Ήτα

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Ήτα
Ήτα
Ελληνικό αλφάβητο
Αα Άλφα Νν Νι
Ββϐ Βήτα Ξξ Ξι
Γγ Γάμμα Οο Όμικρον
Δδ Δέλτα Ππϖ Πι
Εεϵ϶ Έψιλον Ρρϱ Ρω
Ζζ Ζήτα ΣϹϽσςϲͻ Σίγμα
Ηη Ήτα Ττ Ταυ
Θϴθϑ Θήτα Υϒυ Ύψιλον
Ιι Ιώτα Φφϕ Φι
Κκϰϗ Κάππα Χχ Χι
Λλ Λάμδα Ψψ Ψι
Μμ Μι Ωω Ωμέγα
Γράμματα που δε χρησιμοποιούνται σήμερα
Ϝϝ Δίγαμμα ϞϘϟϙ Κόππα
Ϛϛ Στίγμα Ϡϡ Σαμπί
Ϻϻ Σαν Ϸϸ Σχω


Το γράμμα Ήτα (κεφαλαίο Η, πεζό η) είναι το έβδομο γράμμα του Ελληνικού αλφαβήτου.

Στο ελληνικό σύστημα αρίθμησης έχει αριθμητική αξία η´ = 8

Στο αλφάβητο της Αττικής, το Η ήταν το γράμμα που συμβόλιζε τον ήχο του πνεύματος της δασείας κατέχοντας την όγδοη θέση στο αττικό αλφάβητο. Στα άλλα ελληνικά αλφάβητα όμως το Η συμβόλιζε το μακρό φωνήεν Ε. Τα πνεύματα δασεία και η ψιλή προέκυψαν από το αριστερό και το δεξί μισό του Η αντίστοιχα. Έτσι τα σύμβολα (├) και (┤) εξελίχθηκαν σταδιακά στα σύμβολα του πνεύματος της δασείας ( ) και της ψιλής ( ᾿ ).

Το σύμβολο Η έχει άμεση σχέση με το λατινικό H. Στην Αγγλική γλώσσα συνήθως σχετίζεται με το E, e.

Το "Η" συμβόλιζε σε ένα αρχαιότερο ελληνικό σύστημα αρίθμησης, το ακροφωνικό σύστημα αρίθμησης, τον αριθμό 100, από το πρώτο γράμμα της λέξης ἑκατό που γράφονταν "ΗΕΚΑΤΟΝ" (όπου το αρχικό Η αντικαταστάθηκε τελικά από το πνεύμα της δασείας).

Το η χαρακτηρίζεται ως μακρόχρονο φωνήεν. Το μακρόχρονο είναι χαρακτηρισμός της αρχαίας προφοράς που στην περίπτωση του ήτα αντιστοιχούσε σε "εε" σε αντίθεση με το βραχύχρονο ε. Στην σύγχρονη προφορά συνήθως ταυτίζεται με το ι .Η εξέλιξη αυτή στην προφορά πραγματοποιήθηκε κατά την περίοδο της κοινής ελληνικής και ονομάστηκε ιωτακισμός). Στη διαλέκτο της Λακωνίας (δωρική) τη θέση του η ως μακρόχρονου φωνήεντος το αντικαθιστούσε το α. (πχ Η ΤΑΝ Η ΕΠΙ ΤΑΣ αντί για Η ΤΗΝ Η ΕΠΙ ΤΗΣ)