Abatinejo Asindo

El Vikipedio

La katedralo de Asindo, iama preĝejo de la abatinejo, superstarata de la moderna urbodomo
Pligrandigu
La katedralo de Asindo, iama preĝejo de la abatinejo, superstarata de la moderna urbodomo
La klostro de la abatinpreĝejo kun la tombejo de la prepostoj
Pligrandigu
La klostro de la abatinpreĝejo kun la tombejo de la prepostoj

La abatinejo Asindo estis hejmo por altnobelulinoj en Asindo. Gix estis fondata en 845 de la Saksona nobelulo Altfrido († 874) de la posta episkopo de Hildesheim proksime de reĝa korto(?) Astnidhi, de kiu devenas la posta nomo de abatinejo kaj urbo. La unua abatino estis Gersvito, parencino de Altfrido. Kaŭze de la protektado fare de Liudolfingoj en 874/947 la abatinejo iĝis rekte regnosubmetita. Sian florepokon travivis la abatinejo ekde 973 sub la abatino Mathilde II.. Mathilde, nepino de imperiestro Oto la 1a kaj per tio Liudolfingino, gvidis la abatinejo ĝis 1011, dum ŝia regado la plej gravaj artaj eroj de la Asinda katedraltrezoro venis al Asindo. Ankaŭ ambaŭ siaj posteulinoj originas el la Liudolfinga gento kaj per tio plimultigis riĉecon kaj influon de la abatineoj. En 1228 la abatinoj unuafoje estis nomataj „princino“, ekde 1300 ili rezidis pli kaj pli en la Borbeck. ekestis reglando inter la du riveroj Emscher kaj Ruhr, al kiu apartenis la urbo Asindo. Ties klopodoj fariĝi regnourbo estis vanigitaj de la abatinejo en 1399 kaj definitive en 1670. En la nordo de la teritorio troviĝis ekde 1073 la monaĥejo Stoppenberg, en la sudo la abatejo Rellinghausen. Al la posedaĵoj de la abatinejo apartenis ankaŭ la ĉirkaŭaĵo de Huckarde, ĉe la limo de la graflando Dortmundo kaj separata de la Asinda teritorio per la graflando Mark. Depagodeva al la abatinejo estis ĉ. 3.000 bienoj en la ĉirkaŭaĵo, en la feŭdo Recklinghausen, ĉe la Hellweg samkiel ĉirkaŭ Breisig kaj ĉe Godesberg. Ekde 1512 ĝis la malfondado la regna abatinejo apartenis al la Malaltrejn-Vestfalia Imperia distrikto.

Voktoj de la abatinejo estis sinsekve:

  • la grafo de Berg
  • la grafo de la Mark (1288)
  • la dukoj de Kleve, grafoj de la Mark
  • la dukoj de Jülich-Kleve-Berg
  • la markgrafo de Brandenburg (ekde 1609/1648)

En 1495 la abatinejo faris heredvoktecan kontrakton kun la dukoj de Kleve kaj Mark, per tiu la abatinejo Asindo perdis parton de sia politika sendependeco, nome la rajton elekti mem vokton. ekde aŭgusto 1802 la teritorio estis okupata de Prusaj trupoj. sekve de la sekularigo la abatinejo estis malfondata en la jaro 1803. La teritorio granda je tri kvadratleŭgojn de la klerika teritorio venis definitive al Prusio, apartenis 1806/1807 ĝis 1813 al la grandduklando Berg, kaj poste reen al Prusio. La lasta abatino, Maria Kunigunde de Saksonio, mortis je la 8a de aprilo 1826 en Dresdeno.

[redaktu] Listo de la abatinoj/princabatinoj de Asindo

  • Gerswid I. (ĉ. 850) (parencino de la St. Altfrido)
  • Gerswid II. (ĉ. 880)
  • Adalwi († 895(?))
  • Wicburg (ĉ.896-906)
  • Mathilde I. (907-910)
  • Hadwig I. (910-951) – supozeble sub ŝia regado la abatinejo iĝis rekte renosubmetita
  • Agana (951-965)
  • Ida (966-971)
  • Mathilde II. (971-1011) (nepino de Oto la 1a)
  • Sophia (1012-1039) (filino de Oto la 2a; ekde 1001 abatino de Gandersheim)
  • Theophanu (1039-1058) (nepino de Oto la 2a)
  • Svanhild (1058-1085) - fondis la monaĥejon Stoppenberg
  • Lutgardis (ĉ. 1088-1118)
  • Oda (von Calw?) (1119-1137)
  • Ermentrudis (ĉ. 1140-post 1154)
  • Hadwig de Wied (1154-ĉ. 1172) (abatino de Gerresheim)
  • Elisabeth I. (1172-vor 1216) (abatino de St. Maria en Kapitolo (Kolonjo) kaj en Vreden)
  • Aleidis (1216-1237)
  • Elisabeth II. (ĉ. 1237-1241)
  • Bertha de Arnsberg (antaŭ 1243-1292)
  • Beatrix de Holte (1292-1327)
  • Kunigunde von Berg (1327-rezigno 1337, † 1355) (abatino en Gerresheim)
  • Katharina de la Mark (1337-1360)
  • Irmgard de Broich (1360-1370)
  • Elisabeth de Nassau (1370-rezigno?,† 1412)
  • Margarete de la Mark-(Arensberg) (1413- rezigno. 1426, † 1429)
  • Elisabeth Stecke de Beeck (1426-1445)
  • Sophia de Daun-Oberstein (1445-1447)
  • Elisabeth de Saffenberg (1447-1459)
  • Sophia de Gleichen, fratino de la abato de Werden (1459-1489)
  • Meina de Daun-Oberstein (1489- rezigno. 1521, † 1525)
  • Margarete de Beichlingen (1521-1534) (abatino en Vreden)
  • Sibylle de Montfort (1534-1551)
  • Katharina de Tecklenburg (1551-1560)
  • Maria de Spiegelberg (1560-1561)
  • Irmgard de Diepholz (1561-1575)
  • Elisabeth de Manderscheid-Blankenheim-Gerolstein (1575- rezigno. 1578, edziniĝo)
  • Elisabeth de Sayn (1578-1588) (abatino de Nottuln)
  • Elisabeth de Manderscheid-Blankenheim (1588-1598)
  • Margarete Elisabeth de Manderscheid-Blankenheim (1598-1604) (abatino en Gerresheim, Schwarzrhreindorf kaj Freckenhorst)
  • Elisabeth de Bergh-s'Heerenberg (1604-1614) (abatino en Freckenhorst)
  • Maria Clara de Spaur, Pflaum und Valör (1614-1644) (abatino en Nottuln kaj Metelen)
  • Anna Eleonore de Stauffen (1644-1645) (abatino en Thorn)
  • Anna Salome de Salm-Reifferscheidt (1646-1688)
  • Vakanteco: regado de la ĝeneralkapitulo (1688-1690)
  • Anna Salome de Manderscheid-Blankenheim (1690-1691) (abatino en Thorn)
  • Bernhardine Sophia de Ostfriesland kaj Rietberg (1691-1726)
  • Franziska Christine de Pfalz-Sulzbach (1726-1776) (abatino en Thorn)
  • Maria Kunigunde de Sachsen (1776-rezigno 1802, † 1826) (abatino en Thorn)

[redaktu] Literaturo

  • Ute Küppers-Braun: Macht in Frauenhand - 1000 Jahre Herrschaft adeliger Frauen in Essen; Essen, 2002
  • Torsten Fremer; Äbtissin Theophanu und das Stift Essen; Verlag Pomp, 2002; ISBN 3893552332

[redaktu] ligiloj

Siehe auch: Liste der Burgen und Herrenhäuser im Ruhrgebiet

  1. REDIRECT Essen