Socialismo utópico

Na Galipedia, a wikipedia en galego.

A finais do século XVIII e comezos do século XIX, a clase burguesa eríxese como a clase protagonista do que pasaría a chamarse a era da Revolución Industrial. Debido a isto, distintos individuos, movidos polo que eles crían necesidade dun cambio social, propoñen unha serie de ideas (nacidas da Ilustración e do pensamento filosófico de Hegel, principalmente) que mais tarde serían agrupadas baixo o nome de socialismo utópico que se caracteriza pola crítica á situación social xenerada polo capitalismo e polo carácter moral das súas teorías.

O nome de socialistas utópicos corresponde a unha diferenciación posterior, para distinguilos do socialismo científico, pois supoñíase que as propostas destes autores eran irrealizables e non tiñan sustentación científica.

É necesario dicir que destas teorías fórmanse posteriormente as doctrinas anarquistas.

A figura máis notable dos pensadores ingleses que se preocupaban por mellorar as condicións dos obreiros foi Robert Owen, quen tratou de levar á practica as suas ideas sobre a organizacion do traballo e a distribución da riqueza, establecendo o seguro social, bibliotecas, escolas para nenos e adultos, e outras prestacións para os obreiros, nunha comunidade que chamou New Harmony. Dela derívanse os modelos das comunidades utópicas que cara a metade do século XIX ou ben fracasaran ou ben se converteran en corporacións comerciais. As ideas socialistas de Owen fracasaron porque pretendían, por medio do convencemento, obter o respaldo da burguesía. De aquí que sea chamado socialista utópico.

Os pensadores franceses creron que era posible transforma-la sociedade por medio do convencemento, a boa vontade e os sentimentos relixiosos. De aquí que lles sexa aplicado o calificativo de utópicos como a Robert Owen, xa que as suas solucións estaban fóra da realidade. Os máis notables foron Saint-Simon e Charles Fourier.