Сяргей Пясэцкі
Зьвесткі зь Вікіпэдыі — вольнай энцыкляпэдыі.
Пясэцкі, Сяргей (Пясецкі, Сяргей) (1 чэрвеня 1901 – 12 верасьня 1964) — адзін з найбольш цікавых беларускіх польскамоўных пісьменьнікаў XX стагодзьдзя.
[рэдагаваць] Бiяграфія
Нарадзіўся ў Ляхавічах у сям'і беларускай маці і зрушчанага паляка. У час Кастрычніцкай рэвалюцыі ў лістападзе 1917 году ён апынуўся ў Маскве. А праз некалькі месяцаў пазьней вярнуўся на радзіму і далучыўся да беларускіх антысавецкіх сілаў Зялёны Дуб, а пазьней да Літоўска-Беларуская дывізіі польскага войска. Пасьля вайны працаваў агентам польскай выведкі. Пазьней учыніў некалькі паважных злачынстваў і быў асуджаны на 15 год зьняволеньня.
Пясэцкі стаўся пісьменьнікам выпадкова. Ягоная вязьніцкая проза прыцягнула ўвагу слыннага польскага пісьменьніка і журналіста Мэльхіёра Ваньковіча. Той заахвоціў яго працягваць пісьменьніцкія намаганьні і дапамог яму выдаць першую кніжку — «Каханак Вялікай Мядзьведзіцы». Выданьне і нечуваны посьпех кніжкі сталіся для Пясэцкага ключом, які адкрыў ягоную вязьніцу.
У час савецкай і нямецкай акупацый заходніх беларускіх зямель ён стаўся катам польскай Краёвай Арміі і выконваў сьмяротныя прысуды, якія выносілі падпольныя польскія суды.
Памёр ад рака ва Ўэльсе, Вялікабрытанія. На ягоным надмагільным камяні высечаная Вялікая Мядзьведзіца.
[рэдагаваць] Творчасьць
Ягоная проза грунтавалася на найбольш экстрэмальных жыцьцёвых прыгодах. Пясэцкі магчыма найбольш вядомы кніжкай сваёй аўтабіяграфіяй «Каханак Вялікай Мядзьведзіцы» («Kochanek Wielkiej Niedzwiedzicy») і антысавецкай сатырай «Запіскі афіцэра Чырвонай Арміі» («Zapiski oficera Armii Czerwonej»).
«Запіскі афіцэра чырвонай арміі» — дзёньнікавыя апавяданьні малодшага лейтэнанта Мішкі Зубава пра свае ўражаньні ад візыту ў Заходнюю Беларусь ад 17 верасьня 1939 году да студзеня 1945 году: у Лідзе, Вільні і пад Вільняй. Пераклад на беларускую мову зрабіў Алесь Астраўцоў. Кніжнае выданьне пабачыла сьвет у Менску ў 2005 годзе. Запіскі друкаваныя наркамаўкай.
Варта адзначыць, што польская мова не была для Пясэцкага роднай — роднымі мовамі былі беларуская і расейская. Польскую мову пісьменьнік адно засвоіў будучы дарослым.