Όθων Περβολαράκης
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Ο Όθων Περβολαράκης (Αθήνα, 1887 – Αθήνα, 1974) ήταν έλληνας ζωγράφος και λιθογράφος.
Ήταν ανεψιός του Ν. Γύζη και σπούδασε αρχικά ζωγραφική στην Σχολή Καλών Τεχνών (μετέπειτα Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών). Το 1910 πήγε στο Παρίσι για να συνεχίσει τις σπουδές του στην Ακαδημία Ζουλιάν (Académie Julian) μέχρι το 1915. Κατά το ίδιο διάστημα, παρακολούθησε μαθήματα λιθογραφίας στην Σχολή Καλών Τεχνών (École des beaux-arts) του Παρισιού με δάσκαλο τον J. Mauru.
Με την επιστροφή του στην Ελλάδα, ασχολήθηκε επαγγελματικά με την ζωγραφική και την λιθογραφία. Εικονογράφησε πολλά βιβλία, σχεδίασε χαρτονομίσματα και φιλοτέχνησε πολλές έγχρωμες αφίσες με την τεχνική της λιθογραφίας. Ασχολήθηκε επίσης και με την αγιογραφία (φιλοτέχνησε τον Παντοκράτορα στον ναό του Αγίου Βλασίου στο Μενίδι).
Το ζωγραφικό του έργο είναι ιμπρεσιονιστικής νοοτροπίας. Αγαπημένα του θέματα ήταν οι προσωπογραφίες και τα τοπία, τα οποία τα απεικόνιζε με χαρακτηριστικές πλατιές πινελιές. Ο ίδιος ήταν ένα από τα ιδρυτικά μέλη της Ομάδας «Τέχνη» (1917), η οποία έφερε σημαντική αλλαγή στα εικαστικά δρώμενα της Ελλάδας. Έργα του βρίσκονται στην Εθνική Πινακοθήκη και σε άλλες δημόσιες και ιδιωτικές συλλογές.
[Επεξεργασία] Ενδεικτική βιβλιογραφία
- Γιάννης Βουτσινάς, 59 έλληνες ζωγράφοι μιλούν για την τέχνη τους, Γκοβόστης, Αθήνα 2000, σσ. 65–68.