Νόμος του Μπόιλ

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Στη θερμοδυναμική ο Νόμος του Μπόιλ είναι ένας από τους τρεις νόμους των αερίων.

Ο Νόμος του Μπόιλ, γνωστός και σαν νόμος Μπόιλ-Μαριό πήρε τ όνομά του από τον Ιρλανδό φυσικό φιλόσοφο Ρόμπερτ Μπόιλ (Robert Boyle) που πρώτος τον διατύπωσε το 1662. Σύμφωνα με αυτό το νόμο:

Ο όγκος ενός αερίου είναι αντιστρόφως ανάλογος της πίεσης αυτού, σε σταθερή θερμοκρασία.

Ή διαφορετικά, το γινόμενο της πίεσης και του όγκου ενός αερίου σε σταθερή θερμοκρασία παραμένει κι αυτό σταθερό.

Η μαθηματική διατύπωση του νόμου: \qquad\qquad P V = k

όπου:

  • P η πίεση του αερίου
  • V ο όγκος του
  • k μια σταθερά

Για τις μεταβολές πίεσης και θερμοκρασίας δηλαδή ισχύει:

\qquad P_1V_1 = P_2V_2

Αυτό σημαίνει πως αν διπλασιαστεί η πίεση ενός αερίου ο όγκος του θα υποδιπλασιασθεί και αντίστροφα, φθάνει μόνο η θερμοκρασία του να παραμένει σταθερή. Σύμφωνα με τον νόμο αυτό όταν σπρώχνεται η λαβή της αεραντλίας ποδηλάτου προς τα μέσα, μειώνεται ο όγκος του αέρα με αποτέλεσμα ν΄ αυξάνεται η πίεσή του και να διοχετεύεται πλέον με πίεση στο λάστιχο του ποδηλάτου ώστε να το αναγκάζει τούτο να φουσκώνει.