A Reconquista

Na Galipedia, a wikipedia en galego.

Entrega das chaves da cidade de Granada polo proprio rei Boabdil á raíña Isabel I de Castela.
Entrega das chaves da cidade de Granada polo proprio rei Boabdil á raíña Isabel I de Castela.

Trala derrota na batalla de Guadalete no 711, os musulmáns conquistan rápidamente a maior parte do territorio da Península Ibérica, facendo ocasionalmente tratos cos nobres locais visigodos para que éstes se convertisen ó Islam. O dominio musulmán é especialmente no sur, non chegando a zonas do norte da península como Cantabria, Pais Vasco, Asturias e as provincias galegas da Coruña e Lugo.

Moita xente fuxe das áreas conquistadas ata as non conquistadas, onde se forma un pequeno núcleo de nobres visigodos que, liderados por Don Pelaio, vencen por primeira vez ós musulmáns na Batalla de Covadonga, en 722. Constitúese o Reino de Asturias, que comezaría a reconquista polo oeste.

No leste, os musulmáns son vencidos por Carlos Martel na batalla de Poitiers no 732, abandonando así os seus plans de conquista de Europa; máis tarde, Carlomagno establece ó sur dos pirineos a chamada Marca Hispánica, orixe dos condados cataláns e máis tarde de Cataluña. Os outros dos focos de reconquista, moi relacionados nos seus inicios, son o Reino de Navarra e o Reino de Aragón. Navarra rebélase no 810 contra a influencia francesa e Iñigo Arista proclámase rei no 810. Aragón constituirase como reino no 1035 na figura de Ramiro I de Aragón trala unión dos condados, antes vasallos de Francia, de Aragón, Sobrarbe e Ribagorza.

Nun primeiro momento o maior pulo da reconquista será polo oeste, onde o Reino de Asturiasfaise con relativa velocidade, se se compara co resto da reconquista, co control do antigo Reino de Galicia, e coas terras ata o río Douro, formando así o núcleo do futuro Reino de León. Pola falta de poboación para repoblar, é imposible avanzar máis na Reconquista. Mentres tanto, os reinos do leste manteñen unha dura loita cos musulmáns no marxe do río Ebro, ata o que non chegarán ata varios séculos despois, seguindo dentro da órbita de influencia francesa, especialmente no caso dos condados cataláns, vasallos en teoría do rei de Francia pero sempre nun permanente estado de semi independencia pola debilidade dos monarcas de París.

O empuxe inicial da Reconquista verase freado polas rivalidades entre os diferentes reinos cristiáns e pola forza do Califato de Córdoba, que se independiza e que chega a ameazar seriamente os reinos cristiáns na figura do seu caudillo militar Almanzor, chegando éste a saquear Santiago de Compostela e a robar as campanas de ouro da catedral. Destaca tamén a constitución, na marxe oriental do Reino de Aragón, do condado de Castela, un territorio fronterizo co Reino de Navarra, os musulmáns do val do Ebro e os musulmáns do sur, que polas súas condicións especiais atrae a moitos repoboadores vascóns.

Tras Almanzor, un monarca cristián, Sancho Garcés III de Navarra "O Maior", conquista os condados de Aragón, Sobrarbe, Ribagorza e o leonés condado de Castela, ameazando incluso o propio Reino de Aragón. A súa morte, divide o seu reino en tres (Navarra, Aragón e Castela), marcando a independencia e unificación do Reino de Aragón e a independencia do Condado de Castela respecto a León.

A fase final da Reconquista, na que os reinos cristiáns pasan dunha situación de precariedade a facer ós musulmáns tributarios, comeza trala desmembración do califato nos chamados Reinos de Taifas no ano 1031 trala morte do califa Hixem III de Córdoba; eran entidades moi pequenas, moi pouco poderosas e que con frecuencia foron tributarias dos reinos cristiáns.

Sen embargo, os musulmáns retrasaron a súa derrota pedindo axuda ós seus correlixionarios do norte de África. Trala conquista de Toledo por Afonso VI de Castela no 1085, os reinos de Taifas piden axuda ós Almorávides, nómades bérberes do Norte de África. Trala derrota chegan os Almohades, de orixe similar, que son vencidos por completo na determinante Batalla das Navas de Tolosa. Nesta batalla márcase o declive definitivo dos reinos musulmáns do sur, e tamén do Reino de León, que por enemistade co rei de Castela non participa nesta cruzada e non se sigue expandindo ó sur como sí farían Portugal e Castela.

O Reino de Aragón conquista rapidamente o Reino de Valencia e as Illas Baleares chegando ata Murcia, que logo pasaría a formar parte do Reino de Castela.

Finalmente, outra tribo bérber, os Benimerines, tenta torna-la balanza de novo ó lado musulmán, sendo vencidos por Aragón.

Na etapa final da Reconquista, onde se recollen os froitos das Navas de Tolosa, Castela e Portugal conquistan pouco a pouco os territorios ó sur, mentres que a Coroa de Aragón expándese polo Mediterráneo e polo sur de Francia, participando en conflitos como a Guerra dos Cen Anos.

A reconquista remataría coa conquista do Reino de Granada, tributario dende séculos a Castela, no ano 1492, polos Reis Católicos, que tamén unificarían por unión dinástica Castela e Aragón baixo un mesmo reinado.

Commons
Commons ten máis imaxes sobre: