Arte paleocristiá
Na Galipedia, a wikipedia en galego.
Denomínase arte paleocristiá ó estilo artístico que se desenvolve na Europa Occidental durante os cinco primeiros séculos da nosa era como consecuencia da aparición dunha nova relixión, o cristianismo durante a época romana.
A nova arte vai herdar do mundo clásico a necesidade de dar forma antropomorfica á idea do divino contrariamente ó xudaismo que non concibe a representación de Deus polo que ó primeiro o cristianismo vai recorrer a formas simbólicas e alegóricas procedentes do mundo clásico ata atopar o seu propio modo de expresión. As primeiras mostras da arte paleocristiá son tecnicamente pobres, centrado no significado máis que na forma, cun fondo sentido espiritual, e ata o ano 313 determinado pola persecución do cristianismo que facía que fose en parte unha arte subterránea, confinada nas catacumbas. Logo do edito de Milán de Constantino os cristiáns comezaron a construír basílicas para o culto, xeralmente dividido en tres zonas: o patio aberto e porticado ós pés da igrexa, o nartex e a cabeceira.