Solidaritat Catalana
Na Galipedia, a wikipedia en galego.
A Solidaritat Catalana (1906-1909) foi un movemento unitario de grupos e partidos catalanistas xurdido a raíz da Lei de xurisdicións de marzo de 1906.
O proxecto de lei de xurisdicións que poñía baixo competencia militar calquera ofensa ó exército ou á unidade da patria española axuntou os partidos e políticos cataláns nunha fronte común que recibiu o nome de Solidaritat Catalana. O manifesto da Solidaritat Catalana que se publicou o mesmo día que se aprobaba a lei, chamaba ós cataláns a recibir os deputados de Cataluña que viñan de Madrid para homenaxealos e manifestar o rexeitamento popular á lei.
A campaña electoral das eleccións xerais de 1907 celebráronse no medio dun clima altamente violento que acabou cun atentado en Hostafrancs (Barcelona) contra Francesc Cambó da Lliga Regionalista e contra Nicolás Salmerón da Unión Republicana. A vitoria da Solidaritat foi total conseguindo 41 dos 44 escanos que había en xogo. O triunfo de Solidaritat que agrupaba a todos os partidos cataláns con excepción dos lerrouxistas e socialistas puxo fin ó caciquismo en Cataluña e permitiu que Enric Prat de la Riba presidise a Deputación de Barcelona.
A fronte formada por rexionalistas, republicanos, carlistas, federais e nacionalistas de esquerdas, sufriu os seus altos e baixos ata desaparecer cos sucesos da Semana Tráxica (1909). As diferenzas e desavinzas eran tan grandes entre os grupos que a compoñían que nas eleccións anticipadas de 1908 serán lerrouxistas impóneranse á liga solidaria. Nas eleccións provinciais de 1909 irán xa por separado.
Na estela do triúnfo electoral da Solidaritat Catalana, no verán de 1907 crearase en Galicia unha formación agraria e rexionalista baixo o nome de Solidaridad Gallega.
As dúas figuras máis representativas da Solidaritat Catalana foron Francesc Cambó (1876-1947) e Enric Prat de la Riba (1870-1917). Prat de la Riba en "La nacionalitat catalana" ('A nacionalidade catalá') publicado en 1906 defende a constitución dun Estado catalán dentro dunha Federación española. Foi o artífice da Mancomunidade de Cataluña en 1914, a primeira reunificación catalá desde a división provincial de Javier de Burgos.