Жывапіс

Зьвесткі зь Вікіпэдыі — вольнай энцыкляпэдыі.



Побач з архітэктурай, скульптурай, графікай і маляваннем, жы́вапіс лічыцца адным з класічных відаў выяўленчага мастацтва.

Зьмест

[рэдагаваць] Першыя крыніцы

пячора Lascaux
Павялічыць
пячора Lascaux

Найстарэйшым вядомым сведкам жывапісу з'яўляецца пячорны жывапіс з выявамі жывёл ледніковага перыяду і прыпалеялітыкума.

[рэдагаваць] Cтаражытны Усход

[рэдагаваць] Антычнасць

[рэдагаваць] Сярэднявечча

[рэдагаваць] Эпоха Адраджэння

Леанарда да Вінчы (1452-1519), Мікеланжэла (1475-1564), Рафаэль (1483-1520) і Тыцыян (1477-1576).

[рэдагаваць] Барока

[рэдагаваць] Ракако

Ракако (фр. Rococo ад rocaille – ракавіны, ракайль) – стыль у заходне-эўрапейскім мастацтве 18 стагоддзя. Узнік у Францыі ў перыяд крызісу абсалютызму. Эстэтычная свядомасць культуры гэтага перыяду акрэсліваецца мастацкім густам чалавека, супярэчлівасцю імкненняў – ведаў і ўцехаў, як асноўных фактараў фарміравання густу. Пачуццёвы бок жыцця адлюстроўваецца ў сваеасаблівай мастацкай мове паўтону, нюансаў, адценняў. Стыль вызначаецца пышнасцю, складанай кампазіцыяй, фрывольнай інтымнасцю сюжэтаў, крохкай прыгажосцю дэкаратыўных форм і светлых лёгкіх фарбаў. Антуан Вато (16841721),Франсуа Бушэ (17031770),Жан Анарэ Фраганар (17321806),Уільям Хогарт (16971794).

[рэдагаваць] Класіцызм

[рэдагаваць] Рамантызм і 19-е стагоддзе

[рэдагаваць] Новы час

Важнейшымі напрамкамі стыляў сучаснага жывапісу ў першай палове 20 стагоддзя з'яўляюцца кубізм, дадаізм і сюррэалізм. Рысы нацыянальных асаблівасцей маюць напрамкі экспрэсіянізм (Нямеччына), футурызм (Італія), куба-футурызм і супрэматызм (Расея), а таксама фартыцызм (Англія).

[рэдагаваць] Знешнія спасылкі