Philip Johnson

Na Galipedia, a wikipedia en galego.

Porta de Europa, Madrid
Agrandado
Porta de Europa, Madrid

Philip Johnson (7 de agosto de 1906 - 25 de febreiro de 2005) é un arquitecto norteamericano.

Naceu en Cleveland, Ohio. Estudou arquitectura e fixo despois un máster de historia da arquitectura na Universidade de Harvard. Unha vez rematados os estudos, Johnson aceptou o cargo de director do departamento de arquitectura do Museo de Arte Moderna de Nova Iorque, que se acababa de crear. Nos vindeiros anos dedicouse a moitas actividades, excepto á práctica da arquitectura. Foi crítico, autor, historiador e director de museo, até que finalmente, á idade de 36 anos, concentrouse na arquitectura e deseñou o seu primeiro edificio.

A partir de entón comezou a súa traxectoria como arquitecto. No 1967 uniuse a John Burgee, co que mantivo unha asociación durante 20 anos. Neste tempo, ambos os arquitectos realizaron un número moi elevado de proxectos. Johnson organizou as primeiras visitas arquitectónicas a Ludwig Mies van der Rohe, e tamén a Le Corbusier, cando estes viaxaron aos Estados Unidos. Con Mies tivo unha estreita relación e colaborou máis tarde con el no deseño e a construción do famoso Edificio Seagram en Nova Iorque.

Johnson foi distinguido polo Instituto Americano de Arquitectos coa Medalla de Ouro, e no 1979 recibiu a primeira edición do Premio Pritzker, máximo galardón no eido da arquitectura. Dende 1989 Johnson viviu nun semi-retiro.

IDS Center en Minneapolis
Agrandado
IDS Center en Minneapolis

Dedicou o seu tempo sobre todo a proxectos propios, aínda que segue como conselleiro do antigo despacho, que agora rexenta en exclusiva John Burgee. Un recente deseño realizado por Johnson é para unha nova escola de Belas Artes no estado de Pennsilvania. A obra máis famosa de Johnson é probablemente a Casa de Cristal (Glass House), en New Canaan, Connecticut. É un edificio cuxa estrutura metálica ten un grosor mínimo que non oculta a visión. Todas as paredes son totalmente de cristal, de forma que a casa se fai transparente, permitindo ver dende un lado o que ocorre no outro, mirando a través do edificio. Johnson deseñou a casa para si mesmo e ao mesmo tempo como tese para a súa graduación. Dende entón Johnson viviu sempre nela, polo que tamén é coñecida como Casa Johnson.

[editar] A súa carreira

Pouco despois da súa graduación en Harvard, Johnson visitou Europa cos seus amigos Alfred H. Barr Jr. e Henry-Russell Hitchcock para examinar de primeira man as tendencias máis novas da arquitectura. Os seus descubrementos foron reunidos nunha exposición chamada "O Estilo Internacional" no Museo de Arte Moderno, no 1932. A exposición foi moi influente e foi vista coma a introducción da arquitectura moderna no público americano. Introducíu como principais arquitectos a Le Corbusier, Gropius e Mies van der Rohe. Aínda así, tamén houbo controversia: o arquitecto Frank Lloyd Wright retirou as súas entradas enfadado, xa que, non se lle dera a suficiente importancia.


[editar] Ligazóns externas

Ikurrina Gañadores do Premio Pritzker Ikurrina

Philip Johnson (1979) · Luis Barragán (1980) · James Stirling (1981) · Kevin Roche (1982) · Ieoh Ming Pei (1983) · Richard Meier (1984) · Hans Hollein (1985) · Gottfried Böhm (1986) · Kenzo Tange (1987) · Gordon Bunshaft e Oscar Niemeyer (1988) · Frank Gehry (1989) · Aldo Rossi (1990) · Robert Venturi (1991) · Álvaro Siza (1992) · Fumihiko Maki (1993) · Christian de Portzamparc (1994) · Tadao Ando (1995) · Rafael Moneo (1996) · Sverre Fehn (1997) · Renzo Piano (1998) · Norman Foster (1999) · Rem Koolhaas (2000) · Jacques Herzog e Pierre de Meuron (2001) · Glenn Murcutt (2002) · Jørn Utzon (2003) · Zaha Hadid (2004) · Thom Mayne (2005) · Paulo Mendes da Rocha (2006)