جلال‌آباد

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.

جلال‌آباد مرکز استان ننگرهار افغانستان است. این شهر در 150 کیلومتری شرق کابل در نزدیکی گردنهٔ خیبر قرار دارد. جمعیت آن بین 150 تا 200 هزار نفر است و دارای زمین‌های حاصلخیزی است. در زمان پادشاهی محمدظاهرشاه چندین سد بزرگ آب در این ناحیه ساخته شد. بیشینهٔ باشندگان این شهر را پشتو‌ها تشکیل می‌دهند ولی هندوها و سیک‌ها نیز در آن زندگی‌ می‌کنند. از آثار مهم این شهر، سراج‌العمارت، نشستگاه امیر حبیب‌الله و امان‌الله شاه، بود که در سال 1929 میلادی نابود شد. باغ‌های آن ولی هنوز برپا هستند و فضایی دلپذیر دارند. آرامگاه هر دو فرمانروای نامبرده در درون باغی در روبروی سراج‌العمارت قرار دارد.

[ویرایش] تاریخ

یک راهب بودایی سده هفتمی به نام هوان زانگ (در فارسی ژوان زانگ هم نوشته‌اند) در سال 630 میلادی به منطقهٔ جلال‌آباد رسید و پنداشت که به هندوستان رسیده است. خود شهر جلال آباد شهر نسبتأ تازه‌ای است و در سده شانزده، در دوره سلطنت اکبر، نواده بابر شاهنشاه مغول ساخته شده است. این شهر در زمان حملهٔ انگلیس‌ها بدست آنان افتاد ولی انگلیس‌ها در هر دو حمله شکست خورده و واپس‌نشستند. پس از استقلال افغانستان بزرگ‌ترین لویه‌جرگه (انجمن بزرگ) افغانستان در سال 1301ژ1920 در جلال‌آباد برپا شد. در زمان حملهٔ روس‌ها بیشتر آثار بودایی جلال‌آباد ویران شد. امروزه این شهر مورد بمباران ایالات متحده امریکا (به قصد یافتن اردوگاه‌های القاعده) قرار دارد.

[ویرایش] پیوند به بیرون