Ignis Graecus
E Vicipaedia
Ignis Graecus[1] (Graece: Ὑγρὸν πῦρ [hygròn pŷr]; Neograece Υγρό πυρ [igró pir], 'ignis liquidus') fuit Imperii Byzantini armamentum. Aliter appellabatur πῦρ θαλάσσιον 'ignis marinus', πῦρ σκευαστὸν 'ignis confectus',[1] etiam "ignis Romanus,"[2] a Byzantinis seipsis Romanus, ab aliis Graecus.
[recensere] Species
Ignis Graecus in destinatum iactatus, fere omnibus condicionibus ardens, vix ab aqua restictus, efficiens fuit contra inimicos. Fuerunt tres species:[2]
- Strepton, quo manibus in ligna utitur.
- Cheirosiphon, species ignota, qua in milites hostium utuntur.
- Siphon, quo Byzantini in navem longam hostium utuntur.[2]
[recensere] Secretum functionis compositionisque
Ignis Graeci natura fuit secreta. Diversi carinarii solum mixturae partem noverunt. Fabulae Graecae, quae dicebant ignem ortum esse a dei angelis liquores ignicos proferendis, aiuverunt mysterium custodire.[2]