بازی‌های ایرانی

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.

نام برخی از بازیها و بازیچه‌های سنتی ایرانی و اصطلاحات بکار رفته در بازیها:

  • آپوق
  • آتش فراز
  • آتشین مار
  • آخردست
  • آفتاب دزدک
  • آوند (نام پارسی شطرنج است)
  • اخلکندو
  • ارغشتک
  • ارک
  • اسب
  • اشتالنگ
  • الک‌دولک
  • انگلندو
  • ‌اورک
  • ‌بادافره (فرفره)
  • بادبر
  • بادپر
  • بادپیچ
  • بادفرنگ
  • بازپیچ
  • بازنیچ
  • بانوچ
  • بر زدن
  • بژول (استخوان اشتالنگ)
  • بورک
  • پاسپار (لگدبازی)
  • پژول (گلولهٔ بازی)
  • پشتک
  • پک
  • پگ
  • پل
  • پله
  • پهنه
  • پیاده
  • تاپ‌تاپه‌خمیر
  • تتی (خمیربازی)
  • تَخش (تیر آتشبازی)
  • تُرتُرک (بازی سرخوردن از کوه در شیراز)
  • تشت و خایه
  • تَشیره (تیله)
  • تک
  • ‌توژی (غذا خوردن دانگی بچه ها)
  • ‌تیرتخش
  • جدانک یا کوزه گردان
  • جَمهَلو
  • جنگ
  • چال
  • چالیک
  • چپچله
  • چرخوک
  • چشم بندک
  • چفته
  • ‌چلانک
  • ‌چلک
  • چنچولی (تاب بازی)
  • چوگان
  • چوگانی (اسب درخور بازی چوگان)
  • خرپلیس
  • زو
  • قایم‌باشک
  • گرگم‌به‌هوا
  • گرگی‌لی‌لی
  • هفت‌سنگ
  • یک‌قل‌دو‌قل
این نوشتار ناقص است. با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید.


[ویرایش] منبع

فرهنگ برهان قاطع (به کوشش صادق کیا، در: گاهنامه هنرهای زیبای کشور، شماره ۲، ۱۳۴۱ خورشیدی).