گویچه سرخ
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
گویچهٔ سرخ (گلبول سرخ یا گلبول قرمز) متداولترین نوع یاختههای خونی است و در بدن مهرهداران، نقش اصلی رساندن اکسیژن را، از ششها (یا آبششها) به بافتها، بازی میکند. گلبولهای قرمز سكه مانند كوچك و بدون هستهاند. سیتوپلاسم آنها اسفنجی بوده و به وسیلهٔ غشاء پلاسمی قابل ارتجاعی احاطه شده تا این سلول بتواند تغییر شكل بدهد و از مویرگهای باریك عبور كند.
در سیتوپلاسم گلبول رنگدانهای به نام هموگلوبین وجود دارد كه پروتئینی آهندار است. گلبول قرمز به وسیلهٔ هموگلوبین خود در جاهایی كه تراكم اكسیژن زیاد باشد این آهن با اكسیژن تركیب شده و اُكسی هموگلوبین را تشكیل میدهد و در جایی كه تراكم اكسیژن كم باشد تجزیه شده و اكسیژن آزاد می كند. این خاصیت هموگلوبین در جابهجایی اكسیژن از ششها به بافتها بسیار سودمند است. عمر هر گلبول قرمز حدود چهار ماه است. بعد از این مدت گلبول در كبد تجزیه می شود و آهن موجود در كبد اندوخته میشودتراکم گلبول قرمز وعمر ان 120 روز است.امید
[ویرایش] منبع
- زیستشناسی مقدماتی