یوهانس کپلر

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.

یوهانس کِپلر، ستاره‌شناس آلمانی، وقتی ادعا کرد که سیاره‌ها در مدارهای بیضوی به دور خورشید می‌گردند و خورشید تنها نیروی اداره کننده مدارهای سیارات است؛ مورد اعتراض سنت‌ها و باورهایی که قرن‌ها پایدار بود قرار گرفت. قوانین سه گانه او در مورد حرکت سیاره‌ای، که به قوانین کپلر معروفند تأثیری عمیق بر ستاره‌شناسان بعد از او به‌جا گذاشتند و امروزه نیز برای تجسم و درک منظومه شمسی دارای اهمیت فراوانی هستند. او یکی از طرفداران سرسخت نظریه خورشید مرکزی (منظومه شمسی) بود.

[ویرایش] گاه‌شمار زندگی

در ۲۷ دسامبر سال ۱۵۷۱ در وایل-در-اشتات، در نزدیکی اشتوتگارت، که شهری خارج از امپراتوری مقدس روم بود متولد شد.

۱۵۷۷ کپلر از مشاهده یک ستاره دنباله‌دار عظیم به ستاره‌شناسی علاقمند می‌شود.

۱۵۸۸ بخش اول مطالعاتش را در دانشگاه توبینگن آلمان کامل می‌کند، جایی که هدفش از مطالعه احراز مقام کشیشی در کلیسای اوتر است.

۱۵۸۹ در دانشگاه به مطالعه در رشته‌های فلسفه، ریاضی و ستاره‌شناسی مشغول می‌شود.

۱۵۱۹ در دانشگاه توبیتگن موفق به دریافت درجه استادی می‌شود، سپس به آموزش‌های معنوی روی می‌آورد.

۱۵۹۴ از کشیش شدن منصرف می‌شود و به عنوان معلم ریاضی و ستاره‌شناسی در گرتس بلژیک مشغول به کار می‌گردد.

۱۵۹۵ کپلر تقویمی از پیش بینی‌های نجومی منتشر می‌کند. (او با نشر تقویم‌های ستاره‌شناسی منبع در آمدی برای خود فراهم کرده بود).

۱۵۹۶ کتاب «رموز جهان» را منتشر می‌کند. کپلر در این کتاب عنوان می‌کند که فواصل هر یک از ۶ سیاره شناخته شده از خورشید را می‌توان به پنج شکل هندسی رایج مرتبط دانست. (چهار وجهی، مکعب ۶ وجهی، هشت وجهی، ۱۲ وجهی و ۲۰ وجهی).

۱۵۹۸ کپلر به دنبال یک پاکسازی مذهبی به وسیله متعصبان فرقه پروتستان مجبور به ترک گراتس می‌شود. او قبل از بازگشت به گراتس، یکسال در پراگ می‌ماند.

۱۶۰۰ دوباره از «گراتس» رانده می‌شود و به پراگ باز می‌گردد و دستیار ستاره‌شناس هلندی، تیکوبراهه (۱۶۰۱ ـ ۱۵۴۶)، می‌شود.

۱۶۰۱ پس از مرگ «براهه» کپلر به عنوان ریاضیدان سلطنتی امپراتور رودلف دوم که امپراتور مقدس روم بود، مشغول به کار می‌شود.

۱۶۰۲ در ماه اکتبر، یک ابرنواختر رصد می‌کند که آن را از آن زمان نواختر کپلر می‌نامند.

۱۶۰۹ کتاب ستاره‌شناسی نوین را منتشر می‌سازد و در آن نشان می‌دهد سیاره‌ها در مدارهای بیضی شکل بدور خورشید و حول یک کانون مشترک حرکت می‌کنند و اینکه اگر خطی بین خورشید و یک سیاره در حال حرکت رسم شود، این خط در زمان مساوی نواحی مساوی از مدار بیضوی را جارو می‌کند. این ادعاها را به عنوان قوانین اول و دوم کپلر می‌شناسند.

۱۶۱۱ کتاب دیوپتریس را منتشر می‌کند که مباحثی در مورد نورشناسی و طراحی تلسکوپ دارد. طرح تلسکوپ او به به نام خودش در ستاره‌شناسی شناخته می‌شود.

۱۶۱۲ کپلر پس از مرگ امپراتور رادلف دوم به اینتس نقل مکان می‌کند و به عنوان ریاضیدان در ایالت‌های شمال اتریش مشغول به کار می‌‌شود.

۱۶۱۷ سه کتاب اول از کار هفت جلدی کپلر به نام «خلاصه‌ای از ستاره‌شناسی کپرنیک» چاپ می‌شوند. این کتاب‌ها در برگیرنده نگرشی منظم به ستاره‌شناسی خورشید مرکزی بوده و از اهمیت بسیاری برخوردارند. مجلدات باقیمانده در سال‌های ۲۱ـ ۱۹۲۰ چاپ شدند.

۱۶۱۹ کتاب «هماهنگی جهان» را منتشر می‌کند و در آن کتاب به پایه گذاری رابطه بین فاصله سیاره از خورشید و زمانی که طول می‌کشد تا سیاره بدور خورشید بگردد، می‌پردازد. (این رابطه اکنون قانون سوم کپلر نامیده می‌‌شود).

۱۶۲۷ «جداول رودولفی» که فهرستی از ۱۰۰۵ ستاره است را کامل می‌کند. رسم این جداول که توسط «تیکوبراهه» شروع شدند، شامل نمودارهایی از موقعیت‌های پیش بینی شده سیارات با توجه به قوانین جدید کپلر هستند.

۱۹۲۸ ریاضیدان خصوصی آلبرت والنشتاین دوک فریدآند و فرمانده سپاه سلطنتی امپراتور فردیناند دوم می‌شود.

۱۶۳۰ در ۱۵ نوامبر هنگامی که عازم رگنزبورگ ایالت باواریا بود بر اثر نوعی تب می‌میرد.

۱۶۳۱ سولمنیوم که یک داستان علمی تخیلی به قلم کپلر است و ۲۰ سال قبل نوشته شده است منتشر می‌گردد. این کتاب داستان یک سفر رویایی به ماه است.

[ویرایش] منبع

دانشنامهٔ رشد [[Category:مقالات دانشنامهٔ رشد]].