Μπλάκφουτ

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Αρχηγός της φυλής Μπλάκφουτ (αριστερά)
Μεγέθυνση
Αρχηγός της φυλής Μπλάκφουτ (αριστερά)

Με τη συλλογική ονομασία Μπλάκφουτ είναι γνωστές τρεις φυλές ιθαγενών στην περιοχή Αλμπέρτα και μια φυλή ερυθρόδερμων στη Μοντάνα των Ηνωμένων Πολιτειών. Μεταξύ τους αποκαλούνται με το όνομα Niitsitapii, οι Αληθινοί Άνθρωποι, κι έχουν κοινή γλώσσα και πολιτισμό.

[Επεξεργασία] Ιστορία και πολιτισμός

Οι Μπλάκφουτ ήταν ανεξάρτητη φυλή ισχυρών πολεμιστών, των οποίων τα εδάφη επεκτείνονταν από το σημερινό Έντμοντον του Καναδά μέχρι τη Μοντάνα και τα Βραχώδη Όρη. Η βασική κοινωνική μονάδα των Μπλάκφουτ, εκτός από την οικογένεια, ήταν η ομάδα, που περιλάμβανε από 80 έως 240 άτομα, περίπου 10 έως 30 σκηνές. Έτσι, το μέγεθος δεν ήταν ούτε αρκετά μικρό, ώστε να αμυνθεί ενάντια σε κάποια επίθεση ή να βγει για κυνήγι, αλλά ούτε κι αρκετά μεγάλο, ώστε να διευκολύνει τις μετακινήσεις. Κάθε ομάδα είχε έναν αρχηγό, ο οποίος απολάμβανε το σεβασμό των υπολοίπων. Τα μέλη είχαν τη δυνατότητα να εγκαταλείψουν την ομάδα τους και να ενταχθούν σε κάποια άλλη της ίδιας φυλής.

Κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού, οι επιμέρους ομάδες μαζεύονταν στις συγκεντρώσεις της φυλής, όπου σημαντικό ρόλο διαδραμάτιζαν οι πολεμικές κοινότητες. Η είσοδος σε μια τέτοια ομάδα προϋπέθετε γενναιότητα και θαρραλέα κατορθώματα.

Οι Μπλάκφουτ ήταν νομαδικές φυλές. Το χειμώνα, ζούσαν στις χειμερινές κατασκηνώσεις τους, οι οποίες συνήθως βρίσκονταν σε μια δασωμένη κοιλάδα κάποιου ποταμού. Ο λόγος εν μέρει ήταν πως την ίδια περίοδο, τα βουβάλια προφυλάσσονταν από τις καταιγίδες και το χιόνι σε δασώδεις περιοχές, όπου η μετακίνησή τους ήταν πιο αργή, κάνοντας τα έτσι εύκολη λεία. Την άνοιξη, τα βουβάλια έβγαιναν στα ανοιχτά λιβάδια: οι Μπλάκφουτ καθυστερούσαν κάπως τη μετακίνησή τους, από το φόβο χιονοθύελλας, και ξεκινούσαν το κυνήγι μόνο όταν είχαν τελειώσει οι προμήθειές τους. Στα μέσα του καλοκαιριού, οι επιμέρους ομάδες μαζεύονταν για τη μεγάλη γιορτή της φυλής, το Χορό του Ήλιου, όπου συσφίγγονταν οι κοινωνικοί δεσμοί ανάμεσα στα μέλη της φυλής. Το φθινόπωρο, ετοιμάζονταν για τη μετακίνηση στα χειμερινά τους καταφύγια.

Οι Μπλάκφουτ διατήρησαν τον παραδοσιακό τρόπο ζωής βασισμένο στο κυνήγι του βίσωνα μέχρι την εξαφάνιση του είδους ως το 1881, οπότε και αναγκάστηκαν να προσαρμοστούν στις νέες συνθήκες, που καθορίστηκαν από τον ερχομό των Ευρωπαίων αποίκων. Στις Ηνωμένες Πολιτείες, περιορίστηκαν στην περιοχή που καθοριζόταν από τη Συνθήκη του Λάραμι το 1887, ενώ νωρίτερα, το 1877, οι Μπλάκφουτ του Καναδά με ανάλογη συνθήκη εγκαταστάθηκαν στη νότια Αλμπέρτα. Οι Μπλάκφουτ έπρεπε να προσαρμοστούν σε έναν εντελώς καινούριο τρόπο ζωής, ενώ παράλληλα μαστίζονταν από διάφορες ασθένειες που είχαν "φέρει" μαζί τους οι Ευρωπαίοι άποικοι, άγνωστες σε αυτούς. Τελικά, κατάφεραν να επιβιώσουν οικονομικά, αναπτύσσοντας γεωργία, κτηνοτροφία και ελαφριά βιομηχανία, ενώ παράλληλα προσάρμοσαν στις νέες συνθήκες και τον πολιτισμό και τις παραδόσεις τους. Ο πληθυσμός τους έφτασε τους 16.000 στον Καναδά και τους 15.000 στις Ηνωμένες Πολιτείες.

[Επεξεργασία] Εξωτερικοί σύνδεσμοι


Το παρόν άρθρο βασίζεται στο αντίστοιχο άρθρο της αγγλικής Wikipedia.

Άλλες γλώσσες