Oskar Klein

Na Galipedia, a wikipedia en galego.

Oskar Klein (15 de setembro de 1894 - 5 de febreiro de 1977) foi un físico teórico sueco.

Naceu en Danderyd, ás aforas de Estocolmo, fillo dun rabino, o Dr. Gottlieb Klein, e de Antonie (Toni) Levy. Foi discípulo de Svante Arrhenius no Instituo Nobel, e seguiu os pasos de Jean-Baptiste Perrin en Francia cando estalou a I Guerra Mundial, convertíndose en militar.

A partires de 1917 traballou uns poucos anos con Niels Bohr en Copenhague e obtivo o seu doctorado na universidade de estocolmo no 1921. No 1923 pasou a ser profesor na Universidade de Micihigan en Ann Arbor, trasladándose alí coa sú muller Gerda Koch (con quen casara había poco) dende Dinamarca. Klein voltou a Copenhague no 1925, pasando algún tempo con Paul Ehrenfest en Leiden, depois do que foi docente na Universidade de Lund no 1926, e no 1930 aceptou a oferta da cátedra de física na Universidade de Estocolmo, ostentada por Ivar Fredholm ata a súa morte no 1927; Klein retirouse como profesor emérito no 1962. Foi galardoado coa medalla Max Planck no 1959.

Klein ten acreditado a idea, parte da teoría Kaluza-Klein, que dimensións extra poden ser físicamente reais, pero curvadas en bucles moi pequenos, unha idea esencial da teoría de cordas / Teoría M.

Durante a Segunda Guerra Mundial axudou a grupos xudeus a escapar de Alemaña.

A Lectura Memorial Oskar Klein, mantida de xeito anual na Universidade de Estocolmo, foi establecida na súa honra.

[editar] Ver asemade

  • Ecuación de Klein-Gordon
  • Fórmula de Klein-Nishina
  • Fluído de Klein
  • Modelo Alfvén-Klein
  • Paradoxo de Klein
  • Física

[editar] Ligazóns externas