جهنم
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
همان جای مشهوری است که پر از آتش و موجودات وحشتناک و موذی است و کافران و بد کاران پس از مرگ بدانجا می روند و به سزای اعمال خویش می رسند. [نیاز به ذکر منبع]
فهرست مندرجات |
[ویرایش] جهنم از دیدگاه اسلام
جهنم هفت طبقه دارد و هر چه پایین تر برود، جای افراد بدتر است.
عذاب های دوزخ هم روحی اند هم جسمی. برخی جهنمیان همیشه در آنجا می مانند و برخی دیگر پس از مدتی بخشوده می شوند و به بهشت می روند. [۱]
تنها راه خلاصی از جهنم یا پایان کیفر مقرر است یا شفاعت شفیعان. [۲]
گناهان برخی کسان چنان سنگین است که در آن جاودانه می شوند. [۳]
جهنم جای عمل نیست و بنابر این نمی توان در آنجا با عمل صالح خویش را از عذاب رهانید. [۴]
[ویرایش] جهنم در آئین بهائی
بهائیان معتقدند، زمانی که انسان به موجب تعالیم و احکام الهیه عمل نکند و تنها به امور مادی تعلق داشته و به رضای خداوند نرسیده باشد، روح او بعد از صعود به عالم بالا، در مراتب صفلی قرار میگیرد و در عالم نقص و احتجاب و جهالت باقی میماند. روح او ارتقاء نمییابد لذا موفق به کسب رضای حق نمیشود این عدم رضایت و حس اضطراب و نگرانی از برای انسان جهنم است.
ترقیات انسان در عالم الهی بسته به اعمال و رفتارش در این دنیا دارد لذا مرگ برای فرد گنهکار نه تنها بشارت نیست بلکه بیم و هراس از عدم رضای خداوند و اضطراب و نگرانی است.[۵]
[ویرایش] پیوند به بیرون
[ویرایش] منابع
- ↑ اسفار اربعه, ملا صدرا, جلد ۹, صفحه ۳۲۰
- ↑ المحجه البیضاء, فیض کاشانی, جلد ۱, صفحه ۲۵۵
- ↑ سوره بقره, آیه ۳۹
- ↑ نهج البلاغه, خطبه ۴۲
- ↑ حیات بعد از مرگ، تالیف هوشنگ گهرریز، نشر آپریل ۲۰۰۳، نشر بدیع لندن، لندن انگلستان