Εθνικός Κήπος

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Εθνικός Κήπος
Εθνικός Κήπος

O Εθνικός Κήπος αποτελεί πάρκο έκτασης 15,5 εκταρίων στο κέντρο της Αθήνας και προσθέτοντας τον κήπο του Ζαππείου με έκταση 13 εκταρίων το πάρκο έχει έκταση 28,5 εκταρίων (285 στρέμματα). Η πρώτη του ονομασία μέχρι το 1974 ήταν «Βασιλικός Κήπος». Το πάρκο βρίσκεται δίπλα από τη Βουλή των Ελλήνων και εκτείνεται προς τα νότια όπου βρίσκεται το Ζάππειο μέγαρο απέναντι από το Παναθηναϊκό στάδιο όπου τελέστηκαν οι πρώτοι Μοντέρνοι Ολυμπιακοί αγώνες το 1896. Ο κήπος φιλοξενεί ακόμα αρχαία ερείπια, κίονες, μωσαϊκά κτλ. Στο νοτιοανατολικό του άκρο βρίσκονται οι προτομές του Ιωάννη Καποδίστρια, του μεγάλου Φιλλέληνα Εϋνάρδου ενώ στο νότιο του άκρο βρίσκεται η προτομή του εθνικού ποιητή Διονύσιου Σολωμού και του Αριστοτέλη Βαλαωρίτη. Ο Χένρυ Μίλλερ (Henry Miller) έγραψε για τον Εθνικό Κήπο το 1939:"Το πάρκο παραμένει στην μνήμη μου όσο κανένα άλλο πάρκο που έχω επισκεφτεί στη ζωή μου. Η πεμπτουσία ενός πάρκου είναι όπως όπως όταν κάποιος κοιτά ένα πίνακα ή ονειρεύεται, να βρίσκεται σε έναν τόπο που όμως δεν μπορεί όμως ποτέ να πάει."

Πίνακας περιεχομένων

[Επεξεργασία] Ιστορία του κήπου

Ο βασιλικός κήπος αποτέλεσε παραγγελία της Βασίλισσας Βασίλισσας Αμαλίας το 1838 και ολοκληρώθηκε το 1840. Σχεδιάστηκε από το Γερμανό αρχιτέκτονα πάρκων Σμιντ (Schmidt) ο οποίος εισήγαγε 500 είδη φυτών και μια ποικιλία ζώων όπως χελώνες, παγώνια και πάπιες. Δυστυχώς το ξηρό Μεσογειακό κλίμα δεν ήταν ευνοϊκό για πολλά από τα εισαγόμενα φυτά και πολλά από αυτά εξαφανίστηκαν. Το άνω μέρος του κήπου είχε περιφραχτεί και αποτελούσε το προσωπικό καταφύγιο του βασιλιά και της βασίλισσας. Το 1878 ο Δανός Αρχιτέκτονας Θεόφιλος Χάνσεν σχεδίασε το Ζάππειο Μέγαρο με χρηματοδότηση του Ηπειρώτη επιχειρηματία Ευάγγελου Ζάππα. Το Ζάππειο ήταν απαραίτητο για τους Ολυμπιακούς του 1896 και χρησιμοποιήθηκε για τους αγώνες ξιφομαχίας. Από το 1920 το Ζάππειο αποτελεί κομβικό σταθμό για τα τραμ και λεωφορεία. Σήμερα χρησιμοποιείται ως χώρος εκθέσεων, πολιτικών συναντήσεων και ομιλιών και άλλους σκοπούς.

[Επεξεργασία] Το δάγκωμα μιας μαϊμούς

Ο κήπος υπήρξε το ασυνήθιστο σκηνικό μιας σελίδας της πολιτικής ιστορίας της νεώτερης Ελλάδας. Το 1920, στο τέλος του Α' Παγκόσμιου Πόλεμου, ο βασιλιάς Αλέξανδρος ο Α΄ και η κυβέρνηση Ελευθέριου Βενιζέλου παρέμεναν πιστοί στη Μεγάλη Ιδέα της προσάρτησης από τους Τούρκους των παραλίων της Μικράς Ασίας. Το 1919 ξεκίνησε ο Ελληνοτουρκικός πόλεμος (1919-1922) με την υποστήριξη της Βρετανίας και της Γαλλίας. Ένα πρωί που ο Βασιλιάς Αλέξανδρος έκανε τον περίπατό του στο πάρκο μία μαϊμού του επιτέθηκε και τον δάγκωσε στο χέρι. Ο βασιλιάς πέθανε από σηψαιμία 3 εβδομάδες αργότερα και αντικαταστάθηκε από τον εξορισμένο Γερμανόφιλο πατέρα του Κωνσταντίνο Α'. Με την επιστροφή του ο βασιλιάς εργάστηκε για την καταστροφή του πολιτικού του αντιπάλου και το κατάφερε στις γενικές εκλογές του Νοεμβρίου του 1920. Ο νέος φιλομοναρχικός πρωθυπουργός Δημήτριος Γούναρης αντικατέστησε όλους τους Φιλοβενιζελικούς επιτελείς με φιλομοναρχικούς. Πολλοί ιστορικοί αναλυτές υποστηρίζουν ότι ήταν αυτές οι πολιτικές αλλαγές που τελικά οδήγησαν στην άρση της υποστήριξης των συμμάχων και στη Μικρασιατική καταστροφή το 1922 με την καταστροφή της Σμύρνης και την ανταλλαγή πληθυσμών το 1923.

[Επεξεργασία] Ο κήπος σήμερα

Ο κήπος μετονόμαστηκε σε Εθνικό κήπο μετά το δημοψήφισμα του 1974 και την κατάργηση της μοναρχίας. Είναι ανοιχτός για το κοινό από την Ανατολή μέχρι τη Δύση του Ηλίου. Η κύρια είσοδος του πάρκου είναι από την Λεωφόρο που μετονομάστηκε σε Αμαλίας προς τιμήν της αφού αυτή οραματίστηκε τον κήπο. Υπάρχουν τρεις άλλες προσβάσεις στον κήπο¨από την οδό Βασιλίσσης Σοφίας, την οδό Ηρώδου Αττικού και από την περιοχή το Ζαππείου πάρκου. Στον κήπο υπάρχουν λίμνες με πάπιες, ένας μικρός ζωολογικός κήπος, καφετέρεια, η παιδική βιβλιοθήκη και μια παιδική χαρά.

[Επεξεργασία] Εξωτερικοί Σύνδεσμοι

[Επεξεργασία] Πηγές

Άλλες γλώσσες