Miro Villar

Na Galipedia, a wikipedia en galego.

Miro Villar (Cee, 1965) é un profesor de lingua e literatura galegas que destaca como poeta, narrador, tradutor en diversas revistas e publicacións periódicas e crítico literario. É membro do Batallón Literario da Costa da Morte, do Consello Editorial da colección de poesía "Ablativo Absoluto" de Edicións Xerais de Galicia e do Comité de Redacción da revista Dorna.

Índice

[editar] Obra

[editar] Poesía

  • Ausencias pretéritas (Espiral Maior, 1992)
  • 42 décimas de febre (Toxosoutos, 1994)
  • Abecedario da desolación (Espiral Maior, 1997; premio Tívoli-Europa 1998)
  • Equinoccio de primavera (Esquío, 1998; finalista do premio Tívoli-Europa 1999)

[editar] Narración

Como narrador recibiu nos anos 1985 e 1987 o premio de relato curto Modesto R. Figueiredo do Patronato Pedrón de Ouro

  • Augas de silencio e Verbas cruzadas con Amaranta (Ediciós do Castro, 1987/1988)
  • Carlota, a marmota (Xerais, 2000) (literatura infantil e xuvenil).

[editar] Ensaio

  • Antoloxía poética de Gonzalo López Abente (Espiral Maior, 1995)
  • Unha lectura de O soño sulagado (Xerais, 1998)
  • Roberto Blanco Torres. Orballo da medianoite (Xerais, 1998)
  • A poesía galega de Xervasio Paz Lestón (Do Castro, 1998)

[editar] Tradutor

  • As pegadas de Santiago na cultura de Fisterra de Benjamín Trillo Trillo (Fundación Caixa Galicia, 1999)
  • Calafrío de Jorge Justo Padrón (Xerais, 2000)
  • poemas de Bernardino Graña en Poesía gallega contemporánea (Litoral, 1996).

[editar] Véxase tamén