Сьпіс вялікіх князёў літоўскіх

Зьвесткі зь Вікіпэдыі — вольнай энцыкляпэдыі.

З 1254 па 1264 ВКЛ фактычна не існавала. У 1254 Новагародак быў перададзены Раману, Войшалка пастрыглі ў манахі, Міндоўг павінен быў задаволіцца сваімі ранейшымі уладаньнямі захоўваючы тытул караля. У 1258 Войшалк выйшаў з кляштара, забіў Рамана і зноў пачаў уладарыць у Новагародку, але быў у канфлікце з Міндаўгам. У 1263 Міндоўг быў забіты змоўшчыкамі і яго месца заняў узурпатар – жамойт Транята.
З 1341 па 1345 у ВКЛ быў час бязуладзьдзя. Некаторыя гісторыкі лічаць, што ў гэты час уладарыў Яўнут, але больш верагодна, што ён быў самым малодшым сынам Гедзіміна і на час сьмерці бацькі яшчэ не меў удзела і жыў у Вільні пры бацьках. Уладныя ж амбіцыі мела яго маці, апошняя жонка Гедзіміна – смаленская князёўна Леанідыя (Еўна), што і засьведчана у летапісах. Пасьля сьмерці Леанідыі выступілі ў 1345 годзе Альгерд з Кейстутам.
З 1432 па 1439 у ВКЛ ішла фэадальная вайна. У 1432 супраць Сьвідрыгайлы ажыцьцявілася змова часткі фэадалаў якая абрала вялікім князям Жыгімонта Кейстутавіч. У 1432 - 1439 гадах у ВКЛ фактычна было два вялікіх князя – Сьвідрыгайла і Жыгімонт, якіх падтрымлівалі розныя феадальныя групоўкі і рэгіёны дзяржавы.
На іншых мовах