Martín de Riquer
Na Galipedia, a wikipedia en galego.
Martín de Riquer Morera, conde de Casa Dávalos (Barcelona, 1914). é un investigador catalán, especialista en Miguel de Cervantes e a literatura medieval catalá.
Participou na Guerra civil española no terzo de Monserrat e no Servizo de Propaganda que dirixía Dionisio Ridruejo. Pertence á Real Academia Española dende 1965 e preside dende 1963 a Real Academia de Boas Letras de Barcelona. Foi catedrático de Literaturas Románicas da Universidade de Barcelona (1950-1984).
En 1997 recibiu o Premio Príncipe de Asturias de Ciencias Sociais e o Premio Nacional das Letras Españolas no 2000.
[editar] Obras
- La lírica de los trovadores, 1948
- Los cantares de gesta franceses, 1952
- Història de la Literatura Catalana, 1964-1966
- Caballeros andantes españoles, 1967
- Los trovadores, 1975
- Heràldica catalana des de l'any 1150 al 1550, 1983
- Vida i aventures de don Pero Maça, Quaderns Crema, 1984
- Heráldica Castellana en tiempos de los Reyes Católicos, Quaderns Crema, 1986
- Estudios sobre el Amadís de Gaula, Sirmio, 1987
- Cervantes, Passamonte y Avellaneda, Sirmio, 1988
- Cervantes en Barcelona, Sirmio, 1989
- El combate imaginario: Las cartas de batalla de Joanot Martorell, Sirmio, 1990
- Aproximació al Tirant lo Blanc, Quaderns Crema, 1990 (Premio Nacional de Ensaio)
- Tirant lo Blanch, Novela de historia y de ficción, Sirmio, 1992
- Les poesies del trobador Guillem de Berguedà, Quaderns Crema, 1996
- Quinze generacions d'una família catalana, Quaderns Crema, 1999
- Llegendes històriques catalanes, Quaderns Crema, 2000
- Para leer a Cervantes, Acantilado, 2003