سیزده‌به‌در

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.

سبزه آدم نمای یک شهروند جهرمی در روز طبیعت.
سبزه آدم نمای یک شهروند جهرمی در روز طبیعت.

سیزده‌به‌در سیزدهمین روز فروردین ماه و آخرین روز از جشن‌های سال نو است. در تقویم‌های رسمی ایران این روز «روز طبیعت» نامگذاری شده است و از تعطیلات رسمی به شمار می‌آید. عده‌ای از مردم معتقدند که در این روز باید برای دور کردن نحسی از خانه بیرون روند و نحسی را در طبیعت به در کنند.

فهرست مندرجات

[ویرایش] پیشینهٔ تاریخی

در کتاب‌های تاریخی پیش از قاجار اشاره‌ای به وجود چنین مراسمی نشده است. مهرداد بهار در كتاب «از اسطوره تا تاریخ» خود اشاره‌ای کوتاه به جشن و پایکوبی مردم در اماکن عمومی و حتی بی روپوش و روبنده در خیابان آمدن زنان در دوران صفوی می‌کند. [۱]

[ویرایش] دورهٔ قاجار

عبدالله مستوفی در کتاب «شرح زندگانی من» چگونگی انجام این مراسم در دورهٔ قاجار را با ذکر جزئیات شرح داده است. [۲] ادوارد یاکوب پولاک هم در مورد مراسم سیزده‌به‌در چنین می‌نویسد:

سرانجام روز سیزدهم، یعنی آخرین روز عید فرا می‌رسد. مطابق با یک رسم کهن گویا تمام خانه‌ها در چنین روزی معروض خطر ویرانی هستند. به همین دلیل همه از دروازهٔ شهر خارج می‌شوند و به باغ‌ها روی می‌آورند. [۳]

[ویرایش] مراجع

  1. بهار، مهراد. از اسطوره تا تاریخ. به کوشش ابوالقاسم اسماعیل‌پور (تهران: نشر چشمه، ۱۳۷۶)، ص ۲۴۳
  2. مستوفی، عبدالله. شرح زندگانی من: تاریخ اجتماعی و اداری دورهٔ قاجاریه. (تهران: زوَار، ۱۳۷۱)، ص ۳۶۴-۳۶۶
  3. پولاک، ادوارد یاکوب. سفرنامه: ایران و ایرانیان. ترجمهٔ کیکاووس جهانداری. (تهران: خوارزمی، ۱۳۶۱)، ص ۲۶۵.

[ویرایش] منابع

  • محمدی، حسین. جشن‌های ایران باستان. (تهران: انتشارات جهاد دانشگاهی تربیت معلم، تابستان ۱۳۸۰)
  • بلوکباشی، علی. نوروز، جشن نوزایی آفرینش. (تهران: ذفار پژوهشهای فرهنگی، ۱۳۸۰)
این نوشتار ناقص است. با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید.