Δημήτριος Βερναρδάκης
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Ο Δημήτριος Βερναρδάκης (Μυτιλήνη 1833-1907) υπήρξε πολυπράγμων λόγιος συγγραφέας , και καθηγητής Ιστορίας του Πανεπιστημίου Αθηνών. Πολυγραφότατος, μετέφρασε και σχολίασε τραγωδίες του Ευριπίδη (Φοίνισσαι, Εκάβη, Ιππόλυτος, Μήδεια) αλλά έγινε γνωστός κυρίως χάρη στα έμμετρα δράματά του, με τα οποία θέλησε δημιουργήσει ένα ρομαντικό ελληνικό θέατρο, επηρεασμένος από τον Σαίξπηρ, την ελληνική μυθολογία και την ελληνική ιστορία. Θεωρείται μάλιστα ένας από τους σημαντικότερους εκπροσώπους του ιστορικού δράματος στην Ελλάδα. Τα έργα του είχαν μεγάλη επιτυχία στην εποχή τους αλλά ξεχάστηκαν γρήγορα κυρίως λόγω της αρχαϊζουσας γλώσσας τους.
Η πανεπιστημιακή του καριέρα έληξε στις 27 Αυγούστου 1869 όταν ο Βερναρδάκης αναγκάστηκε σε παραίτηση λόγω συνεχιζομένων φοιτητικών αντιδράσεων (Βερναρδάκεια), τις οποίες ο ίδιος απέδωσε σε συμπαιγνία των πανεπιστημιακών του αντιπάλων και της τότε πολιτικής εξουσίας.
Πίνακας περιεχομένων |
[Επεξεργασία] Έργο (ενδεικτικά)
[Επεξεργασία] Θεατρικά:
- Μαρία Δοξαπατρή (1857)
- Κυψελίδαι (1858)
- Μερόπη (1865)
- Ευφροσύνη (1876)
- Φαύστα (1893)
- Αντιόπη (1895)
- Νικηφόρος Φωκάς (1905)
[Επεξεργασία] Γλωσσικά
- Ελληνική Γραμματική εις χρήσιν των Ελληνικών σχολείων (1864-1865)
- Ψευδαττικισμού έλεγχος (1884)
[Επεξεργασία] Ιστορικά
- Γενική Ιστορία (1867)
[Επεξεργασία] Θεολογικά:
- Ιερά Κατήχησις (επιλεγμένο το 1872 από το Οικουμενικό Πατριαρχείο ως το καλύτερο υπάρχον βιβλίο κατήχησης και προτεινόμενο για διδασκαλία στα σχολεία)
[Επεξεργασία] Εξωτερικοί σύνδεσμοι:
«Τα Βερναρδάκεια»,Γενική Γραμματεία Νέας Γενιάς /Κέντρο Νεοελληνικών Ερευνών