Ουνγκόλιαντ

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Η Ουνγκόλιαντ είναι ένας φανταστικός χαρακτήρας στο μύθο του Τόλκιν και εμφανίζεται στο έργο του, το Σιλμαρίλλιον.

Η Ουνγκόλιαντ είναι ένα αινιγματικό ον σε σχέση με τα υπόλοιπα πλάσματα του Τόλκιν, καθότι δεν εξηγείται η φύση και η προέλευσή της, αν και υποτίθεται οτί είναι Μάια (κατώτερη θεότητα). Έζησε πριν την Πρώτη Εποχή. Είχε τη μορφή τεράστιας αράχνης, κατοικούσε νότια του Βάλινορ, έιχε αιώνια πείνα για φως, και ύφαινε ιστούς από σκοτάδι.

Ο Μέλκορ της υποσχέθηκε να την ικανοποιήσει, και την οδήγησε στα Δύο Δέντρα του Βάλινορ, για να τα καταστρέψει ωστε να ικανοποιήσει την πείνα της με το φως τους. Στη συνέχεια έφυγαν μαζί από το Βάλινορ προς την Ανατολή, στο Μπελέριαντ, όπου η Ουνγκόλιαντ καταβρόχηθσε τους θησαυρούς που έκλεψε ο συνεργάτης της απο την ταραχή. Όταν όμως ζήτησε από τον Μέλκορ να της δώσει και τα Σίλμαριλ που είχε κλέψει, για να τα φάει κι αυτά, εκείνος αρνήθηκε και αυτή του επιτέθηκε. Τα Μπάλρογκ του Μέλκορ, που ήρθαν σε βοήθειά του όταν άκουσαν την κραυγή του από το φρούριό του, το Ουτούμνο και τον φυγάδευσαν.

Λέγεται οτί η Ουνγκόλιαντ τελικά έφαγε τον εαυτό της απο την ακόρεστη λαιμαργία της.

Οι μεγάλες αράχνες που εμφανίζονται στα έργα του Τόλκιν, όπως η Σέλομπ, είναι απόγονοί της.