تخته‌قاپو

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.

تَخته‌قاپو به معنی یکجانشینی اجباری ایلات و عشایر است. در طول تاریخ بسیاری از پادشاهان جهان برای کنترل بهتر مناطق زیر دست خود بسیاری از مردم کوچ‌نشین را اجباراً وادار به زندگی یکجانشینی می‌کردند و آنها را در روستاهای تازه‌ای اسکان می‌دادند.

این نوشتار ناقص است. با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید.