Ramón Parada Justel
Na Galipedia, a wikipedia en galego.
Ramón Parada Justel (1871-1902), pintor galego pertencente á chamada Xeración Doente.
[editar] Biografía
Ramón Parada Justel naceu en Esgos, Ourense, o 19 de marzo de 1871 e faleceu prematuramente en Ourense o 13 de maio de 1902. Estuda o Bacharelato no Instituto da capital provincial entre 1883 e 1888, para ingresar a continuación na Real Academia de San Fernando en Madrid, con o número 1. O proveito nos estudos artísticos fixeron que a Deputación ourensana o pensionase en Roma, cidade á que chegou en 1894. Voltaría para Ourense, con estancias en Esgos, dedicándose á pintura paisaxística, vida campesiña e costumes, ademais de pintura histórica e relixiosa dentro das correntes da época. Diversos organismos provinciais, como a Deputación ou o Goberno Civil adquiren obras súas. Marcha para Madrid en 1897. A enfermidade comenzouno a minar en 1901, falecendo ao ano seguinte. A súa irmá cedería algunhas das súas obras ao Museo Provincial.
Estilisticamente Parada Justel ubicase no Modernismo, aínda que nalgunhas obras paisaxísticas acusa influencias do Impresionismo.
A sua morte de tuberculose no 1902 con tan so 31 anos de edad, fixo que mais tarde Barreiro e Felipe Bello Piñeiro o encadrasen dentro da Xeración Doente.
[editar] Obra (selección)
- Escrava romana
- Elena pompeiana
- O soño de Ezequiel
- Entrada de Carlos V en Roma
- Pescador de troitas
- Outono no monte
- Outono na ribeira
- Retrato de Jenaro Carrero
- Martirio de Santa Eufemia
- A pega, ou La urraca(1899)
- Zapateiro lembrando certas frases do mítin
- A familia do anarquista no día da execución (1899)
- Retrato de Serafín Temes (1901)
[editar] Bibliografía
- Couselo Bouzas, José, La pintura gallega.A Coruña. 1950