Cantius

E Vicipaedia

Insigne
Insigne
Nomen Latinum: Cantius
Nomen locale: Canz
Nomen Italicum: Canzo
 
 
Via Iosephi Mazzini
 
 
Indicia fundamentalia
Terra: Italia
Provincia: Novum Comum
Regio: Langobardia
Coordinata geographica: 45° 51′ 0″Sept., 9° 16′ 0″ Ort.
Altitudo: 402 supra mare
Area: 11,8 km²
Numerus incolarum: 5.035 (tempus 31-12-05)
Spissitudo incolarum: 445 per km²
Numerus cursualis: 22035
Praefixum telephonicum: 031
Numerus tributarius: B641
ISTAT-Regio: 013042
Pagina interretialis: www.comune.canzo.co.it/
Res aliae
Patronus: Sanctus Stephanus
Dies sollemnis: 26 Decembris
Commune
Situs communis in Italia

Cantius (cuius nomen a verbo Celtico Kant invenit, de quo Latine Cantius, vel Cazo vel Canzo, de quo hodie Insubrice Canz, de quo Italice Canzo) est vicus in Novi Comi provincia.

Extremum Brigantiae ante Vallis Vallaxina, caput Cohortis Casalis et Communitatis Montanae Trianguli Larii, situm est in valle circumdata a montibus Cornitiolo (Langobarde Curnisciöö), Cornubus Cantii (Langobarde Còrni vel Curunghèj), Barzaghino (Langobarde Barzaghìn), ac Sciosciae (Langobarde Sciòscia). Percursum est a torrente Ravello (Langobarde Ravèla) et margine a flumine Lambro de Vallaxina. Sunt multi fontes, in quibus Gaüm (Italice Gajum), et lacus Sacrinus.

[recensere] Historia

[recensere] Origo vici

Nomen loci Canz sane venit de Latino Cantius, de Celtico kant (acumen, cacumen, angulus).

Antiquiora vestigia humanae habitationis loci in ultimo glaciei Würm tempore sunt, in Mesolithica aetate. Casa venationis in 900 metra supra montem Raium (Raj) in usu fuit in aestate usque ad mediam aeris aetatem. Aetatis Chalcoliticae testimonium est tumulus stelaque reperita in Budraccorum (Büdracch) localitate. Aetatem aeris antiquam testatur viculus in occidentale orientale ripa lacus Sacrini (Segrìn).

Hodiernus vici locus est romanae originis, et delineatio viarum. Cuius est lapis miliarius apud lacum tumulusque quidam.