Supinum
E Vicipaedia
Supinum est modus verbi. Indicat intentionem vel solutionem actus animo agitati.
In Lingua Latina dua sunt tempora supini:
[recensere] Supinum I
Formatum participio perfecti et -um (exempli gratia verbi "rego 3 rexi rectum", supinum I "rectum"). Supinum I usiatum est cum verbis motum indicantibus.
- Marcus nuntium mîsit rogâtum vînum.
- Amîcî venêrunt grâtulâtum.
[recensere] Supinum II:
Formatum participio perfecti et -u (exempli gratia verbi "rego 3 rexi rectum", supinum II "rectu"). Supinum II usiatum est cum adiectivis, imprimis adiectivis "facilis,-e" et "difficilis,-e".
- Hoc est facile dictu.
- Iucundum cognitu est.
[recensere] Citationes
- his rebus permotus Quintus Titurius cum procul Ambiorigem suos cohortantem conspexisset, interpretem suum Gnaeum Pompeium ad eum mittit rogatum ut sibi militibusque parcat
- (De Bello Gallico, Iulius Caesar)
- omnes vero Britanni se vitro inficiunt, quod caeruleum efficit colorem, atque hoc horribiliores sunt in pugna adspectu
- (De Bello Gallico, Iulius Caesar)
Grammatica Latina |
---|
Nomina | Pronomina | Adiectivi | Adverbia | Verba | Praepositiones |
Verba |
Numerus |
Activum | Passivum |
Indicativus | Coniunctivus | Imperativus | Infinitus | Gerundium | Supinum | Participium | Gerundivum |
Praesens | Imperfectum | Futurum | Perfectum | Plusquamperfectum | Futurum exactum |
Secta de Vicicollaboratione Linguae Latinae |
![]() |
Haec stipula ad linguam vel ad linguisticam spectat. Amplifica, si potes! |