Los piratas
Na Galipedia, a wikipedia en galego.
Los Piratas foi un grupo de pop-rock en español orixinado en Vigo. A súa discografía componse de cinco álbumes de estudo, dous directos, un recopilatorio e catro discos de singles e rarezas. Trala súa separación en 2004 deixaron un certo baleiro no panorama pop-rock alternativo en español. No seu último disco, Fin de la Segunda Parte, despídense dos seus "fieles" (denominación que recibían os seus seguidores) nun concerto en directo no que estiveron acompañados por outros artistas como Enrique Bunbury e Amaral.
O cantante do grupo, Iván Ferreiro, emprendeu en 2005 un novo proxecto xunto co seu irmán Amaro; o seu álbum debut está titulado Canciones para el tiempo y la distancia.
[editar] Traxectoria
Comezaron a súa andanza no 1991 cun álbum en directo que leva por título o nome do grupo. O seu segundo disco, Quiero hacerte gritar, chegou en 1993, e dous anos máis tarde apareceu Poligamia. Comezaron a obter un maior recoñecemento cando en 1997 o tema Mi matadero clandestino, extraído do seu cuarto traballo Manual para los fieles, foi incluído na versión española da BSO do filme Batman y Robin. Un ano despois, a súa canción M (tamén do álbum Manual para los fieles) formaría parte de BSO do filme español Mensaka.
En 1999 foilles encomendado facer unha versión do tema My way de Paul Anka para un anuncio de móbiles da compañía Airtel, o que fixo que fosen ampliamente recoñecidos a nivel nacional de forma definitiva. Este feito motivou que o seu álbum recopilatorio Fin de la Primera Parte, que estaba xa no mercado nese momento, se reeditase para incluír esta versión do clásico, que uns anos despois tamén sería incluída nun recopilatorio coas mellores versións realizadas de tal canción.
Tralo seu primeiro recopilatorio comezaron o que se considera a súa "segunda parte" co disco Ultrasónica (2001), o cal marcou un novo estilo para a banda. Nun principio, a súa propia distribuidora, Warner Music, quixo facerles ver que este disco era demasiado comercial para os fans do independente e demasiado independente para os magnates da música comercial, polo que se negaron a publicalo. Para convencelos do contrario, os membros do grupo escribiron a canción Años 80, que, unha vez finalmente publicado o disco, converteuse en todo un éxito e pasou a ser unha das cancións máis recoñecidas da banda xunto con Promesas que no valen nada y My Way. Pouco máis tarde sacaron un pack no que, xunto con Ultrasónica, aparecía o disco Sesiones Perdidas, compendio de cancións non saídas do estudo de gravación, remezclas de cancións anteriores e directos do grupo, incluída unha bonus track que resultou ser un novo tema gravado ao revés.
En 2003 gravaron o seu último disco de estudo, Relax. Neste álbum a música electrónica substituíu ás guitarras dos primeiros discos e supuxo un punto de ruptura, xa que algúns dos "fieles" considerárono o mellor e máis cohesionado disco da banda, mentres que outros aborrecérono por alonxarse demasiado da súa liña. Xunto a este, sacaron outros tres discos de rarezas e singles: Inerte, Respuestas e Dinero.
O 24 de outubro de 2003 gravaron na sala Riviera de Madrid un dos seus últimos concertos e o que sería o seu último álbum, Fin de la Segunda Parte. Catro meses despois anunciaron a súa separación e comezaron a traballar en distintos proxectos por separado.