Αιγίνιο Πιερίας

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Άποψη του Αιγινίου
Άποψη του Αιγινίου

Το Αιγίνιο είναι μια κωμόπολη στο νομό Πιερίας με 4.280 κατοίκους, με βάση την απογραφή του 2001. Αποτελεί έδρα του Δήμου Αιγινίου. Στα βορειοανατολικά βρίσκεται ο ποταμός Αλιάκμονας , στα ανατολικά ο Θερμαϊκός Κόλπος και στα νότια και νοτιοδυτικά του βρίσκονται ο Όλυμπος και τα Πιέρια Όρη.Οι περισσότεροι κάτοικοι είναι ντόπιοι και κατάγονται από τους Θράκες που ήρθαν πρόσφυγες το 1923 και ένα μέρος απ’ αυτούς εγκαταστάθηκε στο συνοικισμό των γηγενών και από τους πρόσφυγες της Ανατολικής Ρωμυλίας που μετανάστευσαν (Καβακλιώτες και Ακμπουναριώτες) κι αυτοί το 1925 και εγκαταστάθηκαν σε χωριστούς συνοικισμούς. [1].



Πίνακας περιεχομένων

[Επεξεργασία] Δημοτικό Διαμέρισμα Αιγινίου

Το ομώνυμο Δημοτικό Διαμέρισμα (με πληθυσμό 4.548 κατοίκους το 2001) αποτελείται από τρείς συνολικά οικισμούς: το Αιγίνιο (έδρα του Δημοτικού Διαμερίσματος) τον Καταχά και τη Μεγάλη Γέφυρα, η οποία έχει 268 κατοίκους.

[Επεξεργασία] Υποδομή

Στο Αιγίνιο υπάρχει σήμερα νηπιαγωγείο, 3 Δημοτικά Σχολεία (στο Αιγίνιο μεταφέρονται και πηγαίνουν στο Δημοτικό Σχολείο και παιδιά από τα γειτονικά χωριά Παλιάμπελα, Καταχά και Μεγάλη Γέφυρα. Βρίσκεται επίσης ένα Γυμνάσιο με κλειστό γυμναστήριο ,Τεχνική Σχολή, αστυνομικό τμήμα , υποκατάστημα της ΑΤΕ και Οικονομική Εφορία, υποκατάστημα ΙΚΑ και το Δημαρχείο. Υπάρχουν δύο ενορίες. (Παναγία- Κοίμηση της Θεοτόκου, για τους γηγενείς Θράκες και Ακμπουναριώτες και του Αγίου Ανδρέα για τους Καβακλιώτες). Έχει και δύο παλαιούς ναούς που η αρχαιολογική υπηρεσία τους χαρακτήρισε διατηρητέα ιστορικά μνημεία και τους ανέλαβε υπό την εποπτεία της. Πρόκειται για το ναό της Παναγίας της Θεοτόκου χρονολογημένο από το 1400 και το ναό του Αγίου Αθανασίου στο συνοικισμό των Καβακλιωτών πο χρονολογείται από το 1600. Η υπηρεσία του ΟΣΕ ξήλωσε τις ράγες τις σιδηροδρομικής γραμμής που περνούσαν μέσα από το Αιγίνιο και τις μετατόπισε λίγο έξω από αυτό όπου έχτισε και τον καινούριο του σιδηροδρομικό σταθμό. Το 1999 με την εφαρμογή του νομοσχεδίου "Καποδίστριας" η γειτονική κοινότητα του Καταχά υπάχθηκε διοικητικά στο Δήμο Αιγινίου.

Στο Αιγίνιο εκδίδεται και η τοπική εφημερίδα "Αιγινιώτικος Τύπος".

Κύρια ασχολία των κατοίκων είναι η γεωργία (καπνά, σιτηρά, φρούτα) και το εμπόριο. Το Υπουργείο Γεωργίας χαρακτήρισε την περιοχή αυτή ως την καταλληλότερη σε όλη την Ελλάδα για πρότυπες πειραματικές αγροτικές καλλιέργειες.

Από αθλητική άποψη, αξίζει να σημειωθεί η ύπαρξη 3 σωματείων- συλλόγων.

Πρόκειται για τα:

  • Αθλητικός Σύλλογος Αιγινίου "Η Δόξα"
  • Γυμναστικός Αθλητικός Σύλλογος "Αιγινιακός"
  • Μορφωτικός και Αθλητικός Σύλλογος "Νίκη Αιγινίου".


[Επεξεργασία] Πολιτισμός και έθιμα

Δραστηριοποιούνται δυο πολιτιστικοί σύλλογοι. Ο ένας των γηγενών και Θράκών, που ονομάζεται η "Δήμητρα" (ιδρύθηκε το 1966) και ο άλλος των "Ανατολικορωμυλιωτών". Υπάρχει επίσης ορειβατικός και αιμοδοτικός σύλλογος.

Στο χώρο αυτό κτίστηκε επιλεκτικά και λειτουργεί το ένα από τα περίπου εκατό Κέντρα Υγείας στην Ελλάδα.

Κάθε Σεπτέμβριο διεξάγεται στην κωμόπολη η ετήσια εμποροπανήγυρη, που θεωρείται από τις μεγαλύτερες στο είδος της στην Ελλάδα. Μάλιστα, προηγήθηκε χρονικά από την πανήγυρη της Κατερίνης, καθώς ξεκίνησε τη δεκαετία του 1930. Το πανηγύρι του Αιγινίου πολλές φορές διαρκεί και η Διεθνής έκθεση της Θεσσαλονίκης .

Κάθε άνοιξη γίνεται πανηγυρικός εορτασμός στο εξωκλήσι του Αγίου Γεωργίου και νοτιοδυτικά στο εξωκλήσι του Ξάπευτου την ημέρα του εορτασμού του οι κτηνοτρόφοι σφάζουν ταμένα αρνιά στο όνομά του και προσφέρουν "κουρμπάνι" (μέρος από το σφάγιο) στους προσκυνητές του.


[Επεξεργασία] Ιστορικά στοιχεία

Η πρώην ονομασία του Αιγινίου ήταν Λιμπάνοβο, δεν υπάρχουν όμως στοιχεία για το τι μπορούσε να σημαίνει. Έπειτα από την εγκατάσταση και των προσφύγων το Υπουργείο Βορείου Ελλάδος μετονόμασε το Λιμπάνοβο σε Αιγίνιον κατά τον συνταξιούχο καθηγητή του γυμνασίου Κατερίνης κ. Αναγνωστόπουλο και το ιστορικό του βιβλίο "Πιερία" από την ομώνυμη πολιτειούλα στη θέση που είναι σήμερα το χωριό Ρυάκια της Πιερίας και που κατά τον 4ο περίπου αιώνα θεωρούνταν ένα σχετικά σημαντικό αστικό κέντρο. Το Αιγίνιο έλαβε μέρος στην Εθνική Αντίσταση και έδωσε θύματα απ’ όλους τους κατοίκους του. Ενώ οι Γερμανοί θεωρούσαν τον τόπο αυτό μεγάλης στρατηγικής σημασίας , καθώς η απόστασή του ήταν μόλις δύο χιλιόμετρα από τη μεγάλη σιδηροδρομική γέφυρα του Αλιάκμονα, έπειτα πιέσεις που άσκησαν επάνω του δεν προέβησαν σε εχθροπραξίες σε βάρος των κατοίκων, εκφοβισμούς και εκτελέσεις, όπως σε άλλα χωριά της Πιερίας.


Ο περιηγητής Νίκος Σχοινάς αναφέρει το Λιμπάνοβο, ως "τσιφλίκιον παρά τον Αλιάκμονα, κείμενον εις τους πρόποδας μικρού βουνού ή λόφων έχων 50 ως 60 οικογενείας οθωμανικάς και 60-70 χριστιανικάς, υποζύγια και τροφάς εν αφθονία, απέχει δε 1 ώραν της ακτής, ήτοι της σκάλας του Ελευθεροχωρίου" [1].

Ο Ζώτος Μολοσσός αναφέρει το Λιμπάνοβο ότι είχε 200 οικογένειες. [2].

Το Λιμπάνοβο σύμφωνα με πληροφορίες κατοίκων μεγάλων σε ηλικία σήμαινε "κρύα νερά". Ονομάστηκε έτσι κατά τη διάρκεια της τουρκοκρατίας. Τίποτα ωστόσο δεν είναι επιβεβαιωμένο από έγκυρη πηγή.

[Επεξεργασία] Παραπομπές και σημειώσεις

  1. "Καζταρίδη Ι. Φ., Η Πιερία των περιηγητών και των γεωγράφων"σελ. 183
  2. "Καζταρίδη Ι. Φ., ο.π., σελ. 188

[Επεξεργασία] Εξωτερικοί σύνδεσμοι



Δημοτικά Διαμερίσματα του Δήμου Αιγινίου
Αιγίνιο | Καταχάς.