کشورهای پارسی زبان

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.

کشورهای پارسی زبان، کشور هایی هستند که در آنها زبان فارسی یا پارسی، زبان رسمی تلقی می شود یا در کنار زبانی دیگر یکی از زبانهای رسمی است.

در حال حاضر زبان فارسی در کشورهای ایران، افغانستان و تاجیکستان زبان رسمی محسوب می شود. نام رسمی این زبان در این ۳ کشور به ترتیب فارسی، دری و تاجیکی می باشد. به علاوه تاجیکان کشور ازبکستان نیز بدین زبان سخن می گویند. آنها بیشتر در سمرقند، بخارا و استانهای فَرغانه، کیش رود (قَشقه دریا) و سُرخان دریا ساکن‌اند.

در کشورهای ایران و افغانستان این زبان به خط فارسی نوشته می شود در حالی که در تاجیکستان و ازبکستان از سال ۱۹۳۹م برابر ۱۳۱۸ ه.خ(پس از یک دورۀ ۱۰ سالۀ کاربرد خط لاتین) خط سیریلیک (کریل) رایج گردیده است. این مسأله باعث به وجود آمدن دشواریهای فراوانی در ارتباطات فرهنگی این سرزمینها گردیده است.

اگر چه میان مردمان این سرزمینها تفاوتهای گویشی اندکی وجود دارد اما پس از گذر سالها جدایی افکنیهای سیاسی سخن یکدیگر را به راحتی در می یابند.


[ویرایش] منابع

  • ویکی پدیای انگلیسی
  • شکورزاده، میرزا: پرنیان و حریر و ابریشم، چاپ اول،محمدابراهیم شریعتی افغانستانی و شورای گسترش زبان و ادب فارسی، 1382


کشورهای پارسی زبان
ایران | تاجیکستان | افغانستان
این نوشتار ناقص است. با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید.