زکریا قزوینی

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.

زکریا القزوینی فرزند محمد (۶۰۰ ـ ۶۸۲) هجری قمری. نام کامل وی: ( زکریا بن محمد بن محمود القزوینی ). جغرافی‌دان ، دانشمند ، تاریخ‌نویس وفیلسوف قرن هفتم هجری قمری. نسب ایشان به انس بن مالک الآنصاری النجادی می‌رسد.

[ویرایش] زندگی

زکریا قزوینی به سال ۶۰۰ هجری قمری در قزوین دیده به جهان گشود. دوران کودکی درزادگاه خود پست سر گذاشت. در دوران نوجوانی راه سفر را پیش گرفت وبه شام رفت واز دار العلم آن دیار بهره گرفت. سپس در دمشق با شیخ محی الدین بن عربی برخورد نمود وپیرو طریقت وی که صوفی مسلک بود گردید. بعد از مدتی از شام به عراق رفت. در دوران خلافت المستعصم باالله العباسی به سمت قاضی القضاء در واسط و الحله برگذیده شد. وی تاهنگام حملهٔ مغول به بغداد پست دار القضاء به عهده داشتند، وبعد سقوط بغداد توسط هولاکو دوباره به دمشق باز گشتند. وی درسال ۶۸۲ هجری قمری در دمشق فوت نمودند.

[ویرایش] تألیفات ایشان


[ویرایش] منبع

  • القزوینی، زکریا، محمد، . (عجائب المخلوقات وغرائب الموجودات) منشورات دار آفاق الجدیدة: بیرت، لبنان، چاب ششم، انتشار سال ۱۹۸۱ میلادی. (به عربی).


این نوشتار ناقص است. با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید.