Ανορθωτικό Κόμμα Εργαζόμενου Λαού
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Το Ανορθωτικό Κόμμα Εργαζόμενου Λαού (Α.Κ.Ε.Λ.) είναι μαρξιστικό-λενινιστικό κόμμα της Κύπρου. Ιδρύθηκε στις 15 Αυγούστου 1926 στη Λεμεσό με το όνομα Κομμουνιστικό Κόμμα Κύπρου (Κ.Κ.Κ.). Το Α.Κ.Ε.Λ. ιδρύθηκε στις 14 του Aπρίλη 1941 αφού μετά τα γεγονότα του Οκτωβρίου 1931 οι Βρεττανοί αποικιοκράτες έθεσαν εκτός νόμου το Κομμουνιστικό Κόμμα. Το Α.Κ.Ε.Λ είναι το Κυπριακό πολιτικό κόμμα με το μεγαλύτερο ποσοστό στις εκλογές από το 2001. Στις τελευταίες εκλογές του 2006, κατείχε 18 έδρες (2 έδρες λιγότερες σε σχέση με το 2001). Διαθέτει επίσης δύο Ευρωβουλευτές.
Πίνακας περιεχομένων |
[Επεξεργασία] Πολιτική Τοποθέτηση
Το Ανορθωτικό Κόμμα Εργαζόμενου Λαού τάσσεται υπέρ της ανεξάρτητης Κύπρου. Επιθυμία του είναι η επανένωση των δυο κοινοτήτων του νησιού με μια ομοσπονδιακή λύση, καθώς επίσης και η αποστρατικοποίηση, με αποχώρηση των ξένων στρατευμάτων, και η μη-ευθυγράμμιση της χώρας.[1] Ήταν υπέρ της ένταξης της Κύπρου στην Ευρωπαϊκή Ένωση, υπό ορισμένων συνθηκών. Στις τελευταίες νομοθετικές εκλογές, στις 27 Μαΐου 2001, το κόμμα έλαβε το 34.7% των ψήφων και κατέκτησε 20 από τις 56 έδρες.
[Επεξεργασία] Ιστορική Πορεία του Κόμματος
Σχηματίζεται το 1926, σαν Κυπριακό Κομμουνιστικό Κόμμα (ΚΚΚ). Ήταν ενάντια στην Ένωση με την Ελλάδα και υποστήριζε την ανεξαρτησία της χώρας. Σύμφωνα με την απόφαση της Αποικιακής Βρετανικής Κυβέρνησης, κηρύχτηκε παράνομο έπειτα από την εξέγερση του 1931. Το 1941 οι διευθύνοντες αυτού του παράνομου κόμματος ιδρύουν το ΑΚΕΛ, μαζί με άλλους πολιτικούς της αριστεράς. Στις πρώτες δημοτικές εκλογές του 1943, τα μέλη του ΑΚΕΛ Πλουτής Σέρβας και Αδάμ Αδάμαντος εκλέχτηκαν δήμαρχοι της Λεμεσού και της Αμμοχώστου αντίστοιχα. Α.Κ.Ε.Λ. και Κ.Κ.Κ. λειτουργούσαν παράλληλα για τρία χρόνια μέχρι το 1944, όταν έγινε η τελική συγχώνευση κάτω από το άνομα Α.Κ.Ε.Λ.
Αντίθετα με το ΚΚΚ, το ΑΚΕΛ δεν ήταν ενάντια στην ιδέα της Ένωσης, αλλά απαιτούσε τη διεξαγωγή των απαραίτητων διαδικασιών που θα οδηγούσαν στη σταδιακή ανεξαρτησία. Η διαδικασία θα ξεκινούσε με ένα Σύνταγμα και μια αυτόνομη κυβέρνηση, παραμένοντας η Κύπρος αποικία και έχοντας στόχο την αυτοδιάθεση και την Ένωση. Ύστερα από την αποτυχία των διαδικασιών που συνιστούσαν στη διαμόρφωση ενός αποδεκτού Συντάγματος για τους Κυπρίους από την συμβουλευτική συνέλευση, το 1949, το ΑΚΕΛ άλλαξε την άποψή του στο αίτημα του για την Ένωση, ζητώντας μια μη-σταδιακή διαδικασία.
Στο τέλη της δεκαετίας του '50, το ΑΚΕΛ αντιτίθεται στις βίαιες κινήσεις από μέρους της αντι-Βρετανικής αντιστασιακής οργάνωσης ΕΟΚΑ. Η ΕΟΚΑ κατηγορεί το ΑΚΕΛ για συνεργασία με τους Βρετανούς, παρόλο που και το ΑΚΕΛ κυρήχθηκε παράνομο κατά το 1955. Αρκετές δολοφονίες μελών του ΑΚΕΛ διαπράχθηκαν από μέρους της ΕΟΚΑ. Το ΑΚΕΛ θεωρούσε την ΕΟΚΑ αντικομμουνιστική οργάνωση, αφού ο αρχηγός της Γεώργιος Γρίβας ήταν επίσης αρχηγός της αντικομμουνιστικής Οργάνωσης Χ κατά τον ελληνικό εμφύλιο πόλεμο. Κατά τη διάρκεια των χρόνων αυτών, οι τουρκοκύπριοι που ήταν μέλη του ΑΚΕΛ μπήκαν στο στόχαστρο της Τουρκικής αντιστασιακής οργάνωσης (ΤΜΤ), μιας εθνικιστικής οργάνωσης από το τουρκικό μέρος της Κύπρου. Έτσι αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν το νησί, όπως για παράδειγμα ο Αχμέτ Σαδί. Το τελευταίο τουρκοκυπριακής καταγωγής μέλος της κεντρικής επιτροπής του ΑΚΕΛ, Δερβίς Αλή Καζάτζογλου σκοτώθηκε το 1955 από την Τουρκική Αντιστασιακή Οργάνωση.
Κατά τη διάρκεια των πρώτων προεδρικών εκλογών μετά από την ανεξαρτησία της Κύπρου, το ΑΚΕΛ υποστήριξε τον υποψήφιο Ιωάννη Κληρίδη έναντι του Μακάριου Γ’. Το 2001, το ΑΚΕΛ κέρδισε τις νομοθετικές εκλογές και ο Γενικός του Γραμματέας, Δημήτρης Χριστόφιας, εκλέχτηκε πρόεδρος του Κοινοβουλίου για πρώτη φορά στην ιστορία της Κύπρου. Το ΑΚΕΛ υποστηριζόταν επίσης από την ΕΔΕΚ (Ενιαία Δημοκρατική Ένωση Κέντρου) και από το ΔΗΚΟ (Δημοκρατικό Κόμμα). Η συμμαχία των τριών κομμάτων παρουσίασε έναν υποφήφιο στις προεδρικές εκλογές του 2003, τον πρόεδρο του ΔΗΚΟ Τάσσο Παπαδόπουλο, ο οποίος και κέρδισε τις εκλογές. Το ΑΚΕΛ παρέμεινε έτσι στην Κυπριακή Κυβέρνηση με τέσσερις υπουργούς.
[Επεξεργασία] Γενικοί Γραμματείς
- Πλουτής Σέρβας (1936 - 1945)
- Φιφής Ιωάννου (1945 - 1949)
- Εζεκίας Παπαϊωάννου (1949 - 1988)
- Δημήτρης Χριστόφιας (1988-σήμερα)
[Επεξεργασία] Παραπομπές
[Επεξεργασία] Πηγές
Οι παραπάνω πληροφορίες έχουν μεταφραστεί από το αντίστοιχο άρθρο της Γαλλικής Βικιπαίδειας.