Alexandre de Fisterra

Na Galipedia, a wikipedia en galego.

Alexandre de Fisterra ou Alexandre Campos Ramírez (o seu verdadeiro nome) é un editor, escritor, inventor, republicano e testamenteiro de León Felipe, que naceu en Fisterra (Galicia) no ano 1919.

[editar] Biografía

Alexandre viviu en Fisterra (A Coruña) ata os cinco anos, para se trasladar despois á Coruña. Ós quince anos marchou estuda-lo bacharelato a Madrid.

Unha vez alí, a zapataría do seu pai quedou arruinada e eran 10 irmáns, polo que ó non poder paga-lo colexio privado no que estudaba, o director púxoo a corrixi-los deberes dos párvulos pagando así a matrícula. Tamén traballou na construción coma peón de albanel e despois nunha imprenta. Ademais foi nesta cidade onde coñeceu a León Felipe (do que sería testamenteiro), que xunto con Rafael Sánchez Ortega, editaron o xornal Paso a la juventud para vendelo pola rúa.

En Novembro de 1936 quedou sepultado nun dos bombardeos de Madrid durante a Guerra civil española. Primeiro levárono a Valencia pero como as súas feridas eran graves finalmente trasladárono a un hospital de Monserrat. Alí coñeceu moitos nenos feridos coma el, incapaces de poder xogar ó fútbol, e foi daquela cando pensou no futbolín inspirándose no tenis de mesa. Alexandre confioulle ó seu amigo Francisco Xavier Altuna, un carpinteiro vasco, a fabricación do primeiro futbolín seguindo as súas instrucións. Non obstante, non puido vende-lo invento a nivel industrial xa que tódalas fábricas de xoguetes, a maioría en Valencia, estaban a fabricar armas de verdade por mor da guerra. Patentou a invención en Barcelona en xaneiro de 1937, ó igual có primeiro pasafollas de partituras movido co pé que fixo para unha rapaza pianista da que estaba namorado. Non obstante, por mor do triúnfo franquista na guerra, tivo que se exiliar a Francia cruzando a pé os Pirineos e debido a que estivo a chover durante dez días, perdeu a patente que levaba no macuto.

Estando xa en París, no ano 1948, e grazas á patente do pasafollas conseguiu gañar uns cartos cos que puido marchar a Quito (Ecuador) onde fundou a revista Ecuador 0°, 0′, 0′′ coa que adicaba cada número a poetas dun país. Máis tarde, en 1952, foi a Guatemala, concretamente a Cabo de Santa María, e alí despois de mellora-lo futbolín comezou a fabricalos, facendo un bo negocio. Isto acontecería mentres había democracia no país xa que tralo golpe de estado do coronel Carlos Castillo Armas, por mor da súa ideoloxía de esquerdas, foi roubado e secuestrado, quedando sen nada. Foi enviado, na década dos 60, en aeroplano a Madrid onde, naquel voo, Alexandre ameazou ó piloto dicíndolle que tiña explosivos (sería un dos primeiros secuestros de avión). Unha vez en España, sorprenderíase ó ver que o futbolín se estendera amplamente, malia que gran parte desta divulgación se debera ó feito de que os fabricantes valenciáns asumiran o xogo coma nacional.

Máis tarde marchou a México onde atopou amigos poetas e escritores polo que permaneceu alí adicándose ás artes gráficas e a editar. Así fundou e presidiu a editorial chamada Editorial Finisterre Impresora dende a cal editou a revista do centro galego de México e libros de variados poetas, entre os que se atopan León Felipe e Juan Larrea. Ademais foi redactor de El Nacional e editou un facsímile da revista Galeuska e o primeiro libro de poemas de Ernesto Cardenal.

Voltou a España cando houbo a Transición Española. Actualmente vive en Aranda de Duero onde segue a escribir, ó tempo que é membro da Real Academia Galega.

Malia toda a gran cantidade de facetas, Alexandre di que a súa vocación frustrada é "ser arquitecto".

[editar] Curiosidades

Outras linguas