Carmen Blanco
Na Galipedia, a wikipedia en galego.
Carmen Blanco formou parte do movemento feminista galego dende o seus inicios nos anos setenta e, como ensaísta, centrouse especialmente nas interrelacións de poder, muller, sexo, cultura e literatura, temática na que abriu camiño en Galicia cos libros Literatura galega da muller (Xerais, 1991), Escritoras galegas (Compostela, 1992), Libros de mulleres (Do Cumio, 1994), O contradiscurso das mulleres (Nigra, 1995), Nais, damas, prostitutas e feirantas (Xerais, 1995), Mulleres e independencia (Do Castro, 1995), El contradiscurso de las mujeres (Nigra, 1997). Versión actualizada da obra homónima traducida por Olga Novo), Luz Pozo Garza: a ave do norte (Linteo, 2002), Alba de mulleres (Xerais, 2003) e Sexo e lugar (Xerais, 2006). Tamén é autora da mostra poética Estraña estranxeira (BVG, 2004) e, no xénero narrativo, do libro Vermella con lobos (Xerais, 2004).
Exerce como profesora titular de Literatura Galega da Universidade de Santiago de Compostela no Campus de Lugo e foi profesora agregada de Lingua e Literatura Española, con primeiro destino en Santiago de Compostela, e de Lingua e Literatura Galega de ensino medio, con destino Lugo, así como titular destas últimas disciplinas na Escola Universitaria de Formación do Profesorado de Lugo. Coordina, co poeta Claudio Rodríguez Fer, a publicación libertaria Unión Libre. Cadernos de vida e culturas dende 1996.
Sobre literatura e cultura galega publicou os libros Conversas con Carballo Calero (Galaxia, 1989) e Carballo Calero: política e cultura (Do Castro, 1991), así como diversas edicións introducidas de autores contemporáneos: Códice Calixtino (Xerais, 1992), Historias fidelísimas (Linteo, 2003) e Memoria solar (Linteo, 2004) de Luz Pozo Garza, e, en colaboración con Claudio Rodríguez Fer, Con pólvora e magnolias de Xosé Luís Méndez Ferrín (Xerais, 1989) e Os eidos de Uxío Novoneyra (Xerais, 1990). Editou e introduciu a mostra bilingüe de poesía galega Extranjera en su patria (Círculo de Lectores / Galaxia Gutenberg, 2005). Colaborou en numerosos libros colectivos, actas de congresos, revistas especializadas e xornais.
Cultivou a creación plástica deseñando e ilustrando os poemarios Tigres de ternura (Reprografía 1846, 1981), Historia da lúa (Galaxia, 1984), Vulva (Libros da cebra, 1990) e A muller núa (Compostela, 1992) de Claudio Rodríguez Fer, ao igual que o Manifesto por un movemento vital (1990) deste mesmo autor. Utiliza o seudónimo Emma Luaces en homenaxe á libertaria rusa Emma Goldman e á súa liñaxe materna e é autora da letra do himno galego da Marcha Mundial das Mulleres, "Marchando máis alá" (2000).