Эфект Магнуса
From Вікіпедыя
ЭФЕКТ МАГНУСА — фізічная з'ява, якая ўзнікае пры абцяканні струменем вадкасці або газу цела што верціцца. Утвараецца сіла, якая ўздзейнічае на цела і накіраваная перпендыкулярна напрамку струменя. Гэта з'яўляецца вынікам сумеснага ўздзеяння розных фізічных з'яў, такіх як эфект Бернулі і ўтварэння сумежнага пласта у асяроддзі вакол абцякальнага аб'екта. Эфект упершыню апісаны нямецкім фізікам Генрыхам Магнусам у 1853 году.
Аб'ект, які верціцца стварае ў асяроддзі вакол сябе віхравы рух. З аднаго боку аб'екта напрамак віхуры супадае з напрамкам струменя, які абцякае аб’ект і, адпаведна, хуткасць руху асяроддзя з гэтага боку павялічваецца. З іншага боку аб'екта напрамак віхуры процілегла напрамку руху струменя і хуткасць руху асяроддзя памяншаецца. Такім чынам, узнікае рознасць ціскаў, якая спараджае папярочную сілу ад таго боку цела, якое верціцца, на якой напрамак вярчэння і напрамак струменя процілеглыя, да таго боку, на якой гэтыя напрамкі супадаюць.
[правіць] Ураўнанне
Наступнае ўраўнанне апісвае неабходныя велічыні для падліку пад'ёмнай сілы, ствараемай кручэннем шара.
, дзе:
- F - пад'ёмная сіла
- ρ - шчыльнасць вадкасці або газу
- V - хуткасць шара
- A - папярочная плошча шара
- Cl = каэфіцыент пад'ёмнай сілы
Каэфіцыент пад'ёмнай сілы можа быць вызначаны з графікаў эксперыментальных дадзеных з выкарыстаннем ліка Рэйнальдса і каэфіцыента вярчэння ( (вуглавая хуткасць*дыяметр)/(2*лінейная хуткасць) ). Для каэфіцыентаў вярчэння ад 0,5 да 4,5 каэфіцыент пад'ёмнай сілы находзіцца ў дыяпазоне ад 0,2 да 0,6.