بقعه خواهر امام
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
بقعه خواهر امام رشت منسوب است به «فاطمه اخری» دختر امام موسی کاظم و خواهر امام رضا.
این آرامگاه در گذشته دور معروف به « امامزاده لال شوی» بود و ظهیرالدین مرعشی در کتاب «تاریخ گیلان و دیلمستان» که در اواخر قرن ۹ هجری نوشته شده، از این بقعه با همین نام یاد کردهاست. ظاهرا علت این نامگذاری مربوط به نحوه کشف این مزار بودهاست.
در دوره ناصری در سال ۱۲۸۲ ه. ق، ملا حسنعلی حسنی( از روحانیون معتبر گیلان)در ایام حکومت قاسم خان والی در گیلان بنای بقعه بزرگی را با صحن و ایوان و مسجد و سرداب آغاز کرد که پس از مرگ او به پایان رسیدو تصویر آن در کتابهای جهانگردان و مأموران اروپایی به چاپ رسیدهاست.
حاجی ملا رفیع شریعتمدار (مجتهد و متمول تراز اول گیلان در عهد ناصری) در آخرین سال حیات خود یعنی در ۱۲۹۲ ه. ق برای این بقعه سردری ساخت که هنوز پابر جاست.
این بقعه در دوره قاجار محل بست نشینی مقصرین بوده و در دوره مشروطه محل تحصن و تظاهرات مردم به شمار میآمدهاست.
بقعه خواهر امام پس از انقلاب اسلامی ایران به طور کلی و اساسی بازسازی شد و گنبدی بر بنای آن افزوده شد.
[ویرایش] منابع
۱- ولایات دارالمرز گیلان، ه. ل. رابینو .
۲- سفرنامه میرزا محمدحسین فراهانی، به کوشش حمید سیاح.