نانولوله کربنی
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
از سال ۱۹۸۵ با کشف آلوتروپهای جدیدی از کربن به نام فولرنها تحولی عظیم درعلوم پایه و مهندسی بهوجودآمد. فولرنها که مولکولهایی با ساختارSP2 و متشکل از ۶۰ اتم کربن میباشد، مانند یک توپ فوتبال به نظر میرسند.
فولرنها انواع مختلفی دارند که ازآن جمله نوعی از فولرنهای بسط داده شده وکشیده شده حول یک محور طولی هستند کهآنها را نانولوله مینامند. این ملکولها اولین باردرسال ۱۹۹۱ کشف وتولید شدند.
از خواص بسیار جالب ومفید این مولکولها خاصیت رسانایی ونیمه رسانایی بالا و مقاومت سطحی وکششی بسیار زیاد و قابلیت ذخیرهسازی گازهایی مانند آرگون و هیدروژن و نیز خاصیت الکترواستاتیکی آنها که برای تولید ابرخازنها با ظرفیت بالا مورد استفاده قرار میگیرند، را میتوان نام برد. موارد فوق هریک میتوانند باعث پیشرفت صنایع مختلف از جمله پتروشیمی، نفت، الکترونیک، مخابرات و... باشند که سبب صرفهجویی زیادی در وقت وهزینه میشوند.
یکی از بهترین کاربردهای نانولولههای کربنی در علوم الکترونیکی ومخابراتی میباشد که باعث ساخت نیمه هادیهایی میشود که میتوانند جای ترانزیستورهای بسیار کوچک امروزی را بگیرند و ابعاد دستگاههای مورد استفاده ما را کوچکتر کنند.
از جمله اهداف درازمدت نانولولههای کربنی استفادهٔ آنها برای جابهجایی هیدروژن از مکانی به مکان دیگر است که این کار تداعی کنندهٔ استفاده از لولههای فلزی امروزی برای جابهجایی نفت است. یعنی در آیندهای نه چندان دور بهجای استفاده از نفت، از هیدروژن و بهجای لولههای فلزی از نانولولهها استفاده میشود.