Mansur Al-Hallaj

Na Galipedia, a wikipedia en galego.

Mansur Al-Hallaj (858-922) foi un escritor, místico e mestre sufí persa. A súa poesía está considerada, mesmo hoxe en día, como unha herexía por numerosos islamólogos, na súa procura do absoluto e pola súa linguaxe.

Naceu na cidade de Tur. O avó puido ser un zoroastrista. O seu pai viviu unha vida tranquila, e esta forma de de vida interesou grandemente o Hallaj mozo, que desde os seus anos máis novos memorizaba o Corán, insatisfeito co ensino tradicional do Corán retirouse a unha vida ascética, frecuentou a mestres dos sufismo como [Sahl at-Tustari], 'Amr ibn 'Uthman al-Makki e Abu al-Qasim al-Junayd.

Predicador en Irán, a India e nas fronteiras da China, cando chegou a Bagdad fíxose sospeitoso tanto entre os sunitas como entre os xiís polas súas ideas místicas e a súa influencia entre as masas. Acusado de participar na rebelión de Zajn, foi condenado a morte e cruficiado o 26 de marzo do 922.