Խաչիկ Դաշտենց

From Wikipedia

ԴԱՇՏԵՆՑ (Տոնոյան) Խաչիկ Տոնոյի (25.5.1910, գ.Դաշտադեմ, Բիթլիսի վիլայեթի Խութ–Բռնաշեն գավառ–9.3.1974,Երևան), հայ խորհրդային գրող, թարգմանիչ, բանասեր։ Ավարտել է Երևանի պետական համալսարանը(1932), Մոսկվայի օտար լեզուների ինստիտուտի անգլերեն բաժինը(1940)։ 1965–ին ստացել է բանասիրական գիտությունների թեկնածուի աստիճան։ Դասախոսել է Երևանի բուհերում։ 1965-74–ին աշխատել է ԽՍՍՀ ԳԱ արվեստի ինստիտուտում որպես ավագ գիտաշխատող։ Բանաստեղծությունների առաջին ժողովածուն՝ «Երգերի գիրք»–ը, լույս է ընծայել 1932–ին։ Այնուհետև հրատարակել է «Գարնանային երգեր»(1934), «Բոց»(1936) ժողովածուները և «Տիգրան Մեծ»(1947) չափածո ողբերգությունը։ Դաշտենցին լայն ճանաչում է բերել արևմտահայության աղբերգությունը և սասունցիների նորոգ կյանքն արտացոլող «Խոդեդան» վեպը։ Գրել է բանասիրական աշխատություններ՝ «Բայրոնը և հայերը»(1959), «Ըղձյալ այգաբացի երգիչը» (1967, Ե.Չարենցի մասին)։ Անգլերենից թարգմանել է Վ.Շեքսպիրի «Սխալների կոմեդիան», «Անսանձ կնոջ սանձահարումը», «Տասներկուերորդ գիշեր», «Վինձորի զվարճասեր կանայք», «Ռիչարդ Երրորդ», «Հուլիոս Կեսար», «Լիր արքա», «Ռոմռո և Ջուլիետ» ողբերգությունները ու պատմական քրոնիկներ, Հ.Լոնգֆելլոյի «Հայավաթի երգը»(1958), «Ռոբին Հուդ»(1945), Ռ.Բրաունինգի «Համելինի նախշուն սրնգահարը»(1963), Վ.Սարոյանի «Իմ սիրտը լեռներում է», «Խաղողի այգին»։ Կազմել է հայկական դպրոցների անգլերենի դասագիրք։