Max von dem Borne
Vu Wikipedia, der fräier Enzyklopedie.
De Max Paul Gustav Kreuzwendedich von dem Borne, gebuer den 20. Dezember 1826 op dem Rittergut Berneuchen (haut Barnówko) an der Neumark déi haut zu Polen gehéiert, an do gestuerwen de 14. Juni 1894, wor en éisträichesche Naturwëssenschaftler.
Hien ass den Auteur vun der éischter moderner Fëschfauna vu Lëtzebuerg (1883).
Déi éischt Aarbecht iwwert Fësch vu Lëtzebuerg, haaptsächlech an der Musel, gouf 371 vum Decimus Magnus Ausonius a laténgescher Sprooch geschriwwen.
De Max von dem Borne gëlt als Pionéier vun der Fëschzucht. Hien huet als éischten d'Reeboufrell an Europa geziicht. Säi praktescht Buch fir Fräizäitfëscher gëtt haut nach ëmmer gedréckt a koum vieru kuerzem an der 19. Oplag eraus.
[Änneren] Fir ze liesen
- 1875: Illustrirtes Handbuch der Angelfischerei.
- 1883: Die Fischerei-Verhältnisse des Deutschen Reiches, Oesterreich-Ungarns, der Schweiz und Luxemburgs, bearbeitet im Auftrage des Deutschen Fischerei-Vereins. Berlin, W. Moeser Hofbuchdruckerei, 303 Säiten. (Et steet kee Publikatiounsdatum um Deckel an och net op deene bannenzege Säiten. D'Buch gëtt et zu Lëtzebuerg nëmmen an der Bibliothéik vum Séminaire).
- 1892: Der Schwarzbarsch und der Forrellenbarsch.
- Göllner, A., 2006. Die Angelfischerei. Begründet von Max von dem Borne. 19. überarbeitete Auflage. Begründet von Max von dem Borne. Verlag Neumann-Neudamm.