Бляск
From Вікіпедыя
БЛЯСК, параметр крыніцы святла, які характарызуе асветленасць паверхні, перпендыкулярнай да падаючых прамянёў.
Звычайна азначаецца як E (або E', дзеля адрознення ад азначэння асветленасці наогул) і вызначаецца як:
E' = I / L2
- E'′' — бляск, I — сіла святла, L2 — квадрат адлегласці.
Адзінка вымярэння бляску — люкс, у астраноміі — зорная велічыня.
Бляск з'яўляецца асноўнай фатаметрычнай характарыстыкай кропкавых крыніц святла, хоць гэтае паняцце распаўсюджваецца і на працяглыя аб'екты. Да ўстанаўлення належнай фатаметрычнай тэрміналогіі бляск кропкавых крыніц святла (напр., зорак) няправільна называлі "яркасцю", а бляск працяглых крыніц святла — "інтэгральнай яркасцю".