پارسیوان
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.

پارسیوان یا فارسیوان یا بطور ساده پارسی (پسوند وان به معنای شبیه و پارسیوان یعنی شبیه پارسی)٬ نامی است که به شاخه ای از مردم تاجیک افغانستان اطلاق می شود که بدلیل شباهت های مذهبی و چهره ای زیاد با پارسی ها به این نام خوانده می شوند. پارسیوان ها عمدتاً در غرب افغانستان زندگی می کنند. گاه بجای واژهٔ پارسیوان٬ واژگان تاجیک و دهگان هم بکار برده می شوند.
معمولاً پارسیوان ها بخاطر پیروی از مذهب شیعه اسلام از دیگر تاجیک ها (که سنی مذهب هستند) تفکیک می شوند. همچنین بخاطر شباهت های زیاد با فارس های ایران تقریباً با آنان همانند می باشند. تنها فرق بین آنها این است که پارسیوان ها به لهجه ای از زبان فارسی سخن من گویند که بیشتر به فارسی دری (کابلی) شباهت دارد که لهجه ای از زبان فارسی است و در افغانستان تکلم می شود. بیشتر پارسیوان ها لهجهٔ خراسانی دارند که در هرات٬ توس و نیشابور نیز کاربرد دارد.
برخلاف هزارهها که آنها نیز فارسی زبان و شیعه هستند٬ پارسیوان ها هیچ نشانه ای از رگهٔ ترکی یا مغولی ندارند.
دست کم ۹۰۰،۰۰۰ پارسیوان در افغانستان زندگی می کنند که عمدتاً در ولایت هرات باشنده هستند. پارسیوان ها همچنین باشندگان اصلی شهر هرات را تشکیل می دهند.
[ویرایش] جستارهای وابسته
- پارسی
- تاجیک
- اقوام ایرانیزبان
- اقوام فارسیزبان
- هرات
[ویرایش] منابع
- ویکی پدیای انگلیسی
- دانشنامه ایرانیکا