Γενίτσαροι

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Οι Γενίτσαροι, ή γιανίσαροι [jăn'isâr], (Τουρκ.=στρατολογημένοι), ήταν επίλεκτα σώματα της οθωμανικής αυτοκρατορίας. Διαμορφώνονταν από αιχμαλώτους πολέμου και νέους Χριστιανούς που εξαναγκάζονταν από μικρή ηλικία σε στρατιωτική υπηρεσία. Όλοι οι στρατολογημένοι εξισλαμίζονταν. Οργανώθηκαν ως στρατιωτικό σώμα για πρώτη φορά από τον Μουράτ Α' και σταδιακά απέκτησαν μεγάλη πολιτική δύναμη έναντι των σουλτάνων. Κατά το 1600 άρχισαν να εισέρχονται στα σώματα των Γενίτσαρων Μουσουλμάνοι κυρίως με δωροδοκίες, ενώ κατά τον 17ο αιώνα το δικαίωμα εισδοχής έγινε κληρονομικό και η στρατολόγηση Χριστιανών σταδιακά σταμάτησε. Το 1826, ο σουλτάνος Μαχμούτ Β' απαλλάχθηκε από τους απείθαρχους Γενίτσαρους διατάζοντας τους πιστούς σπαχήδες του να τους σφαγιάσουν στους κοιτώνες τους.