حاجر

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.

نام سرزمين و منزلی ميان مكه تا عراق كه محل تلاقی اهل بصره و كوفه،هنگام‏عزيمت به مدینه است.به معنای نگهدارنده آب است،جايی كه آب در آن می‏ماند. سید الشهدا«ع‏»در همين منزل،نامه‏«مسلم بن عقیل‏»را از كوفه دريافت كرد و پاسخی‏خطاب به مردم كوفه نوشت و توسط پيك خويش قیس بن مسهر به سوی كوفه فرستاد.

[ویرایش] منبع