Petronio Máximo
Na Galipedia, a wikipedia en galego.
Petronio Máximo foi un emperador romano de curta existencia, xa que só gobernou por dous meses.
Nace en Roma no 397 dentro dunha familia con antecedentes senatoriais. Xa desde moi curta idade, Petronius Maximus adicouse á política. No 411, con catorce anos é nomeado praetor, un cargo ceremonial, pero que lle abria as portas para ser nomeado no 415, tribunus et notarius, que era a antesala dos cargos imperiais. E asi foi, xa que entre os anos 416 ao 419 foi nomeado Comes Sacrarun Largitionum, o xefe do tesouro imperial. Entre os anos 419 e 439 foi Prefecto da cidade de Roma por duas veces e Praefectus Pretorio Italiae. Xa no 433, sendo Prefecto, acada a dignidade consular e volve a ser elexido coma cónsul no 443. No 445 noméano Patricius, e xunto cos seus dous consulados, chega a ser o senador de mais alto nivel de Roma.
No 454 viuse envolto na conspiración que remata coa vida do xeneral Flavius Aetius, o único que lle facia sombra no estatus imperial. En conivencia con Heraclius, un eunuco ao servizo de Valentiniano III, consegue que o emperador, axudado por Heraclius, mate coas suas propias mans a Aecio, deixando a Roma sen o mellor dos seus xenerais e vencedor de Atila.
Pero Valentiniano III comete un erro, xa que viola a muller de Petronio Máximo, e despois de terlle negado maiores dignidades pola grande oposición de Heraclius, conspira de novo contra o emperador, e consegue que, xunto con outros adversarios seus, os galos Optila e Transtila o maten vendo unha carreira de carros.
Ao quedar baleiro o trono imperial, os que optan a ser nomeados augustus florecen, pero Petronio Máximo conségueo, tomando coas suas forzas o pazo imperial e obrigando a viuva de Valentiano III, Eudoxia, a casar con el.
Petronio Máximo nomea rapidamente a Avito coma comandante e envíao a Toulusse en busca da axuda dos visigodos. Pero segundo os escritos de Xoán de Antíoquia, Eudoxia xa pedira axuda aos vandalos de Genserico, que tiñan estabelecido o seu reino en África. Este, que só esperaba un pretexto para atacar Roma, cruza o Mediterráneo e desembarca en Ostia, perto de Roma. Ao se saber a nova en Roma, estalan as desordes, que acaban coa vida de Petronio Máximo e a do seu fillo Palladius, que son descuartizados e tirados ao rio Tiber. Tres dias despois, Genserico entra en Roma e saquea a cidade, capturando moitos escravos. Entre os reféns que leva para África, están a emperatriz Eudoxia, e a súa filla Eudocia, xunto con Placidia, esposa do patricio Olybrius, que se atopaba naquel intre en Constantinopla, e irmán de Eudoxia. Máis tarde, Genserico casa a Eudocia, filla da emperatriz co seu fillo Humerico.
[editar] Ligazóns externas
- Ralph W. Mathisen, "Petronius Maximus", De Imperatoribus Romanis.
Imperio Romano | ||
---|---|---|
Segue a: Valentiniano III |
Petronio Máximo (455-455) |
Precede a: Avito |
Imperio do Occidente |