ვახტანგ ბალავაძე

ვიკიპედიიდან

ვახტანგ მიხეილის ძე ბალავაძე (* 20 თებერვალი, 1927, სოფ. ღანირი, სამტრედიის რაიონი), ქართველი სპორტსმენი (თავისუფალი ჭიდაობა, სამბო). 1955 წელს მიენიჭა სსრკ სპორტის დამსახურებული ოსტატის, ხოლო 1971 - სსრკ დამსახურებული მწვრთნელის წოდებები.

[რედაქტირება] ბიოგრაფია

1951 დაამთავრა საქართველოს ფიზკულტურის სახელმწიფო ინსტიტუტი, 1956 - თსუ ისტორიის ფაკულტეტი. პირველი ქართველი მსოფლიოს ჩემპიონი თავისუფალ ჭიდაობაში (1954, ტოკიო). მეორედ მსოფლიოს ჩემპიონი გახდა 1957 (სტამბოლი). მსოფლიო ჩემპიონატის ვერცხლის (1959) და ოლიმპიური თამაშების (მელბურნი, 1956) ბრინჯაოს პრიზიორი. სსრკ ხუთგზის (1952, 1953, 1954, 1955, 1957) ჩემპიონი თავისუფალ ჭიდაობაში. სსრკ ჩემპიონი (1952) სამბოში. ბუქარესტის ახალგაზდრობის მსოფლიო ფესტივალის (1953) ჩემპიონი. ბუდაპეშტის (1954), სტოკჰოლმის (1954), გეტებორგის (1954), ესკალსტუნის (შვეცია, 1954), თეირანის (1957), თავრიზის (1957), აშშ-ის (1958) საერთასOრისო ტურნირებში გამარჯვებული. ახასიათებდა ჭიდაობის თავისებური ლაღი, რაინდული სტილი. ბალავაძე თანაავტორია სახელმძღვანელოებისა "კლასიკური ჭიდაობა" (1965) და "თავისუფალი ჭიდაობა" (1970). დაჯილდოებულია "საპატიო ნიშნის" 2 ორდენითა და მედლებით.