ამირანაშვილი, შალვა

ვიკიპედიიდან

შალვა იასონის ძე ამირანაშვილი (* 26 მარტი, 1899, ქ. ონი ― † 9 თებერვალი, 1975, თბილისი), ქართველი მეცნიერი, ხელოვნებათმცოდნე. სსრკ მეცნიერებათა აკადემიის წევრ-კორესპონდენტი (1943), საქართველოს მეცნიერებათა აკადემიის აკამედიკოსი (1955), საქართველოს მეცნიერების დამსახურებული მოღვაწე (1959), პროფესორი (1936-იდან), სსრკ მუზეუმების ეროვნული კომიტეტისა და მეუზეუმების საერთაშორისო საბჭოს წევრი (1957). საქართველოს VI და VII მოწვევების უმაღლესი საბჭოს დეპუტატი.


[რედაქტირება] ბიოგრაფია

1922 წელს დაამთავრა თბილისის სახელმწიფო უნივერსიტეტის სიბრძნისმეტყველების ფაკულტეტი. 1923-1925 წლებში მუშაობდა მოსკოვსა და ლენინგრადში. საქართველოში დაბრუნების შემდეგ ეწევა პედაგოგიურ მოღვაწეობას თსუ-სა და სამხატვრო აკადემიაში. თსუ-ს ხელოვნების ისტორიისა და თეორიის კათედრის გამგე (1925-იდან), 1939 წლიდან 1975 წლამდე საქართველოს ხელოვნების სახელმწიფო მუზეუმის დირექტორია. ამირანაშვილი ქართული ხელოვნების ისტორიის ერთ-ერთი პირველი მკვლევარია საქართველოში. მისი განმაზოგადებელი ნაშრომები ხელოვნების აქტუალურ საკითხებს ეხება. დიდი ღვაწლი მიუძღვის ქართველი ხალხის მატერიალური კულტურის ძეგლთა დაცვისა და შეგროვების საქმეში. დაჯილდოებულია ლენინის ორდენით, სამი სხვა ორდენითა და მედლებით.