Τουρκικές γλώσσες

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

γεωγραφική κατανομή των τουρκικών γλωσσών
γεωγραφική κατανομή των τουρκικών γλωσσών

Οι τουρκικές γλώσσες είναι μια γλωσσική οικογένεια που αποτελείται από περίπου τριάντα γλώσσες που μιλιούνται σε μια αχανή περιοχή του ευρασιατικού χώρου, από την Ανατολική Ευρώπη ως τη Σιβηρία και τη δυτική Κίνα. Υπολογίζεται ότι 140 εκατομμύρια ομιλητές τη μιλάνε ως μητρική γλώσσα και δεκάδες εκατομμύρια ως δεύτερη γλώσσα. Οι τουρκικές γλώσσες θεωρούνται παραδοσιακά ότι ανήκουν στην αλταϊκή γλωσσική οικογένεια.

Τουρκικές γλώσσες μιλιούνται από τους λαούς της Ρωσικής Ομοσπονδίας, σε πολλές δημοκρατίες της Κεντρικής Ασίας -Ουζμπεκιστάν, Καζακστάν, Κιργιστάν, Τουρκμενιστάν και Αζερμπαϊτζάν, από τμήματα του πληθυσμού στο Ιράν, το Αφγανιστάν και τη Μογγολία, καθώς και στην Τουρκία.

Από τις τουρκικές γλώσσες αυτή με τους περισσότερους ομιλητές είναι η τουρκική γλώσσα που μιλιέται στην Τουρκία

Πίνακας περιεχομένων

[Επεξεργασία] Ταξινόμηση

Για αιώνες, οι πληθυσμοί που μιλούν τουρκικές γλώσσες έχουν μεταναστεύσει πολύ και έχουν αναμειχθεί συνεχώς και οι γλώσσες τους έχουν επηρεαστεί αμοιβαία μέσω της γλωσσικής επαφής με τις γλώσσες που τις περιβάλλουν, ιδιαίτερα με τις ιρανικές, τις σλαβικές και τις μογγολικές γλώσσσες. Αυτό έχει κάνει δυσδιάκριτη την ιστορική εξέλιξη μέσα σε κάθε γλώσσα ή/και γλωσσική ομάδα και, σα συνέπεια, υπάρχουν αρκετά συστήματα ταξινόμησης των τουρκικών γλωσσών.

  • Δυτικές τουρκικές γλώσσες
    • Μπασκίρ γλώσσα, Ταταρική γλώσσα
    • Καρατσάι-Μπαλκάρ γλώσσα, Κουμύκ γλώσσα
    • Καζακική γλώσσα, Κιργισιανή γλώσσα
  • Νότιες τουρκικές γλώσσες (ή ογκουζικές ή ουζικές γλώσσες)
  • Βόρειες τουρκικές γλώσσες: Αλτάι γλώσσα, Ντολγκάν γλώσσα, Τουβά γλώσσα, Γιακουτική γλώσσα
  • Ανατολικές τουρκικές γλώσσες: Ουιγκούρ γλώσσα, Ουζμπεκική γλώσσα
  • ομάδα του Βόλγα: Τσουβασική γλώσσα

[Επεξεργασία] Κοινά γραμματικά χαρακτηριστικά

Η τουρκική γλωσσική οικογένεια χαρακτηρίζεται από φωνηεντική αρμονία, φαινόμενο στο οποίο σε μια λέξη υπάρχει ένας συγκεκριμένος τύπος φωνηέντων και τα επιθήματα αλλάζουν για να προσαρμοστούν στο φωνήεν της ρίζας της λέξης. Τυπολογικά είναι συγκολλητικές γλώσσες με επιθήματα (καταλήξεις). Η σειρά των όρων της πρότασης είναι Υποκείμενο-Αντικείμενο-Ρήμα.

[Επεξεργασία] Βιβλιογραφία

  • Johanson, L. & Csató, E. Á. (eds.) 1998. The Turkic Languages. Routledge: London. ISBN 0-415-08200-5.
  • Deny J. et al. 1959. Philologiae Turcicae Fundamenta. Wiesbaden.
  • Schönig, C. 1997/1998. A new attempt to classify the Turkic languages (1-3). Turkic Languages 1/2.
  • Clauson, G. 1972. An Etymological Dictionary of Pre-thirteenth-century Turkish. Oxford.

[Επεξεργασία] Εξωτερικοί δεσμοί