സംസ്കൃതം
വിക്കിപീഡിയ, ഒരു സ്വതന്ത്ര വിജ്ഞാനകോശം.
ഇന്ത്യയിലെ അതിപുരാതനങ്ങളായ ഭാഷകളില് ഒന്നാണ് സംസ്കൃതം . (संस्कृतम् saṃskṛtam) മനുഷ്യരാശിയുടെ തന്നെ ആദ്യത്തെ സാഹിത്യസൃഷ്ടി എന്നു പറയാവുന്ന ഋഗ്വേദം ആണ് സംസ്കൃതത്തിലെ ആദ്യത്തെ കൃതിയായി എണ്ണുന്നത്. പല വിജ്ഞാനശാഖകളും സംസ്കൃതഭാഷാമാധ്യമത്തിലൂടെ ഇന്ത്യയില് വികാസം പ്രാപിച്ചിരുന്നു. ഹിന്ദു, ബുദ്ധ, ജൈന മതഗ്രന്ഥങ്ങളിലും ഉപയോഗിയ്ക്കപ്പെട്ടിട്ടുള്ള സംസ്കൃതഭാഷ ഇന്ത്യയിലെ 23 ഔദ്യോഗിക ഭാഷകളില് ഒന്നാണ്.
സംസ്കൃതത്തെ പൊതുവെ വൈദികം, ലൗകികം എന്നിങ്ങനെ രണ്ടായി തരംതിരിക്കാറുണ്ട്.
കുറഞ്ഞത് ബി.സി. 1500-നു മുന്പ് എങ്കിലും പുരാതന ചരിത്രമുള്ള സംസ്കൃതത്തിനു, ലത്തീനിനും യവന ഭാഷയ്ക്കും യൂറോപ്പിലുണ്ടായിരുന്ന അതേ പ്രാധാന്യമാണ് ദഷിണേഷ്യ, തെക്ക് കിഴക്കന് ഏഷ്യ എന്നിവിടങ്ങളിലെ രാജ്യങ്ങളിലെ സംസ്കാരങ്ങളില് ഉണ്ടായിരുന്നത്.
പൗരാണിതയ്ക്ക് മുന്പുള്ള സംസ്കൃതത്തിന്റെ രൂപം വേദ സംസ്കൃതത്തില് (വേദങ്ങള് എഴുതിയിരിക്കുന്ന സംസ്കൃതം) കാണാവുന്നതാണ്. അതില് ഏറ്റവും പഴക്കമേറിയത് ഋഗ്വേദത്തില് ഉപയോഗിച്ചിരിക്കുന്ന സംസ്കൃതമാണ്. ഈ വസ്തുതയും ഭാഷാശാസ്ത്രത്തില് നടത്തിയ ശാസ്ത്രീയമായ പഠനവും സൂചിപ്പിക്കുന്നത് സംസ്കൃതം ഇന്ഡോ-യൂറോപ്യന് ഭാഷാ ശാഖയിലെ ഏറ്റവും പുരാതനമായ ഒരു ഭാഷയാണ് എന്നാണ്. ആധുനിക ഏഷ്യന് രാജ്യങ്ങളിലെ മിക്കവാറും ഭാഷകള് സംസ്കൃതത്തില് നിന്നു ഉരുത്തിരിഞ്ഞു വന്നതാണ്.
ഇപ്പോള് സംസ്കൃതം വളരെ ചെറിയ ഒരു ജനവിഭാഗം മാത്രമേ സംസാരിക്കുന്നുള്ളൂ. പക്ഷെ ഈ ഭാഷ ഹിന്ദുമതത്തിലെ പല ആചാരങ്ങള്ക്കും പരിപാടികള്ക്കും ഗീതത്തിന്റേയും (hymns) മന്ത്രത്തിന്റേയും (mantras) രൂപത്തില് ഉപയോഗിച്ചു വരുന്നു. കൂടാതെ സംകൃതത്തിലെഴുതിയ ധാരാളം കൃതികള് കര്ണ്ണാടകസംഗീതത്തില് പാടുന്നുണ്ട്. ഹൈന്ദവ ഗ്രന്ഥങ്ങളുടേയും ത്വത്വശാസ്ത്ര ഗ്രന്ഥങ്ങളുടേയും രൂപത്തില് പാരമ്പര്യമായി കിട്ടിയ സാഹിത്യസമ്പത്തും വ്യാപകമായി പഠിക്കുന്നു. ഭാരത ത്വത്വശാസ്ത്രത്തില് അധിഷ്ഠിതമായ പല പണ്ഡിതതര്ക്കങ്ങളും ചില പുരാതന പാരമ്പര്യ വിദ്യാഭ്യാസസ്ഥാപനങ്ങളില് ഇപ്പോഴും നടക്കാറുണ്ട്. സംസ്കൃതസാഹിത്യത്തിന്റെ സിംഹഭാഗവും പദ്യത്തിന്റേയും സാഹിത്യത്തിന്റേയും വിപുലമായ പാരമ്പര്യം ഉള്ള ഗ്രന്ഥങ്ങളാണ്. അതോടൊപ്പം ശാസ്ത്രം, സാങ്കേതികം, ത്വത്വശാസ്ത്രം, മതഗ്രന്ഥങ്ങള് എന്നിവയും സംസ്കൃതസാഹിത്യത്തിന്റെ ഭാഗമാണ്.
ഉള്ളടക്കം |
[തിരുത്തുക] പേരിനു പിന്നില്
[തിരുത്തുക] ഉല്പ്പത്തി
സംസ്കൃതം ഏതുകാലത്താണ് പുഷ്ടിപ്പെട്ടതെന്ന് പണ്ഡിതര്ക്കിടയില് അഭിപ്രായവ്യത്യാസമുണ്ട്. അയ്യായിരത്തോളം വര്ഷങ്ങള്ക്കുമുന്പേ ജനങ്ങള്ക്കിടയില് നിലനിന്നിരുന്ന ഭാഷയായിരുന്നു സംസ്കൃതം എന്നു വേണം കരുതാന്. ഋഗ്വേദമാണ് മാനവരാശിയുടെ ആദ്യത്തെ സാഹിത്യം എന്നു പൊതുവെ പണ്ഡിതര് അംഗീകരിച്ചകാര്യമാണ്. ആത്മാന്വേഷണവും സാക്ഷാത്കാരവുമാണ് ജന്മത്തിന്റെ ഉദ്ദേശ്യം എന്നു മനസ്സിലാക്കിയ ഋഷിമാര് തങ്ങളുടെ ധ്യാനാവസ്ഥയില്-കാണുന്ന ജ്ഞാനശകലങ്ങള് ‘വേദങ്ങളായി’ കോര്ത്തിണക്കുകയാണ് ചെയ്തത്. ആ സമാധിഭാഷ, വളരെ ചിട്ടയോടേയുള്ള പഠനം കൊണ്ടേ പഠിക്കാന് പറ്റൂ. വേദങ്ങളില് ഉപയോഗിക്കുന്ന സംസ്കൃതം ‘വേദസംസ്കൃതം’ എന്നു വിളിക്കപ്പെട്ടു.
സാധാരണക്കാര് ഉപയോഗിച്ചിരുന്ന സംസ്കൃതം പ്രദേശഭേദം കൊണ്ടും വിദ്യാഭ്യാസത്തിലുള്ള വ്യത്യാസം കൊണ്ടും ഉണ്ടായ സ്വാഭാവികപരിണാമങ്ങളെ ഉള്ക്കൊണ്ടുകൊണ്ട്, പാഞ്ചാലി, മാഗധി, പൈശാചി തുടങ്ങി പല പല ഉള്പ്പിരിവുകളായി രൂപം കൊണ്ടു. ഇത്തരം ഉപഭാഷകള് ‘പ്രാകൃതഭാഷകള്’ എന്നു വിളിക്കപ്പെട്ടു. ഭാഷയുടെ ശൈഥില്യം സംഭവിക്കാതിരിക്കാന് ഭാഷാവിദഗ്ദ്ധരായ വൈയാകരണന്മാര് മുന്കൈ എടുത്ത്, വ്യക്തമായ ഭാഷാപ്രയോഗ നിയമങ്ങളും ഭാഷാ വിശകലനവും ശാസ്ത്രീയനിരീക്ഷണങ്ങളും വിശദമായി പറഞ്ഞുവെച്ചു. അവരില് ഏറ്റവും പ്രധാനിയും പ്രശസ്തനും ‘പാണിനി’ ആണ്. ശാകടായനവ്യാകരണം, ആപിശലിവ്യാകരണം തുടങ്ങി പാണിനീയവ്യാകരണത്തിനുമുന്പും വ്യാകരണപദ്ധതികള് ഉണ്ടായിരുന്നുവെന്ന് പാണിനിതന്നെ രേഖപ്പെടുത്തിയിട്ടുണ്ട്.
സുസ്ഥിരമായ വ്യാകരണത്തിന്റെ അടിസ്ഥാനത്തില് ഏറ്റവും ശുദ്ധീകൃതമായത്, എന്ന അര്ഥത്തില് ‘സംസ്കൃതം’ എന്നു തന്നെ ആ ഭാഷയെ വിളിച്ചു. സൌകര്യത്തിന് ലൌകികസംസ്കൃതം എന്നും പറയുന്നു. പാണിനി, ‘ഭാഷാ’ എന്നാണ് ലൌകികസംസ്കൃതത്തെ അഥവാ വ്യാവഹാരികസംസ്കൃതത്തെ സൂചിപ്പിക്കുന്നത്. വേദങ്ങളിലെ ഭാഷാപ്രയോഗവ്യത്യാസങ്ങളും പാണിനി കൂലംകഷമായി പഠിച്ചു ചിട്ടപ്പെടുത്തിയിട്ടുണ്ട്. വേദഭാഷയെ സൂചിപ്പിക്കാന് ‘ഛന്ദസ്സ്’ എന്ന പദമാണ് അദ്ദേഹം സ്വീകരിച്ചത്. സംസ്കരിയ്ക്കപ്പെട്ട ഭാഷ എന്ന അര്ഥത്തില് ‘സംസ്കൃതം’ എന്ന പദം വാല്മീകിരാമായണത്തിലായിരിക്കണം ആദ്യമായി ഉപയോഗിക്കപ്പെട്ടത്.
[തിരുത്തുക] വികാസം
[തിരുത്തുക] പ്രമാണാധാരസൂചി
[തിരുത്തുക] കുറിപ്പുകള്
ഭാരതത്തിലെ ഔദ്യോഗിക ഭാഷകള് | |
ആസ്സാമീസ് • ബംഗാളി • ബോഡോ • ദോഗ്രി • ഇംഗ്ലീഷ് • ഗോണ്ടി • ഗുജറാത്തി• ഹിന്ദി • കന്നഡ • കശ്മീരി • കൊങ്കണി • മലയാളം • മൈഥിലി • മണിപൂരി • മറാഠി • നേപ്പാളി • ഒറിയ • പഞ്ചാബി • സംസ്കൃതം • സന്താലി • സിന്ധി • തമിഴ് • തെലുങ്ക് • ഉര്ദു • |
|