Συζήτηση:Πλάτων

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Μήπως εννοείς τον Αριστοτέλη Badseed, γιατί ο Πλάτωνας δεν ερμήνευσε τον κόσμο μέσω της λογικής. Αντίθετα είχε την άποψη πώς μόνο μέσω της θεωρίας μπορεί ο φιλόσοφος να αγγίξει την αλήθεια και ότι ο αισθητός κόσμος είναι ο κόσμος των ειδώλων.--ΗΠΣΤΓ 13:22, 26 Ιανουαρίου 2006 (UTC)

Χμ, κάτι τέτοιο ίσως, φαίνεται τα 'χω μπερδεμένα αυτά τα δυο. Δεν εννοώ των Αριστοτέλη: ο Α. έδωσε τις καθαυτό ιδέες (για την κίνηση, τον ουρανό, τη δύναμη κλπ) που ακολούθησε η δυτική επιστήμη όλα αυτά τα χρόνια, ενώ ο Πλάτωνας ήταν αυτός που τοποθέτησε "στον ουρανό" την ιδανική αλήθεια. Αν το βρίσκεις λάθος διόρθωσέ το ή αφαίρεσέ το εντελώς και θα προσπαθήσω να το δουλέψω περισσότερο - Badseed 13:35, 26 Ιανουαρίου 2006 (UTC)

Ευκαιρία να διαβάσεις Πλάτωνα :))))))))))))))))--ΗΠΣΤΓ 13:37, 26 Ιανουαρίου 2006 (UTC)

Ναι, ο Πλάτωνας συγκέρασε όλες τις αντιλήψεις των προηγούμενων και σύγχρονων του φυσικών φιλοσόφων και

"η κριτική προσέγγιση και η δημιουργική διάνοια του Πλάτωνα τα συνέθεσε (τα τότε ρεύματα ης φυσικής φιλοσοφίας) σ'ένα καθολικό σύστημα. Ο Πλάτων πρότεινε και υιοθέτησε έναν βαθύτατο δυϊσμό: από τη μια ο κόσμος της καθημερινής εμπειρίας, της αίσθησης και της δοξασίας και από την άλλη ο νοητός κόσμος του αληθινού όντος." Νικολαΐδης Α. Η Φύση στην Αρχαία Ελληνική Σκέψη. (1999 Νοέμβριος). Φυσική και Φιλοσοφία (Σημειώσεις).

Πέραν τούτου, η διατύπωση μου φαίνεται λίγο ότι πηδάει σε συμπεράσματα επειδή προσπαθείς να πεις πολλά σε λίγο χώρο. Το ότι η εκκλησία τα υιοθέτησε ενδεχομένως, δε δείχνει υποχρεωτικά κάποια σκοπιμότητα (άλλο τι πιστεύουμε) ενάντια στην ανάπτυξη της δυτικής επιστήμης (που δεν είναι σε όλες τις περιπτώσεις η καλύτερη έκφανση κατά τη γνώμη μου). Και νομίζω ότι δε μιλάμε αναγκαστικά για εκκλησία, αλλά για αξιωματούχους διαφόρων θρησκευτικών (χριστιανικών) οργανώσεων. Εκτός από αυτό το να εξηγήσει κάποιος τον κόσμο με λογικές μεθόδους ακούγεται καλό. Αυτό που γράφεις στην παρένθεση είναι το ζουμί - αρνητικό. Το ζόρισα ήδη πολύ για ένα κομμεντ. theKay 13:47, 26 Ιανουαρίου 2006 (UTC)


@Kay: δεν πειράζει, ρίξε πράμα:)). Δεν νομίζω ότι είναι θέμα σκοπιμότητας, απλά συμβατότητας και ανατροφοδότησης δυο θεωρήσεων για τον κόσμο (εκκλησίας και Πλάτωνα). Από ένα σημείο και μετά βέβαια η διατήρηση του κοσμου στο σκοτάδι ίσως γινόταν σκόπιμα (και αυτό ήταν επίσημη πολιτική της εκκλησίας κι όχι μεμονωμένων ατόμων). Όντως είναι καλό να εξηγείς με λογικές μεθόδους και αυτό τόνισε (νομίζω) και ο Καλογερόπουλος. Τα στρίμωξα γιατί δεν ήθελα η κριτική να είναι μεγαλύτερη από τα αποπάνω. @Kalogeropoulos: Όντως:))). Στη φάση που είμαι ούτε εφημερίδα δεν προλαβαίνω, αλλά θα την παλαίψω. Κάποιος κάποτε μου είχε μιλήσει για τη μαγεία που διαφαίνεται ανάμεσα απ' τις γραμμές των κλασσικών - Badseed 14:00, 26 Ιανουαρίου 2006 (UTC)

Ρίχνω, ρίχνω... Η μαγεία που διαφαίνεται μπιτουήν δε λάινς οφ δε κλάσικ μαστερπήσιζ, δείχνει ότι ήταν όλοι οι συγγραφείς τους σατανιστές και μαύροι μάγοι [βλ. Οδυσσεάς κινούμενο σκέδιο - Επεισόδιο 23 νομίζω. Πέρα από την πλάκα, το κάλυψες όλο το πράγμα με τη λέξη ανατροφοδότηση. Εγώ ένα σχόλιο να κάνω, αν δεν προλαβαίνεις ούτε εφημερίδα να διαβάσεις, να στρωθείς να διαβάσεις αυτά που πρέπει. Γυναικεία φωνή: Διάβασμα δεν έχεις; Πάλι στο κομπιούτερ είσαι; Μην κοιτάς εμένα... Εγώ έχω βρει τις δικαιολογίες μου. :P Α! Και για να είναι γενικά η κριτική πιο μικρή από το από πάνω (μη σκέφτεστε βρώμικα), προτείνω ένα ΤΡΟΜΕΡΟ ΚΟΛΠΟ: εμπλουτίζουμε το από πάνω με τα επιχειρήματα που θα προωθήσουν τη διατύπωση της κριτικής σε δυο γραμμές. Όχι ΠΟΒ όμως. Καλό; theKay 14:18, 26 Ιανουαρίου 2006 (UTC) Σβήστε το ποστ μου αυτό όταν το διαβάσετε.


Μία μικρή παρέμβαση γιατί στο τέλος του άρθρου γίνεται σύγχυση μεταξύ πλατωνικής και αριστοτελικής φιλοσοφίας. Η αριστοτελική φιλοσοφία είναι αυτή που επειρεάζει όλη τη δυτική σκέψη είτε αυτό αφορά την εκκλησία είτε την ευρύτερη επιστήμη. Ο Αριστοτέλης θεωρήθηκε αυθεντία και η κοσμολογία του θέσφατο για το μεσαιωνικό επιστήμονα τουλάχιστον ως την εποχή του Καμπανέλλα και του Μπέικον. Επιδράσεις από το έργο του Πλάτωνα βρίσκουμε στον Αυγουστίνο και τo "De Civitatis Dei", που είναι μία χριστιανική προσαρμογή της "Πολιτείας". Η βασική όμως επίδραση παραμένει πάντα η αριστοτελική. Ειδικότερα στην έριδα μεταξύ Καλαβρού και Γρηγορίου Παλαμά βλέπουμε αυτή τη διαμάχη μεταξύ του σχολαστικού αριστοτελικού πνεύματος της δύσης και της ανατολικής πνευματικής θεολογίας. --Ωριγένης 15:42, 26 Ιανουαρίου 2006 (UTC)

Σίγουρα, καμία αντίρρηση. Ουσιαστικά αυτό λέω: ο Αριστοτέλης είναι η κύρια επιρροή. Αυτό που έκανε ο Πλάτωνας ήταν ότι έστρεψε την προσοχή από τη γη στον ουρανό, ή όπως λέει το quote του CeeKay Ο Πλάτων πρότεινε και υιοθέτησε έναν βαθύτατο δυϊσμό: από τη μια ο κόσμος της καθημερινής εμπειρίας, της αίσθησης και της δοξασίας και από την άλλη ο νοητός κόσμος του αληθινού όντος. Απ' αυτό το δυϊσμό ο Αριστοτέλης παρήγαγε συγκεκριμένες επιστημονικές (για την εποχή του) προτάσεις, που αυτές (οι προτάσεις του Αριστοτέλη κι όχι του Πλάτωνα) ακολουθήθηκαν μέχρι το 15ο περίπου αιώνα. Με άλλα λόγια (απ' όσο καταλαβαίνω εγώ τουλάχιστον) ο Πλάτωνας απλά πρόσφερε ένα ιδεαλιστικό υπόβαθρο για τα παρακάτω.

Τεσπά, προκειμένου να υπάρχει σύγχιση αποσύρω την αλλαγή, θα τη δουλέψω περισσότερο και θα κάνω τις ανάλογες προσθήκες σε Πλάτωνα κ Αριστοτέλη.

@CeeKay: Καταρχήν η φωνή είναι αντρική και είναι η δική μου, κι έτσι δεν χρειάζονται δικαιολογίες. Σε βρίσκω ικανότατο στον ανορθόδοξο πόλεμο, θα σ' έχω υπόψη μου για την ανακατάληψη συγκεκριμένων λημμάτων :Ρ (πλάκα κάνω, ε)

Badseed 19:46, 26 Ιανουαρίου 2006 (UTC)


Κάποιος κάποτε μου είχε μιλήσει για τη μαγεία που διαφαίνεται ανάμεσα απ' τις γραμμές των κλασσικών

who, when, where!--ΗΠΣΤΓ 20:37, 26 Ιανουαρίου 2006 (UTC)

Καλά πάει το τσατ. Τσατ θρου δε χαρτ εντ γιορ του μπλέημ... Γιου γκιβ λοβ, ε μπαντ νέημ. Σε συμφωνία με την προηγούμενη παρατήρηση του Nick Cave and the Badseeds, υπογραμμίζω ότι στο δυϊσμό του Πλάτωνα συμμετείχε τόσο η εμπειρία και η αίσθηση όσο και η δοξασία που σημαίνει τη δόξασία όπως την εννοούμε σήμερις. Παλαιότερα δόξα (όταν εκπληρώσω έναν μεγάλο μου στόχο βλ. πυρηνική, θα συμπληρώσω το Φυσική με σχετικά επί του παρόντος για τους αρχαίους Έλληνες φυσικούς φιλοσόφους). Αυτό που έχει πει ο Όσκαρ Ουάιλντ επί του θέματος της δοξασίας / δόξας είναι: "Η δόξα του Πλάτωνα υστερεί ως φιλοσοφικό ιδανικό μπροστά στη Δόξα Δράμας." Και είμαι σίγουρος ότι συμφωνούμε όλοι. theKay 22:20, 26 Ιανουαρίου 2006 (UTC)