Narcís Oller

Na Galipedia, a wikipedia en galego.

Narcís Oller i Moragas (Valls 1846 - Barcelona 1930) foi un escritor catalán, considérase o creador da novela catalá moderna.
Nado no seo dunha familia burguesa, quedou orfo aos tres anos e foi educado pola nai e o tío materno, quen lle transmitiu a súa afección literaria. Estudou dereito en Barcelona, onde se establece definitivamente en 1873, foi funcionario da deputación provincial de Barcelona e procurador dos tribunais.
Aínda que comezou escribindo en castelán, por influencia de Josep Yxart e J. Riera i Bertran converteuse ao catalanismo logo de acudir á celebración dos Jocs Florals de 1877, Narcís Oller foi basicamente foi un narrador, destacou polas súas novelas realistas influenciado por Émile Zola, escribiu tamén teatro e traduciu a autores europeos como Pavlovski, Tolstoi, Carlo Goldoni ou Dumas.

[editar] Obras

  • Un viaje de placer, 1868 (baixo o alcume de Plácido)
  • Croquis del natural, 1879
  • La papallona, 1882
  • L'escanyapobres, 1884
  • Vilaniu, 1885
  • La febre d'or, 1890-1892
  • La bogeria, 1898
  • Teatre d'aficionats, 1900
  • Pilar Prim, 1906
  • Renyines d'enamorats, 1926 (teatro)
Outras linguas