کنگره ایالات متحده آمریکا

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.

قانون اساسی ایالات متحده آمریکا با تشریح و توصیف عملکرد و قدرت نهاد قانونگذاری آغاز می‌شود و از همین رو می‌توان به اهمیت ونقش این نهاد در بین تدوین کنندگان قانون اساسی آمریکا پی برد.

بنیانگذاران آمریکا با انتشار اعلاميه استقلال ايالات متحده آمريکا از امپراتوری بریتانیا، کشوری را بنیان گذاشتند که درآن حق رای مردم و تعیین نمایندگانی برای اداره کشور مهمترین خواست عمومی به شمار می‌آمد . سالیان طولانی سلطه حاکمان انگلیسی تحت لوای سرنیزه کت قرمزها، گرایش به آزادی و دموکراسی را درمیان مهاجرین سفید پوست و عمدتاً انگلیسی تبار تقویت کرده بود . پدران استقلال آمریکا برای حفاظت وحراست از این خواست عمومی، کنگره نمایندگان را شکل دادند تا به آرمان ” حکومت مردم بر مردم و برای مردم ” جامه عمل بپوشانند.

بخش اول فصل اول قانون اساسی تصریح می‌کند: ” تمام قدرت قانونگذاری در کنگره ایالات متحده تمرکز خواهد یافت که از سنا و مجلس نمایندگان تشکیل خواهد شد" . بدین ترتیب مهمترین وظیفه که درعین حال وظیفه انحصاری نیز به شمار می‌آید، برای کنگره ترسیم شد که همانا وظیفه قانونگذاری است. در ادامه این فصل به تفصیل جزئیات بیشتری از دیگر وظایف کنگره، ساختار و عملکرد آن توصیف شده‌است.

قانونگذاری در ایالات متحده آمریکا انحصاراُ در اختیار کنگره‌ايالات متحده آمريکا است و رئیس جمهور ايالات متحده آمريکا حق دخالت در فرایند قانونگذاری را ندارد. نظارت نیز از طریق تائید مسولان بلند پایه دولت و روند استیضاح در ايالات متحده آمريکا تحقق می‌یابد. در ایالات متحده آمریکا هیچ نهادی حق انحلال کنگره را ندارد در حالی که دراغلب نظام‌های حکومتی در اروپا ، نخست وزیر ویا رئیس جمهور از اختیار انحلال پارلمان و برگزاری انتخابات زود هنگام برخوردار است .


فهرست مندرجات

[ویرایش] تاریخچه کنگره

تعیین نظام قانونگذاری دو مجلسی در ایالات متحده آمریکا ریشه در دوران پیش از استقلال دارد. در دوران حاکمیت لندن بر مستعمرات سیزده گانه ، امپراتوری بریتانیا دارای دو مجلس اعیان وعوام بود و همین الگو نیز توسط دولت‌های ایالتی در سرزمین‌های جدید به مرحله اجرا گذاشته شد . تاپیش از آغاز جنگ استقلال ، از ۱۳ مستعمره انگلیسی ۱۱ ایالت با دو مجلس اداره می‌شد . این مستعمره‌ها پس ازکسب استقلال همین سیستم قانونگذاری را در پیش گرفتند و نظام دو مجلسی را در قانون اساسی ایالات متحده آمریکا بوجود آوردند .البته ضرورت‌های محلی در سرزمین آمریکا ، تشکیل دو مجلس را در این کشور نوپا تقویت کرد.

هنگامی که نمایندگان ایالت‌ها در کنگره قاره‌ای در شهر فیلادلفیا در سال ۱۷۷۶ جمع شدند، در خصوص تعیین نمایندگان هر ایالت درنهاد قانونگذاری اختلاف نظر شدید بروز کرد و ایالت‌ها تا سرحد جدایی از یکدیگر پیش رفتند. ایالت‌های پرجمعیت و عمدتاَ شمالی خواستار تشکیل یک مجلس برمبنای تعداد جمعیت هر ایالت بودند در حالی که ایالت‌های کم جمعیت بدلیل نگرانی از اعمال سلطه ایالت‌های پر جمعیت در نهاد قانونگذاری ، از نظریه برابری تعداد نمایندگان ایالت‌ها بدون احتساب جمعیت آنان طرفداری می‌کردند. در ابتدا چنین به نظر می‌رسید که راه حلی برای خروج از بن بست مذاکرات وجود ندارد چرا که علیرغم وحدت نظر میان ایالت‌ها برای مبارزه با دشمن خارجی ، ایالت‌ها با یکدیگر رقابت‌های شدید و دیرینه نیز داشتند. پس از مذاکرات فشرده سرانجام نماینده ایالت مریلند راه حل بینابینی را پیشنهاد کرد. در این پیشنهاد، نهاد قانونگذاری ازدو مجلس تشکیل می‌یافت که درآن نمایندگان مجلس نمایندگان ایالات متحده آمریکا بر حسب جمعیت هر ایالت انتخاب می‌شدند واز هر ایالت ۲ نفر نیز به طور مساوی به مجلس سنای ایالات متحده آمریکا راه می‌یافتند. تصویب قوانین نیز توسط هر دو مجلس صورت می‌گرفت و ایالت‌های کوچکتر و کم جمعیت تر می‌توانستند به اندازه ایالت‌های بزرگتر بر روند تصمیم گیری تاثیر بگذارند .

نخستین کنگره ایالات متحده آمریکا بر اساس قانون اساسی، درتاریخ ۴ مارس ۱۷۸۹ در ساختمان ” فدرال هال ” نیویورک افتتاح شد. تا آن تاریخ تنها ۱۰ ایالت از ۱۳ ایالت قانون اساسی را در مجلس قانونگذاری خود تصویب کرده بودند. از این رو اعضاء نخستین کنگره شامل ۵۹ نماینده مجلس نمایندگان ایالات متحده آمریکا و ۲۰ سناتوربود. با افزایش تدریجی تعداد ایالت‌ها طی ۲۲۰ سال گذشته شمار نمایندگان کنگره نیز رو به افزایش گذاشت تا اینکه هم اکنون تعداد نمایندگان مجلس نمایندگان به ۴۳۵ نفر و تعداد نمایندگان مجلس سنای ایالات متحده آمریکا به ۱۰۰ نفر رسیده‌است.

وظیفه قانونگذاری بر اساس قانون اساسی برعهده نمایندگان کنگره‌است و هر قانونی برای تصویب، نیاز به تائید هر دو مجلس دارد.

[ویرایش] زمان تشکیل جلسه کنگره

مجالس نمایندگان وسنا هر یک جداگانه تشکیل می‌شوند و به وظایف خاص خود می‌پردازند. این دو مجلس در یک روز مشخص جلسه مشترک برگزار می‌کنند که به آن جلسه ” کنگره ” می‌گویند . در متن قانون اساسی مصوب سال ۱۷۸۹ ، تشکیل جلسه سالیانه کنگره ، اولین دوشنبه ماه دسامبر تعیین شده بود. اما در اصلاحیه بیستم مصوب سال ۱۹۳۳ این تاریخ تغییرکرد . اکنون زمان تشکیل کنگره ظهر سومین روز ماه ژانویه‌است .

یکی از ویژگی‌های نظام پارلمانی در ایالات متحده آمریکا، فقدان وجود انضباط قوی حزبی در جریان تصمیم گیری است. برخلاف کشورهای اروپایی که احزاب درپارلمان به شکل کاملاً منسجم و یکدست رای می‌دهند ، در ایالات متحده دیده می‌شود که برخی از نمایندگان خلاف مواضع حزب خود تصمیم می‌گیرند . به عنوان مثال ، درسال ۱۹۹۷ ، تنها ۵۰ درصد از قوانین بر اساس گرایش‌های حزبی به تصویب رسید و ۵۰ درصد دیگر، با آرای هر دوحزب به تائید نمایندگان رسید . در همان سال مشخص شد که تنها ۸۲ در صد ازنمایندگان دموکرات مجلس نمایندگان و ۸۸ درصد نمایندگان جمهور یخواه به قوانین مورد نظر احزابشان رای مثبت داده‌اند.


[ویرایش] ساختار کنگره ایالات متحده آمریکا

مقاله اصلي ساختار کنگره ایالات متحده آمریکا

کنگره ایالات متحده آمریکا از دو مجلس ، یکی مجلس نمایندگان ایالات متحده آمریکا با ۴۳۵ عضو و دیگری مجلس سنای ایالات متحده آمریکا با ۱۰۰ عضو تشکیل شده‌است که به صورت مشترک به امر قانونگذاری مشغول هستند . علاوه بر این دو مجلس ، کنگره چهار نوع کمیته دیگر نیز دارد که عبارتند از:

کمیته‌های اصلی کنگره ایالات متحده آمریکا

کمیته‌های فرعی کنگره ایالات متحده آمریکا

کمیته‌های مشترک کنگره ایالات متحده آمریکا

کمیته کنفرانس کنگره ایالات متحده آمریکا

[ویرایش] وظایف کنگره ایالات متحده آمریکا

مقاله اصلي وظایف کنگره ایالات متحده آمریکا

قانونگذاري

تصويب بودجه دولت

اعلان جنگ

تصويب پيمان هاي خارجي

تائيد مقامات دولتي

تائيد قضات ديوان عالي فدرال ايالات متحده آمريکا

استيضاح رئيس جمهور ( روند استيضاح در ايالات متحده آمريکا )

ابطال وتوي رئيس جمهور ( وتوي مصوبات کنگره در ايالات متحده آمريکا )