Капа (уліковая адзінка)
Зьвесткі зь Вікіпэдыі — вольнай энцыкляпэдыі.
КАПА [старабел. копа; лац. sexagena], уліковая адзінка ў ВКЛ з XIV ст. Роўная 60 штукам. Паняцце чэшскага паходжання [чэш. kopa - куча], з’явілася ў ВКЛ разам з распаўсюджваннем чэшскай манеты – пражскіх грошаў, таму што 60 пражскіх грошаў прыроўніваліся да 1 пражскай грыўні срэбра (253,17 г). Таксама ўжывалася паняцце паўкапа. Пражскі грош на той час быў вельмі распаўюджанай манетай у Еўропе, таму пражская грыўня сталася міжнароднай грашовай і вагавай уліковай адзінкай.
Спачатку К. была толькі грашова-вагавай уліковай адзінкай тоеснай рублю, а паўкапа - палціне, бо па ўтрыманню срэбра 1 пражская грыўня была блізкая да наўгародскай грыўні-рубля, якая была ў той час распаўсюджанай уліковай адзінкай у ВКЛ.[1] Пасля на К. пачалі лічыць розныя рэчы, напрыклад "капа снапоў" - 60 снапоў.
У сувязі з паступовым памяншэннем, з кан. 1-ай пал. XIV ст., утрымання срэбра ў пражскіх грошах ішло і паступовае павялічэнне іх колькасці ў рублі. У кан. XIV ст. у рублі лічылі 96 грошаў, а ў 1432 - 100 грошаў. У гэты час канчаткова склалаўся лічбавы змест уліковага рубля – 100 грошаў. Лічбавы змест К. заставаўся нязменным – 60 грошаў, таму верагодна К. і стала ўніверсальнай ўліковай адзінкай.[2] Выкарытоўвалася да XIX ст.
Магчыма ад К. паходзіць назва капейкі.