Αμαζόνες
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Οι Αμαζόνες ήταν πρόσωπα της ελληνικής μυθολογίας. Μυθικός λαός κυνηγών και πολεμιστριών που κατάγονταν από τον θεό του πολέμου Άρη και τη νύμφη Αρμονία. Οι αμαζόνες ζούσαν σε ένα γυναικοκρατούμενο περιβάλλον, επιφυλάσσοντας στους άνδρες που δέχονταν στην κοινωνία τους τις υπηρετικές και κατώτερες δουλειές, ενώ από την ένωσή τους με ξένους άνδρες κρατούσαν μόνο τα θηλυκά παιδιά. Έκαιγαν δε το δεξί στήθος των κοριτσιών τους για να διευκολύνουν το χειρισμό του τόξου.
Το βασίλειο των αμαζόνων τοποθετούνταν στις όχθες της Μαύρης Θάλασσας, στον Καύκασο, στη Θράκη ή στη Σκυθία.
Σε έναν από τους άθλους του, ο Ηρακλής, ανέλαβε να κλέψει τη ζώνη της βασίλισσας τους, Ιππολλύτης. Κατά τη διάρκεια αυτής της εκστρατείας, ο Θησέας, που συνόδευε τον Ηρακλή, έκλεψε μία αμαζόνα, την Αντιόπη. Για να εκδικηθούν οι αμαζόνες κατέλαβαν την Αττική και επιτέθηκαν στην Αθήνα αλλά δεν μπάρεσαν να την καταλάβουν. Οι Αμαζόνες πήραν επίσης μέρος στον πόλεμο της Τροίας. Για να βοηθήσουν τον Πρίαμο, έστειλαν μια ομάδα τους υπό τις εντολές της βασιλισσάς τους Πενθεσίλιας. Η ομάδα αυτή αποδεκατίστηκε από τον Αχιλλέα.
Το θέμα του πολέμου των ελλήνων ενάντια στις Αμαζόνες έχει ιδιαίτερη θέση στην αρχαία ελληνική εικονογράφηση.