San Antonio Spurs
Na Galipedia, a wikipedia en galego.
San Antonio Spurs | |
Conferencia | Conferencia Oeste |
División | División Suroeste |
Fundado | 1967 |
Historia | Dallas Chaparrals 1967–1970, 1971–1973 Texas Chaparrals 1970–1971 San Antonio Spurs 1973–presente |
Cancha | AT&T Center |
Cidade | San Antonio, Texas |
Cores | Negro e prata |
Dono | Peter Holt |
Adestrador Xefe | Gregg Popovich |
Campionatos NBA | 3 (1999, 2003, 2005) |
Campionatos de Conferencia | 3 (1999, 2003, 2005) |
Campionatos de División | 15 (1978, 1979, 1981, 1982, 1983, 1990, 1991, 1995, 1996, 1999, 2001, 2002, 2003, 2005, 2006) |
San Antonio Spurs é un equipo profesional de baloncesto localizado en San Antonio, Texas. Xoga na División Suroeste da Conferencia Oeste da NBA.
Índice |
[editar] Canchas
Dallas (Texas) Chaparrals
- State Fair Coliseum (1967-1973)
- Moody Coliseum (1967-1973)
- Tarrant County Coliseum (1970-1971)
- Lubbock Municipal Coliseum (1970-1971)
San Antonio Spurs
[editar] Os Spurs en San Antonio
Spurs é a única franquicia dos deportes profesionais norteamericanos máis importantes sita no área de San Antonio, motivo polo cal a cidade ten un sentimento especial cara ó equipo que non é igualado polo resto dos equipos da NBA. Os xogadores dos Spurs son membros activos da comunidade de San Antonio, e moitos ex-xogadores aínda están activos, como David Robinson na súa Carver Academy, George Gervin co seu centro para xóvenes ou Malik Rose co seu restaurante, o Malik's Philly Phamous.
En parte por mor desta implicación na comunidade, os siareiros dos Spurs están entre os máis leáis da NBA, batindo varios récords de asistencia cando xogaban no Alamodome, incluíndo a maior asistencia a un encontro das finais da NBA en 1999, e áinda seguen normalmente a agota-las entradas para os partidos no AT&T Center, máis pequeno pero máis intimidante. O grito de batalla dos Spurs, "Go Spurs Go!" ("Veña, Spurs, Veña!") expandiuse xa a toda a cidade de San Antonio, e a frase aparece aínda máis por todo o área metropolitana cando o equipo avanza cada vez máis nos playoffs, acercándose a un posíbel título.
San Antonio tamén recibiu loanzas pola maneira na que os seus cidadáns celebran os títulos. Os residentes na cidade bótanse ás rúas con bandeiras do equipo, lanzan confeti e fan soa-las bucinas dos coches, pero sen ningún tipo de problema de orde público, nunca se viu ningún tipo de disturbio provocado polas celebracións dos Spurs.
[editar] Historia da franquicia
[editar] A franquicia na ABA
Os San Antonio Spurs comezaron a súa primeira tempada baixo o nome de "Dallas Chaparrals" na versión orixinal da ABA en 1967. O equipo non era capaz de levar moita xente á cancha, e o desinterese era xeral na cidade. De feito, na tempada 1970-1971, o nome "Dallas" foi substituído a favor de "Texas", e fíxose o intento de convertí-la franquicia nunha que englobara a todo o estado de Texas, xogando os partidos tanto en Fort Worth, no Tarrant County Coliseum, coma en Lubbock, no Lubbock Municipal Coliseum, pero non deu bo resultado e o equipo volveu a Dallas xusto antes do comezo da seguinte tempada, a 1971-72, xogando os seus partidos en dúas canchas, o Moody Coliseum e o State Fair Coliseum.
Despois de non acada-los playoffs por primeira vez na historia do equipo na tempada 1972-1973, o equipo foi posto á venda. Foi mercado por un grupo de 36 executivos de San Antonio, encabezados por Angelo Drossos e Red McCombs, que decidiron leva-lo equipo a súa cidade e trocarlle o nome polo de "Spurs". Tamén foron trocadas as cores do equipo ós agora habituais prata e negro en vez do vermello, azul e branco dos Chaparrals.
O equipo rapidamente acostumouse a xogar no HemisFair Arena de San Antonio, e a asistencia aumentou moito comparada a da época en Dallas. Estes Spurs foron liderados polo veterán da ABA James Silas, e foi impulsado pola adquisición do membro do Hall of Fame George Gervin, procedente dos Virginia Squires en 1974. Aínda que ó exito nos playoffs seríalle esquivo ós Spurs, pronto atoparíanse sendo un dos equipo punteiros da ABA. En 1976, a ABA desfíxose, ameazando así o futuro da única franquicia deportiva profesional de San Antonio. Pero a NBA decidiu admitir a catro equipos na súa liga dende a ABA, sendo un dos afortunados os Spurs xunto a Denver Nuggets, Indiana Pacers e New Jersey Nets.
[editar] Primeiras tempadas na NBA
Aínda que houbo algo de escepticismo inicial nos círculos da liga sobre o potencial dos nivéis de éxito e talento dos equipos chegados da ABA, na tempada 1975-1976 os Spurs probarían que a súa entrada na NBA merecía a pena, cun balance de 44-38, suficiente para empatar no cuarto posto da Conferencia Leste. Os Spurs gañarían 5 títulos de división nos seus sete primeiros anos na NBA, e serían un dos equipos habituais nos playoffs.
[editar] Década dos 80
A década dos 80 foi de altibaixos. Nas primeiras tempadas da década, os Spurs continuaron co éxito dos 70 con récords de 52-30 na 1980-81, 48-34 na 1981-82 e 53-29 na 1982-83. Pero malia os seus éxitos en tempada regular, non foron capaces de gañar un campionato, perdendo nos playoffs da conferencia Oeste contra os Houston Rockets e 1981 e contra os Lakers en 1982 e 1983.
Despois da tempada 1984-1985, Gervin, que posíbelmente fora a maior estrela na historia dos Spurs, foi mandado ós Chicago Bulls no signo definitivo do fin da primeira época dos Spurs en San Antonio.
As seguintes catro tempadas foron unha éspoca escura, tendo o equipo un balance combinado de 115-215 dende a tempada 1985-86 á 1988-1989. Os resultados deportivos da franquicia e a escasa asistencia ós partidos facían que os Spurs fóran uns serios candidatos para ser levados a outra cidade. O único feito chamativo foi que conseguiron a primeira elección no draft de 1987, usada para elixir a David Robinson, procedente da Academia Naval Estadounidense, quen se incorporaría ó equipo na tempada 1989-90 porque este aínda tiña que servir dous anos máis na Marina dos EEUU.
Aínda que a tempada 1988-1989 foi a peor da historia dos Spurs, cun balance de 21-61, destacou por varias razóns. Foi a primeira tempada na que o dono absoluto era Red McCombs, que era un dos inversores orixinais e que axudou a solidifica-la identificación de San Antonio co equipo. Ademáis, presentouse a Larry Brown coma novo adestrador xefe, que viña de gaña-la NCAA coa Universidade de Kansas en 1988.
Cando remataron os 80, comezou o renacer dos Spurs. Liderados por Robinson xunto o recentemente adquirido Terry Cummings e o elixido en 1989 Sean Elliot, os Spurs conseguiron a maior diferencia entre dous balances consecutivos da hitoria, co 56-26 da tempada 1989-1990, 45 encontros gañados máis que o ano anterior. Nos playoffs, caeron eliminados nas semifináis da Conferencia Oeste en sete partidos contra o que despois sería o campión da conferencia, os Portland Trail Blazers. Robinson tivo unha das tempadas de rookie máis exitosas para un pivote na historia da NBA, sendo Rookie do Ano e promediando 24.3 e 12.0 rebotes por partido.
[editar] Década dos 90 e o título
A década dos 90 comezou cun grande optimismo por parte dos Spurs. O equipo convertiuse nun dos habituais nos playoffs aínda que non foron capaces de pasar da segunda rolda baixo a tutela de Brown. Xa na tempada 1991-1992 despedíronno e contratouse a Bob Bass temporalmente, e no verán de 1992 asinouse ó antigo adestrador da Universidade de Nevada Jerry Tarkanian. Tarkanian foi un fracaso, e foi despedido tras 20 partidos da tempada 1992-1993, sendo o récord dos Spurs 9-11. Despois de que Rex Hughes estivera no posto nun só partido, John Lucas foi nomeado adestrador xefe. Era a primeira experencia de Lucas no posto, pero nos círculos da liga era coñecido polos seus éxitos na rehabilitación de algúns xogadores da NBA tras casos de adicción ás drogas.
A era Lucas comezou con éxito. No restante da tempada regular, o equipo acadou un balance de 39-22, e chegaron ás semifinais de conferencia. Esta tempada tamén sería a derradeira na que os Spurs xogarían no HemisFair Arena. En 1993, o empresario local Peter Holt mercaríalle a franquicia a Red McCombs por 75 millóns de dólares.
Na seguinte tempada, cos Spurs xogando xa no Alamodome, Lucas levou ós Spurs a un balance de 55-27, pero caeron na primeira rolda dos playoffs contra os Utah Jazz, o que provocou o seu despido. Ademáis, nesa tempada tivo lugar o troco cos Detroit Pistons dun dos xogadores favoritos dos siareiros de San Antonio, Sean Elliot, a cambio da estrela reboteadora Dennis Rodman.
A Lucas seguiríalle no cargo o antigo adestrador dos Pacers Bob Hill xa na tempada 1994-1995, e sería o adestrador máis éxitoso da historia da franquicia ata o 2006. Elliot regresou ó equipo tras unha tempada en branco cos Pistons. O récord final foi o mellor da NBA, 62-20, e David Robinson foi nomeado MVP da tempada regular. Os Spurs chegaron á final da Conferencia Oeste nos playoffs, pero alí caeron contra os que logo serían os campións da NBA, os Houston Rockets. Pero ó longo de todo o ano apareceron confrontacións entre Rodman e varios membros do cadro de xogadores dos Spurs, polo que foi mandado ó remate da tempada ós Chicago Bulls.
A franquicia remataría a seguinte tempada baixo o adestramento de Hill (1995-1996) cun récord de 59-23, pero caería nas semifinais de conferencia contra os Jazz de novo. Algúns analistas predixeron a caída dos Spurs na tempada 1996-1997, e efectivamente a caída chegou tras unha lesión de Robinson que só lle permitiu disputar 6 encontros en toda a tempada, tempada que os Spurs rematarían cun balance de 20-62, o peor de toda a historia da franquicia. Hill só durou 18 partidos ese ano, sendo substituído por Gregg Popovich, que xa fora asistente nos Spurs cando Larry Brown foi adestrador xefe.
Aínda que a tempada 1996-1997 non foi moi exitosa no terreo deportivo, o período de pretempada que o seguiu foi todo o contrario. Co terceiro peor balance da liga, conseguiron gaña-lo sorteo da primeira posición do draft de 1997, que foi utilizada para elixir a Tim Duncan, procedente da Universidade de Wake Forest e natural das Illas Virxes.
Duncan rápidamente consolidouse na liga na tempada 1997-1998, promediando 21.1 puntos por encontro, gañando o premio ó Rookie do Ano e entrando no primeiro equipo da NBA. O equipo rematou cun récord de 56-26 pero unha vez máis caeu derrotado antes os Jazz nas semifináis de conferencia. Mentres Duncan e Robinson estaban a xogar xuntos no poste baixo, parecían moi compenetrados.
Con Robinson en boa forma, Duncan, e coa chegada de xente con moita experiencia en playoffs como Mario Elie ou Jerome Kersey, os Spurs desexaban que comezase a tempada 1998-1999. Pero antes do comezo dos campus de adestramento do verán, os donos das franquicias da NBA liderados polo comisionado David Stern vetaron ós xogadores buscando forzar un novo convenio salarial coa Asociación de xogadores da NBA (NBAPA). Por mor disto, o comezo da tempada foi retrasado uns tres meses ata que en xaneiro de 1999 acadouse o novo acordo salarial.
Nesta tempada recortada a 50 partidos, os Spurs remataron a tempada regular cun balance de 37-13. Nos playoffs o equipo seguía a ser dominante, e chegaron ás finais da NBA gañando 11 partidos e perdendo só 1. Alí enfrontáronse ós New York Knicks, gañanado as series no quinto partido, disputado o 25 de xuño de 1999 no Madison Square Graden de Nova York, sendo o resultado final 78-77. Era o primeiro título NBA da franquicia. Duncan foi nomeado MVP das finais. Esta victoria non só é a primeira que lograba un equipo procedente da ABA, senón que tamén era a primeira vez que un deses equipos acadaba as finais da NBA.
Pero os Spurs non foron capaces de iguala-lo resultado na tempada seguinte. Aínda que remataron o período regular cun balance de 53-29, caeron en primeira rolda contra os Phoenix Suns por mor dunha lesión de Duncan que lle tivo fóra de xogo nos playoffs. Nesta tempada 1999-2000 acadouse tamén a viabilidade a longo prazo, xa que os votantes de Bexar County, en Texas, aprobaron o aumento de impostos no aluguer de coches e nos hotéis, garantindo así os fondos para a construcción dunha nova cancha preto do Freeman Coliseum.
[editar] Un novo século, unha nova era
Os Spurs remataron tanto a tempada 2000-2001 coma a 2001-2002 cuns balances de 58-24, pero isa non sería a única coincidencia: nos playoffs de ambas tempadas caerían derrotados contra os que logo gañarían ambos títulos, os Lakers.
No comezo da tempada 2002-2003, o equipo presentou a súa nova imaxe corporativa, suavizando as cores de "fiesta", que estaban a convertirse en cores moi impopulares entre os siareiros dos Spurs. Ademáis, neste ano dous acontecementos marcarían a progresión do equipo: David Robinson anunciaba que este sería o seu derradeiro ano no equipo, e se inauguraba a nova cancha, o SBC Center, en homeaxe á empresa de telecomunicacións con sede en San Antonio, e que posteriormente sería renomeada. Esta versión dos Spurs sería moi diferente á que gañou o anel uns anos antes, buscando unha reconstrucción para derrotar ós Lakers, que defendían o título NBA por terceiro ano consecutivo. A estrela francesa de segundo ano, Tony Parker, acadou o posto de base titular, e os Spurs tiñan xa unha boa cantidade de especialistas en triplas, como Stephen Jackson, Steve Smith, Danny Ferry, Bruce Bowen, Steve Kerr ou o arxentino Manu Ginobili. Misturando isto coa presenza interior de Duncan e Robinson, os Spurs lograron un récord de 60-22. Xa nos playoffs, pasaron por riba dos Suns, dos Lakers e dos Mavericks, enfrontándose ós New Jersey Nets na final polo título da NBA, sendo a primeira vez que era disputado por dous equipos chegados da ABA. Os Spurs gañaron as series 4-2, conseguindo o seu segundo título, e con Duncan nomeado MVP tanto da tempada regular como das finais.
Na tempada 2003-2004, os Spurs foron derrotados polos Lakers nas semifinais de conferencia, despois de ir liderando as series 0-2, perdendo catro encontros seguidos. No quinto encontra da serie incluso houbo polémica, xa que o tiro gañador de Derek Fisher a falta de catro décimas para o remate do partido foi moi discutido. Despois deste partido, os Spurs foron a Os Ánxeles, onde perderon definitivamente as series. No período vacacional seguinte a directiva da franquicia cambiou o cadro de xogadores por completo.
Coas fichaxes do escolta Brent Barry, procedente de Seattle, do pivote Nazr Mohammed, procedente de Nova York (viño a mitade de tempada a cambio de Malik Rose, para desgusto dos siareiros de San Antonio), e do ala veterán Glenn Robinson, que era axente libre, xunto ós que xa estaban no equipo (Bruce Bowen, Robert Horry, Tony Parker, Tim Duncan, e Manu Ginobili), os Spurs remataron a tempada 2004-2005 no posto número dous da Conferencia Oeste, cun récord de 59-23, e no primeiro posto da División Suroeste. Nos playoffs, os Spurs derrotaron ós Denver Nuggets 4-1, ós Seattle SuperSoncis 4-2 e 4-2 ós Phoenix Suns antes de acada-la final da NBA, onde gañaron o seu terceiro título en sete anos derrotando ó campión da Conferencia Leste, os Detroit Pistons, por 4-3, o 23 de xuño de 2005. Duncan voltou a se-lo MVP das finais, convertíndose no cuarto xogador que o acada por terceira vez (os outros tres son Magic Johnson, Shaquille O'Neal e Michael Jordan). Ademáis, Ginobili consolidouse como unha estrela da NBA, gañandose alabanzas tanto locais coma nacionais coma internacionais (especialmente no seu país natal, Arxentina), debutando nese ano no All-Star.
Na tempada 2005-2006, os Spurs romperon o récord de vitorias da franquicia, establecéndoo en 63-19, e calificándose para os playoffs por novena tempada consecutiva. (A dos Spurs e a dos Indiana Pacers son as rachas máis largas de aparicións en playoffs, ámbolos dous con nove). Pero foron eliminados en segunda rolda polos Dallas Mavericks en sete partidos. A pesares de ser os dous mellores equipos da conferencia, enfrontáronse por un fallo no sistema de ránkings en playoffs.
Durante a pretempada de 2006, os Spurs trocaron a Rasho Nesterovic por Matt Bonner, Eric Williams e unha elección de segunda rolda no draft de 2009 procedente dos Toronto Raptors.[1]
[editar] Perspectiva
Os Spurs amosan ser candidatos para o título nos seguintes anos. Os tres xogadores clave do equipo (Duncan, Ginobili e Parker) están baixo contrato ata o 2009. Ademáis, intentan merca-lo contrato do compatriota de Ginobili Luis Scola, un ala-pivote que foi elixido polos Spurs no draft de 2002, pero o precio do Tau Cerámica é demasiado alto, 3.5 millóns de dólares.
Os Spurs alixeiraron o seu límite salarial co troco de Rasho Nesterovic. Ademáis asinaon outros dous pivotes, Jackie Butler e Francisco Elson, para reemplazar a Nesterovic e a Nazr Mohammed, que marchou ós Pistons coma axente libre. Ademáis, tamén asinaron ó veterán base Jacque Vaughn.
[editar] Récords tempada por tempada
Nota: V = Vitorias, D = Derrotas, % = Vitoria-Derrota %
Tempada | V | D | % | Play-offs | Resultados |
---|---|---|---|---|---|
Dallas Chaparrals (ABA) (Non incluído nos totáis de V/D) |
|||||
1967-68 | 46 | 32 | .590 | Gañada primeira rolda Perdidas semifinais da ABA |
Dallas 3, Houston 0 New Orleans 4, Dallas 1 |
1968-69 | 41 | 37 | .526 | Perdida primeira rolda | New Orleans 4, Dallas 3 |
1969-70 | 45 | 39 | .536 | Perdida primeira rolda | Los Angeles 4, Dallas 2 |
Texas Chaparrals (ABA) (Non incluído nos totáis de V/D) |
|||||
1970-71 | 30 | 54 | .357 | Perdida primeira rolda | Utah 4, Texas 0 |
Dallas Chaparrals (ABA) (Non incluído nos totáis de V/D) |
|||||
1971-72 | 42 | 42 | .500 | Perdida primeira rolda | Utah 4, Dallas 0 |
1972-73 | 28 | 56 | .333 | ||
San Antonio Spurs (ABA) (Non incluído nos totáis de V/D) |
|||||
1973-74 | 45 | 39 | .536 | Perdida primeira rolda | Indiana 4, San Antonio 3 |
1974-75 | 51 | 33 | .607 | Perdida primeira rolda | Indiana 4, San Antonio 2 |
1975-76 | 50 | 34 | .595 | Perdida primeira rolda | New York 4, San Antonio 3 |
San Antonio Spurs (NBA) (Incluído nos totáis de V/D) |
|||||
1976-77 | 44 | 38 | .537 | Perdida primeira rolda | Boston 2, San Antonio 0 |
1977-78 | 52 | 30 | .634 | Perdidas semifinais de conferencia | Washington 4, San Antonio 2 |
1978-79 | 48 | 34 | .585 | Gañadas semifinais de conferencia Perdidas finais de conferencia |
San Antonio 4, Philadelphia 3 Washington 4, San Antonio 3 |
1979-80 | 41 | 41 | .500 | Perdida primeira rolda | Houston 2, San Antonio 1 |
1980-81 | 52 | 30 | .634 | Perdidas semifinais de conferencia | Houston 4, San Antonio 3 |
1981-82 | 48 | 34 | .585 | Gañadas semifinais de conferencia Perdidas finais de conferencia |
San Antonio 4, Seattle 1 Los Angeles 4, San Antonio 0 |
1982-83 | 53 | 29 | .646 | Gañadas semifinais de conferencia Perdidas finais de conferencia |
San Antonio 4, Denver 1 Los Angeles 4, San Antonio 2 |
1983-84 | 37 | 45 | .451 | ||
1984-85 | 41 | 41 | .500 | Perdida primeira rolda | Denver 3, San Antonio 2 |
1985-86 | 35 | 47 | .427 | Perdida primeira rolda | LA Lakers 3, San Antonio 0 |
1986-87 | 28 | 54 | .341 | ||
1987-88 | 31 | 51 | .378 | Perdida primeira rolda | LA Lakers 3, San Antonio 0 |
1988-89 | 21 | 61 | .256 | ||
1989-90 | 56 | 26 | .683 | Gañada primeira rolda Perdidas semifinais de conferencia |
San Antonio 3, Denver 0 Portland 4, San Antonio 3 |
1990-91 | 55 | 27 | .671 | Perdida primeira rolda | Golden State 3, San Antonio 1 |
1991-92 | 47 | 35 | .573 | Perdida primeira rolda | Phoenix 3, San Antonio 0 |
1992-93 | 49 | 33 | .598 | Gañada primeira rolda Perdidas semifinais de conferencia |
San Antonio 3, Portland 1 Phoenix 4, San Antonio 2 |
1993-94 | 55 | 27 | .671 | Perdida primeira rolda | Utah 3, San Antonio 1 |
1994-95 | 62 | 20 | .756 | Gañada primeira rolda Gañadas semifinais de conferencia Perdidas finais de conferencia |
San Antonio 3, Denver 0 San Antonio 4, LA Lakers 2 Houston 4, San Antonio 2 |
1995-96 | 59 | 23 | .720 | Gañada primeira rolda Perdidas semifinais de conferencia |
San Antonio 3, Phoenix 1 Utah 4, San Antonio 2 |
1996-97 | 20 | 62 | .244 | ||
1997-98 | 56 | 26 | .683 | Gañada primeira rolda Perdidas semifinais de conferencia |
San Antonio 3, Phoenix 1 Utah 4, San Antonio 1 |
1998-99 | 37 | 13 | .740 | Gañada primeira rolda Gañadas semifinais de conferencia Gañadas finais de conferencia Gañadas finais NBA |
San Antonio 3, Minnesota 1 San Antonio 4, LA Lakers 0 San Antonio 4, Portland 0 San Antonio 4, New York 1 |
1999-2000 | 53 | 29 | .646 | Perdida primeira rolda | Phoenix 3, San Antonio 1 |
2000-01 | 58 | 24 | .707 | Gañada primeira rolda Gañadas semifinais de conferencia Perdidas finais de conferencia |
San Antonio 3, Minnesota 1 San Antonio 4, Dallas 1 LA Lakers 4, San Antonio 0 |
2001-02 | 58 | 24 | .707 | Gañada primeira rolda Perdidas semifinais de conferencia |
San Antonio 3, Seattle 2 LA Lakers 4, San Antonio 1 |
2002-03 | 60 | 22 | .732 | Gañada primeira rolda Gañadas semifinais de conferencia Gañadas finais de conferencia Gañadas finais NBA |
San Antonio 4, Phoenix 2 San Antonio 4, LA Lakers 2 San Antonio 4, Dallas 2 San Antonio 4, New Jersey 2 |
2003-04 | 57 | 25 | .695 | Gañada primeira rolda Perdidas semifinais de conferencia |
San Antonio 4, Memphis 0 LA Lakers 4, San Antonio 2 |
2004-05 | 59 | 23 | .720 | Gañada primeira rolda Gañadas semifinais de conferencia Gañadas finais de conferencia Gañadas finais NBA |
San Antonio 4, Denver 1 San Antonio 4, Seattle 2 San Antonio 4, Phoenix 1 San Antonio 4, Detroit 3 |
2005-06 | 63 | 19 | .768 | Gañada primeira rolda Perdidas semifinais de conferencia |
San Antonio 4, Sacramento 2 Dallas 4, San Antonio 3 |
Total | 1435 | 993 | .591 | ||
Playoffs | 128 | 114 | .529 | 3 Campionatos |
[editar] Xogadores destacados
[editar] Membros do Hall Of Fame
- George "The Iceman" Gervin - 1996
- Moses Malone - 2001
- Dominique Wilkins - 2006
[editar] Dorsáis retirados
- 00 - Johnny Moore, B, 1980-88 e 1989-90
- 13 - James Silas, B, 1972-81 (incluíndo a derradeira tempada en Dallas)
- 32 - Sean Elliott, A, 1989-93 e 1994-2001
- 44 - George Gervin, B, 1974-85
- 50 - David Robinson, P, 1989-2003
[editar] Outros
- 40 - Willie Anderson
- 34 - Terry Cummings
- 15 - Vinny Del Negro
- 35 - Danny Ferry
- 53 - Artis Gilmore
- 24, 3 - Stephen Jackson
- 6 - Avery Johnson
- 4, 25 - Steve Kerr
- 45 - Chuck Person
- 21 - Alvin Robertson
- 10 - Dennis Rodman
- 31 - Malik Rose
- 21 - Dominique Wilkins
- 42 - Kevin Willis
[editar] Cadro de xogadores actuais
San Antonio Spurs Cadro de xogadores actuais |
||||
Adestrador xefe: Gregg Popovich | Edit | |||
E | 17 | ![]() |
Brent Barry | (Oregon State) |
A | 15 | ![]() |
Matt Bonner | (Florida) |
E/A | 12 | ![]() |
Bruce Bowen | (California State) |
AP/P | 45 | ![]() |
Jackie Butler | (Academia Cristiá Coastal, Virxinia) |
AP | 21 | ![]() |
Tim Duncan | (Wake Forest) |
P | 16 | ![]() |
Francisco Elson | (California) |
E/A | 4 | ![]() |
Michael Finley | (Wisconsin) |
B | 20 | ![]() |
Manu Ginobili | (Arxentina) |
AP | 5 | ![]() |
Robert Horry | (Alabama) |
AP | 7 | ![]() |
Fabricio Oberto | (Arxentina) |
B | 9 | ![]() |
Tony Parker | (Francia) |
E/A | 34 | ![]() |
Melvin Sanders | (Oklahoma State) |
B | 14 | ![]() |
Beno Udrih | (Eslovenia) |
B | 11 | ![]() |
Jacque Vaughn | (Kansas) |
E/A | 55 | ![]() |
Eric Williams | (Providence) |
(AL) - Axente Libre | San Antonio Spurs |
[editar] Posición dos xogadores
A táboa de abaixo indica as posicións habituais dos xogadores en negriña. As posición secundarias dos xogadores están en texto normal.
- Titular: Xogador titular e o que soe xogar máis minutos nesa posición.
- Suplente: Xogador que soe saír dende dende o banco e recibe regularmente minutos nesa posición.
- Ocasional: Xogador que xoga nesa posición en ocasión especiais.
Posición
|
Titular
|
Suplente
|
Ocasional
|
---|---|---|---|
Base
|
Tony Parker | Beno Udrih Jacque Vaughn |
Brent Barry Manu Ginobili |
Escolta
|
Manu Ginobili | Brent Barry Michael Finley |
Melvin Sanders Beno Udrih |
Ala
|
Bruce Bowen | Eric Williams Michael Finley |
Melvin Sanders Fabricio Oberto |
Ala-pivote
|
Tim Duncan | Matt Bonner
Robert Horry |
Michael Finley |
Pivote
|
Francisco Elson | Jackie Butler Tim Duncan |
Fabricio Oberto |
[editar] Eleccións do draft sen asinar
Os Spurs tiveron un éxito pouco habitual entre as franquicias NBA elixindo a talentos estranxeiros, tal e como se demostra coas eleccións de Manu Ginobili ( Elección número 57 do NBA Draft de 1999) e de Tony Parker (
Elección número 29 do NBA Draft de 1001), xa que ambolos dous xogadores acudiron ó All-Star. Os Spurs son donos dos dereitos na NBA dos xogadores amosados na táboa de debaixo. A actuación típica respecto a estes xogadores é deixalos formarse en ligas estranxeiras. O xogador é libre para negociar contratos noutras ligas, e non está obligado a xogar na NBA.
[editar] Ligazóns externas
- Web oficial dos San Antonio Spurs (en inglés).
- Web oficial da liga de verán dos San Antonio Spurs (en inglés).
- Web oficial de Tim Duncan (en inglés).
- Foro dos Spurs en NBA Wire (en inglés).
- SpursReport.com (en inglés).
- Basketball-Reference.com Historia dos Spurs no draft (en inglés).
- Foro dos siareiros en SpursTalk.com (en inglés).
- TheStonecutter.org Foro dos siareiros dos Spurs (en inglés).
- Foro dos siareiros en SpursCentral.com (en inglés).
NBA |
---|
Conferencia Leste |
División Atlántica: Boston Celtics | New Jersey Nets | New York Knicks | Philadelphia 76ers | Toronto Raptors |
División Central: Chicago Bulls | Cleveland Cavaliers | Detroit Pistons | Indiana Pacers | Milwaukee Bucks |
División Sueste: Atlanta Hawks | Charlotte Bobcats | Miami Heat | Orlando Magic | Washington Wizards |
Conferencia Oeste |
División Noroeste: Denver Nuggets | Minnesota Timberwolves | Portland Trail Blazers | Seattle SuperSonics | Utah Jazz |
División Pacífica: Golden State Warriors | Los Angeles Clippers | Los Angeles Lakers | Phoenix Suns | Sacramento Kings |
División Suroeste: Dallas Mavericks | Houston Rockets | Memphis Grizzlies | New Orleans/Oklahoma City Hornets | San Antonio Spurs
|
NBA All-Star Game | NBA Draft | Cadros de xogadores actuais dos equipos NBA | División Medio-Oeste |