Κάρολος Ι΄ της Γαλλίας

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Κάρολος Ι' της Γαλλίας
Κάρολος Ι' της Γαλλίας

Ο Κάρολος ο 10ος της Γαλλίας (1757 - 1836) ήταν βασιλιάς της Γαλλίας και της Ναβάρρας (1824 - 1830).

Τελευταίος βασιλιάς της Γαλλίας από την ευθεία γραμμή διαδοχής των Βουρβώνων. Γεννήθηκε στις Βερσαλίες ως τελευταίος γιός του δελφίνου της Γαλλίας Λουδοβίκου και της Μαρίας Ιωσηφίνας της Σαξονίας, εγγονός του βασιλέως Λουδοβίκου ΙΕ', αδελφός των βασιλέων Λουδοβίκου ΙΣΤ', Λουδοβίκου ΙΗ'. Κηρύχθηκε Κύριος και διάδοχος (1814) με την άνοδο του αδελφού του Λουδοβίκου ΙΗ' στον Γαλλικό θρόνο.


Πίνακας περιεχομένων

[Επεξεργασία] Επιπόλαιη νεανική ζωή

Ο Κάρολος στη νεανική του ηλικία ήταν εξαιρετικά γοητευτικός και ελκυστικός. Παρά τις φήμες σχετικά με το νεανικό του ηδονισμό, ήταν βαθιά θρησκευόμενος μαζί με την μικρότερη αδελφή του Ελισσάβετ.

Ήταν και φημισμένος γυναικάς, αναπτύσσοντας στενή φιλία με τη νύφη του βασίλισσα Μαρία Αντουανέτα. Παρακολουθούσαν μαζί θέατρο και ερχόντουσαν συνέχεια σε αντιπαράθεση, ενώ είχαν και οι δύο ταλέντο ηθοποιΐας. Η Μαρία Αντουανέττα παρίστανε την βοσκοπούλα της υπαίθρου, ενώ ο Κάρολος τον υπηρέτη, και υπήρξε μια διαδεδομένη ιστορία σχετικά με το χτίσιμο του πύργου της Βαγκατέλ (1775). Ο Κάρολος έβαλε στοίχημα με τη νύφη του ότι ο πύργος θα ολοκληρωθεί πριν κλείσουν τρεις μήνες, κάτι που αυτή το αρνείτο. Τελικά, καλώντας τον διάσημο αρχιτέκτονα Φρανσουά - Ιωσήφ Μπελανζέ, ο πύργος ολοκληρώθηκε μέσα σε 63 μέρες. Ως το γοητευτικότερο εμφανισιακά μέλος της βασιλικής οικογένειας, ήταν μπλεγμένος σε πολλές ερωτικές περιπέτειες, η σημαντικότερη εκ των οποίων με την νύφη της καλύτερης φίλης της Μαρίας Αντουανέττας, δούκισσας του Πολινιάκ.

Είχε μεγαλύτερη προτίμηση στο νεώτερο γιό του Κάρολο Φερδινάνδο, δούκα του Μπέρρυ συγκριτικά με τον άβουλο Λουδοβίκο - Αντώνιο της Αγκουλέμης. Σύντομα (1786) ήρθε η πρώτη κρίση κατά της μοναρχίας υπερασπίζοντας με κάθε μέσο τα βασιλικά συμφέροντα σε βαθμό που να τον αποκαλέσει ο ίδιος ο βασιλιάς αδελφός του «βασιλικότερο του βασιλέως».


[Επεξεργασία] Εξορία λόγω Γαλλικής επανάστασης

Κάρολος Ι' της Γαλλίας
Κάρολος Ι' της Γαλλίας

Μετά την πτώση της Καστίλης (14/7/1789) ο Κάρολος εγκατέλειψε την Γαλλία μετά απο προτροπή του αδελφού του βασιλιά Λουδοβίκου, ο οποίος φοβόταν για απόπειρα ανθρωποκτονίας εις βάρος του λόγω των ακραίων του θέσεων. Άλλωστε στο εξωτερικό θα ήταν ικανότερος να προβάλει καλύτερα τα δίκαια του Γάλλου βασιλιά.

Αρχικά κατέφυγε στη Γερμανία και μετά στην Ιταλία, όπου άκουσε ότι ο αδελφός του, δούκας της Προβηγκίας, ορκίστηκε πίστη στη δημοκρατία και αποκήρυξε την μοναρχία. Αποφάσισε να διορίσει τον Καλόν στο συμβούλιό του, κάτι που εξόργισε τη Μαρία Αντουανέττα. Οι σχέσεις του με την νύφη του στο τέλος της ζωής της έγιναν πολύ εχθρικές, τόσο που, όταν αυτή αποκεφαλίστηκε (1793), ο Κάρολος αισθάνθηκε έντονες τύψεις. Απέκτησε την πολύτιμη συμμαχία της αυτοκράτειρας της Ρωσίας Μεγάλης Αικατερίνης.

Ο κόμης του Αρτουά μετανάστευσε αργότερα στη Βρετανία, όπου ο Γάλλος βασιλιάς Γεώργιος Γ' του επέτρεψε να ζήσει στο Χόλυρόουντ Χάουζ, έναν βασιλικό πύργο του Εδιμβούργου. Η δυσαρέσκειά του με την προτεσταντική θρησκεία του πληθυσμού της πόλης τον έκανε να κλειστεί μέσα στον πύργο χωρίς να έχει επαφή με κόσμο. Το βαρύτερο πλήγμα της ζωής του στάθηκε ο θάνατος της Λουίζας του Πολαστρόν (1804) από φυματίωση.

Πάντρεψε τον μεγαλύτερο γιό του, δούκα της Ανγκουλέμης, με την πρώτη ξαδέλφη του Μαρία Θηρεσία Καρλόττα, μόνο παιδί που επέζησε του βασιλιά Λουδοβίκου ΙΣΤ' και της Μαρίας Αντουανέτας. Ο μικρός του γιός, δούκας του Μπερρύ, παντρεύτηκε την Άμι Μπράουν, μια Αγγλίδα προτεστάντισσα κοινή θνητή, κάτι που δυσαρέστησε τον πατέρα του, ο οποίος ακύρωσε το γάμο τους. Αργότερα παντρεύτηκε την Καρολίνα Φερδινάνδη Λουίζα των δύο Σικελιών. Εξακολουθούσε να ζει στο Εδιμβούργο και μετά την επαναφορά του αδελφού του Λουδοβίκου ΙΗ', κόμη της Προβηγκίας, στο Γαλλικό θρόνο. Οι σχέσεις μεταξύ τους δεν ήταν καθόλου καλές, λόγω του ότι τον θεωρούσε άθρησκο και προδότη. Παρόλα αυτά μετά τον θάνατο του (1825), λόγω έλλειψης διαδόχου, ανακηρύχθηκε βασιλιάς σε ηλικία 67 ετών.

[Επεξεργασία] Βασιλιάς της Γαλλίας

Η τελετή στέψης του έγινε στον Καθεδρικό ναό του Ρέμς (28/5/1825) σύμφωνα με το τελετουργικό των παλιών Γάλλων βασιλέων, κάτι που δεν συνέβη με τον προκάτοχο και τον διάδοχό του. Καμιά άλλη στέψη δεν είχε συμβεί ολόκληρο τον 19ο αι. από τη δυναστεία των Βουρβώνων. Αμέσως μετά θέσπισε τον ιερό νόμο, σύμφωνα με τον οποίο τιμωρείται με την ποινή του θανάτου η βλασφημία και η ιεροσυλία, νόμος που δεν εφαρμόστηκε ποτέ και καταργήθηκε από τον διάδοχό του Λουδοβίκο - Φίλιππο. Ο Κάρολος διόρισε (1829) ως υπουργό εξωτερικών τον Αρμάνδο του Πολινιάκ (ανιψιό της Λουίζας του Πολαστρόν), ο οποίος αποφάσισε Γαλλικό αποικισμό στην Αλγερία. Η δυσαρέσκεια του λαού από τις Ιουλιανές διατάξεις, μια σειρά νόμων που περιόριζαν τις λαϊκές ελευθερίες, προκάλεσε την Ιουλιανή επανάσταση (1830). Ο Κάρολος παραιτήθηκε υπέρ του ανήλικου εγγονού του, κόμη του Τσάμπερ μετά και απο την ταυτόχρονη παραίτηση του μεγαλύτερου γιού του και κατέφυγε στην Αγγλία. Ο εγγονός του βασίλευσε μόνο 7 μέρες και στην δυνέχεια το Κοινοβούλιο ανακήρυξε βασιλιά τον μακρινό ξάδελφο του Λουδοβίκο Φίλιππο απο τον οίκο της Ορλεάνης. Κατόπιν εγκαταστάθηκε στην Τσεχία, όπου και πέθανε από χολέρα.

[Επεξεργασία] Κληρονόμοι

Με τη σύζυγό του Μαρία Τερέζα της Σαβοίας παιδιά του ήταν :

[Επεξεργασία] Πηγές

  • Αγγλική Wikipedia