Չեզոք հայացքով

From Wikipedia

Սուրբ Արիստակես Հայրապետ 264-333

Սբ. Գրիգոր Լուսավորչի կրտսեր որդին է, ծնված Կեսարիայում 264թ.-ին: Մանկությունից իր, իսկ կենսագրի բառերով, <<Ըստ աստուածագործ ծառայության սնեալ էր>> (Ագաթանգեղոս, 636, [§859] ), այսինքն` աստուածապաշտական ծառայության համար դաստիարակված: Վաղ երիտասարդությունից հետևեց ճգնողական կյանքի. <<Մենակեաց լեռնակեաց կրօնս մտեալ>> այսինքն միայնակ, լեռնաբնակ կրոնավորական կարգի մեջ մտած էր իրեն ենթարկելով քաղցի, ծարավի, տքնության և <<բանջարաճաշակ և խարազանազգեստ>> կենցաղի` Նիկոմաքոս ճգնավորի առաջնորդությամբ: Երբ դարձավ չափահաս ու հոգևոր կատարելության բոլոր կանոններին տիրացավ, ունեցավ աշակերտների իր խումբը: Հաղթահարեց ամեն տեսակ փորձություններ և ինքնազրկանքները <<կամայական քաջությամբ տարեալ>>, <<լուսավորեալ և պայծառացեալ>> հոգեվիճակի հասավ: Ըստ Ագաթանգեղոսի, նա նախքան եկեղեցական ասպարեզ մտնելը արդեն հասել էր կրոնավորական օրինակելի հոգևոր կատարելության: Քանի որ Սբ. Գրիգոր Լուսավորիչը հաճախ կբացակայեր իր հայրապետական նստավայրից` երկրի ծայրամասերում կքարոզեր Աստծո խոսքը և ճգնակյաց կյանք կվարեր: Տրդատ թագավորը հաշվի առնելով այս ամենը, մարդ ուղարկեց Արիստակեսի հետևից: Երբ նրան ներկայացվեց թագավորի հրավերը, Արիստակեսը չէր ուզում հեռանալ իր մենաստանից մինչև որ քրիստոնյաների բազմությունը նրան համոզեցին, որ <<Աւելի լավ է, որ Աստուծո մշակութեան գործին նուիրուիս, քան մենակեաց անապատական կեանքին>>: Ուստի Արիստակեսը հետևեց Տրդատ թագավորի պատվիրակներին: Երբ հասան Հայաստան, թագավորի հետ միասին փնտրեցին Գրիգոր Լուսավորչին և գտան նրան Դարանաղյաց գավառում` Մանեայ Այր կոչված ճգնարանում: Եվ Տրդատը խնդրեց Լուսավորչին, որպեսզի նա իր երկու որդիներին` Արիստակեսին և Վրթանեսին ձեռնադրի եպիսկոպոս: Այս կապակցությամբ Օրմանյանը կվկայի որ. <<Ընդհանուր փափաքին վրայ, Արիստակես, իբրեւ ավելի հոգեւորական անձ, մեծ եղբօրմեն առաջ եպիսկոպոսութեան