پیزوالکتریسیته
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
پیزوالکتریسیته عبارتست از تولید الکتریسیته (ایجاد شده توسط پلاریزاسیون) توسط یک ماده بر اثر اعمال تنش. در مورد چنین مادهای گفته میشود که «رفتار پیزوالکتریک» دارد.
فهرست مندرجات |
[ویرایش] پیزوالکتریک معکوس
زمانی که یک میدان الکتریکی به یک کریستال پیزوالکتریک اعمال شود، تحت کرنش قرار میگیرد که اصطلاحا آن را رفتار پیزوالکتریک معکوس مینامند.
[ویرایش] شرایط پیزوالکتریک
شرط ضروری برای پیزوالکتریک بودن یک کریستال، عدم تقارن مرکزی در ساختار کریستالی است.
[ویرایش] مثالهایی از مواد پیزوالکتریک
- ترکیبات سرب-زیرکنات-تیتانات (PZT) با ساختار پروسکایت
- ZnO
- کوارتز