تبت
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
تبت سرزمین مقدس بودائیان در آسیای مرکزی است که ارتفاع متوسط آن از سطح دریا حدود ۴۹۰۰ متر میباشد. رشته کوههای هیمالیا نیز در این سرزمین قرار دارد.
گفتنی است که همکنون بخشهایی از این سرزمین تحت اشغال کشور چین است.