Motî:sitantche
Èn årtike di Wikipedia.
sitantche u estantche / stantche [f.n.] astantche.
Etimolodjeye: latén stare (djoker).
| sitantchî u estantchî / stantchî [v.c.]
1. espaitchî (ene aiwe) di cori. Il ont stantchî l' ri; gn a pus nole aiwe k' arive e nosse waide.
2. espaitchî (èn ôte likide) di cori. Metoz ene picete po stantchî l' forsonnaedje. F. arrêter, endiguer, contenir.
3. fé djoker. On loméve ci plante la stantche-boû, paski les vatches ki paxhèt stantchèt tot-z arivant djondant. rl a: sitater. F. arrêter.
Disfondowes: s(i)tantchî, s(u)tâtchî, s(i)tautchî.
Etimolodjeye: latén "stare" (djoker, arester); rl a: sitater, sitamper, sitansner.