فایدهباوری
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
فایدهباوری یکی از مکاتب فلسفهٔ اخلاق است که نخستین بار توسط جان استوارت ميل ارائه شد. وی در این رسالهای با عنوان فایدهباوری هدف اخلاقیات را زیادکردن (کمی و کیفی) سود فایده و لذت و کمکردن ضرر، زیان و درد برای بیشترین تعداد افراد میداند.