Cantius
E Vicipaedia
Insigne | |
---|---|
![]() |
|
Nomen Latinum: | Cantius |
Nomen locale: | Canz |
Nomen Italicum: | Canzo |
Via Iosephi Mazzini | |
![]() |
|
Indicia fundamentalia | |
Terra: | ![]() |
Provincia: | Novum Comum |
Regio: | Langobardia |
Coordinata geographica: | 45° 51′ 0″Sept., 9° 16′ 0″ Ort. |
Altitudo: | 402 supra mare |
Area: | 11,8 km² |
Numerus incolarum: | 5.035 (tempus 31-12-05) |
Spissitudo incolarum: | 445 per km² |
Numerus cursualis: | 22035 |
Praefixum telephonicum: | 031 |
Numerus tributarius: | B641 |
ISTAT-Regio: | 013042 |
Pagina interretialis: | www.comune.canzo.co.it/ |
Res aliae | |
Patronus: | Sanctus Stephanus |
Dies sollemnis: | 26 Decembris |
Cantius (cuius nomen a verbo Celtico Kant invenit, de quo Latine Cantius, vel Cazo vel Canzo, de quo hodie Insubrice Canz, de quo Italice Canzo) est vicus in Novi Comi provincia.
Extremum Brigantiae ante Vallis Vallaxina, caput Cohortis Casalis et Communitatis Montanae Trianguli Larii, situm est in valle circumdata a montibus Cornitiolo (Langobarde Curnisciöö), Cornubus Cantii (Langobarde Còrni vel Curunghèj), Barzaghino (Langobarde Barzaghìn), ac Sciosciae (Langobarde Sciòscia). Percursum est a torrente Ravello (Langobarde Ravèla) et margine a flumine Lambro de Vallaxina. Sunt multi fontes, in quibus Gaüm (Italice Gajum), et lacus Sacrinus.
[recensere] Historia
[recensere] Origo vici
Nomen loci Canz sane venit de Latino Cantius, de Celtico kant (acumen, cacumen, angulus).
Antiquiora vestigia humanae habitationis loci in ultimo glaciei Würm tempore sunt, in Mesolithica aetate. Casa venationis in 900 metra supra montem Raium (Raj) in usu fuit in aestate usque ad mediam aeris aetatem. Aetatis Chalcoliticae testimonium est tumulus stelaque reperita in Budraccorum (Büdracch) localitate. Aetatem aeris antiquam testatur viculus in occidentale orientale ripa lacus Sacrini (Segrìn).
Hodiernus vici locus est romanae originis, et delineatio viarum. Cuius est lapis miliarius apud lacum tumulusque quidam.