Onus electricum
E Vicipaedia
Onus electricum est proprietas materiae quae magnitudinem interactionis electromagneticae inter corpora determinat. Aequaliter est proprietas materiae tangibilis et proprietas particulae minimae ex quibus omne materia tangibilis facta est.
[recensere] Unitates metendi
Oneris electrici unitas in Systemate unitatium Internationali est Coulomb littera C denotata. Electrona habent, exempli gratia, oneris electricum −e = − 1.602 176 487(40) × 10-19 C. [1] In systemate unitatium Gaussiano, valor compar est −e = − 4.803 204 272 (120) × 10-10 Fr (vel esu).
Iampridem notum est onus electricum esse semper numerum discretum, i.e., quamlibet habere magnitudinem non potest. Qua de causa physici solent oneris electrici quantitates denotare in oneris e elementarii fractionibus. Dicitur protona habere oneris +e et quarcia +2/3 e aut −1/3 e. [2] Nonnunquam quoque simplius dicitur protona habere oneris +1, electrona -1 et quarcia +2/3 aut -1/3. Multae particulae minimae aliae etiam onus habent electricum, et particula quaeque antiparticulam habet suam cuius onus electricum est in signo contrarium.
[recensere] Interactio electromagnetica quantica
Onus electricum quoque est unum ex numeris quanticis quibus particulae minimae in classes distribuuntur et est proprietas quae electromagneticam inter eas interactionem definit. Theoria physica quae particularum onus electricum habentium actiones in se mutuo optime describit nominatur electrodynamica quantica, cuius abbreviatio est QED. [3] Ad vim inter electrona dua electrodynamicae quanticae praeceptis computandam necesse est multa diagrammata Feynmaniana computare, ex quibus diagramatibus primum in figura ad dextra patet.
[recensere] Notae
![]() |
Haec stipula ad physicam spectat. Amplifica, si potes! |