باغ

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.

باغ فضایی است که در آن به دست انسان گل یا درخت کاشته شده باشد.

[ویرایش] ریشه‌شناسی واژه

صورت فارسی میانهٔ کلمه همان باغ و احتمالاً صورت فارسی باستان آن باگَ بوده‌است به معنی بخش یا تقسیم یا قطعه زمین زیر کشت.[۱]

[ویرایش] پانویس

  1. حسن‌دوست. مدخل:باغ ۱۶۷

[ویرایش] منبع

  • حسین‌دوست، محمد. فرهنگ ریشه‌شناسی زبان فارسی (جلد اوّل). زیر نظر بهمن سرکارتی. تهران: فرهنگستان زبان و ادب فارسی، نشر آثار، ۱۳۸۳، ISBN 964-7531-28-1. ‏