حصین بن نمیر
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
حصین بن نمیر یکی از سران امویان از قبیله کنده که همواره با آل علی دشمنی داشت. او در نبرد کربلا علیه امام حسین جنگید.
او در جنگ صفین، در سپاه معاویه بود. در ایام یزید هم بر عدهای از سپاه فرماندهی داشت. در دوران قیام مسلم بن عقیل در کوفه، رئیس پلیس ابن زیاد بود و ماموریت داشت برای یافتن ودستگیری مسلم، خانههای کوفیان را تفتیش کند.
هم او بود که قیس بن مسهر، فرستاده حسین را دستگیر کرد و نزد ابن زیاد فرستاد و قیس کشته شد. او بود کههنگامی که عبدالله زبیر در مکه بر ضد یزید سر به مخالفت برداشته بود، بر کوه ابو قبیس منجیق نهاد و کعبه را هدف قرار داد. با سلیمان بن صرد و توابین جنگید. او بود که از علی آنگاه که گفت: «سلونی قبل ان تفقدونی» پرسید: تعداد موهای سر من چه قدراست؟ (البته علی پاسخ قانع کنندهای به او نداد.)
در دوران یزید، به دستور او در حمله و محاصره مدینه شرکت داشت.
از مخالفان سرسخت شیعه بود و در سرکوبی نهضت توابین حضور داشت و سه سال بعد (در سال۶۷ هجری) به دست ابراهیم بن اشتر کشته شد. در حادثه عاشورا، از فرماندهان گروه تیرانداز بود که به سپاه حسین حمله کردند. او پس از کشته شدن حبیب بن مظاهر، سر او را در کوفه بر گردن اسب خویش آویخته بود تا به آن افتخار کند. به نقلی بعدها پسر حبیب (قاسم) کمین کرد و او را کشت. برخی هم قتل او را به دستیاران مختار ثقفی در سال ۶۶ در نهضت خروج مختار، در نزدیکیهای موصل نوشتهاند.