تب مالت
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
بیماری تب مالت یا بروسلوز به عنوان یکی از مهمترین بیماریهای مشترک انسان و دام(Zoonosis) محسوب میگردد. عوامل شناخته شده بیماری، طیف وسیعی از پستانداران اهلی و وحشی را مبتلا میسازند. این بیماری به علت ایجاد سقط جنین در دام، کاهش تولید شیر، عقیمی و نازایی دام های مبتلا و همچنین به علت ابتلای انسان به بیماری تب مالت، همواره از دو بعد اقتصادی و بهداشتی مورد توجه قرار میگیرد.
عامل این بیماری گونههای مختلف باکتری بروسلا است.
سه گونه از بروسلا بنام بروسلاآبورتوس، بروسلاسوئیس و بروسلا ملی تنسیس مولد این بیماری هستند که باسیلهای گرم منفی و با تمایل به رنگ آمیزی غیر یکنواخت می باشند. میکروب از راه لوله گوارشی یا زخم پوستی یا بافت ملتحمه وارد بدن انسان و حیوانات می شود. ابتدا غدد لنفاوی محل ورود را مورد تهاجم قرار داده و سپس از آنجا به عقده های لمفاوی ناحیه ای و آنگاه از راه رگهای لمفاوی وارد خون می گردد و به کبد، طحال، مغز استخوان و کلیه ها می رود. باکتری بروسلا به انسان از راه خوردن شیر گاو یا بز آلوده انتقال پیدا می کند. بروسلوز یا تب مالت بیماری بسیار تحلیل برنده و ناتوان کننده است و علائم آن شامل ضعف، لرز، سردرد پشت درد، بی خوابی، مفصل درد و تب است. بیمار ممکن است تحریک پذیر و عصبی گشته و دچار دپرسیون شود. درمان با تتراسایکلین و استرپتومایسین موثر واقع می شود.