Pepito Arriola
Na Galipedia, a wikipedia en galego.
José Rodríguez Carballeira (14 de Decembro de 1895- 24 de Outubro de 1954) foi un neno prodixio ferrolán, destacando fundamentalmente como pianista, pero tamén como compositor e violinista.
Fillo de solteira de Josefa Rodríguez Carballeira, foi inscrito no rexisto en Betanzos cos apelidos de súa nai por non ter pai coñecido, ainda que sempre o chamaron polo seu segundo apelido do seu avó materno, de orixe basca. Cando súa nai se foi a Madrid quedou ao cargo da irmá de esta, Aurora Rodríguez Carballeira, que foi quen o educou. Trás descobrir as suas habilidades, a nai reclámao e lévao a Madrid a comexos de Novembro de 1899, onde comeza unha fulgurante carreira como pianista. O seu primeiro recital é o 4 de decembro de 1899 na casa dos señores Montano, asistindo unhas 300 persoas e incluindo o programa a Marcha Real e a Alborada de Pascual Veiga. Toca no Ateneo o 2 de Febreiro de 1900 e da un concerto con 6 obras proprias ese mesmo ano no Palacio Real. A raiña apadriña ao neno e paga os seus estudos musicais. A nai co rapaz trasládanse a Alemaña en 1902. Estuda no conservatorio de Berlin con Richard Strauss e toca coa Filharmónica de Berlin baixo a Dirección de Nikisch e foi elixido pianista da corte de Guillerme II. Deu xiras por todo o mundo con enorme éxito, incluindo os estados Unidos (Metropolitan e Carnegie Hall entre moitos), unha extensa xira por Cuba en 1910. Foi unha das figuras da música alemá da época, até que en 1946 ten que volver a España, onde non volverá a ter éxito e sempre será Pepito, o neno prodíxio. Morre en Barcelona esquecido.
[editar] Obras
- Aurora, habanera (piano) 1898
- Impresiones argentinas (piano), publicadas en "Mundial Música, año I, nº 8-9 (agosto-setembro 1916), 1916
- Hommage à Manuel de Falla/Homenaxe a Manuel de Falla (piano), 1942
Postumamente descobrironse 11 obras escritas en Barcelona tras o seu regreso:
- Divertimento concertante para 2 pianos e orquestra de cordas con flauta obrigada, 1946
- Tres textos cervantinos para voces e orquestra (: 2333-4231-Tp.-Cordas), 1946
I: "Aqui lloró Don Quijote", para Soprano, Contralto, Barítono e Baixo. II: "Mal me guardaréis", para Soprano III: "Marinero soy de amor", para Barítono
- Tres textos cervantinos, reducción para 2 pianos, 1947
- Concerto para corno (trompa) e orquestra (: 2022-0000-Tp.-Cordas), 1948
- Schlichte Weise para Violino e piano, 1948
- Song para Soprano e piano (texto de Christina Georgina Rossetti), 1948
- Don Quixote in DM, 1949
- Seis poesías de Antonio Machado para Baritono e orquestra (: 2222-4231-Tp., perc.-Cordas), 1949
- Cuarteto en Do mayor para cordas, 1949
- Pequena serenata para cello e piano, 1951
- Concertino para piano e orquestra (: 2332-4131-Tp.-Cordas), 1953