Ροβέρτος της Νάπολης

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Ροβέρτος του Ανζού ή Ροβέρτος ο Σοφός (1277 - 1343). Βασιλιάς της Νάπολης (1309 - 1343), δούκας της Καλαβρίας (1296 - 1309) και τιτλούχος βασιλιάς των Ιεροσολύμων (1309 - 1343).

Ροβέρτος Α' της Νάπολης, παράσταση σε νόμισμα
Ροβέρτος Α' της Νάπολης, παράσταση σε νόμισμα

Ο τρίτος και μακροβιότερος γιός του βασιλιά της Νάπολης Καρόλου 2ου του Χωλού και της Μαρίας της Ουγγαρίας. Κατα την διάρκεια του Σικελικού Εσπερινού, ήταν όμηρος του βασιλιά της Αραγωνίας Πέτρου του 3ου. Μετά τον θάνατο του μεγαλύτερου αδελφού του Καρόλου Μαρτέλου, κηρύχθηκε διάδοχος του θρόνου της Σικελίας. Παντρεύτηκε την Γιολάντα κόρη του βασιλιά της Αραγωνίας Δημητρίου του 2ου, σε αντάλλαγμα αποκήρυξης των δικαιωμάτων του Δημητρίου απο τον θρόνο της Σικελίας. Οι Σικελοί βαρόνοι όμως τον αρνήθηκαν εκλέγοντας βασιλιά τους τον Φρειδερίκο Γ' αδελφό του Δημητρίου. Ο πόλεμος συνεχίστηκε ώς το 1302 όπου με την συνθήκη της Καλταμπελλότα ο Ροβέρτος και η Ανδεγαυική οικογένεια έχασαν οριστικά την Σικελία και η ηγεμονία τους περιορίστηκε μονάχα στην νότια ηπειρωτική Ιταλία.


Πίνακας περιεχομένων

[Επεξεργασία] Κυριαρχία του σε ολόκληρη την Ιταλία

Επενέβη στον πόλεμο των φατριών στην Φλωρεντία αποσκοπώντας την κυριότητα της πόλης αλλά αναγκάστηκε να εγκαταλείψει την προσπάθεια αυτή λόγω της αντίθεσης του πάπα Κλήμεντα του 7ου. Έγινε βασιλιάς της Νάπολης και της Σικελίας (1309) μετά τον θάνατο του πατέρα του Καρόλου 2ου, ευλογήθηκε απο τον πάπα Κλήμεντα που τον κήρυξε αντιπρόσωπο του στην Ρωμανία. Ο ανιψιός του Κάρολος Ροβέρτος του Ανζού σάν νόμιμος διάδοχος του πατέρα του Καρόλου Μαρτέλου αποκήρυξε τα δικαιώματα του απο την Νάπολη λόγω του οτι ήθελε να ασχοληθεί αποκλειστικά με το Ουγγρικό στέμμα. Άρα ο Ροβέρτος ήταν πιά σάν πιό κοντινός συγγενής εξ'αίματος και ο νόμιμος διάδοχος. Σάν αρχηγός των Γουέλφων, εναντιώθηκε στην παραμονή στην Ιταλία του αυτοκράτορα Ερρίκου 7ου (1311 - 1313) και την κατάληψη εκ'μέρους του της Ρώμης (1312). Μετά τον θάνατο του Ερρίκου ο πόλεμος συνεχίστηκε ενάντια στους Γιβελίνους αρχηγούς στην Βόρεια Ιταλία Ματθαίο Βισκόντι και Κανγκράντε ντελλα Σκάλα. Κατέχοντας σημαντικές εκτάσεις στο Πεδεμόντιο είδε την δύναμη του να αυξάνεται ακόμα περισσότερο όταν ο πάπας τον κήρυξε (1317) Ρωμαίο γερουσιαστή, λόρδο της Γένοβας (1318) και της Μπρέσια (1319)

Το 1328 πολέμησε τον αυτοκράτορα Λουδοβίκο 4ο της Βαυαρίας, και πίεσε (1330) τον Ιωάννη της Βοημίας να εγκαταλείψει την βόρεια Ιταλία. Το κύρος του στην Ιταλική χερσόνησο μόνο ο κίνδυνος της Αραγωνικής Σικελίας μπορούσε να του το μειώσει. Όταν η διαδοχή στην ηγεμονία της μαγδραβίας του Σαλούζο ήταν διαφιλονικούμενη ανάμεσα στον Μανφρέδο τον 5ο, και τον ανιψιό του Θωμά τον 2ο (1336) ο Ροβέρτος επενέβη προς υποστήριξη του Μανφρέδου, αφού ο Θωμάς είχε παντρευτεί γυναίκα που ανήκε σε οικογένεια Γιβελίνων. Ο Ροβέρτος προωθήθηκε και πολιόρκησε το Σαλούτζο. Κυρίευσε, λεηλάτησε την πόλη και αιχμαλώτισε τον Θωμά που αναγκάστηκε να πληρώσει λύτρα για την απελευθέρωση του το δραματικό περιστατικό περιγράφεται απο τον Σίλβιο Πελλίκο. Αλλά όταν ο αντιβασιλιάς του Ρεφόρζα του Ανγκούλτ ηττήθηκε στην μάχη του Γκαμερανίου η δύναμη του στο Πεδεμόντιο άρχισε να φθήνει. Τον διαδέχθηκε (1343) η 16χρονη εγγονή του Ιωάννα η 1η της Νάπολης (ο γιός του Κάρολος είχε αποβιώσει πρίν απο αυτόν) και αρραβωνιάστηκε τον 15χρονο Ανδρέα της Ουγγαρίας γιό του Κάρολου Ροβέρτου απαιτώντας να είναι ο διάδοχος του. Αυτό έφερε μιά βίαιη σύγγρουση μεταξύ Ανδρέα και Ιωάννας με αποτέλεσμα τον δηλητηριασμό του Ανδρέα απο την σύζυγο του. Η Ανδεγαυική κυριαρχία στην Νάπολη είχε πλέον τελειώσει.


[Επεξεργασία] Συμπεράσματα

Ο βασιλιάς Ροβέρτος ονομάστηκε ο "ειρηνοποιός της Ιταλίας". Πλούσιοι έμποροι έκτισαν πολυτελή μνημεία, οικίες, και εμπορικά κέντρα. Η Νάπολη μετατράπηκε απο ένα βρώμικο λιμάνι σε ένα κοσμοπολήτικο μεσαιωνικό κέντρο. Η μεγάλη αίγλη που έδωσε στην πόλη διατηρήθηκε πολλούς αιώνες αργότερα μέχρι τις μέρες μας. Υμνήθηκε απο τους Πετράρχη και Βοκκάκιο σάν άνθρωπος των γραμμάτων και των τεχνών. Το 1328 ο διάσημος ζωγράφος Τζιόττο (1267 - 1337) βρίσκεται στη Νεάπολη στην υπηρεσία του Ροβέρτου, όπου έζησε την τελευταία δεκαετία της ζωής του αλλά από τη δραστηριότητά του αυτή δεν έχει διασωθεί αρκετό υλικό. Στη Νεάπολη έμεινε καλλιτέχνης, φορτωμένος τιμές, ωσότου του ανέθεσαν (12 Απριλίου 1334) τα έργα του καθεδρικού ναού της Φλωρεντίας. Άρχισε αμέσως (19 Ιουλίου) τις εργασίες για το καμπαναριό, αλλά ο θάνατος τον πήρε στις 8 Ιανουαρίου του 1337. Το Λατινικό έπος του Πετράρχη Άφρικα είναι αφιερωμένο στον Ροβέρτο και τέθηκε υπο την διάθεση του αναγνωστικού κοινού το 1397.

[Επεξεργασία] Κληρονόμοι

Με την πρώτη του σύζυγο Γιολάντα της Αραγωνίας, κόρη του βασιλιά Πέτρου του 3ου της Αραγωνίας και της Κωνστάντζας της Σικελίας παιδιά του ήταν :

Κάρολος (1298 - 1328) δούκας της Καλαβρίας, πατέρας της βασίλισσας Ιωάννας της 1ης.

Δεύτερη σύζυγος του η Σάντσα της Μαγιόρκας χωρίς να αναφέρονται απόγονοι.

[Επεξεργασία] Πηγές


Προηγούμενος:
Κάρολος Β' της Νάπολης
Βασιλιάς της Νάπολης
13091343
Επόμενος:
Ιωάννα Α' της Νάπολης