Rocher de Flor
De Biquipedia
Rocher de Flor (en catalán e castellán Roger de Flor) (Brindisi, Italia, 1266 - Adrianopolis, Imperio Bizantino, 1305) estió un cape d'os almogabars. Yera fillo de Ricardo de Flor, alemán d'orichen y falconero d'o emperador Federico II, que murió combatiendo contra Carlos d'Anjou en a batalla de Tagliacozzo.
Se combirtió en caballero d'a Orden d'o Temple y partizipó en a zaguera Cruzata, rescatando á los cristians de San Chuan d'Acre (Palestina) en l'inte que la ziudat estió presa por os musulmans (1291). Os templarios el acusoron d'apoderar-se d'os suyos tresors y li n'itoron d'a Orden.
Se combirtió en merzenario á lo serbizio d'o rei Federico II de Sizilia (fillo de Pietro III, lo Gran, d'Aragón). Federico el nombró chefe d'as compañías d'almogabars, merzenarios aragoneses que ya eban partizipato en a conquista de Balenzia e Mallorca, y que yeran reforzando a presenzia aragonesa en Sizilia contra d'a casa d'Anjou (esfensa de Mesina, 1301).
En 1303 l'emperador de Bizanzio, Andronico II, li demandó aduya ta fer fren á l'encorralamiento que li yeran fendo os turcos. Federico bi nimbió a Gran Compañía catalana, una espedizión d'unos 4.000 almogabars y 39 naus baxo lo mando de Rocher de Flor. Os almogabars contratacoron de traza efizient dende 1304, conquistando Filadelfia, Magnesia y Éfeso e obligando los turcos á retirar-se-ne ta las montañas d'o Taurus.
l'Emperador reconoxió á Rocher de Flor as suyas bitorias nombrando-li megaduque (comandán d'a flota) y casando-li con a suya sobrina María; tot olbidando os abusos e crueldura d'os almogabars ta la poblazión d'o Imperio. Manimenos, se xorrontó de l'angluzia de Rocher cuan iste se queraba erixir en soberán de l'Asia Menor. Negozió con er o nombramiento de zesar, atorgando-li gran parti d'o territorio reconquiesto. Poco dimpués estió asasinato ta atacar inmediatament a más gran parti d'o suyo exerzito.
En represalia, a resta d'os almogabars, baxo lo mando de Berenguer d'Entenza, atacoron o Imperio e n'arranoron tot el que troboron en o suyo camín dica Constantinopla (feito conoxito como a Benganza Catalana). Dimpués, s'embrecoron en una serie de luitas internas que aprofeitoron os señors d'a zona ta establir dos estatos propios, os ducatos d'Atenas y Neopatría, que pasarban ta la Corona d'Aragón.
Rocher de Flor consiguió una gran popularidat entre os suyos contemporanios grazias ta la cronica de Ramon Muntaner. A suya fegura, combertita en mitica, estió lo prenzipal modelo de Tirant o Blan, de Joanot Martorell.