Centum dies
E Vicipaedia

Napoleonis centum dies dicitur certum temporis spatium diebus centum a die 1 Martii usque ad diem 18 Iunii 1815 (clades Waterloo) in quo Napoleo, Gallorum imperator, cum in exilium eiecisset in insulam Ilvam, rursus breviter rerum potitus est .
[recensere] Historia
Napoleo proelio superatus erat apud Lipsiam et coactus est ex Lutetia Parisorum fugere et in exilium ire a ML fidis militibibus secutus in insulam Ilvam.
In Gallia Ludovicus XVIII, frater Ludovici XVI, qui supplicio affectus est in civile commutatione, regno potitus est, sed die quarto ante Kalendas Martias Napoleo evasit ex insula cum militibus et Kalendiis Martiis navi egressus est in Galliam, apud Cannes, oppidum parvulum in Provincia positum. Napoleo audacter per Provinciam ,regionem ut omnibus notus est filoborbonicam, progredi coepit et cum pervenisset ad Gratianapolim (Grenoble) Noniis Martiis Borbonica legio V se coniunxit cum manu Napoleonis. Postea multae aliae legiones Borbonicum exercitum deseruerunt et se coniunxerunt cum Napoleone; a.d.XV Kal. Mar. ipse Ney, qui paulum antea Aloisio duodevicesimo , Gallorum regi, dixerat:”Illiberalem Corsum (Napoleonem) Lutetiam in ferrea cavea referam”, se coniunxit cum Napoleone . Postridie Aloisius duodevicesimus e Lutetia fugit in Belgiam et Napoleo in Lutetiam ingressus est. Gallia recuperata, res attamen arduae erant, nam totae Europae reges, qui antea de novis finibus inter se dissenserunt, tunc omnes Napoleonem imperio spoliare volebant, quare septimum inter se societatem contra Galliam Napoleonemque conflaverunt. Napoleoni ergo pugnandum fuit, quamquam id non voluit, et rursus attulit necessarium delectum, qui invisus omnibus erat. Quo facto, concripsit exercitum ducentorum octaginta milia hominum, Britanniae, Russiae, Austriae et Borussiae septigenti milia milites suppeditaverunt. Napoleoni statim proelium committere melius esse visum est, nam si diutius expectavisset, hostes multo melius exercitus paravissent. Napoleo iter fecit ducens exercitum centum viginti milia hominum in Belgium, ubi dux Wellingtoniae et Blucher, habentes pro se quisque in imperio similem esercitum, Britannicorum, Borassicorum et Belgarum compositum, erant. Napoleo, in Waterloo, planitia apud Bruxellas (Francice Bruxelles) posita, profligatus die 18 Iunii 1815, fugere debuit et, cum Britannici eum comprehendissent, rursus in exilium pelli in Sanctam Helenam, insulam a Gallia distantissimam et parvulam ubi mortuus est anno 1821.

[recensere] Lege etiam Francice
- Dominicus de Villepin, Les Cent-Jours : ou l'esprit de sacrifice, Perrin, 2001.
- Jean Tulard, Les vingt jours, Fayard, 2001