Δυναστεία των Παλαιολόγων
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Η οικογένεια των Παλαιολόγων ήταν η τελευταία βασιλική δυναστεία του Βυζαντίου, που κυβέρνησε το Βυζάντιο από το 1259 μέχρι το 1453 ούσα η μακροβιότερη βασιλική δυναστεία του. Παράλληλα μέλη της κατέλαβαν διάφορα αξιώματα, αποκτώντας δεσμούς με αρκετούς ηγεμονικούς οίκους της Ευρώπης. Από αυτήν προέρχονται οι εξής προσωπικότητες:
[Επεξεργασία] Αυτοκράτορες
- Μιχαήλ Η' Παλαιολόγος, αυτοκράτορας κατά την περίοδο 1259-1282
- Ανδρόνικος Β' ο Γέρων, αυτοκράτορας κατά την περίοδο 1282-1328
- Μιχαήλ Θ', συναυτοκράτορας κατά την περίοδο 1295-1320
- Ανδρόνικος Γ' ο Νέος, αυτοκράτορας κατά την περίοδο 1328-1341
- Ιωάννης Ε', αυτοκράτορας κατά την περίοδο 1341-1376 και 1379-1391
- Ανδρόνικος Δ' Παλαιολόγος, αυτοκράτορας κατά την περίοδο 1376-1379
- Ιωάννης Ζ', αυτοκράτορας κατά την περίοδο 1390
- Μανουήλ Β', αυτοκράτορας κατά την περίοδο 1391-1425
- Ιωάννης Η', αυτοκράτορας κατά την περίοδο 1425-1448
- Κωνσταντίνος ΙΑ' Παλαιολόγος Δραγάτσης, αυτοκράτορας κατά την περίοδο 1448-1453
[Επεξεργασία] Τιτουλάριοι Αυτοκράτορες
- Θωμάς Παλαιολόγος
- Ανδρέας Παλαιολόγος, από το 1465. Το 1494 πώλησε τα δικαιώματά του στον Βασιλιά της Γαλλίας και με τη διαθήκη του, το 1502 τα κληροδοτούσε στους Καθολικούς Βασιλείς της Ισπανίας