Πέτρος Β' της Βραζιλίας
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Πέτρος Β' (1825 - 1891), δεύτερος και τελευταίος αυτοκράτωρ της Βραζιλίας (Ρίο ντε Τζανέιρο 1831 - Παρίσι 1889).
Υιός και διάδοχος του αυτοκράτορα της Βραζιλίας Πέτρου Α' διαδέχθηκε τον παραιτηθέντα πατέρα του σε ηλικία μόλις 5 ετών και της δημοφιλέστατης Αυστριακής πριγκίπισσας Μαρίας Λεοπολδίνας. Ο πατέρας του παραιτήθηκε μετά απο έντονες διαμάχες και έπλευσε στην Πορτογαλία προκειμένου να εξασφαλίσει τον θρόνο στην κόρη του Μαρία, στοχεύοντας μάλιστα να δώσει στο μέλλον και την Βραζιλία στην Μαρία που υπεραγαπούσε. Κατα την διάρκεια της ανηλικίας του πέρασε υπο την επίβλεψη διαφόρων αντιβασιλέων, ενώ όταν ανέλαβε προσωπικά την εξουσία είχε αποκτήσει την φήμη ενός συνετού και δίκαιου βασιλιά. Στέφθηκε επίσημα στις 18/7/1841 και όλοι ήλπιζαν οτι η δημοτικότητα του νέου βασιλιά θα διέκοπτε τα διάφορα επαναστατικά αντομοναρχικά κινήματα. Παντρεύτηκε (1842) την Τερέζα των δύο Σικελιών (1822 - 1889) κόρη του Φραγκίσκου Α' των δύο Σικελιών και απο τα παιδιά τους επέζησαν δύο κόρες :
- Ισαβέλλα, που παντρεύτηκε τον Φίλιππο Μαρία δούκα του Νεμούρ
- Λεοπολδίνα (1847 - 1871)
[Επεξεργασία] Φωτισμένος και εκσυγχρονιστής μονάρχης αλλά ανατράπηκε
Φωτισμένος μονάρχης επι της βασιλείας του η Βραζιλία μπήκε στον δρόμο της εκβιομηχάνισης και του εκσυγχρονισμού. Κατασκευάστηκαν οι πρώτοι μεγάλοι λιθόστρωτοι δρόμοι, η πρώτη ατμομηχανή, εγκαταστάθηκε το τηλέφωνο και τα τηλεγραφικά καλώδια. Ταξίδεψε (1876) στις Η.Π.Α. γνώρισε τον Αλεξάντερ Γκράχαμ Μπελ που του παρουσίασε την νέα του εφεύρεση το τηλέφωνο, και αναφέρεται σάν ο πρώτος Βραζιλιάνος που το χρησιμοποίησε. Υπέφερε απο την δυσκολία που είχε να μάθει την γλώσσα των Γκουαρανί την πιό διαδεδομένη στην Βραζιλία τον 19ο αιώνα. Έμεινε στην ιστορία σάν τους πιό μεγαλοπρεπείς, φωτισμένους και εκσυγχρονιστές μονάρχες στην σύγχρονη ιστορία ενώ ο ιστορικός Τόμας Σκίντμορ τον παρομοιάζει με την βασίλισσα της Αγγλίας Βικτωρία που είχαν και τα ίδια ενδιαφέροντα. Η προσκόληση του όμως στο αυταρχικό αντιδημοκρατικό Σύνταγμα του 1824 που είχε επιβληθεί απο τον πατέρα του Πέτρο Α', και η συμπάθεια του σε συντηριτικούς κύκλους άρχισαν να μειώνουν την δημοτικότητα του. Ο μακροχρόνιος πόλεμος με την Παραγουάη (1865 - 1870) που ήταν ανεπιτυχής και καταστροφικός οικονομικά για την χώρα στάθηκε σάν η αρχή του τέλους του. Η απελευθέρωση των σκλάβων που ήταν μιά κίνηση προκειμένου να ικανοποιήσει τους προοδευτικούς κύκλους έφερε τα αντίθετα αποτελέσματα γιατί η πλούσια αριστοκρατία ενοχλήθηκε έντονα και στράφηκε εναντίων του. Σάν αποτέλεσμα έγινε ανατρεπτικό κίνημα εναντίον του (Νοέμβ. 1889) που ανακήρυξε την Βραζιλιάνικη Δημοκρατία εξαναγκάζοντας τον αυτοκράτορα σε εξορία στην Πορτογαλία. Πέθανε στο Παρίσι δύο χρόνια αργότερα.
[Επεξεργασία] Πηγές
- Αγγλική Wikipedia
- Barman, Roderick J. Citizen Emperor: Pedro II and the Making of Brazil, 1825–1891. 1999.
- Brown, Rose. American Emperor: Dom Pedro II of Brazil. 1945.
- da Costa, Emilia Viotti. The Brazilian Empire: Myths and Histories. 2000; 1985.
- Harding, Bertita. Amazon Throne. London: Harrap, 1942.
- Schwarcz, Lilia Moritz. The Emperor's Beard: Dom Pedro II and His Tropical Monarchy in Brazil. Trans. John Gledson. 2003.
- Skidmore, Thomas. Brazil: Five Centuries of Change. New York: Oxford University Press, 1999