Res Novae Francicae
E Vicipaedia
Res Novae Francicae spatium temporum populi Francogallici est, quo ab anno 1789 usque ad annum 1799 propugnatores communis libertatis regno abolito rem publicam liberam constituerunt.
Index |
[recensere] Origo Rerum Novarum Francicae
Praecursores Rerum Novarum Francicae fuerunt illustres philosophi saeculi XVIII, qui acri mente obiurgaverunt in schedis acerbis ecclesiam Christianorum et institutiones Galliae, exempli gratia: Carolus Montesquieu, Voltarius, Iohannes-Iacobus Rousseau, Claudius Hadrianus Helvetius et Dionysius Diderot
[recensere] Principium Rerum Novarum Francicae
Res Novae Francicae incipit anno 1789 cum rex Ludovicus XVI propter carentiam pecuniae Concilium, quod dicitur États généraux id est Latine status generales a nobilibus, clericis et aliiis civibus (tertio statu) constituti Versaliarum convocare debuit. Die 17 Iunii 1789 tertius status et pars nobilium et clericorum sibi nomen impusuerunt Assemblée nationale id est Conventum nationalem. Die 20 Iunii aliis nobilibus et clericis rex iussit etiam se nationali Convento iunxisse.
Sufragium in statibus generalibus per statum, quod nobilibus ac clericis favebat, in Convento per capitem decretum est. Praeterea die 9 Iulii Conventus, qui a hoc die ergo dicitur Assemblée Constituante, decretavit Constitutionem parare debere.
Lutetiae et in aliis urbibus Francicae a mense Aprilis 1789 multi tumulti exarserunt, inter quos die 14 mensis Iulii 1789 carcerem Bastille a populo Lutetiae expugnatum est.
Post quam iam die 4 Augusti Conventus Nationalis iura feudorum et decima pro clericis aboleverat, Charta Hominis ac Civis Iurum (Déclaration des droits de l'homme et du citoyen) ut prooemium futurae Constitutionis promulgata est a convento die 26 Augusti 1789. Propter novos tumultus mense Octobris 1789 rex, qui Versaliarum vivebat, coactum est a populo in Lutetiam se transferre.
[recensere] Conflictus cum Ecclesia Catholica
Mense Iulii 1790 Conventus disciplinam civilem pro clericis (Francice Constitution civile du clergé) adscivit et rex eam die 26 Decembris sanxit. Postea Conventus etiam clericos ad iusiurandum supra nova Constitutio Francicae adegit.
Papa Pius VI mense Martii 1791 disciplinam civilem pro clericis condemnavit.
Clerici et Francici omnes in duas partes discesserunt. Aliqui Res Novas acceperunt, alii fidem Ecclesiae catholicae servaverunt. Hi clerici dicti sunt réfractaires , quia ad iusiurandum supra novam Constitutionem recusaverunt.
[recensere] Bellum et finis monarchiae
Die 20 Iunii 1791 rex Ludovicus XVI cum familia eius fugam e Francia conatus est sed iam insequenti die in Varennes comprehensus est et in Lutetiam redire debuit et die 14 Septembris Constitutionem sanxit et postea novus conventus qui dictus est Assemblée législative electus est.
Die 20 Aprilis 1792 Francia bellum contra Austria, quae a Prussia sustenta est, inderdixit. Iam die 14 Septembris 1791 urbs Avenio, quae ad dominium pontificium pertinebat Francicae iuncta erat. Post multas clades die 20 Septembris 1792 exercitus Francicae praeclaram pugnam in Valmy vicit.
Anno autem 1792 post quam iam die 10 Augusti propter novos tumultos rex deprehensus cum familia eius et ad tempus ex munere motus est, die 21 mensis Septembris regni domus Borbonicae finis est factus. Quae cum ita essent, anno 1793 die 21 mensis Ianuarii Ludovicus XVI eius nominis rex Francicae capitis damnatus supplicio affectus est. Paulo post bellum etiam contra Anglia et Nederlandia (et mense Martii 1793 Hispania) inderdictum est .

Die 16 Octobris 1793 post processum necata est Lutetiae etiam regina Maria Antonia, filia imperatorum Francisci I et Mariae Theresiae Austriae.
[recensere] Terroris Regimen
Franciam a die 6 Aprilis 1793 consilium salutis publicae (Francice Comité de salut public) a duodecim viribus constitutum duxit.
Tempus circiter a die 5 Septembris 1793 usque ad mortem Maximiliani a Robespierre de facto dominus consilii salutis publicae dicitur Terroris Regimen, inter quem multissimi homines (scilicet inter 35.000 et 40.000), qui etiam antea Res Novas Francicae sustinuerant, supplicio affecti sunt.
Die 5 Octobris 1793 Conventus Rei Publicae calendarium introduxit.
Propter coniurationem, cui etiam consilii salutis publicae aliquii socii, e.g Iacobi Nicolai Billaud-Varenne interfuerunt, die 27 Iulii 1794 Robespierre comprehensus est et insequenti die suplicio affectus est.
[recensere] Aetas Directorii
Mense Augusti 1795 novam Constitutionem promulgata est. Secundum hanc Constitutionem Francia a Directorio (Francice Directoire) a quinque viribus constitutum ducta est.
[recensere] Exitus Rerum Novarum Francicae
Rerum gestarum scriptores putant Res Novas Francicae finem habuit anno 1799 cum Napoleo directorium abolevit et se "Primus Consul" rei publicae Gallicae fecit.