Аляксандр Казіміравіч Сержпутоўскі
From Вікіпедыя
Аляксандр Казіміравіч СЕРЖПУТО́ЎСКІ (21 чэрвеня 1864, в.Бялевічы, Слуцкі павет—5 сакавіка 1940), беларускі і савецкі этнограф, фалькларыст, мовазнавец, літаратар. Аўтар 45 друкаваных навуковых прац, удзельнік 25 этнаграфічных, антрапалагічных, лінгвістычных экспедыцый.
Малы залаты медаль Аддзела этнаграфіі Рускага геаграфічнага таварыства (за "Зборнік беларускіх прыказак і прымавак").
З сям'і ляснога вартаўніка. Вызненскае народнае вучылішча (1880), Нясвіжская настаўніцкая семінарыя (1884), Пецярбургскі археалагічны інстытут (1904). Супрацоўнік Рускага музея з 1906. Правадзейны член Інстытута беларускай культуры.
Праводзіў этнаграфічныя экспедыцыі, у Слуцкім і Мазырскім паветах, даследаваў палескую частку Беларусі па левых прытоках Прыпяці (1906). Наватар беларускай этнаграфічнай навукі і фалькларыстыкі; адзін з першых сярод фалькларыстаў звярнуў увагу на казачнікаў. Сваёй працай паказаў наяўнасць глыбокага філасофскага мыслення ў беларускай народнай прозе. Этнаграфічная экспедыцыя ў Пермскую губерню (верасень 1920). Этнаграфічныя паездкі па Беларусі, па Смаленскай і Пскоўскай вобласцях (1923—1927).
Удзельнік Беларускай акадэмічнай канферэнцыі (1926). Прапагандыст беларускай культуры, складальнік вопісаў беларускай калекцыі, скіраванай на міжнародную выстаўку у Ліверпулі (1939).
[правіць] Асноўныя працы
- Этнаграфічны нарыс "Беларусы-палешукі" (каля 1906).
- Зборнік "Казкі і апавяданні беларусаў-палешукоў" (1911).
- Рукапісны "Зборнік беларускіх прыказак і прымавак". Зв. 6 тыс. тэкстаў.
- "Прымхі і забабоны беларусаў-палешукоў" (1930).
- "Кароткі слоўнік беларускай дзіцячай мовы". Праца высока ацэнена Я. Карскім.
- Збор песень з Горацкага, Чавускага, Мсціслаўскага, Клімавіцкага раёнаў, разам з кампазітарам Прохаравым (1924). Лёс рукапісу невядомы.
- У. Касько. Збіральнік народных скарбаў // Помнікі гісторыі і культуры Беларусі. — Мн.: Полымя. — ISSN 0131-2669., №2, 1985 С.26—29.