Cuádruple Alianza
Na Galipedia, a wikipedia en galego.
A Cuádruple Alianza foi un tratado internacional asinado entre Gran Bretaña, Francia, España e Portugal o 22 de abril de 1834, con posteriores adicións en agosto do mesmo año, polo cal os catro estados comprometíanse a unha defensa común e unha acción diplomática conxunta en política internacional para defender os modelos liberais que representaban os seus respectivos gobernos frente a Austria, Rusia e Prusia que mantíñan políticas absolutistas .
No terreo práctico, dado que Francia e Gran Bretaña exercían como primeiras potencias europeas, tratouse do aseguramento por parte de ambas do control parcial de España e Portugal como paises de tipo medio con políticas inestables como o goberno de Isabel II en España, ao modo máis próximo a un protectorado. Con esto púxose fin á pertenza de España á Santa Alianza, xa bastante desnaturalizada, así como constituíu un feito significativo que dous países tradicionalmente enfrentados, como Francia e Gran Bretaña, chegasen a un mutuo entendemento.
A Cuádruple Alianza garantizou o apoio de Francia e Gran Bretaña ás pretensións dinásticas da filla de Fernando VII de España, Isabel II, frente ao pretendente Carlos María Isidro de Borbón, feito que foi significativo para a vitoria frente aos carlistas na Primeira Guerra Carlista e para a consolidación do réxime.