Τζινγκίζ Αϊτμάτωφ

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Ο Τζινγκίζ Αϊτμάτωφ το 2003
Ο Τζινγκίζ Αϊτμάτωφ το 2003

Ο Τζινγκίζ Αϊτμάτωφ (Κιργίζικα: Чыңгыз Айтматов (Çıňğız Aytmatov), Ρώσικα Чингиз Торекулович Айтматов), γεννήθηκε στις 12 Δεκεμβρίου του 1928 από οικογένεια υπαλλήλων στο Τσεκέρ (Κιργίζικα: Шекер (Şeker)), κοντά στο Tαλάς της Κιργιζίας. Το όνομα Τζινγκίζ είναι το ίδιο με εκείνο του Τζένγκις Χαν. Ανήκει στην πρώτη γενιά της διανόησης της Κιργιζίας, που εμφανίστηκε σ' αυτή την ορεινή χώρα μετά την Οκτωβριανή επανάσταση του 1917. Έχει γράψει στα ρώσικα και στα κιργίζικα και είναι από τους πιο γνωστούς συγγραφείς της χώρας του.

Πίνακας περιεχομένων

[Επεξεργασία] Βιογραφία

Τα παιδικά του χρόνια συνέπεσαν με την περίοδο του ενεργού περάσματος του κιργίζικου λαού στο σοσιαλιστικό τρόπο ζωής. Πρόλαβε όμως και το νομαδικό τρόπο ζωής, όπως οι πρόγονοί του. Το 1937 ο πατέρας του κατηγορήθηκε για αστικό εθνικισμό στη Μόσχα, συνελήφθη και εκτελέστηκε.

Ήταν μαθητής στο σοβιετικό σχολείο του χωριού του. Άρχισε να δουλεύει από πολύ μικρός και στα 14 του ήταν ήδη γραμματέας στο σοβιέτ του χωριού του. Αργότερα έκανε και άλλες δουλειές: φοροεισπράκτορας, φορτωτής, βοηθός μηχανοδηγού και συνέχισε με άλλες δουλειές.

Το 1946 άρχισε να σπουδάζει στο παράρτημα Ζωικής Παραγωγής του Ινστιτούτου Αγορανομίας της Κιργιζίας στο Frunze, αλλά αργότερα τα παράτησε για να φοιτήσει στο Ινστιτούτο Λογοτεχνίας Γκόρκι στη Μόσχα, από το 1956 ως το 1958. Τα επόμενα οχτώ χρόνια εργάστηκε στην εφημερίδα Πράβντα. Οι δύο πρώτες δημοσιεύσεις του εμφανίστηκαν το 1952 στα ρωσικά: "Ο εφημεριδοπώλης Ντζιούο" και "Ašym". Η πρώτη του δουλειά στα κιργίζικα ήταν η "Λευκή βροχή" (Ak Ğaan) το 1954. Το πολύ γνωστό έργο του "Τζαμίλια" (Ğamijla; Παραλλαγές: Τζαμιλά ή Τζαμίλα) εμφανίστηκε το 1958.

[Επεξεργασία] Έργα

Ο Τζινγκίζ Αϊτμάτωφ ανήκει στη μεταπολεμική γενιά συγγραφέων. Τα έργα του πριν τη "Τζαμίλια" δεν ήταν σημαντικά: μερικά διηγήματα και μια μικρή νουβέλα με τίτλο "Πρόσωπο με Πρόσωπο". Αλλά ήταν η "Τζαμίλια" που τον καθιέρωσε. Ο Λουί Αραγκόν χαρακτήρησε τη "Τζαμίλια" ως την "ωραιότερη ερωτική ιστορία του κόσμου", λέγοντας πως είναι καλύτερη από την "Ωραιότερη ερωτική ιστορία του κόσμου" του Ράντγιαρντ Κίπλινγκ[1]. Στα αντιπροσωπευτικά έργα του Αϊτμάτωφ ανήκουν επίσης οι μικρές νουβέλες "Αντίο, Γκιουλσαρί!", "Το λευκό πλοίο", "Μια μέρα ένας αιώνας", και "Το ικρίωμα".

O Αϊτμάτωφ τιμήθηκε το 1963 με το βραβείο Λένιν για τη "Τζαμίλια" και αργότερα με το κρατικό βραβείο για το "Αντίο, Γκιουλσαρί!". Η δουλειά του Αϊτμάτωφ λατρεύτηκε από τους θαυμαστές του, ενώ ακόμη και όσοι επέκριναν τον Αϊτμάτωφ αναγνώρισαν την υψηλή ποιότητα στις νουβέλες του.[2].

[Επεξεργασία] Πολιτική καριέρα

Εκτός από τη λογοτεχνία ο Τζινγκίζ Αϊτμάτωφ είναι μέλος του κοινοβουλίου και πρέσβης της Κιργιζίας στις χώρες της Μπενελούξ[3]. Είναι επίσης πατέρας του πρώην υπουργού εξωτερικών της Κιργιζίας, Askar Aitmatov.

[Επεξεργασία] Κυριότερα έργα

  • Πρόσωπο με πρόσωπο("Лицом к лицу", 1957)
  • Τζαμίλια("Джамиля", 1958)
  • Ο πρώτος μου δάσκαλος("Первый учитель", 1962)
  • Ιστορίες του βουνού και της στέπας"("Повести гор и степей", 1963)
  • Αντίο, Γκιουλσαρί!("Прощай, Гульсары", 1966)
  • Το λευκό πλοίο("Белый пароход", 1970)
  • Μια μέρα ένας αιώνας ("И дольше века длится день", 1980)
  • Το ικρίωμα ("Плаха", 1988)
  • Το μάτι της γκαμήλας
  • Στο κυνήγι της φώκιας
  • Το χωράφι της μάνας
  • Πρώιμοι πελαργοί
  • Η λεύκα με το κόκκινο μαντήλι

[Επεξεργασία] Πηγές

  1. Τζινγκίζ Αϊτμάτωφ, Τζαμίλια, μετάφραση Άλκη Ζέη, Εκδόσεις Θεμέλιο
  2. Sofia Kallistratova, We were not silent. Ανοιχτό γράμμα στον συγγραφέα Τζινγκίζ Αϊτμάτωφ, 5 Μαϊου 1988 (Ρώσικα)
  3. Βιογραφία στο SovLit.com (Αγγλικά)

[Επεξεργασία] Εξωτερικοί σύνδεσμοι