พูดคุย:ซุซุมิยะ ฮารุฮิ

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี

[แก้] การอ่านชื่อ キョン

สืนเนื่องจาก

วิธีการอ่าน Kyon การอ่านภาษาญี่ปุ่นเรื่องเสียงสั้น-ยาว ถ้าอ่านผิดจะกลายเป็นคนละคำกันเลย ยกตัวอย่างคำว่า Kyou(キョウ)=เคียว ซึ่งเป็นคำเสียงยาว ส่วน Kyo(キョ)=ออกเสียงแนวๆ คิ+โยะ ไวๆ ซึ่งแทนเสียงด้วยสระไทยไม่ได้เลย แล้วทำไม Kyo ถึงอ่านเคียวได้ นั่นคือวิธีการเขียนแบบ Hepburn romanization ซึ่งจริงๆแล้ว มันจะเขียนแบบนี้ キョウ(kyō) พอมาช่วงหลังๆ คนเริ่ม ติดตา ก็เขียนกันแบบไม่ใส่ขีดข้างบน พูดง่ายๆ คือ นี่เป็นการเขียนแบบที่ฝรั่งเขาใช้กัน มาเข้าเรื่อง kyon(キョン) จะออกเสียงว่า (คิโยะ)+น(ง) ในภาษาญี่ปุ่น เมื่อมีตัวン มันจะเป็นตัวสะกด จะแทนด้วยเสียง -น , -ง เมื่ออยู่เดี่ยวๆ จะออกเสียงว่า อึน เพราะว่า มันไม่ได้อยู่ในหน้าที่ตัวสะกด แต่ถ้ามันอยู่หลังอักษรใดๆ ก็แล้วแต่ หน้าที่หลักของมัน คือ การเป็นตัวสะกด เท่านั้น ไม่ว่าจะออกเสียงยากเพียงไร จะต้องนำมันมาเป็นตัวสะกดให้ได้ เพราะฉะนั้น kyon(キョン) จึงต้องควรจะออกเสียงว่า (คิโยะ)น จะแผลงไปแบบไหนก็แล้วแต่ แต่ใกล้เคียงก็ถือว่าดีที่สุดแล้ว

ผมไม่เห็นด้วยกับการใช้ "คยอน" หรือ "เคียวอึน" หรือ "คิยน" เพราะ キョン เป็นคำพยางค์เดียว "คยอน" ภาษาไทยอ่านว่า คะ-ยอน ส่วน "เคียวอึน" ก็อ่านตรงตัว และ "คิยน" ก็อ่านว่า คิ-ยน ที่ใช้ "เคียวน์" ตอนแรกเพราะว่าอยากให้เป็นคำพยางค์เดียวเหมือนกับที่ออกเสียงให้ภาษาญี่ปุ่น และที่เติมการันต์เหนือ น.หนู ก็เพราะถ้าไม่เติมจะอ่านว่า เคีย-วน ไป --Pramook 06:12, 2 พฤศจิกายน 2006 (UTC)