Acisclo Manzano

Na Galipedia, a wikipedia en galego.

Acisclo Manzano Freire (nado en Ourense en 1940, é un dos máis importantes escultores galegos vivos.

[editar] Formación

Iniciou a súa formación en centros de ensinanza laboral, onde aprendeu a tallar a madeira. Foi alumno de Francisco Asorey e de Olimpio Liste. Participou dende moi novo en mostras artesanais, onde destacou e gañou premios pola súa concepción da forma, que naquel tempo se expresaba unicamente a través da madeira.

Vincúlase ao grupo de Os Artistiñas, que anima en Ourense o escritor Vicente Risco, e do que forman parte Xaime Quessada, Xosé Luis de Dios, Manuel García de Buciños e Xavier Pousa Carrera, ao redor do café Volter. Comeza a realizar exposicións internacionais (Francia, Italia, Suecia, Exipto ou México, onde expón no Museo de Arte Moderna de Cidade de México. Practicaba daquela o expresionismo e traballaba modificando escasamente, troncos abandonados e trabes. Evoluíu despois ata formas recluídas, vagamente figurativas, ou a expresións humanas moi idealizadas, combinando curva e rugosidades sobre bronce.

Durante un tempo reside en Eivisa, onde comeza a traballar na arxila rosada da illa, co que abandona temporalmente a madeira e o bronce. Nesta etapa eivisenca inspírase directamente nos restos fidianos do Partenón que garda o British Museum: insinuacións de formas, fragmentos de torsos e ondulacións, cunha textura onde alterna a convexidade e o grao da pedra.

Finalmente establécese en Biduedo (San Cristovo de Cea), a uns vinte quilómetros de Ourense, ao pé da estrada a Compostela. No seu obradoiro de Biduedo traballa en solitario.

Entre as súas obras destaca o mural de bronce do centro cultural de Caixa Galicia, en Compostela.

Foi medalla española de Arte Xuvenil e recibiu o Premio Celanova, Casa dos Poetas en 2004.

[editar] Obra do autor

Outras linguas