هریوا
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
هَریوا (Haraiva) نام پارسی باستانی (به اوستایی: هَریووا Haraiova؛ به یونانی: آریا Areia یا Aria) سرزمینی در اطراف هریرود است که شهر هرات امروزی در غرب افغانستان در آن واقع است. هریوا یکی از ساتراپیهای هخامنشیان بشمار میرفت و در سنگنبشته بیستون داریوش بزرگ نیز آمده است.
اسکندر مقدونی در ۳۳۰ قبل از میلاد مرکز ساتراپی هریوا را که آرتاکوان نام داشت گشود. والی هریوا در آن زمان ساتی برزن نام داشت. مورخ یونانی هرودت از آن نام برده است.
هرات در زمان ساسانیان در سنگنبشتهای در کعبه زردشت واقع در نقش رستم بنام هری یاد شده است. در دورهٔ ساسانی از مراکز مهم نظامی و منطقه مرزی در مقابله با هیاطله بوده است. پیش از حملهٔ اعراب مسلمان به ایران دارای اقلیت مسیحی نستوری بود.
در سال ۳۱ ه.ق. (حدود ۶۵۰ م.) یا کمی پس از آن به دست اعراب مسلمان فتح شد.