کاتیوشا
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
کاتیوشا از جنگافزارهای راکتی توپخانه است. این جنگافزار نخستین بار در شوروی ساخته شد و بکار رفت.
فهرست مندرجات |
[ویرایش] نام
نام کاتیوشا از نام ترانهای رایج در دوران جنگ دوم گرفته شده که آن نیز خود از مصغر نام دخترانه «یکاترینا» (کاترین) در زبان روسی آمده است. در جریان جنگ نیروهای آلمان بخاطر صدای راکتهای آن و نیز شباهت لولههای پرتاب کننده راکت در آن به ارگ، به آن نام «ارگ استالین» داده بودهاند. در ایران گاه به آن «چلچله» نیز گفته شده است.
[ویرایش] مشخصات و انواع
- بیام۸
- بیام۱۳
- بیام۲۱
- بیام۲۴
- بیام۲۷
- بیام۳۱
[ویرایش] طراحان
نخستین کاتیوشا را «ای. گوای» در سال ۱۹۳۸ برای ارتش شوروی طرح کرد. در ۱۹۳۹ «و. ن. گالکوفسکی» پیشنهاد پرتاب راکتها به کمک ریل را مطرح کرد و نمونههایی ساخته شد.
[ویرایش] سازندگان
تاکنون کشورهای شوروی، چکسلواکی، کره شمالی، روسیه و ایران کاتیوشا ساختهاند.
[ویرایش] پیشینه کاربردها
انواع کاتیوشا در جنگ جهانی دوم بهگستردگی بکار رفت. بعد از جنگ و در دوران جنگ سرد کاتیوشا در درگیریهای کوچکتر استفاده شد. از جمله این درگیریها جنگ ویتنام، جنگ یوم کیپور، جنگ افغانستان، اشغال لبنان در سال ۱۹۸۲، جنگ ایران و عراق، جنگ دوم چچنستان، جنگ جمهوری آذربایجان و ارمنستان است.
در جریان درگیریهای لبنان در سال ۲۰۰۶ نیروهای حزبالله لبنان به صورت گستردهای از کاتیوشا برای کوبیدن شهرها و روستاهای اسرائیل استفاده کردند. البته موشکهای کاتیوشا اصلی بردی بین 12 تا 15 کیلومتر دارند در حالی که برای موشکهای مورد استفاده حزب الله، بردی بیش از 20 کیلومتر ثبت شده است. به علت آلومینیومی بودن بدنه آن، به هنگام انفجار بدنه سریعا ذوب شده و در نتیجه ترکش چندانی ندارد.( یکی از علل تلفات کم اسرائیلیها در مقابل تعداد زیاد موشکهای شلیک شده توسط حزب الله، همین مطلب است ) به جهت ابعاد کوچک این موشک و حرکت در ارتفاع پایین، اکثر سیستمهای ضد موشکی کنونی نظیر پاتریوت از رهگیری و نابود کردن این موشک عاجز هستند. [نیاز به ذکر منبع]