Ελληνοτουρκικός Πόλεμος 1919-1922

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Έχει προταθεί αυτό το άρθρο ή τμήμα αυτού του άρθρου, να συγχωνευθεί με το Ελληνοτουρκικός πόλεμος (1919-1922). (Σχολιάστε)
Αν πρόκειται να γίνει συγχώνευση σελίδων με μεγάλο ιστορικό, μην την κάνετε χειροκίνητα με «Αντιγραφή και Επικόλληση», αλλά ζητήστε την από τους διαχειριστές, προκειμένου να συγχωνευθεί και το ιστορικό των δύο σελίδων.


Το 1919 , ο Ελευθέριος Βενιζέλος και η κυβέρνησή του , έχοντας την υποστήριξη των νικητών του δεύτερου παγκοσμίου πολέμου , διέταξαν την απόβαση ελληνικών στρατευμάτων στην Μικρά Ασία με πρόσχημα την "προστασία των ελληνικών πληθυσμών".

Το 1920 υπογράφηκε συνθήκη (Η Συνθήκη των Σεβρών , 10 Αυγούστου 1920) , η οποία καθόριζε μέχρι που θα μπορούσαν να προχωρήσουν τα ελληνικά στρατεύματα.

Όμως , η ελληνική κυβέρνηση αποφάσισε ότι θα μπορούσε να αποσπάσει περισσότερα εδάφη. Έτσι , τα ελληνικά στρατεύματα άρχισαν να παρελαύνουν στην ημιάναρχη Οθωμανικη Αυτοκρατορία η οποία μαστίζονταν απο εμφύλιες διαμάχες μεταξύ του Σουλτάνου και των Κεμαλιστών.

Τα ελληνικά στρατεύματα είχαν φτάσει στον ποταμό Σαγγάριο το 1921 , όταν πολιτικές εξελίξεις στην Ελλάδα ανέτρεψαν τον Βενιζέλο και στην Τουρκία εδραιωνόταν ο Μουσταφά Κεμάλ. Αυτό οδήγησε στην αποδυνάμωση του ελληνικού εκστρατευτικού σώματος και ενδυνάμωση των τουρκικών στρατευμάτων. Παράλληλα η άνοδος του Κωσταντίνου στον θρόνο προκάλεσε την δυσφορία απέναντι στην Ελλάδα και σύντομα την πολιτική απομόνωση σε διεθνές επίπεδο καθώς ο Κωνσταντίνος είχε άμεσες σχέσεις με την βασιλική οικογένεια της ηττημένης Γερμανίας.

Το 1922 τα τουρκικά στρατεύματα άρχισαν την λυσσαλέα τους αντεπίθεση. Ο τουρκικος στρατός ανάγκαζε τον ελληνικό να υποχωρει διαρκώς , ενώ μαζί με τον ελληνικό στρατο έφευγαν και Έλληνες που φοβόντουσαν αντίποινα απο τους Κεμαλιστές. Ο ελληνικός στρατός , μετά απο απανωτές ήττες , αναγκάστηκε να αποχωρήσει απο την Μ.Ασία . Ο Πόλεμος είχε ουσιαστικά τελειώσει. Με την Συνθήκη της Λωζάνης (24 Ιουλίου 1923) , καθορίστηκαν τα νέα εδαφικα καθεστώτα του ελληνικού και τουρκικού κράτους αντίστοιχα.

Μαύρες Σελίδες στην ιστορία του πολέμου αυτού αποτελούν η πυρπόληση της Σμύρνης από τους Τούρκους ως αντίποινα για την ελληνική επεκτατικότητα (Η Σμύρνη αποτελούσε τότε μεγάλο φάρο του ελληνισμού) , και η ανταλλαγή πληθυσμών ανάμεσα στην Ελλάδα και την Τουρκία που ξεσπίτωσε 1650000 έλληνες και 570000 τούρκους.