Alexandre Herculano

Na Galipedia, a wikipedia en galego.

Alexandre Herculano de Carvalho e Araújo (Lisboa, 1810 - Vale de Lobos, Santarém 1877) foi un escritor romántico e historiador portugués.
Un dos grandes escritores da xeración romántica, desenvolve os temas da incompatibilidade do home co medio social, e afirma a responsabilidade ética do escritor.
Naceu no seo dunha familia de clase media, a cegueira do seu pai impídelle acudir á universidade e ten que ocupar o seu posto de funcionario. En desacordo co absolutismo monárquico participou en agosto de 1831 nunha revolta contra do absolutismo miguelista, e viuse obrigado a fuxir a Inglaterra para exiliarse en Francia, alí as lecturas de Augustin Thierry, François Guizot ou Víctor Hugo marcaríano fondamente. En 1832 integrado na expedición de Pedro IV de Portugal volta a Portugal e dirixe a biblioteca de Porto ata 1836, trasládase a Lisboa e en 1837 asume a dirección do xornal Panorama e no xornal tamén publicara narracións históricas e algúns estudos.
En 1840 sae elixido deputado polo Partido Cartista (conservador), en desacordo co golpe de estado de Costa Cabral deixa a política, accede áo posto de bibliotecario de Ajuda, dedícase a estudar e escribir. En 1843 aparece O Bobo, en 1844 publica Eurico, o Presbítero e O Pároco da aldeia, como historiador publicou História de Portugal (1846-1850), a primeira escrita con rigor histórico, e História da Origem e Estabelecimento da Inquisição em Portugal (1853-1859).
En 1851 tralo golpe de estado da Regeneração, Herculano colabora co novo goberno, pero o seu enfrontamento con Fernando Pereira de Melo, entón ministro de obras públicas, lévao á oposición e a concorrer ás eleccións municipais en Belém, do que sae elixido alcalde e funda en 1856 o Partido Progresista Histórico. En 1866 retírase ao campo, preto de Santarém, onde morre.

[editar] Ligazóns externas

Outras linguas