Përdoruesi diskutim:Realisti

Nga Wikipedia, Enciklopedia e Lirë

[redaktoni] Gjocaj

Agim Ramadani hyri ne Kosov në qershor të vitit 1998. Agimi së bashku me Rrustem Berishen dhe një grup prej tre ushtarve u vendos në fshatin Jasiq dhe Gjocaj. Ndërsa briga 131 që kishte hyr në krye me Tahir Zemen dhe Sali Qekun vazhduan rrugen për tu vendosur më von në Prapaqan. Agim dhe Rrustemi në këto dy fshatra gjeten djem që kishin dhën sproven për luftë. Si rast i veqantë ishte mbrojtja e Junikut në maj, dhe vënja nën kontroll e junikut nga ushtria çlrimtare e Kosovës. Si dhe shum luftime të zhvilluara nga këta djem. Por vlen të theksohet se mungonte një organizim ushtarak. Këtë organizim e sjell pa dyshim Agim Ramadani dhe Rrustem Berisha. Agimi çdo dit merrej më: stervitje, inspektime të pikav që mbanin djemët e këtyre fshatrav. Duke u gjendur gjdo dite pran tyre dhe duke e njohur çdo ditë e më shum terrenin, Agimi arriti që më këta djem te krijon njesin speciale "Kobrat". Një nga ngjarjet më të rendësishme të kësaj perjudhe është 28 korrik 1998. Ku forcat speciale te SAITIT të Nishit hyn në Zharre të fshatit Gjocaj dhe me njesi blinduese. Në një numer rreth 250-300 ushtar dhe paramilitar serb. Forcat serbe u ndeshen për herë të parë me njesitet e uçk-ës rreth orës 8-9 të mengjesit. Njesit vezhguese Serbe duke vezhguar dhe duke dhën kordinatat afrohen afer pikës se Gunocit(mbi fshatin Gjocaj) aty nga pjestaret e uçk-ës plagosen në përleshjen disa ushtar serb. Serbet len pas dokumente të rëndësishme. Pika tjetër në fshatin Gjocaj qe quhej pika Kumarecit ku gjindeshin grupi tjeter i uçk-ës. Pa humbur koh duke siguruar bazen me disa ushtar të pjekur, për arsye se pika ishte si qati për Junikun dhe për mbrojtjen e popullsis civile nga masakrimet. Grupi tjetër nga Kumareci nder merr një kundër sulm duke u futur me katër ushtar mu në mes te lendinës se quajtur Zharre. Ku forcat Serbe ishin të bindura nga pervoja e më hershme se askush nuk kundersulmon dhe endeshin lirshem. Ndërsa grupi tjetër prej pes ushtarve futet në pjesën e prapme të Zharrës. Për të bllokuar rrugën që furnizonte forcat Serbe. Në anën tjetër njesiti i uçk-ës i pozicionuar në Gunoc kishte lëshuar pozicionin dhe ishte futur në afërsi të forcav Serbe. Kështu që granatimi më armë të rënda bie. Ushtaret e uçk-ës rreth orës 2 pas dite arriten që të paralizonin artilerin Serbe. Avancimin e forcav Serbe për të thyer rezistencen e shqiptarve në këto male u ndal. Ushtaret Shqiptar që pjesa më e madhe ishin nga fshati Gjocaj e Jasiq te ndihmuar nga disa djem të: Gacaferrit, Maqedoni dhe në keto forca kishte edhe nga Tropoja. Kishin filluar të bënin luftë në afërsi. Njësiti nga Gunoci ishte pozicionuar afer. Kurse nga prap dhe mu në mes të lendinës po sulmonin fuqishem ushtaret shqiptar sa të lihej përshtypja se ishin një mi e jo vëtëm një grup i vogël. Të ndihmuar edhe nga mesi dhe pjesa përball që sulmonin pa ndërpërer. Mbërëmja afrohej kurse forcave serbe ju kishte ndërpërer furnizimi. Të plagosurit Serb qanin dhe shanin. Të gjith luftëtarët Shqiptarë ndegjonin këtë edhe pse deri në këtë kohe nga mengjezi, nga bombardimet e pa kontrolluara kishin vdekur edhe dy persona njëri në fshatin Gjocaj(Mus Ali Ganija) dhe një në Jasiq. Kurse nga ushtaret Shqiptar kishte rënë: Arif Gjoci, Shkelzen Gacaferri. Zhkelzeni dhe Arifi u vran duke ju vën nga pas ushtareve të plagosur Serbë që po terhiqeshin dhe u vran në luftime të afërta. Ndërsa rënd në doren e djatht ishte plagosur i riu Qerim Gjoci(kishte humbur doren e djathtë në perleshje në afërsi me forcat Serbe) dhe plagë të leht kishte marr Arif Maloki(GJocaj)(kryerjës se një aksioni të sukësesëshem me Xhem Ganin po ashtu nga fshati Gjocaj). Pas rënjës së territ ushtaret Shqiptar me jehonen e maleve që buqiste nga detonimet e fuqishme dhe nga bresherit e pa ndalshme. Vazhdonin kunërsulmin si rrug e vetëme për të mbrojtur familjet nga masakrimet. Sa deshmitaret që e kan parë këtë nga rrafshi, konkretisht nga Juniku. Tregojn se plumbat ne mbëremje shiheshin sikur të ishte shi që bi pa ndërpërer. Luftimet vazhdojn deri në mës natë rreth orës 12-01 pm/am. Ushtaret Shqiptar që kishin hyrë në mes të forcav Serbe asnjëri nuk dinte për grupin tjëtër por një mrekulli qëndronte, sepse gjo njëri nga grupet kishte dal fitimtar. Grupi që kishte zën pozitën për të bllokuar furnizimin e forcav Serbe, sulmonte nga prapa jo vëtëm që mbronte. Forcat Serbe pas humbjevë të mëdha filluan të tërhiqen duke lën edhe ushtaret e vetë në pozicione. Në këtë bete shum pak të njohur nga mediat dhe njerzit por shum e fuqishme në realitet. Mbetët i vrarë një oficer i lart i forcav serbe. Bashkë më të mbesin edhe dokumente që tregonin deshmi dhe fakte për përdorimin e drogës, përdorimin e ingjeksioneve si dhe nënqmimi që u behej Shqiptarve. Forcat Serbe lan pas armë dhe ushtar të vetë të vrarë. Nga Grupi që kishtë sulmuar nga pas dhe mbrojtur mund të identifikoj këta përsona: Shemën dhe Sabrin nga Shkupi, Ismet Malokun dhe Miftar Ganija(djalosh 17 vjeçar që luftoi pa u dallaur nga mosha)nga fshati Gjocaj dhe Abdyl Ali Jasiqi. Nga ky grup që mbrote rrugene Zharres ishin ndare tre me dy që të fusnin rrugen në gërshër. Pasi forcat Serbe versulën të gjithë për mbi ta. Zhivillohet një luftim aq i afërt ku Sabriu nga Shkupi dhe Abdyl Jasiqi kalojn në pjesën e poshtme të kroi i Zharres. Ku dëshmori i kombit Abdyl Jasiqi merr një plag ne gishtin e këmbës dhe kjo ishte plaga e dytë. Plagen e parë e kishte marrë në kokë. Akoma e mbante të lidhur me vasha por po thuajse në fundë të betejës së fituar mbeti i vdekur nga një min, kurse Shema mbetët i plagosur dhe vazhdon të qëndroj për mbi Batush për rreth 14 dit pa ngrën e pa pirë. Ushtria çlirimtare në atë kohe e kishte lajmruar si te mbetur në betejën e Zharres. Kështu