Чэзарэ Павэзэ

Зьвесткі зь Вікіпэдыі — вольнай энцыкляпэдыі.

Павэзэ, Чэзарэ ( 9 верасьня 1908 - 27 жніўня 1950) - адзін з найвыбітнейшых італьянскіх пісьменьнікаў XX стагодзьдзя. Нарадзіўся ў Санта Стэфана Бэльба, у правінцыі Кунэо і ў хуткім часе пераехаў у Турын. Усё жыцьцё намагаўся перамагчы ўнутраную самоту. Дасьледнік і мысьляр з левымі палітычнымі поглядамі, ён сканчае жыцьцё самагубствам у 42-гадовым узросьце.

Каштоўная спадчына Чэзарэ Павэзэ як аўтара, перакладчыка і крытыка. У маладосьці пачаў займацца ангельскамоўнай літаратурай, скончыў навучаньне ва ўнівэрсытэце дыплёмнай працай, прысьвечанай паэзіі Ўолта Ўітмэна. Перакладаў амэрыканскіх і брытанскіх аўтараў, якія былі новымі для італьянскай чытацкай публікі, у тым ліку Дэфо, Фолкнэра, Джойса і Дыкенса.

Супрацоўнічаў пры стварэньні "Амэрыканскай анталёгіі" (l'Antologia americana), укладальнікам якой быў Эліё Вітарыні.

У 1935 годзе быў арыштаваны па абвінавачаньні ў антыфашызьме і правёў за кратамі амаль год. Пасьля вайны далучыўся да Італьянскай Камуністычнай партыі. Няўдачы ў асабістым жыцьці і палітычнае расчараваньне прывялі яго да самагубства праз перадазыроўку барбітуратаў. Ягоны блізкі сябар пісьменьнік Давідэ Ляёлё апісвае ў сваёй кнізе "Il vizio assurdo" ("Абсурдная загана") экзыстэнцыйны непакой, які заўсёды ўплываў на жыцьцё п'емонцкага пісьменьніка.

[рэдагаваць] Бібліяграфія

  • Lavorare stanca ("Праца стамляе"), 1936
  • Il Compagno ("Таварыш"), 1947
  • Dialoghi con Leucò ("Дыялёгі з Леўко"), 1947
  • La luna e i falò (Месяц і вогнішча), 1950
  • Il mestiere di vivere: Diario 1935–1950 ("Справа жыцьця: Дзёньнікі 1935-1950"), 1952