Manuel Amor Meilán
Na Galipedia, a wikipedia en galego.
Amor Meilán, Manuel (1867 – 1933) / Antropoloxía
Nado na Coruña o 31 de xaneiro de 1867, investigou a existencia humana nas covas (Rei Cintolo en Mondoñedo, por exemplo) nas fases interglaciares cuaternarias, seguindo a investiación de Villamil. Cría na orixe céltica de castros e mámoas, e opinaba que “modernas investigacións antropológicas certifican a raza alpina o céltica en Galicia”, afirmación contida en “Historia de la provincia de Lugo” (1918). Outras obras inclúen a “Geografía General del Reino de Galicia”, xunto con numerosos artigos en galego e castelán en diversos xornais e publicacións, usado nalgún momento o alcume de “Manuel Molina Mera”. Tamén ten obra literaria, foi un dos primeiros escritores en escribir novelas en galego, ademais de publicar numerosos relatos en O Tío Marcos da Portela e outras publicacións.
Fundador da Real Academia Galega en 1905, tamén foi membro da Academia de Belas artes de San Fernando, da A.B.A. De Barcelona, da A.B.A. e Ciencias de Toledo e da Soc. Arqueolóxica de Pontevedra. Morreu en Lugo o 9 de xaneiro de 1933.
[editar] Obras
- Mendo de Maceda o los amores de un noble, 1882 (novela en castelán)
- Justicias y crueldades, 1883 (novela en castelán)
- Treboadas, 1884 (poesía en galego)
- Desde la honradez de un crimen, 1884 (novela en castelán)
- Xuana, novela de costumes gallegas, 1886 (novela en galego)
- Os fillos da praia, 1887 (novela en galego)
- Pedro Madruga, 1887 (poesía en castelán)
- Amante, esclava y verdugo, 1888 (novela en castelán)
- El último hidalgo, 1893 (relatos en castelán)
- Floralba, 1902 (poesía en castelán)
- Cuentos y Romances, 1907 (narrativa e poesía en castelán)