Lorenzo Arrazola
Na Galipedia, a wikipedia en galego.
Lorenzo Arrazola (Checa, (Guadalajara), 10 de agosto de 1797 - Madrid, maio de 1873). Político, avogado e catadrático español.
De orixe humilde, cursou estudos no seminario, grazas á axuda dun tío seu, correxidor da vila. Estudou Filosofía e Teoloxía. Abandonou o seminario para estudar Xurisprudencia, no que se doctorou e obtivo unha cátedra na Universidade de Valladolid, onde chegou a ser reitor.
Presntouse as eleccións de 1835, con 38 anos, sendo elixido procuradro e en 1837 foi tamén sesigando deputado a Cortes por Valadolid, deixando a un lado a avogacía e a ensinanza na universidade. Os seus principios ideolóxicos asentáronse, dende o primeiro momento no Partido Moderado.
Foi ministro de Estado e despois Presidente do Consello de Ministros e foi retirado deste cargo poucos días despois de chegar ao posto.
Publicou a Enciclopedia Española de Derecho y Administración.
Reinado de Isabel II de España | ||
---|---|---|
Segue a: Manuel Pando Fernández de Pineda |
Lorenzo Arrazola (1864-1864) |
Precede a: Alejandro Mon y Pidal |
Presidente do Goberno de España |