Όπλο
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Το όπλο ειναι ενα όργανο που χρησιμοποιείται για επίθεση ή άμυνα.
[Επεξεργασία] Ιστορία
Από την εποχή της εμφάνισής του, ο άνθρωπος, συνειδητοποιώντας το πόσο τρωτός είναι σε περίπτωση σύγκρουσης με τ' άλλα ζώα και, χρησιμοποιώντας τη λογική, κατόρθωσε να προσθέσει στ' ατελή σωματικά του όπλα (νύχια, δόντια) τα διάφορα πρόχειρα φυσικά όπλα, που αργότερα, μετατρέπει σε πιο αποτελεσματικά με την κατεργασία τους. Εκείνη την εποχή εμφανίζονται οι πρώτοι πελέκεις, που στην αρχή ήταν λίθινοι και με την πάροδο του χρόνου αντικαταστάθηκαν από μεταλλικούς, τα πρώτα τόξα κ.ά. Όλα όμως αυτά θεωρούνται μεταγενέστερα του πιο απλού, αλλά κι αρκετά αποτελεσματικού αρχικού όπλου, του λίθινου ή ξύλινου ρόπαλου.
Είναι γεγονός ότι η χρησιμοποίηση του μετάλλου για την κατασκευή όπλων πρέπει οπωσδήποτε ν' ακολούθησε την ανακάλυψη της φωτιάς, που άλλωστε αποτέλεσε κι ένα απ' τα πιο βασικά αμυντικά, αλλά κι επιθετικά όπλα. Με την ανακάλυψη όμως αυτής και τη χρησιμοποίησή της για την επεξεργασία των μεταλλικών όπλων, τα λίθινα όπλα αχρηστεύονται. Η ύπαρξή τους διαπιστώνεται απ' τα άφθονα όπλα του είδους αυτού, που έχουν ανακαλυφτεί στα ερείπια πρωτόγονων οικισμών.
Η ανακάλυψη και η χρησιμοποίηση των μετάλλων συντέλεσε επίσης στη δημιουργία δύο ειδών όπλων: των αμυντικών και των επιθετικών. Ο διαχωρισμός αυτός συναντάται σε μεγάλη κλίμακα στους αρχαίους Έλληνες και στους σύγχρονους τους λαούς. Σαν κύρια επιθετικά όπλα χρησιμοποιούσαν το ξίφος, το δόρυ ή ακόντιο, ενώ η ασπίδα, η περικεφαλαία, ο θώρακας και οι περικνημίδες είχαν αμυντική αποστολή. Την εποχή αυτή γίνεται και η διάκριση των όπλων σε αγχέμαχα, σε όπλα δηλ. που χρησιμοποιούνταν για μάχες σώμα με σώμα, όπως το ξίφος και το ακόντιο και σε εκηβόλα (τηλέμαχα), που είχαν τη δυνατότητα να χτυπήσουν τον αντίπαλο από μακριά (τόξο, σφενδόνα).
Τα όπλα αυτά όμως ήταν ατομικά, δηλ. είχαν περιορισμένες καταστροφικές δυνατότητες. Για την επίτευξη δυσκολότερων σκοπών χρησιμοποιούσαν τα δρεπανηφόρα άρματα και τις λεγόμενες πολεμικές μηχανές, όπως οι λιθοβόλοι, οι καταπέλτες, οι χελώνες κ.ά., που γνώρισαν μεγάλη εξέλιξη κατά τους βυζαντινούς χρόνους. Κατά τη διάρκεια της βυζαντινής εποχής γίνεται επίσης χρήση από τους Βυζαντινούς του τρομερού εκείνου όπλου, του υγρού πυρός.
Την ίδια εποχή στην Ευρώπη κάνουν την εμφάνισή τους οι πανοπλίες και οι κατάφρακτοι ιππότες. Οι πολεμιστές του είδους αυτού, αν και βραδυκίνητοι, είχαν τρομερή αποτελεσματικότητα στις συγκρούσεις απ' τις συστάδες. Η πανοπλία που ήταν βασικά αμυντικό όπλο, βρέθηκε στο ζενίθ της χρησιμοποίησής της κατά τους χρόνους του μεσαίωνα.
Τη μεγαλύτερη γνωστή επανάσταση στην ιστορία της εξέλιξης των όπλων και του οπλισμού, χωρίς να συμπεριλαμβάνεται η ατομική ενέργεια που τ' αποτελέσματα της χρησιμοποίησής της τρομάζουν κι αυτούς που τη διαθέτουν, αποτέλεσε η ανακάλυψη της πυρίτιδας.
Τα πρώτα πυροβόλα όπλα ήταν σχετικά ατελή (αρκεβούζια, βομβάρδες κλπ.), με την πάροδο όμως των χρόνων συνεχώς τελειοποιούνται. Τα όπλα αυτό βασίζονται στις καταστροφικές ιδιότητες που έχει ένα μικρό κομματάκι μολυβιού ή ένας ορισμένος όγκος αυτού γεμισμένου μ' εκρηκτική ύλη (όταν πρόκειται για κανόνια) που εκτινάσσεται σε μεγάλη απόσταση, χάρη στην τρομερή πίεση των αερίων που δημιουργούνται απ' την ανάφλεξη της πυρίτιδας.
Απ' την εποχή των "πρωτόγονων" πυροβόλων όπλων έχει σημειωθεί μεγάλη εξέλιξη - και σημειώνεται - στο θέμα της κατασκευής των καινούριων. Αύξηση του βεληνεκούς, ευθυβολία, εύκολη χρήση είναι προβλήματα που αντιμετωπίζονται μ' επιτυχία απ' τους κατασκευαστές όπλων σ' όλον τον κόσμο. Όπλα διάφορου μεγέθους (πιστόλια, καραμπίνες) επαναληπτικά κι αυτόματα χρησιμοποιήθηκαν κατά εκατομμύρια απ' τους ανθρώπους. Στον πολεμικό χώρο η βιομηχανία (ή βιοτεχνία κατά τα παλιότερα χρόνια) κατασκευής όπλων έχει να επιδείξει νάρκες, όλμους, βαριά πολυβόλα, τηλεβόλα, ρουκέτες κ.ά. Ακόμα και τα δηλητηριώδη αέρια χρησιμοποιήθηκαν σε μεγάλη κλίμακα κατά τον Α' και λιγότερο κατά το Β' Παγκόσμιο πόλεμο.
Στο τέλος του Β' Παγκόσμιου πολέμου χρησιμοποιήθηκανε για προτη φορα τα πυρηνικά όπλα ος όπλα «μαζικής καταστροφής», σε αντίθεση με τα άλλα που χαρακτηρίζονται «συμβατικά».
[Επεξεργασία] Σημερα
Στις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες απαγορεύεται η προσωπική κατοχή οπλων. Άδειες δίνονται για ειδικούς σκοπούς όπως το κυνήγι η για security. Οι παραβάτες τιμωρούνται με ποινή φυλάκισης.
Ιδιαίτερη κατηγορία όπλων αποτελούν τα κυνηγετικά όπλα. Αυτά είναι όπλα περιορισμένου βεληνεκούς κι ελαφριάς κατασκευής, που έχουν όμως το προτέρημα να διαθέτουν φυσίγγια με πολλά βλήματα (σκάγια) που σχηματίζουν ένα είδος θανάσιμου κώνου, μόλις βγουν απ' την κάνη του όπλου. Τα όπλα αυτά χρησιμοποιούνται, βασικά, για να ικανοποιηθεί το πάθος των ανθρώπων που ασχολούνται με το σπορ του κυνηγιού.
Στη στρατιωτική ορολογία όπλο επίσης ονομάζεται και μια κατηγορία του μάχιμου στρατού, που έχει ομοιόμορφο οπλισμό κι εκπαίδευση και που είναι ενταγμένη στο στρατό ξηράς. Σήμερα τα όπλα αυτά είναι το πεζικό, πυροβολικό, μηχανικό, ιππικό (που αντικαταστάθηκε από τα άρματα μάχης) κι οι διαβιβάσεις. Σ' αυτά προστίθεται και η αεροπορία.
Η αρχική έκδοση του άρθρου αυτού βασίστηκε σε αντίστοιχο άρθρο της Live-Pedia.gr δημοσιευμένο με την GFDL. (ιστορικό)