Πεντηκοστιανισμός

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Μέρος μιας σειράς άρθρων για τον
Χριστιανισμό
Χριστιανισμός

Θεμελιώδη
Ιησούς Χριστός
Αγία Τριάδα · Θεοτόκος
Ευαγγελισμός της Θεοτόκου
Αγία Γραφή · Χριστιανική θεολογία
Απόστολοι · Εκκλησία
Βασιλεία του Θεού · Ευαγγέλιο
Ιστορία του Χριστιανισμού

Αγία Γραφή
Παλαιά Διαθήκη · Καινή Διαθήκη
Δέκα εντολές · Επί του όρους ομιλία
Γέννηση του Χριστού · Άγια Πάθη
Ο Σταυρός του Ιησού Χριστού
Σταύρωση και Ανάσταση
Βιβλία της Αγίας Γραφής
Βιβλικός κανόνας
Απόκρυφα· Θεοπνευστία
Μετάφραση των Εβδομήκοντα
Μεταφράσεις της Αγίας Γραφής

Χριστιανική θεολογία
Ιστορία · Απολογητές
Δημιουργία · Η πτώση του ανθρώπου
Νόμος της Παλαιάς Διαθήκης
Θεία Χάρη · Ενσάρκωση · Πίστη
Δικαίωση · Σωτηρία
Καθαγιασμός · Θέωση · Λατρεία
Εκκλησιολογία · Μυστήρια
Χριστιανική εσχατολογία

Ιστορία και παραδόσεις
Πρωτοχριστιανισμός
Οικουμενικές Σύνοδοι · Πιστεύω
Ιεραποστολή · Σχίσμα του 1054
Σταυροφορίες · Μεταρρύθμιση

Ανατολικός Χριστιανισμός
Ορθόδοξες Εκκλησίες
Συριακή · Ασσυριακή
Αρχαίες Ανατολικές Εκκλησίες
Ανατολικός Καθολικισμός

Δυτικός Χριστιανισμός
Καθολική Εκκλησία
Ουνία · Παλαιοκαθολικοί
Προτεσταντισμός/Διαμαρτύρηση
Θωμισμός · Αναβαπτιστές
Λουθηρανισμός · Αγγλικανισμός
Καλβινισμός · Αρμινιανισμός
Βαπτιστές · Μεθοδισμός
Ευαγγελικοί
Φιλελεύθερος Χριστιανισμός
Συντηρητικός Χριστιανισμός
Φονταμενταλιστικός Χριστιανισμός
Πεντηκοστιανισμός

Ομολογίες · Κινήσεις
Οικουμενισμός · Κήρυγμα
Προσευχή · Μουσική
Λειτουργία · Ημερολόγιο
Σύμβολα · Τέχνη

Σημαντικές μορφές
Απόστολος Παύλος · Πατέρες
Χριστιανοί άγιοι
Μέγας Κωνσταντίνος
Αθανάσιος Αλεξανδρείας
Κλήμης · Αυγουστίνος
Ιωάννης ο Χρυσόστομος
Βασίλειος Καισαρείας
Μάξιμος ο Ομολογητής
Ανσέλμος · Ακινάτης
Γρηγόριος Παλαμάς · Τζων Γουίκλιφ
Μαρτίνος Λούθηρος
Ιωάννης Καλβίνος · Τζων Ουέσλυ
Πάπας Ιωάννης Παύλος Β΄
Πατριάρχης Βαρθολομαίος

Μια από τις μεγαλύτερες εκκλησίες του κόσμου, η Εκκλησία του Πλήρους Ευαγγελίου Yoido, είναι εκκλησία της Πεντηκοστής
Μια από τις μεγαλύτερες εκκλησίες του κόσμου, η Εκκλησία του Πλήρους Ευαγγελίου Yoido, είναι εκκλησία της Πεντηκοστής

Ο Πεντηκοστιανισμός είναι μια μορφή του Χριστιανισμού που υπογραμμίζει το έργο του Αγίου Πνεύματος και την άμεση εμπειρία της παρουσίας Θεού στον πιστό. Ανήκει στο ευρύτερο δόγμα του Προτεσταντισμού.

Οι Πεντηκοστιανοί θεωρούν ότι η πίστη πρέπει να είναι εμπειρική με δύναμη, και όχι μόνο μέσω τελετουργιών ή σκέψεων.

Ο Πεντηκοστιανισμός είναι ενεργητικός και δυναμικός. Τα μέλη του θεωρούν ότι οδηγούνται από τη δύναμη του Θεού που ενεργεί μέσα τους. Οι Εκκλησίες της Πεντηκοστής τονίζουν στους πιστούς τη σημασία του βαπτίσματος στο Άγιο Πνεύμα. Αυτή η ενθύμηση βοηθά κατ' αυτές τον πιστό να πληρώνεται με το Άγιο Πνεύμα, το οποίο του δίνει τη δύναμη να ζει μια αληθινή Χριστιανική ζωή.

Η άμεση εμπειρία του Θεού αποκαλύπτεται από τα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος όπως η ομιλία στις γλώσσες, η προφητεία και η θεραπεία. Ο Πεντηκοστιανισμός στηρίζεται σε ένα βασικό γεγονός της ζωή των πρώτων Χριστιανών, στο βάπτισμα των δώδεκα Αποστόλων από το Άγιο Πνεύμα την ημέρα της Πεντηκοστής.

Οι περισσότεροι Πεντηκοστιανοί σκέφτονται ότι το κίνημά τους επιστρέφει το Χριστιανισμό σε μια καθαρή και απλή μορφή του, που έχει πολλά κοινά με το πιο αρχικό στάδιο της ζωής της Χριστιανικής Εκκλησίας.

Πίνακας περιεχομένων

[Επεξεργασία] Το Κίνημα & οι Εκκλησίες

H Εκκλησία Hillsong

Ο Πεντηκοστιανισμός δεν είναι μια Εκκλησία από μόνος του, αλλά είναι ένα Χριστιανικό κίνημα που περιλαμβάνει πολλές διαφορετικές Εκκλησίες. Αποτελεί επίσης, μαζί με άλλα δόγματα, μέρος του κινήματος της ανανέωσης ή της αναγέννησης.

Δεν είναι πάντα εύκολο να καταλάβει κανείς εάν μια Εκκλησία είναι της Πεντηκοστής από το όνομα και μόνο, δεδομένου ότι πολλές Εκκλησίες της Πεντηκοστής δεν περιλαμβάνουν τις λέξεις «Πεντηκοστιανή» ή «της Πεντηκοστής» στο όνομά τους.

Στη Δύση ο Πεντηκοστιανισμός είναι πολύ ισχυρός στις Εκκλησίες των Μαύρων και στις Αμερικανικές και Αυστραλιανές «μεγάλες Εκκλησίες» όπως η Εκκλησία Hillsong στην Αυστραλία και η Εκκλησία Lakewood στην Αμερική. Μια από τις μεγαλύτερες Εκκλησίες παγκοσμίως, η Εκκλησία του Πλήρους Ευαγγελίου Yoido στη Σεούλ της Νότιας Κορέας, όπου μέχρι και 250.000 άνθρωποι παρευρίσκονται κάθε Κυριακή, είναι μια Εκκλησία της Πεντηκοστής.

[Επεξεργασία] Το Όνομα

Ο Πεντηκοστιανισμός έχει πάρει το όνομά του από την ημέρα της Πεντηκοστής, όταν, σύμφωνα με τη Αγία Γραφή, κατέβηκε το Άγιο Πνεύμα στους αποστόλους του Ιησού, και τους οδήγησε να μιλήσουν σε πολλές ξένες γλώσσες ως σημείο και απόδειξη του ότι ήταν βαφτισμένοι στο Άγιο Πνεύμα. Οι Πεντηκοστιανοί πιστεύουν ότι αυτό δεν ήταν ένα γεγονός που συνέβηκε μια φορά για τότε, αλλά είναι κάτι που μπορεί και συμβαίνει κάθε ημέρα. Αυτό το στηρίζουν στο φλογερό κήρυγμα του απόστολου Πέτρου την ημέρα της Πεντηκοστής που μεταξύ άλλων ανέφερε: «Η υπόσχεση (της δωρεάς του Αγίου Πνεύματος) είναι προς εσάς και προς τα παιδιά σας, και προς όλους εκείνους που είναι μακριά, όσους θα προσκαλέσει ο Κύριος ο Θεός μας.» (Πράξεις 2:39)

[Επεξεργασία] Διάδοση

Αν και στατιστικά στοιχεία για τη διάδοση του Πεντηκοστιανισμού είναι δύσκολο να εξαχθούν, εκτιμάται ότι υπάρχουν περισσότεροι από 20 εκατομμύρια Πεντηκοστιανοί στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής (Μάρτιος 2006), συμπεριλαμβανομένων 2,5 εκατομμυρίων μελών των Συνάξεων του Θεού και 1 εκατομμύριο στην Βρετανία[1]. Στη Λατινική Αμερική και στην Αφρική υπάρχουν ομολογίες με περισσότερα από 1 εκατομμύριο μέλη. Οι Συνάξεις του Θεού αποτελούν πιθανότατα την μεγαλύτερη εκκλησία του Πεντηκοστιανισμού διεθνώς, με περισσότερα από 54,7 εκατομμύρια μέλη[2] και πιστούς σε περισσότερες από 150 χώρες[3]. Πάντως υπολογίζεται πως οι Πεντηκοστιανοί είναι μεταξύ 250 και 500 εκτομμυρίων παγκοσμίως [4].

[Επεξεργασία] Πεποιθήσεις & Δόγματα

Οι Πεντηκοστιανοί δέχονται όλες τις επικρατούσες Χριστιανικές πεποιθήσεις και δόγματα (μοναδική εξαίρεση είναι το μεμονωμένο κίνημα Oneness (Ενότητας), που δεν δέχεται την Αγία Τριάδα). Αν και λέγεται συχνά πως ο Πεντηκοστιανισμός επικεντρώνεται περισσότερο στην εμπειρία παρά στη θεολογία, η βάση της θεολογίας των Πεντηκοστιανών στηρίζεται στην "ευαγγελική αναμορφωση", όπως αυτή προέκυψε μετά τη μεταρρύθμιση του Λούθηρου: μοναδική βάση είναι η Αγία Γραφή (sola scriptura), που τη θεωρούν «λόγο του Θεού» και συνολικά αλάθητη. Σε αντίθεση με την Ορθοδοξία και τον Καθολικισμό δε δέχονται την λεγόμενη Ιερά Παράδοση (τουλάχιστον τα σημεία που θεωρούν πως διαφοροποιούνται από την Αγία Γραφή) με όλα όσα αυτή συνεπάγεται (π.χ. δεν δέχεται την "μεσιτεία" των Αγίων, τις εικόνες κτλ). Δέχεται τον Εβραϊκό Κανόνα της Παλαιάς Διαθήκης με τα 66 βιβλία.

Πολλές Εκκλησίες της Πεντηκοστής είναι ιδιαίτερα διαφορετικές μεταξύ τους, κάτι το οποίο καθιστά δύσκολο το να παραχθεί ένας οριστικός κατάλογος των Πεντηκοστιανών δοξασιών. Εν τούτοις, παρακάτω καλύπτεται μια σειρά πεποιθήσεων και δογμάτων που είναι κοινές για όλες σχεδόν τις Εκκλησίες της Πεντηκοστής.

[Επεξεργασία] Φονταμενταλισμός (;)

Οι Εκκλησίες της Πεντηκοστής δεν είναι «φονταμενταλιστικές», αν και περιγράφονται μερικές φορές ως τέτοιες.

Οι Πεντηκοστιανοί και οι Χριστιανοί Φονταμενταλιστές δέχονται από κοινού τη θέση της Αγίας Γραφής ως του αλάθητου λόγου του Θεού, αλλά δέχονται επίσης, τη σημασία της άμεσης εμπειρίας του Θεού από τον πιστό μέσω του έργου του Αγίου Πνεύματος, κάτι που τους διαφοροποιεί από τους Φονταμενταλιστές.

[Επεξεργασία] Αγιασμός

Ένας άνθρωπος λαμβάνει τον αγιασμό όταν η ζωή του αφιερώνεται στο Θεό και είναι χωρισμένος από την προηγούμενη αμαρτωλή του ζωή. Όταν ένας άνθρωπος είναι άγιος, είναι αναγεννημένος εν Χριστώ δια του Αγίου Πνεύματος και μακριά από τις άσχημες συμπεριφορές και σκέψεις της παλιάς του ζωής.

Η λέξη «Αγιότητα» χρησιμοποιείται επίσης από μερικές Εκκλησίες στον επίσημο τίτλο τους υπό αυτήν την έννοια. Οπωσδήποτε ο αγιασμός, είναι κάτι το ουσιαστικό στο να βιώσει κάποιος μια χριστιανική ζωή:

«Επιδιώκετε ειρήνη με όλους, και τον αγιασμό, χωρίς τον οποίο κανένας δεν θα δει τον Κύριο.» (Εβραίους 12:14)

Κάποιοι Πεντηκοστιανοί διδάσκουν ότι οι πιστοί πρέπει βιώσουν ένα πνευματικό γεγονός που θα τους οδηγήσει να «θεωρήσουν τον εαυτό τους νεκρό μεν ως προς την αμαρτία, ζωντανό δε ως προς τον Θεό» (Ρωμαίους 6:10-11, σε προσαρμογή). Το έργο του αγιασμού γίνεται δια του Αγίου Πνεύματος.

Άλλες Εκκλησίες διδάσκουν ότι οι πιστοί συνεχίζουν να αυξάνονται κοντά στο Θεό σε μια συνεχή διαδικασία αγιασμού, η οποία τους βοηθά για να ζουν Χριστιανική ζωή.

Ενώ κάποιοι Πεντηκοστιανοί πιστεύουν ότι η αγιοποίηση είναι μια απαραίτητη προϋπόθεση για κάποιον που βαφτίζεται στο Άγιο Πνεύμα, άλλοι θεωρούν ότι το βάπτισμα στο Άγιο Πνεύμα είναι διαθέσιμο σε καθένα που δίνει ειλικρινά τη ζωή του στον Χριστό.

Αυτή η διαφορά όμως περνά απαρατήρητη στους μη ειδικούς και είναι απλούστερο να ειπωθεί ότι οι Πεντηκοστιανοί θεωρούν πως οι άνθρωποι πρέπει να έχουν σωθεί εν Χριστώ προτού λάβουν το βάπτισμα του Αγίου Πνεύματος.

[Επεξεργασία] Μυστήρια

Οι Εκκλησίες της Πεντηκοστής τείνουν να αποφύγουν οτιδήποτε που εμφανίζετε ως Μυστηριακό.

Φυσικά, έχουν στα τελετουργικά τους, τελετές όπως η Θεία Κοινωνία και το Βάπτισμα στο νερό που άλλες Εκκλησίες τα μεταχειρίζονται ως μυστήρια, αλλά οι περισσότεροι Πεντηκοστιανοί αναφέρονται σε αυτά ως τελετές ή διατάξεις. Υπάρχουν βέβαια και Εκκλησίες της Πεντηκοστής που δέχονται τις 7 τελετές ως μυστήρια. Πάντως, οι τελετές όπως τα μυστήρια υποδηλώνουν ορατές αντιπροσωπεύσεις των αόρατων αληθινών πραγμάτων.

[Επεξεργασία] Βάπτισμα στο Νερό

Οι Εκκλησίες της Πεντηκοστής ακολουθούν την Αγία Γραφή και τελούν το βάπτισμα με πλήρη κατάδυση στο νερό. Για τους Πεντηκοστιανούς το βάπτισμα στο νερό είναι το εξωτερικό σημείο της αλλαγής που έχει αρχίσει ήδη να πραγματοποιείτε. Η αλλαγή της αναγέννησης είναι ουσιαστική, ενώ το βάπτισμα στο νερό αν και είναι απαραίτητο και σημαντικότατο, είναι ένα πρόσθετο στοιχείο.

Το βάπτισμα νηπίων (νηπιοβαπτισμός) δεν τελείται στις Εκκλησίες της Πεντηκοστής.

[Επεξεργασία] Άλλες Τελετές

[Επεξεργασία] Πλύση Ποδιών

Κάποιες ( και όχι όλες) Εκκλησίες της Πεντηκοστής ακολουθούν την πρακτική της πλύσης των ποδιών ως διάταξη ταπεινότητας στις λειτουργίες τους. Με αυτό τον τρόπο ακολουθούν το παράδειγμα και τις εντολές του Ιησού, ο οποίος έπλυνε τα πόδια των αποστόλων στο κατά το Μυστικό Δείπνο:

«Αν, λοιπόν, εγώ, ο Κύριος και ο δάσκαλος, σας έπλυνα τα πόδια, κι εσείς χρωστάτε να πλένετε ο ένας τα πόδια τού άλλου. Επειδή, παράδειγμα έδωσα σε σας, για να κάνετε κι εσείς, όπως εγώ έκανα σε σας. Σας διαβεβαιώνω απόλυτα, δεν υπάρχει δούλος ανώτερος από τον κύριό του ούτε απόστολος ανώτερος από εκείνον που τον απέστειλε. Αν τα ξέρετε αυτά, είστε μακάριοι, αν τα κάνετε.» (Ιωάννης 13:14-17)

[Επεξεργασία] Αφιέρωση Παιδιών

Οι Εκκλησίες της Πεντηκοστής δεν βαφτίζουν τα νήπια. Θεωρούν το βάπτισμα στο νερό ως εξωτερική έκφραση του εσωτερικού έργου της χάρης του Θεού μετά από την ελεύθερη επιλογή ενός ατόμου να ακολουθήσει Χριστό. Τα μικρά παιδιά δεν είναι σε θέση να κάνουν μια τέτοια επιλογή επειδή δεν έχουν αίσθηση της ανάγκης τους για τη σωτηρία.

Αντ' αυτού, τα νήπια στις Εκκλησίες της Πεντηκοστής αφιερώνονται στο Θεό και ευλογούνται. Αυτό θυμίζει τη Βιβλική ιστορία των μικρών παιδιών που παρουσιάστηκαν στον Ιησού και εκείνος τα ευλόγησε.

Μερικές Εκκλησίες της Πεντηκοστής θεωρούν ότι τα περισσότερα παιδιά μπορούν να περιμένουν για το βάπτισμα στο νερό μεταξύ των ηλικιών επτά και δέκα, οπότε οι γονείς ή οι Ποιμένες είναι σε θέση να καθορίσουν εάν ένα συγκεκριμένο παιδί είναι σε θέση να καταλάβει τη σημασία του βαπτίσματος στο νερό ύστερα από συζήτηση μαζί του.

[Επεξεργασία] Βάπτισμα στο Άγιο Πνεύμα

Το βάπτισμα στο Άγιο Πνεύμα είναι το κεντρικό γεγονός στον Πεντηκοστιανισμό. Το όνομα του κινήματος τιμά την μνήμη του πρώτου βαπτίσματος στο Άγιο Πνεύμα, των Αποστόλων του Χριστού κατά την ημέρα της Πεντηκοστής.

Το βάπτισμα στο Άγιο Πνεύμα δεν είναι η εμπειρία της αναγέννησης (της αλλαγής της ζωής του ανθρώπου). Ένας άνθρωπος πρέπει ήδη να έχει αναγεννηθεί προτού να λάβει το Άγιο Πνεύμα.

Οι Πεντηκοστιανοί πιστεύουν ότι το βάπτισμα στο Άγιο Πνεύμα είναι ουσιαστικό μέρος της σωτηρίας. Παραδοσιακά αυτό είναι το δεύτερο βάπτισμα και ακολουθεί το βάπτισμα στο νερό, αν και μερικά σημεία της Γραφής αντιστρέφουν αυτή τη διαδικασία.

Το βάπτισμα στο Άγιο Πνεύμα είναι η εμπειρία κατά την οποία ο πιστός δίνει τον έλεγχο του εαυτού του στο Άγιο Πνεύμα (αν και όχι με τρόπο που να χάνει την ταυτότητα και την αυτονομία του). Μέσω της εμπειρίας αυτής γνωρίζει το Χριστό με έναν οικειότερο τρόπο και ενεργοποιεί τη δύναμη της μαρτυρίας και της πνευματικής αύξησης.

Το βάπτισμα στο Άγιο Πνεύμα θεωρείται έργο της χάρης του Θεού, που είναι διαθέσιμο σε όλους τους ανθρώπους που ζητούν να το λάβουν:

«Η χάρη καθιστά το βάπτισμα στο Άγιο Πνεύμα πιθανό αλλά οι άνθρωποι πρέπει να το ζητήσουν αλλιώς μάλλον δύσκολα θα το λάβουν» Clark H.Pinnock, Flame of Love: A Theology of the Holy Spirit, 1996

Ανάλογα με το βάπτισμα στο νερό, ένας άνθρωπος βαφτίζεται εν Πνεύματι. Όμως πλέον αισθάνεται τον εαυτό του σαν να έχει βυθιστεί ολοκληρωτικά στο Άγιο Πνεύμα. Άρα η αναλογία δεν είναι σταθερή σε αυτό το σημείο, επειδή ένα πρόσωπο που βαφτίζεται εν Πνεύματι γεμίζει πλήρως με Άγιο Πνεύμα, με τον ίδιο τρόπο που πληρώθηκαν οι Απόστολοι του Χριστού κατά την ημέρα της Πεντηκοστής.

«Και όλοι έγιναν πλήρεις από το Άγιο Πνεύμα, και μιλούσαν τον λόγο τού Θεού με παρρησία.» (Πράξεις 4:31)

Το σημείο (απόδειξη) ότι κάποιος βαπτίστηκε στο Άγιο Πνεύμα είναι η ομιλία σε ξένες γλώσσες που πριν δε γνώριζε (γλωσσολαλιά). Η ομιλία σε ξένες γλώσσες είναι το μοναδικό συνεπές γεγονός που συνδέεται με το βάπτισμα στο Άγιο Πνεύμα στις διάφορες εξιστορήσεις του φαινομένου της Αγίας Γραφής:

«Και έγιναν όλοι πλήρεις από το Άγιο Πνεύμα, και άρχισαν να μιλούν ξένες γλώσσες, όπως το Πνεύμα έδινε σ' αυτούς να μιλούν.» (Πράξεις 2:4)

«Εκπλάγηκαν, όσοι είχαν έρθει μαζί με τον Πέτρο, ότι η δωρεά τού Αγίου Πνεύματος ξεχύθηκε και επάνω στα έθνη. Επειδή, τους άκουγαν να μιλούν γλώσσες, και να μεγαλύνουν τον Θεό.» (Πράξεις 10:45-46)

[Επεξεργασία] Πλήρωση Άγιου Πνεύματος

Η πλήρωση με το Άγιο Πνεύμα δεν είναι μια προσωρινή κατάσταση του παρόντος. Ένας άνθρωπος που έχει βαφτιστεί με Άγιο Πνεύμα έχει το Άγιο Πνεύμα μέσα του και αυτό τον εξουσιοδοτεί και τον καθοδηγεί για το υπόλοιπο της ζωής του.

Οι Συνάξεις του Θεού (Assemblies of God) το θέτουν κάπως έτσι:

«Το Βάπτισμα είναι η εμπειρία εισόδου που εισάγει τον πιστό στην ομορφιά και τη δύναμη μιας ζωής πλήρους από το Άγιο Πνεύμα.» (Συναθροίσεις του Θεού)

Το Άγιο Πνεύμα θα επιτρέψει στον πιστό να απομακρυνθεί από την παλαιά κοσμική ζωή του και να ζήσει μια νέα Χριστιανική ζωή. Όπως το έθεσε ο Απόστολος Παύλος:

«Και μη μεθάτε με κρασί, στο οποίο υπάρχει ασωτία· αλλά, γίνεστε πλήρεις με το Πνεύμα,» (Εφεσίους 5:18)

Έτσι το βάπτισμα στο Άγιο Πνεύμα όπως δίνει ένα νέο ξεκίνημα στον πιστό, του δίνει και τα πνευματικά χαρίσματα που αναμένεται να χρησιμοποιηθούν για να προσελκυστούν και άλλοι στην πίστη, και γενικά για να εκτελεστεί το Χριστιανικό έργο.

[Επεξεργασία] Χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος

Τα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος είναι οι υπερφυσικές δυνατότητες που δίνονται στους πιστούς από το Θεό. Αυτά τα χαρίσματα καταδεικνύουν τη δύναμη του Θεού και χρησιμοποιούνται για ιδιαίτερους σκοπούς όπως η θεραπεία των αρρώστων, και γενικά η βοήθεια του πιστού στη Χριστιανική διακονία του.

Ο Απόστολος Παύλος πρότεινε τα 9 χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος ως:

Κορινθίους Α' 12:7 Σε κάθε έναν (πιστό), όμως, δίνεται η φανέρωση του Πνεύματος προς το συμφέρον. Κορινθίους Α' 12:8 Επειδή, σε άλλον μεν δίνεται διαμέσου τού Πνεύματος λόγος σοφίας, σε άλλον δε λόγος γνώσης, σύμφωνα με το ίδιο Πνεύμα· Κορινθίους Α' 12:9 σε άλλον δε πίστη, διαμέσου τού ίδιου Πνεύματος· σε άλλον δε χαρίσματα θεραπειών, διαμέσου τού ίδιου Πνεύματος· Κορινθίους Α' 12:10 σε άλλον δε ενέργειες θαυμάτων, σε άλλον δε προφητεία, σε άλλον δε διακρίσεις πνευμάτων, σε άλλον δε γένη γλωσσών, σε άλλον δε ερμηνεία γλωσσών· Κορινθίους Α' 12:11 και όλα αυτά τα ενεργεί το ένα και το ίδιο Πνεύμα, που διανέμει, ξεχωριστά σε κάθε έναν, όπως αυτό θέλει.

Τα 9 χαρίσματα του πνεύματος μπορούν να διαιρεθούν σε 3 ομάδες των τριών.

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗΣ - Λόγος σοφίας - Λόγος γνώσης - Διάκριση πνευμάτων

ΔΥΝΑΜΗΣ - Πίστη - Χαρίσματα Θεραπειών - Ενέργειες Θαυμάτων

ΦΩΝΗΤΙΚΑ - Προφητεία - Γλώσσες - Ερμηνεία των γλωσσών


Ο Μάρκος πρότεινε έναν άλλο κατάλογο προς απόδειξη ότι όλοι οι πιστοί μπορούν να έχουν όλα τα χαρίσματα:

«Στο όνομά μου θα βγάζουν δαιμόνια· θα μιλούν καινούργιες γλώσσες· θα πιάνουν φίδια· και αν κάτι θανάσιμο πιουν, δεν θα τους βλάψει· θα βάζουν τα χέρια επάνω σε αρρώστους, και θα γιατρεύονται.» (Μάρκος 16:17-18)

Απόστολος Παύλος:

Κορινθίους Α' 14:26 Τι πρέπει, λοιπόν, αδελφοί; Όταν συνέρχεστε, κάθε ένας από σας έχει ψαλμό, έχει διδασκαλία, έχει γλώσσα, έχει αποκάλυψη, έχει ερμηνεία· όλα ας γίνονται για οικοδομή· Κορινθίους Α' 14:27 αν κάποιος μιλάει με γλώσσα, ας κάνουν τούτο ανά δύο ή το περισσότερο ανά τρεις, και διαδοχικά· και ένας ας διερμηνεύει· Κορινθίους Α' 14:28 αλλά, αν δεν υπάρχει διερμηνευτής, ας σιωπά μέσα στην εκκλησία· και ας μιλάει στον εαυτό του και στον Θεό. Κορινθίους Α' 14:29 Οι προφήτες, όμως, ας μιλάνε ανά δύο ή τρεις, και οι άλλοι ας διακρίνουν. Κορινθίους Α' 14:30 Και αν έρθει αποκάλυψη σε άλλον, ο οποίος κάθεται, ο πρώτος ας σιωπά. Κορινθίους Α' 14:31 Επειδή, μπορείτε όλοι να προφητεύετε, ο ένας ύστερα από τον άλλον, για να μαθαίνουν όλοι, και όλοι να παρηγορούνται. Κορινθίους Α' 14:32 Τα δε πνεύματα των προφητών υποτάσσονται στους προφήτες· Κορινθίους Α' 14:33 επειδή, ο Θεός δεν είναι Θεός ακαταστασίας, αλλά ειρήνης, όπως σε όλες τις εκκλησίες των αγίων.

[Επεξεργασία] Γλώσσες

Η ομιλία σε γλώσσες συμβαίνει ως εκ θαύματος σε γλώσσες άγνωστες στον ομιλητή, «δεδομένου ότι το Πνεύμα δίνει την ικανότητα». Συνέβη αρχικά στους αποστόλους κατά την ημέρα της Πεντηκοστής.

Η ομιλία σε γλώσσες μπορεί να είναι είτε σημείο του βαπτίσματος σε Άγιο Πνεύμα, είτε μια δημοσιοποίηση του χαρίσματος των γλωσσών.

Τα θεολογικά κείμενα χρησιμοποιούν επίσης τη λέξη «γλωσσολαλιά» για να αναφερθούν στην ομιλία σε γλώσσες.

[Επεξεργασία] Θαύματα

Οι Πεντηκοστιανοί πιστεύουν ότι ο Θεός μπορεί και ενεργεί με θαύματα και σήμερα.

[Επεξεργασία] Υφάσματα Προσευχής

Τα υφάσματα Προσευχής είναι μικρά υφάσματα όπως τα μαντήλια που χρησιμοποιούνται (από μερίδα, και όχι από όλους τους Πεντηκοστιανούς) στη θεραπεία. Η πρακτική αυτή είναι βασισμένη στην Αγία Γραφή:

«Και ο Θεός, διαμέσου τού Παύλου, έκανε μεγάλα θαύματα· ώστε και επάνω στους ασθενείς φέρνονταν από το σώμα του μαντήλια ή περιζώματα, και έφευγαν απ' αυτούς οι ασθένειες, και τα πονηρά πνεύματα έβγαιναν απ' αυτούς.» (Πράξεις 19:11-12)

Ο πιστός που έχει το χάρισμα της θεραπείας, προσεύχεται πάνω στο ύφασμα που δίνεται στον άρρωστο άνθρωπο, το οποίο μπορεί να το φέρει κοντά στο ασθενές μέρος του σώματός του.

Οι Πεντηκοστιανοί κύκλοι που εφαρμόζουν αυτήν την πρακτική υποστηρίζουν πως, στο ύφασμα αυτό αφού γίνει προσευχή υπάρχει και η Θεία θεραπευτική δύναμη προς τον άρρωστο άνθρωπο.

Ο διάσημος Αμερικανικός Ευαγγελιστής Oral Roberts, είχε μία «διακονία υφασμάτων προσευχής» στην οποία έστελνε υφάσματα σε καθένα που ζητούσε προσευχή. Κάθε ύφασμα έφερε αυτό το μήνυμα:

«Προσευχήθηκα στο Θεό πάνω σε αυτό το ύφασμα για να σου παραδοθεί-χρησιμοποίησέ το έχοντας επαφή (Πράξεις 19:11-12)». Oral Roberts, Tulsa 2, Oklahoma.

«Δεν είναι απαραίτητο να φορεθεί το ύφασμα εκτός αν το αισθάνεστε εσείς. Μπορεί να χρησιμοποιηθεί περισσότερες φορές από μία ή για περισσότερα πρόσωπα από ένα. Εάν επιθυμείτε να ζητήσετε περισσότερα, θα είμαι ευτυχής να σας τα αποστείλω.

Το σημαντικό είναι να χρησιμοποιηθεί αυτό το ύφασμα ως σημείο επαφής για την απελευθέρωση της πίστης σας στο Θεό, έτσι ώστε όταν προσεύχεστε και βάζετε το ύφασμα στο σώμα σας, να θεωρείτε ότι ο Κύριος θα σας θεραπεύσει εκείνη την στιγμή. Έχω προσευχηθεί πάνω από αυτό το ύφασμα στο όνομα του Ιησού από την Ναζαρέτ και του έχω ζητήσει να σας θεραπεύσει όταν το ακουμπήσετε στο σώμα σας.»

Από ένα ύφασμα στα αρχεία ORU, όπως τυπώθηκε από τον David E Harrell Jr, Oral Roberts: An American Life, 1985.

Τα υφάσματα προσευχής ήταν ιδιαίτερα δημοφιλή στο πρώτο μέρος του εικοστού αιώνα, αλλά χρησιμοποιούνται ακόμα και σήμερα από ορισμένους Πεντηκοστιανούς (κυρίως στη Δύση). Τύποι υφασμάτων προσευχής χρησιμοποιούνται, και από ομάδες με αμφιλεγόμενες διδασκαλίες που δεν έχουν σχέση με τον Πεντηκοστιανισμό, όπως είναι οι Μορμόνοι και οι Αντβεντιστές.

[Επεξεργασία] Εισφορά Δεκάτων

Μερικοί Πεντηκοστιανοί δίνουν το δέκατο (10%) του εισοδήματός τους άμεσα στην Εκκλησία τους για την ενίσχυση των φτωχών και γενικά για την ανάπτυξη του Χριστιανικού έργου. Στις περισσότερες πάντως Εκκλησίες το μέγεθος της συνεισφοράς είναι ελεύθερο.

[Επεξεργασία] Εξουδετέρωση Φιδιών

Μερικές Εκκλησίες της Πεντηκοστής συμμετέχουν στην επικίνδυνη πρακτική της εξουδετέρωσης δηλητηριωδών φιδιών κατά τη διάρκεια λειτουργιών, διδάσκοντας ότι το να το κάνει κάποιος αυτό με τόση επιτυχία είναι χάρισμα του Αγίου Πνεύματος. Βασίζουν αυτήν την πρακτική στο Μάρκο 16:18 «Θα πιάνουν φίδια· και αν κάτι θανάσιμο πιουν, δεν θα τους βλάψει.».

Αν και σε αυτήν τη πρακτική έχει δοθεί η συγκλονιστική δημοσιότητα από τα μέσα, ήταν πάντα εξαιρετικά σπάνια, και περιορισμένη σε μικρές ομάδες. Γενικά είναι μια πρακτική που αποδοκιμάζεται από τα μεγαλύτερα δόγματα της Πεντηκοστής.

[Επεξεργασία] Όψιμη Βροχή

Η «όψιμη βροχή» είναι ένας όρος που αναφέρεται για την αναζωπύρωση του Αγίου Πνεύματος στην εποχή μας. Τα γεγονότα της Πεντηκοστής είναι γνωστά ως η «πρώιμη βροχή».

Η ιδέα της «όψιμης βροχής» προέρχεται από το κείμενο της Παλαιάς Διαθήκης, το οποίο προηγείται της προφητείας του Ιωήλ ότι ο Θεός θα εκχύσει το Πνεύμα του σε όλους τους ανθρώπους:

«Και, τα παιδιά της Σιών, χαίρεστε, και ευφραίνεστε στον Κύριο τον Θεό σας· επειδή, σας έδωσε την πρώιμη βροχή έγκαιρα, και θα βρέξει σε σας βροχή πρώιμη και όψιμη, όπως πρωτύτερα.» (Ιωήλ 2:23)

Οι πρώτοι Πεντηκοστιανοί είχαν συνδέσει έντονα την εμπειρία που είχαν με το Άγιο Πνεύμα με αυτήν των αποστόλων, και έτσι ερμήνευσαν την αναφορά του Πέτρου στην προφητεία του Ιωήλ στο Πράξεις 2:16-21 ως περαιτέρω προφητεία ότι ο Θεός θα έκχυνε μαζικά το Πνεύμα του και πάλι κάποια στιγμή, αργότερα.

Ερμήνευσαν την έκχυση του Πνεύματος κατά την ημέρα της Πεντηκοστής ως την «πρώιμη φθινοπωρινή βροχή», και τη δεύτερη έκχυση του Πνεύματος, που έλαβαν, ως την «όψιμη ανοιξιάτικη βροχή», την «Όψιμη Βροχή».

Η ιδέα της όψιμης βροχής εμφανίζεται στο μεγαλύτερο μέρος του Πεντηκοστιανισμού. Το Κίνημα της Όψιμης Βροχής, που ιδρύθηκε το 1948, διακηρύττει ότι η δεύτερη έλευση του Ιησού Χριστού πρόκειται να συμβεί σύντομα και ότι η όψιμη βροχή είναι ένα από τα σημεία της. Αυτό το στηρίζει στην Αγία Γραφή.

[Επεξεργασία] Ιστορία

Ο Πεντηκοστιανισμός ξεκίνησε μεταξύ φτωχών και απλών ανθρώπων στις ΗΠΑ στην αρχή του Εικοστού αιώνα.

[Επεξεργασία] Ρίζες

Αν και το κίνημα είναι σύγχρονο (ως ξεκίνημά του συνήθως θεωρείτε η αναζωπύρωση της Οδού Azusa στο Λος Άντζελες στις 4/4/1906), οι ρίζες του επιστρέφουν στη Γουεσλεϋανή (Μεθοδιστική) Αγιαστική παράδοση του 18ου αιώνα, στο Αγιαστικό κίνημα του 19ου αιώνα και την μετά-Βικτοριανή κίνηση της «Καλύτερης Ζωής» του Keswick.

Το Γουεσλεϋανό Αγιαστικό κίνημα ήταν μια αντίδραση ενάντια στο τυπικισμό και στις εκτεταμένες τελετουργίες των παραδοσιακών Χριστιανικών Εκκλησιών εκείνης της εποχής. Δίδαξε ότι οι Χριστιανοί έπρεπε να αναγεννηθούν έχοντας προσωπική εμπειρία με την αλήθεια του Χριστού την οποία θα μπορούσαν να λάβουν μόνο με τη δύναμη του Αγίου Πνεύματος.

Τα μέλη αυτής της Μεθοδιστικής παράδοσης έλαβαν το «βάπτισμα εν Πνεύματι Αγίω» (το όνομα αυτό του δόθηκε το 1771 από τον John Fletcher). Το βάπτισμα εν Πνεύματι ήταν ένα σημαντικό χαρακτηριστικό όλων των Αγιαστικών Εκκλησιών.

Η διαφορά μεταξύ αυτών των πρώιμων παραδόσεων και του Πεντηκοστιανού κινήματος είναι, βασικά, ότι οι Πεντηκοστιανοί δέχονται την ομιλία σε ξένες γλώσσες ως σημείο του βαπτίσματος στο Άγιο Πνεύμα. Η θεολογική διαφορά κρύβεται κάτω από το ότι, τα μέλη της Αγιαστικής παράδοσης θεώρησαν ότι η ιστορία της Πεντηκοστής δεν έπρεπε να ερμηνευθεί απολύτως κυριολεκτικά σήμερα, ενώ οι πρώτοι Πεντηκοστιανοί ήταν σίγουροι πως θα έβλεπαν το βάπτισμα εν Πνεύματι ως απόλυτη επανάληψη του γεγονότος της ημέρας της Πεντηκοστής.

[Επεξεργασία] Ιστορική Αναδρομή

Ο ιεροκήρυκας William Seymour
Ο ιεροκήρυκας William Seymour

Η σύγχρονη Πεντηκοστή εγκαινιάστηκε την 1η Ιανουαρίου 1901 (την πρώτη ημέρα του 20ου αιώνα), όταν η Agnes Ozman, μια σπουδάστρια στο Βιβλικό Σχολείο Μπέθελ του Charles F. Parham στο Topeka του Kansas, άρχισε να μιλά σε μια ξένη γλώσσα άγνωστη σ’ αυτήν (πραγματικά, είναι διασταυρωμένο ότι μιλούσε Κινέζικα, χωρίς να μπορεί να μιλήσει Αγγλικά για αρκετές ημέρες). Στις 3 Ιανουαρίου, ο Parham και άλλοι δώδεκα σπουδαστές μίλησαν και αυτοί σε ξένες γλώσσες. Ο Parham και αυτοί που ήταν μαζί του, αργότερα έφυγαν για το Texas και ξεκίνησαν την πνευματική αναζωπύρωση του 1905.

Αυτό που ακολούθησε έγινε γνωστό ως η αναζωπύρωση της Οδού Asuza, και είχε ως κέντρο την Αποστολική Ιεραποστολή της Πίστης του Ευαγγελίου στην οδό Azusa του Los Angeles, η οποίο καθοδηγούταν από τον Αφρο-Αμερικανό ιεροκήρυκα William Joseph Seymour, ο οποίος ήταν σπουδαστής του Parham.

Το 1906 ο Seymour κήρυξε ότι ο Θεός «θα έστελνε μια νέα Πεντηκοστή» εάν οι άνθρωποι προσεύχονταν για αυτό, και ανταμείφθηκε αυτός και η κοινότητά του όταν άρχισαν να μιλούν σε ξένες γλώσσες.

Αυτό το γεγονός, που ενισχύθηκε πολύ από τις αποκαλυπτικές σκέψεις που προήλθαν από τον Σεισμό του San Francisco που συνέβηκε κατόπιν , προκάλεσε μια ισχυρή θρησκευτική αναζωπύρωση που οδηγήθηκε από τα τρία δόγματα: της σωτηρίας, της αγιοποίησης και του βαπτίσματος στο Άγιο Πνεύμα, και στην οποία τα χαρίσματα του Πνεύματος εμφανίστηκαν σε μεγάλη κλίμακα. Πάνω από 13.000 άνθρωποι λέγεται ότι μίλησαν σε ξένες γλώσσες, μόνο κατά το πρώτο έτος.

Αρχικά, οι Πεντηκοστιανές ιδέες που άκμασαν σε ομάδες ανεξάρτητων Εκκλησιών σε όλη τη Βόρεια Αμερική, και ήταν γύρω στο 1914 που ιδρύθηκε το πρώτο Πεντηκοστιανό δόγμα, η Εκκλησία του Θεού εν Χριστώ.

Η πρώτη Εκκλησία της Πεντηκοστής στη Βρετανία ήταν η Αποστολική Εκκλησία, η οποία ιδρύθηκε με το όνομα Εκκλησία Αποστολική Πίστης στο Bournemouth το 1911. Ένα άλλο πρώιμο Ευρωπαϊκό Πεντηκοστιανό δόγμα ήταν η Πεντηκοστιανή Εκκλησία Elim, η οποία ιδρύθηκε το 1915 στην Ιρλανδία από ένα Ουαλό, τον George Jeffreys.

[Επεξεργασία] Η Πεντηκοστή στην Ελλάδα

Στην Ελλάδα η Πεντηκοστή αρχικά κηρύχθηκε από τον Δημ. Κατριτσιώτη και τον Ιωάννη Τζέλο το 1924.

Το 1915 ο Ιωάννης Τζέλος από το χωριό Βάγια, Θηβών πήγε στις ΗΠΑ για δουλειά. Ενώ ταξίδευε με το τραίνο κατέβηκε σε στάση στο χωριό Τέρα Χόττα να πιει νερό με αποτέλεσμα να χάσει το τραίνο. Πλησίασε τους ντόπιους του χωριού που τον φιλοξένησαν. Εκεί γνωρίστηκε με την τοπική Ελληνική Εκκλησία της Πεντηκοστής οπού αναγεννήθηκε, βαπτίστηκε με Άγιο Πνεύμα κι άρχισε να ομολογεί την πνευματική εμπειρία.

Το 1923 ο Δημ. Κατρισιώσης, 25 ετών που πήγε στην Τέρα Χόττα για να επισκεφτεί την αδελφή του, και γυναίκα του Ιωάννη Τζέλου, μπήκε στην Εκκλησία της Πεντηκοστής.

Ο Δ. Κατρισιώσης έγινε ο πρώτος Έλληνας κήρυκας της Πεντηκοστής στην Ελλάδα μαζί με τον Γιώργο Τζέλο (1924) που δραστηριοποιούταν στην περιοχή του χωριού του, στη Βόρεια, Κεντρική, και Νότια Ελλάδα

Ο Μιχάλης Κούννας ήρθε στην Αθήνα το 1927 βαπτισμένος μ’ Άγιο Πνεύμα. Επισκέφθηκε το σπίτι της Μαρίας Κωνσταντινίδη στην οδό Θεσ/νίκης 136 στα Πετράλωνα, όπου της έδωσε την επιστολή του γιου της του Σπύρου Κωνσταντινίδη. Η επιστολή έγραφε: «Έρχεται ο αδελφός Κούννας στην Ελλάδα ο οποίος χρυσό δεν έχει αλλά Χριστό. Δέξου τον στη θέση μου». Στις 23 Δεκεμβρίου 1927 έγινε μια ομαδική έκχυση του Αγίου Πνεύματος όπως την Πεντηκοστή. Έτσι ιδρύθηκε η πρώτη Εκκλησία της Πεντηκοστής στον Ελλαδικό χώρο με ποιμένα τον Μ. Κούννα.

Μετά το 1930 οι Χαράλαμπος Μάμαλης και Αριστοτέλης Δικτυόπουλος όργωσαν την Ελλάδα σπέρνοντας το Πεντηκοστιανικό μήνυμα. Ο Μάμαλης έγινε ποιμένας στην μεγάλη εκκλησία της οδού Αιόλου, στην Αθήνα. Ο Δικτυόπουλος έγινε ποιμένας αρχικά στην πρώτη εκκλησία, των Πετραλώνων, και μετά στην Κατερίνη και στη Σεβαστή. Στη Σεβαστή, Πιερίας μια μέρα 40 άτομα βαπτίστηκαν με Άγιο Πνεύμα.

[Επεξεργασία] Λατρεία

Η Πεντηκοστιανή λατρεία είναι λιγότερο επίσημη και έχει περισσότερο «συναισθηματική» έκφραση από αυτή άλλων Χριστιανικών παραδόσεων. Οι συμμετέχοντες λατρεύουν με το σώμα, την καρδιά και την ψυχή, καθώς επίσης και με τη διάνοιά τους.

Το μεγαλύτερο μέρος της Πεντηκοστιανής λατρείας έχει ως σκοπό να επιφέρει μια εμπειρία της παρουσίας του Θεού, και για αυτόν τον σκοπό η ατμόσφαιρα, η καθοδήγηση της λατρείας και οι ύμνοι (ή η μουσική όπου υπάρχει), ενθαρρύνουν την ειλικρίνεια στην παρουσία του Αγίου Πνεύματος. Τα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος ενεργούν συχνά κατά τη διάρκεια των λειτουργίας των Εκκλησιών, μερικές φορές εντυπωσιακά.

Στις Εκκλησίες της Πεντηκοστής υπάρχει πολλή και ενεργή Εκκλησιαστική συμμετοχή: οι άνθρωποι που λατρεύουν τον Θεό μπορεί να υψώσουν τα χέρια ψηλά και να χειροκροτήσουν. Μπορεί να δοθούν προσωπικές ομολογίες. Το κήρυγμα μερικές φορές μπορεί να στηριχθεί περισσότερο σε ιστορίες (προσωπικές ή μη) και λιγότερο στην ανάλυση των κειμένων της Αγίας Γραφής. Οι λειτουργίες μπορούν να ενσωματώσουν θεραπείες, προφητείες και την ομιλίες σε ξένες γλώσσες.

Το ποίμνιο είναι πιθανό να ανταποκριθεί ενεργά στο κήρυγμα, αναφωνώντας «Αμήν» ή «Αλληλούια».

Το αποτέλεσμα είναι ότι οι συμμετέχοντες θεωρούν ότι η λατρεία οδηγείται πραγματικά από το Άγιο Πνεύμα. Συνεπώς Πεντηκοστιανοί είναι σε θέση να δουν την Εκκλησία τους ως κοινότητα του λαού του Θεού που εργάζεται για να δημιουργήσει το πλαίσιο για μια άμεση εμπειρία με τον Θεό.

Κάποιοι Πεντηκοστιανοί χρησιμοποιούν επίσης την λέξη «λατρεία» για να αναφερθούν στην καθημερινή ζωή τους που την αντιλαμβάνονται ως δώρο του Θεό.

[Επεξεργασία] Έκκληση προς τους Φτωχούς

Ο Πεντηκοστιανισμός άρχισε μεταξύ των φτωχών και των αδικημένων στη Βόρεια Αμερική. Το γεγονός αυτό έχει δώσει ιδιαίτερη έμφαση στην έκκληση προς τους φτωχούς της Νότιας Αμερικής και της Αφρικής, όπου η αύξησή του έχει συνδεθεί εν μέρει με την διαδεδομένη πείνα και ανισότητα των ανθρώπων εκεί.

[Επεξεργασία] Προσαρμοστικότητα

Κάποιες Εκκλησίες της Πεντηκοστής προσαρμόζονται εύκολα στις τοπικές παραδόσεις και ενσωματώνουν την τοπική μουσική και άλλα πολιτιστικά στοιχεία στη λατρεία τους, επιτρέποντας στους ανθρώπους να διατηρούν τα στοιχεία της πνευματικότητάς τους όταν κινούνται μέσα σε αυτές. Αυτή η προσαρμοστικότητα έχει διευκολύνει τις μη-Πεντηκοστιανές Εκκλησίες να περιλάβουν Πεντηκοστιανά στοιχεία.

[Επεξεργασία] Μη «Λογοτεχνικός»

Ο Walter Hollenweger έχει επισημάνει ότι ο Πεντηκοστιανισμός προσφέρει στους «προφορικούς» ανθρώπους την ίδια δυνατότητα να συμμετάσχουν στη ζωή της πίστης με τους «λογοτεχνικούς» ανθρώπους.

«Ο Πεντηκοστιανισμός είναι επαναστατικός επειδή προσφέρει τις εναλλακτικές λύσεις στη «λογοτεχνική» θεολογία και ξεπαγώνει τη «παγωμένη σκέψη» των λογοτεχνικών μορφών λατρείας και συναναστροφής. Δίνει την ίδια δυνατότητα σε όλους, συμπεριλαμβανομένων των «προφορικών» ανθρώπων». Walter J. Hollenweger, Pentecostalism and Black Power, Theology Today, Oct 197

[Επεξεργασία] Παγκόσμια Ανάπτυξη

Ο Πεντηκοστιανισμός είναι ιδιαίτερα ισχυρός στη Νότια Αμερική, την Αφρική, και την Ασία. Έχει έναν μοναδικό χαρακτήρα σε κάθε ήπειρο - που είναι ένας από τους λόγους για τους οποίους είναι τόσο επιτυχής.

Η ανάπτυξη του Πεντηκοστιανισμού στον κόσμο είναι ιδιαίτερα επιτυχημένη μεταξύ των φτωχών (όπως η επιτυχία του στις ΗΠΑ που επίσης ήταν συνήθως μεταξύ των λιγότερο εύπορων).

«Τα Πεντηκοστιανά δόγματα έχουν ιδιαίτερη επιτυχία στην Λατινική Αμερική κατά μεγάλο μέρος μεταξύ ανθρώπων που δεν Εκκλησιάζονται και θεωρούνται Ρωμαιοκαθολικοί, ιδιαίτερα με εκείνους που βρίσκονται στο κατώτατο σημείο της κοινωνικής και οικονομικής ιεραρχίας. Από αυτή την άποψη Πεντηκοστιανισμός είναι ένας χριστιανισμός για τις κατώτερες τάξεις του κόσμου.» Paul K. Conkin, American Originals: Homemade Varieties of Christianity

Η επιτυχία του Πεντηκοστιανισμού στον αναπτυσσόμενο κόσμο οφείλεται στην ενεργητική ιεραποστολική εργασία από τις Εκκλησίες της Πεντηκοστής και εν μέρει στην ιστορία, την ευελιξία και την ενδυνάμωση.

[Επεξεργασία] Ιστορική Βάση

Η ιστορικά ο Πεντηκοστιανισμός αυξήθηκε στις Αφρο-Αμερικανικές Εκκλησίες που διατηρούσαν πολλά υφολογικά στοιχεία που αντηχούν ακόμα στον αναπτυσσόμενο κόσμο (και στην σύγχρονη δύση επίσης).

Αυτά ήταν πράγματα όπως μια έμφαση στη διασύνδεση του σώματος, του μυαλού και του πνεύματος, η οποία επικεντρωνόταν στην λατρεία, τη θεραπεία, την ομιλία σε ξένες γλώσσες, και την αποδοχή των ενυπνίων και των οραμάτων ως πολύτιμα εργαλεία της πνευματικής διορατικότητας.

Αυτά βέβαια έγιναν αποδεκτά από όλους τους Πεντηκοστιανούς όχι γιατί καλλιεργήθηκαν στις συγκεκριμένες Εκκλησίες και ομάδες, αλλά γιατί τεκμηριώθηκαν από την Αγία Γραφή.

[Επεξεργασία] Κοινωνική Προέλευση

Ο Πεντηκοστιανισμός «ανδρώθηκε» πολιτικά και κοινωνικά, σε Εκκλησίες γεμάτες με φτωχούς και καταπιεσμένους ανθρώπους και δεν έχει ξεχάσει ποτέ αυτές τις ρίζες του. Οι πρώτοι ηγέτες του, ήταν Χριστιανοί της εργατικής τάξης που είχαν παρόμοιες εμπειρίες ζωής με τους ανθρώπους που καθοδηγούσαν. Αυτοί οι παράγοντες δίνουν στον Πεντηκοστιανισμό τη μεγάλη ευαισθητοποίηση για τα μέρη του κόσμου όπου οι άνθρωποι συνεχίζουν να πάσχουν από την πείνα και την αδικία

Ο Πεντηκοστιανισμός βοηθά πολύ ουσιαστικά στις δυσάρεστες καταστάσεις στη ζωή των φτωχών ανθρώπων. Οι Εκκλησίες λειτουργούν ως «κοινότητες αμοιβαίας αλληλοβοήθειας» για να αντιμετωπίσουν την φτώχεια και τις ασθένειες, αλλά και για να παρέχουν τις Χριστιανικές εναλλακτικές λύσεις σε προβλήματα που ειδάλλως μπορεί «να λυθούν» με μαγεία ή άλλες προληπτικές πρακτικές.

[Επεξεργασία] Ευελιξία

Ο Πεντηκοστιανισμός, περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη μορφή του Χριστιανισμού, είναι πρόθυμος να ταιριάξει με τις τοπικές κουλτούρες, να χρησιμοποιήσει την τοπική μουσική και άλλα πολιτιστικά στοιχεία στη λατρεία, και βλέπει την αξία της διδασκαλίας του Χριστιανικού μηνύματος μέσω των θρησκευτικών τρόπων και που είναι ήδη γνωστοί στους τοπικούς ανθρώπους

«Η μεγάλη δύναμη της Πεντηκοστιανής ώθησης βρίσκεται στη δύναμή του Πεντηκοστιανισμού να συνδυάζει, την προσαρμοστικότητα του σε σχέση με τη γλώσσα, τη μουσική κ.τ.λ.» Harvey Cox, Fire from Heaven: The Rise of Pentecostal Spirituality and the Reshaping of Religion in the Twenty-First Century

Το ότι η Πεντηκοστιανή λατρεία είναι αυθόρμητη και προφορική, παρά εξαρτώμενη από λειτουργικά κείμενα, επιτρέπει σε όλα τα μέλη της κοινότητας για να παίξουν το ρόλο τους χωρίς φόβο για το αν θα πουν ή θα κάνουν κάτι «λάθος», καθώς επίσης επιτρέπει στον καθένα να μοιραστεί την ιδιαίτερη εμπειρία του με τον Θεό και με αυτό να ευφράνει ολόκληρη την κοινότητα.

Αφετέρου, η Πεντηκοστιανή αποδοχή της αξίας της σύνδεσης του σώματος, της σκέψεως και του πνεύματος κάνει τον Πεντηκοστιανισμό κατανοητό και από ανθρώπους των αναπτυσσόμενου κόσμου, που δεν έχουν Χριστιανικό πνευματικό υπόβαθρο, και επιτρέπει στις Εκκλησίες της Πεντηκοστής να ενσωματώνουν χωρίς δυσκολία τα στοιχεία εκείνων των πολιτισμών που είναι συμβατά με τον Χριστιανισμό. Το αποτέλεσμα είναι ότι ο Πεντηκοστιανισμός μπορεί να πάρει μια απολύτως τοπική μορφή:

«Μπορεί να είναι αρμόζον ο Κορεατικός Πεντηκοστιανισμός να χαρακτηριστεί ως μια πολιτιστικά γηγενής μορφή του Κορεατικού Χριστιανισμού.» Dr Allan H Anderson, The Pentecostal Gospel and Third World Cultures

Αλλά η ευελιξία είναι πολύτιμη σε μια Εκκλησία και με άλλους τρόπους επίσης: οι αναπτυσσόμενες χώρες τώρα αλλάζουν πολύ γρηγορότερα από την Ευρώπη ή την Αμερική. Η δυνατότητα του Πεντηκοστιανισμού να αλλάζει (μέσα στα ευαγγελικά πλαίσια πάντα), του επιτρέπει να προσαρμόζεται στις ανάγκες των ανθρώπων μεμονωμένων Εκκλησιαστικών κοινοτήτων καλύτερα από τις πιο άκαμπτες ιεραρχικές Εκκλησίες.

[Επεξεργασία] Ενδυνάμωση

Οι Εκκλησίες της Πεντηκοστής έχουν επίπεδες δυναμικές δομές, και επιτρέπουν ένα πολύ μεγάλο ποσό συμμετοχής στο ποίμνιο, και στη λατρεία αλλά και στην κατάρτιση των Εκκλησιαστικών οργάνων τους (πρεσβυτέριο κ.τ.λ.).

Αυτό προφανώς είναι ελκυστικό στις ομάδες των ανθρώπων που στερούνται κατά ένα μεγάλο μέρος από οποιαδήποτε δύναμη ή επιρροή στην εργασία τους ή στην πολιτική ζωή τους. Αυτό αποτελεί μια μεγάλη αντίθεση σε σχέση με τις πρώτες ιεραποστολικές Εκκλησίες που είχαν προσπαθήσει να επιβάλουν μια Δυτική έκδοση του Χριστιανισμού, ή με τις καθιερωμένες ιεραρχικές Εκκλησίες που σε μερικές χώρες συνδέονται πολύ στενά με τις κυβερνήσεις ή με το «κεφάλαιο».

[Επεξεργασία] Πεντηκοστιανισμός & Άλλες Εκκλησίες

Για τα πρώτα 60 έτη του 20ού αιώνα, ο Πεντηκοστιανισμός κατά ένα μεγάλο μέρος περιοριζόταν σε συγκεκριμένα Πεντηκοστιανά δόγματα, αλλά κατά τη δεκαετία του '60 οι Πεντηκοστιανές ιδέες έγιναν μια πηγή ανανέωσης σε άλλες Προτεσταντικές Εκκλησίες, και αυτό επεκτάθηκε ακόμα και σε μερικές Ρωμαιοκαθολικούς Εκκλησίες σύντομα κατόπιν. Αργότερα ακόμα και κάποιοι Ορθόδοξοι πήραν τη γεύση αυτής της ανανέωσης.

Η έμφαση που δίνεται στην εμπειρία του Θείου διακρίνει τους Πεντηκοστιανούς από άλλους Ευαγγελικούς Χριστιανούς που θα έλεγαν ότι η Αγία Γραφή είναι το μοναδικό θεμέλιο της πίστης τους. Μερικοί άνθρωποι θεωρούν ότι επειδή ο Πεντηκοστιανισμός είναι βασισμένος σε μια άμεση εμπειρία του Θεού είναι με κάποιο τρόπο καθαρότερος και αγνότερος, μοιάζοντας περισσότερο με την πίστη των πρώτων Χριστιανών.

Οι Εκκλησίες της Πεντηκοστής δεν έχουν μεγάλη επίδραση ανάμεσα στις καθιερωμένες Χριστιανικές Εκκλησίες, παρά ότι είναι από τις πλέον πολυάριθμες, με πολύ μεγάλους αριθμούς από πολύ δραστήρια και ενεργά μέλη (πολύ σπάνια κάποιος είναι Πεντηκοστιανός και ταυτόχρονα είναι παθητικός).

Αυτό μπορεί να ισχύει επειδή πολλές από αυτές τις Εκκλησίες έχουν ένα προφίλ φυλετικών μειονοτήτων, και τα μέλη τους είναι συνήθως φτωχά και όχι σε θέσεις με μεγάλη κοινωνική επιφάνεια και δύναμη. Εντούτοις η συνεχής αύξηση και ενέργεια του κινήματος είναι πιθανό ότι θα αυξήσει την επιρροή του σημαντικά στο μέλλον.

Τα τελευταία χρόνια, Πεντηκοστιανοί έχει συμμετάσχει στις δημιουργικές και ενθαρρυντικές συζητήσεις στο Διεθνή Διάλογο Ρωμαιοκαθολικών και Πεντηκοστιανών.

[Επεξεργασία] Εκκλησίες & Οργανισμοί της Πεντηκοστής

Οι Εκκλησίες της Πεντηκοστής στη Δύση, περιλαμβάνουν τις εξής: -Αποστολική Εκκλησία -Συνάξεις του Θεού -Συνεταιρισμός των Εκκλησιών του Αμπελώνα -Εκκλησία του Θεού (Cleveland) -Εκκλησία του Θεού εν Χριστώ -Εκκλησία του Θεού της Προφητείας -Αδελφότητα της Βαπτιστικής Εκκλησίας του Πλήρους Ευαγγελίου -Εκκλησία Hillsong -Παγκόσμια Εκκλησία του Τετραπλού Ευαγγελίου -Παγκόσμια Πεντηκοστιανή Αγιαστική Εκκλησία -Πεντηκοστιανές Συνάξεις σε όλο τον Κόσμο -Παγκόσμια Ενωμένη Πεντηκοστιανή Εκκλησία (UPCI) -Πεντηκοστιανή Εκκλησία του Ναζωραίου

[Επεξεργασία] Το κίνημα της Ενότητας (Oneness)

Μερικές Εκκλησίες της Πεντηκοστής δεν δέχονται το δόγμα της Αγίας Τριάδας. Πιστεύουν ότι υπάρχει μόνο ένα πρόσωπο στη Θεότητα, ο Ιησούς Χριστός.

Η Παγκόσμια Ενωμένη Πεντηκοστιανή Εκκλησία το εξηγεί αυτό, κάπως έτσι:

«Ο Πατέρας, ο Υιός, και το Άγιο Πνεύμα δεν είναι ονόματα των χωριστών προσώπων, αλλά τίτλοι των θέσεων που κατέχει ο Θεός. . . Οι απόστολοι κατάλαβαν ότι το όνομα Ιησούς ήταν αυτό που έπρεπε να χρησιμοποιείτε στο βάπτισμα, και από την ημέρα που Εκκλησία του Θεού καθιερώθηκε (την ημέρα της Πεντηκοστής) μέχρι το τέλος της διακονίας της, βάφτισαν όλα τα έθνη. . .στο όνομα του Κυρίου Ιησού Χριστού.» The Apostles' Doctrine, United Pentecostal Church International

[Επεξεργασία] Ιστορία του Oneness

Αυτή η ιδέα αναπτύχθηκε από ένα κήρυγμα του R. Ε. McAlister (που είχε ιδρύσει την πρώτη Καναδική Εκκλησία της Πεντηκοστής) το 1913.

Ο McAlister έδειξε ότι στο βιβλίο των Πράξεων των Αποστόλων και στις Επιστολές, το βάπτισμα πραγματοποιούταν πάντα μόνο στο όνομα του Ιησού Χριστού και χωρίς να χρησιμοποιείται το όνομα της Τριάδας όπως ειπώθηκε στο Ματθαίο 28:19.

«Αφού, λοιπόν, πορευτείτε, κάντε μαθητές όλα τα έθνη, βαπτίζοντάς τους στο όνομα του Πατέρα και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος» Ματθαίος 28:19

Και άλλοι ενώθηκαν με τον McAllister υποστηρίζοντας πως ο Χριστός περιείχε το σύνολο της Θεότητας και ότι το βάπτισμα στο όνομα μόνο του Ιησού Χριστού ήταν πλήρως αποτελεσματικό.

Σημείωσαν ότι όταν χρησιμοποίησε ο Ιησούς το Τριαδικό τύπο στο Ματθαίο 28:19 χρησιμοποίησε το ενικό αριθμό της λέξης «όνομα» και όχι τον πληθυντικό αριθμό («ονόματα»).

Ο Frank J Ewart (ένας από την ομάδα μελέτης) έγραψε: «Στις τέσσερις μνημονεύσεις της τέλεσης του Χριστιανικού βαπτίσματος στο Βιβλίο των Πράξεων, έχουμε αναφορά του ονόματος Ιησούς σε καθεμία από αυτές, ενώ η απουσία των λέξεων Πατέρας, Υιός, και Άγιο Πνεύμα από τις Γραφές είναι ευδιάκριτη». Frank J Ewart

[Επεξεργασία] Γραφική αιτιολόγησή

Μερικά από τα κείμενα που υποστήριξαν τις απόψεις τους είναι τα παρακάτω: «Επειδή, μέσα σ' αυτόν κατοικεί ολόκληρο το πλήρωμα της θεότητας σωματικά.» (Κολοσσαείς 2:9) «Και ο Πέτρος είπε σ' αυτούς: Να μετανοήσετε, και κάθε ένας από σας να βαπτιστεί στο όνομα του Ιησού Χριστού, σε άφεση αμαρτιών· και θα λάβετε τη δωρεά τού Αγίου Πνεύματος.» (Πράξεις 2:38) «Και δεν υπάρχει διαμέσου κανενός άλλου η σωτηρία· επειδή, ούτε άλλο όνομα είναι δοσμένο κάτω από τον ουρανό ανάμεσα στους ανθρώπους, διαμέσου τού οποίου πρέπει να σωθούμε.» (Πράξεις 4:12)

[Επεξεργασία] Εκκλησίες της Ενότητας

Το σύνολο των μελών των Εκκλησιών της Ενότητας είναι γύρω στα 17 εκατομμύρια σε όλο τον κόσμο. Στις Εκκλησίες της Ενότητας περιλαμβάνονται οι: -Παγκόσμια Ενωμένη Πεντηκοστιανή Εκκλησία -Πεντηκοστιανές Συνάξεις σε όλο τον Κόσμο

Το κίνημα της Ενότητας μερικές φορές αναφέρεται ως Εκκλησίες «Μόνο του Ιησού» («Jesus Only»), αλλά αυτός είναι ένας αυθαίρετος μειωτικός τίτλος και πρέπει να αποφεύγεται.

[Επεξεργασία] Εκκλησίες της Πεντηκοστής στην Ελλάδα

Οι Εκκλησίες της Πεντηκοστής στην Ελλάδα απαριθμούν πάνω από 30.000 χιλιάδες μέλη και έχουν εκατοντάδες τοπικές Εκκλησίες και ομάδες σε χωριά και πόλεις.

[Επεξεργασία] Ελευθέρα Αποστολική Εκκλησία Πεντηκοστής

Από τη 46η Πανελλήνια Σύναξη Νέων της Ελευθέρας Αποστολικής Εκκλησίας Πεντηκοστής στο Κλειστό των Ολυμπιακών Εγκαταστάσεων Άρσης Βαρών στη Νίκαια όπου παραβρέθηκαν περίπου 3.000 νέοι και νέες.
Από τη 46η Πανελλήνια Σύναξη Νέων της Ελευθέρας Αποστολικής Εκκλησίας Πεντηκοστής στο Κλειστό των Ολυμπιακών Εγκαταστάσεων Άρσης Βαρών στη Νίκαια όπου παραβρέθηκαν περίπου 3.000 νέοι και νέες.

Η μεγαλύτερη και πιο δραστήρια Εκκλησία της Πεντηκοστής στην Ελλάδα είναι η Ελευθέρα Αποστολική Εκκλησία Πεντηκοστής (που αριθμεί πάνω από 20.000 πιστούς), η οποία ανεξαρτητοποιήθηκε από την Αποστολική Εκκλησία Πεντηκοστής το 1966 υπό τον ιατρό Λεωνίδα Φέγγο και 120 άλλους πστούς, όταν το Αμερικανικό κέντρο Assemblies of God ζήτησε από τους πρεσβυτέρους της να υπογράψουν επίσημη δήλωση ότι άνηκαν στην οργάνωση τους.

Μέσα στα επόμενα χρόνια αναπτύχθηκε έντονα. Όπως έγραψε ο Ο. Λιντμάγιερ στην Εθνολογία 5 (1996-1997), «(η Ελευθέρα Αποστολική Εκκλησία Πεντηκοστής) …αυξήθηκε ταχέως με πανελλήνιους ρυθμούς αύξησης μελών και προσηλύτων 10% ετησίως.» Το γεγονός αυτό επιβεβαίωσε διεθνώς το περιοδικό «Christianity Today», (Απρ 1998) με ανταπόκριση του Peter Moschovis.

Είναι ανεξάρτητη (αυτοκέφαλη) και έχει αναπτύξει ιεραποστολικό έργο και προς το εξωτερικό.

[Επεξεργασία] Ραδιοφωνικός Σταθμός "Χριστιανισμός"

Κύριο άρθρο: Χριστιανισμός (Ραδιοφωνικός Σταθμός)

Από τις αρχές της δεκαετίας του ’90, μέσω μιας αλυσίδας 25 ραδιοσταθμών διοργανώθηκε το ραδιοφωνικό δίκτυο «Χριστιανισμός».

[Επεξεργασία] "Word of God" TV

Η Ελευθέρα Αποστολική Εκκλησία Πεντηκοστής Κηφισιάς έχει δρατηριοποιηθεί έντονα στο Internet δημιουργόντας το δημοφιλές (όπως μαρτυρούν οι χιλιάδες "επισκέψεις") τηλεοπτικό κανάλι "Word of God" που εκπέμει στην Ελληνική, την Αγγλική, την Αραβική, την Ιταλική, την Πολωνική, την Ρουμανική και την Ρώσικη γλώσσα.

Το "Word of God" είχε μια πολύ επιτυχημένη συμμετοχή στην τελευταία έκθεση Ψηφιακής Τεχνολογίας που έγινε στο εκθεσιακό κέντρο "Expo Athens".

[Επεξεργασία] Αδελφότητα Εκκλησιών Πεντηκοστής Ελλάδας

Οι βασικές συνεργαζόμενες μεταξύ τους Εκκλησίες είναι οι:


Οι παραπάνω 4 εκκλησίες μ’ άλλες ανεξάρτητες ελληνικές εκκλησίες συνεργάζονται κι έχουν κοινωνία κι Αδελφότητα.

Μέσα στις υπόλποιπες Εκκλησίες (άλλες συνεργαζόμενες με τις παραπάνω και άλλες όχι) συναντούμε τις: Εκκλησία του Χριστού της Πεντηκοστής, Αποστολική Χριστιανική Εκκλησία, Χριστιανική Εκκλησία Φιλαδέλφεια, Χριστιανική Αποστολική Εκκλησία, Εκκλησία Χριστιανών Ελλάδας, Ελληνική Χριστιανική Εκκλησία, Χριστιανικό Κέντρο Αθηνών, Θεριστές, Xριστιανικό Κέντρο Shalom κ.α. καθώς και εκκλησίες ξενόφωνες αποτελούμενες από μετανάστες κυρίως αφρικανικής προελεύσεως όπως οι: Ηοly Mountain Church, The Redeemed Christian Church of God, One Accord International Christian Ministries κ.α.

[Επεξεργασία] Γενικά για τις Εκκλησίες της Πεντηκοστής στην Ελλάδα

[Επεξεργασία] Διωγμός-Άδειες για Εκκλησίες

Τα πρώτα 30 χρόνια (1930-1960) της βασικής παρουσίας τους οι Εκκλησίες της Πεντηκοστής αντιμετώπυσαν διωγμούς, εξορίες στη Μακρόνησο και φυλακίσεις. Σήμερα απολαμβάνουν πολύ μεγαλύτερη (σε σχέση με εκείνα τα χρόνια) θρησκευτική ελευθερία.

Τότε, η Ορθόδοξη Εκκλησία με την πολιτεία πολύ δύσκολα έδιναν άδειες λειτουργίας Ευκτηρίου Οίκου. Σήμερα σχετικά είναι πιο εύκολη η διαδικασία για να εκδώθούν άδειες λειτουργίας εκκλησιών το Υπουργείο Παιδείας & Θρησκευμάτων.

[Επεξεργασία] Τρόποι Δράσης

Το ευαγγελισμός από τους Πεντηκοστιανούς γίνεται μέσα σ’ Ευκτηρίους Οίκους, σε σπίτια, σε πλατείες, με T.V. (τοπικοί σταθμοί) και με ραδιόφωνο σ’ όλη την Ελλάδα (της Ελευθέρας Αποστολικής Εκκλησίας Πεντηκοστής είναι το ραδιοφωνικό δίκτυο "Χριστιανισμός" που εκπέμπει στο μεγαλύτερο μέρος της Ελλάδας). Υπάρχουν 2 Βιβλικές Σχολές της Αδελφότητας Εκκλησιών Πεντηκοστής Ελλάδας στην Αθήνα.

[Επεξεργασία] Ιεραποστολικό Έργο

Οι Ελληνικές Εκκλησίες της Πεντηκοστής διατηρούν Ιεραποστολικό Έργο προς: Αφρική, Αγγλία, Αλβανία, Γερμανία, Βέλγιο, Βουλγαρία, Ελβετία, Ηνωμένες Πολιτείες, Κύπρο, Σλοβακία (η Ελευθέρα Αποστολική Εκκλησία Πεντηκοστής) και Βαλκάνια, Ονδούρα, Νεπάλ (η Αδελφότητα Εκκλησιών Πεντηκοστής Ελλάδας).

Παλιός ιεραπόστολος ο οποίος έφτασε μέχρι την Κίνα είναι ο Δ. Πεπόνης ενώ ο Χρήστος Μούκας θεωρείτε από του Πεντηκοστιανούς της ΑΕΠΕ "σύγχρονος απόστολος" για τη Βουλγαρία.

[Επεξεργασία] Κοινωνικό Έργο

Πολλές εκκλησίες βοηθούν τους πτωχούς και γενικά τους πρόσφυγες με φαγητό, ρούχο και στέγαση.

Συχνά γίνονται επισκέψεις με φιλανθρωπική βοήθεια σε Φυλακές, Γηροκομεία, Ορφανοτροφεία και Σεισμόπληκτους. Υπάρχει Τράπεζα αίματος. Η Πανελλήνια Ιεραποστολική Συμπαράσταση νοιάζεται και εργάζεται μεταξύ των περιθωριακών, ναρκομανών. Στέλνεται υλική βοήθεια στην Unicef και στους “Γιατρούς χωρίς σύνορα”.

Πλησίον της κεντρικής Ελευθέρα Αποστολική Εκκλησία Πεντηκοστής που βρίσκετε κοντά στην πλατεία Ομονοίας στο κέντρο της Αθήνας υπάρχει κέντρο απεξάρτησης ναρκομανών του ΟΚΑΝΑ και έχουν διοργανωθεί σησίτεια για αυτούς.


Η αρχική έκδοση αυτού του κειμένου προέρχεται από την ιστοσελίδα http://clubs.pathfinder.gr/youthclub/593190 και δημοσιεύεται στη Βικιπαίδεια με την GFDL μετά από άδεια.

[Επεξεργασία] Υποσημειώσεις

  1. BBC
  2. Index To 2005 AG Statistical Reports
  3. Pentecostalism. (2007). Encyclopædia Britannica.
  4. BBC

[Επεξεργασία] Βλέπε επίσης

[Επεξεργασία] Εξωτερικοί σύνδεσμοι