Terbio (elemento)

Na Galipedia, a wikipedia en galego.

Gadolinio - Terbio - Disprosio
Tb
Bk  
 
 
Xeral
Nome, símbolo, número Terbio, Tb, 65
Serie química Lantánidos
Grupo, período, bloque ,6 , f
Densidade, dureza Mohs 8219 kg/m³, sen datos
Apariencia Blanco plateado
125px
Propiedades atómicas
Peso atómico 158,92534(2) uma
Radio medio 175 pm
Radio atómico calculado 225 pm
Radio covalente Sin datos
Radio de Van der Waals Sin datos
Configuración electrónica [Xe]6s²4f9
Estados de oxidación (óxido) 4 (Base débil)
Estrutura cristalina Hexagonal
Propiedades físicas
Estado da materia [[Sólido]
Punto de fusión 1629 K
Punto de ebulición 3503 K
Entalpía de vaporización 330,9 kJ/mol
Entalpía de fusión 10,8 kJ/mol
Presión de vapor Sen datos
Velocidade do sonido 2620 m/s at 293,15 K
Información diversa
Electronegatividade 1,2 (Pauling)
Calor específica 180 J/(kg·K)
Conductividade eléctrica 0,889 x 106 m-1·Ω-1
Conductividade térmica 11,1 W/(m·K)
potencial de ionización 565,8 kJ/mol
2° potencial de ionización 1110 kJ/mol
3° potencial de ionización 2114 kJ/mol
4° potencial de ionización 3839 kJ/mol
Isótopos máis estables
iso. AN Periodo de semidesintegración MD ED MeV PD
157Tb Sintético 71 a ε 0,060 157Gd
158Tb Sintético 180 a ε 1,220 158Gd
β- 0,937 158Dy
159Tb 100% 159Tb é estable con 94 neutrones
Valores no SI e condicións normais
(0 ºC e 1 atm), agás indicación en contra.
Calculado a partir de distintas lonxitudes
de enlace covalente, metálico ou iónico.

O terbio é un elemento químico da táboa periódica con símbolo Tb, sólido metálico de cor branca e brillo plateado. O seu número atómico é 65, cunha masa atómica de 158,9. Ten unha densidade de 8,3 g/cm³. Cun punto de fusión de 1.360 °C e un punto de ebulición de 3.041 °C. É un metal de transición interna da familia dos lantánidos. Éste elemento químico foi descuberto por Carl Gustaf Mosander en 1843 e aislado por Georges Urbain en 1905. Atópase habitualmente coma óxido nas terras raras. Forma sales trivalentes de cor branco con solucións incoloras.

Índice

[editar] Historia

O terbio foi descuberto en 1843 polo químico sueco Carl Gustaf Mosander, quen o detectou coma impureza no óxido de ytrio. O seu nome débese á localidade sueca Ytterby. Non foi aislado en estado puro ata que se fixeron habituais as novas técnicas de intercambio de ións.

Este elemento clasificase coma terra rara. O termo "rara" pode conducir a equívoco, pois o terbio é máis común que metais coma a prata ou o mercurio. Antigamente empregábase esta terminoloxía porque os elementos clasificados coma tal eran moi difíciles de separar uns doutros. Non eran raros na Terra, senon que eran raramente empregados para algo.

[editar] Obtención

O terbio non se atopa nunca en estado libre na natureza, senon contido en diversos minerais coma a cerita, a gadolinita, a monazita, a xenotima e a euxenita, algúns deles cun contido inferior ao 1% de terbio.

[editar] Características

O terbio é de cor branca-plateada, razoablemente estable ao aire, maleable, dúctil e o suficientemente brando coma para ser cortado por un coitelo. Existen dúas variedades alotrópicas, cunha temperatura de transformación de 1289 °C.

[editar] Aplicacións

Este elemento empregase no dopaxe de materiais usados en dispositivos de estado sólido, tales coma o fluoruro de calcio, o tungstato de calcio e o molibdato de estroncio. O oxosulfato de gadolinio dopado con terbio é un dos mellores colorantes en Raios X.

Tamén se emprega coma cristal estabilizador en células de combustible que operan a elevadas temperaturas, xunto ao óxido de circonio, en aleaciones e na producción de compoñentes electrónicos. O seu óxido utilizase nos fósforos verdes de lámparas fluorescentes e tubos de rayos catódicos. O borato de terbio e sorbio aplicase tamén en electrónica.

[editar] Isótopos

Na natureza atópanse compostos dun isótopo estable, o 159-Tb. Outros 33 radioisótopos están rexistrados, sendo o 158-Tb o máis estable de todos, cunha vida media de 180 anos. Os isótopos 157-Tb e 160-Tb teñen unha vida media ao redor dos 70 anos. Os restantes radioisótopos teñen vidas medias de menos de 7 días, moitos deles de menos de 24 segundos.

[editar] Precaucións

Ao igual que o resto de lantánidos, os compostos do terbio teñen un nivel moderado de toxicidade, aínda que esta non se investigou en profundidade. Non se coñece ningún papel de este elemento no ciclo biolóxico.

[editar] Ver tamén

Táboa periódica dos elementos