Vikipedi, özgür ansiklopedi
LEYLÂ ÖZDEMİR
1932 yılında İstanbul’un en güzel sahil kasabası Sarıyer’de doğdum. Asker
kızı,asker eşiyim Liseden sonra meslek olarak bankacılığı seçtim. Güzel sanatların her
dalına meraklıyım. Resim ve elişlerini hobi olarak yaparım. Çok sevdiğim evlâtlarım ve
torunlarım var. Onlarla hep gurur duyarım. Hele rahmetli oğlum çok güzel hikâye ve şiir
yazardı. Onu sevgiyle yâd ediyorum. Bana bu imkânları hazırlayan Sn. Nezihe Tuna
hanımefendiye teşekkür ederim.
NE OLDUM DEMEMELİ
Ne oldum dememeli ne olacağım demeli
İnsan her gününü sürpriz diye beklemeli
Bugün kahkaha atarken yarın ağlayacağını bilmeli
Ve onun için de imkân varken gülmeli
Öyle bir an geliyor ki sen de şaşırıyorsun
Ben böyle mi olacaktım diye inanamıyorsun
Dertler omuzlarına biniyor kaldıramıyorsun
Hattâ sana yardım edecek dost bile bulamıyorsun
İSTANBUL
İyi ki bir Pazar sabahı İstanbul’da doğmuşum.
Meğer ben Tanrı’nın ne şanslı kuluymuşum,
İstanbul’u görmek,İstanbul’u tanımak,
İstanbul’u kalbimde yaşatmak,
Hepsinden öte İstanbullu olmak ne güzel şeymiş.
Ya ben İstanbul’u görmeden,mis gibi havasını içime çekmeden,
Masmavi denizini seyretmeden,
Bu dünyadan göç etseydim,
Yanardım hem de ateşler gibi.
Bu şehir görülmez mi?
Güzellikleri sevilmez mi?
Toprağı,denizi öpülmez mi?
Sevgisi sıcaklığı hissedilmez mi?
İşte bu benim canım İstanbul’um,
İstanbul’da doğdum,doğurdum,
Bu güzellikleri görerek yaşadım yaşlandım.
Ne mutlu bana ki ben İstanbulluyum.
AĞLAMA YILLARIM
Ağlama yıllarım ağlama sen
Bu benim kaderim
Bu benim tecellim ağlama
Güzel günler güzel yarınlar bitti
Ağlama yıllarım ağlama sen
Sevdiklerim sevmediklerim beni terk etti gitti
Ağlama yıllarım ağlama sen
Bir şarkı sözüsün sen
Belki Nilüfer’den belki Kayahan’dan
Dinlerim seni ben
Ağlama gözlerim ağlama sen
Gülen günlerim bitti
Yine de ağlama sen
ACIMASIZ ZAMAN
Yıllar geçti üzerinden gençlik çağımın
Silinişini seyrediyorum en güzel anılarımın
Eskitiyor yıllar acımasızca beni
Tıpkı yıllanmış şarap gibi görüyorum kendimi
Düşündükçe daha dün gibi geliyor gençlik yıllarım
Arkadaşlarım sevgili dostlarım
Şimdi hepsi mâzide kaldı
Tükenmez sandığım bir gençliğim vardı
Onu da acımasız zaman aldı
SEN DE BENİM GİBİ OLACAKSIN
Bahçesi heykelli köşkte yaşasan da,
Holdinglerin sahibi olsan da,
Makam koltuklarına yaslansan da,
Gideceğimiz yer hep aynı.
Sen de benimle bir yerde yatacaksın,
Değişen hiçbir şey olmayacak,
Paran pulun orda geçmeyecek.
İpek kefene sarılmayacaksın,
İkimiz de kaput bezindeyiz.
Üstüne mermerden saraylar yapsalar da,
Altta aynı toprakta yatacağız.
Çok şükür burada bizi ayıran Tanrı,
Orda birleştirecek,
Ve sen de benim gibi olacaksın.
ÜZME KENDİNİ
Üzme kendini hiçbir şeye
Geldik gidiyoruz
Yoğrulmuş mayamız toprak ile
Yaşadık ölüp bitiyoruz
Zorda olsa yaşadığımız acı tatlı anı
Seni bilmem ama
Beni güldürmekten çok ağlattı Tanrı
HEPSİ BİR ANLIK
Yüz evin ışığı yanıyorsa
Doksanın kalbi karanlık
On kişi kahkaha atıyorsa
Bin kişinin içi yanık
Çok dostun varsa hepsi bir anlık