سیاوش پسر کاووس

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.

سیاوش یا سیاووش یا سیاوخش (صورت پهلوی آن هم سیاوخش است) از شخصیتهای معصوم شاهنامه و فرزند پهلوان و برومند کاووس است. صورت اوستایی این نام سیاورشن به معنی دارندهٔ حیوان (اسب) نر سیاه است.[1] در شاهنامه نیز اسب سیاوش با صفت شبرنگ[2]* (به رنگ شب = سیاه) آمده است.

[ویرایش] خلاصه داستان سیاوش در شاهنامه

این نوشتار ناقص است. با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید.


[ویرایش] پانویس

  1. ^  صفا ۵۱۱.
  2. ^  مثلاً در چنین گفت شبرنگ بهزاد را / که فرمان مبر زین سپس باد را («داستان سیاوش» ۱۰۷)

[ویرایش] منابع

سیاوش شاهزاده ایرانی است که ناجوانمردانه کشته میشود و رستم انتقام او را از تورانیان میگیرد. سیاوش در آتش کیکاووسی نمیسوزد و پاکی خود را در مقابل نیرنگ های سودابه نشان میدهد.