Συνθήκη Κωνσταντινούπολης (1479)

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Η Συνθήκη Κωνσταντινούπολης του 1479 συνάφθηκε μεταξύ της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και της Γαληνότατης Δημοκρατίας της Βενετίας στην Κωνσταντινούπολη στις 26 Ιανουαρίου του 1479. Είναι η τρίτη σημαντικότερη συνθήκη που αφορά τον ελλαδικό χώρο από την πτώση της Βασιλεύουσας και μετά τις συνθήκες Νάξου και ειρήνης του 1468

Η Συνθήκη αυτή γενικά έθεσε τέρμα στον μακροχρόνιο (16ετή) πόλεμο μεταξύ των δύο Χωρών που είχε ξεκινήσει από το 1463.
Με την Συνθήκη αυτή συνομολογήθηκαν οι παρακάτω εκχωρήσεις εκ μέρους της Βενετίας στην Τουρκία:

  • Την εκχώρηση των Κερκυραϊκών κάστρων Στροβίλι¹ και Βαστία¹, καθώς και τα κάστρα Φανάρι Θεσπρωτίας¹ και Σοποτό¹.
  • Την αποχώρηση των Ενετών από την Σκόδρα (στην σημερινή Αλβανία) και επιστροφή στον Σουλτάνο όλων των κάστρων που είχαν καταληφθεί στον Μοριά κατά την διάρκεια του πολέμου και
  • Την εκχώρηση (επιστροφή) της νήσου Λήμνου, της Εύβοιας αλλά και του Άργους.

Με την παραπάνω συνθήκη αναγνωρίσθηκε επίσης η Βενετία κυρίαρχος του Φρουρίου και της περιοχής της Ναυπάκτου και των κτήσεών της στο Ναύπλιο (Ναυπλίας), στη Μονεμβάσια, στη Κορώνη, στη Μεθώνη και στο Ναυαρίνο. Επίσης ορίσθηκε Ειδική Επιτροπή η οποία και θα καθόριζε τα όρια των παραπάνω περιοχών². Μετά δε από πολλές συζητήσεις τόσο το απόρθητο φρούριο της Θερμησίας, απέναντι από την Ύδρα, με τα πλούσια αλατωρυχεία, το Καστρί (αρχαία Ερμιόνη) όσο και το φρούριο Τζιβέρι (αρχαίο Κίβερι) απέναντι στη Ναυπλία παρελήφθησαν από την Βενετία.
Κατά δε την διανομή που έγινε τότε, σύμφωνα με την συνθήκη αυτή, η Κρήτη εκχωρήθηκε στον Βασιλέα της Θεσσαλονίκης Βονιφάτιο ο οποίος και στη συνέχεια αδιαφορώντας γι΄ αυτήν την πώλησε σχεδόν αμέσως έναντι ευτελούς τιμήματος στους Ενετούς.

Έτσι με την Συνθήκη Κωνσταντινούπολης του 1479 τα Επτάνησα: Κέρκυρα, Παξοί και Κύθηρα με τα νησιωτικά εξαρτήματά τους, καθώς και οι Βόρειες Σποράδες και από τις Κυκλάδες: η Τήνος και η Μύκονος καθώς τέλος η Κρήτη συμπληρώνουν τις κτήσεις Βενετίας στον ελλαδικό νησιωτικό χώρο. Τρία χρόνια όμως μετά, η συνθήκη αυτή συμπληρώθηκε με νεότερη την Συνθήκη Κωνσταντινούπολης (1482)³.


[Επεξεργασία] Σημειώσεις

(¹). Και τα 4 αναφερόμενα κάστρα τα είχαν καταλάβει οι Έλληνες το 1473 με την συγκατάθεση αλλά και την ενίσχυση των Ενετών.
(²). Κατά την οριοθέτηση αυτών αντηλλάγησαν πλείστα έγραφα κατά την περίοδο Ιανουάριος 1479 - Απρίλιος 1481 άπαντα γραμμένα στην ελληνική γλώσσα που ήταν η επίσημη τότε γλώσσα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας (Κ. Σάθας, "Τουρκοκρατούμενη Ελλάς" Αθήναι 1869, σ.25).
(³). Τόσο η Συνθήκη Κωνσταντινούπολης 1479 όσο και εκείνη του 1482 διαλύθηκαν από τον Σουλτάνο Βαγιαζήτ κατά τον μετέπειτα τριετή πόλεμο 1499 - 1502.