Poitou

Vu Wikipedia, der fräier Enzyklopedie.

De Poitou a Frankräich.
De Poitou a Frankräich.

De Poitou (Poitevin-saintongeais: Poetou) war eng fréier franséisch Provënz um aktuellen Territoire vun den Departementer vun der Vendée, Deux-Sèvres an der Vienne. D'Haaptstad war Poitiers.

An der Geschicht vum Poitou koum ët zu e puer wichtege Schluechten duerch d'strategesch Lag vun dëser Provënz tëscht dem Bassin parisien an dem Bassin aquitain :

  • 507 : Schluecht vu Vouillé tëscht de Franken ënner dem Clovis an de Wisigothen.
  • 732 : Schluecht vu Poitiers, Victoire vun de Franken ënner dem Karl Martell géint d'Araber.
  • 1356 : Schluecht vu Poitiers, déi sech eigentlech zu Nouaillé-Maupertuis ofgespillt huet, a wou d'Englänner ënner dem Schwaarze Prënz d'Fransouse vum Jean II. geklappt hunn.
  • 1569 : Schluecht vu Moncontour tëscht de Protestante vum Coligny an der kinneklecher Arméi vum Herzog vun Anjou.

[Änneren] Geschicht

Kaart vun de Vëlker a Gallien.
Kaart vun de Vëlker a Gallien.

An der Antikitéit war d'Provënz vun engem gallesche Vollek mam Numm Pictones bewunnt. Duerch d'Vëlkerwanderungen hu sech weider Vëlker hei néiergelooss, dorënner d'Taifalen, d'Angeln an d'Sarmaten. D'Provënz ass bis zu der Schluecht vu Vouillé (507) an den Hänn vun de Wisigothe gewiecht, an huet zu hirem Kinnekräich gezielt.

851 huet de Poitou duerch den Traité vun Angers en Deel vum Bas-Poitou verluer. Um Ufank vum 9. Joerhonnert huet den Herzog vun Anjou, Foulque Nerra e Krich géint den Grof vu Blois an dee vun der Bretagne ugefaangen. Hie konnt den Anjou duerch d'Territoire vum Maine an der Touraine erweideren, an huet d'Mauges ageholl. Op en Neits huet de Poitou Territoire verluer.

No der Hochzäit vun der leschter vun de Ramnulfiden, der Eleonore vun der Aquitaine mat dem franséische Kinnek Louis VII. a spéider mam englesche Kinnek Henry II. huet de Poitou eng gewëssen Autonomie behalen. Wéi dës Autonomie a Fro gestallt gouf, gouf dëst schlecht vum Adel opgeholl, wat sech a ville Revolte gewisen huet. An de Joeren 1173-1179, 1188 an 1194 huet sech den Adel géint den englesche Kinnek erhuewen, 1219-1224 an 1242 géint de Kinnek vu Frankräich1. Dësen Opstand ass mat der Schluecht vun Taillebourg 1242 op en Enn gaangen.

Vun dësem Moment un a bis zum Enn vum Mëttelalter huet den Adel vum Poitou bei alle Mouvementer géint d'zentral Muecht matgemaach.

D'Haus Lusignan, wat der Legend no vun der Melusina an dem Raymondin gegrënnt ginn ass, huet verschidde Kinneke vun Zypern a Jerusalem gestallt. D'Famill huet och eng grouss Partie vum Poitou dominéiert, an hunn esouguer fir eng Zäit iwwer d'Grofschaften Angoulême a La Marche geherrscht.

Wope vum Poitou.
Wope vum Poitou.

Am 16. Joerhonnert huet sech d'Reformatioun an der Provënz breed gemaach, déi d'Protestante wärend de Reliounskricher ënnerstëtzt huet. Ëm 1630 goufen ët am Poitou eng ronn 90.000 Protestanten2.

D'Poitevins hunn e groussen Deel vun de Kolonisten duergestallt, déi sech an Neifrankräich (Québec, Akadien) néiergelooss hunn. 1790 gouf aus der Provënz Poitou d'Departementer Vendée, Deux-Sèvres a Vienne.

  Méi doriwwer am Artikel Poitou-Charentesan den Artikelen [[{{{2}}}]] an [[{{{3}}}]]an den Artikelen [[{{{4}}}]], [[{{{5}}}]] an [[{{{6}}}]]an den Artikelen [[{{{7}}}]], [[{{{8}}}]], [[{{{9}}}]] an [[{{{10}}}]]. 

[Änneren] Literatur zum Thema

  • Jean Combes (Ersg.), Histoire du Poitou et des Pays charentais, Éditions Gérard Tisserand, 2001. (ISBN 2-84494-84-6)

[Änneren] Um Spaweck

[Änneren] Notizen a Referenzen

1 : Vun 1241 bis 1271 war de Poitou den Apanage vum Alphonse vu Poitiers, Brudder vum Louis IX.
2 : Pierre Miquel, Les Guerres de religion, S. 435.