ოქროსციხე
ვიკიპედიიდან
ოქროსციხე, ქართული ხუროთმოძღვრების ძეგლი ახლანდელი ადიგენის რაიონში. აგებულია XIII საუკუნის დასასრულს ან XIV საუკუნის დასაწყისში. იგი სამცხის ათაბაგ ჯაყელთა კუთვნულებას წარმოადგენდა. სლესის, წროხის, ოძრხის, ერემჭალის, აწყურის, ასპინძის, ხერთვისისა და სხვა ციხეებთან ერთად ჰკრავდა უმთავრესი გზებისა და ცენტრების ირგვლივ გარკვეული სისტემით განლაგებულ სიმაგრეთა ჯაჭვს. ოქროსციხე განსაკუთრებით დიდ როლს თამაშობდა XV-XVI საუკუნეებში თურქთა წინააღმდეგ ბრძოლაში. XVI საუკუნის მიწურულიდან მას, ისევე როგორც მთელ მესხეთს, თურქები დაეპატრონენ. საქართველოს დაუბრუნდა 1828 რუსთგან თურქების დამარცხების შემდეგ.
ოქროსციხე ჩრდილოეთ-სამხრეთ ღერძზე 3 ტერასად განლაგებული რთულგეგმიანი ნაგებობაა. ყველაზე მაღლა, ზედ კეხზე, შიდაციხე იდგა. ტლანქად დამუშავებული ადგილობრივი კლდის დიდი ლოდებით ნაგები ციხის კედლების სიმაღლე ზოგან 10-12 მ აღწევს. გალავანში ჩართულია კოშკები. ციხეს მრავალი შეკეთება-გადაკეთების კვალი ამჩნევია. ამჟამად ძლიერ დაზიანებულია.