რაგბი
ვიკიპედიიდან
რაგბი არის სპორტის სახეობა.
სექციების სია |
[რედაქტირება] თამაში
[რედაქტირება] თამაშის მიზანი
თამაშის მიზანი არის ორმა,15 კაციანმა გუნდმა ვაჟკაცურ შეჯიბრებაში და წესების სრული დაცით,ბურთის წაღებით,გადაწოდებით,დარტყმითა და დამიწებით მოაგროვოს შეძლების და გვარად მეტი ქულა.
გუნდი,რომელმაც მეტოქეზე მეტი ქულა მოაგროვა,ითვლება გამარჯვებულად.
მთავარი მიზანი ლელოს გატანაა. ლელო ყველაზე მეტად - 5 ქულად ფასობს და თუ ლელოს შემდგომი გარდასახვაც გადაიტანე, რომელიც ლელოს გატანის ხაზის გასწვრივ, ნებისმიერი მანძილიდან ირტყმევა, კიდევ 2 ქულას მიიღებ.საჯარიმო და არეკნი 3-3 ქულად ფასობს. lol
[რედაქტირება] სათამაშო პოზიციები
15 ფულბეკი, გ გარემარბი (11 14), შ შუამარბი (13 12), 10 პივოტი, 9 ჰავბეკი
ბ ბურჯი (1 3), კ კვაჭი (2), 2ხ მეორე ხაზი (4 5), 3ხ მესამე ხაზი (6 7 8)
უ უნივერსალი [ბეკიცა და ფორვარდიც]
უბ უნივერსალი ბეკი [ ` გარდა], უფ უნივერსალი ფორვარდი
[რედაქტირება] რაგბი საქართველოში
საქართველოში რაგბის რამდენიმე საჩვენებელი მატჩი 1919, 1940 და 1948 წლებში გაიმართა. პირველი ქართული კლუბი 1959 წლის 15 ოქტომბერს დააფუძნა პოლიტექნიკურ ინსტიტუტში ფრანგმა იმიგრანტმა ჟაკ ასპეკიანმა. 1961 წლის დეკემბერში გივი მრელაშვილის თაოსნობით შეიქმნა პირველი ოფიციალური ორგანო – თბილისის რაგბის საქალაქო სექცია, რომელიც 1964 წელს თბილისის რაგბის ფედერაციად გადაკეთდა. პირველი შეჯიბრება, თბილისის პირველობა;ოთხი გუნდის მონაწილეობით გაიმართა 1962 წელს. ჩემპიონობა მოიპოვა პოლიტექნიკურმა ინსტიტუტმა.
1963 წელს საქართველოს დედაქალაქში ჩატარდა პირველი საკავშირო ტურნირი – პროფკავშირების პირველობა, რომელშიც თბილისის “განთიადმა” III ადგილი დაიკავა. 1966 წელს გიორგი ყუფარაძისა და შალვა ქურციკიძის თაოსნობით ქუთაისში დაარსდა რაგბის პირველი კლუბი – “დინამო”. 1966 წელს სსრ კავშირის პირველ ჩემპიონატში თბილისის “დინამო” (მწვრთნელი – გივი მრელაშვილი) II ადგილზე გავიდა. 1967 წელს გაიმართა პირველი უცხოური გუნდის, საფრანგეთის მასწავლებელთა პროფკავშირის ნაკრების ტურნე საქართველოში. ამავე წელს პირველმა ქართულმა გუნდმა მოაწყო ტურნე უცხოეთში (თბილისის “დინამო”, 3 გამარჯვება პოლონეთში).
1967 წელსვე ჩატარდა საქართველოს I ჩემპიონატი.
1968 წელს თბილისის “ლოკომოტივმა” III ადგილი დაიკავა სსრკ ჩემპიონატში. გუნდმა ეს შედეგი კიდევ სამჯერ გაიმეორა (1972, 78, 81), 1978 წელს კი სსრკ თასი მოიპოვა. 1980-იან წლებში ქართულ და საბჭოურ რაგბიში ლიდერობდა ქუთაისის “აია”. გუნდმა ჯერ სსრკ ჩემპიონატის ვერცხლისა (1984) და ბრინჯაოს (1985) მედლები მოიპოვა, შემდეგ კი დუგლას კავთელაშვილის ხელმძღვანელობით ზედიზედ სამჯერ (1987, 88, 89) გახდა სსრკ ჩემპიონი, ორჯერ კი თასის გათამაშებაში გაიმარჯვა (1987, 90). სხვადასხვა დროს სსრ კავშირის ნაკრებში თამაშობდნენ საქართველოს მორაგბეები: თამაზ მგელაძე, ვლადიმერ აბაშიძე, მიხეილ თუშიშვილი, ზურაბ ხარშილაძე, თემურ ბენდიაშვილი, მიხეილ ჯვარიძე, დავით კილასონია, მიხეილ ხარშილაძე, ავთანდილ გიორგაძე, ავთანდილ ღიბრაძე, ნუკრი წერეთელი, ვლადიმერ პეტუხოვი, რამაზ სანებლიძე, ოლეგ ლიპარტელიანი, გაიოზ მონიავა, ალექსანდრე ნაჭყებია, ბესარიონ ლილუაშვილი, სერგო უგრეხელიძე, ნუგზარ ძაგნიძე, მამუკა ლოსაბერიძე, მალხაზ ჭეიშვილი, ზაზა ბაკურაძე.
[რედაქტირება] საქართველოს ეროვნული ნაკრები
1989 წელს შეიქმნა საქართველოს პირველი ეროვნული გუნდი, რომელმაც 12 სექტემბერს ქუთაისში საერთაშორისო მატჩი გამართა ზიმბაბვეს ნაკრებთან – 16:3. გუნდის პირველი მწვრთნელი იყო დავით კილასონია, პირველი კაპიტანი – ოლეგ ლიპარტელიანი. 1990 წელს მოეწყო მორაგბეთა ნაკრების პირველი ტურნე ზიმბაბვეში. 1991 წელს, საქართველოს დამოუკიდებლობის აღდგენის შემდეგ, ქართულმა კლუბებმა სსრკ ჩემპიონატი დატოვეს. 1992 წლის თებერვალში რაგბის საერთაშორისო საბჭომ საქართველოს რაგბის კავშირი 52-ე წევრად მიიღო. ერთი წლის შემდეგ საქართველოს ნაკრები პირველად ჩაება მსოფლიოს თასის გათამაშების შესარჩევ ტურნირში. საქართველოს რაგბის კავშირის ახალმა ხელმძღვანელობამ (პრეზიდენტი – ბიძინა გეგიძე) მიზნად დაისახა ამ ასპარეზობის ფინალურ ეტაპზე გასვლა. 1997 წელს ეროვნული ნაკრების მწვრთნელად დაინიშნა ფრანგი კლოდ სორელი. 2001 წელს საქართველოს ნაკრებმა მოიგო "ევროპის ერთა თასი", რითაც ოფიციალურად გახდა ევროპის მე-7 გუნდი. 2002 წლის 13 ოქტომბერს თბილისში, ეროვნულ სტადიონზე, საქართველოს ნაკრებმა დაამარცხა რუსეთის ნაკრები (17:13) და 2003 წლის მსოფლიოს თასის ფინალური ტურნირის საგზური მოიპოვა. მორაგბეთა ნაკრები პირველი ქართული გუნდია, რომელმაც მსოფლიოს ჩემპიონატის ფინალურ ეტაპზე იასპარეზა.
რაგბის საერთაშორისო ფედერაციის 2005 წელს გამოქვეყნებულ რეტინგში, საქართველოს რაგბის ნაკრები იმყოფება საუკეთესო ოცეულში. საკმაოდ წარმატებულნი არიან ქართველი მორაგბეები საქართველოს საზღვრებს გარეთ: საფრანგეთში, რუსეთში, გერმანიაში. 2004 წელს, SC Neuenheim-ის შემადგენლობაში, გერმანიის უმაღლესი ლიგის ჩემპიონები გახდნენ გიგო სანადირაძე და შალვა დიდებულიძე. საფრანგეთის ნაკრების ერთ-ერთ წამყვან მოთამაშედ ითვლება დიმიტრი იაშვილი.
[რედაქტირება] მონაგარი
1989-2006:
85 თამაში (33 შინ, 42 გარეთ, 10 ნეიტრალურზე)
49 მოგება - 32 წაგება * 4 ფრე
ქულა 1959:1645, ლელო 236-183
[რედაქტირება] ქართული კლუბები
[რედაქტირება] თბილისი
აკადემია,ამირანი,გუმარი,ელმავალი,ექსპრესი,ვესტა,ზორდა,"თბილისი",ივერია,ლელო,
ლოკომოტივი,მერკური,უნივერსიტეტი,ქორები,ყოჩები,შევარდენი, ხულიგანა, დევები (სამოყვარულო კლუბი)
[რედაქტირება] ქუთაისი
აია,გელათი,ერქვანი.
[რედაქტირება] დანარჩენები
ბათუმის დათვები,რუსთავი,ჩოხატაურის ჯანი.
[რედაქტირება] IRB-ის მსოფლიო რეიტინგი
- ახალი ზელანდია 94.59
- საფრანგეთი 85.94
- ავსტრალია 85.55
- სამხრეთ აფრიკის 84.71
- ირლანდია 84.68
- არგენტინა 79.61
- ინგლისი 78.68
- უელსი 77.02
- შოტლანდია 76.81
- სამოა 73.86
.
.
.
17. საქართველო 65.33