فرج پودر

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.


از محدودیتهای روشهای اولیه متالورژی پودر پایین بودن استحکام آنها نسبت به فرایندهای رقیب می‌بود. که با بکارگیری روشهای نوین(Warm compaction، ایزو استاتیک گرم، فُرج پودر،extrusion، Powders rolling، Incretion mounding Powders ) این نقص برطرف گردید. روش آهنگری پودر نیز از روشهای تکمیلی و نوین برای بهبود خواص مهندسی قطعات متالورژی پودر می‌‌باشد. تاریخچه استفاده از روش فُرج پودر به سال ۱۹۶۷ برمی گردد که بر روی اتومبیل پورشه ۹۲۸ نصب گردید. ولی تا سال ۱۹۸۱ که کمپانی تویوتا این نوع شاتون را بر روی مدل Camry خود نصب نمود، تولید صنعتی پیدا نکرد. در بعضی تقسیم بندیها روش آهنگری پودر را در رده آهنگری دقیق قرار می‌دهند و یا به عبارتی نوعی آهنگری دقیق به شمار می‌رود. این فرآیند یک فرآیند دقیق فرم دهی فلزات است که قابل رقابت با دیگر فرآیندها از قبیل انواع روش های آهنگری، ریخته گری و ماشینکاری می‌‌باشد. آهنگری پودر به طور کلی فرآیندی است که مراحل تولید را کم کرده و یا بسیاری از آنها را حذف می‌‌کند. استفاده از روش فرج پودر باعث بهبود خواص مکانیکی مخصوصاً خواص خستگی می‌گردد. خواص خستگی قطعات تهیه شده از این فرآیند به صورت چشمگیری بهتر از قطعات آهنگری شده ضربه‌ای است. اولین مرحله در تولید با روش آهنگری پودر شکل دادن پودر به شکل قطعه مورد نظر می‌باشد که توسط پرسهای کامپکت صورت می‌گیرد. قالب ساخت Pre-Form باید بطوری طراحی و ساخته شود که انتقال پودر و در نتیجه توزیع وزنی قطعه را در این مرحله تضمین نماید. پس از کامپکت کردن زینترن کردن قطعات در کوره انجام می‌‌گیرد. پس از زینترینگ، قطعات به‌وسیله روبات و یا دستی در قالب پرس فورج قرار می‌‌گیرد پرس فورج از نوع هیدرولیک و یا ضربه‌ای با بیرون انداز اتوماتیک عمل می‌‌کند.

تصویر:Msm-whitemater-flo.png این نوشتار دربارهٔ مهندسی مواد ناقص است. با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید.