Κωνσταντίνος Άμαντος

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

O Κωνσταντίνος Άμαντος (18701960) ήταν Πανεπιστημιακός, βυζαντινολόγος και Ακαδημαϊκός. Γεννήθηκε στην Αθήνα, αλλά καταγόταν από το χωριό Ζυφιάς της Χίου. Σπούδασε Ιστορία και Φιλολογία στα πανεπιστήμια Αθηνών, Μονάχου και Βερολίνου. Το διάστημα 1904-1914 εργάστηκε στη Μέση Εκπαίδευση και το διάστημα 1914-1924 στη σύνταξη του «Ιστορικού Λεξικού της Ελληνικής Γλώσσας», ως διευθυντής του. Την περίοδο 1925-1939 δίδαξε ως τακτικός καθηγητής της Βυζαντινής Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Το 1926 τοποθετήθηκε μεταξύ των πρώτων μελών της Ακαδημίας Αθηνών. Επίσης το 1945, στην κυβέρνηση Πλαστήρα υπηρέτησε ως υπουργός Παιδείας και εισηγήθηκε τη χρήση της Δημοτικής στο Δημοτικό. Πέθανε στην Αθήνα.

[Επεξεργασία] Έργο

Δημοσίευσε πλήθος άρθρων και μελετών στα πιο έγκριτα περιοδικά της εποχής. Η συμβολή του στη Γλωσσολογία ήταν επίσης αξιοσημείωτη. Ασχολήθηκε εκτενώς με την τοπωνυμιολογία, όπως προκύπτει από τη διδακτορική του διατριβή Die Suffixe der neugriechischen Ortsnamen («Τα επιθήματα των νεοελληνικών τοπωνυμίων»), την οποία υπέβαλε στο πανεπιστήμιο του Μονάχου το 1903 υπό την εποπτεία τού καθηγητού τής Βυζαντινολογίας K. Krumbacher. Πλήθος δημοσιευμάτων του σε ελληνικά περιοδικά πραγματεύονται ζητήματα τοπωνυμίων, τόσο της ιδιαίτερης πατρίδας του (της Χίου), όσο και άλλων περιοχών (Κρήτης, Ηπείρου κτλ.).

Οι κυριότερες μονογραφίες του είναι οι εξής:

  • Ο Ελληνισμός της Μικράς Ασίας κατά τον μεσαίωνα
  • Οι βόρειοι γείτονες της Ελλάδος
  • Σλάβοι και σλαβόφωνοι εις τας Ελληνικάς χώρας
  • Λέων Αλλάτιος
  • Ιστορία του Βυζαντινού Κράτους (2 τόμοι)
  • Ιστορικαί σχέσεις Ελλήνων, Σέρβων και Βουλγάρων
  • Σχέσεις Ελλήνων και Τούρκων από του ενδεκάτου αιώνος μέχρι του 1821
  • Σύντομος Ιστορία της Κύπρου

Μερικά γλωσσικά δημοσιεύματα έχουν συγκεντρωθεί μετά τον θάνατό του στον συλλογικό τόμο Γλωσσικά Μελετήματα (Εν Αθήναις 1964), τον οποίο επιμελήθηκε ο μαθητής του Νικόλαος Β. Τωμαδάκης.