Peregrino de Santiago de Compostela

Na Galipedia, a wikipedia en galego.

Bota dun peregrino. Fisterra
Bota dun peregrino. Fisterra

Os peregrinos que fixeron o Camiño de Santiago, dende o século IX en diante, tiveron diversas motivacións, fundamentalmente:

  • Devoción
  • Penitencia canónica para expiar un pecado grave
  • Negocios
  • Roubo
  • Prostitución
  • Por unha promesa
  • Sentenza ditada por un tribunal
  • Por diñeiro, facendo o camiño no nome doutra persoa, isto foi frecuente na Baixa Idade Media cando apareceron auténticos peregrinos profesionais
  • Turismo, sobre todo no século XX

[editar] Viaxe

Antes de saír para facer o camiño era frecuente que o peregrino fixera testamento, xa que a viaxe tiña serios perigos e moitos non voltaban, ou voltaban enfermos e algúns tardaban anos en voltar.
Os peregrinos franceses e alemáns era habitual que fixesen o camiño agrupados en confradías. Os ingleses, escandinavos e flamengos facían a viaxe en expedicións marítimas ata os portos de Ribadeo, Ferrol ou A Coruña, ou mesmo desembarcaban en Normandía ou Bretaña para seguir dende alí o camiño a pé.

[editar] Atributos

A vestimenta dos peregrinos descríbese no sermón Verenanda dies do Codex Calixtinus (ca. 1135), o peregrino levaba un manto con esclavina, chapeu de á ancha e para apoiarse e defenderse dos animais salvaxes un bordón longo. No bordón atábase unha cabaza, no que levaba auga ou viño. Os peregrinos cosían no manto e na esclavina cunchas de vieiras, que se converteu no símbolo do camiño.

Outras linguas