Βουστροφηδόν
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Αρχαίο ελληνικό επίρρημα που σημαίνει κίνηση όμοια με εκείνη του βοδιού όταν σύρει το αλέτρι ή της σαΐτας κατά την ύφανση στον αργαλειό. Έτσι όμως έχει χαρακτηρισθεί και κάποια ιδιάζουσα αρχαία ελληνική γραφή που φαίνεται να εξαλείφθηκε τον 7ο με 6ο π.Χ. αιώνα όπου και εμφανίζεται σε επιγραφές. Η φορά αυτής της γραφής αλλάζει κατά στίχο, αντίθετα από τον προηγούμενο. Σε αρχαία τρίστιχο κρητική επιγραφή παρουσιάζεται η ιδιομορφία ο α΄ στίχος να είναι γραμμένος από δεξιά προς τ΄ αριστερά ενώ ο δεύτερος αλλά και ο τρίτος από αριστερά προς τα δεξιά και πιθανολογείται ότι τότε και καθιερώθηκε η γραφή από αριστερά (από την ευκολία ανάγνωσης).
Κατά τον Αρποκρατίωνα οι Νόμοι του Σόλωνα ήταν γραμμένοι βουστροφηδόν.
[Επεξεργασία] Παράδειγμα αρχαίου ελληνικού κειμένου σε βουστροφηδόν
Προέρχεται από την επιγραφή του Σιγείου (γνωστή ως στήλη του Φανοδίκου), 6ος αιώνας π.Χ. (Βρετανικό Μουσείο, αρ. εγγραφής BM GR 1816.6-10.107) (πληροφορίες):
Τι λέει η επιγραφή; «Είμαι [η στήλη] του Φανοδίκου [υιού] του Ερμοκράτους από την Προκόννησο [ο οποίος] δώρισε έναν κρατήρα και μια βάση κρατήρα και ένα στραγγιστήρι στο Πρυτανείο των Σιγειέων».