Lobishome
Na Galipedia, a wikipedia en galego.

Lobishome : Home que se cre convertido en lobo e se comporta como tal. Os lobishomes son os protagonistas de moitas lendas populares. (sinónimo : licántropo).
Etimoloxía: Do latín "hominem lupum" ( Home lobo ).
Esta figura mítica podería estar relacionada coa enfermedade mental chamada kynanthropos ou lykanthropos nosos, estudada xa polo médico do tempo de Adriano, Marcelo de Side.
Na crénza popular as metamorfoses obedecen a diferentes motivos: á maldición do pai, a ter nado o 24 de Nadal, noite do nacimento de Cristo; a ser o séptimo fillo varón (noutras versións, o noveno) Tamén existe a tradición que sinala que un matrimonio que teña sete fillas, e ningún home, ten a obriga de entregar a súa filla, que se converterá en pieira dos lobos; tamén pode caír a fada por envexa, bruxería ou mal de ollo que lle fagan a un, ou por unha soberbia que botase il mesmo.
O Lobishome, de noite cambéase en lobo de distintos xeitos, os primeiros síntomas da doenza preséntanse en forma de fonda malenconía. A seguir, nun día determinado, xeralmente un venres ás doce da noite, foxe da casa e prodúcese a transformación. Fai entón toda crás de ruindades e crimes, especialmente con seres humáns. Namentras anda de lobo, non hai pau, nen pedra, nen arma branca, nen bala que o poda ferir. Pódese crebar a malafada de varios xeitos: facéndolle sangue; quitándolle a pel de lobo que leva e, principalmente, queimándolla; sorprendendoo e descobríndoo cando se emborca na poeira.
O mais corrente é que o lobishome somentes ande convertido en lobo por tempadas, ou polas noites, ou durante certos días, e a fada pódelle durar máis ou menos anos.
Do lobishome correron por Europa centos de historias e casos que deron lugar a causas por bruxería e a escritos de moitas sortes. Na literatura clásica aparece, como mais citado, o caso do rei Lycaon de Arcadia, convertido en lobo por Zeus, por terlle adicado sacrificios humáns, ou por Hera, en venganza dos amores de Zeus con Calisto, filla daquel rei. O caso de Rómulo e Remo aseméllase ó dos nosos "peeiros dos lobos". Onde foi máis corrente a creencia é nos pobos xermánicos. Historia típica é a do cabaleiro que vai de caza, persigue a unha loba e chega a lle cortar unha das patas de diante; volta ao seu castelo, e atopa á súa muller cun brazo cortado, botando sangue.
[editar] Véxase tamén
O lobo da xente, Novela de Vicente Risco.