Clasicismo romántico

Na Galipedia, a wikipedia en galego.

O Clasicismo Romántico, é un movemento arquitectónico, que pode incluirse dentro do Neoclasicismo, que data de finais do século XVIII e metade do século XIX.

É unha arquitectura burguesa, a buguesía por primeira vez ten real importancia, pois a partir da Revolución Francesa, os burgueses conseguirán poder político con Parlamento e a Cámara dos Comúns. A muller comeza a ter importancia, e tamén é salientabel o dereito ao voto, inda que soamente os ricos son os que o poden exercer.

Os burgueses son os que encargan esta arquitectura.

O clasicismo romántico diferenciase do Neoclasicismo no seu carácter doméstico. Son edificios máis pequenos, onde o máis importante é o "comfort", o benestar, que é xusto o que valora a burguesía. Os arquitectos románticos sométense máis á cidade que os "neoclásicos normais", os románticos teñen máis en conta a cidade.

[editar] Principais arquitectos:

  • Pierre-François Léonard Fontaine.
  • Charles Percier.
  • Durand.
  • Van Klenze.
  • Schinkel.