Λουδοβίκος Φίλιππος Β' της Ορλεάνης
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Λουδοβίκος Φίλιππος Ιωσήφ Β', δούκας της Ορλεάνης (Σέντ Κλούντ 1747 - 1793) ο αποκαλούμενος και Λουδοβίκος Φίλιππος - Ισότητα. Ανήκε στον δεύτερο κλάδο του Οίκου των Βουρβώνων, υποστήριξε ενεργά την Γαλλική επανάσταση, αλλά δέν κατάφερε να γλυτώσει τον αποκεφαλισμό του. Υιός και διάδοχος του δούκα της Ορλεάνης Λουδοβίκου Φιλίππου Α', και της Λουίζας Ερριέτας των Βουρβώνων Κοντέ. Έχοντας τον τίτλο του δούκα του Μοντπενσιέ έγινε με τον θάνατο του παππού του (1752) δούκας του Σάρτρ και παντρεύτηκε (1769) την Μαρία Αδελαίδα των Βουρβώνων (1753 - 1821) κόρη του πανίσχυρου δούκα του Πενθιεβρέ Λουδοβίκου Ιωάννη Μαρία των Βουρβώνων. Ήταν ένας απο τους πλουσιότερους άντρες εκείνη την εποχή στην Γαλλία και καλείτο να παίξει ρόλο παρόμοιο με αυτόν του προπάππου του Φιλίππου Β' της Ορλεάνης. Σάν δούκας του Σάρτρ ήρθε σε σύγκρουση με τον Ρενέ του Μοπώ (1771) όταν ο ίδιος στο Κοινοβούλιο εκδήλωσε βασιλικά ενδιαφέροντα. Με την άνοδο στον θρόνο του Λουδοβίκου ΙΣΤ' (1774) μισήθηκε απο την Μαρία Αντουανέττα σάν εγωιστής και υποκριτής ενώ αυτός την περιφρόνησε. Συμμετείχε στην ναυτική μάχη του Ουσάντ (1778) αλλά διώχθηκε λόγω του μίσους της βασίλισσας αλλά και της δειλίας του. Σάν αποζημίωση του δόθηκε η τιμητική θέση του συνταγματάρχη των Ουσσάρων. Απο κεί και πέρα αφέθηκε σε μιά ζωή πολυτέλειας, επισκεπτόταν συχνά την Αγγλία όπου έγινε στενός φίλος με τον μετέπειτα βασιλιά Γεώργιο Δ'. Στην Γαλλία έγινε γνωστός για τα τεράστια δώρα που έδινε στους φτωχούς σε περίοδο πείνας ανοίγοντας τις πύλες των ανακτόρων για το κοινό.
Πίνακας περιεχομένων |
[Επεξεργασία] Έντονη δημοκρατική δράση, μίσος απο την βασιλική αυλή
Μόλις διαδέχθηκε τον πατέρα του σάν δούκας της Ορλεάνης (1787) έδειξε έντονα τις δημοκρατικές του ιδέες σε βαθμό να κατηγορηθεί οτι θέλει ο ίδιος να γίνει ο νέος συνταγματικός βασιλιάς. Το καλοκαίρι του 1789 έγινε το μεγαλύτερο θέμα συζήτησης αφού κατηγορήθηκε απο την βασιλική αυλή οτι αυτός ξεσήκωσε τα πλήθη που πολιορκούσαν τα ανάκτορα με σκοπό να συλλάβουν την βασιλική οικογένεια. Αιτία ήταν οι βαθιές δημοκρατικές του ιδέες και το μίσος του στην βασίλισσα Μαρία Αντουανέττα. Η Σκωτσέζα πόρνη κόμισσα του Έλλιοτ μιά απο τις αγαπητικές του Λουδοβίκου Φίλιππου και υπηρέτρια του βασιλιά που βρισκόταν σε εκδρομή για ψάρεμα δυσαρεστήθηκε έντονα απο τις κατηγορίες του βασιλιά απέναντι στον Λουδοβίκο Φίλιππο. Ενώ ήταν έτοιμη να πάει στον άλλο αγαπητικό της στις Ηνωμένες Πολιτείες προτίμησε να παραμείνει στο Παρίσι. Κατηγορήθηκε επιπλέον απο την βασιλική αυλή οτι παρακίνησε την πορεία των γυναικών στις Βερσαλλίες ενάντια της βασίλισσας. Ο μαρκήσιος του Φαγιέτ ενοχλημένος επίσης και απο την δημοτικότητα του Λουδοβίκου Φίλιππου έπεισε τον βασιλιά να τον στείλει σε αποστολή στην Αγγλία.
[Επεξεργασία] Συμμετοχή στην πολιτική μετά την επανάσταση, άδικος αποκεφαλισμός
Μετά την αιχμαλωσία του βασιλιά στο Βαρέν (1791) αρνήθηκε να πάρει μέρος στην πολιτική σε πείσμα όσων έλεγαν οτι είχε κρυφό στόχο να αντικαταστήσει τον βασιλιά. Αντίθετα προσπάθησε ο Λουδοβίκος Φίλιππος να συμφιλιωθεί με την αυλή αλλά απέτυχε. Κατα την διάρκεια της επανάστασης προσπάθησε να σώσει την ζωή επιφανών προσώπων. Δέχθηκε τον τίτλο του πολίτη - ισότητα και εξελέγη αναπληρωματικό μέλος του Εθνικού Συμβουλίου. Συμμετείχε στην ψηφοφορία για την καταδίκη του βασιλιά και έδωσε την ψήφο του για τον αποκεφαλισμό του. Ενώ δέν υπήρχε καμιά υποψία απο τους επαναστάτες για το πρόσωπο του, μόλις ανακαλήφθηκε η συνωμοσία του μεγαλύτερου γιού του Λουδοβίκου δούκα του Σάρτρ με τον Κάρολο Φραγκίσκο Ντιμουριέ το τρομοκρατικό καθεστώς των Ιακωβίνων του Ροβεσπιέρου διέταξε την σύλληψη και θανάτωση όλων των Βουρβώνων. Με συνοπτικές διαδικασίες και ο Λουδοβίκος Φίλιππος παρά την έντονη δημοκρατική του δράση φυλακίστηκε και αποφυλακίστηκε.
[Επεξεργασία] Κληρονόμοι
Με την σύζυγο του Λουίζα Μαρία Αδελαίδα των Βουρβώνων παιδιά του ήταν :
- Λουδοβίκος Φίλιππος της Γαλλίας
- Αντώνιος Φίλιππος της Ορλεάνης (1775 - 1807) πέθανε στην εξορία
- Λουίζα Μαρία Αδελαίδα Ευγενία της Ορλεάνης (1777 - 1847)
- Λουδοβίκος Κάρολος Αλφόνσος του Μπωζολέ (1779 - 1808) πέθανε στην εξορία
[Επεξεργασία] Πηγές
- Αγγλική Wikipedia
- M. Tournois, Histoire du Louis Philippe Joseph duc d'Orléans (Paris, 1842).
- L. C. Rousselet, Correspondance de Louis-Philippe Joseph d'Orléans avec Louis XVI (Paris, 1800)
- Journal of Mrs. Grace Dalrymple Elliott (1859)
- Pierre-Sébastien Laurentie, Histoire des ducs d'Orléans (Paris, 1832)