Συζήτηση:Αρειανισμός

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Οι αντιλήψεις αυτές δεν απηχούσαν στο πλήθος της τοπικής εκκλησίας, ούτε του ιερού εκκλησιαστικού σώματος, ούτε ακόμα και του Λουκιανού, παρότι βρήκε ευρεία απήχηση ανάμεσα σε κληρικούς που ήσαν επηρεασμένοι από τις απόψεις του

Οι αντιλήψεις αυτές βρήκαν ευρεία απήχηση ανάμεσα σε κληρικούς αλλά και σε πλήθος λαού στη Βυζαντινή Αυτοκρατορία

Ποιο από τα δύο εντέλει είναι ορθό;--ΗΠΣΤΓ 17:59, 6 Σεπτεμβρίου 2007 (UTC)

Thanks --ΗΠΣΤΓ 20:17, 6 Σεπτεμβρίου 2007 (UTC)


Όπως βλέπεις είμαι πολύ προσεκτικός στις διατυπώσεις μου καθότι δεν αποτελούν προσωπικές απόψεις.

  • Και φυσικά δεν βρήκαν ιδιαίτερη ανταπόκριση στην τοπική εκκλησία. Μια ματιά στη εκκλησιαστική ιστορία του Φειδά θα σε έπειθε. (σελ. 400 «τον Αρειο ακολούθησαν λίγοι πρεσβύτεροι και διάκονοι της Αλεξάνδρειας-και παραθέτει αριθμούς κλπ...- «η απήχηση του Αρείου ήταν περιορισμένη στην εκκλησία της Αλεξάνδρειας»-ίδια σελίδα-). Σε άλλη σελίδα λεει οτι ο Κόλλουθος είχε μεγαλύτερη απήχηση από τον Άρειο.
  • Ευρεία απήχηση στον ιερό κλήρο. Αρχικά βρήκε απήχηση σε αρκετούς επισκόπους και μετά το πέρας της Αντιοχειανής συνόδου 3 μόνο επίσκοποι παρέμειναν στις θέσεις του. Αυτό προσωπικά δεν το θεωρώ ευρεία απήχηση στο ιερό εκκλησιαστικό σώμα.
  • και φυσικά μια ματιά στο σύμβολο του Λουκιανού, συγχώρα με είναι αρκετά μεγάλο να το ανεβάσω, θα σε έπειθε και για αυτό.
    • Αλλά ναι βρήκε ευρεία απήχηση σε πολλούς κληρικούς που ήταν η ατμομηχανή του αρειανισμού, στις ενορίες, εκεί λειτούργησε ο αρειανισμός.
  • Αν φυσικά αν έχεις κάποια άλλη άποψη βεβαίως και να καταγραφεί. την αλήθεια επιζητούμε εδώ και οχι με γενικεύσεις--Θεόδωρος 20:30, 6 Σεπτεμβρίου 2007 (UTC)


Προφανώς στην Αλεξάνδρεια ήταν καλά εδραιωμένη η άποψη του Ωριγένη ότι το άτρεπτο του Θεού απαιτεί να είναι αιωνίως κτίστης, οπότε και τα κτίσματα υπάρχουν αιωνίως. Και με αυτό το επιχείρημα υποστήριξε την αιώνια προΰπαρξη του Υιού, παρά το ότι ο Ωριγένης τον θεωρούσε κτίσμα. Νομίζω πάντως ότι πριν τον Ωριγένη κανένας Εκκλησιαστικός Πατέρας δεν αναφέρει κάτι περί αιώνιας προΰπαρξης. Αντιθέτως η ιδέα περί κτίσματος ήταν γνωστή. Σχολιάζοντας ο Κλήμης ο Αλεξανδρεύς το Κολοσσαείς 1:15 λέει: "Το γαρ 'προ του εωσφόρου εγέννησά σε' ούτως εξακούομεν επί του πρωτοκτίστου θεού Λόγου" (Excerpta ex Theodoto 1,20).--βασίλειος78 07:40, 7 Σεπτεμβρίου 2007 (UTC)

Δεν είναι δύσκολο να απαντήσω Βασίλειε, όμως επιμελώς βλέπεις πως αποφεύγω τέτοιου είδους τοποθετήσεις, κάτι που θα πρότεινα και σε όλους μας, όσους ασχολούνται με ευαίσθητα ζητήματα. Αρκεί πιστεύω το αυστηρό πλαίσιο συζήτησης του αντικειμένου χωρίς πολλλά σχόλια καθότι στο παρελθόν με τέτοιες, χωρίς δόλο και καλοπροαίρετα, τοποθετήσεις έχουν επέλθει ρήξεις. Φυσικά από εμένα δεν έχετε κάτι να φοβάστε, καθώς πάντα επιζητώ την όποια άποψη. Όμως αντιλαμβάνεσαι, με βάση οτι είσαι πολύ παλαιότερος, που έχουν φτάσει τοποθετήσεις που τέτοιου είδους. Καλή συνέχεια.

  • Φίλε Βασιλειάδη (απόκρυφη-Βαρναβα) είχα πλήρη άγνοια οτι θεωρείτο η επιστολή Βαρνάβα απόκρυφη, εξου και απόρησα.--Θεόδωρος 09:51, 7 Σεπτεμβρίου 2007 (UTC)


[Επεξεργασία] Αντίφαση;

Λέει το άρθρο: Η διδασκαλία του Αρείου διαφοροποιούνταν από την διαμορφούμενη τότε ορθόδοξη εκκλησιαστική διδασκαλία, τόσο περί τριαδικότητος του Θεού, όσο και την θεότητα του Υιού ως Λόγου.


Λέει το λήμμα όμως παρακάτω:

Η διδασκαλία του Αρείου αποτελούσε μέρος της ευρύτερης προβληματικής σχετικά με την θεότητα του Υιού και τη σχέση με το Πατέρα που απασχολούσε τις χριστιανικές εκκλησίες κατά τον 2ο και 3ο αιώνα.

Ο Αλέξανδρος, πληροφορούμαστε από τον Σοζωμενό, θέλησε να βρει μια τομή ώστε να παύσει η έριδα μεταξύ Κόλλουθου και Άρειου, χωρίς να ενδιαφερθεί για την ουσία της διαφωνίας, κυρίως λόγο και της θεολογικής αμφιταλάντευσης του ιδίου, εφαρμόζοντας μια πιο διαλλακτική στάση. (Γιατί δεν ενδιαφερόταν για την ουσία της διαφωνίας αν αυτή έπληττε την καρδιά της χριστιανικής πίστης; Γιατί ήταν και ο ίδιος μπερδεμένος αν το ζήτημα ήταν σαφές εξαρχής;)

Έτσι, ο Αρειανισμός αποτέλεσε μια σύνθεση της αντειοχειανής και αλεξανδρινής θεολογικής ερμηνευτικής θεολογίας, με έμφαση στην ερμηνευτική του Λουκιανού του Αποσυναγώγου, παρότι ο ίδιος ουδέποτε υπήρξε υπέρμαχος αυτών των απόψεων, αφού το προτεινόμενο σύμβολό του, δεν περιείχε παρόμοιες ακραίες θέσεις. Ο συνθετικός δε χαρακτήρας της θεολογικής προσέγγισης ήταν και ο λόγος πιθανότατα, της ευρείας απήχησης που βρήκε, περιλαμβανομένων και χριστιανών που αποδέχονταν τις θέσεις του Λουκιανού και του Ωριγένη. (Γιατί είχε ευρεία απήχηση αν το ζήτημα ήταν ξεκάθαρο εξαρχής;)

Η Αρειανή διαμάχη υπήρξε μία από τις μεγαλύτερες και σφοδρότερες εκκλησιαστικές διενέξεις. (Γιατί συνέβη αυτό αν το δόγμα της τριάδας ήταν εξαρχής σαφές και ευρέως αποδεκτό;)


(από τον Μοναρχιανισμό:) Κατά τον 2ο αιώνα υπήρχαν κινήματα (Γνωστικισμός, Μοντανισμός) με μεγάλη απήχηση και τα οποία με τις διδασκαλίες τους περί Θεότητας και Τρ΄ςιάδος είχαν προκαλέσει μεγάλη σύγχηση σε οτι αφορά το δόγμα και τη σχέση των προσώπων της Αγίας Τριάδας. Στην προσπάθεια αυτή κάποιοι θεολόγοι θέλησαν να δημιουργήσουν ένα ρεύμα, το οποίο θα μπορούσε να εισάγει με βεβαιότητα το ακριβές δόγμα τη υποστάσεως της Αγίας Τριάδος, ώστε να αντιπαρατεθεί σε σχέση με τις άλλες θρησκείες ή αιρέσεις, ένα σαφές δείγμα των θέσεων της εκκλησίας, αφου αρκετοί θεολόγοι και ιερείς της εκκλησίας αδυνατούσαν να συντάξουν μια οργανομένη πρόταση για την ακριβή σχέση Πατρός και Υιού, ώστε τελικά να αντιπαρατεθεί απέναντι στους ανταγωνιστές. Θα λεγαμε πως κάποιοι ιερωμένοι ή θεολόγοι (Κλήμης Αλεξανδρεύς, Ωριγένης) που ανήκαν ιδεολογικά στη Καθολική Εκκλησία επέτειναν τη συγχηση, στην προσπάθειά τους να δώσουν μια σαφή άποψη περί του ζητήματος. (Γιατί συνέβαινε αυτό αν όντως υπήρχε ένα σαφές τριαδικό δόγμα πριν από τις Οικουμενικές Συνόδους;)

ΥΓ. Βλέπε επίσης: Συζήτηση:Πρώτη Σύνοδος της Νίκαιας

--βασίλειος78 12:27, 13 Σεπτεμβρίου 2007 (UTC)


[Επεξεργασία] Δε νομίζω

Βασίλη, φτιάχνεις μονος σου διλληματα και μετά απαντάς, με λανθάνουσα προβληματικη; για να καταλάβω δηλαδή.

  1. Είπε κανείς οτι είχε θεολογήσει πιο πριν; ακουσες εμένα ή κανένα θεολογο να μιλούν για ΗΔΗ διαμορφωμένο δόγμα τριάδας ή σχέση Πατέρα-Λόγου, πριν τη σύνοδο? αλλά οχι και να φτάσουμε να πουμε οτι μια νυχτα με φεγγάρι, το αποφάσισαν γιατί έτσι.
  2. Απορώ γιατί κάθε φορά διαβάζεις ένα μέρος της διδασκαλίας ή μαλλον όποιο σε βολεύει. Δηλαδή υποστηριζε η εκκλησία οτι ο Χριστός ΔΕΝ ειναι ΣΩΤΗΡΑΣ να υποθέσω, είναι απλό κτίσμα, χωρίς ψυχή κλπ. Αυτά συνέπιπταν με τη θεολογία;
  3. Και αφού θες μια απαντηση ακου αυτό. Βρήκε ΑΡΧΙΚΑ απήχηση στην εκκλησιαστική κοινότητα όταν το ζήτημα τέθηκε, όπως εσυ ακριβώς τώρα το θέτεις δηλαδή πανω στη σχέση Πατέρα-Λόγου σχεδόν αποκλειστικά. Αφου οι 2 θεολογικές σχολές θεολογούσαν με διαφορετικο τρόπο, όπως στο λήμμαφαίνεται. Αρχικά λοιπόν καποιοι αμφιταλαντεύονταν. Ακομα ήταν θεολογούμενο. Όμως όταν είδαν πως άνθρωπος είχε ξεφύγει, αφου πονηρότατα στις επιστολές του δεν έγραφε όλη τη θεολογία που υποστήριζε και διαρκώς προσέθετε νέα δεδομενα, στην σύνοδο Αλεξανδρείας και Αντιοχείας, αποδοκίμασαν, μεταστράφηκαν, ενώ αρχικά του ζήτησαν να άρει τις ακραίες θέσεις του ακόμα και οι υποστηρικτές του. Γιατί άραγε?
  4. Ο Μοναρχιανισμός είναι την ίδια εποχή με τον Αρειανισμό; ήταν το ίδιο ευκολο στην εποχή του Ωριγένη και του Κλήμη να συνταχθεί μια οργανωμένη άποψη σχετικά με το τριαδικό δόγμα ή τη σχέση Πατέρα Λόγου. Άγνοια της ιστορίας δείχνει αυτό φίλτατε.
  5. τέλος απάντησε επαρκώς σε ενα ζητούμενο. Ο Μοναρχιανισμός είχε καταδικαστεί από την εκκλησία; και γιατί?
  6. Φειδάς: Η πίστη της εκκλησίας στην συναϊδιότητα και τη φυσική θεότητα των τριών προσώπων της αγίας Τριάδας είχε διατυπωθεί κατά συνοπτικό τρόπο στα Βαπτιστήρια σύμβολα των κατά τόπους εκκλησιών. -Χρ.Θεόδωρος. Το βαπτιστήριο σύμβολο της Καισαρείας αρκούσε να αποδείξει (ειχε πριν τις εριδες διαμορφωθει) την ορθοδοξία έναντι των Αρειανοφρόνων και ήταν αποδεκτό από όλες τις εκκλησίες (κάτι σημαίνει αυτό)-.--Θεόδωρος 13:16, 13 Σεπτεμβρίου 2007 (UTC)



Φίλε Θεόδωρε, δεν υπάρχει λόγος για ένταση. Καταλαβαίνω πως όταν κανείς στήνει ένα λήμμα από μία μόνο πηγή η οποία μάλιστα, παρά την αδιαμφισβήτητη επιστημοσύνη της, έχει ένα πολύ συγκεκριμένο τάργκετ-γκρουπ αναγνωστών, τους φοιτητές της θεολογικής, να θέλει να περάσει το μήνυμα της διατήρησης της αποστολικής παράδοσης παρά τις διάφορες επιρροές και αιρέσεις. Και φυσικά δεν αναμένω από σένα οπωσδήποτε να κάτσεις να διαβάσεις το πώς βλέπουν την εκκλησιαστική ιστορία οι Καθολικοί, οι Προτεστάντες ή οι άθρησκοι για να προχωρήσεις στα άρθρα σου, αλλά να μην παραξενεύεσαι αν το κάνουν άλλοι αυτό. Προσπάθησε να καταλάβεις κι εμένα όταν αντιδρώ σε κάποιες διατυπώσεις στα λήμματά σου που δίνουν την αίσθηση πως το δόγμα της τριάδας υπήρχε εξαρχής. Πχ.:
  • Κατά τον 2ο αιώνα υπήρχαν κινήματα (Γνωστικισμός, Μοντανισμός) με μεγάλη απήχηση και τα οποία με τις διδασκαλίες τους περί Θεότητας και Τριάδος είχαν προκαλέσει μεγάλη σύγχηση σε οτι αφορά το δόγμα και τη σχέση των προσώπων της Αγίας Τριάδας.
  • Ο μοναρχιανισμός σκοπό είχε να καταδείξει πως η τριάδα ανάγει την αρχή της στον Ένα Θεό.
  • Και πράγματι, ή φανέρωση του Πατρός ως Υιού, δεν αποφέρει κάποια υποστατική διαφορά, αλλά μόνο ιστορική και λυτρωτική.
Επίτρεψέ μου να μείνω λίγο στο τελευταίο σημείο. Λες ότι ο Νοητός δεν αντιλαμβανόταν την υποστατική διαφορά μεταξύ Υιού και Πατέρα. Είναι σωστή διατύπωση αυτή; Έχεις διαβάσει την επιστολή του Ιππολύτου; Ο Νοητός έλεγε ότι ο Υιός με τον Πατέρα ταυτίζονται γιατί οι Γραφές λένε ότι ο Ιησούς είναι παντοκράτορας και μόνο ο Πατέρας είναι Παντοκράτορας. Ποια ήταν η απάντηση του Ιππόλυτου. Μήπως ήταν: "Εμείς οι χριστιανοί πιστεύουμε στην Τριάδα τόσο καιρό, η οποία λέει ότι ο Υιός είναι ίσος με τον Πατέρα αλλά διαφορετική υπόσταση". Όχι. Μήπως ήταν: "Μην μπερδεύεις την ανθρώπινη φύση με τη θεϊκή φύση του Ιησού". Ούτε. Αλλά η απάντηση του Ιππόλυτου ήταν: "Μην ταυτίζεις τον Υιό με τον Πατέρα γιατί ο Ιησούς είναι παντοκράτορας όχι αφ' εαυτού, αλλά επειδή ο Πατέρας τον έκανε παντοκράτορα". Τα περί υποστατικής διαφοράς, λοιπόν, είναι αναχρονισμοί της κατοπινής νεοπλατωνικής ορολογίας και κοσμοαντίληψης που δεν έχουν θέση, κατά την άποψή μου, σε αυτό το θέμα αλλά προκαλούν σύγχυση στον αναγνώστη.
Και επειδή μου ζήτησες πηγές, αυτές είναι μερικές πρόχειρες:


Neither the word Trinity nor the explicit doctrine appears in the New Testament […]
The doctrine developed gradually over several centuries and through many controversies. […] It was not until the 4th century that the distinctness of the three and their unity were brought together in a single orthodox doctrine of one essence and three persons. […] Athanasius defended and refined the Nicene formula, and, by the end of the 4th century [...] the doctrine of the Trinity took substantially the form it has maintained ever since.—Britannica.
Many early exponents of the doctrine of the Logos were also subordinationists.Britannica.


The doctrine is not taught explicitly in the New Testament, where the word God almost invariably refers to the Father. […] The term trinitas was first used in the 2nd century, by the Latin theologian Tertullian, but the concept was developed in the course of the debates on the nature of Christ (see Christology). In the 4th century, the doctrine was finally formulated; using terminology still employed by Christian theologians, the doctrine taught the coequality of the persons of the Godhead.—Microsoft Encarta Reference Library.


Trinity, [...] The word itself does not occur in the Bible. […] The explicit doctrine was thus formulated in the postbiblical period, although the early stages of its development can be seen in the NT.—Harper’s Bible Dictionary.


Neo-Platonism. This phase in the history of υπόστασις, which is so important for the later development of the Christian doctrine of the Trinity, is of no significance as regards biblical usage.—«υπόστασις», Theological Dictionary of the New Testament.


One does not find in the NT the trinitarian paradox of the coexistence of the Father, Son, and Spirit within a divine unity, the mystery of the three in one, yet one does find there the data that serve as the foundation of this later dogmatic formulation.—“God,” Anchor Bible Dictionary.


Justin thus combines hypostasianism, or the theory of the independent, personal (hypostatical) divinity of Christ, with subordinationism; he is, therefore, neither Arian nor Athanasian; but his whole theological tendency, in opposition to the heresies, was evidently towards the orthodox system, and had he lived later, he would have subscribed the Nicene creed. The same may be said of Tertullian and of Origen.— Philip Schaff, History of the Christian Chruch.
The Nicene fathers still teach, like their predecessors, a certain subordinationism, which seems to conflict with the doctrine of consubstantiality.—Philip Schaff, History of the Christian Chruch.
The SEMI-ARIANS … had a strong footing in the subordination of most of the ante-Nicene fathers; but now the time for clear and definite decision had come.— Philip Schaff, History of the Christian Chruch.
In the doctrine of the Trinity [Lactantius] was, like most of the ante-Nicene fathers, subordinationist.— Philip Schaff, History of the Christian Chruch.


Though Justin uses the Trinitarian formula, his understanding of Christ is subordinationist.—New Dictionary of Theology.


Αν έχεις την καλοσύνη κι εσύ, σε παρακαλώ, επειδή επικαλέστηκες τα βαπτιστήρια σύμβολα, για τα οποία έγραψες ότι περιέχουν την "πίστη της εκκλησίας στην συναϊδιότητα και τη φυσική θεότητα των τριών προσώπων της αγίας Τριάδας", σε παρακαλώ να τα παρουσιάσεις και να τα συμπληρώσεις στο λήμμα του Πιστεύω, γιατί θα είναι μια πολύ σημαντική μαρτυρία και προσωπικά είμαι πολύ περίεργος να τα δω. Δεν έχω κανένα πρόβλημα να βελτιώσω την άποψή μου για την ιστορία του δόγματος.
--βασίλειος78 15:22, 13 Σεπτεμβρίου 2007 (UTC)

[Επεξεργασία] Για Ιππόλυτο, τα υπόλοιπα εν καιρώ

Απόψεις Ιππολύτου προς Νοητού θεολογούμενα.

  • 6. «Ο ων επί πάντων Θεός ευλογητός γεγένηται (=έχει γίνει), και άνθρωπος γενόμενος, Θεός εστίν εις τους αιώνας».
  • 8 «Ανάγκην ουν έχει και μη θέλων ομολογείν Πατέρα Θεόν παντοκράτορα, και Χριστόν Ιησούν Υιόν Θεού, Θεόν άνθρωπον γενόμενον, ώ πάντα Πατήρ υπέταξε παρεκτός εαυτού, και Πνεύματος Αγίου, και τούτους είναι ούτως τρία. Ει δε βούλεται μαθείν, πως εις Θεός αποδεικνύεται…Και όσον μεν κατά την δύναμιν, εις εστί Θεός. όσον δε κατά την οικονομίαν, τριχής η επίδειξις»
  • 9 «Όσα τοίνυν κηρύσσουσιν αι Θείαι Γραφαί, ίδωμεν, και όσα διδάσκουσιν, επιγνώμεν, και ως θέλει Πατήρ πιστεύεσθαι, πιστεύσωμεν, και ως θέλει Υιόν δοξάζεσθαι, δοξάσωμεν, και ως θέλει Πνεύμα άγιον δωρείσθαι, λάβωμεν»
  • 10 «Θεός μόνος υπάρχων… ουδέν πλην αυτός ην. αυτός δε μόνος ων, πολύς ην» = Ο Θεός είναι μόνος, αλλά πληθυντικός αριθμός
  • 12 «Ουκούν ένσαρκον Λόγον θεωρούμεν, Πατέρα δι’ αυτού νοούμεν, Υιώ δε πιστεύομεν, Πνεύματι αγίω προσκυνούμεν»
  • 14 «Εις γαρ εστίν ο Θεός. ο γαρ κελεύων Πατήρ, ο δε υπακούων Υιός, το δε συνετίζον άγιον Πνεύμα. Ο ων Πατήρ επί πάντων, ο δε Υιός δια πάντων, το δε άγιον Πνεύμα εν πάσιν….(Ο Ιησούς) αναστάς παρέδωκεν τοίς μαθηταίς λέγων: ‘Πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τα έθνη, βαπτίζοντες αυτούς εις το όνομα του Πατρός, και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος’ και δεικνύων ότι πας ος αν εν τι τούτων εκλίπη, τελείως Θεόν ουκ εδόξασεν. Δια γαρ της Τριάδος ταύτης Πατήρ δοξάζεται. Πατήρ γαρ ηθέλησεν, Υιός εποίησεν, Πνεύμα εφανέρωσεν. Πάσαι τοίνυν αι Γραφαί, περί τούτου κυρύσσουσι».--Θεόδωρος 16:00, 13 Σεπτεμβρίου 2007 (UTC)


Φίλε Θεόδωρε,
Έχεις διαβάσει ποτέ στη ζωή σου τι λέει η επιστολή ή απλώς έκανες copy-paste από τα λεγόμενα του Καλομοίρη;
http://www.jesusportal.org/magazine/article17-7.htm
http://www.oodegr.com/oode/theos/triada1.htm
--βασίλειος78 16:10, 13 Σεπτεμβρίου 2007 (UTC)




1.σύμφωνα με τον Θεοδώρητο, η θεολογία περί ομοουσίου δεν ήταν κάτι νέο:

"ο Θεοδώρητος, διερμηνεύων την κοινήν γνώμην των τε Πατέρων της εν Νικαία Συνόδου και των μετ' αυτήν, βεβαιοί, ότι "ού καινή τις η του ομοουσίου πρόσρησις, ουδέ υπό των τότε συναθροισθέντων Πατέρων εξευρεθείσα, αλλ' άνωθεν εκ προγόνων εις εγγονούς καταγόμενη"."(Καρμίρης Ιωάννης, 'Τα δογματικά και συμβολικά μνημεία της Ορθοδόξου Καθολικής Εκκλησίας', τόμ. Α', 2η έκδ., Αθήνα 1960, σελ. 61).

Αρκετά νωρίς, στον Ειρηναίο, βλέπουμε ότι "η ιδέα του ομοουσίου υπάρχει εις τα έργα του"(Θεοδώρου Ανδρέας, 'Ιστορία των Δογμάτων - τόμ. 1ος, μέρος 2ον, Η ιστορία του δόγματος από της εποχής των Απολογητών μέχρι του 318 μ.Χ.', Γρηγόρης, Αθήνα 1978, σελ. 159) και "ο Υιός έχει κοινήν μετά του Πατρός την ουσίαν"(Ό.π., σελ. 160 και υποσημ. 466).:

"Ο Πατήρ είναι Κύριος και ο Υιός είναι Κύριος, ο Πατήρ είναι Θεός και ο Υιός είναι Θεός, διότι εκείνος, όστις εγεννήθη εκ του Θεού, είναι Θεός. Ούτω, λοιπόν, κατά τήν ουσίαν και την φύσιν της υπάρξεως Του υπάρχει μόνον εις Θεός, δια την οικονομίαν όμως της απολυτρώσεώς μας υπάρχει εις Υιός και εις Πατήρ"(Ό.π., υποσημ. 465).

Από εκεί και πέρα, "η θεολογία του ομοουσίου είναι καθαρά επίτευγμα των αλεξανδρινών θεολόγων: Ωριγένης, Διονύσιος, Θεόγνωστος, Αθανάσιος."(Παπαδόπουλος Γ. Στυλιανός, 'Πατρολογία', τόμ. Α', έκδ. 4η, Αθήνα 2000, σελ. 467). Ο όρος ομοούσιος για τον Υιό, χρησιμοποιείται δύο φορές από τον Ωριγένη: σε σχόλιό του στο Κατά Ματθαίον("Κατά φύσιν εγέννησεν ο Πατήρ διόπερ ομοούσιος εγεννήθη" (PG 17:309)), και σε ένα απόσπασμα της ερμηνείας του στην προς Εβραίους επιστολή, το οποίο αναφέρει ο Πάμφιλος("Sic et sapientia ex Deo procedens ex ista substantia Dei generatur. Sic nihilominus et secundum similitudinem corporalis aporrhoeae esse dicitur aporrhoea gloriae omnipotentis pura et sincera. Quae utraeque similitudines manifestissime ostendunt communionem substantiae esse filio cum patre. Aporrhoea enim ομοούσιος videtur, id est unius substantiae cum illo corpore ex quo est vel aporrhoea vel vapor" (PG 17:580-581)).

Αν και ο όρος ομοούσιος είναι άγραφος (δηλ. μη βιβλικός), εν τούτοις για τους εκκλησιαστικούς άνδρες των πρώτων αιώνων, εκείνο που έχει σημασία είναι "η παρουσία της κατά περιεχόμενον σχετικής διδασκαλίας εις την Αγίαν Γραφήν"(Ξεξάκης Γ. Νικόλαος, 'Προλεγόμενα εις την Ορθόδοξον Δογματικήν', Αθήνα 2000, σελ. 132). Όπως γράφει ο Μ. Αθανάσιος:

"γινωσκέτω δε όμως, ει τις εστι φιλομαθής, ότι ει και μη ούτως εν ταις γραφαίς εισίν αι λέξεις, αλλά, καθάπερ είρηται πρότερον, την εκ των γραφών διάνοιαν έχουσι και ταύτην εκφωνούμεναι σημαίνουσι τοις έχουσιν εις ευσέβειαν την ακοήν ολόκληρον"(PG 25:453ΑΒ).

Μην ξεχνάμε άλλωστε αυτό που ο Ιωάννης ο Θεολόγος είπε (και εμείς το αποκαλούμε αποστολική παράδοση, εξου και ουδέποτε η ομοουσιότητα αντιμετωπίστηκε ως αίρετικη άποψη «Εν αρχη ην Λόγος και ο Λόγος ην προς τον θεόν και Ο Θεός ην ο Λόγος»)


2. Τόση ωρα μου λες για Φειδά. Δε σε εχω δει ακομα να τον αναιρείς. Οτι δε σου αρέσει δε σημαίνει οτι είναι αναλήθεια.
3. Αυτη εδώ είναι η τελευταία απάντηση moy εκτός θέματος.
4. Βαπτιστήριο σύμβολο Καισαρείας.(Σωκράτης Εκκλ. Ιστορ. 1,8 και Θεοδώρητος Εκκλ. Ιστ. 1,11).

Εν τέλη γιατί Άρειος αντιμετωpίτηκε ετσι? Γιατί οι Μοναρχιανοι θεωρούνταν αιρετικοί από το σύνολο του πληρώματος της εκκλησίας;--Θεόδωρος 19:28, 13 Σεπτεμβρίου 2007 (UTC)