Βικιπαίδεια:Πύλη/Ιστορία/Επιλεγμένη προσωπικότητα (αρχείο)

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Αρχείο επιλεγμένων προσωπικοτήτων της Βικιπύλης



Πίνακας περιεχομένων

[Επεξεργασία] Αρχιεπίσκοπος Ιάκωβος

Ο Αρχιεπίσκοπος Ιάκωβος

Ο Αρχιεπίσκοπος πρώην Αθηνών και πάσης Ελλάδος Ιάκωβος (κατά κόσμον Γεώργιος) Βαβανάτσος (Γαλαξίδι, 22 Ιουνίου 1895Σαλαμίνα, 25 Οκτωβρίου 1984) υπήρξε ένας από τους πλέον σημαίνοντες και αμφίλεκτους Ιεράρχες της Εκκλησίας της Ελλάδος μέσα στον 20ο αιώνα. Διετέλεσε πρώτος Μητροπολίτης Αττικής και Μεγαρίδος, Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος και Πρόεδρος της Μητροπόλεως Αττικής. Η προσωπική του πορεία υπήρξε παράλληλη της ιστορίας της ελλαδικής Εκκλησίας από τη δεκαετία του 1930 έως και τα μέσα της δεκαετίας του 1970. Προοδευτικός και ρηξικέλευθος ιεράρχης βρέθηκε αντιμέτωπος με τις δύο μεγάλες δικτατορίες της 4ης Αυγούστου και της 21ης Απριλίου και διώχθηκε από τα στελέχη τους.



[Επεξεργασία] Παναγιώτης Κανελλόπουλος

Ο Παναγιώτης Κανελλόπουλος (Πάτρα, 13 Δεκεμβρίου 1902Αθήνα, 11 Σεπτεμβρίου 1986) υπήρξε Έλληνας φιλόσοφος, πολιτικός και ακαδημαϊκός. Ανέλαβε για δύο σύντομες θητείες την προεδρία ελληνικών κυβερνήσεων το 1945 και το 1967. Η παρουσία του στη νεοελληνική γραμματεία και φιλοσοφία και η ταυτόχρονη ενασχόλησή του με την πολιτική τον ανέδειξε ως ιδιαίτερο φαινόμενο του σύγχρονου ελληνικού πολιτικού βίου ενώ η μετριοπάθεια, η αυτοκριτική του διάθεση και το ήθος του συνέτειναν, ειδικότερα μετά τη Μεταπολίτευση, στην απόδοση του τίτλου του "Νέστορα" της ελληνικής πολιτικής.

[Επεξεργασία] Ελευθέριος Βενιζέλος

Ο Ελευθέριος Βενιζέλος (Μουρνιές Χανίων, 23 Αυγούστου 1864Παρίσι, 18 Μαρτίου 1936) ήταν ο μεγαλύτερος πολιτικός της νεότερης Ελλάδας. Πρωταγωνίστησε στην αυτονομία της Κρητικής Πολιτείας και την οριστική ένωση της Κρήτης με την Ελλάδα, συνέβαλε στην απελευθέρωση της Μακεδονίας, στην είσοδο της Ελλάδας στον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο, και στην οργάνωση της χώρας στα πρότυπα αστικού κράτους διατελώντας πάρα πολλές φορές πρωθυπουργός.

[Επεξεργασία] Ιωάννης Μεταξάς

Ο Ιωάννης (Μιχαήλ) Μεταξάς (Ιθάκη 12 Απριλίου 1871 - 29 Ιανουαρίου 1941 Αθήνα) ήταν Κεφαλλονίτης στρατιωτικός και στη συνέχεια πολιτικός. Διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο στους Βαλκανικούς πολέμους και στον Εθνικό διχασμό στο πλευρό του Βασιλιά. Διετέλεσε Πρωθυπουργός της Ελλάδας και ήταν ο δημιουργός του δικτατορικού καθεστώτος της «4ης Αυγούστου» του 1936. Έμεινε στην ιστορία τόσο για την ηρωική στάση του απέναντι στις απαιτήσεις της φασιστικής Ιταλίας το 1940 όσο και για την ταχεία πολεμική προπαρασκευή της Χώρας στον επερχόμενο διεθνή πόλεμο.

[Επεξεργασία] Αδόλφος Χίτλερ

Ο Αδόλφος Χίτλερ (γερμ. Adolf Hitler, προσωνυμία Φύρερ Führer (Ηγέτης)) (20 Απριλίου, 1889 - 30 Απριλίου, 1945) ήταν δικτάτορας της ναζιστικής Γερμανίας και ηγέτης του Ναζιστικού Κόμματος. Από το 1933 εώς το 1945 ήταν επίσης Καγκελάριος της Γερμανίας, επικεφαλής της κυβέρνησης και του κράτους. Ο Χίτλερ συνέβαλε σημαντικά στην διαμόρφωση της παγκόσμιας ιστορίας, τόσο σε εσωτερικό όσο και σε διεθνές επίπεδο. Με τις ενέργειες που έκανε για την επαναλειτουργία της πολεμικής βιομηχανίας αλλά και της βιομηχανίας γενικότερα, βοήθησε τη Γερμανία να ξεπεράσει τα οικονομικά προβλήματα που είχε μετά τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο. Κατάφερε να πείσει το γερμανικό λαό ότι μόνο το κόμμα του μπορούσε να αποκαταστήσει τις αδικίες που είχε υποστεί η Γερμανία μετά την συνθήκη των Βερσαλλιών. Με συγκεκριμένους πολιτικούς χειρισμούς κατάφερε να ενσωματώσει στο Τρίτο Ράιχ μεγάλο μέρος των γερμανικών πληθυσμών τους οποίους η συνθήκη των Βερσαλλιών είχε αφήσει εκτός Γερμανίας. Ταυτόχρονα πήρε πολλά μέτρα υπέρ των ασθενέστερων οικονομικά τάξεων εφαρμόζοντας επαναστατικά για την εποχή μέτρα, όπως κοινωνικό τουρισμό, καταπολέμηση της ανεργίας, 8ωρη απασχόληση κ.ο.κ. Εκμεταλλεύθηκε την δυσφορία των χτυπημένων από τον πληθωρισμό Γερμανών για να τους στρέψει εναντίον των "πλούσιων" Εβραίων. Παρά το γεγονός πως οι κομμουνιστές στη Γερμανία διώκονταν κατάφερε να συμμαχήσει με τη Σοβιετική Ένωση. Μετά την απόρριψη από την Πολωνία των γερμανικών προτάσεων σχετικά με την Ελεύθερη Πόλη του Ντάντσιχ και τον Πολωνικό Διάδρομο ο Χίτλερ διέταξε επίθεση, την 1η Σεπτεμβρίου 1939, πυροδοτώντας τον Β΄Παγκόσμιο Πόλεμο. Μετά από μια σειρά στρατιωτικών επιτυχιών, βασισμένων κυρίως στην τακτική του "αστραπιαίου πολέμου" (blitzkrieg), η ναζιστική Γερμανία είχε υπό τον έλεγχό της το μεγαλύτερο μέρος της Ευρώπης. Το 1942 όμως, μετά την αποτυχία στο Ανατολικό Μέτωπο και τη μάχη του Ελ Αλαμέιν στη Βόρεια Αφρική, ο πόλεμος πήρε νέα τροπή και η Γερμανία του Χίτλερ βρέθηκε να αμύνεται ενάντια στους προελαύνοντες Συμμάχους. Αντιμέτωπος με την ολοκληρωτική ήττα, ο Χίτλερ αυτοκτόνησε στο Βερολίνο τον Απρίλιο του 1945 λίγο πριν από την κατάληψη του υπογείου καταφυγίου της Καγκελαρίας από τον Ερυθρό Στρατό. Το τέλος του σήμανε και το τέλος του καθεστώτος το οποίο άφησε τη Γερμανία σε ερείπια.


[Επεξεργασία] Ερνέστο Τσε Γκεβάρα

Ο Ερνέστο Γκεβάρα ντε λα Σέρνα (Ernesto Rafael Guevara de la Serna) (14 Ιουνίου[1][2] 1928 στο Ροζάριο, Αργεντινή; † 9 Οκτωβρίου 1967 στη Λα Χιγκέρα, Βολιβία), γνωστός ως Τσε Γκεβάρα, ήταν Αργεντινός γιατρός, Μαρξιστής επαναστάτης, αρχηγός ανταρτών στην Κούβα και πολιτικός. Συμμετείχε στο κίνημα της 26ης Ιουλίου που πέτυχε την ανατροπή του δικτατορικού καθεστώτος του Φουλχένσιο Μπατίστα στην Κούβα, αρχικά προσφέροντας τις ιατρικές γνώσεις του και αργότερα ως διοικητής των ανταρτών, ενώ υπήρξε μέλος της νέας κουβανικής κυβέρνησης προωθώντας ριζικές μεταρρυθμίσεις. Το 1965 εγκατέλειψε την Κούβα με στόχο την οργάνωση νέων επαναστατικών κινημάτων στο Κονγκό και αργότερα στην Βολιβία, όπου συνελήφθη και εκτελέστηκε.

Όπως και ο Μάο Τσετούνγκ, ο Ερνέστο Γκεβάρα ανάπτυξε θεωρίες πάνω στην στρατηγική και την τακτική του μοντέρνου ανταρτοπόλεμου και προσπάθησε να εφαρμόσει τις επαναστατικές του θεωρίες στην πράξη. Μετά το θάνατό του, ο Γκεβάρα αποτέλεσε σύμβολο για τα επαναστατικά κινήματα σε όλο τον κόσμο.



[Επεξεργασία] Βλαντιμίρ Λένιν

Ο Βλαντιμίρ Ίλιτς Λένιν (Влади́мир Ильи́ч Ле́нин), το πραγματικό του επίθετο ήταν Ουλιάνοφ (Улья́нов), (22 Απριλίου 187021 Ιανουαρίου 1924) ήταν μεγάλος πολιτικός, ηγέτης της Ρωσικής Επανάστασης και επικεφαλής της Ε.Σ.Σ.Δ. (1922-1924). Ηγέτης της Κομμουνιστικής Διεθνούς και του μπολσεβικικού κόμματος.

"Λένιν" ήταν ένα από τα επαναστατικά του ψευδώνυμα. Λέγεται ότι επέλεξε αυτό το όνομα για να παρουσιάσει την αντίθεσή του με τον Γ. Β. Πλεχάνοφ που χρησιμοποιούσε το ψευδώνυμο Βόλγκιν, παρμένο από τον ποταμό Βόλγα. Έτσι ο Ουλιάνοφ επέλεξε τον ποταμό Λένα, ο οποίος είναι μακρύτερος και ρέει στην αντίθετη κατεύθυνση. Εντούτοις, ο Πλεχάνοφ εμφανίζεται να έχει σημαντική επιρροή επάνω στον Λένιν εκείνη την περίοδο της ζωής του, γι' αυτό και αμφισβητείται η ακρίβεια της παραπάνω πληροφορίας. Υπάρχουν διάφορες άλλες θεωρίες για την προέλευση του ψευδωνύμου, αν και ο ίδιος δεν φαίνεται να δήλωσε ποτέ ακριβώς γιατί το επέλεξε.


[Επεξεργασία] Δημήτριος Γούναρης

Ο Δημήτριος Γούναρης (Πάτρα 5 Ιανουαρίου 1867 - 15 Νοεμβρίου 1922 Γουδί) ήταν Πατρινός πολιτικός, αρχηγός του Λαϊκού κόμματος, κύριος εκπρόσωπος του αντιβενιζελισμού και τρεις φορές πρωθυπουργός της Ελλάδας. Το όνομα του συνδέθηκε με την αρνητική έκβαση της μικρασιατικής εκστρατείας εξαιτίας των λανθασμένων χειρισμών της κυβερνήσεώς του, η οποία κατέληξε στη Μικρασιατική καταστροφή. Ύστερα από αυτό το γεγονός συνελήφθη, παραπέμφθηκε στη «Δίκη των Έξι» και εκτελέστηκε στο Γουδί. Ανιψιός του ήταν ο μετέπειτα πρωθυπουργός & ακαδημαϊκός Παναγιώτης Κανελλόπουλος.





[Επεξεργασία] Αντίγονος Β' Γονατάς

Ο Αντίγονος Β' Γονατάς ( 319239 π.Χ. ) ήταν ένας ισχυρός Μακεδόνας ηγέτης κατά την ελληνιστική περίοδο, μέλος της Δυναστείας των Αντιγονιδών, η οποία κυβέρνησε τη χώρα μέχρι την κατάκτηση της Ελλάδας από τους Ρωμαίους. Πατέρας του ήταν ο Δημήτριος ο Πολιορκητής και παππούδες του δύο από τους Διαδόχους του Αλεξάνδρου του Μέγα, ο Αντίγονος ο Μονόφθαλμος και ο Αντίπατρος. Σε νεαρή ηλικία έδειξε τις στρατιωτικές αρετές του ως αξιωματικός στο στρατό του πατέρα του. Αργότερα, ως βασιλιάς, ήταν συνετός και σταθερός και γνώριζε —αντίθετα προς τους προκατόχους του— να περιορίζει τις φιλοδοξίες του. Για τη βασιλεία πίστευε ότι αποτελεί «ένδοξον δουλείαν», ότι πρέπει, δηλαδή, ο βασιλιάς να υπηρετεί το σύνολο των υπηκόων του. Ανάμεσα στα πιο αξιοσημείωτα γεγονότα της βασιλείας του ήταν η απόκρουση μιας ισχυρής ορδής Γαλατών που εισέβαλλαν από το Βορρά περί τα 279 π.Χ. και οι αγώνες του ενάντια στο βασιλιά της Ηπείρου, τον Πύρρο, ο οποίος έχασε τη ζωή του στην καθοριστική μάχη που δόθηκε μέσα στην πόλη του Άργους το 272 π.Χ. Το γεγονός αυτό επέτρεψε στον Αντίγονο να εγκαταστήσει σε διάφορες πόλεις απολυταρχικά καθεστώτα, θέτοντάς τες υπό τον πλήρη έλεγχό του. Για το λόγο αυτό ήρθε σε σύγκρουση με πολλές από αυτές, καθώς και με την Αιτωλική και την Αχαϊκή συμπολιτεία, την οποία εκπροσωπούσε ένας από τους σημαντικότερους αντιπάλους του, ο Άρατος από τη Σικυώνα. Πέθανε σε ηλικία 80 ετών το 239 π.Χ.