Rheinischer Regiolekt
Uß de Wikipedia för Ripuarisch Shprooche.
(mieh kölsche Sigge)
unn jeshrivve wii_mer_t_shprish
(mieh Sigge jeshrivve wii_mer_t_shprish)
Ene Regiolekt (Regijolekk) iss_en Shprooch, di weet in enner Regijoon jebruch, unn do kütt och dat Woot her. Et iss_e Kunnßßwoot uß der Shproochweßßeschaff. Do hann se dat deutsch-latein-internazjonaale Woot „Region“ unn dat Woot „Dijalekk“ zosammejebraat. Wat eß jez su besönnderß do draan, dat et en eijen Woot doför jevve moßß? Eijentlich zimmlish vill. Beij_unz ėm Rhingland hammer näämlish mieh wie hunnderd Dijalekte, ävver eijentlish nuur eijne Regiolekk, unn dää ess_e beßje schwabbelish in dämm, wat mer do jez säät un wie odder nit. Doföör iß der unnsere zimmlish noh aan dem Shtanndadt_Deutsch. Dat Shtanndadt_Deutsch eß widder esu ene Bejreff vun dä Weßßeschafflere vun dä Shprooch, der nommaale Minsch säät do Huh_Deutsch odder Hochdeutsch füür, eß ävver zimmlijet selve.
Wat dä unnsere Regijolegk vun däm Shtanndadt_Deutsch ungerscheidt, eß nidd-esu vill. Et eß eijmool de Ömjangß_Shprooch die do jebruch weed, un nit de Schriff_Shprooch. Op de anndere Sigk nimmp mer Aandeijle vum Klang vun dä richtijje Sprooche, unn der Dijalekkte, do met erinn, kleijne Pozzjöönshe vun dä Wööt ussem Diajekk, wo mer jleuve kann, datt dä Jäjenövver die och vershteijt, un vielleich e beßje vun dä eijene Jrammatik, di et Huhdeutsche esu nit hätt — ävver vunn alledämm nit ze vill.
Wenn eijner säät:
Rheinisch: Du lieber Jott, Du biß den Kuchzen die jannze Zeit immer am tunken, daß darf man nich, dat_iß doch sowaß von gefehrlisch!
da däät ijj_ens saare: tüppisch Rheinische Regiolekk. Wie däät mer 'rishtish' dovüür saare?
Kölsch: Do leeven Jott! Do beß dä Kleijn de jannze Zick nuur_am Zoppe — dat darrf_mer nit! — Dat eß doch vill zo jeveerlish,_sujet.
Et eß jaa nit sellde, dat ene Hiesijje, dä met Sprooche nit vill am Hoot hätt, dä rheinische Regioleggd_am schwaadte eß un meijnt hä redd Huh_Deutsch.
Un weil et Rhinglannt vun Bovverdeutsch Shprooche un Meddeldeusch Shprooche un Neederdüütsch Shprooche un norr_e paa beföllket eß, di nix vun all dämm sinn, iß dä Rheinische Regiolekk och in keijn vunn denne Knubbele vunn Shprooche dren, hä weed vun der Sproochweßßeschaff iir als_enne Affkömmling vun dämm jrooße Einheizdeutsch vun hückzedaach aanjesinn.
[Änndere] Süsh och enß
- dat Ähneljeschwaad
[Änndere] För noh ze Lesse
- Georg Cornelissen: „Rheinisches Deutsch. Wer spricht wie mit wem und warum.“ Kölle (2005) (op deutsch)
- Peter Honnen: „Kappes, Knies und Klüngel. Regionalwörterbuch des Rheinlandes.“ fichte Oplaach, Kölle (2004) (op deutsch)
[Änndere] Websigge
Dä Artikel iss noh koot. Äwwä eä könnt baldenz länger sinn, wenn do mithilfs.
Jlich aanpakke? Dann loß jonn!