Estado de Pernambuco
Na Galipedia, a wikipedia en galego.
Estado de Pernambuco | |
---|---|
Capital | Recife |
Área | 98.281 km² |
Poboación | 7.918.344 (2000) |
Densidade demografica | 80,65 hab/km² |
Fuso horario: | GMT-3 (exceto a illa de Fernando de Noronha, que está en GMT-2) |
Gobernador: | Jarbas Vasconcellos |
Mapa | |
![]() |
Pernambuco é un estado brasileiro localizado no centro-leste da rexión Nordeste. Ten como límites: Paraíba e Ceará (NO), Océano Atlántico (L), Alagoas e Bahia (S), e Piauí (O). Ocupa unha área de 98.937,8 km2. A súa capital é Recife. Os concellos mais poboados son: Recife, Jaboatão dos Guararapes, Olinda, Caruaru, Paulista, Petrolina, Cabo e Vitória de Santo Antão. A illa de Fernando de Noronha fai parte administrativa do estado de Pernambuco.
O relevo é moderado: 76% do território están abaixo dos 600m. Os ríos principais son o Sao Francisco, Capibaribe, Ipojuca, Una, Pajeú e o Jaboatão. O seu clima é tropical.
[editar] Economía
A economía baséase na agricultura (cana de azucre, mandioca), gandería, ou ben na industria (alimenticia, química, metalúrxica, electrónica, téxtil). O pau-brasil, que despertou a cobiza dos europeos posibelmente ata antes da descoberta do Brasil, hoxe non ten máis a importancia económica do pasado. Xa o turismo representa unha significativa fonte de riqueza, con súas belas cidades litoráneas, coas construcións historicas de Olinda, Recife e Itamaracá, con o ecoturismo en Fernando de Noronha, con o Entroido de Olinda e Recife, e coas Festas Juninas que ocorren no mes de xuño no interior do estado, especialmente na cidade de Caruaru.
[editar] Historia
En 1534 a capitanía de Pernambuco foi doada a Duarte Coelho, quen fundou Recife e Olinda, e iniciou a cultura da cana de azucre, que tuve importante papel na historia económica do país.
Entre 1630 e 1654, quedou baixo dominio holandés, pasando por importantes transformacións culturais, económicas e sociais no goberno do conde Maurício de Nassau. Ó final, os holandeses foron expulsos. O sentimento nativista e autonomista, derivado da expulsión dos holandeses, acabou provocando a Guerra dos Mascates, entre as cidades de Olinda e Recife, nos anos 1710 e 1711.
A partir dese momento e coa decadencia da produción azucareira, a rexión entrou en declive. No século XIX, Pernambuco foi esceario de unha serie de revoltas separatistas, verificadas en 1811 (Conspiración dos Suasunas), 1817 (Revolución Pernambucana), 1825 (Confederación do Ecuador) e 1848 (Revolución Praieira).