อักษรเขมร
จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
อักษรเขมร พัฒนามาจากอักษรพราหมี ผ่านทางอักษรปัลลวะในช่วง พ.ศ. 1000 – 1100 จารึกอักษรเขมรเก่าสุด พบที่ปราสาทโบเร็ย จ.ตาแก้ว ทางใต้ของพนมเปญ อายุราว พ.ศ. 1154 รูปแบบโบราณของอักษรเขมร ที่เรียกอักษรขอม เป็นแม่แบบของ อักษรไทย อักษรลาว
[แก้] ลักษณะ
ปัจจุบันอักษรเขมรมี 2 ชุด คือ อักษรมูล ที่ยังคงรูปแบบของอักษรขอมไว้มาก กับอักษรเชรียงที่ปรับให้เขียนง่ายขึ้น พยัญชนะแบ่งเป็น 2 ชุดคือ พยัญชนะเสียงไม่ก้อง (อโฆษะ) พื้นเสียงเป็นออ พยัญชนะเสียงก้อง (โฆษะ เสียงใส) พื้นเสียงเป็นโอ เมื่อประสมสระ พยัญชนะต่างชุดกันออกเสียงต่างกัน มีรูปพยัญชนะซ้อน เมื่อเขียนพยัญชนะติดต่อกัน 2 ตัวขึ้นไป
[แก้] ใช้เขียน
[แก้] แหล่งข้อมูลภายนอก
- ((อังกฤษ)) รูปและการออกเสียงของอักษรเขมร