ضیاءالدین نخشبی
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
ضیاءالدین نَخشَبی، از مردم نخشب فرارود، (زاده در دهلی هند یا بقولی [1] در نخشب به سال ۷۵۰ هجری قمری) از نویسندگان و پارسی گویان هند بود.
ضیاءالدین همچنین عارف و یکی از مریدان شیخ فریدالدین تاگوری از قطبهای سلسله چشتیه بودهاست.
وی کتابهای بسیاری را از هندی به فارسی ترجمه کرد از جمله کتاب «طوطینامه» که عبارت از یک رشته حکایاتی است به سبک هزار و یک شب. و دیگر «سلکالسلوک» و «عشره مبشره».
[ویرایش] منابع
- قاموس الاعلام
- منجد قسم الاعلام.
- فهرست دیماه ۱۳۷۰ انتشارات صبا (نیویورک)، انتشارات روزنه (تهران). ص ۷۵.
[ویرایش] پانویس
- ^ منجد قسم الاعلام