Hanefi mezhebi

Vikipedi, özgür ansiklopedi

İslam

İslam Tarihi

İslam Hukuku Kavramları ve Kaynakları

FıkıhŞeriat • Re'y
İçtihad • Fetva

Şer'î Deliller

Aslî deliller:
Kur'anSünnet
İcmaKıyas
Fer'î deliller:
Mesâlih-i mürseleİstihsân
İstishâbZerâyi'
Örf-Âdet-Teâmül
Sahâbî kavli
Geçmiş Şeriatlar
Fıkıh Mezhepleri

Hanefi mezhebi
Şafii mezhebi
Maliki mezhebi
Hanbeli mezhebi
Zeydiyye • Caferiyye
Zahiri mezhebi

Diğer İslam Mezhepleri


Hanefi mezhebi, (Arapça: حنفى مذاهب ) İslam dininin sünni fıkıh mezheblerinden biri. Hanefilerin itikatta (inanaçta) mezhepleri ise maturidiyedir. İsmini kurucusu Ebû Hanife'den (Numan bin Sabit) (699-767) alır. Türkistan, Afganistan, Türkiye, Hindistan ve Pakistan'da yaygındır. Hanefi mezhebi dört sünni mezhebin nüfus açısından en genişidir. Takipçileri tüm İslam aleminin yaklaşık %45'ini oluşturmaktadır. Diğer üç mezhep Şafii, Maliki ve Hanbeli mezhepleridir.

[değiştir] Etimolojisi

Mezheb ismini kurucusunun künyesi olan Ebû Hanife'den alır. Hanife sözcüğü hanif kökünden gelir. Hanif sözcüğü İslam öncesinde Allah'ın birliğine inanan ve İbrahim'in dininden olanları tanımlamakta kullanılırdı.

Fakat Ebû Hanife'nin bu künyeyi nasıl aldığı konusunda çeşitli tartışmalar mevcuttur. En çok kabul görmüş açıklama, hanif sözcüğünün kullanımlarından olan "İslam'a kuvvetle bağlı olan kişi" anlamında, Ebu Hanife'nin İslam'a fazlasıyla bağlı olduğunu belirtmek için verildiği yönündedir. Kesin olan şey mezhebin ismini kurucusundan aldığıdır.

[değiştir] Hüküm Çıkarma

Hanefi mezhebinde bir konuda hüküm çıkarmak için önce "kitaba" (yani İslam'ın kutsal kitabı Kur'an'a) başvurulur. Kitapta bir delil bulunamazsa sünnete bakılır. Sünnette de yoksa sahabenin birinin görüşü temel alınır. Sahabi sözünde de bir cevap bulunamazsa en son kıyas'a başvurulur. Bazen maslahat icabı kıyas tercih edilir.