Loadewyk de Dútser

From Wikipedy

Lodewyk de Dútser (806 — Frankfurt am Main, 28 septimber 876) wie de soan fan keizer Lodewyk de Fromme en Ermengarde fan Haspengouw. Hy waard as Lodewyk II kening fan East-Francië, it lettere Dútslân. Letter waard hy ek kening fan Lotharingen, hjir as Lodewyk I. Hy krige de bynaam de Dútser om't him te ûnderskieden fan syn neef, Lodewyk II fan it Hillige Roomske Ryk, dy't kening fan Itaalje wie, en ek de keizerskroan droech.

Mei it Ferdrach fan Verdun waard it Frankyske ryk fan Lodewyk de Fromme ferpart oer syn trije soanen: Lodewyk de Dútser, Karel de Kale en Lotarius I. Sa al earder sein krige Lodewyk East-Francië. Nei de dea fan syn âldste broer Lotharius I waard syn part fan it Frankyske ryk, it Middenryk, fierder ferparte ûnder syn trije soans: Lotarius II, Lodewyk II en Karel de Jonge. Dizze trije neven fan Lodewyk koenen harren sels net handhaavje. Yn 869 pikte Lodewyk Lotharingen yn.

Lodewyk de Dútser wurdt tsjintwurdich beskôge as de meast bekwame telch fan de doetiidske Karolingen.