ابوالحسن اقبالآذر
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
ابوالحسن قزوینی (۱۲۵۲-۱۳۴۹) فرزند ملا موسی معروف به «اقبالالسلطان آذر» و «اقبال آذر» خواننده موسیقی ایرانی و صاحب یکی از قویترین صداها در آواز ایرانی بود. اولین صفحه ایرانی که پر شد در تفلیس وبا صدای ایشان بوده است.[نیاز به ذکر منبع]
او در سال ۱۲۴۲ خورشیدی در قریه الونددر هفت کیلومتری جنوب قزوین دیده به جهان گشود. در ۱۲۷۷ ش قزوین را را ترک کرده و به تبریز رفت و در دستگاه محمدعلی میرزا ولیعهد مظفرالدین شاه و بعد نزد احمدشاه رفت و آمد داشت.
چند کنسرت در شهرهای ایران و تفلیس برگزار کرد. شهریار شاعر معاصر در وصف اقبال آذر غزلی با این مطلع سروده است:
گرفت رونق از «اقبال» کار موسیقی | شکفت از گل رویش بهار موسیقی |
در دوره تسلط فرقه دموکرات آذربایجان از او خواستند تا کنسرتی در تبریز اجرا کند. او در طول کنسرت تمام آوازها را به فارسی خواند و در آخر شعری از عارف قزوینی خواند که با جمله «...که خانه خانه غیر است یا که خانه خانه ماست» به پایان رسید.[نیاز به ذکر منبع]
اقبال آذر سه بار ازدواج کرد و از همسر اول و دومش (صفیه و خورشید بانو) صاحب پنج فرزند به نام های غلامحسین، نواب، اکرم، عفت و نصرت شد.
در روز دوشنبه سوم اسفند ۱۳۴۹ در نود و هفت سالگی به علت نارسائی کبد، در خانه خود در محله اهراب تبریز چشم از جهان فرو بست.