Gambino
Na Galipedia, a wikipedia en galego.
Máximo expoñente da escutura rococó en Galicia.
Naceu no Faramello, Rois en 1719 e faleceu en Santiago de Compostela en 1775.
Colaborou con Fernando de Casas Novoa na fachada do Obradoiro. Os franciscanos encargáronlle unha figura de Santo Antón para o convento de Herbón, onde innova a iconografía galega co neno nun só brazo. Máis tarde, neste mesmo convento, talla as imaxes da Virxe, San Xosé, San Francisco, San Miguel, San Rafael e Santiago peregrino. Realizou as imaxes para o retablo da capela do pazo de Oca. En 1753 aparece traballando no mosteiro de Oseira.
É emblemático o seu Santiago peregrino da sala capitular da basílica compostelá e as súas imaxes de Santiago Matamouros (na propia catedral e no frontón do Pazo de Raxoi). Salienta tamén un San Roque na capela compostelá do mesmo nome.
Grandes mosteiros como o de Sobrado dos Monxes e San Martiño Pinario reclamaron tamén os seus servizos.
Con él formouse o gran escultor galego do periodo seguinte Xosé Ferreiro, o seu xenro.