سبزه

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.

سَبزه ظرفی است که در آن برخی از حبوبات را رویانده‌اند و از نشانه‌های نوروز و اجزای سفره فت ‌سین است. سبزه از جوانه گندم، جو و عدس رویانده می‌شود. معتقدند که شادابی و خرمی را در طول سال به همراه دارد. مرسوم است که سبزه را تا روز سیزدهم نوروز که سیزده به در خوانده می‌‌شود نگاه داشته و همراه با آن بدی‌ها و کدورت ها را دور بریزند. همچنین برخی معتقدند که گره زدن سبزه در روز سیزده‌به‌در سبب باز شدن بخت جوانان دم بخت می‌‌شود.

سفره هفت سین
سین‌های باستانی
(متداولتر)
  • سبزه - نماد نوزایی (تولد دوباره)
  • سیب - نماد زیبایی و تندرستی
  • سمنو - نماد فراوانی(برکت)
  • سیر - نماد پزشکی(درمان یا طب)
  • سنجد - نماد عشق
  • سکه - نماد دارایی
  • سرکه- نماد شکیبایی و عمر
  • سماغ - نماد(رنگِ) طلوع خورشید
  • سنبل
دیگر سین‌ها سوسن • سبزی • سنگک • سپند • سیاهدانه • سیزی • ساعت
دیگر اقلام
  • کتاب آسمانی (قرآن،...)
  • آیینه
  • ماهی قرمز
  • یک جفت نوروزی (شمعدان اصیل ایرانی)
  • تخم مرغ رنگی
  • کاسه‌ای از آب که پرتقالی در آن غوطه‌ور است (به نشانهٔ زمین در فضا)
  • یک شیرینی ایرانی (مانند باقلوا، شیرینی آردنخودچی، ...)
  • همچنین:
گلاب • آجیل • شکلات • گل نرگس • دیوان حاقظ یا شاهنامه • ...