Аблога Родасу (1480)

Зьвесткі зь Вікіпэдыі — вольнай энцыкляпэдыі.

АБЛОГА РОДАСУ (1480), аблога крэпасці на в. Родас, якая належала Ордэну гаспітальераў, войскамі Атаманскай Турцыі (23.5 — 29.7.1480).

Зьмест

[рэдагаваць] Перад падзеямі

У 14 – 16 ст. ордэн гаспітальераў з'яўляўся сур'ёзнай марской сілай на Міжземнаморскім тэатры, з якой мусілі лічыцца як Атаманская Турцыя, так і карсарскія дзяржавы Паўночнай Афрыкі. У 1440 егіпецкія войскі спрабавалі напасці на Родас, але былі лёгка адбітыя. У 1480 султан Мехмед II, пераможца Канстанцінопалю, пастанавіў знішчыць "гняздо сыноў шайтана".

[рэдагаваць] Сілы бакоў

[рэдагаваць] Атаманская Турцыя

Каля 70 тыс. чал., вялікі флот.[1]

Камандаванне — султан Мехмед II.

[рэдагаваць] Ордэн гаспітальераў

600 рыцараў і слугаў Ордэну, ~2000 наймітаў і мясцовага апалчэння.

Камандаванне — гросмайстар П'ер д'Абюсон.

[рэдагаваць] Аблога

Турэцкія войскі высадзіліся на Родасе 23.5.1480, і прыступілі да атак на ўмацаванні. Аблога вялася зацята, з нечувана моцнай артылерыйскай падтрымкай (да 1000 гарматных ядраў за дзень, паводле ацэнак д'Абюсона). З свайго боку, абаронцы з'явілі мноства прыкладаў інжынернай імправізацыі ў абароне. Пералом наступіў 27.7.1480, калі турэцкія войскі павялі на італьянскі сектар муроў масіўны штурм з удзелам вялікай колькасці янычарскіх войскаў. Туркі здолелі пераадолець пралом, ордэнскія сілы адыходзілі, д'Абюсон, які быў паранены яшчэ да таго, атрымаў кап'явую рану ў грудзі[2], але ў гэты момант сілы башы-бузукаў, якія сваёй "людскай хваляй" пракладвалі шлях янычарам, запанікавалі, убачыўшы выявы хрысціянскіх святых на мностве ордэнскіх харугваў. Лічыцца, што тагачасныя мусульмане не былі яшчэ звыклыя да людскіх выяваў, забароненых іх рэлігіяй, і шматлікія харугвы ў клубах дыму нечакана ўразілі іх і напалохалі. Башы-бузукі кінуліся ў панічныя ўцёкі, проста на янычарскія войскі, якія следавалі за імі, парушылі тым баявы парадак, паніка распаўсюдзілася, і ордэнскія войскі адбілі муры. Толькі ў праломе ў гэты дзень турэцкія войскі панеслі страты ~3 — 5 тыс. Праз два дні султан зняў аблогу, пакляўшыся ўчыніць страшную помсту. Аднак, на зваротнай дарозе ў Турцыю, султан памёр.

[рэдагаваць] Пасля падзей

Адбіццё аблогі супраць шматразова большых сілаў узняло прэстыж Ордэна ў Еўропе нечувана высока, балазе, міжземнаморскі фланг абароны Еўропы ад Турцыі набываў гэтым часам усё большае значэнне. Ордэн стаў атрымліваць вялікія грашова-матэрыяльныя ўнёскі, крэпасць Родасу была перабудавана на сучасны лад.

Гл. таксама: Аблога Канстанцінопалю (1453), Аблога Родасу (1522).


  1. Цалкам магчыма, што колькасць турэцкага войска была перабольшана сучаснікамі. Eric Morse. Crusader knights, Turks and Byzantines. — Toronto, 2003. с. 8.
  2. Але пазней д'Абюсон ачуняў ад гэтай раны, што ў Сярэднявеччы было досыць нечуванай рэччу. [Morse] с. 9.