Μαντόνα
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Η Madonna Louise Ciccone (16 Αυγούστου, 1958) είναι μία Ιταλο-Αμερικανίδα τραγουδίστρια, στιχουργός, μουσικός, παραγωγός, χορεύτρια, ηθοποιός και συγγραφέας. Συνήθως αναφέρεται ως η "Βασίλισσα της Ποπ".
Το 2000, το Βιβλίο Ρεκόρ Γκίνες αναγνώρισε τη Madonna ως την πιο επιτυχημένη τραγουδίστρια όλων των εποχών. Ως το 2005 είχε πουλήσει 200 εκατομμύρια δίσκους.
Πίνακας περιεχομένων |
[Επεξεργασία] Βιογραφία
Η Madonna Ciccone γεννήθηκε στο Bay City του Michigan. Είναι το τρίτο ανάμεσα στα έξι παιδιά του Silvio "Tony" P.Ciccone και της Madonna Louise Fortin. Μεγάλωσε με καθολικές αρχές στα προάστια του Ντιτρόιτ. Η μητέρα της πέθανε από καρκίνο του μαστού στην ηλικία των τριάντα ετών (1 Δεκεμβρίου 1963) και αυτό, όπως λέει η ίδια, σημάδεψε ανεπανόρθωτα τη ζωή της.
Το 1976 , μόλις αποφοίτησε από το σχολείο, έλαβε μία υποτροφία για σπουδές χορού στο πανεπιστήμιο του Μίσιγκαν. Ένα χρόνο αργότερα εγκατέλειψε το κολέγιο και πήγε στη Νέα Υόρκη με μόλις 35 δολάρια στην τσέπη και όπως η ίδια έχει δηλώσει ήταν "το πιο γενναίο πράγμα που έκανα ποτέ".
Συμμετείχε στο ροκ συγκρότημα Breakfast Club, όπου πέρα απ'τα φωνητικά, έπαιζε ντραμς και κιθάρα. Το 1980, μαζί με τον ντράμερ Stephen Bray, δημιούργησαν το συγκρότημα Emmy. Έγραψαν και έκαναν την παραγωγή κάποιων χορευτικών τραγουδιών, που κίνησαν την προσοχή των τοπικών κλαμπς.
[Επεξεργασία] 1980-1985
Το 1980 υπέγραψε συμβόλαιο με τη Sire Records και κυκλοφόρησε το πρώτο της σινγκλ "Everybody", το οποίο έγινε χορευτική επιτυχία στις ΗΠΑ. Ακολούθησαν το "Burning up" και το "Physical Attraction" με ανάλογη επιτυχία.
Το πρώτο της άλμπουμ, Madonna (1983), μία συλλογή από χορευτικά τραγούδια, έφτασε στο #8 των πωλήσεων στις ΗΠΑ και περιείχε πέντε επιτυχημένα σινγκλς - ανάμεσα τους και το "Holiday", που την έκανε ιδαιτέρως γνωστή διεθνώς και έκανε τις έφηβες ανά τον κόσμο να ντύνονται με ανάλογο τρόπο.

Ο επόμενος δίσκος της, Like a Virgin (1984), ήταν μια διεθνής επιτυχία και έγινε ο πρώτος #1 δίσκος της στις ΗΠΑ. Το ομότιτλο τραγούδι έγινε #1 παγκοσμίως (6 εβδομάδες στην κορυφή του Billboard Hot 100 Singles Chart) και ο δίσκος πούλησε 19 εκατομμύρια αντίτυπα. Η παρουσίαση του τραγουδιού στα πρώτα MTV Video Music Awards, στη διάρκεια των οποίων χόρευε στη σκηνή (στην κορυφή μιας γαμήλιας τούρτας) φορώντας ένα τύπου νυφικό φόρεμα, γράφτηκε στην ιστορία.
Το 1985, η Madonna έκανε μια σύντομη εμφάνιση στην ταινία Vision Quest. Το soundtrack της ταινίας, "Crazy for you", έγινε η δεύτερη #1 επιτυχία της και προτάθηκε για βραβείο Grammy. Αργότερα, την ίδια χρονιά, εμφανίστηκε στην ταινία Desperately Seeking Susan, η οποία ήταν μία εμπορική και καλλιτεχνική επιτυχία και η ίδια δέχτηκε καλές κριτικές. Το "Into the Groove", μέσα από την ταινία, έγινε το πρώτο #1 στη Μεγάλη Βρετανία.
Η Madonna ξεκίνησε την περιοδεία της στις ΗΠΑ (The Virgin Tour) το 1985, με support τους Beastie Boys.
[Επεξεργασία] 1986-1991
Ο δίσκος True Blue (1986) παρουσίασε μία εικόνα περισσότερο ώριμη μουσικά και θεματολογικά, προτρέποντας το περιοδικό Rolling Stone να δηλώσει, "τραγουδώντας καλύτερα από ποτέ, η Madonna προβάλλει την αξίωση της ως η ποπ ποιήτρια της μικρομεσαίας Αμερικής". Ο δίσκος συμπεριλάμβανε την εκφραστική μπαλάντα "Live to tell", που έγραψε για την ταινία At Close Range, όπου πρωταγωνιστούσε ο τότε σύζυγος της Sean Penn. Στο δίσκο συνεργάστηκε με το συνθέτη Patrick Leonard, που αργότερα θα γινόταν μακροχρόνιος συνεργάτης και φίλος της. Το True Blue έφτασε στο #1 σε τριάντα χώρες, με 24 εκατομμύρια πωλήσεις.
Το 1987, η Madonna πρωταγωνίστησε στην ταινία Who’s that girl και το ομότιτλο τραγούδι έγινε το έκτο #1 στις ΗΠΑ. Την ίδια χρονιά ξεκίνησε την επιτυχημένη Who’s that girl περιοδεία, όπου σημειώθηκε η πρώτη διαμάχη με το Βατικανό, όταν ο Πάπας προέτρεψε τους θαυμαστές της να μην παρακολουθήσουν τις συναυλίες της στην Ιταλία. Εκείνο το χρόνο η Madonna κυκλοφόρησε ένα remixed άλμπουμ (You can dance).
Ο τέταρτος δίσκος της Madonna, Like a Prayer (1989), παρουσίασε περισσότερο στοχαστικούς και προσωπικούς στίχους και ένα πιο ώριμο φωνητικό ύφος. Συνεργάστηκε με τον Prince σε τρία τραγούδια και έλαβε πολύ θετικές κριτικές προσελκύοντας ένα πιο ώριμο κοινό. Το Rolling Stone τότε έγραψε ότι ο δίσκος είναι "μια απόδειξη όχι μόνο ότι η Madonna πρέπει να αντιμετωπίζεται σοβαρά ως καλλιτέχνης αλλά και ότι είναι μία από τις πιο αναγκαίες φωνές των 80’ς". Το βίντεο του Like a Prayer περιείχε πολλά καθολικά σύμβολα και καταδικάστηκε από το Βατικανό ως «βλάσφημο». Αν και το βίντεο αποκήρυσσε το ρατσισμό, επικρίθηκε για τη χρήση συμβόλων όπως το καύσιμο σταυρών.
Το 1990, η Madonna έπαιξε το ρόλο της Breathless Mahoney στην κινηματογραφική μεταφορά της σειράς κωμικών βιβλίων Dick Tracy στο πλευρό του Warren Beatty. Για την προώθηση της ταινίας κυκλοφόρησε το I’m Breathless, με τραγούδια εμπνευσμένα από τη δεκαετία του 1930. Συμπεριλάμβανε τον #1 χορευτικό ύμνο “Vogue”, ένα αφιέρωμα στα αστέρια του Χόλιγουντ .
Επιπλέον, εκείνη τη χρονιά, κυκλοφόρησε τον πρώτο greatest hits δίσκο της, The Immaculate Collection, που περιείχε δύο νέα τραγούδια (“Justify my love”, “Rescue Me”). Το βίντεο του Justify my love κρίθηκε αρκετά τολμηρό από το MTV και έτσι απαγορεύτηκε. Η Warner Bros Records κυκλοφόρησε το βίντεο, το οποίο έγινε ένα από τα πιο επιτυχημένα (εμπορικά) όλων των εποχών. Το τραγούδι έφτασε στο #1 των τσαρτς στις ΗΠΑ.
Το 1991, ακολούθησε το ντοκιμαντέρ Truth or Dare (επίσης γνωστό και ως In Bed with Madonna εκτός ΗΠΑ) και η συμμετοχή της στην ταινία A League of their Own, για την οποία έγραψε το “This Used to be my Playground”, που έγινε το δέκατο #1 στις ΗΠΑ.
[Επεξεργασία] 1992-1997
Το 1992, η Madonna κυκλοφόρησε το ερωτικό βιβλίο Sex, σε συνεργασία με το φωτογράφο Steven Meisel.
Το Erotica (1992) θεωρήθηκε ως ένας δίσκος-πορνό αλλά στην πραγματικότητα συμπεριλάμβανε μόνο 3 (από 14) τραγούδια σεξουαλικού περιεχομένου.
Η περιοδεία της The Girlie Show (1993) ήταν η πιο προκλητική και αμφισβητήσιμη που είχε κάνει ως τότε.
Μετά την περίοδο σεξ, η Madonna κυκλοφόρησε το έκτο άλμπουμ της, Bedtime Stories (1994), παραγωγής Nellee Hooper και Dallas Austin. Έγινε επιτυχία στην Ευρώπη, Αυστραλία και ΗΠΑ και ήταν υποψήφιο για Grammy στην κατηγορία Καλύτερο Ποπ Άλμπουμ. Με το τραγούδι Bedtime story, εν μέρει γραμμένο από την Björk, ο δίσκος έδωσε μια ιδέα για το τι θα ακολουθούσε μουσικά τα επόμενα χρόνια.
Στα τέλη του 1995, η Madonna κυκλοφόρησε το Something to Remember, μία συλλογή με τις καλύτερες μπαλάντες της, που συμπεριλάμβανε τρία νέα κομμάτια, όπως η διασκευή στο “I Want You” του Marvin Gaye, σε συνεργασία με τους Massive Attack, και το “You’ll see”.
Το 1996 κυκλοφόρησε η πιο πετυχημένη της ταινία, Evita. Το soundtrack της ταινίας έγινε το δωδέκατο πλατινένιο άλμπουμ της, με δύο πολύ πετυχημένα τραγούδια – “Don’t cry for me Argentina”, “You must love me” – το δεύτερο κέρδισε και το Όσκαρ για το Καλύτερο Τραγούδι για Ταινία. Η ίδια επίσης κέρδισε και Χρυσή Σφαίρα ως η Καλύτερη Ηθοποιός σε Μιούζικαλ ή Κωμωδία.
[Επεξεργασία] 1998-2002
Το έβδομο άλμπουμ της Madonna, Ray of light (1998), συνδύασε προσωπικούς και ενδοσκοπικούς στίχους με ανατολίτικους ήχους, down-tempo, ηλεκτρονική ενορχήστρωση και τα έγχορδα όργανα του Craig Armstrong. Κέρδισε τις καλύτερες κριτικές της καριέρας της. Το Rolling Stone εγκωμίασε την ίδια και τον William Orbit (συμπαραγωγός) για τη “δημιουργία του πρώτου ποπ δίσκου που αγκάλιασε επιτυχημένα την techno” δηλώνοντας ότι μουσικά το Ray of light είναι ο πιο “περιπετειώδης δίσκος της”. Ο δίσκος κέρδισε 4 βραβεία Grammy και κατατάχθηκε στο #363 στη λίστα του Rolling Stone με τα 500 Καλύτερα Άλμπουμ όλων των εποχών. Η Madonna συνέχισε την επιτυχία του Ray of light με το σινγκλ “Beautiful Stranger” που έγραψε με τον Orbit για την ταινία Austin Powers: Ο κατάσκοπος που με κουτούπωσε (1999).
Το 2000 κυκλοφόρησε η ταινία The Next Best Thing, που ήταν μία εμπορική απογοήτευση και πήρε κακές κριτικές. Η Madonna συνείσφερε δύο τραγούδια για το soundtrack της ταινίας, το “Time stood still” και το “American pie”, μία χορευτική διασκευή στο κομμάτι του Don McLean. Με το Music (2000), το όγδοο άλμπουμ της, η Madonna επέστρεψε στο πνεύμα της χορευτικής ποπ και house μουσικής. Εν τούτοις, διατήρησε την ενδοσκοπική δριμύτητα του Ray of light σε κομμάτια όπως το Paradise (Not for me) και εισήγαγε κιθάρες για μία πιο folk νότα (“Don’t tell me”, “Gone”) σε συνεργασία με το Γάλλο μουσικό της house Mirwais Ahmadzai. Το τρίτο σινγκλ του άλμπουμ “What it feels like for a girl” συνοδεύτηκε από ένα βίντεο που σκηνοθέτησε ο σύζυγος της, Guy Ritchie, και απαγορεύτηκε από το MTV και το VH1 λόγω των βίαιων σκηνών του. Φυσικά η Madonna κυκλοφόρησε το βίντεο στην αγορά και έγινε το πιο εμπορικό βίντεο όλων των εποχών.
Το 2001 ξεκίνησε την περιοδεία της Drowned World Tour, την πρώτη μετά από οχτώ χρόνια. Η επιτυχία της περιοδείας αυτής καταγράφηκε σε DVD και συνέπεσε με την κυκλοφορία του δεύτερου greatest hits άλμπουμ της, GHV2. Το 2002 έγραψε και ερμήνευσε το θεματικό τραγούδι της ταινίας James Bond, Die another day όπου είχε ένα μικρό ρόλο ως δασκάλα ξιφασκίας.
[Επεξεργασία] 2003-2006
Το ένατο άλμπουμ της Madonna, American Life (2003), στο οποίο οι στίχοι ήταν εμπνευσμένοι από τις πτυχές του αμερικάνικου ονείρου, της δόξας, του πλούτου και της κοινωνίας, δίχασε τους κριτικούς. Αναμφισβήτητα το πιο τολμηρό και μουσικά ακραίο άλμπουμ της, το American Life, σε συνεργασία με τον Mirwais Ahmadzai, παρουσίασε μία πιο σκοτεινή πλευρά της τραγουδίστριας. Το μουσικό βίντεο για το πρώτο σινγκλ, “American life”, προκάλεσε διαμάχη στις ΗΠΑ, καθώς περιείχε σπλαγχνικές σκηνές απεικονίζοντας τον πόλεμο με εκρήξεις και αίμα (τον ίδιο καιρό είχε εισβάλλει ο αμερικανικός στρατός στο Ιράκ). Η Madonna το απέσυρε και παρουσίασε μία άλλη έκδοση του, δείχνοντας την ίδια να τραγουδάει μπροστά από διάφορες σημαίες από όλο τον κόσμο. Παρ’όλο που ο δίσκος ήταν ο χαμηλότερος σε πωλήσεις στην καριέρα της, έγινε #1 στις ΗΠΑ.
Το 2004 η Madonna έκανε την πιο πετυχημένη περιοδεία της χρονιάς (The Re-Invention Tour). Την ίδια χρονιά μπλέχτηκε σε μία δικαστική διαμάχη με τη Warner Music Group, με την οποία μοιραζόταν τη δισκογραφική Maverick. Η διαμάχη έληξε με τη Warner Music Group να αγοράζει τις μετοχές της Madonna. Τον Ιανουάριο 2005 η Madonna ερμήνευσε το Imagine του John Lennon για την τηλεοπτική συναυλία “Tsunami Aid: A Concert of Hope”, με την οποία συγκεντρώθηκαν χρήματα για τα θύματα του τσουνάμι στην Ασία.
Το δέκατο άλμπουμ της, Confessions on a Dance Floor (2005), δημιουργήθηκε ως ένα συνεχές μιξάρισμα χορευτικών τραγουδιών, με μουσικά στοιχεία των 70’s αλλά και του δικού της παλαιότερου ρεπερτορίου, με την παραγωγή του Stuart Price. Ο δίσκος έφτασε την κορυφή σε 41 χώρες και έχει πουλήσει 8 εκατομμύρια αντίτυπα από την κυκλοφορία του (Νοέμβριος 2005). Η δουλειά αυτή δέχτηκε πολύ θετικές κριτικές, όμοιες μ’αυτές του Ray of light. Το “Hung up”, το οποίο περιείχε ένα δείγμα από το “Gimme! Gimme! Gimme!” των ABBA, έγινε το πιο πετυχημένο σινγκλ της καριέρας της. Το δεύτερο σινγκλ “Sorry” έγινε το δωδέκατο #1 στη Μεγάλη Βρετανία. Ακολούθησε το “Get together” που έγινε το τριακοστό έκτο #1 χορευτικό χιτ στις ΗΠΑ. Το τέταρτο και τελευταίο σινγκλ του άλμπουμ είναι το “Jump” (Οκτώβριος 2006).
Η περιοδεία της, Confessions Tour, ξεκίνησε στα τέλη του Μαΐου 2006 και έγινε η μεγαλύτερη περιοδεία στην ιστορία από γυναίκα καλλιτέχνη (193,7 εκατομμύρια δολάρια). Όμως, προκάλεσε διαμάχες όταν χρησιμοποίησε θρησκευτικά σύμβολα στη σκηνή, όπως τη σταύρωση κατά τη διάρκεια του “Live to tell”. Η περιοδεία τελείωσε στις 21 Σεπτεμβρίου 2006 στο Τόκιο.
Η Madonna τώρα δουλεύει πάνω στο επόμενο άλμπουμ της.
[Επεξεργασία] Πηγές
2. Madonna.com
3. Madonna News