อักษรอาหรับ

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี

อักษรอาหรับและการทับศัพท์

สารบัญ

[แก้] พยัญชนะ

ข้อ อักษร ชื่ออักษร ภาษาไทย หมายเหตุ
1 / ا ฮัมซะหฺ/อะลิฟ อ, สระ อา *ถ้าฮัมซะหฺเป็นซุกูน จะเขียนเป็น <อ์> ในภาษาไทย เช่น <มะอ์มูร>
2 บาอุ
3 ตาอุ
4 ษาอุ
5 ญีม ญ, จญ์ ญะวาด, ฮัจญ์, ฮิจญ์เราะหฺ, ฮิญิร
6 ฮาอุ
7 คออุ
8 ดาล
9 ซาล
10 รออุ *ถ้าสะกดด้วย ฟัตฮะหฺ ในภาษาไทยเป็น <ร่อ>
  • ถ้าสะกดด้วย ฟัตฮะหฺ ตามด้วยพยัญชนะ ฮัมซะหฺ, ฮาอุ และ หาอุ ที่เป็นซูกูน ในภาษาไทยเป็น <เราะ>, <เราะฮฺ> และ <เราะหฺ> ตามลำดับ
  • ถ้าสะกดด้วย ฟัตฮะหฺ ตามด้วยพยัญชนะอื่น ที่เป็นซูกูน ในภาษาไทยเป็น <ร่อน> เป็นต้น
  • ถ้าสะกดด้วย ฟัตฮะหฺ+อะลิฟ ในภาษาไทยเป็น <รอ>
11 ซาย
  • ถ้าสะกดด้วย ฟัตฮะหฺ ในภาษาไทยเป็น <ซะ>
  • ถ้าสะกดด้วย ฟัตฮะหฺ+อะลิฟ ในภาษาไทยเป็น <ซา>
12 ซีน ซ, ส
  • ถ้าเป็นซุกูน ในภาษาไทยเป็น <ส> เช่น <อับบาส>
  • ถ้าสะกดด้วยสระ ในภาษาไทยเป็น <ซ> <อับบาซียะหฺ>
13 ชีน
14 ศอด
  • ถ้าสะกดด้วย ฟัตฮะหฺ ในภาษาไทยเป็น <ศ็อ>
  • ถ้าสะกดด้วย ฟัตฮะหฺ ตามด้วยพยัญชนะ ฮัมซะหฺ, ฮาอุ และ หาอุ ที่เป็นซูกูน ในภาษาไทยเป็น <เศาะ>, <เศาะฮฺ> และ <เศาะหฺ> ตามลำดับ
  • ถ้าสะกดด้วย ฟัตฮะหฺ ตามด้วยพยัญชนะอื่น ที่เป็นซูกูน ในภาษาไทยเป็น <ศ็อน> เป็นต้น
  • ถ้าสะกดด้วย ฟัตฮะหฺ+อะลิฟ ในภาษาไทยเป็น <ศอ>
15 ฎอด ถ้าสะกดด้วยฎ็อมมะหฺ หรือฎ็อมมะหฺ+วาว ใช้ ด เป็น <ดุ> และ <ดู> เนื่องจากถ้าเขียนด้วย ฎ และ สระอุหรือสระอูแล้ว สระทั้งสอง จะไม่ปรากฏออกมา
  • ถ้าสะกดด้วย ฟัตฮะหฺ ในภาษาไทยเป็น <ฎ็อ>
  • ถ้าสะกดด้วย ฟัตฮะหฺ ตามด้วยพยัญชนะ ฮัมซะหฺ, ฮาอุ และ หาอุ ที่เป็นซูกูน ในภาษาไทยเป็น <เฎาะ>, <เฎาะฮฺ> และ <เฎาะหฺ> ตามลำดับ
  • ถ้าสะกดด้วย ฟัตฮะหฺ ตามด้วยพยัญชนะอื่น ที่เป็นซูกูน ในภาษาไทยเป็น <ฎ็อน> เป็นต้น
  • ถ้าสะกดด้วย ฟัตฮะหฺ+อะลิฟ ในภาษาไทยเป็น <ฎอ>
16 ฏออุ
  • ถ้าสะกดด้วยฎ็อมมะหฺ หรือฎ็อมมะหฺ+วาว ใช้ ต เป็น <ตุ> และ <ตู> เนื่องจากถ้าเขียนด้วย ฏ และ สระอุหรือสระอูแล้ว สระทั้งสอง จะไม่ปรากฏออกมา
  • ถ้าสะกดด้วย ฟัตฮะหฺ ในภาษาไทยเป็น <ฏ็อ>
  • ถ้าสะกดด้วย ฟัตฮะหฺ ตามด้วยพยัญชนะ ฮัมซะหฺ, ฮาอุ และ หาอุ ที่เป็นซูกูน ในภาษาไทยเป็น <เฏาะ>, <เฏาะฮฺ> และ <เฏาะหฺ> ตามลำดับ
  • ถ้าสะกดด้วย ฟัตฮะหฺ ตามด้วยพยัญชนะอื่น ที่เป็นซูกูน ในภาษาไทยเป็น <ฏ็อน> เป็นต้น
  • ถ้าสะกดด้วย ฟัตฮะหฺ+อะลิฟ ในภาษาไทยเป็น <ฏอ>
17 ซออุ
  • ถ้าสะกดด้วย ฟัตฮะหฺ ในภาษาไทยเป็น <ซ่อ>
  • ถ้าสะกดด้วย ฟัตฮะหฺ ตามด้วยพยัญชนะ ฮัมซะหฺ, ฮาอุ และ หาอุ ที่เป็นซูกูน ในภาษาไทยเป็น <เซาะ>, <เซาะฮฺ> และ <เซาะหฺ> ตามลำดับ
  • ถ้าสะกดด้วย ฟัตฮะหฺ ตามด้วยพยัญชนะอื่น ที่เป็นซูกูน ในภาษาไทยเป็น <ซ่อน> เป็นต้น
  • ถ้าสะกดด้วย ฟัตฮะหฺ+อะลิฟ ในภาษาไทยเป็น <ซอ>
18 อัยนฺ
  • ถ้าเป็นซุกูน จะ่เขียน อฺ ในภาษาไทย เช่น

<มะอฺมูร>

19 ฆีน
  • ถ้าสะกดด้วย ฟัตฮะหฺ ในภาษาไทยเป็น <ฆ็อ>
  • ถ้าสะกดด้วย ฟัตฮะหฺ+อะลิฟ ในภาษาไทยเป็น <ฆอ>
20 ฟาอุ
21 กอฟ
22 กาฟ

  • ถ้าสะกดด้วย ฟัตฮะหฺ ในภาษาไทยเป็น <ก็อ>
  • ถ้าสะกดด้วย ฟัตฮะหฺ ตามด้วยพยัญชนะ ฮัมซะหฺ, ฮาอุ และ หาอุ ที่เป็นซูกูน ในภาษาไทยเป็น <เฏาะ>, <เกาะฮฺ> และ <เกาะหฺ> ตามลำดับ
  • ถ้าสะกดด้วย ฟัตฮะหฺ ตามด้วยพยัญชนะอื่น ที่เป็นซูกูน ในภาษาไทยเป็น <ก็อน> เป็นต้น
  • ถ้าสะกดด้วย ฟัตฮะหฺ+อะลิฟ ในภาษาไทยเป็น <กอ>
23 ลาม
24 มีม
25 นูน
26 วาว
27 หาอุ ฮ, ห
  • ถ้าเป็นซุกูน ในภาษาไทยเป็น <หฺ> เช่น <มะดีนะหฺ>
  • ถ้าสะกดด้วยสระ ในภาษาไทยเป็น <ฮ> เช่น <ฮิชาม>
28 ยาอุ
  • ถ้า ยาอุ มีสัญลักษณ์ตัชดีด ในภาษาไทยจะสะกดเป็น ย และ การันต์ เช่น <อะลีย์>

[แก้] สระ

ข้อ คำอ่าน ? เสียงสระ หมายเหตุ
1 ฟัตฮะหฺ สระอะ
2 กัสเราะหฺ สระิอิ
3 ฎ็อมมะหฺ สระอุ
4 ฟัตฮะหฺ + อะลิฟ สระอา
5 กัสเราะหฺ + ยาอุ สระอี
6 ฎ็อมมะหฺ + วาว สระอู
7 ฟัตฮะหฺ + ยาอุ อัย,เอ ถ้าพยางค์นั้น ลงท้ายด้วยพยัญชนะ ที่เป็นซุกูน จะเป็น สระเอ เช่น <ฮุเซน>
8 ฟัตฮะหฺ + วาว เอา เช่น <เลา>

[แก้] หมายเหตุ

  1. ไม้ไต่คู้และสระออ <-็อ> ใช้กับ <ฎ>, <ฏ>, <ศ> เมื่อถอดรูป ฟัตฮะห เช่น <ฎ็อ>, <ฏ็อ> <ศ็อ> และ <ก็อ> แต่อาจจะไม้ไต่คู้ละไว้ในฐานที่เข้าใจ เช่น <ฎอ>, <ฏอ> และ <ศอ>
  2. ไม้เอกและสระออ< -่อ> ใช้กับ <ร> เมื่อถอดรูปฟัตฮะหฺ เช่น <ร่อซูล> แต่อาจจะละไว้ในฐานเข้าใจ เช่น <รอซูล>
  3. จะไม่มีการใช้ <ห> นำหน้าพยัญชนะเสียงต่ำ หรือ วรรณยุกต์ เช่น <อิหม่าม>, <อะมีรุ้ลมุมินีน> หรือ <อ๊าด> ที่ถูกต้องคือ <อิมาม>, <อะมีรุลมุมินีน> และ <อาด>
  4. ไม่มีการตัดสระอะเมื่อถอดรูปฟัตฮะหฺ นอกจากคำว่า นบี เท่านั้น เช่น <อบูบักรฺ> จะต้องเป็น <อะบูบักรฺ>
  5. จะไม่ใช้ การันต์ ในการถอดรูปซุกูน นอกจากกับ <ย> และ <อ> เท่านั้น เช่น <อัลบุคอรีย์>, <มะอ์มูน>


[แก้] อ้างอิง