M. Aurelius Antoninus Augustus
E Vicipaedia
Marcus Aurelius Antoninus Augustus (26 Aprilis 121 - 17 Martii 180) philosophus erat et imperator Romanus ab anno 161 usque ad mortem suam anno 180.
Index |
[recensere] Vita
Nomine Marco Annio Catilio Severo natus est et in matrimonio nomen Marcum Annium Verum accepit. Cum imperator factus est nomen Marcus Aurelius Antoninus ei datus est.
Avunculus eius Antoninus Pius eum adoptavit et die 25 Februarii 138 successorem cum Lucio Vero eum declaravit. Antonino mortuo, Marcus regnum accessit ea lege, ut et ille et Verus imperatores communes fierent.
Successionis communis necessitas belli causa erat. Imperator enim Marcus Aurelius bellum cum gentibus diversis gessit. Germani et alii barbari limitem transgressi praecipue in Galliam irruperunt. In Asia etiam Parthi impetus suos renovaverunt. Marcus nec ipse in utraque imperii parte copiis imperare potuit, nec alio duce copias praeficere potuit, veritus ne novus dux gratus militibus sese evertere conaretur, sicut antea Caesar aut Vespasianus.
Marcus Aurelius huic difficultati respondit misso Lucio Vero qui legionibus imperaret. Verus igitur, cum satis auctoritatis haberet ad servandam fidem copiarum, sed non ad Marcum evertendum, fidelis usque ad mortem suam anno 169. obitam mansit. Huiusmodi imperium commune antiquae rei publicae, cui duo consules imperabant, nos admonet.
[recensere] Matrimonium
Anno 145 Aurelius in matrimonium Faustinam minorem duxit, quae tredecim liberos ei peperit, quorum Commodus et Lucilla, uxor Lucii futura, clarissimi erant.
[recensere] Mors
Marcus Aurelius anno 180 a.d.16.Kal. Apriles Vindobonae mortuus est in expeditione contra Marcomannos. Cineres Romam redditi sunt et in mausoleo Hadriani positi. Anno 177. successionem filii sui Commodi parare potuerat, sed Commodus imperator pessimus erat; quo regnante, occasus imperii coepisse dicitur. Propter haec Aurelius ultimus quinque imperatorum qui dicuntur “boni” habetur.
[recensere] Opera
M. Aurelius, qui a puero tanto veri amore flagravit, ut ab imperatore Hadriano Verissimus appellaretur, nomen philosophi Stoici habet. Septendecim enim annos natus quaestor et duobus annis post consul factus, quamquam propter officia sua litteris, arti dicendi, philosophiae tantam operam dare non potuit, tamen philosophia nihil maius esse iudicavit neque inter sectas eius ullam Stoicis graviorem. Princeps autem, cum populum Romanum gubernaret et procul a Roma saepe bella gereret, ex libris magnorum philosophorum excerpta quaedam collegit, quorum libri duodecim, qui Ad se ipsum vel Meditationes inscribuntur, lingua Graeca conscripti extant (qui quidem Graece Σκέψεις inscripti sunt). Meditationum libro primo de propinquis atque magistris narravit, quorum exempla sequeretur, in ceteris autem, quid sentiret et iudicaret ipse, nisi eis, quae collegit, excerptis non exposuit.
[recensere] Iudicia de eo facta
Posteri autem de imperatore illo (quo quis sapientiam umquam magis amavit?) nullo modo consentiunt. Sunt enim, qui eum principem summis virtutibus praeditum fuisse existiment, ut etiam nobilissimus hominum appellatus sit, alii autem virium parum in eo fuisse admonent, omnes denique reprehendunt, quod Commodum filium suum imperii haeredem fecerit, cuius tamen maxima vitia non ignoraret.
[recensere] Nexus externus
[recensere] Textus Marci Aurelii
- textus Graecus Meditationum, nomine "ta eis heauton"
- versio Latina ab I.M. Schulz scripta anno MDCCCII