Astrophysik
Vu Wikipedia, der fräier Enzyklopedie.
D’Astrophysik beschäftegt sech mat de physikalesche Grondlagen vun der Erfuerschung vun Himmelserscheinungen. D’Wëssensgebidder vun der Astrophysik an der Astronomie kann ee net strikt vuneneen trennen, si betounen allerdéngs verschidden Aspekter: klassescherweis beschäftegt d’Astronomie sech mat der Observatioun, Miessung a Vermiessung vun Himmelsobjeten (Cluster, Quasaren, Galaxien, astronomesch Niwwelen, Neutronestäre, Pulsaren, Stären, Planéiten, Mounden, Koméiten, asw.) a mat der Interpretatioun vun de Miessdaten, déi duerch Observatiounen erfaasst ginn, souwéi vun hirer Distanz, Positioun asw.. Deem géigeniwwer beschäftegt sech d’Astrophysik mat de physikalesche Prozesser, déi di spezifesch observéiert Himmelserscheinungen provozéieren.
Inhaltsverzeechnis |
[Änneren] Klassesch Deelgebidder vun der Astrophysik
- Physikalesch Kosmologie (Kosmogonie, Entstéiungsgeschicht vum Universum)
- Entstéiung an Evolutioun vun de Stären
- Sonnephysik
- Astrodeelchephysik
- Kosmochimie (chemesch Evolutioun vun de Elementer)
- Gravitatiounsdynamik (Entstéiung an Entwécklung vu Galaxien)
- Schwaarz Lächer
- Neutronenstären
- Entstéiung an Evolutioun vu Planéitesystemer. (Exoplanéiten)
[Änneren] Theoretesch Astrophysik
D’theoretesch Astrophysik versicht, unhand vu Modeller, Himmelserscheinungen virauszesoen oder nozemaachen. Vill astrophysikalesch Prozesser loosse sech duerch partiell Differentialgläichunge beschreiwen, fir déi nëmmen an speziellen Situatiounen eng exakt analytesch Léisung fonnt ka ginn. Eng wäit verbreete Method an der Astrophysik sinn dofir numeresch Berechnungen (Numerik) a Simulatiounen, déi mat engem normale PC (2005) Deeg bis Wochen dauere géifen. An der Praxis gëtt dofir dacks op Supercomputer oder Cluster zeréckgegraff. Duerch Observatiounen gëtt versicht fir d’Resultater ze bestätegen.
[Änneren] Visuell Astrophysik
Déi wichtegst Method ass dobäi d’Spektralanalys vun der elektromagnetescher Strahlung, woubäi sech den Observatiounsberäich vun de Radiowellen (Radioastronomie) bis zu héich energetesche Gammastrahlen iwwer ongeféier 17 Zéngterpotenzen streckt. Vun der Äerd aus kënnen ausser siichtbarem Liicht d’Frequenzberäicher vu Radiowellen an e puer Deeler vum Infraroutberäich gekuckt ginn. De gréissten Deel vum infraroude Liicht, ultraviolettem Liicht, souwéi der Röntgenstrahlung a Gammastrahlung kënnen nëmmen vu Satelliten aus observéiert ginn, well d’Atmosphär vun der Äerd als Filter wierkt.
Klassifizéiert een d’Stären no Spektralklassen a Liichtkraaftklassen, kënne si an een Hertzsprung-Russell-Diagramm (HRD) agedroe ginn. D’Positioun am HRD leet bal all physikalesch Eegeschaften vun de Stäre fest.
Fir d'Distanzbestëmmung kann een de Faarwen-Hellegkeets-Diagramm (FHD) benotzen.
Niewent eenzelne Stäre gi virun allem d'Galaxien an d’Galaxiekéip observéiert. Heifir ginn äerdgebonnen Teleskopen - oft och zu Clustern zesummegeschallt - an Weltraumteleskopen wéi z.B. den Hubble benotzt. Dacks ginn och Satellite mat Detektoren an Teleskopen, z.B. HEGRA, gestart. Doniewent interesséieren sech d'Astrophysiker och fir de kosmeschen Strahlungshannergrond.
[Änneren] Verhältnes vun der Astrophysik zu aneren Deelgebidder vun der Physik
Am Géigesaz zu allen aneren Deelgebidder vun der Physik, kennt d’Astrophysik keng Laborexperimenter. D’Genauegkeet, déi eventuell bei Miessungen an der Kärphysik erreecht gëtt, ass an der Astrophysik systematesch ausgeschloss. Stéiereffekte kënne kaum ëmgangen ginn. Tatsächlech kann awer d’Raumfaart als experimentell Astronomie verstane ginn an deenen hir Missiounen als Feldexperiment: D’Méiglechkeet, Teleskopen am Weltraum ze stationéieren, stellt schonns en däitleche Fortschrëtt duer.
D’Problematik vun den Echtzäitmiessungen ass duerch d’astronomesch Distanzen tëschent Äerd an de Objeten dogéint onméiglech ze vernoléissegen .
[Änneren] Um Spaweck
Commons: Astrophysik – Biller, Videoen oder Audiodateien |
- (de) Astrophysik-Newsletter und Presseschau der Bremer AG Wissenschaft