Макар Краўцоў

Зьвесткі зь Вікіпэдыі — вольнай энцыкляпэдыі.

Краўцоў Макар (сапр. Касьцевіч Макар Мацьвеевіч, 18 жніўня 1891 году – пасьля 1939) – беларускі пісьменьнік, паэт, перакладчык, публіцыст, грамадзка-палітычны дзеяч.

Нарадзіўся ў вёсцы Баброўня Гарадзенскага павету ў заможнай сялянскай сям’і. Скончыў царкоўна-прыходскую школу ў вёсцы Галавачы (Гарадзенскі павет), Сьвіслацкую настаўніцкую сэмінарыю (1910). Працаваў у школе.

З 1915 году – у войску, пасьля вайсковай вучэльні – на Паўночна-Заходнім фронце.

Дэлегат І Усебеларускага кангрэсу (сьнежань 1917 году). Настаўнічаў у Менску (19171918). Выкладаў на курсах беларусазнаўства пры Менскай гарадзкой думе (1918).

У 1918 годзе ўступіў у Беларускую партыю сацыялістаў-рэвалюцыянэраў. Удзельнічаў у працы Рады БНР у Менску і Горадні (19181919). Удзельнік Слуцкага паўстаньня, займаўся ў ходзе яго справамі друку, быў загадчыкам паўстанцкае друкарні ў Клецку.

Пазьней працаваў у Радашковіцкай беларускай гімназіі (19221923). Жыў у Вільні. Рэдагаваў часапіс "Саха" (1923). З 1927 году актыўна ўдзельнічаў у працы Беларускага навуковага таварыства. Друкаваўся (з 1916 году) у пэрыёдыках "Гоман", "Звон", "Беларускае жыцьцё", "Беларускія ведамасьці", "Беларусь", "Наша думка", "Маланка", "Грамадзкі Голас", "Беларускае слова" "Сялянская ніва”", "Беларуская культура", "Беларускі дзень". Карыстаўся таксама псэўданімам “Язэп Сьвятазар”. Арганізоўваў у родных мясьцінах беларускія канцэрты, спэктаклі.

Арыштоўваўся ўладамі Польшчы за нацыянальную дзейнасьць.

У 1930-х гадах адыйшоў ад літаратурнай творчасьці. Быў беспрацоўным. Сябра Галоўнай управы Таварыства беларускай школы ў 1936-1937 гадах. У кастрычніку 1939 году працаваў у рэдакцыі газэты "Віленская праўда".

Неўзабаве арыштаваны бальшавікамі, загінуў у зьняволеньні.

[рэдагаваць] Творчасьць

Краўцоў - аоўат выданай у Вільні працы пра гісторыю БНР “Рада Беларускай Народнай Рэспублікі” (1921), перакладаў на беларускую мову кніг: “Алеся” Аляксандра Купрына, “Мцыры” Міхаіла Лермантава (1924), “Расказы аб вялікіх падзеях розных часоў і народаў” Мікалая Рубакіна (1924), “Дэман” Міхаіла Лермантава (1926), “Бартэк-пераможнік” Генрыка Сянкевіча (1926), “Сьляпы музыка” Уладзімера Караленкі (1928), “Прынц і жабрак” Марка Твэна (1928), “Для дзяцей” Лява Талстоя (1928), “Тарас Бульба” Мікалая Гогаля (1929).

Аўтар словаў гімну БНР Мы выйдзем шчыльнымі радамі.