نظام فدرالی ایالات متحده آمریکا

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.

در قانون اساسی ایالات متحده آمریکا با صراحت برنظام فدرالی تصریح شده و یک نوع تقسیم کار مشخص میان دولت فدرال و دولت های ایالتی درنظر گرفته شده است. در حقیقت هر ایالت در امور داخلی خود دارای اختیات کامل است و صرفاْ در امور خارجی، ارتش، ضرب و چاپ سکه و اسکناس واعلان جنگ به دولت فدرال اختیار داده شده است. البته طی دو قرن گذشته بویژه بعد از اجرای طرح های رفاهی، اختیارات و مسئولیت دولت فدرال در امور اجتماعی و اقتصادی افزایش یافته است. اما در مقایسه با دیگر کشور ها ، دولت فدرال آمریکا از نقش به مراتب کمتری در امور داخلی ایالت ها برخوردار است.

قانون اساسی در فصول مختلف میزان و سهم هر یک از واحد های سیاسی تشکیل دهنده کشور را مشخص کرده و در عین حال محدودیت های قانونی را برای دولت فدرال و دولت های ایالتی در نظر گرفته است.

بخشی از صلاحیت های تضمین شده توسط قانون اساسی

فهرست مندرجات

[ویرایش] صلاحیت اختصاصی دولت فدرال

  • ضرب سکه و چاپ اسکناس
  • برقراری روابط خارجی
  • تنظیم روابط تجاری با کشورهای خارجی ودر میان ایالت ها
  • تشکیل ارتش و نیروی دریایی
  • اعلان جنگ
  • تشکیل دادگاههای عالی از جمله دیوان عالی فدرال
  • تاسیس واداره پست
  • تدوین قوانین

[ویرایش] صلاحیت مشترک دولت فدرال و ایالت ها

  • وضع قوانین
  • اخذ وام و قرض
  • تاسیس دادگاه
  • وضع قوانین و حراست از آنها
  • تاسیس بانک
  • پرداخت هزینه های رفاه اجتماعی
  • ایجاد خدمات عمومی
  • صلاحیت اختصاصی دولت های ایالتی
  • تشکیل حکومت های محلی
  • تنظیم روابط تجاری داخلی
  • برپایی انتخابات
  • تائید اصلاحیه های قانون اساسی فدرال
  • رسیدگی به بهداشت عمومی و رفتارهای اجتماعی
  • اعمال قدرت و دفاع از موارد تصریح شده در قانون اساسی


[ویرایش] بخشی از موارد منع شده توسط قانون اساسی

[ویرایش] برا ی دولت فدرال

  • وضع مالیات برصادرات ایالتی با ایالت های دیگر
  • تعیین «منشور حقوق» (Bill of Rlights)
  • تغییر مرز جغرافیایی ایالت ها

[ویرایش] برای دولت فدرال و دولت های ایالتی

  • نفی اصالت نجبا
  • برقراری برده داری ( بر اساس اصلاحیه سیزدهم )
  • باز داری شهروندان از حق رای بدلیل نژاد، رنگ پوست و یا گذشته برده بودن

(بر اساس اصلاحیه پانزدهم )

  • باز داری شهروندان از حق رای بدلیل جنسیت ( بر اساس اصلاحیه نوزدهم )

[ویرایش] برای دولت های ایالتی

  • وضع مالیات بر صادرات و واردات
  • ضرب سکه وچاپ اسکناس
  • ورود به پیمانهای خارجی
  • برهم زدن توافقات الزام آور
  • جلوگیری از حق شهروندی و برابر کلیه افراد در مقابل قانون.

بدین ترتیب مشخص می شود که مسائل اجتماعی، فرهنگی، آموزشی و اقتصادی عمدتاْ در حوزه اختیارات و مسئولیت دولت های ایالاتی است و دولت فدرال از سهم اندکی برخوردار است. در جدول ذیل، میزان سهم هر یک از دو بخش حاکمیت به تفکیک موضوعات اجتماعی مشخص شده است.