Eisebunnsstreck Montluçon-Gannat

Vu Wikipedia, der fräier Enzyklopedie.

D'Eisebunnsstreck Montluçon-Gannat gouf tëscht 1865 an 1871 an der Auvergne gebaut. Si féiert vu Montluçon am Südweste vun dem Departement Allier op Gannat am Südosten. Bis op e puer Kilometer op der Héicht vu Lapeyrouse, (63), verleeft se ganzen Zäit am Allier.

[Änneren] Uertschaften op der Streck

[Änneren] Brécken op der Streck

km   Numm
Viaduc de Lapeyrière (1871)
348.00 Viaduc du Soleil
350.00 Viaduc des Baladiers
365.00 Viaduc de la Bouble (1871)
368.00 Viaduc du Bellon (1869)
387.50 Viaduc de Rouzat (1869)
389.50 Viaduc de Neuvial (1868)

De Chefingenieur war de Wilhelm Nördling an de Baummeeschter war d'Eisebunnsgesellschaft vum Paris-Orléans.

D'Streck huet eng Totallängt vun 52,614 km. Et gëtt 6 Tunnellen op der Streck mat enger Totallängt vun 1.133 m, an déi 7 Brécke mossen zesummen an der Längt 1.379 m.

[Änneren] Chronologie

  • De 17. Oktober 1854 krut d'Eisebunnsgesellschaft Grand Central eng Konzessioun fir d'Deelstreck Montluçon-Commentry.
  • Den 19. Juni 1857 gëtt dës Konzessioun un de Paris-Orléans iwwerschriwwen.
  • De 7. November 1859 geet d'Streck vu Montluçon bis op Commentry fir de Verkéier op.
  • De 6. Juli 1863 kritt de Paris-Orléans d'Konzessioun fir bis op Gannat weiderzebauen, an d'Aarbechte fänken 1868 un.
  • 1870 gi wéinst dem franséisch-däitsche Krich d'Aarbechten ënnerbrach an eréisch 1871 ërem weidergefouert.
  • Den 19. Juni 1871 gëtt d'Streck ageweit.

[Änneren] Bicher an deene vun der Streck riets geet

  • Bernard Marrey: Les ponts modernes - 18e et 19e siècles (1. Editioun), Picard Editeur, Paräis; op der Säit 212.
  • Marcel Prade: Ponts et viaducs au XIXème siècle, (1988); Säit 277-280.
  • Marcel Prade: Les ponts monuments historiques, Editions Brissaud, Poitiers (1988); Säit 43-44.
  • Klaus Stiglat: Brücken am Weg, Ernst & Sohn, Berlin (1997); Säit 82-86.