Αριαράθης Β' της Καππαδοκίας
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Ο Αριαράθης ο Β' ( πριν το 320 – μετά το 280 π.Χ. ) ήταν βασιλιάς της Καππαδοκίας κατά την ελληνιστική περίοδο. Ήταν γιος του Ολοφέρνη. Αργότερα υιοθετήθηκε από το θείο του Αριαράθη Α', βασιλιά της Καππαδοκίας. Μετά το μαρτυρικό θάνατο του τελευταίου και την απώλεια του βασιλείου του, ο Αριαράθης κατέφυγε στην Αρμενία. Μετά το θάνατο του Ευμένη, που είχε κατακτήσει την περιοχή, ο Αριαράθης ανέκτησε και πάλι την Καππαδοκία με τη βοήθεια του Αρδοάτη, βασιλιά της Αρμενίας και αναγνωρίστηκε το 301 π.Χ. από το Σέλευκο ημιαυτόνομος ηγέτης της Καππαδοκίας. Μετά το θάνατο του τελευταίου το 282 π.Χ. , τον διαδέχεται ο γιος του Αντίοχος Α' ο Σωτήρ, που καλείται να υπερασπιστεί την αυτοκρατορία των Σελευκιδών από μια επίθεση του Πτολεμαίου Β' του Φιλάδελφου, φαραώ της Αιγύπτου. Περίπου το 280 π.Χ., από κοινού με τον Ορόντη Γ' της Αρμενίας, ο Αριαράθης θανάτωσε τον Αμύντα, το Μακεδόνα στρατηγό του Αντίοχου, ανακηρύσσοντας αυτόνομη την Καππαδοκία. Τον διαδέχτηκε ο Αριαράμνης Β', ο μεγαλύτερος από τους τρεις γιους του.
Αυτό το βιογραφικό άρθρο προσώπου που έζησε κατά την ελληνιστική περίοδο χρειάζεται επέκταση. Βοηθήστε τη Βικιπαίδεια επεκτείνοντάς το!