Αγωγή των Μέσων

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Ο τομέας της Αγωγής των Μέσων ορίζεται μέσω των δραστηριοτήτων στο πεδίο δράσης. Στο προσκήνιο έρχονται εδώ τόσο τα ποικίλα πεδία συνθηκών όσο και οι κανόνες δράσης αναφορικά με τους στόχους, τις μεθόδους και την επιλογή, την προσφορά και τον έλεγχο των μέσων κλπ. Συνθήκες αποτελούν αφενός οι γνώσεις και οι τοποθετήσεις στις οποίες έχουν οδηγήσει η έρευνα και η θεωρία και αφετέρου τα κοινωνικά, πολιτικά, διοικητικά και οργανωτικά πλαίσια. Η επί τόπου διάδραση αποτελεί επίσης σημαντική συνθήκη, η οποία ωστόσο -σε αντίθεση με αυτές που προαναφέρθηκαν- μπορεί να εκτιμηθεί σε περιορισμένο μόνο βαθμό.

Η Αγωγή των Μέσων κατευθύνεται σε μικροκοινωνικό επίπεδο προς την επίτευξη του κεντρικού στόχου της αγωγής των ανθρώπων και προπάντων των νέων: «Να τους εισαγάγει και να τους συνοδεύσει στη διαμόρφωση μιας αναστοχαστικής, συνειδητής, με άλλα λόγια γνωστικά επεξεργασμένης, κριτικής, δηλ. κοινωνικά επιθυμητής σχέσης με τα μέσα» (Issing 1987, 25. Ανάλογη επιχειρηματολογία αναπτύσσει ο Schorb (1997, 115). Οι στόχοι που αναφέρονται στο παραπάνω παράθεμα είναι πολύ γενικά διατυπωμένοι και πρέπει να συγκεκριμενοποιηθούν, προκειμένου να καταστεί εφικτή η υλοποίησή τους σε επίπεδο πράξης. Συνεπώς θα έπρεπε μάλλον να χαρακτηριστούν ως κατευθυντήριοι στόχοι ή ως κατευθυντήριες ιδέες.


  • Kron, F – Σοφός Α.(2007), Διδακτική των Μέσων: Νέα Μέσα στο πλαίσιο Διδακτικών και Μαθησιασκών Διαδικασιών, Αθήνα:Gutenberg.