نبرد صفین
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
در سال ۳۷ هجری قمری نبردی سنگین بین علی پسر ابوطالب امام اول شیعیان و معاویه فرزند ابوسفیان که در شام ادعای خلافت کرده بود، رخ داد. این نبرد ۱۱۰ روز به طول انجامید. این نبرد به نام نبرد صِفّین معروف است.
در این نبرد با وجود پیروزی نظامی سپاه امام علی، با نیرنگ عمروعاص سپاه معاویه قرآنها را بر سر نیزه کردند. لذا جنگ پایان یافت و تعیین خلیفه به حکمیت سپرده شد.
صفین محلی است میان سوریه و عراق که قسمتی از آن به کرانههای رود فرات منتهی میگردد.