ศาสนาเชน

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี

สารบัญ

[แก้] ประวัติศาสนาเชน

ศาสนาเชนเรียกอีกอย่างว่า ไชนะ หรือ ชินะ แปลว่า ผู้ชนะ เกิดขึ้นในประเทศอินเดีย อนุมาลราว กาลยุคเดียวกับพุทธสมัย ซึ่งมีหลักฐานว่า พระสมนโคดมพุทธเจ้าก่อนตรัสรู้ก็ได้เสด็จไปศึกษาในสำนัก เชนมีศาสดาคือพระมหาวีระพระมีการตัดกิเลสคือไม่ต้องนุ่งผ้า คือ นิครนถ์ แปลว่าไม่มีกิเลส ผูกรัด ศาสนานี้ไม่นับถือพระเจ้าคล้ายกับศาสนาพุทธ

[แก้] ข้อปฏิบัติของผู้ครองเรือน

  1. เว้นจากการฆ่าสัตว์
  2. เว้นจากการพูดเท็จ
  3. เว้นจากการลักฉ่อ
  4. สันโดษในลูกเมียตน
  5. มีความปรารถนาพอสมควร
  6. เว้นจากการฆ่าสัตว์เป็นอาหาร
  7. อยู่ในเขตของตนตามกำหนด
  8. พอดีในการบริโภค
  9. เป็นคนตรง
  10. บำเพ็ญพรตประพฤติวัตรในคราวเทศกาล
  11. รักษาอุโบสถ
  12. บริบูรณ์ด้วยปฏิสันถารต่ออาคันตุกะ

[แก้] ข้อปฏิบัติของบรรชิต

  1. ห้ามประกอบเมถุนธรรม
  2. ห้ามเรียกสิ่งต่างๆว่าเป็นของตนเอง
  3. กินอาหารเที่ยงแล้วได้ แต่ห้ามกินในราตรี

[แก้] รัตนตรัยเชน

  1. สัมมากัมมันต ความประพฤติชอบ
  2. สัมมาทิฏฐิ ความเห็นชอบ
  3. ความเห็นชม

[แก้] นิกายของศาสนาเชน

เมื่อพระมหาวีระสิ้นไปแล้วศาสนิกก็แตกแยกกันปฏิบัติหลักธรรม จากหลักธรรมที่เรียบง่ายก็กลาย เป็น ยุ่งเหยิง พ.ศ.200 ก็แตกเป็น 2 นิกาย คือ

  1. นิกายทิคัมพร นุ่งลมห่มฟ้า
  2. นิกายเศวตัมพร นุ่งขาวห่มขาว

[แก้] คัมภีร์ทางศาสนา

คือ คัมภีร์อาคมะ หรือ อาคม