Ντουάρτε Β' της Μπραγκάνζα

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Ντουάρτε Νούνο
Ντουάρτε Νούνο

Ντουάρτε Β' της Μπραγκάνζα (1907 - 1976) ή Ντουάρτε Νούνο, διεκδικητής του Πορτογαλικού στέμματος (1920 - 1976). Υιός του Μιχαήλ Β' της Μπραγκάνζα και της δεύτερης συζύγου του Μαρίας Θηρεσίας του Löwenstein-Wertheim-Rosenberg.΄ Ο πατέρας του Ντουάρτε Νούνο ήταν ο νόμιμος διεκδικητής του Πορτογαλικού θρόνου απο την πλευρά των Μιχαηλιστών ενώ είχε δύο μεγαλύτερους ετεροθαλείς αδελφούς απο τον πρώτο γάμο του πατέρα του. Ο δεύτερος απο αυτούς Φραγκίσκος πέθανε πρόωρα (1919) χωρίς απογόνους, ενώ ο μεγαλύτερος Μιχαήλ απαρνήθηκε όλα τα δικαιώματα του προκειμένου να παντρευτεί μιά άσημη Αμερικανίδα (1920). Την ίδια χρονιά και ο πατέρας του παραιτήθηκε για λογαριασμό του. Υπήρχαν δύο κλάδοι που διεκδικούσαν το βασίλειο της Πορτογαλίας : Ο κλάδος του Σάξ Κομβούργου Γκόττα που βασίλευε τον τελευταίο αιώνα και καταγόταν απο την αυτοκράτειρα Μαρία Β' και τον σύζυγο της, και ο αρχέγονος Καπετικός κλάδος των Μιχαηλιστών που εκπροσωπείτο απο τον ίδιο. Ο πρώτος κλάδος ήταν υποστηριχτής της μοναρχίας μέσω Συντάγματος, ενώ ο δεύτερος ο απολυταρχικός ήταν υπέρ της απεριόριστης εξουσίας του βασιλιά. Η πλευρά των Μιχαηλιστών είχε κηρυχθεί απο την βασίλισσα Μαρία Β' ανεπιθύμητη για την Πορτογαλία. Σε πείσμα της απόφασης της ο Αυστριακός αυτοκράτορας Φραγκίσκος Ιωσήφ τους παραχώρησε αχανείς εκτάσεις στο Σεμπαστέιν που βρισκόταν υπο Πορτογαλική κατοχή. Το 1910 ανατράπηκε η δυναστεία του Σάξ Κομβούργου Γκόττα στην Πορτογαλία και ανακηρύχθηκε η δημοκρατία, ο τελευταίος βασιλιάς Μανουήλ Β' εξορίστηκε οπότε οι δύο θανάσιμοι απο χρόνια αντιμαχόμενοι κλάδοι μπορούσαν να συναντηθούν και να λύσουν τις διαφορές τους.


Πίνακας περιεχομένων

[Επεξεργασία] Συμφωνία με τον εξόριστο Μανουήλ Β' για την διαδοχή

Μετά τον θάνατο του θείου του Μανουέλ Αλφόνσου (1920) ο κλάδος του Σάξ Κομβούργου Γκότα κόντευε να ξεκληριστεί αφού ούτε ο ίδιος ο Μανουήλ είχε γιούς. Προχώρησαν σε δύο συνθήκες σύμφωνα με τις οποίες ο Ντουάρτε Νούνο αναγνώριζε τον Μανουήλ σάν τον νόμιμο διεκδικητή αλλά μετά τον θάνατο του χωρίς απογόνους όλα τα δικαιώματα θα έρθουν σε αυτόν. Το 1927 πέθανε ο πατέρας του Ντουάρτε Νούνο και το 1932 ο ίδιος ο Μανουήλ Β' οπότε όλα τα δικαιώματα στο Πορτογαλικό στέμμα πέρασαν σε αυτόν. Πολλοί οπαδοί του μοναρχισμού άρχισαν να αμφισβητούν την διαδοχή του, άν και ήταν απευθείας εγγονός του βασιλιά της Πορτογαλίας Μιχαήλ Α'. Τα άρθρα 87,88 του Καταστατικού Συντάγματος (1820) έλεγαν οτι οι βασιλιάδες της Πορτογαλίας πρέπει να είναι φυσικοί απόγονοι της βασίλισσας Μαρίας Β' και μόνο εάν εξαλειφθούν αυτοί είναι δυνατό να περάσει η διαδοχή αλλού. Απόγονοι της Μαρίας υπήρχαν αλλά βρίσκονταν μακριά απο την Πορτογαλία και δέν είχαν Πορτογαλική υπηκοότητα, κάτι που το άρθρο 89 του ίδιου Καταστατικού το απέκλειε. Υπήρχαν αμφιβολίες και για την Πορτογαλική υπηκοότητα του ίδιου αφού ο παππούς του είχε εξοριστεί απο το 1834, ενώ ο ίδιος και ο πατέρας του είχαν γεννηθεί μακριά και δέν είχαν ζήσει ποτέ στην Πορτογαλία. Αυτό ήθελε να προλάβει ο Αυστριακός αυτοκράτορας Φραγκίσκος Ιωσήφ παραχωρώντας τους εκτάσεις που ανήκαν νόμιμα σε Πορτογαλική κατοχή. Αλλά οι οπαδοί του Ντουάρτε Νούνο υποστήριξαν οτι το νέο Σύνταγμα του 1842 ακύρωσε τον νόμο της εξορίας (1834). Μιά μερίδα μοναρχικών προσπάθησε αποτυχημένα να επιβάλει μνηστήρα τον Γεώργιο της Σαξονίας έναν δισέγγονο της Μαρίας, αλλά δέν ήταν και αυτός Πορτογάλος. Ο Ντουάρτε Νούνο εκπαιδεύτηκε απο Πορτογαλέζες και απο τον Βενεδικτινό μοναχό Φρέι Εστεβάο, συμπλήρωσε τις σπουδές του στο αββαείο του Εττάλ στην Βαυαρία, και του Κλεβρώ στην Γαλλία. Επισκέφτηκε μυστικά την Πορτογαλία (1929), άν και του ήταν απαγορευμένο απο τον νόμο της εξόδου (1834).

[Επεξεργασία] Διαδοχή

Παντρεύτηκε (15/10/1942) στον καθεδρικό ναό της Πετρούπολης στην Βραζιλία την Μαρία Φραγκίσκη της Ορλεάνης Μπραγκάνζα δισέγγονη του αυτοκράτορα της Βραζιλίας Πέτρου Β', μικρότερου αδελφού της βασίλισσας Μαρίας Β' προσπαθώντας καλοπροαίρετα να συμφιλιώσει με τον γάμο του τους δύο κλάδους. Ο γάμος του παρείχε 3 γιούς :

  • Ντουάρτε Πίο
  • Μιχαήλ, 7ος δούκας του Βισέ (1946)
  • Ερρίκος, 4ος δούκας της Κοίμπρα (1949)

Ο αδελφός της Μαρίας Φραγκίσκης Πέτρος Γκαστάο της Ορλεάνης Μπραγκάνζα εγκατέλειψε σε αυτήν τα δικαιώματα του στο δουκάτο της Μπραγκάντζα που είχαν προέλθει σε αυτόν απο τον προπάππου του αυτοκράτορα της Βραζιλίας Πέτρο Β'. Απο τον Πέτρο πέρασαν στην κόρη του Ισαβέλλα, αυτή τα δωσε στον γιό της Πέτρο ντ' Αλκαντέρα πατέρα του Πέτρου Γκαστάο και της Μαρίας Φραγκίσκης.

[Επεξεργασία] Επιστροφή στην Πορτογαλία

Τον Μάιο του 1950 το εθνικό συμβούλιο της Πορτογαλίας ακύρωσε τους 2 νόμους (1834, 1910) και επέτρεψε στον Ντουάρτε Νούνο να επιστρέψει στην Πορτογαλία. Ο ίδιος δέν μπόρεσε να το κάνει ώς το 1952 γιατί τραυματίστηκε σε δυστήχημα. Μετά τον θάνατο του προέδρου Όσκαρ Καρμόνα, ο δικτάτορας της Πορτογαλίας Ολιβέιρα Σαλαζάρ σκεφτόταν νε επαναφέρει την βασιλεία αλλά τελικά προτίμησε να κρατήσει την εξουσία για τον εαυτό του. Το 1974 ο Ντουάρτε Νούνο παραχώρησε την κατοικία του στο Παλάτσιο του Σάο Μάρκος στο Πανεπιστήμιο της Κοίμπρα, και εγκαταστάθηκε στην νότια Πορτογαλία όπου έζησε μέχρι τον θάνατο του με την ανύπαντρη αδελφή του Φιλίππη.

[Επεξεργασία] Πηγές

Άλλες γλώσσες