Νικολά ντε Λαρζιλιέρ

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Σπουδή σε χέρια. Εργο του ντε Λαρζιλιέρ
Σπουδή σε χέρια. Εργο του ντε Λαρζιλιέρ

Ο Νικολά ντε Λαρζιλιέρ (γαλλικά: Nicolas de Largillierre ή de Largillière) (10 Οκτωβρίου 16565 Δεκεμβρίου 1746) ήταν γάλλος ζωγράφος.

Γεννημένος στο Παρίσι, ο Λαρζιλιέρ ήταν γιος ενός εμπόρου καπέλων. Πέρασε τα παιδικά του χρόνια στην Αμβέρσα όπου είχε μετακομίσει η οικογένειά του όταν ήταν τριών ετών. Εκεί, το 1668, ξεκίνησε την εκμάθηση της ζωγραφικής, στο ατελιέ του Αντουάν Γκουμπό].

Το 1674, έγινε δεκτός ως μάστορας στη συντεχνία του Αγίου Λουκά της Αμβέρσας. Εμεινε στην Αγγλία από το 1675 ως το 1679 όπου διακρίθηκε από τον βασιλιά Κάρολο Α'. Επέστρεψε στην Αγγλία το 1685, για να φιλοτεχνήσει ένα πορτρέτο του διαδόχου του Καρόλου, Ιάκωβου Β'. Γύρισε στη Γαλλία και από το 1689 έγινε ένας από τους ζωγράφους με τη μεγαλύτερη ζήτηση. Από τις επίσημες παραγγελίες για αφιερώματα και αλληγορίες στράφηκε στα ποτρέτα της αριστοκρατίας και της μεγαλοαστικής τάξης.

Το 1699 παντρεύτηκε την Μαργκερίτ-Ελιζαμπέτ Φορέστ και έκαναν δύο κόρες και ένα γιο.

Το ταλέντο του του επέτρεψε να ανέβει την κλίμακα της ιεραρχίας στη Βασιλική Ακαδημία Ζωγραφικής και Γλυπτικής, στην οποία έγινε δεκτός στις 30 Μαρτίου 1686. Από απλό μέλος έγινε διευθυντής το 1736. Παραιτήθηκε το 1743 και πέθανε στο Παρίσι σε ηλικία 90 ετών.

Ο Λαρζιλιέρ ήταν ζωγράφος με πολλαπλό ταλέντο και είχε ευχέρεια τόσο στις νεκρές φύσεις, όσο και στις ιστορικές αναπαραστάσεις, τα τοπία ή τα πορτρέτα. Η τεχνική του δεξιοτεχνία τού επέτρεπε να παίζει με τα υλικά, τα χρώματα και τους φωτισμούς χωρίς να πρόκειται για ψυχρή άσκηση. Τα πορτρέτα του έχουν πάντα ζωή και ευαισθησία τέτοιες που τον κάνουν έναν από τους μεγαλύτερους ζωγράφους της εποχής του Λουδοβίκου ΙΣΤ΄ και της Αντιβασιλείας.


Το περιεχόμενο του άρθρου βασίζεται στο αντίστοιχο άρθρο της γαλλικής βικιπαίδειας.

Άλλες γλώσσες