تبرائیان
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
نام تبرائیان را بر گروهی نهادند که پس از بتخت نشستن شاه اسماعیل صفوی و تأسیس دولت صفویه از جانب شاه مأمور گشتند که در کوچهها و رهگذرها، علی پسر ابوطالب و جانشینان او را بستایند و از خلفای قبل از علی تبرا کنند. (تبرائیان جلوی مردم را میگرفتند و میگفتند بگو از دشمنان علی -«سنیها»- تبرا میجوئی و اگر چنین نمیگفتند درجا شکم آنها را پاره میکردند)
اما پس از بتخت نشستن شاه طهماسب اول و خشک شدن خونها و براه افتادن تولائیان و تبرائیان در کوچه و بازارها و انتشار کتب و باز شدن مکتبخانهها در مدت پنجاه سال احوال دگرگون میشود.
[ویرایش] منبع
- سبکشناسی بهار