Τυδέας

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Στην ελληνική μυθολογία ο Τυδέας (Τυδεύς) ήταν γιος του Οινέως του βασιλιά της Καλυδώνας.

Ο Τυδέας κατέφυγε στον βασιλιά του Άργους, τον Άδραστο, γιατί κατά μία εκδοχή σκότωσε άθελά του στο κυνήγι τον θείο του Αλκάθοο ή, σύμφωνα με άλλη παράδοση, τους γιούς του Μέλανα. Στο Άργος πήρε για σύζυγό του την κόρη του Αδράστου, τη Δηιπύλη, και έτσι έγινε πατέρας του Διομήδη.

Κατά την εκστρατεία του Αδράστου εναντίον των Θηβών, ο Τυδέας διακρίθηκε για το θάρρος του ως ένας από τους «Επτά επί Θήβας», αλλά τελικά σε κάποια μάχη τραυματίσθηκε θανάσιμα από τον Θηβαίο Μελάνιππο. Σύμφωνα με μία εκδοχή, η θεά Αθηνά θέλησε να καταστήσει τον Τυδέα αθάνατο, και το ζήτησε ως χάρη από τον Δία. Ωστόσο, ο Αμφιάραος έκοψε το κεφάλι του Μελανίππου και το έδωσε στον Τυδέα, ο οποίος έφαγε τον εγκέφαλο. Από αυτό το γεγονός, η Αθηνά έπαψε να τον συμπαθεί και δεν τον έκανε αθάνατο.