Belogorsko (Krimeo)

El Vikipedio


Belogorsko
rus. Белогорск
ukr. Білогірськ
krim. Qarasuvbazar
La regiono de Krimeo: Belogorska regiono
Koordinatoj: 45°03'N, 34°36'E
Averaĝa alto super la marnivelo: ~180 m.
Areo: 5,42 km²
Loĝantaro: 18 400 homoj (laŭ la jaro 2006)
Loĝ-denso: 3394,83 hom/km²
Poŝt-kodoj: 97600 — 97609
Telefon-kodo: +380-6559
Hor-zono: UTC +2
Antaŭa(j) nomo(j): Karasubazar (ĝis 1944)
Urbestro:  
RedDot.png
Belogorsko sur la mapo de Krimeo

Oficiala paĝaro nekonata


Belogorsko (antaŭ 1944 - Karasubazar, rus. Белогорск, ukr. Білогірськ, krim. Qarasuvbazar) — urbo en Krimeo, administra centro de la Belogorska regiono (montrita flave). La urbo situas ĉe la rivero Bijuk-Karasu 42 km. oriente de Simferopolo. Tra la urbo pasas la vojo, kiu kunligas Simferopolon kun la orienta parto de Krimeo. La rusa kaj ukraina nomoj signifas laŭvorte Urbo kun blankaj montoj, la krime-tatara nomo signifas Bazaro ĉe (rivero) Karasu.

Enhavo

[redaktu] Historio

La unua mencio pri la urbo rilatas al la XIIIa jarcento. Dum malfrua mezepoko la urbo estis grava komerca centro sur la vojoj, kiuj kondukis al Eŭpatorio kaj Teodozio. Dum la tempoj de Krimea Ĥanlando la urbo apartenis al grava nobela familio Ŝirin. Kelkfoje (en la jaroj 1624, 1628, 1630, 1675) la urbo estis prirabita fare de kozakoj. En la jaro 1736, kiam la tiama ĉefurbo de Krimeo Baĥĉisarajo estis forbruligita, Karasubazar iĝis rezidejo de ĥano Fetiĥ II Geraj, tamen jam post unu jaro la urbo estis forbruligita fare de rusujaj militistoj.

Ĝis la ekzilo de krime-tataroj (18an de majo 1944) Belogorsko estis unu el 3 urboj de Krimeo (kune kun Aluŝto kaj Baĥĉisarajo), kie la krime-tatara loĝantaro estis pli multnombra, ol la alinacia loĝantaro.

En la XIXa - unua duono de la XXa jarcento la urbo estis ankaŭ la ĉefa centro de la krimĉaka kulturo (krimĉakoj - tjurka gento, loĝanta en Krimeo), sed dum la germana okupado dum la Dua Mondmilito la tuta krimĉaka loĝantaro estis ekstermita.

[redaktu] Ekonomio

La ĉefa entrepreno - la Belogorska vinfarejo. Estas ankaŭ kelkaj malgrandaj konstru-uzinoj.

En la urbo estas aŭtobusa stacio.

[redaktu] Socia sfero

En la urbo estas 4 bazaj lernejoj, du hospitaloj, kinejo, 2 bibliotekoj, muzika lernejo, regionstuda muzeo; kelkaj preĝejoj, 3 moskeoj.

Nuntempe en la urbo loĝas iom pli ol 18 mil homoj (ĉ. 37% - rusoj, ĉ. 28% - krime-tataroj, ĉ. 24% - ukrainoj).

[redaktu] Vidindaĵoj

La urbo ne estas populara turisma centro, tamen eblas mencii la ruinojn de la palaco Taŝ-Ĥan (konstruita en la XVa jarcento). Proksime al la urbo ĉe la vilaĝo Belaja Skala estas natura monumento - la roko Ak-Kaja (Blanka Roko).


Blazono de Krimeo La loĝlokoj de Krimeo Standardo de Krimeo
urboj: Alupko | Aluŝto | Armjansko | Balaklavo | Baĥĉisarajo | Belogorsko | Ĝankojo | Eŭpatorio | Inkermano | Jalto | Kerĉo | Krasnoperekopsko | Sako | Sebastopolo | Simferopolo | Starokrimo | Sudako | Ŝĉolkino | Teodozio
urbetoj: Ĉernomorsko | Foroso | Gaspro | Gurzufo | Kaĉo | Koktebelo | Kirovsko | Koreizo | Krasnogvardejsko | Lenino | Livadio | Masandro | Morsko | Niĵnegorsko | Nikito | Novosveto | Partenito | Pervomajsko | Perekopo | Razdolno | Simeizo | Sovetsko