لطف الله میثمی
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
لطفالله میثمی از اعضاء اولیه سازمان مجاهدین خلق ایران بودهاست. وی در دوران پیش از انقلاب ۱۳۵۷خ ایران از این سازمان کناره گرفت، ولی همواره به راه مجاهدین اولیه وفادار مانده و خود را یک «مجاهد خلق» واقعی میداند.
او دانش آموخته مهندسی نفت و باجناغ محمد حنیف نژاد است. در جریان مبارزه مسلحانه با رژیم شاه، در حالی که در خانهای تیمی با شهید صمدیه لباف مشغول ساخت بمب دست ساز بود، بمب در دستانش منفجر و از همین رو دست راست و هر دو چشمش به شدت صدمه دید و در پی آن امکان فرار از او سلب و دستگیر و زندانی شد. در زندان به دنبال مارکسیست شدن بخشی از اعضای سازمان، او مسلمان باقی ماند و در عین حال جذب رهبری مسعود رجوی نیز نشد. اختلاف اصلی او با رجوی بر سر اصرار او برای ریشه یابی انحراف عقیدتی رخ داده در سازمان از طریق فعالیت بیشتر در زمینه ایدئولوژی و رفع ریشههای انحراف مزبور بود که به اعتقاد رجوی اولویت نداشت. پس از پیروزی انقلاب اسلامی به همراه جمعی از همفکرانش - نظیر مهدی غنی - در قالب تشکلی موسوم به «نهضت مجاهدین خلق ایران» به حمایت از جمهوری اسلامی با حفظ دیدگاه انتقادی پرداخت. با این حال هرگز مجوز فعالیت برای تشکل مزبور به او داده نشد و علاوه بر این، دو بار زندان، یک بار توقیف نشریه سیاسی - ایدئولوژیک «راه مجاهد»، و تضییقات دیگر را هم تجربه کرد. او و بسیاری از جداشدگان از رجوی در سال ۵۴ نظیر دکتر رضا رئیس طوسی و دکتر محمد محمدی گرگانی، در کنار افراد و جریانهایی نظیر دکتر پیمان (جنبش مسلمانان مبارز)، دکتر کاظم سامی و دکتر قهاری (جاما)، مهندس عزت الله سحابی (نشریه ایران فردا)، و دکتر ابراهیم یزدی (نهضت آزادی ایران) در مجموع جریان نسبتأ پرقدرتی در صحنه سیاسی ایران را نمایندگی میکنند که در سالهای اخیر به «ملی - مذهبی» معروف شدهاست. هم اکنون تنها نشریه مجاز نزدیک به این جریان، ماهنامهٔ «چشم انداز ایران» است که میثمی صاحب امتیاز و مدیر مسئول آن است