Myma
E Vicipaedia
Myma -tis, n. erat antiquitus ferculum Graecum, quod ab Epaeneto descriptum est, secundum Athenaeum:
- "Ἐπαίνετος δ’ ἐν Ὀψαρτυτικῷ λέγει ταῦτα· ‘μῦμα δὲ παντὸς ἱερείου, καὶ ὄρνιθος δὲ χρὴ ποιεῖν τὰ ἁπαλὰ τῶν κρεῶν μικρὰ συντεμόντα καὶ τὰ σπλάγχνα καὶ τὸ ἔντερον καὶ τὸ αἷμα διαθρύψαντα καὶ ἀρτύσαντα ὄξει, τυρῷ ὀπτῷ, σιλφίῳ, κυμίνῳ, θύμῳ χλωρῷ καὶ ξηρῷ, θύμβρᾳ, κοριάννῳ χλωρῷ τε καὶ ξηρῷ καὶ γητίῳ καὶ κρομμύῳ καθαρῷ πεφωσμένῳ ἢ μήκωνι καὶ σταφίδι ἢ μέλιτι καὶ ῥόας ὀξείας κόκκοις. εἶναι δέ σοι τὸ αὐτὸ μῦμα καὶ ὄψον." (Dipnosophistae, D 662d seu 14.82)
- "Epaenetus autem in Opsartytico dicit haec: 'myma autem omnis hostiae, et avis autem opportet facere mollia carnum parva concidendo et viscera et intestinum (iecur?) et sanguinem diffringendo et condiendo aceto, caseo asso, silphio, cumino, thymo viridi et arido, satureia, coriandro viridi atque arido et getio et cepa purgata torrefacta vel papavere et uva passa vel melle et graniti acidi seminibus.' Esse autem tibi idem myma et pulmentum"
Horum praeceptorum versio hodierna redacta est apud Marci Grant Roman Cookery ISBN 1897959397 pp. 128-9.