موزه‌های ترکیه

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.

نخستین موزه ترکیه در میانه سده نوزدهم برپا شد. تا آن زمان آثار ارزشمند قدیمی در خزانه اندرون، در دائره خرقه سعادت و دایره امانات قدس (واقع در توپقاپی‌سرای) نگهداری می‌‌شدند. در سال 1846 احمد فتحی پاشا، فرمانده توپخانه عامره، با گردآوری سلاحهای باستانی، به احداث نخستین موزه عثمانی در محل کلیسای ”آیا ایرینی“ دست زد. در سال 1869 این موزه کوچک به نام ”موزه همایون“ نامیده شد. با حفریات متعدد باستانشناسی که در جریان سالهای بعد به عمل آمد تعداد زیادی اثر باستانی کشف شد. کشف این آثار، ضرورت احداث موزه‌های دیگری را پیش آورد. با استقرار جمهوریت توجهی بیشتر به موزه‌ها معطوف شد. از میان دیگر موزه‌هایی که در دوره جمهوریت آغاز به فعالیت کردند می‌توان به موزهای ”آثار ترک- اسلامی“، ”ایاصوفیه“ (که در سال 1934به صورت موزه درآمد)، ”مردمشناسی آنکارا“ (1928) و ”مولانا“ (1927) اشاره کرد.

فهرست مندرجات

[ویرایش] دسته‌بندی

موزه‌های ترکیه را می‌توان براساس نوع مواد موجود به پنج دسته تقسیم کرد:

1- موزه‌های باستانشناسی که در اغلب شهرها همچون آنکارا، استانبول، ازمیر، قونیه، آنتالیا، آداناو بورسه فعالیت می‌کنند.

2- موزه‌های تاریخ، تاریخ هنر و مردمشناسی که بیشتر آثار فرهنگی- هنری دوره‌های سلجوقیان آسیای صغیر و عثمانیان را در احتوا دارند. از این قبیلند موزه‌های ”توپقاپی سرای“، ”آثار ترک- اسلامی“ (هردو در استانبول)، ”مولانا“ (قونیه) و ”مردمشناسی“(آنکارا).

3- بناهای یادبود که از نقطه تاریخی حائز اهمیت می‌‌باشند، مانند ”بناهای یادبود شهید“ (در چاناق‌قلعه)

4- موزه‌هایی خاطرات حوادث بزرگ و بزرگان ترک را زنده نگه می‌‌دارند، مانند موزه‌های ”جمهوریت“ و ” جنگ استقلال“ (آنکارا)، ”موزه ضیاء گوک آلپ“ (دیاربکر) و ”آشیان توفیق فکر“ (استانبول)

5- خانه‌های موزه‌ای که از نقطه نظر معماری و تاریخی حائز اهمیت هستند، مانند ”خانه مراد“ (بورسه)


به جز این پنج دسته، موزه‌های دیگری در ارتباط با نهادها نیز وجود دارد، مانند ”موزه نظامی“ و ”موزه مطبوعات“.

جمع تعداد موزه‌های ترکیه در سال 2001 بالغ بر 171 بوده است. در میان شهرهای ترکیه بیشترین تعداد موزه در استانبول واقع شده است(16) و رتبه‌های دوم و سوم به ترتیب از آن قونیه (10) و بورسه (9) می‌‌باشد. آنکارا دارای (5) موزه است.

در موزه‌های ترکیه جمعاً 2733657 ماده نگهداری می‌شود که در میان آنها بیشترین سهم به سکه‌ها تعلق دارد (1584545)

یکی از ویژگیهای مهم موزه‌ها در ترکیه نگهداری نسخه‌های خطی است.

در جریان سال 2001 تعداد 8133473 نفر از موزه‌های ترکیه دیدار کردند که 11313144 نفر آنان خارجی بودند. جمع درآمد سالانه موزه‌ها در سال 2001 بالغ بر 44199615 میلیون لیر بوده است. جمع کل کارکنان موزه‌ها 2030 نفر (مرد: 1627، زن: 403) می‌‌باشد.

[ویرایش] موزه‌های مهم

برخی از موزه‌های مهم ترکیه به ترتیب الفبایی نام شهر عبارت‌اند از:

[ویرایش] آدانا (موزه باستانشناسی)

در این موزه آثار سنگی، به ویژه سنگ مزارهایی چون سنگ مزار آشیل و مجسمه‌های مربوط به دوران یونان باستان و روم جای گرفته است. در سالن فوقانی موزه آثاری که از دوره‌های هیتی، یونان، رم، بیزانس، سلجوقی و عثمانی به دست آمده به نمایش گذارده شده اند. در این موزه تالاری ویژه آثاری که از منطقه آدانا به دست آمده‌اند نیز وجود دارد. در تالار ویژه سکه‌ها و جواهرات، علاوه بر سکه‌های دوره‌های گوناگون، مهرهای بابل و هیتی و زیور آلات رم و بیزانس دیده می‌شود.

[ویرایش] آدی‌یامان

[ویرایش] (موزه شهر)

آثاری که در راستای پروژه فرات سفلی (1978) به دست آمده و در کتابخانه عمومی شهر گرد آمده بود، پایه نخستین موزه شهر را فراهم کرد. این موزه از سال 1982 به بعد در محل جدید خود مشغول فعالیت است.در قسمت باستانشناسی موزه آثاری از دوره‌های پالکولیتیک، یونان باستان، روم و بیزانس جای گرفته است. در بخش مردمشناسی پوشاک، فرش و گلیم، زیورآلات و اشیاء خانه که از منطقه آدی یامان به دست آمده‌اند دیده می‌شود.

[ویرایش] (موزه هوای باز نمرود)

کوه نمرود به ارتفاع 2150 متر در 103 کیلومتری آدی یامان قرار دارد و در آن مجسمه‌های خدایان چون زئوس، آپولون و هراکلس و حیواناتی چون شیر و عقاب دیده می‌شود.

[ویرایش] آنتالیا

نخستین موزه آنتالیا در سال 1922 در مسجد علاء الدین احداث شد و در آن آثاری که از آنتالیا و اطرافش جمع آوری شده بودند جای گرفت. اشیاء موجود در این موزه (که جنبه انباری داشت) در سال 1934 به محلی دیگر منتقل شد. این محل جدید به جهت این که ظرفیت آثار بدست آمده از ”سیده“ و ”پرگه“ و دیگر آثار گردآوری شده را نداشت، ضرورتاً محل جدیدی برای موزه درنظر گرفته شد که ساختمانش در سال 1965 آغاز شد. این محل جدید در سال 1972 گشایش یافت. موزه آنتالیا دارای 13 سالن، بخش کودک و گالریهای هوای باز است. عنوان برخی از سالن‌های این موزه چنین است:

سالن طبیعی و ماقبل تاریخ، سالن آثار کوچک، سالن خدایان، سالن امپراتور، سالن سنگ مزارها، سالن سکه و سالن‌های مردم شناسی.

[ویرایش] آنکارا

[ویرایش] (موزه تمدنهای آسیای صغیر)

موزه تمدنهای آسیای صغیر در محله محمود پاشا، صدراعظم سلطان محمد فاتح قرار دارد که بنایش در جریان سالهای 1464 تا 1471 ساخته شده است. در سالن اصلی این موزه که بر روی چهار پایه استوار است و ده گنبد دارد آثار در دو بخش به نمایش گذارده شده اند: در سالن میانی که با گنبدها پوشیده شده آثار سنگی جای دارند و سالنهای جنبی آثار کوچک دیده می‌شوند. آثار موجود در سالن میانی از مراکز دوره هیتی (همچون آلاجاهویوک، اصلان تپه، ...) بدست آمده‌اند و آثار موجود در سالن‌های جنبی به بخش‌های گوناگونی چون دوره‌های دیرین‌سنگی، نوسنگی، گچ، برنز، کوچ‌نشین‌های بازرگانی آشور، هیتی، ... تقسیم شده اند.

[ویرایش] (موزه مردمشناسی)

موزه مردمشناسی از نخستین موزه‌هایی است که در دوره جمهوریت ساخته شده است. ساختمان این موزه در سال 1925 آغاز شد و دو سال بعد به پایان رسید. موزه عنوان کنونی خود را در سال 1930 به دست آورد و فعالیت خود را آغاز کرد. موزه مردمشناسی در سال 2005 از ده سالن، یک کتابخانه، یک بایگانی، مخازن و بخش ویژه امور اداری تشکیل شده بود.

در یکی از تالارها که در ورودی موزه قرار گرفته محل دفن پیکر آتاتورک دیده می‌شود. پیکر آتاتورک پیش از آن که به محل کنونی منتقل شود در جریان سالهای 1938 تا 1953 در این سالن قرار داشته است. عناوین سالن‌های دیگر موزه عبارت‌اند از: سالن پوشاک و زینت آلات، سالن گلدوزیها و کاردستی ها، سالن قماش ها، سالن آثار مادی، خانه آنکارا (اطاقی از یک خانه قدیمی آنکارا)، راهرو (حاوی لوازم آشپزخانه، چینی‌های چاناق قلعه، گرزها،...)، سالن اشیاء تکایا، سالن بسیم آتالای (آثاری که وی به موزه اهدا کرده است)، سالن آثار خطی و سالن آثار چوبی.

[ویرایش] (موزه جنگ استقلال)

محل نخستین مجلس ملت ترکیه در سال 1986 به عنوان موزه جنگ استقلال مورد استفاده قرار گرفت. مجلس اول تا سال 1925 در این ساختمان مستقر بود تا اینکه به مجلس بعدی که آن هم امروز به موزه جمهوریت تبدیل شده است منتقل گردید. در این موزه به طوری که از عنوانش نیز برمی‌آید آثار مربوط به جنگ استقلال گرد آمده است.

[ویرایش] (موزه جمهوریت)

موزه جمهوریت در سال 1982 در محل دومین مجلس ترکیه آغاز بکار کرد. در این موزه علاوه بر تصاویر رؤسای جمهور ترکیه، به تصاویری از فعالیتهای فرهنگی، اجتماعی و اقتصادی ترکیه در دوره جمهوریت جای داده شده است.

[ویرایش] (موزه دولتی نقاشی و تندیس)

این موزه در سال 1980 در طبقه فوقانی ساختمان اجاق ترک (پیشین) گشایش یافت. در بخش اول موزه نقاشیهای دوره پیش از جمهوریت و در بخش دوم نقاشیهای دوره جمهوریت جای گرفته اند.

[ویرایش] آیدین

پایه موزه آیدین با گردآوری آثار باستانی در باغچه بنیاد هنر در سال 1950 گذارده شد. این آثار در سال 1959 به مدرسه ظفر منتقل گشتند و موزه در سال 1973 رسماً گشایش یافت. موزه آیدین به دو بخش باستانشناسی و مردمشناسی تقسیم می‌شود. بخش باستانشناسی خود از سه قسمت تشکیل یافته است: در بخش اول اشیاء و ظروف پیشا-تاریخ، سکه‌های مربوط به دوره‌های یونان، روم و بیزانس قرار دارد. در بخش دوم آثار مربوط به دوره‌های یونان، روم و چینی‌های متعلق به دوره هیتی جای گرفته است. در بخش سوم آثار سنگی و تندیس‌ها و قطعات معماری دیده می‌شود.

در حیاط موزه، تندیس‌هایی از دوره دوم، همراه با سنگ مزارها و کتیبه‌ها دیده می‌شود.

[ویرایش] ارزروم

[ویرایش] (موزه باستانشناسی)

این موزه دارای دو سالن است. در سالن شماره یک آثار به دست آمده از حفریات اطراف ارزروم در جریان سالهای اخیر جمع آوری شده است و در میان آنها آثاری از دوره ماقبل تاریخ تا بیزانس قرار دارد. سالن شماره دو حاوی آثار مردمشناختی است و در میان آنها انواع پوشاک، زینت آلات، اسلحه، قفل‌ها و لوازم تکایا دیده می‌شود. موزه بخش کوچکی نیز دارد که در آن نسخه‌های خطی مذهب و نفیس جای گرفته است. در حیاط موزه آثار سنگی از قبیل لوحه ها، تکه‌های از مجسمه و قطعات معماری نیز قرار گرفته است.

[ویرایش] (موزه آثار ترک-اسلامی)

این مدرسه در محل مدرسه یاقوتیه قرار دارد که از آثار ارزشمند دوره ایلخانان است و در سال 1310 به دستور سلطان الجایتو ساخته شده است. مدرسه در سال 1990 مورد تعمیر و مرمت قرار گرفت و چهار سالن بعد به عنوان موزه آثار ترک- اسلامی آغاز بکار کرد. در این موزه آثار گوناگون چوبی، سنگی و چینی از دوره‌های سلجوقی و عثمانی همراه با آثار گوناگون مردم‌شناختی جای گرفته است.

[ویرایش] ازمیر

[ویرایش] (موزه باستان شناسی)

موزه باستانشناسی ازمیر که ساختمانش در سال 1970 آغاز شده بود، در سال 1984 گشایش یافت. این موزه چهار طبقه دارد. در طبقه میانی که در بخش ورودی موزه قرار گرفته، تندیس‌های مرمر متعلق به دوره‌های قدیم و آثار کوچک در درون ویترین‌ها به نمایش گذارده شده اند. در طبقه فوقانی نمونه‌هایی که حفریات منطقه اژه به دست آمده و متعلق به دوره‌های ماقبل تاریخ تا پایان دوره بیزانس می‌‌باشند جای گرفته اند. در طبقه زیرین لحدهایی از سنگ مرمر و یا گل پخته می‌شود.

[ویرایش] ازمیر (موزه باستانشناسی افس)

این موزه در آغاز در روستای سلجوق واقع در 70 کیلومتری ازمیر و در سر راه خرابه‌های افس بنا شده بود. آثاری که از کاوش‌های افس به دست آمدند ضرورت احداث موزه جدیدی را به میان گذاشتند. این موزه جدید در سال 1964 گشایش یافت. آثار موجود در موزه باستانشناسی افس در یک تالار کوچک، یک تالار بزرگ و محوطه روباز به نمایش گذاشته شده اند. از میان مشهورترین آثار موجود در این موزه می‌توان به تندیس ارتیمیس اشاره کرد که متعلق به سده دوم میلادی است. در سالن بزرگ مجسمه‌هایی همچون تندیس زئوس و در سالن کوچک آثار گوناگون متعلق به دوره‌های یونان و روم در داخل ویترین‌ها قرار گرفته است.

[ویرایش] استانبول

[ویرایش] (موزه توپقاپی‌سرای)

موزه توپقاپی سرای با دارا بودن بیش از دویست هزار سند، 86 هزار کتاب و بیست سالن مملو از شاهکارهای نفیس تاریخی، یکی از بزرگ‌ترین موزه‌های جهان است. سلطان محمد فاتح پس از فتح استانبول(1453) نخستین کاخ خود را در میدان بایزید (محل کنونی دانشگاه استانبول) و دومین کاخ خود را با عنوان ”سرای جدید“ با مساحت 82 هزار متر مربع در محل فعلی موزه توپقاپی‌سرای بنا کرد. این کاخ سالهای سال محل اقامت سلاطین عثمانی بود. موزه سه حیاط اصلی دارد که از سه دروازه (باب همایون، باب السلام، و باب السعاده) می‌توان داخل آنها شد. در این موزه پوشاک سلاطین، آثار ارزشمند متعلق به کاخ‌های سلطنتی (از جمله تخت نادرشاه)، تابلوهای نفیس نقاشی، جواهرات، مینیاتورهای ارزشمند (از جمله در داخل شاهنامه فردوسی)، اشیایی که گفته می‌‌شد به محمد متعلق می‌‌باشند و در دائره خرقه سعادت نگهداری می‌شوند دستنوشتهایی که در کتابخانه احمد سوم قرار گرفته‌اند و کلکسیون اسلحه جای گرفته است.

[ویرایش] (موزه آثار ترک-اسلامی)

موزه آثار ترک- اسلامی که در میدان سلطان احمد قرار گرفته در سال 1983 گشایش یافت. این موزه بدواً در سال 1914 با عنوان موزه اوقاف اسلامیه در قسمتی از مجتمع سلیمانیه آغاز بکار کرد تا این که در سال 1927 به وزارت آموزش ملی داده شد و عنوان کنونی خود را به دست آورد. موزه آثار ترک- اسلامی از بخش‌های زیر تشکیل شده است:

1- بخش فرش که در آن نمونه‌های ارزشمندی از صنعت فرشبافی سلجوقیان و دوره‌های بعد به معرض نمایش گذارده شده است.

2- بخش نسخه‌های خطی و هنر خطاطی که در آن آثار ارجمندی از دوره‌های اولیه اسلامی (کتاب، جلد، تذهیب، مینیاتور، لوحه) جای گرفته است.

3- بخش آثار چوبی که در آن نمونه‌هایی از دوره‌هایی از هنر سلجوقیان و عثمانیان و به معرض نمایش درآمده است.

4- بخش آثار سنگی که نمونه‌هایی از دوره‌های اموی، عباسی، ممالیک، سلجوقی و عثمانی را دربر می‌گیرد.

5- بخش کاشی و آثار چینی و شیشه‌ای شامل نمونه‌هایی از کاشیکاری قدیم و هنر شیشه کاری در اسلام.

6- بخش آثار فلزی که از دوره یهای سلجوقی و عثمانی باقی مانده اند.

7- بخش مردم‌شناسی که در آن نمونه‌هایی از هنر نساجی و هنرهای دستی نشان داده می‌شود.

[ویرایش] (موزه ایاصوفیه)

اگر ایاصوفیه به عنوان موزه شناخته شده، نه به خاطر اشیایی است که در داخلش قرار گرفته، بلکه به خاطر خود ساختمان است که آن را جزو موزه‌ها درآورده است. ساختمان ایاصوفیه به عنوان کلیسا در سال 326 میلادی از سوی کنستانتینوس بزرگ آغاز شد و بعداً ظرف سالهای 532 تا 537 از طرف امپراتور ژوستینیانوس به اتمام رسید. ساختمان بر روی 107 ستون نشسته که از میان آنها 40 ستون در طبقه زیرین و بقیه در طبقه فوقانی قرار گرفته اند.

پس از فتح استانبول که در سال 1453 صورت گرفت، کلیسای ایاصوفیه به مسجد تبدیل شد و در سال 1934 به عنوان موزه بازدید مردم قرار گرفت. موزه ایاصوفیه با مناره ها، محراب و منبر متعلق به دوره عثمانی آراسته شده است.

[ویرایش] (موزه باستانشناسی)

موزه باستان‌شناسی در محلی قرار گرفته که ساختمانش در سال 1891 آغاز شد و با ملحقاتی که در سال 1975 افزوده شد تکمیل گشت. این موزه جمعاً 36 سالن دارد که از میان آنها 20 سالن در طبقه زیرین و بقیه در طبقه فوقانی قرار دارند. در سالن طبقات زیرین آثار متعددی چون سنگ مزارها، کتیبه ها، مجسمه ها، ستون‌ها و قطعات معماری مربوط به دوره‌های گوناگون تاریخ جای گرفته است.

در سالن طبقات بالایی آثاری از قبیل مجسمه‌های کوچک گلی، ظروف آلات و سکه‌ها جای گرفته که در ویترین‌ها گذارده شده اند.

[ویرایش] استانبول (موزه آثار شرق باستان)

موزه آثار شرق باستان که در سال 1917 گشایش یافته بود پس از تعمیرات لازم با چهره‌ای جدید فعالیت خود را در سال 1973 آغاز کرد. از ویژگیهای این موزه دارا بودن آثاری است که پیش از جنگ جهانی اول از مناطق میانرودان، مصر و آسیای صغیر به دست آمده اند.

در این موزه مجموعه اسنادی که با خط میخی نوشته شده و تعدادشان از 70 هزار تجاوز می‌کند قرار دارد.

[ویرایش] (دلمه‌باغچه‌سرای)

سلطان عبدالحمید پس از آنکه در سال 1839 به تخت نشست به دنبال احداث کاخی برآمد که بتواند در طول سالن در آنجا اقامت کند. ساختمان این کاخ که دلمه‌باغچه‌سرای نام گرفته و تحت تأثیر معماری اروپا به سبک نوزایی و باروک ساخته شده بود و در سال 1853 به پایان رسید و برای تزئینات آن حدود 4 میلیون طلا صرف شد.

تابلوهای نقاشی، چهل‌چراغ‌ها و ظروف چینی، دلمه باغچه سرای را به صورت یک موزه هنری درآورده است.

[ویرایش] بورسه

[ویرایش] (موزه باستانشاسی)

موزه باستانشناسی بورسه در سال 1972 گشایش یافت. این موزه از چهار سالن، آزمایشگاه، انبارها، کتابخانه و اتاقهای کار تشکیل شده است.

در چهار سالن این موزه به ترتیب آثار و سکه‌های پیش از تاریخ، آثار سنگی، شیشه‌ای و چینی و شاهکارهای هنری جای گرفته اند. در حیاط موزه سنگ مزارها، ستونها، مجسمه‌ها و قطعات معماری دیده می‌شود.

[ویرایش] (موزه آثار ترک-اسلامی)

موزه آثار ترک- اسلامی بورسه به عنوان گالری هنری دوره عثمانی در سال 1974 در محل ”مدرسه سبز“ گشایش یافت. این مدرسه در جریان سالها 1414 تا 1424 از سوی محمد چلبی سلطان عثمانی ساخته شده بود. در موزه آثار ترک- اسلامی آثاری از قرن چهاردهم میلادی تا آخرین دوره عثمانیان جای گرفته است. در میان این آثار شمعدان‌ها، کتابهای خطی مذهب، لوحه ها، رحله‌های قرآن، سلاحهای آتشین و اشیاء آشپزخانه دیده می‌شود. در حیاط موزه سنگ مزارها و کتیبه‌های عمانی قرار گرفته است.

[ویرایش] دنیزلی

ویرانه‌های گرمابه رومی شهر هیراپولیس واقع در دنیزلی (پاموق‌قلعه) در سال 1984 به عنوان موزه باستانشناسی آغاز بکار کرد. در نخستین سالن این موزه سنگ مزارها و تندیس‌هایی که از کاوشهای شهر به دست آمده‌اند جای گرفته است. در ویترین‌های سالن شماره 2، آثار باستانی کوچک و در سالن شماره 3 باقیمانده‌هایی از تئاتر قدیمی شهر دیده می‌شود. در محوطه روباز موزه هم انواع سنگها قرار گرفته است.

[ویرایش] قونیه

[ویرایش] موزه مولانا

موزه مولانا را در میان موزه‌های متعدد قونیه جایگاهی دیگر است. این موزه افزون بر اینکه مزار عارف مشهور جلال‌الدین محمد بلخی معروف به مولانا (مولوی) را در دل خود جای داده، آثار مربوط به مولانا و مولویه را همراه با تعدادی از اصیل‌ترین آثار هنری گرد آورده است. مجتمع مزار و درگاه مولانا از سمت غرب با حجره‌های دروایش و سه طرف دیگرش با دیوارها احاطه شده است. قسمت‌های گوناگون مزار و درگاه مولانا عبارت‌اند از :

  • اطاق تلاوت (دایره خط)، محلی که پیشتر درویشان در آن به تلاوت قرآن مشغول می‌‌شدند. این سالن کوچک اینک به صورت «بخش خط» مرتب شده و در آن آثار برخی از خطاطان مشهور عثمانی جای گرفته است.
  • تربه (حضور پیر) که در آن مزار مولانا و دیگران قرار گرفته اند.
  • سماع‌خانه که در آن سازهای موسیقی، رحله‌ها، شمعدانها و قندیل‌های متعلق به درگاه و جامه مولانا جای گرفته است.
  • مسجد که محرابی از مرمر و گلدسته‌ای تک شرفه دارد.
  • حجره‌های درویشان که در سال ۱۵۸۴ از سوی سلطان مراد سوم برای اقامت درویشان ساخته شده بود. امروز دو عدد از این حجره‌ها به همان شکل قدیم محافظت شده است.
  • مطبخ مولوی که در آن هم غذای مورد مصرف درگاه پخته می‌‌شد و هم به عنوان «چله‌خان» نونیازان به کار می‌‌رفت و در اینجا اشیاء گوناگونی که در آشپزخانه بکار گرفته شده و تعداد زیادی دستنوشته را در خود جای داده است.
  • میدان شریف که اتاق وسیعی است و امروز به عنوان محل کار مدیر موزه بکار می‌رود.
  • شادروان و حوض شب عرس که شادُروان در سال ۱۵۱۲ از سوی یاووز سلطان سلیم ساخته شده است و حوض که همه ساله در سالگرد درگذشت مولانا مراسم شب عرس در کنار آن انجام می‌گیرد.

[ویرایش] (موزه باستانشناسی)

آثاری که از کاوش‌های قونیه و پیرامون به دست آمده و در این موزه گرد آمده اند. در این موزه که در سال 1963 به محل کنونی خود انتقال یافت بخش‌های زیر دیده می‌شود:

1- سنگ مزارها، کتیبه ها، مسجمه‌های شیر که اغلب متعلق به دوره روم هستند، قطعات معماری متعلق به دوره کلاسیک و آثار سنگی متعلق به دوره بیزانس، این آثار در حیاط موزه جای گرفته اند.

2- بخش آثار مربوط به دوره‌های کلاسیک شامل کتیبه ها، مسجمه ها، آثار گلی، فلزی و شیشه ای.

3- آثار موجود در دیگر سالن‌های موزه، شامل مهرها، مسجمه‌های کوچک، زینت آلات و غیره.

[ویرایش] نوشهر

[ویرایش] (موزه باستانشناسی و مردمشناسی حاجی بکتاش)

ساختمان این موزه که در سال 1975 آغاز شده بود در سال 1988 به پایان رسید. موزه باستان‌شناسی و مردم‌شناسی حاجی بکتاش، دارای سه سالن، دو انبار، یک آزمایشگاه، و یک کتابخانه است. در سالن شماره یک آثاری از عصر برنز و در سالن شماره دو آثاری از عهد یونان باستان جای گرفته است. در بخش مردم‌شناسی موزه، نمونه‌هایی از پوشاک، زینت آلات، آئینه ها، شمشیرها، فرشها و گلیم‌ها دیده می‌شود.


[ویرایش] (موزه درگاه حاجی بکتاش)

مجتمعغ درگاه حاجی بکتاش (خانه پیر) در سال 1964 گشایش یافت. این موزه از سه حیاط تشکیل یافته است :

1- در حیاط اول چشمه‌ای که به سبک چشمه‌های عثمانی ساخته شده است دیده می‌شود.

2- در حیاط دوم حوض مربّع شکلی وجود دارد که در سمت راستش مجسمه شیری به چشم می‌‌خورد. در شرق این حیاط اتاقهایی تعبیه شده که نانوائی و مطبخ درگاه می‌‌باشند. در مطبخ آلات آشپزخانه و دیگ سیاه (که از سوی بکتاشیان مقدس شمرده می‌‌شد) جای دارد. در بخش غرب حیاط دوم اتاقهایی وجود دارد که به آنها ”خانه میدان“ گفته می‌شود. در ورودی این میدان که روزگاری آئین جم در آن انجام می‌‌گرفت ”سنگ میدان“ به چشم می‌‌خورد. در اتاق میدان، اجاق، پوست‌ها و تخت چراغ به چشم می‌‌خورد. امروز در طبقات بالای خانه میدان کتابخانه موزه جای گرفته است.

3- در قسمت راست حیاط سوم مزار دده‌بابا، بالیم‌سلطان و در مقابل آنها مزار حاجی‌بکتاش ولی به چشم می‌‌خورد.

نگاه کنید به: کتابخانه‌های مهم ترکیه


برگرفته از ترکیه.کام (برداشت آزاد)