سید کاظم رشتی

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.

سید کاظم بن قاسم حسینی رشتی (۱۲۱۲-۱۲۵۹ ه.) دومین رهبر شیخیه و جانشین شیخ احمد احسائی بود.

اجداد او از اشراف سادات حسینی مدینه بودند و دو نسل بود که ایرانی شده بودند. جدش سید احمد بعلت شیوع طاعون از مدینه به رشت رفت.

او در جوانی به یزد رفت و به شیخ احمد احسائی پیوست و سپس به کربلا رهسپار شد و تا پایان عمر در آن شهر به تدریس و ترویج مکتب شیخیه مشغول بود. بالغ بر یکصد و پنجاه جلد کتاب و رساله نوشت که بیشتر رمزگونه و نامفهوم است. وی در اصطلاح شیخیه ملقب به «سید نبیل‏» است.

او در کربلا مورد توجه علمای عصر خود گردید، محمود آلوسی مفتی بغداد صاحب «مقامات آلوسیه‏» درباره سید کاظم گوید: اگر سید در زمانی می‏زیست که ممکن بود نبی مرسل و پیغمبری باشد من اول من آمن بودم، زیرا شرایط لازم به اخلاق و علم کثیر و عمل به سجایای معنوی در شخص او موجود است.

از جمله شاگردان سید، حاج محمد کریم‌خان کرمانی و سید علی محمد شیرازی، معروف به «باب» است.

نوشته‏اند نحیب پاشا حاکم عثمانی به او قهوه‏ای مسموم خوراند و سید در ذیحجه سال ۱۲۵۹ ه. درگذشت و در جوار قبر امام حسین مدفون شد.

[ویرایش] آثار

  • «شرح القصیده‏» در شرح قصیده لامیه پاشا عبدالباقی افندی عمری موصلی والی عراق. این کتاب در سال ۱۲۷۰ ه. در تهران به طبع رسیده است.

[ویرایش] منبع

مشکور، محمدجواد، فرهنگ فرق اسلامی

این نوشتار دربارهٔ زندگی‌نامهٔ افراد، ناقص است. با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید.
زبان‌های دیگر