ایرانویج
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
ایرانویج یا ائیریَنَم وَئجَه یا ائیریَنَم وَئجو (Ērānwēz ٬ Airyanəm Vaējah ٬ Airyanəm Vaējō) به معنی "سرزمین ایرانیان" یا "بنگاه و پایگاه اصلی ایرانیان" نام سرزمینی است که ایرانیان از آغاز در آن میزیستند.
نخستین سرزمین و کشور نیکی که من - اهوره مزدا - آفریدم ایرانویج بود بر کرانهٔ رود دایتیای نیک. پس آن گاه اهریمن همه تن مرگ بیامد و به پتیارگی "اژدها" را در رود دایتیا بیافرید و زمستان دیو آفریده را بر جهان هستی چیرگی بخشید. (اوستا)
- شاید ایرانویج سرزمینی بوده در سیبری، جایی که اقوام آریایی در گذشته بسیار دور در آن میزیسته اند. و چنان که به نظر میرسد، آنها بعدها به دلیل شرایط نامساعد جوی مجبور به ترک آن سرزمین شده اند.
- بنا به روايت دکتر پرهيز کار در توضيحات اوستا از آنجا که آریائیها دامدار بودند و به دليل يخبندان های طولانی امکان چرا براي دامها وجود نداشت آريائیها شروع به مهاجرت از ايرانويچ (که در کتاب ايشان همان گرجستان است) شروع به مهاجرت در سه جهت غرب، شرق و جنوب کردند که آن دسته که به کوه های جنوبی وارد شدند ايرانيان هستند.
بر سر نام و مکان اين سرزمين بين محققان اختلاف شديد وجود دارد و هنوز هيچ اثر قابل اعتمادی از ان پيدا نشده است ولی همه در مورد اين که اين سرزمین در شمال دريای خزر قرار داشته متفق النظر هستند. برخی از محققان نیز محل آنرا خوارزم و خیوهٔ امروزی دانستهاند.
[ویرایش] منابع
- دانشنامه ایرانیکا
- فرهنگ ایران باستان
- یشتها