ابوالحسن اقبال‌آذر

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.

ابوالحسن قزوینی (۱۲۵۲-۱۳۴۹) فرزند ملا موسی معروف به «اقبال‌السلطان آذر» و «اقبال آذر» خواننده موسیقی ایرانی و صاحب یکی از قوی‌ترین صداها در آواز ایرانی بود. اولین صفحه ایرانی که پر شد در تفلیس وبا صدای ایشان بوده است.[نیاز به ذکر منبع]

او در سال ۱۲۴۲ خورشیدی در قریه الونددر هفت کیلومتری جنوب قزوین دیده به جهان گشود. در ۱۲۷۷ ش قزوین را را ترک کرده و به تبریز رفت و در دستگاه محمدعلی میرزا ولیعهد مظفرالدین شاه و بعد نزد احمدشاه رفت و آمد داشت.

چند کنسرت در شهرهای ایران و تفلیس برگزار کرد. شهریار شاعر معاصر در وصف اقبال آذر غزلی با این مطلع سروده است:

گرفت رونق از «اقبال» کار موسیقی شکفت از گل رویش بهار موسیقی

در دوره تسلط فرقه دموکرات آذربایجان از او خواستند تا کنسرتی در تبریز اجرا کند. او در طول کنسرت تمام آوازها را به فارسی خواند و در آخر شعری از عارف قزوینی خواند که با جمله «...که خانه خانه غیر است یا که خانه خانه ماست» به پایان رسید.[نیاز به ذکر منبع]

اقبال آذر سه بار ازدواج کرد و از همسر اول و دومش (صفیه و خورشید بانو) صاحب پنج فرزند به نام های غلامحسین، نواب، اکرم، عفت و نصرت شد.

در روز دوشنبه سوم اسفند ۱۳۴۹ در نود و هفت سالگی به علت نارسائی کبد، در خانه خود در محله اهراب تبریز چشم از جهان فرو بست.

این نوشتار دربارهٔ موسیقی ناقص است. با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید.