Τσάι του βουνού
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Το φυτό Τσάι του βουνού (Sideritis clandestina subsp. Clandestina) xρησιμοποιείται ευρύτατα στις μεσογειακές χώρες, όπως και στην Ελλάδα ως αφέψημα (τσάι).
Πίνακας περιεχομένων |
[Επεξεργασία] Το γένος Σιδηρίτις
To γένος περιλαμβάνει 80 περίπου είδη, που φύονται στις παραμεσογείους χώρες, τις Καναρίους νήσους και την Βόρειο Ασία. Πρόκειται για μονοετείς ή πολυετείς πόες, αποξυλωμένες ενίοτε στη βάση, χνουδωτές. Έχουν άνθη κίτρινα ή λευκά, μικρά, κατά σπονδύλους απομακρυσμένους ή πλησίον αλλήλους χωρίς βράκτια. Ανήκουν στα Χειλανθή. Στην Μεσόγειο το ρόφημα των φυτών αυτών είναι πολύ δημοφιλές και διαδεδομένο.
[Επεξεργασία] Στην Ισπανία
Χρησιμοποιούνται επίσης διάφορα αυτοφυή είδη στη λαϊκή θεραπευτική, κυρίως για μακροχρόνια θεραπεία φλεγμονωδών καταστάσεων.
[Επεξεργασία] Στην Ελλάδα
Αυτοφύονται περίπου 17 είδη, τα γνωστότερα είναι:
- τσάι βλάχικο (και στο Άγιο Όρος μπεττόνικα) (Sideritis athoa)
- τσάι του Μαλεβού ή τσάι του Ταϋγέτου (Sideritis clandestina)
- μαλοτήρας ή καλοκοιμηθιά ειναι το τσάι της Κρήτης (Sideritis syriaca)
- τσάι της Εύβοιας ή τσάι απ’ το Δέλφι (Sideritis euboea)
- τσάι του Ολύμπου (Sideritis scardica)
- τσάι του Παρνασσού ή τσάι του Βελουχιού (Sideritis raeseri)
Όλα τα τσάγια του βουνού κινδυνεύουν να εξαφανιστούν λόγω της υπερκατανάλωσης.