Volkstaat

vanuit Wikipedia, die vrye ensiklopedie.

Volkstaat is die term vir ‘n onafhanklike staat wat sommige Afrikaners graag in Suid-Afrika wil skep deur partisie.

Die Vryheidsvlag (Volkstaatvlag).
Vergroot
Die Vryheidsvlag (Volkstaatvlag).
'n Voorgestelde Volkstaatgebied.
Vergroot
'n Voorgestelde Volkstaatgebied.

Inhoud

[wysig] Die idee

Die Afrikaners wat na ‘n Volkstaat strewe, ondersteun die beginsel dat ‘n eie gedefinieerde grondgebied, die basiese vereiste is vir ‘n nasie wat sy voortbestaan met sy eie taal, kultuur en geloof wil verseker. Hulle staaf die argument deur te stel dat ‘n volk wat nie sy eie grondgebied besit nie, se status verminder word tot die van ‘n groep, en in die geval van Afrikaners, ‘n minderheidsgroep.

Die idee om Suid-Afrika in verskillende state te verdeel deur partisie, is nie die uitsluitlike gedagtes van hierdie Afrikaners nie. Die prominente Suid-Afrikaanse liberale figuur van die 1930’s en 1940’s, Alfred Hoenlé, het partisie beskou as ‘n manier om swartes van wit onderdrukking te beskerm en daardeur die risiko van rassekonflik te verlaag in die land. Die Duitse skrywer en observeerder, Klaus von der Ropp, het meer onlangs by die 1987 ontmoeting tussen Afrikaner akademici en die ANC by Dakar in Senagal, voorgestel dat Suid-Afrika deur partisie geskei moet word om swartes van ware onafhanklikheid te voorsien, en om blankes die sekuriteit te gee wat ‘n onafhanklike gebied sal voorsien.

[wysig] Redes waarom Afrikaners ‘n Volkstaat verlang

‘n Aantal faktore het bygedra tot ‘n gevoel van vervreemding wat baie Afrikaners in die nuwe Suid-Afrika ervaar.

[wysig] Beperkte politieke mag

Afrikaners vorm 'n baie klein minderheidsgroep in Suid-Afrika en het daarom hul vermoë om regeringsbeleid te beīvloed verloor na die magsoorhandiging tydens die demokratiese verkiesing van 1994.

Afrikaners as 'n groep het dus baie beperkte seggenskap in basiese regeringsbeleide wat hul daaglikse lewens regeer soos onderwys, belasting, staatsbesteding, ekonomiese modelle, ens. Hierdie tekort in politieke mag het uitgeloop op 'n strewe vir selfbeskikking.

[wysig] Misdaad

Die verwagting wat baie Afrikaners in 1994 gekoester het, dat misdaad en veral geweldsmisdaad, sal afneem, het nooit gerealiseer nie. Aanhoudende hoë vlakke van misdaad (en die berriggewing daarvan) het ‘n wesenlike bydrae tot ‘n gevoel van onveiligheid by die publiek gelaat.

Onder plattelandse Afrikaners, het die gewelddadige aanvalle op boere en hul families, bygedra tot ‘n verharding van houdings. Tussen 1998 en 2001 (3 jaar) was daar ongeveer 3500 plaasaanvalle aangeteken in Suid-Afrika. Die aanvalle het uitgeloop op die moorde van 541 boere, hul gesinne of hul arbeiders. Daar word gemiddeld meer as twee moorde elke week gepleeg wat met plaasaanvalle verband hou.

Behoudende Afrikaners beskou plaasaanvalle grootliks as ‘n rasgedrewe veldtog wat daarop gemik is om Afrikaners van hulle plase af te dwing. In middel-2001 het die Vryheidsfront hom tot die Verenigde Nasies se Kommissie vir Menseregte gewend om druk op die Suid-Afrikaanse regering te plaas, om iets omtrent die plaasmoorde te doen, wat “die afmetings van ‘n etniese slagting” begin aanneem het. Die leier van die Vryheidsfront , Pieter Mulder, het dit gestel dat die meeste plaasaanvalle goed georganiseerd voorgekom het en dat die motief vir die moorde nie slegs krimineel van aard is nie. Mulder stel dit verder dat daar ‘n “besliste anti-Afrikaner klimaat in Suid-Afrika wortel geskiet het, en dat mense wat daarvan aangekla word dat hulle Afrikaners vermoor het, dikwels deur ondersteuners aangemoedig word deur applous tydens hofsittings”.

[wysig] Taal en Kultuur

Sedert 2002 is ‘n aantal dorpe en stede met geskiedkundige Afrikaanse name, wat na die Voortrekkers terugdateer, soos Pietersburg (nou Polokwane) en Potgietersrus (nou Makopane, wat die naam is van die kaptein wat vir Piet Potgieter, na wie Potgietersrus vernoem is, vermoor het) hernoem, dikwels in weerwil van populêre teenstand tot die verandering. Geen kolonialistiese Engelse dorpsname soos Grahamstown of Harrismith is verander nie. In dieselfde jaar het die regering besluit dat alle staatsdepartemente ‘n enkele taal moes kies vir alle kommunikasie, wat effektief alle staatsamptenare gedwing het om slegs in Engels te kommunikeer.

Van die 31 universiteite in Suid-Afrika was slegs 5 histories Afrikaans (Universiteit van die Vrystaat, Potchefstroomse Universiteit, Universiteit van Pretoria, Rand Afrikaanse Universiteit en die Universiteit van Stellenbosch). Gedurende 2002 het die Minister van Onderwys, Kader Asmal, aangekondig dat alle Afrikaanse-medium universiteite voortaan paralelle klasse in Engels moet aanbied, terwyl al die ander universiteite slegs in Engels klasse hoef aan te bied. Dit ten spyte van ‘n regerings-aangestelde kommissie wat aanbeveel het dat 2 Afrikaanse universiteite behou moet word om Afrikaans as ‘n akademiese taal uit te bou. Volgens die regering se taalbeleid vir hoër onderwys is “die idee van Afrikaanse universiteite teenproduktief vir die doel van ‘n getransformeerde hoër onderwysstelsel”.

[wysig] Werkloosheid en armoede

Wit (waarvan die meerderheid Afrikaners is) werkloosheid is laag volgens Suid-Afrikaanse standaarde: 10% in 2001, vergeleke met die nasionale gemiddeld van 37%. Blanke werkloosheid het egter die grootste verhoging ervaar tussen 1995 en 2001: 197% vergeleke met die nasionale gemiddeld van 27%. In 2001 was ongeveer 228,000 ekonomies aktiewe blankes sonder werk. Dit val saam met die instelling (en word gesien as ‘n direkte gevolg van) Regstellende Aksie (ook bekend as Gelyke Indiensneming), wat rassekwotas aan alle werkgewers afdwing. Dit maak dit baie moeilik, volgens wet, vir witmense om aangestel te word in vakante poste. ‘n Simptoom hiervan is wat genoem word die “brein drein”, oftewel die grootskaalse emigrasie van vaardige professionele blankes.

[wysig] Afrikaner reaksie

Die gevolg van bogenoemde faktore is dat baie Afrikaners emigreer. Die VSA, Europa, Australië, en Nieu Seeland is gunsteling bestemmings. Hierdie dreinering van meestal hoogs gekwalifiseerde en vaardige mense is besig om ‘n groot impak te maak op beide Suid-Afrika in die algemeen en op Afrikaner gemeenskappe spesifiek.

Terwyl sommiges ‘n gewelddadige antwoord voorstaan, soos die organisasie bekend as die Boeremag, voel baie van die Afrikaner gemeenskap dat die beste manier om hulle kultuur, erfenis en mense te beskerm, is deur selfbeskikking en om minderheidsregte vreedsaam te bekom. Hulle wys ook uit dat minderheidsregte ‘n “warm onderwerp” is in die internasionale politiek. Voorbeelde van ander volke wat op selfbeskikking aanspraak maak is die Palestyne van Israel, die Vlaamses van België, die Franssprekende mense van Kubek in Kanada, die Koerde van Irak, die Tamils van Sri Lanka en die Baske in Spanje.

[wysig] Volkstaat moontlikhede

Die volgende elemente dra by tot die moontlike verkryging van ‘n Volkstaat deur Afrikaners:

[wysig] Wetgewing

Internasionale sowel as nasionale wetgewing beskerm minderhede se reg op selfbeskikking.

Op internasionale vlak is daar die Internasionale gebod op Ekonomiese-, Sosiale- en Kultuurreggte. Op nasionale vlak, laat artikel 235 van die Suid-Afrikaanse Grondwet die reg tot selfbeskikking toe vir enige gemeenskap, wat oor ‘n gedeelde kultuur en taal beskik, binne ‘n territoriale entiteit in die Republiek.

[wysig] Vryheidsfront

Die Vryheidsfront is die hoof politieke dryfkrag vir die skepping van ‘n Volkstaat. Hierdie Afrikaner gesentreerde politieke party was verantwoordelik vir die toevoeging van Artikel 235 tot die Grondwet, en beskik oor verteenwoordiging in die Nasionale Parlement asook verskeie porvinsiale wetgewers in Suid-Afrika. Ondersteuning vir hierdie party het egter wipplank gery gedurende die laaste drie Nasionale verkiesings, met die Demokratiese Alliansie wat die meeste Afrikaner stemme ingepalm het.

[wysig] Volkstaatgebiede

Een poging om tot die skepping van ‘n Volkstaat by te dra, is die klein dorpie Orania in die Noord-Kaap. Die grond waarop Orania gebou is, is in privaatbesit, en Afrikaners word aangemoedig om na Orania te verhuis. Nog ‘n poging is die buurt Kleinfontein buite Pretoria.

[wysig] Volkstaat hindernisse

Sekere faktore dreig om die Volkstaatideal skipbreuk te laat lei.

[wysig] Afrikaner onenigheid

Onenigheid word veroorsaak deur die besluit oor waar die mees geskikte plek vir ‘n Volkstaat sal wees.

Die Vryheidsfront voer aan dat die droë en onontwikkelde Noord-Kaap, waar Orania te vinde is, die haalbaarste is, aangesien daar geen kompetisie vir grondgebied in hierdie area sal wees nie(weens ‘n baie lae bevolking), daar natuurlike hulpbronne is en dat dit oor ‘n seefront beskik.

Ander Afrikaners wil graag ‘n Volkstaat naby aan Pretoria vestig (Kleinfontein), aangesien hierdie gebied alreeds hoogs ekonomies aktief is en ‘n groot hoeveelheid van Afrikanerkultuur te vinde is in hierdie stad.

‘n Groot gedeelte van die Afrikaners hoop egter steeds dat die Nuwe Suid-Afrika soos voorsien deur Nelson Mandela, FW de Klerk, Desmond Tutu en Beyers Naude, te voorskyn sal kom. Dit is ‘n Suid-Afrika met rasseversoening en gelyke regte vir almal wat daarin woon. Die ondersteuning wat ‘n Volkstaat benodig kom dus steeds tekort, maar dit kan groei soos wat Afrikaner vervreemding voortduur.

[wysig] Openbare mening

Ten spyte daarvan dat ‘n onafhanklike Volkstaat slegs voorsien om rassisme in alle vorme te vermy, of dit nou Apartheid of Swart Ekonomiese Bemagtiging is, beskou die breër swart publiek in Suid-Afrika die Volkstaat idee as gebore vanuit rassisme, en dat dit die verregse Afrikaners se laaste poging is om hul ideologie van meerderwaardigheid oor Swart Afrikane te herstel.

[wysig] Suid-Afrikaanse regering

Die Suid-Afrikaanse regering van die “African National Congress”, vertrou nie die Afrikanermotiewe vir die skepping van ‘n Volkstaat nie, as gevolg van die Suid-Afrikaanse geskiedenis gedurende die vorige eeu (Apartheid). Die regering probeer die huidige orde handhaaf aangesien dit die ANC se magsbasis steun, want dit stel hulle in staat om alle Suid-Afrikaanse hulpbronne aan te wend vir herverdelingsprogramme.

Die regering het oorweeg om Orania se potensiaal vir Afrikaner selfbeskikking te beeindig deur die dorpie in te lyf by die aangrensende, swart beheerde, munisipaliteit van Hopetown. Die Oraniërs kon egter hul eis vir selfbeskikking verdedig aan die hand van ‘n Hofbevel wat hul status beskerm, gebasseer op artikel 235 van die Grondwet.

Die regering dring ook daarop aan dat dit nie die Afrikaner se taal en kultuur aanval nie, maar dat dit bloot nie meer die beskerming van die regering verkry soos wat met die vorige bedeling die geval was nie.

[wysig] Ander politieke partye

Die Demokratiese Alliansie, Suid Afrika se hoof opposisieparty, opponeer die idee van ‘n Afrikaner Volkstaat, hoofsaaklik as gevolg van twee redes:

  • ‘n Wesenlike hoeveelheid Afrikaners het vir die Demokratiese Alliansie gestem in die verlede, en om hulle steun te verloor indien Afrikaners hulself na ‘n Volkstaat sou onttrek, sal ‘n groot slag vir die Demokratiese Alliansie se strewe om Suid-Afrika te regeer, wees.
  • Die sessie van ‘n Afrikaner Volkstaat kan moontlike redelike skade aanrig aan Suid-Afrika se ontwikkelende ekonomie indien dit sou veroorsaak dat buitelandse beleggings in Suid-Afrika afneem.

[wysig] Tekort aan hulpbronne

Om ‘n onontwikkelde gebied te vestig, om basiese dienste te bied en om besighede op die been te bring wat werksgeleenthede sal voorsien, verg ‘n aansienlike kapitale uitleg. Afrikaners wat ‘n Volkstaat nastreef het slegs beperkte hulpbronne en Afrikaners dra ook swaar aan die Suid-Afrikaanse belastingslas.

Die verkryging van genoegsame finansiële hulpbronne en entrepeneurs om ‘n Volkstaat te ontwikkel, bied die grootste vestigingstruikelblok.

[wysig] Bron

[wysig] Sien ook

[wysig] Eksterne skakels

[wysig] Verdere verwysings

[wysig] Beriggewing en aksies in Engels

Ander tale