Un article de Wikipèdia, l'enciclopèdia liura.
Robèrt Lafont (en francés Robert Lafont) (nascut a Nimes en 1923) es un intellectuau occitan e pus particularament un lingüista, un escrivan, un istorian, un especialista de la literatura e un teorician politic. Es una dei pus grandei figuras istoricas de l'occitanisme.
- Dire (1945-53),
- La Loba, Aubanel (1959),
- Poèma a l'estrangièra (1960)
- Aire Liure (1974)
- Lausa per un solèu mòrt e reviudat (1984)
- Vida de Joan Larsinhac, IEO (1951) - en linha
- Lei Camins de la Saba, IEO (1965)
- Lei Maires d'Anguilas, IEO (1966)
- Tè tu tè ieu, IEO (1968)
- L'Icòna dins l'Iscla, IEO (1971) - en linha
- Tua culpa, IEO (1974)
- La primièra persona, Fédérop (1978)
- Lo Decameronet (1983) - en linha
- La Festa (1983-84), format de Lo Cavalier de Març e Lo Libre de Joan.
- L'enclaus (1992)
- Contes libertins e faulas amorosas, Trabucaire (2000)
- L'Eròi talhat, Trabucaire (2001)
- Lei miraus infidèus, IEO (2002)
- Ramon VII, Lo Libre Occitan (1967)
- Dòm Esquichòte, 4 Vertats (1973)
- Lei cascavèus (1977)
- La Croisade (1983)
[Modificar] Assais en francés
- La révolution régionaliste (1967)
- Sur la France (1968)
- Renaissance du Sud (1970)
- Décoloniser en France (1971)
- Le travail et la langue (1978) estudi sociolingüistic
- Nous, Peuple Européen (1991)
- La Nation, l'État, les Régions (1993)