سارد
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
سارد شهر دوران باستان، واقع در بخش غربی آسیای کوچک که تا سال ۵۴۶ پیش از میلاد پایتخت شاهنشاهی لیدی و بعد از آن مقر ساتراپ های پارس بوده است. سارد نزدیک به دو هزار و اندی سال پیش به دست کورش بزرگ گشوده شد و از آن پس یکی از شهرهای مهم شاهنشاهی هخامنشی شد.این شهر که در آسیای کوچک قرار داشت به وسیله راه شاهی به تخت جمشید میپیوست. از سال ۱۸۸ پیش از میلاد متعلق به پرگامون و از سال ۱۳۳ ق. م. در تصرف رومیان و سپس بیزانس قرار گرفت. شهر سارد اشتهار خود را مدیون ثروت فراوان و همچنین نیایشگاه آرتمیس می باشد.
[ویرایش] منبع
- Bibliographisches Institut & F. A. Brockhaus AG, 2005