ابوسلیک گرگانی

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.

ابوسَلیک گُرگانی از پیشگامان سرایش شعر به زبان پارسی دری بود. او هم‌دوره با عمرو لیث صفاری بود. شعر زیر از اوست:

خون خود را گر بریزی بر زمین به که آب روی ریزی در کنار
بت‌پرستنده به از مردم‌پرست پند گیر و کاربند و گوش دار

[ویرایش] منبع

  • صفا، ذبیح‌الله. تاریخ ادبیات ایران (جلد اول). چاپ بیستم، تهران: ققنوس، ۱۳۸۱، ISBN 964-311-013-3، ‏۵۷. 
این نوشتار دربارهٔ ادبیات و شعر و ادب، ناقص است. با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید.