امامت

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.



اسلام

اصول دین

توحید
نبوت
معاد

اصول خاص تشیع

امامتعدل

فروع دین

نمازروزهزکات
حججهاد

فروع تشیع

خمس
امر به معروف
نهی از منکر
تولا • تبری

منابع اسلامی

قرآنعقل
سنت(حدیث)

شخصیت‌ها

محمد
علیفاطمه
اهل بیت
خلفای راشدین
امامان شیعه
یاران پیامبر
قاریانمفسران
فقیهانمحدثان
عارفانفیلسوفان
متکلماندانشمندان

مذهب‌ها

تسننتشیعتصوف

مذاهب فقهی

جعفریشافعی
حنفیمالکی
حنبلی • مذاهب دیگر

مذاهب کلامی

امامیهاسماعیلیه
خوارج•مرجئه
اشاعرهمعتزله
مذاهب دیگر

علوم اسلامی

حدیث • تفسیر
فقه • کلام
فلسفه • عرفان

تاریخ اسلام

زندگانی محمد
روزگار خلفای راشدین
تاریخ امامان شیعه
امویانعباسیان
فاطمیان • مملوکان
عثمانیانصفویان
آخرالزمان
عصر ظهور مهدی

جغرافیای اسلام

مکهمدینه
بیت‌المقدس
کوفهنجف
کربلاسامرا
کاظمین • مشهد
بغداددمشق
عربستانیمن
عراقشام
ایرانمصر
اندلسشمال آفریقا
آسیای میانههندوستان

اقتصاد اسلامی

مضاربه • مزارعه
قرض الحسنه
جعاله • سلف خری

امامت یکی از اصول باور شیعیان است، که به جهت اهمیت آن شیعیان دوازده امامی خود را امامیّه می‌‌خوانند.

اصول دین شیعه : توحید، نبوت، معاد، عدل و امامت


فهرست مندرجات

[ویرایش] فلسفه امامت نزد شیعه

• 1- امام مظهر اسم اعظم الهي ست و فردي از او شايسته تر نيست پس امام اسم اعظم الهي است. در كتاب اصول كافي آمده است:امام صادق(ع) مي فرمايند:( في قول الله عزوجل -ولله الاسماء الحسني فادعوه بها- نحن والله الأسماء الحسني التي لا يقبل الله من العباد عملاً الا بمعرفتنا) امام اشاره مي كنند كه أسماء حُسني كه در قرآن ذكر شده است ما هستيم.

• 2- بقاي تمام عالم به بقاي امام است. در كتاب اصول كافي نوشته شده :ابي حمزه از امام صادق(ع) سئوال مي كند آيا زمين بدون امام باقي مي ماند؟ امام مي فرمايند:-لو بقيت الارض بغير امام لساخت- اگر زمين بدون امام بماند نابود مي شود.

• 3- انسان كامل-امام حجه الله است.زمين هيچ زماني از وجود انسان كامل خالي نمي باشد. علي(ع) در نهج البلاغه مي فرمايند:(اللهم بل لا تخلو الارض من قائم لله بحجه اِما ظاهراً مشهوراً اَو خائفاً مغموراً) زمين هيچ گاه از حجت الهي كه يا ظاهر و يا پنهان است خالي نمي ماند.

• 4- امام در هر عصر يك نفر است. با استناد به آيه قرآن( لو كان فيهما آلِههٌ الا الله لَفَسَدَتا) يعني: اگر بيش از يك خدا در زمين و آسمان باشد نابود مي شدند، در هر زمان بيش از يك امام نمي تواند باشد و تعدد در آن راه ندارد.

• 5- اسامي امامان از نام خداوند گرفته شده است. در تفسير صافي مرحوم فيض ضمن تفسير آيه 31 سوره بقره اين حديث آمده است كه امام سجاد(ع) از قول پيامبر (ص) مي فرمايند: حضرت آدم نوري را در صلب خود مشاهده كرد به خدا عرض كرد: خدايا اين نورها چيست؟ خدا فرمود: اين نورها مربوط به اشباحي است كه از بالاترين نقطه عرشم به پشت تو منتقل كردم. و به همين خاطر به ملائكه دستور دادم كه بر تو سجده كنند زيرا تو ظرف اين اشباح قرار گرفتي. حالا به بالاي عرش نگاه كن.حضرت آدم مشاهده كرد كه اين انوار از پشت او به بالاي عرش منتقل شد. آدم(ع) سئوال كرد: اين اشباح چيست؟ خدا گفت : اين اشباح برترين مخلوقات من است. هذا محمد و أنا الحميد المحمود في فعالي شققتَ له اسماً من اسمي: اين محمد(ع) است و من هم در اعمالم حميد و محمود هستم و اسمي از اسمم را براي او گرفتم. هذا علي و أنا العلي العظيم... اين علي (ع) است و من هم علي و عظيم هستم. هذا فاطمه و أنا فاطر السماوات و الارض : اين فاطمه است و من هم پديد آورنده زمين و آسمان هستم. و هذا الحسن و الحسين و أنا المحسن المجمل: اين دو حسن و حسين هستند و من هم احسان كننده و زيبايي بخش هستم. اين ها بهترين مخلوقات من هستند بوسيله آنان است كه مي گيرم و مي بخشم، مجازات مي كنم و پاداش مي دهم. پس بوسيله آنها به من متوسل شو. آنان را شفيع خود قرار بده. قسم ميخورم هر كسي كه به آنان اميد بندد را نااميد نكنم و هيچ تنگدستي كه به خانه آنها بيايد رد نكنم.

• 6- خدا در قرآن مي فرمايد: (و منَ الماءِ كُلّ شيءٍ حَي - سوره نساء، آيه30) طبق اين گفته سَرَيان آب ولايت يعني نفس رحماني امام باعث وجود و حيات همه موجودات مي شود.

• 7- همه موجودات عالم وجود به منزله اعضاء و جوارح انسان كامل هستند. امام در عالم مانند تصرف نفس در اعضاء و جوارح خود تصرف مي كند وجملگي موجودات مسخر و تسليم اويند. ملا صدرا در كتاب "مفاتيح الغيب" مي نويسد: ( النفس الانسانيه مِنْ شَأنها أنْ تَبلغَ إلي دَرجهٍ يكونُ جَميع الموجوداتِ أجزاء ذاتها و تكونُ قوّتها ساريَه في الجميع) از شئون و ويژگي هاي نفس انسان اين است كه مي تواند به درجه اي برسد كه همه موجودات اجزاء ذات او شوند و توانايي او در همه موجودات ساري و جاري شود.

• 8- چون حق عين اعضاء و قواي روحانيه و جسمانيه انسان كامل مي گردد، زمان قول و فعل او يكي مي شود و بين حرف و عمل او هيچ تأخير و امتداد زماني وجود ندارد و محل مشيت الهي مي گردد. زيرا امام مظهر اين آيه است: ( إنما قولنا لشيءٍ إذا ارَدْناهُ أنْ نَقولَ لَهُ كُنْ فَيَكون- سوره نمل آيه42) همانا وقتي ما به چيزي مي گوئيم باش پس بوجود مي آيد.

(Kolbadinezad ۰۵:۱۶, ۲۲ ژانویه ۲۰۰۷ (UTC))


[ویرایش] جستارهای وابسته

[ویرایش] پیوند به بیرون

[ویرایش] منابع

• *حسن زاده آملي، حسن؛ انسان كامل از ديدگاه نهج البلاغه