تاریخچه انسان در ابتدا
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
فهرست مندرجات |
[ویرایش] انسانهای اولیه
مطابق یک فرضیه علمی معاصر، سیر تکاملی نخستین میمونهای انسان نما (اجداد انسان) در حدود چهار میلیون سال پیش در آفریقا آغاز گردید. سپس، میل دگرخواهی مهاجرت این میمونهای انسان نما را به آسیا و اروپا جایی که آنها تکامل خود را ادامه دادند، منتقل نمودند آنهایی که در آفریقا باقی ماندند به روند تکامل خود ادامه دادند و به صورت انسانهای امروزی در آمدند و سرانجام آنها به همه نقاط جهان مهاجرت کردند و جای همه میمونهای انساننمای اولیه (hominids) را گرفتند.
[ویرایش] سازگاری یافتن با آب و هوای سرد
توانایی هومونیدها، میمونهای انسان نما، در ساختن ابزار، شکار جانوران و جمع آوری غذا این موجودات را قادر ساخت تا بر سراسر جهان مسلط شوند.
مردم در حدود ۴۰٬۰۰۰ سال پیش برای اولین بار وارد استرالیا شدند. تا قبل از ۳۰٬۰۰۰ سال پیش آنها در سراسر قاره پراکنده شده بودند و از سرزمینهای خطرناک عبور کرده بودند. چنین مهاجرتی در آن زمان می توانست همانند سفر بشر به کره ماه در قرن بیستم، اهمیت داشته باشد.
[ویرایش] تغییر سطح آب دریاها
در بیشتر ۱٫۵ میلیون سال گذشته، زمانی که سطح آب دریاها در دوران یخبندان، پایین بود، استرالیا از طریق خشکی به جزایر گینه نو و تاسمانی، متصل بود. اما حتی هنگامی که سطح آب دریاها در پایینترین حد خود قرار داشت، هیچ گذرگاه زمینی که خاک استرالیا را به قاره آسیا وصل کند، وجود نداشت. این به آن معنی است که مردم از راه دریا و پیمودن حداقل ۹۰ کیلومتر (۵۶ مایل) در آبهای آزاد، وارد استرالیا شدند.
[ویرایش] اولین مهاجران
به طور دقیق مشخص نیست که اولین مهاجران از کجا آمدند و در کجا ساکن شدند. احتمال می رود مردمی که در طول سواحل جزیره هایی مثل تیمور، زندگی می کردند، دارای قایقهایی بودند که برای سفر در طول سواحل و دیدن جزایر نزدیک، آنها را مورد استفاده قرار می دادند.
[ویرایش] سفر از راه دریا
در فصول بارانی، بادهای موسمی شمال غربی به همراه امواج و جریانهای دریایی، می توانستند یک کلک یا ناوگانی از کلکها را به آسانی در امتداد خط افق به حرکت درآورند و ظرف مدت یک هفته، به سواحل شمالی استرالیا برسانند. تعداد مناسبی از انسانها بطور تصادفی یا از روی طرح و نقشه قبلی، توانستند خود را به آنجا برسانند و زنده بمانند و نسل جدیدی بوجود بیاورند.
[ویرایش] خلق یک فرهنگ
از آنجایی که استرالیا برای مدت طولانی با جهان خارج ارتباطی نداشت، دارای مجموعه ای منحصر بفرد از گیاهان و حیوانات بود که برای افراد تازه واردها بسیار نا آشنا می نمود تازه واردان برای هماهنگی با محیط جدید و شرایط جوی متغیر دوران یخبندان، ابزارهای جدید ساختند. آنها، با ساختن بعضی از قدیمی ترین آثار هنری در جهان کنده کاریهای برجسته بر روی صخرههای پانارامیتی، واقع در جنوب استرالیا یک فرهنگ جالب توجه و پیچیده را خلق کردند. این مردم همچنین جزو اولین اقوامی بودند که مردگان خود را می سوزانند، و این امر نشان می دهد که آنها دارای اعتقادات مذهبی بودند.
[ویرایش] تکامل انسان
باستان شناسان می توانند درباره تکامل انسان با مطالعه باقیمانده اسکلتهای انسانهای نخستین، مطالب زیادی را کشف کنند انسان در طول سیر تکاملی خود، به تدریج دارای جمجمههای بزرگتری شد. فکها و دندانها کوچکتر شدند و این به خاطر تغییر برنامه غذایی انسان بود. جمجمه هوموارکتوس با جمجمه انسان امروزی تفاوت بسیار دارد.
1000000 سال پیش
قدمت فسیلهای باقی مانده از نئاندرتالها که در اروپا، خاورمیانه، شمال آفریقا و آسیا پیدا شدهاند به این تاریخ باز می گردد. انسان نئاندرتال با هیکل کوتاه، ستبر و نیرومندش دارای مغز بزرگی به اندازه 450/1 سی سی بود. او مانند انسان امروزی راه می رفت و در غارها زندگی می کرد. و ابزارهای سنگی و نیزههای چوبی استفاده می کرد و احتمالاٌ مردگان خود را دفن می کرد (امروزه، نسل نئاندرتال نه به عنوان نیای بشر امروزی، بلکه تنها به عنوان یکی از اعقاب هومو ارکتوس شناخته می شود). نخستین شواهد دال بر پیدایش بشر امروزی هوموساپینزساپینز (انسان هوشمند)، به این زمان باز می گردد. هوموساپینز ساپینز در آفریقا همزمان با انسان نئاندرتال خاورمیانه، زندگی می کرد اولین آثار هنری از این دوره باقی مانده است.
45000-35000 سال قبل
انسان امروزی به اروپا قدم می گذارد.
40000 سال پیش
انسان امروزی به استرالیا قدم می گذارد.
35000 سال پیش
طبق مدارک باستانشناسی، انسان نئاندرتال در این تاریخ از روی کره زمین، محو می گردد.
15000 سال پیش
انسان امروزی در آمریکای شمالی حضور دارد.
(م-س-پ یعنی یک میلیون سال پیش)
106 م. س. پ 404 م. س. پ
شواهدی دال بر وجود استرالوپیتهکوس (میمون جنوبی) در جنوب و شرق آفریقا به دست آمده است استرالوپیتهکوس دارای دو گونه مشخص- یکی با جثه ای لاغر و سبک و دیگری درشت اندام و سنگین وزن – می باشد هر دوی آنها دارای مغزی کوچک شبیه به مغز میمون، هستند هر دو گونه احتمالاٌ می توانند بر روی دو پایشان باایستند و را بروند استرالوپیتهکوس همچنین ابزارهای سنگی ابتدایی می سازند.
2 م. س. پ – 5/1 م. س. پ
شواهدی مبنی بر وجود هوموهبیلی (انسان چالاک ) در نواحی جنوبی صحرای شمال آفریقا به دست آمده است هوموهبیلیها دارای مغزی بزرگ با حجمی در حدود 500 تا 800 سی سی ( سانتیمتر مکعب ) و دندانهایی نسبتاٌ کوچک هستند این موجودات که نخستین ابزار ساز واقعی محسوب می گردد قادر است دستهای خود اشیا را بدقت جا به جا کند و بخوبی روی دو پایش باستد و راه برود.
106 م. س. پ -250000 سال پیش
در این زمان هوموایرکتوس (انسان راست قامت)احتمالاٌ در جاوه، چین و نواحی شرقی و شمالی آفریقا و همچنین در اروپا زندگی می کرده است او یک ابزار ساز ماهر و دارای مغزی به بزرگی ۱۰۰۰ سی سی (سانتیمتر مکعب) بوده، که مستقیم و روی دو پا راه میرفته در غارها زندگی میکرده حیوانات را شکار می کرده و به آتش تسلط پیدا کرده بود. امروزه اعتقاد بر آن است که هوموارکتوس اجداد مستقیم بشر امروزی و یا انسان نئاندرتال، بودهاند.