Zona das Catedrais
Na Galipedia, a wikipedia en galego.
A Zona das Catedrais, incluída na "Rede Natura 2000", comprende un bo número de praias (unha de Barreiros e as restantes de Ribadeo) da Comarca da Mariña Oriental lucense, cunha extensión de 304 Ha. A zona é declarada, ademais "Lugar de Importancia Cominutaria" (ou LIC), tamén coñecida como Lic. As Catedrais. As praias que compoñen esta zona son as seguintes: San Miguel de Reinante (Barreiros), as mesmas Catedrais, Esteiro, As Illas, Os Castros, Areosa e Olga (todas de Ribadeo).
Pódese describir coma unha rasa cantábrica que se corta no vertical e déixase esculpir ao grande. Contrafortes e arcos na linguaxe arquitectónica aplicada ás furnas e cons dos cantís. É case imposible facer unha mala fotografía desde a area durante a marea baixa ou no balcoada superior coa preamar. Cómpre consultar o horario das mareas para poder pasar baixo os arcos e mollar os pés sentíndose pirata, aínda que pode haber algun que outro susto, tales como un esvaramento (coa probábel mollada do traseiro) ou un remuiño (se alguén se acerca demasiado ás augas). De quitado iso, cando comeza a preamar a zona é cuberta rapidamente. O tesouro é a paisaxe, composto polas súas formacións rochosas que describen amplos arcos e numerosas covas entrelazadas, o que a fan singular. A zona está acondicionada para dar bos paseos cunha baixada á praia en chanzos de pedra e balconada. O espazo natural inclúe outros areais veciños e mais o porto marisqueiro de Rinlo.
É moi salientábel, tanto na fauna coma na flora, a vexetación anual sobre refugallos mariños acumulados, os cantís con vexetación das costas atlánticas e bálticas, as dunas móbiles embrionarias, as dunas móbiles de litoral con feos (Ammophila arenaria), chamadas dunas brancas, as dunas costeiras fixas con vexetación herbácea (dunas grises), as uceiras húmidas atlánticas de zonas mornas de 'Erica ciliaris' e 'Erica tetralix', as uceiras secas atlánticas costeiras de 'Erica vagans' e os bosques aluviais de amieiros (Alnus glutinosa), freixos de río (Fraxinus excelsior), 'Alno-Padion', 'Alnion incanae' e 'Salicion albae'. A vexetación é a típica dos cantís e rochedos de costas expostas ao mar. Os pasteiros salinos e o mato con formas de almofadas son as formacións máis comúns. Entre estes últimos están as torgueiras e toxeiras nas que destaca a presenza de 'Erica vagans', especie que en Galicia está restrinxida a algúns puntos do seu extremo setentrional. É de salientar a existencia, nalgunhas das súas praias, de vexetación característica de dunas móbiles.
Canto á fauna da zona, aínda que modesta, é certamente singular. Así, as praias conforman o medio axeitado para acoller algunhas especies de aves limícolas nos meses invernais, e pódese observar a presenza das píldoras raiadas (Charadrius dubius e Arenaria interpres), mazaricos rabipintos (Limosa lapponica) e varias especies de pilros, coma o pilro bulebule (Calidris alba) e o pilro cinsento (Calidris maritima). Son relativamente frecuentes, tamén no inverno, as aves mariñas, entre as que podemos observar, ademais de gaivotas e corvos mariños, carráns (Sterna spp.), mascatos comúns (Sula bassana) e, incluso, se poden ver individuos illados de mobella ártica (Gavia arctica) e pequenas bandadas de patos mariños ou de parrulos pentumeiros comúns (Melanitta nigra).