Ramayana

Vu Wikipedia, der fräier Enzyklopedie.

D'Ramayana ass en alindeschen Epos, geschriwwe vum Valmiki.

Et ass mat dem Mahabharata dee wichtegsten Text vun der Sanskrit-Literatur.

Inhaltsverzeechnes

[Änneren] Em wat et geet

D'Wierk besteet aus siwe Bicher:

[Änneren] 1. Balakanda, d'Buch vun der Jugend

Zu Ayodhya herrscht de Kinnek Dasaratha. Obwuel hien dräi Fraen hat, huet hien dorënner gelidden, dass e keng Kanner hat. Dofir huet hien e grousst Päerdsaffer organiséiert. Dofir versammelen sech d'Götter an zuguer de Vischnu, de Meeschter vun der Welt ass mat derbäi. Hie versprecht hinnen alles, wat si hie gefrot hun: Sech ze véierdeelen a sech ze inkarnéieren an dem Kinnek senge Fraen, an de béisen Ravana doudzemaachen. Da veschwënnt de Vischnu an e prächtecht Wiesen, "rout ugedoen, immens staark, mat engem roude Mond an enger Stëmm ewéi eng deck Tromm" spréngt aus dem Afferfeier, "e Baart ewéi de Pelz vun engem Léiw, g'Gréisst vun engem Bierg". An der Hand hat dat gëttlecht Wiesen eng gëlle Schossel mat engem Deckel aus Sëlwer, an an der Schossel war Räis mat "gëttlecher Mëllech". Déi huet de Kinnek da sénge Fraen z'iesse ginn, déi alleguer schwanger gi sinn. D'Kinnigin Kaushalya gëtt Mam vum Rama, der Kaikeyi hiere Jong ass den Bharatha, an d'd'Sumitra kritt der zwee, de Laksmana an de Schatrugna.

De Rama an de Laksmana wuessen zusummen op. Wéi se erwuesse waren, sinn se weidergereest bei de Floss Ganges. Do wollten se trainéieren fir spéider dem Ravana séng béis Geeschter doudzemaachen. Duerno kommen déi zwee Bridder bei de Kinnek vu Videha, dem Janaka. Deem säin Adoptivmeedchen ass berët, sech mat deem ze bestueden, deen et fäerdegbréngt, e risege Bou ze spanen. A wéi et esou geet, ass et de Rama, deen de Bou spaant bis datt e brécht. Dofir kritt hien d'Sita als Fra.

Dat war zu der Zäit, wéi de béise Geeschterchef Ravana am Gaang war géint d'Götter ze krichen. Déi hu de Vischnu gefrot, fir hinnen ze hëllefen. Doropshin kënnt de Vischnu als Jong vum Kinnek Dasaratha a senger Fra Kausalya op d'Welt.

[Änneren] 2. Ayodhyakanda, d'Buch vun Ayodhya

No enger Zäitchen spiet den Dasaratha, datt en al ginn ass an hien decidéiert fir ofzedanken zu Gonschte vu sengem eelste Jong Rama, a sech an de Bësch ze verzéien. Astrologe beroden a leeën de Kréinungsdag fest. Awer kuerz virun deene Feierlechkeeten gëtt de Rama Affer vun enger Intrig . Eng gebockelegt Dingerin brengt eng vun dem Kinnek sengen aner Fraen, d'Kaikeyi derzou fir bei de Kinnek ze goen an deen un déi zwee Verspriechen z'errënneren, déi deen hir gemaach hat, wéi se him viru laanger Zäit d'Liewe gerett hat. Si kritt dann hir Wënsch erfëllt: Hieren eegene Jong, de Bharata soll Kinnek ginn an de Rama soll fir 14 Joer verbannt ginn. Dem ale Kinnek gefällt dat net, mee hie kann net hanner seng Wierder goen. De Rama geet mat senger Fra Sita a mat sengem Bruder Laksmana fort. Kuerz drop stierft de Kinnek vun Häerzeleed. Awer de Bharata ass e gudde Kärel, hie wëll guer net op den Troun, mee hie mecht sech op d'Sich nom Rama. Hie fënnt en a schléit em vir, heem ze kommen an den Troun z'iwwerhuelen. De Rama hält awer drop, fir déi 14 Joer net heem ze kommen.

[Änneren] 3. Aranyakanda, d'Buch vum Bësch

Hei huet de Rama munnech Aventuren ze bestoen, wéi z. B. e Kampf mam Ris Viradha. Dann falen se der Schwëster vum Ravana, der Surpanakhaan, an d'Gräpp.Déi verléiwt sech an de Rama a hätt hie gär fir sech, mee dee schléit vir, si soll sech un de Laksmana halen, well dee wir net bestued. Wéi deen och näischt vun hir wësse wëll, an déi Ongemelléch och nach d'Sita friesse well, heet de Laksmana hir d'Oueren an d'Nues eraf. D'Risin bréngt sech bei hire Brudder a Sécherheet, deen de Rama mat enger Geeschterarméi ugräift. ,

[Änneren] 4. Kiskindhakanda, d'Buch vun dem Räich vun den hellegen Afen

[Änneren] 5. Lankakanda oder Sundarakanda, das schéint Buch

[Änneren] 6. Yuddhakanda, d'Buch vum Krich

[Änneren] 7. Uttarakanda, dat läscht Buch

[Änneren] D'Roll vum Ramayana an der Literatur

[Änneren] Editiounen

[Änneren] Literatur zum Thema

  • Gaurinath Shastri, History of Classical Sanskrit Literature 1943, Calcutta, Reprint 1987, Motilal Banarsidass.