St. Kilda
Úr Wikipediu, frjálsa alfræðiritinu
St Kilda er óbyggður eyjaklasi á Bretlandseyjum og afskekktasti hluti Bretlandseyja, mikilvæg varpstöð sjófugla og er á lista Sameinuðu þjóðanna yfir mikilvæga staði, bæði vegna náttúru sem og sögu. Samtals ná eyjarnar yfir 8,546 km².
Eyjaklasinn er vestan af Benbecula-eyju í Ytri-Hebrídes eyjaklasanum, og samanstendur af (í stærðarröð) eyjunum Hirta, Soay, Boreray, Dùn, Stac an Armin, Stac Lee og Levenish. Nákvæm hnit eyjaklasans eru 57°49′ N 8°34′ W.
Enginn dýrlingur er tengdur eyjunum og er talið að St Kilda sé afbökun á orðinu skildir sem talið er að víkingar hafi gefið þeim.
Árið 1930 voru síðustu íbúar eyjanna, fjárhirðar, fluttir á brott. Féð gengur nú sjálfala á eyjunum. Enn eru þó mannaferðir á þeim, annars vegar vísindamenn sem rannsaka villt sauðfé á Soay og hins vegar starfsmenn ratsjárstöðvarinnar á Hirta, ætluð til að fylgjast með skotflaugatilraunum sem breski herinn er með á áðurnefndri Benbecula-eyju.
Eyjarnar eru nú eign skoskra yfirvalda.