Vitamina C
Na Galipedia, a wikipedia en galego.
A vitamina C ou ácido ascórbico é unha molécula usada na hidroxilación de varias reaccións bioquímicas nas células. A súa principal función é a hidroxilación do colaxenio, a proteína fibrilar que dá resistencia aos ósos, dentes, tendóns e paredes dos vasos sanguíneos. Alén diso é un poderoso antioxidante, usándose para transformar os radicais libres de oxíxeno en formas inertes. Úsase tamén na síntese dalgunhas moléculas que serven como hormonas ou neurotransmisores.
Todos os efectos da vitamina C son importantes para doentes con deficiencias. Non existe hipervitaminose de vitamina C a través dos alimentos, pero se se toma sinteticamente e en exceso pode ser daniño. Ten os seguintes efectos no organismo en doses moderadas:
- Favorece a formación dos dentes e ósos;
- Axuda a resistir ás doenzas.
- Prevén gripes, fraqueza muscular e infeccións. Axuda sen dúbida en doentes xa con escorbuto.
- Axuda o sistema inmunolóxico e a respiración celular, estimula as glándulas suprarrenais e protexe os vasos sanguíneos.
A carencia desta vitamina provoca a avitaminose designada escorbuto.
[editar] Fontes de vitamina C
A vitamina C non é producida polas células humanas e ten de ser inxerida na alimentación. Alimentos ricos en Vitamina C: Amorodo, melón, laranxa, limón, acerola, verza, piña, papaia, manga, caxú e pementón.
A acerola é trinta veces máis rica en Vitamina C que a laranxa.
Produto |
mg Vit. C/100 g de
produto fresco |
goiaba |
273 |
pemento |
131 |
brócoli |
110 |
kiwi |
90 |
amorodos |
60 |
limón e laranxa |
50 |
[editar] Sinais de falta
A deficiencia patolóxica denomínase escorbuto: feridas que demoran en cicatrizar, hemorraxias, dentes moles, perda de peso, dores nas articulacións e xenxivas inflamadas.