Ramon d'Abadal i Calderó
Na Galipedia, a wikipedia en galego.
Ramon d'Abadal i Calderó (Vic 1862 — Rupià 1945) foi un político catalán.
Estudou dereito en Barcelona, foi dirixente da Lliga Regionalista dende a súa fundación en 1901, foi presidente do Ateneu de Barcelona (1902) e da Acadèmia de Jurisprudència i Legislació de Catalunya, alcalde de Barcelona (1903 e 1911). Foi tamén senador por Barcelona (1907-1918).
En 1917 foi presidente da Asemblea de Parlamentarios que se reuniron en Barcelona. Presidente da Lliga Regionalista dende 1917 ata 1936. Decano do colexio de Avogados de Barcelona, en 1926 o goberno de Miguel Primo de Rivera destitúeo, mándao a prisión e acaba no desterro en Alcalà de Xivert (Castellón).
Durante a República foi deputado nas Cortes e no Parlamento de Cataluña. En 1936 exiliouse en Italia e deu o seu apoio á sublevación contra da República.