Sancius II (rex Castellae)
E Vicipaedia

Sancius Strennus appellatur (Hispanice Sancho II el Fuerte) fuit rex Castellae 27 Decembris 1065 - 7 Octobris 1072, Legionis 1072 et Gallaeciae 1070-1072.
Ferdinandus I regna sua divisit inter filios. Sancius primogenitus accepit patriam patris (Castella) dum fratres ei acceperunt regna quae pater subiegit: Alphonso Legionem et Garciae Gallaeciam.
Patre defuncto, Sancius bellum gessit anno 1068 contra sobrinos suos Sancium IV Navarrae et Sancium I Aragoniae. Hoc bellum Bellum Trium Sanciorum appellatur. Cum hoc bello, Castella incorporavit ceteras terras Navarrae. Vir clarissumus, Rodericus Didaci vel Rodericus Campidoctoris, cum Sancio pugnavit.
Tunc, anno 1069, Sancius cum Alphonso contra fratrem Garciam bellum gesserunt, ut regnum Gallaeciam subiegisset. Gallaecia divisa est inter Sancium et Alphonsum. Nihilnominus, anno 1072 Sancius contra Alphonsum tandem pugnavit. Postea dua proelia, Sancius victor Alphonso exilium missit in Toletum.
Eodem anno 1072 Sancius coronatus est regem Castellae Legionisque sed relinquebat singulam urbem Semore. Semore recta est a Urraca, soror Sancii, quae Alphonso iuvit. Sancius Semorem obsedit, sed eques insidiosus Semoris, Vellidus Dolfus? appellatur, regi mendacia finxit. Tunc cum rege circiter moenias Semoris, Vellidus Sancium trasfixit cum pilo.

Antecessor: Ferdinandus I |
Rex Castellae ![]() 1065-1072 |
Successor: Alphonsus VI |
Antecessor: Alphonsus VI |
Rex Legionis ![]() 1072 |