Ρενέ Α' της Νάπολης
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Ρενέ ο 1ος της Νάπολης ή Ρενέ του Ανζού (1409 - 1480). Δούκας του Ανζού, κόμης της Προβηγκίας (1434 - 1480), κόμης του Πεδεμοντίου, δούκας του Μπάρ (1430 - 1480), δούκας της Λωρραίνης (1431 - 1453), βασιλιάς της Νάπολης (1438 - 1442), τιτλούχος βασιλιάς της Νάπολης (1442 - 1480), τιτλούχος βασιλιάς των Ιεροσολύμων (1438 - 1480) και της Αραγωνίας (1466 - 1480). Πατέρας της Μαργαρίτας του Ανζού συζύγου του βασιλιά της Αγγλίας Ερρίκου του 6ου που έπαιξε σημαντικό ρόλο στον πόλεμο της διαδοχής των Ρόδων. Ο ιστορικός Desmond Seward τον αποκαλεί σάν έναν απο τους θεαματικότερους Ευρωπαίους βασιλείς τον 15ο. αιώνα.
Δεύτερος γιός του βασιλιά της Νάπολης Λουδοβίκου 2ου του Ανζού και της Γιολάντας της Αραγωνίας. Ο Λουδοβίκος Β' πέθανε (1417) και οι γιοί του, ταυτόχρονα με τον γαμπρό τους ήρθαν υπο την κηδεμονία της μητέρας του Γιολάνδης της Αραγωνίας. Ο μεγαλύτερος αδελφός του Λουδοβίκος Γ' τον διαδέχθηκε στο στέμμα της Αραγωνίας και στο δουκάτο του Ανζού, ενώ ο Ρενέ έγινε γνωστός σάν κόμης του Γκισέ. Παντρεύτηκε (1419) την Ισαβέλλα, κόρη του Καρόλου Β' της Λωρραίνης, διεκδικώντας το δουκάτο. Ο Ρενέ ήταν τότε μόλις 10 ετών και ήρθε το δουκάτο υπο την επίβλεψη του Καρόλου 2ου και του Λουδοβίκου καρδιναλίου του Μπάρι. Ενώθηκε (1429) με τον Γαλλικό στρατό στο Ρέμς, και ήταν παρών στην στέψη του Γάλλου βασιλιά Καρόλου του 7ου. Όταν πέθανε ο Λουδοβίκος του Μπάρι (1430) ο Ρενέ έμεινε μοναδικός κυρίαρχος στο δουκάτο ενώ με τον θάνατο του πεθερού του κληρονόμησε και την Λωρραίνη. Αλλά το δουκάτο διεκδικούσε ο αρσενικός απόγονος της οικογένειας Αντώνιο του Βοδεμόντ που με βοήθεια των Βουργουνδών νίκησε τον Ρενέ στο Πουκενβίλ (1431). Ο Ρενέ έμενε υπο ομηρία, η βασίλισσα Ισαβέλλα προσπαθούσε να εξαγοράσει την ελευθερία του και αυτό έγινε τον απρίλιο του 1432 αφού ανταλλάχθηκε στην ομηρία με τους γιούς του Ιωάννη και Λουδοβίκο του Ανζού. O τίτλος του δούκα της Λωρραίνης επιβεβαιώθηκε απο τον κυρίαρχο του τον Γερμανό αυτοκράτορα Σιγισμόνδο στο Μπασέλ (1434) Αυτό έφερε την οργή του δούκα της Βουργουνδίας Φίλιππου του Καλού που απαιτούσε να επιστρέψει στην φυλακή απο την οποία είχε απελευθερωθεί δύο χρόνια αργότερα με ψηλότατα λύτρα. Εγκαταστάθηκε βασιλιάς στην Νάπολη μετά τον θάνατο του μεγαλύτερου αδελφού του δούκα Λουδοβίκου του 3ου, και της βασίλισσας Ιωάννας Β' που τον είχε ορίσει διάδοχο της. Ο γάμος της Μαρίας της Βουργουνδίας ανιψιάς του Φιλίππου με τον μεγαλύτερο γιό του Ρενέ, Ιωάννη δούκα της Καλαβρίας έφερε ειρήνη ανάμεσα στις δύο χώρες. Αφού επισκέφτηκε τις κομητείες του Ανζού και της Προβηγκίας έπλευσε (1348) για την Νάπολη.
[Επεξεργασία] Απώλεια της Νάπολης
Εκμεταλλευόμενος την αιχμαλωσία του Ρενέ ο βαιλιάς της Αραγωνίας Αλφόνσος ο 5ος που διεκδικούσε το βασίλειο της Νάπολης, ήταν έτοιμος να καταλάβει το νησί της Σικελίας. Το 1441 μετά απο 6μηνη πολιορκία κυρίευσε την Νάπολη. Ο Ρενέ την ίδια χρονιά επέστρεψε στην Γαλλία διατήρησε τον τίτλο του βασιλιά, αλλά δέν κατόρθωσε να ανακαταλάβει το βασίλειο του. Όλες οι προσπάθειες του απέτυχαν με την μητέρα του να πεθαίνει (1442). Ο Ρενέ πήρε μέρος στις διαπραγματεύσεις με την Αγγλία στο Τούρς (1444) και κλείστηκε ειρήνη που επισφραγίστηκε στο Νανσύ με τον γάμο της μεγαλύτερης κόρης του Μαργαρίτας με τον βασιλιά της Αγγλίας Ερρίκο Στ'. Ο Ρενέ υπερίσχυσε στην διοίκηση της Λωρραίνης στον Ιωάννη δούκα της Καλαβρίας που είχε τυπικά μόνο τον τίτλο σάν διάδοχος της βασίλισσας Ισαβέλλας (1453). Είχε την εμπιστοσύνη του βασιλιά Καρόλου Ζ' που τον συνόδευσε σε πολλές εκστρατείες όπως στην Ρουέν (1449). Μετά τον δεύτερο γάμο του με την Ιωάννα του Λαβάλ κόρη του Γκύ 14ου κόμη του Λαβάλ, και της Ισαβέλλας της Βρεττάνης ο Ρενέ πήρε ενεργό ρόλο στις κρατικές υποθέσεις. Η οικογένεια της τον εμπιστεύθηκε λόγω της μεγάλης του ηλικίας. Το 1466 οι εξεγερμένοι Καταλανοί πρόσφεραν το βασίλειο της Αραγωνίας στον Ρενέ και ο δούκας της Καλαβρίας προχώρησε στην κατάληψη του, αλλά πέθανε στην Βαρκελώνη κάτω απο υπόνοιες δηλητηριασμού. Ο μεγαλύτερος γιός του Νίκος πέθανε πρόωρα (1473) επίσης κάτω απο υπόνοιες δηλητηριασμού. Η κόρη του Ρενέ Μαργαρίτα συμμετείχε στον πόλεμο των δύο Ρόδων (1471) αλλά ηττήθηκε ο σύζυγος και ο αδελφός της σκοτώθηκαν ενώ η ίδια πιάστηκε αιχμάλωτη και απελευθερώθηκε απο τον Λουδοβίκο ΙΑ' της Γαλλίας (1476). Ο Ρενέ αρρώστησε (1474) και αποσύρθηκε αφήνοντας το Μπάρι στον εγγονό του Ρενέ Β' δούκα της Λωρραίνης, το Ανζού και την Προβηγκία στον ανιψιό του Κάρολο κόμη του Μαίν. Ο Λουδοβίκος ΙΑ' κυρίευσε το Ανζού και το Μπάρι ζητώντας του να τα ανταλλάξει για μιά σύνταξη. Ο Ρενέ αρνήθηκε αλλά αργότερα προσαρτήθησαν το Ανζού και η Προβηγκία.
[Επεξεργασία] Κληρονόμοι
Με την πρώτη σύζυγο του Ισαβέλλα της Λωρραίνης παιδιά του ήταν :
- Ιωάννης Β' του Ανζού
- Λουδοβίκος του Ανζού (1427 - 1443)
- Γιολάντα του Μπάρ (1428 - 1483) παντρεύτηκε τον Φρειδερίκο του Βοδεμόν.
- Μαργαρίτα (1429 - 1482) παντρεύτηκε τον Ερρίκο Στ' της Αγγλίας