Αφροδίτη (πλανήτης)

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Αφροδίτη Αστρονομικό σύμβολο της Αφροδίτης
Αφροδίτη
Χαρακτηριστικά τροχιάς
Μεγάλος ημιάξονας 108.208.926 χμ
0.723 331 99 AU
Εκκεντρότητα 0.006 773 23
Περιήλιο 107,476,002 χμ
0.718 432 70 AU
Αφήλιο 108,941,849 km
0.728 231 28 AU
Αστρονομική τροχιακή περίοδος 224.700 69 ημέρες
Συνοδική περίοδος 583.92 ημέρες
Μέση ταχύτητα τροχιάς 35.020 km/s
Μέγιστη ταχύτητα τροχιάς 35.259 km/s
Ελάχιστη ταχύτητα τροχιάς 34.784 km/s
Κλίση (ως προς την εκλειπτική) 3.394 71°
(3.86° ως προς τον ισημερινό του Ήλιου)
Αριθμός δορυφόρων 0
Φυσικά χαρακτηριστικά
Ισημερινή διάμετρος 12,103.7 km
(94.9% της γήινης)
Επιφάνεια 4.60x108 km2
(0.902 της γήινης)
Όγκος 9.28x1011 km³
(0.857 του γήινου)
Μάζα 4.8685x1024 kg
(0.815 της γήινης)
Μέση πυκνότητα 5.204 g/cm3
Επιτάχυνση της βαρύτητας (στον Ισημερινό) 8.87 m/s2
(0.904 της γήινης)
Ταχύτητα διαφυγής 10.36 km/s
Περίοδος περιστροφής −243.0185 ημέρες
Ταχύτητα περιστροφής 6.52 km/h
(στον ισημερινό)
Κλίση του άξονα 2.64°
Ορθή αναφορά
του βόρειου πόλου
272.76°
(18 h 11 m 2 s) 1
Απόκλιση 67.16°
Λευκαύγεια 0.65
Επιφανειακή θερμοκρασία
- ελάχιστη
- μέση
- μέγιστη


228 K
737 K
773 K
Ατμοσφαιρικά χαρακτηριστικά
Ατμοσφαιρική πίεση 9.3 MPa
Διοξείδιο του άνθρακα ~96.5%
Άζωτο ~3.5%
Διοξείδιο του θείου .015%
Αργό .007%
υδρατμοί .002%
Μονοξείδιο του άνθρακα .0017%
Ήλιο .0012%
Νέον .0007%

Η Αφροδίτη είναι ο δεύτερος σε απόσταση απο τον Ήλιο πλανήτης του Ηλιακού Συστήματος. Ο πλανήτης Αφροδίτη, όταν τον παρατηρούμε με γυμνό μάτι είναι το πιο λαμπερό αντικείμενο στον ουρανό μετά απο τον Ήλιο και τη Σελήνη.

Πίνακας περιεχομένων

[Επεξεργασία] Ιστορία

Η Αφροδίτη ήταν γνωστή από τους αρχαίους χρόνους, καθώς είναι εύκολα ορατή στον ουρανό. Ονομάζονταν επίσης Εωσφόρος ("αυτός που φέρνει το φως") το πρωί και Έσπερος το δειλινό. Η σύγχρονη ονομασία της είναι αντίστοιχα Αυγερινός και Αποσπερίτης. H θεά Αφροδίτη κατά τη μυθολογία ήταν η προσωποποίηση της ομορφιάς και προστάτιδα του έρωτα. Ο πλανήτης Αφροδίτη, όταν τον παρατηρούμε με γυμνό μάτι είναι το πιο λαμπερό αντικείμενο στον ουρανό μετά απο τον Ήλιο και τη Σελήνη. Έτσι είναι προφανής ο λόγος που δόθηκε το όνομα της πιο λαμπερής θεάς στο συγκεκριμένο πλανήτη.

[Επεξεργασία] Θέση στο ηλιακό σύστημα

Η Αφροδίτη είναι ένας από τους τέσσερις εσωτερικούς, γαιώδεις πλανήτες του Ηλιακού Συστήματος. Απέχει κατα μέσο όρο 108 εκατομμύρια χιλιόμετρα από τον Ήλιο. Η τροχιά της περιφοράς της Αφροδίτης γύρω από τον ήλιο είναι σχεδόν κυκλική, αντίθετα με τους άλλους πλανήτες των οποίων οι ελλειπτικές τροχιές παρουσιάζουν μεγάλη εκκεντρότητα. Η περίοδος περιφοράς είναι 0,62 γήινα έτη. Η ελάχιστη απόσταση απο τη Γη είναι 38 εκατομμύρια χιλιόμετρα, ενώ η μέγιστη είναι 257 εκατομμύρια χιλιόμετρα· έτσι η Αφροδίτη είναι ο πλανήτης που βρίσκεται πιο κοντά στη Γη.

[Επεξεργασία] Φυσικά χαρακτηριστικά

Η Αφροδίτη έχει μάζα 4,87·1024 kg (0,83 αυτής της Γης και έκτη στο Ηλιακό Σύστημα). Η μέση πυκνότητά της είναι 5243 kg/m3. Η διάμετρός της είναι 12104 km, 0,95 της διαμέτρου της γης. Για το λόγο αυτό, της ομοιότητας σε μάζα και μέγεθος, χαρακτηρίζεται μερικές φορές και αδελφός πλανήτης της Γης.

Η ατμόσφαιρα αποτελείται κατά 96% απο διοξείδιο του άνθρακα και ένα μικρό ποσοστό αζώτου. Το βασικό συστατικό των νεφώσεων πάνω από το στρώμα του διοξειδίου του άνθρακα είναι θειικό οξύ. Αυτά τα δύο αέρια συνδυασμένα στην ατμόσφαιρα της Αφροδίτης συντηρούν ένα έντονο φαινόμενο του θερμοκηπίου. Για αυτό το λόγο, η Αφροδίτη έχει μια μέση επιφανειακή θερμοκρασία που διατηρείται σχεδόν σταθερή περίπου στους 460 oC (αρκετή για να λιώσει ένα κομμάτι μόλυβδο). Η πίεση στην επιφάνεια της Αφροδίτης είναι περίπου 90 ατμόσφαιρες. Μια τέτοια πυκνή ατμόσφαιρα προκαλεί έντονη διάθλαση στο ηλιακό φως, και κάποιος παρατηρητής στην επιφάνεια του πλανήτη θα έβλεπε τα αντικείμενα καμπυλωμένα.

Το εσωτερικό της Αφροδίτης είναι παρόμοιο με αυτό της Γης. Η επιφάνειά της έχει πάρα πολλά (πάνω από 1600) ηφαίστεια, ηφαιστειακούς κρατήρες, όρη και πεδιάδες λάβας. Όμως αυτό δεν σημαίνει ότι η Αφροδίτη είναι σήμερα γεωλογικά ενεργή. Η ενεργητικότητα των ηφαιστίων της Αφροδίτης έχει τερματιστεί εδώ και περίπου 500 εκατομύρια χρόνια, σύμφωνα με τις ενδείξεις. Ούτε τεκτονική δραστηριότητα δεν υπάρχει.


Η περίοδος περιστροφής γύρω από τον άξονά της (η μέρα της Αφροδίτης) διαρκεί 243 μέρες, με αποτέλεσμα τα δυο ημισφαίρια της Αφροδίτης να δέχονται εντελώς διαφορετικές ποσότητες φωτός· το ένα ημισφαίριο είναι βυθισμένο στο σκοτάδι, ενώ το άλλο δέχεται επί 120 περίπου μέρες όλη την ηλιακή ακτινοβολία. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα την εμφάνιση στην ατμόσφαιρά της ανέμων, που λόγω και της μεγάλης πυκνότητας της ατμόσφαιρας ισοκατανέμουν τη θερμοκρασία κι έτσι δεν υπάρχει μεγάλη θερμοκρασιακή διαφορά ανάμεσα στα δυο ημισφαίρια.

Η Αφροδίτη δεν έχει φυσικούς δορυφόρους, ούτε δακτύλιους.

Ο πλανήτης διαθέτει μαγνητικό πεδίο, το οποίο όμως είναι πολύ πιο αδύναμο από αυτό της Γης. Από αυτό το γεγονός προκύπτει το συμπέρασμα ότι η Αφροδίτη δεν διαθέτει ρευστό πυρήνα.

[Επεξεργασία] Θέση στον ουρανό

Η Αφροδίτη είναι ορατή με γυμνό μάτι από τη Γη. Μπορεί κανείς να τη δει νωρίς το πρωί, πριν την ανατολή του ηλίου, ή λίγο μετά τη δύση. Ο πλανήτης Αφροδίτη, όταν τον παρατηρούμε με γυμνό μάτι είναι το πιο λαμπερό αντικείμενο στον ουρανό μετά απο τον Ήλιο και τη Σελήνη. Η Αφροδίτη επίσης είναι ο πλανήτης που περνά πιο κοντά από τη Γη, περίπου στα 50 εκατομμύρια χιλιόμετρα όταν οι θέσεις των δυο πλανητών είναι ευνοϊκές. Το επίπεδο της τροχιάς της Αφροδίτης γύρω από τον Ήλιο είναι σχεδόν ίδιο με αυτό της Γης· έτσι, παρατηρούνται από τη Γη διαβάσεις της Αφροδίτης μπροστά από τον ηλιακό δίσκο. Αυτές συμβαίνουν κάθε 120 έτη, σε ζευγάρια δυο διαβάσεων που συμβαίνουν με διαφορά οκτώ χρόνων. Η πιο πρόσφατη διάβαση έγινε το 2004 και η επόμενη θα συμβεί το 2012. Εκτός από εντυπωσιακά φαινόμενα, όταν παρατηρούνται με τηλεσκόπιο, οι διαβάσεις της Αφροδίτης αποτέλεσαν και τη βάση για πολύ χρήσιμα αστρονομικά πειράματα, καθώς επέτρεψαν τη μέτρηση της απόστασης της Γης από τον Ήλιο με σχετικά μεγάλη ακρίβεια.

[Επεξεργασία] Εξερεύνηση

Η Αφροδίτη είναι ο πιο "εύκολα" προσεγγίσιμος πλανήτης του ηλιακού συστήματος για αποστολές από τη Γη· ένα ταξίδι έως αυτήν απαιτεί, με τη σημερινή τεχνολογία, μολις τέσσερις μήνες. Έτσι, υπήρξε στόχος πολλών μη επανδρωμένων εξερευνητικών διαστημικών αποστολών κυρίως από τις ΗΠΑ και τη Σοβιετική Ένωση, όμως το ενδιαφέρον ατόνησε κάπως όταν διαπιστώθηκαν οι ακραίες συνθήκες που επικρατούν στην επιφάνειά της. Προηγουμένως, πιστευόταν ότι κάτω από τα πυκνά σύννεφα μπορεί να υπήρχαν ωκεανοί και ενδεχομένως ζωή, κάτι εντελώς αντίθετο από αυτό που συμβαίνει πραγματικά.

Η πρώτη επιτυχημένη αποστολή ήταν ο Mariner 2 των Αμερικανών, που μας έστειλε τις πρώτες κοντινές φωτογραφίες από τον πλανήτη το 1962. Ακολούθησε η σειρά Venera των Σοβιετικών, που κατάφερε την πρώτη προσεδάφιση με το Venera 3 του 1966 -την πρώτη προσεδάφιση ανθρώπινης κατασκευής σε άλλο πλανήτη- που ακολούθησαν τον επόμενο χρόνο τα Venera 4 και Mariner 5. Η πρώτη "μαλακή" προσεδάφιση στον πλανήτη έγινε με το Venera 7 του 1970 -πριν από αυτή την αποστολή, όλες οι υπόλοιπες είτε παρατήρησαν τον πλανήτη από τροχιάς είτε συντρίφτηκαν από την υψηλή πίεση της ατμόσφαιρας. Οι Σοβιετικοί συνέχισαν να στέλνουν διαστημοσυσκευές της σειράς Venera στην Αφροδίτη έως και το 1983, κάνοντας αναλύσεις του εδάφους και της ατμόσφαιρας και παίρνοντας φωτογραφίες της επιφάνειας (για πρώτη φορά με το Venera 9 του 1975).

Το επόμενο βήμα στην εξερεύνηση του πλανήτη έγινε με τη διαστημοσυσκευή Magellan της NASA που έφτασε στην Αφροδίτη το 1989 και χαρτογράφησε για τέσσερα χρόνια με ραντάρ το μεγαλύτερο μέρος του πλανήτη, αποκαλύπτοντας τα χαρακτηριστικά της επιφάνειας, τους μηχανισμούς που τη διαμορφώνουν καθώς και το μαγνητικό πεδίο του πλανήτη.

Το 2006 εκτοξεύτηκε η πρώτη Ευρωπαϊκή αποστολή προς την Αφροδίτη, το Venus Express, που θα μείνει σε τροχιά γύρω της για ενάμισι χρόνο και θα μελετήσει κυρίως την ατμόσφαιρά της σε διάφορα μήκη κύματος, καθώς και το κλίμα και την επιφανειακή θερμοκρασία.

[Επεξεργασία] Αστρολογία

Στην αστρολογία ο Αφροδίτη ειναι κυβερνήτης του Ταύρου και του Ζυγού .

[Επεξεργασία] Πηγές

  • W.H. Smith World Atlas, εκδόσεις W.H. Smith, Λονδίνο 1979
  • http://www.solarviews.com
  • Windows to the Universe team. Venus. Boulder, CO: (c) 2000-04 University Corporation of Atmospheric Research (UCAR), (c) 1995-1999, 2000 The Regents of the University of Michigan, Τελευταία τροποποίηση 12/01/2005. Διαδικτυακή πηγή: http://www.windows.ucar.edu. Ανακτήθηκε στις 22/04/2006