Arthurus Wellesley
E Vicipaedia

Arthurus Wellesley, primus dux Wellingtoniae (Eblanae die 30 Aprilis aut 1 Maii 1769 natus - 14 Septembris 1852 in oppido Walmer mortuus) fuit Britannicorum dux praestans ingenio domi militiaeque.
Nobili genere natus, anno 1787 nomen dedit et, loco suo favente, columnellus factus, Indiam ad Britannicos milites ducendum, anno 1797, pervenit. In India non solum excellentem ducem sed etiam provinciae procuratorem optimum et virum in legationibus obeundis versatum se ostendit: ibi octo annos moratus est et cum in Seringapatam, Assaye et Argaum pugnas vicisset, in summa Mahrattes, Indianos indigenas, profligavit. Qua re “general sepoy” appellatus est.
In Britanniam reditus populus legatus factus est et multa ampla munera sustinuit. Anno 1808 Aprile ad Lusitaniam dux missus est profligatum Francogallos qui eam regionem invaserant. Ibi primo in Vimeiro Gallos vicit, sed inde in Sintra profligatus est, ob eam rem pro aliis ducibus substituitus est.
Insequenti anno rursus in Lusitaniam reditus, Gallos pugna superavit saepius et, cum vicisset in Helmantica, Victoriaco et Tolosa, eos certe profligavit anno 1814. Post victoriam apud Victoriacum, imperator factus est et, Napoleone in Franciam redito, anno 1815 missus est in Belgiam ut Napoleonem profligaret. In proelio Waterloonensi commisso, Wellington, Borussicorum exercitus, cui dux Blucher praefuit, auxilio, die 18 Iunii 1815 Napoleonem vicit et rursus in exilium eum pepulit. Post pugnam Waterloonensem, in qua paene quinquaginta milia milites ceciderunt, tam perculsus horrore fuit ut nunquam postea committurus esset ullam pugnam. Reditus in patriam honoratus et imperator acclamatus est et etiam primus minister factus est. Anno 1852 mortuus est.
[recensere] Administrationes quibus dux Wellingtoniae praefuit
- I administratio ( 22 Ianuarii 1828 – 16 Novembris 1830)
- II administratio ( 17 Novembris 1834 – 9 Decembris 1834 )