Η σφαγή της Τριπολιτσάς
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Σφαγή της Τριπολιτσάς αποκαλείται η σφαγή μεγάλου αριθμού Τούρκων και Εβραίων αμάχων από τον στρατό του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη, που ακολούθησε αμέσως μετά την κατάληψη της Τρίπολης από τον ίδιο αυτό στρατό.
[Επεξεργασία] Ιστορικό
Στις 23 Σεπτεμβρίου του 1821 οι δυνάμεις των επαναστατημένων Ελλήνων υπό την αρχηγία του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη καταλαμβάνουν την Τριπολιτσά μετά από μακρά πολιορκία. Την Τρίπολη την πολιορκούσαν οι Κολοκοτρώνης, Πέτρος Μαυρομιχάλης, Γιατράκος και Αναγνωσταράς. Ο Δημήτριος Υψηλάντης είχε αποχωρήσει νωρίτερα για την Κόρινθο, αντιλαμβανώμενος τι θα επακολουθούσε.[1]
Στην πόλη είχαν συγκεντρωθεί περισσότεροι από σαράντα χιλιάδες άμαχοι Τούρκοι, Αρβανίτες, Εβραίοι καθώς και αρκετές χιλιάδες ενόπλων. Όταν η κατάσταση των πολιορκημένων έγινε δύσκολη από την έλλειψη τροφίμων και διαφαίνονταν η κατάληψή της, ορισμένοι από αυτούς άρχισαν ιδιωτικές διαπραγματεύσεις με τους πολιορκητές για την ασφαλή έξοδό τους από την πολιορκημένη πόλη. Έτσι οι πλουσιότερες οικογένειες προσέγγισαν οπλαρχηγούς και με το κατάλληλο αντίτιμο είχαν την προστασία τους και έφυγαν από την Τριπολιτσά, αρκετοί με τα κινητά τους υπάρχοντα. Με ξεχωριστή συμφωνία οι Αλβανοί της πόλης έφυγαν για την Ήπειρο κάτω από την προστασία του Κολοκοτρώνη. Οι υπόλοιποι κάτοικοι της πόλης παρέμειναν εντός μέχρι την ασύντακτη γενική επίθεση που διεξήγαγαν οι επαναστάτες.
Στις 23 Σεπτεμβρίου και ενώ οι διαπραγματεύσεις είχαν διακοπεί ο οπλαρχηγός Δούνιας απο την Κυνουρία κατάφερε να σκαρφαλώσει στα τείχη και να ανοίξει την πόρτα του Αναπλιού.[2] Η σφαγή που ακολουθεί την κατάληψη της πόλης από τον στρατό του Κολοκοτρώνη ήταν τρομακτική: επί τρεις ημέρες οι Έλληνες σφαγιάζουν τους αμάχους Τούρκους και Εβραίους, τις γυναίκες, τα παιδιά και τα βρέφη, αφού προηγουμένως βιάσανε, βασάνισαν, εκπαραθύρωσαν, κάψανε και λεηλάτησαν. Υπολογίζεται οτι κατακρεουργήθηκαν 2.000 Εβραίοι και 30.000 Τούρκοι.[3][4] Κερδισμένοι απο την άλωση ήταν κυρίως οι Μανιάτες, ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης και η Μπουμπουλίνα. Προς τιμήν του ο Νικήτας Σταματελόπουλος, γνωστός και ως Νικηταράς δεν άγγιξε τίποτα.[5]
Για την σφαγή ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης αναφέρει χαρακτηριστικά στο ημερολόγιό του: «Το ασκέρι όπου ήτον μέσα, το ελληνικό, έκοβε και εσκότωνε, από Παρασκευή έως Κυριακή, γυναίκες, παιδιά και άντρες, τριάνταδύο χιλιάδες. Το άλογό μου από τα τείχη έως τα σαράγια δεν επάτησε γη. Ελληνες εσκοτώθηκαν εκατό.»'[6]
Η σφαγή της Τριπολιτσάς μπορεί να χαρακτηρισθεί και ως μια μορφή γενοκτονίας λόγω του εθνοφυλετικού χαρακτήρα που πήρε. Είναι αλήθεια οτι κατα τη διάρκεια της πολιορκείας στην ελληνική πλευρά είχε δημιουργθεί, λόγω της δεινής θέσης των Τούρκων και των φημων, που εν μέρει αποδείχτηκαν αληθινές, περι τεραστίου θησαυρού, μια ατμόσφαιρα σιγουριάς και ανυπομονεσίας, η οποία ενισχύθηκε και απο το αίσθημα της εκδίκησης. Η ολη ατμόσφαιρα επέφερε αυτή την σφαγή. Στο εξωτερικό η σφαγή προκάλεσε αίσθηση και δημιούργησε κλιμα δυσπιστίας προς τους Έλληνες.
[Επεξεργασία] Αναφορές
- ↑ Κωστής Παπαγιώργης, Κανέλλος Δεληγιάννης, Εκδόσεις Καστανιώτη, Αθήνα 2001, σελ.123
- ↑ Τάσος Βουρνάς, Ιστορία της Νεώτερης και σύγχρονης Ελλάδας, Εκδόσεις Πατάκη, Αθήνα 1997, Τόμος Α΄, σελ.104
- ↑ Κωστής Παπαγιώργης, Κανέλλος Δεληγιάννης, Εκδόσεις Καστανιώτη, Αθήνα 2001, σελ.124
- ↑ Τάσος Βουρνάς, Ιστορία της Νεώτερης και σύγχρονης Ελλάδας, Εκδόσεις Πατάκη, Αθήνα 1997, Τόμος Α΄, σελ.104
- ↑ Κωστής Παπαγιώργης, Κανέλλος Δεληγιάννης, Εκδόσεις Καστανιώτη, Αθήνα 2001, σελ.126
- ↑ Τάσος Βουρνάς, Ιστορία της Νεώτερης και σύγχρονης Ελλάδας, Εκδόσεις Πατάκη, Αθήνα 1997, Τόμος Α΄, σελ.104