Was mir behagt, ist nur die muntre Jagd

Vu Wikipedia, der fräier Enzyklopedie.

BWV: 208 Was mir behagt, ist nur die muntre Jagd (BWV 208), och als "Jagdkantat" bekannt, ass eng Kantat vum Johann Sebastian Bach.

D'Kantat gouf 1713 fir den 31. Gebuertsdag vum Christian vu Sachsen-Weissenfels als festlech Tafelmusek komponéiert, a gouf wahrscheinlech dann owes no enger ausgedehnter Juedgt vum Fürst opgefouert.

De Libretto staamt vum Salomon Franck. Den Dichter bezitt sech beim Text op déi klassesch Mythologie: d'Diana, d'Gëttin vun der Juedgt (Sopran), den Endymion (Tenor) souwéi de Pan (Bass) an der Pales (Sopran) preisen de Fürst Christian.

Et ass déi eelste bekannte weltlech Kantate vum Bach, Si besteet aus enger Folleg vu 15 éischter kuerze Rezitativen, Arien a Chéier déi relativ fräi opgebaut sinn, d. h. op ville Plazen net dem übleche Formschema vun der Zäit entspriechen. De Juegdcharakter vun der Musek gëtt duerch den Asaz vun zwéi Coren ënnerstrach. D'Arie vun der Pales - "Schafe können sicher weiden" - gëtt an hirem pastorale Charakter vun zwou Blockflütten begleed, ass de bekannteste Saz vun dëser Kantate.

[Änneren] Besetzung

  • 2 Sopranen, Tenor, Bass
  • Orchester mat Juegdhar I/II, 2 Hautboisen, Fagott, Blockflütt I/II, Violine I/II, Viola, Basso continuo

E méifach besate Chouer ass vum Bach net ausdrécklech virgesinn.

[Änneren] Um Spaweck

Aner Sproochen