جزیره بووه

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.

جانمایی جزیرهٔ بووه.
جانمایی جزیرهٔ بووه.
کرانهٔ جنوب خاوری جزیرهٔ بووه، سال ۱۸۹۸.
کرانهٔ جنوب خاوری جزیرهٔ بووه، سال ۱۸۹۸.

جزیرهٔ بووه (به نروژی: Bouvetøya) جزیره‌ای آتشفشانی و غیر مسکونی زیر مدار قطب جنوب است. بووه دورافتاده‌ترین نقطهٔ جهان است. نزدیک‌ترین نقطه به آن، جزیرهٔ ملکه ماود است که بیش از ۱۶۰۰ کیلومتر در جنوب بووت قرار گرفته و خود غیر مسکونی است.

بووه در جنوب-جنوب غربی دماغهٔ امید نیک (آفریقای جنوبی) واقع شده. این جزیره یکی از وابستگان نروژ است و پیمان‌نامه جنوبگان شامل آن نمی‌شود.

۹۳ درصد از این جزیره با یخچال‌های طبیعی پوشیده شده که کرانه‌های جنوبی و خاوری آن را مسدود کرده‌اند. بووه هیچ بندری ندارد و آسان‌ترین راه دسترسی به آن با بالگرد از یک کشتی است. بلندترین نقطهٔ این جزیره اولاوتوپـِن (چکاد اولاو) نام دارد که ۹۳۵ متر بلندا دارد.

فهرست مندرجات

[ویرایش] تاریخچه

جزیرهٔ بووه در ۱ ژانویه ۱۷۳۹ توسط ژان-باپتیست شارل بووه دلوزیه فرمانده کشتی‌های فرانسوی آیله و ماری کشف شد. بووه نتوانست به‌دور این جزیره کشتی‌رانی کند و اینکه آیا این خاک یک جزیره است یا بخشی از یک قاره تا مدت‌ها نامشخص باقی ماند.

دیدار بعدی از این جزیره توسط ناخدای یک کشتی صید نهنگ از شرکت اندربی بود که در سال ۱۸۰۸ به آنجا رسید ولی در خود جزیره پیاده نشد.

با وجود اینکه این جزیره غیر مسکونی است ولی برای آن دامنه‌ای اینترنتی تحت عنوان .bv اختصاص یافته که مورد استفاده نیست.