نعوظ
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
بزرگ و سفت شدن آلت تناسلی مرد بدلیل افزایش فشار خون در رگ که معمولا در هنگام تحریک جنسی بوجود می آید.
[ویرایش] فرآیند نعوظ
آلت تناسلی مردان اندامی است بدون استخوان و غضروف، ولی بافت نعوظی آن از سه سيلندر به طولی حدود 20 سانتيمتر و قطر حدود 5/2 سانتيمتر تشکيل شده ( بنامCorpus carernosum و Corpus Spongiosum ) .
اين سيلندرها که در کنار هم قرار گرفته در قسمت داخلی متصل به استخوانهای لگن خاصره و قسمت خارجی آن توسط پوست پوشانيده که نمای اندام تناسلی ظاهری را تشکيل می دهد.
قسمت بيرونی بافت نعوظی را اگر از داخل به خارج توضيح دهيم در داخلی ترين قسمت گفته شد که از سه سيلندر طولی ( 2 عدد بافت اصلی نعوظ کورپوس کاورنوزوم و سومی بنام کورپوس اسپانژيوزوم که حاوی مجرای ادراری است و در زير 2 سيلندر قبلی قرار گرفته ). داخل سيلندرهای نعوظی بافت اسفنجی قرار گرفته که فضای زيادی را هنگام نعوظ جهت ورود خون ايجاد می کند و ديواره آن از بافت بسيار قوی و ضخيم بنام تونيکا آلبوژينه تشکيل شده است.
سيلندرها توسط بافت قوی ديگری بنام فاسيای باکس ( Bucks fasia ) در کنار هم قرار می گيرند تا خود شکل سيلندری واحدی را تشکيل دهد و روی آن را بافتهای نرم و لغزنده زير جلدی و پوست است که قابليت حرکت و لغزندگی بين پوست و بافت نعوظی را ايجاد می کند تا بدون کشش وفشار بر روی پوست، سايز آلت در حالت نعوظ چند برابر بزرگتر شود.
مکانيسم نعوظ بدين شرح است که هنگام تحريک جنسی و يا فعال شدن مکانيسم نعوظی به هر دليل، جريان خون بداخل بافت اسفنجی اين سيلندرها به سرعت و شدت افزايش يافته بطوری که خون ورودی، فرصت خارج شدن از طريق سياهرگها را ندارد. سيلندرها افزايش بارز حجم پيدا کرده و همچون بادکنکی که بطور کامل پر باد شده باشد حجيم و سفت می گردد.
سفتي ديواره سيلندرها باعث بسته شدن 90% قابليت خروج خون از سيلندرها مي گردد تا بافت آلت پر خون باقي بماند. اين فشار به بالاتر از حد متوسط فشار خون فرد، يعني حدود 120 ميلي متر جيوه مي رسد و باتوجه به محصور بودن خون با دو بافت قوي تونيکاآلبوژينه ديواره سيلندرها و فاسياي باکس پوشاننده آنها منجر به قوام سخت و شبيه به استخواني بافت آلت تناسلي مردان درحالت نعوظ ميگردد.