رومانتیسیسم
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
رومانتیسیسم، عصری از تایخ فرهنگ در غرب اروپاست، که بیشتر روی آثار هنر، ادبیات و موسیقی نمایان شد.
رومانتیسیسم در اصل، حرکتی هنری و روشنگرایانه بود که در قرن هجدهم (میلادی) در اروپای غربی شکل گرفت و تا حدودی بر ضد جامعه اشرافی و عصر روشنگری (به طور بهتر عقلانی) بود. گفته میشود که ایدئولوژی انقلاب فرانسه و نتیجههای آن این طرز فکر را تحت تاثیر خود قرار داد.
رومانتیسیسم، همانطور که از نامش پیداست، هرآنچه است که با احساسات و عاطفه در تماس باشد. از دید انسان رومانتیک، جهان به دو دسته عقلانی (به قول نووالیس: جهان اعداد و اشکال) و به دسته احساسات و یا به طور بهتر والاترینها و زیباییها تقسیم میشود.
[ویرایش] رومانتیسیم و موسیقی
در این میان میتوان از آثار ارنست هوفمان، موتزارت، هایدن و بتهوون را نام برد.
[ویرایش] رومانتیسیم و ادبیات
از پیشوایان جنبش رومانتیک در ادبیات عبارت هستند از گوته، پوشکین، شیلر، ویکتور هوگو و لرمانتوف.
[ویرایش] منابع
- Meyer H. Abrams, 1971. The Mirror and the Lamp : Romantic Theory and the Critical Tradition (Oxford University press)
- Walter Friedlaender, 1952. David to Delacroix, (Originally published in German; reprinted 1980)
- Fritz Novotny, 1971. Painting and Sculpture in Europe, 1780-1880, (2nd edition; reissued 1980)
- Marcel Brion, 1966. Art of the Romantic Era: Romanticism, Classicism, Realism (Originally published in French)