ویتنام شمالی
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
جمهوری دموکراتیک ویتنام نام رسمی کشوری بود که بیشتر با نام «ویتنام شمالی» شناخته میشد. این کشور عملا از ۱۹۴۵ و رسما از ۱۹۵۴ در بخش شمالی کشور فعلی ویتنام برقرار بود.
[ویرایش] پیشینه
پس از شکست ژاپن در جنگ جهانی دوم نیروهای استعماری فرانسه سعی در برقراری مجدد سلطه خود بر هندوچین و از جمله ویتنام کردند. در سپتامبر ۱۹۴۵ هو شی مین استقلال ویتنام را اعلام کرد. مبارزات نیروهای ویتنامی با فرانسه منجر به پیروزی در دین بین فو و برپائی کنفرانس ژنو شد. در این کنفرانس فرانسه قبول کرد که کشور ویتنام به دو بخش تقسیم شود. بخشی که در جنوب مدار ۱۷ درجه قرار داشت «ویتنام جنوبی» و بعد «جمهوری ویتنام» نامیده شد. پایتخت آن سایگون بود. بخشی که در شمال مدار ۱۷ درجه و منطقه غیرنظامی شده قرار داشت «جمهوری دموکراتیک ویتنام» نام گرفت. پایتخت آن هانوی بود.