شنگ (گیاه)

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.

شنگ

انگليسي: Salsify، Vegetable-oyster

نام علمي: Tragopogon pratenssis L

 از خانواده: Compositae

فهرست مندرجات

[ویرایش] شرح

شنگ گياهي است پايا ، دو ساله كه جزء سبزي هاي خوراكي تنها يا در سالاد است. ارتفاع آن بين 15 تا 70 سانتي متر هم در علفزارها مي رسد. ريشه آن دوكي شكل سفيد مايل به زرد است. گل هاي شنگ لوله اي زرد و به شكل طبق در بهار ظاهر مي شود. برگ هاي آن باريك، دراز، ساقه كمي موج دار است. ميوه اش خاكستري رنگ يا به رنگ خاكستري مايل به سبز منتهي به يك دسته تار سفيد رنگ مايل به بنفش است.

طبيعت شنگ سرد و خشک است. کمي تلخ است.

[ویرایش] تركيبات شيميايي

شنگ حاوي هيدرات هاي كربن و اينولين است. همچنين شنگ داراي معدني و كاني هاي نظير كلسيم، فسفر، پتاسيم، آهن، و مواد چرب و وويتامين هاي مانند تيامين، ويتامين آ، ويتامين ث، نياسين، رايبوفلاوين، مي باشد.


[ویرایش] خواص و اثرات دارویی

ريشه شنگ طعمي لعابي و كمي تلخ دارد و سابقاً به عنوان اشتهاآور، خلط آور، نرم كننده و التيام دهنده زخم ها به كار مي رفت. اثر دفع كنندگي موا د سمي بدن را دارد و زكريايي رازي اين گياه را براي دفع صموم مفيد مي دانسته است.

در درمان بيماري هاي جلدي( درماتوزها)، ديابت، رماتيسم موثر مي باشد. و به حالت خام در سالاد استفاده مي شود.

خونريزي را بند مي آورد. اسهال خوني و اسهال صفراوي را قطع مي کند.

عصاره شنگ مقوي معده است و آشاميدن عصاره آن با سرکه رقيق براي جلوگيري از خونريزي رحم نافع است.

ضماد آن مقوي اعضاي ضعيف، دهانه معده و کبد است.

مقدار مصرف 35 تا 50 گرم ريشه در يك ليتر آب به مدت نيم ساعت، به مقدار 3 فنجان در روز

جوشانده آن براي رفع کمي اشتها، اختلالات کبد، پستان، رفع ترش کردن، رفع احساس سوزش در معده و مري مفيد است.


[ویرایش] فهرست سبزیجات


[ویرایش] جستارهای وابسته