Polanos orientais

Na Galipedia, a wikipedia en galego.

Outra tribo distinta, os polanos occidentais vivía na zona de Warta. Esa tribo foi a que unificou a maioría das terras da Polonia actual baixo a dinastía Piast.

Os polanos (en ucraniano, Поляни, Polyany, en ruso, Поляне, Polyane) foron unha tribo eslava que habitou, entre os séculos VI e VII, as ribeiras do río Dniepper desde Liubech até Rodnia, así como os tramos baixos dos ríos Ros', Sula, Stuhna, Teteriv, Irpin', Desna e Pripyat. O nome deriva da palabra de eslavónico oriental antigo поле or поляна (polyana), que significa "campo"), por causa de que os polanos asentábanse en campos abertos.

O territorio dos polanos estaba nunha encrucillada de territorios pertencentes a distintas tribos eslavónicas orientais, como os drevlianos, radimichos, drehovianos e severianos e interconectados polas vías fluviais. Unha rota comercial importante, coñecida como a Rota desde os varegos aos gregos, pasaba polo territorio dos polanos e conectaba Europa co Mar Negro e o Imperio Bizantino. Este era o territorio dos escitas, godos (ostrogodos), especialmente en Danapirstadir (cidade no Danapir, chamada Kiev por eslavos posteriores) e varegos.

Nos séculos IX e X, os polanos disfrutaban da agricultura, gandería, caza, pesca, apicultura selvaxe e contaban con artesáns (ferrerías, fundicións, alfareiros, xoeiros, etc.). Miles de kurgans anteriores aos polanos indican que a terra contaba cunha alta densidade de poboación. Vivían en familias pequenas en vivendas semi-excavadas na terra e vestían roupas bastas e xoiería modesta. Antes de se converteren ao cristianismo, queimaban os mortos e erguían unha mámoa de terra tipo kurgan sobre os seus restos.

No século IX, os polanos estaban submetidos aos kházaros e pagábanlles tributos. Arredor de 860 chegaron os varegos e organizaron varias campañas militares existosas contra os Imperio Bizantino, os pechenegos e os polocos. Vinte anos máis tarde, as terras dos polonos foron conquistadas por Oleg de Novgorod para convertírense no centro da creación do pobo ruso.

As cidades máis grandes dos polanos foron Kiev, Pereyaslav, Rodnia, Vyshhorod, Bilhorod (agora Bilohorodka, no río Irpin) e Kaniv. No século X o termo "polanos" xa non se utilizaba e fora substituído por "rus". A derradeira mención dos polanos como tribo aparece nunha crónica do 944.

As crónicas coinciden en facer notar que as relacións socio-económicas nas comunidades polanas estaban moi desenvolvidas en relación coas tribos veciñas. As lendas mencionan os polanos como precursores da Rus' de Kiev e fundadores de Kiev, considerándoos como a tribo que máis contribuíra ao desenvolvemento da nacionalidade rusa.