קיבוץ
פֿון װיקיפּעדיע
קיבוץ איז א פֿאָרם פֿון א ישוב אין ארץ ישראל.
אלץ קיבוץ, בעציַיכנעט מען לענדליכע קאלעקטיווישע ישובים אין ישראל, מיט געמיינזאמעם אייגענטום און דעמוקראטישע סטרוקטורען.
עס גיבט אונגעפער 268 קיבוצים אין ישראל, און דורשניטליך א סך הונדערטער לייט לעבן דארטן. פֿיר פראָצענט איינוואָהנערס אין ישראל לעבן אין קיבוצים.
די אידעאָלאָגיע פונעם קיבוצים גרונדער איז געוועזן סאָציאליש און ציוניש געפֿראַגט.
די ערשטע קיבוץ, פון יאר 1909, איז "דעגאַניע" (העברעאישּ: דגניה), נעבן טייך כינרת.