गाउँ खाने कथा

From Wikipedia

गाउँ खाने कथा नेपाली जनजीभ्रोमा चलि आएको ज्ञानगुन सम्बन्धी रमाइलो खेल (fun game) हो। यो सुन्दाखेरी लय मिल्ने खालको हुन्छ। गाउँ खाने कथाको जवाफ दिन नसक्नेले सोध्नेलाई गाउँ दिनुपर्छ। त्यो गाउँको राम्रो कुरा आफ्नो र नराम्रो कुरा कथा भन्नेको भाग लगाएपछि सोध्ने मानिसले प्रश्नको उत्तर दिने प्रचलन रहेको छ।

[परिवर्तन्] केही प्रचलित गाउँ खाने कथाहरू

  • वरपर गुट्टी माझमा घ्वाईं, यति कथा नजान्ने स्यालको ज्वाईं। के हो? = दाँत र जीभ्रो।
  • नाङ्लो भरी सुपारी, गन्नै नजान्ने व्यापारी = जून र तारा।
  • अजङ्गे बाबु, बझाङे छोरो, कालो नाती सेतो पनाति = कटुसको फल।
  • सेती गाई पानी खान गई फर्केर आउँदा राती भई = सेलरोटी पकाएको।
  • अकासको आगो पतालको पानी मुख बाट ताने नाक बाट जाने = हुक्का तानेको।
  • सेतो मान्द्रो कालो बिस्कुन मुखबाट तान्दा नाकबाट निस्कुन् = चुरोट खाएको।
  • नखाउँ भने दिनभरको सिकार खाउँ भने कान्छा बाउको अनुहार = बाँदरको सिकार।
  • तीन भाइको एउटै पगरी-ओदान।
  • आमा छाद्छे, छोरी खान्छे-गाग्रीबाट लोटामा पानी सारेको।
  • लिखितिखी लिखितिखी आमा भन्दा छोरी तिखी-जीरे खुर्सानी।
  • एक खुट्टे धामी थरथरी कामी-जूको।
  • खाउँ रोटी खाइ नसक्नु, दाउँ बहर दाई नसक्नु, टेकौं लौरो टेकिनसक्नु, -घाम, बाघ र सर्प।
  • वारी भर्‍याङ पारी भर‍याङ तेरो बाउको लुते करङ-बाँसको फड्के (पूल)।
  • धार्नी न बिसौली दुई हातले उचाली-टोपी।
  • लेककी चरी औलामा झरी च्यापमा परी भुतुक्कै मरी-जुम्रा मारेको।
  • हस्तबीरले सिंगबीरलाई पछार्‍यो-सिँगान फ्याँकेको।
  • बीस तत्त्व एउटै घाउ यति कथा नजाने मुसा पोली खाऊ-गोरू जोतेको।