آب سیاه چشم

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.

آب سیاه چشم یا گلوکوما یکی از بیماری‌های چشم است که در آن فشار مایع داخل چشم زیادتر از حد معمول میگردد.

بطور کلی اشکال در خروج این مایع از منافذ بسیار کوچکی در پیرامون عنبیه ‌(دایره رنگی چشم) است. در برخی موارد بطور مادرزادی منافذ تنگ هستند. در موارد دیگر جلو آمدن عنبیه یا مسدود شدن این منافذ با رنگدانهای عنبیه یا سلولهای خون پس از خونریزی داخل چشم مسیر تخلیه مایع داخل چشم تقریبا مسدود میشود. زیادی فشار داخل چشم منجر به تحلیل عصب بینایی ولذا کاهش بینایی میشود. این بیماری دارای انواع زیر است:

بیماری آب سياه انواع بیماری آب سیاه:

بطور کلی بیماری آب سیاه را به دو گونه زاویه باز و زاویه بسته تقسیم بندی می کنند. گلوكوم زاويه باز از آنجا به اين نام خوانده مي شود كه زاويه اي كه مايع از آن خارج مي شود "باز" است. با اين حال، به دلايل نا مشخص، تخلیه زلالیه به كندی صورت می گیرد. كندي حركت زلالیه سبب تجمع آن و بالا رفتن فشار داخل چشم مي شود. در گلوكوم زاويه بسته؛ بدليل تنگی شدید زاویه و یا مسدود شدن آن؛ مایع زلالیه نمي تواند از چشم خارج شود. در اين بيماران يك افزايش ناگهاني و بسیار بالا در فشار چشم ديده مي شود. اين افزايش فشار مي تواند در مدت بسیار کوتاه سبب آسيب ديدن عصب بينايي و كاهش ديد شود.

گلوكوم زاويه باز در ابتدا علامت خاصي ندارد. ديد طبيعي بوده و هیچگونه درد و یا ناراحتی وجود ندارد. با ادامه يافتن بيماري، آرام آرام میدان بینایی بيمار محدود و محدودتر می شود؛ اما دید مرکزی تا مراحل نهایی بیماری حفظ می گردد. به همین جهت؛ بیمار نمی تواند در مراحل ابتدایی متوجه بیماریش گردد. در صورت عدم درمان؛ در مراحل انتهایی؛ بیمار ناگهان متوجه می شود كه ديد محیطی اش بشدت محدود شده است؛ درست مثل اينکه كه دارد از درون يك لوله تفنگ به اطراف نگاه مي كند. با ادامه يافتن بيماري؛ باقيمانده ديد در مركز نیز از بین رفته و بيمار كور می شود.

بر عکس؛ گلوکوم با زاویه بسته معمولا بسیار پر سر و صداست و با علائم شدید درد چشم؛ تهوع؛ سردرد؛ قرمزي چشم؛ و تاري ديد که بصورت ناگهانی بروز می کند؛ خود را نشان می دهد که یک اورژانس است و بيمار بايد سريعاً درمان شود. در صورت عدم درمان، بيمار ممكن است در مدت بسار کوتاهی برای همیشه نابینا گردد.

نوع دیگر این بیماری می تواند در بدو تولد وجود داشته باشد و یا بتدریج در سنین پایین خود را نشان دهد که به آن آب سیاه مادرزادی می گویند. كودكان مبتلا معمولاً علائم واضحي نظير بزرگی قرنیه؛ خاکستری و کدر شدن رنگ قرنیه، حساسيت به نور، و اشكريزش شديد را دارند.

آب سیاه همچنین مي تواند بدنبال بعضی از جراحي های چشم مانند عمل آب مروارید مادرزادی؛ بدنبال آسيب هاي چشمي، بعضي تومورهاي چشمي، بدنبال التهاب داخل چشمی؛ بیماری دیابت؛ و یا مصرف بعضی از داروها (کورتون) بروز نماید.

زبان‌های دیگر