Syl

From Wikipedy

Syl is yn Noard-Nederlân it wurd foar spuislûs. It wurd is besibbe oan it tiidwurd sipelje, wat ‘trochlitten fan wetter’ betsjut. Fan oarsprong is in syl neat oars as in weromslachklep yn de dyk, dy’t by leech wetter iependrukt wurdt troch it binnenwetter. By floed drukt it seewetter de slûsdoar wer ticht. Oan de Dútske Waadkust wurkje de measte silen noch hieltiten sa. Yn Nederlân lizze de polders folle leger en binne sawat alle silen ferfongen troch gemalen.

In soad plakken yn Grinslân en Fryslân ûntliene harren namme oan in syl. In Noard- en East-Fryslân einigje in protte plaknammen op -siel.

De Syl is ek in sydtûke fan de Alde Ryn.

Yn âlde (Hollânske) stêden binne silen meastentiids smelle, faak ek oerklûze, dwersferbinings tusken parallel rinnende grêften. Dizze tsjinnen om troch skuorjen of spuien it wetter yn dizze grêften trochstreame te litten of te ferfarskjen.