1992-1994 წლების წინააღმდეგობის მოძრაობა საქართველოში
ვიკიპედიიდან
წინააღმდეგობის მოძრაობამ, რომელსაც ზვიად გამსახურდიას კანონიერი ეროვნული ხელისუფლება და ეროვნული მოძრაობის ორგანიზაციები ხელმძღვანელობდნენ, შექმნა საფუძველი კანონიერი ხელისუფლებისა და კერძოდ პრეზიდენტ ზვიად გამსახურდიას საქართველოში დაბრუნებისათვის, კანონიერების აღდგენისათვის 1993 წლის სექტემბერში. ე. შევარდნაძის მიერ კანონიერი ხელისუფლების წინააღმდეგ საბრძოლველად ადმირალ ბალტინის სარდლობით რუსეთის საზღვაო-სადესანტო ძალების მოწვევამ გადაწყვიტა წინააღმდეგობის მოძრაობის ბედი. კანონიერი პრეზიდენტი იძულებული გახდა მხარდამჭერთა ჯგუფთან ერთად სამეგრელოს ტყეში გახიზნულიყო. რუსეთისა და შევარდნაძის სპეცსამსახურებმა ფეხდაფეხ დაუწყეს დევნა ზვიად გამსახურდიას. 1993 წლის 31 დეკემბერს პრეზიდენტ გამსახურდიას სიცოცხლე ტრაგიკულად დასრულდა წალენჯიხის რაიონის სოფ. ხიბულაში.
წინააღმდეგობის მოძრაობას თან ახლდა დევნილი კანონიერი ხელისუფლების წარმომადგენელთა და მხარდამჭერთა წინააღმდეგ მიმართული სასტიკი რეპრესიები: საპატიმროები გაივსო პოლიტიკური პატიმრებით, საპროტესტო აქციების უმოწყალოდ დარბევა და პოლიტპატიმართა წამება ყოველდღიურ ნორმად იქცა, სამსახურებიდან სისტემატურად აძევებდნენ ეროვნული ხელისუფლების მომხრეებს... ყოველივე ეს დოკუმენტურად არის დადასტურებული ადამიანის უფლებათა დამცავი საერთაშორისო ორგანიზაციების ("ემნესტი ინტერნეიშნლ"-ი, "ჰიუმან რაითს ვოტჩ"-ი, "ნიდერლანდების ჰელსინკის კავშირი", ადამიანის უფლებათა საერთაშორისო საზოგადოება "ISHR-IGFM", ბრიტანეთის და ფინეთის ჰელსინკის ჯგუფები, ჰელსინკის საერთაშორისო ფედერაცია).