Selección nacional de fútbol de Galicia

Na Galipedia, a wikipedia en galego.

A selección galega de fútbol é o equipo de fútbol formado por xogadores galegos, independentemente de que participen ou non con outras seleccións nacionais recoñecidas pola FIFA.

Índice

[editar] Historia

[editar] As primeiras seleccións

O 19 de novembro de 1922 a selección galega de fútbol gañáballe 4-1 a Castela no campo vigués de Coia. Era a súa estrea.

Selección galega - Amigable contra Castela (1922)

Isidro | Otero | Pasarín | Queralt | Balbino | Hermida | Moncho | Ramón González | Chiarroni | Polo | Pinilla

Polo marcou o 1-0. Empatou Castela cun gol de Monjardín. Polo adiantou de novo á selección galega. Pinilla de penalti marcou o 3-1 e Ramón fixo o cuarto tanto galego.

A estrea internacional do equipo galego tivo lugar o 7 de xaneiro de 1923. Galiza enfrontouse a unha selección lisboeta vencendo por 3-1. Por Galiza xogaron: Isidro, Otero, Pasarín, Queralt, Torres, Balbino, Reigosa, Ramón González, Chiarroni, Polo e Pinilla. A selección gañou 3-1, con dous goles de Polo e un de Reigosa.

O 14 de xaneiro de 1923 a selección galega enfrontouse en Sevilla ao equipo de Andalucía. O once galego compoñíano Isidro, Otero, Pasarín, Queralt, Torres, Balbino, Reigosa, Ramón González, Chiarroni, Polo e Pinilla. Aos tres minutos, Ramón conseguiu o primeiro gol dos galegos. Empatou Andalucía de penalti pouco antes do descanso. Polo logrou o desempate e Ramón e, por cabo, Chiarroni ampliaron a avantaxe galega.

A Federación Galega organizou un encontro cunha selección da escuadra inglesa. No equipo de Galiza xogaban Isidro, Otero, Clemente, Queralt, Torres, Balbino, Salvador, Ramón González, Chiarroni, Polo e Pinilla. Pinilla abriu o taboleiro, Ramón marcou o segundo tanto e Pinilla repetiu fortuna co terceiro gol. Os ingleses conseguiron minguar a vantaxe antes do descanso. Os xogadores foron ao vestiario cun 3-2 favorábel aos galegos. Na segunda parte a selección galega lograría catro tantos máis. O taboleiro rexistrou finalmente un 7-2 a favor da selección de Galiza.

O 28 de xaneiro a selección de Pontevedra enfrontouse á selección galega no campo de Bouzas. Adiantouse o equipo de Galiza cun gol de Correa. E no segundo tempo anotaron gol Polo, Chiarroni e Correa. A selección da 'boa vila' logrou o tanto de honra e o partido rematou cun 4-1 no taboleiro. Ao domingo seguinte desputouse en Pontevedra o partido de volta. Gañou a selección galega 3-0.

A selección galega antes de xogar a final do trofeo interrexional contra a selección de Asturias, aínda xogou un partido amigábel máis fronte dun combinado ferrolán-coruñés. Foi o 18 de febreiro no campo de Coia. Venceu a selección 7-1.

Por cabo, o 25 de febreiro de 1923 o equipo de Galiza xogou contra a selección asturiana un torneo interrexional. No once galego estaban Isidro, Otero, Pasarín, Queralt, Torres, Hermida, Reigosa, Balbino, Chiarroni, Polo e Pinilla. Polo rompeu o marcador cun tanto, pero os asturianos protagonizaron unha remontada que pechou o marcador cun 1-3 e a primeira derrota da selección de Galiza.

O equipo de Galiza enfrontouse no partido de volta coa selección de Lisboa o 27 de maio. Na selección de Galiza xogaban Isidro, Clemente, Pasarín, Viñas, Balbino, Machín, Reigosa, Ramón, Posada, Polo e Pinilla. Marcou de penalti Pinilla, pero os lisboetas dábanlle volta ao tanteador con goles de João Francisco e de Jaime Gonçalves.

[editar] Na República

O golpe de Estado de Primo de Rivera, en setembro de 1923, deteu entre outras cousas o fútbol galego, que non volveu asomar o seu xogo ata 1930 cando se celebrou un partido no campo de Chamartín entre o equipo de Galiza e a selección do Centro. O partido convocouse para recadar fondos para as familias daminificadas polo naufraxio dun pesqueiro de Bouzas. A selección galega venceu 4-1. O derradeiro partido da selección galega desputaríase nas Olimpíadas populares de Barcelona, resposta internacional aos Xogos de Berlín, o 12 de xullo de 1936, seis días antes do golpe de Estado. Ninguén imaxinaba o que estaba a piques de suceder, e alí, en Barcelona, ficaron moitos xogadores galegos. A maioría loitaría no bando republicano.

Algúns testemuños apuntan a que algúns galegos deste equipo, sumados a outros soldados, desputaron algúns encontros durante a Guerra Civil española e durante a Segunda Guerra Mundial, pero non existe documentación escrita.

[editar] O franquismo

En 1943 o Deportivo xogara contra un equipo de galegos, con Ricardo Zamora na meta, non había novas da selección galega como tal.

En febreiro de 1950, un xornal coruñés anunciaba que o trofeo Teresa Herrera abriría cun partido ente un combinado galego e un combinado irlandés. Ao final quíxose optar por un Lisboa-Combinado Galego que acabou sendo substituído por un Atlético de Madrid-Lazio.


[editar] Intentos de recuperación

O primeiro partido da selección galega despois da ditadura estivo a piques de celebrarse o 24 de xullo de 1980 en Compostela, pero colleu os xogadores de vacacións. O partido ía ser contra Euscadi.

En 1982, antes do Mundial de España, houbo unha tentativa para organizar un partido contra Camerún.

A finais dos 90, o movemento bravú recuperou a Selección Galega para o debate impulsado por Siareiros Galegos dende 1996, co agrupamento de peñas do Celta, do Deportivo e mais o SD Compostela. En 1997, Xurxo Souto catalizou a creación do primeiro número da revista Bravú, de periodicidade irregular, dedicada á recuperación da selección galega.

A idea reencarnouse deportivamente na Estrada, nun partido entre seareiros e profesionais do xornalismo e da cultura en Galiza, que comezou coa Marcha do Antigo Reino de Galiza. Os seareiros gañaron 7-2. No equipo de intelectuais xogaban Alfonso Eiré na meta, Antón Reixa, Xosé Cid Cabido e Xosé Manuel Pereiro na defensa; Moncho Viña, Manuel Rivas, Rómulo Sanjurjo, Xurxo Souto ou Paco Lodeiro na media e cara adiante.

[editar] A selección contemporánea

O estadio de San Lázaro bautizou a selección galega de fútbol na súa posta de longo fronte á selección de Uruguai o sábado 29 de decembro de 2005. O colexiado ourensán Bernardino González Vázquez dirixiu o encontro.

O resultado foi 3 - 2 a prol de Galiza.

Selección galega - Galiza-Uruguai (2005)

 Diego López |  Otero |  Dacosta |  Rubén |  Capi |  Viqueira |  Borxa |  Xulio Álvarez |  Paulo Álvarez |  Nano |  Losada |  Dani Mallo |  Roberto |  Míchel Salgado |  Noguerol |  Iago Bouzón |  Cabrejo |  Cabanas |  Trashorras |  Deus |  Corredoira |  Juanito 
Seleccionadores: Arsenio Iglesias e Fernando Vázquez

Os seleccionadores do primeiro combinado nacional foron Fernando Vázquez e Arsenio Iglesias. O once inicial estivo composto por: Diego López, na portería; Otero e Cabrejo, nos laterais; Rubén e Capi, centrais; Cabanas e Borxa, pivotes; Xulio Álvarez, Paulo Álvarez e Nano, centrocampistas, e Losada como home máis adiantado.

O técnico galego Fernando Vázquez, antes de comezar o partido, quitoulle importancia ao posible resultado, defendendo que o combinado galego se converteu nun “símbolo de identidade”, algo que na súa opinión, lle facía falta a Galicia.


Selección galega - Galiza-Ecuador (2006)

 Diego López |  Roberto |  Barragán |  Roberto Lago |  Noguerol |  Capi |  Rubén |  Manuel |  Viqueira |  Borxa |  Diego Castro |  Iago |  Nano |  Xulio Álvarez |  Couñago |  Losada |  Trashorras |  Iónatan Pereira |  Iónatan Vila |  Fuentes | Seleccionadores: Arsenio Iglesias e Fernando Vázquez

O estadio de Riazor acolleu o 28 de decembro de 2006 o segundo partido da época contemporánea da selección de Galiza. Enfronte estivo a selección de Ecuador, e o resultado final foi de empate a un (1-1), con goles do ecuatoriano Calle e de Iónatan Pereira para os galegos. O once inicial foi o formado por López, Barragán, Rubén, Noguerol, Fuentes, Viqueira, Borxa, Xulio Álvarez, Nano, Trashorras e Couñago.

[editar] Xogadores

Nome Posición Clube na ocasión Lugar e data de nacemento
Diego López Porteiro Galiza Real Madrid 3 de novembro de 1981, Sarria
Otero Defensa Galiza ex-xogador 28 de xaneiro de 1969, Nigrán
Dacosta Defensa Galiza CD Ourense 21 de xullo de 1974, Ourense
Rubén Defensa Galiza Real Madrid B 29 de xaneiro de 1982, Santiago de Compostela
Capi Defensa Galiza Real Zaragoza 2 de abril de 1981, Vigo
Viqueira Defensa Galiza Recreativo de Huelva 20 de setembro de 1974, Santiago de Compostela
Borxa Medio Galiza Mallorca CF 14 de xaneiro de 1981, Ourense
Xulio Álvarez Medio Galiza Real Club Murcia 1 de maio de 1981. Caracas
Paulo Álvarez Medio Galiza Spórting de Xixón B 14 de maio de 1980, Ovieu
Nano Medio Galiza Getafe CF 20 de abril de 1982, A Coruña
Losada Dianteiro Galiza Real Valladolid 25 de novembro de 1976, Vigo
Dani Mallo Porteiro Galiza Deportivo da Coruña 25 de xaneiro de 1979, A Coruña
Roberto Extremo dereita Galiza Spórting de Xixón 25 de xaneiro de 1979.
Míchel Salgado Defensa Galiza Real Madrid 22 de outubro de 1975, As Neves
Noguerol Defensa Galiza Elxe CF 9 de xuño de 1976, Ourense
Iago Bouzón Defensa Galiza Recreativo de Huelva 16 de xuño de 1983. Redondela
Cabrejo Defensa Galiza CF Cartagena 26 de maio de 1975, Camariñas
Cabanas Defensa Galiza FC Köln 17 de xaneiro de 1979, Zúric
Trashorras Medio Galiza Numancia CF 28 de febreiro de 1981, Rábade
Deus Dianteiro Galiza UD Salamanca 12 de xaneiro de 1977, Lausanne
Corredoira Medio Galiza Numancia CF 28 de decembro de 1979, Lugo
Juanito Medio Galiza Racing de Ferrol 8 de decembro de 1969, Santiago de Compostela
Arsenio Iglesias Adestrador
Fernando Vázquez Adestrador


O xogador deportivista Fran non puido xogar por lesión e foi dúbida ata o último momento.