Recoñecemento facial en tres dimensións

Na Galipedia, a wikipedia en galego.

O recoñecemento facial en 3D é unha técnica de recoñecemento facial, que se basea na xeometría tridimensional da cara para identificar aos usuarios do sistema. Está demostrado que o recoñecemento en tres dimensións ten unha fiabilidade moito maior que as técnicas que analizan imaxes de dúas dimensións.

Os sistemas baseados en 3D evitan en maior medida os problemas derivados de cambios na iluminación, orientación da cabeza, ou expresión facial, que afectan moito máis aos sistemas 2D.

A principal limitación do recoñecemento facial en 3D é a adquisición de imaxes en tres dimensións, que normalmente require unha cámara especial. Esta é unha das razóns polas que os sistemas 3D aparecen bastante máis tarde que os métodos 2D.

Actualmente, o recoñecemento facial en 3D aínda se atopa prácticamente en fase de investigación, aínda que varias empresas xa ofrecen solucións comerciais.

Índice

[editar] Historia

A comezos de 2003, os xemelgos israelís Michael e Alex Bronstein, por aquel entón con 22 anos, estudaban no Instituto Israelí de Tecnoloxía. Un dos seus profesores fíxolles a seguinte proposta: "si sodes capaces de desenrolar un sistema capaz de identificarvos, teredes un 100"[1]. E conseguiron o 100. O seu sistema de recoñecemento facial en tres dimensións foi capaz de distinguir aos dous xemelgos, aparentemente idénticos.

[editar] Véxase tamén

[editar] Notas

  1. Artigo en CNN.com (10 marzo 2003)

[editar] Ligazóns externas

Outras linguas