Clasificación espectral

Na Galipedia, a wikipedia en galego.

Clasificación das estrelas que se basa no tipo de espectro, cuxa manifestación máis evidente é a cor. Segundo a cor dunha estrela, pode determinarse a súa temperatura superficial.

Tipo 0: estrelas azuis, as máis quentes, duran uns poucos millóns de anos. Supermasivas.

Tipo B: estrelas branco-azuis, temperatura superficial entre os 10.000 e os 30.000 graos centígrados. Supermasivas.

Tipo A: estrelas brancas de 8.000 a 10.000 graos.

Tipo F: estrelas branco-amarelas, de 6.000 a 8.000 graos e unha masa cercana á do Sol.

Tipo G: estrelas amarelas, a este tipo pertence o Sol, temperatura de 4.000 a 6.000 graos.

Tipo K: estrelas laranxas, temperatura de 3.000 a 5.000 graos centígrados. Estes tres últimos tipos son capaces de albergar vida (supostamente), pola relación entre a radiación que emiten e o calor que desprenden.

Tipo M: estrelas vermellas, as máis comúns, de 2.000 a 3.000 graos.

Tipo D: ananas brancas, non emiten luz propia, hai que analizalas unha a unha.

Por debaixo dos 2.000 graos superficiais, sitúanse as estrelas carbónicas, de tipo S. hai ademáis, tipos R e N, que non aparecen en tódalas clasificacións. As ananas marróns, son máis xigantes gaseosos e non emiten radiación propia, e tampouco aparecen. Como os púlsares ou estrelas de neutróns, e os buratos negros.