Alain Roger

El Vikipedio

Ĉi tiu artikolo bezonas poluradon, ĉar ĝi montras stilajn aŭ/kaj gramatikajn aŭ/kaj strukturajn problemojn, kiuj ne konformas al bona kvalitnivelo. La priskribo de la problemo troviĝas ĉi tie.


Alain Roger ([alan roĵe]) La libro de Alain Roger "Court traité du paysage" (mallonga traktato pri la pejzaĝo) provas plenigi mankon. Spite abundego da eldonaĵoj, kiuj celas «la pejzaĝon », de post dudek jaroj, mankas al ni vera, teoria, sistema traktaĵo. Tial, la verkisto prizorgegas klarigi, en alirebla lingvo por la plej vasta publiko, la ĉefajn demandojn stariĝantajn hodiaŭ koncerne tiel malbone traktatan koncepton kia «pejzaĝo ». Do, ĉi-tie oni trovos historion de la okcidenta pejzaĝo --Kamparo, Montaro, Maro -- kaj, plie elpensojn pri debatoj kiuj nun disigas fakulojn. Kiaj rilatoj ligas pejzaĝon kaj mediojn ? Ĉu veras la antaŭvidita, anoncita morto de la pejzaĝo? Kiu politika sinteno ni enkonduku tiuteme? Tiu “Court Traité “- ne ambicias popularigadon, tute male. Ĝi ne kaŝas siajn ʻʻkulturistajn ʼʼ(¹) konvinkojn. La pejzaĝo, niaj pejzaĝoj estas elpensaĵoj historiaj, fare de artistoj plej parte. Iu ʻʻlando ʼʼ iĝas ʻʻpejzaĝo ʼʼ per procezo, kiun Alain Roger, prenante por si diraĵon de Montaigne, nomas ʻʻartialisation ʼʼ (artaĵivo- ²) ĉi-tiu lasta alvenante, aŭ rekte sur naturan bazon (ʻʻin situʼʼ tio estas la laboro de pejzaĝo-gardenistoj, de pejzaĝo-konceptistoj, Land Art-istoj,...), aŭ ne rekte per modeloj kiuj modlas la komunan rigardon (ʻʻin visuʼʼ tio estas la laboro de pentristoj, de verkistoj, fotistoj,...) La verko estas engaĝita. Ĝi rifuzas ĉiujn ajn konservatismojn. Tamen ĝi volas sin luda kaj ĉefe optimisma. Ĉu la pejzaĝo povas esti erotika ? Homaĝo al artistoj kiuj, jarcentoj post jarcentoj, eltrovis niajn pejzaĝojn, duobliĝas per fervora fido al ĉiuj kiuj antaŭenirigos plu tiun estetikan aventuron, kondiĉe ke ni ne restu katenigitaj per fridtima kaj heredaĵa ideo de ʻʻla pejzaĝoʼʼ.

[redaktu] Piednotoj

(1) Por Alain Roger, kiel filozofo, pejzaĝo estas nek nur reala spaco, nek la medio, nek heredaĵo, nek simpla naturo, nek artefarita ĝardeno, sed estas konstruitaĵo fare de la rigardo travaganta ĉi-tiujn spacojn.
(2) artaĵivo, artiveco : arta procezo kiu transformas kaj plibeligas naturon, aŭ rekte ʼʼin situʼʼ,aŭ ne rekte ʻʻin visuʼʼ per antaŭe difinitaj modeloj, transdoniloj de socia kaj kultura komunikado.

Aliaj lingvoj