Λουδοβίκος Αντώνιος της Ανγκουλέμης

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Λουδοβίκος - Αντώνιος, δούκας της Ανγκουλέμης
Λουδοβίκος - Αντώνιος, δούκας της Ανγκουλέμης

Ο Λουδοβίκος Αντώνιος του Αρτουά (1775 - 1844) ήταν δελφίνος της Γαλλίας και δούκας της Ανγκουλέμης, νόμιμος διεκδικιτής του Γαλλικού στέμματος (1836 - 1844). Αναφέρεται σάν βασιλιάς υπό το όνομα Λουδοβίκος 19ος (1830) για 20 μόνο λεπτά.

Ήταν μεγαλύτερος γιός του βασιλιά της Γαλλίας Καρόλου Ι' και της Μαρίας Τερέζας της Σαβοίας. Μετά το ξέσπασμα της Γαλλικής επανάστασης (1789) αυτός και ο μικρότερος αδελφός του Κάρολος Φερδινάνδος του Μπερρύ ακολούθησαν τον πατέρα τους στην εξορία. Τον Ιούνιο του 1795 ο θείος του αυτοανακηρύχθηκε βασιλιάς της Γαλλίας ως Λουδοβίκος ΙΗ' και το 1797 πολέμησε μαζί με το μικρότερο αδελφό του και τον θείο του στο πλευρό του Αυστριακού στρατού κατά του Ναπολέοντα. Μετά την ήττα των Αυστριακών κατέφυγε στον τσάρο της Ρωσίας Παύλο τον 1ο, όπου παντρεύτηκε (1799) την ξαδέλφη του Μαρία Θηρεσία Καρλόττα (1778 - 1851), μοναδικό παιδί που επέζησε των βασιλέων της Γαλλίας Λουδοβίκου ΙΣΤ' και της Μαρίας Αντουανέτας.

[Επεξεργασία] Μάχες κατά του Βοναπάρτη

Μετά την απελευθέρωση της συζύγου του από τη φυλακή (1795) ζούσαν στην Αυστριακή αυλή, ευτυχισμένα αλλά χωρίς να κάνουν κανένα παιδί. Τον Απρίλιο του 1800 πήρε μέρος στη μάχη των Βαυαρών και στη μάχη του Χοχενλίντεν κατά του Ναπολέοντα, δείχνοντας εξαιρετικές ικανότητες. Στην ειρήνη μεταξύ του τσάρου Παύλου και του Ναπολέοντα Βοναπάρτη (1801), κατέφυγε στο Βαρσάβ που βρισκόταν υπό τον έλεγχο της Πρωσσίας. Επέστρεψε στην Ρωσία μετά τη δολοφονία του Παύλου και την άνοδο του τσάρου Αλεξάνδρου, αλλά η νέα ειρηνική συνθήκη του με τον Βοναπάρτη (1807) τον ανάγκασε να βρει καταφύγιο στην Αγγλία. Επιδοτήθηκε με 300 δολλάρια το μήνα, ενώ 2 φορές (1807, 1813) επιχείρησε να επιστρέψει στη Ρωσία για να ζητήσει τη βοήθεια του Αλεξάνδρου κατά του Βοναπάρτη, συναντώντας όμως την άρνηση του τσάρου. Μετά την πτώση του Βοναπάρτη, η είσοδος του δούκα της Ανγκουλέμης στο Μπορντώ (Μάρτιος 1814) σήμανε και την παλλινόρθωση της δυναστείας των Βουρβώνων στη Γαλλία. Στη διάρκεια των εκατό ημερών ως αρχηγός του βασιλικού στρατού προσπάθησε να εμποδίσει τον Βοναπάρτη να φτάσει στο Παρίσι.

[Επεξεργασία] Δελφίνος και παραίτηση από τον θρόνο

Ως δελφίνος υπεράσπισε τις τακτικές του πατέρα του προσπαθώντας να προφυλάξει τη βασιλεία από καραδοκούμενες επαναστάσεις. Τελικά το 1830 με την Ιουλιανή επανάσταση και την παραίτηση του πατέρα του αρνήθηκε να τον διαδεχθεί γιατί ήταν εξαγριωμένος μαζί του, για τις αυταρχικές τακτικές που ακολούθησε τα τελευταία χρόνια. Παρέμεινε βασιλιάς μόνο 20 λεπτά, τα οποία ξόδεψε ακούγοντας τα έντονα παρακαλητά της συζύγου του να μήν προχωρήσει στην υπογραφή της παραίτησης. Τελικά παραιτήθηκε 2 φορές υπέρ των 2 ανιψιών του, έφυγε οριστικά από τη Γαλλία για την Αυστρία, και δεν ξαναγύρισε στην πατρίδα του μέχρι το θάνατό του.

[Επεξεργασία] Πηγές

  • Αγγλική Wikipedia