Θεοβάλδος Α' της Ναβάρρας
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Θεοβάλδος ο 1ος ο μεταθανάτιος (1201 - 1253), κόμης της Καμπανίας σάν Θεοβάλδος Δ' σε όλη την διάρκεια της ζωής του και βασιλιάς της Ναβάρρας ώς Θεοβάλδος Α' (1234 - 1253). Γεννημένος στο Τρί μεταθανάτιος γιος του κόμητος της Κόμητος της Καμπανίας Θεοβάλδου του 3ου, και της Λευκής της Ναβάρας, μικρότερης κόρης του βασιλιά της Ναβάρας Σάντσο του 6ου που ήταν επίτροπος αντιβασίλισσα του γιού του μέχρι τα 21 του.
Ήταν τροβαδούρος γράφοντας και τραγουδώντας πολλά άσματα που διασώζονται μέχρι τις μέρες μας.
Το πρώτο μισό της ηγεμονίας του στην Καμπανία αντιμετώπισε μυριάδες προβλήματα από τα χρέη που άφησε ο θείος του Ερρίκος ο 2ος. Σα να μην έφτανε αυτό η κόρη του Ερρίκου Φιλίππη και ο σύζυγος της Εράρντ Α' της Βριέννης ένας από τους ισχυρότερους άντρες της Καμπανίας, διεκδικούσαν την θέση του. Οι διαμάχες του με την Φιλίππη κράτησαν από το 1215 έως το 1222 οπότε και αγόρασε τα δικαιώματα της. Αργότερα (1234) αγόρασε και τα δικαιώματα της αδελφής της Αλίκης βασίλισσας της Κύπρου.
Πίνακας περιεχομένων |
[Επεξεργασία] Συγκρούσεις του με τον Λουδοβίκο τον Λέοντα
Τα προβλήματα του δε σταμάτησαν εκεί αφού βρισκόταν σε συνεχή ανταγωνισμό με τον βασιλιά της Γαλλίας Λουδοβίκο τον 8ο τον Λέοντα, που με τον πρόωρο θάνατο του ακούστηκαν πολλοί ψίθυροι ότι τον δηλητηρίασε και αποδοκιμάστηκε στην στέψη του Λουδοβίκου 9ου του Άγιου. Αλλά στην συνέχεια εγκατέλειψε μια συνωμοσία κατά του Γάλλου βασιλιά με τον Ούγο του Λουσινιάν. Πολλά ακούστηκαν για τον παράφορο έρωτα του με την χήρα του Λουδοβίκου του Λέοντα Λευκή της Καστίλλης γράφοντας πολλούς στοίχους για χάρη της. Ο πρώτος χρονογράφος που επιβεβαιώνει τις φήμες για έρωτα μεταξύ Θεοβάλδου και Λευκής ήταν ο Ρογήρος του Βέντοβερ, που όπως έγραφε είχε κυριευθεί με παράφορο πάθος προσπαθώντας να δηλητηριάσει τον Λουδοβίκο αποδεδειγμένα στην πολιορκία της Αβινιόν. Ο Ματθαίος Παρί λέει άλλη μια ιστορία ότι Γάλλοι βαρόνοι ζήτησαν από τον Λουδοβίκο τον Άγιο να προκαλέσει τον Θεοβάλδο σε μονομαχία για να εκδικηθεί τον θάνατο του πατέρα του αλλά μεσολάβησε η μητέρα του Λευκή και ο Λουδοβίκος αρνήθηκε.
[Επεξεργασία] Βασιλιάς της Ναβάρας, συμμετοχή του στην 6η Σταυροφορία
Τα επόμενα χρόνια ήρθε σε προστριβές και με τον Λουδοβίκο Θ', αλλά η αντιστροφή της τύχης του ήρθε (1234) όταν κληρονόμησε τον θείο του Σάντσο Ζ' της Ναβάρας. Αν και επιθυμία του Σάντσο ήταν να τον κληρονομήσει ο Δημήτριος Α' της Αραγωνίας οι Ναβαρέζοι ευγενείς εξέλεξαν τον Θεοβάλδο ως γιό της αδελφής του. Η κληρονομιά του βασιλείου της Ναβάρρας έφερε ειρήνη και ευημερία. Σα βασιλιάς έκανε πολλές συνθήκες με Καστίλλη, Αραγωνία και με Αγγλία. Χώρισε την χώρα σε 4 τμήματα, κωδικοποίησε τους νόμους και ενσωμάτωσε όλες τις Ναβαρέζικες παραδόσεις στο Fuero General. Για να κερδίσει την υποστήριξη της Καστίλης πάντρεψε την κόρη του Λευκή με τον ινφάντη Αλφόνσο, μετέπειτα βασιλιά Αλφόνσο τον 10ο. Σαν προίκα πρόσφερε στην Ναβάρα το Γκουίποζκοα που του επέτρεψε να έχει πρόσβαση στην θάλασσα του Καίημπριτζ. Ήταν καλό δώρο αλλά θα προτιμούσε την Αλάβα την περιοχή που πάντοτε διεκδικούσαν οι Ναβαρέζοι ηγεμόνες. Σταδιακά η Ναβάρα έγινε υποτελές βασίλειο της Καστίλης παρά σύμμαχος. Αρραβώνιασε την κόρη του με τον Ιωάννη τον 1ο της Βρετάνης υιό του Σταυροφόρου συμμάχου του Πέτρου του Ντρέ. Διηύθυνε (1238) μιά ομάδα σταυροφόρων στους Αγίους Τόπους, αλλά δέν είχε στρατιωτικές επιτυχίες. Ξόδεψε πολύ χρόνο χασομερώντας στην Άκρ πρίν μετακινηθεί στην Ασκαλόν και αρχίσει την κατασκευή ενός κάστρου. Μετά απο ασθενείς νίκες κατέληξε σε συμφωνία με τους Αγκουβίδες της Δαμασκού και της Αιγύπτου όπου το βασίλειο των Ιεροσολύμων ξανακέρδισε τα Ιεροσόλυμα εκτός από την Βηθλεέμ, την Ναζαρέτ και γενικά περιοχές της Γαλιλαίας που υπήρχαν πολλά κάστρα Ναιτών. Έφυγε από την Παλαιστίνη (1240) πρίν από τον ερχομό του Ριχάρδου της Κορνουάλης γιατί δεν ήθελε να διαπραγματευθεί με τους αρχηγούς της επιχείρησης. Ήρθε σε σύγκρουση με τον επίσκοπο της Παμπλόνας Πέτρο Τζιμένεζ που τον αφόρισε, αλλά ο πάπας Ιννοκέντιος Δ' ανακάλεσε τον αφορισμό λέγοντας ότι μονάχα η Αγία έδρα στην Ρώμη είναι αρμόδια για κάτι τέτοιο.
[Επεξεργασία] Κληρονόμοι
Με την τρίτη σύζυγο του Μαργαρίτα των Βουρβώνων (1232) παιδιά του ήταν :
[Επεξεργασία] Πηγές
- Αγγλική Wikipedia
- Setton, Kenneth M. (general editor) A History of the Crusades: Volume II — The Later Crusades, 1189 – 1311. Robert Lee Wolff and Harry W. Hazard, editors. University of Wisconsin Press: Milwaukee, 1969.