Eduardo Aunós
Na Galipedia, a wikipedia en galego.
Eduardo Aunós Pérez (Lérida 1894 - Lausana 1967) foi un político catalán.
Descendente de políticos de orixe aranesa, estudou dereito en Madrid e militou na Lliga Regionalista, pola que foi elixido deputado a Cortes en 1916 e foi secretario de Francesc Cambó no Ministerio de Fomento.
Durante a ditadura de Primo de Rivera foi ministro de traballo, comercio e industria (1927-1930), admirador do réxime fascista italiano tentou imitar o seu sistema corporativo coa creación dun Código de Traballo (1926) e a Organización Corporativa Nacional (1928). Tras a caída de Primo de Rivera tentou formar un Partido Laborista a semellanza do Partido Fascista italiano que careceu de apoios.
Logo da proclamación da República marcha ao exilio a París e colaborou na revista Acción Española e entrou en Renovación Española. En 1937 ingresou na FE de las JONS como xefe do partido en Francia e tras a unificación foi membro da Xunta Política da FET y de las JONS.
Embaixador en Bélxica (1939-1940) e a Arxentina (1942-1923), foi ministro de xustiza entre 1943 e 1945.
[editar] Obras
- Problemas de España (1928)
- Estudios de Derecho Corporativo (1929)
- Itinerario de la España Contemporánea (1941)
- Biografía de Venecia (1948)
- Los viñadores de la última hora (1952)
- Guía de París para españoles (1955)