Големата Шизма

Од Википедија, слободна енциклопедија

Дел од серијалот
Христијанство

Историја на христијанството
Исус од Назарет
Апостолите
Екуменски совет
Големата шизма
Крстоносни војни
Реформација

Свето Тројство
Господ-Отецот
Христос-Синот
Светиот Дух

Христијанска теологија
Црква
Христијанско богослужение
Божествена благодат · Спасение
Проповед на планината
Десет Божји заповеди

Библијата
Стар завет
Нов завет
Апокрифи

Христијански звања
Католицизам
Православие
Протестантизам

Христијански движења

Големата Шизма или Големиот Раскол, исто така познат како Источно-Западен Раскол е настанот што го поделил Халкедонското христијанство на католицизам и православие (терминот "Големата Шизма" понекогаш се однесува на Западната Шизма). Иако вообичаено се означува како клучна 1054, кога папата Лав IX и патријархот Михаил Церулариј се екскомуницирале меѓусебно, Источното-Западната Шизма е всушност резултат на подолг период на оттуѓување меѓу двете Цркви. Примарните причини за Шизмата биле спорови околу папскиот авторитет - Папата тврдел дека имал авторитет над четирите источни патријарси, додека четирите источни патријарси тврделе дека приматот на Римскиот Патријарх е само почесен, и тој има авторите само над западните христијани - и над вметнувањето на клаузулата филиокве во Никејскиот симбол. Постоеле и други, помалку значајни причини за Шизмата, вклучувајќи разлики во литургиската пракса и конфликтни тврдења за јурисдикцијата.

Црквата се поделила по доктринарна, теолошка, лингвистичка, политичка и географска линија, и фундаменталното разидување никогаш не било залечено. Може да се рече дека двете цркви всушност повторно се обединиле во 1274 (од Вториот Совет во Лион), и во 1439 (од Советот од Базел), но и во двата случаи православните се одрекле од нив, со оглед на тоа што хиерарсите го пречекориле својот авторитет во овие таканаречени "сојузи". Другите обиди да се обединат двете цркви пропаднале; но неколку црковни заедници кои биле поврзани со Истокот ја промениле својата припадност, и тие сега се викаат унијатски цркви. Но, главно, источната и западната црква се одделни. Секоја од нив смета дека е "Единствената Света Вселенска и Апостолска Црква", имплицирајќи дека другата црква ја напуштила вистинската црква за време на Шизмата.