Μπουρκίνα Φάσο

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Burkina Faso
Σημαία Εθνόσημο
(Σημαία) (Εθνόσημο)
Εθνικό σύνθημα: Unité-Progrès-Justice
Ενότητα-Πρόοδος-Δικαοσύνη
Εθνικός ύμνος: Μία μόνο νύχτα(Une Seule Nuit)
Τοποθεσία της χώρας στον κόσμο
Πρωτεύουσα Ουαγκαντούγκου
Μεγαλύτερη πόλη Ουαγκαντούγκου
Επίσημες γλώσσες Γαλλικά
Πολίτευμα
Πρόεδρος
Πρωθυπουργός
Κοινοβουλευτική δημοκρατία
Μπλεζ Κομπαορέ
Παραμάνγκα Έρνεστ Γιονλί
Ανεξαρτησία
-από τη Γαλλία

5 Αυγούστου 1960
Έκταση
 - Σύνολο
 - Νερό (%)
 
274 200 1 km² (72η)
αμμελητέο
Πληθυσμός
 - Εκτίμηση 2005
 - Απογραφή 2003
 - Πυκνότητα
 
13,925,313 (63η)
13,228,460
51/km² κάτ./km² (119)
Α.Ε.Π.
 - Ολικό
 - Κατά κεφαλή
Εκτίμηση 2005-
16,916 (115)
1,326 (170)
Νόμισμα Φράγκο CFA (XOF)
Ζώνη ώρας
 - Θερινή ώρα
CET (UTC)
(UTC-)
Internet TLD .bf
Κωδικός κλήσης +226

Η Μπουρκίνα Φάσο είναι χώρα της Δυτικής Αφρικής. Δεν έχει πρόσβαση στη θάλασσα και περιβάλλεται απο έξι χώρες: το Μαλί στο βορρά,το Νίγηρα στα ανατολικά, το Μπενίν στα νοτιοανατολικά,το Τογκό και τη Γκάνα στα νότια και την Ακτή Ελεφαντοστού στα νοτιοδυτικά.

Η χώρα ήταν γνωστή ως Άνω Βόλτα. Στις 4 Αυγούστου 1984 ο πρόεδρος Τόμας Σανκαρα (Thomas Sankara) άλλαξε το όνομα έτσι ώστε να σημαίνει "χώρα των εντίμων ανθρώπων " στις δύο μεγαλύτερες ιθαγενείς γλώσσες την Μοσσί(Mossi) και την Ντιούλα(Dioula). Ανεξαρτητοποιήθηκε από τη Γαλλία το 1960. Η κυβερνητική αστάθεια τις δεκαετίες 70 και 80 ακολουθήθηκε από πολυκομματικές εκλογές στις αρχές της δεκαετίας του 90. Χιλιάδες αγρότες της χώρας μεταναστεύουν κάθε χρόνο προς τα νότια στην Ακτή Ελεφαντοστού και τη Γκάνα. Η πρωτεύουσα Ουάγκαντουγκου είναι γνωστή από τους ντόπιους και ως "Ουάγκα"(Ouaga).

Πίνακας περιεχομένων

[Επεξεργασία] Ιστορία

[Επεξεργασία] Προϊστορία

'Οπως όλη η δυτική Αφρική,η Μπουρκίνα Φάσο κατοικήθηκε νωρίς,κυρίως απο κυνηγούς-τροφοσυλλέκτες στο βορειοδυτικό της τμήμα(12000 με 5000 π.Χ.).Το 1973 ανακαλύφτηκαν τα εργαλεία τους(ξυστήρια,κοπίδια και κεφαλές βέλων). Η χρήση του σιδήρου ,της κεραμικής και των λίθων ήρθε γύρω στα 1500 με 1000 π.Χ., μαζί με πνευματικές αναζητήσεις, όπως καταδεικνύεται από ερείπια τάφων που ανακαλύφτηκαν. Κατά τη διάρκεια των 15ου και 16ου αιώνα η Μπουρκίνα Φάσο υπήρξε σημαντικό οικονομικό κέντρο της Αυτοκρατορίας Σονγκάι (Songhai).

[Επεξεργασία] Αποικιοκρατία και ανεξαρτησία

Το 1896 το βασίλειο των Μόσσι ηττήθηκε από τις Γαλλικές δυνάμεις και η χώρα έγινε γαλλικό προτεκτοράτο.Το 1898 το μεγαλύτερο μέρος της χώρας είχε κατακτηθεί. Το 1904 η περιοχή της Μπουρκίνα Φάσο ενσωματώθηκε στη Γαλλική Δυτική Αφρική. Η χώρα κατέκτησε την ανεξαρτησία της το 1960. Το 1966 έγινε το πρώτο στρατιωτικό πραξικόπημα στη χώρα. Η τάξη αποκαταστάθηκε το 1978. Ακολούθησαν άλλα δύο πραξικοπήματα,το τελευταίο από τον Τομάς Σανκαρά(Thomas Sankara). Ο σημερινός πρόεδρος Μπλεζέ Κομπαορέ(Blaise Compaoré) βρίσκεται στην εξουσία από το 1987, ύστερα από πραξικόπημα κατά το οποίο δολοφονήθηκε ο Τομάς Σανκαρά.

[Επεξεργασία] Πολιτική

Το σύνταγμα της 2 Ιουνίου 1991 καθιέρωσε ημι-προεδρική κυβέρνηση με κοινοβούλιο (Assemblée). Ο πρόεδρος της Δημοκρατίας εκλέγεται κάθε 5 χρόνια και μπορεί να διαλύσει το κοινοβούλιο.

[Επεξεργασία] Κλίμα

Η μπουρκίνα Φάσο έχει κυρίως τροπικό κλίμα με δύο ξεχωριστές εποχές:την βροχερή περίοδο με 600 ως 900 μμ βροχόπτωσης, και την στεγνή περίοδο. Η βροχερή περίοδος διαρκεί περίπου 4 μήνες, από Μάιο/Ιούνιο ως Σεπτέμβριο και είναι πιο σύντομη στα βόρεια της χώρας.


[Επεξεργασία] Οικονομία

Η Μπουρκίνα Φάσο είναι μία από τις φτωχότερες χώρες του κόσμου. Η γεωργία απασχολεί το 80% περίπου του εργατικού δυναμικού. Η ανεργία έχει οδηγήσει σε μεγάλα μεταναστευτικά κύματα: πχ. 3 εκατομμύρια κατοίκων ζουν στην Ακτή του Ελεφαντοστού. Ένα μεγάλο μέρος της οικονομικής δραστηριότητας στηρίζεται στη διεθνή βοήθεια.

[Επεξεργασία] Δημογραφία

Ο πληθυσμός της χώρας έχει χτυπηθεί από το AIDS. Ως αποτέλεσμα υπάρχει χαμηλό προσδόκιμο ζωής, υψηλή παιδική θνησιμότητα και χαμηλός δείκτης ανάπτυξης του πληθυσμού. Εκτός από παραδοσιακές Αφρικανικές θρησκείες στη χώρα υπάρχουν οπαδοί του Ισλάμ και του Χριστιανισμού. Η εκπαίδευση είναι δωρεάν αλλά όχι υποχρεωτική και μόνο το 29% των παιδιών σε ηλικία δημοτικού παίρνουν μια βασική εκπαίδευση. Οι θεσμοί ανώτερης εκπαίδευσης στη χώρα περιλαμβάνουν το Πανεπιστήμιο της Ουαγκαντούγκου και το Πολυτεχνικό Πανεπιστήμιο στη Μπόμπο-Ντιουλάσσο(Bobo-Dioulasso).