Ґеґарух
Зьвесткі зь Вікіпэдыі — вольнай энцыкляпэдыі.
Ґеґарух — (GEGA ruch) беларускі інтэрнэт-сайт, які існаваў з 2001 па 2005 гады, па адрасе gegaruch.org.
Напачатку вядомы як «Сьвятая Дуброва», і пазьней як «Крыўская Драўґія Друвінґаў», сайт рэпрэзэнтаваў у пэўнай ступені рэліґійную ідэалёґію даволі невялікай і вельмі закансьпіраванай ґрупы людзей, ніхто зь якіх так і не адчыніў свае асобы. Асноўнымі пунктамі ідэалёґіі былі: балцкасьць беларусаў (сьцверджаньне, што беларусы — славянізаваная частка балцкага этнасу), традыцыйнае паґанства як рэліґія беларусаў, скрайне правая палітычная арыентацыя.
Сайт сьцвярджаў, што беларусы — гэта балты зь невялікім славянскім субстратам. У доказ прыводзілася відавочнае падабенства беларускай культуры да балцкай. Паводле аўтараў, беларусы былі славянамоўнымі балтамі. Сама назва «беларусы» аўтарам не падабалася, і яны аддавалі перавагу назьве «крывічы», і назьве «Крыўя» для абазначэньня Беларусі. На гэтым фоне беларусам супрацьстаўляліся паводле аўтараў ня роднасныя ім украінцы і расейцы. Ультыматыўнай мэтай «друвінґі» бачылі аб’яднаньне ўсіх балцкіх народаў (уключаўчы беларусаў) у так званы «Балтыйскі Райх». Вядома, што яны мелі кантакты з правымі арґанізацыямі Латвіі і Летувы.
На сайце прапаґандавалася т. зв. «Друва», старажытная паґанская рэліґія беларусаў. Адпаведна, аўтары скрайне непрыхільна ставіліся да хрысьціянства, паводле іх — «чужынскай рэліґіі, створанай жыдамі». Увогуле, ідэалёґія чужынства і свойства праходзіла чырвонай ніткай. Падкрэсьлівалася, што крыўская зямля належыць крывічам, бо яны жылі тут заўсёды. Прастаўлялася таксама містычная тэорыя «голасу крыві», паводле якой у кожным чалавеку гучыць голас папярэдніх пакаленьняў, якія нібыта настаўляюць яго на правільны шлях. У той жа час «чужынская» кроў перабівае гэты «голас», і чалавек ужо лёгка можа здрадзіць свайму народу. Сьцвярджалася, што захаваньне «чысьціні крові» ўплывае станоўча, у той час як мяшанка вядзе да выраджэньня. Адпаведна, беларусы мусілі берагчы чысьціню крыві і не пускаць на сваю зямлю кагосьці яшчэ.
Падборка матар’ялаў служыла падставай для таго, што сайт вельмі часта абвінавачваўся ў фашызьме. Сярод тэкстаў можна было знайсьці, напрыклад, біяґрафію Фабіяна Акінчыца, кіраўніка Беларускай Нацыянал-Сацыялістычнай Партыі (у разьдзеле «Нашыя Папярэднікі»), або ягоныя працы, такія як «Жыды на Беларусі», дзе Акінчыц разважае пра шкоду, якую нясуць беларусам жыды; працы рэакцыйнага мысьляра Юліюса Эволы і іншых падобных яму аўтараў (разьдзел «FasciNation» — у назьве выкарыстоўвалася гульня са словам fascination (анґ. захапленьне, правапіс якога нагадвае выразу «фашыстоўская нацыя»); вядомы раман Юрыя Станкевіча «Любіць ноч — права пацукоў», які распавядае пра злачынствы нявызначаных каўкаскіх іміґрантаў у Беларусі. У тэкстах адчувалася відавочная непрыхільнасьць да каляровых міґрантаў, жыдоў і цыґаноў, а таксама да лібэралаў. Адзін з апублікаваных вершаў, «Камрад», напрыклад, заклікаў адправіць жыдоў у печы. Пазьней, найболей радыкальныя вершы, у тым ліку і «Камрад», былі выдаленыя з сайта.
Самі тэксты, аднак, былі напісаныя даволі складанай мовай. Такім чынам, сайт прэтэндаваў на навуковасьць і пэўную элітарнасьць.
На галоўнай старонцы публікаваліся навіны, якія мелі дачыненьне да такіх рэчаў, як правая дзейнасьць, раса, ґенэтыка, Балтыя, паґанства, іміґрацыя і падобнае.
У выявах існаваў разьдзел «Архіў Крывакрыжу», дзе можна было знайсьці фатаґрафіі аўтэнтычных беларускіх народных вырабаў (ручнікі, начыньне, і г.д.) з выявай свастыкі. Свастыка прысутнічала ў прапаґандыскіх выявах, а таксама ў ляґатыпе сайта. Існаваў разьдзел «Крыўская раса», дзе прысутнічалі фатаґрафіі разнастайных беларускіх, латыскіх і летувіскіх мужчынаў і жанчынаў нардычнай зьнешнасьці.
Сайт меў дачыненьне да скрайне нацыяналістычнай ґазэты «Слова Нацыі» (была прадстаўленая яе падшыўка) і фашыстоўскага рэсурса Молат-88 (сам сайт зьнік, а на галоўнай старонцы была спасылка на Ґеґарух). І Лукашэнка, і дэмакратычная апазыцыя аднолькава не падабаліся аўтарам.
Рэсурс меў вэрсіі на іншых мовах — нямецкай, расейскай, анґельскай, усіх балцкіх (уключаючы латґальскую і мёртвую прускую).
2 лістпада 2005 году сайт быў зачынены без тлумачэньня.