Didio Xuliano

Na Galipedia, a wikipedia en galego.

Didio Xuliano
Agrandado
Didio Xuliano

Marcus Severus Didius Iulianus (137-193) foi un emperador romano, nado en Mediolanun (Milán) problabelmente o 29 de Xaneiro do ano 137.

Pertencia a unha familia senatorial e a súa nai era orixionaria de Hadrumentun (África), en relacións coa familia Antonina, polo que gozou dos favores de Domitila, a nai do emperador Marco Aurelio.

Foi decimoviro, cuestor, edil, pretor e legado de Acaya e de Africa. Na Xermania estivo ao mando da XXI lexión. En Bélxica detivo a invasión dos xermanos, polo que foi nomeado cónsul. Venceu os catos e dirixiu un reparto de alimentos en Italia.

Durante o reinado de Cómodo, foi desterrado a Mediolanun, acusado de participar nunha conspiración contra do emperador, pero foi absolto e voltou a gañar o favor imperial. Mais adiante foi gobernador de Bitinia, consul e proconsul de Africa e entre os anos 189-190 e 192-193 tivo o proconsulado de Asia. No ano 193, Didio Xulianoi retirouse á vida privada.

Despois do éxito da conspiración contra de Pertinax, Didio Xuliano acercouse aos pretorianos para lles prometer cartos a cambio da subida ao poder. Flavio Sulpiciano, prefecto da cidade de Roma tamén entrou na poxa, polo que o imperio se estaba a vender ao mellor postor. Didio Xuliano gañou ao oferecer 25.000 sextercios para cada pretoriano. Foi confirmado polo Senado como emperador, pero odiado polo pobo que o consideraba culpábel de participar no asasinato de Pertinax, e non lle ofereceu ningunha honra fúnebre por medo ás reaccions de Roma. E pronto houbo sublevacións en Roma e outras cidades, polo que as lexions de Pannonia (actual Hungria) nomearon a Septimio Severo como emperador. O Senado declarou a Septimio Severo como inimigo público, pero este encontrábase perto de Italia, e puxo o seu exército cara a Roma, onde se presentaba como o vingador de Pertinax. Pronto tomou Ravena e a flota ali fondeada. Didio Xuliano enviou embaixadores para chegar a un acordo, e mesmo conseguiu que o Senado nomeara a Septimio Severo como emperador a caron del, pero este non aceptou.

A autoridade de Didio Xuliano ia rapidamente deteriorandose. Os pretorianos ao mando de Tullio Crispino foron derrotados, armou os gladiadores de Capua, e intentouno con magos para paralizar as armas do inimigo, pero só conseguiu que o Senado o condenase a morte e nomease como único emperador a Septimio Severo.

A sentencia cumpriuse o 1 de Xuño nos recintos imperiais, onde foi decapitado.