Shën Injaci i Antiokisë

Nga Wikipedia, Enciklopedia e Lirë

Ikonë e Ijnacit, që paraqet vdekjen maritire të tij, duke u shqyer për së gjalli nga luanët.
Ikonë e Ijnacit, që paraqet vdekjen maritire të tij, duke u shqyer për së gjalli nga luanët.

Shën Injaci i Antiokisë (lindi rreth vitit 35, dhe vdiq dëshmor i fesë krishterë, rreth 98-110) ishte një ipeshkv i Antiokisë, në qindvjeçarin e II, pas Shën Pjetrit dhe Evodiusit të Antiokisë, i cili vdiq rreth vitit 68. Eusebiusi, në Historia Ecclesiastica, II.iii.22) shënon që Injaci ishte pasuesi i Evodiusit. Theodoreti (Dial. Immutab., I, iv, 33a) rrëfen që, Sh. Pjetri vetë e emëroi Injacin në postin e ipeshkvit. Injaci mbante edhe emrin Theoforos - ai që mban Perëndinë (në zemër), ka mundësi të ketë qënë nxënësi i apostullit Gjon. Injaci mbahet si një prej Etërve apostolikë (grupi i mëparshëm autoritar i Etërve të kishës) dhe është shenjt për të dyja kishat: Kishën katolike, e cila kremton ditën e tij me 17 tetor, dhe Kishën Ortodokse, e cila e kremton ditën e tij me 20 dhjetor. Injaci e bazoi jetën e tij në imitimin e Jezusit.

Shtatë prej letrave të tij njihen si dorëshkrime të tija.

Sh. Injaci u kap nga autoritet romake, asokohe nën sundimin e perandorit Trajan, dhe dhe u dërgua në Romë, ku ai edhe vdiq si dëshmor i fesë së krishterë në arenë, i shqyer për së gjalli nga luanët.

[redaktoni] Lidhje të jashtme