Bernardino Graña
Na Galipedia, a wikipedia en galego.
Bernardino Graña Villar é un escritor galego nado en Cangas en 1932.
Desde moi mozo formou parte do Consello de Redacción da revista poética Alba. Participou tamén como articulista en La Noche e no Faro de Vigo, ademais de colaborar como ensaísta noutras publicacións. En 1958 participa na creación do grupo Brais Pinto en Madrid e foi impulsor e primeiro presidente da Asociación de Escritores en Lingua Galega (AELG). No ano 2006 obtivo o Premio Eixo Atlántico de narrativa galega e portuguesa pola súa primeira novela, Protoevanxeo do neto de Herodes (2006).
Índice |
[editar] Obras
[editar] Poesía
- Poema do home que quixo vivir (1958)
- Profecía do mar (1966)
- Non vexo Vigo nin Cangas (1975)
- Se o noso amor e os peixes... (1980)
- Sima-Cima do voar tolo (1984)
- Himno verde (1992)
- Sen sombra e sen amor (2004)
[editar] Teatro
- Vinte mil pesos crime (1962)
- Sinfarín contra don Perfeuto (1975)
- Os burros que comen ouro nunca cabalos serán (1992).
[editar] Narrativa xuvenil
- Fins do mundo (1974)
- O león e o paxaro rebelde (1991)
- Planeta dos ratos tolos (1990)
- Xan Guindán, capitán (1991)
- Oso mimoso (1992)
- Namoro de lobo Pipo na escola de don Perico (1992)
- O gaiteiro e o Rato Pérez (1994, premio Merlín)
- Xan Guindán, mensaxeiro (1994)
- Cristo e San Pedro, peregrinos (1994)
- Rata linda de Compostela (1994)
- O lobo e o grilo (1995)
- Contra o león covarde (1995)
- Xan Guindán e os Salvaxes (1995)
- Xan Guindán mensaxeiro (1997)
- O quirico lambón (Xerais 1997)