Lucas de Tui

Na Galipedia, a wikipedia en galego.

Lucas de Tui, chamado o Tudense, (León, segunda metade do século XII - 1249), foi coengo de San Isidoro de León, bispo de Tui e escritor.

Sendo coengo en León (1221-1239), Lucas tivo que defender a causa de Isidoro de Sevilla (De Miraculis Sancti Isidori). Viaxou por Roma, Constantinopla, Chipre, Xerusalén, Armenia e Francia. Afirma ter visto os supostos catro cravos da crucifixión de Xesús Cristo, un en Francia, outro en Nazaret, outro en Tarso e o cuarto en Constantinopla. En 1233 ou 1234 pasou a Páscoa en Roma e desde 1239 até a súa morte foi bispo de Tui.

En De altera vita fideique controversiis adverus Albigensium errores 1234 combate a herexía albixense inspirándose en San Isidro e San Xerónimo. A petición da raíña Berenguela redactou en 1236 o Chronicon mundi, a súa mellor obra. Abarca desde as orixes do mundo até 1236 e presenta un dobre marco, universal e peninsular. Divídese en catro partes e as fontes principais son San Isidoro, o Biclarense, Hidacio, Osorio, Afonso III o Silense e Sampiro. Pretendía ser unha réplica castelá ás grandes historias universais que tan populares eran na Europa do momento, ao tempo que actualizaba o labor histórico de San Isidro. Ten importancia tamén para coñecer a épica medieval.