Carlos Casares
Na Galipedia, a wikipedia en galego.
Carlos Casares Mouriño (Xinzo de Limia, Ourense, 1941 - Vigo, 2002) foi un escritor en lingua galega.
Estudou Filosofía e Letras na Universidade de Santiago. Estivo de lector en varias universidades europeas. De volta a Galicia estableceu a súa residencia en Vigo, onde desenvolveu a súa actividade cultural e profesional como escritor, editor e catedrático de instituto.
A súa ideoloxía estivo marcada polo maxisterio e amizade con Ramón Piñeiro e polo grupo de galeguistas vinculados á editorial Galaxia. Foi elixido membro da Real Academia Galega en 1977, deputado autonómico polo PSdeG-PSOE (1981-1985), e presidente do Consello da Cultura Galega en 1996.
Colaborou en numerosas revistas e xornais, entre eles Grial e La Voz de Galicia. Parte deste traballo xornalístico foi publicado en formato libro: Á marxe. Palabra de escritor (2 de xaneiro - 10 de marzo de 2002) (2003), Á marxe, 1992 (2005) e Á marxe, 1993 (2005).
Deuse a coñecer con Vento ferido (1967), unha colección de relatos breves sobre a violencia e o fatalismo. Entre as súas obras sobresaen: Cambio en tres (1969), Xoguetes pra un tempo prohibido (1975), Os escuros soños de Clío (1979), Ilustrísima (1980), Os mortos daquel verán (1987), Deus sentado nun sillón azul (1996), Na marxe de cada día: follas dun diario (1994), Un país de palabras (1999) e O sol do verán (2002).
Como escritor de literatura infantil publicou A galiña azul (1968), As laranxas máis laranxas de tódalas laranxas (1973), O can Rin e o lobo Crispín (1983), Lolo anda en bicicleta (1996), O galo de Antioquía (1994), Un polbo xigante (2000), e a serie de Toribio: Este é Toribio (1991), Toribio contra o profesor Smith (1991), Toribio e o contador de contos (1991), Toribio ten unha idea (1992), Toribio revoluciona o tráfico (1994).
Como biógrafo e ensaísta legounos varios traballos sobre a vida e obra de Vicente Risco, Otero Pedrayo, Ramón Piñeiro e Curros Enríquez.
O humor, a sinxeleza e a claridade no tratamento dos temas que afectan ó mundo de hoxe constitúen as marcas máis características do seu estilo narrativo e ensaístico.
Traduciu O principiño (1983) do francés Antoine de Saint-Exupéry, Os escaravellos voan á tardiña (1989) da sueca María Gripe e O vello e o mar (1998) do norteamericano Ernest Hemingway.
[editar] Ligazóns externas
- Biografía da Biblioteca Virtual Galega
- Bibliografía na web do Consello da Cultura Galega
- Ficha técnica e breve comentario de O sol do verán
- Fundación Carlos Casares. En construción
- Fundación Carlos Casares na Web da Asociación de Casas-Museo y Fundaciones de Escritores. En castelán
- Biografía e Bibliografía na web de El Poder de la Palabra. En castelán