Julio Camba

Na Galipedia, a wikipedia en galego.

Julio Camba foi un cronista galego de comezos do século XX

Índice

[editar] Biografía

Camba nace no 1884 en Vilagarcía de Arousa. Ós 13 anos marcha da casa e embarca de polisón nun barco cara Arxentina. En Bos Aires introdúcese nos círculos anarquistas e fai as súas primeiras armas literarias redactando proclamas e panfletos. A consecuencia disto, en 1902 é expulsado de Arxentina. En 1906 comeza a súa carreira como correspondente no estranxeiro, enviando crónicas desde Costantinopla para La Correspondencia de España. Segue viaxando ata 1949, data na que, por motivos de saúde, fixa a súa residencia en Madrid. Morre en 1962.

[editar] Obra

A maioría dos libros de Camba son recopilacións de artigos, exceptuando La casa de Lúculo

[editar] Estilo

A súa obra está caracterizada pola imaxinación, o humor, a capacidade de observación e un espírito crítico, literario, que captura o lector con intelixencia e extraordinaria eficacia.

O estilo de Camba desborda ledicia e o seu humorismo é atractivo e agradábel. Nos seus artigos descobre a capacidade do lector para chegar alén dos parágrafos en branco. Na configuración do seu estilo teñen gran importancia as súas viaxes por todo o mundo que deron lugar a grandes traballos nun tono humorístico intelectual, aínda que no fondo sempre figura o sarcasmo galego, o que fixo que Azorín definira o seu estilo literario como "humorismo galaico pasado por Londres".

[editar] As crónicas

Camba escribiu crónicas dos lugares onde ía, comezando por unha viaxe de vacacións a Vilagarcía, ata Constantinopla, Londres, Berlín, París... Escribía sobre as xentes e os costumes caracterizando cada lugar que visitaba, tratando temas como a política, as mulleres, os ambientes... se ben tiña os seus propios estereotipos.

Pero tamén escribiu crónicas temáticas, como a crónica parlamentaria “Diario de un escéptico”, na que, como anarquista, tiña moito que criticar (sobre todo a Maura, dirixente do Partido Conservador)

[editar] La casa de Lúculo

La casa de Lúculo é o libro máis difundido de Julio Camba e tamén é o único que non consiste nunca recopilación de artigos. O título desta obra parte do nome do que fora xeneral de Roma e que se caracterizaba porque “facía render por fame os inimigos e por satisfacción os amigos”. Este libro basicamente trata da gastronomía nas diferentes partes do mundo que vai visitando. Trátanse temas como as boas maneiras, as técnicas culinarias e os alimentos. O libro mergúllase nas inquedanzas da xente da primeira metade de século e fai unha relación entre a gastronomía e a ciencia cunha teoría dos alimentos, que dividía en dúas categorías: os que proporcionaban forza e calor e os que nutren as células e repoñen os desgastes dos tecidos. Tamén relaciona a arte culinaria coa historia e as particularidades das diversas cociñas e as propiedades das materias primas.

O Camba viaxeiro neste libro fainos percorrer as diferentes cociñas, que son analizadas cun perfecto coñecemento dos países que visitou e non perde tampouco a oportunidade de intercalar comentarios humorísticos e absurdos para algúns dos misterios da cociña.

Outras linguas