Supinum

E Vicipaedia

Supinum est modus verbi. Indicat intentionem vel solutionem actus animo agitati.

In Lingua Latina dua sunt tempora supini:

[recensere] Supinum I

Formatum participio perfecti et -um (exempli gratia verbi "rego 3 rexi rectum", supinum I "rectum"). Supinum I usiatum est cum verbis motum indicantibus.

  • Marcus nuntium mîsit rogâtum vînum.
  • Amîcî venêrunt grâtulâtum.

[recensere] Supinum II:

Formatum participio perfecti et -u (exempli gratia verbi "rego 3 rexi rectum", supinum II "rectu"). Supinum II usiatum est cum adiectivis, imprimis adiectivis "facilis,-e" et "difficilis,-e".

  • Hoc est facile dictu.
  • Iucundum cognitu est.

[recensere] Citationes

his rebus permotus Quintus Titurius cum procul Ambiorigem suos cohortantem conspexisset, interpretem suum Gnaeum Pompeium ad eum mittit rogatum ut sibi militibusque parcat
(De Bello Gallico, Iulius Caesar)
omnes vero Britanni se vitro inficiunt, quod caeruleum efficit colorem, atque hoc horribiliores sunt in pugna adspectu
(De Bello Gallico, Iulius Caesar)


Grammatica Latina
Nomina | Pronomina | Adiectivi | Adverbia | Verba | Praepositiones
Verba
Numerus
Activum | Passivum
Indicativus | Coniunctivus | Imperativus | Infinitus | Gerundium | Supinum | Participium | Gerundivum
Praesens | Imperfectum | Futurum | Perfectum | Plusquamperfectum | Futurum exactum
Secta de Vicicollaboratione Linguae Latinae