Palais-Royal
Vu Wikipedia, der fräier Enzyklopedie.
![]() |
Dësen Artikel beschäftegt sech mam Gebai Palais-Royal am 1. Arrondissement vu Paräis. Fir aner Bedeitungen, kuckt w.e.g. Palais Royal (Homonymie) |
De Palais-Royal ass e grousse Komplex vu Gebaier nërdlech vum Louvre am 1. Arrondissement vu Paräis. Déi berühmte Cour d'honneur déi vu Kolonnen ëmginn ass, a wou zënter 1986 Konschtwierker vum Daniel Buren ze gesi sinn, läit un der Place du Palais-Royal, déi duerch de Baroun Haussmann vergréissert gouf, nodeems d'Rue de Rivoli fir den Napoléon gebaut gi war.
Heihinner kënnt een iwwer d'Métrosstatioun: Palais Royal - Musée du Louvre.
Obschonns den Numm eppes aneschtes vermudde léisst, war de Palais-Royal ni fir laang eng kinneklech Residenz. D'Bauarbechte goufe 1629 vum Architekt Jacques Lemercier am Optrag vum Richelieu ugefaangen, a war als Palais Cardinal bekannt. No sengem Doud huet hien de Palais unn de Louis XIII. weiderginn. Nodeems de Kinnek gestuerwe war, huet d'Kinnigin-Mamm, d'Anne vun Éisträich, fir eng Zäitchen am Palais-Royal gewunnt, duerno och de Kardinol Mazarin an de jonke Louis XIV.. Spéider gouf de Palais-Royal zum Paräisser Sëtz vun den Herzoge vun Orléans, ugefaange mam Louis XIV. sengem Brudder Philippe, genannt Monsieur.
Während der Minoritéit vum Louis XV. huet de Régent Philippe vun Orléans Frankräich vum Palais-Royal aus regéiert. De Louis Philippe vun Orléans, deen als Philippe Égalité an d'Geschicht agaangen ass, ass an enger radikaler Phas vun der Revolutioun populär ginn, wéi hien de Gaart vum Palais-Royal fir d'Paräisser Bevëlkerung opgemaach huet, an huet den neoklassizisteschen Architekt Victor Louis beoptragt, d'Strukure ronderëm de Gaart z'iwwerschaffen. Laanscht d'Galeries hunn sech gäere Prostituéiert ronderëm gedriwwen an um zweete Stack gouf et och e Casino. Um Enn vun all Gallerie gouf et e klengen Theater, dee gréissten heivunner war zënter dem Napoléon d'Comédie-Française. Den éischten Theater hat awer schonn de Lemercier fir de Richelieu géint 1641 ageriicht. Ënnert dem Louis XIV. goufen am Palais-Royal Stécker vum Molière vu 1660 bis 1673 gespillt, duerno Operen ënnert der Direktioun vum Jean-Baptiste Lully.
Vun de 1780er bis 1837 war de Palais-Royal eng wichteg Plaz am Paräisser politeschen a soziale Liewen, hei gouf et déi berühmteste Caféën. Den historesche Restaurant Le Grand Vefour gëtt et haut nach. 1786 gouf eng Kanoun ageriicht, déi ëmmer zu Mëtteg geschoss huet, wann d'Sonn duerch eng Lëns de Fuedem duerchgebrannt huet. Dëst huet den Abbé Delille derzou bruecht, folgende Saz zu de Gäert vum Palais-Royal ze soen:
- Dans ce jardin on ne rencontre
- Ni champs, ni prés, ni bois, ni fleurs.
- Et si l'on y dérègle ses moeurs,
- Au moins on y règle sa montre.
Den 12. Juli 1789 huet de Camille Desmoulins an engem vun de Caféën d'Noriicht verbreed, datt den Necker vum Kinnek erausgehäit gi wir, an huet d'Bevëlkerung opgeruff, zu de Waffen ze gräifen. Zwee Deeg méi spéit gouf d'Bastille gestiermt.
No der Restauratioun vun de Bourbonen huet de jonken Alexandre Dumas eng Plaz beim groussen Herzog vun Orléans am Palais-Royal kritt, deen de Palais nees iwwerholl hat. An der Revolutioun vun 1848 huet d'Paräisser Bevëlkerung de Palais-Royal geplëmmt. Ënnert dem Second Empire huet en Deel vum Napoléon III. senger Famill am Palais-Royal gewunnt, dorënner de Prënz Napoléon, säi Cousin.
Hautzudags fënnt een am Palais-Royal de Staatsrot, de Conseil constitutionnel, an de Kulturministär. Op der anerer Säit vum Gaart sinn déi al Gebaier vun der Bibliothèque Nationale.
[Änneren] Literatur zum Thema
- Pierre F. Fontaine, Histoire du Palais-Royal, Thomassin, Paräis, 1837.
- René Héron de Villefosse, L'anti-Versailles ou le Palais-Royal du Philippe Egalité, Dullis, Paräis, 1974. (ISBN 2-708-30010-5)
[Änneren] Linken
[Änneren] Kuckt och
- Theater vum Palais-Royal
[Änneren] Um Spaweck
Commons: Palais-Royal – Biller, Videoen oder Audiodateien |