Matthias Casimirus Sarbievius

E Vicipaedia

Contemporaris imago Matthiae Casimiri Sarbievii
Contemporaris imago Matthiae Casimiri Sarbievii
Poeta Laureatus
Poeta Laureatus
Recentior effigies Matthiae Casimiri Sarbievii
Recentior effigies Matthiae Casimiri Sarbievii

Matthias Casimirus Sarbievius, Polonice Maciej Kazimierz Sarbiewski, Horatius Christianus, Horatius Sarmaticus, natus die 24 Martii anno 1595, mortuus die 2 Aprilis anno 1640, ultimus clarissimus poëta latinus fuit.

Ex pauca familia nobili insigni Prawdzic, in Mazovia habitata, ortus est. Ad Secietatem Iesu applicavit. Ab anno 1622 in Roma studuit. Ibi famam viri prudentis et ingeniosi peperit et poëta laureatus a papa Urbano VIII factus est. Sarbievius primus in Europa praeclarus poëta Polonicus fuit.

Anno 1625 Poloniam rediit. Hic professor Academiae Vilnensis atque predicator regis Vladislai IV nominatus est. Maximum opus eius Lyricorum libri IV, epodon liber unus alterque epigrammatum (1634) est. Id Deum cum sanctis (maxime Maria), vita humana (quoque ipsius auctoris) et bella (praesertim cum Turcis) cantat.

Sarbievius etiam nonnulla nota opera theoretica de poësi scripsit. Ea sunt:

In numero operum eius habuntur quoque:

Augustinii | Benedictini | Carmelitae | Ordo Cisterciensis | Claretiani | Dominicani | Franciscani | Iesuitae | Mercedarii | Passionistae | Salesiani | Servi Iesu et Mariae | Trinitarii | Ursulinae |