مهدی
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
مَهدی نامی است عربی گرفته شده از ریشه «هدی».
معنای آن «هدایت شده» است و در اصطلاح مسلمانان کسی است که پیامبر وعده داده در آخرالزمان ظهور میکند و دین اسلام را دوباره احیا میکند.
فهرست مندرجات |
[ویرایش] مهدی شخصی و مهدی نوعی
شیعیان معتقدند «مهدی» شخصی معین است و در حال حاضر زنده و غائب می باشد. البته اکثریت «اهل سنت» نیز بر اساس احادیث پیامبر به قیام مهدی در آخرالزمان معتقدند. ولی آنها مهدی را شخص معینی نمیدانند. لذا در شمال افریقا بخصوص پس از هجوم استعمارگران اروپایی تعداد زیادی قیام با ادعای مهدویت صورت گرفته است. به عبارت دقیق شیعیان معتقد به «مهدی شخصی» هستند و اهل سنت معتقد به «مهدی نوعی».
[ویرایش] دیدگاه شیعه
از دیدگاه شیعیان دوازده امامی مهدی امام محمد پسر حسن (مهدی) است، که در شب جمعه ، نيمه شعبان سال 255 يا 256 هجری به دنیا آمده است . وی امام دوازدهم شیعیان و از نگاه شیعیان "چهاردهمین معصوم" است، که در حال حاضر در غیبت کبری یا طولانی به سر میبرد. به وی "امام مهدی" یا (قائم) نیز گفته میشود. بر باور شیعیان به این دلیل به وی (قائم) گفته میشود، که وقتی ظهور میکند بر علیه ظلم و ظالمان زمانه قیام خواهد کرد. بر باور شیعیان ظهور و فریاد «انا المهدی» به معنای "من مهدی هستم" وی از مکه و در کنار کعبه بلند میشود، ولی حکومتش در کوفه محل حکومت جد پدری اش علی پسر ابوطالب می باشد. "در ابتدا 313 نفر از بهترین شیعیان و همراهانش که در طول غیبت ایشان از بهترین منتظران وی بودند به کمک وی میشتابند و اینان سرداران سپاه مهدی خواهند بود و سپس نزدیک به 10000 نفر به کمک وی میشتابند که در این زمان جهاد با ظلم شروع خواهد شد و تا ریشه کنی کامل آن ادامه خواهد داشت".
شیعیان اعتقاد دارند مهدی امام دوازدهم که منتخبی الهی است و در ادیان قبلی از جمله مسیحیت و یهود نیز به او بشارت داده شده است.
[ویرایش] منابع
- مجلسی، مهدی موعود(جلد 13 بحارالانوار)، ترجمه:علی دوانی، قم:دارالکتب الاسلامی
- وبگاه تبيان