بابا طاهر
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
![]() |
پیشنهاد شده است که این مقاله یا بخش با باباطاهر عریان ادغام گردد. (بحث). |
باباطاهر همدانی، از شاعران معروف اواسط قرن پنجم هجری ایران و معاصر طغرل بیک سلجوقی بوده است. “ بابا“ لقبی بوده که به پیروان وارسته میدادهاند و عریان به دلیل بریدن به از تعلقات دنیوی بوده است.
ترانهها یا دو بتیهای باباطاهر در بحر هزج مسدس محذوف و به لهجه لری، سروده شده است. دو قطعه، چند غزل با لهجه لری، مجموعه کلمات قصار به زبان عربی و کتاب سرانجام از آثار دیگر اوست. اشعار او سرشار از معانی دل انگیز و عواطف رقیق است و کتاب سرانجام، شامل دو بخش عقاید عرفا و صوفیان و الفتوحات الربانی فی اشارات الهمدانی است.
از خاندان، تحصیلات و زندگی باباطاهر اطلاعات صحیحی در دسترس نیست اما در سال ۴۴۷ هجری با طغرل سلجوقی دیدار کردند و مورد احترام اونیست قرار گرفته است و در یکی از دو بیتیهای مشهورش سال تولدش را به حروف ابجد گنجانیده، که پس از محاسبه توسط میرزا مهدی خان کوکب در عهد قاجار به سال ۳۲۶ هجری رسیده است و پس از ۸۵ سال زندگی در سراسر عشق و شور وفات یافته است.
آرامگاه وی در شمال شهر همدان، در میدان بزرگی به نام وی قرار دارد. بنای مقبره باباطاهر در ادوار گذشته چندین بار بازسازی شده است. در قزن ششم هجری، برجی آجری و هشت ضلعی بوده است، در دوران حکومت رضاخان پهلوی نیز بنای آجری دیگری به جای آن ساخته شده بود. در جریان این بازسازی، لوح کاشی فیروزهای رنگی مربوط به قرن هفتم هجری به دست آمده که دارای کتیبهای به خط کوفی برجسته و آیاتی از قرآن مجید است و هم اکنون در موزه ایران باستان نگهدای میشود.