Πύλη:Ιστορία
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Ιστορία είναι η επιστήμη που μελετά το ανθρώπινο παρελθόν. Γενικά ιστορία καλείται η συστηματική μελέτη & έκθεση σημαντικών γεγονότων, τα οποία έγιναν στο παρελθόν και παρουσιάζουν επιστημονικό και κοινωνικό ενδιαφέρον. Η ιστορία υπήρξε πάντοτε, για τους μεγάλους, το μέσον για να ανασυνδέσουν το χθές με το σήμερα. Το μειονέκτημα της ιστορίας απένταντι στις άλλες επιστήμες είναι οτι δουλεύει πάνω σε ένα δεδομένο που δεν μπορεί να αγγίξει. Ο ιστορικός δεν έχει την ευκαιρία της επαλήθευσης συνεπώς όλα είναι θεωρητικά. «Πατέρας της ιστορίας» θεωρείται ο Ηρόδοτος παρ'ολα αυτά σπουδαιότερος ιστορικός της Αρχαίας Ελλάδας θεωρείται ο Θουκυδίδης. Μούσα της ιστορίας θεωρείται η Κλειώ. Η γενικά αποδεκτή περιοδολόγηση της ιστορίας περιλαμβάνει:
- Την Προϊστορική εποχή: Καλύπτει το χρονικό διάστημα από την εμφάνιση του ανθρώπου έως το 3500 π.Χ. περίπου και εξετάζεται από την Προϊστορία.
- Την Αρχαιότητα: Καλύπτει το χρονικό διάστημα από το 3500 π.Χ. έως το 400 μ.Χ. περίπου και εξετάζεται από την Αρχαία Ιστορία.
- Τον Μεσαίωνα: Καλύπτει το χρονικό διάστημα από το 400 μ.Χ. έως το 1500 μ.Χ. περίπου και εξετάζεται από την Μεσαιωνική Ιστορία.
- Την Νεώτερη Εποχή: Καλύπτει το χρονικό διάστημα από το 1500 μ.Χ. έως σήμερα και εξετάζεται από την Σύγχρονη Ιστορία.
Η Σικελική Μαφία, ή πιο απλά Μαφία, ή ακόμη πιο σωστά Κόζα Νόστρα, είναι μια εγκληματική μυστική οργάνωση ανδρών η οποία δημιουργήθηκε στα μέσα του 19ου αιώνα στη Σικελία της Ιταλίας. Παρακλάδι της εμφανίστηκε στην ανατολική ακτή των Ηνωμένων Πολιτειών περί τα τέλη του 19ου αιώνα, μετά από διάφορα κύματα μεταναστών από τη Σικελία. Λεξικό της ιταλικής γλώσσας, το Devoto-Oli, περιγράφει τη μαφία ως: "Ένα σύμπλεγμα μικρών, υπόγειων οργανώσεων (οι συμμορίες) οι οποίες χαρακτηρίζονται από κώδικα σιωπής (η ομερτά) και ασκούν κάποιον έλεγχο σε επιχειρηματικές δραστηριότητες, καθώς και στη διοίκηση της Σικελίας". Σύμφωνα με τον ιστορικό Πάολο Πετσίνο: "Η μαφία είναι ένα είδος οργανωμένου εγκλήματος το οποίο όχι μόνο δραστηριοποιείται σε διάφορα παράνομα πεδία, αλλά έχει επίσης την τάση να ασκεί κυριαρχία - η οποία κανονικά ανήκει στις δημόσιες αρχές - σε μια συγκεκριμένη περιοχή […]. Είναι συνεπώς ένα είδος εγκληματικότητας από το οποίο εξυπακούονται κάποιες προϋποθέσεις: η ύπραξη ενός σύγχρονου κράτους που διεκδικεί το αποκλειστικό δικαίωμα για νόμιμο μονοπώλιο στη βία· μια οικονομία χωρίς φεουδαρχικά στοιχεία […]· την ύπαρξη βίαιων ανθρώπων με δυνατότητα να διοικούνται από μόνοι τους και να επιβάλλονται ακόμη και στις άρχουσες τάξεις".[1]
- ο Χαρίλαος Τρικούπης ήταν ανηψιός του Αλέξανδρου Μαυροκορδάτου;
- ο γιος του Κωστή Παλαμά, Λέανδρος, ήταν επίσης ποιητής;
- αρχηγός της Ναυπλιακής εξέγερσης του 1862 ήταν μια γυναίκα, η Καλλιόπη Παπαλεξοπούλου;
- ο πρώτος πρέσβης της Τουρκίας στην Αθήνα ήταν Έλληνας (Κωνσταντίνος Μουσούρος);
- ο Λάμπρος Κατσώνης ήταν πνευματικός πατέρας του Οδυσσέα Ανδρούτσου;
- ηθικός αυτουργός της πυρπόλησης του ελληνικού στόλου το 1831 θεωρείται ο Αλέξανδρος Μαυροκορδάτος;
- εγγονός του Ανδρέα Μιαούλη ήταν ο Νικόλαος Βώκος;
- οι αδελφοί Βαρβαρόσα ήταν Έλληνες που αλλαξοπίστησαν;
- οτι η ακτή Τζελέπη, έχει πάρει το όνομα της απο τον Γιαννάκη Τζελέπη, πρώτο κάτοικο Πειραιά στα νεότερα χρόνια.
- οτι η αδερφή του Σεφέρη είχε παντρευτεί τον Κωνσταντίνο Τσάτσο;
Ο Αντίγονος Β' Γονατάς ( 319 – 239 π.Χ. ) ήταν ένας ισχυρός Μακεδόνας ηγέτης κατά την ελληνιστική περίοδο, μέλος της Δυναστείας των Αντιγονιδών, η οποία κυβέρνησε τη χώρα μέχρι την κατάκτηση της Ελλάδας από τους Ρωμαίους. Πατέρας του ήταν ο Δημήτριος ο Πολιορκητής και παππούδες του δύο από τους Διαδόχους του Αλεξάνδρου του Μέγα, ο Αντίγονος ο Μονόφθαλμος και ο Αντίπατρος. Σε νεαρή ηλικία έδειξε τις στρατιωτικές αρετές του ως αξιωματικός στο στρατό του πατέρα του. Αργότερα, ως βασιλιάς, ήταν συνετός και σταθερός και γνώριζε —αντίθετα προς τους προκατόχους του— να περιορίζει τις φιλοδοξίες του. Για τη βασιλεία πίστευε ότι αποτελεί «ένδοξον δουλείαν», ότι πρέπει, δηλαδή, ο βασιλιάς να υπηρετεί το σύνολο των υπηκόων του. Ανάμεσα στα πιο αξιοσημείωτα γεγονότα της βασιλείας του ήταν η απόκρουση μιας ισχυρής ορδής Γαλατών που εισέβαλλαν από το Βορρά περί τα 279 π.Χ. και οι αγώνες του ενάντια στο βασιλιά της Ηπείρου, τον Πύρρο, ο οποίος έχασε τη ζωή του στην καθοριστική μάχη που δόθηκε μέσα στην πόλη του Άργους το 272 π.Χ. Το γεγονός αυτό επέτρεψε στον Αντίγονο να εγκαταστήσει σε διάφορες πόλεις απολυταρχικά καθεστώτα, θέτοντάς τες υπό τον πλήρη έλεγχό του. Για το λόγο αυτό ήρθε σε σύγκρουση με πολλές από αυτές, καθώς και με την Αιτωλική και την Αχαϊκή συμπολιτεία, την οποία εκπροσωπούσε ένας από τους σημαντικότερους αντιπάλους του, ο Άρατος από τη Σικυώνα. Πέθανε σε ηλικία 80 ετών το 239 π.Χ.
Η κατάληψη της Τύρου
Η κατάληψη του αρχαίου νησιού της Τύρου από το στρατό του Μεγάλου Αλεξάνδρου ήταν πιο εύκολη απ' ό,τι νόμιζαν οι ιστορικοί. Γάλλοι γεωλόγοι υποστηρίζουν ότι τα νερά που χώριζαν το νησί από το σημερινό Λίβανο ήταν πολύ ρηχά, βοηθώντας έτσι τον στρατηλάτη στην πορεία του προς το οχυρό. Σήμερα, το νησί της Τύρου έχει ενωθεί με τις ακτές του Λιβάνου. Το 323 π.Χ., όμως, το φοινικικό νησί απείχε τουλάχιστον ένα χιλιόμετρο από τη στεριά. Ο Μέγας Αλέξανδρος είχε αποφασίσει να καταλάβει την Τύρο πριν κινηθεί νότια προς την Αίγυπτο και στη συνέχεια προς την Περσική Αυτοκρατορία. Για να μπορέσει ο στρατός να φτάσει μέχρι το φρούριο της Τύρου, οι μηχανικοί του Μεγάλου Αλεξάνδρου δημιούργησαν ένα τεχνητό διάδρομο προς το νησί, χρησιμοποιώντας για την επιχωμάτωση κορμούς και μπάζα από τις ακτές. Λίγους μήνες μετά την έναρξη των εργασιών, το στράτευμα είχε κατακτήσει την Τύρο. Μέχρι σήμερα, οι ιστορικοί δεν γνώριζαν πόσο βαθιά ήταν τα νερά ανάμεσα στην Τύρο και τις ακτές. Βασισμένοι σε αρχαία κείμενα και εικονογραφήσεις, ορισμένοι ειδικοί είχαν εκτιμήσει ότι ήταν «ρηχά», με βάθος 5 ή 6 μέτρα. Ο Κριστόφ Μοράνζ και οι συνεργάτες του στο Ευρωπαϊκό Κέντρο Έρευνας και Διδασκαλίας Γεωεπιστημών και Περιβάλλοντος (CEREGE), με έδρα στη Γαλλία, πραγματοποίησαν πάνω από 20 γεωτρήσεις στη λωρίδα ξηράς που ενώνει σήμερα το νησί με τις ακτές. Όπως αναφέρει το Νature.com, η ανάλυση των ιζημάτων και των απολιθωμάτων από οργανισμούς που ζουν σε διάφορα βάθη αποκάλυψε ότι πριν από 8.000 χρόνια υπήρχε στην περιοχή μια αλυσίδα από ψαμμιτικούς υφάλους που δρούσαν ως φυσικός κυματοθραύστης. Με τον καιρό, οι ύφαλοι συγκέντρωσαν γύρω τους ιζήματα, με αποτέλεσμα τα νερά να γίνουν πιο ρηχά. Τελικά, την εποχή του Μεγάλου Αλεξάνδρου, ανάμεσα στην Τύρο και στις ακτές είχε σχηματιστεί ένας διάδρομος από συγκεντρωμένη άμμο, σε βάθος μόλις 1 ή 2 μέτρων. Αυτό σημαίνει ότι η επιχωμάτωση ήταν αρκετά εύκολη για τις δυνάμεις του Μεγάλου Αλέξανδρου. Η έρευνα, που δημοσιεύεται στο Proceedings of the National Academy of Sciences, όχι μόνο δίνει νέα στοιχεία για τις κινήσεις και τη μηχανική που χρησιμοποίησε ο Μέγας Αλέξανδρος, αλλά θα μπορούσε να βοηθήσει τους αρχαιολόγους και στην επιλογή τοποθεσιών για νέες ανασκαφές.
Πηγή: http://in.gr
Μπορείτε να συνεισφέρετε στα παρακάτω άρθρα :
|
Ρήσεις που είπαν σπουδαίες προσωπικότητες για την ιστορία
- «Η ιστορία επαναλαμβάνει τον εαυτό της. Οι ιστορικοί επαναλαμβάνουν ο ένας τον άλλο», Philip Guedalla
- «Λέγεται πως, αν και ο Θεός δεν μπορεί να μεταβάλει το παρελθόν, οι ιστορικοί μπορούν. Επειδή λοιπόν είναι χρήσιμοι κατ'αυτόν τον τρόπο, γι'αυτό και ο Κύριος ανέχεται την ύπαρξη τους», Samuel Butler
- «Ιστορία είναι το σύνολο των ψεμάτων για γεγονότα που ποτέ δεν έγιναν απο ανθρώπους που δεν ήταν εκεί», George Santayana
Αρχαιολογία | Γλώσσα | Θέατρο | Ιστορία | Καλαθοσφαίριση | Κινηματογράφος | Κρήτη | Μυθολογία | Οικονομία | Ορθοδοξία | Τέχνη | Τεχνολογία | Υπολογιστές | Φυσική | Ρωσία