Marius Maximus

E Vicipaedia

Marius Maximus fuit praefectus urbis Romae anno 218 et scriptor linguae Latinae. In horto Marii Maximi Florentinus, auctor de re rustica, praetendit se visisse uvam olea insertam.[1]

Marius Maximus fuit auctor vitarum imperialium (minoribus omissis[2])in continuatione operis Suetonii De vita Caesarum. Ab auctore Historiae Augustae Marius Maximus laudatus est ut "homo omnium verbosissimus, qui et mythistoricis se voluminibus inplicavit".[3]

Opus Marii Maximi deperditum est, sed citationes supersunt:

Creditur et poetam Ausonium usum esse Mario Maximo, sine citatione nominali, in serie epigrammatum cuius titulus est Caesares; in hoc opere laudati sunt viginti quattuor Caesares, quorum duodecim anteriores (a C. Iulio Caesare Domitianum usque) e vitis a Suetonio scriptis depicti sunt, duodecim posteriores (a Nerva Elagabalum usque) fortasse e vitis Marii Maximi.

[recensere] Notae

  1. Geoponica 9.14.2.
  2. "Marius Maximus, qui Avidium Marci temporibus, Albinum et Nigrum Severi non suis propriis libris sed alienis innexuit" (Historia Augusta "Quadrigae tyrannorum" 1.2.
  3. Ibid.

[recensere] Bibliographia

  • Ronaldus Syme, Historia Augusta Papers. Oxoniae 1983.