Kullanıcı mesaj:ARİF BALTACI

Vikipedi, özgür ansiklopedi

                       ARİF BALTACI  - 1982
           
               Şâir, Zonguldak Devrek’te Memur bir ailenin beşinci ve son çocuğu olarak
    dünyaya geldi. Aslen Trabzonlu olan şâirin şiirle tanışması 1993 yılında oldu.Orta okulu
    Yozgat’ta, Liseyi Kahramanmaraş’ta okudu.Daha sonra M.Ü. Hukuk Fakültesini kazandı. Şu
    anda Avukatlık yapmakta olan şairin çeşitli edebiyat dergilerinde ve internet sitelerinde
    şiirleri yayınlandı.Eğitim hayatı boyunca şiir ve edebiyat alanında çeşitli başarılar
    kazandı. 2005 Yılında bir internet sitesindeki 40 şair arkadaşının oluşturduğu “Şiir
    Perisi Grubu Antolojisi-Şiirli Değnek” Kitabına katıldı. İstanbul’da İkamet etmekte olan
    şâirin 1000 üzerinde yayınlanmamış şiiri mevcuttur.
   
                   E-Mail: arifbaltaci@yahoo.ca  http://siirden.sitemynet.com 
                  www.blogcu.com/Arifce  http://www.antoloji.com/arif_baltaciI


             BUGÜN İSTANBULDAN AYRILACAĞIM
   Boğazıma düğümlendi yalnızlık 
   Gönlüm bir namlu şimdi 
   Tam şakağından
   Vuracağım sensizliği 
   Asi ezgilere aldırmayacağım. 
   Küçük bir yavru ceylana
   Verip umutlarımı, 
   Bugün İstanbul’dan ayrılacağım. 
   Anadolu’nun tezek kokan 
   Yollarına vuracağım kendimi 
   Artık biraz da 
   Kendime yaşayacağım. 
   Seni hatırlatan her şeyi dağıtıp
   Sokak çocuklarına 
   Artık adını unutacağım. 
   Seni doğduğun yere bırakıp 
   Bugün İstanbul’dan 
   Sanki senden  ayrılacağım. 
   Yazdığım şiirleri 
   Duymayacaksın artık 
   Ve sana yük olan sevgimi 
   Vapurdan martılara atacağım. 
   Sileceğim adını gönlümden 
   Ayrılıyorum bugün İstanbul’dan 
   Biraz da kendimi yaşayacağım. 



      BU ŞİİRİ SANA YAZDIM…
   Merhaba; ömrüme doğan güneş  
   Şiirlerim sana yazıldı bu defa 
   Gönlüme yağdırdığın yağmurlar 
           aşkla doldu, coştu bu defa... 
   Nedeni olmaz sevmenin, 
            mantığı olmaz. 
   Bırak sorgulamayı tut ellerimden 
   Sonsuz bir meçhûlde 
           kaybolurken anılar 
   Bana gel vakit kaybetmeden... 
   Eskiden kalma 
           alışkanlıklarını bırak 
   Seni seven gönüle umut ver 
   Ellerimi tutmasan da olur 
   Gözlerime bakıp gül yeter...
   Yazılmış kaderime sevdân 
   Yüreğime kazınmış adın gizlice 
   Gel sevdiğim kimseler 
           görmeden gel 
   Bârî rüyalarıma gir bu gece.... 
   Adını koyamamıştım ya 
           yalnızlığımın 
   Artık adını çok iyi biliyorum 
   Senin olmadığın her yerde 
   Ben yalnızım diyorum... 
   Lâl olurdu dilim seni görünce 
   Sensiz geçen anlarıma 
            lanet ederdim 
   Dört mevsim öteden 
            gelsen bana 
   Seni sen gibi değil, 
   Kendim gibi severdim...
   Dertlerimizi 
        paylaştıkça seninle 
   Bir tek seni sevdiğimi 
        söyleyemedim. 
   Hayalin gitmedi 
        gözümün önünden
   Her duada Tanrımdan 
        seni diledim... 
   Issız sokaklarda 
        dolandım durdum. 
   Dinmedi içimdeki 
        asî rüzgârlar 
   Gel sevdiğim,gel ki yaşasın 
        gönlümde bahar...
   Zindan olur geceler 
        sen gelince aklıma 
        dinmez karanlık . 
    Leyla’yı ararken
        seni buldum. 
   Mecnun gibi çöllere 
        bırakma beni 
   Aşkının ateşi yakar sinemi... 
   Ilgıt esen rüzgârlarla gel  
   Gir gönlüme sevdiğim, 
       sonsuz benim  ol 
   Tut ellerimi 
         meydan okuyalım ölüme 
   Anla artık beni
       canım ol benim 
   Benliğini at bir yana, 
       benim ol benim... 
   Varmış gönlüm senin tadına 
   Umurumda mı yağan kar, 
   Umurumda mı sonbahar....


          BANA YETİM DEME ANNE
   Yüzüme bakıp acıma bana 
   Tuz basma kanayan yarama 
   Aldırma gözümden akan yaşa 
   Bana yetim deme anne,deme… 
                       yetim değilim... 
   Ne gözlerim kapalı  sevgiye 
   Göremeyecek kadar kör değil
   Ne de yüreğim bir mutluluğu 
   Bulamayan gönlü fakir değil
                         yetim değil….
   Böyleyim ben sevgiden bir nehir
   Bakışlarım ok sözlerim sihir
   Zordaki kuluna Allah kadir
   Bana yetim deme anne, deme…
                         yetim değilim... 
   Her gece  babam,saçımı okşar 
   Sabahlara dek seyrime dalar 
   Yetim lafı yüreğimi dağlar
   Bana yetim deme anne, deme..
                           yetim değilim.
   Şükür her işe gücüm yetiyor 
   İşte babam  mezarda yatıyor 
   O lafı deme aklım yitiyor 
   Bana yetim deme anne,deme..
                         yetim değilim. 
   Beyaza boyadım tüm karayı 
   Sana verdim işte yarınımı 
   Anne sen döktürme göz yaşımı 
   Bana yetim deme anne,deme
                         yetim değilim.


         AĞLARDIM
   Ebrulî akşamlardan sonra 
   Güneş merhaba derken yeni güne 
   Sensizliği düşünür 
   Ağlardım... 
   Horozlar öterdi sabaha yakın 
   Ezan okunurdu minarelerden 
   Yaşlı bir adam dua ederdi. 
   Seni arardım...  
   Anadolu’nun bozkırlarında 
   Temmuz güneşinde
   Kavrulurdu başaklar 
   Onlar güneşe yanardı 
   Ben sana yanardım... 
   Uçmayı yeni öğrenmiş 
   Yavru bir kuş konardı pencereme 
   Saksıların altındaki suyu içerdi 
   Dinerdi susuzluğu 
   Ben sana susardım...  
   Yokluğun düşünce aklıma 
   Kalbim buz tutardı 
   Donardım... 
   Karabulutlar kaplardı gökyüzünü 
   Şimşekler çakardı sonra 
   Bulutlara yarenlik ederdim.  
   Ağlardım... 
   Masmavi gökyüzü kararırdı 
   Yağmur yağardı sürekli 
   Her bahar güller açardı 
   Ben solardım...
   Bir yıldız kayardı semadan 
   Dilek tutardı faniler 
   O dileklerde seni bulamazdım 
   Kanardım....        2005   Konya


               NERDESİN                
   Yıllarca hayaller kurup durmuşum 
   Kaf dağını aştım gayrı yoruldum 
   Kalbimi açtım da sana vuruldum 
   Şimdi gönül seni arar nerdesin 
   Gelmiyorsun bana  bir engel mi var 
   Duy artık sesimi ey vefasız yar 
   Yokluğunun gamı gönlümü sarar 
   Gönül yalnız seni arar  nerdesin 
   Pusulası kayıp şaşkın kaptanım
   Seni bulamazsam dinmez ki gamım 
   Gel artık sevgili bitsin hazanım 
   Göz yaşlarım durmaz akar nerdesin