Bellum Gallicum

E Vicipaedia

Bellum Gallicum a Gaio Iulio Caesare ab anno 58 a.C.n. usque ad annum 51 a.C.n. gerebatur. C. Iulius Caesar res gestas descripsit in Commentariis de Bello Gallico.

C. Iulius Caesare proconsule Narbonensis provinciae Helvetii patria abierunt qui fines Romanos transirent, qua re Caesar bellum gerebat, in quo oppugnatos Helvetios delevit. Tunc contra Suebos bellum gerere coactus est, ut sociis Gallicis auxilio venirent. Ariovisto duce Germani victi et interfecti ab exercitu imperatoris Romani sunt.

Magnum habet spatium seditio Gallorum Vercingetorige duce 52 a.C.n.. Bellum in montibus silvisque gerebatur ubi Caesari difficile erat vincere. Tandem autem Vercingetorix obsidione ad Alesiam victus est. Artem belli gerendi Caesar in commentariis de Bello Gallico descripsit et artem agendi cum nationibus Gallorum.

Expeditio et in Germaniam Caesar et in Britanniam subiit.

In bello gallico circa 1.000.000 homines mortui sunt. (De iis: ca. 20.000 Romani). I. e., in bello gallico, sic statisticae dicunt, maior pars populi necati sunt quam in duobus bellis mundanis! Circa 50 per centum enim Galliorum necati sunt.[1]

Gallis victis et Germanis repulsis Caesar Romam rediit, quod fuit finis rei publicae Romanae, deinde enim bellum civile inter Pompeium et Caesarem ortum est.

[recensere] Notae

  1. Citatio desiderata (addito fonte, hanc formulam remove)