Iago Seara

Na Galipedia, a wikipedia en galego.

Atención: Este artigo precisa un traballo de revisión.
Por favor vexa a lista de Artigos con problemas e mellóreo de acordo coas indicacións que aparecen nesa páxina. Cando os problemas se resolvan retire esta mensaxe e borre a páxina da lista de artigos con problemas, pero por favor non quite esta mensaxe ata que estea todo solucionado.


Natural de Ourense, estudou na Escola de Arquitectura de Madrid. Comezou a súa actividade profesional en Ourense e ós 31 anos pasou exercer como Xefe do Servizo de Arquitectura da Xunta de Galicia. A partires desta data comezou ostentar unha serie de cargos políticos como a mencionada Xefatura de Servizo ou a Dirección Xeral de Patrimonio da Xunta de Galicia, a través dos cales acadou un certo nome no ámbito cultural galego. Posteriormente pasou exercer como profesor da Escola de Arquitectura de A Coruña e como Coordinador da Sección de Arquitectura do Consello da Cultura Galega, á que chegou despois dunha dura polémica de ampla repercusión mediática.

A súa obra construída, realizada en boa medida ó abeiro das institucións pública, resulta irregular. Entre as obras que tradicionalmente se destacan figuran a Parroquial de Fontiñas (Santiago), a vivenda de Adolfo Dominguez (Ourense), a nave para Antonio Pernas (Arteixo). Entre aquelas obras menores, normalmente silenciadas, que xustifican o adxectivo de "irregular" da súa traxectoria figuran a urbanización en Ortoño (Ames), o edificio de vivendas no barrio de Santa Marta (Santiago)ou a vivenda unifamiliar en Cornide (Teo). Na súa tarefa de restauración e rehabilitación ten acometido proxectos como o da catedral de Tui ou o do convento cisterciense de Ferreira de Pantón, xunto con outras obras mais polémicas, como a cuestionada rehabilitación de San Martiño Pinario (Santiago de Compostela) ou as obras de reforma no convento de Antealtares, xérmolo dunha polémica de repercusión nos medios no ano 2006.

Colaborador habitual de xornais e publicacións especializadas, foi calificado en ocasións como "carente de modestia" dada a súa tendencia a incluirse nas escolmas de arquitectura que dirixe ou que lle son encargadas, práctica que ten creado certo malestar no ámbito académico e profesional de Galicia.