وندالها
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
وَندالها یکی از قبیلههای ژرمنی خاوری بودند که در سده پنجم میلادی به سرزمین امپراتوری روم وارد شدند.
وندالها در همان سده به مناطق گلها، اسپانیا، رم و شمال افریقا تاختند و بخشی از تمدنهای آن سامانها را نابود ساختند.
وندالها پیش از ورود به آفریقا چندی در جنوب اسپانیا نشیمن گزیدند و گفته شده که نام اندلس در اسپانیا برگرفته از نام وندلوسیا (سرزمین وندالها) است.
از آنجا که وندالها در سال ۴۵۵ تحت فرمانروایی شاه گایسریک، شهر رم را ویران کردند، به هنگام انقلاب فرانسه که رم را مکانی آرمانی ترسیم میکردند، واژه وندالیسم هممعنی با «ویرانگری» گرفته شد و وارد زبان فرانسه و دیگر زبانهای اروپایی شد.
[ویرایش] شاهان وندال
- گودیگیسل (—۴۰۷)
- گوندریک (۴۰۷–۴۲۸)
- گایسریک (۴۲۸–۴۷۷)
- هونریک (۴۷۷–۴۸۴)
- گونتهاموند (۴۸۴–۴۹۶)
- تراساموند (۴۹۶–۵۲۳)
- هیلدریک (۵۲۳–۵۳۰)
- گلیمر (۵۳۰–۵۳۴)
[ویرایش] منبع
ویکیپدیای انگلیسی، نسخهٔ ۱۶ مارس ۲۰۰۷.