หิมพานต์ (กัณฑ์)

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี

ส่วนหนึ่งของ
พุทธศาสนา


ประวัติพุทธศาสนา
จุดมุ่งหมายของพุทธศาสนา

เพื่อความดับทุกข์ · นิพพาน

ใจความสำคัญของพุทธศาสนา

สิ่งทั้งปวงไม่ควรยึดมั่นถือมั่น

ไตรสรณะ

พระพุทธ · พระธรรม · พระสงฆ์

ความเชื่อและการปฏิบัติ
ศีล · ธรรม
ศีลห้า · ศีลแปด
บทสวดมนต์และพระคาถา
คัมภีร์และหนังสือ
พระไตรปิฎก
พระวินัยปิฎก · พระสุตตันตปิฎก · พระอภิธรรมปิฎก
นิกาย
เถรวาท · อาจริยวาท (มหายาน) · วัชรยาน · เซน
สังคมพุทธศาสนา
เมือง · ปฏิทิน · บุคคล · วันสำคัญ · ศาสนสถาน · วัตถุมงคล
ดูเพิ่มเติม
ศัพท์เกี่ยวกับพุทธศาสนา
หมวดหมู่พุทธศาสนา
ความหมายอื่นของหิมพานต์ โปรดดูที่ ป่าหิมพานต์

หิมพานต์ เป็นชื่อกัณฑ์ที่ ๒ แห่งเทศน์มหาชาติ จาก ๑๓ กัณฑ์คือ ทศพร หิมพานต์ ทานกัณฑ์ วนประเวศน์ ชูชก จุลพน มหาพน กุมาร มัทรี สักกบรรพ หมาราช ฉกษัตริย์ นครกัณฑ์

กัณฑ์หิมพานต์มีเนื้อหาเริ่มแต่พระเวสสันดรประสูติ อภิเสกสมรสกับนางมัทรี มีพระโอรสธิดาสองพระองค์คือชาลีกับกัณหา ตอนหลังถูกชาวเมืองขับไล่ให้ไปอยู่ป่าด้วยข้อหาพระราชทานช้างเผือกคู่บ้าคู่เมืองให้แก่ชาว กลิงครัฐ พระนางมัทรีจึงขอติดตามไปด้วย พร้อมทั้งพรรณาธรรมชาติในป่าหิมพานต์ให้พระเวสสันดรทรงทราบโดยละเอียด

กัณฑ์หิมพานต์มีความยาวของเนื้อหา จำนวน ๑๓๔ คาถา จากทั้งหมด ๑,๐๐๐ คาถา

[แก้] อ้างอิง