Saturno (deus)

Na Galipedia, a wikipedia en galego.

Cadro de Goya (1746-1826), Saturno devora ao seu fillo.
Agrandado
Cadro de Goya (1746-1826), Saturno devora ao seu fillo.

Saturno era un deus da mitoloxía romana, de orixe etrusca. É o deus que personifica o paso do tempo. Corresponde ó Cronos da mitoloxía grega.

Índice

[editar] Historia

Saturno reinaba sobre os ceos e a terra, controlando o paso do tempo antes de que o seu fillo Xúpiter o destronase. Foi implacable e cruel cos seus fillos, que devorou un a un, para evitar que a predición que dicía que sería destronado por un dos seus vástagos, se cumprise. Sen embargo, a súa esposa, Cibeles, e a súa nai impediron que Xúpiter correra a mesma sorte que o resto dos seus irmáns e irmás, dándolle a comer unha rocha no lugar do seu fillo.

Máis tarde, este derrocará ó seu pai, obrigándoo a regurxitar a tódolos seus irmáns e irmás. Tras ser expulsado dos ceos, Saturno se instala no Lacio, reinando na futura Roma, polo que é considerado o antepasado dos monarcas do Lacio e rei dos primitivos ítalos. É nesta época que ensina a arte da agricultura ós homes, polo que pasará tamén a ser o deus da agricultura. O reinado na Terra deste deus é coñecido tamén como a Idade de Ouro.

[editar] Símbolos

Os atributos que simbolizan a Saturno son a fouce (ás veces representada por unha gadaña, cas implicacións que isto conleva) e o reloxo de area.

[editar] Xenealoxía

Saturno é fillo da Terra e Urano, o ceo. Casado con Cibeles, os seus fillos son: Ceres, Xuno, Vesta, Neptuno, Plutón e Xúpiter.

[editar] Curiosidades

A pesares de que nas linguas románicas perdeuse esa etimoloxía, en principio o día da semana adicado a Saturno era o sábado, Saturday (do latín Saturnus dies, "día de Saturno") en inglés.