Βικιπαίδεια:Βικιπύλη/Ιστορία/Προσωπικότητες

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Ο Αντίγονος Β' Γονατάς ( 319239 π.Χ. ) ήταν ένας ισχυρός Μακεδόνας ηγέτης κατά την ελληνιστική περίοδο, μέλος της Δυναστείας των Αντιγονιδών, η οποία κυβέρνησε τη χώρα μέχρι την κατάκτηση της Ελλάδας από τους Ρωμαίους. Πατέρας του ήταν ο Δημήτριος ο Πολιορκητής και παππούδες του δύο από τους Διαδόχους του Αλεξάνδρου του Μέγα, ο Αντίγονος ο Μονόφθαλμος και ο Αντίπατρος. Σε νεαρή ηλικία έδειξε τις στρατιωτικές αρετές του ως αξιωματικός στο στρατό του πατέρα του. Αργότερα, ως βασιλιάς, ήταν συνετός και σταθερός και γνώριζε —αντίθετα προς τους προκατόχους του— να περιορίζει τις φιλοδοξίες του. Για τη βασιλεία πίστευε ότι αποτελεί «ένδοξον δουλείαν», ότι πρέπει, δηλαδή, ο βασιλιάς να υπηρετεί το σύνολο των υπηκόων του. Ανάμεσα στα πιο αξιοσημείωτα γεγονότα της βασιλείας του ήταν η απόκρουση μιας ισχυρής ορδής Γαλατών που εισέβαλλαν από το Βορρά περί τα 279 π.Χ. και οι αγώνες του ενάντια στο βασιλιά της Ηπείρου, τον Πύρρο, ο οποίος έχασε τη ζωή του στην καθοριστική μάχη που δόθηκε μέσα στην πόλη του Άργους το 272 π.Χ. Το γεγονός αυτό επέτρεψε στον Αντίγονο να εγκαταστήσει σε διάφορες πόλεις απολυταρχικά καθεστώτα, θέτοντάς τες υπό τον πλήρη έλεγχό του. Για το λόγο αυτό ήρθε σε σύγκρουση με πολλές από αυτές, καθώς και με την Αιτωλική και την Αχαϊκή συμπολιτεία, την οποία εκπροσωπούσε ένας από τους σημαντικότερους αντιπάλους του, ο Άρατος από τη Σικυώνα. Πέθανε σε ηλικία 80 ετών το 239 π.Χ.