حج ناتمام
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
حج ناتمام اشاره دارد به اقدام امام حسین در ناتمام گذاردن مناسک حج و بیرون رفتن از مکه پیش از واقعه کربلا.
امام حسین به خاطر ناامنی مكه برای او و اينكه مطلع شد نيروهای يزيد در صدد قتل او در مكه هستند، تصميم گرفت حج را به عمره مفرده تبديل كند. احرام بست و طواف و سعی و تقصير انجام داد و از احرام بيرون آمد، چون نمیتوانست حج رابه پايان برد. او میترسيد در مكه او را گرفته، به سوی يزيد ببرند، يا غافلگيرانه ترور كنند. اين از نظر فقهی نيز بی اشكال است. در حديث است كه امام حسين روز ترويه در حالی كه در عمره بود، به سوی عراق بيرون شد: «ان الحسين بن علی خرج يومالتروية الی العراق و كان معتمرا».
كار امام حسين هم جنبه حفظ قداست حرم الهی را داشت و هم نمیخواست درايام حج و در بيتالله الحرام خونش ريخته شود، و هم با بيرون شدن از مكه، در روزی كه همه از هر سو به مكه آمدهاند و عازم عرفاتند و به اين صورت، خبر خروج اعتراض آميز وی بر ضد حكومت، توسط حاجيانی كه از همه جا آمدهاند و اينكه او، در مکه هم امنيت و مصونيت ندارد، همه جا پخش میشد و اين نوعی مبارزه تبليغاتی بر ضد يزيد بود.