محمد جعفر پوینده
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
محمد جعفر پوینده (زادهٔ ۱۳۳۳ - درگذشتهٔ ۱۳۷۷). مترجم، نویسنده و روشنفکر معاصر، که در پاییز ۷۷ ترور شد. پوینده از فعالترین اعضای کانون نویسندگان ایران بود.
پوینده در سال۱۳۳۳ در اشکذر یزد در خانوادهای فقیر متولد شد. در شش سالگی به دبستان رفت و از ده سالگی مشغول به کار شد. در سال ۱۳۴۹ دیپلم گرفت و در همان سال در رشته حقوق قضایی در دانشگاه تهران پذیرفته شد. فعالیت سیاسی را از دوران دانشجویی در تهران آغاز کرد و از سال ۱۳۵۳ هنگامی که برای ادامهٔ تحصیل در دانشگاه سوربن به فرانسه رفت در خارج از کشور ادامه داد. در سال ۱۳۵۶ مدرک فوق لیسانس جامعهشناسی را از این دانشگاه دریافت کرد و در شهریور ۱۳۵۷ در بحبوحه انقلاب به کشورش بازگشت.
پوینده پس از انقلاب به طرز خستگیناپذیری وقت خود را وقف ترجمهٔ آثار مختلف فلسفی و ادبی کرد و کتابهای بسیاری را از زبان فرانسه به فارسی برگرداند که برخی از آنها هنوز منتشر نشدهاند.
وی عاقبت قربانی ترورهای سیاسیای شد که عوامل وزارت اطلاعات جمهوری اسلامی در سالهای پایانی دههٔ هفتاد شمسی انجام دادند و بعدها بهعنوان یک رسوایی امنیتی مطرح و به قتلهای زنجیرهای معروف شد.
[ویرایش] آثار
آثار ادبی، فلسفی و اجتماعی که در طی عمر کوتاهش ترجمه نمود بالغ بر ۳۶ اثر است. از آن جملهاند:
- پیر دختر اثر انوره دو بالزاک
- گوبسک رباخوار اثر انوره دو بالزاک
- سپیدهدمان فلسفه تاریخ بورژوازی اثر ماکس هورکهایمر
- جامعهشناسی رمان اثر جورج لوکاچ
- جامعهشناسی ادبیات اثر لوسین گلدمن
*سودای مکالمه، خنده، آزادی اثر میخائیل باختین
- تاریخ و آگاهی طبقاتی اثر جورج لوکاچ
- مکتب بوداپست اثر فرانسوا ریویر، جورج لوکاچ و...
- درآمدی بر هگل اثر ژاک دونت
- اعلامیه جهانی حقوق بشر و تاریخچه آن اثر گلن جانسون
- پرسش و پاسخ درباره حقوق بشر اثر لیا لوین
- پیکار با تبعیض جنسی اثر آندره میشل
- سیاست ملی کتاب اثر آلوارو گارئونز
- هگل و اندیشه فلسفی در روسیه اثر گی پلانتی-بونژور