Ανάχαρσις
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Ο Ανάχαρσις ήταν Σκύθης ηγεμόνας και σοφός του 6ου αιώνα π.Χ., γιος του Γνούρου, θαυμαστής του ελληνικού πολιτισμού επηρεασμένος από την μητέρα του, ελληνικής καταγωγής. Το 589 π.Χ. πήγε στην Αθήνα επί Σόλωνος, του οποίου έγινε φίλος. Όταν επέστρεψε στην πατρίδα του επιχείρησε να εισαγάγει τον ελληνικό πολιτισμό, ως και την λατρεία της θεάς Δήμητρας. Δολοφονήθηκε από τον αδερφό του. Ο Λουκιανός έγραψε δύο διαλόγους για τον Ανάχαρση, τον Ανάχαρσιν και τον Σκύθην.