Μάρτυρες του Ιεχωβά

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια


Μάρτυρες του Ιεχωβά είναι τα μέλη μιας παγκόσμιας Χριστιανικής θρησκείας η οποία αριθμεί πάνω από έξι εκατομμύρια μέλη. Με έδρα των κεντρικών γραφείων τους την Νέα Υόρκη των ΗΠΑ, αυτή η διεθνής οργάνωση είναι ευρέως γνωστή για το έργο κηρύγματος και για τα έντυπα που εκδίδει (όπως τα περιοδικά Η Σκοπιά και το Ξύπνα!). Το σύγχρονο κίνημα των Μαρτύρων του Ιεχωβά ξεκίνησε στα τέλη του 19ου αιώνα με την πρωτοβουλία του Κάρολου Τέηζ Ρώσσελ. Εκείνη την εποχή ονομάζονταν συνήθως «Σπουδαστές της Γραφής» ή αποκαλούνταν από άλλους "Ρωσσελιστές". Το όνομα «Μάρτυρες του Ιεχωβά» το υιοθέτησαν το 1931, όταν πρόεδρος της Εταιρίας Σκοπιά ήταν ο Ιωσήφ Ρόδερφορντ[1].

Στην Ελλάδα δραστηριοποιούνται από τις αρχές του 20ου αιώνα, ενώ αποτελούν γνωστή θρησκεία κατά την έννοια του Συντάγματος .


Πίνακας περιεχομένων

[Επεξεργασία] Ιστορική αναδρομή

Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά πιστεύουν ότι σύντομα μετά το θάνατο των τελευταίων αποστόλων, η πρώτη Χριστιανική εκκλησία απομακρύνθηκε σε μεγάλο βαθμό από την αρχική πίστη, προκαλώντας την Μεγάλη Αποστασία. Αυτή η απομάκρυνση από την ανόθευτη διδασκαλία του Ιησού Χριστού είχε ως αποτέλεσμα οι αληθινοί Χριστιανοί να παραμείνουν στην αφάνεια όλους τους αιώνες που ακολούθησαν κάτω από την εξουσία των κρατικών εκκλησιών του Χριστιανικού κόσμου. Σύμφωνα με τα έντυπά τους πιστεύουν τα εξής: «Ο ηλικίας 1900 ετών 'πιστός και φρόνιμος δούλος' (παραβολή του Χριστού, Ματθαίος 24:45) -η παλιά Χριστιανική εκκλησία- ήταν εκείνος στον οποίο ο Κύριος ενεπιστεύθη αυτή την πολύτιμη υπηρεσία της Βασιλείας. ...ευπειθής στην μακραίωνη αποστολή του, αποστολή μαρτύρων στη γη, ...ο ωριμασμένος 'δούλος', όπως αντεπροσωπεύετο από ένα υπόλοιπο, έστεκε τώρα έτοιμος για νέους διορισμούς υπηρεσίας». (Η Σκοπιά, 15 Οκτωβρίου 1960 σ. 468) Πιστεύουν ότι αυτό συνέβη το 1919. Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά θεωρούν ότι η οργανωμένη αποκατάσταση της αληθινής κατανόησης των Γραφών ξεκίνησε και πάλι όταν ο Κάρολος Τ. Ρώσσελ και οι σύντροφοί του άρχισαν να μελετούν βαθιά την Αγία Γραφή τη δεκαετία του 1870 στο Αλεγκένι της Πενσυλβανίας.

Ο Ρώσσελ ήδη ως νεαρός ανέπτυξε εκτίμηση για την σπουδαιότητα της Γραφικής μελέτης από τις αρχικές επαφές με τους Μιλλερίτες και άλλες παρεμφερείς ομάδες. Το 1881 σχηματίστηκε η Εταιρία Σκοπιά και το 1884 έγινε αναγνωρισμένο σωματείο με πρόεδρο τον Ρώσσελ. Το 1914 ιδρύθηκε ο Διεθνής Σύλλογος Σπουδαστών της Γραφής στη Μεγάλη Βρετανία. Αυτά τα σωματεία ιδρύθηκαν για τη διάδοση της Αγίας Γραφής και την προώθηση του έργου των Μαρτύρων του Ιεχωβά (γνωστοί τότε ως Σπουδαστές της Γραφής). Ο Ρώσσελ πέθανε το 1916.

Την περίοδο μετά τον θάνατο του Ρώσσελ έλαβαν χώρα κάποιες σημαντικές δογματικές αλλαγές στην οργάνωση. Κάποιοι που παρέμεναν προσκολλημένοι στις διδασκαλίες του Ρώσσελ επέλεξαν να αποσυνταυτιστούν από την Βιβλική και Φυλλαδική Εταιρία Σκοπιά, πιστεύοντας ότι μετά το θάνατο του Ρώσσελ ο σκοπός της άλλαξε εντελώς.

Το 1931, όταν πρόεδρος της Βιβλικής και Φυλλαδικής Εταιρίας Σκοπιά ήταν ο Ιωσήφ Φ. Ρόδερφορντ, όσοι παρέμεναν συνταυτισμένοι με την Εταιρία υιοθέτησαν το όνομα «Μάρτυρες του Ιεχωβά». Το όνομα αυτό βασίζεται στο εδάφιο Ησαΐας 43:10 το οποίο αναφέρει: «'Εσείς είστε μάρτυρές μου', λέει ο Ιεχωβά» (ΜΝΚ) («Γένεσθέ μοι μάρτυρες, ...λέγει Κύριος ο Θεός» - Μετάφραση Ο'). Το όνομά τους είναι από τα ευδιάκριτα χαρακτηριστικά που τους διαφοροποιούν από τα άλλα Χριστιανικά θρησκεύματα.

[Επεξεργασία] Μέλη

Κύριο άρθρο: Οργανωτική δομή των Μαρτύρων του Ιεχωβά

Προσδιορίζον χαρακτηριστικό των μελών αυτής της θρησκευτικής ομάδας είναι το ότι, παρά το ότι προέρχονται από ποικίλα περιβάλλοντα, διατηρούν ισχυρούς αδελφικούς δεσμούς μεταξύ τους. Επιπρόσθετο στοιχείο που τους διαφοροποιεί αξιοσημείωτα είναι τα δόγματα και οι πρακτικές τους. Σύμφωνα με τις στατιστικές ως τον Αύγουστο του 2006, οι Μάρτυρες του Ιεχωβά παγκόσμια αριθμούν περισσότερα από 6,7 εκατομμύρια ενεργά μέλη, περιλαμβανομένων 28.047 μελών στην Ελλάδα[2]. Σύμφωνα με την ιστοσελίδα Ετήσια Παγκόσμια Στατιστικά Στοιχεία[3]: «Ενώ άλλες θρησκευτικές ομάδες αριθμούν τα μέλη τους με βάση την περιστασιακή ή ετήσια συμμετοχή, αυτός ο αριθμός περιλαμβάνει μόνο εκείνους που συμμετέχουν ενεργά στο δημόσιο Βιβλικό εκπαιδευτικό έργο».

Αυτά τα στατιστικά στοιχεία βασίζονται στην έκθεση έργου που συμπληρώνει ο κάθε ευαγγελιζόμενος κάθε μήνα, στην οποία φαίνεται ο χρόνος που δαπανήθηκε ατομικά στη διακονία και άλλες παρεμφερείς πληροφορίες. Αυτές οι εκθέσεις συντάσσονται και αποστέλλονται στο αρμόδιο Γραφείο Τμήματος. Όταν ένα μέλος συμμετέχει σε τακτική βάση στο δημόσιο έργο κηρύγματος των καλών νέων τότε καταχωρείται ως ενεργό μέλος και υπολογίζεται στην ετήσια έκθεση.

Τηρούν την Ανάμνηση του θανάτου του Χριστού (ή αλλιώς Δείπνο του Κυρίου) μία φορά το χρόνο. Οι παρόντες στον εορτασμό της Ανάμνησης του 2006 παγκόσμια ήταν 16.675.113, περιλαμβανομένων 45.332 ατόμων στην Ελλάδα. Αυτός ο αριθμός, καθώς υπερβαίνει τα 6,7 εκατομμύρια άτομα που είναι ενεργά συνταυτισμένα με τις εκκλησίες των Μαρτύρων του Ιεχωβά παγκόσμια, περιλαμβάνει πολλούς επισκέπτες και ενδιαφερόμενα άτομα.

[Επεξεργασία] Πρακτικές

Βλέπε Πρακτικές των Μαρτύρων του Ιεχωβά για λεπτομέρειες.

Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά επιδεικνύουν γενικότερα ιδιαίτερη προσήλωση στην θρησκεία τους, παρακολουθώντας συναθροίσεις τρεις φορές την εβδομάδα (συνολικά πέντε ώρες περίπου) στις τοπικές Αίθουσες Βασιλείας και σε ιδιωτικές κατοικίες. Οργανώνουν μεγαλύτερες συνάξεις (οι οποίες ονομάζονται συνελεύσεις [11]) τρεις φορές τον χρόνο σε αίθουσες συνελεύσεων που αποτελούν ιδιοκτησία ή συντηρούνται από την Εταιρία Σκοπιά ή σε δημόσιες εγκαταστάσεις οι οποίες ενοικιάζονται, όπως για παράδειγμα αθλητικά γήπεδα ή αίθουσες εκδηλώσεων. Τα παγκόσμια κεντρικά γραφεία των Μαρτύρων του Ιεχωβά βρίσκονται στο Μπρούκλιν της Νέας Υόρκης. Υπάρχουν πάνω από 100 Γραφεία Τμήματος σε πολλές χώρες και περιοχές σε όλο τον κόσμο.


[Επεξεργασία] Πεποιθήσεις και δοξασίες

Βλέπε το σχετικό άρθρο Δοξασίες των Μαρτύρων του Ιεχωβά για επιπρόσθετες λεπτομέρειες.

Όπως συμβαίνει γενικά με τα Χριστιανικά θρησκεύματα, οι Μάρτυρες του Ιεχωβά προσδιορίζονται ως Χριστιανοί, καθώς η Αγία Γραφή αποτελεί για αυτούς τη βάση των πεποιθήσεών τους. Εντούτοις, διαφοροποιούνται σημαντικά όσον αφορά πολλές από τις βασικές δοξασίες και τις πρακτικές τους, όπως για παράδειγμα τα παρακάτω:

  • Χρήση του Βιβλικού ονόματος του Θεού, που μεταγράφεται συνήθως από το Τετραγράμματο στην ελληνική γλώσσα ως Ιεχωβά.
  • Ουδέτερη στάση στις πολιτικές υποθέσεις και ολική άρνηση συμμετοχής σε στρατιωτική υπηρεσία και στις στρατιωτικές διαμάχες.
  • Διάδοση του Βιβλικού αγγέλματός τους, δηλαδή "κήρυγμα των καλών νέων", με ιδιαίτερο ζήλο από σπίτι σε σπίτι. (Ματθαίος 24:14)
  • Δεν γιορτάζουν διαδεδομένες θρησκευτικές ή εθνικές γιορτές, όπως για παράδειγμα τα Χριστούγεννα[4].
  • Ένα «μικρό ποίμνιο» από «144.000 χρισμένους» από το άγιο πνεύμα πρόκειται να αναστηθούν στον ουρανό ως πνευματικά πλάσματα για να είναι βασιλιάδες και ιερείς με τον Ιησού, οι οποίοι θα κυβερνήσουν την υπάκουη ανθρωπότητα στη γη. (Αποκάλυψη 14:1· 5:9, 10)
  • Τώρα ζει στη γη ένα «μεγάλο πλήθος» πιστών ανθρώπων οι οποίοι θα επιζήσουν από την ερχόμενη μάχη του Αρμαγεδδώνα και έχουν την προοπτική να ζήσουν για πάντα στον Παράδεισο στη γη. (Αποκάλυψη 16:16· 21:3, 4) Δεν είναι μέλη της «νέας διαθήκης» και γι' αυτό το λόγο δεν συμμετέχουν στα εμβλήματα (κρασί και άζυμο ψωμί) κατά τον ετήσιο εορτασμό της Ανάμνησης του θανάτου του Χριστού, που ονομάζεται επίσης Δείπνο του Κυρίου.
  • Η ανθρώπινη ψυχή (δηλαδή ο ίδιος ο άνθρωπος) παύει να υφίσταται κατά τον θάνατο. (Εκκλησιαστής 9:5) Θα υπάρξει σωματική ανάσταση τόσο των «δικαίων» όσο και των «αδίκων» με προοπτική την επίγεια ζωή. (Πράξεις των Αποστόλων 24:15)
  • Δεν υπάρχει αιώνια Κόλαση. Η κρίση του Θεού προς τους ασεβείς, η οποία θα λάβει χώρα κατά την Ημέρα της Κρίσης, θα έχει ως αποτέλεσμα των αιώνιο αφανισμό τους και όχι τον αιώνιο βασανισμό τους.
  • Ο Πατέρας είναι ο Αιώνιος και ο Δημιουργός των πάντων, ο Γιος του Θεού, που ήρθε στη γη ως άνθρωπος Ιησούς, είναι το πρώτο και ενδοξότερο δημιούργημα Του και το άγιο πνεύμα είναι η ενεργός δύναμη του Θεού μέσω της οποίας επιτελεί τον σκοπό Του (απόρριψη του δόγματος της Τριάδας.
  • "Αποχή από αίμα", η οποία ιδιαίτερα χαρακτηρίζεται από την άρνηση μεταγγίσεων πλήρους αίματος. (Πράξεις 15:20)
  • Ο Θεός έχει μία ορατή οργάνωση στη γη με σκοπό την οργάνωση και καθοδήγηση της Χριστιανικής εκκλησίας και πιστεύουν ότι αυτοί αποτελούν μέρος αυτής της οργάνωσης.
  • Η Αγία Γραφή είναι ο αλάθητος λόγος του Θεού. Δεν περιλαμβάνουν στον κανόνα των θεόπνευστων βιβλίων τους άλλα βιβλία εκτός του Εβραϊκού κανόνα για τις Εβραϊκές Γραφές ενώ για τις Χριστιανικές Ελληνικές Γραφές δέχονται τον βασικό Χριστιανικό κανόνα. (Βλέπε Βιβλία της Αγίας Γραφής.)
  • Η θυσία του Ιησού Χριστού αποτελεί λύτρο προς τον Θεό για την σωτηρία όλης της υπάκουης ανθρωπότητας.
  • Απορρίπτουν τη θεωρία της εξέλιξης.
  • Η σεξουαλικές σχέσεις έξω από τα δεσμά του γάμου αποτελούν ανηθικότητα και η ομοφυλοφιλία αποτελεί αμαρτία.
  • Η έκτρωση αποτελεί δολοφονία.
  • Η σημερινή εποχή αποτελεί τις Βιβλικές «τελευταίες ημέρες».
  • Καθώς οι ίδιοι παραμένουν ουδέτεροι ως προς τα πολιτικά και στρατιωτικά ζητήματα, δεν θεωρούν ότι ανθρώπινες προσπάθειες θα επιλύσουν τα παγκόσμια προβλήματα φτάνωντας έτσι σε μια "χρυσή εποχή".
  • Σύντομα ο δοξασμένος στον ουρανό Χριστός θα ηγηθεί με δικαιοσύνη στην πάταξη των ασεβών ανθρώπων (Αρμαγεδδών) και στη συνέχεια θα εγκαθιδρύσει μια χιλιετή βασιλεία επί γης. Αυτή η ουράνια Μεσσιανική βασιλεία θα αποτελέσει προσωρινή έκφραση της αιώνιας βασιλείας του Ιεχωβά Θεού του Παντοδύναμου. Σκοπός της θα είναι η αποκατάσταση της ατελούς ανθρωπότητας (περιλαμβανομένων και των αναστημένων) στην αρχική κατάσταση που ο Θεός είχε δημιουργήσει για τον άνθρωπο, στις παραδεισιακές δηλαδή συνθήκες που επικρατούσαν στον κήπο της Εδέμ. Στο τέλος αυτής της χιλιετούς περιόδου αποκατάστασης, ο Σατανάς και οι δαίμονές του θα μαζί με όσους δεν θα υποταχθούν στο θέλημα του Θεού θα εξαλειφθούν για πάντα. Τελικά ο Χριστός θα παραδώσει την βασιλεία στον Πατέρα του και ο σκοπός του Θεού για τη γη και τον άνθρωπο θα έχει επιτελεσθεί στο πλήρες.


[Επεξεργασία] Πεποιθήσεις σχετικά με τον Ιησού Χριστό

Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά πιστεύουν ότι ο Χριστός είναι η τέλεια «αντανάκλαση» του ίδιου του Ιεχωβά (Εβραίους 1:3) και ότι είναι ο μονογενής Γιος του Θεού. Πιστεύουν ότι γεννήθηκε από μια παρθένο, την Μαρία, σε εκπλήρωση των προφητειών της Παλιάς Διαθήκης ώστε να φέρει σωτηρία -για πρώτη φορά σε όλο τον κόσμο και όχι μόνο στο έθνος Ισραήλ. Μετά τη διακονία του στη γη, τον θάνατό του στον πάσσαλο, την επακόλουθη ανάσταση και την εξύψωσή του «στα δεξιά του Θεού» (Πράξεις 2:33-36), του δόθηκε εξουσία επάνω σε όλα τα πράγματα (1 Κορινθίους 15:27, 28). Πιστεύουν ότι ο Ιησούς είναι "θεός" και μάλιστα «Κραταιός Θεός» και «Άρχοντας Ειρήνης» (τίτλοι που του αποδίδονται στο εδάφιο Ησαΐας 9:6). Έχουν την άποψη ότι ο Ιησούς δεν αναστήθηκε από τους νεκρούς με το φυσικό του σώμα ως ανθρώπινο πλάσμα αλλά αναστήθηκε ως πνευματικό πλάσμα. Πιστεύουν ότι η λέξη του πρωτότυπου Κειμένου «θεός», που χρησιμοποιείται για τον Ιησού στο εδάφιο Ιωάννης 1:1, σημαίνει «θείος, θεϊκός» ή «θεϊκής φύσης» καθώς ο Γιος αντικατοπτρίζει τέλεια τον Πατέρα του. (Εβραίους 1:3)

Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά απορρίπτουν την Τριάδα καθώς επίσης και την άποψη ότι ο Ιησούς είναι ο Ιεχωβά. Ως αποτέλεσμα, πολλοί συμπεραίνουν ότι οι Μάρτυρες του Ιεχωβά αρνούνται την θειότητα (θεϊκή ιδιότητα ή φύση) του Ιησού. Τουναντίον, οι Μάρτυρες του Ιεχωβά αποδέχονται τη θεϊκή ιδιότητα του Ιησού. Διδάσκουν ότι είναι «ο πρωτότοκος όλης της δημιουργίας» και ότι δημιουργήθηκε από τον Πατέρα του. (Παροιμίες 8:22· Κολοσσαείς 1:15· Αποκάλυψη 3:14) Πιστεύουν, επίσης, ότι ο Ιησούς είναι ο αρχάγγελος Μιχαήλ στην προανθρώπινη μορφή του. (Δανιήλ 10:13· 12:1· Ιούδα 9)

[Επεξεργασία] Το Όνομα του Θεού

Το όνομα Ιεοβά (Ιεχωβά) στην Παλαιά Διαθήκη. Νεοελληνική Μετάφραση (Ν. Βάμβα), έκδοση La Cle, 1979. Απόσπασμα από το βιβλίο της Εξόδου.
Το όνομα Ιεοβά (Ιεχωβά) στην Παλαιά Διαθήκη. Νεοελληνική Μετάφραση (Ν. Βάμβα), έκδοση La Cle, 1979. Απόσπασμα από το βιβλίο της Εξόδου.

Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά προσδιορίζουν την ταυτότητα του Θεού χρησιμοποιώντας την πιο παλιά αποδεκτή απόδοση του Τετραγράμματου στα ελληνικά, Ιεχωβά.

Η μορφή του ονόματος Ιεχωβά αποτελεί εξελληνισμένη μεταγραφή του Βιβλικού ονόματος του Θεού. Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά παγκόσμια προσδιορίζουν τον Θεό χρησιμοποιώντας οποιαδήποτε μορφή του Τετραγράμματου είναι κοινή στη γλώσσα τους.

Πιστεύουν ότι η χρήση του προσωπικού ονόματος του Θεού απαιτείται για να μπορέσει να οικοδομήσει ένας άνθρωπος προσωπική σχέση με τον Θεό και τελικά να σωθεί. (Πράξεις 2:21)

[Επεξεργασία] Στις Εβραϊκές Γραφές (Παλαιά Διαθήκη)

Το εβραϊκό όνομα του Θεού, το «ΓΧΒΧ», εμφανίζεται 6.828 φορές στην Παλαιά Διαθήκη. Σχεδόν όλες οι καθιερωμένες εκδόσεις της Αγίας Γραφής είτε αφαιρούν εντελώς το κύριο όνομα (αντικαθιστώντας το με διφορούμενους τίτλους όπως «Θεός», «Κύριος» ή «ΚΥΡΙΟΣ» με όλα τα γράμματα κεφαλαία) είτε αποδίδουν το όνομα (στη μορφή «Ιεχωβά» ή «Γιαχβέ») μόνο ελάχιστες φορές. Η Μετάφραση Νέου Κόσμου (ΜΝΚ) των Μαρτύρων του Ιεχωβά διαφοροποιείται σημαντικά σε αυτό το σημείο σε σχέση με όλες τις άλλες μεταφράσεις της Αγίας Γραφής. Η ΜΝΚ αποδίδει με συνέπεια όλες τις 6.828 φορές που εμφανίζεται το εβραϊκό Τετραγράμματο (το θεϊκό όνομα) ως κύριο όνομα: «Ιεχωβά». Εκτός από αυτές τις περιπτώσεις, έχουν αποκαταστήσει το όνομα σε άλλα 145 σημεία όπου, όπως πιστεύουν, θα έπρεπε να βρίσκεται αλλά είχε αντικατασταθεί στο παρελθόν με άλλους τίτλους από τους Εβραίους αντιγραφείς, που είναι γνωστοί ως Σοφερείμ. Αυτή η συνεπής χρήση του ονόματος από την Μετάφραση Νέου Κόσμου γίνεται με σκοπό να αποκατασταθεί «η μεγαλύτερη απρέπεια που έχουν διαπράξει οι σύγχρονοι μεταφραστές εναντίον του Θεϊκού Συγγραφέα της Αγίας Γραφής» αφαιρώντας ή αποκρύπτοντας το ιδιαίτερο, προσωπικό όνομα του Θεού. (Η Αγία Γραφή-Μετάφραση Νέου Κόσμου, Παράρτημα 1, σελ. 1644)

[Επεξεργασία] Στις Ελληνικές Γραφές (Καινή Διαθήκη)

Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά πιστεύουν ότι το θεϊκό όνομα αφαιρέθηκε από τα χειρόγραφα των Ελληνικών Γραφών (Καινή Διαθήκη) κατά τη διάρκεια των πρώτων λίγων αιώνων μετά τον Χριστό λόγω μιας ιουδαϊκής δεισιδαιμονίας. Έχοντας αυτό υπόψη, εισάγουν σε 237 περιπτώσεις το θεϊκό όνομα στην Καινή Διαθήκη παρά την πλήρη έλλειψη υφιστάμενων χειρογράφων. Τονίζουν αρκετούς -αν και συνεπαγωγικούς- λόγους που επιβεβαιώνουν αυτή την άποψή τους:

  • Περικοπές στις οποίες οι απόστολοι παραθέτουν απευθείας αποσπάσματα από τις Εβραϊκές Γραφές (Παλιά Διαθήκη) όπου περιέχεται το θεϊκό όνομα.
  • Εδάφια των Ελληνικών Γραφών (Καινή Διαθήκη) τα οποία θα μπορούσαν να περιέχουν το όνομα στα αρχικά χειρόγραφα, με πιο αξιοσημείωτα τα λόγια του Ιησού όπως καταγράφονται από τον Ιωάννη στο εδάφιο Ιωάννης 17:6: «Φανέρωσα το όνομά σου στους ανθρώπους που μου έδωσες από τον κόσμο» και από τον Λουκά στο εδάφιο Πράξεις 2:21: «Και όποιος επικαλεστεί το όνομα του Ιεχωβά θα σωθεί» (σύμφωνα με την ΜΝΚ).
  • Τα «Κείμενα J», τα οποία είναι μεταφράσεις (ή βοηθήματα μετάφρασης) των Ελληνικών Γραφών (Καινή Διαθήκη) στην εβραϊκή γλώσσα, και τα οποία χρησιμοποιήθηκαν συμβουλευτικά σε σχέση με τα σημεία όπου εισάγουν το θεϊκό όνομα στο κείμενο της Καινής Διαθήκης και του λόγους που το κάνουν αυτό.

Αυτοί οι λόγοι, μεταξύ των άλλων, οδήγησαν στη συνεπή χρήση του όρου «Ιεχωβά» στο κείμενο των Εβραϊκών και Ελληνικών Γραφών της Μετάφρασης Νέου Κόσμου. Από την άλλη πλευρά, η διαιώνιση αυτής της Ιουδαϊκής δεισιδαιμονίας ώστε να μην χρησιμοποιείται το κύριο όνομα του Θεού αλλά αντ' αυτού διφορούμενοι τίτλοι οδηγεί στην ασυνεπή χρήση των όρων «Θεός» και «Κύριος» στο κείμενο της Αγίας Γραφής άλλων μεταφράσεων. Πρόκειται για ασυνεπή χρήση καθώς πολλές από τις διαδεδομένες μεταφράσεις αποδίδουν πράγματι το όνομα σε κάποια μορφή σε λίγα μέρη της Παλιάς Διαθήκης, κι έτσι προκαλείται ασυνέπεια στη χρήση του ονόματος από μέρους τους.

[Επεξεργασία] Διαφορετικοί Προορισμοί

Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά έχουν την άποψη ότι οι πιστοί ανήκουν σε δυο ομάδες. Οι «χρισμένοι» αποτελούν την μία τάξη. Ο αριθμός τους περιορίζεται σε 144.000 με βάση συγκεκριμένα Γραφικά εδάφια στο βιβλίο της Αποκάλυψης, ενώ εκείνοι από τη χρισμένη τάξη που είναι ζωντανοί σήμερα ονομάζονται το «υπόλοιπο». Οι χρισμένοι θεωρούνται «συγκληρονόμοι» μαζί με τον Χριστό οι οποίοι πρόκειται να κυβερνήσουν ως βασιλιάδες, ιερείς και κριτές μαζί του από τον ουρανό και είναι οι μόνοι πιστοί με ουράνια ελπίδα. Αν και οι Μάρτυρες του Ιεχωβά πιστεύουν ότι η Αγία Γραφή είναι ο θεόπνευστος λόγος του Θεού, έχουν την άποψη ότι κάποια εδάφια της Αγίας Γραφής αφορούν αποκλειστικά την τάξη των χρισμένων και συνεπώς δεν εφαρμόζονται στην πλειονότητα των Μαρτύρων του Ιεχωβά με άμεσο τρόπο. Ένα τέτοιο παράδειγμα αποτελεί το εδάφιο Ιωάννης 3:3. Ο Μάρτυρες του Ιεχωβά έχουν την άποψη ότι μόνο οι «χρισμένοι» είναι «αναγεννημένοι» σύμφωνα με τα λόγια του Ιησού προς τον Νικόδημο: «Αληθινά, αληθινά σου λέω: Αν κάποιος δεν αναγεννηθεί, δεν μπορεί να δει τη βασιλεία του Θεού».

Σύμφωνα με τις διδασκαλίες των Μαρτύρων του Ιεχωβά, η ταυτότητα της άλλης τάξης προσδιορίστηκε το 1935 και τότε ονομαζόταν «τάξη Ιωναδάβ». (2 Βασιλέων 10:15-28) Σήμερα αναφέρονται ως τα «άλλα πρόβατα» με βάση το εδάφιο Ιωάννης 10:16 όπου ο Ιησούς λέει ότι έχει 'και άλλα πρόβατα που δεν είναι από αυτή τη μάντρα'. Αυτή η ερμηνεία της ταυτότητας των «άλλων προβάτων» διαφέρει ριζικά από την κοινά διαδεδομένη άποψη για αυτό το εδάφιο, δηλαδή ότι ο Ιησούς πρόκειται να συγκεντρώσει τους Ιουδαίους πιστούς (μικρό ποίμνιο) και τους Εθνικούς πιστούς (άλλα πρόβατα) σε μία ποίμνη, στην Εκκλησία του.

Αυτή η τάξη των «άλλων προβάτων» των Μαρτύρων του Ιεχωβά αποτελεί περισσότερο από το 99% των πιστών σήμερα. Αν και δεν είναι «αναγεννημένοι» ως «βασιλιάδες και ιερείς» που πρόκειται να κυβερνήσουν στην ουράνια Βασιλεία, προσδοκούν να είναι υπήκοοι της Βασιλείας του Θεού, απολαμβάνοντας αιώνια ζωή σε μια ειρηνική και παραδεισιακή γη. (Ψαλμοί 37:9-11, 29) Αυτη η δοξασία σχετικά με δυο τάξεις πιστών είναι μοναδική στους Μάρτυρες του Ιεχωβά και δεν υπάρχει κάποιο αντίστοιχο δόγμα στον υπόλοιπο Χριστιανικό κόσμο.

Οι χρισμένοι Μάρτυρες είναι γενικά ηλικιωμένοι, καθώς πιστεύουν ότι η «σύναξη» αυτής της ουράνιας τάξης σταμάτησε ουσιαστικά τη δεκαετία του 1930. Σπάνια θα βρεθεί κάποιος νεότερος χρισμένος αλλά δεν είναι σπάνιο να απορριφθούν χρισμένα άτομα. Οι χρισμένοι πιστοί δεν χαίρουν γενικά μεγαλύτερης εκτίμησης σε σχέση με άλλους ηλικιωμένους πιστούς. Μπορούν να αποκοπούν (αφοριστούν) για τις ίδιες αμαρτίες όπως και τα «άλλα πρόβατα» και δεν κατέχουν ιδιαίτερες θέσεις μέσα στις εκκλησιαστικές διευθετήσεις. Οι χρισμένοι, σύμφωνα με τον ορισμό της Αγίας Γραφής, κατανοούν αυτή τους την ουράνια κλήση κατά την μεταστροφή τους -γεγονός που αποτελεί εσωτερική συνειδητοποίηση που θετικά κατέχει ο καθένας τους. Ενώ το να ισχυριστεί κάποιος ψευδώς ότι κατέχει αυτή την εσωτερική διαβεβαίωση αποτελεί αμαρτία, κανένα άτομο δεν βρίσκεται σε θέση να κρίνει αυτή την εκτίμησή τους.

Στο διάβα της ιστορίας μόνο χρισμένα μέλη έχουν επιλεγεί για να υπηρετήσουν στο Κυβερνών Σώμα τους.

[Επεξεργασία] Εξέλιξη

Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά πιστεύουν ότι ο Θεός είναι ο Δημιουργός όλων των πραγμάτων. Δεν δέχονται τις θεωρίες του γενικού κοινού προγόνου που προτείνουν ότι καθώς αναπαραγόταν ο αρχικός ζωντανός οργανισμός (ή οργανισμοί) μετατρεπόταν σε άλλα ζωντανά είδη, παράγοντας τελικά όλες τις φυτικές και ζωικές μορφές ζωής που υπήρξαν ποτέ στη γη. Μάλιστα δε, πιστεύουν ότι τα ζωντανά πλάσματα δημιουργήθηκαν "κατά το είδος τους" σύμφωνα με το βιβλίο της Γένεσης (1:24).

Δεν συμφωνούν επίσης με την αντίληψη της αβιογένεσης, η οποία εσφαλμένα κατατάσσεται συχνά στις θεωρίες της εξέλιξης, που αναφέρει ότι ο πρώτος ζωντανός οργανισμός αναπτύχτηκε από άψυχη ύλη με εντελώς φυσικά μέσα.

[Επεξεργασία] Ουδετερότητα

Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά δεν αποδίδουν χαιρετισμό στη σημαία οποιασδήποτε χώρας για δυο λόγους. Πρώτον, διότι κάτι τέτοιο θα αποτελούσε συμβιβασμό του πιστεύω τους όσον αφορά την πολιτική ουδετερότητα. Δεύτερον, πιστεύουν ότι μια τέτοια πράξη θα ισοδυναμούσε με λατρεία ενός ειδώλου. Αντιστοίχως, δεν χρησιμοποιούν ομοιώματα ή θρησκευτικές εικόνες στην λατρεία τους, περιλαμβανομένου και του συμβόλου του σταυρού. Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά δεν ενθαρρύνονται να ψηφίσουν στις εκλογές αλλά ούτε και τους επιβάλλεται η αποχή από την ψηφοφορία[5]. Δεν επιδιώκουν πολιτικά αξιώματα αλλά ακολουθούν το παράδειγμα που έθεσε ο Ιησούς που έφυγε μακριά από εκείνους που θέλησαν να τον κάνουν βασιλιά. (Ιωάννης 6:15)

[Επεξεργασία] Αναφορικά με άλλα θρησκεύματα και θρησκείες

Οι Μάρτυρες πιστεύουν ότι υπάρχει μόνο μία αληθινή θρησκεία -η θρησκεία που δίδαξε ο Ιησούς Χριστός στην Αγία Γραφή, δηλαδή η αληθινή Χριστιανοσύνη. (Εφεσίους 4:4-6) Θεωρούν ότι η πίστη τους είναι η μόνη αληθινή αποκατάσταση αυτής της Χριστιανοσύνης του πρώτου αιώνα.

Πιστεύουν ότι η ύπαρξη απόλυτης αλήθειας αποκλείει την πιθανότητα του να είναι εξίσου αποδεκτές διαφορετικές θρησκείες, οι οποίες πρεσβεύουν πλήθος αντικρουόμενων δογμάτων. Συνεπώς, δεν συμμετέχουν σε συγκρητιστικές πρωτοβουλίες ή στο οικουμενικό κίνημα.

Ενώ θεωρούν εσφαλμένες τις διδασκαλίες άλλων θρησκευτικών οργανώσεων, οι Μάρτυρες του Ιεχωβά αναγνωρίζουν ότι υπάρχουν ειλικρινή άτομα σε όλες τις θρησκευτικές παραδόσεις και σέβονται το δικαίωμα του καθενός να επιλέγει τη θρησκεία του. Οι νεαροί Μάρτυρες του Ιεχωβά ενθαρρύνονται να σέβονται τους γονείς τους ακόμη και στην περίπτωση που ο ένας ή και οι δυο τους δεν συμμερίζονται τις πεποιθήσεις τους.

[Επεξεργασία] Έντυπα

Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά καταβάλουν σθεναρές προσπάθειες προκειμένου να διαδώσουν τις πεποιθήσεις τους σε όλο τον κόσμο με ποικίλους τρόπους, δίνοντας ιδιαίτερη έμφαση στο γραπτό λόγο. Η Αγία Γραφή είναι η κύρια πηγή διδασκαλίας.

  • Η Αγία Γραφή-Μετάφραση Νέου Κόσμου (ΜΝΚ): Πρόκειται για μια μετάφραση της Αγίας Γραφής σε σύγχρονη γλώσσα η οποία εκδίδεται από τη Βιβλική και Φυλλαδική Εταιρία Σκοπιά (νομικό σώμα της οργάνωσης των Μαρτύρων του Ιεχωβά). Η αγγλική έκδοση αυτής της μετάφρασης είναι διαθέσιμη σε διάφορες μορφές, περιλαμβανομένης της έντυπης, της Μπράιγ, της ηχογραφημένης και της ηλεκτρονικής στο ιντερνέτ. Με βάση την αγγλική έκδοση, και συμπληρωματικά από τις πρωτότυπες γλώσσες, γίνεται η μετάφραση και σε πολλές άλλες γλώσσες, εν μέρει επειδή υπάρχει δυσκολία στο να βρεθούν ικανοί μεταφραστές που να μεταφράζουν από τις πρωτότυπες γλώσσες σε πολλές από τις πιο ασαφείς σύγχρονες γλώσσες. Εξαίρεση αποτελούν οι πιο διαδεδομένες ευρωπαϊκές γλώσσες. Η Βιβλική και Φυλλαδική Εταιρία Σκοπιά εκδίδει επίσης άλλες μεταφράσεις της Αγίας Γραφής και παραθέτει από πολλές άλλες στις εκδόσεις της. Η Μετάφραση Νέου Κόσμου έχει δεχτεί μεγάλη κριτική, με τον ισχυρισμό ότι η μετάφραση έχει προσαρμοστεί ώστε να υποστηρίζει τη θεολογία των Μαρτύρων του Ιεχωβά. Εντούτοις, πολλοί λόγιοι της Αγίας Γραφής την έχουν περιγράψει ως ακριβή και συνεπή μετάφραση.

Οι διδασκαλίες τους παρουσιάζονται μέσω μιας μεγάλης ποικιλίας βιβλίων, περιοδικών και άλλων εκδόσεων. Οι εκδόσεις τους κάνουν εκτενή χρήση αναφορών και παραπομπών από την Αγία Γραφή. Συνήθως αναγνωρίζονται από τη χρήση και διάθεση ενός συγκεκριμένου ζεύγους περιοδικών:

  • Η Σκοπιά-Αναγγέλλει τη Βασιλεία του Ιεχωβά: Περιοδικό που επικεντρώνεται κυρίως σε δογματικά θέματα και εκδίδεται σε περισσότερες από 150 γλώσσες. Με κυκλοφορία κατά μέσο όρο 26,4 εκατομμύρια αντίτυπα ανά δεκαπενθήμερο τεύχος, αποτελεί το πιο ευρέως διαδεδομένο θρησκευτικό περιοδικό στον κόσμο και είναι διαθέσιμο σε διάφορες εκδόσεις και σε διάφορα μέσα (CD, DVD, mp3 κλπ).
  • Ξύπνα!: Περιοδικό γενικού ενδιαφέροντος το οποίο εκδίδεται σε περισσότερες από 87 γλώσσες κάθε δεκαπενθήμερο (από το 2006 σε μηνιαία βάση) και καλύπτει πολλά θέματα μέσα από ένα θρησκευτικό πρίσμα. Έχει μέση κυκλοφορία 22,8 εκατομμυρίων αντιτύπων ανά τεύχος.

Τόσο Η Σκοπιά όσο και το Ξύπνα! εκδίδονται ταυτόχρονα σε πολλές δεκάδες γλώσσες. Εκτός από τα μέσα στα οποία εκδίδονται και αναφέρθηκαν παραπάνω, και τα δύο περιοδικά είναι διαθέσιμα σε διάφορες ηχητικές και ψηφιακές μορφές και κάποια από τα άρθρα είναι διαθέσιμα στο ίντερνετ. Στο τέλος κάθε χρόνου, όλα τα τεύχη συγκεντρώνονται και εκδίδονται ως ετήσια έντυπη έκδοση σε μορφή δεμένων τόμων. Επιπρόσθετα, το πρόγραμμα για υπολογιστή "Βιβλιοθήκη της Σκοπιάς" σε CD (στην αγγλική και σε άλλες γλώσσες εκτός της ελληνικής προς το παρόν) περιλαμβάνει δεκαετίες από τα τεύχη και των δυο περιοδικών και παράγεται ενημερωμένη έκδοσή του κάθε δυο χρόνια.

Νέα έντυπα, ειδικά βιβλιάρια και άλλα είδη εκδίδονται κατά καιρούς, οι κυριότερες όμως εκδόσεις ανακοινώνονται στις ετήσιες συνελεύσεις τους. Επιπρόσθετα, παράγουν ένα πλήθος ηχογραφημένων κασετών, βιντεοκασετών και DVD τα οποία παρουσιάζουν διάφορες πτυχές των διδασκαλιών, των πρακτικών, της οργάνωσης και της ιστορίας τους. Επίσης περιλαμβάνονται σε αυτά δράματα (αναπαραστάσεις) τα οποία βασίζονται σε Βιβλικές αφηγήσεις. Τα πρόσφατα χρόνια πολλαπλασιάστηκε η ύλη που είναι διαθέσιμη στην ιστοσελίδα τους.


[Επεξεργασία] Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά και οι κυβερνήσεις

Κύριο άρθρο: Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά και οι κυβερνήσεις.

Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά ακολουθούν την Βιβλική παραγγελία να "αποδίδουν σε όλους αυτά που τους οφείλονται". (Ρωμαίους 13:7) Έτσι, ενθαρρύνονται να πληρώνουν τους φόρους και να υπακούν στους νόμους της κάθε χώρας, και συχνά έχουν επαινεθεί για αυτό. Όμως, εξαιτίας κυρίως της στάσης πολιτικής ουδετερότητας που διακρατούν, οι Μάρτυρες του Ιεχωβά ήρθαν σε σύγκρουση ή ακόμη αντιμετώπισαν και ολοκληρωτικό διωγμό κατά καιρούς από κάποιες κυβερνήσεις και από τα νομικά τους συστήματα. Αυτό συνέβη ακόμη και σε δημοκρατικές χώρες οι οποίες διέπονται από νόμους και κατέχουν ένα υψηλό επίπεδο ανθρωπίνων δικαιωμάτων, όπως ο Καναδάς, η Γαλλία, η Ελλάδα και οι Ηνωμένες Πολιτείες. Η αιτιολόγηση αυτών των ενεργειών από τις κυβερνητικές εξουσίες ήταν ότι κάποιες από τις πρακτικές των Μαρτύρων αντιτίθενται σε κανόνες της κοινωνίας. Μερικοί λόγοι που αναφέρονται είναι οι εξής (δεν ισχύουν όλοι στην περίπτωση κάθε χώρας· βλέπε κύριο άρθρο):

  • Εκδηλώσεις της επιμονής των Μαρτύρων να "παραμείνουν πολιτικά ουδέτεροι" στην πράξη:
    • Άρνηση να χαιρετήσουν την εθνική σημαία ή να ψάλλουν τον εθνικό ύμνο
    • Άρνηση για οποιαδήποτε συμμετοχή στον στρατό
    • Άρνηση να συμμετάσχουν σε πολιτικές, ακόμη και σε δημοκρατικές, διαδικασίες
    • Άρνηση να καταλάβουν πολιτικά αξιώματα

Σε λιγότερο ή μη δημοκρατικά καθεστώτα, η άρνηση χαιρετισμού της σημαίας και συμμετοχής σε στρατιωτικές επιχειρήσεις συχνά θεωρείται ως προδοσία. Το ζήτημα του χαιρετισμού της σημαίας σε σχέση με τους Μάρτυρες του Ιεχωβά εγέρθηκε για πρώτη φορά στη Ναζιστική Γερμανία στα χρόνια πριν από τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Το Ναζιστικό καθεστώς έστελνε Γερμανούς και Αυστριακούς Μάρτυρες του Ιεχωβά, που αρνούνταν να δώσουν την αφοσίωσή τους στο καθεστώς των Ναζί (καλούνταν από επόπτες να δώσουν όρκο αφοσίωσης στους Ναζί) και να στρατευτούν, σε στρατόπεδα συγκέντρωσης. Βλέπε το άρθρο Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά και το Ολοκαύτωμα.

Σήμερα, στις περισσότερες χώρες όπου ισχύει η υποχρεωτική στρατιωτική υπηρεσία αποτελεί πάγια τακτική η φυλάκιση των Μαρτύρων του Ιεχωβά λόγω της άρνησής τους να δεχτούν στρατιωτικά καθήκοντα ως αντιρρησίες συνείδησης. Στην Σιγκαπούρη για παράδειγμα, οι Μάρτυρες του Ιεχωβά αντιμετωπίζουν τριετή φυλάκιση (η στρατιωτική θητεία διαρκεί δύο χρόνια) και στην Ταϊβάν τούς επιβάλλεται μια περίοδος φυλάκισης πριν από μια επιπρόσθετη περίοδο εναλλακτικής υπηρεσίας για 33 μήνες, σε υπηρεσίες όπως η πυροσβεστική και τα νοσοκομεία.

Σύμφωνα με το βιβλίο Κρίνοντας τους Μάρτυρες του Ιεχωβά (Judging Jehovah's Witnesses), οι Μάρτυρες του Ιεχωβά έχουν βοηθήσει να διευρυνθεί ο ορισμός των κοινωνικών ελευθεριών στις περισσότερες δυτικές κοινωνίες, και κατά συνέπεια να διευρυνθούν τα δικαιώματα εκατομμυρίων ανθρώπων, λόγω της σθεναρής στάσης τους και της αποφασιστικότητάς τους. Σύμφωνα με τον πρόλογο του βιβλίου Κράτος και Σωτηρία (State and Salvation): «Ένα από τα αποτελέσματα» των δικαστικών μαχών των Μαρτύρων του Ιεχωβά «ήταν η μακροσκελής διαδικασία της συζήτησης και του διαλόγου που οδήγησε στον Χάρτη των Δικαιωμάτων» ο οποίος αποτελεί τώρα μέρος των θεμελιωδών νόμων του Καναδά. Συνεπώς έχει λεχτεί ότι οι Μάρτυρες του Ιεχωβά έχουν συνεισφέρει στον τομέα των κοινωνικών δικαιωμάτων περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη θρησκεία.


[Επεξεργασία] Εναντίωση στους Μάρτυρες του Ιεχωβά

Καθ' όλη την διάρκεια της ιστορικής τους ύπαρξης, οι πεποιθήσεις, οι διδασκαλίες και οι πρακτικές των Μαρτύρων του Ιεχωβά έχουν γίνει αντικείμενο διαμάχης και εναντίωσης από κοινωνίες και από άλλες θρησκείες, ακόμη και από Χριστιανικές ομάδες καθολικού ρεύματος. Πολλές θρησκευτικές ομάδες θεωρούν εσφαλμένες την ερμηνεία και τις διδασκαλίες των Μαρτύρων του Ιεχωβά (βλέπε Αίρεση). Οι Μάρτυρες αναφέρονται μερικές φορές μεταξύ των αιρέσεων λόγω του ότι οι θρησκευτικές τους πεποιθήσεις διαφέρουν από εκείνες που έχει συνήθως η πλειονότητα των Χριστιανών, ή λόγω ζητημάτων που αφορούν την οργανωτική δομή τους, ή λόγω της θέσης τους όσον αφορά τις μεταγγίσεις αίματος. Άλλοι ισχυρίζονται ότι οι Μάρτυρες αποτελούν αίρεση λόγω των τεχνικών στρατολόγησης και κατήχησης των νέων μελών, περιλαμβανομένης υποτιθέμενης πλύσης εγκεφάλου. Αυτοί οι επικριτές τονίζουν ότι αυταπόδεικτα ακυρώνεται η ιδιότητα της θρησκείας για οποιαδήποτε θρησκεία η οποία αφαιρεί από τους οπαδούς της την ελεύθερη βούληση, και ισχυρίζονται ότι οι Μάρτυρες του Ιεχωβά ταιριάζουν σε αυτή την περιγραφή. Αποτελεί, όμως, ειρωνία το γεγονός ότι αυτή η άποψη έρχεται σε ευθεία σύγκρουση με τις διδασκαλίες των Μαρτύρων του Ιεχωβά, καθώς οι ίδιοι πιστεύουν ότι η ελεύθερη βούληση είναι ένα από τα μεγαλύτερα δώρα του Ιεχωβά Θεού προς τον άνθρωπο. Διδάσκουν ότι ο κάθε άνθρωπος πρέπει να αποφασίσει συνειδητά αν θα υπηρετεί τον Θεό ή όχι.

Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά έχουν γίνει συχνά αντικείμενο θρησκευτικής και πολιτικής διαμάχης. Η πολιτική και η θρησκευτική εχθρότητα εναντίον τους έχει οδηγήσει μερικές φορές σε οχλοκρατικές ενέργειες εναντίον τους και σε κυβερνητική καταπίεση -μεταξύ άλλων η επίθεση που δέχτηκαν οι Μάρτυρες του Ιεχωβά κατά τη διάρκεια του Ολοκαυτώματος και η διαδεδομένη επικριτικότητα από άτομα άλλων πίστεων. [12], [13]

Ανάλογα με τη γεωγραφική περιοχή, οι Μάρτυρες του Ιεχωβά έχουν κατηγορηθεί κατά καιρούς ότι παροδηγούν την νεολαία, ότι εμπλέκονται σε σατανική λατρεία ή ότι υποστηρίζουν τον σιωνισμό, τον κομμουνισμό, τον φασισμό, τον καπιταλισμό, τον εκδημοκρατισμό ή τον ειρηνισμό. Λόγω της ουδέτερης πολιτικά στάσης τους, οι Μάρτυρες του Ιεχωβά έχουν κατηγορηθεί συχνά για έλλειψη αφοσίωσης προς το κράτος τόσο σε απολυταρχικά όσο και σε "ελεύθερα" κράτη. Έχουν φυλακιστεί, έχουν σταλεί σε στρατόπεδα συγκέντρωσης ακόμη και έχουν εκτελεστεί. Σε μερικές περιπτώσεις μέλη οικογενειών και γνωστοί που δεν ήταν Μάρτυρες επέδειξαν σκληρή, ακόμη και βίαιη εναντίωση λόγω της πίστης τους.

Αν και σπάνια, έχουν διαπραχτεί εγκλήματα μίσους κατά Μαρτύρων του Ιεχωβά λόγω των πεποιθήσεων και των πρακτικών τους. Από την άλλη πλευρά πολλοί άνθρωποι τρέφουν εγκάρδια αισθήματα προς τους Μάρτυρες.

[Επεξεργασία] Οχλοκρατική βία

Αν και οι Μάρτυρες του Ιεχωβά έχουν υποστεί έντονο διωγμό σε όλο τον κόσμο, είναι ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα η περίπτωση των ΗΠΑ που έχει ιδιαίτερη δημοκρατική παράδοση και αποτελεί το επίκεντρο της εμφάνισής τους στην νεότερη ιστορία. Στις Ηνωμένες Πολιτείες στα τέλη της δεκαετίας του 1930 και στις αρχές της δεκαετίας του 1940, η οχλοκρατική βία εναντίον αυτής της θρησκευτικής ομάδας διαδόθηκε ευρέως και αποτέλεσε μάστιγα. Στις 16 Ιουνίου 1940 ο γενικός εισαγγελέας των ΗΠΑ Φράνσις Μπιντλ εκφώνησε ένα πανεθνικό ραδιοφωνικό διάγγελμα ώστε να κατευνάσει το κύμα οχλοκρατιών. Παρατίθεται στη συνέχεια ένα απόσπασμα από τις δηλώσεις του:

«... Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά έχουν δεχτεί επιθέσεις και τους έχουν ξυλοκοπήσει επανειλημμένα. Δεν διέπραξαν κάποιο έγκλημα· αλλά καθώς το πλήθος είχε ήδη αποφανθεί, επέβαλε τιμωρία μέσω οχλοκρατικής βίας. Ο Γενικός Εισαγγελέας διέταξε την άμεση διεξαγωγή ανακρίσεων για αυτά τα αίσχη. Όλοι πρέπει να επαγρυπνούν και να προσέχουν και πάνω από όλα να παραμένουν ήρεμοι και λογικοί. Καθώς η οχλοκρατική βία καθιστά το έργο της κυβέρνησης αφάνταστα πιο δύσκολο, δεν θα δειχτεί καθόλου ανοχή. Δεν θα υπερισχύσουμε επί της Ναζιστικής μάστιγας μιμούμενοι τις μεθόδους της».

Αυτή η ομάδα (τα μέλη της τότε ονομάζονταν Σπουδαστές της Γραφής) έγινε συχνά αντικείμενο αγανάκτησης και οργής κατά τις δεκαετίες του 1910 και 1920 εξαιτίας διαφόρων αιτιών. Η Εταιρία Σκοπιά εκφραζόταν ευθέως χωρίς περιστροφές, τα μέλη τους φορούσαν διαφημιστικά πλακάτ σε δημόσια μέρη (μεταξύ άλλων και έξω από ναούς) και στους δρόμους διακηρύττοντας την επικείμενη καταστροφή των μελών των εκκλησιών, μαζί με τους εκκλησιαστικούς και κυβερνητικούς οργανισμούς, αν δεν διέφευγαν μακριά από την «ψεύτικη θρησκεία» -θέαμα που δεν ήταν τότε σπάνιο. Χαρακτηριστικά παραδείγματα των θέσεών τους βρίσκονται στο βιβλίο Το Τετελεσμένον Μυστήριον (Γραφικαί Μελέται, Τόμος Ζ', έκδοση 1923, στην ελληνική): «Επίσης κατά το έτος 1918, οπόταν ο Θεός θα αρχίση καταστρέφων τας εκκλησίας και τα μέλη των εκκλησιών κατά εκατομμύρια, θα συμβή ώστε ο διασωθείς θα καταφεύγει εις τα έργα του Πάστωρος Ρώσσελλ δια να εννοήση την σημασίαν της πτώσεως της χριστιανωσύνης (Ιεζεκιήλ 24:25, 26)». (σελ. 609) «... Ο λαός όστις είνε η ισχύς του Χριστιανικού κόσμου θα αποκοπή κατά την ολιγοχρόνιον, αλλά τρομεράν ως προς τα συμβάντα περίοδον ήτις αρχίζει εις τα 1918 μ.Χ. ... Μετά το 1918, οι άνθρωποι οίτινες υπεστήριζον τον εκκλησιαστικισμόν, θα παύσωσι πλέον να είνε υποστηρικταί του, διότι θα έχωσι πλέον εξολοθρευθή υπό της πνευματικής πανώλου των πλανών, και υπό της πείνης του λόγου του Θεού μεταξύ των ανθρώπων (Ιεζεκιήλ 5:1-4)». (σελ. 497, 499) Οι Σπουδαστές της Γραφής πίστευαν ότι η θρησκεία (το σύνολο των ψεύτικων θρησκειών παγκόσμια, κατά την άποψη τους) ήταν «παγίδα και απάτη» και αρνούνταν επί χρόνια κατά τη δεκαετία του 1930 να προσδιορίζονται ως «θρησκεία», καθώς ήθελαν να διαχωρίσουν ξεκάθαρα τη θέση τους από τις υπόλοιπες θρησκείες. (Η Σκοπιά, 1 Δεκεμβρίου 1991, σελ. 13)

Η γλώσσα που χρησιμοποιήθηκε τότε από τους Μάρτυρες και την οργάνωσή τους θεωρήθηκε γενικότερα ως προκλητική και θεωρήθηκε ως παράνομη προπαγάνδα σε πολλές κοινωνίες υποκινώντας μισαλλοδοξία και πιθανές βιαιοπραγίες, μίσος ή εξέγερση (αν και πάντα αρνούνταν τη χρήση όπλων ή τη συμμετοχή σε κοσμικές διαμάχες). Το βιβλίο της Εταιρίας Σκοπιά Το Τετελεσμένον Μυστήριον (1923), στη σελίδα 158 ανέφερε: «Εκ τούτου εξάγεται ότι η ώρα δια τους πόνους της κατ' όνομα Σιών έχει ορισθή δια το Πάσχα του 1918 (Ίδε Αποκ. 3:14), ήτοι επτά έτη προ του 1925. Κατά τον χρόνον δε εκείνον υπάρχουσι λόγοι να πιστεύωμεν ότι οι πεπτωκότες άγγελοι θα εισέλθωσιν εις τας διάνοιας πολλών κατ' όνομα χριστιανών, και θα τους οδηγήσουν εις εντελώς ανάρμοστον διαγωγήν, όπερ θέλει αποβή εις καταστροφήν των, δια των χειρών του μανιώδους πλήθους, οίτινες πάλιν μετά ταύτα θα υποστώσι αυτήν τύχην (Αποκάλυψη 7:2, 3)».

[Επεξεργασία] Αποκοπή

Η πρακτική των Μαρτύρων του Ιεχωβά να αποκόπτουν τα μέλη τους από το συνάθροισμα έχει υποστεί έντονη κριτική, μολονότι την βασίζουν σε Βιβλικά προηγούμενα. Η αποκοπή αποφασίζεται όταν ένα μέλος επανειλημμένα και εκούσια παραβιάζει τις ηθικές αρχές που οι Μάρτυρες του Ιεχωβά θεωρούν Βιβλικά δεσμευτικές για όλους. Αντίστοιχα, εάν κάποιος αποφασίσει να παύσει να είναι Μάρτυρας του Ιεχωβά, υποβάλλει μία γραπτή επιστολή αποσυνταύτισης, η οποία έχει παρόμοιο αποτέλεσμα. Οι πιστοί φίλοι και συγγενείς του αποκομμένου ατόμου δεν του απευθύνουν πλέον τον λόγο, εκτός εάν είναι αναγκαίο, όπως στην περίπτωση που διαμένουν στην ίδια κατοικία. Εάν κάποιο μέλος της εκκλησίας επανειλημμένα συνομιλεί με αποκομμένα άτομα, τότε υπόκειται σε κυρώσεις. Γενικότερα, τα μέλη δεν παροτρύνονται να αναπτύσσουν προσωπικούς δεσμούς εκτός της θρησκευτικής οργάνωσης, πράγμα που δυσχεραίνει την αποχώρηση από αυτήν.

[Επεξεργασία] Διάδοση των διδασκαλιών τους

Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά βασίζουν τις ευαγγελιστικές πρακτικές τους σε εδάφια όπως το Ματθαίος 28:18-20. Παραθέτουν από το εδάφιο Πράξεις 20:20 για την μέθοδο με την οποία κάνουν το ευαγγελιστικό έργο (από πόρτα σε πόρτα), ενώ ενθαρρύνονται να συμμετέχουν σε αυτό όλο και περισσότερο από τις εκκλησίες τους και τα έντυπά τους. Επίσης παροτρύνονται να μοιράζονται τις Βιβλικές γνώσεις τους με άλλους σε κάθε ευκαιρία. Στόχος τους είναι πάντα η έναρξη δωρεάν κατ' οίκον Γραφικών Μελετών με πρόθυμα άτομα. Η Γραφική Μελέτη είναι μία διαδικασία εξέτασης της Αγίας Γραφής μέσω βοηθητικών ερμηνευτικών συγγραμάτων που εκδίδουν οι ίδιοι οι Μάρτυρες του Ιεχωβά. Το 'κήρυγμα των καλών νέων' (ή αλλιώς, ευαγγελισμός) από πόρτα σε πόρτα εκλαμβάνεται από κάποιους ως παραβίαση της προσωπικής ζωής, ειδικότερα σε κοινωνίες όπου οι θρησκευτικές πεποιθήσεις δεν αποτελούν θέμα συζήτησης με αγνώστους. Κάποιοι εκλαμβάνουν το έργο των Μαρτύρων του Ιεχωβά ως έργο πλασιέ.

[Επεξεργασία] Θεωρούμενοι ως Αίρεση

Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά αντιμετωπίζονται εχθρικά από Φονταμενταλιστές, Ευαγγελικούς και άλλους Χριστιανούς, εξαιτίας του ότι απορρίπτουν πολλα δόγματα που γίνονται δεκτά από επικρατέστερες Χριστιανικές οργανώσεις. Η Ελληνορθόδοξη Εκκλησία έχει επίσης διεξάγει ιδιαίτερο και πολύχρονο αγώνα εναντίον των Μαρτύρων του Ιεχωβά.

[Επεξεργασία] Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά και το ζήτημα του αίματος

Είναι ευρέως γνωστό ότι οι Μάρτυρες του Ιεχωβά δεν δέχονται την ιατρική πρακτική της μετάγγισης ολικού αίματος. [14] Αυτή η θέση τους στηρίζεται στην κατανόηση που έχουν για την Χριστιανική προειδοποίηση της Αγίας Γραφής να "απέχουν από αίμα". (Πράξεις 15:28, 29) Κατά συνέπεια, αρνούνται να δεχτούν μεταγγίσεις ολικού αίματος και βασικών παραγώγων του αίματος. Πιστεύουν ότι η παραπάνω εντολή που δόθηκε στους Χριστιανούς αποτελεί προέκταση εντολών που δόθηκαν από τον Θεό πριν από την Χριστιανική εποχή για αποχή από τη χρήση του αίματος, προς τον Νώε και την οικογένειά του αμέσως μετά τον Κατακλυσμό (Γένεση 9:4) και στο έθνος Ισραήλ μέσω του Μωσαϊκού Νόμου. (Λευιτικό 17:10)

Αν και οι Μάρτυρες του Ιεχωβά δεν λαμβάνουν πλήρες αίμα σε οποιαδήποτε μορφή περιλαμβανομένης και της μετάγγισης αίματος, μπορεί το κάθε άτομο ξεχωριστά να ενεργήσει σύμφωνα με τη συνείδησή του όσον αφορά το αν θα δεχτεί συγκεκριμένα κλάσματα και παράγωγα του αίματος. Για παράδειγμα, το Νοσοκομείο της Πενσυλβανίας παρέχει έναν λεπτομερή κατάλογο (στην αγγλική) με όλες τις χαρακτηριστικές περιπτώσεις.

Η άρνηση της μετάγγισης αίματος αποτελεί ζήτημα μεγάλης σημασίας ανάμεσα στα μέλη της ιατρικής κοινότητας αναφορικά με τους Μάρτυρες του Ιεχωβά, ιδιαίτερα σε περιπτώσεις που περιλαμβάνονται ανήλικα παιδιά που ανήκουν στην κοινότητα των Μαρτύρων του Ιεχωβά. Συνήθως δεν υπάρχει νομικό πρόβλημα όταν ένας ενήλικος Μάρτυρας του Ιεχωβά αρνείται την πρακτική της μετάγγισης αίματος. Σε μερικές χώρες, όμως, οι νόμοι μπορεί να επιβάλουν περιορισμούς στους γιατρούς όσον αφορά τη δυνατότητά τους να μην κάνουν χρήση της μετάγγισης αίματος ή θεραπείας με αίμα σε παιδιά, ειδικά σε περιπτώσεις που κινδυνεύει η ζωή τους. Γονείς που αποτρέπουν τη χρήση μετάγγισης αίματος στα παιδιά τους σε περιπτώσεις που τίθεται σε κίνδυνο η ζωή των παιδιών τους μπορεί να αντιμετωπίσουν δίωξη. Δικαστήρια έχουν διατάξει μεταγγίσεις σε παιδιά σε κάποιες περιπτώσεις, συνήθως στα πολύ μικρής ηλικίας. Σε άλλες περιπτώσεις τα δικαστήρια έχουν σεβαστεί τη δηλωμένη απόφαση ενός ανήλικου παιδιού που έχει τη δυνατότητα να υπερασπίσει τα πιστεύω του ενώπιον του δικαστηρίου με τρόπο που να κάνει φανερό ότι έχει ώριμη κατανόηση του ζητήματος και χωρίς να έχει υπάρξει αθέμιτη επιρροή από τους γονείς.

Βλέπε επίσης Πρακτικές των Μαρτύρων του Ιεχωβά: Ιατρική και Υγεία για επιπρόσθετες πληροφορίες σχετικά με αυτό το θέμα.

[Επεξεργασία] Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά και η εσχατολογία

Από τότε που σχηματίστηκαν κατά τη δεκαετία του 1880, οι Μάρτυρες του Ιεχωβά προσπάθησαν όπως έχει καταγραφεί στα έντυπά τους να εξακριβώσουν ημερομηνίες για εσχατολογικά γεγονότα όπως η ενθρόνιση του Ιησού ως Βασιλιά στον ουρανό, η επιστροφή του Ιησού Χριστού, η ανάσταση των πιστών της αρχαιότητας και το «τέλος αυτού του συστήματος πραγμάτων» (ή, η "συντέλεια του αιώνος") το οποίο αποκορυφώνεται στον Αρμαγεδδώνα.

Κατά την αρχική περίοδο της ομάδας, στα τέλη του 19ου αιώνα, οι Σπουδαστές της Γραφής (όπως ονομάζονταν τότε οι Μάρτυρες του Ιεχωβά) πίστευαν ότι η επιστροφή του Ιησού Χριστού θα ήταν ένα ορατό, δραματικό και συγκλονιστικό γεγονός, μια άποψη που είναι κοινή και σε άλλες Χριστιανικές ομάδες. Πίστευαν ότι ο "καιρός του τέλους" (που ονομάζεται και «τελευταίες (έσχατες) ημέρες») άρχισε το 1799 και ότι το αποκορύφωμα του Αρμαγεδδώνα θα συνέβαινε το 1914. Για πάνω από πενήντα περίπου χρόνια πίστευαν και δίδασκαν ότι το 1874 ήταν το έτος της ενθρόνισης του Χριστού ως ουράνιου Βασιλιά. Αρκετά χρόνια αργότερα, κατά τη δεκαετία του 1930, η οργάνωση των Μαρτύρων του Ιεχωβά μετατόπισε τις ημερομηνίες προς τα εμπρός, πιστεύοντας ότι το ξεκίνημα των Βιβλικών "τελευταίων ημερών" και ταυτόχρονα η ενθρόνιση του Ιησού Χριστού ως Βασιλιά, είχε ήδη συμβεί το έτος 1914, και ότι η παρουσία του από το 1914 θα ήταν αόρατη με τα φυσικά μάτια εκτός από εκείνους που θα τον έβλεπαν «με τα μάτια της κατανόησης». Τα εδάφια της Αγίας Γραφής που υποκινούν τους πιστούς να είναι άγρυπνοι για τον ερχομό του Χριστού, ο οποίος «θα έρθει έτσι, με τον ίδιο τρόπο με τον οποίο τον είδατε να πηγαίνει στον ουρανό» (Πράξεις 1:11, ΜΝΚ) κατανοούνται από τους Μάρτυρες του Ιεχωβά ότι αφορούν την αόρατη παρουσία του Ιησού Χριστού. Η Σκοπιά (1 Ιουνίου 1990, σελ. 11) αναφέρει: «Οι μαθητές του Ιησού ήταν οι μόνοι που τον είδαν να αναχωρεί, όπως και οι Μάρτυρες του Ιεχωβά είναι οι μόνοι που αναγνωρίζουν την αόρατη επιστροφή του». Πιστεύουν ότι η αόρατη παρουσία του Ιησού Χριστού ως Βασιλιά στον ουρανό ξεκίνησε το 1914 και ότι σύντομα πρόκειται να επεκταθεί η δράση αυτής της Βασιλείας με ορατό τρόπο και στη γη καθώς ο Ιησούς θα ενεργεί ως Κριτής και θα καταστρέψει τους πονηρούς στη μάχη του Αρμαγεδδώνα, πράγμα που θα σημάνει το ξεκίνημα της Χιλιετούς Βασιλείας του.

Δημοσίευσαν και άλλες ημερομηνίες οι οποίες σχετίζονταν με τον καιρό που επρόκειτο ο Θεός να κρίνει την ανθρωπότητα και να ακολουθήσει το αποκορύφωμα του Αρμαγεδδώνα, όπως τα έτη 1915, 1918, 1920 και 1925. Το βιβλιάριο Εκατομμύρια Ζώντων ΄Ηδη Ουδέποτε θα Αποθάνωσιν παρουσίασε την άποψη ότι, το 1925, θα άρχιζαν να εκπληρώνονται οι σκοποί του Θεού αναφορικά με την αποκατάσταση της γης σε Παράδεισο και την ανάσταση των πιστών ατόμων των αρχαίων καιρών, περιλαμβανομένων του Αβραάμ, του Ισαάκ και του Ιακώβ. Όταν δεν πραγματοποιήθηκαν αυτά που αναμένονταν σύμφωνα με την κατανόηση που είχαν τότε, υπήρξε μια περίοδος αποθάρρυνσης. Κάποιοι απομακρύνθηκαν από την οργάνωση των Μαρτύρων, ενώ η πλειονότητα αντιμετώπισε το θέμα ως προσωρινή απογοήτευση. Το 1929 ο δεύτερος πρόεδρος της Εταιρίας Σκοπιά, ο Ιωσήφ Ρόδερφορντ έχτισε μια βίλα (την οποία είχε ονομάσει Μπεθ-Σαρίμ) στο Σαν Ντιέγκο της Καλιφόρνια καθ' υπόδειξη του γιατρού του καθώς πέρασε μια σοβαρή πνευμονία μετά την απελευθέρωσή του από την άδικη φυλάκιση των μελών της Εταιρίας το 1919. Η Μπεθ-Σαρίμ είχε χτιστεί με χρήματα τα οποία αποτελούσαν συνεισφορά για αυτόν συγκεκριμένα το σκοπό. Το βιβλίο Σωτηρία, που εξέδωσαν οι Μάρτυρες του Ιεχωβά το 1939, ανέφερε: «Αι Εβραϊκαί λέξεις Μπαίθ-Σαρίμ σημαίνουν "Οίκος Αρχόντων"· ο δε σκοπός της αποκτήσεως της ιδιοκτησίας αυτής και της οικοδομής του οικήματος ήτο όπως υπάρχη απτή απόδειξις του ότι υπάρχουν μερικοί σήμερον επί της γης οι οποίοι πλήρως πιστεύουν εις τον Θεόν και εις τον Χριστόν Ιησούν και εις την βασιλείαν του, και οι οποίοι πιστεύουν ότι οι πιστοί άνδρες του πάλαι ταχέως θα αναστηθούν υπό του Κυρίου, θα επανέλθουν επί της γης και θα αναλάβουν την φροντίδα των ορατών υποθέσεων της γης. Ο τίτλος του Μπαιθ-Σαρίμ είναι υπό την φύλαξιν της Βιβλικής και Φυλλαδικής Εταιρείας Η Σκοπιά όπως χρησιμοποιηθή υπό του προέδρου της Εταιρείας και των βοηθών του επί του παρόντος, και ακολούθως να είναι εις την διάθεσιν των προαναφερθέντων αρχόντων επί της γης». (σελ. 330, 331) Η άποψη αυτή που είχαν σχετικά με τους άρχοντες αναθεωρήθηκε το 1950, όταν η περαιτέρω μελέτη των Γραφών τους έδειξε ότι εκείνοι οι επίγειοι προπάτορες του Ιησού Χριστού θα ανασταίνονταν μετά τον Αρμαγεδδώνα. (Η Σκοπιά, 15 Μαρτίου 1951, σελ. 92-94) Λίγα χρόνια μετά το θάνατο του Ρόδερφορντ, το διοικητικό συμβούλιο της Εταιρίας Σκοπιά αποφάσισε να πουλήσει την Μπεθ-Σαρίμ.

Κατά τη δεκαετία του 1960 και στις αρχές της δεκαετίας του 1970, πολλοί Μάρτυρες του Ιεχωβά, έχοντας υποκινηθεί από σχετικά άρθρα που εμφανίζονταν στα έντυπά τους καθώς και από ομιλητές με υπερβάλλοντα ζήλο στις συνελεύσεις τους πριν από το 1975, πίστευαν και ήλπιζαν ότι ο Αρμαγεδδών και η χιλιετής διακυβέρνηση του Χριστού θα ξεκινούσαν το έτος 1975. Η Σκοπιά 15 Ιουνίου 1980, σελ. 17, 18, αναφέρει: «Με την εμφάνιση του βιβλίου Ζωή Αιώνιος—Εν τη Ελευθερία των Υιών του Θεού (Life Everlasting—In Freedom of the Sons of God) και τα σχόλια του για το πόσο κατάλληλο θα ήταν να είναι η χιλιετής βασιλεία του Χριστού παράλληλη με την έβδομη χιλιετηρίδα της ανθρώπινης υπάρξεως, ηγέρθη σημαντική προσδοκία με το έτος 1975. Έγιναν δηλώσεις και τότε και αργότερα, τονίζοντας ότι αυτό είναι μόνο μια πιθανότητα. Ατυχώς, όμως, μαζί μ' αυτή την προειδοποιητική πληροφορία, υπήρξαν και άλλες δηλώσεις που δημοσιεύθηκαν και υπονοούσαν ότι μια τέτοια πραγματοποίησις των ελπίδων ως εκείνο το έτος ήταν μάλλον μια δυνατότητα παρά μια απλή πιθανότητα. Είναι λυπηρό ότι αυτές οι τελευταίες δηλώσεις επεσκίασαν προφανώς τις προειδοποιητικές δηλώσεις και συνέβαλαν στην ανάπτυξι μιας προσδοκίας που είχε ήδη αρχίσει. ...[με την] πιο προσεκτική εξέταση των Γραφών σχετικά με αυτό το ζήτημα... διαπιστώνουμε ότι το ουσιώδες δεν είναι η χρονολογία. Εκείνο που έχει σημασία είναι ότι υπάρχει μια τέτοια ημέρα—και πλησιάζει ολοένα περισσότερο και θ' απαιτήση απόδοσι λογαρισμού από μέρους όλων μας». Στο βιβλίο τους με τίτλο Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά—Διαγγελείς της Βασιλείας του Θεού (σελ. 633), αναφέρουν: «Αποδείχτηκαν σωστές οι πεποιθήσεις των Μαρτύρων του Ιεχωβά για αυτά τα θέματα; Σίγουρα δεν έσφαλλαν που πίστευαν πως ο Θεός θα εκπλήρωνε οπωσδήποτε ό,τι είχε υποσχεθεί. Αλλά μερικοί χρονικοί υπολογισμοί τους και οι προσδοκίες που συνέδεσαν με αυτούς τους υπολογισμούς προξένησαν σοβαρές απογοητεύσεις. ...Το 1975, υπήρξε απογοήτευση όταν δεν πραγματοποιήθηκαν οι προσδοκίες οι σχετικές με την έναρξη της Χιλιετίας. Ως αποτέλεσμα, μερικοί εγκατέλειψαν την οργάνωση. Άλλοι αποκόπηκαν επειδή προσπαθούσαν να υπονομεύσουν την πίστη συνδούλων τους. Αναμφίβολα ένας παράγοντας υπήρξε η απογοήτευση για τη χρονολογία, αλλά σε μερικές περιπτώσεις οι ρίζες ήταν βαθύτερες. Μερικά άτομα υποστήριζαν επίσης ότι δεν χρειαζόταν η συμμετοχή στη διακονία από σπίτι σε σπίτι. Ορισμένοι δεν ακολούθησαν απλώς το δικό τους δρόμο· έγιναν επιθετικά ενάντιοι στην οργάνωση με την οποία υπήρξαν συνταυτισμένοι και χρησιμοποίησαν τον Τύπο και την τηλεόραση για να εκφράσουν τις απόψεις τους. Εντούτοις, ο αριθμός εκείνων που αποσκίρτησαν ήταν σχετικά μικρός».

Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά εδώ και δεκαετίες κηρύττουν ότι το παρόν σύστημα πραγμάτων ήδη από έτος 1914 βρίσκεται στις "τελευταίες ημέρες" του, οι οποίες θα αποκορυφωθούν στον Αρμαγεδδώνα. Για πολλές δεκαετίες δίδασκαν ότι "η γενιά που ήταν ζωντανή το 1914 δεν θα παρερχόταν πριν έρθει ο Αρμαγεδδών και αρχίσει το νέο σύστημα υπό τη διακυβέρνηση του Χριστού". Αυτή η κατά γράμμα ερμηνεία του όρου «γενιά» στο εδάφιο Ματθαίου 24:34 εγκαταλείφθηκε από την ομάδα αυτή το 1914, ογδόντα χρόνια μετά το 1914. Η άποψη των Μαρτύρων σχετικά με το "τέλος του κόσμου" διαφέρει σημαντικά από τις απόψεις άλλων Αποκαλυπτικών ομάδων. Ενώ οι Μάρτυρες πράγματι πιστεύουν ότι το παρόν σύστημα πραγμάτων οδεύει προς το τέλος του, δεν πιστεύουν ότι ο πλανήτης πρόκειται να καταστραφεί ή ότι όλη ανθρωπότητα θα εξαλειφθεί. Αντίθετα, πιστεύουν ότι μόνο οι πονηροί άνθρωποι (περιλαμβανομένων οργανώσεων της πολιτικής και της ψεύτικης θρησκείας, μαζί με εκείνους που τις υποστηρίζουν) πρόκειται να καταστραφούν.

Για περαιτέρω πληροφορίες βλέπε "Πεποιθήσεις και δοξασίες" παραπάνω.

[Επεξεργασία] Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά στην Ελλάδα

Από όλες τις χώρες της Ευρώπης, η Ελλάδα ήταν η πρώτη που δέχτηκε τα "καλά νέα" της Χριστιανοσύνης. Ο ίδιος ο απόστολος Παύλος ήταν από τους πρώτους Χριστιανούς κήρυκες που έδρασαν σε αυτή τη χώρα. Με το χαρακτηριστικό σθένος που εκδήλωνε η πρώτη Χριστιανοσύνη, σύντομα αναπτύχθηκαν και άκμασαν εκκλησίες στις μεγάλες ελληνικές πόλεις.

Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά άρχισαν τη σύγχρονη δραστηριότητά τους στην Ελλάδα γύρω στις αρχές του εικοστού αιώνα. Το 1912 υπήρχαν 12 Σπουδαστές της Γραφής, όπως ήταν γνωστοί τότε οι Μάρτυρες, οι οποίοι εργάζονταν δραστήρια στην Ελλάδα. Αυτοί χρησιμοποιούσαν εκτεταμένα έντυπη ύλη, διανέμοντας βιβλία και φυλλάδια που ήταν βοηθήματα για τη μελέτη της Αγίας Γραφής.

Ήρθαν επίσης σε επαφή με χιλιάδες Έλληνες πολίτες με το να οργανώνουν δημόσιες διαλέξεις. Παραδείγματος χάρη, το 1912, ο Κάρολος Τέηζ Ρώσσελ, ο πρώτος πρόεδρος της Βιβλικής και Φυλλαδικής Εταιρίας Σκοπιά, εκφώνησε μια διάλεξη στην Αίθουσα του Συλλόγου Εμποροϋπαλλήλων στην Αθήνα. Αργότερα εκφώνησε τη διάλεξη "Που είναι οι Νεκροί;" στην Ελληνική Ορθόδοξη Εκκλησία του Αγίου Παύλου στην Κόρινθο. Η ανταπόκριση στην ομιλία ήταν καλή, και ο δήμαρχος ξενάγησε τον Ρώσσελ στην πόλη. Το 1920, ο δεύτερος πρόεδρος της Εταιρίας, ο Ιωσήφ Φ. Ρόδερφορντ, εκφώνησε μια διάλεξη στον Άρειο Πάγο στην Αθήνα.

Ο Αθανάσιος Καρανάσιος, φωτογράφος και επιμελής σπουδαστής της εβραϊκής και της ελληνικής γλώσσας που χρησιμοποιήθηκαν για τη συγγραφή της Αγίας Γραφής, είχε γίνει Σπουδαστής της Γραφής το 1910. Στις αρχές της δεκαετίας του 1920, αυτός εκφώνησε τη μνημειώδη διάλεξη "Εκατομμύρια Ζώντων Ήδη Ουδέποτε θα Αποθάνωσιν" στο Δημοτικό Θέατρο της Αθήνας. Υπήρχε τόσο μεγάλο ενδιαφέρον ώστε εκφώνησε ξανά αυτή την ομιλία στην Αίθουσα του Ωδείου στην οδό Φειδίου. Ο Γεώργιος Δούρας, γνωστός ποιητής και φοιτητής της νομικής, εκφώνησε παρόμοιες διαλέξεις στην Πάτρα, στην Καλαμάτα και στην Κέρκυρα.

Αργά και σταθερά αυτές οι προσπάθειες άρχισαν να παράγουν καρπούς. Οι Μάρτυρες άρχισαν να αυξάνουν στη Θεσσαλία, και κυρίως σε δύο χωριά, στο Ελευθεροχώρι και στο Καλαμάκι. Αυξήσεις σημειώθηκαν κατόπιν στη Μακεδονία και στα νησιά Σάμος, Κέρκυρα και Κρήτη.

Ωστόσο, τα εμπόδια που προκαλούνταν στο έργο κηρύγματος των Μαρτύρων ήταν πολλά και δύσκολα. Εξαιτίας της τεράστιας επιρροής που ασκεί ο κλήρος στην Ελλάδα, οι Μάρτυρες του Ιεχωβά έχουν γίνει συχνά αντικείμενο έντονου διωγμού.

Εκτέλεση Μάρτυρα του Ιεχωβά αντιρρησία συνείδησης στη Λάρισα λόγω άρνησης να πάρει όπλο στον στρατό. (Πηγή: Εφημερίδα Το Βήμα 11 Φεβρουαρίου 1949)
Εκτέλεση Μάρτυρα του Ιεχωβά αντιρρησία συνείδησης στη Λάρισα λόγω άρνησης να πάρει όπλο στον στρατό. (Πηγή: Εφημερίδα Το Βήμα 11 Φεβρουαρίου 1949)

Μια από τις πιο δύσκολες περιόδους άρχισε το 1936, όταν ανέβηκε στην εξουσία η δικτατορία του Μεταξά. Οι νόμοι εναντίον του προσηλυτισμού, που θεσπίστηκαν κατά τη διάρκεια της διακυβέρνησής του, έχουν χρησιμοποιηθεί από τότε και έπειτα με υπερβολική αυστηρότητα εναντίον των Μαρτύρων του Ιεχωβά. Πολλοί Μάρτυρες του Ιεχωβά φυλακίστηκαν και εξορίστηκαν στα ξερονήσια του Αιγαίου λόγω των θρησκευτικών τους πεποιθήσεων, μαζί με χιλιάδες πολιτικούς κρατούμενους. Κατά τη γερμανική κατοχή και αμέσως μετά, λόγω της πολιτικά ουδέτερης στάσης που τηρούσαν οι Μάρτυρες του Ιεχωβά, σε ορισμένους από αυτούς επιβλήθηκαν ποινές από 7 μέχρι 20 χρόνια ενώ άλλοι καταδικάστηκαν σε ισόβια φυλάκιση.

Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά αντιμετώπισαν σκληρές διώξεις εκείνη την περίοδο. Οι αποβολές παιδιών από τα σχολεία τους έγινε κάτι το συνηθισμένο, υπήρξαν απολύσεις από την εργασία, κ.ο.κ. Οι πήγες δείχνουν ότι οι Μάρτυρες ήταν συχνά αντικείμενο διώξεων αλλά ακόμη και εκτέλεσης αφού λόγω της ουδέτερης θέσης τους αρνούνται την στράτευση. Το σύνολο των ποινών που έχουν καταδικαστεί οι Μάρτυρες του Ιεχωβά στην Ελλάδα ξεπερνούν τα 10.050 χρόνια, από τα οποία εκτίθησαν πραγματικά 5.731 χρόνια από 2.728 καταδικασθέντες Μάρτυρες του Ιεχωβά ως αντιρρησίες συνείδησης (τα στοιχεία καλύπτουν από τη δεκαετία του 1940 μέχρι το 1994). Επίσης, καταδικάστηκαν σε ισόβια 26 άτομα, σε θανατική ποινή 42 άτομα σε εξορία 68 άτομα, εκτελέστηκαν επίσημα 2 άτομα και βασανίστηκαν έως θανάτου 5 άτομα σύμφωνα με τα καταγεγραμμένα στοιχεία.

Στη διάρκεια των δεκαετιών του 1950 και του 1960, τα πράγματα βελτιώθηκαν σε κάποιο βαθμό για τους Μάρτυρες του Ιεχωβά στην Ελλάδα. Κατόπιν, το 1967, ανέλαβε την εξουσία η χούντα που διήρκησε μια εφταετία, και αναστάλθηκε η ισχύς άρθρων του Συντάγματος που διασφάλιζαν την ελευθερία των συγκεντρώσεων και του τύπου. Η Σκοπιά ήταν το μόνο θρησκευτικό περιοδικό το οποίο απαγορεύτηκε ανάμεσα και σε άλλα έντυπα που βρίσκονταν υπό απαγόρευση. Οι Μάρτυρες, όπως και στο παρελθόν, απλώς συνέχισαν το έργο κηρύγματος υπό την επιφάνεια. Παρ' όλα αυτά, εξακολούθησαν να αυξάνουν αλματωδώς σε αριθμούς -από 10.940 το 1967 έφτασαν τους 17.073 το 1974.

Στη διάρκεια των σχετικά ήρεμων ετών που ακολούθησαν, οι Μάρτυρες συνέχισαν να ακμάζουν παρά τον συνεχή πόλεμο που έχουν δεχτεί από την Ελληνορθόδοξη Εκκλησία. Στις μέρες μας έχουν πάψει να φυλακίζονται για λόγους στράτευσης καθώς εκτελούν την κοινωνική τους υπηρεσία, μετά από ισχυρές πιέσεις που δέχτηκε η ελληνική Πολιτεία από διεθνείς οργανισμούς.

[Επεξεργασία] Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά και η ελληνική νομοθεσία

Τρία είναι τα κύρια προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι Μάρτυρες του Ιεχωβά σε σχέση με την ελληνική νομοθεσία: η ποινικοποίηση του αθέμιτου προσηλυτισμού (και η εφαρμογή της διάταξης αυτής από τα δικαστήρια), η νομοθεσία περί ευκτηρίων οίκων που απαιτεί για όλες τις θρησκείες προηγούμενη άδεια του οικείου ορθόδοξου Μητροπολίτη και η ποινικοποίηση της άρνησης στράτευσης. Στην Ελλάδα ο νόμος περί του προσηλυτισμού[6] που ισχύει έως σήμερα έχει δημιουργήσει αρκετά προβλήματα σε όλους τους ετερόδοξους Έλληνες και κυρίως στους Μάρτυρες του Ιεχωβά οι οποίοι κάνουν έντονο ευαγγελιστικό έργο. Ο νόμος αυτός κρίνεται από έγκριτους νομικούς ως ξεπερασμένος και υπάρχει μια έντονη προτροπή από μέρους τους ώστε να καταργηθεί. Σε δίκες που διεξήχθησαν στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων στο Στρασβούργο, καταδείχθηκε ότι υπάρχει πρόβλημα στον συγκεκριμένο νόμο. Κατ'αρχήν το Δικαστήριο απεφάνθη ότι τα κράτη έχουν το δικαίωμα να ποινικοποιούν τον αθέμιτο προσηλυτισμό. Θεώρησε επίσης ότι, μολονότι ο σχετικός ελληνικός νόμος είναι μάλλον ασαφής και έχει γίνει προσπάθεια να συμπληρωθεί από τη νομολογία που απορρέει από τις δικαστικές αποφάσεις των ελληνικών δικαστηρίων, παραμένει ανοιχτό το ζήτημα του κατά πόσο αυτός ο νόμος περί προσηλυτισμού συμβιβάζεται με την Ευρωπαϊκή Σύμβαση των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Σύμφωνα με το Δικαστήριο, ο εν λόγω νόμος θα μπορούσε να είναι συμβατός με το άρθρο 9 της Σύμβασης εφόσον καταδειχτεί ότι αποσκοπεί στην ποινικοποίηση του αθέμιτου και μόνο προσηλυτισμού. Οι χαρακτηριστικότερες υποθέσεις που έφτασαν στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο και κατέδειξαν την ασάφεια του συγκεκριμένου νόμου αλλά και παρόμοιων νόμων που πλήττουν την θρησκευτική ελευθερία του ατόμου στην Ελλάδα είναι οι υποθέσεις Κοκκινάκης κατά Ελλάδας (1993), Μανουσάκης και λοιποί κατά Ελλάδας [15] (1996), Βαλσαμής και Ευστρατίου κατά Ελλάδας [16] [17] (1996), Κουλούμπας, Τσιρλής, Γεωργιάδης κατά Ελλάδας [18] (1997), Τσαβαχίδης κατά Ελλάδας (1998) και Θλιμμένος κατά Ελλάδας [19] (1999).

[Επεξεργασία] Υπόθεση Κοκκινάκη κατά Ελλάδας

Ο κρητικός Μίνως Κοκκινάκης επί πενήντα χρόνια, από το 1938 έως το 1988, συνελήφθη 22 φορές από τις οποίες καταδικάστηκε στις 19 και αθωώθηκε στις 3 για το αδίκημα του προσηλυτισμού (καθώς κήρυττε τις διδασκαλίες των Μαρτύρων του Ιεχωβά) και ως αντιρρησίας συνείδησης (καθώς παρέμενε στρατιωτικά ουδέτερος σε αρμονία με τις πεποιθήσεις του ως Μάρτυρας του Ιεχωβά). Ωστόσο -και χωρίς να περάσει από δίκη- τα έτη 1938, 1940, 1949 και 1954­ εξορίστηκε για αυτές τις θρησκευτικές πεποιθήσεις του.

Ο Κοκκινάκης (μαζί με τη γυναίκα του) καταδικάστηκε από το ποινικό δικαστήριο του Λασιθίου για απόπειρα προσηλυτισμού της συζύγου ενός ιεροψάλτη, και στο εφετείο αθωώθηκε η γυναίκα του αλλά επικυρώθηκε κατά πλειοψηφία η καταδίκη του Κοκκινάκη αφού θεωρήθηκε ότι "εκμεταλλεύτηκε την απειρία και πνευματική αδυναμία της κ. Κ".

Ο Άρειος Πάγος απέρριψε την αναίρεση και ο Κοκκινάκης προσέφυγε στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου όπου εγκάλεσε τα ελληνικά δικαστήρια που τον καταδίκασαν χωρίς όμως να διευκρινίσουν τα αθέμιτα μέσα που υποτίθεται ότι είχε χρησιμοποιήσει στην προσπάθειά του να αλλάξει τις θρησκευτικές πεποιθήσεις της Χριστιανής Ορθοδόξου γειτόνισσάς του. Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων αποφάσισε υπέρ του Κοκκινάκη ότι η καταδίκη του δεν ήταν δικαιολογημένη αφού τα ελληνικά δικαστήρια δεν προσδιόρισαν με ποιον τρόπο οι κατηγορούμενοι προσπάθησαν να μεταπείσουν ετερόδοξους με καταχρηστικά μέσα αλλά περιορίζονταν στην αναπαραγωγή των όρων των νόμων περί προσηλυτισμού. Το δικαστήριο όρισε στο ελληνικό κράτος να τον αποζημιώσει με το συμβολικό ποσό των 15.240 ευρώ.

[Επεξεργασία] Υπόθεση Μανουσάκη κατά Ελλάδας

Η νομοθεσία για την ίδρυση και λειτουργία ναών και ευκτηρίων οίκων (που δεν ανήκουν στην Ορθόδοξη Εκκλησία της Ελλάδος) δεν προβλέπει προθεσμία στην οποία πρέπει να απαντήσει για την έκδοση της σχετικής άδειας ο Υπουργός Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων. Στην συγκεκριμένη περίπτωση μιας ομάδας Μαρτύρων του Ιεχωβά ο υπουργός μετά από τρία χρόνια δεν είχε ακόμη απαντήσει, κι έτσι ο οίκος τέθηκε σε λειτουργία χωρίς άδεια, και οι Μάρτυρες εδιώχθησαν και καταδικάσθηκαν. Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο έλαβε υπ' όψιν τη μακρόχρονη παράλειψη του υπουργού ν' απαντήσει στο αίτημα της ομάδας των Μαρτύρων του Ιεχωβά και έκρινε δε ότι η κυβέρνηση δεν μπορούσε να προβάλει ως δικαιολογία για την καταδίκη των προσφευγόντων την παράλειψή τους να συμμορφωθούν με μια τυπική μάλλον προϋπόθεση του νόμου και παράλληλα κατέληξε στο΄ότι οι διοικητικές αρχές χρησιμοποιούν την εν λόγω νομοθεσία για να επιβάλουν στην πράξη απαγορευτικούς περιορισμούς στην άσκηση ορισμένων τύπων λατρείας, όπως αυτής των Μαρτύρων του Ιεχωβά. Με άλλα λόγια το Δικαστήριο προβαίνει στη διάγνωση μιας πρακτικής διακριτικής μεταχείρισης κατά ορισμένων θρησκευτικών μειονοτήτων.

[Επεξεργασία] Η σημερινή κατάσταση

Μετά την υπόθεση Κοκκινάκη, το θέμα του προσηλυτισμού ήρθε στην Επιτροπή Υπουργών του Συμβουλίου της Ευρώπης η οποία δεν απαίτησε από την Ελλάδα να καταργήσει το νόμο περί προσηλυτισμού. Η Επιτροπή εξέτασε τον τρόπο με τον οποίο ο νόμος εφαρμόσθηκε μετά την απόφαση Κοκκινάκης και διαπίστωσε ότι μετά από αυτήν είχαν υπάρξει δύο μόνο καταδικαστικές αποφάσεις που αφορούσαν προσηλυτισμό ανηλίκων, περιπτώσεις δηλαδή χρήσης αθέμιτων μέσων. Αυτό οδήγησε στο συμπέρασμα ότι η Ελλάδα είχε συμμορφωθεί με την απόφαση Κοκκινάκης. Σε συνδυασμό με τις αποφάσεις και για άλλες υποθέσεις (υπόθεση Λαρίσσης, υπόθεση Μανουσάκης, υποθέσεις Βαλσαμής και Ευστρατίου) σε ορισμένες από τις οποίες το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο απεφάνθη ότι οι καταδίκες ήταν ορθές, νομικοί που έχουν ασχοληθεί με το ζήτημα βγάζουν το συμπέρασμα ότι ο νόμος περί προσηλυτισμού δεν αντιβαίνει στο άρθρο 9 της ευρωπαϊκής σύμβασης αλλά δεν αποκλείουν να υπάρξουν νέες υποθέσεις οι οποίες να καταδείξουν ότι ο νόμος είναι πλατύτερος απ' ό,τι χρειάζεται και να χρειασθεί η μεταρρύθμισή του. Σε κάθε περίπτωση, το ελληνικό κράτος χρειάζεται να δείχνει έμπρακτα ότι εφαρμόζει τις αποφάσεις που έχουν εκδικασθεί εις βάρος του όσον αφορά τα θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα[7].


[Επεξεργασία] Υποσημειώσεις

  1. Η απόφαση αυτή υιοθετήθηκε σε μια συνέλευση στο Κολόμπους του Οχάιο των ΗΠΑ τον Ιούλιο του 1931. Μεταξύ άλλων, αναφερόταν τα εξής:
    «Έχουμε μεγάλη αγάπη για τον αδελφό Κάρολο Τ. Ρώσσελ, λόγω του έργου του, και [...] με χαρά ομολογούμε ότι ο Κύριος τον χρησιμοποίησε και ευλόγησε πολύ το έργο του· εντούτοις δεν μπορούμε, σύμφωνα με το Λόγο του Θεού, να δεχτούμε να αποκαλούμαστε με το όνομα «Ρωσσελιστές»· [...] η Βιβλική και Φυλλαδική Εταιρία Σκοπιά, ο Διεθνής Σύλλογος Σπουδαστών της Γραφής και ο σύλλογος Άμβωνας των Λαών είναι απλώς ονόματα σωματείων, τα οποία σωματεία εμείς ως ομάδα Χριστιανών διατηρούμε, ελέγχουμε και χρησιμοποιούμε για να διεξάγουμε το έργο μας σε υποταγή προς τις εντολές του Θεού, αν και κανένα από αυτά τα ονόματα δεν ανήκει ούτε εφαρμόζεται κατάλληλα σε εμάς ως σώμα Χριστιανών ακολουθούντων τα βήματα του Κυρίου και Δασκάλου μας, του Χριστού Ιησού· [...] είμαστε σπουδαστές της Γραφής, αλλά, ως σώμα Χριστιανών αποτελούντων κάποιο σύλλογο, αρνούμαστε να αποκαλούμαστε με το όνομα «Σπουδαστές της Γραφής» ή με παρόμοια ονόματα ως μέσα ταυτότητας της κατάλληλης στάσης μας ενώπιον του Κυρίου· αρνούμαστε να αποκαλούμαστε με το όνομα οποιουδήποτε ανθρώπου. [...] Έχοντας εξαγοραστεί μέσω του πολύτιμου αίματος του Ιησού Χριστού του Κυρίου και Λυτρωτή μας, έχοντας δικαιωθεί και αποκυηθεί από τον Ιεχωβά Θεό και έχοντας κληθεί στη βασιλεία του, διακηρύττουμε αδίστακτα την πλήρη υποτέλειά μας και αφοσίωση στον Ιεχωβά Θεό και στη βασιλεία του· [...] είμαστε δούλοι του Ιεχωβά Θεού εξουσιοδοτημένοι να εκτελέσουμε ένα έργο στο όνομά του και, σε υπακοή προς την εντολή του, να επιδώσουμε τη μαρτυρία του Ιησού Χριστού και να γνωστοποιήσουμε στο λαό ότι ο Ιεχωβά είναι ο αληθινός και Παντοδύναμος Θεός· γι’ αυτό με χαρά εγκολπωνόμαστε και λαβαίνουμε το όνομα το οποίο το στόμα Κυρίου του Θεού λάλησε, και επιθυμούμε να είμαστε γνωστοί και να μας αποκαλούν με το όνομα μάρτυρες του Ιεχωβά.—Ησ. 43:10-12». (Βλέπε Η Σκοπιά 15 Οκτωβρίου 1931, σελ. 311, 312· Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά—Διαγγελείς της Βασιλείας του Θεού, Βιβλική και Φυλλαδική Εταιρία Σκοπιά, 1993, Νέα Υόρκη, σελ. 155, 156)
  2. Βλέπε την Παγκόσμια Έκθεση των Μαρτύρων του Ιεχωβά 2006, στην επίσημη ιστοσελίδα τους watchtower.org.
  3. Ετήσια Παγκόσμια Στατιστικά Στοιχεία από την Επίσημη Ιστοσελίδα του Γραφείου Πληροφοριών των Μαρτύρων του Ιεχωβά, στην επίσημη ιστοσελίδα τους jw-media.org.
  4. Στο ειδικό βιβλιάριο Τι Απαιτεί ο Θεός από Εμάς;, κάτω από τον υπότιτλο «Πεποιθήσεις και Έθιμα που Δυσαρεστούν τον Θεό», αναφέρεται: «Ο Ιησούς δεν γεννήθηκε στις 25 Δεκεμβρίου. Γεννήθηκε γύρω στην 1η Οκτωβρίου, μια εποχή του έτους κατά την οποία οι ποιμένες είχαν τα ποίμνιά τους στην ύπαιθρο τη νύχτα. (Λουκάς 2:8-12) Ο Ιησούς ποτέ δεν έδωσε εντολή στους Χριστιανούς να γιορτάζουν τη γέννησή του. Αντίθετα, είπε στους μαθητές του να τηρούν την ανάμνηση του θανάτου του, ή αλλιώς να θυμούνται το θάνατό του. (Λουκάς 22:19, 20) Τα Χριστούγεννα και τα έθιμά τους προέρχονται από αρχαίες ψεύτικες θρησκείες. [...] Οι πρώτοι Χριστιανοί δεν γιόρταζαν Χριστούγεννα [...] ούτε και οι αληθινοί Χριστιανοί τα γιορτάζουν σήμερα». (Β. &. Ε. Σκοπιά, 1996, διαθέσιμο εδώ, στον επίσημο ιστότοπο των Μαρτύρων του Ιεχωβά watchtower.org.) Σχετικές πληροφορίες εμφανίζονται στα αγγλικά εδώ: Έθιμα των Χριστουγέννων: Είναι για Χριστιανούς; (Η Σκοπιά, 15 Δεκεμβρίου 2000), Μήπως τα Χριστούγεννα Ξέχασαν τον Χριστό; (Η Σκοπιά 15 Δεκεμβρίου 1998), Πώς Πρέπει να Θυμόμαστε τον Ιησού Χριστό; (Η Σκοπιά 15 Δεκεμβρίου 2004), Οικοδόμηση πάνω σε Ειδωλολατρικά Θεμέλια (Η Σκοπιά 15 Μαρτίου 1999).
  5. Η Σκοπιά, 1 Νοεμβρίου 1999 σ. 28
  6. Το Σύνταγμα της Ελλάδας (1975) δηλώνει στο Άρθρο 13: «Ο προσηλυτισμός απαγορεύεται». Το άρθρο 4 του Νόμου 1363/1938 όπως τροποποιήθηκε με το άρθρο 2 του Νόμου 1672/1939 σύμφωνα με το οποίο ο προσηλυτισμός καθίσταται ποινικό αδίκημα αναφέρει: «Προσηλυτισμός ιδία είναι η δια πάσης φύσεως παροχών ή δι’ υποσχέσεως τοιούτων ή άλλης ηθικής ή υλικής περιθάλψεως, δια μέσων απατηλών, δια καταχρήσεως της απειρίας ή εμπιστοσύνης ή δι’ εκμεταλλεύσεως της ανάγκης, της πνευματικής αδυναμίας ή κουφότητος άμεσος ή έμμεσος προσπάθεια προς διείσδυσιν εις την θρησκευτικήν συνείδησιν ετεροδόξων επί σκοπώ μεταβολής του περιεχομένου αυτής».
  7. Βλέπε [1] [2] [3] [4] [5] [6] [7] [8] [9] [10].


[Επεξεργασία] Βλέπε επίσης:

[Επεξεργασία] Βιβλιογραφία

  • Ειδικό βιβλιάριο "Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά στην Ελλάδα", έκδοση Μαρτύρων του Ιεχωβά, 1993.
  • Βιβλίο "Νομική Θεωρία και Πράξη για τους Μάρτυρες του Ιεχωβά", Ιωάννης Κονιδάρης, ISBN: 960-15-1404-X, εκδόσεις Σάκκουλα, 2005.
  • Βιβλίο "Θρησκεία και Εκπαίδευση κατά το Σύνταγμα και την Ευρωπαϊκή Σύμβαση", Γιώργος Σωτηρέλης, ISBN: 960-232-849-5, εκδόσεις Σάκκουλα, 1993.
  • Βιβλίο "Αντιρρησίες Συνείδησης", Κώστας Τσαρούχας, ISBN: 960-344-176-7, εκδόσεις Ελληνικά Γράμματα, 1996.
  • Περιοδικό "Η Σκοπιά", έκδοση Μαρτύρων του Ιεχωβά, 1 Σεπτεμβρίου 1993, σελ. 27-31.
  • Περιοδικό "Ξύπνα!", έκδοση Μαρτύρων του Ιεχωβά, 22 Μαρτίου 1997, σελ. 14-16.
  • Βιβλίο Έτους των Μαρτύρων του Ιεχωβά 1994, σελ. 67-115.

[Επεξεργασία] Βιβλία που ασκούν κριτική

  • "Crisis of Conscience", του Raymond Franz.
  • "In Search of Christian Freedom", του Raymond Franz.
  • "The Sign of the Last Days - When?", του Carl O. Jonsson.
  • "Where is the "Great Crowd" Serving God?", του Jon Mitchell.


[Επεξεργασία] Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία] Επίσημες ιστοσελίδες των Μαρτύρων του Ιεχωβά

[Επεξεργασία] Επιπρόσθετες ιστοσελίδες

  • [20] Πανεπιστήμιο της Βιρτζίνια: The Religious Movements Homepage Project, επιπλέον πληροφορίες (στην αγγλική).
  • [21] West Virginia Board of Education Vs. Barnette et al. - Documentation of 1943 Supreme Court ruling regarding Jehovah's Witnesses' rights in not saluting the flag
  • [22] Ο διωγμός των Μάρτυρες του Ιεχωβά στην σύγχρονη ιστορία (σειρά από επιπρόσθετες εμπεριστατωμένες ιστοσελίδες)
  • [23] Μάρτυρες του Ιεχωβά θύματα του Ολοκαυτώματος.
  • [24] Jehovah's Witnesses-A Brief History of A Century of Religious-State Conflicts
  • [25] ReligionFacts.com: About Jehovah's Witnesses, including comparision chart with mainstream Protestant Christianity
  • [26] Ontario Consultants on Religious Tolerance - About Jehovah's Witnesses.
  • [27] Beliefnet:Jehovah's Witnesses
  • Faith on the March A history of the origins of the group written by A.H. Macmillan in 1957
  • [28] Thank Jehovah's Witnesses for Speech Freedoms: Short article outlining legal battles of Jehovah's Witnesses in the United States, resulting in greater freedoms for Americans as a whole (dated 30 March 2000)
  • [29] Interactive Map of the Worldwide Work: Map showing JW numbers worldwide.
  • [30] Οι ελληνικές υποθέσεις των Χριστιανών Μαρτύρων του Ιεχωβά στο Στρασβούργο
  • [31] Αποστάτες ΜτΙ εναντίον τους
  • [32] ΜτΙ αντιρρησίες συνείδησης και Ελληνορθόδοξη εκκλησία
  • [33] ΜτΙ και ιστορία της άρνησης στράτευσης στην Ελλάδα
  • [34] Άρθρο για το ζήτημα του προσηλυτισμού στην Ελλάδα
  • [35] Οι ΜτΙ και η Μακρόνησος: απόσπασμα από αφήγηση πολιτικού κρατούμενου
  • [36] Η υπόθεση Κοκκινάκη και το ζήτημα της αναγραφής του θρησκεύματος στις ταυτότητες
  • Τα κείμενα των αποφάσεων του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων: [37], Case of Valsamis v. Greece [38], Case of Efstratiou v. Greece, [39] Case of Kokkinakis v. Greece, [40] Case of Manoussakis and Others v. Greece, [41] Case of Tsavachidis v. Greece, [42] Case of Thlimmenos v. Greece, [43] Case of Tsirlis and Kouloumpas v. Greece, [44] Case of Georgiadis v. Greece.

[Επεξεργασία] Πληροφορίες που ασκούν κριτική για την ομάδα

[Επεξεργασία] Σύνδεσμοι που υποστηρίζουν την ομάδα