Emmy Noether
Na Galipedia, a wikipedia en galego.
Emmy Noether (23 de marzo de 1882 – 14 de abril de 1935) foi un dos matemáticos de máis talento de finais do século XIX, con análises penetrantes que usou para desenrolar elegantes abstraccións que formalizou en resultados.
Naceu como Amalie Noether en Erlangen, Baviera, Alemaña. O seu pai, Max Noether, foi tamén un distinguido matemático e profesor na Universidade de Erlangen. Non amosou precocidade en matemáticas; de nova estaba máis interesada na música e na danza.
Doctorouse en 1907 e pronto tiña unha reputación a escala mundial. Nembargantes, na Universidade de Gotinga o seu compañeiro David Hilbert, tivo que anunciar como propios no prospecto da universidade os cursos impartidos por ela. Seguiu unha longa controversia, na que saíron a relocer enquisas preguntando ós soldados o que pensarían se cando eles retornaran da guerra se atoparan con ter que aprender ós pés dunha muller, ou a consecuencia de que o seu ensino levaría aparexado o voto no claustro académico. Hilbert dixo "Non vexo que o sexo da candidata esté en contra da súa admisión no escalafón docente. Despois de todo, o claustro non é unha casa de baño." Foi finalmente admitida no ano 1919. Xudía, Noether foi forzada a saír da Alemaña nazi no 1933 cara ó Estados Unidos.
Fixo contribucións moi importantes ás matemáticas e á física teórica. Traballou en matemáticas sobre a teoría de invariantes e a teoría de aneis en álxebras non conmutativas. En física, chegou ó resultado crucial coñecido como Teorema de Noether, que convirte condicións de invariancia respecto a a transformacións xeralizadas de sistemas físicos, é dicir, simetrías, en leis de conservación.
Os resultados do Teorema de Noether son parte fundamental da física moderna, basada substancialmente en propiedades de simetría.
Na súa honra foron nomeados os aneis de Noether.
Morreu en Bryn Mawr (Estados Unidos) no 1935, sendo o propio Albert Einstein autor dunha nota necrolóxica