V

Us der alemannische Wikipedia, der freie Dialäkt-Enzyklopedy

Vv

Dr latinischi Buechschtabe V stammt - wi di maischte latinische Buechschtabe - us em etrusggischen Alphabet und goot über s griechischi Ypsilon uf s semitischi waw zrugg, wo au dr Vorfaar vo F isch. Im mittelalter isch U numen e grafischi Variante vo V gsi; und angelsäxischi schryber hänn aagfange, dr lut /w/ (=konsonantischs [u]) mit zwai V/U z bezaichne. S semitischi waw isch also d Kwälle vo fünf latinische Buechschtabe, nämlig F, V, U, W und Y.

Im latinische hed V zwai lutwärt gha: ainersyts /w/, anderersyts /u/ (lang und churz). Im romanische hed sich /w/ zu /v/ gwandlet; dä lutwärt isch hüt no in de maischte romanische sprooche gültig - im spanische hingege sin /b/ und /v/ zu aim Phonem zämegfalle, dorum wird in dr spanischsproochige wält V zum dail als [b] ussgschproche. Im dütsche/alemannische wird V in vilne wörter als /f/ ussgschproche; im niderländische wird V regional als [f] ussgschproche. In de maischte sprooche gilt dr lutwärt /v/; im änglische, französische, italiänische, portugisische, tschechische.

[ändere] Gschicht vum V

Proto-semitisches Waw-Zeichen Phönizisches Waw Griechisches Ypsilon Etruskisches V Lateinisches V
Proto-semitischs
Waw-Zyche
Phönizischs Waw Griechischs Ypsilon Etruskischs V Lateinischs V