Κωνσταντίνος Τσαλδάρης

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Πολιτικός και πρωθυπουργός της Ελλάδας.

Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου 1884 - Αθήνα 1970.

Κωνσταντίνος Τσαλδάρης
Αξίωμα: Πρωθυπουργός της Ελλάδας
Περίοδος εξουσίας: 18 Απριλίου 1946 - 25 Ιανουαρίου 1947
29 Αυγούστου 1947 - 7 Νοεμβρίου 1947
Προκάτοχος: Παναγιώτης Πουλίτσας, Δημήτριος Μάξιμος
Διάδοχος: Δημήτριος Μάξιμος, Θεμιστοκλής Σοφούλης
Ημερομηνία Γέννησης: 1884
Τόπος Γέννησης: Αλεξάνδρεια, Αίγυπτος
Ημερομηνία Θανάτου: 1970
Πολιτικό Κόμμα: Κόμμα των Ελευθεροφρόνων, Λαϊκό Κόμμα, Ηνωμένη Παράταξις Εθνικοφρόνων, Δημοκρατική Ένωσις

Σπούδασε νομική στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και ολοκλήρωσε τις σπουδές του στο Βερολίνο, στο Λονδίνο και στη Φλωρεντία. Άσκησε για μικρό χρονικό διάστημα τη δικηγορία, διατέλεσε νομάρχης (1915 - 1917) καθώς και γενικός διοικητής Κρήτης (1921 - 1922).

Το 1926 εξελέγη πρώτη φορά βουλευτής Αργολιδοκορινθίας με το Κόμμα των Ελευθεροφρόνων του Ιωάννη Μεταξά. Το 1928 προσχώρησε στο Λαϊκό Κόμμα, όπου αρχηγός ήταν ο θείος του, Παναγής Τσαλδάρης. Μετείχε στη δεύτερη κυβέρνηση του Παναγή Τσαλδάρη ως υφυπουργός Συγκοινωνιών (1933 - 1935) και στη συνέχεια ως υφυπουργός παρά τω πρωθυπουργώ. Μετά το θάνατο του Παναγή Τσαλδάρη το 1936 έγινε μέλος της διοικούσας επιτροπής του Λαϊκού Κόμματος, το οποίο διέκοψε τη λειτουργία του με την επιβολή της δικτατορίας της 4ης Αυγούστου, και μετά την Απελευθέρωση από τους Ναζί ανακηρύχθηκε αρχηγός του.

Αναδείχθηκε νικητής στις εκλογές του 1946 ως αρχηγός του συνασπισμού "Ηνωμένη Παράταξις Εθνικοφρόνων" και ανέλαβε την πρωθυπουργία της χώρας από τον Απρίλιο του 1946 έως τον Ιανουάριο του 1947. Η κυβέρνησή του διενήργησε το δημοψήφισμα που επανέφερε τη μοναρχία τον Αύγουστο του 1946.

Η Κυβέρνηση Τσαλδάρη το 1946
Μεγέθυνση
Η Κυβέρνηση Τσαλδάρη το 1946

Διατέλεσε επικεφαλής των ελληνικών αντιπροσωπειών στις Γενικές Συνελεύσεις του ΟΗΕ το διάστημα 1947 - 1949. Υπήρξε αντιπρόεδρος των κυβερνήσεων Δημητρίου Μαξίμου (1947), Θεμιστοκλή Σοφούλη (1947-1949) και Αλεξάνδρου Διομήδη (1949 - 1950). Ανέλαβε πάλι την πρωθυπουργία τον Αύγουστο του 1947 και παρέμεινε πρωθυπουργός μέχρι το Σεπτέμβριο του ίδιου έτους.

Με την ίδρυση του Ελληνικού Συναγερμού του Αλέξανδρου Παπάγου το Λαϊκό Κόμμα έχασε μεγάλο μέρος της εκλογικής του βάσης και ο Τσαλδάρης δεν εξελέγη στις εκλογές του 1952. Το 1956 εκλέχτηκε βουλευτής με τη Δημοκρατική Ένωση, ενώ στις εκλογές του 1958, ως επικεφαλής της Ένωσης του Λαϊκού Κόμματος απέτυχε να εκλεγεί. Αποσύρθηκε τότε από τα δημόσια πράγματα και επανεμφανίστηκε στα Συμβούλια του Στέμματος την εποχή των Ιουλιανών. Πέθανε στην Αθήνα το 1970.

Άλλες γλώσσες