خور (لار)
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
خور نام شهریست در جنوب استان فارس. شهرخور چسبیدهاست به شهر لار ودر جنوب شرقی آن واقع شدهاست. خور یکی از شهرهای آباد منطقهٔ لارستان است. براساس اطلاعات موجود در ۴۵ درجه و ۲۰ دقیقه طول شرقی و ۲۷ درجه و ۳۸ دقیقه عرض شمالی از نصف النهار مبدأ واقع شدهاست. ارتفاع این شهر از سطح دریا ۷۹۸ متر است. خور شهری با قدمت تاریخی زیاد و دارای بافت روستایی میباشد، باکوچههای تنگ و رودخانههای فصلی مارپیچ و خانههای تاریخی به جا مانده خشت و گلی قدیم در کنار خانههای نسل جدید شهری، در مسیر راه اصلی لار به بندر عباس قرار دارد. خور به وسیلهٔ دو خیابان اصلی از مرکز شهر به دو قسمت منشعب میشوند که یکی از شمال به شهر قدیم و دیگری از غرب به شهر جدید لار متصلاند.
فهرست مندرجات |
[ویرایش] محدوده شهر خور
از شمال به شهر قدیم لار، از جنوب و جنوب غربی به صحرای نیمه، سه نخود، وجاده اصلی لار _ شهرستان بستک، تنک خور، هرمود و کرمستج، واز غرب به شهر جدید لار و صحرای باغ، و از سمت مشرق روستای براک و پای دژ، واز شمال شرقی به لطیفی محدود میگردد.
[ویرایش] جمعیت
شهر خور دارای ۲۰۰۰ خانوار و ۶۱۶۴ نفر جمعیت میباشد طبق آمار خانه بهداشت در سال ۱۳۸۴ که با شناسنامه تطابق داشته شمارش شدهاست، اما بر طبق آمار شهرداری خور بیش از ۹ هزار نفر میباشد که مسلما رقم دوم صحیح تر میبه نظر میآید.
[ویرایش] ارتقاء به شهر
روستای خور طبق مصوبه مورخ ۱/۳/۱۳۸۲ هجری شمسی در هیئت محترم وزیران به شهر خور ارتقاء یافت. مردم شهر خور به زبان لاری که ریشهای از زبان دری است صحبت میکنند. کویش مردم خور را میتوان لهجهای خاص خوری نامید، که به «لهجه خوری» معروف است و با لهجهٔ لاری کمی تفاوت دارد.
[ویرایش] منبع
- اقتداری، لارستانی ، احمد. (لارستان کهن) ج۱. چاپ اول، شرکت انتشارات جهان معاصر، تهران چاپ اول، سال ۱۳۷۱ خورشیدی.