Ebu'l alâ Afifî
Vikipedi, özgür ansiklopedi
EBU’L-ALÂ AFİFÎ, 1897’de Mısır’ın Benderü’l-cîze kentinde doğdu. Ondokuz yaşında girdiği DÂrü’l-ulûmi’l-ulyâ’dan 1921 yılında mezun oldu. Cambridge Üniversitesinde felsefe okudu ve burayı birincilikle bitirdi (1924). E.G. Browne, R.A Nicholson, A.J. Arberry gibi şarkiyatçılardan istifade eden Afifî, Muhyiddin İbnü’l-Arabî üzerinde hazırladığı teziyle felsefe doktoru ünvanını aldı (1930). Ülkesine dönüp Kahire Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Felsefe bölümünde hocalık yapmaya başladı. 1940’ta doçent, 1943’te profesör oldu. Daha sonra aynı fakültede dekanlığa getirildi ve bu görevini 1957’ye kadar sürdürdü. Mısır Sanat ve Sosyal Bilimler Yüksek Konseyi üyeliğinde bulundu. 1966 yılında İskenderiye’de vefat etti. Eserleri: The Mystical Philosophy of Muhyid-Din Ibnul ‘Arabi (Cambridge 1939; eser, Muhyiddin İbnu’l-Arabî’nin Tasavvuf Felsefesi adıyla Mehmet Dağ tarafından tercüme edilmiştir [Ankara 1975]); et-Tasavvuf sevretun rûhiye fi’l-İslâm (İskenderiye 1963; Tasavvuf: İslâm’da Manevi Hayat adıyla tercüme edilmiştir); Yazarın Fusûsu’l-Hikem üzerinde şerhi (Talikat) Fusûsu’l-Hikem Okumaları için Anahtar adıyla ve çeşitli makaleleri de İslam Dünşüncesi Üzerine Makaleler adıyla Ekrem Demirli tarafından çevrilmiştir.
Kaynak: Ebu’l- alâ Afifî - Tasavvuf İslâm’da Manevî Hayat İz yayıncılık