Μπέης
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Ο Μπέης ή Βέης ήταν ανώτερος διοικητικός τίτλος στην Οθωμανική αυτοκρατορία. Η λέξη προέρχεται από την τουρκική "μπέγι" που σημαίνει νους, και κατά γράμμα "ιθύνων νους" και σε επέκταση ηγεμόνας, μέγας, άρχοντας.
Ο τίτλος αυτός ήταν ανώτερος του Εφέντη (κύριος) και κατώτερος του Πασά, απαντώμενος επίσης και ως "Μπέη-εφέντη". Δίδονταν επίσημα σε ανώτερους αξιωματούχους, στα τέκνα των Πασάδων καθώς και σε ξένους αναεξαρτήτως θρησκεύματος. Παλαιότερα χρησιμοποιείτο ως αντίστοιχος του Ηγεμόνα υποτελούς χώρας όπως στη Τυνησία αλλά και στη Μάνη που διορίζονταν από τον Σουλτάνο, όπου σ΄ αυτές τις περιπτώσεις ο τίτλος καθίστατο κληρονομικός μονο κατ΄ αρρενογονία. Τον τίτλο δε αυτόν έφεραν στην αρχή και αυτοί ακόμη οι Οθωμανοί Ηγεμόνες μέχρι του Μωάμεθ Β΄ του Πορθητού όπου αντικαταστάθηκε με τον τίτλο Σουλτάνος ή τον περσικό Ηγεμονικό τίτλο "Παντισάχ".
Παρεμφερείς τίτλοι είναι ο Μπεηλέρμπεης και ο Ατάμπεης ή Αταμπέης.