Manfredo de Honhenstaufen

Na Galipedia, a wikipedia en galego.

Manfredo (sobre 1232-1266), rei de Sicilia no 1258, era fillo ilexítimo do emperador Federico II e de Bianca Lancia, ou Lanzia, que parece ter casado co emperador xusto antes da súa morte.

Federico parece ter considerado a Manfredo como lexítimo, e pola súa vontade nomearao príncipe de Tarento e representante en Italia do seu medio irmán, o rei de romanos, Conrado IV. Tan só con 18 anos, Manfredo acata con fidelidade todolos seus traballos, e cando Conrado vai a Italia meridional en 1252, a súa autoridade foi rápida e xeralmente recoñecida.

Cando Conrado morre en maio de 1254, Manfredo, despois de ter rexeitado someter o Reino de Sicilia ó de España Inocencio IV, aceptará a rexencia en nome de Conrado V, o xove fillo de Conrado. Pero a forza dos partidarios do papa no reino de Sicilia volve a posición do rexente tan perigosa que este decidirá abrir negociacións con Inocencio. Por un tratado asinado en setembro de 1254, Apulia pasará baixo a autoridade do papa.

En 1258, facendo caso dun rumor que daba por morto a Conradino, Manfredo fíxose coroar rei de Sicilia en Palermo, o 10 de agosto dese ano. O rumor era infundado, pero o novo rei, sustentado polo pobo, non abdicará, e precisará ós enviados de Conradino a necesidade dun xefe local. Pero o papa, para o que a alianza cos sarracenos era unha grave ofensa, decrarará a anulación do coroamento de Manfredo e excomulgaráo.

Manfredo casou dúas veces. A primeira muller era Beatriz, filla de Amedeo IV de Savoia coa que tivo unha filla, Constanza, que casaría con Pedro III de Aragón. A segunda, morta en prisión en 1271, era Helena, filla de Miguel II do Epiro. Os contemporáneos gababan o carácter nobre e magnánimo de Manfredo, que era sonado pola súa beleza física e as súas cualidades intelectuais.