Marcellus Proust
E Vicipaedia
Marcellus Proust (Francice Valentin Louis Georges Eugène Marcel Proust, sed communiter Marcel Proust; natus die 10 Iulii 1871; mortuus 18 Novembris 1922) fuit scriptor Francogallicus, plerisque notus ob opus À la recherche du temps perdu ("In quaestu temporis amissi") septem libris compositum, inter annos 1913 et 1927 editum.
[recensere] Biographia
Proust natus est apud avunculum suum in Auteuil Lutetiae Bello Franco-Prussiano ante duos menses per Foedus Francofurti terminato. Pueritia sua inter violentias suppressionis "Communis" et in primis annis Tertiae Reipublicae acta est. Magnam partem operis sui habent mutationes illius temporis, praecipue deminutio nobilitatis et ascensio equitum, quae in Francia tempore Tertiae Reipublicae fuerunt.
Pater Marcelli, nomine Achilles Adrianus Proust, erat medicus satis cognitus, ad inveniendum causas et ad impediendum devastationes morbi cholerae per Europam et Asiam intentus, scriptorque multorum commentationum et librorum de medicina; mater etiam, Ioanna Clementia Weil, filia divitis cuiusdam et docti Iudaei, eruditissima, epistulas familiares non infacetas scribens et linguam Anglicam ita complectens ut in animum filii sui consilium inieceret libros Iohannis Ruskin in linguam Francicam vertere.
Annum nonum agens, iuvenis morbo quo inspirari non potuerat implicatus est, sicut fragile corpore puer semper definitus est. Proust per longum tempus ad quiescendum in Illieris pagum ivit. Hoc pagum, cum tempore quod apud suum avunculum eduxit, exemplum vitae in Combray fuit, ubi pars "Ad expetendum" libri acta est.
Marcellus Proust erat homophylophilus.
Cum morbo implicatus fuerat, Proust sicut tirone in Francogallico exercitu militavit (1889–1890), in castribus in Orleans, experentia qua Proust partem "Guermantes" libri scripsit. Proust cum tiro scribendi erat, adeptus ad amicitias nobilum et sua volontas ad peritiorem artis scribendi deveniendum aequivalerat suam inopiam habilitatis manuale labore.
Proust erat proximus sua matre, cum ea filium altero laborantem voluisse. Ad complacendum suum patrem, qui filio voluit cursus, Proust in 1896 laborem accipit in Bibliotheca Mazarine. Is numquam in Bibliotheca laboravit et numquam ab parentium domo sese transtulit usqua parentes mortui sunt.
Inter 1900 et 1905, societas suae familiae et vitae mutaverunt. Mense Februarii anni 1903, Proustis frater Robertus uxorem accipit et ex domo familiae exivit. Eius pater Septembre eiusdem anni mortuus est; anno 1905, mater. Prater haec, Proustis vita mutavit magna hereditate.
Proust suae vitae tres ultimos annos agit in suo cubilo, dormiendo die et laborando nocte ad suam operam complendum. Anno 1922, Proust mortuus est, et in tumulo Pere Lachaise humatus est.
[recensere] Prima scripta
Proust ab adulescentia ad publicandum et scribendum intentus erat. Prater diarios quibus associatus erat, et propter quos publicaverat "La Revue vert" et "La revue lilas", ab 1890–91 Proust publicavit in diario "La Mensuel)" colummam regolarem. In 1892 condidit litterae diarium appellatum "Le Banquet", et per postremos annos Proust parvas partes in suo diario publicavi et in claro "La Revue Blanche".
Anno 1896, "Les Plaisirs et les Jours" (Lubidria et dies), summarium harum parvarum partium, publicata est. In libro praefatio Anatole Francis erat, picturae ab Mme. Lemaire, et sic diviter publicata erat ut duplice pretio quam illae amplitudinis erat.
Illo anno, Proust ad scribendum operam qua publicata est in 1954 incepit et hac appellata est "Jean Santeuil" ab his postremis editoribus. Multa ex thematibus qua post in "Quaestu" in hoc libro erant, sicut aenigma memoriae et necessitudinis cogitandi. Studium quo ad scribendum de Iohannis Santeulis parentibus adversum est illo quo Proust de affectiones ad parentes qua in "Quaestu" est. Proust statuit interrumpere scribere "Jean Santeuil" librum in 1897.
Anno 1895, Proust ad legendum Carlyle, Emerson, et John Ruskin annos egit. His libris Proust suae rationes de arte et de usu scriptoris in societate ampliavit. Vere, in "Tempus repertum," narrator memorat se traduxisse Ruskinis librum "Sesame et Lilies" (.Officium artificis comparare naturae imagines,et deducere rationem instantem et arte eam narrare. In hoc ratione, Ruskinis conceptus sic principalis erat ut Proust cognoscere Ruskinis libros "corde " declamaverat, sicut "The seven lamps of Architecture"(Septem lanternae Architecturae), "The Bible of Amiens "(Amiensis liber), et "Praeterita."
Proust duas ex Ruskininis operibus traducere statuit, sed is ab ignorantia linguae Anglicae impeditus est. Ad corrigendum suas traductiones, grex traductorum erat: scripta ab Proust et postea ab Marie Nordlingere, Anglica matruelis suae amantis, et prorsus publicata ab Proustemet. Cum ab editore rogatus de methodo, Proust respondit: "Non puto me scientem anglicam linguam; puto me scientem Ruskinem." Is "The Bible of Amiens" (Amiensis biblia) edita est anno 1904, cum Marcelli introductione. Utraque introductio et traductio bene factae erant. Henricus Bergon (Henri Bergson) Marcelli introductionem sic "valens contributio psicologiae Ruskinis" appellavit et eodem modo traductionem.In traductionum tempore, Proust traducendo Ruskinis "Sesame and Lilies" inerat. Litterae et Historiae scriptores confirmaverant, prater Ruskinis, Marcelli influentia affecit [Louis de Rouvroy, duc de Saint-Simon|Saint Simon]], Montaigne, Stendhal, Flaubert, George Eliot, Fyodor Dostoevsky, et Lev Tolstoy.
Annus 1908 significat Marcelli scriptoris evolutionem. Prima anni parte, is imitationes (Francogallice: pastiches) alterorum scriptorum scripsit. Eadem imitationes ad firmandum eius modum scribendi adiuvirent. In eodem anno Proust, scribere iniit nonnullas partes "Contre Saint-Beuve" libri. Proust sic descripsit epistula ad amicum quod is scribere iniit: " Ego cogito: de studio nobilitatis, Parisiana novella, studeo de Saint-Beuve et Flauberte, studeo de feminibus, vitreis fenestris, studeo de tumulis, de studeo de novella."
[recensere] In quaestu tempori amissi
Inito anno 1909 et terminato 1922, "In quaestu tempori amissi" compositum est ex septem libris et ulta 3200 paginis. Graham Greene Proust definit sicut "maior scriptor saeculi XX." Proust ante completionem revidendi ultimi libri mortuus est, frater Robertur tres ultimos publicavit.
Anno 1995, Penguin iniit traductionem libri cum editore Cristopher Prendergast et septem traductioribus ex tribus nationibus. Sex libri in Britannia publicati sunt ab "Allen Lane" editore in 2002. Quater in FSA (foederatio septentrioamericae) publicati sunt ab "Vichingus" editore.