Ηνωμένο Βασίλειο των Κάτω Χωρών

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Το Ηνωμένο Βασίλειο των Κάτω Χωρών (1815 - 1830) (1839) (Ολλανδικά: Verenigd Koninkrijk der Nederlanden, Γαλλικά: Royaume-Uni des Pays-Bas και Γερμανικά: Vereinigte Königreich der Niederlande) ήταν το ανεπίσημο όνομα που χρησιμοποιήθηκε για να αναφερθεί σε ένα νέο ενοποιημένο Ευρωπαϊκό κράτος δημιουργημένο κατά τη διάρκεια του Κογκρέσου της Βιέννης το 1815. Το κράτος αυτό, επισήμως αποκαλούμενο το "Βασίλειο των Κάτω Χωρών", αποτελείτο από τις πρώην Ενωμένες Επαρχίες (ορθότερα: Δημοκρατία των Επτά Ενωμένων Επαρχιών των Κάτω Χωρών) στα βόρεια, τις πρώην Αυστριακές Κάτω Χώρες στα νότια, και την πρώην πριγκηπική-επισκοπή του Λούττιχ. Ο Οίκος των Οράνζ-Νασσάου ανέλαβε τη μοναρχία το νέου αυτού κράτους.

Σκοπός ήταν η δημιουργία ενός βιώσιμου κράτους στα βόρεια της Γαλλίας ως βάρος αντιστάθμισης στις εν δυνάμει νέες Γαλλικές φιλοδοξίες προς αυτή την κατεύθυνση. Διήρκησε μέχρι την απόσχιση των νοτίων επαρχιών για να δημιουργήσουν το Βέλγιο το 1830, αν και η Βελγική ανεξαρτησία δεν αναγνωρίστηκε επίσημα από το βορρά μέχρι το 1839. Έκτοτε το όνομα "Βασίλειο των Κάτω Χωρών" παρέμεινε ως αναφορά μόνο στις βόρειες επαρχίες. Το Μεγάλο Δουκάτο του Λουξεμβούργου θα κυβερνιόταν από τον Οίκο των Οράνζ-Νασσάου μέχρι το 1890, τη χρονιά που πέθανε ο Γουίλλιαμ Γ'. Εφόσον οι γυναίκες δεν μπορούσαν να διαδεχτούν στο Λουξεμβούργο λόγω νόμου, το Μεγάλο Δουκάτο πέρασε στον Οίκο των Νασσάου-Βέιλμπουργκ. Αυτό συνέβη σε συμφωνία με την Νασσάου Οικογενειακή Συνθήκη του 1783.

Το Ηνωμένο Βασίλειο των Κάτω Χωρών κατέρρευσε μετά τη Βελγική Επανάσταση του 1830, αλλά οι κυβερνητικοί επίσημοι δεν αναγνώρισαν το γεγονός παρά μόνο 9 χρόνια αργότερα, το 1839.

[Επεξεργασία] Βλέπε επίσης

Άλλες γλώσσες