Nicolaus Vavilov
E Vicipaedia
Nicolaus Vavilov | |
---|---|
Николай Вавилов | |
Natus | 25 Novembris 1887 Moscuae |
Obiit | 26 Ianuarii 1943 Saratoviae |
Nicolaus Ioannis filius Vavilov (Russice Николай Иванович Вавилов, Nikolaj Ivanovič Vavilov; natus 25 Novembris 1887, mortuus 26 Ianuarii 1943) erat biologus, plantarum cultor et geographus Russicus Sovieticus.
Nicolaus Vavilov natus est in familia mercatoris Moscuae 13 Novembris (25 Novembris Calendarii Gregoriani) anno 1887. Eius frater iunior erat Sergius Vavilov, physicus notus.
Anno 1911 Nicolaus perfecit studium in Instituto agrario Moscuensi. Anno 1917 electus est professor Universitatis Saratoviensis. Ab anno 1921 administrabat Sectionem botanicae applicatae et selectionis (Petropoli locatam), quae anno 1924 Institutum botanicae applicatae et culturarum (agriculturalium) novarum URSS et anno 1930 Institutum culturae plantarum URSS facta est. Vavilov ad mensem Augusti anni 1940 mansit praefectus instituti illius. Ab anno 1930 ille erat director laboratorii genetici, quod dein factum est Institutum Geneticae Academiae Scientiarum URSS. Nicolaus Vavilov erat academicus Academiarum Scientiarum URSS et Ucrainicae SSR (ab anno 1929), primus praesidens (annis 1929 – 1935) et propraesidens (annis 1935 – 1940) Academiae Scientiarum Agrariarum URSS, praesidens Societatis Geographicae URSS (annis 1931 – 1940), membrum multarum foranearum academiarum et societatum scientiarum. Fuit initiator formationis nonnullorum institutorum scientificorum investigatoriorum.
Annis 1920 – 1940 Nicolaus Vavilov organisavit expeditiones botanicas agronomicasque in terras regionis maris Mediterranei, in Africam septentrionalem, in Americam Septentrionalem et Americam Meridionalem. Fuit praefectus multarum expeditionium illorum, in terris illis determinavit centra antiqua originis plantarum culturalium et formavit magnam collectionem seminum illarum. Vavilov est fundator doctrinarum nostri temporis de fundamentis biologicis selectionis et de centris originis plantarum culturalium. Ille etiam doctrinam de immunitate plantarum (anno 1919), principia oecologica geographicaque selectionis, etc., argumentis affirmavit.
Vavilov propagationi agriculturae in regiones boreales, semidesertas et altimontanas curam adhibuit. Initiavit cultivationem in Unione Sovietica plantarum magni valoris, novarum pro terra illa.
Biologus ille progressum geneticae in Unione Sovietica adiuvit. Quam scientiam defendebat in certatione contra doctrinam Trophimi Lysenco, cuius protector erat Iosephus Stalin.
Mense Augusti anno 1940 Nicolaus Vavilov arrestatus est et 26 Ianuarii anno 1943 mortuus est in carcere urbis Saratoviae.
[recensere] Fontes
- Encyclopaedia Sovietica Magna, editio tertia (Russice)
- Dictionarium novum illustratum encyclopaedicum (Russice): Новый иллюстрированный энциклопедический словарь/ Ред. кол.: В.И. Бородулин, А.П. Горкин, А.А. Гусев, Н.М. Ланда и др. – М.: Большая Российская энциклопедия, 2001. – 912 с., ил.