Παιδαγωγική των Μέσων

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Πύλη Παιδαγωγική των Μέσων πύλη

Η εξέλιξη των δομών της Παιδαγωγικής των Μέσων ως επιστημονικού κλάδου άρχισε από τη δεκαετία του ’70 να οδηγεί σε μία σχετική σύγκλιση απόψεων, η οποία αναφέρεται επίσης και στον τρόπο αντίληψης της Διδακτικής των Μέσων. Η κοινώς αποδεκτή αυτή τοποθέτηση διατυπώθηκε ήδη κατά το έτος 1987 από τον Issing.

Η Παιδαγωγική των Μέσων «περιλαμβάνει όλους τους τομείς στους οποίους ο ρόλος των μέσων αποκτά παιδαγωγική αξία για την ανάπτυξη του ανθρώπου, την αγωγή, την επιμόρφωση και τη μετεκπαίδευση, καθώς επίσης και για την εκπαίδευση ενηλίκων. Συνεπώς κρίνεται σκόπιμη η χρήση του όρου της «Παιδαγωγικής των Μέσων» ως υπερκείμενης έννοιας, προκειμένου να περιγραφεί το πλαίσιο αναφοράς όλων των μορφών μιας παιδαγωγικά προσανατολισμένης ενασχόλησης με τα μέσα τόσο στη θεωρία όσο και στην πράξη, αλλά και προκειμένου να προσδιοριστούν με μεγαλύτερη ακρίβεια οι μεμονωμένες διαστάσεις της Παιδαγωγικής των Μέσων» (Issing 1987, 24).

Πίνακας περιεχομένων

[Επεξεργασία] Παιδαγωγική των Μέσων

Η Παιδαγωγική των Μέσων μπορεί λοιπόν να θεωρηθεί επίσης ως ένας επί μέρους κλάδος της Παιδαγωγικής, ο οποίος διερευνά τις διαδικασίες της κοινωνικοποίησης «εντός και δια» των μέσων και διατυπώνει προτάσεις για την αξιοποίηση των μέσων στην πράξη χρησιμοποιώντας ως αφετηρία τα ερευνητικά της αποτελέσματα (Handbuch der Sozialisationsforschung 1998.


[Επεξεργασία] Διδακτική των Μέσων

Η Διδακτική των Μέσων «έχει ως αντικείμενό της τις λειτουργίες και τις επιδράσεις των μέσων στις διαδικασίες διδασκαλίας και μάθησης» (Issing 1987, 25). Η Διδακτική των Μέσων μπορεί να θεωρηθεί ως ένας αναγνωρισμένος υποτομέας της Διδακτικής. Τα θεμέλιά της αποτελούν τόσο οι διδακτικές θεωρίες όσο και τα πλάνα της κοινωνικής και της εκπαιδευτικής πολιτικής, αλλά επίσης και γνώσεις από τις παιδαγωγικές επιστήμες ή γειτονικούς κλάδους. Συνεπώς ο τρόπος εργασίας της είναι διεπιστημονικός.


[Επεξεργασία] Αγωγή των Μέσων

Ο τομέας της Αγωγής των Μέσων ορίζεται μέσω των δραστηριοτήτων στο πεδίο δράσης. Στο προσκήνιο έρχονται εδώ τόσο τα ποικίλα πεδία συνθηκών όσο και οι κανόνες δράσης αναφορικά με τους στόχους, τις μεθόδους και την επιλογή, την προσφορά και τον έλεγχο των μέσων κλπ. Συνθήκες αποτελούν αφενός οι γνώσεις και οι τοποθετήσεις στις οποίες έχουν οδηγήσει η έρευνα και η θεωρία και αφετέρου τα κοινωνικά, πολιτικά, διοικητικά και οργανωτικά πλαίσια. Η επί τόπου διάδραση αποτελεί επίσης σημαντική συνθήκη, η οποία ωστόσο -σε αντίθεση με αυτές που προαναφέρθηκαν- μπορεί να εκτιμηθεί σε περιορισμένο μόνο βαθμό. Η Αγωγή των Μέσων κατευθύνεται σε μικροκοινωνικό επίπεδο προς την επίτευξη του κεντρικού στόχου της αγωγής των ανθρώπων και προπάντων των νέων: «Να τους εισαγάγει και να τους συνοδεύσει στη διαμόρφωση μιας αναστοχαστικής, συνειδητής, με άλλα λόγια γνωστικά επεξεργασμένης, κριτικής, δηλ. κοινωνικά επιθυμητής σχέσης με τα μέσα» (Issing 1987, 25. Ανάλογη επιχειρηματολογία αναπτύσσει ο Schorb (1997, 115). Οι στόχοι που αναφέρονται στο παραπάνω παράθεμα είναι πολύ γενικά διατυπωμένοι και πρέπει να συγκεκριμενοποιηθούν, προκειμένου να καταστεί εφικτή η υλοποίησή τους σε επίπεδο πράξης. Συνεπώς θα έπρεπε μάλλον να χαρακτηριστούν ως κατευθυντήριοι στόχοι ή ως κατευθυντήριες ιδέες.

[Επεξεργασία] Βιβλιογραφία

  • Kron, F – Σοφός Α.(2007), Διδακτική των Μέσων: Νέα Μέσα στο πλαίσιο Διδακτικών και Μαθησιασκών Διαδικασιών, Αθήνα:Gutenberg.