Δημήτριος Γούναρης

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Γενήθηκε στην Πάτρα το 1867 και σπούδασε Νομική στην Αθήνα, την Γαλλία και την Αγγλία Το 1863 επέστρεψε στην Πάτρα και άσκησε την δικηγορία. Στην πολιτική ζωή εμφανίστηκε το 1902 σαν ανεξάρτητος βουλευτής Αχαΐας, προτείνοντας προτωποριακά μέτρα για την εκμετάλευση των πλουτοπαραγωγικών πηγών της χώρας και τον εκσυχρονισμό της δημόσιας διοίκησης. Αντιτάχτηκε στην συμφωνία του Ελληνικού κράτους και ομάδας Βρετανών κεφαλαιούχων για την μονοπώληση του εμπορίου της σταφίδας, κάτι που του στοίχησε την επανεκλογή του το 1905. Αναδείχτηκε σε ηγέτη της αντιβενιζελικής παράταξης υπο την σημαία της οποίας εκλέκθηκε βουλευτής το 1910 και το 1912. Το 1920 ίδρυσε το Λαϊκό κόμμα που αποτέλεσε την κύρια εκφραση του αντιβενιζελισμού την περίοδο του μεσοπολέμου. Το 1922 εκλέκθηκε πρωθυπουργός με προεκλογικό αγώνα τον τερματισμό του πολέμου και την επιστροφή των στρατιωτών στα σπίτια τους. Λάθος χειρισμοί της κυβερνησεώς του επέφεραν την Μικρασιατική καταστροφή και τον ξεριζωμό χιλιάδων Ελλήνων απο την Μικρά Ασία. Με το τέλος του πολέμου δικάστηκε για τα γεγονότα αυτά και εκτελέστηκε στο Γουδί το 1922.


Άλλες γλώσσες