داها

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.

داها، دها، داه، داهه یا دَهه نام گروهى از مردم ایرانی و شعبه‌اى از قبايل سكائى بوده‌اند و در طرف شرقى دریای خزر سكنى داشته‌اند و بنام آنان در تاريخ ايران تا حملهٔ عرب برمی خوریم. داه‌ها با ماساگت‌ها و دیگر قبایل صحرانشین و یا اسکان‌یافته آسیای میانه مربوط بودند. چون از زمانهاى بسيار قديم از سواحل سیردریا تا صحراهاى جنوبی روسیه محل قبايل ایرانی چادرنشین بوده است از اینرو داهه‌ها از اين قبايل بشمار می‌آیند.

کورش بزرگ در آخرين جنگهاى خود با داهه‌ها در زدوخورد بوده است و سرانجام بدست آنان كشته شده است. آدین مورخ يونانى قرن اول م. در جزو لشكريان داریوش سوم هنگام جنگ با اسکندر از سواران تیرانداز داهه نام می برد. پَرنی‌ها یکی از قبیله‌های اتحادیه قبایل داه بودند و شاهان اشکانی ایران نیز تبارشان به پرنی‌ها می‌رسد. پرنی‌ها در پایان سده چهارم پ.م. از بقیه قبایل داه جدا شده و به سوی باختر و ناحیه دریای خزر مهاجرت کردند. احتمال ارتباطى ميان نام آنان و ناحیهٔ داهستان می رود.

شاهان پارت در لحظات دشوار جنگ معمولاً از دسته‌جات جنگی و عشیرتی قبایل داه استفاده می‌کردند.[1]*

[ویرایش] پانویس

^ دیاکونوف، ص۹۷.

[ویرایش] منابع

  • حسن پیرنیا، ایران باستان.
  • دیاکونوف، م.م. اشکانیان، ترجمه کریم کشاورز، تهران: ۱۳۷۸.


[ویرایش] جستارهای وابسته


ویکی‌انبار
در ویکی‌انبار منابعی در رابطه با
موجود است.
این نوشتار دربارهٔ تاریخ ناقص است. با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید.
زبان‌های دیگر