Янка Пазьняк

Зьвесткі зь Вікіпэдыі — вольнай энцыкляпэдыі.

Пазьняк Янка (18871939) – беларускі грамадзка-культурны дзеяч, выдавец, публіцыст, палітык. Дзед Зянона Пазьняка. Нарадзіўся ў мястэчку Суботнікі Іўеўскага раёну. Атрымаў музычную адукацыю. Рана далучыўся да беларускага руху. У 19091912 гадах браў удзел у працы беларускіх хрысьціянска-асьветніцкіх гурткоў. У 19131915 гадах прымаў удзел у выданьні віленскае газэты “Biełarus”. Служыў арганістам у Лаварышках каля Вільні, у касьцёле Сьвятога Яна ў Вільні (19181920). З 1917 году актыўна ўдзельнічаў у беларускім хрысьціянска-дэмакратычным руху. Быў з 1928 году сакратаром Прэзыдыўму ЦК Беларускае хрысьціянскае дэмакратыі, з 1936 году – старшынём Прэзыдыўму Беларускага народнага аб’яднаньня. Арганізоўваў на вёсцы беларускія мастацкія калектывы, рупіўся пра адкрыцьцё беларускіх школаў. У 19281936 гадах рэдагаваў газэту “Biełaruskaja krynica”. З пачатку 1930-х гадоў – старшыня Віленскага Беларускага нацыянальнага камітэту. З 1939 году – рэдактар часопісу “Хрысьціянская думка”. У кастрычніку 1939 году рэпрэсаваны савецкімі ўладамі і неўзабаве расстраляны. Друкаваўся з 1920 году. Аўтар шматлікіх артыкулаў пра палітычнае, рэлігійнае, культурнае жыцьцё Заходняе Беларусі, пра падзеі ў сьвеце. Пісаў вершы, апавяданьні.