شیشه-سرامیک
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
شيشه-سراميکها مواد جامد چندبلوری هستند كه با اعمال فرايند كنترل شدهٔ تبلور بر روی شيشهٔ پايه حاصل میشوند.
[ویرایش] ساخت
روش مرسوم ساخت قطعات شيشه سراميكی شكل دهی مذاب شيشه به روشهای مرسوم شكلدهی شيشه و عمليات حرارتی اين قطعات در دماهای جوانهزنی و رشد میباشد. پيامد اين فرآيند ايجاد فاز یا فازهای بلورين درزمينهٔ شيشهٔ باقيمانده خواهد بود.. در مرحلهٔ عمليات حرارتی با كنترل شرايط جوانهزنی و رشد كريستالها از طريق رسوب دادن فازهای بلورين، خواص دلخواه در قطعه ايجاد میشود.
[ویرایش] خواص و کاربردها
مقدار و نوع فازهای بلورين و ريز ساختار (ابعاد و شكل ذرات بلوری، طرز آرايش آنها، مقدار تخلخل و…) تعيين كنندهٔ ويژگیهای نهايی قطعه خواهد بود.
به دليل دارا بودن مزايایی مانند چگالی كم، مقاومت شيميايی خوب، مقاومت الكتريكی بالا، استحكام مكانيكی بالا و ضريب انبساط حرارتی بسيار پايين و حتی منفی و… امروزه شيشه سرامیکها، كاربردهای بسيار متنوع و فراوانی يافتهاند. محصولاتی مانند ظروف شوکپذير آشپزخانه، كاشیها و سنگهای ساختمانی، مقرههای الكتريكی، لولهها و پوششهای مقاوم در برابر خوردگی، قطعات الكترونيكی و اپتيكی، دماغههای موشك، آئينههای تلسكوپ و بسياری از فرآوردههای ديگر میتوانند با استفاده از فرايند ساخت شيشه سراميکها توليد شوند.
[ویرایش] منابع
این نوشتار دربارهٔ مهندسی مواد ناقص است. با گسترش آن به ویکیپدیا کمک کنید.