Φερδινάνδος Α' των δύο Σικελιών
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Φερδινάνδος Α' των δύο Σικελιών (1751 - 1825), βασιλιάς της Νάπολης, Σικελίας και των δύο Σικελιών (1759 - 1825). Τρίτος γιός του βασιλιά της Ισπανίας Καρόλου Γ', και της Μαρίας Αμαλίας της Σαξονίας, ο πατέρας του το παρέδοσε ένα απο τα τρία βασίλεια που είχε υπο την κατοχή του αφού στάθηκε αδυναμία να τα κυβερνήσει όλα μόνος του. Τον Ιανουάριο του 1799 το βασίλειο της Νάπολης κυρήχθηκε δημοκρατία ύστερα απο επανάσταση που κράτησε μόνο 6 μήνες. Τον Ιούνιο του ίδιου χρόνου ο Φερδινάνδος επανήλθε στον θρόνο. Στις 26/12/1805 ο Ναπολέων Βοναπάρτης κατέλαβε το βασίλειο του, τον κύρηξε έκπτωτο τοποθετώντας τον αδελφό του Ιωσήφ Βοναπάρτη. Επανήλθε (1815) μετά την μάχη του Τολεντίνο και στις 8/12/1816 ένωσε τα στέμματα της Νάπολης και της Σικελίας στο βασίλειο των δύο Σικελιών που το κυβέρνησε ώς τον θάνατο του. Τοποθετήθηκε απο τον πατέρα του στην Νάπολη υπο την κηδεμονία του Τουσκάν Βερνάνδου με συνθήκες σύμφωνα με τις οποίες απαγορευόταν να προχωρήσει στην ένωση των δύο στεμμάτων. Ο Τουσκάν Βερνάνδος αγνόησε για την μόρφωση του με αποτέλεσμα να στρέψει το ενδιαφέρον του όχι στην μόρφωση αλλά στον αθλητισμό, το κυνήγι και το ψάρεμα. Παρά το ότι ήταν αμόρφωτος ήταν καλλιεργημένος παραχωρώντας τα κέρδη απο τις αθλητικές του δραστηριότητες στους φτωχούς. Μόλις ενηλικιώθηκε (1767) η πρώτη του πράξη ήταν η εκδίωξη των Ιησουιτών, και την επόμενη χρονιά παντρεύτηκε την Μαρία Καρολίνα, κόρη της αυτοκράτειρας της Αυστρίας Μαρίας Θηρεσίας, αδελφή των αυτοκρατόρων της Αυστρίας Ιωσήφ Β', και Λεοπόλδου Β', αδελφή τέλος της μοιραίας βασίλισσας της Γαλλίας Μαρίας Αντουανέτας. Η νέα βασίλισσα ήταν όμορφη, έξυπνη, ευγενική αλλά ταυτόχρονα σκληρή και αδίστακτη. Μετά την γέννηση του γιού και διαδόχου είχε λόγο στο κυβερνητικό συμβούλιο και απέκτησε επικύνδινα μεγάλη δύναμη. Ο Άγγλος σέρ Τζών Άκτον διοικητής του ναυτικού, απέκτησε την μεγάλη της εύνοια αφού την αποπλάνησε να σπάσει όλους τους δεσμούς του βασιλείου της με την Ισπανία προσεγγίζοντας την Αυστρία και την Μεγάλη Βρετανία. Η βασίλισσα τον έκανε πρωθυπουργό και έφερε την χώρα σε διαφθορά, σήψη και ανασφάλεια.
Πίνακας περιεχομένων |
[Επεξεργασία] Κατάληψη της Νάπολης απο τον Ναπολέοντα
Στο ξέσπασμα της Γαλλικής επανάστασης αντέδρασε έντονα γιατί ήταν απο την φύση της αντίθετη σε κάθε προοδευτική ιδέα. Μετά την εκτέλεση του βασιλιά και της βασίλισσας αδελφής της μπήκε με τον σύζυγο της στην πρώτη μεγάλη αντιγαλλική συμμαχία. Με την άνοδο του Ναπολέοντα στην εξουσία τα Γαλλικά στρατεύματα κατέλαβαν την Ρώμη θέτοντας σε συναγερμό τον βασιλιά που είχε το πλεονέκτημα της απουσίας του Ναπολέοντα στην Αίγυπτο και την νίκη του Νέλσονα. Έφτασε με τα στρατεύματα στην Ρώμη, αλλά μετά μερικές αποτυχίες επέστρεψε στην Νάπολη. Στην προσέγγιση του Γαλλικού στρατού στην Νάπολη δραπέτευσε με τον Αγγλικό στόλο του Νέλσονα αφήνοντας την πόλη του ακυβέρνητη. Οι Γάλλοι μπήκαν και κατέλαβαν την πόλη παρά την σκληρή αντίσταση των Λαζαρόνι που ήταν πιστά αφοσιωμένοι στον βασιλιά τους, και εγκατέστησαν την δημοκρατία των Παρθενόπαιων (Ιαν. 1799). Οι Ιακωβίνοι ευγενείς εκπρόσωποι των Γάλλων προσπαθούσαν με πλύση εγκεφάλου να στρέψουν τον λαό κατά του βασιλιά τους τονίζοντας τα αγαθά της δημοκρατίας για τον λαό. Επωφελούμενος την απόσυρση του Γαλλικού στρατού στην βόρεια Ιταλία ο Φερδινάνδος επιτέθηκε στην Νάπολη με μιά ομάδα Καλαβρέζων ληστών υπο τον καρδινάλιο Ρούφο και με την υποστήριξη της αριστοκρατίας, του κλήρου, ανακατέλαβαν την πόλη και επιδόθηκαν σε πολλές σφαγές και ακρότητες απέναντι στου Γάλλους (1800). Σε λίγο έφτασε και ο Φερδινάνδος και εγκαταστάθηκε μεγαλοπρεπώς στον θρόνο του. Ο βασιλιάς και η σύζυγος του ήταν ανήσυχοι απέναντι στις επαναστατικές κινήσεις άν και άκρως αντίθετοι η βασίλισσα ιδιαίτερα πίστευε οτι είναι πρώτος στόχος λόγω του οτι ήταν αδελφή της βασίλισσας της Γαλλίας Μαρίας Αντουανέτας. Ο βασιλιάς επιδόθηκε σε εκτελέσεις μελών της Γαλλικής μερίδας αλλά πιέστηκε να δόσει αμνηστία στους αντιπάλους του. Όταν ξέσπασε πόλεμος μεταξύ της Γαλλίας και της Αυστρίας αρχικά προσποιήθηκε ουδετερότητα αλλά σε λίγο επέτρεψε στα Γαλλορωσικά στρατεύματα να περάσουν απο το έδαφος του. Η Γαλλική νίκη στο Αούστερλιτς έδωσε θάρρος στα στρατεύματα τους που κυνήθηκαν (1806) για την ανακατάληψη της Νάπολης, ο Φερδινάνδος δραπέτευσε προς το Παλέρμο ενώ σε λίγο τον ακολούθησε και η οικογένεια του. Ο Ναπολέων μπήκε στην Νάπολη κήρυξε την δυναστεία των Βουρβώνων έκπτωτη τοποθετώντας σάν βασιλιά τον αδελφό του Ιωσήφ. Αλλά ο Φερδινάνδοςε κάτω απο την Αγγλική υποστήριξη εξακολουθούσε να είναι τυπικά βασιλιάς και συμφώνησαν στην δημιουργία ενός Συντάγματος οπου η διοίκηση της χώρας θα ανήκε τόσο σε Αάλλους όσο και σε Άγγλους. Οι δυνάμεις του βασιλιά μειώθηκαν σημαντικά ενώ η βασίλισσα εξορίστηκε στην γενέτειρα της Αυστρία όπου και πέθανε (1814).
[Επεξεργασία] Προσπάθειες εγκατάστασης αυταρχισμού λόγω της Ιεράς Συμμαχίας
Μετά την πτώση του Βοναπάρτη ο Γιοακίμ Μυρά που είχε διαδεχθεί τον Ιωσήφ Βοναπάρτη σάν βασιλιάς της Νάπολης (1808) εκθρονίστηκε (1815) και ο Φερδινάνδος επέστρεψε στην Νάπολη. Παράλληλα μιά μυστική συμφωνία που είχε κάνει με τους Αυστριακούς είχε αλλάξει τον χαρακτήρα του. Είχε συμφωνήσει να συμμαχήσει με τον Μέττερνιχ, να ακολουθήσει την αυταρχική του πολιτική ενώ παράλληλα να αλλάξει το Ισπανικό καταστατικό που υπήρχε μέχρι τότε και να του επιτραπεί να πετύχει την ένωση των δύο βασιλείων ή να δημιουργηθεί το βασίλειο των δύο Σικελιών. Για τέσσερα χρόνια κυβέρνησε αυταρχικά και αυτό έφερε σε μεγάλη κατάπληξη ιδιαίτερα των λαό που τον αγαπούσε. Όταν έχασε την υποστήριξη και του στρατού προκλήθηκε επανάσταση και ο Φερδινάνδος αμέσως δέχθηκε (1820) να επαναφέρει το Ισπανικό Σύνταγμα του 1812. Η επανάσταση στην Νάπολη ανησύχησε τον Μέττερνιχ και την Ιερά Συμμαχία που φοβήθηκαν μή τυχόν και βρούν μιμητές και σε άλλα Ευρωπαικά κράτη. Προσκλήθηκε να παρακολουθήσει το Συνέδριο του Λάιμπαχ (1821). Εκεί ο Φερδινάνδος ζήτησε ικετευτικά συγνώμη που παρέβη τις διατάξεις της Ιεράς Συμμαχίας και ορκίστηκε να κρατήσει το νέο καταστατικό. Αλλά όταν έφτασε στην Νάπολη διώχθηκε γιατί δέν κράτησε τους όρκους του και άρχισε να στέλνει γράμματα σε όλους τους Ευρωπαίους ηγεμόνες για να τονίσει την δύσκολη θέση του. Αυτή η ενέργεια εξέφραση μιά απειλή για τις μεγάλες δυνάμεις της συμμαχίας και ο Φερδινάνδος πήρε γράμμα απο τον Friedrich von Gentz να μήν καταπατήσει τους όρκους του για χάρη κάποιων παροδικά μεγάλων δυνάμεων. Ο Μέττερνιχ απείλησε να καταλάβει την Νάπολη με Αυστριακό στρατό. Οι Ναπολιτσιάνοι ηττήθηκαν στην επέλαση των Αυστριακών στο Ριέτι (Μάρτιος 1821), που μπήκαν στην Νάπολη εγκαθιστώντας την απολυταρχία. Το κοινοβούλιο διαλύθηκε, και ο Φερδινάνδος ξεκίνησε ξανά μιά εποχή σκληρών διώξεων κατά των δημοκρατικών ώς τον θάνατο του.
[Επεξεργασία] Κληρονόμοι
Με τον γάμο του με την Αυστρίδα πριγκίπισσα Μαρία Καρολίνα παιδιά του ήταν :
- Μαρία Τερέζα (1772 - 1807) που παντρεύτηκε τον 1ο ξάδελφο της Φραγκίσκο Β' της Αυστρίας.
- Λουίζα Μαρία Αμαλία Τερέζα (1773 - 1802)
- Φραγκίσκος Α' των δύο Σικελιών
- Μαρία Χριστίνα Αμαλία (1779 - 1849)
- Μαρία Αμαλία (1782 - 1866) που παντρεύτηκε (1809) τον μετέπειτα βασιλιά της Γαλλίας Λουδοβίκο Φίλιππο.
- Μαρία Αντουανέτα (1784 - 1806) που παντρεύτηκε τον πρώτο ξάδελφο της Φερδινάνδο Ζ' βασιλιά της Ισπανίας.
- Λεοπόλδος (1790 - 1851) πρίγκιπας του Σαλέρνο
[Επεξεργασία] Πηγές
- Αγγλική Wikipedia
- http://www.royalgenealogy.com/d763.htm
Προηγούμενος: Γιοακίμ Μυρά |
'Βασιλιάς της Νάπολης' 1815–1825 |
Επόμενος: Φραγκίσκος Α' |