همام تبریزی

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.

محمد پسر فریدون همام تبریزی (۷۱۴-۶۳۶ ق.) شاعر‌ سده هشتم هجری در ایران است. او در غزل از خود توانائی بسیار نشان داده.

همام شدیدا دوستدار سعدی شیرازی بوده و با او مکاتبه داشته و بنا بر برخی یادداشت ها، هنگامی که سعدی به آذربایجان سفر کرده، با همام نیز دیدار داشته. شماری از غزلیات او بر مبنای غزل‌هائی از سعدی، بر همان وزن و قافیه و ردیف ساخته شده‌اند.

[ویرایش] همام و زبان آذری

همام تبریزی به زبان بومی آن‌زمان تبریز و آذربایجان یعنی زبان آذری نیز اشعار و ابیاتی دارد از جمله:

  • ملمعی از «همام تبریزی» به فارسی و آذری:
(فقیه، ص ۱۹۶؛ انصاف‌پور، ص ۷۱ و ۷۲)
بدیذم چشم مستت رفتم اژ دست کوام و آذر دلی کویا بتی مست
دل‌ام خود رفت و می‌دانم که روژی به مهرت هم بشی خوش کیانم اژ دست
به آب زندگی ای خوش عبارت لوانت لاود جمن دیل و کیان بست
دمی بر عاشق خود مهربان شو کزی سر مهرورزی کست و نی کست
به عشق‌ات گر همام از جان برآیذ مواژش کان بوان بمرت وارست
کرم خا و ابری بشم بوینی به بویت خته بام ژاهنام سرمست


  • غزلی از «همام تبریزی» با این مطلع:
خیالی بود و خوابی وصل یاران شب مهتاب و فصل نوبهاران

که بیت آخرمقطع آن به زبان آذری است:

(کارنگ، ص ۱۳).
وهار و ول و دیم یار خوش بی اوی یاران مَه ول بی مَه وهاران

[ویرایش] منابع

درباره همام و زبان آذری از زبان ایرانی آذری [1]

این نوشتار ناقص است. با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید.
زبان‌های دیگر