ثقلین

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.

حدیث ثقلین یکی از معروفترین گفته‌های پیامبر اعظم است:

« من در میان شما دو امانت نفیس و گرانبها می‌گذارم یکی کتاب خدا قرآن و دیگری عترت و اهل بیت خودم. مادام که شما به این دو دست بیازند هرگز گمراه نخواهید شد و این دو یادگار من هیچ گاه از هم جدا نمی‌شوند. »

سند حدیث: این حدیث را ۲۰۰ نفر از علمای اهل سنت نقل کرده اند که میر حامد حسین نام این اشخاص را آورده است. همچنین صحّت این حدیث توسط رساله‌ای که « دارالتقریب بین المذاهب الاسلامیه » در مصر در چند سال پیش در مورد این حدیث چاپ کرد به اثبات رسیده است.

اصل عربی این حدیث به این شرح است: انی تارک فیکم الثقلین کتاب الله وعترتی ما ان تمسکتم بهما لن تضلوا بعدی: کتاب الله فیه‏الهدی والنور حبل ممدود من السماء الی الارض وعترتی اهل بیتی وان اللطیف الخبیر قد اخبرنی‏انهما لن یفترقا حتی یردا علی الحوض وانظروا کیف تخلفونی فیهما

این حدیث شریف در اکثر کتب شیعی و سنی آمده. برخی از منابع آن در نزد اهل سنت عبارتند از: ۱. مسند احمد بن حنبل، ج‏۵، ص‏۱۸۲ ۲. مستدرک حاکم، ج‏۳،ص‏۱۴۸ ۳. صحیح مسلم، ج‏۷، ص‏۱۲۲ ۴. سنن بیهقی، ج‏۲، ص‏۱۴۸ ۵. صحیح ترمذی، ج‏۵، ص‏۶۶۲

در این که قرآن را ثقل اکبر و عترت پیامبرعلیهم السلام را ثقل اصغر می‏گویند، شارح بحرانی (ره) در ذیل سخن‏امیرالمؤمنین‏علیه السلام که فرمودند: «الم اعمل فیکم بالثقل الاکبر واترک فیکم الثقل الاصغر» می‏گوید: «واشاربکونه اکبر الی انه الاصل المتبع المقتدی به‏». اقول: ویمکن ان یقال فی وجه التسمیة بالاکبر و الاصغر: ان‏القرآن بمنزلة المتن وهم‏علیهم السلام الشارحون و المفسرون له.

این نوشتار ناقص است. با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید.