Laurentius Fabius
E Vicipaedia
Laurentius Fabius (Lutetiae natus 20 Augusti anno 1946) est orator Partium Socialistarum, qui multos magistratus in francogallica Re Publica gessit.
Rhetoricam artesque liberales in superiore normali schola viae Vlmensis didicit et postea rei publicae gerendae in nationali administrationis schola (ENA) studuit. Post annum 1974 cum Francisco Mitterrando ad triumphum Partium Socialistarum laboravit, et ab anno 1981 scrinium a rationibus gessit. Anno autem 1984 Primus Minister factus est, cum 37 annos tantum natus esset.
Ab anno 1986, cum dextrae partes sub Iacobo Chiraco imperium cepissent, usque ad annum 1997, nullum curulem magistratum egit, sed potestatem super Socialistas Partes frustra petivit. Postquam autem sinistrae partes, Lionelis Iospini ductu, anno 1997 postestatem imperiumque consecutae sunt, Laurentius Fabius Praeses nationalis consilii factus est, donec anno 2000 usque ad 2002 scrinium a rationibus iterum gessit.
Denique, cum Iacobus Chiracus, Praeses Galliarum iterum, referendum Gallis proposuisset de Europaea constitutione adprobanda, Fabius ille, reputans foedus istud non nisi mercatoribus fructui fore, primus vocem ausus est tollere contra, quam in opinionem Galli plerique eum secuti sunt. Deinde socialistarum suffragia 16 Novembris anno 2006 petivit, sed frustra: nam Segolena Royal candidata Partium Socialistarum facta est. Itaque nunc Fabio opus est cunctari nec non renovationem sinistratum partium parare.
[recensere] Nexus externi
![]() |
Vicimedia Communia plura habent quae ad Laurentius Fabius spectant. |
- Laurentii Fabii pagina in interrete
- Quid de Re Publica gerenda Laurentius Fabius sectatoresque eius putent