Charles Lyell
Na Galipedia, a wikipedia en galego.
Charles Lyell é coñecido coma o pai da Xeoloxía moderna. É autor da obra Principios de Xeoloxía, na que Charles Darwin inspiraríase máis tarde na súa teoría da evolución.
Índice |
[editar] Vida
Charles Lyell naceu no corazón de Escocia, no poboado de Kirremuir, do antigo condado de Forfarshire (agora Strathmore), o 14 de novembro de 1797, e faleceu en Londres o 22 de febreiro de 1875. Kirremuir era unha pequena poboación situada ós pes dos Montes Grampianos, onde a familia Lyell tiña unha grande residencia que levaba por nome Kinnordy. Seu pai era un coñecido botánico (a quen se lle debe o nome da planta Lyellia) e traductor de Dante, cuxa biblioteca e ideas naturalistas serviron de inspiración a Lyell. Dende a súa niñez, Lyell mostrou unha forte inclinación cara a historia natural, en especial hacia a Entomoloxía, afición que compartía co xove Darwin. Estudiou Dereito en Oxford e exerceu durante algún tempo a profesión de abogado en Londres.
En 1819, unha vez graduado, foi elexido membro da Linnean Geological Societies, comunicando a súa primeia publicación a dita sociedade en 1822, "On a Recent Formation of Freshwater Limestone in Fofarshine" e nomeado un dos secretarios honorarios en 1823; tamén foi nomeado membro da Royal Society, a cual lle condecoraría coas medallas reáis uns anos máis tarde.
As excursións foron unha actividade continua na súa vida, xa que prefería a observación directa como fonte de coñecimiento da Xeoloxía. No seu afán por observar e analizar directamente os fenómenos naturáis recorreu gran parte de Europa e América.
Entre 1853 e 1854, Charles Lyell viaxou a Madeira e Canarias. Hasta hai pouco, descoñecíanse as súas actividades durante as súas excursións polas illas, ata que o equipo do "Proxecto Humboldt" atopou en Edimburgo os manuscritos referentes á súa visita ós arquipélagos, os cales foron dixitalizados e se poden consultar de maneira gratuita e libre.
Durante a súa visita, estudiou a xeoloxía da zona, analizou a formación dos conos volcánicos, acumulou evidencias sobre a idade dos leitos de lava e recolleu fauna e flora viva e fósil. Nesta viaxe demostrou a faseldade da teoría dos cráteres de elevación, defendida, entre outros por Leopold von Duch.
Os seus estudos das Illas Canarias e Madeira nunca foron publicados, e en palabras do propio Lyell, foi "un desexo non cumplido", xa que las reedicións de Principios de Xeoloxía, multiplicáronse debido ó grande éxito, e Lyell dedicou anos a correxir e aumentar as notas de cada nova edición.
Foi nomeado Sir en 1848. En 1864 condecéuselle o título de Barón e nese mesmo ano foi presidente da British Association en Bath. Foi elixido membro do French Institute e da Royal Academy of Sciences of Berlin, e fue nombrado cabaleiro da The Prusian Order of Merit. Durante toda a súa vida sufriu unha severa miopía, que finalmente derivou en ceguera cinco anos antes de morrer.
Cabe destacar de el a súa inagotable curiosidade intelectual e a súa mente aberta, que lle fixo apreciar sempre o trabajo dos máis xóves.
[editar] Obra
Baseándose en diversos traballos do xeólogo escocés do século XVIII James Hutton, desenrrolou a Teoría do Uniformismo, que establecía que os procesos que operan sobre a Terra no presente son os mesmos que os que o fixeron no pasado. O erro que tivo Hutton foi supoñer que tamén o facían á mesma tasa, idea que puliu Lyell, afirmando que a intensidade de estos procesos podía variar no tempo.
A Teoría do Uniformismo contrapónse coa do Catastrofismo, moi popular entre os científicos da época de Lyell. Esta teoría postulaba que só as grandes catástrofes poderían cambiar a formación básica da Terra, e que esta tiña 6.000 anos de antigüedade. A maior parte dos científicos crían que o catastrofismo era compatible coa interpretación bíblica da creación da Terra.
A súa obra cumbre, Principios de Xeoloxía (o subtítulo da cal: "Que son un intento de explicar os cambios anteriores da superficie da Terra, por referencia a causas que están agora en funcionamento" destaca o tema principal da obra), publicada en varios volúmenes entre 1830 e 1833, e que revisou once veces entre 1830 e 1872, convertiuse na máis influinte de esta disciplina científica, influindo en gran medida incluso en Charles Darwin e no seu Orixe das especies. De feito, Darwin chegou a dicir de él: "Penso que os meus libros xeneráronse en gran parte na mente de Lyell. Sempre pensei que o grande mérito dos Principios reside en que cambiou o tono do meu pensamento e que, polo tanto, cando vexo algo xamais visto por Lyell, véxoo aínda a través dos seus ollos". Lyell non se restrinxiu ó uso dos seus propios datos na redacción das sucesivas edicións dos seus Principios; tamén recurriu ó uso da cada vez máís abundante literatura xeolóxica e naturalista que, en boa parte, foi estimulada polas súas propias ideas.
En agosto de 1838 Lyell publicou los Elementos de Xeoloxía, orixinalmente unha extensión de unha sección de Principios, pero que acabou convertíndose nun traballo estándar sobre a xeoloxía estratigráfica e paleontolóxica. Este libro pasou a través de seis edicións ó longo da vida de Lyell (algunhas edicións intermedias constituiron o Manual da xeoloxía elemental), e en 1871 un traballo máis pequeno, Os elementos do estudiante de Xeoloxía, basouse en el.
O seu terceiro grande trabajo, A antigüedade do home, aparece en 1863 (con tres edicións o mesmo ano), no que da unha serie de argumentos sobre a aparición temprana do home na Terra baseados en descubrimentos de instrumentos de pedernal en estratos do post-Plioceno no val de Somme; tamén discutiu sobre os depósitos da época glacial e, no mesmo volume, dou a coñecer por primeira vez a súa adhesión á teoría de Darwin da orixe das especies. Publícase unha cuarta edición en 1873.
Lyell foi considerado tamén coma un dos fundadores da estratigrafía, o estudo das capas da superficie da Terra. Elaborou un método para clasificar os estratos, ou capas, mediante o estudo dos antigos estratos mariños de Europa occidental. Deuse conta de que os estratos mariños máis pretos da superficie, que son os máis recentes, contiñan moitas especies de moluscos con caparazón que perviven actualmente no mar. Por outra parte, os estratos máis antigos e profundos contiñan cada vez menos fósiles das especies vivintes. Por iso, pensou que era preciso dividir o tempo xeolóxico en escalas temporáis máis amplias das existentes ata o momento, baseándose nas porcentaxes de decrecemento das especies modernas. A súa contribución a iso foi a división do Terciario en tres épocas: Eoceno, Mioceno y Plioceno, nomenclatura que aínda se conserva hoxe en día.
Foi o primeiro en apuntar que a especie humana debía ser máis antiga do que apuntaban as teorías da súa época, e ademais concluiu que as rochas máis antigas existintes na Terra, databan de 240 m.a.
Obsesionábanlle as implicacións das teorías evolucionistas, e antes de dar a súa verdadeira opinión sobre a cuestión evolutiva, Lyell tomouse o seu tempo. Pero unha vez que leu a teoría Darwiniana, decídese completamente, mostrando a súa adhesión ás teorías de Darwin co seu libro A antigüedade do home, escrito en 1863.
[editar] Bibliografía
[editar] Principios de Xeoloxía
- Principios de Xeoloxía 1º vol. 1ª edition, Xan. 1830 (John Murray, Londres).
- Principios de Xeoloxía 1º vol. 2ª ed., 1832
- Principios de Xeoloxía 2º vol. 1ª ed., Xan. 1832
- Principios de Xeoloxía 2º vol. 2ª ed., Xan. 1833
- Principios de Xeoloxía 3º vol. 1ª ed., Ma. 1833
- Principios de Xeoloxía 4 vols. 3ª ed., Ma. 1834
- Principios de Xeoloxía 4 vols. 4ª ed., Xuñ. 1835
- Principios de Xeoloxía 4 vols. 5ª ed., Mar. 1837
- Principios de Xeoloxía 3 vols. 6ª ed., Xan. 1840
- Principios de Xeoloxía 1 vol. 7ª ed., Feb. 1847
- Principios de Xeoloxía 1 vol. 8ª ed., Ma. 1850
- Principios de Xeoloxía 1 vol. 9ª ed., Xuñ. 1853
- Principios de Xeoloxía 10ª ed., 1866-68
- Principios de Xeoloxía 11ª ed., 1872
- Principios de Xeoloxía 2 vols. 12ª ed., 1875 (póstuma)
[editar] Elementos of Xeoloxía
- Elementos of Xeoloxía 1 vol. 1ª ed., Xul. 1838 (John Murray, Londres)
- Elementos of Xeoloxía 2 vols. 2ª ed., Xul. 1841
- Elementos of Xeoloxía (Manual de Xeoloxía Elemental) 1 vol. 3ª ed., Xan. 1851
- Elementos of Xeoloxía (Manual de Xeoloxía Elemental) 1 vol. 4th ed., Xan. 1852
- Elementos of Xeoloxía 1 vol. 5ª ed., ????
- Elementos of Xeoloxía 6ª ed., 1865
- Os elementos do estudiante de Xeoloxía, 1871
[editar] Viaxes en Norteamérica
- Viaxes en Norteamérica 2 vols., 1845 (John Murray, London)
- Unha Segunda Visita ós Estados Unidos de América 2 vols., 1849 (John Murray, London)
[editar] Antigüedade do Home
- Evidencias Xeolóxicas da Antigüedade do Home 1 vol. 1ª ed., Feb. 1863 (John Murray, London)
- Evidencias Xeolóxicas da Antigüedade do Home 1 vol. 2ª ed., Ab. 1863
- Evidencias Xeolóxicas da Antigüedade do Home 1 vol. 3ª ed, Nov. 1863
- Evidencias Xeolóxicas da Antigüedade do Home 1 vol. 4ª ed., Ma. 1873
[editar] Vida, Cartas e Diarios
- Vida, Cartas e Diarios de Sir Charles Lyell 2 vols. 1ª ed., K. M. Lyell, ed., 1881 (John Murray, London)