Νικόδημος Ιεροσολύμων

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Ο Νικόδημος διετέλεσε Πατριάρχης Ιεροσολύμων την περίοδο 1883-1890.

Γεννήθηκε στην Κύζικο το 1827. Εκάρη μοναχός από τον Πατριάρχη Κύριλλο Β΄. Από το 1860 ως το 1872 διετέλεσε έξαρχος του Παναγίου Τάφου στη Βεσσαραβία, κατόπιν δραγουμάνος του Πατριαρχείου και από το 1877 ηγούμενος του Μετοχίου του Παναγίου Τάφου στη Μόσχα, απ' όπου έφυγε όταν εξελέγη Πατριάρχης, στις 4 Αυγούστου 1883. Το 1882 είχε εκλεγεί αρχιεπίσκοπος Θαβωρίου.

Ως Πατριάρχης προώθησε τη ρωσική επιρροή στους Αγίους Τόπους, πράγμα το οποίο οδήγησε στην εξέγερση της Αγιοταφικής Αδελφότητας εναντίον του. Αναγκάστηκε να παραιτηθεί στις 30 Ιουλίου 1890. Η Αδελφότητα του έδωσε το δικαίωμα να αποσυρθεί στο Μετόχι του Αγίου Γεωργίου του Κρημνού στη Χάλκη. Εκεί παρέμεινε μέχρι το θάνατό του, στις 5 Φεβρουαρίου 1910.