Κωνσταντίνος Πανώριος

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Κ. Πανώριος, Τιτίκα (π. 1888). Λάδι σε μουσαμά, 140 εκ. x 80 εκ. Εθνική Πινακοθήκη της Ελλάδας - Μουσείο Αλεξάνδρου Σούτζου.
Μεγέθυνση
Κ. Πανώριος, Τιτίκα (π. 1888). Λάδι σε μουσαμά, 140 εκ. x 80 εκ. Εθνική Πινακοθήκη της Ελλάδας - Μουσείο Αλεξάνδρου Σούτζου.

Ο Κωνσταντίνος Πανώριος ή Πανόριος (Σίφνος, περ. 1857Κέρκυρα, 1892) ήταν ταλαντούχος έλληνας ζωγράφος του 19ου αι., ο οποίος είχε άδοξο τέλος εξαιτίας της ψυχοπάθειάς του.

Ο Πανώριος σπούδασε αρχικά ζωγραφική στο Σχολείον Τεχνών (την μετέπειτα Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών). Με το τέλος των σπουδών του στην Αθήνα το 1879, έφυγε για το Μόναχο για να συνεχίσει τις σπουδές του στην εκεί Ακαδημία Καλών Τεχνών. Επέστρεψε στην Ελλάδα το 1891, αλλά όντας ήδη ψυχικά άρρωστος, αποσύρθηκε στο χωριό Κάστρο της Σίφνου. Πέθανε στην Κέρκυρα έναν χρόνο αργότερα.

Λέγεται ότι ο Πανώριος επηρεάστηκε από τον γερμανό ζωγράφο Φραντς φον Λένμπαχ (Franz von Lenbach), και η δημιουργία του εντάσσεται στην λεγόμενη «Σχολή του Μονάχου». Εντούτοις, το ζωγραφικό έργο του Πανώριου — κυρίως ολόσωμα πορτρέτα — έχει τον δικό του χαρακτήρα που ξεχωρίζει για την εκφραστική του δύναμη και ευαισθησία.