یحیی بن عدی
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
یحیی بن عدی، پزشک و فیلسوف مسیحی، کتابهای زیادی در زمینه فلسفه و پزشکی از او باقیمانده است.
یحی بن عدی همعصر ابن الندیم بود.[۱]* او بعضی آثار ارسطو و افلاطون را به زبان عربی ترجمه کرد و در علم منطق سرآمد همعصران خود بود. برخی از مورخان معتقدند که وی طب و منطق را نزد رازی آموخته است.[۲] از دیگر استادان او ابی بشر متی بن یونس و ابونصر فارابی را نام میبرند.[۳] ابن قفطی چهل کتاب از او برشمرده است. ابنالندیم از کتابهای او تفسیر طوبیقای ارسطو و مقالهٔ در بحوث اربعه و رسالهٔ در نقض حجج قائلین به تعلق افعال بخدای تعالی را نام برده است. ابن عدی در هشتاد و یک سالگی درگذشت و در بغداد به خاک سپرده شده است.
[ویرایش] پانویس
- ↑ تاریخ تولد و مرگش در الفهرست افتادگی دارد. لیکن ابن ندیم نقل میکند که با وی دیدار داشتهاست(ابن ندیم ۴۷۵)
- ↑ محمود نجمآبادی، صفحهٔ ۲۹
- ↑ علیاکبر دهخدا، صفحهٔ۳۲۹
[ویرایش] منابع
- ابن ندیم، محمد بن اسحاق. الفهرست. ترجمهٔ محمدرضا تجدد. تهران: اساطیر، ۱۳۸۱، ISBN ۹۶۴-۳۳۱-۱۱۸-x.
- نجمآبادی، محمود. محمد زکریا رازی. تهران: انتشارات دانشگاه رازی، ۲۵۳۵شاهنشاهی.
- دهخدا، علیاکبر. لغتنامه دهخدا، جلد۲ شماره مسلسل۱. زیر نظر دکتر محمد معین. تهران: دانشگاه تهران، سازمان لغتنامه، ۱۳۳۴، ۵۰۲.
- دهخدا، علیاکبر. لغتنامه دهخدا، جلد50 شماره مسلسل۱۹۴. زیر نظر دکتر محمد معین. تهران: دانشگاه تهران، سازمان لغتنامه، ۱۳۳۴، ۳۳۴.