نینواز
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
فضل احمد مشهور به نينواز آواز خوان و آهنگ ساز مستعد و محبوب افغانستان بود.
وی پسر فيض محمد خان زكریا وزير معارف دوران شاهی بود.
نینواز کمپوز های ماندگاری برای هنرمندان مشهور افغانستان مثل احمد ظاهر، ساربان و دیگران ساخته که تا حال پرشنونده ترین آهنگهای افغانی میباشند. میتوان گفت که شهرت جهانی [نیاز به ذکر منبع] این هنرمندان مدیون استعداد بینظیر [نیاز به ذکر منبع] نینواز است.
"من نينوازم، شبهای هجران، نی می نوازم..."، "خورشيد من كجايی، سرد است خانهی من.."، "شد ابر پاره پاره، چشمك بزن ستاره..." و غیره از کمپوز های ساخته استاد نینواز میباشند.
استاد نینواز شاگردانی چون احمد ولی، هنگامه، سلما، سيما ترانه، اكبر رامش و غیره داشته که هرکدام به نوبه خود شهرت فراوانی کسب کرده اند.
نینواز در کنار موسیقی شیفته کشورش بود و هنرش را در خدمت مردم و ملتش میدانست [نیاز به ذکر منبع]. بعد از کودتای ۷ ثور ۱۳۵۷ و حاکم شدن رژیم وابسته به روسها، وی به جنبش مقاومت علیه خلقی ها و پرچمی ها پیوست و در قیام قهرمانانه بالاحصار کابل در ۱۴ اسد ۱۳۵۸ شرکت جست. وقتی قیام به خون نشست استاد نینواز از جمله صدها روشنفکر آزادیخواه افغانستان بود که بوسیله دولت وقت دستگیر و ناپدید گردید [نیاز به ذکر منبع] که با احتمال قوی در پولیگونهای زندان پلچرخی در کنار هزاران مبارز دیگر تیرباران گردیده است[نیاز به ذکر منبع].