فترت

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.

فَترَت (از عربی: سستی یا کُندی) به معنی فاصله و وقفه میان دو دوره است. این اصطلاح بیشتر برای فاصله زمانی میان دو دوره پادشاهی بکار می‌رود. به دوره انتقالی میان دو دوره بزرگتر هم دوران فترت گفته می‌شود.

ایام فترت یا دوران فترت، در فرهنگ سیاسی معاصر ایران به دورهٔ بین دو دوره مجلس نیز گفته می‌شود، یعنی دوره‌ای که مجلس قبلی تعطیل شده و مجلس تازه شروع نشده است.

این نوشتار ناقص است. با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید.