Bandunga Konferenco
El Vikipedio
En la 18-a de aprilo 1955, en Bandung, Indonezio, okazis internacia konferenco de 29 landoj de Azio kaj Afriko. Ĉeestis la ĉefmistro de Barato Jawaharlal NEHRU, Nasser, prezidanto de Egipto, de Chou En Lai, ĉefministro de Ĉinio, la imperiestro Haile Selassie, de Etiopio, la reĝoj de Maroko kaj Kamboĝo, inter aliaj.
Unu el celoj de konferenco estis ebligi al komunisma Popola Ĉinio partoprenon en internacia konferenco, ĉar Usono proponis izoligi ĝin je internaciaj rilatoj. Estas tri aro de partoprenantoj: unua pro-okcidentema (Japanio, Filipinoj, Suda Vjetnamio, Laoso, Tajlando, Turkio, Pakistano, Etiopio, Libio, Libano, [[Irako, Irano kaj Liberio), dua neŭtralema (Afganio, Birmanio, Egipto, Barato, Indonezio, Sirio), kaj tria komunisma (Ĉinio kaj Norda Vjetnamo. Aliaj ne havis definan emon.
Ĉiuj kondamnis koloniismon kaj rasismon. Dua decido estis Ne-Liniigo aŭ neŭtraleco antaŭ Sovetunio kaj Usono. Nehru proponis l' adopton de traktato Panĉ Ŝila inter Barato kaj Ĉinio kiel modelon al novsendependaj landoj en iliaj internaciaj rilatoj. La Panĉ Ŝila (kvin principoj) estas:
- respekto al teritoria integreco kaj suveraneco de ŝtatoj;
- neagrido;
- neinterveno en la internaj aferoj;
- reciprokeco;
- paca kunekzisto.
Pro-okcidentemaj landoj ne akceptis la Panĉ Ŝila, kaj proponis, per prezidento de Pakistano Mohamed Ali, la formulon nomata "Sep Pilastroj de Paco", kiuj inkluzivis la rajton al defendo kaj partopreno de kolektivaj defendaj organoj. La formulo de Sep Pilastroj de Paco estis aprobata, post pacakordo inter Pakistano kaj Ĉinio.