بازیافت
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
بازیافت به آمادهسازی مواد برای استفادهٔ دوباره گفته میشود.
بازیافت از بههدررفتن منابع مواد سودمند جلوگیری میکند و مصرف مواد خام و مصرف انرژی را کاهش میدهد. با این کار، تولید گازهای گلخانهای نیز کاهش مییابد. بازیافت مهمترین مفهوم در مدیریت زباله است.
مراحل آمادهسازی (آمایش) زباله برای استفاده مجدد اصطلاحاً پردازش نامیده میشود.[1]
منشاء مواد بازیافتی یا به عبارتی بازیافتنیها، بیشتر، منازل مسکونی و صنایع هستند. برای آسانتر کردن امر بازیافت معمولاًدو نوع جداسازی مواد صورت میگیرد که «تفکیک در مبدأ» و «تفکیک در مقصد» نام دارند.[2] تفکیک در مبدأ در سطح شهر و خیابانها و فروشگاهها از طریق سبدها و سطلهای جداسازی مواد انجام میشود ولی برای تفکیک در مقصد مکان ویژهای به نام مرکز بازیافت مواد در نظر گرفته شدهاست.[3] در مرکز بازیافت مواد زبالهای روی یک تسمهنقاله سوار میشوند و به اشیای قابل بازیابی و غیر قابل بازیابی دستهبندی میشوند.[4]
بسیاری از فروشگاهها و کارخانههای بزرگ مواد زاید مانند قوطیهای کنسرو، بطریهای شیشهای و روزنامههای باطله را به منظور بازیافت از مشتری بازخرید میکنند.[5]
[ویرایش] نمادها و کدهای بازیافت مواد
[ویرایش] منبع
مشارکتکنندگان ویکیپدیا، «Recycling»، ویکیپدیای انگلیسی، دانشنامهٔ آزاد. (بازیابی در ۷ آوریل ۲۰۰۷).