهـی بلبل وگــر شـعــر تـر وشـیـریـن، بـیـا بـشـنـو ز «اربـابــی»


[ویرایش] منبع

  • محمدیان، کوخری، محمد. به یاد کوخرد ج۲. چاپ اول، دبی: سال انتشار ۲۰۰۳ میلادی.
  • محمدیان، کوخری، محمد. (کوخرد سرزمین شاعران) ج۱. چاپ اول، دبی: سال انتشار ۲۰۰۵ میلادی.
  • نگاره‌ها از: سید ابراهیم کوخردی.