Мапучы

Зьвесткі зь Вікіпэдыі — вольнай энцыкляпэдыі.

Выява:Mapuches.jpeg
Індзейцы мапучы

Мапучы (раней таксама араўканцы) — аўтахтонны народ Паўднёвай Амерыкі. Тэрыторыя існавання мапучы — Чылі і Аргенціна. У адрозненні ад іншых туземных народаў Паўднёвай Амерыкі мапучы паспяхова супрацьстаялі іспанскай каланізацыі і давалі рашучы адпор канкістадорам. У складзе мапучы вызначаюцца тры народнасці: пікунчы, хуільічэс, пехуенчы і пехуелчы; пры гэтым пехуелчы з'яўляюцца самай вялікай народнасцю ў складзе мапучы.

[рэдагаваць] Гісторыя

Мапучы застаюцца адзіным туземным народам Амерыкі, які на працягу доўгага часу змог захоўваць сваю незалежнасць. Тэрыторыі засялення мапучы прасціраюцца ад Рыа Чоапа (Río Choapa) на сярэднім поўдні Чылі да вострава Чылаэ (Chiloé), такім чынам маючы працягласць з поўначы да поўдня каля 1600 кіламетраў. Слова «мапучы» паходзіць ад мовы гэтага народа — мапудунгун, у якой «мапу» азначае зямля, а «чы»чалавек. Адсюль вынікае, што мапучы называюць сябе «людзьмі зямлі».

[рэдагаваць] Культура

Мапучы маюць адносна бедную культуру.

[рэдагаваць] Знешнія спасылкі