Flora Tristán
Na Galipedia, a wikipedia en galego.
Flora Célestine Thérèse Tristán foi unha pensadora feminista e socialista nada en París en 1803.
Filla dun coronel español natural do Perú e nai pertencente á burguesía parisina refuxiada en España por mor da Revolución francesa, o pai de Flora, agregado militar en París morre en 1807 sen poder regularizar o seu matrimonio polas pexas que tiñan os militares españois para casar con estranxeiras. A confiscación dos bens dos españois residentes en Francia ordenada por Napoleón supuxo a confiscación da residencia familiar, Le Petit Chateau e a ruína da familia, Flora ten que poñerse a traballar aos 16 anos nun obradoiro de cerámica propiedade de André Chazal, con quen casa aos 18 anos logo de quedar preñada del, non foi un matrimonio feliz e aos poucos anos sepáranse de común acordo con dous fillos e un terceiro en camiño. En 1826 Flora iniciou un novo proxecto vital en Inglaterra, traballando como gobernanta, cos cartos reunidos emprendeu en 1833 unha viaxe ao Perú para reclamar a herdanza de seu pai. Tras tan só conseguir o pago dunha pensión mensual, regresou a Francia ao seguinte ano.
Xa en Francia comezou a súa actividade pública, primeiro dirixindo peticións ao parlamento francés para abolir a pena de morte, para o restablecemento do divorcio e escribindo folletos sobre a necesidade de acoller ben ás mulleres estranxeiras.
En 1837 publicou Pérégrinations d'une paria, impresións sobre a súa viaxe ao Perú e o poder da oligarquía crioula, Perú (1837), que foi un éxito editorial. O home que estivera casado con ela férea a causa do pleito que mantiña pola custodia da súa filla Ana, futura nai de Paul Gaugin, que gañara Flora. Para repoñerse vai a Inglaterra a pasar unha temporada entrando en contacto coas ideas de Robert Owen e o movemento chartista que complementou co coñecemento das de Henri de Saint Simon e Charles Fourier e, de volta a Francia, percorreu as cidades francesas para promover as ideas da solidariedade obreira e anticipouse ás ideas de Karl Marx ao propoñer a creación dunha Internacional Obreira na súa obra L'Union ouvrière (1843). En 1843 emprendeu unha campaña itinerante por toda Francia, esgotada e enferma morreu en Bordeos o 12 de outubro.