Carmen Heyar

Vu Wikipedia, der fräier Enzyklopedie.

D'Carmen Heyar
D'Carmen Heyar

D' Carmen Patricia Heyar, an der Stad gebuer den 21. Juni 1959, ass eng lëtzebuergesch Schrëftstellerin, Musikerin a Sproochkënschtlerin.

D'Carmen Heyar léiert als Kand Ballett beim Germaine Damar zu Esch. Duerno Kunstturnen a Liichtathletik. No hirem Schoulofschloss (Mëttelschoul Péiteng an Diddleng) huet si zwee Joer zu Dol am Éisleck gewunnt, duerno an der Bretagne. An de 70-er Joren ass d'Carmen Heyar zesumme matt hire Frënn op d'Barrikade geklommen, fir der Atomenergie, bzw. der "Kernspaltung", entgéint ze wierken.

Duerno huet d'Carmen Heyar zwee Joer Jazz-Piano souwéi Jazz-Harmonie beim Marc Mangen geléiert. D'Carmen Heyar ass Mattgrënnerin vun der Waldorfschoul Lëtzebuerg (Virtréig mam Professor Dr. Schubert vu Mannheim, 1980), a vun der éischter lëtzebuergescher Bio-Kooperativ (Bouneweeg). 1983 huet d'Carmen an der Stad e Virtrag organiséiert, dee mat engem Workshop verbonne war, zum Thema: "Mensch und Kleidung". D'Carmen huet zu Witten um Institut für Waldorfpädagogik Theater, Sprooch a Museksphänomenologie geléiert (Mäzenin: d'Joffer Gerlinde Lutz, 1987-89), a war dono Léierin zu Wäiswampech fir Musek, Lëtzebuerger Sprooch a Gymnastik. 1991-93 huet d'Carmen Heyar déi eemoleg Geleeënheet ergraff, fir e Gesangsstudium bei der dänescher Gesangspädagogin Jolanda Rodio ze maachen, wou si geléiert gouf, mat der Stëmm z'improviséieren a Kompositioune graphesch duerzestellen, besonnesch Kompositioune fir Stëmm a Bewegung. D'Carmen Heyar gëtt Gesangscoursen no dëser Schoul, an och no Erkenntnesser vun der schwedescher Schoul: "Schule der Stimmenthüllung", (organescht Sangen), (Gesangsstudium a Virtréig bei: Christa Waltjen a Jürgen Schriefer, Bochum).

D'Carmen Heyar wunnt an der Stad, an ass intellektuell Aarbechterin zënter 2005 am Centre national de littérature. Si ass Member vum Comité vum Lëtzebuerger Schrëftstellerverband. Zënter dräi Joer bedeelegt sech d'Carmen Heyar mat engem Auteure-Stand un de "Journées du Livre de Walferdange".

D'Carmen Heyar spillt Piano, Percussioun a séngt. Si war Museksléierin fir Flütt an der Waldorfschoul a gëtt privat Gesanksstonnen (Stëmm a Bewegung). Si war Coursleederin vun dëse Workshoppen:

  • Voices“ (Planning Familial)
  • Graphesch Notatioun“ (Lellger Konschtfestival)
  • "Rhythmus a Stëmm
  • "Entdecke Deine Stimme" (Fraecours)
  • "Bewegung und Stimme"

D´Carmen Heyar engagéiert sech fir d´Gläichberechtegung tëscht Mann a Fra an ënnerstëtzt d´sexuell Opklärung an de Schoulen a beim Planning Familial.

D'Carmen Heyar ass säit 1993 Allengerzéierin vun hiren dräi, an der Tëschenzäit, erwuessene Kanner.

[Änneren] Wierker

[Änneren] Literatur

  • Zënter 1985: (niewebäi) Moud- a Bicherrezensiounen souwéi Concertskritiken;
  • Zënter 2002: Gedichter an Nos Cahiers a Les Cahiers Luxembourgeois;
  • Sonne, Mond und Schiwa: Aphorismen, Gedichter a Bréiwer am Verlag Carmen Heyar (2003);
  • Gedichter a Liewenslaf an: Lyrik und Prosa unserer Zeit, Band 2 (Anthologie) am Karin Fischer Verlag, 2005;
  • "Grusel und sein Glück", Kuerzgeschicht a Liewenslaf an der Sonner-Anthologie Deutsche Erzähler, Band 5, am R.G. Fischer-Verlag, 2006;
  • La Tête dans les Étoiles, Kuerzgeschicht an Les Cahiers Luxembourgeois, 2006;
  • Le Regain, une histoire d'amour à travers les herbes, um Liesmarathon 2007.

D’Carmen Heyar ass och a „Creative writer“ bei Independent Little Lies. Si liest regelméisseg an der Ëffentlechkeet aus hire Wierker vir.

[Änneren] Musek

  • 1995: CD Produktioun – Lidd : „Time Seller“. Gesang : Carmen Heyar mam Mario Bruns („Welcome to my Kingdom").
  • 1996: “Un Instant". Arrangement harmonieux d'une composition pour un orchestre de Jazz, et une voix masculine. Avec la complicité de Eric Weber, Suisse.

'Theater'''

  • 1990: Regieassistenz am Stéck : "Bernarda Alba's Haus", "Schule für Spiel und Theater", Recklinghausen.

[Änneren] Kritiken

  • „ Daraus entsteht ein Cocktail, den man wie den feinsten Fizz beriechen, genüßlich im Mund sich ausbreiten und nur zögernd in den Schlund des bereits Gelesenen gleiten lassen darf“, Giulio-Enrico Pisani, Zeitung vum Lëtzebuerger Vollek, 13. Dezember 05, Kultur, Säit 11.
  • „Ungeheuer Sprache“ : „ ... Das geschieht mal im nominalen Staccatostil („Gedanken / Knoten und Verletzungen / Einzahlhirn / Mehrzahlhirn / Hirngespinste“), mal durch Reihung paradoxer Wort-und Sinnverkehrungen à la Erich Fried : („Das, was wir sagen, / denken wir nicht. / Wir denken nicht, / was wir sagen.“), Fritz Werf, D´Letzebuerger Land, 24. Februar 06, Kultur, Säit 21.
  • “Gedichte von Carmen Heyar, mystische und surreale Lyrik”, Tageblatt, 4. Mäerz 06, Kultur, Säit 19.
  • Aus engem Bréif vum Michel Raus:

"Angenehm überrascht von einer mitunter recht plastischen Sprache, sehr unkonventionellen, absolut kreativen Formulierungen, die in dieser Ausprägung in der Poesie aus Luxemburger Federn ganz neu sind. Dabei bin ich mir nach der Lektüre, die so leicht nicht ist wie ihre Zeilen luftig scheinen, nicht ganz sicher, ob ich in ihren Texten eher authentische „Lyrik“ oder eher „poèmes en prose“ erblicken soll, die lediglich graphisch als (traditionelle) Gedichte angeordnet sind."

"Et ass jo scho bal e Wonner, datt haut nach e Mënsch sech d'Méi mecht, Literatur ze rezenséieren, an dat op eng kompetent Manéier."

Aner Sproochen