ქართული დიალექტები
ვიკიპედიიდან
ქართული დიალქტების კლასიფიკაცია ხდება მათი გეოგრაფიული არეალის მიხედვით, ქართველ ხალხთა ტრადიციული ეთნოგრაფიული ქვედანაყობის მიხედვით. დასავლურ და აღმოსავლურ დიალექტებს შორის ზოგიერთ მეცნიერი გამოჰყოფს ასევე სამხრეთის ჯგუფსაც. სულ ხუთი ქვეჯგუფია (გიგინეიშვილი, თოფურია და ქავთარაძე [1961]).
სექციების სია |
[რედაქტირება] ჩრდილოაღმოსავლეთის დაილექტები
- მოხევური
- მთიულურ-გუდამაყრული
- ხევსურული
- ფშავური
- თუშური
[რედაქტირება] აღმოსავლური დიალექტები
- კახური
- ინგილოური
- ფერეიდნული
- თიანეთური
[რედაქტირება] ცენტრალური (შუა) დიალექტები
- ქართლური
- ჯავახური
- მესხური
[რედაქტირება] სამხრეთდასავლური დიალექტები
- გურული
- აჭარული
- იმერხევული
[რედაქტირება] ჩრდილოდასავლური დიალექტები
- იმერული
- ლეჩხუმური
- რაჭული
[რედაქტირება] სხვა დიალექტები
- ყიზლარ-მოზდოკური დიალექტი (აწ ამომწყდარი) გამოიყენებოდა ჩრდილოცენტრალური კავკასიაში ყიზლარისა და მოზდოკის რეგიონებში იმ ქართველთა შორის, რომლებიც საქართველოდან გადაიხვეწნენ ოსმალეთის ოკუპაციის დროს მე-18 საუკუნის დასაწყისში. შერეული იყო რამდენიმე ქართული დიალექტისა რუსულ ნასესხებ სიტყვებთან. მოგვიანებით ჯგუფმა რუსიფიკაცია განიცადა და დიალექტი დაიკარგა.