മാമോത്ത്
വിക്കിപീഡിയ, ഒരു സ്വതന്ത്ര വിജ്ഞാനകോശം.
ആനകളിലെ വംശനാശം വന്ന ഒരു വകഭേദമാണ്. ഇതിനെ സാധാരണയായി വളഞ്ഞ കൊമ്പുമായി ചിത്രീകരിച്ച് കാണുന്നു. 1.6 ലക്ഷം വര്ഷങ്ങള്ക്കും 3500 വര്ഷങ്ങള്ക്കും ഇടയിലായി ജീവിച്ചിരുന്നു. ഹിമയുഗത്തിനൊടുവിലെന്നോ വംശനാശം വന്നു എന്നു കരുതപ്പെടുന്നു. മാമോത്ത് എന്ന വാക്ക് мамонт എന്ന റഷ്യന് പദത്തില് നിന്ന് ഉത്ഭവിച്ചു. ലോകത്തിലെ ഏറ്റവും പ്രശസ്തമായ അന്യംനിന്നുപോയ ജീവികളില് ഒന്നാണ് ഇത്.
ഉള്ളടക്കം |
[തിരുത്തുക] പരിണാമചരിത്രം
മാമോത്തിന്റെ അവശിഷ്ടങ്ങള് യൂറോപ്പ്, ആഫ്രിക്ക, ഏഷ്യ, വടക്കേയമേരിക്ക എന്നിവടങ്ങളില് നിന്നാണ് കണ്ടിട്ടുള്ളത്. ഇവ വടക്കേ ആഫ്രിക്കയില് ഏതാണ്ട് 48 ലക്ഷം വര്ഷങ്ങള്ക്ക് മുന്പ് ഉണ്ടായിവന്നതാണെന്ന് വിശ്വസിക്കപ്പെടുന്നു. ഇതിനുകാരണം ഇവിടെത്തന്നെയാണ് Mammuthus africanavus എന്ന് ജീവിയുടേയും അവശിഷ്ടങ്ങള് Chad, ലിബിയ, മൊറോക്കോ ടുനീഷ്യ എന്നിവടങ്ങളില് നിന്നും കണ്ടു കിട്ടിയിട്ടുള്ളത് എന്നതാണ്. ദക്ഷിണാഫ്രിക്കയിലും കെനിയയിലും കണ്ടെത്തിയ Mammuthus subplanifrons എന്ന വര്ഗ്ഗവും നാല്പത് വര്ഷങ്ങള്ക്ക് മുന്പുണ്ടായിരുന്ന ഭൂമിയിലെ ഏറ്റവും പഴക്കമുള്ള വര്ഗ്ഗത്തില്പ്പെട്ടതാണ്.
ആഫ്രിക്കയിലാണ് പൂര്വ്വികന്മാര് എന്നെങ്കിലും മാമോത്തുകള്ക്ക് ആഫ്രിക്കന് ആനകളേക്കാള് കൂടുതല് അടുപ്പം ഉണ്ടായിരുന്നത് ഇക്കാലത്തെ ഏഷ്യന് ആനകളുമായാണ്. മാമോത്തുകളുടേയും ഏഷ്യന് ആനകളുടേയും പൂര്വികര് 60-73 ലക്ഷം വര്ഷങ്ങള്ക്ക് മുന്പ് ആഫ്രിക്കന് ആനകളുടെ പൂര്വ്വികരില് നിന്നും പിരിയുകയാണുണ്ടായത്. ഏഷ്യന് ആനകളും മാമോത്തുകളും പിന്നീട് അഞ്ച് ലക്ഷം വര്ഷങ്ങളോളം കഴിഞ്ഞ് (55-63 ലക്ഷം വര്ഷങ്ങള് മുന്പ്) തമ്മില് വേര്പിരിഞ്ഞു.
പിന്നീട് ആഫ്രിക്കന് മാമോത്ത് വടക്കേ യൂറോപ്പിലേക്ക് പാലായനം ചെയ്തു പുതിയ വര്ഗ്ഗങ്ങള് ഉണ്ടാക്കി (ഉദാ: ദക്ഷിണ മാമോത്ത് - Mammuthus meridionalis). ഇവര് പിന്നീട് യൂറോപ്പിലും ഏഷ്യയിലും മുഴുവന് പരക്കുകയും, തുടര്ന്ന് ഇപ്പോല് മുങ്ങിപ്പോയ ബെറിങ്ങ് ലാന്ഡ് ബ്രിഡ്ജ് കടന്ന് വടക്കേ അമേരിക്കയില് എത്തിച്ചേരുകയും ചെയ്തു.
700,000 വര്ഷങ്ങള്ക്ക് മുന്പ്, ചൂടുള്ള കാലാവസ്ഥ മാറി യൂറോപ്പിലുള്ള സാവന്ന താഴ്വരകളിലും ഏഷ്യ, വടക്കേ അമേരിക്ക തുടങ്ങിയ ഇടങ്ങളിലും തണുപ്പുള്ള കാലാവസ്ഥയായി. അതേത്തുടര്ന്ന് അവിടങ്ങള് അധികം വളക്കൂറില്ലാത്തതും പരന്ന പ്രതലങ്ങള് നിറഞ്ഞതുമായി മാറി. അതോടെ ദക്ഷിണ മാമോത്ത് അവിടങ്ങളില് നിന്നും പിന്മാറി, അവിടെ തണുപ്പ് കാലാവസ്ഥയുമായി പൊരുത്തപ്പെടാന് കഴിവുള്ള സ്റ്റെപ്പ് മാമോത്ത് (Mammuthus trogontherii) പകരം വന്നു. ഇങ്ങനെ രോമാവൃതമായ ശരീരമുള്ള വോള്ളി മാമോത്ത് (Mammuthus primigenius) 300,000 വര്ഷങ്ങള്ക്ക് മുന്പ് ജന്മം കൊണ്ടു. Ice Age-ലെ കടുത്ത തണുപ്പുമായി പൊരുത്തപ്പെടാന് വോള്ളി മാമോത്തിന് കൂടുതല് കഴിവുണ്ടായിരുന്നു.
വോള്ളികള് വളരെ സഫലമായ ഒരു വര്ഗ്ഗമായിരുന്നു; സ്പെയിന് തൊട്ട് വടക്കേ അമേരിക്ക വരെ അവയുള്ള സ്ഥലങ്ങളില് വളരെ ഭീമയായ സംഖ്യയില് അവര് ഉണ്ടായിരുന്നു. റഷ്യന് ഗവേഷകന് സെര്ജി സിമോവ്, Ice Age കാലഘട്ടത്തില് സൈബീരിയയുടെ ചില ഭാഗങ്ങളില് ഏതാണ് അറുപത് മൃഗങ്ങള് ഓരോ നൂറ് ചതുരശ്ര അടി മണ്ണിലും ഉണ്ടായിരുന്നതായി കണക്ക് കൂട്ടുന്നു - ഇത് ഇന്നത്തെ ആഫ്രിക്കന് ആനകളുടേതിന് തുല്യമാണ്.
[തിരുത്തുക] വംശനാശം
ശീതയുഗത്തിന്റെ അന്ത്യത്തോടെ മാമോത്തുകള് മിക്കവാറും അന്യം നിന്നിരുന്നു. ഈ വംശനാശത്തിന് ഒരു പൂര്ണ്ണ വിശദീകരണം ഇനിയും ലഭ്യമല്ല. എന്നിരുന്നാലും വ്രാങ്കല് ദ്വീപസമൂഹങ്ങളില് (Wrangel Island) കാണപ്പെട്ടിരുന്ന കുള്ളന് മാമോത്തുകള്ക്ക് 1700 മുതല് 1500 BC കാലയളവിലാണ് വംശനാശം സംഭവിച്ചത് എന്നതിന് തെളിവുകള് ഉണ്ട്.
മാമോത്തുകളുടെ വംശനാശം, കാലാവസ്ഥാ പരിണാമങ്ങള് കൊണ്ടാണൊ അതോ മനുഷ്യന്റെ വേട്ടയാടല് കൊണ്ടാണോ എന്നത് ഇന്നും വിവാദ വിഷയമായി തുടരുന്നു. മറ്റൊരു സിദ്ധാന്തം ഇവയുടെ വംശനാശം ഒരു പകര്ച്ചവ്യാധി കാരണമായിരുന്നു എന്ന് വിശദീകരിക്കുന്നു.
American Institute of Biological Sciences (Bioscience, April 2006, Vol. 56 No. 4, pp. 292-298) ജീവനുള്ള ആനകളില് നടത്തിയ പരീക്ഷണങ്ങളുടെ അടിസ്ഥാനത്തില് ഉരുത്തിരിഞ്ഞ പുതിയ വിവരങ്ങള്ക്കനുസരിച്ച് മനുഷ്യന്റെ വേട്ടയാടല് മാമോത്തുകളുടെ വംശനാശത്തിന് പ്രധാന കാരണമായിരുന്നില്ലെങ്കിലും അത് ഒരു സുപ്രധാന ഘടകം തന്നെയായിരുന്നു എന്ന് സ്ഥിതീകരിക്കുന്നു. ഹോമോ ഇറക്റ്റസുകള് മോമോത്ത് മാംസം 1.8 മില്യണ് വര്ഷങ്ങള്ക്ക് മുമ്പ് തന്നെ ഉപയോഗിച്ചിരുന്നു എന്നറിയപ്പെടുന്നു.
അതേ സമയം American Institute of Biological Sciences അതിന്റെ പഠനങ്ങളില് ചത്തുവീണതും തുടര്ന്ന് മറ്റ് ആനകളാല് ചവുട്ടിഞെരിക്കപ്പെട്ടതുമായ ആനയുടെ എല്ലുകളില് അറുക്കലിനോട് സാമ്യമുള്ള അടയാളങ്ങള് കാണപ്പെട്ടതായി രേഖപെടുത്തുന്നു. ഇത് മുന് കാലങ്ങളില് പുരാണവസ്തുശാസ്ത്രജ്ഞന്മാരാല് വേട്ടയാടപ്പെട്ടവയായി തെറ്റിദ്ധരിക്കപ്പെട്ടിരുന്നു.
റഷ്യയിലെ വ്രാങ്കല് ദ്വീപസമൂഹങ്ങളിലെ (Wrangel Island) കുള്ളന് മാമോത്തുകളുടെ നിലനില്പ്പിന് കാരണം ആ ദ്വീപുകള് വളരെ അപ്രാപ്യവും നവീന ശിലായുഗത്തിന്റെ ആരംഭത്തില് തന്നെ ആള്താമസമില്ലാതായി തീര്ന്നതും ആയിരുന്നു. 1820 കളില് അമേരിക്കന് സമുദ്രയാത്രികര് കണ്ടുപിടിക്കുന്നത് വരെ ഈ ദ്വീപ് ആധുനിക ലോകത്തിന് അജ്ഞമായിരുന്നു. സമാന തരത്തിലുള്ള രൂപ പരിണാമം അല്പം നേരത്തെ തന്നെ കാലിഫോര്ണിയയുടെ അടുത്തുള്ള ചാനല് ദ്വീപുകളിലുള്ള മാമോത്തുകള്ക്ക് സംഭവിച്ചിരുന്നു. എന്നാല് ഈ മൃഗങ്ങള് അമേരിക്കയിലെ നവീന ശിലായുഗവാസികളാല് കൊല്ലപെട്ടിരിക്കാനാണ് കൂടുതല് സാദ്ധ്യത.
2006, ആഗസ്റ്റ് 14 ന് ഒരു പറ്റം ഗവേഷകര് വളരെ മുമ്പെ അന്യം നിന്ന് പോയ രോമകുപ്പായക്കാരായ മാമോത്തുകളുടെ ഒരു സങ്കരയിനത്തെ വംശനാശത്തില് നിന്നും തിരിച്ച് കൊണ്ട് വരാനുള്ള സാധ്യതകള് ഉണ്ടെന്ന് പ്രഖ്യാപിച്ചു. ആണ് മാമോത്തുകളുടെ മരവിപ്പിച്ച് സൂക്ഷിച്ചിരിക്കുന്ന ബീജങ്ങള് ഏഷ്യന് ആനകളുടെ അണ്ഡങ്ങളില് നിക്ഷേപിക്കാനാവുമെന്നും അത് വഴി ഒരു മാമോത്ത്-ആന സങ്കരയിനത്തേ ജനിപ്പിക്കാനാവുമെന്നും അവര് വിശദീകരിക്കുന്നു.[1].
[തിരുത്തുക] മാമോത്തുകളും നിഘൂഡജന്തുശാസ്ത്രവും
വളരെ വിരളമായി, മാമോത്തുകള്ക്ക് വംശനാശം സംഭവിച്ചിട്ടില്ലെന്നും ചെറിയ ഒറ്റപ്പെട്ട കൂട്ടങ്ങളായി വിശാലവും ഒഴിഞ്ഞുകിടക്കുന്നതുമായ വടക്കേ അര്ദ്ധഗോളത്തിലെ tundra എന്നയിടത്ത് കാണപ്പെടാന് സാധ്യത ഉണ്ടെന്നുമുള്ള വാദങ്ങള് ഉയരാറുണ്ട്. ബെങ്ക് ജോറേന്റെ (1962) അഭിപ്രായത്തില് പത്തൊന്പതാം നൂറ്റാണ്ടിന്റെ അവസാനത്തില്, അലാസ്കയില് ഒളിച്ചിരിക്കുന്ന മാമോത്തുകളെക്കുറിച്ച് കിംവദന്തികളുണ്ടായിരുന്നു. 1899 ഒക്റ്റോബറില് ഹെന്രി ടൂക്ക്മാന് എന്നൊരാളെക്കുറിച്ചുള്ള ഒരു കഥയില്, ഇദ്ദേഹം ഒരു മാമോത്തിനെ അലാസ്കയില് വച്ച് കൊന്നുവെന്നും പിന്നീടിതിനെ വാഷിങ്ടന് ഡി.സിയിലുള്ള സ്മിത്സോണിയന് ഇന്സ്റ്റിറ്റ്യൂഷന് ദാനം ചെയ്തുവെന്നും കേട്ടുകേള്വിയുണ്ടായി. പക്ഷെ ഈ വാര്ത്തകളെ മ്യൂസിയം അധികൃതര് നിഷേധിച്ചതോടെ ഈ കഥ വെറും പൊള്ളയാണെന്ന് തെളിഞ്ഞു.[1] Sjögren (1962) വിശ്വസിക്കുന്നത് ഈ കിംവദന്തി തുടങ്ങിയത് അമേരിക്കന് ജീവശാത്രജ്ഞന് സി.എച്ച്. ടൌണ്സെന്റ് അലാസ്കയില് യാത്ര ചെയ്തപ്പോഴാണെന്നാണ്. ഈ സമയത്ത് അദ്ദേഹം എസ്കിമോകള് മാമോത്തിന്റെ കൊമ്പുകള് വില്ക്കുന്നത് കണ്ടുവെന്നും അപ്പോള് അദ്ദേഹം അവരോട് ഇപ്പോഴും മാമോത്തുകള് ജീവനോടെയുണ്ടോ എന്ന് ചോദിച്ചുവെന്നും അവരെ മാമോത്തിന്റെ ചിത്രങ്ങള് കാണിക്കുകയും ചെയ്തു എന്ന് കരുതുന്നു.
പത്തൊന്പതാം നൂറ്റാണ്ടില് "വലിയ രീമം നിറഞ്ഞ കാടന് ജന്തുക്കള്" എന്ന വര്ഗ്ഗത്തെക്കുറിച്ചുള്ള പല വിവരങ്ങള് റഷ്യന് അധികാരികള്ക്ക് സൈബീരിയന് ആദിവാസികള് നല്കിയെങ്കിലും അതിന് യാതൊരു വിധ ശാസ്ത്രീയമായ തെളിവുകളും ലഭിക്കുകയുണ്ടായില്ല. വ്ലഡിവോസ്റ്റോക്ക് എന്നയിടത്ത് ജോലി ചെയ്തുകൊണ്ടിരുന്ന ഒരു ഫ്രെഞ്ച് അധികാരി എം. ഗാല്ലൊണ് 1946-ല് വച്ച് ആയിരത്തിത്തൊള്ളായിരത്തി ഇരുപതില് താന് ഒരു റഷ്യന് തുകല് കടത്തുകാരനെ കണ്ടുവെന്നും, അയാള് ജീവനുള്ള, അസാമാന്യവലിപ്പമുള്ള, രോമം നിറഞ്ഞ "ആന"കളെ en:taiga എന്ന പ്രദേശത്തിന്റെ വളരെയകത്തായി കണ്ടുവെന്നും പറഞ്ഞതായി അവകാശപ്പെട്ടു. ഈ തുകല് ശേഖരിക്കുന്നയാള് മാമോത്തിനെക്കുറിച്ച് അതിനുമുമ്പ് കേട്ടിട്ടുകൂടെയില്ല എന്നും, ഇയാള് മാമോത്തിനെ കാട്ടുജീവിയായിട്ടാണ് മനസ്സിലാക്കിയതെന്നും ഗാലോണ് കൂട്ടിച്ചേര്ത്തു (ഏതാണ്ട് ഈ സമയത്ത് തന്നെയാണ് മാമോത്തുകള് ടുണ്ട്രയിലും മഞ്ഞിലും ജീവനോടെയുള്ളതായി സ്ജോഗ്രേന് അവകാശപ്പെട്ടത്(1962)). സോവിയറ്റ് വായുസേനയും രണ്ടാം ലോകമഹായുദ്ധത്തിന്റെ ഇടയ്ക്ക് ഇവയെ കണ്ടുവെന്ന് അവകാശപ്പെട്ടുവെങ്കിലും പിന്നീടൊരിക്കലും അവര്ക്ക് ഇതിനെക്കാണാനായില്ല.
[തിരുത്തുക] വലിപ്പം
ഇന്നത്തെ ആനകളേക്കാള് വളരെയധികം വലിപ്പം കൂടുതലാണ് മാമോത്തുകള്ക്ക് എന്നൊരു തെറ്റിദ്ധാരണ നിലവിലുണ്ട്. അതിനാലാണ് മാമോത്ത് എന്നത് “വളരെ വലിയ” എന്നയര്ത്ഥത്തില് ഇംഗ്ലീഷ് ഭാഷയില് ഒരു പ്രയോഗമായിത്തന്നെ മാറിയത്. മാമോത്തുകള് നമുക്കറിവുള്ളത്തില് വച്ച് ഏറ്റവും വലിപ്പമുള്ള വര്ഗ്ഗം തന്നെയാണ്. കാലിഫോര്ണിയയിലെ ഇമ്പീരിയല് മോമോത്തിന് നാല് മീറ്റര് (13 അടി) വരെ പൊക്കം തോളിനെ ഭാഗത്ത് ഉണ്ടായിരുന്നു. മാമോത്തുകള്ക്ക് ഉദ്ദേശം 6-8 ടണ് ഭാരവുമുണ്ടായിരുന്നു.[2]. എങ്കിലും മാമോത്തുകളിലെ പല വര്ഗ്ഗങ്ങള്ക്കും ഇക്കാലത്തെ ഏഷ്യന് ആനകളുടെ വലിപ്പം മാത്രമേ ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളൂ. പോരാണ്ട് കുള്ളന് മാമോത്ത് എന്നൊരിനം ചെറിയ മാമോത്ത് സൈബീരിയയുടെ കിഴക്കന് തീരമായ റാങ്കല് ദ്വീപുകളിലും കാലിഫോണിയന് ചാനല് ദ്വീപുകളിലും (M. exilis) മെഡിറ്ററേനിയന് ദ്വീപുകളിലും ഉണ്ടായിന്നതിന്റെ അവശിഷ്ടങ്ങള് ലഭിച്ചിട്ടുണ്ട്.
[തിരുത്തുക] സമരസപ്പെടുത്തല്
തണുത്ത കാലാവസ്ഥയ്ക്കനുയോജ്യമാവാന് മാമോത്തുകള്ക്ക് പല മാറ്റങ്ങളും സംഭവിച്ചിരുന്നു. 50 സെന്റിമീറ്റര് (20 ഇഞ്ച്) വരെ നീളമുള്ള രോമങ്ങള് വരെ മാമോത്തുകള്ക്കുണ്ടായിരുന്നു, വോളീ മാമോത്തുകള്ക്ക് ഈ പേരു വന്നതുതന്നെ ഇങ്ങനെയാണ്. ഇന്നത്തെക്കാലത്തെ ആനകളുള്ളതിനേക്കാള് വളരെ ചെറിയ ചെവികളാണ് മമോത്തുകള്ക്ക് ഉണ്ടായിരുന്നത്; ഇന്ന് വരെ കണ്ട് കിട്ടിയിട്ടുള്ള മാമോത്ത് അവശിഷ്ടങ്ങളില് വച്ച് ഏറ്റവും വലിയ ചെവിയുള്ളതിന് ചെവിയുടെ വലിപ്പം ഒരു അടി (30 സെന്റിമീറ്റര്) മാത്രമാണ് നീളം. ആഫ്രിക്കന് ആനകള്ക്ക് ആറടി (1.8 മീറ്റര്) വരെ നീളം ചെവിക്ക് ഉണ്ടാകാറുണ്ട്. ചെവിയുടെ ദ്വാരത്തിനു ചുറ്റുമായി രോമം നിറഞ്ഞ ത്വക്ക് തണുപ്പിനെ പ്രതിരോധിക്കാന് മാമോത്തുകള്ക്കുണ്ടായിരുന്നു.
ശിഖരങ്ങളുള്ള കട്ടിയുള്ള ടുണ്ട്ര ചെടികള് കഴിക്കുവാനായി മാമോത്തുകളുടെ പല്ലുകള് അവയുടെ തന്നെ ദക്ഷിണദിക്കിലുള്ള ബന്ധുക്കളേക്കാള് അനുയോജ്യമായിരുന്നു. മാമോത്തുകളുടെ ത്വക്കിന് ഇന്നുള്ള ആനകളുടെ ത്വക്കിന്റെ അത്ര തന്നെ കനമേ ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളൂ, പക്ഷെ ആനകളുടെ ത്വക്കിലിലാത്ത അസംഖ്യം sebaceous gland മാമോത്തുകളുടെ തൊലിയില് ഉണ്ടായിരുന്നു. ഇത് വഴുവഴുപ്പുള്ള കൊഴുപ്പ് രോമങ്ങളിലേക്ക് സ്രവിപ്പിച്ച് തണുപ്പിന്റെ പ്രതിരോധിക്കാനുള്ള ശേഷി കൂട്ടിയിരുന്നു. 8 സെന്റിമീറ്റര് (3 ഇഞ്ച്) വരെ കനത്തില് ഇവയ്ക്ക് കൊഴുപ്പിന്റെ അട്ടി ത്വക്കിന്റെ അടിയില് ഇണ്ടായിരുന്നത് തിമിംഗലങ്ങളുടെ ബ്ലബ്ബര് പോലെ പ്രവര്ത്തിച്ച് ഇവയ്ക്ക് ചൂട് നല്കിക്കൊണ്ടിരുന്നു.
വളരെ നീളം കൂടിയ കൊമ്പുകളാണ് മാമോത്തുകള്ക്ക് ഉണ്ടായിരുന്നത് - 16 അടി(5 മീറ്റര്) വരെ നീളത്തില് - ഇവയ്ക്ക് ആനകള്ക്കുണ്ടായിരുന്നതിനേക്കാള് വളവുമുണ്ടായിരുന്നു. ഈ കൊമ്പുകള് പരിതഃസ്ഥിതിയുമായി ഇണങ്ങിജീവിക്കാനായി അങ്ങിനെയായതാണോ എന്ന് മനസ്സിലാക്കാന് ഇതുവരെ സാധിച്ചിട്ടില്ല, പക്ഷെ ഈ കൊമ്പുകള്, മഞ്ഞ് നീക്കം ചെയ്ത് അതിന്റെ അടിയില് മൂടിക്കിടക്കുന്ന ചെടികള് ഭക്ഷണമാക്കാന് ഇവയെ സഹായിച്ചിരിക്കാന് സാധ്യതയുണ്ടെന്ന് ചിലര് വിശ്വസിക്കുന്നു.
[തിരുത്തുക] സൂക്ഷിച്ചുവയ്ക്കപ്പെട്ടിട്ടുള്ള അവശിഷ്ടങ്ങള്, ജനിതകമായ തെളിവുകള്
സൈബീരിയയുടെ വടക്ക് ഭാഗത്ത് നിന്ന് വോള്ളി മാമോത്തുകളുടെ മരവിച്ച അവശിഷ്ടങ്ങള് ലഭിച്ചിട്ടുണ്ട്. എന്തെങ്കിലും ദ്രാവകത്തിലോ, ചതുപ്പ് പോലെ ഉറപ്പില്ലാത്ത പ്രതലങ്ങളിലോ, ചെളിയിലോ, പിന്നീട് ഹിമമായി മാറിയ വെള്ളത്തിലോ കൂട്ടമായി ചുരുങ്ങിയ കാലയളവില് മൂടപ്പെട്ടില്ലെങ്കില് ഇങ്ങനെ ഇവയുടെ അവശിഷ്ടങ്ങള് കിട്ടാനുള്ള സാധ്യത വളരെ കുറവാണ്.
ഇത് പല രീതിയില് സംഭവിച്ചിരിക്കാം. ചതുപ്പിലോ ചുഴികണലിലോ അകപ്പെട്ട് പട്ടിണിമൂലമോ സൂര്യതാപം മൂലമോ അവിടെത്തന്നെ മുങ്ങിപ്പോയത് കൊണ്ടോ അവര്ക്ക് മരണം സംഭവിച്ചിരിക്കാം. എന്നാല് ചില അവശിഷ്ടങ്ങളുടെ വയറ്റിലെ ദഹിക്കാത്ത ഭക്ഷണവും ചിലതിന്റെ വായിലെ ചെടികള് കണ്ടെടുത്തതും കാണുമ്പോള് ഇവ പട്ടിണിമൂലമോ അനങ്ങാന് പറ്റാതെ എവിടെയെങ്കിലും അകപ്പെട്ടതുമൂലമോ (exposure) മരണപ്പെട്ടതാവാന് സാധ്യത ഇല്ലെന്നാണ് മനസ്സിലാക്കേണ്ടത്. വയറ്റില് ദഹിക്കാതെ കിടക്കുന്ന ചെടികളുടെ കാലഘട്ടം കണക്കാക്കുമ്പോള് ഇവ ശര്ത്കാലത്തേതാണെന്ന് കാണാം, പൂവുകളുണ്ടാവുന്ന വസന്തകാലത്തിലേതാണെങ്കില് അതിന്റെ തെളിവുകള് കണ്ടേനേ.
ഇവിടെ കണ്ടത്: [2] E. W. Pfizenmayer, പതൊന്പതാം നൂറ്റാണ്ടിന്റെ തുടക്കത്തില് ബെറസോവ്ക മാമോത്തുകളുടെ അവശിഷ്ടങ്ങള് കണ്ടെടുക്കുകയും അവയെ പഠിക്കുകയും ചെയ്ത ശാസ്ത്രജ്ഞരിലൊരാളാണ്. തന്റെ പുസ്തകമായ, സൈബീരിയന് മനുഷ്യനും മാമോത്തും എന്നതില് മാമോത്തുകളെക്കുറിച്ച് ഇങ്ങനെ പറയുകയുന്നു:
"ഇവയുടെ മരണം വളരെ പെട്ടെന്ന് സംഭവിച്ചതാണെന്ന് കരുതണം, കാരണം ഇവയുടെ അവശിഷ്ടങ്ങളില് പകുതി ചവച്ച ഭക്ഷണം പല്ലുകളുടെ പിറകിന്റേയും നാക്കിന്റേയും ഇടയില് നിന്ന് വളരെ ഭദ്രമായ അവസ്ഥയില് കണ്ടെടുക്കുകയുണ്ടായി. ഈ ഭക്ഷണത്തില് ഉണ്ടായിരുന്നത് ഇലകളും ചെടികളുമാണ്, ചില ചെടികളില് വിത്തുകളും ഉണ്ടായിരുന്നു. ഇതില് നിന്ന് ഇവയുടെ പരിതാപകരമായ അവസാനം ശരത്കാലത്തിലാണ് ഉണ്ടായതെന്ന് പറയാന് കഴിയും."
ഇവ തണുത്തുറഞ്ഞ ഹിമത്തിലെ ചെറിയ കുളങ്ങളിലേക്കോ കുഴികളിലേക്കോ വീണ് അവിടെ ഉറഞ്ഞ് പോയതാകാം. ഒരുപാടെണ്ണെത്തിന്റെ അവശിഷ്ടങ്ങള് വെള്ളപ്പൊക്കത്തില് ഒലിച്ച് പോയതായി കാണുന്നതില് നിന്നും ഇവ പുഴകളിലാണ് കൊല്ലപ്പെട്ടിരിക്കാന് സാധ്യത. സൈബീരിയയിലെ യാകുടിയ എന്നയിടത്ത് ബെറെലെക്ക് പുഴയില് നിന്ന് ഒരു സ്ഥലത്ത് നിന്ന് മാത്രം 156 മാമോത്തുകളുടെ 9,000 എല്ലുകളോളം വീണ്ടെടുക്കുകയുണ്ടായി, ഇവ ഇവിടെ വെള്ളപ്പൊക്കത്തില് ഒലിച്ച് വന്നതാവാനാണ് സാധ്യത.
ഇന്നു വരെ വീണ്ടെടുത്ത മുപ്പത്തി ഒന്പത് മാമോത്ത് അവശിഷ്ടങ്ങളില് ആകെ നാലെണ്ണം മാത്രമേ പൂര്ണ്ണമായതുള്ളൂ. മിക്കവയുടേയും ശരീരം തണുത്തുറയുന്നതിനുമുന്പ് തന്നെ ദ്രവിച്ചുതുടങ്ങിയതായി കാണാം, പക്ഷെ അവ ഉണങ്ങിപ്പോയത് തണുപ്പില് തണുത്തുറഞ്ഞതിനുശേഷമാണ്. ഭക്ഷണമാക്കാന് പറ്റിയ അവസ്ഥയിലുള്ള മാമോത്തിന്റെ അവശിഷ്ടത്തിനെക്കുറിച്ചുള്ള കഥകള് പ്രചരിച്ചിരുന്നു പണ്ട്. പക്ഷെ ഇതിനെക്കുറിച്ച് പറയുന്ന മറ്റിടങ്ങളില് (ഉദാ: സയന്സ് മാസികയുടെ നൂറ്റി മുപ്പത്തിമൂന്നാമത് ലക്കത്തില് [March 17, 1961]:729-735 വില്ല്യം ആര്. ഫര്റാണ്ടിന്റെ ലേഖനം) കാണുന്നത് ഈ അവശിഷ്ടങ്ങള് വളരെയധികം ദ്രവിച്ചിരുന്നു എന്നും അതിനാല് തന്നെ ഇതിന്റെ ദുര്ഗന്ധം കാരണം ഈ അവശിഷ്ടങ്ങള് കണ്ടെടുത്തവരുടെ കൂടെയുണ്ടായിരുന്ന പട്ടികളല്ലാതെ വേറെയാരും ഈ മാംസത്തില് യാതൊരു താത്പര്യവും കാണിച്ചിരുന്നില്ല എന്നുമാണ്.
മാമോത്തുകളുടെ മരവിച്ച അവശിഷ്ടങ്ങള്ക്കു പുറമേ സൈബീരിയയില് വളരെയധികം കൊമ്പുകളും കിട്ടിയിട്ടുണ്ട്. രണ്ടായിരത്തില്പ്പരം വര്ഷങ്ങളോളം മാമോത്തുകളുടെ കൊമ്പുകള് കച്ചവടം ചെയ്യപ്പെട്ടിരുന്നു. ഇവ അന്നും ഇന്നും വളരെ വിലയുള്ള ഒരു ഉത്പന്നമാണ്. Güyük എന്ന പതിമൂന്നാം നൂറ്റാണ്ടിലെ മങ്കോളിയന്മാരുടെ ചക്രവര്ത്തിയുടെ സിംഹാസനം മാമോത്തിന്റെ കൊമ്പ് കൊണ്ടുണ്ടാക്കിയതായിരുന്നു. ആനക്കൊമ്പ് വ്യാപാരം നിരോധിക്കപ്പെട്ടിരിക്കുന്നതിനാല് മാമോത്ത് കൊമ്പിന് ഇന്ന് വളരെയധികം ആവശ്യക്കാരുണ്ട്.
ഇന്ത്യന് ആനകളും ആഫ്രിക്കന് ആനകളും ഇണ ചേര്ന്ന് ഇതുവരെ കുട്ടികളൊന്നും ഉണ്ടായതായി അറിവില്ല. എന്നാല് മാമോത്തുകള് ഇന്ന് ജീവിച്ചിരുന്നെങ്കില് ഇവ ഇന്ത്യന് ആനകളുമായി വിജയകരമായി ഇണചേരുമായിരുന്നു എന്ന് സൈദ്ധാന്തീകരിക്കപ്പെട്ടിട്ടുണ്ട് .
മാമോത്തുകളുടെ അവശിഷ്ടങ്ങളില് നിന്നെടുത്ത ജീനുകള് ഏഷ്യന് ആനകളുടേതുമായി ഇടചേര്ത്ത് മാമോത്തിനെപ്പോലെ ഭീമാകാരമായ ഒരു ജീവിയെ സൃഷ്ടിച്ചെടുക്കാമെന്നൊരു സിദ്ധാന്തം അതിനാല്ത്തന്നെ രൂപമെടുത്തിട്ടുണ്ട്. മാമോത്ത് അവശിഷ്ടങ്ങളുടെ പ്രത്യുത്പാദന അവയവങ്ങളില് നിന്ന് ബീജങ്ങള് എടുക്കാന് പറ്റുമെന്ന് ശാസ്ത്രജ്ഞര് വിശ്വസിക്കുന്നു. എന്നാല് ഇത് ശ്രമിക്കാന് മാത്രം ജനിതകമായ ഒന്നും മാമോത്ത് അവശിഷ്ടങ്ങളില് നിന്ന് ഇതുവരെ ലഭിച്ചിട്ടില്ല. എങ്കിലും Mammuthus primagenius-ന്റെ മുഴുവന് mitochondrial genome sequence നിര്ണ്ണയിക്കപ്പെട്ടിട്ടുണ്ട്(J. Krause et al, Nature 439,724-727, 9 Feb 2006). ഇതിന്റെ വിശകലനം കാണിക്കുന്നത് മാമോത്ത്, ആഫ്രിക്കന് ആന, ഏഷ്യന് ആന എന്നിങ്ങനെ ഈ വര്ഗ്ഗം അകന്ന് പോകുന്നത് നടന്നത് വളരെ ചെറിയ കാലയളവിലാണെന്നും മാമോത്തുകള് ഏഷ്യന് ആനകളുമായി കൂടുതല് ബന്ധം പുലര്ത്തിയിരുന്നു എന്നുമാണ്.
2005 ഡിസംബറില് ജര്മ്മന്, ബ്രിട്ടീഷ്, അമേരിക്കന് എന്നിവടങ്ങളിലെ ഗവേഷകര് അടങ്ങിയ ഒരു കൂട്ടം മാമോത്തിന്റെ പൂര്ണ്ണമായ mitochondrial DNA ഉണ്ടാക്കുന്നതില് വിജയിക്കുകയും ഇത് മാമോത്തുകള്ക്ക് ഏഷ്യന് ആനകളുമായുള്ള പരിണാമബന്ധം തെളിയിക്കാന് സഹായിക്കുകയും ചെയ്തു. അറുപത് ലക്ഷം വര്ഷം മുന്പ് ആഫ്രിക്കന് ആനകള് വോള്ളി മാമോത്തുകളുമായി അകലുകയായിരുന്നു. ഏതാണ്ട് ഇതേ സമയത്താണ് ഇതേപോലുള്ള ഒരു പിരിയല് ചിമ്പാന്സികളും മനുഷ്യരുമായി നടന്നതും.
2006 ജൂലൈ ആറിന്, ശാസ്ത്രജ്ഞര് ഏറ്റവും പുതിയ ജനിതക സാങ്കേതികവിദ്യയുപയോഗിച്ച്, സൈബീരിയയില് നാല്പ്പത്തി മൂവായിരം വര്ഷം മുന്പ് ജനിച്ച ഒരു മാമോത്തില് നിന്നെടുത്ത Mc1r എന്ന പേരുള്ള ഒരു ജീനില് നിന്ന് മാമോത്തുകള്ക്ക് ഇരുണ്ട ബ്രൌണോ സ്വര്ണ്ണനിറമോ ഉള്ള രോമങ്ങളോ ആണുള്ളതെന്ന് കണ്ടുപിടിക്കുകയുണ്ടായി (Rompler H et al. Science. 2006 Jul 7;313(5783):62). [3]
[തിരുത്തുക] പേരിന്റെ ഉത്ഭവം
"മാമോത്ത്" എന്ന നാമം ടാടാര് ഭാഷയില് നിന്ന് റഷ്യന് ഭാഷ വഴി വന്നതാണ്. ഇതിന്റെ ഉറവിടം ടാടാര് വാക്കുകളായ മാമ്മ, എര്ത്ത് എന്നിവ ചേര്ന്നുണ്ടായതാണ്. ഈ പേരു വരാന് കാരണം മാമോത്തുകള് ഭൂമിക്കടിയില് തുരങ്കങ്ങളുണ്ടാക്കിയാണ് ജീവിച്ചിരുന്നതെന്ന് വളരെക്കാലം നിലവിലുണ്ടായിരുന്ന വിശ്വാസത്തില് നിന്നാണ്. പതിനേഴാം നൂറ്റാണ്ടിലെ സഞ്ചാരി എബെര്ഹാര്ഡ് സ്ബ്രാന്റ് ഇഡസ്, സൈബീരിയയിലെ എവെങ്ക്, യാകുട് ഒസ്റ്റ്യാക് എന്നീ ഗോത്രവര്ഗ്ഗങ്ങള് വിശ്വസിച്ചിരുന്നത് ഇങ്ങനെയാണെന്ന് രേഖപ്പെടുത്തുകയുണ്ടായി: "തുടര്ച്ചയായി, അല്ലെങ്കില് കടുത്ത തണുപ്പ് വരുമ്പോഴെങ്കിലും ഇവ ഭൂമിക്കടിയിലാണ് വസിച്ചിരുന്നത്, അവിടെ അവര് മുന്നോട്ടും പിന്നോടും നടക്കുമായിരുന്നു. വായുവുമായുള്ള സമ്പര്ക്കം ഒന്നുമാത്രം മതി ഇവരെ കൊല്ലാന്, അതു കൊണ്ടാണ് ജീവനോടെ ഇവരെ പുറത്ത് കാണാത്തത്."
[തിരുത്തുക] ഐതിഹ്യം
ബ്രിട്ടീഷ് കൊളമ്പിയയിലെ കാസ്ക സമുദായത്തിന്റെ ഒരു പുരാണ ഐതിഹ്യത്തില് മാമോത്തുകളുടെ പരാമര്ശമുണ്ട് en:The Bladder Headed Boy. ഈ കഥയില് ഒരു കുട്ടി, ഒരു മാമോത്തിന്റെ കൊല്ലുകയും അതോടെ ഈ സമുദായത്തിന്റെ ആദ്യ തലവനാകുകയും ചെയ്തു എന്നും പറയുന്നു. ഈ കഥയില് മാമോത്തിന്റെ വിവരണം ഏറെക്കുറേ കൃത്യമാണ്: "ഭൂമിയില് വിഹരിച്ചിരുന്ന രോമം നിറഞ്ഞ വലിയ ക്രൂരജന്തു". പക്ഷെ ഈ ജീവി മാസം മോഷ്ടിക്കുകയും മനുഷ്യരെ കൊന്ന് തിന്നുകയും ചെയ്യുന്നതായി പറയുന്നുണ്ട്, അതുകൊണ്ട് തന്നെ ഈ കഥയിലെ ജീവി ഒന്നിലധികം മൃഗങ്ങള് ചേര്ന്ന ഒരു സങ്കരയിനത്തിന്റെ സങ്കല്പ്പമാകാനാണ് സാധ്യത.
[തിരുത്തുക] പുറമേയ്ക്കുള്ള കൊളുത്തുകള്
- "മാമോത്തിന്റെ കഥ" എഴുതിയത്: ഗ്രാന്റ് കെഡ്ഡി - റോയല് ബ്രിട്ടീഷ് കൊളംബിയ മ്യൂസിയം വെബ്സൈറ്റിലുള്ള ഒരു ലേഖനം.
- ഹോട്ട് സ്പ്രിങ്ങ്സ്, സൌത്ത് ഡക്കോട്ടയുടെ മാമോത്ത് വെബ്സൈറ്റ്
- The Lenape Stone or The Indian and the Mammoth, by H. C. Mercer, 1885. (searchable facsimile at the University of Georgia Libraries; DjVu & layered PDF format)
- "പ്രസിദ്ധമായ മാമോത്ത് കിംവദന്തി"
- BBC: സൈബീരിയയില് കണ്ടെത്തിയ മാമോത്ത് അസ്തികൂടം
[തിരുത്തുക] കൂടുതല് വായനയ്ക്ക്
- Lister, Adrian; Bahn, Paul. Mammoths. London: MacMillan, 1994 (ISBN 0-02-572985-3).
- Martin, Paul S. Twilight of the mammoths: Ice Age extinctions and the rewilding of America. Berkeley: University of California Press, 2005 (ISBN 0-520-23141-4).
- Stone, Richard. Mammonths: The resurrection of an Ice Age giant. London: Fourth Estate, 2001 (ISBN 1-84115-518-7)