مجمع تشخیص مصلحت نظام
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
مجمع تشخيص مصلحت نظام نهادی انتصابی از سوی رهبر جمهوری اسلامی و عالیترین بخش تصمیم گیری سیاستگذاری کلان جمهوری اسلامی است. این شورا دارای قدرت فراوانی در صحنه سیاست و تصمیمگیری در سیاستهای کلان داخلی و خارجی ایران است و همچنین مسئولیت حل اختلاف میان قوای سهگانه و ناظر بر فعالیتهای آنان است.
[ویرایش] تاریخچه
مجمع تشخيص مصلحت نظام در زمان حیات آیتالله خمینی، بنيانگذار نظام جمهوری اسلامی، به منظور حل اختلاف میان شورای نگهبان و مجلس شورای اسلامی به وجود آمد.
در سال ۱۳۶۸ و در جريان بازنگری قانون اساسی جمهوری اسلامی، اين مجمع رسما به صورت يکی از نهادهای رسمی و انتصابی کشور درآمد و علاوه بر وظيفه حل اختلاف بين مجلس شورای اسلامی و شورای نگهبان رهبری به صورت نهادی برای مشاوره به رهبری و سیاستگذاری کلان جمهوری اسلامی درآمد.
[ویرایش] اعضاء
اعضای شورای تشخیص مصلحت نظام سی و چهار نفر هستند که ریاست مجمع برعهده علیاکبر هاشمی رفسنجانی است. برخی از دیگر اعضای مجمع عبارتند از:
- محسن رضایی
- محمود احمدی نژاد
- محمود هاشمی شاهرودی
- واعظ طبسی
- محمد خاتمی
- مهدوی کنی
- میرحسین موسوی
- احمد جنتی
- محمد امامی کاشانی
- حسن حبیبی
- محمد ریشهری
- حسن صانعی
- محمد موسوی خوئینیها
- حبیبالله عسگراولادی
- محمدرضا توسلی محلاتی
- عبدالله نوری
- مرتضی نبوی
- حسن فیروزآبادی
- غلامرضا آقازاده
- محسن نوربخش
- غلامعلی حداد عادل
- علی اکبر ولایتی
- مصطفی مير سليم
- محمد هاشمی
- قربانعلی دری نجف آبادی
- مجيد انصاری
- بيژن نامدار زنگنه
- محمد جواد ايروانی
- علی لاریجانی
- حسن روحانی
[ویرایش] منابع
- ناظران مجمع تشخيص مصلحت: راهی برای اعتدال يا افزايش قدرت؟ وبگاه فارسی بیبیسی
- انگيزه های سياسی برای افزايش قدرت مجمع تشخيص مصلحت وبگاه فارسی بیبیسی
- مجمع تشخيص مصلحت ناظر بر قوای سه گانه ايران شد وبگاه فارسی بیبیسی
- ايران، قدرت در دست کيست؟ وبگاه فارسی بیبیسی