Αχέρων
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Ο Αχέρων είναι ποταμός της Ηπείρου. Οι πηγές του βρίσκονται στον νομό Θεσπρωτίας, στο χωριό Γλυκή αποτελόντας σημαντικό τουριστικό πόλο έλξης. Είναι το φυσικό σύνορο μεταξύ των νομών Θεσπρωτίας και Πρεβέζης. Σύμφωνα με την λαϊκή παράδοση τα νερά του ποταμού ήταν πικρά καθώς ένα "στοιχειό" (τέρας) που ζούσε στις πηγές του δηλητηρίαζε τα νερά. Ο Άγιος Δονάτος, πολιούχος της Μητρόπολης Παραμυθιάς Θεσπρωτίας, σκότωσε το στοιχειό και τα νερά του Αχέροντα έγιναν γλυκά. Έτσι πήρε και το όνομά του το χωρίο Γλυκή. Ένα ενδιαφέρον στοιχείο απο την αρχαία Ελληνική μυθολογία που μαρτυρά την συνέχεια αυτής στην σύγχρονη πλέον λαϊκή παράδοση είναι το εξής: Κατα την τιτανομαχία οι Τιτάνες έπιναν νερό απο τον Αχέροντα για να ξεδιψάσουν γεγονός που προκάλεσε την οργή του Δία ο οποίος μάυρισε και πίκρανε τα νερά του.
Στην αρχαιότητα πίστευαν ότι ο ποταμός αυτός αποτελεί κλάδο του ομώνυμου υπόγειου ποταμού, το διάπλου του οποίου έκανε, σύμφωνα με την αρχαία ελληνική μυθολογία ο "ψυχοπομπός" Χάρων, μεταφέροντας τις ψυχές των νεκρών στον Άδη. Στο δρόμο του ο ποταμός διασταυρωνότανε με τους Πυριφλεγέθοντα και Κοκκυτό, συναποτελόντας τους τρείς ποταμούς του Άδη, και οι τρείς με θλιβερά ονόματα (Αχέρων = χωρίς χαρά, Πυριφλεγέθοντας = πυρακτωμένος, Κοκκυτός = θρήνος) συμβολίζοντας την θλίψη του θανάτου και δίνοντας τον συμβολισμό της πύρινης κολάσεως, όπως διατηρείται ακόμη και στην Χριστιανική θρησκεία. Στις εκβολές του Αχέροντα, στο σημερινό χωριό Μεσοπόταμο του νομού Πρεβέζης, βρίσκεται το αρχαίο Νεκρομαντείο της Εφύρας.
Ο Αχέρων ποταμός
Αρθρο: Δρ. Χαράλαμπος Γκούβας (*) Ιδρυμα «Μουσείο Τεχνών και Επιστημών Πρέβεζας Χαράλαμπος Γκούβας» , prevezamuseum@gmail.com
Ο Αχέρων ποταμός είναι από τους πλέον διάσημους παγκοσμίως, όχι όμως λόγω του μεγέθους του. Ωχριά μπροστά στο Ρήνο, το Νιαγάρα, το Νείλο, τον Αμαζόνιο, κλπ. Ξεχωρίζει όμως και είναι διάσημος, λόγω του μεταφυσικού περιεχομένου των μυθολογικών πληροφοριών που έμμεσα τον αφορούν. Ετυμολογικά, η λέξη Αχέρων προέρχεται από το άχος (= λύπη), και Αχέρων = ο χωρίς χαρά, ο ποταμός της λύπης. Λέγεται και Μαυροπόταμος, διότι σύμφωνα με τη Μυθολογία, κατά την Τιτανομαχία οι Τιτάνες για να ξεδιψάσουν ήπιαν νερό από τον Αχέροντα και ο Δίας επάνω στο θυμό του μαύρισε και πίκρανε τα νερά του. Η ονομασία αυτή όμως δεν χρησιμοποιείται σήμερα.
Ο Αχέρων ποταμός, γεωγραφικά εκτείνεται σε τρείς νομούς της Ελλάδας, τον Ν. Πρέβεζας, Ν. Ιωαννίνων και Ν. Θεσπρωτίας. Δυστυχώς, πέραν της μυθολογικής και ιστορικής αξίας του Αχέροντα Ποταμού παραγνωρίσθηκε πλήρως το οικολογικό και φυσιολατρικό σκέλος που τον διέπει. Κατά την άποψη πολλών η φυσική ομορφιά της χαράδρας του Αχέροντα είναι κατά πολύ ανώτερη της Χαράδρας της Σαμαριάς στην Κρήτη (Φαράγγι Σαμαριάς) και της Χαράδρας του Βίκου στο Νομό Ιωαννίνων. Και δυστυχώς οι πρώτοι που ανακάλυψαν την ομορφιά αυτή είναι οι Γερμανοί τουρίστες. Στην Ελλάδα, πρακτικά, μεγάλη δημοσιότητα απέκτησε ο Αχέροντας ποταμός μετά τις διασχίσεις και δημοσιεύσεις του Ελληνικού Ορειβατικού Συλλόγου (ΕΟΣ) Πρέβεζας από το 1992 και μετά. Στη σύντομη αυτή μονογραφία καταγράφονται γεωγραφικά στοιχεία για τον Αχέροντα ποταμό, η μυθολογία του, τουριστικές πληροφορίες και πληροφορίες για αθλητικές δραστηριότητες. Δυστυχώς, οι πληροφορίες για τον Αχέροντα ποταμό στις εγκυκοπαίδειες και τα διάφορα έντυπα και ηλεκτρονικά μέσα, είναι ενίοτε ελλιπείς, άλλοτε λανθασμένες και συχνά αλληλοσυγκρουόμενες. Ιδού μερικά παραδείγματα:
Στην Ελληνική εγκυκλοπαίδεια «ΔΟΜΗ», έκδοση 1996, τόμος 5, σελίδα 139, γράφει: «Αχέρων: Ποταμός της Ηπείρου (Μαυροπόταμος ή Φαναριώτικος), ο οποίος περιβάλλεται από πλούσια μυθική παράδοση σχετική με τους νεκρούς και τον Αδη. Πηγάζει από τα όρη του Σουλίου (1ο λάθος) και εκβάλλει στο Ιόνιο, στον κόλπο του Γλυκέα κοντά στο χωριό Σπλάντζα. (2ο λάθος) Επειδή ο Αχέρων πάφλαζε σε απόκρημνες χαράδρες και σκιερά φαράγγια και ύστερα χανόταν (3ο λάθος) για να προβάλλει πάλι σε μια ελώδη περιοχή γεμάτη καλαμιές, η όψη του ερημικού τοπίου έδωσε στη φαντασία των αρχαίων τη ζοφερή εικόνα ενός ποταμού που οδηγεί στον Αδη και αποτελεί το όριο μεταξύ του επάνω και του κάτω κόσμου (4ο λάθος). Πίστευαν ότι τα νερά του, όπως και του παραπόταμου Κωκκυτού (Βουβός), που αποχετεύει τα νερά από την πεδιάδα της Παραμυθιάς (5ο λάθος) ήταν δηλητηριασμένα και πικρά από ένα δράκοντα που ζούσε στο σπήλαιο της πηγής του. Μετά το φόνο του δράκοντα, το νερό έγινε πάλι γλυκό (ΣΣ: βλέπε όνομα «Γλυκή» Θεσπρωτίας). Υπάρχει και σχετική χριστιανική παράδοση που αποδίδει την εξόντωση του δράκοντα στον Αγιο Δωνάτο (Αϊδωνάτος). (6ο λάθος) Στις εκβολές του Αχέροντα υπάρχει η λίμνη Αχερουσία η οποία έχει αποξηρανθεί με τεχνητά μέσα. Στην Αχερουσία, οι αρχαίοι τοποθετούσαν τις πύλες του Αδη (7ο λάθος) Κατά τις θρησκευτικές δοξασίες των αρχαίων Ελλήνων, ο Αχέρων ήταν γιός της Γής. Επειδή όμως κατά τη Γιγαντομαχία ο Αχέρων έδωσε νερό στους Γίγαντες για να ξεδιψάσουν, καταδικάστηκε από το Δία να μένει αιώνια κάτω από τη γή. Το ποτάμι αυτό, με τις άφθονες καλαμιές στις όχθες του (έτσι απεικονίζεται σε πολλές λευκές αττικές ληκύθους), έπρεπε να διαβούν οι ψυχές των νεκρών για να φτάσουν στο βασίλειο του Αδη. Η διάβαση από τη μία όχθη στην άλλη γίνονταν με το πορθμείο του «Χάροντα» που έπαιρνε σαν αμοιβή έναν οβολό από κάθε νεκρό. Ο Ομηρος δίνει για πρώτη φορά στην Οδύσσεια (κ.513) μια περιγραφή του κάτω κόσμου και εκεί αναφέρεται ο Αχέρων μαζί με τους ποταμούς Πυριφλεγέθοντα και Κωκυτό. Σε ανασκαφές που άρχισαν το 1958, κοντά στη συμβολή του Κωκυτού με τον Αχέροντα, πάνω σε ένα λόφο όπου υπάρχει η μονή του Αγίου Ιωάννου, ανακαλύφθηκε το αρχαιότερο ελληνικό Νεκρομαντείο».
Σχόλια Χαράλαμπου Γκούβα: • ΣΣ: 1ο λάθος. Μόνον ο Πυριφλεγέθων, πηγάζει από τά όρη Σουλίου. Αποκαλείται - κακώς - και ρέμμα του Ντάλλα, ή Σουλιώτικο ρέμα. • ΣΣ: 2ο λάθος. Δεν εκβάλλει κοντά στη Σπλάντζα. Εκβάλει ακριβώς μέσα στό χωριό Αμμουδιά, τέως Σπλάντζα. Το όνομα έχει αλλάξει εδώ και 50 χρόνια • ΣΣ: 3ο λάθος. ΔΕΝ υπάρχει τμήμα που να ρέει υπογείως, υπάρχουν απλώς υπόγειες πηγές, όλος ο Αχέρων είναι επίγειος και αποδεδειγμένα πλέον, βατός. • ΣΣ: 4ο λάθος. Δεν οφείλεται στο ζοφερό τοπίο η δοξασία. Η όλη μυθολογία πλάσθηκε από τις αρμοδιότητες του Νεκρομαντείου, και από τη Χαράδρα του Αχέροντα που δεν ήταν προσπελάσιμη. • ΣΣ: 5ο λάθος, Κωκκυτός και Βουβός, δεν ταυτίζονται, αλλά απλώς ενώνονται. • ΣΣ: 6ο λάθος: Το Αγιος Δονάτος προέρχεται από το αρχαίο Αϊδονεύς (αηδόνι), Αϊδονάτος, Αγιος Δονάτος. • ΣΣ: 7ο λάθος: Μιά εκδοχή είναι οι Πύλες του Αδη να ήταν στά υπόγεια του Νεκρομαντείου, όπου με απάτη οι ιερείς ξεγελούσαν τους επισκέπτες, ή κατά δεύτερη εκδοχή – του Χαράλαμπου Γκούβα και άλλων να ήταν στα στενά της χαράδρας μεταξύ Βουβοπόταμου και Τρίκαστρου, άποψη η οποία αρχίζει και υιοθετείται τελευταία για τουριστικούς λόγους. Ηδη στο χωριό Σεριζιανά Ιωαννίνων από όπου αρχίζει η συνήθης τουριστική διάσχιση του Ποταμού Αχέροντα, από ορειβάτες και τουρίστες τοποθετήθηκε πολύ σωστά, πινακίδα με την ένδειξη «ΠΡΟΣ ΠΥΛΕΣ ΤΟΥ ΑΔΗ» . • ΣΣ: Από τη χρήση του ονόματος Σπλάντζα, χωριό πού λέγεται πλέον Αμμουδιά, φαίνεται ότι το άρθρο αυτό της Δομής, έκδοση 1996, γράφηκε πρίν από 30-40 χρόνια και απλώς η «Δομή» είναι απλώς επανεκτύπωση με ορισμένες νέες προσθήκες.
Στην Eλληνική εγκυκλοπαίδεια CD ROM «ΧΘΩΝ 2002», έκδοση 1997, έκδοση εταιρείας ΧΘΩΝ, Θεσσαλονίκη, 1998) γράφει για τον Αχέροντα τα εξής: «Αχέροντας (Ε.Γ.+Μυθολ.): Ποταμός της Ηπείρου, γνωστός και ως Μαυροπόταμος ή Φαναριώτικος. Πηγάζει από τα όρη του Σουλίου (ΣΣ: 1ο λάθος), διαρρέει τη θεσπρωτική πεδιάδα Φανάρι, όπου στην αρχαία εποχή ήταν η Αχερουσία λίμνη, και χύνεται στο Ιόνιο πέλαγος, κοντά στην Πάργα (2ο λάθος, καθόλου κοντά στην Πάργα). Η κοίτη του περνά μέσα από απόκρημνες και άγριες χαράδρες και ίσως αυτός είναι ο λόγος που οι αρχαίοι νόμιζαν ότι οι ψυχές των νεκρών έπρεπε να διαβούν αυτό το ποτάμι για να φτάσουν στον Άδη (σωστό). Η διάβαση του ποταμού γινόταν με τη βάρκα του Χάροντα, στον οποίο κάθε νεκρός πλήρωνε έναν οβολό. Στην αρχαιότητα πρώτος αναφέρει τον Αχέροντα ο Όμηρος σε μια περιγραφή του Κάτω Κόσμου, στην Οδύσσεια. Εκεί τον αναφέρει μαζί με τους παραποτάμους του Κωκυτό και Περιφλεγέθοντα. Ο Αχέροντας, γιος της Γης, τιμωρήθηκε από το Δία να κυλά κάτω από τη Γη, γιατί κατά τη γιγαντομαχία έδωσε στους Γίγαντες νερό να ξεδιψάσουν. Με τον Αχέροντα συνδέεται και χριστιανική παράδοση, σύμφωνα με την οποία ο Άϊ - Δονάτος (ο Αϊδωνάτος των αρχαίων) (3ο λάθος, ο Αιδονεύς) σκότωσε το δράκο που μόλυνε το νερό του ποταμού και το έκανε θανατηφόρο».
Στην Αμερικανική εγκυκλοπαίδεια CD ROM «Encarta 1997» ® της Microsoft Inc. γράφει για τον Αχέροντα, ακριβώς τα εξής: «Acheron, in Greek mythology, river in Hades. It was also the name of a river in southern Epirus, Greece, which flowed underground for part of its 58-km (36-mi) course to the Ionian Sea».
Μετάφραση Εncarta: «Αχέρων, στην Ελληνική Μυθολογία, ποταμός στον Αδη. Ηταν επίσης και το όνομα ενός ποταμού στη Νότια Ήπειρο, στην Ελλάδα, ο οποίος έρεε υπογείως για ένα τμήμα από συνολικά του 58Km μήκους (36μίλια), εκβάλλοντας στο Ιόνιο πέλαγος». Αυτό όμως είναι λάθος (η υπόγεια ροή), και η ετειρεία Microsoft ενημερώθηκε με επιστολή του Χαράλαμπου Γκούβα να διορθώσει το λάθος της. Στην επιστολή αυτή υπήρχαν φωτογραφίες, χάρτες, πόστερ και αποδεικτικό υλικό. Στις 23 Ιουλίου 1999 ο ερευνητής σύνταξης της εγκυκλοπαίδειας Microsoft Εncarta κ.Sandi Resnick, απέστειλε στον Xαράλαμπο Γκούβα επιστολή με το εξής κείμενο: «Dear Dr. Gkouvas, Hello and thank you for writing to Encarta Encyclopedia. I am thw Encarta editorial rechearcher who has been given your letter to research. I apologize for the delay in responding to you, but I have now completed my rechearche and wish to let you know my findings. It does appear that as you say, thw Acheron River does not flow underground. I will therefore alert the editor of this article of the error and supply thecorrect information. You can expect to see the correction in a future edition of Encarta. Again, thank you for taking the time to notify the editorial team of Encarta Encyclopedia of thiw error. Encarta strives for accuracy, and customer letters such as yours, helps the encyclopedia archieve this goal. Sincerely, Sandi Resnick, Encarta Editorial Researcher, 23 July 1999, USA».
Δυστυχώς, στην επόμενη έκδοση της DVD Μicrosoft Encarta Deluxe 2000 ® εγκυκλοπαίδειας, υπήρχε πάλι το ίδιο κείμενο με το ίδιο λάθος, προφανώς γιατί δεν είχε προλάβει να γίνει η διόρθωση.
Η Γεωγραφία του Αχέροντα Ποταμού: Τα 6 τμήματα του Αχέροντα κατά Χαράλ. Γκούβα: Το μεγαλύτερο τμήμα του Αχέροντα ανήκει στο Νομό Πρέβεζας. Οι παραπόταμοί του εκπορεύονται από τους Νομούς Θεσπρωτίας και Ιωαννίνων. Σε μια μεγάλη διαδρομή αποτελεί το φυσικό όριο μεταξύ του Ν.Πρέβεζας - Ν.Θεσπρωτίας και Ν.Πρέβεζας - Ν.Ιωαννίνων. Ακόμα και ο χάρτης της Γεωγραφικής υπηρεσίας στρατού είναι ανεπαρκής σε πληροφορίες για τον Αχέροντα, δεδομένου ότι χρονολογείται από το 1972 και έκτοτε έγιναν πολλές κατασκευαστικές αλλαγές, ιδίως δρόμοι και αρδευτικά κανάλια. Για πρακτικούς και εκπαιδευτικούς λόγους ο Αχέρων ποταμός διαιρείται κατά τον Χαράλ. Γκούβα (1994), γεωγραφικά και τουριστικά σε 6 τμήματα . Τα τμήματα αυτά περιγράφονται κατωτέρω.
1ο τμήμα (Α): Τροφοδοτικό (ορεινό) 2ο τμήμα (Β): Αρχικό 3ο τμήμα (Γ): Μυθολογικό (Στενά, Πύλες Αδη) 4ο τμήμα (Δ): Ιστορικό (Σκάλα Τζαβέλαινας) 5ο τμήμα (Ε): Αρδευτικό (Νεκρομαντείο) 6ο τμήμα (ΣΤ): Τουριστικό (πλωτό, Δάσος Περσεφόνης)
Υδάτινη τροφοδοσία του Αχέροντα: Τροφοδοτικά, ο Αχέρων δέχεται τά νερά του Πυριφλεγέθοντα, του Κωκκυτού, και του Βωβού ποταμού. Η λίμνη Αχερουσία αποστραγγίσθηκε μεταπολεμικά από την Βρεττανική εταιρεία Boots και ένα περίπλοκο δίκτυο αρδευτικών καναλίων διασχίζει τον κάμπο του Μεσοπόταμου και της Αμμουδιάς, κάνοντας δύσκολη μια αντικειμενική γεωγραφική περιγραφή του ποταμού. Δυστυχώς, η γεωγραφική αλήθεια είναι δύσκολο να δεθεί με τη μυθολογική περιγραφή, όπως θα παρατηρήσει κανείς στη συνέχεια του βιβλίου αυτού. Ο Πυριφλεγέθων (= Πυριφλογάτος, ποταμός φωτιά, πύρινος ποταμός), μυθολογικά αντιστοιχεί με το λεγόμενο «Σουλιώτικο Ρέμα» (γκραβούρα του Laurembergio 1653, Χαρ.Γκούβας 1994). Kατά μία άποψη «ο Πυριφλεγέθοντας (= θρακαναμμένος) είναι το ποτάμι του Καναλακίου, ο σημερινός Κάκαβας του οποίου τα νερά έπεφταν στον Αχέροντα και από εκεί στην Αχερουσία λίμνη. Το όνομα αποδίδεται σε φωτιές - σπινθήρες πού αναφέρονται μέσα στο ποτάμι. Οι φωτιές αυτές αποδίδονται σε πιθανές φωσφορούχες ουσίες πού έκαναν τά ξύλα δένδρων να σπινθηρίζουν» (Σπύρος Μουσελίμης, 1966). Κατά δεύτερη άποψη, προφανώς το όνομα αποδίδεται στην πίστη των Αρχαίων ότι ο Πυριφλεγέθων λόγω του κρότου στη συμβολή- προέρχεται από το «πύρ» των εγκάτων της γής. Kατά άλλη άποψη η οποία αναγράφεται στο επίσημο τουριστικό οδηγό της Νομαρχίας Πρέβεζας, Ο Πυριφλεγέθων ποταμός ταυτίζεται με τον Βουβοπόταμο (Βωβός Ποταμός) (Ελενα Παλάσκα, Λάζαρος Συνέσιος, Πρέβεζα, 1996) (ΣΣ: λάθος)
Ο Κωκυτός (= Θρήνος, ποταμός του Πένθους), ονομάσθηκε έτσι από τους θρήνους και τά μοιρολόγια των επισκεπτών του Νεκρομαντείου. Είναι το ποτάμι της Παραμυθιάς, ο Σελλήεντας των αρχαίων και εκβάλει στον Αχέροντα μετά το Νεκρομαντείο. Κατά μία άποψη ταυτίζεται με τον Μαυροπόταμο (Μαύρο ποταμό) (Λάζαρος Συνέσιος, Ελενα Παλάσκα, 1996). (ΣΣ: λάθος)
Η Στύξ (γενική: της Στυγός), αποτελεί αρχαίο συμβολισμό του παγωμένου νερού, χωρίς συγκεκριμένη γεωγραφική χωροταξία. Kατά μία άποψη είναι το πλατύ μεγάλο και βαθύ βάραθρο «Σταγοί» (σταγός= στέρνα στα Αρβανίτικα) επί του λόφου Ερημίτης βορειοδυτικά του χωριού Μεσοπόταμος Αναφέρεται στην Ομήρου Οδύσσεια λ.57 και Ιλιάδα 41-51. (Σπύρος Μουσελίμης, 1966) . Κατά άλλη άποψη όμως, τα «Υδατα της Στυγός» , ή ο «Καταρράκτης της Στύγας» γκρεμίζεται από μια μικρής παροχής αλλά μόνιμη πηγή που βγαίνει στις νότιες πλαγιές της Νερραϊδορράχης των Αροανείων ορέων (Χελμός) στην περιοχή των Καλαβρύτων της Πελοπονήσου . Εχει ύψος 150 μέτρα περίπου και στη βάση του ανοίγεται μια μικρή σπηλιά η είσοδος του Αδη για τους αρχαίους. (Τ.Αδαμακόπουλος: «Τα βουνιά του Μωριά», σελίδα 107, έκδοση 1988).
Τις πρώτες φωτογραφίες του Αχέροντα στην ιστορία-ασπρόμαυρες- πήρε ο Σπύρος Μελετζής, ο φωτογράφος της αντίστασης, το 1938, σε βατά σημεία του. Γράφει ο ίδιος: «Η καρδιά μου πήγαινα να σπάσει από φόβο. Ημουνα μόνος σ’αυτή την ερημιά και πάλευα με υπερφυσικές δυνάμεις» (Σπύρος Μελετζής, Φωτογραφικό Λεύκωμα, σελ.31, έκδοση Museum moderner Kunst, Vienna Austria, 1992).
Σήμερα, το πληρέστερο φωτογραφικό αρχείο του Αχέροντα ποταμού, από το τροφοδοτικό τμήμα έως τη θάλασσα , σε έγχρωμα Slides διαθέται ο Χαράλαμπος Γκούβας. Για τη συλλογή αυτή 300 Slides, χρειάσθηκαν 8 χρόνια και τουλάχιστον 4 εξορμήσεις στο ποτάμι με διαφορετικό εξοπλισμό κάθε φορά (Rafting, Kayak, αναρρίχηση, πεζοπορία, κολύμβηση). Για τις «Πύλες του Αδη», χρησιμοποιήθηκε η αδιάβροχη φωτογραφική μηχανή Canon Prima AS1, ενώ για τά υπόλοιπα τμήματα Camera Minolta XD7 με ευρυγώνιο φακό 28mm και Zoom τηλεφακό 28/210mm. - Το 1997 εκτυπώθηκε για πρώτη φορά Poster με τη χαράδρα του Αχέροντα σε 3000 αντίτυπα, που περιλαμβάνει και τις «Πύλες του Αδη» (Στενά του Αχέροντα). Τέλος, την πρώτη βιντεοσκόπηση των στενών του Αχέροντα, στο Δ Τμήμα, έκανε ο Θωμάς Τσεκούρας, φωτογράφος και σκηνοθέτης τον Ιούλιο 1993. Τα στενά του Αχέροντα στο Γ Τμήμα δεν έχουν βιντεοσκοπηθεί μέχρι το 1997, λόγω έλλειψης αδιάβροχης βιντεοκάμερας. Toν Σεπτέμβριο 1997, οι πληροφορίες του πανόντος κειμένου σχετικά με τον Αχέροντα Ποταμό, τοποθετήθηκαν σε διεύθυνση του δικτύου Internet σε δύο γλώσσες. Ελληνικά και Αγγλικά. Τo site (URL) είναι το http://www.oreivatein.com και επίσης το http://www.oreivatein.gr
Το 1ο τμήμα του Αχέροντα: Τροφοδοτικό τμήμα, Ορεινός Αχέρων: Πρόκειται γιά το ορεινό κομμάτι του ποταμού, αποτελούμενο από δύο παραπόταμους - χειμάρους, με λιγοστό νερό το καλοκαίρι αλλά άφθονο το χειμώνα. Ο ένας παραπόταμος ξεκινά από τα Ορη Σουλίου (χωριά Καταμάχη, Ζωτικό, Μπεστιά, Σιστρούνι, κλπ), ο άλλος δε χείμαρος από τη βάση του Ορους Τόμαρος (χωριά Λίπα, Αχλαδέα, Βαρυάδες, κλπ). Οι δυό παραπόταμοι ενώνονται στο χωριό Πολυστάφυλο (300 κάτοικοι) και δημιουργούν τον κύριο κορμό του Αχέροντα , με την ονομασία «Αρχικό Τμήμα». Το μήκος των δύο παραποτάμων δεν είναι ακριβώς γνωστό αλλά υπολογίζεται στα 7-10 Km..
Το δεύτερο (2ο) τμήμα του Αχέροντα («Αρχικό Τμήμα»): Πρόκειται γιά το βασικό ορεινό τμήμα του Αχέροντα που ρέει μέσα σε μιά κοιλάδα με την ονομασία «Λάκκα Σούλι», με όρια από το χωριό Πολυστάφυλο Πρέβεζας έως τη γέφυρα του χωριού Σερζιανά στά σύνορα Ν.Πρέβεζας και Ιωαννίνων. Η κοιλάδα «Λάκκα Σούλι» περιλαμβάνεται μεταξύ των ορεινών συγκροτημάτων «Ορη Σουλίου» και «Θεσπρωτικά Ορη». Το κομμάτι αυτό του Αχέροντα είναι αρκετά όμορφο και προσφέρεται γιά ακίνδυνη όμορφη δροσερή πεζοπορία. Έχει δέ κάποιο ιστορικό ενδιαφέρον, διότι ενώ όλοι πιστεύουμε ότι η λίμνη Αχερουσία ήταν στην περιοχή της σημερινής πεδιάδας του Νεκρομαντείου, μεταξύ του χωριού Καστρί και του χωριού Μεσοπόταμος, ανακαλύφθηκε λιθογραφία του Βενετού I.Laurenbergio του 1654 (Ιδιωτική συλλογή Νίκου Καράμπελα Πρέβεζα), όπου στη θέση της περιοχής Πολυστάφυλου εικονίζεται ‘έκτοπη η Αχερουσία λίμνη υπό τον τίτλο Acherufapabus Lalina. Δύο εξηγήσεις υπάρχουν γι’ αυτό. Είτε ο περιηγητής είναι λανθασμένος από κακή ενημέρωση, είτε ισχύει η πιθανή θεωρία των Χαράλαμπου Γκούβα και Ευάγγελου Μπακόλα, ότι κάποιος σεισμός ή χείμαρος έφραξε ένα από τα πολλά στενά («Πύλες του Αδη»), με αποτέλεσμα σύντονα να δημιουργηθεί λίμνη στά ορεινά και να εξαφανισθεί προσωρινά η πεδινή. Αυτό πιθανόν να έγινε τα μεσαιωνικά χρόνια. Αργότερα, επήλθε εκπωμάτωση (ξεβούλωμα) των στενών της Χαράδρας και έγινε απορροή υδάτων με αλλαγή στό σημερινό υδατικό καθεστώς (Water Status). Το μήκος του «Αρχικού Τμήματος» του Αχέροντα είναι μεταξύ 12-15 Km.
Το τρίτο (3ο) τμήμα του Αχέροντα («Μυθολογικό Τμήμα», Στενά του Αχέροντα, Πύλες Αδη): Είναι τό πλέον ενδιαφέρον, επιβλητικό αλλά και επικίνδυνο τμήμα του Αχέροντα ποταμού. Αρχίζει από την τσιμεντένια γέφυρα των Σερζιανών Ιωαννίνων και καταλήγει στους καταρράκτες στη γέφυρα της «Σκάλας Τζαβέλαινας», όπου αφ’ενός μέν χύνεται ο Ομηρικός ποταμός «Πυριφλεγέθων» και αφ’ετέρου υπάρχει γραφικό μονοπάτι μέσα στά δέντρα πού σε οδηγεί στό Σούλι (Σαμονίδα μέσα σε 3-4 ώρες). Δυστυχώς οι στρατιωτικοί χάρτες ονομάζουν τον παραπόταμο αυτό «Σουλιώτικο ρέμα» και είναι δυστυχώς ντροπή καθόσον πέραν του Ομήρου, ακόμα και στή λιθογραφία του I.Laurenbergio (1654) περιγράφεται ακριβώς ως Pyriphlegetone Au. Πέραν αυτού, και στο χάρτη του Αχέροντα πού εκτύπωσε η αναπτυξιακή εταιρία ΕΤΑΝΑΜ ΑΕ, αναφέρεται με το όνομα Τsagariotiko Stream, σε άλλα δε έντυπα αναφέρεται και σαν «ρέμα του Ντάλα», προφανώς από το όνομα του ιδιοκτήτη κάποιου μύλου πού υπήρχε εκεί. Στό τμήμα αυτό του ποταμού υπάρχει αναλλαγή μορφολογίας με σημεία πού είναι γιά βάδιση και άλλα πού έχουν βάθος πάνω από 3 m. Ως εκ τούτου απαιτείται ειδικός εξοπλισμός διάσχισης (ισοθερμική στολή Neoprene και σωσίβιο γιλέκο). Οι τολμηροί θα ανταμειφθούν απολαμβάνοντας το μεγαλείο των «Πυλών του Αδη» (Πύλες Γ’ και Πύλες Β’) που είναι κάθετες πλάκες βράχων, ύψους τουλάχιστον 100-200 μέτρων και πλωτού πλάτους μόλις 2 μέτρων. Τα στενά αυτά πού οι αρχαίοι φοβούνταν ή αδυνατούσαν να περάσουν, προκαλούσαν πραγματικό δέος και τρόμο πιθανά λόγω πνιγμών συνανθρώπων τους. Ετσι εξηγείται κατά μια άποψη η ονομασία τους «Πύλες του Αδη». Κατά άλλη άποψη «Πύλες του Αδη» είναι οι τρείς πύλες του ιερού του Νεκρομαντείου. Το συνολικό μήκος του « Μυθολογικού Τμήματος» του Αχέροντα είναι περίπου 9-10 Km και απαιτούνται 7-8 ώρες για την ένυδρη διάσχισή του το καλοκαίρι.
Το τέταρτο (4ο) τμήμα του Αχέροντα ποταμού («Ιστορικό Τμήμα»): Προχωρώντας καθοδικά, το τμήμα αυτό αρχίζει από τή στροφή του ποταμού στήν πέτρινη γέφυρα της «Σκάλας Τζαβέλαινας» και περνώντας από τις περίφημες «Πηγές του Αχέροντα» 2 Km πρίν τη Γλυκή, τελειώνει στη μεταλλική γέφυρα Belley της Γλυκής Θεσπρωτίας (καφενεία και μπάρ «ΑΧΕΡΩΝ Club»). Είναι τό πιό γνωστό ίσως τμήμα του Αχέροντα και μάλιστα τα πρώτα 1-2 χιλιόμετρά του τα έχουν βαδίσει χιλιάδες τουρίστες Ελληνες αλλά και Γερμανοί κυρίως. Εχει τουριστικό ενδιαφέρον, τόσο γιατί περιέχει τις «Πύλες του Αδη Α’», οι οποίες είναι μέν φαντασμαγορικές αλλά διαφέρουν από τίς Β και Γ ως πρός τη διάμετρο του εύρους και ως πρός την αρχιτεκτονική διαμόρφωσης. Το συνολικό μήκος του τέταρτου τμήματος είναι περίπου 6 Km.
Καθοδική πορεία: Καθοδικά, μετά την πέτρινη γέφυρα στη σκάλα Τζαβέλαινας συναντάμε την ωραιότατες «Πύλες του Αδη Α» (στενά του Αχέροντα Α). Στη συνέχεια απαιτείται εναλλαγή βάδισης κολύμβησης και τό μέγιστο βάθος υδάτων φτάνει τά 2.5m. Απαιτείται βάρκα φουσκωτή ή κάτι ανάλογο για τα μη αδιάβροχα αντικείμενα. Σε λίγο φτάνουμε στην έξοδο του φαραγγιού πού βρίσκεται στη θέση «Πηγές του Αχέροντα» (καφενείο, ταβέρνα Νικόλαου Τζάκου). Πάλι καθοδικά, τα τελευταία δύο χιλιόμετρα μετά τις «Πηγές του Αχέροντα» (καφενείο-ψησταριά «Τζάκος Νικόλαος») είναι βατά και προσφέρονται γιά βάδισμα αναψυχής. Οι «Πηγές του Αχέροντα» (νερό άφθονο αναβλύζει από τη γή στη βάση του θεόρατου βράχου) ανήκουν εκατέρωθεν στην κοινότητα Βουβοπόταμου Πρέβεζας, σύμφωνα με χάρτη της Γεωγραφικής Υπηρεσίας Στρατού (ΓΥΣ) και σύμφωνα με έγγραφο του τότε Προέδρου της Κοινότητας Βουβοπόταμου που απέστειλε στον ΕΟΣ Πρέβεζας. Μετά τις πηγές ο Αχέρων κάνει φιδίσιες στροφές σε μια μικρή κοιλάδα περνά δίπλα από το «Αχέρων Club» Bar (τη νύχτα τον φωτίζουν με χρωματιστούς προβολείς) και καταλήγει πανέμορφος στα καφενεία της Γλυκής Θεσπρωτίας.
Ανοδική πορεία μέσω σκάλας Τζαβέλαινας: Εάν επιλεγεί πορεία ανοδικά προς τό ρεύμα του Αχέροντα είναι δυνατή η επιστροφή από τό μονοπάτι πού οδηγεί στή «σήραγγα» της «Σκάλας Τζαβέλαινας» (σήραγγα του 1960 αποτυχημένης προσπάθειας διάνοιξης δρόμου πρός τό Σούλι). H «Σκάλα Τζαβέλαινας» είναι κλιμακωτό μονοπάτι, απόκρημνο σε μερικά σημεία με το οποίο από τη σήραγγα του 1960 κατεβαίνουμε στο ποτάμι και από εκεί με παλιό γεφύρι περνάμε απέναντι προς το «μύλο του Ντάλλα» και από εκεί με ανοδικό μονοπάτι 3 ωρών οδηγούμαστε στη Σαμονίδα (Σούλι). Από τη διαδρομή αυτή απολαμβάνει κανείς πανοραμικά μεγάλο τμήμα του Αχέροντα αλλά και τά δύο βουνά πού σχηματίζουν τη χαράδρα, «Πύργος-Μπενούκα», «Λαγού Ποδάρι-Τσούκα» και όπως και τό «Κάστρο της Κιάφας» και το Κούγκι απέναντι από το Σούλι. Στις «Πηγές του Αχέροντα» αλλά και στη Γλυκή μπορούμε να σταματήσουμε γιά αναψυκτικό ή και φαγητό σερβιρισμένο μάλιστα μέσα στο ποτάμι! Το τμήμα αυτό του Αχέροντα το καλοκαίρι προσφέρεται για καγιάκ για αρχάριους. Οχι όμως για ράφτιγκ επειδή δεν επαρκούν τά νερά. To έτος 1997 το ορειβατικό μονοπάτι «Σκάλα Τζαβέλαινας» εντάχθηκε από την αναπτυξιακή εταιρεία ΕΤΑΝΑΜ ΑΕ στή χρηματοδότηση του προγράμματος Leader II της ΕΕ, και απορροφήθηκαν 270.000.000 δρχ. Το 1998 αρχισε η κατασκευή του πλακόστρωτου πλέον ορειβατικού μονοπατιού το οποίο ολοκληρώθηκε το έτος 2001. Η πλήρης διάσχιση της χαράδρας του Αχέροντα προϋποθέτει ξεκίνημα από το Τρίκαστρο Πρέβεζας και κατάληξη στη Γλυκή Θεσπρωτίας. Είναι πολύ δύσκολη και διαρκεί 8-10 ώρες, απαιτεί δε εξοπλισμό και σημαντικές ικανότητες. Οι πληροφορίες αναφέρουν ότι λόγω κακοτεχνίας τμήματα του πλακόστρωτου μονοπατιού κατέπεσαν και η πεζοπορική διάσχιση πλέον είναι αδύνατη. Σημείωση: Η φωτογραφία Poster του Χαράλαμπου Γκούβα πού κυκλοφόρησε το 1997, απεικονίζει εικόνα του 4ου τμήματος του Αχέροντα και στα μικρά ένθετα εικονίδια απεικονίζει τα «στενά του Αχέροντα» (Πύλες του Αδη).
Το Πέμπτο (5ο) Τμήμα του Αχέροντα Ποταμού («Αρδευτικό Τμήμα»): Πρόκειται γιά το μεγαλύτερο τμήμα του ποταμού μήκους περίπου 12-14 Km. Αρχίζει από τή Γλυκή Θεσπρωτίας και τελειώνει στην Γέφυρα Μεσοπόταμου Πρέβεζας στην Εθνική Οδό Πρέβεζας-Ηγουμενίτσας. Στό τέλος αυτού του Τμήματος ο Αχέρων δέχεται τά ήρεμα νερά δύο παραποτάμων του , του Κωκυτού (λίγο μετά το Νεκρομαντείο) και του Βωβού στη συνέχεια (εξ ού και το όνομα της κοινότητας Βουβοπόταμος). Στην περιοχή αυτή έχουν γίνει πολλά αποστραγγιστικά αρδευτικά έργα και η γεωγραφία του ποταμού είναι περίπλοκη. Χαρακτηριστικό είναι ότι κάθε χρόνο ο Αχέρων πλημμυρίζει και η περιοχή της γέφυρας στο Καστρί αποκλείεται γιά 1-2 μέρες. Το έτος 2005 μετά το τραγικό ατύχημα πνιγμού ενός δασκάλου με το μικρό παιδί του (το ΙΧ τους παρασύρθηκε από τα νερά του ποταμού) η επίσημη πολιτεία επιτέλους χρηματοδότησε και κατασκεύασε τη γέφυρα Αχέροντα στο Καστρί. Ο ταξιδιώτης εδώ έχει να επισκεφθεί τό διάσημο πλέον Νεκρομαντείο της Εφύρας, άρρηκτα συνδεδεμένο με τόν Ποταμό Αχέροντα, και με τις «Πύλες του Αδη». Το «Αρδευτικό Τμήμα» ήταν μέχρι πρό 20 ετών πλήρως πλωτό, μάλιστα υπάρχουν στο Καστρί και μεταλλικοί κρίκοι προσδέσεως των πλοιαρίων, αλλά λόγω της ανεξέλεγκτης βλάστησης όχι μόνο δεν είναι πλωτό πλέον αλλά δεν προσφέρεται ούτε για καγιάκ ούτε για ράφτιγκ. Η ονομασία «Φανάρι» για τον ομώνυμο Δήμο, προφανώς προέρχεται από τα φανάρια πού ήταν τοποθετημένα παραποταμίως παλαιά για να καθηδηγούνται τη νύκτα τα πλοιάρια.
Το έκτο (6ο) τμήμα του Αχέροντα Ποταμού («Τουριστικό Τμήμα»): Πρόκειται γιά το τελευταίο τμήμα του ποταμού, πλωτό στό μεγαλύτερο τμήμα του-αν εξαιρέσουμε αρκετά κλαδιά δένδρων πού το φράσσουν κατά περιόδους - σε μιά φαντασμαγορική διαδρομή ανάμεσα από δένδρα με αηδονοφωλιές (Δάσος της Περσεφόνης). Αρχίζει από τή γέφυρα Μεσοπόταμου στην Εθνική οδό Πρέβεζας - Ηγουμενίτσας και τελειώνει στις εκβολές του ποταμού στο γραφικό παραποτάμιο χωριό Αμμουδιά του Ιονίου Πελάγους. Εχει μήκος περίπου 4 Km. Το τμήμα αυτό είναι πλωτό τουλάχιστον στα τελικά 4 Km τόσο με μηχανοκίνητες βάρκες και μικρά καίκια, όσο και με Canoe Kayak ή φουσκωτές βάρκες Rafting με πορεία πρός τη ροή των υδάτων. Επίσης μιά υπέροχη παραποτάμια πεζοπορική διαδρομή 4km πάνω σε καταπράσινη χλόη, θα ενθουσιάσει τους ορειβάτες και πεζοπόρους.
Παλιά, κάθε χρόνο οι εκβολές του Αχέροντα πλημμύριζαν και μάλιστα μικρές βάρκες έβγαιναν στο δρόμο «παρκάροντας» μπροστά στά παραποτάμια καφενεία της κοινότητας Αμμουδιάς. Τελευταία φορά αυτό έγινε το 1992 και το φαινόμενο φωτογραφήθηκε από τον Χαρ.Γκούβα. Μετά από έργο καθαρισμού της κοίτης το πρόβλημα φαίνεται να λύθηκε. Η θαλάσσια παραλία της Αμμουδιάς είναι πολύ καλή και βαθαίνει αργά προσφερόμενη έτσι ειδικά για παιδιά. Δυστυχώς η τουριστική κίνηση της Αμμουδιάς πού βρισκόταν σε ανοδική πορεία μέχρι τό 1992 υπέστη σοβαρό πλήγμα από τόν πόλεμο της Γιουγκοσλαβίας γιατί ανέκοψε δραστικά το οδικό ρεύμα Γερμανών τουριστών. Από το έτος 2000 η τουριστική κίνηση άρχισε να επανέρχεται σταδιακά.
Η κοινότητα Αμμουδιάς (αρχαίο «Βουχέτιον», και Οθωμανικά «Σπλάντζα») είναι όμορφο παραλιακό χωριό του Ιονίου, χτισμένο ακριβώς στίς εκβολές του ποταμού Αχέροντα. Διαθέτει πολλά ενοικιαζόμενα δωμάτια , μικρά ξενοδοχεία και άφθονο ψάρι. Ο επισκέπτης μπορεί να απολαύσει τό πλωτό τμήμα του ποταμού Αχέροντα, περί τά 4Km με βάρκα, και να φωτογραφίσει τίς κρεμασμένες στά δένδρα αηδονοφωλιές. Η περιοχή της Αμμουδιάς έχει Βιντεοσκοπηθεί και προβληθεί ως ντοκιμαντέρ από τήν ΕΤ2 το 1989-1990. Επίσης το 1995 γυρίσθηκε στήν περιοχή της η ταινία «Αδης» πού προβλήθηκε τό 1996 στό Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Θεσσαλονίκης και το 1997 άρχισε μια ενδιαφέρουσα διεθνή καρριέρα προβολών. Στις 28 Ιουλίου 2002, επισκέφθηκε την Αμμουδιά όπου και έφαγε, ο Πρωθυπουργός κ. Κώστας Σημίτης, στα πλαίσια της επίσκεψής του στην Πρέβεζα για τα εγκαίνια της Σήραγγας Ακτίου-Πρέβεζας. Το καλοκαίρι του έτους 2006, γυρίσθηκε από συνεργείο του Alter TV Αθηνών ντοκυμαντέρ, με τον Ιωάννη Μούτσο και Χαράλαμπο Γκούβα, τμήματα του οποίου χρησιμοποιήθηκαν στην εκπομπή «Αθέατος Κόσμος» του Γιώργου Χαρδαβέλλα Στις όμορφες παραποτάμιες ψαροταβέρνες της Αμμουδιάς μπορείτε να απολαύσετε ψάρι φρέσκο και αστακούς. Επίσης μπορείτε να περπατήσετε 3-4 χιλιόμετρα παραποταμίως ανοδικά, πάνω σε γρασίδι.
Διασχίσεις και εξερευνήσεις του Αχέροντα Ποταμού
Ιούλιος 1938: Ο φωτογράφος Σπύρος Μελετζής (1901-2003) προσπαθεί με «φόβο και τρόμο» - όπως γράφει ο ίδιος- να διασχίσει ένα τμήμα του Αχέροντα, και βγάζει τις πρώτες ασπρόμαυρες φωτογραφίες του, οι οποίες διά των Αθηναϊκών εφημερίδων θα κάνουν το γύρο του κόσμου.
10-11 Ιουλίου 1993: Ομάδα 9 μελών του Ορειβατικού Συλλόγου Πρέβεζας , με αρχηγό το Χαράλαμπο Γκούβα, πραγματοποιεί ανάστροφη διάσχιση (αντίθετα προς το ρεύμα) του Αχέροντα από τη Γλυκή Θεσπρωτίας μέχρι τους καταρράκτες της Σκάλας Τζαβέλαινας. Η διάσχιση περιλάμβανε και αναγκαστική αναρρίχηση για να ...μη βραχούν τα σακκίδια. Δεν υπήρχε εξοπλισμός πλεύσης. Από εκεί με πεζοπορία 4 ωρών η ομάδα έφτασε στη Σαμονίδα (Σούλι) όπου και διανυκτέρευσε σε αντίσκηνα. Επέστρεψε από το δρόμο Σούλι- Σκάλα Τζαβέλαινας- Σήραγγα- Γλυκή.
Η 1η Ιστορική διάσχιση της χαράδρας Αχέροντα (24 Iουλίου 1994): Η πρώτη στην ιστορία πλήρης διάσχιση του Αχέροντα ποταμού από τον ΕΟΣ Πρέβεζας: Το εξής δελτίο τύπου δημοσιεύθηκε ολοσέλιδο στην «Ελευθεροτυπία»: «Με μεγάλη επιτυχία, ομάδα 13 Μελών του ΕΟΣ Πρέβεζας, με αρχηγό τον Χαράλαμπο Γκούβα, πραγματοποίησε την Κυριακή 24 Ιουλίου 1994, γιά πρώτη φορά στήν ιστορία, πλήρη ένυδρη διάσχιση της Χαράδρας τού Αχέροντα ποταμού, με τή βοήθεια μιάς φουσκωτής λέμβου κατασκευής USSR (Rafting) και σωσίβιων γιλέκων. Η εκκίνηση έγινε από τη γέφυρα τού Αχέροντα του χωριού Σερζιανά Ιωαννίνων και ο τερματισμός στή Γλυκή Θεσπρωτίας.Υπήρξε μία παραποτάμια διανυκτέρευση σε αντίσκηνα. Η πανίδα τού ποταμού αποτελείται από άφθονα μικρά ψάρια, βατράχια, πεταλούδες και ελάχιστα ακίνδυνα νερόφιδα. Η όλη εξόρμηση είχε αρκετές δυσκολίες, πρώτον λόγω τού μεγάλου μήκους (15-20 χιλιόμετρα ποταμού,εκ τών οποίων τά 5 Km υποχρεωτική κολύμβηση, και δεύτερον λόγω της συχνής εναλλαγής πλωτής και ξηρής λασπώδους διαδρομής. Αυτό έχει σάν αποτέλεσμα τή διαρκή και πολύωρη κοπιαστική εναλλαγή κολύμβησης και βάδισης με μεταφορά λεμβών στά χέρια. O χρόνος πλήρους διάσχισης με τόν εξοπλισμό ήταν 10 ώρες! Υπήρξαν σημεία πού οι βάρκα δεν χωρούσε να περάσει και την περάσαμε κάθετα με τά χέρια. Σημειώνεται ότι τουλάχιστον σε 10 σημεία, το ποτάμι διέρχεται ανάμεσα από κάθετες πλάκες βράχων,ύψους τουλάχιστον 100 μέτρων και πλωτού πλάτους μόλις 2 μέτρων. Τα στενά αυτά πού οι αρχαίοι φοβούνταν ή αδυνατούσαν να περάσουν, προκαλούν πραγματικό δέος. Ετσι εξηγείται η ονομασία τους "Πύλες του Αδη". Φωτογραφήθηκαν σε Slides, όσο ήταν εφικτό από τον Χαρ.Γκούβα και τον Θωμά Τσεκούρα». Η εφημερίδα «Ελευθεροτυπία» αφιέρωσε γι’αυτό τό θέμα μία σελίδα της στις 10 Αυγούστου 1994, σε άρθρο του Γιώργου Σταματόπουλου. Επίσης το ορειβατικό περιοδικό «Κορφές» αφιέρωσε 1 σελίδα γιά αυτή τη διάσχιση του Αχέροντα από τον ΕΟΣ Πρέβεζας.
Καλοκαίρι 1995: Τό 1995 η σχολή καγιάκ «Paddler» των αδελφών Κυρίτση από την Κόνιτσα ανακοίκωσε ότι διέσχισε μήνα Απρίλιο(;) με καγιάκ, όλη (;) τη Χαράδρα του Αχέροντα και δημοσίευσε δύο φωτογραφίες στο περιοδικό «Κορφές» τεύχος Απριλίου 1995.
27-28 Ιουλίου 1996: Ακριβώς η ίδια διάσχιση με το 1994, έγινε τό καλοκαίρι του 1996 από ομάδα 8 Μελών του ΕΟΣ Πρέβεζας με αρχηγό τόν Χαράλαμπο Γκούβα.
11 Μαίου 1997: Για πρώτη φορά ο Χαράλαμπος Γκούβας και ο Χαράλαμπος Μπατσούλης 16 ετών, διασχίζουν με σουηδικό Canoe Inkas το 6ο τμήμα του Αχέροντα ποταμού, δηλαδή από Εθνική Οδό (Μεσοπόταμος) μέχρι Αμμουδιά (εκβολές) υπό αντίξοες συνθήκες (δένδρα, κολύμβηση, κλπ). Διάρκεια διάσχισης 1,5 ώρα.
Ιούνιος 1997: Γίνονται χωρίς κανένα πρόβλημα άλλες δύο διασχίσεις του Αχένοντα με Canoe Inkas, με χρόνο 70 λεπτά της ώρας, από τους Χαρ.Γκούβα, Κων.Κολιόπουλο, και Αχιλ.Τσουκαλά. Τον Ιούλιο 1998 συμμετέχει και ο Χρήστος Γκαβανόζης.
1999: Η εταιρεία ανάπτυξης Αμβρακικού ΑΕ, (ΕΤΑΝΑΜ) απορροφώντας ευρωπαϊκά κονδύλια 270.000.000 δρχ κατασκεύασε και παρέδωσε σε χρήση το πλακόστρωτο μονοπάτι της Χαράδρας του Αχέροντα. Αρχιζει από το Τρίκαστρο και Τελειώνει στη Σκάλα Τζαβέλαινας στη Γλυκή Θεσπρωτίας.
Ιούνιος 2002: Η εφημερίδα «Ζερμή», τριμηνιαία έκδοση του Συλλόγου Βρυσούλας Πρέβεζας, με εκδότη τον κ.Γεώργιο Πεπόνη, δημοσιεύει αυτούσιο το άρθρο για τον Αχέροντα του Χαράλαμπου Γκούβα, στις σελίδες 4 και 5.
5 Φεβρουαρίου 2003: (Είδηση ΜΜΕ): Τραγωδία στον Αχέροντα ποταμό: Νεκροί πατέρας και γιος: Εντοπίστηκε το μεσημέρι της Τετάρτης μέσα στα νερά του ποταμού Αχέροντα το αυτοκίνητο με τον 53 χρονο δάσκαλο Παναγιώτη Πάτση και τον μόλις πέντε χρονών γιο του Γιώργο. Το αυτοκίνητο ρυμουλκήθηκε και στο εσωτερικό του βρέθηκαν νεκροί πατέρας και γιος. Οι σοροί των άτυχων θυμάτων θα μεταφερθούν στο νεκροτομείο Ιωαννίνων για νεκροψία. Το αυτοκίνητο είχε παρασυρθεί από τα ορμητικά νερά του ποταμού κοντά στο Καστρι Πρέβεζας περίπου στις 8 το πρωί της Τετάρτης. Ο άτυχος δάσκαλος, όπως κάθε ημέρα, ακολουθούσε την ίδια διαδρομή του παλιού εθνικού δρόμου, πηγαίνοντας στο σχολείο που υπηρετούσε στον Μεσοπόταμο. Στο σημείο εκείνο, το ποτάμι πλημμυρίζει τακτικά καλύπτοντας το οδόστρωμα και μάλιστα λίγο πριν την παράσυρση του, είχε απορρίψει τις παραινέσεις άλλου διερχόμενου οδηγού να μην επιχειρήσει να περάσει. Ηταν μάλιστα αυτός ο άλλος οδηγός που είδε το αυτοκίνητο να χάνεται στα νερά και ειδοποίησε τις αρχές. Στις έρευνες συμμετείχαν συνεργεία της 5ης ΕΜΑΚ Ιωαννίνων, δυνάμεις της Πυροσβεστικής Πρέβεζας, μαζί με κατοίκους της περιοχής, άρχισαν την προσπάθεια εντοπισμού του αυτοκινήτου. Σημείωση: Το αυτοκίνητο προχώρησε να περάσει μέσα από τα νερά. Μόλις βυθίστηκε μισό μέτρο η μηχανή έσβησε και το όχημα ακινητοποιήθηκε. Σε λίγα δευτερόλεπτα το αυτοκίνητο με την άνωση άρχισε να επιπλέει και τα ορμητικά νερά το αναποδογύρισαν και το έριξαν κάτω από τη γέφυρα στο ποτάμι.
Σημείωση: Τον Οκτώβριο 2003, παραδόθηκε στην κυκλοφορία η νέα γέφυρα στο Καστρί Πρέβεζας η οποία κατασκευάσθηκε άρον άρον μετά την λαϊκή κατακραυγή πού ακολούθησε τον άδικο χαμό του δάσκαλου και του γιού του και ανάγκασε τον περιφερειάρχη Ηπείρου να εγκρίνει αμέσως το σχετικό κονδύλιο. Θα πρότεινα η γέφυρα αυτή να ονομασθεί γέφυρα Παναγιώτη Πάτση, διότι αν δεν πνιγόταν ο δάσκαλος με το παιδί του πολύ φοβάμαι ότι δεν θα κατασκευάζονταν ποτέ.
Η οικολογία του Αχέροντα ποταμού: Η πανίδα του ποταμού Αχέροντα, αποτελείται από άφθονα μικρά ψάρια, χέλια, καβούρια, βατράχια, πεταλούδες και λίγα ακίνδυνα νερόφιδα. Σπάνια μπορεί να συναντήσει κανείς βίδρες (Otters), οι οποίες υπάρχουν και στον Λούρο ποταμό και στον Αχέροντα τρεφόμενες με Πέστροφες. Προσωπικά έχω δεί νεκρό μεγάλο κάστορα ή βίδρα, χτυπημένο από αυτοκίνητο στο δρόμο προς Αμμουδιά. Τέλος στο τελευταίο τμήμα του Αχέροντα («Δάσος της Περσεφόνης») σήμα κατατεθέν είναι οι κρεμάμενες αηδονοφωλιές από τις ιτιές.
Copyright © Δρ. Χαράλαμπος Γκούβας, MD, PhD, Ορθοπεδικός Χειρουργός, Διευθυντής του Ιδρύματος «Μουσείο Τεχνών Επιστημών Πρέβεζας, Χαράλαμπος Γκούβας». prevezamuseum@gmail.com
Αυτό το άρθρο γεωγραφίας της Ελλάδας χρειάζεται επέκταση. Βοηθήστε τη Βικιπαίδεια επεκτείνοντάς το!