Ιώβ
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Ο Ιώβ (εβραϊκά אִיּוֹב , αραβικά أَيُّوبٌ, ʾAyyūb) ήταν πρόσωπο που έζησε κατά την εποχή των πατριαρχών των Εβραίων, μάλλον λίγο μετά τον Αβραάμ, στην Αυσίτιδα, χώρα μεταξύ Ιδουμαίας και Αραβίας. Είχε αραμαϊκή καταγωγή, όπως όλοι οι κάτοικοι της Αυσίτιδας. Η καταγωγή του και ο βίος του αναφέρονται στο ομώνυμο βιβλίο της Παλαιάς Διαθήκης. Σύμφωνα με αυτό, ο Ιώβ ήταν πολύ πλούσιος αλλά και ευσεβής, ενάρετος και δίκαιος. Είχε επτά γιους και τρεις κόρες, που όταν διασκέδαζαν μεταξύ τους ο Ιώβ προσέφερε θυσίες στον Θεό για να τα προφυλάξει από τυχόν αμαρτίες.
Ο Θεός, για να δοκιμάσει την πίστη του Ιώβ, άφησε τον Σατανά να τον περάσει από σκληρές δοκιμασίες και μεγάλες στενοχώριες: έχασε τα παιδιά του και την περιουσία του. Ακόμα, προσβλήθηκε από φοβερή ασθένεια, (κάτι σαν λέπρα) και γέμισε από πληγές. Παρόλα αυτά δεν παραπονέθηκε στον Θεό και υπέμεινε, παρότι εμφανίζεται να λέει σε τρεις φίλους που είχαν έρθει κοντά του για να τον παρηγορήσουν ότι αδίκως πάσχει και είναι αθώος.
Ως ανταμοιβή για την υπομονή του, που έμεινε παροιμιώδης, αφού στην ελληνική γλώσσα υπάρχει η έκφραση «Ιώβειος υπομονή», ο Ιώβ αποκαταστάθηκε από τον Θεό στην αρχική του κατάσταση υγείας και ευδαιμονίας, και μάλιστα με μεγαλύτερα πλούτη: Απέκτησε πάλι επτά γιους και τρεις θυγατέρες, καθώς και τα διπλάσια ζώα, και έζησε μετά τη δοκιμασία 140 χρόνια. Πέθανε σε ηλικία 248 ετών, αφού πρώτα είδε τα τρισέγγονά του.
Εκτός από το ομώνυμο βιβλίο, ο Ιώβ αναφέρεται στη Βίβλο ως υπόδειγμα δικαιοσύνης, στα βιβλία Ιεζεκιήλ (ιδ΄14,20) και Σοφία Σειράχ (β΄12,15, μθ΄9), ενώ στην Καινή Διαθήκη αναφέρεται ως υπόδειγμα υπομονής στην Επιστολή του Ιακώβου (ε΄11). Στην Ορθοδοξία, οι Πατέρες της Εκκλησίας Θεώρησαν τον Ιώβ ως «τύπο» (προεικόνιση) του «πάσχοντος Χριστού», και για τον λόγο αυτό το βιβλίο του διαβάζεται στους ναούς τη Μεγάλη Εβδομάδα, π.χ. το τελευταίο τμήμα του επιλόγου στον «Εσπερινό της Αποκαθήλωσης» το μεσημέρι της Μεγάλης Παρασκευής. Ο Ιώβ είναι άγιος της Ορθόδοξης Εκκλησίας, η μνήμη του οποίου τιμάται στις 6 Μαΐου («Ιώβ του πολυάθλου»), καθώς και του Λουθηρανισμού. Ακόμα, θεωρείται προφήτης του Ισλάμ, αναφερόμενος στο Κοράνι.
Σύμφωνα πάντως με ορισμένους μελετητές των Γραφών, Ιουδαίους και Χριστιανούς, όπως τον Shimon ben Lakish (περ.200 μ.Χ.), ο Ιώβ δεν ήταν πραγματικό πρόσωπο, αλλά δημιούργημα ενός προφήτη που χρησιμοποίησε ένα υποθετικό πρόσωπο για να μεταφέρει στον λαό ένα θεϊκό μήνυμα.
[Επεξεργασία] Δείτε επίσης
- Βιβλίο του Ιώβ