Αββακούμ
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Ο Αββακούμ, Αβακούμ ή Αμβακούμ είναι πρόσωπο που αναφέρεται στην Παλαιά Διαθήκη ως προφήτης του Ισραήλ. Πρόκειται για τη μεταγραφή του εβραϊκού ονόματος Χαβακούκ που σημαίνει «θερμός εναγκαλισμός», ή κατά άλλη εκδοχή «πατέρας έγερσης» [(Αββά = πατήρ) + (κουμ = έγερση)].
Ο Αββακούμ έζησε επί βασιλείας του Ιωακείμ μεταξύ 650 και 627 π.Χ. Προείπε την αιχμαλωσία των Εβραίων από τον Ναβουχοδονόσορα, βασιλιά των Βαβυλωνίων, και την εκ νέου αποκατάστασή τους στη πατρίδα τους.
[Επεξεργασία] Το βιβλίο Αββακούμ
Τόσο ο εβραϊκός κανόνας της Αγίας Γραφής (Τανάκ) όσο και ο χριστιανικός κανόνας της Παλαιάς Διαθήκης περιλαμβάνει και κατατάσσει τον Αββακούμ ως τον 8ο μεταξύ των 12 Προφητών (Εβρ. Νεβιείμ).
Το έργο του χωρίζεται σε τρία κεφάλαια το πρώτο καλούμενο «Όραση» στο οποίο ο Αββακούμ επιχειρεί ορμητική αποστροφή προς τον Ιαχβέ, στο δεύτερο όπου εκθέτει την ισχύ του Θεού και στο τρίτο το καλούμενο «Προσευχή» με θερμές εξάρσεις.