Алесь Салагуб
Зьвесткі зь Вікіпэдыі — вольнай энцыкляпэдыі.
Салагуб Алесь (18 кастрычніка 1906 – 17 траўня 1934) – беларускі паэт, публіцыст. Нарадзіўся ў вёсцы Зарудзічы Смаргонскага раёну ў сялянскай сям’і. У 1922 – 1927 гадах вучыўся ў Віленскай беларускай гімназіі, браў удзел у руху Грамады, Таварыства беларускай школы. Зьняволены польскімі ўладамі ў турме (1924, 1927 – 1928). У 1928 годзе перайшоў у БССР. Скончыў БДУ (1931). Вучыўся ў асьпірантуры Інстытуту літаратуры і мастацтва Беларускай акадэміі навук. На 3-ім годзе вучобы ў 1933 годзе арыштаваны савецкімі ўладамі па справе Беларускага нацыянальнага цэнтру і неўзабаве расстраляны. Друкаваўся як публіцыст з 1920 году, як паэт – з 1925. Выдаў зборнік паэзіі “Лукішкі” (1929). У Менску выступаў з артыкуламі пра літаратурны рух у Заходняй Беларусі. Перажытае ў польскай турме адлюстраваў у “Лукішскім дзёньніку” (урыўкі апублікаваныя ў “Полымі” ў 1961 годзе). Аўтар апавяданьняў, п’есы “Вясельле” (у рукапісах).