Κιβωτός της Διαθήκης
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Η Κιβωτός της Διαθήκης (ארון הברית στα εβραϊκά: aron habrit) περιγράφεται στη Βίβλο ως ένα ιερό κιβώτιο, μέσα στο οποίο φυλάσσονταν οι πέτρινες πλάκες όπου ήταν γραμμένες οι Δέκα Εντολές που είχε παραδώσει ο Θεός στον Μωυσή, και άλλα ιερά αντικείμενα των Ισραηλιτών. Η Κιβωτός αυτή, που δεν πρέπει να συγχέεται με την Κιβωτό του Νώε, κατασκευάσθηκε με εντολή του Θεού, και σε συμφωνία με τις προδιαγραφές που έθεσε στον Μωυσή σε όραμα στο όρος Σινά (`Εξοδος κε΄25:9-10). Η κυριότερη λειτουργία της ήταν η επικοινωνία του Θεού με τον Μωυσή, και η παροχή λεπτομερών οδηγιών για το τι ήταν καλό και τι απαγορευμένο. Ο Rashi και κάποιοι Μιντρασίμ υποστηρίζουν ότι υπήρχαν δύο Κιβωτοί της Διαθήκης: μία προσωρινή που είχε κατασκευάσει ο Μωυσής και μία μεταγενέστερη που είχε φτιάξει ο Βεζαληήλ (Hertz 1936).
Κατά τις περιπλανήσεις των Ισραηλιτών η Κιβωτός μεταφερόταν από τους ιερείς μπροστά από τον λαό και τον στρατό τους (Αριθμοί δ΄5, 6 και ι΄33-36; Ψαλμοί ξη΄1 και ρλβ΄8). Κατά τη μεταφορά της η Κιβωτός ήταν πάντα τυλιγμένη με ένα πέπλο, με δέρμα tachash (η ταυτότητα αυτού του ζώου παραμένει αβέβαιη) και με ένα γαλανό ύφασμα, κρυμμένη προσεκτικά ακόμα και από τα μάτια των λευιτών που τη μετέφεραν.
Πίνακας περιεχομένων |
[Επεξεργασία] Ορολογία
Η εβραϊκή λέξη aron χρησιμοποιείται στη Βίβλο για οποιοδήποτε είδος κιβωτίου ή σεντουκιού ανεξαρτήτως χρήσεως. (Γένεσις ν΄26, Β΄ Βασιλ. ιβ΄9,10). Η Κιβωτός της Διαθήκης διακρίνεται από όλες τις άλλες με την προσθήκη προσδιορισμών, όπως «Κιβωτός του Θεού» (Α΄Σαμουήλ γ΄3), «Κιβωτός της Διαθήκης» (Ιησούς Ναυή γ΄6, Προς Εβραίους θ΄4), «Κιβωτός του Μαρτυρίου» (Έξοδος κε΄22), κ.ά..
[Επεξεργασία] Περιγραφή
Η Βίβλος αναφέρει ότι η Κιβωτός ήταν κατασκευασμένη από ξύλο ακακίας ή του δένδρου shittah. Είχε πλάτος και ύψος 1,5 πήχυ, και μήκος 2,5 πήχεις (περίπου 114 x 68 x 68 cm). Η Κιβωτός ήταν καλυμμένη ολόκληρη με τον πιο καθαρό χρυσό και η επάνω επιφάνειά της (το σκέπασμα) είχε επίσης στα χείλη χρυσό.
Στις δύο απέναντι πλευρές κατά μήκος έφερε από δύο χρυσούς κρίκους, από όπου περνούσαν δύο ξύλινα κοντάρια μεταφοράς (με χρυσές διακοσμήσεις) (Αριθ. ζ΄9,ι΄21, δ΄5, δ΄19-20. Α΄ Βασιλ. η΄3,6). Πάνω από την Κιβωτό, στα δύο άκρα, ήταν δύο αγαλματίδια χερουβείμ, με τα πρόσωπά τους αντικρυστά το ένα προς το άλλο (Λευιτικόν ιστ΄2, Αριθ. ζ΄89). Οι αντικρυστές φτερούγες πάνω από το κάλυμμα της Κιβωτού παρίσταναν τον θρόνο του Θεού, ενώ το σώμα της παρίστανε το «υποπόδιον των ποδών αυτού» (`Εξ. κε΄10-22 και λζ΄1-9). Η Κιβωτός της Διαθήκης ήταν τοποθετημένη στα «Άγια των Αγίων» (Kadosh Hakadashim), έτσι ώστε η μία άκρη από τα κοντάρια μεταφοράς άγγιζε το παραπέτασμα που χώριζε τα δύο μέρη τους (Α΄ Βασιλ. η΄8).
[Επεξεργασία] Περιεχόμενο
Σύμφωνα με τη Βίβλο, οι δύο πέτρινες πλάκες που αποτελούσαν το «μαρτύριον», δηλαδή την μαρτυρία ή απόδειξη της συμφωνίας («διαθήκης») του Θεού με τους ανθώπους (Δευτερονόμιον λα΄26) φυλάσσονταν μέσα στην Κιβωτό. Μία χρυσή στάμνα με ποσότητα από το «μάννα» που συλλέχθηκε κατά το ταξίδι των Ισραηλιτών στην έρημο, και η ράβδος του Ααρών «η βλαστήσασα», προστέθηκαν στο περιεχόμενο της Κιβωτού (`Εξ. ιστ΄32-34, Προς Εβραίους θ΄4), αλλά προφανώς αφαιρέθηκαν σε κάποιο χρόνο πριν την ανέγερση του Ναού του Σολομώντος, καθώς αναφέρεται (Α΄ Βασιλ. η΄9) ότι «δεν υπήρχε τίποτα μέσα στην Κιβωτό εκτός από τις δύο πλάκες».
[Επεξεργασία] Ιερότητα
Ακόμα και ο Ααρών, αδελφός του Μωυσή και Αρχιερέας, δεν επιτρεπόταν να εισέλθει στη σκηνή όπου φυλασσόταν η Κιβωτός της Διαθήκης, παρά μόνο μία συγκεκριμένη ημέρα του έτους, οπότε και έπρεπε να τελέσει ορισμένες τελετές εκεί (Λευιτ. ιστ΄). Ο Μωυσής διατάχθηκε από τον Θεό να καθαγιάσει την Κιβωτό μόλις ολοκληρώθηκε η κατασκευή της με το άγιο έλαιο (`Εξ. λ΄23-26), και επίσης καθορισμένοι ήταν οι κατασκευαστές: ο Βεζαληήλ εκ της φυλής Ιούδα και ο Αχολιάβ εκ της φυλής Δαν (`Εξ. λα΄2-7). Ο Μωυσής ακολούθησε τις οδηγίες, καλώντας επιπλέον κάθε συνετό εκ του λαού να υποβοηθήσει την εργασία (`Εξ. λε΄10-12). Ο τεχνίτης Βεζαληήλ κατασκεύασε την Κιβωτό (`Εξ. λζ΄1) και ο Μωυσής ενέκρινε το αποτέλεσμα, τοποθέτησε τις πλάκες μέσα στην κιβωτό και την εγκατέστησε στη σκηνή του Μαρτυρίου.
Στο Δευτερονόμιον όμως (ι΄1-5) δίνεται μία διαφορετική εκδοχή κατασκευής της Κιβωτού: Ο Μωυσής αναφέρει ότι την κατασκεύασε ο ίδιος πριν ανεβεί στο Όρος Σινά για να λάβει τη δεύτερη καταγραφή των Δέκα Εντολών. Η ευθύνη για τη μεταφορά της Κιβωτού και των υπόλοιπων ιερών αντικειμένων ανατέθηκε στην οικογένεια του Κωάθ (της φυλής τoυ Λευί). Οι ίδιοι ωστόσο δεν έπρεπε να αγγίξουν κάποιο από τα ιερά αντικείμενα που δεν είχε ακόμα αποκαλύψει ο Ααρών (Αριθ. δ΄2-15).
[Επεξεργασία] Άλλες αναφορές στην Κιβωτό
Η Κιβωτός της Διαθήκης αναφέρεται στη Βίβλο και στο Κοράνιο.
[Επεξεργασία] Στη Βίβλο
Η μόνη αναφορά της Κιβωτού στα βιβλία των προφητών είναι στο βιβλίο του Ιερεμία, ο οποίος προφητεύει ένα μελλοντικό χρόνο κατά τον οποίο η Κιβωτός δεν θα χρειάζεται πλέον, επειδή ο λαός θα είναι δίκαιος. Στους Ψαλμούς η Κιβωτός αναφέρεται δύο φορές.
Η Κιβωτός αναφέρεται σε ένα χωρίο του δευτεροκανονικού βιβλίου Β΄ Μακκαβαίων (β΄4-10), όπου γίνεται λόγος για ένα άλλο κείμενο που αναφέρει ότι ο Προφήτης Ιερεμίας, «ειδοποιημένος από τον Θεό», πήρε την Κιβωτό, την Σκηνή του Μαρτυρίου και τον βωμό του θυμιάματος, και τα έθαψε σε μα σπηλιά στο όρος Νεβώ (Δευτ. λδ΄1), πληροφορώντας εκείνους που ήθελαν να μάθουν πού είναι το μέρος, ότι θα έπρεπε να παραμείνει άγνωστο «μέχρι τότε που ο Θεός θα συγκεντρώσει και πάλι τον λαό του και θα τον δεχθεί με έλεος».
Η Προς Εβραίους επιστολή (θ΄4) αναφέρει ότι η Κιβωτός περιείχε τη χρυσή στάμνα με το μάννα, τη ράβδο του Ααρών και τις πλάκες των εντολών. Τέλος, στην Αποκάλυψη του Ιωάννη (ια΄ 19) η Κιβωτός περιγράφεται ως υπάρχουσα στον ουρανό (κεφ. ιβ΄).
[Επεξεργασία] Στο Κοράνιο
Η Κιβωτός της Διαθήκης αναφέρεται στο μέσο της αφηγήσεως για την επιλογή του Σαούλ ως βασιλέως, στο Κοράνιο, ως εξής:
- Και (επιπλέον) ο προφήτης τους είπε σε αυτούς: «Σημείο της εξουσίας του θα είναι ότι θα λάβετε την Κιβωτό της Διαθήκης με μία βεβαίωση ασφάλειας εντός αυτής από τον Κύριό σας, και τα όσα άφησε η οικογένεια του Μωυσέως και η οικογένεια του Ααρών, μεταφερόμενα από αγγέλους. Αυτά θα είναι ένα σημείο για εσάς, εάν πράγματι έχετε πίστη».
Διάφοροι συγγραφείς του Ισλάμ έχουν υποθέσει ότι η Κιβωτός είχε μία μορφή από χρυσόλιθο ή ρουμπίνι με κεφάλι και ουρά γάτας και δύο πτέρυγες. Ο Al-Tha'alibi δίνει στις Qisas al-Anbiya («Ιστορίες των Προφητών») μία ιστορία της Κιβωτού στα πρώτα και στα μεταγενέστερα χρόνια της.
Σύμφωνα με λίγους Μουσουλμάνους μελετητές, η Κιβωτός της Διαθήκης δεν έχει ιδιαίτερη θρησκευτική σημασία στο Ισλάμ, ενώ άλλοι πιστεύουν ότι θα ανακαλυφθεί από τον Μαχντί κοντά στο χρόνο του τέλους του κόσμου και ότι στο εσωτερικό της θα περιέχει κειμήλια από τον καιρό του Μωυσή, π.χ. το σκήπτρο του Μωυσή, τη ράβδο και το τουρμπάνι του Ααρών, και άλλα.
[Επεξεργασία] Ιστορία
[Επεξεργασία] Κινητή εμπροσθοφυλακή
Μετά την αναχώρηση από το Σινά και μέχρι τη διάβαση του Ιορδάνη, η Κιβωτός μεταφερόταν μπροστά από τον λαό και αποτελούσε το σήμα για την προέλασή του (Αριθ. ι΄ 33, Ιησούς Ναυή γ΄ 3,6). Η Κιβωτός έκαιγε τους αγκαθωτούς θάμνους και άλλα εμπόδια κατά την πορεία στην έρημο. Σύμφωνα με την παράδοση, σπινθήρες εκπορευόμενοι από τα δύο χερουβείμ σκότωναν φίδια και σκορπιούς. Κατά τη διάβαση του Ιορδάνη, ο ποταμός ξηράνθηκε μόλις τα πόδια των ιερέων που μετέφεραν την Κιβωτό άγγιξαν τα νερά του, και παρέμενε ξηρός μέχρι που οι ιερείς και η Κιβωτός άφησαν τον ποταμό, αφού ο λαός είχε περάσει (Ιησ. γ΄ 15-17, δ΄ 10,11,18). Δώδεκα πέτρες συλλέχθηκαν από τον Ιορδάνη ως αναμνηστικά, από το σημείο όπου είχαν σταθεί οι ιερείς.
Η Κιβωτός μεταφερόταν μέσα στη μάχη, όπως στον πόλεμο με τους Μαδιανίτες (Αριθ. λα΄). Κατά τις τελετές πριν την πτώση της Ιεριχούς η Κιβωτός περιφέρθηκε γύρω από την πόλη πίσω από τους ένοπλους άνδρες και επτά αρχιερείς φέροντες επτά σάπιγγες από κέρατα κριών (Ιησ. στ΄6-15). Μετά την ήττα στο Άι, ο Ιησούς του Ναυή θρήνησε ενώπιον της Κιβωτού, ενώ όταν ανέγνωσε τον Νόμο στον λαό μεταξύ των βουνών Γεριζίμ και Εβάλ, ο λαός στεκόταν αμφοτέρωθεν της Κιβωτού. Η Κιβωτός εγκαταστάθηκε από τον Ιησού του Ναυή στο Σιλόχ. Αλλά όταν οι Ισραηλίτες πολέμησαν τον Βενιαμίν στο Γιβεά, είχαν μαζί τους την Κιβωτό και τη συμβουλεύθηκαν μετά την ήττα τους.
[Επεξεργασία] Η αρπαγή από τους Φιλισταίους
Μετά η Κιβωτός αναφέρεται ως εγκατεστημένη στη Σκηνή του Μαρτυρίου στο Σιλόχ κατά τη μαθητεία του Σαμουήλ. Μετά την εγκατάσταση των Ισραηλιτών στη Γη Χαναάν, η Κιβωτός παρέμεινε στη σκηνή στο Γιλγάλ για μια εποχή και μετά στο Σιλόχ μέχρι τα χρόνια των Κριτών, κάπου 300 ως 400 έτη (Ιερεμ. ζ΄12). Τότε μεταφέρθηκε εκ νέου στο πεδίο της μάχης ώστε να εξασφαλίσει, όπως νόμιζαν, τη νίκη στους Εβραίους. Κατά τη δεύτερη αυτή μάχη με τους Φιλισταίους, οι Ισραηλίτες νικήθηκαν και πάλι, και οι Φιλισταίοι τους πήραν την Κιβωτό (Α΄ Σαμουήλ δ΄3-5, 10, 11). Το νέο της απώλειας της Κιβωτού μεταδόθηκε αμέσως στο Σιλόχ. Ο γηραιός ιερέας Ελί έπεσε νεκρός μόλις το άκουσε και η νύφη του, που εγκυμονούσε υιό όταν μαθεύτηκε η είδηση, τον ονόμασε Ichabod, όνομα μεθερμηνευόμενο ως «πού είναι η δόξα;», σε αναφορά στην απώλεια της Κιβωτού (Α΄ Σαμ. δ΄12-22).
Οι Φιλισταίοι μετέφεραν την Κιβωτό σε διάφορους τόπους της χώρας τους και στον καθένα τους συνέβαιναν υπερφυσικά γεγονότα (Α΄ Σαμ. ε΄ 1-6): Στο Ασδώδ η Κιβωτός τοποθετήθηκε μέσα στον ναό του Δαγών. Το επόμενο πρωί, το είδωλο του Δαγών βρέθηκε κάτω, να προσκυνά την Κιβωτό, ενώ όταν το ξανάβαλαν στη θέση του, το επόμενο πωί βρέθηκε και πάλι κάτω και σπασμένο. Επίσης, η γη του Ασδώδ γέμισε ποντίκια, ενώ σε αυτό και άλλους τόπους (Γαδ, Εκρών) οι άνθρωποι γέμισαν φλύκταινες (Α΄ Σαμ. στ΄ 5).
Επτά μήνες μετά την αρπαγή της Κιβωτού, οι Φιλισταίοι, μετά από συμβουλή των ιερέων τους, την επέστρεψαν στους Ισραηλίτες μαζί με προσφορά χρυσών ομοιωμάτων των ποντικιών με τα οποία είχαν πληγεί. Η Κιβωτός τοποθετήθηκε στην περιοχή των Βηθσεμιτών, που της προσέφεραν θυσίες (Α΄ Σαμ. στ΄ 1-15). Από περιέργεια, ωστόσο, τα μέλη της φυλής την κοιτάξαν, και ως τιμωρία εβδομήντα από αυτούς χτυπήθηκαν από τον Θεό (Α΄ Σαμ. στ΄19). Οι Βηθσεμίτες ζήτησαν τότε να αναλάβουν άλλοι την Κιβωτό, η οποία στη συνέχεια μεταφέρθηκε στον οίκο του Αβιναδάβ, του οποίου ο γιος, ο Ελεάζαρ, ανέλαβε τη φύλαξή της. Εκεί παρέμεινε η Κιβωτός της Διαθήκης επί 20 χρόνια. Επί βασιλείας Σαούλ ακολουθούσε τον στρατό πριν από κάθε συμπλοκή με τους Φιλισταίους, αλλά ο βασιλιάς ήταν ανυπόμονος κι έτσι δεν την συμβουλευόταν πριν από τις μάχες. Στα Χρονικά Α΄ (ιγ΄3) αναφέρεται ότι ο λαός δεν ήταν συνηθισμένος να συμβουλεύεται την Κιβωτό τις ημέρες του Σαούλ.
[Επεξεργασία] Η εποχή του Δαβίδ
Μόλις ανέλαβε βασιλιάς, ο Δαβίδ πήρε την Κιβωτό της Διαθήκης και τη μετέφερε στην Ιερουσαλήμ μέσα σε πανηγυρισμούς. Στο δρόμο, ο Ουζίας, ένας από τους οδηγούς της άμαξας που μετέφερε την Κιβωτό, άπλωσε το χέρι του για να συγκρατήσει την Κιβωτό και έπεσε νεκρός επειδή την άγγιξε. Ο Δαβίδ, φοβισμένος, την τοποθέτησε στον οίκο του Οβαδίου-εδώμ στη Γαδ επί τρεις μήνες αντί να τη μεταφέρει στη Σιών (Β΄ Σαμ. στ΄1-11, Α΄ Χρον. ιγ΄1-13).
Μαθαίνοντας ότι ο Θεός είχε ευλογήσει τον Οβαδία εξαιτίας της παρουσίας της Κιβωτού στην οικία του, ο Δαβίδ διέταξε να μεταφερθεί η Κιβωτός στη Σιών από τους Λευίτες, ενώ ο ίδιος, «ζωσμένος με λινό ύφασμα», «χόρεψε ενώπιον του Κυρίου με όλο του το σθένος» — μία ενέργεια που προκάλεσε την περιφρονητική αποδοκιμασία της κόρης του Σαούλ, της Μιχάλ (Β΄ Σαμ. στ΄12-16, 20-22 και Α΄ Χρον. ιε΄). Αυτή η αδικαιολόγητη αποδοκιμασία από μέρους της είχε ως αποτέλεσμα τη μόνιμη απώλεια της γονιμότητάς της. Στη Σιών, ο Δαβίδ τοποθέτησε την Κιβωτό στη Σκηνή του Μαρτυρίου που είχε ετοιμάσει για αυτή, προσέφερε θυσίες, μοίρασε φαγητό και ευλόγησε τον λαό και τον οίκο του.
Οι Λευίτες ορίσθηκαν ως οι λειτουργοί ενώπιον της Κιβωτού (Α΄ Χρον. ιστ΄4). Το σχέδιο του Δαβίδ να κτίσει ένα ναό για την Κιβωτό ματαιώθηκε μετά από θεϊκή υπόδειξη (Β΄ Σαμ. ζ΄1-17, Α΄ Χρον. ιζ΄1-15, κη΄2,3). Η Κιβωτός ήταν με τον στρατό κατά την πολιορκία της Ραββά (Β΄ Σαμ. ια΄11) και, όταν ο Δαβίδ διέφυγε από την Ιερουσαλήμ τον καιρό της συνωμοσίας του Αβεσσαλώμ, η Κιβωτός μεταφέρθηκε μαζί του μέχρι που διέταξε τον αρχιερέα Ζαδδώκ να την επαναφέρει στην Ιερουσαλήμ.
[Επεξεργασία] Στον Ναό του Σολομώντος
Κατά την καθαίρεση του Αβιάθαρ από τον Σολομώντα για τη συμμετοχή του πρώτου στη συνωμοσία του Αδωνία εναντίον του Δαβίδ, ο Αβιάθαρ σώθηκε επειδή είχε στο παρελθόν μεταφέρει την Κιβωτό (Α΄ Βασιλ. β΄26). Στη συνέχεια, η Κιβωτός τοποθετήθηκε από τον Σολομώντα στον Ναό στην Ιερουσαλήμ (Α΄ Βασιλ. η΄6-9). Ο Σολομών λάτρευσε τον Θεό ενώπιον της Κιβωτού μετά από όνειρο στο οποίο ο Θεός του υποσχέθηκε σοφία (Α΄ Βασιλ. γ΄15). Στον Ναό του Σολομώντα ένας ιδιαίτερος χώρος, τα Άγια των Αγίων, ετοιμάσθηκε για την Κιβωτό (Α΄ Βασιλ. στ΄19) και, όταν ο Ναός εγκαινιάσθηκε, η Κιβωτός (που περιείχε μόνο τις δύο πέτρινες πλάκες του Μωυσή) τοποθετήθηκε εκεί. Μόλις οι ιερείς βγήκαν από τα Αγια των Αγίων αφού είχαν εγκαταστήσει την Κιβωτό, ο Ναός γέμισε με ένα σύννεφο, «ότι η δόξα Κυρίου είχε γεμίσει τον οίκο Του» (Α΄ Βασιλ. η΄10-11, Β΄ Χρον. ε΄13,14).
Αφού ο Σολομών νυμφεύθηκε την κόρη του Φαραώ, την υποχρέωσε να κατοικεί σε ένα σπίτι έξω από τον λόφο Σιών, επειδή η Σιών ήταν καθαγιασμένη ως τόπος όπου φυλασσόταν η Κιβωτός. Ο βασιλιάς Ιωσίας ήταν εκείνος που έθεσε την Κιβωτό στον Ναό του Σολομώντος (Β΄ Χρον. λε΄3), από όπου φαίνεται ότι απομακρύνθηκε από ένα διάδοχό του.
[Επεξεργασία] Η Βαβυλωνιακή Αιχμαλωσία
Μετά την καταστροφή της Ιερουσαλήμ από τους Βαβυλωνίους και τη λεηλασία του ναού, η Κιβωτός της Διαθήκης εισήλθε στον χώρο του θρύλου. Πολλοί ιστορικοί υποθέτουν ότι την πήρε ο Ναβουχοδονόσορας και την κατέστρεψε. Η απουσία της από τον Δεύτερο Ναό μαρτυρείται από τους Εβραίους. Συμβολικά, για τους Ρωμαιοκαθολικούς η Κιβωτός επανεμφανίζεται στην Καινή Διαθήκη ως η Θεοτόκος Μαρία: Ακριβώς όπως η Κιβωτός, η Μαρία πηγαίνει στην Ιουδαία και παραμένει εκεί επί τρεις μήνες (Λουκ. α΄56), ενώ, όπως ο Δαβίδ χόρεψε μπροστά στην Κιβωτό, το έμβρυο του Ιωάννη του Βαπτιστή χορεύει στην κοιλιά της Ελισάβετ όταν την επισκέπτεται η Μαρία (Λουκ. α΄41).
[Επεξεργασία] Τι απέγινε η Κιβωτός
Σε αντίθεση με τη γενική συμφωνία των ιστορικών ότι η Κιβωτός καταστράφηκε, διάφορες παραδόσεις σχετικά με την τελική της τύχη υποστηρίζουν την απόκρυψή της κάτω από το Όρος του Ναού, ή τη φυγάδευσή της από την Ιερουσαλήμ πριν έρθουν οι Βαβυλώνιοι (αυτή η παράδοση συνήθως καταλήγει με την Κιβωτό στην Αιθιοπία), είτε από τον Αιθίοπα πρίγκηπα Μενελίκ Α΄ (υποτιθέμενο γιο του Σολομώντος και της Βασίλισσας του Σαβά), είτε από τους Ισραηλίτες αρχιερείς κατά τη βασιλεία του Μανασσή, οι οποίοι πιθανώς την μετέφεραν σε ιουδαϊκό ναό στην Ελεφαντίνη της Αιγύπτου. Ακόμα, αναφέρεται η παράδοση ότι η Κιβωτός της Διαθήκης αφαιρέθηκε με θαυματουργικό τρόπο από τη Γη με θεϊκή παρέμβαση (βλ. και Β΄ Χρον.).
[Επεξεργασία] Απόκρυψη
Κάποιοι πιστεύουν ότι η Κιβωτός και η Σκηνή του Μαρτυρίου αποκρύφθηκε, κάτι που αναφέρεται από 4 ξεχωριστές πηγές, εκτός από τη Βίβλο (στο Β΄ Μακκαβαίων):
- στο Mishnayot του Ραβίνου Hertz
- στις Μαρμάρινες Πινακίδες της Βηρυτού
- στον Χάλκινο Πάπυρο
- στα ιερά κείμενα της αρχαίας Συναγωγής Ben Ezra του Καΐρου
[Επεξεργασία] Θρυλούμενες ανακαλύψεις της Κιβωτού
Κάποιοι άνθρωποι έχουν ισχυρισθεί ότι έχουν ανακαλύψει ή κατέχουν την Κιβωτό.
[Επεξεργασία] Στη Μέση Ανατολή
Το 1989 ο, νεκρός σήμερα, Ron Wyatt ισχυρίσθηκε ότι βρήκε ένα θάλαμο ανασκάπτοντας κάτω από το όρος Μοριά, το Όρος του Ναού. Υποτίθεται ότι εκεί είδε την Κιβωτό και τη Φωτογράφησε, αλλά όλες οι φωτογραφίες βγήκαν θολές. Κατά τον Wyatt οι ανασκαφές τερματίσθηκαν μετά από διαμάχες σε σχέση με θέματα ιδιωτικής περιουσίας και κανείς δεν έχει δει από τότε την Κιβωτό.
Ο Vendyl Jones ανέφερε ότι βρήκε την είσοδο του θαλάμου της Κιβωτού στο σπήλαιο της Στήλης, ένα από αυτά στα οποία βρέθηκαν οι περίφημοι Πάπυροι της Νεκρής Θάλασσας. Υποτίθεται ότι θα απεκάλυπτε επισήμως την Κιβωτό στις 14 Αυγούστου 2005), επέτειο της καταστροφής αμφότερων των Ναών (εφημερίδα Jewish Herald Voice του Χιούστον, Μάιος 2000), πράγμα που δεν συνέβηκε. Ο V. Jones αναφέρεται ότι αναμένει χρηματοδότηση για την παραπέρα εξερεύνηση του σπηλαίου.
Σύγχρονες ανασκαφές κοντά στο όρος του Ναού στην Ιερουσαλήμ έχουν αποκαλύψει σήραγγες, αλλά οι ανασκαφές κάτω από το όρος είναι σχεδόν απαγορυμένες, καθώς ένα από τα ιερότερα ισλαμικά τεμένη, το Τέμενος του Αλ Ακσά έχει ανεγερθεί στο σημείο όπου κάποτε υψωνόταν ο (πρώτος) Ναός του Σολομώντα. Ο αρχαιολόγος Michael Rood υποστηρίζει ότι ο Σολομών νυμφεύθηκε μέλος της αιγυπτιακής βασιλικής οικογένειας προκειμένου να αποκτήσει την ονομαστή γνώση των Αιγυπτίων στην υδραυλική της άμμου. Υποτίθεται ότι όταν έκτισε τον ναό τοποθέτησε την Κιβωτό της Διαθήκης σε ένα είδος πλατφόρμας που μπορούσε να κατέλθει σε ένα σύστημα σηράγγων αν ποτέ καταλαμβανόταν ο Ναός. Το 586 π.Χ. τα στρατεύματα του Ναβουχοδονόσορα κατέστρεψαν τον Ναό και λεηλάτησαν τους θησαυρούς του, αλλά κατά τον Rood δεν βρήκαν την Κιβωτό, η οποία είχε κατέβει στο σύστημα των σηράγγων.
[Επεξεργασία] Στην Αφρική
Κάποιες πηγές υπαινίσσονται ότι κατά τη βασιλεία του Μανασσή (Β΄ Χρον. λγ΄) η Κιβωτός φυγαδεύθηκε από τον Ναό μέσα από το Πηγάδι των Ψυχών και κατέληξε πρώτα στην Αίγυπτο και τελικά στην Αιθιοπία. Κάποια ανάγλυφα στον καθεδρικό ναό της Σαρτρ ίσως αναφέρονται σε αυτή την παράδοση. Αυτή είναι και η θεωρία που δραματοποιήθηκε από τους Τζωρτζ Λούκας, Φίλιπ Κάουφμαν και Λώρενς Κάσνταν στο σενάριό τους για την περίφημη ταινία Οι κυνηγοί της χαμένης Κιβωτού που σκηνοθέτησε ο Στήβεν Σπίλμπεργκ.
Η Εκκλησία της Αιθιοπίας είναι η μόνη στον κόσμο που διατείνεται ότι κατέχει την Κιβωτό της Διαθήκης, στην Αξώμη (Αξούμ). Σύμφωνα με το Κεμπρά Ναγκάστ, ο Μενελίκ Α΄ έλαβε από τον πατέρα του Σολομώντα, όταν πήγε στην Ιερουσαλήμ να τον επισκεφθεί, ένα αντίγραφο της Κιβωτού, και ο Σολομών είχε διατάξει τους πρωτότοκους γιους των πρεσβυτέρων του βασιλείου του να το συνοδεύσουν στην Αιθιοπία και να εγκατασταθούν εκεί. Ωστόσο, κατά την παράδοση, αυτοί οι Ισραηλίτες δεν ήθελαν να ζήσουν μακριά από την παρουσία της Κιβωτού, κι έτσι αντικατέστησαν το αντίγραφο με την αληθινή Κιβωτό και έφυγαν με αυτή από την Ιερουσαλήμ. Ο Μενελίκ έμαθε ότι η αληθινή Κιβωτός ήταν μαζί τους μόνο κατά το ταξίδι τους προς την Αιθιοπία. Ο Σολομώντας έχασε έτσι την Κιβωτό, αλλά και τη θεϊκή εύνοια που τη συνόδευε.
Κάποτε η Κιβωτός λιτανευόταν στην πόλη της Αξώμης μια φορά τον χρόνο, όμως σήμερα πλέον φυλάσσεται συνεχώς σε ένα «θησαυροφυλάκιο» κοντά στον ναό της Παναγίας της Σιών. Μόνο ο πρωθιερέας του ναού επιτρέπεται να τη δει. Οι περισσότεροι ιστορικοί στη Δύση αντιμετωπίζουν με σκεπτικισμό τον ισχυρισμό ότι υπάρχει εκεί η γνήσια Κιβωτός.
Ο Andis Kaulins ισχυρίζεται ότι το μέρος όπου βρίσκεται σήμερα η Κιβωτός κατά αρχαίες πηγές (π.χ. Mishnayot) είναι «μια έρημη κοιλάδα κάτω από ένα λόφο, στην ανατολική του πλευρά, σαράντα πέτρες βαθιά». Σήμερα μερικοί πιστεύουν ότι αυτό αναφέρεται στον Τάφο του Τουταγχαμών, στην ανατολική πλευρά της Κοιλάδας των Βασιλέων και ότι αυτά που ανακαλύφθηκαν εκεί είναι οι περιγραφόμενοι από τις πηγές εβραϊκοί θησαυροί, το Mishkan και η Κιβωτός της Διαθήκης.
[Επεξεργασία] Μια σύγχρονη ερμηνεία
Σε ένα ξηρό κλίμα, ένα ξύλινο κουτί με επένδυση χρυσού θα μπορούσε να φέρει επί μεγάλο χρονικό διάστημα ηλεκτρικό φορτίο. Κάτι τέτοιο θα ερχόταν σε συμφωνία με την κοινή θρησκευτική πρακτική της ενσωματώσεως τεχνολογικών μυστικών σε συσκευές που προορίζονταν να εντυπωσιάζουν τον λαό, όπως η χρήση από τον Ήρωνα τον Αλεξανδρέα μιας μηχανής κινούμενης με ατμό για να ανοίγουν οι θύρες ενός ναού. Δεχόμενοι αυτή τη θεωρία, η Παλαιά Διαθήκη δίνει ακριβείς οδηγίες για την κατασκευή της Κιβωτού, έτσι ώστε να μη χαθεί η τεχνογνωσία, και ακριβείς οδηγίες για τη μεταφορά της Κιβωτού, ώστε να μη χαθεί το ηλεκτρικό φορτίο.
[Επεξεργασία] Δείτε επίσης
- Εβραίοι
- Ιουδαϊσμός
- Εκκλησία της Αιθιοπίας
- Αξώμη
- Άγια των Αγίων
- Ναός του Σολομώντα
- Χερουβείμ
- Μωυσής
- Συσσωρευτής της Βαγδάτης
- Οι κυνηγοί της χαμένης Κιβωτού
[Επεξεργασία] Ενδεικτική βιβλιογραφία
- Fisher, Milton C., "The Ark of the Covenant: Alive and Well in Ethiopia?", Bible and Spade 8/3, pp. 65-72. 1995
- Grierson, Roderick & Munro-Hay, Stuart, The Ark of the Covenant. Orion Books Ltd, 2000. ISBN 0-7538-1010-7
- Hancock, Graham, "The Sign and the Seal: The Quest for the Lost Ark of the Covenant". Touchstone Books, 1993. ISBN 0-671-86541-2
- Leeman, Bernard, Queen of Sheba and Biblical Scholarship. Queensland Academic Press 2005 ISBN 0-9758022-0-8
- Ritmeyer, L., "The Ark of the Covenant: Where it Stood in Solomon's Temple", Biblical Archaeology Review 22/1: 46-55, 70-73. 1996.
- Hertz J.H., The Pentateuch and Haftoras. Deuteronomy. Oxford University Press, 1936.
[Επεξεργασία] Εξωτερικοί σύνδεσμοι
- Κλασσικά κείμενα
- Shemot - Chapter 25. Tanach - Torah (Πεντάτευχος), Judaica Press.
- Περιγραφές
- Ark of the Covenant. The Catholic Encyclopedia, Volume I.
- Pendleton, Philip Y., A Brief Sketch of the Jewish Tabernacle. 1901. (International Sunday-school Lessons for 1902. Standard Eclectic Commentary comprising original and selected notes, explanatory, illustrative, practical. Embellished with maps, diagrams, chronological charts, tables, ect.)
- Barrow, Martyn, Η Κιβωτός της Διαθήκης (Exodus 25:10-22). 1995.
- Kaulins, Andis, Κιβωτός της Διαθήκης.
- Shyovitz, David, Η χαμένη Κιβωτός της Διαθήκης. Jewish Virtual Library.
- Αντίγραφα
- Κιβωτός της Διαθήκης. arkcovenant.com
- Αναφορές για την ανακάλυψή της
- Wyatt, Ron Η περιγραφή του Ron Wyatt για τις επί τριετία ανασκαφές του και οι ισχυρισμοί του για την Κιβωτό.
- Searcy, Jim, Σημερινή θέση και σημασία. Cyprus.
- Israel National News "Kabbalist Blesses Jones: Now's the Time to Find Holy Lost Ark". May 2005 (Iyar 5765).
- JAH, Η Κιβωτός της Διαθήκης στην Ιρλανδία. Διάλεξη Κοινωνιολογίας της JAH που δόθηκε στο Maynooth University της Ιρλανδίας.
- Γενικά
- Η Κιβωτός της Διαθήκης. Παλαιά Διαθήκη - Έξοδος, The Brick Testament.
- [1]. Βιβλίο και διαδραστικό CD-ROM με λεπτομέρειες.
- Συλλογές συνδέσμων
- Shapiro, Gerald N., Μια μικρή συλλογή πληροφοριών για το θέμα. 19 Σεπτεμβρίου 2004.
- Το άρθρο αυτό βασίζεται στο αντίστοιχο της αγγλόγλωσσης Wikipedia.