دادائیسم

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.

دادا (دادائیسم، داداگری یا مکتب دادا) جنبشی فرهنگی بود که به زمینه‌های هنرهای تجسمی، ادبیات (بیشتر شعر) تئاتر و طراحی گرافیک مربوط می‌شد. این جنبش در زمان جنگ جهانی یکم در زوریخ سوئیس پدید آمد.

جلد ویراست اول کتاب دادا. ویرایش شده توسط تریستان تزارا، زوریخ، ۱۹۱۷.
جلد ویراست اول کتاب دادا. ویرایش شده توسط تریستان تزارا، زوریخ، ۱۹۱۷.


فهرست مندرجات

[ویرایش] پس‌زمینه و انگیزه‌ها

دادائیسم را می‌توان زائیدهٔ نومیدی و اضطراب و هرج و مرج ناشی از آدمکشی‌ها و خرابی‌های جنگ جهانی اول دانست. دادائیسم زبان حال کسانی است که به پایداری و دوام هیچ امری امید ندارند. غرض پیروان این مکتب طغیانی بر ضد هنر، اخلاق و اجتماع بود. آنان می‌خواستند بشریت و در آغاز ادبیات را از زیر یوغ عقل و منطق و زبان آزاد کنند و بی شک چون بنای این مکتب بر نفی بود ناچار می‌‌بایست شیوهٔ کار خود را هم بر نفی استوار و عبارت‌هایی غیرقابل فهم انشاء کنند.

[ویرایش] تاریخچه

[ویرایش] آغاز

طرح مکتب دادا در پائیز ۱۹۱۶ در شهر زوریخ توسط جوانی به نام تریستان تزارا از اهل رومانی و رفقایش (هانس آرپ، هوگو بال، امی هنینگز، ریچارد هیولسنبک و سوفی تائوبر) ریخته شد.

[ویرایش] نابودی

اما در سال ۱۹۲۲ این گروه هرج‌ومرج‌طلب از هم گسیخت و به نابودی گرائید و جای خود را به فراواقع‌گرایی سپرد.

[ویرایش] گسترش دادا در نقاط دیگر جهان

[ویرایش] برلین

[ویرایش] کلن

[ویرایش] نیویورک

[ویرایش] پاریس

[ویرایش] در ادبیات و شعر

برتون، پیکابیا، تریستان تزارا،آراگون، الوار، گیلوم آپولینه، مکس ژاکوب و سوپو از جمله شاعرانی هستند که به این مکتب پیوستند.

[ویرایش] جستارهای وابسته

[ویرایش] منابع

  • وب‌گاه آی کتاب (برداشت آزاد با یادکرد منبع)
این نوشتار ناقص است. با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید.
جنبش های هنری/قرن بیستم آلبرتو جاکومتی

مدرنیسم | کوبیسم | هیجان‌نمایی(اکسپرسیونیسم) | هیجان‌نمایی انتزاعی(اکپرسیونیسم انتزاعی) | هنر انتزاعی | دادائیسم | فوویسم | آرت نوو | فرا واقع گرایی | پرودکتیویسم | ورتیسم | اپ آرت | انتزاع پسانقاشانه | باهاوس | فتو رئالیسم | پوریسم | د استیل | آرت دکو | سمبولیسم | پاپ آرت | فوتوریسم | سوپره ماتیسم | سورئالیسم | مینیمالیسم | فرامدرنیسم | هنر مفهومی |