Andreas Sacharov

E Vicipaedia

Latinitas huius paginae nondum censa est. Quaesumus eam inspicias et gradum des. Vide {{latinitas}}.
Andreas Sacharov
Андрей Сахаров
Andreas Sacharov
Natus 21 Maii 1921
Moscuae
Obiit 14 Decembris 1989
Moscuae

Andreas Demetrii f. Sacharov (Russice: Андрей Дмитриевич Сахаров, Andrej Dmitrievič Sacharov; natus 21 Maii 1921, mortuus 14 Decembris 1989), physicus et vir publicus Sovieticus.

[recensere] Biographia

Andreas Sacharov natus est die 21 Maii 1921 Moscuae, in familia magistri physicae. Annis 19381942 in facultate physica Universitatis Publicae Moscuensis studebat. Annis 19421945 erat ingeniarius in fabrica militari, certas inventiones fecit. Ab anno 1945 in Instituto Physico Academiae Scientiarum URSS laborabat. Ab anno 1948 participavit in grege exploratoria, arma thermonuclearia elaboranti, cuius praefectus fuit Igor Tamm. Scripsit opera de variis problematis physicae.

Sacharov fuit unus e creatoribus pyroboli hydrogenici Sovietici, anno 1953 primo probati, et paulo post electus est membrum Academiae Scientiarum URSS. Affectus est praemiis multis, quorum sunt Praemium Publicum URSS (anno 1953), Praemium Leninianum (anno 1956) et titulus Herois Laboris Socialistici (annis 1954, 1956, 1962).

E fine decennii 196 Andreas Sacharov, qui "pater pyroboli hydrogenici Sovietici" vocabatur, continuationem probationium armorum nuclearium opposuit. Fuit unus ex initiatoribus Pacti Moscuensi, tales probationes in atmosphaera, aqua et cosmo prohibentis. Anno 1967 in Comitate protectionis Baicalis participavit. Anno 1968 in lucem edidit articulum nomine Cogitationes de progressu, coexsistentia pacifica et libertate intellectuali («Размышления о прогрессе, мирном сосуществовании и интеллектуальной свободе»), in qua opuscula analysavit pericula, a disiunctione humanitatis (i.e. ab oppositione systematorum capitalistici et communistici) creata. Andreas Sacharov declaravit democratisationem demiltarisationemque societatis, libertatem intellectualem et progressum (socialem, scientificam technicamque), ad congressionem duorum systematorum ducentem, altenativam destructioni humanitatis esse. Ultimo decennii decennium 197 – initio decennii 198 Sacharov factus est unus ducum illorum, qui pro observantia iurum humanum in Unione Sovietica pugnabant. Anno 1970 fuit unus e conditoribus Comitatis Moscuensi Iurum Humanum. Anno 1975 Praemium Nobelianum Pacis recepit, suae pugnae pro pace inter gentibus et contra oppressionem dignitatis humanae gratia.

Activitatis suae politicae causa, Sacharov repressaliis in URSS affectabatur. Mense Ianuarii anno 1980, post interdicto suo contra inductionem copiarum Unionis Sovieticae in Afganiam, deiectus est omniis praemiis suis Sovieticis et affectus est exilio in urbem Gorkij (quae nunc Novogardia Inferior nominatur).

Anno 1986 Andreas Sacharov ex exilio reditus est Moscuam. Anno 1989 electus est legatus Sovieti Supremi URSS. Proiectum novae constitutionis terrae proposuit.

Sacharov mortuus est Moscuae die 14 Decembris 1989.

[recensere] Fontes

[recensere] Nexus externus

Vicimedia Communia plura habent quae ad Andreas Sacharov spectant.