Дэўзыра

Зьвесткі зь Вікіпэдыі — вольнай энцыкляпэдыі.

ДЭЎЗЫРА, мясцовы сорт рысу які вырошчваецца ў асноўным у Ферганскай даліне. Выкарыстоўваецца для гатавання ўзбекскіх страў. Вырошчваецца некалькі падвідаў дэўзыры.

Каракол-цірык, узорны сорт дэўзыры. Зерне даўгаватае, зверху рабрысты, з чырвоным адценнем, буйное - 1000 шт. важаць 34-35 г. Пасля ўборкі з палёў гэты рыс складаюць неабмалочаным у цені на некалькі гадоў, звычайна на два-тры гады, і некалькі разоў паліваюць яго вадой, каб ён набыў свой колер і спецыфічны пах і непаўторны смак, які, зрэшты, не ўсім падабаецца. Чым даўжэй такім чынам праляжыць дэўзыра, тым смачней і якасней яна лічыцца. Пры такім захоўванні зерне павялічваецца ў аб'ёме да 7 разоў. У прыгаршчах храбусціць.

Чунгара, вырошчваецца ў акрузе гарадоў Каканд і Рыштан. Абсалютна белага колеру, мае характэрную для дэўзыры выцягнутую форму. Вытрымліваецца ён звычайна толькі некалькі месяцаў, ваду ўсмоктвае вельмі хутка, вырастаючы пры гэтым у памерах. Тлушч і алей ён усмоктвае не вельмі моцна, у параўнанні з астатнімі відамі дэўзыры, дзякуючы чаму плоў атрымоўваецца незвычайна лёгкім, амаль дыетычным. Гэты рыс добра падыходзіць у бахш і любыя ўзбекскія стравы з рысам.

Кара-калтак, вельмі цёмная дэўзыра, на кожнай рысинцы пасля малацьбы чамусьці застаецца палоска цёмна-карычневага колеру, гэта датычыць і вытрыманых гатункаў. Часам яго вытрымліваюць да малацьбы да 5 гадоў, што бы з яго цалкам выпарылася ўся вільгаць. Пасля гэтага рыс набывае вельмі моцныя вода- і тлушчапаглынальныя ўласцівасці. Патрабуе працяглага замочвання.

Дастсар-сарык, вырошчваецца ля Узгена - горада ў Кіргізіі, дзе жывуць пераважна ўзбекі. Пудра цёмная, чырвона-карычневая. Зерне колеру цёмнага бурштыну, амаль што празрыстае. Не вельмі якасны сорт дэўзыры - падыходзіць толькі для гатавання звычайнага ферганскага плову.