Λάμδα

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Ελληνικό αλφάβητο
Α α Άλφα Β β ϐ Βήτα
Γ γ Γάμμα Δ δ Δέλτα
Ε ε Έψιλον Ζ ζ Ζήτα
Η η Ήτα Θ θ ϑ Θήτα
Ι ι Ιώτα Κ κ ϰ Κάππα
Λ λ Λάμδα Μ μ Μι
Ν ν Νι Ξ ξ Ξι
Ο ο Όμικρον Π π ϖ Πι
Ρ ρ ϱ Ρω Σ σ ς Σίγμα
Τ τ Ταυ Υ υ Ύψιλον
Φ φ ϕ Φι Χ χ Χι
Ψ ψ Ψι Ω ω Ωμέγα
Παρωχημένα γράμματα
Δίγαμμα Σαν
Κόππα Ϡ Σαμπί


Το γράμμα Λάμδα (επίσης Λάμβδα) (κεφαλαίο Λ, πεζό λ) είναι το ενδέκατο γράμμα του Ελληνικού αλφαβήτου.

Στο ελληνικό σύστημα αρίθμησης έχει αριθμητική αξία λ´ = 30.

Προήλθε από το φοινικικό γράμμα lamedh, που στα φοινικικά σήμαινε αλέτρι.

Έχει άμεση σχέση με το γράμμα L,l άλλων αλφαβήτων.

Το κεφαλαίο "Λ" είναι σύμβολο:

Το πεζό "λ" χρησιμοποιείται για να συμβολίζει:

  • το μήκος κύματος στην φυσική (αλλά και γενικότερα μήκη)
  • την σταθερά ραδιενεργούς διάσπασης
  • ιδιοτιμές στην γραμμική άλγεβρα.

Το λ είναι σύμφωνο που χαρακτηρίζεται υγρό ημίφωνο.