جوجیتسو
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
جوجیتسو (در ژاپنی: 柔術 تلفظ: جوجوتسو) یکی از ورزشهای رزمی است.
در حدود 3000 سال قبل کشاورزان و روستائیان ژاپنی برای مقابله با سارقان و سربازان امپراتوری که به قصد چپاول آنان هجوم میاوردند اقدام به ابداع فنون و حرکاتی کردند که امروزه ما آن را به نام جوجیتسو میشناسیم.
این حرکات شامل بر ضربه زدن - گرفتن - پرتاب کردن - و فشار آوردن بر روی مفاصل حریف بود در دورانهای مختلف استادان این فنون با تعلیم و گسترش این فنون باعث پیشرفت و تکامل کیفی و کمی تکنیکهای جوجیتسو شدند
در این میان نیز استادانی بودند که با تکمیل و توسعه بخشی از این فنون و حذف حرکات مرگبار و خطرناک جوجیتسو ورزش جدیدی را ابداع کردند. مانند پروفسور جیگارو کانو که ورزش جودو را به جهانیان معرفی نمود .
در حدود 45 سال قبل با ورود مستشاران خارجی که برای آموزش نیروهای پلیس به ایران آمده بودند اولین تکنیکهای نوین این ورزش به ایرانیان معرفی شد و همچنان این روند ادامه داشت و انحصاراٌ در اختیار نیروهای نظامی و انتظامی بود و با نام فنون دفاع شخصی در ا یران شناخته و تدریس میشد .
استادان فنون رزمی در ایران هر کدام با سلیقه و در حد توان خود ا قدام به آموزش فنون دفاع شخصی میکردند و سازمان و ارگانی نظارت بر این امر نداشت در چند سال گذشته افراد مختلفی کمر همت بستند که به ورزش جوجیتسو در ایران سر و سامانی دهند.
بنیان گذار جوجیتسو در ایرا استاد نصر الله کاکاوند هست و مربی تیم ملی جوجیتسو ایران میباشد.