Мирзо Турсунзода

From Википедиа

Мирзо Турсунзода (1911 - 1977) -- Қаҳрамони Тоҷикистон, шоир, арбоби ҷамъиятиву сиёсии Тоҷикистон.

[вироиш] Тарҷумаи ҳол

Мирзо Турсунзода соли 1911 дар дехаи хушманзараи водии Ҳисор ба дунё омадааст. Падараш, усто Турсун яке аз хунармандони гулдасти ин води буд. Бо вучуди ин зиндагонии ахли оилаи у кашокона мегузашт. Ба ин нигох накарда, усто Турсун мехост, ки Мирзо сохиби хату савод шавад. Мирзои хурдсол чанде дар назди муллои деха тахсил кард. Баъди галабаи Инқилоби Октябри Кабир, ба руи мардуми камбагал дари бахту саодат ва илму маърифат кушод. Дере нагузашта дар Қаратоғ мактаби нави Совети ташкил ёфт ва Мирзо аз чумлаи аввалин талабагони он гардид. Дар солхои 1925-1926 дар интернати Душанбе тахсил худро давом медихад. Дар солхои 1926-1927 дар донишгохи педогоги тахсил мекунад. Мирзо Турсунзода дар солхои 1927-1930 дар Дорулмуаллимони точикии шахри Тошкент хонда, сохиби махълумоти пурра мегардад. Мирзо Турсунзода шоири ватанпарвар аст, бинобар ин бехтарин сахифахои эчоди ба Ватан ва мардумони он бахшида шудаанд. Хизматхои Мирзо Турсунзода хамчун шоири пешкадами замон бо мукофотхои Давлати ва Ленини кадр карда шудаанд. У сазовори унвони Кахрамони Мехнати Социалисти гардиаат. Соли 2001 барои хизматхои адаби, чамъияти ва давлатиаш ба у унвони кахрамони халки Точикистон дода шуд. ЮНЕСКО карор кабул кард, ки 90-солагии устоди назм Мирзо Турсунзода дар Тоҷикистон ва дар тамоми дунё чашн карда мешавад.

[вироиш] Ҷони ширин

Ҷони ширин ин кадар чангам макун,
Ин каадр бехуда дилтангам макун.
Гашта-гашта дар сафар боз омадам,
Боз дар наздаш ба парвоза омдам,
Хар кучо, ки хоб кардам, хестам,
Хар кучо, ки буд чои зистам,
Ин дили ман манзили ёду ту бад,
Ёди руи хуснободи ту буд.
Бе ту нагзашт гулям об хам,
Бе ту дар чашмам наёмад хоб хам.
Бе ту хар як рузи ман як сол шуд,
Бе ту дил гаш кард, чун атфол шуд.
Бе ту дилам гарчи зебо духтарон,
Бе ту бишнидам суруди ошикон,
Бе ту дар тую тамошохо шудам,
Бе ту гохо булбули гуё шудам,
Бе ту дар васфи занон гуфтам сухан,
Бе ту дар мачлис фушурдам дасти зан,
Лек дар пеши назар руи ту буд,
Чилвахои чашму абруи ту буд.
Чони ширин,пас дигар чангам макун,
Ин кадар бехуда дилтангам макун,
Нестам мисли падархои дигар
Дар бари фарзандхо шому сахар,
Чор гардад чашми онхо дар рахам,
Гум занад дилхои онхо дам ба дам.
бо забонҳои дигар