Blu-Ray Disc

Na Galipedia, a wikipedia en galego.

Este artigo debe incluir o material procedente de Blu Ray

Blu-ray Disc (tamén chamado BD ou Blu-ray) é un formato de disco óptico de nova xeración de 12 cm de diámetro (igual que o CD e o DVD) para vídeo de alta definición e almacenamento de datos de alta densidade. De feito, compite por converterse no estándar de medios ópticos sucesor do DVD. O seu rival é o HD-DVD. O disco Blu-ray usa un láser de cor azul de 405 nanómetros, a diferenza do DVD, o cal usa un láser de cor vermella de 650 nanómetros. Isto permite gravar máis información nun disco do mesmo tamaño. Blu-ray obtén o seu nome da cor azul do raio láser ("blue ray" no inglés significa "raio azul"). A letra "e" da palabra orixinal "blue" foi eliminada debido a que, nalgúns países, non se pode rexistrar para un nome comercial unha palabra común. Este raio azul mostra unha lonxitude de onda corta de 405 nm e, xunto con outras técnicas, permite almacenar sustancialmente máis datos que nun DVD ou nun CD. Blu-ray e HD DVD comparten as mesmas dimensións e aspecto externo. Blu-ray foi desenvolvido en conxunto por un grupo de compañías tecnolóxicas chamado Asociación de Disco Blu-ray (BDA en inglés), liderado por Sony e Philips.

Logo do Blu-Ray
Agrandado
Logo do Blu-Ray

O Blu-ray é elaborado polo Blu-ray Disc Association ou BDA (Asociación de Discos Blu-Ray) presidida polas seguintes empresas: 20th Century Fox, Apple Computer Inc., Buena Vista Home Entertainment, Dell Inc., Hewlett-Packard Company, Hitachi LTD., LG Electronics Inc., Matsushita Electric Industrial Co. Ltd. (Panasonic), Mitsubishi Electric Corporation, Pioneer Corporation, Royal Philips Electronics, Samsung Electronics Co. Ltd., Sharp Corporation, Sony Corporation, TDK Corporation, Thomson e Warner Home Video.

[editar] Capacidade de almacenaxe

Unha capa de disco Blu-ray pode conter arrededor de 25 Gb ou case 6 horas de video de alta definición máis audio, e o disco de doble capa pode conter aproximadamente 50 Gb. A velocidade de transferencia de datos é de 36 Mbit/s (54 Mbit/s para BD-ROM), pero prototipos a 2x de velocidade con 72 Mbit/s de velocidade de transferencia están en desenvolvemento. O BD-RE (formato reescribible) estándar xa está dispoñible, así coma os formatos BD-R (gravable) e o BD-ROM, como parte da versión 2.0 das especificacións do Blu-ray. O 19 de maio de 2005, TDK anunciou un prototipo de disco Blu-ray de catro capas de 100 Gb. Outros discos Blu-ray con capacidades de 200 GB (oito capas) están tamén en desenvolvemento.

O disco Blu-Ray pode soportar ata 25Gb de espazo a modo de capa simple. No modo de capa dobre, este espazo duplicase. Tales capacidades permitirán almacenar vídeo de alta definición (5 horas nun disco dunha capa ou "single-layered"). Soporta os formatos de compresión MPEG-2, MPEG-4 e VC-1.

[editar] Tecnoloxía

O tamaño do "punto" mínimo no cal un láser pode ser enfocado está limitado pola difracción, e depende da lonxitude de onda do feixe de luz e da apertura numérica da lente utilizada para enfocalo. No caso do láser azul utilizado nos discos Blu-ray, a lonxitude de onda é menor con respecto as tecnoloxías anteriores, aumentando por tanto a apertura numérica (0.85, comparado co 0.6 do DVD). Con isto, e grazas a un sistemas de lentes duais e a unha cuberta protectora máis fina, o raio láser pode enfocar de forma moito máis precisa na superficie do disco. Dito doutra forma, os puntos de información lexíbeis no disco son moito máis pequenos e, polo tanto, o mesmo espazo pode conter moita máis información. Por último, ademais das melloras na tecnoloxía óptica, os discos Blu-ray incorporan un sistema mellorado de codificación de datos que permite empaquetar aínda máis información.

Outra característica importante dos discos Blu-Ray é a súa resistencia ás raiaduras e a sucidade debido á sua morfoloxía. Os discos teñen unha capa de substrato, baixo o nombre comercial de Durabis, o cal é un substrato de 1,1 mm por unha cara e 1 mm pola outra para permitir a creación de máis capas de datos e o uso dunha soa cara. Inicialmente, pensouse en crealos como cartuchos, semellantes a disquetes de ordenador, pero rexeitouse ao TDK descubrir un substrato que permitía evitar os raionazos así como facilitar a lectura con eles ou con sucedade. Isto faille ter unha característica novidosa que será moi agradecida polos usuarios, fartos en moitos casos de CDs e DVDs raiados, e supón unha vantaxe adicional frente ao formato competidor HD-DVD.

[editar] Enlaces externos