Νίκος Τσιφόρος
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
O Νίκος Τσιφόρος γεννήθηκε στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου το 1911, από Έλληνες γονείς. Ο πατέρας του Αιγύπτιος επιχειρηματίας προήρχετο από παλιά ιστορική οικογένεια της Λίμνης, με ιδιόκτητη τη μητρόπολη Αγία Αννα, Παναγιά. Διέμενε στην Αθήνα, έγινε διπλωματούχος της νομικής και έξω από πολιτική όπως ισχυριζόταν, βρέθηκε το 1937 φακελωμένος επί Μεταξά. Με μεγάλο θεατρικό, συγγραφικό και κινηματογραφικό έργο, χαρακτηρίζεται από χιούμορ, με ανελέητο σαρκασμό και ειρωνεία ενάντια στην αυταρχικότητα και στο δεσποτισμό. Από την άλλη υπερασπιστής του Λούμπεν προλεταριάτου και αναδεικνύει από τα παιδιά της πιάτσας ότι το περιθώριο της εποχής έχει πολύ μεγαλύτερο πλούτο συναισθημάτων από τους νεόπλουτους μικροαστούς τους οποίους καταστηλιτεύει. Συχνά επισκεπτόταν την Λίμνη όπου στο καφενείο του Γρίσπου έδινε σκακιστικές μάχες για την συνοχή. Πέθανε κατά τη διάρκεια της χούντας το 1970 και από τον Οκτώβρη του 1995 τα οστά του μεταφέρθηκαν στο οικογενειακό του εκκλησάκι στη Λίμνη. Θεωρείται λησμονημένος και παραμελημένος νεοέλληνας λογοτέχνης, σε σχέση με την μεγάλη του προσφορά στα γράμματα του τόπου.
Ο Νίκος Τσιφόρος, ένας από τους πιο εξαίρετους δημοσιογράφους, θεατρικούς συγγραφείς, σεναριογράφους αλλά και σκηνοθέτες γεννήθηκε στην Αλεξάνρεια από εύπορους γονείς και δυο χρόνια αργότερα η οικογένεια εγκαταστάθηκε μόνιμα στην Αθήνα. Από τα έντεκά του χρόνια ο Νίκος Τσιφόρος άρχισε να ασχολείται μανιωδώς με το γράψιμο, ενώ την πρώτη του επιθεώρηση την έγραψε το 1928 για ένα θερινό θέατρο στη Φρεατίδα. Η πρώτη του αυτή προσπάθεια απέτυχε αλλά ο Νίκος δεν απογοητεύτηκε. Αφού πήρε το πτυχίο της Νομικής, εργάστηκε για δυο χρόνια στο Ελεγκτικό Συνέδριο και στη συνέχεια παραιτήθηκε για να μπαρκάρει σ τα καράβια. Ως το 1939 άλλαζε συνέχεια επάγγελμα, αλλά συνέχιζε να γράφει δημοσιεύοντας κείμενά του σε διάφορα έντυπα. Η πρώτη μεγάλη του επιτυχία ήρθε το 1944 όταν ο θίασος του Δημήτρης Χορν και της Μαίρης Αρώνη αποφάσισε να ανεβάσει στο θέατρο Ακροπόλ το θεατρικό έργο του Τσιφόρου «Η πινακοθήκη των ηλιθίων». Τέσσερα χρόνια αργότερα, την περίοδο 1948-49 έκανε και την πρώτη του ταινία, η οποία προβλήθηκε με τον τίτλο «Τελευταία αποστολή», σε σενάριο και σκηνοθεσία δική του.
Τα επόμενα χρόνια συνεργάστηκε με διάφορε εφημερίδες (Φιλελεύθερος, Βήμα, Ελεύθερος Κόσμος) και περιοδικά (Τραστ, Ρομάντσο, Ταχυδρόμος, Πάνθεον), ενώ έγραψε πάνω από 40 θεατρικά έργα και περισσότερα από 80 σενάρια. Κάποια αυτά τα έγραψε μόνος του και άλλα σε συνεργασία, κυρίως με τον Πολύβιο Βασιλειάδη (με τον οποίο δημιούργησαν ένα από τα πιο σημαντικά δίδυμα θεατρικών συγγραφέων).
Παράλληλα έγραψε και πολλά βιβλία: Ελληνική Μυθολογία, Σταυροφορίες, Εμείς και οι Φράγκοι, Τα ρεμάλια ήρωες, Ιστορία της Αγγλίας, Βιβλικά χαμόγελα, Τα παιδιά της πιάτσας, Παραμύθια πίσω από τα κάγκελα, Τα παλιόπαιδα τα ατίθασα, κ. ά. Από τις γνωστότερες και ιδιαίτερα δημοφιλείς ταινίες του Τσιφόρου είναι: «Ο Κλέαρχος, η Μαρίνα και ο κοντός», «Το κοροϊδάκι της δεποινίδος»,«Η ωραία των Αθηνών», «Ο θησαυρός του μακαρίτη»< «Έλα στο θείο», «Η κυρία του κυρίου», «Αχ! Αυτή η γυναίκα μου», «Αγάπη μου παλιόγρια», κ.ά.