Tilvísunarfornafn

Úr Wikipediu, frjálsa alfræðiritinu

Tilvísunarfornafn er að margra dómi ekki til í íslensku. Orðin sem og er eru þá talin tilvísunartengingar enda eru þau óbeygjanleg (standa í sama kyni og tölu og fallorðið sem þau vísa til) og standa fremst í aukasetningum eins og aðrar tengingar.

Orðið er er lítið notað í talmáli. Bæði sem og er teljast oft aðrir orðflokkar:

  • Sögn: Ég sem ræðu. Dagur er liðinn.
  • Samtenging: Þetta fór sem ætlað var. Er birta tók var lagt af stað.

[breyta] Heimildir

  • Bjarni Ólafsson. Íslenskur málfræðilykill. Mál og menning, 1995. ISBN 9979308745
  • Björn Guðfinnson. Íslensk málfræði. Námsgagnastofnun, án árs.
Á öðrum tungumálum