Καντάτα
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Η καντάτα (από το ιταλικό cantare: τραγουδώ) είναι ένα είδος μουσικής φωνητικής σύνθεσης, θρησκευτικού ή κοσμικού περιεχομένου, με ή χωρίς σόλο φωνή, συνήθως με συνοδεία ορχήστρας. Οι καντάτες περιλαμβάνουν συχνά περισσότερα από ένα μουσικά μέρη.
Ως είδος έφτασε στην ακμή της κατά την περίοδο του Μπαρόκ ενώ παραμερίστηκε κατα την κλασική εποχή της μουσικής. Ωστόσο, αρκετοί ρομαντικοί συνθέτες όπως ο Ρόμπερτ Σούμαν ή ο Φήλιξ Μέντελσον επανέφεραν την καντάτα στο προσκήνιο.
Ο Γιόχαν Σεμπάστιαν Μπαχ είναι ένας από τους δημοφιλέστερους συνθέτες που διακρίθηκαν σε αυτό το είδος και το έργο του περιλαμβάνει γενικά πολλές καντάτες, καθώς ήταν υποχρεωμένος να τις παρουσιάζει στα πλαίσια των κυριακάτικων εκκλησιαστικών λειτουργιών. Άλλοι σημαντικοί συνθέτες που έγραψαν καντάτες είναι ο Χαίντελ και οι Κλαούντιο Μοντεβέρντι και Αλεσάντρο Σκαρλάτι στην Ιταλία.