ایمره ناگی
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
امره ناگی (زادهٔ ۷ ژوئن ۱۸۹۶ در کاپوسوار – درگذشتهٔ ۱۶ ژوئن ۱۹۵۸) در دو نوبت نخستوزیر مجارستان بود.
ناگی در خانوادهای دهقانی به دنیا آمد و در جوانی در ارتش اتریش مجارستان در جنگ جهانی اول و در جبههی شرق جنگید و در ۱۹۱۵ به عنوان اسیر جنگی زندانی شد. در این دوره او کمونیست شد و به ارتش سرخ پیوست. او پس از جنگ جهانی به مجارستان بازگشت و در دوران کوتاه حکومت بلا کون نقش داشت. او در ۱۹۲۹ به اتحاد شوروی رفت و علاوه بر شرکت در تحقیقات کشاورزی در بخش مجارستانی کمینترن فعالیت میکرد.
در زمانی که ناگی در شوروی فعالیت میکرد بسیاری از کمونیستهای غیر روسی توسط دولت شوروی دستگیر زندانی و اعدام شدند.مهمتر از همه بلا کون که رهبر جمهوری شوروی مجارسان بود در اواسط دههٔ ۳۰ ناپدید شد. در همین دوره بود که ناگیی به عنوان مامور امنیتی شوروی به فعالیت مشغول شد. این امری عادی بود و این واقعیت که او از تصفیههای دههٔ ۳۰ و ۴۰ جان سالم به در برده است این را اثبات میکند که حتما نقشی در دستگاه امنیتی داشته. با این حال مسلم است که تا اواخر دههٔ ۴۰ او دیگر پست مهمی در دستگاه امنیتی شوروی نداشت.
او در ۱۹۴۴ به مجارستان بازگشت و به عنوان وزیر کشاورزی در دولت کمونیست شرکت کرد.
او از ۱۹۵۳ تا ۱۹۵۵ نخست وزیر بود و دورهٔ خود را "دورهٔ جدید" مینامید اما پس از دوسال نخستوزیری او مجبور به استعفا شد و از حزب کمونیست اخراج شد. این اخراج توسط کسانی چون دبیر کل حزب، ماتیاس راکوسی، و در مخالفت با گرایشهای آزادسازی او انجام گرفت. ناگیی سپس به تدریس پرداخت.
او پس از انقلاب ضدشوروی که در ۱۹۵۶ در مجارستان در گرفت مجدداً برای مدت کوتاهی نخست وزیر بود اما در همین دوره نیز مجبور بود با دبیر کل حزب، ارنو گرو، کار کند.
در ۱ نوامبر او از غرب تقاضای کمک به مجارستان کرد.
وقتی انقلاب توسط اشغال مجارستان توسط شوروی سرکوب شد ناگی و دیگران به سفارتخانهٔ یوگسلاوی پناهنده شدند. با این حال او در ۲۲ نوامبر دستگیر شد و به رومانی برده شد. او سپس به بوداپست برگردانده شد و پس از محاکمهای مخفی به همراه عدهای دیگر در ژوئن ۱۹۵۸ به قتل رسید.
او به همراه عدهای دیگر در نقطهای دور از دسترس (قطعهٔ ۳۰۱) در گورستان شهرداری در بیرون بوداپست به خاک سپرده شد. مقبرهٔ او تا ۱۹۸۹ قابل بازدید نبود.
در زمان دولت کمونیستی در مجارستان که دسترسی به مقبرهٔ واقعی او امکانپذیر نبود مقبرهای خالی به یادش در گورستان پرلاشز پاریس ایجاد شد. در ۱۹۸۹ یاد او مجدداً گرامی داشته شد و در تشیعجنازهای دولتی از او تقدیر شد.
نوشتههای او به عنوان "امره ناگی در مورد کمونیسم" به چاپ رسیدهاند.
در سالهای ۲۰۰۳ و ۲۰۰۴ کارگردان مجارستانی مارتا مساروش فیلمی بر اساس زندگی ناگی پس از انقلاب تهیه کرد. این فیلم "مردهٔ دفننشده" نام داشت.