Νικόλαος Τρικούπης

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Ο Νικόλαος Τρικούπης ήταν αντιστράτηγος του ελληνικού στρατού.

Γεννήθηκε το 1869 στο Μεσολόγγι. Ήταν γιος του Θεμιστοκλή Τρικούπη και αδελφός του Κωνσταντίνου Τρικούπη. Εισήλθε στη Σχολή Ευελπίδων από την οποία και απεφοίτησε το 1888 ως ανθυπολοχαγός πυροβολικού. Στη συνέχεια μετέβη στη Γαλλία όπου και ολοκλήρωσε τη στρατιωτική του εκπάιδευση παραμένοντας εκεί επί μια επταετία (1889-1895). Μετά την επιστροφή του συμμετείχε στον Ελληνοτουρκικό πόλεμο του 1897 στο επιτελείο της 1ης Μεραρχίας. Το 1904 μετετέθη στο συγκροτούμενο τότε Σώμα Γενικών Επιτελών όπου μετά τη κατάργησή του επανήλθε στο όπλο του.
Στους Βαλκανικούς πολέμους διετέλεσε επιτελάρχης της 3ης Μεραρχίας υπό τον υποστράτηγο Δαμιανό. Μετά τους Βαλκανικούς Πολέμους διετέλεσε διαδοχικά διοικητής συντάγματος πυροβολικού, επιτελάρχης του Γ΄ Σώματος Στρατού καθώς και υπαρχηγός του Γενικού Επιτελείου Στρατού. Κατά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο βρέθηκε στο Μακεδονικό μέτωπο ως συνταγματάρχης όταν ανέλαβε διοικητής της 3ης Μεραρχίας, από της αρχής της εισόδου της Ελλάδος στον πόλεμο και σε ολόκληρη τη νικηφόρα προέλαση του Ελληνικού Στρατού μέρχρι των Σερβοβουλγαρικών συνόρων εις Πιρότ, προαχθείς σε υποστράτηγο.
Μετείχε στη Μικρασιατική εκστρατεία. Ήταν διοικητής του Α' σώματος στρατού στη περιοχή Αφιόν Καραχισάρ. Δυστυχώς όμως ο Τρικούπης ηγούμενος 5 Μεραρχιών και μετά από σειρά στρατηγικών λαθών δεχόμενος αιφνίδια επίθεση διπλάσιων αριθμητικά εχθρικών δυνάμεων αντί ν΄ απαγκιστρωθεί της περιοχής άφησε και περικυκλώθηκε εξ αυτών με αποτέλεσμα να επέλθει το μοιραίο ρήγμα του μετώπου στη κοιλάδα Αλή Βεράν με τη γνωστή κατάληξη της κατάρρευσης του όλου μετώπου και την άτακτη φυγή των όσων πρόλαβαν από την αιχμαλωσία. Ο ίδιος συνελήφθει αιχμάλωτος και επέστρεψε στην Ελλάδα κατ΄ ανταλλαγή αιχμαλώτων το 1923* όπου και αποστρατεύθηκε. Κι όμως το 1927 ανακλήθηκε στην ενεργό υπηρεσία και προάχθηκε σε αντιστράτηγο, με τον βαθμό τον οποίο και τελικά αποστρατεύθηκε. Μάλιστα με τα πολιτικά δρώμενα της εποχής κατά το χρονικό διάστημα 1928-1930 διετέλεσε και Νομάρχης Αττικοβοιωτίας. Τιμήθηκε με πολλά ελληνικά ανώτατα παράσημα. Σύζυγός του ήταν η Ελένη το γένος Κορδέλλα.

Έγραψε τα έργα «Εκγύμνασις ίππου» (1898), «Ταχεία μέθοδος προς κανονισμόν βολής πυροβολικού» (1900) και «Αναμνήσεις επεισοδίων και γεγονότων εκ των πολέμων μας» (1930). Πέθανε το 1956.

(*) Κατά ανεπιβεβαίωτες πληροφορίες λέγεται ότι ανταλλάχθηκε με τον τούρκο στρατηγό Τζαφέρ Ταγιάρ.

Άλλες γλώσσες