Γεώργιος Καρατζαφέρης
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Ο Γεώργιος Καρατζαφέρης (του Ιωάννου) είναι δημοσιογράφος και πολιτικός, ιδρυτής και πρόεδρος του Λαϊκού Ορθόδοξου Συναγερμού (ΛΑ.Ο.Σ.). Είναι επίσης από το 2004 Αντιπρόεδρος του κόμματος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου Δημοκρατία και ΑνεξαρτησίαIND/DEM (Independence and Democracy).
Πίνακας περιεχομένων |
[Επεξεργασία] Βιογραφικό
Γεννήθηκε στις 11 Αυγούστου 1947 στην Αθήνα (Αμφιθέα) και κατάγεται από την ορεινή Αρκαδία. Το 1959 πετυχαίνει στη Βαρβάκειο σχολή. Στην ηλικία των 15 ετών, έγινε ραδιοφωνικός παραγωγός και το 1971 παρακολουθεί μαθήματα τηλεόρασης στο C.F.C.F. στο Μόντρεαλ του Καναδά. Το 1977 ίδρυσε την Εταιρία Ενημέρωσης και Δημοσίων Σχέσεων R.TV.P.R ΑΕ και το 1983 δημιούργησε την βιντεοεφημερίδα "TV Press". To 1990 ίδρυσε τον ραδιοφωνικό σταθμό RadioCity και τον τηλεοπτικό ΤeleCity (αργότερα Τηλεάστυ).
Το 1983 του προσεφέρθη υποτροφία από το Ίδρυμα Αντενάουερ (Adenauer) και το 1994 πήρε και τυπικά το πτυχίο Δημοσιογραφίας από το London School of Journalism. Το 2000 ίδρυσε την εβδομαδιαία εφημερίδα Α1 και το 2005 την Ακαδημία Σπουδών Επικοινωνίας. Έχει εργαστεί ως συντάκτης στις εφημερίδες Έθνος, Εμπρός, Εθνικός Κήρυκας και Νέα Πορεία (Επίσημο Οργανο της ΝΔ), και ως αρθρογράφος-πολιτικός σχολιαστής στις εφημερίδες Ελεύθερος, Απογευματινή και Ελεύθερος Τύπος
[Επεξεργασία] Πολιτική Δραστηριότητα
Στις εκλογές της 10ης Οκτωβρίου 1993 εξελέγη Βουλευτής Β΄ Αθηνών με το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας, με το οποίο και επανεξελέγη το 1996 και το 2000. Κατα την διάρκεια της παρουσίας του στη Βουλή με την Ν.Δ. ήταν αιρετός σε όλα τα όργανα του κόμματος και επίσης υπήρξε Πρόεδρος της Ομάδας Κοινοβουλευτικού Ελέγχου (ΟΚΕ) Δημόσιας Τάξης, Τύπου και Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης (1993-2000), Μέλος των Επιτροπών Δημόσιας Διοίκησης και Εξωτερικών (1993-2004), Μέλος της Εθνικής Επιτροπής Προστασίας του Απορρήτου των Επικοινωνιών, Αντιπρόεδρος της Ομάδας Ελληνοϊσπανικής Φιλίας (1999).
Το 2000 ήλθε σε ρήξη με την Νέα Δημοκρατία και ο πρόεδρος της, Κωνσταντίνος Καραμανλής τον διέγραψε τον Μάιο από την κοινοβουλευτική ομάδα του κόμματος. Αιτία ήταν οι δηλώσεις του ότι ο Πρόεδρος του κόμματος βασιζόταν υπερβολικά στις απόψεις του τότε γραμματέα Άρη Σπηλιωτόπουλου. Λίγους μήνες αργότερα, τον Σεπτέμβριο του ίδιου χρόνου, ο Καρατζαφέρης ίδρυσε το πολιτικό κόμμα Λαϊκός Ορθόδοξος Συναγερμός.
Στις εκλογές για την τοπική αυτοδιοίκηση του 2002 διεκδίκησε την υπερνομαρχία Αθηνών (επικεφαλής του συνδυασμού "ΜΕ ΚΑΘΑΡΗ ΚΑΡΔΙΑ") όπου και έλαβε το 14% των ψήφων και εξελέγη ως νομαρχιακός σύμβουλος.
Στις εκλογές στις 7 Μαρτίου 2004 ο ΛΑ.Ο.Σ. απέτυχε οριακά να εισέλθει στη Βουλή, αλλά 3 μήνες αργότερα στις εκλογές για την ανάδειξη βουλευτών στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο συγκέντρωσε 4.2% των ψήφων και εξελέγη ο ίδιος Ευρωβουλευτής, αναλαμβάνοντας και Αντιπρόεδρος του κόμματος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου Δημοκρατία και Ανεξαρτησία (IND/DEM).
Είναι επίσης Αντιπρόεδρος στην Μικτή Κοινοβουλευτική Επιτροπή ΕΕ-Πρώην Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας, μέλος στην Επιτροπή Εξωτερικών Υποθέσεων, στη Μικτή Κοινοβουλευτική Επιτροπή ΕΕ-Βουλγαρίας, στην Αντιπροσωπεία για τις σχέσεις με το Mercosur και στην Αντιπροσωπεία της Ευρωμεσογειακής Κοινοβουλευτικής Συνέλευσης, καθώς και Αναπληρωτής στην Προσωρινή επιτροπή για την εικαζόμενη χρήση ευρωπαϊκών κρατών από τη CIA για τη μεταφορά και την παράνομη κράτηση ατόμων.
Αξίζει να σημειωθεί ότι από τον πρώτο κιόλας χρόνο κατέχει το ρεκόρ επερωτήσεων στο σύνολο των μελών του Ευρωκοινοβουλίου (με πάνω από 422) και ότι επελέγη στους 4 καλύτερους ρήτορες της Ευρωβουλής από την εδρεύουσα στη Γενεύη ΜΚΟ "ΤΗΕ EUROPEAN LEAGUE", όπως δημοσίευσε η αγγλόφωνη εφημερίδα "New Europe" τον Δεκέμβριο του 2005 [1].
Στις Νομαρχιακές Εκλογές του 2002 υπάρχουν ενδείξεις ότι είχε την υποστήριξη του Αρχιεπισκόπου Χριστόδουλου, ο οποίος όταν ρωτήθηκε, είπε ότι όσοι ψηφίζουν Καρατζαφέρη δεν είναι ακροδεξιοί, αλλά καλοί Χριστιανοί, που αντιδρούν στο Τζαννετάκο (τον τότε υποψήφιο της ΝΔ)[2] [3]
[Επεξεργασία] Πολιτικές θέσεις
Ο Γιώργος Καρατζαφέρης από αρκετούς θεωρείται ότι ανήκει στον ακροδεξιό χώρο. Το 1974 εξέδιδε τη φιλοβασιλική εφημερίδα "Το Στέμμα της Δημοκρατίας".[4] Συμμετείχε παλιότερα στην ομάδα UEN, μαζί με τον Τζιανφράνκο Φίνι, ενώ κατά καιρούς στα ψηφοδέλτια του ΛΑΟΣ έχουν συμμετάσχει ο Κωνσταντίνος Πλεύρης και πρώην μέλη της Χρυσής Αυγής.[5] Η άποψή του για εφαρμογή ποσοστώσεων στην είσοδο των μεταναστών, στα πρότυπα ορισμένων Ευρωπαϊκών χωρών, έχει πολλές φορές δημιουργήσει συζητήσεις από τους πολιτικούς του αντιπάλους, καθώς έγινε αφορμή να κατηγορηθεί για ρατσισμό και ξενοφοβία. Έχει υποστηρίξει υπό μορφήν μομφής ότι κάποιοι Έλληνες πολιτικοί όπως ο Κώστας Σημίτης ο Γιώργος Παπανδρέου και ο Μιλτιάδης Έβερτ για αδιευκρίνιστους λόγους έκρυψαν την Εβραϊκή τους καταγωγή και ότι κάποιοι άλλοι το ότι είναι Μασόνοι. Έχει πει χαρακτηριστικά: "Πρώτον: Δεν είμαι Εβραίος. Ας το πει αυτό κι ο πρωθυπουργός. Δεύτερον: Δεν είμαι κομμουνιστής. Ας το πει αυτό κι ο κ. Καραμανλής. Τρίτον: Δεν είμαι ομοφυλόφιλος. Αυτό δεν μπορεί να το πούνε πολλοί" (28/5/2002, Κόρινθος, δημόσια ομιλία). Με άλλη αφορμή από το κανάλι του: "(Ολα) συμβαίνουν εις εφαρμογήν των Πρωτοκόλλων της Σιών. Εις εφαρμογήν της Νέας Τάξεως πραγμάτων. Και ποιοι εξυπηρετούνται; Από τη μια μεριά οι Εβραίοι, που είναι ο άμεσος αυτουργός κι από την άλλη ο Πάπας και το Βατικανό που είναι ο έμμεσος αυτουργός. (...) Μπορώ να σας φέρω περισσότερα του ενός παραδείγματα συνωμοσίας του Βατικανού και των Εβραίων κατά της Ελλάδος. Οχι ένα, όχι δύο, πάρα πολλά. (...) Ο Κώστας Καραμανλής πήγε με το ίδιο αεροπλάνο, το ίδιο αυτοκίνητο στην ίδια λέσχη με τον Γιωργάκη, στη Λέσχη Μπίλντερμπεργκ" (24/5/00). [6]. Αφορμή για να κατηγορηθεί και για αντισημητισμό έγιναν οι απόψεις του ότι η επίθεση της 11ης Σεπτεμβρίου στη Νέα Υόρκη ήταν σχέδιο των Εβραίων.[7] Για το θέμα της ονομασίας της F.Y.R.O.M. έχει εκφράσει την άποψη ότι οι ως τώρα χειρισμοί στο θέμα δεν υπήρξαν οι κατάλληλοι και πως το όνομα της Μακεδονίας δεν πρέπει να είναι διαπραγματεύσιμο. Παρ’ όλ’ αυτά, οι παραπάνω αρνητικοί χαρακτηρισμοί τίθενται εν αμφιβόλω από την έντονη παρουσία στελεχών κεντροαριστερής και αριστερής πολιτικής προέλευσης σε καίρια πόστα με ιδιαίτερο παράδειγμα αυτό του καθηγητού κ. Παναγιώτη Ν. Παπαγαρυφάλλου με αξιοσημείωτη παρουσία στο Κ.Κ.Ε. Σε αυτά έρχονται να προστεθούν και τα δυσανάλογα, σε σχέση με τους χαρακτηρισμούς αυτούς, υψηλά ποσοστά απορρόφησης ψηφοφόρων κεντροαριστερής και αριστερής προέλευσης που παρουσιάζονται στις δημοσκοπήσεις.
Μια εξήγηση για τις διαφορετικές αυτές απόψεις μπορεί να βρεθεί στις υπερβατικές ιδέες που παρουσιάζει ο ΛΑ.Ο.Σ. Η ιδεολογία του κόμματος βασίζεται στο γεγονός ότι μετά την πτώση του Υπαρκτού Σοσιαλισμού, στην αρχή της δεκαετίας του ’90, δεν υφίσταται ο οριζόντιος διαχωρισμός του πολιτικού χώρου σε Αριστερά, Κέντρο και Δεξιά. Αυτά, σύμφωνα με την ιδεολογία του ΛΑ.Ο.Σ, έχουν αντικατασταθεί με το διαχωρισμό της στάσης ανθρώπων, κομμάτων και χωρών σε υπέρ ή κατά της Παγκοσμιοποίησης. Μέσα στα πλαίσια αυτά ο ΛΑ.Ο.Σ ευαγγελίζεται την ανάγκη να ξεπεραστούν οι διαχωριστικές γραμμές που χώρισαν στο παρελθόν τους Έλληνες και την επικέντρωσή των Ελλήνων σε αυτά που τους ενώνουν.
Κατά το ΛΑ.ΟΣ πατριώτες υπάρχουν σε όλους τους πολιτικούς χώρους. Η διαφοροποίηση όμως που φέρεται να έχει το κόμμα του κ. Καρατζαφέρη έγκειται στο ότι εκεί που οι υπόλοιποι πολιτικοί φορείς προτάσσουν τον Σοσιαλισμό (ΠΑ.ΣΟ.Κ), τον Κομμουνισμό (Κ.Κ.Ε.), και τον Φιλελευθερισμό (Νέα Δημοκρατία), ο ΛΑ.Ο.Σ προτάσσει τον Πατριωτισμό. Είναι σε αυτό το σημείο που συμβαίνει να παρεξηγείται ο Πατριωτισμός με τον Εθνικισμό, άλλες φορές από λάθος και άλλες με δόλο. Δεν είναι λίγες οι φορές άλλωστε που ακόμα και άνθρωποι της κεντροαριστεράς και της αριστεράς έχουν κατηγορηθεί για ακροδεξιές πεποιθήσεις λόγω κάποιων πατριωτικών απόψεων που προέβαλαν, όπως πχ. ο πρώην Υπουργός του ΠΑ.ΣΟ.Κ κ. Παπαθεμελής [8], η κα. Λιάνα Καννέλη του Κ.Κ.Ε. [9][10], ακόμα και ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κάρολος Παπούλιας[11]...
Είναι ίσως γνώρισμα των καιρών μας, επίσης, το ότι υπάρχει μια τάση υποστηριχτές κλασσικά αριστερών ή κεντροαριστερών και προοδευτικών απόψεων να εντοπίζονται και σε άλλα σημεία του πολιτικού χάρτη. Αυτό συνδέεται με μια αναδυόμενη πεποίθηση στον κουρασμένο από την στείρα κομματική αντιπαράθεση κόσμο, η οποία πρεσβεύει ότι δεν είναι δυνατό κάποιες ιδέες, όπως ο Πατριωτισμός, η κοινωνική ευαισθησία και αλληλεγγύη, το ενδιαφέρον για τα ανθρώπινα δικαιώματα κτλ. να μονοπωλούνται από μια και μόνο πτέρυγα του πολιτικού άξονα.
Φαίνεται, λοιπόν, για άλλη μια φορά, πως σε κάθε ιστορικό σταυροδρόμι κυριαρχεί διχογνωμία και απόψεις με μεγάλες διαφορές μεταξύ τους. Και 16 περίπου χρόνια μετά το ουσιαστικό τέλος του Ψυχρού Πολέμου και μετά την 11η του Σεπτέμβρη, βρισκόμαστε σε ένα τέτοιο ακριβώς σταυροδόμι, εξού και τα συμπτώματα...
[Επεξεργασία] Συγγραφικό έργο
- "Το Μοντέλο της Δημοκρατίας"
- "Η Γυναίκα Σήμερα"
- "Η Λιάνη στηρίζει την Αλλαγή"
- "Αγώνες και Αγωνίες της δεκαετίας 1990-2000"
- "Βίοι Αγίων".
[Επεξεργασία] Εξωτερικοί σύνδεσμοι
[Επεξεργασία] Παραπομπές
- ^ Το άρθρο σκαναρισμένο
- ^ Ελευθεροτυπία
- ^ Πλωρίτης, Το Βήμα
- ^ Επίσημη σελίδα
- ^ Χέρι-χέρι με τη μετάλλαξη, άρθρο του Τάκη Καμπύλη στα "Νέα"
- ^ Ιός της Ελευθεροτυπίας
- ^ Η μαύρη διεθνής των τερατολόγων, Ιός της Κυριακής
- ^ Γραφικά Απομεινάρια, indymedia
- ^ Ο "ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ" ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΚΛΟΓΕΣ ΣΤΗ ΓΑΛΛΙΑ, indymedia
- ^ Ε όχι, indymedia
- ^ Ο Κάρολος Παπούλιας είναι ΕΘΝΙΚΙΣΤΗΣ, indymedia