Sulfolobus
De Biquipedia
Sulfolobus | |||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
![]() Electromicrografía de Sulfolobus. |
|||||||||||||
Clasificazión zentifica | |||||||||||||
|
|||||||||||||
Espezies | |||||||||||||
|
Sulfolobus (d'o latín "sulfur"; sofre, y "lobus", de forma arrondolada) ye un chenero de procariotas aintro d'o dominio Archaea.
Como muitos archaea, istes organismos son extremofilos seberos, prezisando de condizions ambientals mui concretas t'o suyo desembolique. Ras colonias de Sulfolobus medran en biús d'auguas termals sulfurosas, con un creiximiento maximo d'entre Ph de 2 y 3 puntos (auguas muito azidas) y temperaturas d'entre 60 y 80 ºC. Asinas, son per tanto, microorganismos hipertermofilos y azidofilos, y lis calen condizions ambientals an ra mayoría de sers bibos conexidos amortarían.
Iste chenero, orichinalment con l'espezie Sulfolobus acidocaldarius, estió descrito per Thomas Brock á ro transcurso d'as suyas imbestigazions sobre ra microbiota en ras solfataras bolcanicas d'o Parque de Yellowstone, en Estatos Unitos, en l'añada de 1972, encara que güei se'n han descrito espezies diferenz en libradors d'auguas termals sulfurosas arredol d'o mundo, ent'as cualas cheneralment se'n da nombre alazetau en ro puesto d'an ne son anisoladas: P. ex. Sulfolobus solfataricus estió anisolada d'a redolada bolcanica d'o Bolcán Solfatara, amán de Napols (Italia).
Contenius |
[editar] Sulfolobus como á modelo ta l'estudeo d'a replicazión d'o DNA
5 añadas dezaga que ro primer chenoma d'Archaea que estiere secuenziau, Methanococcus jannaschii, ro chenoma de Sulfolobus solfataricus estió completament secuenziato en ro 2001. Se trobó, no obstante, que bels chens d'istas dos espezies que yeran binclatos con ra replicazión, transcripzión y ra traduzión d'o DNA eban més parellanidaz con es suyos analogos en eucariotas que de bacterias. En ixa mesma añada beyere-se que ros enzimas DNA-Polimerasa, Primasa, MCM, CDC6/ORC1, RPA, RPC y PCNA yeran espezialment parellans t'os que se-bi troban en Eukarya. l'Orichen de replicazión de Sulfolobus solfataricus d'a tronca P2 estió localizato en 2005 y concaró-se con es analogos suyos en eucariotas, fendo-se ebident alloras que aintro d'os archaea yeran 2 es orichenes de replicazión, talment como á eucariotas, á mientres que aintro d'os Eubacteria ixe ne ye si que uno. Iste feito, perque yera ra primera begada que trobeban-s'ie dos orichens de replicazión en procariotas, sinnificó una reboluzión ent'a conzepzión ebolutiba que dic'alloras se'n teniba d'es microorganismos, fendo patent que es dominios filochenicament més arredolaus aintro d's sers bibos yeran Archaea y Eukarya, per cuentas de Archaea y Eubacteria como se penseba priorment.
Autualment, Sulfolobus ye l'organismo empregado ta definir as carauteristicas d'a chenetica molecular archaeana, y per ra suya familiaridat ebolutiba con es eucariotas se'n piensa que podería estar empregado como á modelo per ra muito més complexa replicazión aintro d'iste autro dominio.
[editar] Paper en ra bioteunolochía
Ras proteinas y enzimas de Sulfolobus son interesanz per ras suyas posibles aplicazions bioteunolochicas perque, como propias d'un organismo termofilo, tienen espezial resistenzia contra d'a desnaturalizazión per temperatura. Tot e ixo, ras proteinas intrazitoplásmicas no son resilienz ent'as altas conzentrazions d'hidrocatións, e per ixo, istos microorganismos tién es millors sistemas enzimaticos (que se'n sapiga) ta creyar gradienz de protons á trabiés d'as suyas membranas.
A més, como toz es Crenarchaeota, Sulfolobus son metabolicament pendenz d'a sofre. De maniera autotrofica ó heterotrofica, n'obtienen tota ra suya enerxía d'a oxidazión intrazelular de sulfuro d'idrogen (H2S) enta sulfato d'idrogen (-SO4) (ta fer-lo entendedor, se pued dezir que ixo ye d'a mesma maniera que nusatros oxidamos -respiramos- l'oxigeno (O2) enta dioxido de carbono (CO2)). Están, per tanto, sers bibos respiradors de sofre.
[editar] Sulfolobus como á agüespador de birus
Bels birus bacteriofagos d'Archaea y lisoxenicos empregan ras zelulas de Sulfolobus como agüespadors ocasionals, encara que no ye guaire abitual. Bels zentificos relazionan ista "conducta" con ra superbibenzia inmediata d'as particlas biricas contra d'a ostilidat d'o meyo an bibe l'archaeonte.
[editar] Estato d'o chenoma de Sulfolobus
Han estato secuenziaus es chenomas de Sulfolobus acidocaldarius d'a tronca DSM 639 (2.225.756 nucleotidos), de Sulfolobus solfataricus d'a tronca P2 (2.992.245 nucleotidos) y Sulfolobus tokoadii (2.294.756 nucleotidos).
[editar] Sulfolobus como á extremofilo
Encara que per ra suya termofilia no sigan d'es organismos més destacables (ne-bi ha espezies capazes de superbibir á termperaturas més elebadas) Sulfolobus son es organismos més resistenz ent'as condizions d'extrema azidesa d'os qui se'n sabe. Asinas, Sulfolobus acidocaldarius suporta dica Ph de 0 puntos, que son l'extremo d'azidesa de l'escala, y ye equibalent de l'azido puro, encara que á istas condizions no proliferan, y s'entiende que només ye un metabolismo de resistenzia, ye ro ser bibo capaz de suportar ras condizions de mayor azidesa d'o planeta.
[editar] Referenzias
- Madigan M; Martinko J (editors). (2005). Brock Biology of Microorganisms, 11ena ed., Prentice Hall. ISBN 0-13-144329-1.
[editar] Enrastres externos
- Wikispecies tién un articlo sobre Sulfolobus.
- Sulfolobus en MicrobeWiki. Alazetato en sistema Wiki, pero no de Contenito libre. (en anglés).
- Nuebo chenoma de Sulfolobus: Sulfolobus tokoadii en Pubmed.gov en ro portal PUBMED d'o Ministerio de Sanidat d'Estatos Unitos. (en anglés).
- Chenoma de Sulfolobus acidocaldarius Archibo ".pdf" en anglés.