Pontificia Universitas Gregoriana
E Vicipaedia
Pontificia Universitas Gregoriana est „sacrarum disciplinarum et cum sacris connexarum Studium generale in Urbe“ (i.e. Romae) et „ad hoc indole sua ordinata est ut ... hos fines assequatur:
a) Selecti ex quavis mundi natione studentes, praesertim qui ad ministerium sacerdotale exercendum se praeparant, sive in germana Ecclesiae doctrina generalem sed vere scientificam institutionem recipiant, sive in formatione continua seu permanenti etiam studiis iam completis adiuventur, sive in particulari aliqua disciplina gradu altiori instruantur ad eam docendam, ad ipsam scientiam propria ope promovendam et ad alia munera obeunda in Populi Dei totiusque familiae humanae servitium;
b) Revelationis et sapientiae christianae patrimonium, mediis adhibitis liberae investigationis et debito Ecclesiae Magisterio obsequio servato, profundius in dies penetretur, plenius aperiatur et perficiatur; quo clarius perspiciatur relatio inter progredientes culturae humanae acquisitiones et fidem christianamque mundi visionem; et exinde validum subsidium praebeatur ad fidem intelligendam et dilatandam necnon ad opus pastorale et oecumenicum promovendum.“[1]
Index |
[recensere] Notiones historicae
Origio Pontificiae Universitatis Gregorianae quasi in illo ludo litterario exstitit, quem Sanctus Ignatius de Loyola (1491-1556), fundator Societatis Iesu, die 23 februarii anno 1551 modesta sub appellatione „Scuola di Grammatica, di Umanità e di Dottrina Cristiana gratis“ in domo ad Capitolii pedes Romae opibus adiutus a Gandiae clarissimo viro Francisco de Borgia collatis, aperuit. Bibliotheca adhibita schola 'Collegium Romanum' nominabatur. Iam eodem anno in mense septembris ob ingentem iuvenum multitudinem schola transfertur in domum aptiorem (apud ecclesiam quae hodie nuncupatur 'S. Stefano del Cacco'). Anno 1553 ludus litterarius in Academia seu in Studio generali elevatus est, philosophiae atque theologiae scholis institutis et iam 1556 Papa Paulus IV dedit ad titulos academicos conferendos ius una cum elevatione ad formam 'Universitatis'. Ipsa Universitas sedem mutavit anno 1557 ob incrementum studentium et in 'palazzo dei Salviati' (hodie apud Collegium Romanum) aedem invenit. Iussu Gregorii XIII anno 1581 sedes nova duce architecto Bartolomai Ammannati exstruitur, quae die 28 septembris anno 1584 inaugurata est. Quam ob rem Gregorius XIII 'fundator et protector' Universitatis appellatur. Ad usum studentium, quorum numerus duo milia superavit, nova ecclesia S. Ignatio dedicata consiliis de Orazio Grassi aedificata est (1626-1650).
Anno 1773 Societas Iesu exstincta et Universitas procurationi Clericis saecularibus demandata est. Revocata ad novam vitam Societate (1814), Papa Leo XII Universitatem antiquis moderatoribus restitutam voluit anno 1824. Hoc ab tempore nomen 'Universitas Gregoriana' (in honorem Papae Gregorii XIII) vocatur. Anno 1873 Athenaeum Gregorianum fere per vim rei publicae italianae litterarios ludos claudere debuit et in proximas aedes Borromaeorum discessit, ubi philosophicas et theologicas disciplinas tradi potuerunt. Pius IX in eodem anno, exstinctione Universitate Pontificia Sapientia, titulo Pontificia ornavit Universitatem Gregorianam. Anno 1876 iuris canonici disciplina adiuncta est. Papa Pius XI consociavit Pontificium Institutum Biblicum et Pontificium Institutum Studiorum Orientalium anno 1928 cum Universitate. Nova aedes die 6 novembris 1930 sollemiter aperta est, quae impulsu Papae Pii XI duce architecto Giulio Barluzzi in „Piazza della Pilotta“ constructa est. Anno 1932 facultates Missiologiae et Historiae Ecclesiae, anno 1951 facultas Scientiarum rerum socialium instituta est. Aedes hodierna amplectitur non solum aedificium anno 1930 exstructum, sed etiam aedificia tria, quae prope sunt, enim 'palazzo Traspontina', 'palazzo Lucchesi', et 'palazzo Frascara'. Sub aedificio Universitatis 'Centro Convegni Matteo Ricci' effectum et die 25 Octobris 2005 apertum est, locus 600 hominibus aptus ad conventus vel consessus faciendos.
[recensere] Universitas hodierna aetate
[recensere] Facultates
- Theologiae
- Philosophiae
- Iuris Canonici
- Historiae ac Bonorum Culturalium Ecclesiae
- Missiologiae
- Scientiarum Socialium
[recensere] Instituta
- Spiritualitatis
- Psychologiae
- Scientiarum Religiosarum - Laikos
- Studiorum de religionibus ac Culturis
[recensere] Alia
- 'Centro Interdisciplinare sulla Communicazione Sociale'
- 'Centro Interdisciplinare per i Formatori nei Seminari'
- 'Centro „Cardinale Bea“'
- 'Corsi di lingue'
[recensere] Bibliotheca
- Circiter 800.000 libri.
- Circiter 3500 periodica.
[recensere] Studentes
- Circiter 3.000 ex 130 nationibus.
[recensere] Studentes praeclari
Summi Pontifices Universitatis Gregoriana discipuli fuerant.
- Gregorius XV (Alessandro Ludovisi, 1621-1623)
- Urbanus VIII (Maffeo Barberini, 1623-1644)
- Innocentius X (Giovan Battista Pamphili, 1644-1655)
- Clemens X (Emilio Altieri, 1670-1676)
- Innocentius XII (Antonio Pignatelli, 1691-1700
- Clemens XI (GianFrancesco Albani, 1700-1721)
- Innocentius XIII (Michelangelo Conti, 1721-1724)
- Clemens XII (Lorenzo Corsini, 1730-1740
- Leo XIII (Gioacchino Pecci, 1878-1903)
- Benedictus XV (Giacomo della Chiesa, 1914-1922)
- Pius XI (Achille Ratti, 1922-1939)
- Pius XII (Eugenio Pacelli, 1939-1958)
- Paulus VI (Giovanni Battista Montini, 1963-1978)
- Ioannes Paulus I (Albino Luciani, 1978-1978)
Inter studentes venerantur 20 sancti et 39 beati. Tres eorum exempli gratia nominantur.
- Sanctus Robertus Bellarminus S.I. (1542-1621)
- Sanctus Aloisius Gonzaga (1568-1591)
- Sanctus Maximilianus Kolbe (1894-1941)
[recensere] Opera citata
- ↑ PONTIFICIA UNIVERSITAS GREGORIANA, Statuta Pontificiae Universitatis Gregorianae, art. 2, Romae 1985, p.8
[recensere] Index bibliographicus
- COLPO M., Colegio Romano in: Diccionario histórico de la Compañía de Jesús : biográfico-temático, Roma – Madrid, 2001, 848-850.
- KOCH L., Gregorianische Universität, in Jesuiten-Lexikon, Paderborn, 1934, 729-731.
- GHIRLANDA G., Lo statuto attuale della Gregoriana in: P.Gilbert (ed.), Universitas Nostra Gregoriana. La Pontificia Università Gregoriana ieri e oggi, Roma, 2006, 371-374.
- PONTIFICIA UNIVERSITAS GREGORIANA, Statuta Pontificiae Universitatis Gregorianae et consociatorum Pontificii Instituti Biblici ac Pontificii Instituti Orientalium Studiorum, Romae 1935.
- PONTIFICIA UNIVERSITAS GREGORIANA, Statuta Pontificiae Universitatis Gregorianae, Romae 1985.