Επίφυση

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Η επίφυση είναι ενδοκρινής αδένας του σώματος. Είναι η μόνη περιοχή του σώματος που διαθέτει φωτοευαίσθητα κύτταρα, τα οποία την καθιστούν φωτοευαίσθητο ενδοκρινή αδένα, δίνοντας της προηγμένες ικανότητες.

Έχει το μέγεθος περίπου ενός μπιζελιού και βρίσκεται τοποθετημένη ανάμεσα στα ημισφαίρια του εγκεφάλου, στην τρίτη κοιλία, πτυχωμένη σε ένα αυλάκι το οποίο δημιουργείται από την καμπυλότητα των δύο θαλαμικών σωμάτων.

[Επεξεργασία] Λειτουργίες

Οι λειτουργίες τις επίφυσης είναι πολυ σημαντικές ως προς την επιρροή που έχουν σε πολλά όργανα και αδένες του σώματος.

Ο Ενδοκρινής αυτός αδένας:

  • Παράγει την ορμόνη μελατονίνη
  • Δημιουργεί το αίσθημα της νύστας μέσω της έκκρισης της παραπάνω ορμόνης
  • Μετατρέπει τα σήματα του νευρικού συστήματος σε "ενδοκρινή σήματα" (δηλαδή ουσίες)

Πιο αναλυτικά:

  • Μετατρέπει την ορμόνη μελατονίνη σε σεροτονίνη κατ αναλογία με την ποσότητα του φωτός που δέχονται τα φωτοευαίσθητα κύτταρά του
  • Ανάλογα με την έκκριση σεροτονίνης ή μελατονίνης και της ποσότητας τους, οι υπόλοιποι ενδοκρινείς αδένες λαμβάνουν "σήματα" που αφορούν τη λειτουγία τους
  • Ρυθμίζει τον κιρκαδικό ρυθμό και τον βιορυθμό στα όντα, μέσω τις έκκρισης αυτών των δύο ουσιών

[Επεξεργασία] Σύνδεσμοι