Фатаметрыя
From Вікіпедыя
ФАТАМЕТРЫЯ [літаральна "вымярэнне святла"], вымярэнне інтэнсіўнасці светлавога патоку, які прыходзіць ад крыніцы прамяністай энергіі, у т. л., ад нябесных целаў.
Звычайна падзяляецца на кропкавую і паверхневую.
Кропкавая фатаметрыя займаецца вымярэннем бляску зорак і іншых кропкавых крыніц святла (астэроідаў, спадарожнікаў планет, ядраў камет, штучных спадарожнікаў Зямлі, таксама планет).
Паверхневая фатаметрыя вывучае яркасць паверхняў, якія свецяцца або асветлены (паверхні Сонца, Месяца, планет, камет, туманнасцяў).
Паводле тыпу прыймальніка выпрамянення падзяляецца на візуальную, фатаграфічную, фотаэлектрычную і інш.
Светлавы паток, колькасць светлавой энергіі, якая працякае праз пэўную пляцоўку за адзінку часу. Асноўная велічыня ў фатаметрыі.
Светлавая энергія разумеецца ў фатаметрыі як прамяністая энергія, якую адчувае чалавечае вока, або іншы прыймальнік выпрамянення (фотапласцінка, фотаэлемент). Такім чынам, светлавы паток з'яўляе частку агульнага прамяністага патоку, утворанага выпрамяненнем усіх даўжыняў хваль, якія выпускае пэўная крыніца і характарызуе магутнасць прамяністага патоку, якая была ацэнена з дапамогаю селектыўнага прыймальніка выпрамянення (радыяцыі).
Вока, фотапласцінка, фотаэлемент і пад. успрыймаюць выпрамяненне розных даўжыняў хваль у рознай ступені і ў абмежаваным дыяпазоне, таму называюцца селектыўнымі прыймальнікамі выпрамянення (радыяцыі). Існуюць і неселектыўныя прыймальнікі — тэрмаэлемент, радыяметр, балометр, актынаметр, піргеліяметр.
Кожнаму селектыўнаму прыймальніку радыяцыі адпавядае пэўная фатаметрычная сістэма, аснаваная на здольнасцях прыймальніка рэагаваць на выпрамяненне розных даўжыняў хваль.