محمدرضا مهدوی کنی
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
حضرت آيه الله محمدرضا مهدوي كني در سال 1310 در قريه كن (حومه تهران) متولد و پس از گذراندن تحصيلات دوران ابتدايي در كن و تهران و 3 سال دروس حوزوي در مدرسه علميه مرحوم برهان عازم قم شد و تا سال 1340 شمسي در محضر استادان مبرز آن زمان همچون حضرات آيات: حاج شيخ عبدالجواد سده اي (جبل عاملي)، شهيد صدوقي، سلطاني، مجاهدي، رفيعي قزويني، شعراني، علامه طباطبايي، آيه الله العظمي بروجردي، آیت الله العظمی امام خميني، آيه الله العظمي گلپايگاني و ... (رضوان اله عليهم) تلمذ كرد.
با درگذشت آيه الله بروجردي به تهران بازگشت و در ادامه مبارزات خود عليه رژیم وقت كه از 18 سالگي و در زمان آيه الله بروجردي شروع كرده بود، در نهضت اسلامي به رهبري حضرت امام خميني(ره) شركتي فعال و موثر داشت. پيش از پيروزي انقلاب از سوي امام به عضويت شوراي انقلاب درآمد و پس از پيروزي نيز عهده دار مسئوليتهاي حساس و گوناگون شد.
حضرت آيه الله محمدرضا مهدوي كني فعلاً دبير جامعه روحانيت مبارز تهران و رئيس دانشگاه امام صادق عليه السلام و از سوي حضرت امام خميني(ره) توليت مدرسه علميه مروي تهران ميباشد.
از آثار ايشان تاكنون كتابهاي نقطه هاي آغاز در اخلاق عملي، اصول و مباني اقتصاد اسلامي در قرآن، بيست گفتار و شرح دعاي افتتاح منتشر شده است و هم اکنون مشغول نوشتن خاطرات خویش می باشند.
سمت های پیشین:
- نخست وزيري (به عنوان نخست وزیر غیر موقت از سوی امام) پس از شهادت رجايي و باهنر
- وزارت كشور در دوره ی نخست وزيري شهيد رجايي
- وزارت کشور در دوره ی نخست وزیری شهيد باهنر
- سرپرست كميته انقلاب اسلامي
- عضو شوراي نگهبان
- عضويت در شوراي بازنگري قانون اساسي
- عضويت در مجمع تشخيص مصلحت نظام
- عضويت در شوراي عالي انقلاب فرهنگي
- مسئول ستاد رسيدگي به مناطق جنگ زده
- رياست مركز رسيدگي به امور مساجد.