Neotérico

Na Galipedia, a wikipedia en galego.

Cicerón denominou neotéricos a un grupo vago de poetas latinos que atopaban a súa inspiración na obra dos autores gregos alexandrinos, como Calímaco ou Teócrito. Usaban construcións ríxidas, xogaban cos xéneros e utilizaban xogos de palabras e alusións complexas.

Os autores que receben esta denominación son:

  • Catulo, o máis coñecido,
  • Ovidio,
  • Propercio
  • Tibulo e Galo (dos que resta moi pouca obra)
  • Virxilio nas súas Églogas

O termo empregouse no século XVII para describir a autores que recorrían aos clásicos na procura de ideas. Hoxe en día non se usa con este sentido.

Outras linguas