پنج تن آل عبا
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
پَنجتَن (پنج تن آل عبا) اصطلاحی است که شیعههای فارسی زبان برای نامیدن محمد،علی،فاطمه،حسن و حسین بکار میبرند.
فرد نخست، پیامبرِ دینِ اسلام است، فاطمه دختر او است و علی و حسن و حسین از امامان (پیشوایان) کیش شیعه هستند. منشاء این اصطلاح، آیه تطهیر و حدیث كساء است . بعضی معتقد هستند تعداد پنج تنی (پنج تن آل عبا) كه در حدیث كساء آمده است عبارتند از علی،فاطمه،حسن وحسین و زینب می باشند. زیرا شخص محمد قبل از نزول آیه، مطهر بوده و مستثنی میباشد.