Cosenza
El Vikipedio
Cosenza | |
![]() |
|
Regiono: | ![]() |
---|---|
Provinco: | ![]() |
Koordinatoj: | 39° 18' N, 16° 15' E Mapo |
Alto super marnivelo: | 238 m |
Areo, km2: | 37 (2005) |
Loĝantaro: | 70680 (31-12-04) |
Loĝdenso, 1/km2: | 1940 (2005) |
Subdividaĵoj: | Donnici, Porta Piana (2005) |
Najbaraj komunumoj: | Aprigliano, Casole Bruzio, Castrolibero, Dipignano, Mendicino, Paterno Calabro, Pedace, Piane Crati, Pietrafitta, Rende, Rovito, Trenta, Zumpano (2005) |
Sankta patrono: | Madonna del Pilerio |
Festa tago: | 12-a de februaro (2005) |
Nomo de loĝantoj: | cosentini |
Poŝtkodo: | 87100 (2005) |
Imposta kodo: | D086 (2005) |
Kodo laŭ ISTAT: | 078045 (2005) |
Telefona prefikso: | 0984 (2005) |
Retpaĝo: | http://www.comune.cosenza.it/ |
Cosenza estas komunumo de Italio kaj ĉefurbo de la samnoma provinco en Kalabrio. Ĝi situas ĉe la kunfluejo de riveroj Crati kaj Busento.
[redaktu] Geografio
Cosenza (kiel Romo kaj multaj urboj) situas sur sep montetoj. Rivero Busento, tie ĉi enfluanta riveron Crati, disigas la modernan urboparton sur sia maldekstra bordo de la pitoreska malnova urbo dekstre, kiu en la lastaj jardekoj reakiris novan vivon. La tri montetoj Pancrazio, Guarassano kaj Torrevetere, maldekstre de Crati, portas multajn domojn, malpli estas sur Gramazio, Triglio, Mussana kaj Veneri.
Cirkaŭ la urbo etendiĝas altebenaĵo Sila.
[redaktu] Emblemo
La urba blazono montras lupon, beston ankoraŭ vivantan en la ĉirkaŭaj altaĵoj. Ĝi estas ankaŭ la maskotbesto de la loka futbala klubo.
[redaktu] Historio
La urbo ekestis en la 4-a jarcento a. K. verŝajne pro sia strategia situo; ĝin fondis la tribo de la brutio (latine Bruttii). Dum la romia regado ĝi estis stacio sur la romia vojo ab Regio ad Capuam (de Reggio di Calabria al Capua), konata ankaŭ kiel Via Popilia kaj Via Annia.
Onidire en 412 en la fluejo de rivero Busento estis entombigita la gota reĝo Alariko, en plena armaĵo, kun sia ĉevalo kaj siaj trezoroj.
Dum la regado orient-romia la urbo estas konata kiel Constantia. Poste Ĝi estis regata de la normanoj kaj de la Sankta Romia Imperio, kies imperiestro Frederiko la 2-a finkonstruis kaj konsekreigis ĝian katedralon. La intiman ligon de Frederiko al la urbo montras lia intenco, ke la kadavro de lia filo Henriko la 7-a ripozu en ĝia katedralo.
La urbo dum sia historio suferia plurajn tertremojn, kiuj parte detruis ĝiajn konstruaĵojn.