Kanuni i Lekë Dukagjinit
Nga Wikipedia, Enciklopedia e Lirë
Kanuni i Lekë Dukagjinit ose kanuni i malësisë është përmbledhja e ligjeve, rregullave, zakoneve shqiptare të Shqipërisë së Veriut në një libër, në rrjedhën e disa qinvjeçarëve, para dhe pas jetës së Lekë Dukagjinit të cilit i mëvishet autorësia e tij. Disa nga ligjet dhe normat janë trashëguar nga ilirët, pararendësit e shqiptarëve të sotëm, ndërsa të tjerë ka mundësi të datojnë prapa në lashtësinë e largët - në një kohë para dyndjeve të gjëra të Indo-Evropianëve.
Thelbi i Kanunit të Lekë Dukagjinit janë fjalët e urta të dala nga goja e tij, që u ruajtën (dhe u pasuruan) brez pas brezi për gati gjashtë shekuj. Ata janë përçuar gojarisht nga brezi në brez. Ligjet e "Kanunit" kane shërbyer për më shume se pesë qindvjeçarë si mënyra e themeltë e sjelljes shoqërore dhe vetqeverisjes për klanet e Shqipërisë së Veriut, edhe atëherë kur rajoni sundohej nga Perandoria Osmane. Rëndësia e Kanunit në historinë e popullit shqiptar mund të mbivleresohet pak, por rregullat dhe normat e tij vazhdojne ende të ushtrojnë një ndikim të ndjeshëm ndër shqipëtarët që jetojnë në Shqipëri dhe Kosovë, si edhe në vendet tjera në të cilat kanë shtegetuar shqiptarët.
Libri i Kanunit të Lekë Dukagjinit u mblodh dhe u pajis nga At Shtjefën Gjeçovi gjate viteve 1910-1925. Kanuni i Lekë Dukagjinit u përkthye fillimisht në gjuhën italiane, pastaj serbisht, frëngjisht, rusisht, anglisht dhe në ndonjë gjuhë tjetër.
Përveç Kanunit të Lekë Dukagjinit njihen edhe Kanuni i Labërisë dhe Kanuni i Skënderbeut.
[redaktoni] Botime
- DER Kanun - ISBN 9951-05-025-5 Përkthyer nga Marie Amaleie Freiin von Godin