Carl Friedrich Gauss

Na Galipedia, a wikipedia en galego.

Carl Friedrich Gauss
Carl Friedrich Gauss

Johann Carl Friedrich Gauss (Gauß), matemático, astrónomo e físico alemán considerado un dos matemáticos máis grandes e influíntes de toda a historia polas súas amplas contribucións en moitos campos desta ciencia, naceu en Brunswick, Baixa Sajonia o 30 de abril de 1777 e morreu en Göttingen o 23 de febreiro de 1855.

Índice

[editar] Infancia

Tiña Gauss 10 anos cando un día na escola o profesor mandou sumar os cen primeiros números naturais. O mestre quería uns minutos de tranquilidade, pero transcurridos uns poucos segundos Gauss levanta a man e dí ter a solución: os cen primeiros números naturais suman 5.050. E efectivamente é así. ¿Cómo o fixo Gauss? Pois mentalmente deuse conta de que a suma de dous términos equidistantes era constante:

1 , 2 , 3 , 4 . . . . . . . . 97 , 98 , 99 , 100
1+100 = 2+99 = 3+98 = 4+97 = ... = 101

Cós 100 números pódense formar 50 pares, de forma que a solución final ven dada polo producto

101· 50 = 5050

Gauss deducira a fórmula que da a suma de n térmos dunha progresión aritmética da que se coñecen o primeiro e o último térmo:

S_{n} = \frac{(a_{1} + a_{n})  n}{2}

onde a1 é o primeiro termo, an o último, e n é o número de térmos da progresión.

[editar] Xuventude

En 1796 descubriu o método de construccion do Heptadecágono, e deu o criterio necesario e suficiente para que un polígono poida ser debuxado.

Foi o primeiro en probar rigurosamente o Teorema Fundamental do Álxebra (disertación para a súa tese doutoral en 1799), aínda que unha proba casi completa de dito teorema fíxoa Jean Le Rond d'Alembert anteriormente.

En 1801 publicou o libro Disquisitiones Aritmeticae, con seis seccións dedicadas á Teoría de números, dándolle a esta rama das matemáticas unha estructura sistematizada. Na última sección do libro expón a súa tese doutoral. Ese mesmo ano predixo a órbita do asteroide Ceres aproximando parámetros por mínimos cadrados.

[editar] Madurez

Distribución normal
Distribución normal

En 1809 foi nomeado director do Observatorio de Göttingen. Nese mesmo ano publicou Theoria motus corporum coelestium in sectionibus conicis Solem ambientium describindo cómo calcular a órbita dun planeta e cómo refinala posteriormente. Profundiza sobre ecuacións diferenciais e seccións cónicas.

En 1823 publicouTheoria combinationis observationum erroribus minimis obnoxiae, dedicado á estadística, concretamente á distribución normal na que a súa curva característica, chamada Campá de Gauss, é moi empregada en disciplinas non matemáticas donde os datos son susceptibles de estar afectados por erros sistemáticos e casuais coma por exemplo a psicoloxía diferencial.

Amosou un gran interés na xeometría diferencial e o seu traballo Disquisitiones generales circa superficies curva publicado en 1828 foi o máis recoñecido neste campo.

[editar] Véxase tamén