Freixo

Na Galipedia, a wikipedia en galego.

Freixo
Clasificación científica
Reino: Plantae
División: Magnoliophyta
Clase: Magnoliopsida
Orde: Lamiales
Familia: Oleaceae
Xénero: Fraxinus
Nome científico
Fraxinus excelsior
Coñeza toda a Bioloxía en Wikispecies, o directorio dos seres vivos

O freixo (Fraxinus excelsior) é unha árbore polígama de ata 30-40 m. O seu sistema radicular é potente e estendido e presenta un tronco dereito e cilíndrico cunha cortiza lisa e verde grisácea nos exemplares novos, parda escura, rugosa e gretada nos exemplares adultos. A copa é alta, ovoide, estendida e pouco ramalluda.

As follas do freixo son dun tamaño que oscila entre os 20 e os 30 centímetros, caedizas, opostas, imparipinnadas, compostas de 9 a 13 foliólos (ás veces pode haber menos) de 5-11 x 1-3 cm cada un, sentados ou case sentados, entre ovados e lanceolados, acuminados no ápice, cuneados na base, serrados en todo o seu contorno, cun número de dentes dobre do número de nervios secundarios, verdes escuras na face e máis pálidas no envés. Ás follas ó caer adquiren unha tonalidade amarelenta moi chamativa.

As flores son de distintos tipos, unhas unisexuais e outras hermafroditas, pouco vistosas, amarelo-verdosas ou púrpuras, pequenas (2 mm), núas, con 2 estames e ovario súpero, agrupadas en panículas curtas de 2 a 3 cm, primeiro erectas, logo colgantes.

O froito é unha sámarade 25-50 x 7-10 mm, con á lanceolada, truncada ou escotada no ápice, arredondada na base, primeiro verde e despois parda. A semente madura a finais do vrán.

Esta especie é orixinaria de Europa e Oeste de Asia, habita en sebes, ribeiras e bosques con solos frescos e profundos. É abondosa no norte da Galiza, e no sur é substituída polo Fraxinus angustifolia. O Segundo nome latino (Excelsior), significa o "mais alto", por ser o freixo que acada maior altura.

É unha especie leñosa con importancia na formación da paisaxe, empregada como ornamental, para o que se seleccionan moitas variedades. A madeira empregou-se tradionalmente na construcción de carros e outros apeiros de labranza. As follas en infusión téñen-se empregado como laxante e diurético, e tamén para combater as enfermidades renais e o reuma. A cortiza pode empregar-se para baixar a febre e tamén como aromática, aperitiva, tónica e expectorante.

A leña desta árbores é moi bo combustíbel e da un carbón de primeira calidade.

Póde-se confundir co Fraxinus angustifolia, do que se distingue por ter as xemas negras e aveduladas.

Commons
Commons ten máis imaxes sobre: