Historia urbana de Seúl
Na Galipedia, a wikipedia en galego.
Onjo, fillo do rei de Koguryo, no norte de Corea, funda o reino de Paekche no 18 aC, establecendo a capital en torno a un castelo na beira norte do río Han (perto do monte Acha), Habuk Wiryeseong. Catro anos despois trasládana a beira sur, Hanam Wiryeseong (nos arredores do actual Estadio Olímpico[1]), onde reinará o seu irmán Biryu. Trocará o nome polo de Hanseong ata que cae no poder do reino de Silla en 757, que a chama Hanyang; despois Yangju durante o reino Koryo e Namgyong cara o século XI.
A historia moderna de Seul comeza en 1394 cando o pequeno val entre montes ao norte do río é elexido, despois de superar a proba xeomántica do feng shui, coma capital da dinastía Joseon.
Edifícase unha cidade entourada por un cinto de 18 km de murallas [2] con pazos e santuarios que iránse construíndo ata o século XVII [3]. Recibe de novo o nome de Hanseong e manteráse na súa estructura básica ata o século vinte [4] : un eixo fundamental norte sur, o Sejongno, dende o pazo principal ([5]nunha imaxe de 1896), o Gyongbokgung, ata o encontro co eixo leste oeste, o Chongno, e ampliado despois ata o pazo Toksugong e a praza do concello e máis o sur ata a porta da muralla, Namdaemun [6], a única orixinal que aínda se conserva, co barrio do mercado [7].
Despois da ocupación xaponesa e a Segunda Guerra Mundial, coa proclamación da República de Corea, a cidade convértese na súa capital co nome actual, Seúl, que significa literalmente iso, capital. Pero coa guerra de Corea nos cincoenta e a súa posición fronteiriza entre lo norte e o sur, foi prácticamente arruinada. A reconstrución posterior levouna ao que actualmente é, una das maiores metrópoles do mundo, con máis de dez millóns de habitantes [8].