Dachkall

Uß de Wikipedia för Ripuarisch Shprooche.

En Daachkall iß bovve am Huuß un et Räänwaßßer leuf vum Dach do erin, un weed do hin jeleijdt, wo mer et jään hann wėll. Su leuv_et eijnem nit de Wäng_eraf. Uß dä Kall leuf dat Wasser dann ewwens in en Rääntonn, odder in der Bach. Un wo mer su_jet nit hätt, in de Sooht, odder tirek en e Rüühr, un vun do ėn der Kannahl.

Die Kalle sin miehßtenß uß Zinkblesh jemaat oder uß Plaßtik, jannz sellde uß sönß_jet. Unn se sinn unjeväär uß, wie die Rüüere wo se rinnloufe, der Läng lanß op Hallev opjeshnedde. Unjeväär. Wem_mer jenauer hinnluuert, da süüt mer, dat di Kannte noch jet schööner jemaat sin. Rund, domed_et nidd_e_su leijch eß, sich draan wii_ze_donn, un dat se stabiiler op ihr Läng sinn.

Mer kann Frikadelle drin kööle, wiej_et et Trude Herr en däm Leed „De Kall es verstupp“ besunge hätt. Mer kann och drin drieße, wiej_et dä Kallendrėßßer am Aldermaat ėn Kölle ėm Billd määt. Fö_jewöönlish schmießen de Beum ihr wellke Blädder en der Winnt, un dä Winnd_ess_esu jrooßhäzzish datt_e se wigger_vershenk, un bei unß ėn de Kall versenk. Besönders em Herbß, wenn et schöön naaß eß un se joot klääve, un och flöck jammelish weede, deijt_e dat.