Dens

E Vicipaedia

Dentes hominis
Dentes hominis

Dens (-tis, m'.'; cf verbum Graecum Οδούς, Οδόντος) est pars sceleti capitis hominis ac multorum animalium et in ore contenti sunt. Dentibus animalia manducant. Parvulis sunt viginti dentes (itaque pueriles seu decidui appellati), qui postea decidunt, et triginta recrescunt. Homo adultus triginta duos dentes habet, qui divisi sunt in quattuor compluria:

  • dentes primores ,[1] non solum Italice sed et lingua Latina 'dentes incisivi' appellantur;
  • dentes canini,[2] ;
  • dentes praemolares;
  • dentes genuini,[3] .

[recensere] Dicta et adagia

  • "Albis dentibus deridere aliquem," id est tam vehementur irridere ut dentes ostendantur.
  • "Venire sub dentem," id est in potestate alicuius maligni incidere.
  • "Dentem pro dente," praeclara locutio bliblica quae Legem Talionis definit.


[recensere] Notae

  1. "incisivi": Fons nominis aut citationis: Campanini-Carboni: vocabolario latino-italiano italiano-latino (1961)
  2. Ibidem "canini"
  3. Ibidem "molari" etiam Fons nominis aut citationis: Luigi Castiglioni, Scevola Mariotti, Vocabolario della Lingua Latina, Latino - Italiano . Italiano - Latino, IV edizione a cura di Piergiorgio Parroni con CD Rom, Taurini anno 2007