Carolus I Angliae Rex

E Vicipaedia

Carolus I, Angliae rex
Carolus I, Angliae rex

Carolus I (Anglice Charles I.; 19 Novembris 1600 - 30 Ianuarii 1649 Londinii) ab anno 1625 usque ad mortem suam Angliae, Scotiae et Hiberniae rex fuit.

Carolus I secundus erat filius Iacobi VI, Scotiae rex, qui post Elisabethae I mortem factus est Angliae rex nomine Iacobi I. Mater Caroli Anna erat princeps Daniae. 14 Novembris 1616 Carolus factus est Cambriae princeps et 27 Martii 1625 coronatus nomine Caroli I Angliae, Scotiae, Galliae, Hiberniaeque rex. Coronatio locum 2 Februarii 1625 Vestmonasterii habuit.

Carolus I 13 Iunii 1625 Henriettae Mariae de Burbonense provincia, filiae religionis catholicae Galliae Henrici IV regis atque Mariae de Medici, nupsit. Quattuor filios et quinque filias habuerunt:

Carolus rex visus a tribus lateribus
Carolus rex visus a tribus lateribus

Uxor religionis catholicae Caroli I non grata erat Puritanorum factioni auctoritatem possidenti magnam in Parlamento. Carolus modo regis absoluti Parlamenti iura neglegebat sine approbatione Parlamenti tributa decernens.

Carolus I Parlamentum oravit, ut approbaret portoria portuum. Inopinate Parlamentum approbationem unius regi anni dedit nec approbationem totius temporis regis. Conflictiones inter regem Parlamentumque, quae iam fuerant rege Iacobo I, maiores factae sunt. Itaque Carolus Parlamentum dissolvit.

Ratione rei publicae gerendae exteriore Caroli bellum coeptum est cum Hispania. Carolus iussit Parlamentum convenire, ut approbaret pecuniam, qua ei opus fuit ad bellum gerendum.

Parlamentum postulationes quattuor in "Petition of rights" lege fecit, quae regi agnoscendae fuerunt. Iussu regis partes Parlamenti sunt prehensae atque Parlamentum iterum dissolutum. Undecim annos nullus Parlamentum convenit. Rex Anglicus se recepit e bellis in Europa gessis.

Ab anno 1632 iuvantibus Duce Straffordi et Archiepiscopo Cantuariae Gulielmo Laudo regebat. Etiam iudiciis propiis Anglia recta est. Cella Stellarum iura pertinentes ad terram, Commissio Alta illa pertinentes ad ecclesiam impetrata sunt.

Episcopus Londinii abolere voluit iura ecclesiae presbyterianae in Scotia et hic ecclesiae Anglicanae dare iura. Scotici non approbaverunt id et conflictiones factae sunt. Copiae Scoticae invaserunt Angliam.

23 Aprilis 1640 Parlamentum iterum convenit, quia Carolo pecunia opus fuit ad bellum contra Scoticos gerendum. Paucis diebus post, 5 Maii 1640, Parlamentum iterum dissolutum est.

3 Novembris 1640 Parlamentum iterum convenit. Duce Ioanne Pymo Dux Straffordi accusatus proditionis magnae causa. Carolus I, qui periculum regno suo visit, affirmavit capitis damnationem Straffordi. 12 Maii 1641 consulator pensissimus Caroli carnificatus est.

Rex ceteras res a Parlamento postulatas fecit. Parlamento fuit serissime tres post annos conveniendum, conventus non fuit sine approbatione Parlamenti dissolvendus. Cella Stellarum atque Commissio Alta dissolutae. Sed Carolus I etiam sectatores habuit in Camera Inferiore. Cum Carolus conaretur Pymum prehendere, maxime fuit sine effectu. Rex fugit Londinio. 1642 id causa fuit belli civilis Angliae.

Regis copiae primo efficaces fuerunt, sed 1644 apud Marstone Moore et 1645 apud Naesbeiam maxime victae sunt. Duce Olivario Cromwelle Caroli adversi vicerunt.

Carolus I prehensus a Scoticis. Interea Cromwell potentiam in Parlamento susceperat, postquam expulerat adversos politicos suos. Iudicium factum est, quod Carolum capitis damnavit proditionis magnae causa. 30 Ianuarii 1649 Carolus I prope domum nominatam Banqueting House carnificatus. Potentia regis suscepit Olivarius Cromwell regens Angliam Dominus Protector. 7 Februarii 1649 Carolus I sepultus est sepulcreto Henrici VIII sito Barcsciriae.

Antecessor:
Iacobus I
Index Regum Britanniae Successor:
Olivarius Cromwell
(Reipublicae Protector)