ეროვნული თანხმობის დეკლარაცია
ვიკიპედიიდან
ამოიღეთ ეს თარგი სტატიის გამართვის შემდეგ.
ეროვნული თანხმობის დეკლარაცია (მემორანდუმი) საქართველოს უახლეს ისტორიაში ერთ-ერთი უმნიშვნელოვანესი სახელმწიფო-პოლიტიკური დოკუმენტია, რომლის მიზანია საქართველოში შინაგანი პოლიტიკური სტაბილურობის დამყარება და სამართლიანობის აღდგენა.
სტაბილურობის დამყარების საფუძველი და ფუძემდებლური დებულებები დეკლარაციის მიხედვით არის 1991-92 წლების მიჯნაზე მომხდარი მოვლენების შეფასება როგორც „შეთქმულებისა“, რომელიც მოწყობილი იქნა „შინაგანი და გარეგანი ანტიეროვნული ძალების მიერ“ „კომუნისტურ-ნომენკლატურული რევანშის“ მიზნით.
დეკლარაციიდან გამომდინარე, ის ძალები, რომლებიც არ ცნობენ და არ ემორჩილებიან დეკლარაციის ფუძემდებლურ დებულებებს ანუ არ ცნობენ „შინაგანი და გარეგანი ანტიეროვნული ძალების მიერ შეთქმულებას“, „კომუნისტურ-ნომენკლატურული რევანშს“ - განაგრძობენ საქართველოს შინაგან დესტაბილიზებასა და აჩაღებენ ახალ ეროვნულ უთანხმოებას („წინაღმდეგ შემთხვევაში, ქვეყანა არც მომავალში იქნება დაზღვეული ამგვარი ანტისახელმწიფოებრივი ქმედებისაგან“).
იმ რეჟიმს, რომელიც საქართველოში 1991-1992 წლების სამხედრო გადატრიალების, პუტჩის შედეგად დამყარდა პრეზიდენტმა ბუშმა თბილისში ვიზიტის დროს, მის საჯარო გამოსვლაზე წლის 10 მაისს „რეპრესიული“ უწოდა.
President Addresses and Thanks Citizens in Tbilisi, Georgia
Freedom Square, Tbilisi, Georgia, 1:27 P.M. (Local)
PRESIDENT BUSH: "In this global struggle for liberty, our duties begin at home. While peaceful revolutions can bring down repressive regimes, the real changes and the real challenge is to build up free institutions in their place. This is difficult work, and you are undertaking it with dignity and determination."
[რედაქტირება] დეკლარაციის ტექსტი
ეროვნული თანხმობის დეკლარაცია
2004 წლის 4 იანვარს საპრეზიდენტო არჩევნებით დასრულდა თავისუფლებისა და სამოქალაქო უფლებების დაცვისთვის სახალხო ბრძოლის მნიშვნელოვანი ეტაპი.
პირველად, უკანასკნელი თორმეტი წლის განმავლობაში, შესაძლებელი გახდა სახელმწიფოებრიობის, კანონიერებისა და სამართლიანობისთვის ბრძოლაში 1991-92 წლების ტრაგიკული მოვლენების შედეგად დაპირისპირებული მხარეების ერთად დადგომა. ქართველმა ერმა, საქართველოს მოსახლეობამ კიდევ ერთხელ დაამტკიცა, რომ მზად არის დამოუკიდებელი, დემოკრატიული სახელმწიფოს შესაქმნელად.
მჯერა, რომ საქართველოში იწყება განახლებისა და ჭეშმარიტად დემოკრატიული განვითარების ახალი ერა. 1990 წლის 28 ოქტომბერის საყოველთაო დემოკრატიული არჩევნებით არჩეული ეროვნული ხელისუფლების წარმომადგენლები და 2003 წლის ნოემბრის რევოლუციითა და 2004 წლის 4 იანვრის არჩევნებით სახელმწიფოს სათავეში მოსული ხელისუფლება, ერთობლივი მიზნისა და ინტერესების შეგნებით, ვაქვეყნებთ მემორანდუმს, რათა საბოლოოდ აღმოიფხვრას 1991-92 წლების მოვლენებით გამოწვეული დაპირისპირება და მიღწეული იქნას ეროვნული თანხმობა სახელმწიფოებრივი აღმშენებლობისა და მშვიდობიანი საზოგადოებრივი თანაცხოვრების პრინციპებზე.
მიმაჩნია, რომ 1991-92 წლების მიჯნაზე საქართველოს წინააღმდეგ მოეწყო შეთქმულება, როცა შინაგანმა და გარეგანმა ანტიეროვნულმა ძალებმა მოაწყვეს სამხედრო სახელმწიფო გადატრიალება, როგორც ის კვალიფიცირებულია საქართველოს რესპუბლიკის უზენაესი საბჭოს 1992 წლის 13 მარტის დადგენილებაში, ხოლო საქართველოს პარლამენტის 2000 წლის 20 აპრილის დადგენილებით, შეფასებულია, როგორც კანონიერი ხულისუფლების დამხობა და სამოქალაქო კონფრონტაცია. ეს იყო კომუნისტურ-ნომენკლატურული რევანში.
საქართველოს ახალი ხელისუფლება ქართველ ხალხს აღუთქვამს, რომ შექმნის სამართლებრივ ბაზას, შიდა კონფლიქტებისა და ხელისუფლებისთვის ბრძოლის საქმეში უცხო ქვეყნის ჯარის გამოყენების იდეოლოგიისა და საქმიანობის ამოსაძირკვად. წინაღმდეგ შემთხვევაში, ქვეყანა არც მომავალში იქნება დაზღვეული ამგვარი ანტისახელმწიფოებრივი ქმედებისაგან. ასეთია იმ ხალხის ნება, რომელიც თავისუფლების სადარაჯოზე ურყევად იდგა მთავრობის სახლის წინ და სიცოცხლის ფასად დაიცვა საკუთარი ღირსება.
ეროვნული თანხმობის პრინციპებიდან და სახელმწიფოებრივი ინტერესებიდან გამომდინარე, აუცილებლად მიმაჩნია:
- მიეცეს პოლიტიკურ-სამართლებრივი შეფასება 1991-92 წლების მოვლენებს;
- სრულად წარმოჩინდეს საქართველოს პირველი პრეზიდენტის - ზვიად გამსახურდიას როლი სახელმწიფოებრივი დამოუკიდებლობის აღდგენასა და დემოკრატიზმის დამკვიდრებაში. შემუშავდეს და განხორციელდეს მისი სახელის უკვდავსაყოფი ღონისძიებები;
- გამოცხადდეს ამნისტია 1991-92 წლების მოვლენების მიზეზებით, შევარდნაძის ხელისუფლებასთან პოლიტიკური შეუთავსებლობის ნიადაგზე დაპირისპირებულთა, პატიმართა და ძებნილთა მიმართ;
- ეროვნული თანხმობის პროცესის, თანხმობის კომისიის საქმიანობის გავრცელება აფხაზეთისა და სამაჩაბლოს პრობლემებზე, ქვეყანაში ერთიანი სამართლებრივი სივრცის აღდგენის საკითხებზე;
- შესაბამისმა სახელმწიფო ორგანოებმა შეიმუშაონ კონკრეტული ღონისძიებები ამ დეკლარაციით განსაზღვრული საკითხების რეალიზებისათვის.
როგორც 23 ნოებრის მოვლენებმა, ისე 4 იანვრის საპრეზიდენტო არჩევნებმა მთელ მსოფლიოს დაანახვა, რომ ქართველმა ხალხმა უკვე მერამდენედ გაუძლო ისტორიის ულმობელ გამოცდას, შეინარჩუნა ეროვნული ღირსება და დაამტკიცა, რომ მზად არის მომავალშიც შინაგანი მდგრადობით ზიდოს ეროვნული და საკაცობრიო ფასეულობათა ტვირთი. ამიტომ არსებობს ყოველნაირი მორალური და კანონიერი საფუძველი, ერთად, კონსოლიდირებულად, თანხმობით განვამტკიცოთ დემოკრატიული სისტემა, დავიცვათ თითოეული მოქალაქის უფლება, აღვადგინოთ კანონის უზენაესობა ყველგან, ყველა მიმართულებით, გავყვეთ იმ კურსს, რომელიც არჩეული გვქონდა დამოუკიდებლობის გამოცხადების პირველი დღეებიდანვე და ავაშენოთ ახალი, ძლიერი და დამოუკიდებელი სახელმწიფო.
საქართველოს პრეზიდენტი მიხეილ სააკაშვილი
თბილისი, 30.01.2004