Gabriel Aresti
Na Galipedia, a wikipedia en galego.
Gabriel Aresti Segurola (Bilbao, 1933 - 1975) foi un escritor vasco en lingua éuscara que renovou e modernizou a poesía vasca.
Aos 14 anos aprendeu a lingua vasca e a súa primeira obra Maldan Behera (Costa abaixo), amosa un forte carácter simbolista. As súas obras máis coñecidas, Harri eta herri (Piedra e pobo, 1964), Euskal harria (Pedra vasca, 1968) e Harrizko herri hau (Este pobo de pedra, 1971) están xa vencelladas á poesía social, escritas nunha linguaxe coloquial, claramente relacionadas coa obra de Blas de Otero, Gabriel Celaya ou Antonio Machado. Defendeu a creación dun éuscara unificado (euskera batua) e fundou a editorial Lur, que acolleu aos novos escritores en lingua vasca. Tamén escribiu novela e teatro.
[editar] Aresti e Galicia
Aresti mantivo unha relación amizade con intelectuais galegos, en especial Xesús Alonso Montero e Xosé Luís Méndez Ferrín, que influíron no gran número de traducións que Aresti fixo dende o galego, así traduciu os poemas galegos de Federico García Lorca, o álbum Nós de Castelao, de Valentín Lamas Carvajal o Catecismo do labrego, O divino sainete de Enrique Curros Enríquez e dun autor galego en castelán Divinas Palabras de Valle-Inclán