Кніга
Зьвесткі зь Вікіпэдыі — вольнай энцыкляпэдыі.
Кні́га — непэрыядычнае выданьне у выглядзе збрашураваных папяровых лісткоў надрукаванага матэрыялу (часам зь ілюстрацыямі), сродак масавай, навуковай, тэхнічнай інфармацыі. Кніга ў асноўным слоўнікавым значэньні — важная частка чалавечай культуры, на працягу шматлікіх стагодзьдзяў — асноўны матэрыяльны носьбіт інфармацыі.
[рэдагаваць] Гістарычныя зьвесткі
У старажытнасьці ролю кніг выконвалі скруткі і іншыя, больш прымітыўныя носьбіты. У раньнім сярэднявеччы — у асноўным дзякуючы дзейнасьці манастыроў — у Эўропе распаўсюджваньне атрымалі рукапісныя кнігі. Росквіт кніжнай справы наступіў з вынаходствам у Эўропе кнігадрукаваньня ў 15 стагодзьдзі. Першыя друкарскія кнігі атрымалі назву інкунабулы (па-лацінску incunabula — «калыска»).
Напрыканцы 20 — у пачатку 21 стагодзьдзя распаўсюджваньне атрымалі кнігі ў электронным фармаце.
[рэдагаваць] Першыя кнігі
- Першая друкаваная кніга зьявілася ў Кітаі ў 1045 годзе (Пі Шэн).
- У сярэдзіне 15 стагодзьдзя у горадзе Майнцэ Ёган Ґутэнбэрґ надрукаваў першае паўнааб'ёмнае друкаванае выданьне ў Эўропе — 42-радковую «Біблію».
- 6 жніўня 1517 году Францішак Скарына выдаў у Празе першую друкаваную беларускую кнігу — «Псалтыр».