გიორგი ბოჭორიძე
ვიკიპედიიდან
გიორგი თადეოზის ძე ბოჭორიძე (* 20 აგვისტო, 1884, სოფ. ნაციხარი, ახლანდელი ახმეტის რაიონი ― † 1939), ქართველი ისტორიკოსი.
[რედაქტირება] ბიოგრაფია
სწავლობდა თბილისის სემინარიაში, საიდანაც გარიცხეს 1905 წელის რევოლუციურ გამოსვლებში მონაწილეობისათვის. 1922 წელს დაამთავრა თბილისის სახელმწიფო უნივერსიტეტის სიბრძნისმეტყველების ფაკულტეტი. 1921 წელს, ჯერ კიდევ სტუდენტმა, მუშაობა დაიწყო საქართველოს ცენტრალურ არქივში, შემდეგ საქართველოს მუზეუმის ხელნაწერთა განყოფილებაში უფროს მეცნიერ თანამშრომლად. 1923-1926 წლებში ქართლ-კახეთში, მესხეთ-ჯავახეთში, იმერეთსა და რაჭა-ლეჩხუმში ისტორიული ნივთებისა საარქივო მასალის მდიდარ კოლექციას მოუყარა თავი და თბილისის და ქუთაისის საცავებს გადასცა მრავალი ხელნაწერი. განსაკუთრებით საზურადღებოა მის მიერ მიკვლეული ჯვარისის ეპიგრაფიკული ძეგლი (რაჭა) და თაბორის ოთხთავი (XI ს.).
ბოჭორიძეს გამოქვეყნებული აქვს არქეოგრაფიული ნაშრომები: "ორი ფიქალწერილი" ("საისტორიო მოამბე", 1925, წგნ. 1), "ფურცელაანთეული ქრონიკა" (იქვე), "რაჭის ისტორიული ეგლები" ("საქართველოს მუზეუმის მოამბე", 1930, ტ. 5; 1933-1935, ტ. 7-8) და სხვა; გამოუქვეყნებელი დარჩა ეთნოგრაფიული ნაშრომი "თუშეთი".