برهان پنهانی الهی
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
برهان پنهانی الهی یکی از براهین اثبات عدم وجود خدا است که ناآشکار بودن خدا را دلیلی بر عدم وجود خدا میداند. بر اساس این برهان دو گزاره زیر با یکدیگر در تناقض هستند.
1- خدا (یک موجود علیم، قدیر، اخلاقمدار) وجود دارد. 2- وجود خدا ناآشکار است.
و بر اساس اصل تناقض از آنجا که گزاره 2 درست است، گزاره 1 نادرست است.
برهانهای مشابهی نیز اقامه شده اند که به دلیل شباهتشان به برهان پنهانی الهی معمولاً هردو در یک گروه دسته بندی میشوند. این نسخه از برهان که برهان بی اعتقادی نامیده میشود زیاد بودن تعداد افراد ناباور به وجود هر خدا را دلیلی بر عدم وجود آن خدا میداند.