Manuel Pando Fernández de Pineda
Na Galipedia, a wikipedia en galego.
Manuel Pando Fernández de Pineda(Madrid, 1792 - id. 20 de febrero de 1872), Marqués de Miraflores e de Pontejos, Conde de Villapaterna e da Ventosa, Señor de Villargarcía del Pinar e de Miraflores. Político, diplomático e historiador español.
Foi embaixador de España en Londres en 1834 durante a Regencia de María Cristina de Borbón sendo un dos artífices da Cuádruple Alianza. En 1838 foi embaixador en París. Foi nomeado durante pouco máis dun mes Presidente do Consello de Ministros en 1846, pero a convulsión dos primeiros días derribaron o seu goberno en favor de Ramón María Narváez. Posteriormente foi Ministro de Estado en 1851, e de novo Presidente do Consello en 1863. Pouco antes da Revolución de 1868 foi Presidente do Senado.
Foi membro da Real Academia da Historia.
[editar] Enlaces externos
- Expediente do Senado (en castelán)
Reinado de Isabel II de España | ||
---|---|---|
Segue a: Ramón María Narváez |
Manuel Pando Fernández de Pineda (1846-1846) |
Precede a: Ramón María Narváez |
Presidente do Goberno de España |
Reinado de Isabel II de España | ||
---|---|---|
Segue a: Leopoldo O'Donell |
Manuel Pando Fernández de Pineda (1863-1864) |
Precede a: Lorenzo Arrazola |
Presidente do Goberno de España |