Eðlisfræðilögmál

Úr Wikipediu, frjálsa alfræðiritinu

Eðlisfræðilögmál er stærðfræðilegt samhengi á milli mælanlegrar stærðar og þeirra þátta sem hluturinn, sem á að mæla, er háður. Þetta er grundvallarhugtak í eðlisfræðinni.

Eðlisfræðilögmál finnast yfirleitt med tilraunum. Tilraunir hafa alltaf einhverja óvissu í sér og því er hægt ad segja ad eðlisfræðilögmál séu nálganir á því sem mælt er vegna þess ad líkanið, sem er byggt út frá tilraununum, lýsir mæliniðurstöðum innan einhverja skekkjumarka.

Fræg eðlisfræðilögmál eru t.d. afstæðiskenning Einsteins, aflfræði Newtons, jöfnur Maxwells fyrir rafsegulfræðina og skammtafræði.