Польская мова

Зьвесткі зь Вікіпэдыі — вольнай энцыкляпэдыі.



Польская (Język polski)
Ужываецца ў: Польшчы, Беларусі, Нямеччыне, Украіны і іншых краінах
Рэгіён:
Колькасьць карыстальнікаў: 40 мільёнаў
Клясыфікацыя: Індаэўрапейская

 Славянская
  Заходнеславянскія
    Польская

Афіцыйны статус
Афіцыйная мова ў: Польшчы
Рэгулюецца: --
Код мовы
ISO 639-1 pl
ISO 639-2(B) pol
ISO 639-2(T) pol
SIL POL

Польская мова (па-польску: język polski) — адна з заходнеславянскіх моваў індаэўрапейскай моўнай сям'і.

На польскай мове гаворыць блізу 40 мільёнаў чалавек, яна зьяўляецца дзяржаўнай мовай Польшчы, а таксама прызнанай мовай нацыянальнай меншасьці ў Летуве. Носьбіты жывуць таксама ў Нямеччыне ды наЎкраіне. i Беларусі

Націск у польскіх словах прыпадае на другі ад канца склад.

У польскай абэцэдзе літары: a, ą, b, c, ć, d, e, ę, f, g, h, i, j, k, l, ł, m, n, ń, o, ó, p, q, r, s, ś, t, u, v, w, x, y, z, ź, ż.

Апрача таго, пэўныя гукі перадаюцца на пісьме дзьвюма літарамі: rz - вымаўляецца як 'ж', ch - як 'х', dz - як 'дз', dź - як 'дзь', dż - 'дж', sz - як 'ш', cz - як 'ч'.

Некаторыя гукі перадаюцца некалькімі сымбалямі: 'u' i 'ó', 'h' i 'ch', 'ż' i 'rz'.

Гукі ą [οη] і ę [eη] - насавыя.

Літары v, x, q выкарыстоўваюцца пераважна ў запазычаных словах.