L7
Na Galipedia, a wikipedia en galego.
[editar] Biografía
A idea de formar L7 surxíu en 1985 cando Suzi Gardner coñeceu a Donita Sparks en Los Angeles. En 1986, despois de moitos ensaios, a idea da banda fíxose mais seria cando Jennifer Finch (que vivía en San Francisco) converteuse na baixista do recén formado L7. A partir daí a banda pasa a facer varios concertos en clubes da cidade, con Suzi e Donita nas voces e guitarras, Jennifer no baixo e o baterista Roy Koutsky completando a formación.
Non pasou moito tempo ata conseguir nm contrato, que acaba sendo asinado coa Epitaph para o lanzamento do seu primeiro disco. O álbum, autotitulado L7 é lanzado en 1988 coa produción de Brett Guertzitz, e a banda embárcase na súa primeira xira nacional, abrindo para Bad Religion.
Despois dun tempo cambiando de bateristas, en 1988, Demetra "Dee" Plakas xúntase á banda. Xa en 1989 L7 assina coa Sub Pop e fai a súa segunda xira nacional. desta vez ao lado da banda Catt Butt. O primeiro lanzamento pola Sub Pop surxe en 1990, o disco Smell the Magic. Despois da súa primeira xira en Europa (abrindo concertos para Nirvana), e de varios concertos nos Estados Unidos, L7 comeza a chamar a atención das grandes discográficas. En 1991 a banda asina coa Slash Records e no ano seguinte é lanzado Bricks are Heavy. Co novo disco, L7 mostrou que non perdera a súa agresividade e a súa pegada despois de asinar cunha discográfica grande, consolidando o seu estilo contando cunha producción máis traballada. Brick are Heavy foi producido por Butch Vig.
A repercusión do novo álbum foi extraordinaria, vendendo centenas de millares de copias en todo o mundo, levado principalmente polo éxito de "Pretend We're Dead", a canción máis tranquila e pop do disco, ata hoxe a canción máis coñecida de L7.
O resto de 1992 e 1993 estivo ocupadísimo na carreira da banda, con dúas extensas xiras nos Estados Unidos, outras dúas en Europa (unha delas abrindo para Faith no More), concertos en Xapón e Australia, actuacións en programas como o de David Letterman nos Estados Unidos, e concertos en grandes festivais, como o de Reading en Inglaterra e o Hollywood Rock no Rio en São Paulo.
[editar] Discografía
- L7 1990 (Epitaph)
- Smell The Magic 1991 (Sub Pop)
- Bricks Are Heavy 1992 (Slash / Warner)
- Hungry For Stink 1994 (Slash / Warner)
- The Beauty Process: Triple Platinum 1997 (Slash / Warner)
- Slap-Happy 1999 (Wax Tadpole)