قانون نفوذ فیک
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
قانون نفوذ فیک نفوذ را از لحاظ آماری در محیطهای پیوسته بررسی کرده و ضریب نفوذ(D) را تعریف میکند.
فهرست مندرجات |
[ویرایش] قانون نخست فیک
قانون نخست فیک برای نفوذ در حالت پایا به کار میرود. یعنی زمانی که اختلاف غلظت با گذشت زمان تغییر نمیکند و فقط به مکان وابسته است.
به گونهای که
- J شار نفوذ است و بعد آن [L-2 time-1] و یکایش [mol m-2 s-1] است.
- D ضریب نفوذ و بعد آن [L2 time-1]و یکایش [m2 s-1] است.
- ɸ غلظت است وبعد آن [L-3] و یکایش [mol m-3] است.
- x فاصلهٔ نفوذ است و بعد آن طول([L])و یکایش [m] است.
D با سرعت متوسط ذرات رابطه مستقیم دارد که سرعت خود به دما، گرانروی سیال و اندازه ذرات وابستگی دارد.
[ویرایش] قانون دوم فیک
قانون دوم فیک بیشتر برای محیط های ناپایا استفاده میشود و به صورت زیر می باشد:
که ɸ غلظت ماده نفوذ کننده می باشد، t زمان و D ثابت نفوذ می باشد.
[ویرایش] تاریخچه
این قانون از نام آدولف فیک (سال ۱۸۵۵) گرفته شدهاست.
[ویرایش] منابع
- رابرت تریبال ، عملیات انتقال جرم، ترجمهٔ دکتر کامبیز جاودانی و دکتر علیاکبر سیفکردی، تهران، انتشارات علمی دانشگاه صنعتی شریف، ISBN 964-6379-63-X
Shewmon, Paul - Diffusion in Solids - Minerals, Metals, & Materials Society; 2nd edition (February 1998)