Рихард Вагнер
Од Википедија, слободна енциклопедија
Рихард Вагнер беше генијален музичар, иноватор во хармонијата, создавјќи сопствени верзии на Gesamtkuntswerk, драмски композиции во кои сите уметности беа споени во едно. Како човек тој беше подготвен да ја жртвува својата фамилија и пријателите за каузата на својата музика. Неговиот антисемитизам го привлече вниманието кон идеите од неговата работа како музичар. Во своите творби ги обработуваше германските митолошки ликови, а внесуваше и многу патриотски чувства. Во подоцнежниот период од кариерата, Вагнер ја уживаше поддршката од кралот Лудвиг Втори од Баварија и беше во можност да создаде свој театар и фестивал во баварискиот град Баѕреутх. Тој ја разви употребата на “лајтмотив” (главен мотив) како основа на музичката творба. Неговиот прелудиум за трагичната љубов на Тристан и Изолда на светот му донесе еден нов вид на хармонија.
[уреди] Опери и музички драми
Вагнер, кој работеше како диригент го доживеа првиот успех во 1842 во Дрезден со операта “Риенци”, базирана на новелата од Едвард Булвер-Литон. Една година подоцна, во 1843, со “Летачкиот Холанѓанец”, напишана според легенда запишана од Хајне за Холанѓанецот кој пловел преку морињата се додека не ја нашол вистинската љубов. “Тенхаузер”, во кој се зборува за средновековниот трубадур Танхаузер, беше изведена во Дрезден во 1845. Вагнеровата вмешаност во револуцијата од 1848 и бегството од Дрезден го водеа до следното драмско дело, “Лохенгрин”, во Вајмар. Четирите опери од тетралогијата “Прстенот на Нибелунзите” - “Златото на Рајна”, “Валкира”, “Самракот на боговите” и “Зигфрид” се ремек-дела на драмското и музичкото достигнување на Рихард Вагнер. Други негови драмски дела се “Тристан и Изолда”, “Пејачите од Нирнберг”, и последното дело, “Парсифал”.
[уреди] Оркестарска музика
Најпознатите вагнeрови оркестарски композиции се “Жртвуваната идила”, напишана за неговата втора жена, и “Козима”, за нелигитимната ќерка на Лист и бивша жена на Рихард Вагнер.