Ιωσήφ Λόκκυερ

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Ο Ιωσήφ Νόρμαν Λόκκυερ (Joseph Norman Lockyer) (Rugby Αγγλίας 17 Μαΐου 1836 – Ντέβον 16 Αυγούστου 1920), γνωστός περισσότερο ως Norman Lockyer, υπήρξε επιφανής Άγγλος αστρονόμος .

Στην αρχή χρημάτισε κρατικός διοικητικός υπάλληλος ενώ επιδιδόταν σε αστρονομικές μελέτες. Το 1870 έγινε γραμματέας της επιτροπής φυσικών επιστημών και το 1875 διορίσθηκε καθηγητής Αστρονομίας στο Κολέγιο των Επιστημών στη πόλη South Kensington, καθώς και διευθυντής του Ηλιοφυσικού Αστεροσκοπείου της ίδιας πόλης. Κατά τα έτη 1870 - 1910 προΐστατο των αγγλικών αστρονομικών αποστολών στη παρακολούθηση των ηλιακών εκλείψεων.

Ο Λόκκυερ ασχολήθηκε ειδικά με τον Ήλιο και μάλιστα με τη φασματοσκοπική παρατήρηση. Πρώτος αυτός έδωσε την εξήγηση του φαινομένου των «ηλιακών προεξοχών» και μίλησε για τη χρωμόσφαιρα. Το 1868 ανακάλυψε συγχρόνως, αλλά ανεξάρτητα με τον Γάλλο Ζάνσεν, τη φασματοσκοπική μέθοδο παρατήρησης των ηλιακών εκβολών, που μέχρι τότε γινόταν μόνο κατά την ολική έκλειψη του Ηλίου, όποτε και όπου συνέβαινε αυτή. Έπειτα από την ανακάλυψη αυτή η Βασιλική Αστρονομική Εταιρία του Λονδίνου το 1869 τον εξέλεξε μέλος της και το 1872 η Γαλλική κυβέρνηση καθιέρωσε μετάλλιο με τις προσωπογραφίες των Λόκκυερ και Ζάνσεν. Το 1874 του απονεμήθηκε το μετάλλιο Rumford και το 1892 έγινε αντιπρόεδρος της Βασιλικής Αστρονομικής Εταιρείας, της οποίας και κατέληξε Πρόεδρος το 1903.

Ο Λόκκυερ ίδρυσε επίσης το Αστεροσκοπείο Sidmouth. Έγραψε διάφορα αστρονομικά συγγράμματα μεταξύ των οποίων και την κατηγοριοποίηση των αστέρων εκ της φασματοσκοπικής παρατήρησης. Από το 1869 μέχρι του θανάτου του 1920 εξέδιδε το περιοδικό "Nature".

  • Συνεχιστής της επιστημονικής του έρευνας θεωρείται ο Γάλλος Αστρονόμος Φερδινάνδος Λυό.