سنجش از دور
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
سنجش از دور دانش و فن جمعآوری اطلاعات از عوارض سطح زمین، بدون تماس فیزیکی با آنها است.
سنجش از دور شامل اندازهگیری و ثبت انرژی بازتابی از سطح زمین و جو پیرامون آن از یک نقطه مناسب بالاتر از سطح زمین است. پرتوهای بازتابی که از نوع امواج الکترومغناطیس هستند، میتوانند دارای منابع گوناگونی همانند پرتوهای خورشیدی، پرتوهای حرارتی اجسام یا حتی پرتوهای مصنوعی باشند.
پرتوهای بازتابیده شده از اجسام زمینی توسط سنجندههای ویژهای به صورت قابل نمایش و پردازش ثبت و ذخیره میشوند.