მამული
ვიკიპედიიდან
ამოიღეთ ეს თარგი სტატიის გამართვის შემდეგ.
ქართული ეროვნული სულის გამომხატველი სამების „ენა, მამული, სარწმუნოება“ მეორე კვინტესენცია.
„ენა, მამული, სარწმუნოება“-ს საწყისი სახე „მამული, ენა, სარწმუნოება“ ეკუთვნის წმინდა ილია მართალს (ი.ჭავჭავაძეს): «სამი ღვთაებრივი საუნჯე დაგვრჩა ჩვენ მამა-პაპათაგან: მამული, ენა, სარწმუნოება. თუ ამათ არ ვუპატრონეთ, რა კაცები ვიქნებით, რა პასუხს გავსვემთ შთამომავლობას? სხვისა არ ვიცით და ჩვენ კი მშობელ მამასაც არ დავუთმობდით ჩვენ მშობლიურ ენის მიწასთან გასწორებას. ესა საღმრთო რამ არის, საზოგადო საკუთრებაა, მაგას კაცი ცოდვილის ხელით არ უნდა შეეხოს... ქრისტიანობა, ქრისტეს მოძღვრების გარდა, ჩვენში ჰნიშნავდა მთელის საქართველოს მიწა-წყალს, ჰნიშნავდა ქართველობას. დღესაც, მთელს ამიერკავკასიაში ქართველი და ქრისტიანი ერთისა და იმავეს მნიშვნელობის სიტყვები არიან. გაქრისტიანების მაგიერ გეტყვიან: გაქართველდაო. ჩვენმა სამღვდელოებამ კარგად იცოდა, რომ მამული და ეროვნება, რჯულთან ერთად შეერთებული, რჯულთან შეხორც-შეთვისებული, უძლეველი ხმალია და შეულეწელი ფარია მტრისა წინაშე. სიტყვას ქადაგებისას, სწავლას, მოძღვრებას იგი სულ იმაზედ მოაქცევდა ხოლმე, რომ მამული და ეროვნება რჯულამდე გააპატიოსნოს, სარწმუნოებამდე აღამაღლოს, ასწიოს და ყოველივე ამ სამს წმინდას და უდიდეს საგანს, ერთად შეერთებულს, თავდადებით ამსახუროს, თავგანწირვით ამოქმედოს.»
კათალიკოსი ილია II: «მაგრამ როცა ჩვენ ვსაუბრობთ იმაზე, თუ რა არის ჩვენი საუნჯე, შეუძლებელია არ გავიხსენოთ, წმიდა ილია მართლის სიტყვები: „ენა, მამული, სარწმუნოება.“ აი, ეს არის ჩვენი საუნჯე და ამას უნდა მივხედოთ. ჩვენ უფალმა მოგვცა ისეთი მამული, რომლის გამოც ყველას შურდა ჩვენი. ახლო მეზობელი იყო თუ შორეული, ყველა ცდილობდა, დაეპყრო ჩვენი ქვეყანა. ქართველი კაცი ყოველთვის იცავდა თავის ენას, მამულს და სარწმუნოებას. ალბათ, ეს ჩვენი ხვედრია და ესეც ღვთის განგებით ხდება, რადგან არაფერი ხდება მისი უზენაესი ნების გარეშე. უფალმა მოგვცა ასეთი მშვენიერი მამული, ქართული ენა, მართლმადიდებელი სარწმუნოება, ასეთი კულტურა, გალობა, სიმღერა, - ყველაფერი, რაც აოცებს მთელ მსოფლიოს და აი, ამასაც უნდა გავუფრთხილდეთ.»
„მამული“-დან ქართულში იწარმოება ცნებები და სიტყვები „მამულიშვილი“, „მამულიშვილობა“ - რომელებიც გარკვეულწილად დასავლური „პატრიოტის“, „პატრიოტიზმის“ ანალოგებია (ქართული „ეროვნულობის“ და დასავლური „ეთნიკური ნაციონალიზმის“ თვალთახედვათა გათვალისწინებით: იხ:. „ერი“).
მამული = Отчизна, Отечество = [Fatherland (novel)], [Fatherland], Patria