Горад Вілейка
From Вікіпедыя
Вілейка
Вілейка |
||
герб | сцяг | |
---|---|---|
дэвіз: - |
||
геаграфічнае месцазнаходжанне | ||
шырата: 54°29'30" N даўгата: 26°55' E | ||
Выява:- | ||
дата ўтварэння | ||
плошча: | - км² | |
насельніцтва: | ~30 тыс. - | |
шчыльнасць насельніцтва: | - жых./км² | |
часавы пояс: | EEST | |
гімн: | - | |
нумарныя знакі аўтамабіляў: | - | |
міжнародны тэлефонны код: | - | |
карта | ||
Выява:- |
ВІЛЕЙКА — горад абласнога падпарадкавання ў Мінскай вобласці Беларусі, адміністрацыйны цэнтр Вілейскага раёна. Размешчаны на р. Вілія.
Змест |
[правіць] Гісторыя
Упершыню ўзгадваецца (Велейка), разам з Камянем-Харэцкім, Ваўчой, Дамжэрыцамі (Дамжэрычы), Асецішчам і Беразіно (Беразыня) у 1570 ў тэстамеце Васіля Цішкевіча (пам. 1571), як адзін з яго маёнткаў, які мусіў перайсці (разам з Камянем-Харэцкім, паловай Асецішча і Ваўчы) яго дзецям ад другога шлюбу - Астафію і Аляксандры.
Аляксандра, разам з мужамі, валодала Вілейкай яшчэ у 1594, але ўжо ў 1600 Вілейкай валодаў Херубін Дыбоўскі. Жонка Херубіна – Барбара, у другім шлюбе была за Іосіфам Тышкевічам (Цішкевічам) і разам з ім валодала Вілейкай. Барбара і Іосіф у 1607 былі абвінавачаны стрыечным братам Барбары, Янам Пацам, ва неўплаце доўга, які з першапачатковай сумы ў 2,7 тыс. коп узрос да 10 тыс. коп. Паводле законаў ВКЛ, у такім выпадку крэдытору маглі быць перададзены даходы з маёнткаў неплацельшчыка, пакуль не выбярэ ўсю суму. Той, хто не дапускае крэдытора да "экзекуцыі" доўга на сваіх маёнтках, мог быць прыгавораны да баніцыі, што і адбылося з Іосіфам і Барбарай, якія адмовіліся даць магчымасць Я. Пацу выбраць доўг на іх маёнтках Вілейцы, Дальковічах і Камені-Харэцкім.
У далейшым Вілейка разам з Беразіном, Дамжэрычамі і вялікім абшарам уздоўж р. Бярэзіны апынулася ва ўладанні Я. Паца і яго нашчадкаў. Пацы не раз такое становішча, як некалі Іосіф Тышкевіч, у т.л. у 1644 сын Я. Паца Ян Казімір быў прыгавораны да "экзекуцыі" 16 тыс. злотых на Вілейцы на карысць ігуменні менскага жаночага манастыра.
[правіць] Гарады–пабрацімы
[правіць] Крыніцы
- Памяць: Гіст.-дакум. хроніка Докшыцкага р-на. -Мн., 2004. С. 42-59; 70-71.