Палута Бадунова

Зьвесткі зь Вікіпэдыі — вольнай энцыкляпэдыі.

Бадуно́ва Палу́та (Пелаге́я) Алякса́ндраўна (188529 лістапада 1938), беларускі палітык, адна зь лідэраў Беларускай партыі сацыялістаў-рэвалюцыянэраў. Нарадзілася ў Навабеліцы каля Гомеля (зараз уваходзіць у межы горада). У 1917 годзе скончыла вышэйшыя гісторыка-літаратурныя курсы ў Петраградзе. У чэрвені 1917 года была абрана сябрам ЦК БСГ. Была дэпутатам Петраградзскага Савету рабочых і сялянскіх дэпутатаў. З 5 жніўня 1917 году – сябра рэвізыйнае камісіі Цэнтральнай Рады беларускіх арганізацыяў у Менску. Брала ўдзел у працы І Усебеларускага зьезду. 21 лютага 1918 году ўвайшла ў Народны сакратарыят БНР, заняла пасаду народнага сакратара апекі. Удзельнічала ў адкрыцьці беларускіх дзіцячых прытулкаў і школ. Старшыня арганізаванага ў Менску 4 траўня 1918 году дабрачыннага беларускага таварыства «Цётка». Сябра Беларускай партыі сацыялістаў-рэвалюцыянэраў, сакратар ЦК партыі. 12 лістапада 1919 году абраная намесьнікам старшыні Народнай Рады БНР. 17 лістапада 1919 году разам зь Язэпам Мамонькам і Вацлавам Ластоўскім была арыштаваная польскімі ўладамі. У красавіку 1920 году, як прадстаўнік БПСР, вяла перамовы з ЦК РКП(б) у Маскве. На зьезьдзе БПСР 25 сьнежня 1920 году ў Менску адстойвала палітычную лінію лавіраваньня ў адносінах да савецкай улады. У 1921 годзе арыштавана бальшавікамі, але хутка вызвалена і выехала ў Польшчу. У 19231925 гадах жыла ў Празе. У лістападзе 1925 году вярнулася ў СССР. Працавала настаўніцай у Новабеліцкай школе, на курсах беларусазнаўства ў Гомелі. 3 верасьня 1937 году была арыштаваная. 30 лістапада 1937 году засуджаная на 10 гадоў папраўча-працоўных лягераў. 25 траўня 1938 году прыгавораная да вышэйшай меры пакарання. Расстраляная ў Менску. Рэабілітаваная ў 1989 годзе.

[рэдагаваць] Зьнешнія спасылкі

Валянціна Лебедзева. Палута Бадунова - палітык і жанчына