Dields-Alder Reaktiounen

Vu Wikipedia, der fräier Enzyklopedie.

Inhaltsverzeechnis

[Änneren] Allgemeng Informatiounen

Des Zort vun Reaktiounen sinn vum Kurt Alder a vum Otto Dields erforscht ginn. Béid Persounen krueten dofir den Nobel-Preis an der Chimie 1950.


Allgemeng Reaktioun
Allgemeng Reaktioun


Des Reaktioune sinn stereospezifeg an dest léist sech iwer Orbitalthéorie, déi op der Quantenchimie baséiert, erklären.

[Änneren] Théorie

[Änneren] Beispiller

[Änneren] 3,6-DlPHENYL-4,5-CYCLOHEXENEDICARBOXYLIC ANHYDRIDE

Maleic anhydride ass ee gudde Diènophile well et schnell réagéiert mat den meeschten Diène an dest weinst den Sauerstoff(O) Atomer. Des weideren as ee stabile mee och gëfteg.

[Änneren] Reaktioun mat Butadiene

1,3-Butadiene ass ee wichteg Reagent an Diels-Alder Reaktioune.

Beispill A: 4,5-CYCLOHEXENEDICARBOXYLIC ANHYDRIDE
Beispill A: 4,5-CYCLOHEXENEDICARBOXYLIC ANHYDRIDE


Beispill B: 4a,5,8,8a-tetrahydronaphthalene-1,4-dione
Beispill B: 4a,5,8,8a-tetrahydronaphthalene-1,4-dione

[Änneren] Katalyséiert mat Hëllef vun Aluminium Chloride

Diels-Alder Reaktioun wor laang bekannt fir nëmme liicht ze beaflossen duerch Katalysatore. Mee am Joer 1960 hunn Yates an Eaton kloer demonstréiert dat mat bestëmmten Diènophile, an der Präsenz vun engem Molar Equivalent vun Aluminium Chloride kann zu enger beschleunege vu Reaktioun féieren. Virausgesat daat den Diène ass net polemiséiert oder zerstéiert vum Katalysator, des Modifikatioun kann agesat ginn fir Reaktioun méi schnell a manner waarm duerchzeféieren.


Beispill
Beispill

[Änneren] Generatioun vun Diènes aus Diones

Beispill
Beispill

Des erméiglecht dann nach méi Stéreoencombréiert Reaktioune.

Beispill:endo-I,3-DlACETOXY-8,8-DIMETHYLBICYCLO[2.2.2]OCT-2-ENE-5,6-DICARBOXYLIC ANHYDRIDE
Beispill:endo-I,3-DlACETOXY-8,8-DIMETHYLBICYCLO[2.2.2]OCT-2-ENE-5,6-DICARBOXYLIC ANHYDRIDE

[Änneren] Referenzen

1. M. C. Kloetzel, Org. React. 4, 1 (1948); H. L. Holms, Org. React. 4, 60 (1948); L. W. Butz an A. W. Rytina, Org. React. 5, 136 (1949).

2. W. Kemp, "Practical Organic Chemistry," p. 93. McGraw-Hill, London, 1967.

3. L. F. Fieser an F. C. Novello, /. Amer. Chem. Soc. 64, 802 (1942).

4. T. E. Sample an L. F. Hatch, /. Chem. Educ. 45, 55 (1968).

5. E. E. van Tamelen, M. Shamma, A. W. Burgstahler, J. Wolinsky, R. Tamm, an P. E. Aldrich,/. Amer. Chem. Soc. 91, 7315 (1969).

6. P. Yates an P. Eaton, /. Amer. Chem. Soc. 82, 4136 (1960) . 7. G. I. Fray an R. Robinson, /. Amer. Chem. Soc. 83, 249 (1961).

8. T. Inukai an M. Kasai, /. Org. Chem. 30, 3567 (1965).

9. T. Inukai an T. Kojima, /. Org. Chem. 31, 2032 (1966).

10. C. M. Cimarusti an J. Wolinsky, /. Amer. Chem. Soc. 90, 113 (1968).

11. R. M. Roberts, J. C. Gilbert, L. B. Rodewald, an A. S. Wingrove, "Modern Experimental Organic Chemistry," p. 145. Holt, Rinehart an Winston, New York, 1969.

12. R. S. Monson an "Advanced Organic Synthesis", Rhadon (1971).