Іпацьеўскі летапіс
Зьвесткі зь Вікіпэдыі — вольнай энцыкляпэдыі.
ІПАЦЬЕЎСКІ ЛЕТАПІС, адзін з найстаражытнейшых летапісных збораў Русі. Найважнейшая з дакументальных крыніц па гісторыі Русі ў спісе 1420-х гг. Добра вядомы ў Сярэднявечнай Беларусі, быў выкарыстаны аўтарамі Хронікі ВКЛ і Хронікі Быхаўца. Таксама вядомыя іншыя спісы збору. Ёсць меркаванні, што гэта адзіны помнік пісьменнасці, у якім захаваліся ўрыўкі страчанага Полацкага летапісу.
Збор складаецца з трох частак:
- Аповесць мінулых часоў, апісвае перыяд да 1117;
- Кіеўскі летапіс, апісвае перыяд 1118 — 1199;
- Галіцка-валынскі летапіс, апісвае перыяд 1201 — 1292.
Летапіс атрымаў сваю назву ад месца знаходжання — Іпацьеўскі манастыр пад Кастрамой. ІЛ знайшоў расійскі гісторык Карамзін.