تبرائیان

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.

نام تبرائیان را بر گروهی نهادند که پس از بتخت نشستن شاه اسماعیل صفوی و تأسیس دولت صفویه از جانب شاه مأمور گشتند که در کوچه‌ها و رهگذرها، علی پسر ابوطالب و جانشینان او را بستایند و از خلفای قبل از علی تبرا کنند. (تبرائیان جلوی مردم را می‌گرفتند و می‌گفتند بگو از دشمنان علی -«سنی‌ها»- تبرا می‌جوئی و اگر چنین نمی‌گفتند درجا شکم آنها را پاره می‌کردند)

اما پس از بتخت نشستن شاه طهماسب اول و خشک شدن خونها و براه افتادن تولائیان و تبرائیان در کوچه و بازارها و انتشار کتب و باز شدن مکتب‌خانه‌ها در مدت پنجاه سال احوال دگرگون می‌شود.

[ویرایش] منبع

  • سبک‌شناسی بهار


[ویرایش] جستارهای وابسته


این نوشتار از پروژهٔ اسلام، ناقص است. با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید.