خزش
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
خزش عبارتست از تغییر شکل آهسته و پیوسته جامد با زمان که تنها در دماهای بالا رخ میدهد، یعنی T>۰٫۵Tm ، که Tm نقطه ذوب به کلوین میباشد. بطور کلی خزش تابعی پیچیده از تنش، زمان، دما، اندازه دانه و شکل، ریز ساختار، کسر حجمی و ویسکوزیته فاز شیشهای در مرز دانهها، تحرک نابجاییها و غیره میباشد.
پدیده خزش در سرامیکها بسیار مهمتر از فلزات است، چرا که کاربردهای دما بالا در سرامیکها از اهمیت بالایی برخوردار است. نقش مکانیزمهای نفوذی خزش در سرامیکها بسیار پیچیدهتر از فلزات میباشد، چون عمدتاً پدیدهی نفوذ در سرامیکها پیچیدهتر میباشد. نیاز به خنثی بودن بار نفوذی مختلف برای کاتیونها و آنیونها در این پیچیدگی سهیماند.
خارج شدن اتمها از مناطقی که تحت فشار هستند و قرارگیری آنها در مناطقی که تحت کشش میباشند، انرژی آزاد اتمها را تقریباً به مقدار 2Ωσ میکاهد بطوریکه در آن σ تنش اعمالی و Ω حجم اتمی میباشد. این کاهش انرژی نیروی محرکه خزش در ماده میباشد.
[ویرایش] منابع
- . Barsoum, M. W., Fundamentals of Ceramics ,McGraw-Hill Companies, Inc., 2000
مرحله اول خزش تشکیل مرزهای فرعی می باشد . مرزهای فرعی ،آرایش منظمی از نابجایی های پله ای هستند در واقع نابجایی های ایجاد شدخه در سیستم لغزشی متفاوت به انجام فرآیند صعود ،آرایش منظمی به خود گرفته و تشکیل مرز فرعی میدهند. شکل گیری مرز فرعی در مرحله اول خزش موجب ایجاد کارسختی شده و سرعت خزش را کاهش می دهد.
[ویرایش] جستارهای وابسته
این نوشتار دربارهٔ مهندسی مواد ناقص است. با گسترش آن به ویکیپدیا کمک کنید.