Diskutim:Gjuha shqipe

Nga Wikipedia, Enciklopedia e Lirë

Hoqa:

  • -- në kundërshtim me përhapjen ma të gjanë e të natyrshme të kryedialektit gegë -- mbeturinë kjo e diktaturës komuniste në Shqipni. Zhvillimet demokratike nuk do të mbeten pa e rregullue edhe çashtjen e variantit zyrtar të gjuhës shqipe.

për arsye se bie tërësisht në kundershtim me asnjanësinë e Wikipedia-s.

Une nuk jam autori i atij shkrimi, por ke ba shume gabim qe e ke fshi ate sepse ai shkrim nuk bien ne kundershtim me asnjeanesine e Wikipedia-s ngaqe shkrimi asht vetem nji shprese dhe aludim. Ti bjen ne kundershtim me Wkipidiea dhe ne pajtim me komunizmin stalinist te vitit 1972. Asht e vertete se diktatura komuniste ishte ajo qe e projektoj zhdukjen e gjuhes letrare gege (kryedialiktit sic e quan personi ne fjale) dhe mund te gjesh ne internet ose arkiva zyretare fotografi qe tregojne prezencen e Enver Hoxhes, diktatorit stalinist dhe krahut te djathte te tij Mehmet Sheut ne kongresin e drejteshkrimit te gjuhes se vitit 1972. Gegnishtja flitet nga 70% e shqiptareve dhe asnjeanesia ne kuptimin linguistik dmth mos me i dhane perparesi ndonji dialekti por me integrue te gjitha te folmet ne nji gjuhe sa ma afer standardit. Amerikanet po mundohen me integrue Ebonics ne gjuhen letrare angleze, cka asht nji dialekt i vonshem, ndersa gegnishja asht historikisht e shkrueme qysh ne vitin 1332 dhe e dokumentueme me shkrim 250 vjet perpara Tosknishtes/gjuhes se sotme letrare. Ggnishtja duhet integrue ne qofte se shqiptaret deshirojne me pase nji gjuhe vertetesisht te kuptueshme nga te gjithe.


Lidhur me pretendimin se gjuha shqipe rrjedh nga gjuha indivropiane rekomandoj te lexohet vepra e studjuesit Kolia Aristidhi "Arvanitasit dhe origjina e grekeve" si dhe vepren 'Gjuha e perendive" perkthime nga greqishtja ne shqip.

Me gjithe respektin qe ti ke per kusherinin tand Aristidh, gjuha shqipe ashte dege e gjuheve indoeuropeane dhe kjo gjinded ne cdo liber linguistik te botes. Kjo nuk asht as e hapun per debat. Pranohet nga te gjithe. Debati asht se a rrjedhe shqipja nga Ilirishtia apo jo, gja qe nji pakice shkollaresh e kundershtojne ngaqe ne shume pjese te Shqipnise se sotme mungon evidenca arkeologjike e teknologjise detare te Ilireve.

Personalisht, une mendoj se ti nuk je linguist, historian, arkeolog apo edhe ndonji shkollar i dores se fundit. Prandaj duhet me kerkue falje per gabimet qe ke ba dhe mos me korigjue ma ate cka shkruajne te tjeret. Ti je nji "Patriot" komunist, anti-gege por nuk merre ere nga linguistika.

Gjuha Shqipe (shkurt Shqip ose Shqipja) është një gjuhë që flitet nga rreth gjashtë milionë banorë të Ballkanit, të quajtur shqiptarë.

Disa shkollarë të shquar të gjuhës shqipe kanë qenë Eqrem Çabej, Aleksandër Xhuvani, Johann Georg von Hahn, Franz Bopp, Gustav Meyer, Norbert Jokl, Stuart Edward Mann, Carlo Tagliavini, Wacław Cimochowski, Eric Pratt Hamp dhe Agnija Desnickaja.

Libri më i vjetër në Shqip është Meshari [1] i shkruar nga Gjon Buzuku, një prift katolik, në 1555. Shkolla e parë në gjuhën shqipe mendohet te ketë qënë një shkollë e hapur nga priftërinj Françeskanë më 1638 në Pdhanë.

Shqipja është një gjuhë Indoeuropiane, e cila mendohet të jetë zhvilluar nga Gjuhët Ilire. Shqipja nuk ka elementë të gjuhëve të tjera indoeuropiane.

Shqipja ka dy dialekte kryesore, atë geg dhe atë tosk, dhe disa nëndialekte si ai: lab dhe çam. Dialekti tosk, ai lab e çam fliten në Shqipërinë jugore, nga Arbëreshët e Italisë dhe nga Çamëve në Greqi. Kryedialekti geg flitet në Shqipërinë Veriore e të Mesme, dhe nga shqipëtarët e Kosovës, të Maqedonisë dhe të Malit të Zi.

Gjuha zyrtare shqipe është e bazuar në nëndialektin tosk. Shqipja si gjuhë ka status zyrtar edhe në Kosovë, Maqedoni dhe Mal të Zi.


Dy lekët e mia. Unë faktikisht jam me 8-vjeçare për sa i përket mësimit në shqip kështuqë edhe mund t'i kem gabim arsyetimet për sa i përket gjuhës shqipe. Por fjala "shqipe" tek "gjuha shqipe" është një mbiemër, dhe vetëm emrat mund të jenë të përveçëm. Kur thuhet shqipja (si emër femëror i shquar) është pak më e vështirë, por prapë në shqip është e përgjithshme (me sa kam parë në fjalor). Fatkeqsisht gramatika s'është e qartë në këtë rast, sepse quhen si emra të përveçëm koncepte si organizata (Organizata e Kombeve të Bashkuara) ose periudha (Rilindja Kombëtare e Shqipërisë), por jo gjuhët të cilat janë po aq të veçuara sa ato koncepte. Konflikti është zmadhuar nga ndikimi i gjuhëve të tjera (si anglishtja) të cilat i kanë emra të përveçëm. Gjithashtu nuk duhet menduar se po i heq vlerë shqipes duke e shkruajtur me gërmë të vogël. Thjesht ashtu janë rregullat gramatikore të shqipes. Dori | Diskuto 9 Shtator 2006 06:09 (UTC)

Dhe ska se si të jetë ndryshe zoti Dori, fjala "gjuha" shkruhet me të madhe së është në fillim, kurse emri i gjuhës shkruhet gjithmone me të vogel sepse është mbiemer. Sipas shumë fjalorëve të gjuhës shqipe kemi vetëm dhe vetem këtë rregull: Gjuha shqipe, Populli shqiptar, Letersia shqipe etj.
Në këtë rast është mbiemër, ndërsa tek "fol shqip" është ndajfolje (me sa mbaj mend). Dori | Diskuto 9 Shtator 2006 06:31 (UTC)
Une nuk kam pse te kujtoj te kaluaren sepse fjalorin e kam te hapur akoma tek faqja ku shtjellohet kuptimi i fjales "gjuha shqipe", ku thuhet se eshte mbiemer duke permbledhur dhe disa nga shembujt e siperpermendur. Uni 9 Shtator 2006 06:37 (UTC)
Kjo më çudit dhe më bëri të hap fjalorin tim :)
SHQIP,~E mb. 1. Që e flasin shqiptarët; që është në gjuhën e shqiptarëve, që përdor gjuhën e shqiptarëve. Gjuha shqipe. Letërsia shqipe. Shkolla shqipe. 2. si em. f. ~E, ~JA Gjuha e shqiptarëve. Shqipja e sotme (e vjetër). Shqipja letrare. E di (e ka mësuar) mirë shqipen.
SHQIP ndajf. 1. Në gjuhën e shqiptarëve. Libri shqip. Kështu i thonë shqip. 2. Qartë, kuptueshëm; copë, troç; haptas. I tha shqip. Shqip po të flas! Nuk ha shqip.
Ai shembulli "Libri shqip" tek ndajfolja s'më duket me vend pasi është njësoj si "Shkolla shqipe" e dhënë tek mbiemri.
Mbiemër quhet ajo pjesë e ligjëratës që emërton një tipar (cilësi, veti, marrdhënie) të sendit dhe përshtatet në gjini, në numër e, për një pjesë, edhe në rasë me emrin e këtij sendi.
Ndajfolja është pjesë e pandryshueshme e ligjëratës, që emërton një tipar të veprimit a të gjendjes, rrethanat në të cilat vërtetohet ky veprim, ose tregon shkallën e një cilësie a të një rrethane ose intensitetin e veprimit.
Pra, ndajfolja nuk ndryshon, kurse ne kemi: Libri shqip, gjuha shqipe. Mua akoma më duket si mbiemër. Dori | Diskuto 9 Shtator 2006 07:03 (UTC)
Po ja qe edhe ti e paske fjalorin akoma, ke te drejte, ne kete rast eshte mbiemer kurse ne keto raste: flas shqip, nuk kupton shqip etj. jane ndajfolje. Me siper u korrigjua. Diskutimi u sqarua, kishe te drejte. Uni 9 Shtator 2006 07:13 (UTC)