Öedingsch (Shprooch)

Uß de Wikipedia för Ripuarisch Shprooche.

Hee di Sigg_is_op Kölsch
(mieh kölsche Sigge)
unn jeshrivve wii_mer_t_shprish
(mieh Sigge jeshrivve wii_mer_t_shprish)


Ėn däm Shtädtshe Öeding am ungere Rhing, do schwaden de Lück Öedingsch. Öeding eß zwaa noh Krievel enjemeijndt, ävver domet ißß ußß dämm Öedingsch noh lanng keijn Krievelsche Munntaat jewoode. Nää, ė_m Jeäjedeijll. Wenn vüür pa_Joore — hunndert Joohr noh dä Eijnjemeijndungk — de Öedingksche ėmmer noch, unn widder sunnge: „Öding blivvt Öding!“ — da hann de Krievelsche widder en anntwoot_drop jehatt: „Et soll öch wahl nix angersch üewer bliewe.“

Ich jleuv do bruche_mer nix ze övversezze, unn mer hüürd_inne Joo aahn: Die sinn sisch eijnisch.

[Änndere] För noh ze Lesse

  • Hans Wilbers: „Et hät sech jett — Vertällekes von Plaatmanns Köb uut Oeding“, Oeding.


Dä Artikel iss noh koot. Äwwä eä könnt baldenz länger sinn, wenn do mithilfs.
Jlich aanpakke? Dann loß jonn!