Aquila (Stärebild)
Vu Wikipedia, der fräier Enzyklopedie.
|
|
---|---|
Lëtzebuergeschge Numm | Adler |
Laténgesche Numm | Aquila |
Laténgesch Ofkierzung | Aql |
Positioun | um Himmelsäquator |
Rektaszensioun | 18h 41m bis 20h 39m |
Deklinatioun | +18° 40´ bis -11° 50´ |
Fläch | 652 Quadratgrad |
Siichtbar op de Breedegraden | 78° Nord bis 71° Süd |
Observatiounszäitraum fir Mëtteleuropa |
Summer |
Stärenzuel mat Gréisst < 3m |
2 |
Hellster Stär, Gréisst |
Altair (Atair) (α Aquilae), 0,8m |
Meteorstréim | |
Nopeschstärebiller (vu Norden am Auerrzäresënn) |
Sagitta Hercules |
Den (laténgesch) Aquila (Adler) ass e markant Stärebild vum nërdleche Summer- an Hierschthimmel.
Inhaltsverzeechnis |
[Änneren] Beschreiwung
Opgrond vum opfälleg hellen Haapstär Altair (α Aquilae), deen Deel vum ausgedeenten Summerdräieck ass, kann den Aquila liicht um Summerhimmel fonnt ginn. Uewen an Ënnen vum Atair leien déi hell Stäre Tarazed (γ Aquilae) an Alshain (β Aquilae). Déi dräi Stäre maachen de Kapp vum Adler aus. Déi iwwreg Stäre sollen déi ausgebreete Flillécke vum Adler duerstellen.
Vum Stärebild Cygnus kommend, zitt sech d’Band vun der Mëllechstrooss duerch den Adler derduerch a weider zum Sagittarius, wou sech d’Zentrum vun eiser Galaxis befënnt. Wann een mam Teleskop duerch d’Stärebiller sträift, erkennt een interessant Strukturen, hell an donkel Gebidder, an der Mëllechstrooss.
[Änneren] Geschicht
Den Adler gehéiert zu den 48 Stärebiller aus der antiker griichescher Astronomie, déi schonns vum Ptolemäus beschriwwe goufen.
Den Haaptstär Atair (och Altair, (arabesch) fir „den Adler wou flitt“) gouf schonns bei Sumerer an de Babylonier den Adlerstär genannt.
De südlechen Deel vum Adler war bis an dat fréit 19. Joerhonnert och als Antinous bekannt.
[Änneren] Himmelsobjete
[Änneren] Stäre
B | F | Numm | Gréisst | Lj | Spektralklass |
---|---|---|---|---|---|
α | 53 | Altair (Atair) | 0,8m | 16,7 | A7 IV |
γ | 50 | Tarazed | 2,72m | 461 | K3 II |
ζ | 17 | Deneb el Okab | 2,99m | 83 | A0 Vn |
θ | 65 | 3,24m | 287 | B9 III | |
δ | 30 | 3,36m | 50 | F3 IV | |
β | 60 | Alshain | 3,71m | 44 | G8 IV |
η | 55 | 3,87m | 1180 | F6 Ib | |
ε | 13 | 4,02m | 154 | K1 III | |
i | 12 | 4,02m | |||
l | 71 | 4,31m | |||
λ | 15 | Lamda Aquilaea | 4,34m | 125 | B9 V |
ι | 41 | Iota Aquilaea | 4,36m | 307 | B5 III |
μ | 38 | 4,45m | 111 | K3 III | |
ν | 32 | 4,64m | 3.000 | F2 Ib | |
ξ | 59 | 4,71m | 203 | G9 IIIb | |
69 | 4,91m | ||||
70 | 4,91m | ||||
κ | 39 | 4,93m | 1460 | B0 III | |
ρ | 67 | 4,94m | 154 | ||
f | 26 | 4,98m | |||
4 | 5,02m | ||||
e | 36 | 5,03m | |||
18 | 5,07m | ||||
23 | 5,10m | ||||
ο | 54 | 5,12m | 63 | F8 V | |
37 | 5,12m | ||||
21 | 5,14m | ||||
b | 31 | 5,17m | |||
σ | 44 | 5,18m | 680 | B3 V + B3 V |
Den Altair (α Aquilae) ass mat enger schäinbarer Hellegkeet vun 0,8m en opfälleg helle Stär. Et ass e blolech-wäisse Stär vun der Spektralklass A7 mat der zéngfacher Liichtkraaft vun eiser Sonn. Seng Uewerflächentemeperatur ass ronn 8.600 Kelvin.
D’Spektroskopesch Ënnersich weisen, datt hie sech a nëmmen 6,5 Stonnen ëm déi eegen Achs dréit. Mat enger Distanz vun 17 Liichtjoer gehéiert hien zu den nächsten Noperen vun eiser Sonn.
Deen zweethellste Stär, γ Aquilae (Tarazed), ass een Iwwerris mat der Spektralklass K3 a läit 461 Liichtjoer vun eis ewech.
[Änneren] Duebelstäre
System | Gréissten | Ofstand |
---|---|---|
ζ | 2,99m/12m/12m | 6,5/158,6" |
β | 3,71m/12m | 13" |
ε | 4,02m/10m/10m | 131,1/148,6" |
ο | 5,12m/14m | 22,5" |
15 | 5,4m/7,1m | 39" |
57 | 5,7m/6,5m | 35,7" |
5 | 5,7m/7,3m | 13" |
π | 6,2m/6,9m | 5,7" |
Den ζ Aquilae ass een Méifachstäresystem op enger Distanz vun 83 Liichtjoer, bei deem sech dräi Stäre ëm ee kollektiven Schwéierpunkt bewegen. Den 2,99m hellen Haaptstär huet zwee liichtschwaach Begleeder am Ofstand vun 6,5 an 158,6 Bousekonen.
Den arabesche Numm Deneb el Okab bedeit „Schwanz vum Falk“.
De β Aquilae ass een Duebelstär op enger Distanz vun 44 Liichtjoer a besteet aus engem 3,71m hellen Haaptstär an engem 12m hellen Komponent op enger Distanz vun 13 Bousekonnen.
[Änneren] Verännerlech Stären
Stär | Gréisst | Period | Typ |
---|---|---|---|
η | 3,5m bis 4,4m | 7,1766 Deeg | Cepheid |
σ | 5,18m bis 5,2m | 1,95 Deeg | bedeckungsverännerleche Stär |
R | 5,6m–12,0m | 300 Tage | Mira-Stär |
Den η Aquilae ass een pulsatiounsverännerleche Stär vum Typ vun de Cepheiden. Séng Hellegkeet verännert sech regelméisseg mat enger Period vu 7 Deeg, 4 Stonnen a 14 Minutten tëschent 3,5 an 4,4m.
Den σ Aquilae läit 680 Liichtjoer vun eis ewech an ass e bedeckungsverännerleche Stär. All 195 Deeg zitt ee liichtschwaache Stär virun deen hellen Haaptstär, wat zu engem liichten Hellegkeetsënnerscheed féiert.
R Aquilae ass e verännerleche Stär vum Typ Mira op enger Distanz vun 800 Liichtjoer. De Stär ännert während engem Zäitraum vu ronn 300 Deeg seng Hellegkeet. D’Pulsatiounsperiod huet sech an de leschten honnert Joer erhiewlech verréngert. Ufank vum 20. Joerhonnert huet si nach 350 Deeg gedauert. Am Maximum ass de Stär 5,6m hell a ka just nach mam bloussen A gesi ginn. Am Minimum erreecht hie nëmmen nach eng Hellegkeet vun 12,0m.
[Änneren] Messier- an NGC-Objeten
Messier (M) | NGC | divers | Gréisst | Typ | Numm |
---|---|---|---|---|---|
6709 | Oppene Stärekoup | ||||
6738 | Oppene Stärekoup | ||||
6751 | Planetareschen Niwwel | ||||
6755 | Oppene Stärekoup | ||||
6760 | Kugelstärekoup | ||||
6772 | Planetareschen Niwwel | ||||
6781 | Planetareschen Niwwel | ||||
Barnard 142/143 | Donkelwollek |
Den NGC 6709 ass en Oppene Stärekoup op enger Distanz vu 2.600 Liichtjoer.
1,5° nordwestlech vum γ Aquilae läi de Barnard 142/143, eng ausgedeenten Stëbswollek, déi d’Liicht vun deenen derhannert leiende Stäre verdonkelt.
[Änneren] Um Spaweck
Commons: Aquila – Biller, Videoen oder Audiodateien |