Plútó (smáreikistjarna)

Úr Wikipediu, frjálsa alfræðiritinu

Plútó er smáreikistjarna en var lengi talin níunda reikistjarna sólkerfisins, hún er 2.300 km í þvermál. Minnsta fjarlægð Plútós frá jörðu er um 4290 milljón kílómetrar og sú mesta um 7530. [1] Plútó uppgötvaðist árið 1930 af bandaríska stjörnufræðingnum Clyde Tombaugh (1906-1997) [2], nafnið valdi hann samkvæmt uppástungu 11 ára stúlkunnar Venetiu Burney (nú Venetia Phair).

Braut Plútós um sólina er ekki í sömu sléttu og reikistjörnurnar heldur hallar hún um 17 gráður miðað við brautir hinna. [3] Ennfremur er brautin óvenju ílöng. [4]

Árið 1988 uppgötvuðu vísindamenn hjá NASA að Plútó hafi lofthjúp vegna þess að þá bar stjörnuna í aðra. Hefði birta Plútó dofnað hratt myndi það þýða að hún hefði engan lofthjúp, en þar sem birtan dofnaði hægt hlýtur reikistjarnan að hafa einhvern lofthjúp.

Plútó hefur þrjá fylgihnetti eða tungl. Fyrsti fylgihnötturinn sem fannst nefnist Karon. [5] Karon er 900 km í þvermál og um sex daga á leið sinni kringum Plútó. Hin tvö tunglin hafa ekki hlotið formlegt nafn en eru kölluð S/2005 P 1 and S/2005 P 2. Þau fundust í maí 2005 og tilvist þeirra var staðfest í febrúar 2006.

[breyta] Heimildir


Sólkerfið
Sólin | Merkúríus | Venus | Jörðin (Tunglið) | Mars | Smástirnabeltið
Júpíter | Satúrnus | Úranus | Neptúnus | Plútó | Kuiper-beltið | Oort-skýið
Sjá einnig stjarnfræðileg fyrirbæri, og fyrirbæri í sólkerfinu, eftir radíus og massa


  

Þessi grein sem tengist Stjörnufræði er stubbur.
Þú getur hjálpað til með því að bæta við hana

Á öðrum tungumálum