Ιωάννης Τρικούπης
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Ο Ιωάννης Τρικούπης γεννήθηκε στα μέσα του 18ου αιώνα το 1750. Ήταν γιος του Μάνθου Τρικούπη, πιθανώς αδελφού του Συμεών Τρικούπη και εγγονός (;) του Ματθαίου Τρικούπη της ιστορικής οικογένειας των Τικούπηδων. Όταν τελείωσε τα εγκύκλια μαθήματα στη γενέτειρά του πήγε στην Ιθάκη και Πάτρα για γλωσσικές και φιλοσοφικές σπουδές όπου και γνωρίσθηκε με τον Επίσκοπο Παλαιών Πατρών Γαβριήλ Δ΄ τον μετέπειτα Πατριάρχη που από το 1771 ανέλαβε γραμματέας του και συνέχισε στη Κωνσταντινούπολη μετά από πρόσκλησή του. Όταν επέστρεψε στο Μεσολλόγγι διεύθυνε τα πράγματα της κοινότητας απολαμβάνοντας την εύνοια και προνομίων από τον Αλή Πασά. Μυήθηκε στη Φιλική Εταιρία από τον επίσκοπο Άρτας τον Πορφύριο και αργότερα, όταν ξέσπασε η Επανάσταση του 1821, εξ αυτού εκλέχθηκε πρόεδρος των δημογερόντων στο Μεσολόγγι. Ακόμη αργότερα εκλέχθηκε πρόεδρος των εφόρων του Μεσολογγίου. Στη πρώτη πολιορκία του Μεσολογγίου (1822) αντέστη στην εγκατάλειψη της πόλης και παρέσχε αυτός κυρίως πολεμιστές στον Μαυροκορδάτο για την άμυνα και αντίσταση της πόλης. Όταν συστάθηκε η Γερουσία της Δυτικής Ελλάδας εκλέχθηκε γερουσιαστής και αργότερα μέλος του συμβουλίου της γενικής διεύθυνσής της και της τριμελούς επιτροπής που αναπληρούσε τον Μαυροκορδάτο κατά την απουσία του. Το αξίωμα αυτό διατήρησε μέχρι το θάνατό του. Άφησε πέντε διακριθέντες γιους τον Μάνθο, τον Κωνσταντή, τον Απόστολο, τον Θεμιστοκλή και τον εξ όλων επιφανέστερο Σπυρίδωνα. Πέθανε στο Μεσολόγγι το 1824.
- Την θέση του μετά τον θάνατό του στα κοινά ανέλαβε ο Ιωάννης Ιάκωβος Μάγερ.