ضحی

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.

سورهٔ ضحی از سوره‌های قرآن، کتاب مقدس مسلمانان، است. این سوره در مکه نازل شده‌است و ۱۱ آیه دارد . ضحی در زبان عربی به معنی هنگام برآمدن آفتاب است.

سوره ضحی
شماره سوره : ۹۳
جزء : ۳۰
تعداد آیه : ۱۱
محل نزول : مکه


فهرست مندرجات

[ویرایش] محتوای سوره

در سنت اسلامی بنا به برخی روایات این سوره هنگامی نازل شد که مدتی بود که وحی منقطع شده بود و دشمنان محمد این را دستاویزی برای آزار قرار داده بودند. این سوره با دو سوگند آغاز می‌شود و سپس گفته می‌شود که محمد به حال خود رها نشده‌است. چنانکه پیشتر رها نشده بود. در پایان سوره به محمد گفته می‌شود که شکرانهٔ توجهات الهی با یتیمان مهربان باشد.

[ویرایش] فضیلت سوره نزد مسلمانان

فقیهان شیعه از محمد روایت کرده‌اند که :«هرکس آن را تلاوت کند از کـسانی خواهد بود که خدا از آنها راضی می‌شود وشایسته‌است که محمدبرای او شفاعت کند و به عدد هر یتیم و مسکین سؤال کننده ده حسنه برای او خواهد بود».

همچنین فقیهان معتقدند که طبق روایات پرشمار سورهٔ ضحی و سورهٔ بعدی (سوره شرح) مجموعاً تشکیل یک سوره می‌دهند. برای همین در نماز پس از سورهٔ حمد اگر قصد خواندن یکی از دو سوره باشد باید هردو سوره را خواند.

[ویرایش] جستار‌های وابسته

[ویرایش] پیوند به بیرون

[ویرایش] منبع