Средномакедонски период

Од Википедија, слободна енциклопедија

Статија за уредување
ВНИМАНИЕ
На оваа статија ѝ е потребно правилно форматирање, категоризирање, граматика, интервики и слично. Може да помогнете со тоа што ќе ја уредите и трансформирате во стандардна вики-статија.

Средномакедонскот период во развитокот на македонскиот писмен јазик од неговата најстара форма старословенскиот до неговата современа употреба го опфаќа оној период од 12 век до крајот на 18 и почетокот на 19 век во кој се зародуваат многу современи јазични црти и постепено ги потисннуваат старословенските (црковнословенските). Означените граници на средномакедонскиот период не треба да ги сфаќаме како рески, ами како постапен развиток. Во средномакедонскиот период две книжевни школи дејствуваат и ја продолжуваат словенската писмена традиција. Едната е позната како Охридска книжевна школа која развивала книжевна дејност во Охрид и неговата околија и пошироко во Западна Македонија, а друга со центар во Кратово, поточно во Лесновскиот манастир, која развивала литературна дејност во Североисточна Македонија.

Извесно е дека спомениците: Охридски апостол, Болонски псалтир, Битолски триод, Македонското евангелие од поп Јована, Добромирово евангелие и други и припаѓаат на Охридската книжевна школа. Сите тие имаат јазични црти што се карактеристични за народните говори во Западна Македонија. Кај овие споменици, исто така, се гледаат заеднички правописни црти.

Кон Кратовската книжевна школа припаѓаат спомениците: Станиславов пролог, Вранешнички апостол, Радомирово евангелие, Кратовско евангелие, Лесновски паренесис и други. Тие се одликуваат со јазични црти од северните македонски говори.

Сите овие ракописи се настанати во времето од 12 век до 14 век до потпаѓањето на нашата земја под турска власт.