Jazz
Na Galipedia, a wikipedia en galego.

O Jazz naceu no período entre 1890 e 1910 en Nova Orleáns. A súas raíces remontan á música dos negros e criolos dos Estados Unidos desde as súas épocas como escravos que datan pouco antes de 1850. As influencias nomean o Ragtime, as Worksongs músicas cantadas polos negros ao traballaren e o Blues, principalmente. non se sabe moi ben como era esta música anterior a 1910, o primeiro músico do que se ten notícia é Buddy Bolden, do que só se conservan unha foto e as opinións dos seus compañeiros, que falan dun virtuoso cun son potente e limpo.
A música que se tocaba polas ruas e nos bordeis de nova Orleáns era festiva e desenfadada, tocada principalmente por músicos negros e crioulos. A maioría eran marchas e a instrumentación era a propia deste estilo: a tuba leva o ritmo, e a corneta, clarinete e trombón tecian as melodías. Cando tocaban nun local, uníaselles piano, banjo e axiña un novo instrumento, criado especialmente para a nova música: a batería (que aqui durante moitos anos se chamou jazz band). O característico deste estilo que continua até hoxe (co nome de Dixieland ou New Orleans) era a improvisación colectiva: a corneta toca unha melodia adornada por riba polo clarinete e complementada polos contracantos do trombón, todo sobre unha rítmica sólida e sincopada de batería, tuba ou contrabaixo, piano e banjo ou guitarra. Esta música foi gañando popularidade e foise estendendo cara ao Norte por Saint Louis e Chicago (di a lenda que o feche dos bordeis de Storyville en 1917 foi a causa desta emigración). É neste momento cando a nova música se comeza a se chamar jass, polo que parece utilizando un termo común no século XIX para referirse ao intercambio sexual. O 26 de Febreiro de 1917, a Victor lanzou o primeiro disco de Jazz gravado pola Original Dixieland Jazz Band: un grupo de brancos liderados polo competente Nick LaRocca pero que non eran nen moito menos un dos baluartes desta música, como os músicos negros e crioulos King oliver, Freddie Keppard, Kid Ory ou Jelly Roll Morton. Precisamente da banda de King Oliver sairía o home que levaría o Jazz a ser o que hoxe coñecemos: Louis Armstrong. Entre 1925 e 1929 este cornetista e despois trompetista transformou a improvisación colectiva no solo, e convertiu ao Jazz nun vehículo de expresión individual e autoafirmación, e xunto con Sidney Bechet configurou o swing. A década de 1920 foi chamada a "Era do Jazz" -do libro Tales of the Jazz Age (Francis Scott Fitzgerald, 1922)- e a música foi o epítome dunha época de paro e desesperanza, e o alcohol ilegal e o baile que lle servian de válvula de escape. Foi o nacimento das Big Bands, orquestras de baile que tocaban os temas de éxito nun estilo hot e chispeante e que conducirian á "Era do Swing" onde todo América bailaba ao ritmo de Benny Goodman e Glenn Miller.
Durante a II Guerra Mundial nace o bebop, estilo duro e agresivo que se xestou nos locais de Harlem. Na contrapartida surxe, entón, o cool jazz cunha proposta máis intelectualizada e con énfase nos arranxos. A continuación do bop é o hardbop, mais negro e con influencias do gospel. Todas estas innovacións conlevaran unha complicación progresiva desde o ponto de vista técnicoe sobre todo harmónico que afogaba aos solistas, isto levou a algúns músicos, principalmente despois do Kind of Blue de Miles Davis a apostar polo Jazz Modal, onde o solista xa non segue uns cambios de acorde, senon que ten unha série de modos que lle deixan mais espazo á improvisación.
Durante a década de 1960 afundouse no jazz modal e apareceu o funky e sobre todo a vanguarda con elementos de composición atonais, polirritmia e moita improvisación, foi unha fase bastante experimentalista do estilo. A aparición do rock como música maioritaria entre a xuventude branca e o soul entre os negros desprazou ao jazz dos gostos populares, fenómeno axudado polo carácter anticomercial do jazz da época. ao mesmo tempo, a toma de conciéncia do povo negro tivo a sua expresión no Free Jazz (até o propio termo jazz, considerado derogatorio, chegou a abandonarse, usandose denominacións como new thing). O entertainer era o novo Tio Tom e os músicos de free mostrabanse cínicos e condescendentes co público. Os setenta foron a época da fusión do rock co jazz, liderada mais unha vez por Miles Davis, coa introdución de instrumentos electrónicos (ao comezo piano fender Rhodes e baixo eléctrico e continuando despois con todo tipo de instrumentos amplificados). Apostouse por un estilo directo e rítmico (incluso bailábel) e pola existencia de bandas relativamente lonxevas no estilo rockeiro como Weather Report e Return to forever.
Frente ao triunfo da vanguarda e a fusión nos setenta, ambos estilos moi alonxados do jazz tradicional, nos oitenta apareceron os Young Lions como Wynton Marsalis que propoñían un retorno ao jazz acústico e mainstream.
O uso de samplers e secuenciadores é utilizado na mestura do drum'n'bas e do techno.
[editar] Grandes nomes do Jazz
- Louis Armstrong
- Duke Ellington
- Count Basie
- Billie Holiday
- Charles "Bird" Parker
- Miles Davis
- John Coltrane
[editar] Ver tamén
- Lista de músicos de jazz
- Jazz galego