Segismundo Casado
Na Galipedia, a wikipedia en galego.
Segismundo Casado López (Nava de la Asunción, Segovia, 1893 - Madrid, 1968) foi un militar español.
Fillo de militar, ingresou con quince anos na Academia de Cabalaría de Valladolid. Ao estalar a guerra civil era membro da masonería, diplomado de Estado Maior e comandante da escolta do presidente da República.
Loitou no bando republicano. En 1936 é ascendido a tenente coronel. Entre outubro e novembro de 1936 encargouse de treinar e organizar as Brigadas Mixtas do Exército Popular español. Participou na defensa de Madrid e na batalla do Jarama. Logo tomaría parte na batalla de Brunete. Posteriormente foi xefe do XVIII e do XXI Corpos do exército e, posteriormente, do Exército de Andalucía. O 17 de maio de 1938, na fronte de Aragón, foi ascendido a coronel, sustituíndo ao xeneral José Miaja, foille encomendada a Xefatura do Exército do Centro.
Rotundamente contrario aos comunistas - cría que a guerra continuaba en beneficio da Unión Soviética - e convencido da inutilidade de proseguir a loita ata o final, rebélase contra o goberno de Juan Negrín. Na noite do 5 ao 6 de marzo de 1939 crea en Madrid o Consello Nacional de Defensa que, mercé o apoio da 14ª División mandada polo líder anarquista Cipriano Mera, achegada desde Guadalajara, e logo de seis días de loita, derrota as tropas fieies ao goberno na capital. Os combates remataron o 12 de marzo.
O triunfo, saudado desde o xornal "El Socialista", como unha vitoria que impedía que a España republicana se convertese nunha colonia soviética, permitíu ao Consello Nacional de Defensa - liderado por Julián Besteiro - negociar con Franco, con a pretensión de obter unha paz negociada. Porén, no se obtén resultado ningún, xa que o goberno de Burgos só aceptaba unha rendición incondicional. Ante a inminente entrada das tropas de Franco en Madrid, Segismundo Casado partíu cara Valencia, e desde aí se exilia en Marsella, (Francia). Posteriormente, estivo exiliado en Gran Bretaña, Venezuela e Colombia.
Regresou a España en 1961, sendo julgado e posteriormente absolto por un consello de guerra. Intentaría, en van, que se lle recoñecese o seu grao militar e que se lle permitise o reingreso no exército.
[editar] Obra escrita
Publicou as obras seguintes: Organización del Ejército francés (1931), The Last Days of Madrid (publicado en Londres en 1939) e máis as súas memorias: Así cayó Madrid (1968).