Maximino Tracio
Na Galipedia, a wikipedia en galego.
[editar] Maximino Tracio
Caius Iulius Verus Maximinus, naceu na beiramar do Mar Negro, na Tracia, rexión situada ao norte de Constantinopla, no 173. De orixe humilde, o seu pai Miceas era de orixe goda e a sua nai, Ababa, de orixe alana. Padecia xigantismo, e chegou a medir 2,53 m., polo que se decantou pola carreira militar, na que polas suas especiais cualidades ascendeu rapidamente e chegou a dirixir o exercito en tempos de Alexandre Severo. Polo seu berce pasou á historia como Maximino o Tracio. Foi o primeiro emperador que ascendeu ao trono seguindo o escalafón do exército. Nunca chegou a pisar Roma.
Durante a campaña contra os bárbaros na Xermania de Alexandre Severo,encabezou a conspiración contra o emperador e que rematou co seu asasinato. Nomeado polas lexións como novo emperador, axiña tivo que facerlles fronte aos pagamentos prometidos, xa que as arcas do estado estaban baleiras. A loita do Senado por prevalecer sobre o poder militar marcou o seu curto reinado. En efecto, Maximino andou a enxeira cos senadores, xa que eles pensaban que non tiñan un aliado nel, posto que unha das primeiras medidas tomadas foi a confiscación de bens dos senadores que agochaban os recadadores. Tamén as persecucións dos cristiáns que levou a cabo na Capadocia tiñan un só interese: o de recadar cartos para pagar os lexionarios. Moitos dos santos da Igrexa Católica neste tempo veñen desta persecución por intereses económicos.
Maximino levou adiante a campaña militar contra as tribos xermánicas no 235, a sangue e ferro, cunha grande crueldade nos seus métodos, o que o levou a enfrontarse co Senado, que o depuxo pouco despois de que nomease césar o seu fillo Máximo.
Pero, cunha sociedade cada vez máis emprobecida, os altos impostos destinados a retribiuír o exército suscitaron o levantamento en África. Alí, a sociedade civil era sólida e estaba ben vertebrada, e habéa poucas tropas acantonadas que manter. Os sublevados proclamaron emperador a Gordiano, procónsul daqueles territorios no 238. Este apresurouse a unxir o seu fillo do mesmo nome e o Senado proclamounos emperadores. Pero, foron derrotados e mortos polo xefe da lexión aló destacada e que se mantiña fiel a Maximino.
Pero como o Senado estaba decididamente en contra de Maximino, ao se enterar da súa morte, nomeou augustos os senadores Balbino e Pupieno, que ao parecer se aviñeron a restaurar o poder colexial e a abolir as formas monárquicas. Ademais, a iniciativa era un intento de facer prevalecer o nomeamento senatorial sobre a proclamación dos pretorianos.
Maximino remataba a campaña na Panonia (actual Hungría) e tornaba co seu exército cara a Roma pra rematar coa rebelión. Balbino permanecería en Roma, mentras Pupieno marcharia contra Maximino. Este cruzou os Alpes e asediou a cidade de Aquilea durante varios meses , ata que os propíos lexionarios asasinaron a Maximino e o seu fillo, para logo rendérense despois a Pupieno. Mentres tanto en Roma, os pretorianos desprazaran a Balbino, nomeando emperador a Gordiano III, neto e fillo dos dous Gordianos anteriores.
Co nomeamento de Maximino iniciase un axitado período da historia do Imperio Romano, onde os pronunciamentos e as usurpaciós foron continuas en moitas partes do Imperio, a desorde e a precariedade económica se tornaron males incurables, quizais como unha secuela por non resolver a pugna entre o poder imperial e o senatorial, o que se engadia agora á sumisión do poder civil ao militar.