თბილისის საეკლესიო მუზეუმი
ვიკიპედიიდან
თბილისის საეკლესიო მუზეუმი, დაარსდა 1888 წელს სიონის ტაძართან, მოწინავე ქართველი ინტელიგენციის (ი. ჭავჭავაძე, დ. ბაქრაძე და სხვა) თაოსნობით. თბილისის საეკლესიო მუზეუმის მიზანი იყო საქართველოს ეკლესია-მონასტრებში შემონახული წერილობითი ძეგლების წარმოჩენა, შეკრება, შენახვა და შესწავლა. მუზეუმმა თავი მოუყარა მრავალ უნიკალურ უძველეს ქართულ ხელნაწერს (პალიმფსესტები V-VI სს., მოხატული ხელნაწერი წიგნები და სხვა). 1921 წელს თბილისის საეკლესიო მუზეუმის ხელნაწერთა ფონდი თბილისის უნივერსიტეტს გადაეცა, 1930 წელს კი სხვა სიძველეთსაცავების ფონდებთან ერთად საქართველოს სახელმწიფო მუზეუმის ხელნაწერთა განყოფილებას. თბილისის საეკლესიო მუზეუმის ხელნაწერთა აღწერილობა შეადგინეს თ. ჟორდანიამ (1902 გამოსცა 2 ტომად 800 ხელნაწერის აღწერილობა), მ. ჯანაშვილმა (1908 გამოსცა 240 ხელნაწერის აღწერილობა, თბილისის საეკლესიო მუზეუმში 1908 წლის შემდეგ შესული ხელნაწერები კვლავ აღწერა 1921-1928 წლებში). თბილისის საეკლესიო მუზეუმის გამგე 1898 წლიდან მთელი მისი არსებობის მანძილზე იყო მ. ჯანაშვილი.