بقیع
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
بقیع نام زمینی است در مدینه که به دستور محمد به قبرستانی برای مسلمانان تبدیل شد.
اولین کسی که در آنجا به توصیه محمد دفن شد عثمان بن مظعون بود که از دوستان نزدیک پیامبر و امیرالمؤمنین علی به شمار میرفت؛ علی در سخنانش او را بسیار یاد میکرد و از روی علاقهاش به او، نام یکی از فرزندانش را عثمان نهاد. محمد برخی از شهدای اُحُد و نیز فرزندش، ابراهیم، را در آنجا دفن کرد و به این ترتیب بر شرافت آن افزود. بعدها که عثمان بن عفان در قبرستان یهودیهای مدینه به اسم حس کوکب دفن شد، معاویه بقیع را به قدری گسترده ساخت که قبر عثمان در بقیع قرار گیرد.
بقیع هماینک مدفن ۴ امام شیعه (امام حسن مجتبی، امام سجاد، امام باقر و امام صادق) است. همچنین قبر بیشتر زنان پیامبر و نیز عباس عموی پیامبر و فاطمه بنت اسد، مادر امام علی و برخی دیگر از بزرگان در این قبرستان قرار دارد. بقیع قبرستانی است مورد احترام همه فرقههای اسلامی، و اکنون در چند قدمی حرم پیامبر قرار دارد.
[ویرایش] تخریب قبور
واقعه تأسف بار تخریب قبور ائمه بقیع در هشتم شوّال سال 1343 ه.ق به دست فرقه وهابیت به وقوع پیوست.
تا آن زمان بر روی قبر ائمه و سایر بزرگان اسلام كه در مدینه مدفون بودند گنبدها و بناهایی قرار داشت. ائمه بقیع در بقعه بزرگی كه به طور هشت ضلعی ساخته شده بود و اندرون و گنبد آن سفیدكاری شده بود مدفون بودند. پس از تسلط وهابیان بر مدینه آنها ضمن تخریب و از بینبردن آثاری كه بر روی قبور قرار داشت، مسلمانان را نیز از فیض زیارت بارگاه آن بزرگوار محروم ساختند. از جمله قبوری كه در جریان این واقعه تأسف بار ویران شد بارگاه امام حسن مجتبی، امام سجاد، امام محمد باقر و امام جعفر صادق بود.
این حركت وحشیانه وهابیان جهان اسلام به ویژه ایرانیان را به شدت متاثر كرد و اعتراضات شدید آنان را در پی داشت. علاوه بر ویرانی قبور ائمه شیعه، مزار حضرت عبدالله و آمنه پدر و مادر پیامبر اسلام عباس عموی پیامبر و اسماعیل از فرزندان امام جعفر صادق نیز به طور كامل ویران شد.
وهابیان از حدود 200 سال پیش به وجود آمدند و بسیاری از مسایل دین اسلام را منكر شدند. به عقیده آنها هر كس كه وهابی نباشد مشرك محسوب میشود و بر این اساس جان و مال و ناموسش مباح است.
[ویرایش] منابع
- آثار اسلامی در مدینه و مکه