Διάβρωση

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Ως διάβρωση εννοείται η προοδευτική αποσύνθεση των υλικών με την πάροδο του χρόνου υπό την επίδραση του περιβάλλοντος. Κατά κύριο λόγο, ο όρος διάβρωση αναφέρεται σε μεταλλικά υλικά και κράματα μετάλλων και όχι για άλλα υλικά (π.χ. δε συνηθίζεται να αναφέρεται για το ξύλο πως διαβρώνεται).

Η διάβρωση συμβαίνει συνεχώς στη φύση και τα αποτελέσματά της είναι ορατά σε μεταλλικές κατασκευές. Η πιο συνηθισμένη και γνωστή μορφή διάβρωσης είναι το "σκούριασμα" του σιδήρου. Ειδικά η λέξη σκουριά αναφέρεται σε σιδερένιες κατασκευές (δε συνηθίζεται για παράδειγμα να αναφέρεται πως σκούριασε ένα χάλκινο σκεύος).

Η διάβρωση είναι ένα αυθόρμητο φαινόμενο και η φυσική του εξήγηση ανήκει στον επιστημονικό κλάδο της ηλεκτροχημείας. Κατά τη διάβρωση το μεταλλικό υλικό υπό την επίδραση του περιβάλλοντος χάνει ηλεκτρόνια, τα οποία δεσμεύονται (συνήθως) από το οξυγόνο του περιβάλλοντος. Υπάρχει δηλαδή αύξηση του σθένους του μετάλλου κατά την ηλεκτροχημική αντίδραση:

Me ---> Men++ne-

Το φαινόμενο είναι επιφανειακό, δηλαδή εντοπίζεται στην εκτεθειμένη προς το περιβάλλον επιφάνεια του μετάλλου. Υπάρχουν πολλά είδη και κατηγοριοποιήσεις διάβρωσης (ανάλογα με την επίδραση του περιβάλλοντος, του υλικού, αν το υλικό υφίσταται μηχανική καταπόνηση, κ.α.).