Οργανισμός Αναμορφωτηρίων Μακρονήσου
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Η Μακρόνησος, το άγονο αυτό νησί των 15 τετραγωνικών χλμ. αναγορεύτηκε σε στρατόπεδο συγκέντρωσης με εισήγηση του ΓΕΣ προς το υπουργείο Στρατιωτικών στις 19/2/47. Η εισήγηση εγκρίθηκε στις 3/4/47 και οι πρώτοι σκαπανείς - αριστεροί στρατιώτες δίχως όπλα - έφτασαν στη Μακρόνησο στις 26/5/47. Η Μακρόνησος λειτούργησε ως το 1958 με τρόπο που να «ντρέπεται ο γήλιος ως διαβαίνει απ' το νησί, τόσο σκυφτούς ανθρώπους ν' αντικρίζει» και μετά, περίπου απόλυτη σιωπή... Ο Υπουργός Εσωτερικών που άνοιξε την Μακρόνησο ήταν ο Στράτος Το κολαστήρι χαιρέτησαν με ενθουσιασμό πολιτικοί της εποχής: «Αναρρωτήριο ψυχών... Συνέχιση του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού... Εθνική κολυμβήθρα... Νέα Εδέμ στα μάτια της ελληνικής Ιστορίας». Τσάτσος «στη Μακρόνησο αναγεννάται η Ελλάς ωραιοτέρα στην ψυχή των Ελλήνων». Π. Κανελλόπουλος. Η Μακρόνησος δεν ήταν ένας απλός τόπος εξορίας. Ηταν ένα οργανωμένο σύστημα εξόντωσης .Ήταν μια μελετημένη καταπιεστική και ψυχολογική μάχη που δινόταν καθημερινά ενάντια στη συνείδηση και αξιοπρέπεια όλων, ενάντια στην αντοχή του ανθρώπου. Ένα σύστημα «Αναμόρφωσης» για όλα τ' αγύριστα κεφάλια, προκειμένου ν' αναβαπτιστούν και ν' αλλάξουν τα φρονήματά τους, τις ιδέες τους, τα ιδανικά τους.
Η ιστορία των φαντάρων χωρίς όπλα, ενός θεσμού που μπορεί να φαίνεται παράδοξος ή εξωπραγματικός, ακριβώς επειδή εξυπηρετούσε όχι απλά στρατολογίες εμφυλιοπολεμικές, αλλά την ολοκληρωτική εξαφάνιση του προοδευτικού κινήματος, με βασανιστήρια που ξεπερνούσαν την ανθρώπινη αντοχή. Η ιστορία των πολιτών, των γυναικών, των πολιτικών κατάδικων παιδιών, αλλά και των ηγητόρων της Εθνικής Αντίστασης. Η ιστορία όλων εκείνων που είχαν κάνει την Αντίσταση να λάμψει μέσα στο σκοτάδι του Β' Παγκόσμιου Πολέμου...
Η Μακρόνησος, το φασιστικό αυτό φαινόμενο, είναι έμπνευση, οργάνωση των Άγγλων και λίγο αργότερα των Αμερικάνων. Είναι η νεοφασιστική φιλοσοφία και το πείραμα όπως το αποκάλεσαν με κυνικότητα για τη συντριβή της ελευθερίας, με τη βία και τρομοκρατία της «αναμόρφωσης», της ανθρώπινης συνείδησης. Είναι φασισμός που στις μέρες μας παρουσιάζεται με τη θεωρία και πρακτική της νέας τάξης πραγμάτων και της «αντιμετώπισης της τρομοκρατίας». Η Μακρόνησος δεν ήταν ένας απλός τόπος εξορίας. Ηταν ένα οργανωμένο σύστημα εξόντωσης .Ήταν μια μελετημένη καταπιεστική και ψυχολογική μάχη που δινόταν καθημερινά ενάντια στη συνείδηση και αξιοπρέπεια όλων, ενάντια στην αντοχή του ανθρώπου. Ένα σύστημα «Αναμόρφωσης» για όλα τ' αγύριστα κεφάλια, προκειμένου ν' αναβαπτιστούν και ν' αλλάξουν τα φρονήματά τους, τις ιδέες τους, τα ιδανικά τους. Η ιστορία των φαντάρων χωρίς όπλα, ενός θεσμού που μπορεί να φαίνεται παράδοξος ή εξωπραγματικός, ακριβώς επειδή εξυπηρετούσε όχι απλά στρατολογίες εμφυλιοπολεμικές, αλλά την ολοκληρωτική εξαφάνιση του προοδευτικού κινήματος, με βασανιστήρια που ξεπερνούσαν την ανθρώπινη αντοχή. Η ιστορία των πολιτών, των γυναικών, αλλά και των ηγητόρων της Εθνικής Αντίστασης, δηλαδή την ιστορία όλων εκείνων που είχαν κάνει την Αντίσταση να λάμψει μέσα στο σκοτάδι του Β' Παγκόσμιου Πολέμου... ΝΟΜΙΚΟ ΚΑΘΕΣΤΩΣ Το νομικό καθεστώς που επιβλήθηκε βασίστηκε στο «θεσμό» εκτόπισης των πολιτικών αντιπάλων Η εκτόπιση που καθιερώθηκε για πρώτη φορά κατά των ληστών, με τη δικτατορία Πάγκαλου - το 1925-'26 - και ιδιαίτερα με το ιδιώνυμο (Ν. 4229/1929) Βενιζέλου, στρέφεται αποκλειστικά κατά της δράσης και των ιδεών των κομμουνιστών από τους οποίους χιλιάδες εκτοπίζονται. Η δικτατορία της 4ης Αυγούστου (1936-1941) αξιοποιεί αυτό το νομικό καθεστώς για γενικευμένους διωγμούς με δύο Αναγκαστικούς Νόμους, το επιδεινώνει, ιδρύοντας στρατόπεδα πειθαρχημένης διαβίωσης σε Αϊ - Στράτη, Φολέγανδρο, Γαύδο, Ανάφη και στις φυλακές Ακροναυπλίας. Ταυτόχρονα καθιερώνει τις περιβόητες δηλώσεις μετανοίας. Η ιστορική «ανάπτυξη» του θεσμού επιδεινώνεται στην τριπλή φασιστική κατοχή και στο βάρβαρο καθεστώς του εμφυλίου, με αποκορύφωμα τη μεταφορά των εκτοπισμένων στο στρατόπεδο Μακρονήσου υπό το εγκληματικό καθεστώς πειθαρχημένης διαβίωσης. Η ίδρυση του ΟΑΜ Οργανισμός Αναμορφώσεως ή Αναμορφωτηρίων Μακρονήσου, Οκτώβρης/Νοέμβρης 1949 (που ψηφίζεται ομόφωνα και με ενθουσιασμό από όλα τα κόμματα της τότε Βουλής), χρονολογείται μετά την πτώση του Γράμμου και την υποχώρηση του ΔΣΕ. Αυτό σημαίνει, ότι έως τότε η Μακρόνησος δεν υπάκουε σε κανένα νομικό καθεστώς, ενώ είχαν προηγηθεί: Το ΝΔ 329/18.8.1947 (καθεστώς πειθαρχημένης διαβίωσης). Ο ΑΝ 511/31.12.1947 (σχετικά με τα στρατόπεδα συγκέντρωσης). Το ΝΔ 687/7.5.1948 (σχετικά με την επ' αόριστον παράταση του χρόνου εκτόπισης). Μετά την ήττα του ΔΣΕ θα δημιουργηθεί το καθεστώς υπαγωγής και των πολιτικών κρατουμένων στα τάγματα. Ετσι, ενώ ο Εμφύλιος πόλεμος έχει λήξει πια, η άρχουσα τάξη με τον ΟΑΜ μεταφέρει στη Μακρόνησο ακόμα και πολίτες και γυναίκες προς «αναμόρφωση». Για ποιο λόγο στη Μακρόνησο και όχι εκεί που βρίσκονταν πριν, στην Ικαρία οι πολιτικοί και στο Τρίκερι οι γυναίκες; Επειδή ακριβώς η φήμη του αιματοβαμμένου νησιού, επιδρά καταλυτικά πάνω στο ηττημένο κίνημα και μπορεί ακόμα και να παραλύσει συνειδήσεις, κατατρομοκρατώντας ολόκληρο το λαό. «Κατηγορίες» εγκλείστων υπό «αναμόρφωση» Στρατευμένα παιδιά του ελληνικού λαού που πάλεψαν τον κατακτητή, κύρια από τις γραμμές της ΕΠΟΝ, στην περίοδο της χιτλεροφασιστικής κατοχής, άλλες «κατηγορίες» αγωνιστών που έζησαν τις βάρβαρες συνθήκες του στρατοπέδου, ως πολιτικοί εξόριστοι, υπό περιορισμό αξιωματικοί του ΕΛΑΣ, υπόδικοι πολιτικοί κρατούμενοι, ανήλικοι πολιτικοί κατάδικοι, εξόριστες γυναίκες απ' το Τρίκερι, προληπτικά συλληφθέντες πολίτες κ.ά. Απέναντι, λοιπόν σ' αυτή τη φρικαλέα βία, οι άοπλοι φαντάροι-σκαπανείς της Μακρονήσου δεν είχαν να αντιπαρατάξουν, παρά δυο ηθικά όπλα: την ανθρώπινη αξιοπρέπεια και την όσο γίνεται μεγαλύτερη ενότητα, αλληλεγγύη και συνοχή ανάμεσά τους. Η ΣΦΑΓΗ ΤΩΝ 300 ΣΤΟ Α΄ΤΑΓΜΑ Αποκορύφωμά , ήταν η σφαγή 300 ανθρώπων στο Α' Τάγμα, για να σπάσει την αντίσταση των αγωνιστών , όπως σήμερα οι σφαγές ενάντια στους λαούς της Γιουγκοσλαβίας, του Αφγανιστάν, του Ιράκ που αγωνίζονται για την ελευθερία τους και την εθνική τους ανεξαρτησία. Οι πατέρες της πολιτικής αυτής, Παναγιώτης Τσαλδάρης, Θεμιστοκλής Σοφούλης, Γεώργιος Παπανδρέου, Παναγιώτης Κανελλόπουλος, είναι οι υπεύθυνοι για το κάτεργο της Μακρονήσου και της σφαγής στο Α' Τάγμα, με τη δολοφονία 300 και πλέον στρατιωτών και εκατοντάδων τραυματιών. Το έγκλημα αυτό οι υπεύθυνοι το αποσιώπησαν και το επίσημο κράτος μέχρι σήμερα το αποκρύπτει. Δεν τολμά να δώσει τα επίσημα στοιχεία από τα αρχεία του για τη Μακρόνησο, για το έγκλημα της σφαγής και τον τόπο ταφής των νεκρών της. Πολλά έχουν γραφτεί μέχρι σήμερα για τη Μακρόνησο. Χρόνια τώρα καταγγέλλονται οι υπεύθυνοι και οι βασανιστές, όμως κανείς τους, μέχρι σήμερα δεν τόλμησε να προσφύγει στη Δικαιοσύνη. Οι πάντες αποσιώπησαν και αποσιωπούν. Η πολιτεία και η Δικαιοσύνη συνεχίζουν επί 50 και περισσότερα χρόνια να μην τολμούν και να μη θέλουν, έστω και για την ιστορική αλήθεια, να φωτίσουν το φαινόμενο Μακρόνησος, έστω και μερικές πτυχές του, όπως είναι η σφαγή στο Α' Τάγμα Σκαπανέων