Antonio Palacios Ramilo

Na Galipedia, a wikipedia en galego.

Palacio de Telecomunicacións, na madrileña Plaza de Cibeles
Palacio de Telecomunicacións, na madrileña Plaza de Cibeles
Unha das bocas do Metro de Madrid, deseñadas por Palacios.
Unha das bocas do Metro de Madrid, deseñadas por Palacios.
Hospital de Jornaleros de Maudes.
Hospital de Jornaleros de Maudes.
O Banco Río de La Plata en Madrid
O Banco Río de La Plata en Madrid
Iglesia da Veracruz de O Carballiño Detalle da portada
Iglesia da Veracruz de O Carballiño Detalle da portada
Iglesia da Veracruz de O Carballiño
Iglesia da Veracruz de O Carballiño


Antonio Palacios Ramilo (O Porriño 8 de xaneiro de 1874 - outubro de Madrid 1945) foi un arquitecto galego.
Estudou arquitectura en Madrid e posteriormente foi profesor de debuxo na Escola de Arquitectura de Madrid (ETSAM).

[editar] Madrid

A figura de Palacios supuxo para Madrid a introducción dunha imaxe moderna: o seu persoal estilo monumentalista, herdeiro tanto da obra do seu mestre Otto Wagner como da arquitectura histórica española, condicionou en boa medida a percepción urbana da cidade. A él se debe a construcción das primeras liñas do Metro, e os seus deseños de acesos ás estacións aínda se contemplan hoxe en día. En cambio, os seus templetes de aceso da Rede de San Luis e Sol no chegaron a nos.

O Pazo de Comunicacións de Madrid (1904-1918) foi a súa primeira obra. Realizada en colaboración co seu socio Joaquín Otamendi, mostra un exterior con forte influencia no gótico salmantino e nos Entretiens de Viollet-le-Duc, aínda que no sistema estructural e na búsqueda de sinceridade nos acabados interiores así como no mobiliario, vislúmbranse influencias de Wagner e das vanguardias arquitectónicas do momento.

Outras obras súas foron o Círculo de Belas Artes de Madrid (1919-1926), o Banco do Río da Plata (Banco Central), hoxe sede central do Instituto Cervantes (Madrid, 1910-1919), o Hospital de Jornaleros de Maudes (Madrid, 1908) ou o Banco Mercantil e Industrial de Madrid (1933-1945).

[editar] Galicia

En Galicia realizou diversas obras, o Teatro García Barbón de Vigo (1910-1927), o Banco de Viñas Aranda (Vigo, 1942), o Templo Votivo do Mar (Panxón) ou a Igrexa da Veracruz (O Carballiño).

A súa inclinación cara o rexionalismo arquitectónico propiciou a sua amizade con Valentín Paz-Andrade e Castelao, aínda que nunca chegou a adquirir un compromiso ideolóxico: as súas colaboracións co periódico Galicia convivían con escritos técnicos, como a memoria do proxecto non realizado de reestructuración da Porta do Sol madrileña na que ensalzaba a Hispanidade.

Nas súas estancias en Galicia foi asíduo visitante do Pazo de Lourizán onde tiñan lugar longas tertulias con Eugenio Montero Rios e outros intelectuais destacados da época.

Foi membro numerario da Academia de Belas Artes de San Fernando, e en 1924 foi nombrado fillo predilecto da súa vila natal. Na súa memoria, o Concello de Porriño instituiu en 1999 o premio anual de arquitectura en granito Antonio Palacios.

Commons
Commons ten máis imaxes sobre:
Outras linguas