Lingua Veneta

E Vicipaedia

Si linguam Veneticam praelatinam quaeris, vide Lingua Venetica.
-5 (maxcorrigenda) Latinitas huius paginae magnopere corrigenda est. Si potes, corrige vel rescribe. Vide {{latinitas}}.
Libellus: Qua se parla anca in Veneto, quod Latine sonat ibi etiam Lingua Veneta loquitur
Libellus: Qua se parla anca in Veneto, quod Latine sonat ibi etiam Lingua Veneta loquitur

Lingua Veneta, Vèneto vulgo suorum et italice, lingua ex linguis Romanicis est et sub familia Gallo-Romanica subsummata. In regione Venetia Italiae plurimum loquitur. Quamquam Italicae linguae dialectum saepe dicitur, locutoribus etiam, tamen lingua vera est. Ipsius lexicon, grammatica, atque dialectos habet. Dialectus qua Venetiis loquitur Venessian vel Veneziano appellatur.

Lingua veneta non est confundenda cum extica lingua Venetica, qua de saeculum quintum A.C in saeculum primum loquebar.

Lingua Veneta a latinitate vulgari descendit, fortasse venetico substrato adfecta, atque linguis germanicarum gentium quae saeculo V AD septemtrionalim Italiam invaderunt. Scripturae antiquissimae quae "Venetae" dignoscuntur a saeculo XIII datunt.

Linguae in Italia. Terrae ubi Lingua Veneta loquitur virides clarae pictae sunt
Linguae in Italia. Terrae ubi Lingua Veneta loquitur virides clarae pictae sunt

Lingua ponderosa auctoritate fructa est in diebus venetae rei publicae, cum statum linguae francae in mari nostro adsequit. Memorandi venetae linguae scriptores sunt Ruzante (15021542) et Carolus Goldoni (17071793). Cum Ruzante tum Goldoni, cum antiquam Italicam scaenalim traditionem "Commedia dell'Arte" sequerentur, venetam linguam pro sermone vulgari usi sunt. Inter primos italicos scaenalis auctores aliquando censentur, atque ludi a Goldoni scripti adhuc hodie aguntur. Alia memoranda opera sunt versiones Iliadis a Iacobo Casanova (17251798) et Franciscus Boaretti, atque poemata Biagius Marin (18911985).

Memoranda etiam est scriptura quae titulus diverbium de nova stella est qua Galileo (15641642) adscribuntur.