Φούτζι

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Το όρος Φούτζι (富士山,Fuji-san) ή Φουτζι-γιάμα είναι το ψηλότερο βουνό της Ιαπωνίας, με υψόμετρο της κορυφής του πάνω από το επίπεδο της θάλασσας 3.776 μέτρα (πάνω από 850 μέτρα ψηλότερο από τον Όλυμπο). Το Φούτζι είναι ένα ηφαίστειο δυτικά του Τόκιο, από όπου είναι ορατό τις καθαρές ημέρες. Η έκτασή του μοιράζεται μεταξύ των νομών Σιζουόκα και Γιαμανάσι.

Η θέση του Όρους Φούτζι.
Η θέση του Όρους Φούτζι.
Η κορυφή του Όρους Φούτζι.
Η κορυφή του Όρους Φούτζι.

Ο εξαιρετικά συμμετρικός κώνος του Φούτζι είναι γνωστό σύμβολο της Ιαπωνίας και διαδεδομένο σε φωτογραφίες και ως θέμα ζωγραφικών πινάκων. Ως συνέπεια αυτού, το επισκέπτονται πολλοί τουρίστες και ορειβάτες.

Πίνακας περιεχομένων

[Επεξεργασία] Γεωγραφία

Οι γεωγραφικές συντεταγμένες της κορυφής είναι 35° 21΄ 29΄΄ βόρειο πλάτος και 138°43΄52΄΄ ανατολικό μήκος. Το Φούτζι περιβάλλεται από 5 λίμνες: Τη Λίμνη Καβαγκούτσι, τη Λίμνη Γιαμανάκα, τη Λίμνη Σάι, τη Λίμνη Μοτόσου και τη Λίμνη Σότζι. Αυτές, όπως και η Λίμνη Άσι λίγο μακρύτερα, έχουν εξαιρετική θέα προς το βουνό. Το Φουτζι-γιάμα αποτελεί μέρος του Εθνικού Πάρκου Φούτζι-Χακόνε-Ίζου. Βρίσκεται στο κεντρικό τμήμα (περιοχή Chūbu) της νήσου Χονσού, της μεγαλύτερης από όσες συναποτελούν την Ιαπωνία, πιο κοντά στη νοτιοανατολική ακτή, εκείνη δηλαδή που «βλέπει» προς τον ανοικτό Ειρηνικό Ωκεανό. Τρεις πόλεις το περιβάλλουν: η Γκοτέμπα (ανατολικά), η Φουτζιγιοσίντα (βόρεια) και η Φουτζινομίγια (νοτιοδυτικά).

[Επεξεργασία] Γεωλογία-Ηφαιστειολογία

Οι ηφαιστειολόγοι έχουν διακρίνει 4 ξεχωριστές φάσεις ηφαιστειακής δραστηριότητας που οδήγησαν στον σχηματισμό και στη διαμόρφωση του όρους. Η πρώτη, η Sen-komitake, έδωσε ένα ανδεσιτικό πυρήνα που ανακαλύφθηκε πρόσφατα βαθιά μέσα στο βουνό. Η δεύτερη ήταν η Komitake Fuji, με ένα στρώμα βασάλτη που στερεοποιήθηκε πριν από μισό εκατομμύριο χρόνια περίπου. Πριν από κάπου 100.000 χρόνια, σχηματίσθηκε το «Παλαιό Φούτζι» πάνω από το Komitake Fuji. Το «Νέο Φούτζι», τέλος, πιστεύεται ότι υπερκάλυψε το Παλαιό πριν από μόλις 10.000 χρόνια περίπου. [1]

Το ηφαίστειο ταξινομείται σήμερα ως ενεργό με χαμηλό κίνδυνο για έκρηξη. Η τελευταία καταγραμμένη έκρηξη συνέβη το έτος 1707 ή 1708, κατά την Περίοδο Έντο. Τότε σχηματίσθηκε ένας νέος ηφαιστειακός κρατήρας με μία δευτερεύουσα κορυφή, το Hōei-zan, στο μέσο της πλαγιάς του βουνού.

Το Όρος Φούτζι υψώνεται στο όριο της ευρασιατικής, της οχοτσκικής και της φιλιππινικής τεκτονικής πλάκας. Αυτές οι λιθοσφαιρικές πλάκες σχηματίζουν αντιστοίχως το δυτικό τμήμα της Ιαπωνίας, το ανατολικό της τμήμα και τη Χερσόνησο Ίζου.

[Επεξεργασία] Ονομασία

[Επεξεργασία] Παραλλαγές

Το Fuji-san αναφέρεται και ως Φουτζι-γιάμα (Fuji Yama) στη δυτική βιβλιογραφία, επειδή το τρίτο ιδεόγραμμα του ονόματός του, το 山 που σημαίνει «βουνό», μπορεί να προφερθεί και «γιάμα». Αλλά αυτό το όνομα δεν είναι ακριβές στην ίδια την Ιαπωνία. Εννοείται εξάλλου ότι, αφού το «σαν / γιάμα» σημαίνει «βουνό», τα συχνά απαντώμενα «όρος Φουτζισάν» και «όρος Φουτζιγιάμα» είναι πλεονασμοί.

Ιαπωνικές ονομασίες του βουνού, που θεωρούνται απαρχαιωμένες ή ποιητικές είναι, μεταξύ άλλων, οι Fuji-no-Yama (το βουνό του Fuji), Fuji-no-Takane (η ψηλή κορφή του Fuji), Fuyō-hō (η κορυφή του λωτού) και Fu-gaku (από τη σύντμηση του Fuji και τη λέξη «γκάκου», μία άλλη λέξη που σημαίνει βουνό).

[Επεξεργασία] Ετυμολογία

Τα σημερινά ιδεογράμματα (κάντζι) για το Φούτζι, 富 και 士, σημαίνουν «πλούτος» ή «άφθονος», και «άνθρωπος με κάποιο status», αντιστοίχως, αλλά αυτά είναι μάλλον χαρακτήρες ατέτζι: τα κινεζικά ιδεογράμματα επιλέχθηκαν πιθανώς επειδή οι προφορές τους ταίριαζαν ηχητικά στις συλλαβές του ονόματος και δεν φέρουν πλέον κάποια συγκεκριμένη σημασία.

Η προέλευση του ηχητικού ονόματος «Φούτζι» δεν είναι βέβαιη. Μία παλαιά λαϊκή ετυμολογία ισχυρίζεται ότι το όνομα προήλθε από το όχι + δύο, δηλ. «χωρίς δεύτερο», «απαράμιλλο». Μια άλλη, ότι προήλθε από το όχι + εξαντλούμαι, που αποδίδεται ως «ατέλειωτο, ανεξάντλητο».

Ο Ιάπωνας σοφός της Περιόδου Έντο Χιράτα Ατσουτάνε υπέθεσε ότι το όνομα προήλθε από μία αρχαία φράση που σημαίνει «βουνό σαν στάχυ ρυζιού». Ο Βρετανός ιεραπόστολος John Batchelor (1854-1944) θεωρούσε ότι είναι από τη λέξη των Αϊνού για τη φωτιά (huchi) και τη θεότητά της (huchi kamuy), θεωρία που έχει απορριφθεί από τον γλωσσολόγο Kyosuke Kindaichi (1882-1971) με βάση τη φωνητική ανάπτυξη, ενώ huchi σημαίνει στην πραγματικότητα «γριά»: Η λέξη για τη φωτιά ήταν ape και για τη θεότητα της φωτιάς ape huchi kamuy. Ο ειδικός στα τοπωνύμια Kanji Kagami υποθέτει ότι το όνομα έχει την ίδια ρίζα με μία λέξη για το ουράνιο τόξο (niji, αλλά και fuji), και ότι προήλθε από τη «μακριά και καλοσχηματισμένη πλαγιά του».

[Επεξεργασία] Ιστορία

Πιστεύεται ότι ο πρώτος άνθρωπος που έφθασε στην κορυφή του Φούτζι ήταν ένας ανώνυμος μοναχός το 663 μ.Χ.. Η κορυφή θεωρείται ιερή από την αρχαιότητα και ήταν απαγορευμένος τόπος για τις γυναίκες μέχρι τη μεταρρυθμιστική Περίοδο Μέιτζι.

Ο πρώτος Ευρωπαίος που ανέβηκε στο βουνό ήταν ο Sir Rutherford Alcock το 1860.

Το Όρος Φούτζι απετέλεσε ιστορικά συχνό θέμα στην ιαπωνική τέχνη. Το γνωστότερο έργο είναι το αριστούργημα του ζωγράφου Χοκουσάι «36 όψεις του Όρους Φούτζι». Επίσης αναφέρεται στην ιαπωνική λογοτεχνία ανά τους αιώνες και είναι το θέμα πολλών ποιημάτων.

Το βουνό ενέχει επίσης μία στρατιωτική παράδοση: οι αρχαίοι σαμουράι είχαν στους πρόποδές του μια περιοχή εκπαιδεύσεως, κοντά στη Γκοτέμπα. Ο σογκούν Μιναμότο νο Γιοριτόμο έκανε γιαμπουσάμε στην περιοχή στις αρχές της Περιόδου Καμακούρα. Ο ιαπωνικός στρατός και το Σώμα των Πεζοναυτών του αμερικανικού στρατού διατηρούν σήμερα στρατιωτικές βάσεις κοντά στο Όρος Φούτζι.

Στις 5 Μαρτίου 1966 ένα αεροπλάνο τύπου Boeing 707 έπεσε πάνω στο Φούτζι λίγο μετά την αναχώρησή του από το Διεθνές Αεροδρόμιο του Τόκιο. Οι 113 επιβάτες και το ενδεκαμελές πλήρωμα σκοτώθηκαν. Η καταστροφή αποδόθηκε σε θραύση του αεροσκάφους στον αέρα που προκλήθηκε από ακραίες αναταράξεις από κύματα ανέμου στην υπήνεμη πλευρά του βουνού.

[Επεξεργασία] Ανεβαίνοντας στο Όρος Φούτζι

Ανατολή του ήλιου στο Φούτζι
Ανατολή του ήλιου στο Φούτζι
Υποστηρίγματα κατά μήκος διαδρομής για τον περιορισμό της διαβρώσεως από τον μεγάλο αριθμό επισκεπτών.
Υποστηρίγματα κατά μήκος διαδρομής για τον περιορισμό της διαβρώσεως από τον μεγάλο αριθμό επισκεπτών.

Συνολικά, περίπου 200.000 άνθρωποι ανεβαίνουν στο Όρος Φούτζι κάθε χρόνο. Το 30% είναι ξένοι και το 70% Ιάπωνες. Η άνοδος απαιτεί από 3 ως 7 ώρες, ενώ η κάθοδος από 2 ως 5. Η διαδρομή υποδιαιρείται σε 10 «σταθμούς» με ασφαλτοστρωμένους δρόμους μέχρι τον πέμπτο, σε υψόμετρο 2.300 μέτρα.

Η δημοφιλέστερη εποχή για οδοιπορία και ορειβασία στο βουνό είναι τον Ιούλιο και τον Αύγουστο, οπότε τα καταφύγια και οι άλλες εγκαταστάσεις λειτουργούν, όπως και η γραμμή λεωφορείων μέχρι τον «πέμπτο σταθμό». Από αυτό τον σταθμό, οι επισκέπτες έχουν να επιλέξουν ανάμεσα σε 4 κύριες διαδρομές μέχρι την κορυφή: Kawaguchiko, Subashiri, Gotemba και Fujiyomiya. Η Kawaguchiko είναι η πλέον πολυσύχναστη, με μεγάλο χώρο σταθμεύσεως για πούλμαν σε μεγάλο υψόμετρο. Οι Subashiri και Gotemba επιλέγονται από πολλούς για την κάθοδο εξαιτίας των μονοπατιών τους από ηφαιστειακή στάχτη. Είναι δυνατή η κάθοδος από την κορυφή και με mountain bike (ορεινό ποδήλατο), σε αρκετά μικρό χρονικό διάστημα.

Αν όμως ανέβει κάποιος όλη τη διαδρομή από τους πρόποδες του βουνού, από άλλα 4 παραδοσιακά μονοπάτια-διαδρομές, θα επισκεφθεί και ανθρωπογενή αξιοθέατα. Το Murayama είναι το αρχαιότερο μονοπάτι του βουνού, ενώ και το Yoshida έχει ακόμα πολλά παλαιά ιερά, τεϊοποτεία και καταφύγια κατά μήκος του, ενώ επιπλέον μπορεί κάποιος να δει και αρκούδες. Αυτές οι διαδρομές κερδίζουν σε δημοτικότητα τελευταία και γίνονται έργα, αλλά λίγοι σχετικώς επιλέγουν να κάνουν όλη τη διαδρομή από τους πρόποδες.

[Επεξεργασία] Το Αοκιγκαχάρα

Το Αοκιγκαχάρα είναι ένα δάσος στη βάση του βουνού. Είναι πολύ διαδεδομένο ότι τα αποθέματα μαγνητικού σιδήρου στο υπέδαφος του δάσους προκαλούν την αχρήστευση των πυξίδων και την απώλεια προσανατολισμού των ταξιδιωτών. Αυτό είναι μόνο μερικώς ορθό. Κατά τις συχνές εκπαιδευτικές διαδρομές του ιαπωνικού και του αμερικανικού στρατού σε τμήματα του δάσους οι στρατιωτικές πυξίδες λειτουργούν αποδεδειγμένα καλά. Κάποιες φθηνές πυξίδες του εμπορίου έχουν πρόβλημα. Ωστόσο, τα αυτοκίνητα, οι συσκευές GPS και άλλες ηλεκτρονικές συσκευές λειτουργούν κανονικά.

Τα σπήλαια στο δάσος Αοκιγκαχάρα διατηρούν πάγο στα βάθη τους ακόμα και το καλοκαίρι. Υπάρχουν θρύλοι για τέρατα και φαντάσματα που προσθέτουν στη φήμη του. Το Aokigahara Jukai (= η Θάλασσα των Δέντρων) είναι η κορυφαία περιοχή αυτοκτονιών στην Ιαπωνία. Τα πνεύματα όσων δίνουν εδώ τέλος στη ζωή τους λέγεται ότι στοιχειώνουν για πάντα την περιοχή. Μόνο το 2002 ανακαλύφθηκαν εδώ 78 πτώματα, ενώ πινακίδες σήμερα απαγορεύουν την «αυτοκτονία εντός του δάσους».

[Επεξεργασία] Δείτε επίσης

  • Γεωγραφία της Ιαπωνίας
  • Ιστορικές εκρήξεις του Όρους Φούτζι

[Επεξεργασία] Εικόνες του Όρους Φούτζι

[Επεξεργασία] Εξωτερικοί σύνδεσμοι

Commons logo
Τα Κοινά έχουν βίντεο και φωτογραφίες σχετικά με το άρθρο


* Το άρθρο αυτό βασίζεται στο αντίστοιχο της αγγλόγλωσσης Wikipedia.