کاربر:سردار

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.

.. تاريخچه شهر رشت : رشت، ابتدا قصبه ای بود كه در ميان دو رودخانه گوهررود و سياهرود قرار داشت و از اين جهت نيز قدمت ديرينه دارد. ولی از جهت سابقه شهری، اولين بار حمدا... مستوفی، در قرن هشتم هجری، از اين شهر نام برده است. نام قديمی رشت دارالمرز يا دارالامان بوده كه قبل از اين دو، به آن بيه می گفته اند. بيه در لغت نامه ها، رود و يا مصب بين دو رودخانه معنی شده است و چنين به نظر می رسد كه دليل اين نامگذاری، قرار گرفتن آن در ميان دو رودخانه است كه به مثابه حفاظ و ديوار شهر محسوب می گرديد. وجه تسميه رشت، در فرهنگ دساتير، به معنی گچی كه بنّايان، سنگ و آجر را به آن محكم نمايند و در لغت نامه های انجمن آراء، آنندراج، فرس اسدی، لغت محلی شوشتری، برهان، ناظم الاطبا و لغت نامه جهانگيری: چيزی كه از هم فرو ريزد ـ هر چيزی كه از هم فرو ريزد و فروپاشد ـ ديوار مشرف بر افتادن. گچ را نيز گويند كه بدان خانه سفيد كنند ـ لجن و خاكروبه ـ خاک و گرد ـ خاک را گويند ـ رنگ كرده نيز معنی شده است. دهخدا معتقد است، چون شهر رشت در سال ۹۰۰ هجری ساخته شده، بنابراين برای نام اين مكان از ماده تاريخ آن استفاده كرده اند و كلمه رشت به حساب ابجد ۹۰۰ هجری است. آبادانی شهر رشت، از زمان شاه عباس صفوی كه در آن زمان، به صورت قصبه بوده شروع شد و در زمان قاجار، به دليل توسعه اقتصادی ايران و روسيه، گسترش پيدا كرده و نام قديمی محلات شهر رشت، كه اكثراً بيانگر پيشه ساكنين آن است، در سفرنامه ها نيز آمده و جز دو سه مورد از آنها بقيه به همان نامهای قديمی خود مشهور و معروف هستند كه عمده ترين آنها عبارتند از: ساغريسازان ـ رودبارتان ـ خميران زاهدان ـ دباغيان ـ كوزه گران ـ خميران چهل تن ـ چله خانه ـ چمارسرا ـ استادسرا ـ پاسكياب ـ سرخبنده ـ آتشگاه بيستون ـ صيقلان ـ زرجوب ـ كياب ـ سبزه ميدان ـ دو برادران (چهار برادران) كه از جمله محلات قديمی شهر رشت محسوب ميشود. اين بافت قديمی، ضمن آنكه جزئی از ميراث فرهنگی است و آثار و بقايا و سنن وآداب و رسوم دوران قديم را تداعی می كند، می تواند از معضلات قابل توجه در بافت شهری اين شهر نيز محسوب شود. رشت كه به شهر بارانهای نقره ای معروف است. مركز استان گيلان ميباشد و برای اولين بار نام آن در كتاب حدود العالم كه به سال ۳۷۲ هـ.ق نگارش يافته با صفت ناحيه بزرگ آمده است. رشت از سال ۱۰۰۴ هجری قمری به فرمان شاه عباس مركز استان گيلان و مركز معاملات نوغان و ابريشم شد كه در آن زمان محصول اول گيلان بود. اين امر موجب شد كه مالكان بزرگ و بازرگانان ايرانی، روسی، يونانی و ارمنی كه تاجر نوغان ابريشم بودند به اين شهر توجه كنند و شهر رشت رشد چشمگيری پيدا نمايد. ملگونف، جهانگرد روس كه در سال ۱۲۷۵ هجری قمری به رشت سفر كرده بود، در خاطرات خود نوشته است كه اين شهر در آن روزگار دارای ۵۴۶۳ خانه ۱۰۲۱ مغازه و ۲۷۳۱۴ نفر جمعيت بوده است. در نظر او رشت شهری بود بسيار خوش وضع با خانه های زيبای رو به دريا كه بازرگانان از هند، بخارا، روم و عثمانی به سودای ابريشم به آن سفر می كردند. در دوران مشروطه و بعد از آن، گيلان به يكی از كانونهای تحولات سياسی، اجتماعی و اقتصادی ايران تبديل شد. نهضت استقلال طلبانه جنگل، گسترش شهرها، تاسيس آموزشگاه های متعدد و ارتقای سطح فرهنگ شهروندان رشت، اين شهر را در زمره پيشروترين شهرهای كشور قرار داد. هم اكنون، شهر رشت با ۱۳۶ كيلومتر مربع مساحت، دارای بيش از ۵۱۳ هزار نفر جمعيت است.



بنا به گمانی تلفظ دقیق این نام رِشت بوده که آن نیز از بن ریسیدن گرفته شده است و دلیل این نام گذاری مطرح بودن این شهر در تولید رشته های ابریشمی دانسته شده. رشت به فتح میم به معنای مکان پست و زمین در گودی واقع شده میباشد . باتوجه به اینکه دریا در فاصله سی کیلومتری آن قرار دارد و ارتفاع بیست وچند متری پایین تر از سطح دریا (هر کیلو متر حدود یک متر)زمانی که مسافران و بازارگردان ها ( بازار مج ها) از شهرهای اطراف وارد آن میشدند به ناحیه ای که نسبت به زمینهای اطراف آن در گودی قرار گرفته برخورد میکردند.با توجه به وجود بازار های هفتگی ومحلی در این شهر عبارت رشت بازار(rasht e bazar)به معنی بازار درگودی قرار گرفته با حذف کلمه بازار آن به رشت تبدیل شد. از دیگر دلایل نامگذاری رشت کلمه " رش " به معنی باران بسیار ریز میباشد زیراآب و هوا در این منطقه تقریبا" 8 ماه از سال بارانی میباشد که نوع باران رش بوده و تا 4 روز در هفته نیز ممکن است ادامه پیدا کند . شهرستان رشت مركز استان گيلان با مساحتي حدود 1427كيلومتر مربع از شمال به بندر انزلي ، از جنوب به رودبار و از شرق به آستانه اشرفيه و از غرب به فومن محدود مي باشد . به روايت كتب تاريخي سابقه شهر رشت مربوط به پيش از اسلام و در دوره سامانيان مي باشد . بدين شكل كه در ابتدا رشت به صورت روستايي بزرگ ميان يك فضاي جنگلي بوده و از آباديهاي كهن ايران بشمار مي رفته كه نامش در كتاب حدودالعالم به سال 372 هجري آمده است . در خصوص نام رشت هم نظرات متعددي وجود دارد . از جمله معروف به ( بيه ) يعني مصب بين دو رود يا ( دارالمرز ) يعني سرزمين پست و گود (جلگه ) و يا به نظر علي اكبر دهخدا چون ساخت

منگوده

اصلي شهر در سال 900 هجري بوده و كلمه رشت در حساب ابجد 900 است اين نام را انتخاب نمودند . قوميت مردم رشت گيلك و به زبان گيلكي با لهجه بيه پس تكلم مي كنند . مذهب اكثريت مردم شيعه اثني عشري است ولي تعدادي اقليت مذهبي از سالهاي بسيار دور در كنار ديگر مردم رشت زندگي مي كنند

موارد زیر برگرفته شده از پرتال استانداری گیلان می باشد [1]


منگوده روستایی است واقع در شهر رشت در حوالی رود بزرگ و قدیمی زرجوب.مردم این روستای خوش منظرعقیده دارند این روستا توسط شاهی بنام منگود شاه تصرف و اباد گشته است.شغل اکثر مردم این روستا کشاورزی فصلی بوده و عده ای هم به شغل دامپروری مشغولند.این روستا دارای زمینهای بسیار مرغوب بوده و انواع محصولات باغی و گل و گیاه در این زمینها میرویند اما در حال حاضر در بعضی از فصول سال دچار کمبود اب میشوند و مردم برای رفع این مشکل با حفر چاههای عمیق و نیمه عمیق از سفره های اب زیر زمینی استفاده میکنند.این روستا دارای محصولات مختلفی از قبیل برنج خیار بادنجان فلفل کدو باقالا

گردو گوجه سبز و...دارد که این محصولات در یکی از کهن ترین بازارهای شهر رشت به فروش میرسد