Roetebepaling

vanuit Wikipedia, die vrye ensiklopedie.

By rekenaarnetwerke verwys die term roetebepaling na die paaie waarlangs data in 'n rekenaarnetwerk versend word.

Roetebepaling behels die aanstuur van pakkette, d.w.s. die aanstuur van logies geaddresseerde pakkette vanaf hul bron na hul uiteindelike bestemming deur intermediêre nodusse (oftewel die roetebeheerders). Die roetebepalingsproses stuur die pakkette aan aan die hand van roetetabelle in die roetebeheerders, wat 'n rekord hou van die beste roetes na verskeie netwerkbestemmings. Die saamstel van roetetabelle is baie belangrik vir doeltreffende roetebepaling.

Roetebepaling verskil van 'n netwerkbrug in die opsig dat dit aanvaar dat adresstrukture wat soortgelyk aan mekaar is nabyheid aanmekaar impliseer, wat dit moontlik maak om 'n enkele roetetabel-inskrywing te gebruik om 'n roete na 'n groep adresse te verteenwoordig. Daarom is roetebepaling meer doeltreffend as netwerkstrategie vir groot netwerke en het dit die belangrikste metode vir die ontdekking van datapaaie op die Internet geword.

Klein netwerke kan klein handopgestelde roetetabelle bevat. Groter netwerke behels komplekse netwerktopologieë en kan voortdurend verander, wat die handmatige opstel van roetetabelle baie problematies maak. Nietemin gebruik die meeste openbare geskakelde telefoonnetwerke gebruik voorafberekende roetetabelle, met alternatiewe rugsteunroetes as die mees direkte roete nie beskikbaar is nie. Dinamiese roetebepaling probeer om die probleem op te los roetetabelle outomaties op te stel, gebaseer op inligting wat deur roetebepalingsprotokolle oorgedra word en stel die netwerk in staat om bykans onafhanklik netwerkfalings en blokkasies te omseil.

Dinamiese roetebepaling is die dominante roetebepalingstrategie op die Internet. Die verstelling van die roetebepalingsprotokol vereis egter dikwels 'n hoë mate van vaardigheid en kan daar nie goedsmoeds aanvaar word dat netwerktegnologie sover gevorder is dat roetebepaling geheel en al outomaties kan plaasvind nie.

Pakket-geskakelde netwerke, soos die Internet, verdeel data op in pakkette, wat elkeen 'n etiket kry wat die volledige bestemmingsadres bevat en word dan afsonderlik oor 'n bepaalde roete versend. Stroombaangeskakelde netwerke, soos die telefoonnetwerk, doen ook roetebepaling ten einde geskikte paaie vir stroombane te vind (soos vir 'n telefoonoproep) waaroor groot hoeveelhede data versend kan word sonder om voortdurend die bestemmingsadres te herhaal.

Die hardeware wat gebruik word tydens roetebepaling is Ethernet-skakelaars en roetebeheerders.

[wysig] Dinamiese roetebepaling beginsels

As 'n aangeduide pad onbeskikbaar word, moet die bestaande nodus 'n alternatiewe roete bepaal om sy data by sy bestemming uit te kry. Hulle verrig die taak gewoonlik deur gebruik te maak van 'n roetebepalingsprotokol uit een van twee breër klasse van roetebepalingsalgoritmes: afstandsvektor-algoritmes en skakeltoestand-algoritmes, wat saam bykans al die roetebepalingsalgoritmes wat op die Internet in gebruik is omskryf.

[wysig] Afstandsvektor-algoritmes

Afstandsvektor-algoritmes gebruik die Bellman-Ford algoritme. Hierdie benadering maak gebruik van 'n getal, die koste, van elkeen van die skakels tussen elke node in die netwerk. Nodusse sal inligting vanaf punt A na punt B stuur volgens 'n pad wat die laagste totale koste tot gevolg sal hê (d.w.s. die somtotaal van die kostes van elkeen van die skakels tussen die nodusse langs die betrokke roete).

Die algoritme werk op 'n baie eenvoudige manier. Wanneer 'n node aanvanklik inskakel, is dit slegs bewus van sy onmiddelike bure en die direkte koste daaraan verbonde om hulle te bereik. (Hierdie inligting, die lys van bestemmings, die totale koste na elkeen en die volgende sprong waarna data versend moet word om daar uit te kom maak die roetetabel uit.) Elke nodus stuur op 'n gereelde basis inligting aan sy onmiddelike bure rondom sy idee van die totale koste om by elkeen van die bestemmings, waarvan dit bewus is, uit te kom. Die naburige nodusse analiseer hierdie inligting en vergelyk dit met wat hulle reeds 'weet'; enige inligting wat 'n verbetering verteenwoordig op dit wat hulle reeds het word in hulle roetetabelle ingesluit. Mettertyd sal al die nodusse in die netwerk die beste volgende sprong vir al die bestemmings ontdek om die laagste oorhoofse "koste" te bereik.