Ignis Graecus

E Vicipaedia

-2 (dubium) Latinitas huius rei dubia est. Corrige si potes. Vide {{latinitas}}.
Byzantina ignis Graeci imago e manuscripto Matritensi Chronicorum Ioannis Scylitzae
Byzantina ignis Graeci imago e manuscripto Matritensi Chronicorum Ioannis Scylitzae

Ignis Graecus[1] (Graece: Ὑγρὸν πῦρ [hygròn pŷr]; Neograece Υγρό πυρ [igró pir], 'ignis liquidus') fuit Imperii Byzantini armamentum. Aliter appellabatur πῦρ θαλάσσιον 'ignis marinus', πῦρ σκευαστὸν 'ignis confectus',[1] etiam "ignis Romanus,"[2] a Byzantinis seipsis Romanus, ab aliis Graecus.

[recensere] Species

Ignis Graecus in destinatum iactatus, fere omnibus condicionibus ardens, vix ab aqua restictus, efficiens fuit contra inimicos. Fuerunt tres species:[2]

  • Strepton, quo manibus in ligna utitur.
  • Cheirosiphon, species ignota, qua in milites hostium utuntur.
  • Siphon, quo Byzantini in navem longam hostium utuntur.[2]

[recensere] Secretum functionis compositionisque

Ignis Graeci natura fuit secreta. Diversi carinarii solum mixturae partem noverunt. Fabulae Graecae, quae dicebant ignem ortum esse a dei angelis liquores ignicos proferendis, aiuverunt mysterium custodire.[2]

[recensere] Notae

  1. 1.0 1.1 Carolus Du Cange, Glossarium ad scriptores mediae et infimae Graecitatis (Lugduni: apud Anissonios, 1688) p. 1275.
  2. 2.0 2.1 2.2 2.3 "Griechisches Feuer" apud Vicipaediam Theodiscam.