ابوبکر بغدادی
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
ابوبکر، محمّد بن احمد بن عثمان معروف به «بغدادی»، برادرزادهٔ «محمد بن عثمان» (نائب دوم امام زمان شیعیان دوزادهامامی)) و نوادهٔ «عثمان بن سعید»، (نائب اول امام زمانشان) بود.
او خود دعوی نیابت محمد پسر حسن کرد و پیروانی گرد کرد. از جملهٔ این پیروان «ابودِلْف محمّد بن مظفّر کاتب» بود.
[ویرایش] منابع
- «الغیبه»، ص ۲۵۹
- «آخرین امید»، ص ۱۲۹