Ζαν Ονορέ Φραγκονάρ
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Ο Ζαν Ονορέ Φραγκονάρ (5 Απριλίου 1732, Γκράς-22 Αυγούστου 1806, Παρίσι) ήταν ένας Γάλλος ζωγράφος της εποχής του ροκοκό.
[Επεξεργασία] Ζωή
Στην ηλικία των 6 ετών ο Ζαν Ονορέ Φραγκονάρ εγκαταλείπει την γενέτειρα του για να εγκατασταθεί μαζί με την οικογένεια του στο Παρίσι,όπου θα περάσει ολόκληρη σχεδόν την υπόλοιπη ζωή του. ήδη από πολύ μικρός λάτρευε την ζωγραφική,και οι γονείς του,βλέποντας το αυτό τον έστειλαν σε ηλικία 14 ετών στο καλλιτεχνικό εργαστήρι του Φρανσουά Μπουσέ. Το 1752 κερδίζει το βραβείο της Ρώμης και έτσι λαμβάνει μια βασιλική υποτροφία για να σπουδάσει στην Γαλλική Ακαδημία στην Ρώμη. Τα αισθησιακά και ερωτικά θέματα τα οποία ζωγράφιζε ο Φραγκονάρ μάγεψαν τους μεγαλοαστούς και τους αριστοκράτες,και γρήγορα απέκτησε μεγάλη απήχηση στην Γαλλία. Κατά την διάρκεια της Γαλλικής Επανάστασης ονομάστηκε από την Εθνική Συνέλευση συντηρητής στο Μουσείο του Λούβρου,αλλά το 1805 όμως με διαταγή του αυτοκράτορα εκδιώχνεται από το Λούβρο.Έναν χρόνο αργότερα πεθαίνει φτωχός.
[Επεξεργασία] Το έργο του
Κατά το παράδειγμα του Βαττώ,ο Φραγκονάρ αποτελεί λαμπρό παράδειγμα της ζωγραφικής του ροκοκό,και θεωρείται ζωγράφος της επιπολαιότητας,μολονότι έχει εμπνευστεί σε πολλά έργα του από την ολλανδική ζωγραφική του 17ου αιώνα,καθώς και από θρησκευτικά θέματα. Με μια εκπληκτική ικανότητα,ο Φραγκοναρ ήξερε να αποδίδει πιστά τις εκφράσεις των ανθρώπων,με περιχαρείς γκριμάτσες και μορφασμούς,και με υφάσματα γεμάτα ζωντανια. Οι πινακες του κατακρίθηκαν πολύ κατα την διάρκεια της Γαλλικής Επανάσταση,και κυρίως όσο κυριαρχούσε από το 1760 και μετά το κίνημα του νεοκλασσικισμού. Πολύ αργότερα,στα τέλη του 19ου αιώνα ανακαλύφθηκε το ταλέντο του.
[Επεξεργασία] Ο σύρτης
Παρόλες τις πολλές αναλύσεις που έχουν γίνει πανω στον πίνακα αυτό,κανείς δεν έχει μπορέσει μέχρι στιγμής να δώσει μια εξήγηση στην σκηνή που απεικονίζει ο πίνακας.Πρόκειται για έναν βιασμό,ή για μια ερωτική σκηνή