Κώστας Κρυστάλλης

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Ο Κώστας Κρυστάλλης η Κρoυστάλλης ήταν Έλληνας ποιητής και πεζογράφος (1868-1894).

Πίνακας περιεχομένων

[Επεξεργασία] Βίος

Γεννήθηκε το 1868 στο χωριό Συρράκο της Πίνδου, την πατρίδα του Ιωάννη Κωλέττη και του Ζαλοκώστα. Η μητέρα του λεγότανε Ιωάννα και ο πατέρας του Δ. Ο πατέρας του έγινε μεγαλέμπορος στα Γιάννενα και πέθανε το 1900 δραγάτης στο Δεμερλή, άσημος. Ο Κώστας Κρυστάλλης έζησε στα Γιάννενα και ύστερα στην Αθήνα. Εκεί μετέτρεψε το "Κρου" του ονόματος του σε "Κρυ" και έτσι το έκανε ευηχότερο, γλυκύτερο και γοργότερο. Απεβίωσε στην Άρτα την αυγή της 22ας Απριλίου 1894 και σε ηλικία 26 περίπου ετών, όταν μόλις άρχιζε να συγκινεί την φιλολογία και να μαγεύει τα πλήθη.

[Επεξεργασία] Έργο

  • Σκιές του Άδου
  • Καλόγειρος Κλεισούρας
  • Αγροτικά
  • Τραγουδιστής του χωριού και της Στάνης
  • Πεζογραφήματα
  • Γκόλφω
  • Ψωμοπάτης
  • Αρπαγή
  • Αθάνατο νερό
  • Θάνατος της βοσκοπούλας
  • Αναμνήσεις
  • Όνειρο

[Επεξεργασία] Χαρακτηριστικά του έργου του

Ο Κρυστάλλης υπήρξε ποιητής από μικρής ηλικίας. Ασχολείτο με την ποίηση ενώ φοιτούσε στα σχολεία των Ιωαννίνων και γέμιζε τα μαθητικά του φυλλάδια με ποιήματα. Αν και έφυγε πολύ νωρίς, μας άφησε έργα που μαρτυρούν την φιλολογική του δράση. Το ύφος του Κρυστάλλη είναι ποιμενικό, με φθόγγους αθώους, φυσικούς, μυρίζοντας από βουνό και θυμάρι. Τα έργα του αναπαρίστανται τον απλό και φυσικό βίο των βουνών, των βοσκών και των χωρικών. Έγραψε στην ηπειρωτική δημοτική γλώσσα με πολλή χάρη και γλαφυρότητα. Άνοιξε όμως καινούριους δρόμους και απετέλεσε την σχολή της αντιδράσεως όπως την ονόμασε ο καθηγητής κ. Σ. Λάμπρος. Ο Κρυστάλλης υπήρξε ο κυριότερος μοχλός της σχολής αυτής.

[Επεξεργασία] Βιβλιογραφία

  • Κωνσταντίνου Κρουστάλλη, Αι Σκιαί του Άδου. Ποίημα επικόν εις άσματα τρία, παρέπονται δε Αναμνήσεις και Όνειρον. Αθήνα 1911.

[Επεξεργασία] Πηγές

  • Για το αρχικό κείμενο χρησιμοποιήθηκαν πληροφορίες από τον πρόλογο του Γεώργιου Κ. Γάγαρη του βιβλίου «Αι Σκιαί του Άδου. Ποίημα επικόν εις άσματα τρία, παρέπονται δε Αναμνήσεις και Όνειρον. Αθήνα 1911.»