A

Úr Wikipediu, frjálsa alfræðiritinu

A
Latneska stafrófið
Aa Bb Cc Dd
Ee Ff Gg Hh Ii Jj
Kk Ll Mm Nn Oo Pp
Qq Rr Ss Tt Uu Vv
Ww Xx Yy Zz

A er fyrsti bókstafur föníska stafrófsins svo og flestra afkomenda þess, til að mynda þess latneska. A var þó ekki sérhljóði eins og í hinu víðnotaða latneska stafrófi, heldur tákn fyrir öndun. Þegar Grikkir tóku upp skrifmál breyttist þetta því að hljóðið hentaði ekki hljóðum grískrar tungu.

Bókstafurinn A þróaðist líklegast út frá híeróglýfum Egypta eða frum-semíska stafrófinu.

Egypsk Híeróglýfa af uxahöfði
Egypsk híeróglýfa
Uxahöfuð
Frum-semískt uxahöfuð
Frum-semískt
Uxahöfuð
Fönísk alef
Fönísk alefa
Grísk alfa
Grískt alfa
Etruscan A
Forn-latneskt A
Latneskt A
Latneskt A

[breyta] Ýmsar merkingar bókstafsins

  • Í stjörnufræði,
    • A stendur fyrir uppgötvanir gerðar á bilinu 1.-15. janúar, þ.e.a.s. bráðabirgðanöfn loftsteina og halastjarna eru samsett úr tölum og bókstöfum sem gefa til kynna hvenær þær fundust.
    • a er oft notað til að tákna hálfan langás sporbrautar.
  • Í lífefnafræði er A notað sem tákn fyrir alanín og adenósín.
  • A er tákn fyrir stærð brjóstahaldara.
  • A getur verið skammstöfun fyrir mánuðinn apríl.
  • Í tónlist er A nóta.
  • Í tölvunarfræði,
    • <a> er merkið fyrir tengla í HTML.
  • A er notað til sem einkunn, t.d. í skólum, þar sem A er hæsta einkunnin og F sú lægsta.
  • A er notað til að tákna venjulega stærð rafhlaðna.
  • A var 13. breiðskífa Jethro Tull.