Neotrobadorismo
Na Galipedia, a wikipedia en galego.
O Neotrabadorismo é unha vangarda poética xurdida ao redor de 1930 debida á difusión en Galiza da lírica medieval galaico-portuguesa, a través da edicion comentada de J. Joaquin Nunes (1928), o que fixo posíbel a aparición dun novo discurso poético.
Nesta nova vangarda recréanse temas amorosos similares ás cantigas de amigo e de amor, con recursos formais (paralelismo, refrán, leixaprén...), e ambientes (paisaxes primaverais, fontes, mar, ríos...). Sobre todo inflúe a cantiga de amigo.
Podemos mencionar dous autores significatiovs do Neotrobadorismo:
- Fermín Bouza Brey: Nao senlleira (1933) e Seitura (1955)
- Álvaro Cunqueiro: Cantiga nova que se chama ribeira (1933) e Dona do corpo delgado (1950).
Este movemento tería continuación na posguerra e chega mesmo aos nosos días.