Lingua Neapolitana

E Vicipaedia

Latinitas huius paginae nondum censa est. Quaesumus eam inspicias et gradum des. Vide {{latinitas}}.
Lingua Neapolitana
(Napulitano)
IPA -
Locutores 7 500 000
Familia Linguae Indoeuropaeae

 Linguae Romanicae
  Linguae Romanicae occidentales
   Linguae Italo Romanicae
    Lingua Neapolitana

Scriptura Latina
Vicipaedia nap:Paggena prencepale
Status publicus
Lingua civitatis -
Lingua privata Italia
Procuratio linguae -
Notae ISO linguae
1
2
3
SIL
-
nap
nap
nulla
Vide etiam: Linguae mundi, Linguarum officialium catalogus

Lingua Neapolitana (Neapolitane: Nnapulitano) adhibitur Neapoli, in urbe ad sinum orae occidentalis Italiae meridionalis sita. Quamquam lingua saepe dicitur esse dialectum linguae Italicae, tamen est lingua segreganda. Rex Hispaniae Carolus III, postquam imperator Neapolis Siculaeque factus est, saeculo duodevicesimo edictum edidit ut Neapolitana lingua propria agnoscatur. Habet proprium lexicon, grammaticam, historiamque, quae differunt ab usu linguae Italicae. Etiam habet ipsius dialectos, quae adhibentur in Abrutio, in Apulia, in Calabria, in Lucano, inque Molensi.

Index

[recensere] Loci

Haec lingua tantum adhibetur in urbe ipsa Neapoli et in agris circumiectis.

[recensere] Origo

Lingua Neapolitana derivatur a lingua Latina vulgata et a Graeca antiqua et a Osca. Forma recens, quae in plurimas dialectos dividitur, bene potest intellegier ab Italis et a locutoribus aliarum dialectorum linguae Neapolitanae.

[recensere] Confer

"Pater noster" in duobus dialectis Neapolitanae, Italice, Latine, Ἐλληνική (prima, a qua omnes aliae conversae sunt)
Neapolitana Neapolis Neapolitana Calabriae Italica Latina Ἐλληνική
Pate nuoste ca staje ncielo, Patre nuorru chi sta ntru cielu, Padre Nostro, che sei nei cieli, Pater noster, qui es in caelo Πάτερ ἡμῶν ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς
santificammo 'o nomme tujo chi sia santificatu u nume tuoio, sia santificato il tuo nome. sanctificetur nomen tuum: ἁγιασθήτω τὸ ὄνομά σου·
faje vení 'o regno tujo, venisse u riegnu tuoio, Venga il tuo regno, Adveniat regnum tuum. ἐλθέτω ἡ βασιλεία σου·
sempe c' 'a vuluntà toja, se facisse a vuluntà tuoia, sia fatta la tua volontà, Fiat voluntas tua ὡγενηθήτω τὸ θέλημά σου,
accussí ncielo e nterra. sia ntru cielu ca nterra. come in cielo, così in terra. sicut in caelo et in terra ὡς ἐν οὐρανῷ καὶ ἐπὶ τῆς γῆς··
Fance avè 'o ppane tutt' 'e juorne Ranne oje u pane nuorro e tutti i juorni, Dacci oggi il nostro pane quotidiano, Panem nostrum quotidianum da nobis hodie. τὸν ἄρτον ἡμῶν τὸν ἐπιούσιον δὸς ἡμῖν σήμερον·
lèvece 'e rièbbete perdunacce i rebita nuorri, e rimetti a noi i nostri debiti, Et dimitte nobis debita nostra, καὶ ἄφες ἡμῖν τὰ ὀφελήματα ἡμῶν,
comme nuje 'e llevamme all'ate, cumu nue perdunammu i rebituri nuorri. come noi li rimettiamo ai nostri debitori. sicut et nos dimittimus debitoribus nostris. ὡς καὶ ἡμεῖς ἀφίεμεν τοῖς ὀφειλέταις ἡμῶν·
nun nce fa spantecà, Un ce mannare ntra tentazione, E non ci indurre in tentazione, Et ne nos inducas in tentationem; καὶ μὴ εἰσενέγκῃς ἡμᾶς εἰς πειρασμόν,
e llevace 'o male 'a tuorno. ma liberacce e ru male. ma liberaci dal male. sed libera nos a malo. ἀλλὰ ῥῦσαι ἡμᾶς ἀπὸ τοῦ πονηροῦ.
Amen. Ammèn. Amen. Amen. ἀμήν.

[recensere] Vide etiam

[recensere] Nexus externi