Vereda de Quebrada de Venados

Na Galipedia, a wikipedia en galego.

Atención: Este artigo precisa un traballo de revisión.
Por favor vexa a lista de Artigos con problemas e mellóreo de acordo coas indicacións que aparecen nesa páxina. Cando os problemas se resolvan retire esta mensaxe e borre a páxina da lista de artigos con problemas, pero por favor non quite esta mensaxe ata que estea todo solucionado.


Nome propio.

Índice

[editar] Nome da Vereda

Quebrada de Venados

[editar] Orixe do seu nome

Noutros tempos pasaba por esta vereda unha quebrada caudalosa que tiña unha cascada propia (fora dos terreos da vereda.) De tódolos xeitos, o máis curioso era que por todo o longo da mesma abundaban os misteriosos 'venados' ou cervos, que, segundo a lenda, polo xeral ó alonxárense da quebrada, desaparecían sen que se lles poidera atopar paradeiro preciso algún.

[editar] Ubicación actual e histórica

A vereda Quebrada de Venados atópase a 18 Quilometros da Cidade de San Gil e no medio das facendas "O Moral" e "Catro Esquinas", na via que vai dende o municipio de O Val de San Xosé conduce ó de O Socorro.

Disque esta vereda xa existía nas épocas da chegada ó lugar dos grandes terratenentes da familia Barrera. Por toda esta zona, había daquela moitos minifundistas que polo xeral traballaban cos grandes terratenentes que tiña a dita familia Barrera.

[editar] Estampas Veredais


  • *1 A importanza deste lugar que vemos non é tan só o ser o lugar mais prominente da vereda sino tamén o haber sido en outros tempos unha mina de carbon mineral que a xente por descuido deixou quemar
  • *2 Isto é Cerca ó Nacimento e cerca tamén da estrada Interveredal Pontevale-Quebrada de Venados-O Bosque-Socorro

[editar] Datos xerais das Quebradas desta vereda

  • Quebrada de Venados

nace na parte alta da cordillera que nesta area è conocida como a loma da parada

  • Quebrada a Tunjo:

se forma de dous fontes diferentes , a unha es unh ollo de auga que sale do cafetal da venada, e outro chorro


  • Quebrada a Azufrada

nacia no sitio mata de caña de castela

  • Outras

existen outros hilos de auga e cienegas que forman quebradas tan sò para epocas de inverno como è o caso do nacimento que existe no sitio chamado: ollo de raton,e unha cienaga que teñe seu nacimento nun cafetal da parte baixa da base da loma da parada

[editar] Conto de sucesión popular xeracional

  • O home do chorote:

Un home que vivía na facenda os fiques e tiña que traballa-la na facenda catro esquinas que era unha facenda propiedade dun tio de meu avo, o tipo debia trasladarse da facenda os fiques tódalas mañás ás 4 da mañá coas ferramentas listas para entrar a traballar, alí, en tal lugar debía arreglar unhas paredes vellas do que fora un convento na época da colonia e que agora é a casa principal da facenda, nunha desas paredes atopou un chorote cheo de xoias, entón simulou necesitar uns paus que debía conseguir na cañada a onde se dirixiu para esconde-lo chorote, pois desta forma facilitaríalle rescata-lo na noite de camiño a casa. A iso das sete da noite, despois da comida, emprendeu camiño e chegou a cañada onde atopou o chorote que deixara, pero ao lado dun fondo de ouro. O avo moi contento agachouse para tomar algunhas morrocotas pero nese momento sentiu que lle rañaban as costas, entón crendo que era un chamizo tomou a macheta para cortalo, pero o da-lo xiro viu detrás un bulto negro, pegou un respingo e púxose de fronte, viu que era o diaño, que portaba o seu tridente, e resultou ser que era este o custodio de tal tesouro, o sabe-lo desmaiouse, cando ó seguinte día despertou xa non había nin chorote, nin pailón, e a súa vida seguiu sendo a de sempre.


  • O enterro dos monxes:

Cóntase que os monxes que habitaron nesta mesma facenda poñíanlle ós seus enterros un pauto, o pauto era, que o que quixera desenterrar o tesouro debía ir a media noite o sitio da facenda e raxarlle a sotana ao monxe pola parte de atrás e darlle unha malleira mentres lle esixía que entregara o enterro, moitas persoas o intentaron, pero ninguén tivo sorte, pois todas tiveron que enfrentarse cun monxe de proporcións moi grandes.