Πρίγκιπας Μιχαήλ της Ελλάδας

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Ο Θυρεός της Ελληνικής Βασιλικής Δυναστείας
Ο Θυρεός της Ελληνικής Βασιλικής Δυναστείας

Ο Πρίγκιπας Μιχαήλ της Ελλάδας ,γνωστός συγγραφέας ιστορικών βιογραφιών και μυθιστορημάτων με το όνομα Michel de Grèce (Μισέλ ντε Γκρες), γεννήθηκε στη Ρώμη, Ιταλία, στις 7 Ιανουαρίου 1939.

Πίνακας περιεχομένων

[Επεξεργασία] Οικογένεια

Είναι το μοναδικό παιδί του Πρίγκιπα Χριστόφορου της Ελλάδας και της Πριγκίπισσας της Ορλεάνης, Φραγκίσκης ντε Γκιζ, αδελφής του Ερρίκου, Κόμη των Παρισίων. Ο πατέρας του πέθανε όταν ο Μιχαήλ ήταν σε ηλικία μόλις ενός έτους.

Στις αρχές του 1940, μετά το θάνατο του Πρίγκιπα Χριστόφορου, η Φραγκίσκη είχε σχεδιάσει την εγκατάστασή, με τον υιό της Μιχαήλ, στη Ελλάδα. Ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος είχε ξεσπάσει, και στις αρχές του καλοκαιριού του 1940, ο Γεώργιος Β΄ της Ελλάδας την ειδοποίησε να εγκαταλείψει τάχιστα την Ιταλία. Έτσι ο Μιχαήλ πέρασε τα παιδικά του χρόνια στο Λαράς στο Ισπανικό Μαρόκο και στη Μάλαγα της Ισπανίας.

Σπούδασε στο Παρίσι πολιτικές επιστήμες. Υπηρέτησε τη στρατιωτική του θητεία στην Ελλάδα και παντρεύτηκε στις 7 Φεβρουαρίου 1965, στην Αθήνα, την Μαρίνα Καρέλλα (διάσημη ζωγράφο, γλύπτρια και σκηνογράφο, μαθήτρια του Τσαρούχη). Ο γάμος αυτός αναγνωρίσθηκε από τον Βασιλιά Κωνσταντίνο Β΄ αφού πρώτα ο Μιχαήλ παραιτήθηκε των δικαιωμάτων του στον ελληνικό θρόνο. Με την Μαρίνα Καρέλλα απέκτησαν δύο παιδιά:

  • την Πριγκίπισσα Αλεξάνδρα,15 Οκτωβρίου 1968, παντρεύτηκε τον Νικόλαο Μιρζαγιάντζ και απέκτησαν δύο παιδιά, τον Τιγκράν και τον Δαρείο.
  • την Πριγκίπισσα Όλγα Ελισάβετ,17 Νοεμβρίου 1971, αρραβωνιάστηκε τον μακρινό της συγγενή Πρίγκιπα Αιμόνε, γιό του Δούκα της Αόστης Αμεδαίο, ο οποίος είναι γιός της κόρης του Βασιλιά Κωνσταντίνου Α΄ Πριγκίπισσας Ειρήνης.Η Όλγα είναι δισέγγονη και ο Αιμόνε τρισέγγονος, του Βασιλιά Γεωργίου Α΄.

[Επεξεργασία] Συγγραφικό έργο

Ο Μιχαήλ έχει πλούσιο συγγραφικό έργο. Έχει εκδώσει πάνω από 20 βιβλία, ιστορικές βιογραφίες και μυθιστορήματα. Γαλλική εφημερίδα τον αποκαλούσε, τη δεκαετία του 1980, «συγγραφέα των αεροπορικών μπεστ-σέλερ»[1], με την έννοια του ότι δεν υπήρχε επιβάτης αεροπλάνου που να μην είχε μαζί του το περίφημο μυθιστόρημα «La nuit du serail», την ιστορία της μικρής Γαλλίδας Αιμέ Ντυμπύκ που την έπιασαν οι πειρατές και έφθασε να γίνει βαλιντέ-σουλτάνα, δηλαδή βασιλομήτωρ, μητέρα του σουλτάνου. Δύο εκατομμύρια αντίτυπα έχει πουλήσει ως τώρα αυτό το ιστορικό μυθιστόρημα. Εχει παντού διαβαστεί πολύ - και στην Ελλάδα. Στη Γαλλία οι περισσότεροι αναγνώστες νομίζουν ότι το Michel de Grèce είναι απλώς ένα συγγραφικό ονοματεπώνυμο.

Η περιπέτεια της γραφής άρχισε για τον Μιχαήλ στις αρχές της δεκαετίας του 1970 με ιστορικά δοκίμια ή ιστορικές βιογραφίες. Ενα δοκίμιο για την Ατλαντίδα, μια βιογραφία του αυτοκράτορα Ανδρόνικου, ένα δοκίμιο για τον Ναπολέοντα με τίτλο «Ο δράκος, όταν ο Ναπολέων έκανε την Ευρώπη να τρέμει», που εκνεύρισε πολύ τους Γάλλους, και μια βιογραφία του Λουδοβίκου ΙΔ΄ με τον ειρωνικό τίτλο «Η ανάποδη όψη του ήλιου» ήταν από τα πρώτα βιβλία του. Και από την ιστορία πέρασε στο ιστορικό μυθιστόρημα με έναν τρόπο σχεδόν φυσιολογικά επαγωγικό. Κάνοντας τις έρευνες για τον Ναπολέοντα έπεσε πάνω στην Αιμέ Ντυμπύκ. Τον ενδιέφερε η περίπτωσή της. Και όπου δεν έβρισκε στοιχεία συμπλήρωνε τις «τρύπες» με τη φαντασία του. Αργότερα διαπίστωνε την παράξενη λεπτομέρεια: κάτι που είχε επινοήσει ήταν τελικά αληθινό. «La fiction rejoint la verité» («Η μυθοπλασία συναντά την αλήθεια»).

Ακολούθησαν ιστορικά μυθιστορήματα για τη μαχαρανή του Τζάνση, για τη Θεοδώρα, για την Μπουμπουλίνα (που προκάλεσε και ένα ελληνικό - ερωτικό - σκάνδαλο), για τον τελευταίο σουλτάνο Αβδούλ Χαμίτ, όπου υποστηρίζεται ότι δεν ευθυνόταν για τη σφαγή των Αρμενίων, για την αυτοκράτειρα Καρλότα του Μεξικού, που έζησε 60 χρόνια μέσα στην τρέλα, τώρα για την Ιωάννα της Λωρραίνης, που την παρουσιάζει όχι ως αμόρφωτη βοσκοπούλα αλλά ως νόθα κόρη κάποιου άρχοντα. Αλλά από όλους τους ήρωές του αγάπησε περισσότερο τη μαχαρανή του Τζάνση, που πολέμησε τους Αγγλους και είχε μεγάλη ερωτική ζωή. Ο Μιχαήλ έμεινε τρεις εβδομάδες στην Ινδία, σε μια απομονωμένη περιοχή, έξω από το τουριστικό κύκλωμα, όπου δούλεψε ως εθνολόγος για να συγκεντρώσει στοιχεία. Καθώς οι Αγγλοι είχαν κάψει όλα τα αρχεία στηρίχθηκε στην πλούσια προφορική παράδοση για τη μαχαρανή. Τώρα, για να ξεκουραστεί, όπως λέει, δουλεύει για ένα glamorous book με θέμα τα αυτοκρατορικά ρωσικά κοσμήματα.

Το κοινό του στη Γαλλία είναι κυρίως γυναίκες, από όλες τις κοινωνικές τάξεις. Εκ φύσεως ντροπαλός, δεν παίρνει μέρος στα πάρτι υπογραφών και θεωρεί καλύτερες κριτικές τους επαίνους των αναγνωστών του. Από την άποψη αυτή, ο Μιχαήλ έχει δηλώσει ότι το τιμητικότερο από όλα τα βραβεία με τα οποία έχει τιμηθεί είναι το βραβείο των αναγνωστριών του περιοδικού «Elle». Αλλωστε, υποστηρίζει, στη Γαλλία δεν υπάρχει συστηματική κριτική του είδους του ιστορικού μυθιστορήματος που αυτός κάνει. Στην τηλεόραση εμφανίζεται σπάνια και πιστεύει ότι στη Γαλλία «πουλάς» καλύτερα με τη δημοσιότητα του ραδιοφώνου παρά με της τηλεόρασης.

Σύμφωνα με τον Μιχαήλ, ιδανικοί αναγνώστες του είναι ο εκδότης του Μπερνάρ Φιξό (που είναι και εκδότης του Κριστιάν Ζακ, του πιο επιτυχημένου συγγραφέα ιστορικών μυθιστορημάτων σήμερα στη Γαλλία, με θέματα από την Αρχαία Αίγυπτο) και η γυναίκα του Μαρίνα Καρέλλα. Δουλεύει συνεχώς και δεν διακόπτει το γράψιμο περισσότερο από δέκα ημέρες. Δουλεύει το πρωί και σε κάθε βιβλίο κάνει τρία ή τέσσερα γραψίματα. Στο πρώτο γράψιμο βαραίνει περισσότερο η ιστορική αλήθεια. Στα επόμενα γραψίματα, και φυσικά στην τελική εκδοχή, βαραίνει περισσότερο το μυθιστόρημα.

Διαβάζει πολλή ιστορία, απομνημονεύματα, αλληλογραφία. Τον ενδιαφέρει το βιωμένο, το vecu όπως λένε στα γαλλικά.

[Επεξεργασία] Βιβλία του Μιχαήλ

  • Το μυστήριο των Κυθήρων (Le Ruban Noir de Lady Beresford), Εκδόσεις Φερενίκη, ΑΘήνα 2006, ISBN 960-7592-57-X
  • Απομνημονεύματα, Εκδόσεις Φερενίκη, Αθήνα 2005, ISBN 960-7952-42-1
  • Marina Karella, Εκδόσεις Φερενίκη, Αθήνα 2005, ISBN 960-7952-39-1
  • Ελληνική Δυναστεία, Εκδόσεις Φερενίκη, Αθήνα 2003, ISBN 960-7952-26-X
  • Ανδρόνικος Α. Κομνηνός (Andronic:Ou les aventures d' un empereur d' Orient), Εκδόσεις Φερενίκη, Αθήνα 2003, ISBN 960-7952-11-1
  • Η Συνωμοσία της Ιωάννας, Εκδόσεις Φερενίκη, Αθήνα 2002, ISBN 960-7952-14-6
  • Η Χαμένη Ατλαντίδα, Εκδόσεις Φερενίκη, Αθήνα 2001, ISBN 960-7952-09-X
  • Η λευκή νύχτα της Αγίας Πετρούπολης, Εκδόσεις Φερενίκη, Αθήνα 2001, ISBN 960-7952-07-3
  • Η Μπουμπουλίνα (La Bouboulina), Εκδόσεις Φερενίκη, Αθήνα 1999, ISBN 960-7952-05-7
  • Η Αυτοκράτειρα των αποχαιρετισμών, Εκδόσεις Φερενίκη, ΑΘήνα 1999, ISBN 960-7952-02-2
  • Γυναίκες φαντάσματα (Ces femmes de l' au-dela), Εκδοτικός Οίκος Α.Α.Λιβάνη 1996, ISBN 960-236-637-0
  • Ναπολέων (L' ogre), Εκδόσεις Κάκτος, Αθήνα 1996
  • Λουδοβίκος ΙΔ΄, Εκδόσεις Κάκτος, Αθήνα 1995
  • Συρία:Ελληνικοί απόηχοι, Εκδόσεις Αδάμ-Πέργαμος 1993, ISBN 960-7188-53-5
  • Η Μαχαρανή (La femme sacree), Εκδόσεις Κάκτος, Αθήνα 1993,
  • Ο τελευταίος Σουλτάνος (Le dernier sultan), Εκδοτικός Οίκος Α.Α.Λιβάνη, Αθήνα 1992,ISBN 960-236-218-9
  • Το παλάτι των δακρύων (Le palais des larmes), Εκδοτικός Οίκος Α.Α.Λιβάνη, Αθήνα 1990, ISBN 960-236-067-4

[Επεξεργασία] Σημειώσεις

  1. Άρθρο με τίτλο Conte de fées, εφημερίδα Το Βήμα της Κυριακής του Νίκου Μπακουνάκη, 1 Δεκεμβρίου 2002, Αρ. Φύλλου 13729
Άλλες γλώσσες