ബാബര്
വിക്കിപീഡിയ, ഒരു സ്വതന്ത്ര വിജ്ഞാനകോശം.
![]() |
|
യഥാര്ത്ഥ പേര്: | സഹീറുദ്ദീന് മുഹമ്മദ്. |
കുടുംബപ്പേര്: | തിമൂറുകള് |
തലപ്പേര്: | മുഗള് സാമ്രാജ്യചക്രവര്ത്തി |
ജനനം: | ഫെബ്രുവരി 14, 1483 |
മരണം: | ഡിസംബര് 26, 1530 |
പിന്ഗാമി: | ഹുമായൂണ് |
വിവാഹങ്ങള്: |
|
മക്കള്: |
|
മുഗള് സാമ്രാജ്യത്തിന്റെ ശില്പി. യഥാര്ത്ഥപേര് സഹീറുദ്ദീന് മുഹമ്മദ് (1483 ഫെബ്രുവരി 14 – 1530 ഡിസംബര് 26)ആംഗലേയത്തില് Zāhir al-Dīn Mohammad, പേര്ഷ്യനില്: ظﮩیرالدین محمد بابر گوركاني ; (ഹിന്ദിയില്: ज़हिर उद-दिन मुहम्मद. പേര്ഷ്യയിലും മധ്യേഷ്യയിലും ഭരണം നടത്തിയ യുദ്ധവീരന് തുര്ക്കൊ-മംഗൊള് വംശിയായ തിമൂറിന്റെ പിന്ഗാമികളില് ഒരാളാണ് ബാബര്. ഇന്ത്യയില് ഏറ്റ്വും കാലം നിലനിന്ന മുസ്ലീം സാമ്രാജ്യത്തിന്റെ സ്ഥാപകനാണ് അദ്ദേഹം. സാഹസികനും സമര തന്ത്രജ്ഞനുമായിരുന്നു. സാഹിത്യത്റ്റില് അങ്ങേ അറ്റം തല്പരനായിരുന്ന അദ്ദേഹം മധ്യ്യേഷ്യയില് നിന്ന് ഒളിച്ചോടി എന്നും ചരിത്രകാരന്മാര് അഭിപ്രരയപ്പെട്ടു കാണുന്നു. [1]എങ്കിലും ഒരു സാമ്രാജ്യസ്ഥാപകനെന്ന നിലയില് ചുമതലകള് നിര്വഹിക്കാന് കഴിഞ്ഞില്ല. അദ്ദേഹത്തിന്റെ യുദ്ധ വീര്യം പാണിപ്പട്ട്, ക്വേന, ഗൊഗ്രാ യുദ്ധങ്ങള് നമ്മെ കാട്ടിത്തരുന്നു. [2]
ഉള്ളടക്കം |
[തിരുത്തുക] പ്രാരംഭം
അദ്ദേഹത്തിന്റെ പിതാവ് ഉമര് ഷേയ്ക് മിര്സാ മധ്യേഷ്യയിലെ തന്നെ പര്ഖാന എന്ന സ്ഥലത്തിന്റെ നാടുവാഴിയായിരുന്നു. മാതാവ് ക്വുത്ലക്ക് നെഗാര് ഖാനംതാഷ്കെന്റിലെ യൂനുസ് ഖാന്റെ മകളും ജെംഗിസ് ഖാന്റെ നേര് പിന്തുടര്ച്ചാവകാശിയുമാണ്. 1483-ല് ആണ് സഹീറുദ്ദീന് മുഹമ്മഡ് (ബാബര്) ജനിച്ചത്. എന്നാല് അധികം വൈകാതെ പിതാവ് മരിക്കുകയും (1494) പതിനൊന്നു വയസ്സുള്ള ബാബറിന് രാജ്യഭാരം ഏല്കേണ്ടതായും വന്നു. എന്നാല് അദ്ദേഹത്തിന് പല വിഷമങ്ങളും യാതനകളും അനുഭവിക്കേണ്ടതായി വന്നു.[3] പൂര്വികനായ തിമൂറിന്റെ തലസ്ഥാനമായ സമര്ഖന്ദ്തിരികെ പിടിക്കണമെന്ന മോഹവും സ്വപ്നവും കൊണ്ടു നടന്നു. തിമൂറിനു ശേഷം മകനായ ചഗതായ് ഖാന് രാജ്യം ഭരിച്ചെങ്കിലും അതിനുശേഷം പിന്മുറക്കാരെ തിരഞ്ഞെടുക്കാന് വ്യക്താമായ മാര്ഗ്ഗരേഖകള് ഇല്ലായിരുനു. ചഗതായ് ഖാന്റെ വംശത്തില് പെട്ട ബാബറിന് തന്റെ പൂര്വ്വികന്റെ രാജ്യം ഭരിക്കണമെന്നത് ന്യായമയ ആവശ്യവുമായിരുന്നു. അമ്മയും, അമ്മയുടെ അമ്മയായ അയ്സാന് ദൌലത്ത് ബീഗവും അദ്ദേഹത്തിന്റെ ചെറുപ്പകാലത്തെ രാഷ്ട്രീയ ചിന്തകള്ക്ക് സ്വാധീനം ചെലുത്തിയിരുന്നു.
[തിരുത്തുക] യൌവനകാലം
യുവാവായ ശേഷം1497 ലും 1503 ലും പൂര്വികനായ സമര്ഖന്ദ്പിടിച്ചെടുക്കാന് ശ്രമം നടത്തി. 1497 ല് ഏഷുമാസത്തെ യുദ്ധത്തിനുശേഷം സമര്ഖന്ദ് പിടിച്ചെങ്കിലും അവിടത്റ്റുകാരുടെ വിപ്ലവം മൂലം പിന്വാങ്ങേണ്ടിവന്നു. പേര്ഷ്യരുടെയും അഫ്ഘാനികളുടെയും ചെറുത്തു നില്പില് പരാജയപ്പെട്ടു. പരരാജിതനായ ബാബറെ അസൂയാലുക്കളായ ബന്ധുക്കളും മറ്റു ഉപജാപവൃന്ദങ്ങളും നിരന്തരം പീഢിപ്പിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു. അവസാനം സ്വന്തക്കാരനായ തന്ബാലും ഉസ്ബെക്കിലെ സയ്ബാനി ഖാനു ചേര്ന്ന് യുദ്ധം ചെയ്ത് ഫര്ഘാനയുടെ തലസ്ഥാനമായ ആന്ദിജാനില് നിന്ന് ബാബറിനെയും കുടുംബത്തെയും പുറത്താക്കി.
സഹോദരന്മാരായ നാസര്, ജാഹാംഗീര് എന്നിവരോടുമൊപ്പം മറ്റൊരു കേന്ദ്രത്തിലേക്ക് ശക്തിയെ പറിച്ചു നടാനായി തിരിച്ചു. പിന്നീടൊരു നാള് മാതൃരാജ്യത്തിലേയ്ക്ക് തിരിച്ചു വരാം എന്ന് അദ്ദേഹം കണക്കു കൂട്ടിയിരിക്കണം. ഖോര്സാനിലേക്ക് തിരിച്ച അവര് പിന്നീട് തീരുമാനം മാറ്റി മഞ്ഞു നിറഞ്ഞ ഹിന്ദുകുഷ് മലകള് താണ്ടി വന്ന് കാബൂള് പിടിച്ചടക്കി (1504) അഫ്ഘാനിസ്ഥാന്റെ അധിപനായി മാറി. ഈ യുദ്ധത്റ്റിനിടക്ക് അദ്ദേഹം തന്റെ തന്നെ വ്യക്ര്തിത്വത്തെ തിരിച്ചറിഞ്ഞു എന്ന് ബാബര്നാമ[4] എന്ന അദ്ദേഹത്തിന്റെ ഓര്മ്മക്കുറിപ്പില് പറയുന്നു. തന്റെ ഈ ഉദ്യമത്തില് സഹായിച്ച മലകളിലെ ഗോത്രവര്ഗ്ഗക്കാരുമായി അദ്ദേഹം വളരെ അടുത്തിടപഴുകാന് ഇടയായെന്നും അത് മനുഷ്യരെ പറ്റി കൂടുതല് അറിയാന് ഇടയാക്കിയെന്നും പറയുന്നു. കാബൂള് ഒരു താല്കാലിക ഇടത്താവളം മാത്രമായിരിക്കുമെന്ന് അദ്ദേഹം വൈകാതെ മനസ്സിലാക്കി. 1505 ല് ബാബരിന്റെ അമ്മാവനായ ഹേരത്തിലെ സുല്ത്താന് ഹൊസായ്ന് മിര്സാ ആവശ്യപ്പെട്ട പ്രകാരം അദ്ദേഹത്തെ സഹായിക്കാനായി അങ്ങൊട്ട് തിരിച്ചു. പല സമയങ്ങളിലും ബാബറിന്റെ സഹായഭ്യാര്ത്ഥനകള് നിരസിച്ചിട്ടുള്ള ആളാണ് മിറ്സാ. ബാബര് എത്തുന്നതിനു മുന്നേ തന്നെ അദ്ദേഹം മരിക്കുകയും എന്നാല് ബാബര് തന്റ്റെ മാതുലന്മാര് സയ്ബാനി ഖാനോട് പിടിച്ച് നില്കാന് കെല്പില്ലാത്തവര് എന്ന് മനസ്സിലാക്കി അവിടെ തന്നെ നില്കുകയായിരുന്നു. ഇക്കാലത്ത് അദ്ദേഹം സാഹിത്യകാര്യങ്ങളില് ശ്രദ്ധവയ്ക്കുകയും നഗരപരിഷ്കരണ രീതികള് മനസ്സിലാക്കുകയും ചെയ്തു. ഉയ്ഗുര് എന്ന ചൈനീസ് വംശജനായ മീര് അലി ഷേയര് നവ്വായിയുമായി അടുപ്പത്തിലായി. അദ്ദേഹത്തിന്റെ ചഗതായി ഭാഷയിലെ പ്രവീണ്യത്റ്റില് ആകൃഷ്ടനായാണ് തന്റെ ബാബര്നാമഎഴുതാന് ചഗതായ് ഭാഷ ഉപയോഗപ്പെടുത്തിയത്. എന്നാല് സയ്ബാനി ഖാന് മാതുലന്മമരെ പ്രലോഭിപ്പിക്കുകയും വീണ്ടും ഉപജാപങ്ങള് തുടങ്ങുകയും ബാബര് പിന്മാറാന് നിര്ബന്ധിതനനവുകയും ചെയ്തു. 1509 -ല് കാബൂളിലേയ്ക്ക് തിരിച്ചു വന്നു. എന്നാല് വന്ന പാടേ ഉസ്ബെക്കുകാര് സയ്ബാനി ഖാന്റെ നേതൃത്വത്തില്ഹെറാത്ത് പിടിച്ചെടുത്തു. ഇത് അദ്ദേഹം നേരത്തെ തന്നെ പ്രതീക്ഷിച്ചിരുന്നു.ബന്ധു കൂടിയായ സയ്ബാനി ഖാന്റെ ഇത്തരം ഹീന നടപടികളെ പറ്റി ബാബര് നാമയില് പ്രതിപാധിക്കുന്നുണ്ട്.
- പീന്നീട് കാണ്ഡഹാര് പിടിച്ചെടുത്തു. ഇക്കാലത്ത് തന്റെ തന്നെ മാതുലനും സൈന്യത്തിന്റെ ഒരു വിഭാഗത്തിന്റെ മേധവിയുമായ ഹൈദര് മിര്സാ വിപ്ലവവുമായ ബാബറിനു നേരെ തിരിഞ്ഞു. എന്നാല് പെട്ടന്നുണ്ടായ ക്ഷോഭത്തില് തന്നെ അത് അടിച്ചമര്ത്തുകയും ചെയ്തു. ഇതെല്ലാം അദ്ദേഹം നയിക്കുന്ന സൈന്യത്തിനുമേല് അദ്ദേഹത്തെപറ്റി മതിപ്പുളവാക്കുന്ന കാര്യങ്ങളായിരുന്നു.
സായ്ബാനിഖാന് വരുന്നെന്നറിഞ്ഞ് അദ്ദേഹം കാന്ദഹാറില് നിന്നും പിന്വാങി. ഇവിടെയാണ് ജീവിതത്തില് ആദ്യമായി തന്നില് തന്നെ വിശ്വാസം നഷ്ടപ്പേട്ടത് എന്ന് അദ്ദേഹം എഴുതുന്നു. എന്നാല് ഷാ ഇസമായില് ഒന്നാമന് (പേര്ഷ്യയിലെ സുല്ത്താന്) സയ്ബാനിഖാനെ കൊല്ലുകയായിരുന്നു ഉന്ണ്ടായത്. ഇത് സമര്കന്ദ് സ്വന്തമാക്കാനുള്ള അവസാനത്തെ തുരുപ്പുചീട്ടായി അദ്ദേഹം കണ്ടു. ഇസ്മായില് ഒന്നാമനുമായി സന്ധി ചേരുകയും അദേഹത്തിന്റെ മേല്കോയ്മ അംഗീകരിക്കുകയും ചെയ്തു. അവിടെ നിന്നു കൊണ്ട് 1511-ല് സമര്ഖന്ദ് പിടിക്കാന് ഒരു ശ്രമം നടത്തിയെങ്കിലും തോറ്റു പിന്മാറേണ്ടി വന്നു. പിന്നീടാണദ്ദേഹം തെന്റെ ശ്രമങ്ങള് കൂടുതലും എളുപ്പമുള്ള ഇന്ത്യന് ഉപ്ഭൂഖണ്ഡത്തിലേക്ക് തിരിച്ച് വിട്ടത്.
[തിരുത്തുക] അന്നത്തെ ഇന്ത്യ
[തിരുത്തുക] പ്രമാണാധാരസൂചി
- ↑ എന്സൈക്ലോപീഡിയ ഇറാനിക്കയില് ബാബറിനെ പറ്റിയുള്ള ചരിതം
- ↑ http://www.sscnet.ucla.edu/southasia/History/Mughals/Babar.html
- ↑ പ്രൊ: കെ. കുഞ്ഞിപ്പക്കി; പ്രൊ: പി.കെ. മുഹമ്മദ് അലി; ഇന്ത്യാ ചരിത്രം (രണ്ടാം ഭാഗം).ഏട് 3; കേരള ഭാഷാ ഇന്സ്റ്റിറ്റ്യൂട്ട്, തിരുവനന്തപുരം, കേരള. 1987
- ↑ http://en.wikipedia.org/wiki/Baburnama ആംഗലേയ വിക്കിയിലെ ബാബര് നാമയെക്കുറിച്കുള്ള ലേഖനം