Τροπικάλια
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Τροπικαλίσμο
Ο Τροπικαλισμός επίσης γνωστός και ως Τροπικάλια (Tropicália), είναι ένα βραζιλιάνικο κίνημα που στο δεύτερο μισό της δεκαετίας του 60 περίκλειε θέατρο, ποίηση και μουσική. Η Τροπικάλια έχει επιρεαστεί απο την ποέσια κονκρέτα (poesia concreta), ένα είδος Βραζιλιάνικης Αβαντ Γκάρντ ποίησης η οποία ενσαρκώθηκε στα έργα καλυτεχνών όπως ο Αουγκούστο ντε Κάμπος, Χαρόλντο ντε Κάμπος και Ντέτσιο Πινιατάρι μεταξύ άλλων.
Η λέξη τροπικάλια πολές φορές συνδέεται άρηκτα με το μουσικό στυλ που μπορεί να χαρακτηριστεί μια μίξη μπόσα νόβα, ροκ εντ ρολλ, λαϊκής μουσικής της περιοχής Μπαχία, Πορτογαλικής Φάδο μουσικής με ένα χαρακτηριστικό Άφρο ρυθμό.
Στην αρχή η Τροπικάλια δεν ήταν μόνο μουσική, αλλα είχε αναπτυχθεί σε όλο το φάσμα των εικαστικών τεχνών, υπό την επίδραση καλυτεχνών όπως ο Χέλιο Οϊτισικα, Λύγια Κλαρκ, Ροζέριο Ντουάρτε και Αντόνιο Δίας. Το όνομα προήλθε από ένα έργο του Χέλιο Οίτισικα. Ένα απο τα πιο χαρακτηριστικά της Τροπικάλια ήταν το έργο "Ανθρωποφαγία" που αναφερώταν στον καλυτεχνικό καννιβαλισμό όλων των κοινωνιών, και αναφέρεται στην μίξη από όλα τα στυλ χωρίς προκαταλήψεις για την κατασκευή κάτι προτύπου και μοναδικό. Το ιδεολογικό μανιφέστο της Τροπικάλια θεωρείται το έργο του Οσβλαντ Ντε Αντραδε "Manifesto Antropófago"
Το άλμπουμ του 1968 collaboration album Tropicália: ou Panis et Circenses θεωρείται το μουσικό μανιφέστο ενώ ο Ζιλμπέρτο Ζιλ και ο Καετάνο Βελόζο είναι και οι γεννήτορεσ του. Οι μουσικοί της τροπικάλια πειραματίζωνταν με περίεργες μουσικές φόρμεσ και ανορθόδοξες δομές. ΕΠίσης πρέπει να σημειώσουμε ότι αρικτα συνδεδεμένο είναι το κίνημα με τον αρίστερο/ διεθνιστικό σοσιαλισμό σε αντίθεση με τον Εθνικιστικό σοσιαλισμό που ήταν και είναι χαρακτηριστικός οχι μόνο για την Βραζιλία αλλα και ολόκληρη την Λατινική Αμερική. Βαθειά επιρεάστικε και το σινεμά (Σινεμά Νόβο) και η μουσικη (Μουσικα Ποπουλάρια Μπραζιλέιρα-ΜΒΡ)
Αν και δεν επέτυχε ποτέ εμπορικά είναι πολύ επιδραστικό κίνημα μέσα και έξω από την Βραζιλία και το 2002 ο Καετάνο Βελόζο τύπωσε το έργο, "Tropical Truth: A Story of Music and Revolution in Brazil." Η συλλογή του 1999 "Tropicália Essentials" περοεχει τραγούδια από όλους τους καταξιωμένους στον χώρο. Ο Ζιλμπέρτο Ζιλ και ο Καετάνο Βελόζο αφού φυλακίσθησαν από τους στρατιωτικούς της χώρας το 1968, έφυγαν για την Αγγλία για μια πενταετία και επέστρεωψαν στην πατρίδα τους.
[edit] Key musical artists
* Καετάνο Βελόζο * Ζιλμπέρτο Ζιλ * Ος Μουτάντες * Τομ Ζέ * Γκαλ Κόστα * Μάρια Μπετάνια (αδελφή του Καετάνο Βελόζο να και πιο πολύ Μπόσσα Νόβα) * Ζορζε Μπεν Ζορ (όχι καλιτέχνης της τροπικάλια αλλα συνεργάτης του Καετάνο Βελόζο)
[edit] Αναφορές
* McGowan, Chris and Pessanha, Ricardo. "The Brazilian Sound: Samba, Bossa Nova and the Popular Music of Brazil." Philadelphia: Temple University Press, 1998 ISBN 1-56639-545-3 * Dunn, Christopher. "Brutality Garden: Tropicália and the Emergence of a Brazilian Counterculture." Chapel Hill: University of North Carolina Press, 2001. ISBN 0-8078-4976-6 * Mei, Giancarlo. Canto Latino: Origine, Evoluzione e Protagonisti della Musica Popolare del Brasile. 2004. Stampa Alternativa-Nuovi Equilibri. Preface by Sergio Bardotti and postface by Milton Nascimento. * [FOB*SA] Ponce de Leon