Δημήτριος ο Πολιορκητής
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Δημήτριος ο Πολιορκητής | ||||||||||||||||||||||||||
|
Ο Δημήτριος ο Πολιορκητής ( 337 – 283 π.Χ. ) ήταν ένας ονομαστός Μακεδόνας στρατηγός και πολιτικός κατά την ελληνιστική περίοδο. Ήταν γιος του Αντίγονου Α' του Μονόφθαλμου και της Στρατονίκης, κόρης του Κορράγου. Ο Δημήτριος είναι μέλος της μακεδονικής δυναστείας των Αντιγονιδών και βασίλεψε κατά την περίοδο ( 294 – 288 π.Χ. ) Ο Πλούταρχος του έχει αφιερώσει έναν από τους περίφημους Βίους του, αντιδιαστέλλοντας τη ζωή του με το Ρωμαίο Μάρκο Αντώνιο.
Ο Πλούταρχος περιγράφει το Δημήτριο ως έναν εμφανίσιμο νέο, «που κανένας γλύπτης ή ζωγράφος δεν θα μπορούσε να αποτυπώσει κάτι παρόμοιο». Η στάση του απέπνεε χάρη και αξιοπρέπεια, αλλά ταυτόχρονα μπορούσε να προκαλέσει και μια δυσάρεστη αίσθηση. Ήταν ένας πολυπράγμων άνθρωπος που αν και χαρισματικός στην τέχνη του πολέμου, ήξερε να απολαμβάνει στο έπακρο και τις ηδονές της ζωής. Με τον πατέρα του είχε άριστες σχέσεις, τόσο που ο τελευταίος περηφανευόταν γι’ αυτές, μιας και ήταν σύνηθες την εποχή εκείνη τα μέλη των βασιλικών οίκων να αλληλοσπαράσσονται.
[Επεξεργασία] Νεανικά Κατορθώματα & η Απελευθέρωση της Αθήνας
Στην ηλικία των 22 ετών έλαβε την πρώτη του στρατιωτική αποστολή. Ενώ ο πατέρας του βρισκόταν στη Φρυγία, ο παλαιός στρατηγός του Αλεξάνδρου του Μέγα, ο Πτολεμαίος, ο επονομαζόμενος ο Σωτήρας, εισέβαλλε στη Συρία, υποτάσσοντας τις πόλεις της είτε με πειθώ είτε με τη δύναμη των όπλων. Ο Δημήτριος, που ήταν άπειρος σε σχέση με τον αντίπαλό του, υπέστη ταπεινωτική ήττα στη Γάζα το 312 π.Χ., την οποία ορκίστηκε να ανταποδώσει. Μη θέλοντας να αποθαρρύνει το γιο του, ο Αντίγονος τον άφησε να δοκιμάσει και πάλι. Με μια αιφνιδιαστική κίνηση, ο τελευταίος κατάφερε να καταστρέψει το στρατόπεδο του στρατηγού που είχε στείλει εναντίον του ο Πτολεμαίος, πετυχαίνοντας μια νίκη αναλόγων διαστάσεων με την προγενέστερη ήττα του, η οποία ανάγκασε τον Πτολεμαίο να αποσυρθεί από τη Συρία.
Αργότερα συμμετείχε σε μια σειρά επιχειρήσεων που έδειξαν τη στρατιωτική του αρετή, ενάντιων αραβικών φυλών, εναντίον του Σέλευκου στη Βαβυλώνα, εναντίον του Πτολεμαίου στην Αλικαρνασσό. Σύμφωνα πάντα με τον Πλούταρχο, ο Αντίγονος και ο Δημήτριος κέρδισαν φήμη ως απελευθερωτές της Ελλάδας από την κυριαρχία του Κάσσανδρου και του Πτολεμαίου. Ο Δημήτριος, κατόπιν, απέπλευσε για την Αθήνα το 307 π.Χ. με πέντε χιλιάδες ασημένια τάλαντα και ένα στόλο από 250 πλοία. Την Αθήνα τότε κυβερνούσε ο Δημήτριος ο Φαληρεύς για λογαριασμό του Κάσσανδρου και διατηρούσε μια ισχυρή φρουρά στη Μουνιχία. Ωστόσο ο αντίπαλός του κατάφερε να μπει αιφνιδιαστικά στον Πειραιά, όπου, αντί να επιτεθεί, συγκέντρωσε τον κόσμο και διακήρυξε πως είχε έρθει για να τους απελευθερώσει και να τους χαρίσει το παλιό τους πολίτευμα. Οι πολίτες δέχτηκαν την πρόταση πανηγυρίζοντας, αποκαλώντας τον ευεργέτη και απελευθερωτή. Ήπια αλλά αποφασιστικά έλαβε μέτρα ώστε να μην επιτραπεί στον πρώην κυβερνήτη της πόλης να του προκαλέσει προβλήματα και αναχώρησε για τα Μέγαρα. Παρασυρμένος από την προοπτική της συνάντησης με μία καλλονή της εποχής, παραλίγο να αιχμαλωτιστεί, ωστόσο κατάφερε τελικά να διαφύγει και κατέλαβε τα Μέγαρα απελευθερώνοντας οριστικά την Αθήνα. Υποσχέθηκε στους πολίτες και χρηματική ενίσχυση ώστε να ξαναφτιάξουν το στόλο τους. Εκείνοι απέδωσαν στο Δημήτριο και τον πατέρα του μεγάλες τιμές, ανάμεσα στις οποίες ήταν να ονομάσουν δύο από τις φυλές τους από τα ονόματά τους.
Κατά τη διάρκεια της παραμονής του στην Αθήνα νυμφεύθηκε την Ευρυδίκη, μια απόγονο του στρατηγού Μιλτιάδη. Οι Αθηναίοι το θεώρησαν μεγάλη τιμή αν και ο Δημήτριος στη διάρκεια της ζωής του παντρεύτηκε αρκετές γυναίκες, μερικές από τις οποίες διατηρούσε στο πλάι του ταυτόχρονα. Ήταν επίσης γνωστός για τις σχέσεις που διατηρούσε με πολλές ερωμένες από όλα τα κοινωνικά στρώματα. Από όλες αυτές τις γυναίκες της ζωής του, έδειχνε ιδιαίτερο σεβασμό στη Φίλα, κόρη του Αντίπατρου και αρκετά μεγαλύτερη του σε ηλικία, την οποία παντρεύτηκε πολύ νέος κατόπιν συμβουλής του πατέρα του. Εκείνη του χάρισε μια κόρη, τη Στρατονίκη, μετέπειτα σύζυγο του Σέλευκου και του γιου του τελευταίου, Αντίοχου του Σωτήρος. Γιος της συζύγου αυτής του Δημητρίου ήταν και ο διάδοχός του, ο Αντίγονος Β' Γονατάς.
[Επεξεργασία] Εκστρατείες κατά του Πτολεμαίου
Ο Αντίγονος κάλεσε το γιο του να εκστρατεύσει ενάντια στον Πτολεμαίο. Εκείνος αφού απέτυχε να εξαγοράσει το διοικητή της Σικυώνος και της Κορίνθου, εξεστράτευσε αμέσως για την Κύπρο. Εκεί, το 306 π.Χ., νίκησε σε μάχη το Μενέλαο, αδερφό του Πτολεμαίου, αλλά σύντομα κλήθηκε να αντιμετωπίσει και τον ίδιο, που κατέφθασε με μεγάλη δύναμη. Η μάχη μεταξύ τους θα ήταν αποφασιστική γιατί ο νικητής θα αναδεικνυόταν ανώτερος σε δύναμη από όλους του τους ανταγωνιστές. Τελικά, σε ναυμαχία στη Σαλαμίνα της Κύπρου, ο Δημήτριος, αν και παρέταξε μικρότερη δύναμη από τον αντίπαλό του, κατάφερε να τον νικήσει κατά κράτος και να αιχμαλωτίσει μεγάλο μέρος των περιουσιακών του στοιχείων, των στρατευμάτων του καθώς και των φιλικών και συγγενικών του προσώπων. Ανάμεσά τους ήταν και η περίφημη Λαμία, αντικείμενο πολλών ιστορικών ανέκδοτων της εποχής, την οποία ο Δημήτριος ερωτεύτηκε σφοδρά. Παρά την ένδοξη νίκη του, ο Δημήτριος έδειξε μεγαλοψυχία προς τους ηττημένους, επιτρέποντας την αξιοπρεπή ταφή των νεκρών τους και την απελευθέρωση των κρατουμένων. Έστειλε δε μεγάλη ανταμοιβή στους Αθηναίους.
Μετά από αυτό ο Αντίγονος και ο Δημήτριος ήταν οι πρώτοι που έλαβαν από το λαό τον τίτλο του βασιλιά, παράδειγμά που ακολούθησαν και οι άλλοι πρώην στρατηγοί του Αλεξάνδρου, ο Σέλευκος, ο Λυσίμαχος, ακόμη και ο Πτολεμαίος παρά την ήττα του. Αυτό αποτέλεσε ένα κομβικό σημείο στην ιστορία της εποχής εκείνης. Κατόπιν ο Αντίγονος, ιδιαίτερα ευχαριστημένος με την επιτυχία του γιου του, εξεστράτευσε αμέσως ενάντια στον Πτολεμαίο από την ξηρά, ενώ ο Δημήτριος ακολουθούσε με το στόλο του από τη θάλασσα. Ωστόσο ο Αντίγονος αντιμετώπισε ανασταλτικές δυσκολίες, ενώ ο στόλος του γιου του υπέστη μεγάλες ζημιές σε θαλασσοταραχή, με αποτέλεσμα να επιστρέψουν και οι δύο άπραχτοι.
[Επεξεργασία] Η Πολιορκία της Ρόδου
Ο Αντίγονος ήταν πια σε προχωρημένη ηλικία και παρέδωσε την αρχηγία του στρατού τους ολοκληρωτικά στο γιο του, ο οποίος δεν τον απογοήτευσε. Παρά την έκλυτη προσωπική του ζωή, οι στρατιωτικές του επιδόσεις έμειναν το ίδιο υψηλές γιατί τις αναλάμβανε με υπευθυνότητα, χωρίς να αναμιγνύει τη μία του ζωή με την άλλη. Έδειχνε επίσης μεγάλη φροντίδα στην προετοιμασία των εκστρατειών του και αγαπημένη του ασχολία ήταν να σχεδιάζει πολεμικές μηχανές, τομέα στον οποίο είχε χάρισμα. Ο Πλούταρχος μάλιστα υποστηρίζει πως ακόμη και οι εχθροί του χάζευαν τις μηχανές αυτές με θαυμασμό.
Τις μηχανές αυτές χρησιμοποίησε κατά την πολιορκία της Ρόδου το 305 – 304 π.Χ. Οι Ροδίτες, που ήταν σύμμαχοι του Πτολεμαίου, αντιστάθηκαν σθεναρά, με αποτέλεσμα ο Δημήτριος να μην καταφέρει να κατακτήσει το νησί. Σύντομα και οι δύο πλευρές κουράστηκαν από τον πόλεμο και αναζήτησαν αφορμή για να τον τελειώσουν. Την αφορμή αυτή τους την έδωσαν οι Αθηναίοι, πείθοντας τις δύο πλευρές να συνάψουν συμμαχία με τον εξής όρο: να βοηθούν οι Ροδίτες ως σύμμαχοι τον Αντίγονο και το Δημήτριο, εκτός από τις μάχες που θα έδιναν εναντίον του Πτολεμαίου. Κατά την εκστρατεία αυτή ο Δημήτριος έλαβε το προσωνύμιο «Πολιορκητής» και μάλιστα οι κάτοικοι της Ρόδου του ζήτησαν να τους αφήσει κάποιες από τις μηχανές του ως ανάμνηση της εφευρετικότητάς του.
[Επεξεργασία] Επιστροφή στην Ηπειρωτική Ελλάδα
Ο Δημήτριος έπειτα κατέπλευσε και πάλι στην Αθήνα, την οποία πολιορκούσε ο Κάσσανδρος. Τον έδιωξε από την Αττική και τον καταδίωξε ως τις Θερμοπύλες όπου τον νίκησε οριστικά. Προσέθεσε στο στρατό του 6000 Μακεδόνες που παραδόθηκαν και κέρδισε τη συμμαχία των Βοιωτών. Η Αθήνα του προσέφερε και πάλι μεγάλες τιμές, μερικές μάλιστα που έφταναν το βαθμό της υπερβολής. Η πόλη διχάστηκε για το λόγο αυτό. Ο Πλούταρχος αναφέρει πως στο Δημήτριο προσφέρθηκε ένα δωμάτιο μέσα στον ίδιο τον Παρθενώνα, όπου ο ίδιος επιδόθηκε σε άσεμνες πράξεις.
Κατόπιν ο Δημήτριος κινήθηκε προς την Πελοπόννησο, όπου δεν βρήκε καμία αντίσταση. Στις γιορτές της Ήρας, στο Άργος, παντρεύτηκε τη Δηιδάμεια, κόρη του Αιακίδη, βασιλιά των Μολοσσών και αδερφή του Πύρρου της Ηπείρου. Έπεισε δε τους κατοίκους της Σικυώνας να μεταφέρουν την πόλη τους σε μία καλύτερη γεωγραφική θέση. Η νέα πόλη ονομάστηκε προς τιμήν του Δημητριάδα.
Σε μια συγκέντρωση αντιπροσώπων των πόλεων – κρατών της Ελλάδας στον Ισθμό, και με ένα μεγάλο αριθμό ατόμων να παρακολουθούν, ανακηρύχθηκε στρατηγός όλης της Ελλάδας, όπως υπήρξαν στο παρελθόν ο Φίλιππος και ο Αλέξανδρος. Αν και ο τελευταίος δεν δέχτηκε ποτέ ανοιχτά τον τίτλο αυτόν, ο Δημήτριος θεωρούσε πως δεν υπήρχε άλλος άξιος εκτός από τον πατέρα του και τον ίδιο να λάβει αυτόν τον τίτλο. Κατά την επιστροφή του στην Αθήνα, παρήγγειλε να γίνει δεκτός στα ανώτερα θρησκευτικά μυστήρια, πράγμα που δεν ήταν αποδεκτό σύμφωνα με τους θρησκευτικούς νόμους καθώς η μύηση ήταν αυστηρά προσδιορισμένη από χρονικά όρια. Οι Αθηναίοι έφτασαν στο σημείο να μετονομάσουν κάποιους μήνες του έτους ώστε να γίνει εφικτό το αίτημα του Δημητρίου. Κατόπιν ζήτησε να συγκεντρωθεί άμεσα ένα μεγάλο χρηματικό ποσό, το οποίο τελικά έδωσε στη Λαμία και τις άλλες ερωμένες του για να αγοράσουν καλλυντικά. Αυτό έφερε σε μεγάλη αμηχανία τους πολίτες. Όσο για την επιρροή που είχε η Λαμία στο Δημήτριο, εξαιτίας του πάθους που έκρυβε για αυτή, έγινε αντικείμενο αρνητικών σχολίων από φίλους και εχθρούς του Δημητρίου.
[Επεξεργασία] Η Μάχη στην Ιψό
Τελικά οι υπόλοιποι βασιλείς συνασπίστηκαν ενάντια στον Αντίγονο και το Δημήτριο, ο οποίος επέστρεψε στο πλάι του πατέρα του, που ήταν ιδιαίτερα αισιόδοξος για την έκβαση της διαμάχης αυτής. Είχε υπό της διαταγές του έναν μεγάλο αριθμητικά στρατό, τον οποίο υποστήριζαν ιππικό, άρματα και ελέφαντες. Το 301 π.Χ. εξελίχθηκε η μάχη στην Ιψό, όπου και ο Δημήτριος βρέθηκε να πολεμά με γενναιότητα ενάντια στον Αντίοχο, το γιο του Σέλευκου. Ωστόσο ο στρατός του διασπάστηκε, και τελικά ο πατέρας του, ο Αντίγονος, έχασε τη ζωή του στη μάχη και οι σύμμαχοί του τον εγκατέλειψαν, εκτός από το Θώρακα από τη Λάρισα, που έμεινε πλάι στο σώμα του.
Οι νικητές βασιλείς ( επίσης πρώην στρατηγοί του Αλεξάνδρου ) διαίρεσαν μεταξύ τους το βασίλειο που άνηκε στον Αντίγονο και το Δημήτριο. Ο Λυσίμαχος πήρε υπό την κυριαρχία του τη Μικρά Ασία, τα υπόλοιπα ασιατικά εδάφη ήρθαν στα χέρια του Σέλευκου, ο Πτολεμαίος την Κοίλη Συρία, ενώ τα νησιά έμειναν στη σφαίρα επιρροής του Δημήτριου, ο οποίος διέφυγε σύμφωνα με τον Πλούταρχο, με 5000 άνδρες πεζικό και 4000 ιππικό με κατεύθυνση την Έφεσο. Επιθυμώντας να αποτρέψει πιθανή λεηλασία του ναού της από τους άνδρες του, απέπλευσε με προορισμό την Αθήνα, την οποία θεωρούσε συμμαχική του πόλη, και όπου μάλιστα είχε αφήσει τα πλοία του, τα χρήματά του και τη σύζυγό του, τη Δηιδάμεια. Ωστόσο πρέσβεις των Αθηναίων τον συνάντησαν στις Κυκλάδες, μεταφέροντάς του την επιθυμία των Αθηναίων να μην μπει στην πόλη. Μετέφεραν ωστόσο με σεβασμό τη Δηιδάμεια στα Μέγαρα. Η αλλαγή αυτή της στάσης των Αθηναίων, εξόργισε και πλήγωσε το Δημήτριο. Αλλά και άλλες πόλεις άρχισαν να αποπέμπουν τις φρουρές που ο ίδιος είχε εγκαταστήσει.
[Επεξεργασία] Συμμαχία με το Σέλευκο
Ωστόσο, ο Δημήτριος, παρά την άσχημη κατάσταση στην οποία βρέθηκε, αποβιβάστηκε στη Χερρόνησο και με τις λεηλασίες που έκανε στη χώρα, βρήκε πόρους ώστε να εξασφαλίσει την πίστη των στρατευμάτων του, καθώς και να προξενήσει πλήγμα στο Λυσίμαχο. Μετά από αυτό, ο Σέλευκος προσφέρθηκε να παντρευτεί την κόρη του Δημητρίου από την Φίλα, τη Στρατονίκη. Είχε ήδη διάδοχο, τον Αντίοχο, ωστόσο τα εδάφη του επαρκούσαν για να κάνει περισσότερους απογόνους. Επίσης είχε ανησυχήσει για τη συμμαχία που δημιουργούταν ανάμεσα στο Λυσίμαχο και τον Πτολεμαίο. Ο Λυσίμαχος νυμφεύθηκε μια από τις κόρες του Πτολεμαίου, την Αρσινόη, ενώ ο γιος του ο Αγαθοκλής, μια άλλη κόρη του Πτολεμαίου, τη Λυσάνδρα. Η συμμαχία με το Σέλευκο ήταν μια απρόσμενα καλή τύχη για το Δημήτριο.
Με την κόρη του και το στόλο του, κατέπλευσε στη Συρία, όπου βρήκε την ευκαιρία να επανακτήσει μέρος της περιουσίας που είχε χάσει ο πατέρας του, παίρνοντάς την αιφνιδιαστικά από τον Πλείσταρχο, τον αδερφό του Κάσσανδρου και κυβερνήτη της Κιλικίας μετά τη μάχη της Ιψούς. Η σύζυγος του Φίλα, έφτασε επίσης κοντά του. Ο Δημήτριος συναντήθηκε με το Σέλευκο στη Οροσσό σε κλίμα εμπιστοσύνης και του παρέδωσε τη Στρατονίκη. Η Φίλα κατόπιν έφυγε σε διπλωματική αποστολή στον αδερφό της, τον Κάσσανδρο. Τότε κατέφθασε η άλλη σύζυγος του Δημητρίου, η Δηιδάμεια, η οποία όμως λίγο αργότερα αρρώστησε και πέθανε. Ο Δημήτριος έχοντας έρθει σε συμφωνία με τον Πτολεμαίο, χάρη στο Σέλευκο, έλαβε υποσχέσεις για γάμο με την κόρη του Πτολεμαϊδα.
[Επεξεργασία] Η Ανάκτηση της Αθήνας
Παρά τη νέα τους συγγένεια, τελικά ο Σέλευκος ήρθε σε ρήξη με το Δημήτριο, όταν του ζήτησε να ανταλλάξει την Κιλικία με χρήματα, κάτι που εκείνος αρνήθηκε. Τότε αξίωσε να του πάρει την Τύρο και τη Σιδώνα. Ο Δημήτριος αρνούμενος να εξαγοραστεί οχύρωσε τις πόλεις αυτές. Κατόπιν έμαθε πως η Αθήνα είχε διαιρεθεί και πάλι και πως νέος ηγεμόνας ανέλαβε την εξουσία της. Ο Δημήτριος είδε την ευκαιρία και κινήθηκε με στόλο εναντίον της. Εξαιτίας μιας θαλασσοταραχής δεν επιτέθηκε αμέσως, ωστόσο όσο περίμενε να αναδημιουργηθεί ο στόλος του, κατέβηκε στην Πελοπόννησο και πολιόρκησε τη Μεσσήνη. Μετά την ανάρρωσή του από σοβαρό τραυματισμό, κινήθηκε εκ νέου ενάντια στην Αττική, κατέλαβε την Ελευσίνα και άρχισε να λεηλατεί την περιοχή. Κατάφερε να προκαλέσει πείνα στην Αθήνα, παρά τη βοήθεια που τους έστειλε ο Πτολεμαίος. Τελικά ο τύραννος της Αθήνας το έσκασε μυστικά.
Παρόλο που οι Αθηναίοι είχαν αποφασίσει να μην ξαναδεχτούν ποτέ το Δημήτριο στην πόλη, εξαντλημένοι από την έλλειψη τροφίμων, του έστειλαν πρέσβεις. Εκείνος μπήκε στην πόλη (295 – 294 π.Χ.) και συγκέντρωσε τους φοβισμένους πολίτες σε ένα θέατρο περικυκλωμένο από τους στρατιώτες του. Ωστόσο εκείνος τους καθησύχασε, ανέλαβε να τους προμηθεύσει με τρόφιμα και οργάνωσε τη διοίκηση της πόλης με τρόπο που τους ήταν αρεστός. Εγκατέστησε δε φρουρά στο Μουσείο, για να μην επαναληφθούν άσχημα γεγονότα.
Έπειτα σχεδίασε να καταλάβει τη Σπάρτη, η οποία μέχρι τότε δεν είχε καταληφθεί ποτέ. Αφού νίκησε το βασιλιά της Αρχίδαμο στη Μαντίνεια, ετοιμάστηκε να μπει στην πόλη. Τον πρόλαβαν όμως νέα, πως ο Λυσίμαχος είχε καταλάβει τις κτήσεις του στην Ασία, ενώ ο Πτολεμαίος αυτές στην Κύπρο, εκτός από τη Σαλαμίνα, η οποία βρισκόταν σε κατάσταση πολιορκίας. Εκεί ο Δημήτριος είχε αφήσει τα παιδιά και τη μητέρα του. Αναγκάστηκε λοιπόν να αποσυρθεί από τη Λακωνία.
[Επεξεργασία] Άνοδος στο Θρόνο της Μακεδονίας
Μετά το θάνατο του Κάσσανδρου, κυβέρνησε στη Μακεδονία ο μεγαλύτερος γιος του, ο Φίλιππος. Πέθανε όμως, σύντομα μετά τον πατέρα του. Από τα δύο αδέρφια του, ο ένας ονομαζόταν Αντίπατρος και την περίοδο αυτή σκότωσε τη μητέρα τους, τη Θεσσαλονίκη. Ο άλλος αδερφός, ο Αλέξανδρος, κάλεσε σε βοήθεια τους ισχυρούς άνδρες της εποχής του: τον Πύρρο από την Ήπειρο και το Δημήτριο. Ο Πύρρος έφτασε πρώτος και κατέκτησε μέρος της Μακεδονίας το οποίο και κράτησε για τον εαυτό του, προσφέροντας σε αντάλλαγμα καλή γειτονία με τον Αλέξανδρο. Όταν έφτασε ο Δημήτριος, ο Αλέξανδρος τον δέχτηκε με σεβασμό, του ανακοίνωσε όμως πως η παρουσία του δεν ήταν πλέον απαραίτητη. Κατά τη διάρκεια μιας βραδιάς διασκεδάσεων όμως, σκόπευε να δολοφονήσει το Δημήτριο. Ο τελευταίος πληροφορήθηκε για το γεγονός, αλλά παραβρέθηκε στη γιορτή χωρίς να δείχνει ανησυχία. Είχε όμως πάρει μαζί του ένοπλη φρουρά, οπότε οι αντίπαλοί του δεν τόλμησαν να κάνουν κάποια κίνηση.
Την επόμενη μέρα προσποιήθηκε πως επείγουσες δουλειές τον ανάγκαζαν να αποχωρήσει. Ευχαριστημένος για την αναίμακτη εξέλιξη των πραγμάτων, ο Αλέξανδρος προσφέρθηκε να τον συνοδέψει ως τη Λάρισα. Οι δύο άντρες αντάλλαξαν ευχές και προσκλήσεις με ευγένεια, όμως ο Αλέξανδρος ανύποπτος θα έπεφτε στην ίδια παγίδα που είχε φτιάξει για το Δημήτριο: σε κάποιο κοινό τους δείπνο ο Δημήτριος σηκώθηκε απότομα και κινήθηκε προς την πόρτα. Ο Αλέξανδρος παραξενεμένος τον ακολούθησε. Ο Δημήτριος βγαίνοντας από το δωμάτιο απλά έδωσε τη διαταγή να θανατωθεί ο άντρας που τον ακολουθούσε.
Το άλλο πρωί οι Μακεδόνες με σύγχυση και φόβο έμαθαν πως ο Δημήτριος ήταν έτοιμος να επιτεθεί. Ωστόσο εκείνος έστειλε μήνυμα πως επιθυμούσε μονάχα να τους μιλήσει. Μετά την άφιξή του αποφάσισαν να τον εκλέξουν βασιλιά χωρίς αντιρρήσεις: αντιπαθούσαν τον Αντίπατρο για το φόνο της μητέρας του και θυμούνταν με τρόμο τις πράξεις του Κάσσανδρου ενάντια στην οικογένεια του Αλεξάνδρου του Μέγα. Ωστόσο θυμούνταν με αγάπη τον παλαιότερο βασιλιά τους, τον Αντίπατρο, του οποίου την κόρη, την Φίλα, είχε παντρευτεί ο Δημήτριος. Μάλιστα είχε μαζί της ήδη διάδοχο, τον Αντίγονο, σε ηλικία που υπηρετούσε στο στρατό του πατέρα του.
Κατόπιν ο Δημήτριος ενημερώθηκε πως ο Πτολεμαίος απελευθέρωσε τη γυναίκα και τα παιδιά του με δώρα και τιμές. Όσο για την κόρη του, τη Στρατονίκη, από σύζυγος του Σέλευκου, ήταν τώρα σύζυγος του γιου του Αντίοχου, που την είχε ερωτευτεί παράφορα. Είχε πέσει τόσο άρρωστος από τον έρωτά του αυτόν, που ο πατέρας του δεν του την αρνήθηκε για σύζυγο μόλις έμαθε την αλήθεια. Έτσι ο Δημήτριος, μετά από μια σειρά ατυχιών, απέκτησε και πάλι ισχυρούς συμμάχους και βασίλειο: ήταν κύριος της Μακεδονίας, της Θεσσαλίας, μεγάλου μέρους της Πελοποννήσου, των Μεγάρων και της Αθήνας.
[Επεξεργασία] Η Πολιορκία της Θήβας
Οι Βοιωτοί άρχισαν να δείχνουν εχθρική διάθεση απέναντι στο Δημήτριο. Μετά την άφιξη του Κλεώνυμου από τη Σπάρτη, οι Βοιωτοί αποφάσισαν να σπάσουν τη συνθήκη που είχαν συνάψει μαζί του. Εκείνος όμως, έφερε τις μηχανές του και πολιόρκησε τη Θήβα. Ο Κλεώνυμος αποχώρησε και οι Θηβαίοι παραδόθηκαν τελικά στο Δημήτριο, ο οποίος εγκατέστησε φρουρά στην πόλη. Ωστόσο έδειξε επιείκεια παρά τη νίκη του. Τότε έμαθε πως ένας βάρβαρος, ο Δρομιχαίτης, είχε συλλάβει αιχμάλωτο το Λυσίμαχο. Έσπευσε τότε στη Θράκη ελπίζοντας να τη βρει αφύλακτη. Στα μισά του δρόμου ήρθαν όμως σε αυτόν νέα πως η Βοιωτοί επαναστάτησαν και πάλι, ενώ ο Λυσίμαχος ήταν και πάλι ελεύθερος. Επέστρεψε πίσω, μόνο για να βρει το γιο του τον Αντίγονο να έχει ήδη νικήσει και κλείσει τους Βοιωτούς στα τείχη της πόλης τους. Τότε πολιόρκησε εκ νέου την πόλη, αλλά σύντομε έφυγε και πάλι με προορισμό τη Θεσσαλία όπου ο Πύρρος έκανε προέλαση, αφήνοντας στο πόδι του και πάλι το γιο του.
Μετά την υποχώρηση του Πύρρου, ο Δημήτριος άφησε μέρος του στρατού του στη Θεσσαλία και επέστρεψε να ολοκληρώσει την πολιορκία της Θήβας. Έφερε μάλιστα την περιβόητη μηχανή που είχε κατασκευάσει, γνωστή με το όνομα ελέπολις. Ο Δημήτριος τραυματίστηκε σοβαρά κατά τις αψιμαχίες κάτω από τα τείχη της πόλης, συνέχισε όμως αποφασισμένος να την κατακτήσει. Όταν αυτό έγινε, ο κόσμος πανικόβλητος περίμενε τη χειρότερη τιμωρία, εκείνος όμως θανάτωσε και εξόρισε λίγους, ενώ ο υπόλοιπος λαός έλαβε χάρη.
[Επεξεργασία] Αγώνες ενάντια στον Πύρρο
Λίγο αργότερα ακολούθησε νέα εκστρατεία ενάντια στους Αιτωλούς. Αφού λεηλάτησε τη χώρα, άφησε εκεί ένα αξιόλογο κομμάτι στρατού, και με τις υπόλοιπες δυνάμεις του στράφηκε ενάντια στον Πύρρο. Όταν οι άντρες τελικά συναντήθηκαν, μετά από σφοδρές μάχες, ο Πύρρος κατάφερε να νικήσει τον αντίπαλό του, θανατώνοντας πολλούς και πιάνοντας 5000 αιχμαλώτους.
Η ήττα αυτή προκάλεσε αξιοσημείωτη ζημιά στο Δημήτριο, όχι τόσο για την ίδια την ήττα του, όσο για την απώλεια στο γόητρο του. Είχε γίνει ένας βασιλιάς απόμακρος και δυσπρόσιτος, που ντυνόταν με εξεζητημένο και πολυτελή τρόπο και που φερόταν αλαζονικά τόσο απέναντι στα προβλήματα του λαού του, όσο και των συμμάχων του.
Ο Δημήτριος αργότερα έπεσε σοβαρά άρρωστος στην Πέλλα, δίνοντας στον Πύρρο την ευκαιρία να κάνει αιφνιδιαστική εισβολή στα εδάφη του, φτάνοντας μέχρι την πόλη της Έδεσσας. Μετά την ανάρρωσή του όμως, τον απέκρουσε και ήρθε μαζί του σε συμφωνία. Όνειρο του Δημητρίου ήταν τώρα να ανακτήσει τα εδάφη που κάποτε ανήκαν στον πατέρα του. Για το λόγο αυτό συγκέντρωσε ένα στρατό εντυπωσιακών για την εποχή αριθμών, εξοπλισμένου με ανεπτυγμένης τεχνολογίας μηχανές και πλοία. Μάλιστα επέβλεπε ο ίδιος προσωπικά τις προετοιμασίες, ταξιδεύοντας από πόλη σε πόλη. Έχοντας προετοιμάσει μια τέτοιων μεγεθών εκστρατεία για την Ασία, που κανένας στρατηγός πριν από αυτών, εκτός από τον Αλέξανδρο, δεν είχε κάνει, είδε το Σέλευκο, τον Πτολεμαίο και το Λυσίμαχο να συνασπίζονται εναντίον του. Έπεισαν δε και τον Πύρρο, να αδιαφορήσει για τη συνθήκη που είχε με το Μακεδόνα βασιλιά.
[Επεξεργασία] Εισβολή στη Μακεδονία
Έτσι λοιπόν, αντί να εισβάλλει στην Ασία, ο Δημήτριος βρέθηκε αντιμέτωπος με τον πόλεμο στην ίδια του τη χώρα. Ταυτόχρονα ο Πτολεμαίος έστειλε στόλο στις ελληνικές θάλασσες, ο Λυσίμαχος εισέβαλλε στη Μακεδονία από τη Θράκη και ο Πύρρος από τα δικά του σύνορα λεηλατώντας τη χώρα. Ο Δημήτριος άφησε το γιο του, τον Αντίγονο στην Ελλάδα και έσπευσε στη Μακεδονία, θέτοντας ως πρώτο στόχο το Λυσίμαχο. Στα μισά της πορείας μαθαίνει πως ο Πύρρος κατέλαβε τη Βέροια. Παράλληλα είχε να αντιμετωπίσει τη μεγάλη δυσαρέσκεια του στρατού του, που απειλούσε με λιποταξία. Η δυσαρέσκειά τους οφειλόταν τόσο στις πρόσφατες καταστροφές, όσο και στον αλαζονικό χαρακτήρα του. Έτσι μεγάλο μέρος του στρατού πέρασε στις γραμμές του Πύρρου, τον οποίο και θαύμαζαν για την προσωπική του ανδρεία. Η Μακεδονία τελικά διαιρέθηκε ανάμεσα στον Πύρρο και το Λυσίμαχο.
Ο Δημήτριος κατέφυγε στην Κασσάνδρεια, όπου τον περίμενε η σύζυγός του, η Φίλα. Εκεί τον περίμενε νέα συμφορά, καθώς εκείνη, που δεν άντεξε να τον βλέπει σε αυτή την κατάσταση, αυτοκτόνησε παίρνοντας δηλητήριο.
[Επεξεργασία] Εκστρατεία στην Ασία
Εκείνος κατέφυγε στην Ελλάδα, μαζεύοντας όσους φίλους και αξιωματικούς του είχαν απομείνει. Μάζεψε αρκετές δυνάμεις στο τέλος, που αναπτέρωσαν το ηθικό του. Ήταν η πρώτη φορά που απευθυνόταν στις πόλεις όχι προβάλλοντας κάποιο βασιλικό τίτλο, αλλά ως ιδιώτης. Επανέφερε στη Θήβα τους αρχαίους της νόμους και τον τρόπο διακυβέρνησης, και κατόπιν πολιόρκησε την Αθήνα που δεν του έμεινε πιστή, αλλά είχε στραφεί στον Πύρρο. Με την παρέμβαση του Κράτη, ενός φιλοσόφου με μεγάλη υπόληψη, ο Δημήτριος πείστηκε πως το συμφέρον του δεν ήταν να συνεχίσει την πολιορκία.
Μάζεψε τότε όλο του το στρατό και το στόλο και έπλευσε στην Ασία το 288 π.Χ., ελπίζοντας να αποσπάσει την Καρία και τη Λυδία από τον Λυσίμαχο. Στη Μίλητο, τον υποδέχτηκε η Ευρυδίκη, σύζυγος του Πτολεμαίου σε δυσμένεια, και αδερφή της Φίλας, φέρνοντας μαζί της την Πτολεμαΐδα, κόρη που είχε αποκτήσει με τον Πτολεμαίο και που την είχαν πρωτύτερα υποσχεθεί στο Δημήτριο για σύζυγο δια μέσου του Σέλευκου. Την παντρεύτηκε με συναίνεση της Ευρυδίκης και λίγο αργότερα άρχισε να επιτίθεται στις πόλεις της περιοχής. Άλλες παραδόθηκαν χωρίς αντίσταση και άλλες τις πήρε με τη βία. Ανάμεσα στις τελευταίες ήταν και οι Σάρδεις. Έλαβε δε και σημαντικές ενισχύσεις από αξιωματικούς του Λυσίμαχου που ήρθαν με το μέρος του.
Προέλασε προς τη Φρυγία, σκοπεύοντας να καταλάβει την Αρμενία και κατόπιν τη Μηδία. Από κοντά όμως τον ακολουθούσε ο Αγαθοκλής, ο γιος του Λυσίμαχου, που τελικά απέκλεισε τους δρόμους επισιτισμού του στρατού του. Καθώς η πείνα γινόταν όλο και απειλητικότερη, ο στρατός άρχιζε να εκφράζει τη δυσαρέσκειά του με κάθε τρόπο. Έτσι ο Δημήτριος αποφάσισε να επιστρέψει. Όταν βρέθηκε αποκλεισμένος, μη θέλοντας να λεηλατήσει τα εδάφη του συμμάχου του, του Σέλευκου, του έστειλε μια επιστολή περιγράφοντας τη δυσμενή του κατάσταση. Αν και αρχικά ο Σέλευκος θέλησε να βοηθήσει, πείστηκε τελικά πως η διαμονή του Δημητρίου στην Ασία ήταν επικίνδυνη για εκείνον και τη χώρα του. Απέναντι στην απόφασή του αυτή, ο Δημήτριος αντέδρασε με θυμό, σπέρνοντας την καταστροφή στη χώρα, λεηλατώντας εδάφη και κατακτώντας τα περάσματα για τη Συρία. Αυτό αναπτέρωσε το ηθικό το δικό του και του στρατού για άλλη μια φορά. Έτσι ετοιμάστηκε να δώσει μια τελευταία αποφασιστική μάχη με το Σέλευκο. Ο Λυσίμαχος προσφέρθηκε να βοηθήσει το Σέλευκο, αλλά αυτός αρνήθηκε για λόγους τιμής.
Κατόπιν ο Δημήτριος αρρώστησε για ένα χρονικό διάστημα, πράγμα που του κόστισε σε χρόνο και άνδρες, καθώς το στρατόπεδό του φυλλορροούσε μέρα με τη μέρα. Μετά την ανάρρωσή του κινήθηκε αιφνιδιαστικά απέναντι στις δυνάμεις του Σέλευκου, αλλά κάποιοι άνδρες του που άλλαξαν στρατόπεδο, πληροφόρησαν εγκαίρως τον εχθρό του. Όταν ο Δημήτριος το αντιλήφθηκε αποσύρθηκε όσο το δυνατόν γρηγορότερα. Την άλλη μέρα ο Σέλευκος απεύθυνε στο στρατό του Δημητρίου κάλεσμα, ώστε να περάσουν στις δικές του γραμμές, με την υπόσχεση να μην τιμωρήσει κανέναν. Πολλοί από αυτούς ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμά του και τον ζητωκραύγασαν ως βασιλιά. Βλέποντας και την τελευταία αμυδρή ελπίδα του να διαφύγει από τη θάλασσα να χάνεται, ο Δημήτριος σε μια κίνηση απελπισίας τράβηξε το σπαθί του να αυτοκτονήσει, οι τελευταίοι, όμως, πιστοί του φίλοι των απέτρεψαν πείθοντάς τον πως θα ήταν καλύτερο να παραδοθεί στο Σέλευκο.
[Επεξεργασία] Η Αιχμαλωσία
Ο Σέλευκος, με τον οποίο ο Δημήτριος μοιραζόταν συγγενικούς δεσμούς, διέταξε να του φερθούν με τιμές αντάξιες του βαθμού του και να του παρέχουν όλες τις ανέσεις. Βλέποντας την επιρροή που είχε ο Δημήτριος στο Σέλευκο, οι διάφοροι αυλικοί του τελευταίου έδειξαν προθυμία να τον υποδεχτούν με τιμές, καθώς υπολόγιζαν πως σύντομα θα αποκτούσε μεγάλο κύρος στο βασίλειο. Μα ο σεβασμός έγινε γρήγορα ζήλια, και διάφοροι έσπευσαν να τον κακολογήσουν στο βασιλιά. Τελικά στο Δημήτριο πήγε ο Παυσανίας, με χίλιους άνδρες, και αντί να τον οδηγήσει στο Σέλευκο, τον μετέφερε στη Χερρόνησο της Συρίας. Εκεί του παρείχαν ωστόσο, μεγάλες ανέσεις και του επιτράπηκε να δέχεται επισκέψεις. Ο Σέλευκος δε έστελνε μηνύματα ενθάρρυνσης, υποσχόμενος πως όταν θα έφθανε εκεί ο Αντίοχος με τη Στρατονίκη, θα απελευθερωνόταν.
Ο Δημήτριος αποφάσισε να γράψει ένα γράμμα στο γιο και στους αξιωματικούς του στην Αθήνα και τις άλλες ελληνικές πόλεις, λέγοντας από κει και πέρα να μην εμπιστευτεί κανείς το γραφικό του χαρακτήρα ή τη σφραγίδα του και να τον θεωρήσουν νεκρό. Τα δε εδάφη του, θα άνηκαν πλέον στο γιο του, τον Αντίγονο. Ο τελευταίος, λυπήθηκε πολύ με την εξέλιξη των γεγονότων, και έγραψε γράμματα προς όλους τους βασιλείς και κυρίως προς το Σέλευκο, ζητώντας να παραδοθεί ο ίδιος ως όμηρος με αντάλλαγμα την ελευθερία του Δημητρίου. Ο Λυσίμαχος αντίθετα προσέφερε πολλά χρήματα στο Σέλευκο ζητώντας του να σκοτώσει τον αιχμάλωτό του, πράγμα που ο Σέλευκος αρνήθηκε ως πράξη βαρβαρότητας.
Ο Δημήτριος κατά τη διάρκεια της αιχμαλωσίας του, σύντομα στράφηκε στην απραξία. Άρχισε να πίνει και να κάνει καταχρήσεις, είτε για να μην σκέφτεται την κατάστασή του, είτε γιατί, κατά τον Πλούταρχο, συνειδητοποίησε το μέγεθος της αβάσιμης φιλοδοξίας του, ανακαλύπτοντας χαρές μακριά από τα πεδία των μαχών. Μετά από τρία χρόνια στη Χερρόνησο, ασθένησε το 283 π.Χ. εξαιτίας της απραξίας και των υπερβολών και άφησε την τελευταία του πνοή σε ηλικία πενήντα τεσσάρων ετών.
[Επεξεργασία] Κηδεία και Διαδοχή
Ο Σέλευκος λυπήθηκε πραγματικά με το γεγονός και έστειλε τις στάχτες του πίσω στην Ελλάδα σε μια χρυσή τεφροδόχο. Μόλις το έμαθε ο Αντίγονος, πήρε το στόλο του και συνάντησε τους απεσταλμένους μεσοπέλαγα. Διάφορες πόλεις έστειλαν αντιπροσωπείες με δώρα για την μεγαλόπρεπη κηδεία. Κατόπιν ο Αντίγονος μετέφερε την τεφροδόχο στη Δημητριάδα, που είχε λάβει το όνομά της από τον πατέρα του.
Ο Δημήτριος κατά τη διάρκεια της ζωής του απέκτησε αρκετά παιδιά. Τον Αντίγονο και τη Στρατονίκη, από την πρώτη του σύζυγο, τη Φίλα. Δύο γιους που πήραν το όνομά του, ο ένας επονομάστηκε ο Λεπτός και τον απέκτησε με μια γυναίκα από την Ιλλυρία, και ο άλλος, τον οποίο απέκτησε με την Πτολεμαΐδα, έμεινε γνωστός ως Δημήτριος ο Καλός και βασίλεψε στην Κυρήνη. Από τη Δηιδάμεια, απέκτησε τον Αλέξανδρο, ο οποίος έμεινε στην Αίγυπτο και από την Ευρυδίκη, πιστεύεται πως απέκτησε ένα γιο, τον Κόρραγο. Οι απόγονοί του κυβέρνησαν στη Μακεδονία, μέχρι και τον Περσέα, τον τελευταίο Μακεδόνα βασιλιά, κατά την εποχή που οι Ρωμαίοι κατέκτησαν τη χώρα.
[Επεξεργασία] Χρονολόγιο
Δυναστεία των Αντιγονιδών |
![]() |
|
Αντίγονος Α' Μονόφθαλμος |
Έτος (π.Χ.) | Γεγονός | ||
---|---|---|---|
337 π.Χ. | Γέννηση του Δημητρίου, γιου του Αντίγονου και της Στρατονίκης. | ||
336 π.Χ. | Δολοφονία του Φιλίππου Β'. Στο θρόνο της Μακεδονίας ανέρχεται ο γιος του Αλέξανδρος. | ||
334 π.Χ. | Ξεκινά η εκστρατεία του Αλεξάνδρου στην Ανατολή. | ||
323 π.Χ. | Θάνατος του Αλεξάνδρου στη Βαβυλώνα. Ο Αντίγονος διατηρεί τις σατραπείες που είχε κατακτήσει κατά τη διάρκεια της πολύχρονης εκστρατείας. | ||
320 π.Χ. | Λαμβάνει χώρα ο Διαμερισμός του Τριπαράδεισου. Ο Αντίγονος ανακηρύσσεται ανώτατος διοικητής των μακεδονικών δυνάμεων στην Ασία. Ο Δημήτριος νυμφεύεται τη Φίλα, κόρη του Αντίπατρου. | ||
319 π.Χ. | Γέννηση του Αντίγονου Β' Γονατά, γιου του Δημητρίου και της Φίλας. | ||
314 π.Χ. | Ξεσπά ο Τρίτος Πόλεμος των Διαδόχων: Κάσσανδρος, Πτολεμαίος και Λυσίμαχος, εναντίον του Αντίγονου και του γιου του Δημητρίου. | ||
312 π.Χ. | Ο Πτολεμαίος νικά τον Δημήτριο κοντά στη Γάζα, αλλά εκείνος σε σύντομο χρονικό διάστημα ανταποδίδει. | ||
307 π.Χ. | Ξεσπά ο Τέταρτος Πόλεμος των Διαδόχων: Πτολεμαίος και Κάσσανδρος ενάντια στον Αντίγονο και το Δημήτριο. Ο Δημήτριος απελευθερώνει την Αθήνα και αποπέμπει τον κυβερνήτη της Δημήτριο το Φαληρέα. Γάμος με την Ευρυδίκη κατά την παραμονή του στην πόλη. | ||
306 π.Χ. | Ο Δημήτριος νικά τον Πτολεμαίο στη Σαλαμίνα της Κύπρου. Ο ίδιος και ο πατέρας του αναγνωρίζονται ως βασιλείς. | ||
305 –304 π.Χ. | Ο Δημήτριος δεν καταφέρνει να καταλάβει τη Ρόδο και λύνει την πολιορκία της χάρις στους Αθηναίους που μεσολαβούν ανάμεσα στις δύο πλευρές. Ο Δημήτριος λαμβάνει το προσωνύμιο «ο Πολιορκητής». | ||
Γάμος με τη Δηιδάμεια στο Άργος. | |||
302 π.Χ. | Εισβολή του Λυσίμαχου στη Μικρά Ασία, με την υποστήριξη του Κάσσανδρου και του Σέλευκου. | ||
301 π.Χ. | Μάχη της Ιψούς, ανάμεσα στους Διαδόχους. Θάνατος του Αντίγονου του Μονόφθαλμου στο πεδίο της μάχης. Η Μικρά Ασία περνά στα χέρια του Λυσίμαχου, η Ασία στο Σέλευκο, ενώ ο Δημήτριος κρατά ακόμη μέρη του ελλαδικού χώρου. Άρνηση των Αθηναίων να τον δεχτούν στην πόλη τους. | ||
Ο Δημήτριος συμμαχεί με το Σέλευκο, παραχωρώντας του την κόρη του, Στρατονίκη, για σύζυγο. | |||
295 -294 π.Χ. | Ο Δημήτριος ο Πολιορκητής πολιορκεί τη Μεσσήνη κατακτά εκ νέου την Αθήνα. Λίγο αργότερα ανέρχεται στο θρόνο της Μακεδονίας. | ||
291 π.Χ. | Πολιορκία και κατάληψη της Θήβας. | ||
Διαμάχη με τον Πύρρο της Ηπείρου. Η σύζυγός του, Λάνασσα, τον εγκαταλείπει και παντρεύεται τελικά το Δημήτριο. | |||
288 π.Χ. | Προετοιμασίες για εισβολή στην Ασία. Επίθεση κατά της Μακεδονίας από τις συνδυασμένες δυνάμεις των εχθρών του Δημητρίου, του Λυσίμαχου και του Πύρρου. Ο Δημήτριος πηγαίνει στην Ασία για να επιτεθεί στις κτήσεις του Λυσίμαχου. Στη Μίλητο παντρεύεται την Πτολεμαΐδα. Προελαύνει ανατολικά, αλλά τελικά παραδίδεται στο Σέλευκο. Ο γιος του Αντίγονος Γονατάς παραμένει στον ελλαδικό χώρο. | ||
288 -287 π.Χ. | Κατάληψη της Μακεδονίας. Η σύζυγος του Δημητρίου, η Φίλα αυτοκτονεί. | ||
283 π.Χ. | Θάνατος του Δημητρίου στην Ασία, ενώ βρισκόταν στην αιχμαλωσία. |
[Επεξεργασία] Πηγές
- Πλουτάρχου Βίοι Παράλληλοι, «Δημήτριος» [1]
- www.livius.org
[Επεξεργασία] Δείτε Επίσης
- Δυναστεία των Αντιγονιδών
- Αντίγονος ο Μονόφθαλμος
- Αντίγονος Β' Γονατάς
- Μακεδονικό βασίλειο
- Ελληνιστική περίοδος
![]() |
|||
---|---|---|---|
Καρανός • Κοινός • Τυρίμας • Περδίκκας Α' • Αργαίος Α' • Φίλιππος Α' • Αεροπός Α' • Αλκέτας Α΄ • Αμύντας Α΄ • Αλέξανδρος Α' • Αλκέτας Β' • Περδίκκας Β' • Αρχέλαος Α' • Κρατερός • Ορέστης Α' • Αρχέλαος Β' • Αμύντας Β' • Παυσανίας • Αμύντας Γ' • Αργαίος Β' • Αμύντας Γ' • Αλέξανδρος Β' • Πτολεμαίος Α' • Περδίκκας Γ΄ • Αμύντας Δ΄ • Φίλιππος Β' • Μέγας Αλέξανδρος (Γ΄) • Αντίπατρος • Φίλιππος Γ' Αρριδαίος • Αλέξανδρος Δ' • Περδίκκας • Πολυπέρχων • Κάσσανδρος • Φίλιππος Δ' • Αλέξανδρος Ε' • Αντίπατρος Β' • Δημήτριος Α' • Λυσίμαχος • Πύρρος της Ηπείρου • Πτολεμαίος Κεραυνός • Μελέαγρος • Αντίπατρος Β΄ • Σωσθένης • Αντίγονος Β' Γονατάς • Δημήτριος Β' Αιτωλικός • Αντίγονος Γ΄ Δώσων • Φίλιππος Ε' • Περσέας |