Αποστασία του 1965
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Με τον όρο Αποστασία ή Ιουλιανά, έμεινε στη σύγχρονη ιστορία της Ελλάδας η περίοδος πολιτικής ανωμαλίας που ακολούθησε την αποπομπή της κυβέρνησης του Γεωργίου Παπανδρέου στις 15 Ιουλίου 1965 έως την επιβολή της δικτατορίας των συνταγματαρχών. Αφορμή για την παραίτηση του Πρωθυπουργού, υπήρξε η διαμάχη του με τον τότε Βασιλιά Κωνσταντίνο Β΄, για το πρόσωπο του υπουργού Εθνικής Άμυνας και την αλλαγή του αρχηγού ΓΕΣ. Ο όρος προήλθε από το χαρακτηρισμό ως "αποστατών", των βουλευτών της Ένωσης Κέντρου που πήραν μέρος ή έδωσαν ψήφο εμπιστοσύνης στις κυβερνήσεις της περιόδου αυτής, καθώς θεωρείτο ότι η στηρίξη που παρείχαν δεν πήγαζε από πολιτική ή ιδεολογική συμφωνία, αλλά ήταν προϊόν χρηματισμού και υποσχέσεων για ανάληψη κυβερνητικών αξιωμάτων. Πρωταγωνιστικό ρόλο φέρεται να διαδραμάτισε ο τότε υπουργός της Ένωσης Κέντρου Κωνσταντίνος Μητσοτάκης. Στο χρονικό διάστημα 8-14 Ιουλίου, είχε προηγηθεί ανταλλαγή πέντε επιστολών μεταξύ του Κωνσταντίνου και του Παπανδρέου, σχετικά με την υπογραφή του διατάγματος για την αντικατάσταση του Υπουργού Εθνικής Άμυνας Πέτρου Γαρουφαλιά, καθώς και μία μεταξύ τους συνάντηση στην Κέρκυρα.
Στις 7:00 το απόγευμα της 15 Ιουλίου πραγματοποιήθηκε στα ανάκτορα (σημερινό Προεδρικό Μέγαρο, στην οδό Ηρώδου Αττικού) η τελευταία συνάντηση του Κωνσταντίνου με τον Παπανδρέου. Διήρκησε μόνο δέκα λεπτά και επιβεβαίωσε την προδιαγεγραμμένη ρήξη. Όταν ο Βασιλιάς αρνήθηκε και πάλι να υπογράψει το διάταγμα, ο Παπανδρέου δήλωσε ότι επρόκειτο να υποβάλλει εγγράφως την παραίτηση της κυβέρνησης την επομένη. Ωστόσο, πενήντα λεπτά αργότερα, και χωρίς να υπάρχει παραίτηση της κυβέρνησης, ορκιζόταν ο πρώτος "κατεψυγμένος" Πρωθυπουργός, ο τότε πρόεδρος της Βουλής, Γεώργιος Αθανασιάδης-Νόβας, μέλος της Ενώσης Κέντρου, ο οποίος είχε ήδη ειδοποιηθεί να είναι έτοιμος.
Η πρώτη κυβέρνηση αποστατών ήταν τριμελής και περιλάμβανε τον Ιωάννη Τούμπα, Υπουργό Δημοσίας Τάξεως, και τον Σταύρο Κωστόπουλο, Υπουργό Εθνικής Άμυνας. Τις επόμενες μέρες συμπληρώθηκαν και τα υπόλοιπα χαρτοφυλάκια, όλα από βουλευτές που προέρχονταν από την Ένωση Κέντρου. Ζήτησε ψήφο εμπιστοσύνης στις 4 Αυγούστου. Υπέρ ψήφισαν οι 99 βουλευτές της ΕΡΕ, οι 7 του κόμματος του Σπύρου Μαρκεζίνη και 25 αποσχισθέντες από την Ένωση Κέντρου. Αφού δεν κατάφερε να συγκεντρώσει τις απαιτούμενες 151 ψήφους, η κυβέρνηση Γεωργίου Αθανασιάδη-Νόβα κατέρρευσε.
Μετά από δύο αποτυχημένες προσπάθειες (κυβερνήσεις Γεωργίου Αθανασιάδη-Νόβα και Ηλία Τσιριμώκου), σχηματίστηκε η κυβέρνηση Στέφανου Στεφανόπουλου, που έλαβε ψήφο εμπιστοσύνης το Σεπτέμβριο του 1965.
O Παν. Κανελλόπουλος, αρχηγός της ΕΡΕ, που είχε στηρίξει την Αποστασία και τις βασιλικές επιλογές, σε υπόμνημά του προς τον Κωνσταντίνο, τον Ιανουάριο 1966 σχολιάζοντας την στάση των αποστατών της ΕΚ, σημείωσε:" Το χειρότερον... είναι ότι η απόσπασις των αναγκαίων βουλευτών... έγινε με ΕΞΑΓΟΡΑΝ ΣΥΝΕΙΔΗΣΕΩΝ... με τον υπουργικόν θώκον ή και με άλλα ΑΚΑΤΟΝΟΜΑΣΤΑ ΜΕΣΑ..."
[Επεξεργασία] Βιβλιογραφία
- "Η γέννηση του νεοφασισμού στην Ελλάδα 1960-1970", Γιάννης Κάτρης, Εκδόσεις Παπαζήση, 1974
- "Ο βιασμός της ελληνικής δημοκρατίας", Αλέξης Παπαχελάς, Εκδόσεις Εστία, 1997 ISBN 960-05-0748-1
[Επεξεργασία] Δείτε Ακόμη
- ΦΟΙΒΟΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΔΗΣ:Η CIA, το παλάτι και οι τρεις πρωθυπουργοί, Εφημερίδα Ελευθεροτυπία, Φύλλο Σαββάτου 25 - 02 - 2006
- ΑΛ. ΠΑΠΑΧΕΛΑΣ: Μιλάει ο Κωνσταντίνος: H Αποστασία και οι σχέσεις του με τον K. Καραμανλή, τον Γ. Παπανδρέου και τον K. Μητσοτάκη , , Εφημερίδα Το ΒΗΜΑ, 29/01/2006 , Σελ.: A06 Κωδικός άρθρου: B14676A061 ID: 275171