Albariño
Na Galipedia, a wikipedia en galego.
O albariño é unha variedade de uva branca de Galicia e norte de Portugal, e os viños elaborados con esta variedade de uva, en especial nos viños de Denominación de Orixe Rías Baixas. Tamén emprega esta variedade o Vinho Verde portugués.
Noutras comarcas vitivinícolas, Ribeiro, Valdeorras, Lima, Braga mestúrase con outras variedades como o loureiro, caíño, arinto ou treixadura.
En 1996 a uva albariña comezou a se cultivar en California, e no 2001 o goberno norteamericano aprobou a denominación de albariño.
Caracteriza á uva o seu aroma, moi semellante ao do Viognier, recordando ao dun albaricoque ou pexego. O viño albariño é un viño branco, amplo, seco, moi lixeiro e saboroso.
O Albariño foi hai tempo escaso pero moi buscado. Convertido hoxe nun dos caldos de maior personalidade e prestixio, as parras do Salnés dannos case outro tipo de uva. A Denominación de Orixe Rías Baixas, creada en 1988, comprende aqueles territorios onde tradicionalmente, e dende tempo inmemorial, se producen viños de calidade na provincia de Pontevedra, sendo consideradas na actualidade catro subzonas perfectamente individualizadas: Val do Salnés, Condado do Tea, O Rosal e Soutomaior, nas que se elaboran fundamentalmente viños brancos a base da variedade de Albariño. A subzona do Salnés e o seu albariño, crea unha riqueza duns 50 millóns de euros.
O viño Albariño é un viño monovarietal elaborado coa uva albariña. A pesares dalgunhas similitudes coas variedades francesas e alemás, cultivadas nas ribeiras do Rhin, é sen dúbida unha uva autóctona. Estivo a punto de desaparecer debido á súa delicadeza e o seu escaso rendemento, comparada coa fortaleza e o maior volume producido polos bacelos híbridos, que dan un viño de pouca calidade coñecido popularmente como “catalán”.
O prestixio do Albariño, que acada os 13 graos no Salnés, fixo recupera-los bacelos autóctonos, comezando a replantación no 1960. Nesta comarca é xa practicamente a única variedade cultivada.
O río Umia é o pai do Albariño. Nas súas ribeiras cultívase a vide e prodúcese o viño desde a Idade Media.
Dunha produción artesanal, cunha escasa comercialización, pasouse a unha moderna explotación. Basta con citar que das 14 adegas que existían en 1987, chegáronse a 142, inscritas actualmente na Denominación de Orixe, a maioría deles na subzona do Salnés. Todas contan xa con envases de aceiro inoxidable, prensas pneumáticas, control de temperatura e cos métodos de filtración máis avanzados. A produción máxima autorizada para o albariño é de 11.000 kg/Ha, cun rendemento do 65% no viño.
O Albariño é considerada unha das variedades autóctonas máis importantes de Galiza, dentro das 220 variedades autóctonas catalogadas. É unha variedade de acios pequenos, de maduración temperá e vigor medio. Ten unha cor amarela-palliza, brillante, con irisacións douradas e verdes. Posúen aromas florais e afroitados, finos e distinguidos, que impresionan agradablemente, de intensidade media e duración media-longa. O seu sabor é fresco e suave, con suficiente corpo e grao alcohólico (entre 11 e 13% Vol.), acidez equilibrada (entre 7 e 9 g/l), harmoniosos e amplos matices. O seu regusto é pracenteiro, elegante e completo.
O primeiro fin de semán de agosto celébrase en Cambados a Festa do albariño honrando esta variedade de uva.
[editar] Historia
Os monxes de Cluny levaron a uva ao mosteiro de Armenteira no século XII, dende aquí o seu cultivo espállouse ao resto de Galicia.