شامی کرمانشاهی

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.

[ویرایش] شامی کرمانشاهی

شاهمراد (شامی کرمانشانی)(زاده1296شمسی فوت دوم آذرماه1363شمسی) فرزند خدامراد و فانوس در شهر کرمانشاه (به گویش محلی، کرمانشان) متولد شد و در سن چهار سالگی در پی بیماری آبله نابینا گردید. شامی کرمانشانی در اوان کودکی پدر و مادر خود را از دست داد و از همان سالها مجبور بود با اتکا به قوت بازوی خود زندگی اش را اداره کند (سلطانی 1382).

شامی نابینا در سالهای نوجوانی با حمایت بزرگان شهر کرمانشاه مانند مرحوم شمس العلما، آقا شمس الدین آل آقا، توانست در مجالس آنها با شاهکارهای خیام و سعدی و حافظ آشنا شود و در کوچه و بازار که خواندن اشعار شاعران محلی رسم بود، ظرایفی در ذهن او می نشست و این تجربه ها طبع سرشار او را به غلیان آورد و شروع به سرودن اشعاری با مضامین غالبا اجتماعی نمود. شامی بی سواد با چشمانی نا بینا در سرودن اشعار کردی کرمانشاهی تا جایی پیش رفت که او را بنیانگزار سبک ساده در اشعار محلی کرمانشاه می دانند که مبتنی بر منطبق کردن زبان عامیانه با زبان شعری است و شعر او بی آنکه اغلاط عامیانه را درخود مجال ورود بدهد کاملا به ساختار این سبک وفادار است(سلطانی 1382).

اشعار شامی مملو از صنایع بدیعی است: جناس تام: تا دم مردن دما دم دم له دیدار تو دم تا بزانی دل اسیر چته ترک چون بیژنه

جناس زاید: لوره عطا دیم کُر یار و عطار له بالاخانۀ گرد خستونه خوار

تشبیه مطلق: نعلبکی چون گور قاشق وینۀ لش هر لشی له ناو گوری دراز کش

مراعات نظیر: سینی وت قوری یه نانجیمه مرحوم گورای شابابی دیمه

اشعار شامی از نظر قواعد دستور زبان نیز در خور تحسین است و مسائل ظریف صرفی و نحوی در اشعار او به وفور به چشم می خورد. این شاعر با قریحه در دوم آذر ماه 1363 در سن67 سالگی در پی یک بیماری طولانی در کرمانشاه درگذشت. از شامی کرمانشانی یک دیوان و مجموعه اشعار به چاپ رسیده است.

منابع:

محمد علی سلطانی، 1382، ص 13-1 ، نشر سها