Xenismo
Na Galipedia, a wikipedia en galego.
Nome técnico de estranxeirismo que designa aquelas palabras que existen nun idioma e que proceden doutro. Os xenismos poden subdividirse en dous tipos:
- empréstimos;
- calcos;
segundo o grao de adaptación do lexema dentro da lingua de destino. Esta adaptación á lingua final pode facerse mediante unha modificación da estrutura fonética, escrita ou mesmo semántica.
Os xenismos están presentes en tódalas linguas e considéranse normais e mesmo necesarios para a obrigada evolución das linguas. O máis habitual é que se utilicen para denominar novos elementos, técnicas, conceptos que non existían anteriormente. Considéranse innecesarios cando pretenden suplantar outra verba patrimonial preexistente. Outra estratexia para evitar o uso dun xenismo innecesario é a recuperación léxica dunha palabra cun uso tradicional moi semellante pero nun contexto distinto (v. zorra ou lamia).
En galego, os principais xenismos son dos seguintes tipos:
- castelanismo (chamado por algúns castellanismo), do castelán
- lusismo ou portuguesismo, do portugués
- anglicismo, do inglés;
- galicismo, do francés;
- xermanismo, do alemán e outras linguas xermánicas;
- arabismo, do árabe.
Existe unha certa variación da influencia e da orixe dos xenismos en función da época e da lingua de destino. No caso do galego, os galicismos entraron sobre todo co esplendor da cultura gala e trala guerra civil española debido ó simbolismo de liberdade de Francia durante a represión franquista, os castelanismos durante todo o século XX e os anglicismos dende os últimos vinte ou dez anos deste século ata a actualidade. Canto ós xermanismos e arabismos, levan tanto tempo instalados na lingua que xa case ninguén os considera estranxeirismos: pensar que un lexema pode ser un xenismo tamén pode ter connotacións subxectivas, e os distintos individuos poden ter opinións diferentes.