محلچه
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
محلچه روستائی از توابع بخش اوز واقع در استان فارس ايران. محلچه در 18 كيلومتری شمال غربی شهر اوز واقع شده است.
فهرست مندرجات |
[ویرایش] محدوده محلچه
از شمال روستای فیشور ، از جنوب كوه، از مغرب شهر خنج، و از مشرق به شهر اوز محدود می گردد.
[ویرایش] پیشینه
محلچه روستایی است قدیمی که قدمت آن به دوران ساسانیان می رسد، اهالی این روستا به تحصیل علم و دانش علاقهای وافر دارند، علماء، خطباء، و شاعران در اين روستا بوده وهستند. « حائر » يكی از شاعران معاصر اين روستا هستند كه قصائد زيبائی در مدح سيد المرسلين سروده اند، اولين ديوان ايشان تحت نام « سلطان عشق » در سال 1381 خورشيد به زير چاپ برده اند.
- نمونهای از اشعار ديوان سلطان عشق:
بهترين باغ بهشت
صد هزاران قاصد وطومار زان نيكو سرشت | برمن افتاد وندانم برچه افتد سرنوشت | |
درميان چاه دنيا بودم وبازلف يار | برفلک رفتم نديدم جز تورا اندر بهشت | |
خوش بگويد آن كه گويد اين جهان چون مزرعست | آنچه يابد مدعی فردای محشر آنچه كشت | |
من نخواهم قصر زرين وبهشت عنبرين | من تورا خواهم به يكجا گرچه باشد خاک وخشت | |
غم برآمد بانگاهی پر زكين و پر زشر | ياد تو سيلی زد وغم را به دل هرگز نهشت | |
صبر حائر رفت و رويت شد شكار آخرين | وصل يار زيب باشد بهترين باغ بهشت |
[ویرایش] اشعار
- از: ديوان سلطان عشق.
[ویرایش] منبع
- خرم روز، مروان ، ( سلطان عشق ) ، ناشر: چاپخانه مهارت ، تهران ، چاپ اول، 1381 خورشيدى.