Συζήτηση:Ελευθέρα Αποστολική Εκκλησία Πεντηκοστής

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Η Ελευθέρα Αποστολική Εκκλησία Πεντηκοστής, είναι ένα δόγμα ανεγνωρισμένο από το Κράτος και σαν εκκλησία λειτουργεί με άδεια του υπουργείου Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων. Λέγεται Ελευθέρα, γιατί δεν έχει εξάρτηση άμεση ή έμμεση από καμία ξένη οργάνωση.

Δογματικά αποδέχεται όλα τα άρθρα του συμβόλου της Πίστεως, όπως τα θέσπισαν οι 318 πατέρες, για να ξεχωρίζουν οι αιρέσεις από την εκκλησία που ορθοτομεί τον λόγο του Θεού. 'Έχει σαν καταστατικό της την Καινή Διαθήκη, το Ευαγγέλιο του Ιησού χριστού και πιστεύει ότι όλη η Γραφή είναι Θεόπνευστος και ωφέλιμος. (Β' Τιμοθέου γ: 6). Λέγεται της Πεντηκοστής, γιατί πιστεύει ότι ο πιστός πρέπει να λάβει το Πνεύμα το Αγιο και να ενδυθεί δύναμη εξ' ύψους, όπως έλαβαν οι απόστολοι την ήμερα της Πεντηκοστής και όλοι οι πρώτοι χριστιανοί της πρώτης Αποστολικής Εκκλησίας. Ο αρχηγός της είναι ο ίδιος ο Σωτήρας ο Ιησούς Χριστός, οι δε υπηρετούντες Αυτόν, θεωρούνται δούλοι του.

Η ΕΑΕΠ ΔΕΧΕΤΑΙ ΤΗΝ ΔΙΑΔΟΧΗ. ΤΟ ΕΧΕΙ ΠΕΙ ΚΑΙ Ο ΑΔ. Λ. ΦΕΓΓΟΣ ΣΤΗΝ ΟΜΟΛΟΓΙΑ ΤΟΥ. ΤΟ ΓΡΑΦΕΙ ΚΑΙ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΜΕ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΕΑΕΠ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΚΥΚΛΟΦΟΡΗΣΕΙ!!!

Πίνακας περιεχομένων

[Επεξεργασία] Τί πιστεύει

Η ΕΛΕΥΘΕΡΑ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗΣ πιστεύει και εκτελεί:

α) Το ΒΑΠΤΙΣΜΑ ΕΝ ΥΔΑΤΙ, εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος. Απαραίτητες προϋποθέσεις για να βαπτισθεί ένα άτομο στο νερό, είναι να έχει πιστέψει στο Χριστό και στο Ευαγγέλιό Του και να έχει μετανοήσει από την αμαρτία. (Μάρκος ιστ: 16, Πράξεις β: 36-39). Γίνεται επομένως σε άνδρες και γυναίκες που είναι σε θέση να πιστέψουν και να μετανοήσουν. (Πράξεις η: 36-39).

β) Την ΘΕΙΑ ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΑ, που γίνεται ακριβώς όπως την έκαμε ο Κύριός μας Ιησούς χριστός (Λουκάς κβ: 14-21) και την παρέδωσε στους αποστόλους (Α' Κορινθίους Ια: 23-27). Πιστεύει ότι ο οίνος και ο άρτος γίνονται σώμα και αίμα Χριστού πνευματικώς, δια της πίστεως. (Α. Κορινθίους ια: 27-30). Στην Θεία κοινωνία λαβαίνουν μέρος μόνο οι πιστοί χριστιανοί, που έχουν μετανοήσει από την αμαρτία (Α' Κορινθίους Ια: 28). Η Θεία κοινωνία γίνεται κάθε Κυριακή (Πράξεις β: 47, κ: 7).

γ) Τον ΓΑΜΟ, που πρέπει να είναι τίμιος σύμφωνα με το Ευαγγέλιο (Εβραίους ιγ: 4), απαγορευμένου του διαζυγίου σε κάθε περίπτωση, παρεκτός λόγου πορνείας (Ματθαίος ε: 32) και μη επιτρεπομένου δευτέρου γάμου (Α' Κορινθίους ζ: 11). Μόνο ο θάνατος μπορεί να χωρίσει το ανδρόγυνο (Α. Κορινθίους ζ: 39), γι' αυτό και η Ελευθέρα Αποστολική Εκκλησία Πεντηκοστής, δεν δίνει διαζύγια.

δ) Το ΕΥΧΕΛΑΙΟ, που αφορά τους ασθενείς και δίνει θεραπεία στο σώμα. Ο ποιμένας και οι πρεσβύτεροι χρίουν τον ασθενή με έλαιο, επιθέτουν τα χέρια τους επάνω του και προσεύχονται, όπως παραγγέλλει ο Λόγος του Θεού (Ιάκωβος ε: 14, Μάρκος στ: 13). Ο Ιησούς χριστός θεραπεύει τον ασθενή.

ε) Την ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗ, που γίνεται από τον μετανοούντα αμαρτωλό ενώπιον πάντων (Μάρκος α: 5, Πράξεις Ιθ: 18), ή κατ' Ιδίαν (Ιάκωβος ε: 16), για να λάβει συγχώρεση από τον μόνο Σωτήρα και Λυτρωτή, τον Ιησού Χριστό (Πράξεις δ: 12).

στ) Το ΧΡΙΣΜΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ, που συνιστά στους πιστούς, να ζητήσουν από τον ίδιον τον Σωτήρα μας Ιησού Χριστό, που είναι ο Μόνος δυνατός να χρίσει τον άνθρωπο με το Πνεύμα Του το Αγιο (Ματθαίος γ: 11). Σαν σημείο ότι πραγματικά ένα άτομο έχει χρισθή με Πνεύμα Αγιο, είναι το σημείο των ξένων γλωσσών, που δόθηκε στους αποστόλους και τους χριστιανούς της πρώτης αποστολικής Εκκλησίας (Πράξεις β: 5, 1: 44-48, Ιθ: 6, Α' Κορινθίους Ιδ: 22).

ζ) Τις ΔΙΑΚΟΝΙΕΣ, που είναι πέντε και τις δίνει ο αρχηγός και τελειωτής της πίστεώς μας, ο Ιησούς χριστός: "Και αυτός έδωκεν, άλλους μεν αποστόλους, άλλους δε προφήτας, άλλους δε Ευαγγελιστάς, άλλους δε ποιμένας και διδασκάλους". Χειροτονεί επισκόπους, που λέγονται και πρεσβύτεροι ανά πάσαν εκκλησίαν (Πράξεις Ιδ: 23), πιστούς αδελφούς, που πρέπει να είναι απαραιτήτως παντρεμένοι, με παιδιά που τα έχουν στην υποταγή τους, με καλή μαρτυρία (Α . Τιμοθέου γ: 1-8, Τίτος α: 5-1 0).

[Επεξεργασία] Έχει Η Ελευθέρα Αποστολική Εκκλησία Πεντηκοστής Χειροτονία Μέσω Διαδοχής;

Η Ελευθέρα Αποστολική Εκκλησία Πεντηκοστής, δεν δέχεται μη χειροτονημένους εργάτες. Οι υπεύθυνοι επίσκοποι, οι πρεσβύτεροι και οι διάκονοι χειροτονούνται με την παρουσία όσο το δυνατόν περισσότερων επισκόπων και πρεσβυτέρων. Οι επίσκοποι της Ελευθέρας Αποστολικής Εκκλησίας Πεντηκοστής είναι έγγαμοι και με παιδιά σύμφωνα με την εντολή των αποστόλων: «Πρέπει λοιπόν ο επίσκοπος να ήναι άμεμπτος, μιας γυναικός ανήρ, άγρυπνος, σώφρων, κόσμιος, φιλόξενος, διδακτικός, ουχί μέθυσος, ουχί πλήκτης, ουχί αισχροκερδής, αλλ' επιεικής, άμαχος, αφιλάργυρος, κυβερνών καλώς τον εαυτού οίκον, έχων τα τέκνα αυτού εις υποταγήν μετά πάσης σεμνότητος· διότι εάν τις δεν εξεύρη να κυβερνά τον εαυτού οίκον, πως θέλει επιμεληθή την εκκλησίαν του Θεού;» Ά Τιμ. 3:2-5

Το αρχαίο κείμενο στην θέση του «πρέπει» που υπάρχει στο εδάφιο 3 έχει την λέξη «δεί».

Δεί= σημαίνει πρέπει, είναι ανάγκη, επιβάλλεται (Λεξικό Αρχαίας Γλώσσης, Δ. Δημητράκου). Στην αποστολική αυτή διάταξη προσπάθησαν οι θεολόγοι της αποστασίας και πολλοί αθεολόγητοι Προτεστάντες να δώσουν ένα χαρακτήρα όχι υποχρεωτικό αλλά προαιρετικό! Δεί, από το ρήμα δέω, θα πει: πρέπει, είναι επαναγκές, απαιτείται (Λεξικό Καινής Διαθήκης, Σ. Ευστρατιάδου, μητρ. Λεοντοπόλεως). Σε καμία Βιβλική αναφορά δεν μπορεί να έχει το «δεί» την έννοια του προαιρετικού! (Ματθ. 17:10, Μαρκ. 8:31, 13:10, Λουκ. 13:14, Α’ Κορ. 15:25, 23).

Έτσι ο επίσκοπος «δει» να είναι έγγαμος, και αυτό μόνο μία φορά, «μιας γυναικός ανήρ», όχι δίγαμος. Μιας γυναικός ανήρ δεν έχει την έννοια ότι υπήρχε πολυγαμία και έπρεπε να έχει μία μόνιμη γυναίκα, όπως πολλοί αφελείς και αδαείς θεώρησαν αλλά να μην είναι δίγαμος. Στην ίδια επιστολή ο Παύλος γράφει: «χήρα καταλεγέσθω. . .ενός ανδρός γυνή» (Ά Τιμ. 5:9), όχι μια χήρα που δεν ήταν πολύγαμος, αλλά κάποια που είχε παντρευτεί μία μόνο φορά. «Πρέπει λοιπόν ο επίσκοπος. . .να είναι σύζυγος μιας μόνης γυναικός και να μην έχει έλθει εις δεύτερον γάμο.» (μετάφραση Π. Τρεμπέλα). Ο Χριστός έχει μόνο μια νύφη και ο επίσκοπος πρέπει να έχει μια μόνο γυναίκα. Για το λόγο αυτό οι κανόνες της Εκκλησίας όρισαν ότι: «Ο δυσοί γάμοις συμπλακείς. . .ου δύναται είναι επίσκοπος ή πρεσβύτερος ή διάκονος. . .τους δίγαμους παντελώς ο κανών απέκλεισεν. . .»(12 ος Κανών Μέγα Βασιλείου)

[Επεξεργασία] Η διαδοχή:

Αφού λοιπόν η Ελευθέρα Αποστολική Εκκλησία Πεντηκοστής δεν δέχεται παρά μόνο χειροτονημένους λειτουργούς (Ρωμ. 15:27, Φιλιπ. 2:25, κ.α.), δηλαδή υπηρέτες, για να κηρύττουν, βαπτίζουν, τελούν τη Θεία Κοινωνία, το ευχέλαιο, κ.α., η αποδοχή χειροτονημένων εργατών προϋποθέτει αποδοχή διαδοχής. Οι παλαιότεροι χειροτονούν τους νεώτερους. Η διαδοχή δεν αποτελεί απόλυτη εγγύηση φοράς της αληθείας. Ο Άρειος ήταν χειροτονημένος πρεσβύτερος της αλλά αυτό δεν σήμαινε ότι ήταν φορέας της αληθινής παράδοσης/ μαρτυρίας της εκκλησίας. Πολλοί σήμερα αποστάτες καυχόνται ότι έχουν αποστολική διαδοχή αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι είναι φορείς της αρχικής πίστης της Εκκλησίας. Εν τούτοις η διαδοχή δεν παύει να έχει την ιστορική της αξία και αυτοί που προκαλούν την Ελευθέρα Αποστολική Εκκλησία Πεντηκοστής ότι «ο Λεωνίδας Φέγγος και οι λοιποί λειτουργοί της κοινότητας αυτής δεν έχουν την δυνατότητα να ισχυρισθούν ότι διαθέτουν την αποστολική αυθεντία, δεδομένου ότι η «χειροτονία» που έλαβαν δεν έχει καμμία αποστολική προέλευση και εγκυρότητα και συνεπώς κινείται έξω από τα όρια της Εκκλησίας» (Μασσαράς, σελ. 72), ως συνήθως πλανώνται πλάνην οικτρά. Η Ελευθέρα Αποστολική Εκκλησία Πεντηκοστής μέσω του προεδρεύοντος επισκόπου της Συνόδου συνδέεται με την Αποστολική Εκκλησία του Θεού της Ρουμανίας αφού ο αδ. Λεωνίδας Φέγγος χειροτονήθηκε από τον Α. Σ. Δεληγιάννη (Δελληγιαννίδη). Η Αποστολική Εκκλησία του Θεού της Ρουμανίας έλαβε τη χειροτονία μέσω του Παύλου (Πάβελ) Budean, που είχε χειροτονηθεί μέσα στους κόλπους της «Εκκλησίας του Θεού» (Κληβ., ΤΝ.). Η Εκκλησία του Θεού μέχρι το 1907 επωνομαζόταν «Αγιαστική Εκκλησία» (Holinnes Church), που δείχνει ότι ήλθε στην Έσχατη/ Όψιμη Βροχή από τις τάξεις των Μεθοδιστών Αγιαστών. Ο ηγέτης της Αμβρόσιος Τόμλινσον (1865-1943), είχε χειροτονηθεί από τον Αγιαστή J. B. Mitchell. Όπως είναι γνωστό, το Αγιαστικό κίνημα που ξεκίνησε ο Ιωάννης Γουέσλεη «δεν ήταν μια εκκλησιαστική ομολογία, αλλά μια ευσεβιστική κίνηση εντός του Αγγλικανισμού. . .». Το 1874 ο Ιωάννης Γουέσλεη χειροτόνησε τον Th. Coke (1747-1814), γενικό επόπτη των Μεθοδιστών στις ΗΠΑ, ζητώντας του να μην αποκοπούν από την μητέρα εκκλησία περιπίπτοντας στην «αμαρτία του σχίσματος» όπως χαρακτηριστικά έγραψε. Ο Ιωάννης Γουέσλεη παρά τον τεράστιο διωγμό από τους κρατικοδίαιτους μητροπολίτες πέθανε μέσα στους κόλπους της Αγγλικανικής εκκλησίας. Όπως χαρακτηριστικά δήλωσε: «Από παιδί έμαθα να αγαπώ και να σέβομαι τις Γραφές, τα «λόγια του Θεού» και μετά από αυτές να εκτιμώ τους αρχαίους πατέρες, τους συγγραφείς των τριών πρώτων αιώνων. Μετά την αρχαία Εκκλησία, σέβομαι τη δική μας εκκλησία της Αγγλίας, σαν την πλέον Βιβλική εθνική εκκλησία του κόσμου. . .» (J. Wesleys, Works, XIII:272), έτσι «η καθολική κληρονομιά του Γουέσλεη δεν είναι μόνο αρχαία πατερική αλλά κι Ανατολική» (The Story of Methodism, σελ. 43). Η Ελευθέρα Αποστολική Εκκλησία Πεντηκοστής έλκει λοιπόν την ιστορική διαδοχή της από την πρώτη Εκκλησία μέσω των χειροτονιών της Αγγλικανικής εκκλησίας. Οι Βρετανοί επίσκοποι που ήταν παρόντες στη σύνοδο της Αρλης (Αρελάτης) στη Νότιο Γαλλία το 314 μ.Χ., είχαν ήδη κανονική χειροτονία μέσα στους κόλπους της «. . .μίας, αγίας, καθολικής και αποστολικής εκκλησίας».

[Επεξεργασία] Πληροφορίες

Η Ελευθέρα αποστολική Εκκλησία Πεντηκοστής είναι ένα δόγμα:

Αναγνωρισμένο από την Ελληνική πολιτεία και έχει όλα τα δικαιώματα που έχει η Ορθόδοξη, η Καθολική και η Διαμαρτυρόμενη εκκλησία.

Κάνει γάμους, βαπτίσεις, κηδείες, εκδίδει πιστοποιητικά για τα διάφορα Δημοσία ιδρύματα (ΙΚΑ, εφορίες, κ.τ.λ.).

Η Ελευθέρα αποστολική Εκκλησία Πεντηκοστής, είναι μια γνήσια Ελληνική εκκλησία που έχει σαν καταστατικό το Ευαγγέλιο που γράφτηκε Ελληνικά και όχι μόνο δεν εξαρτάται από καμιά εκκλησία ή οργάνωση του εξωτερικού, αλλά καλεί όλες τις εκκλησίες όλων των δογμάτων όλου του κόσμου να αναπροσαρμόσουν το καταστατικό τους και την ζωή τους με το Ευαγγελίο του Χρίστου.

Η εκστρατεία αυτή έχει βρεί μαγάλη ανταπόκριση στίς εκκλησίες όλου του κόσμου και όλοι σπεύδουν να πληροφορηθούν τι γράφει το Ευαγγέλιο στην Ελληνική γλώσσα για να βεβαιοθούν ότι η δική τους μετάφραση δεν έχει κάποια παραποίηση.

Πάρα πολλές προσκλήσεις από διάφορες χώρες έχουν λάβει οι ποιμένες και εργάτες της Ελευθέρας Αποστολικής Εκκλησίας Πεντηκοστής.

Η Ελευθέρα Αποστοληκή Εκκλησία Πεντηκοστής έχει εκκλησίες σε όλες τις πόλεις της Ελλάδος και σε περισσότερα από 300 χωριά κατ' οίκον συναθροίσεις και σε διάφορες χώρες του εξωτερικού . (Γερμανία, Βέλγιο, Βουλγαρία, Αλβανεία, Η.Π.Α. Κύπρο, Αγγλία, κ.α.)

Οι εκκλησίες αυτές είναι κέντρα διαδόσεως του Ευαγγελίου και αποκρούσεως κάθε αιρετικής διδασκαλίας που δε συμφονεί με το Ευαγγέλιο και το σύμβολο της πίστεως.

Η Ελευθέρα Αποστολική Εκκλησία Πεντηκοστής δε δίνει διαζύγια ούτε παντρεύει για δεύτερη φορά.

Όσοι παντρεύτηκαν δεύτερη φορά ή πήραν χωρισμένο άτομο, επάνω στην άγνοιά τους, τους δέχεται έτσι όπως είναι τους κάλεσε ο Χριστός χωρίς να έχει απαίτηση να χωρίσουν.

[Επεξεργασία] Η αντιμετώπιση της ΕΑΕΠ από το σύστημα

Ο πόλεμος εναντίον των Χριστιανών της Πεντηκοστής στην Ελλάδα ήταν πάντα μια πραγματικότητα. Φυλακίσεις, εξορίες, λιθοβολισμοί, ξύλο, εμπρησμοί… οι Χριστιανοί της Πεντηκοστής τα έχουν γευθεί όλα.

Και τα ΜΜΕ όμως, έπαιξαν τον ρόλο τους. Στο παρελθόν χαρακτηριστική ήταν η επίθεση της αθηναϊκής εφημερίδας «Αλλαγή» (Ιαν. 1953). Σε μια σειρά οκτώ γελοίων άρθρων που συνέταξαν οι Σπ. Δενδρινός και Ν. Ξένος, το Κίνημα της Όψιμης/ Έσχατης Βροχής παρουσιαζόταν ως μια Αμερικανοκίνητη αίρεση που έχοντας αφθονία χρημάτων και μέσων προσηλύτιζε τους αφελείς! Κάτω από πηχιαίους τίτλους: «… θύμα των «πεντηκοστιανών» ομιλεί δια τα βασανιστήρια που υπέστη… εις τα κατασκότεινα υπόγεια κατά την διαδικασία του προσηλυτισμού…», ερέθιζαν την φαντασία των μαζών και τις διέγειραν σε πράξεις κατά των πιστών.

Ο «Εθνικός Κήρυκας» των Χανίων με την συνεργασία του τοπικού μητροπολίτη εξαπέλυσε άλλη αήθη επίθεση σε αυτούς που τόλμησαν και «…μετάβαλλον εις εκκλησίαν μίαν απλήν αίθουσαν…»

Όλα αυτά ονομάζονται «δημοσιογραφία» και μέχρι σήμερα σε τηλεοράσεις και επίσημα εκκλησιαστικά ραδιόφωνα ακούς παρόμοιες νοσηρές «πληροφορήσεις»… Όσοι βέβαια γνώρισαν και επισκέφτηκαν Αποστολικές εκκλησίες είδαν πόσο γελοία κατασυκοφάντηση γίνεται εναντίον ανθρώπων που ζήτησαν να ζήσουν τη ζωή της πρώτης Εκκλησίας.

Από τις αρχές της δεκαετίας του ’90, μέσω μιας αλυσίδας 25 ραδιοσταθμών που στήθηκαν με πολύ κόπο και αγώνα διοργανώθηκε το ραδιοδύκτιο «Χριστιανισμός» (το μεγαλύτερο στην Ελλάδα) που διαδίδει το Ευαγγέλιο 24 ώρες το 24ωρο. Σύμφωνα με έρευνα της ICAP στην Αθήνα το ράδιο-Χριστιανισμός είχε μέση ακροαματικότητα σχεδόν 12% του συνόλου.

Πλέον η Ελευθέρα Αποστολική Εκκλησία Πεντηκοστής ήταν (και είναι) η ταχύτερα αυξανόμενη θρησκευτική ομάδα στην Ελλάδα. Το 1995 ο αιρεσιολόγος Α. Αλεβιζόπουλος υπολόγιζε ότι οι πιστοί της Ελευθέρας Αποστολικής Εκκλησίας Πεντηκοστής φθάνουν τις 20.000. Όπως έγραψε ο Ο. Λιντμάγιερ στην Εθνολογία 5 (1996-1997), «... (η Ελευθέρα Αποστολική Εκκλησία Πεντηκοστής) …αυξήθηκε ταχέως με πανελλήνιους ρυθμούς αύξησης μελών και προσηλύτων 10% ετησίως…» Το γεγονός αυτό επιβεβαίωσε διεθνώς το περιοδικό «Christianity Today», (Απρ 1998) με ανταπόκριση του Peter Moschovis.

Το σύστημα δεν μπορούσε να μείνει αδιάφορο στο μεγάλο έργο της Ελευθέρας Αποστολικής Εκκλησίας Πεντηκοστής. Ο διάβολος ακολουθώντας το παλαιό σύστημά του, εξαπέστειλε κατά της Ελευθέρας Αποστολικής Εκκλησίας Πεντηκοστής, «ύδωρ ως ποταμόν, διά να κάμη να σύρη αυτήν ο ποταμός.» (Αποκάλυψη 12:15).

Προηγήθηκε στη δεκαετία του ’90 η μαζική πολεμική κατά των αξιωματικών της Ελευθέρας Αποστολικής Εκκλησίας Πεντηκοστής σε στρατό, αεροπορία και ναυτικό. Βέβαια εκεί ήταν εύκολες οι διώξεις αλλά αυτό δεν έκαμψε τους στρατευμένους αδελφούς (στο παρελθόν οι αξιωματικοί του δικαστικού σώματος Δ. Βατζιάς και της αεροπορίας Ι. Κεφαλάς αντιμετώπισαν διώξεις, απειλές και αποτάξεις σε εποχές που πολύ δύσκολα κάποιος μπορούσε να μιλήσει για οτιδήποτε). Επίκεντρο ήταν η Ελευθέρα Αποστολική Εκκλησία Πεντηκοστής του Βόλου: «Στο Βόλο διάφοροι θρησκευτικοί παράγοντες μισαλλόδοξοι, με φανατικούς συγγενείς αδελφών που είχαν πιστέψει πρόσφατα στο Χριστό, έχουν παρασύρει και λογικούς ανθρώπους, να διεγείρουν διωγμό εξαιτίας της εκκλησίας μας στο Βόλο. Έχουν βάλει στόχο μερικούς αδελφούς που είναι αξιωματικοί της αεροπορίας και χρησιμοποιούν τον νόμο περί προσηλυτισμού για να σταματήσουν το έργο της χάρητος του Ιησού Χριστού.» (Χριστιανισμός, Ιούλιος 1990, σελ. 3).

Τέσσερις πολίτες (συγγενείς αδελφών) ωθούμενοι από φανατικούς κύκλους έστειλαν επιστολή στο Υπουργείο Εθνικής Άμυνας, κατηγορώντας αξιωματικούς και ένα πολιτικό υπάλληλο μ’ ασύστολα ψεύδη ότι κάνουν προσηλυτισμό. Το θέμα κατέληξε στα στρατιωτικά δικαστήρια αλλά την 9η Οκτ., 1991 οι κατήγοροι σκοτώθηκαν σ’ αυτοκινητιστικό δυστύχημα ερχόμενοι να καταθέσουν στα ψεύδη. Αργυρώνητοι δημοσιογράφοι είχαν το θράσος να συσχετίσουν το δυστύχημα με την Ελευθέρα Αποστολική Εκκλησία Πεντηκοστής χάριν αύξησης των ποσοστών τηλεθέασης. Η απάντηση της Συνόδου των Ελευθέρων Αποστολικών Εκκλησιών Πεντηκοστής μέσα από ένα έκτακτο δελτίο τύπου ήταν αποστομωτική.

Προχωρώντας στη Βέροια, πάλι οι γνωστοί μισαλλόδοξοι προσπάθησαν να δημιουργήσουν πρόβλημα παριστάνοντας του «πατέρες» του έθνους! Συγκεκριμένα όταν ρωτήθηκε για τυπικούς λόγους η μητρόπολη για το θέμα της άδειας, απάντησε αρνητικά διότι θα παρασύρουν τους κατοίκους σε ξένο τρόπο «…προς την πολιτιστικήν, εθνικήν και θρησκευτική ημών παράδοσιν». Βέβαια το ΥΠΕΠΘ ένα μήνα μετά (3/5/1999) έδωσε άδεια απορρίπτοντας τις φαντασιώσεις τους…

Το 2000 όμως η Ελευθέρα Αποστολική Εκκλησία Πεντηκοστής όμως βρέθηκε στο «μάτι του κυκλώνα», εξαιτίας της φημολογούμενης προσχώρησης σε αυτήν της κόρης του πρώην πανίσχυρου πρωθυπουργού της Ελλάδας. Ο τύπος και τα ΜΜΕ έδωσαν ρεσιτάλ παραπληροφόρησης και κατασυκοφάντησης… (Δείτε: Αδέσμευτος Τύπος 26/10/2000, Έθνος 25-26/10/2000, Ελευθεροτυπία 25/10/2000, Παρόν Κυριακής 28-29/10-2000, Η Χώρα 26/10/2006. Μια αήθη επίθεση κατά της Ελευθέρας Αποστολικής Εκκλησίας Πεντηκοστής έγινε και τον Απρίλιο του 2003 όταν χάριν τηλεθέασης ζήτησαν να συνδυάσουν την Ελευθέρα Αποστολική Εκκλησία Πεντηκοστής «ανεπίτρεπτα… με παραθρησκευτικές οργανώσεις και αιρέσεις» σύμφωνα με έγγραφο διαμαρτυρία προς το Alter του προέδρου της Συνόδου των Ελευθέρων Αποστολικών Εκκλησιών Πεντηκοστής στις 29/4/2003). Βρίσκοντας την ευκαιρία η «ψεύτικη θρησκεία» που ωθεί του ανθρώπους στο διαζύγιο αφού τους βεβαιώνει ότι μπορούν να κάνουν τρεις «νόμιμους» γάμους και ένα πολιτικό και αισθανόμενη ένοχη από την στάση της Ελευθέρας Αποστολικής Εκκλησίας Πεντηκοστής, άρχισε να ρίχνει με τα όργανά της «λόγους πλαστούς» (2 Πέτρ. 2:3). Όπως ομολόγησε ο όψιμος «αιρεσιολόγος» Δρ. Σ. Λιόσης, «Μας προβληματίζει ιδιαίτερα ο αριθμός… του Λ. Φέγγου… Άραγε δε θα πρέπει να αποτελέσει αντικείμενο έρευνας και λήψης απαραίτητων εκκλησιαστικών πρωτοβουλιών… για την αποτροπή αυτού του φαινομένου;» («Γνωστές Θρησκείες» σελ. 135-136). Και όλα αυτά γράφονται σε μια εποχή που η παράνομη σύζευξη εκκλησίας-κράτους βρίσκεται σε στάδιο διαζυγίου…

Όμως κάποιοι παρωχημένης εποχής μητροπολίτες, θεώρησαν ότι ζουν στην εποχή του Μεσοπολέμου και αγνοούσαν ότι πλέον δεν μπορούν να παρεμβαίνουν στη δικαιοδοσία της κρατικής διοικήσεως και η ισχύς τους για την έκδοση αδείας «ευκτήριων οίκων», δεν είναι παρά μια «απλή γνωμοδότηση». Έτσι στο Νομό Ηλείας, όταν ζητήθηκε άδεια για την λειτουργία ευκτήριου οίκου της Ελευθέρας Αποστολικής Εκκλησίας Πεντηκοστής τα ονόματα που κοινοποιήθηκαν στο ΥΠΕΠΘ δόθηκαν από τον μητροπολίτη στους ιερείς οι οποίοι άρχισαν ονομαστική πολεμική από άμβωνος… Οι πιστοί κατέφυγαν στο «Συνήγορο του Πολίτη» για την άδικη και άνιση αυτή επίθεση και η αρχή όπως η ίδια ομολόγησε δεν ήταν αρμόδια, «…να λάβει θέση επί των φαινομένων κοινωνικής απομόνωσης ή θρησκευτικής μισαλλοδοξίας…» (αριθμ. πρωτ., 20039.01.2.4/8 Φεβρ., 2002) χαρακτηρίζοντας έτσι ξεκάθαρα τέτοιες ενέργειες ως αρρωστημένα φαινόμενα… Όπως διευκρίνισε σε βαρυσήμαντο άρθρο της η εφημερίδα «Χριστιανισμός» (11/1986) υπό τον τίτλο, «Ποιος φταίει για τους διωγμούς;»: «Το διωγμό δεν τον κάνει το κράτος, ούτε η κυβέρνηση, ούτε οι δικαστικές αρχές, ούτε οι αστυνομία. Το διωγμό και τις μηνύσεις τον κάνουν φανατικοί θρησκευόμενοι που… δεν έχουν την αγάπη του Θεού…» (Πράξ. 13:50).

Την ίδια εποχή η πολεμική επικεντρώθηκε στη νόμιμη άδεια λειτουργίας του κεντρικού ραδιοσταθμού «Χριστιανισμός» της Αθήνας. Γνωστή τηλεπαρουσιάστρια της οποίας η άδεια ισοβαθμούσε με αυτή του «Χριστιανισμού» ανοικτά απειλούσε του πάντες στην περίπτωση που θα δοθεί σε αυτήν η άδεια την οποία βέβαια μπορούσε να μεταπωλήσει. Η επιτροπή μη λαβαίνοντας υπ’ όψιν την ιδιαιτερότητα του σταθμού, ότι δηλαδή δεν είναι ένας ακόμα σταθμός όπως όλοι οι άλλοι οι οποίοι μεταδίδουν τραγουδάκια, προσκαλούν ψευδεπώνυμους και δίνουν έμφαση σε ψευδογεγονότα, αλλά ένας σταθμός που εκτός των άλλων είχε συμμετάσχει ενεργά στην απεξάρτηση εκατοντάδων ναρκομανών, αποφάσισε την άρση λειτουργίας του σταθμού.

Οι ραδιοσταθμοί της κρατικής εκκλησίας και οι εχθροί της Ελευθέρας Αποστολικής Εκκλησίας Πεντηκοστής ένοιωσαν «αγαλλίαση», αλλά η Ελευθέρα Αποστολική Εκκλησία Πεντηκοστής προσέφυγε στα δικαστήρια όπου περιμένει την δικαίωσή της, συνδέθηκε με δορυφόρο κι αναμεταδίδει το πρόγραμμά της σε όλα τα δίκτυα ανά την Ελλάδα. Επίσης δημιούργησε ιστοσελίδα ( http://www.christianity.gr ) ενημερώνοντας συνεχώς τον κόσμο και μεταδίδοντας το πρόγραμμα του σταθμού μέσω Ίντερνετ. Ειδικά η Ελευθέρα Αποστολική Εκκλησία Πεντηκοστής Κηφισιάς πρωτοπόρησε με ζωντανή αναμετάδοση τηλεοπτικού προγράμματος μέσω Ίντερνετ σε πολλές γλώσσες ( http://www.wordofgod.gr )…

Νεότερα φαινόμενα πολεμικής είναι η κατάταξη του Κινήματος της Όψιμης/ Έσχατης Βροχής μέσα στα σχολικά βιβλία ανάμεσα σε αντιχριστιανικές αιρέσεις. Στο Βιβλίο των Θρησκευτικών της Α’ Λυκείου στη σελ. 197, υπό τον τίτλο «Τέσσερα παραδείγματα, τέσσερις προκλήσεις» οι «Έλληνες Πεντηκοστιανοί» κατατάσσονται μεταξύ των Μορμόνων, των Σαϊεντολόγων και των οπαδών του Κορεάτη Μουν, όλες αντιχριστιανικές αιρέσεις. Οι συντάκτες ψευδώς αναφέρουν ότι οι «Έλληνες Πεντηκοστιανοί» είναι «…πολυδιασπώμενες… αμερικανικές… ομάδες». Στην Ελλάδα η Ελευθέρα Αποστολική Εκκλησία Πεντηκοστής περιλαμβάνει το 75% του Κινήματος της Έσχατης Βροχής και η Αδελφότητα Εκκλησιών Πεντηκοστής Ελλάδας το 25% από τις συνολικά 210 εκκλησίες. Ποιος γράφει αυτά τα ψέματα στα σχολικά βιβλία; Γιατί οι θρησκόληπτοι συντάκτες προσπαθούν να κατατάξουν το Χαρισματικό Κίνημα της Όψιμης/ Έσχατης Βροχής ανάμεσα στις αντιχριστιανικές αιρέσεις;

Την Κυριακή 29 Μαΐου 2004, ο πάπας Ιωάννης-Παύλος Β’ διακήρυξε κατά τη διάρκεια της εορτής της Πεντηκοστής: «Χάρη στην Χαρισματική Κίνηση, ένα μεγάλο πλήθος αντρών και γυναικών, νέων και ενηλίκων, έπανανακάλυψαν την Πεντηκοστή σαν μια ζωντανή πραγματικότητα στην καθημερινή τους ζωή. Ελπίζω ότι η πνευματικότητα της Πεντηκοστής θα εξαπλωθεί στην Εκκλησία σα μια ανανέωση εκζήτησης για προσευχή, αγιασμό, κοινωνία και διακήρυξη του ευαγγελίου…» (Euceril 112).

Τέλος, οι ίδιοι αυτοί «χριστιανοί» αφοσιωμένοι τόσο στα κοσμικά πράγματα ώστε να αγνοούν και περιφρονούν την προσδοκία του ερχομού του Χριστού, ειρωνεύονται την ενασχόληση των μαθητών της Ελευθέρας Αποστολικής Εκκλησίας Πεντηκοστής με τα εσχατολογικά σημεία. Προφανώς θέλουν να αγνοούν ότι «…έχομεν βεβαιότερον τον προφητικόν λόγον, εις τον οποίον κάμνετε καλά να προσέχητε ως εις λύχνον φέγγοντα εν σκοτεινώ τόπω, εωσού έλθη η αυγή της ημέρας και ο φωσφόρος ανατείλη εν ταις καρδίαις υμών…» (2 Πέτρ. 1:19). Όπως το έθεσε ο Κύριλλος Ιεροσολύμων (315-386), Μη τολμήσετε… ν’ αποσαφηνίσετε πότε θα γίνουν αυτά, αλλά και πάλι να μη κοιμάσαι ήσυχος…Κοίτα λοιπόν τώρα πια (σημεία) έχουν γίνει ήδη και τι απολείπεται να γίνει ακόμη, και ασφάλισε τον εαυτό σου…» (Κατηχ., Φωτιζομ., 15η)

Πολλοί κατήγοροι της Ελευθέρας Αποστολικής Εκκλησίας Πεντηκοστής θέλουν να αγνοούν το γεγονός ότι κατ’ επανάληψη η Ελευθέρα Αποστολική Εκκλησία Πεντηκοστής τόνισε ότι οι μελέτες και οι απόψεις δεν έχουν σχέση με τον καθορισμό το τέλους. Από τον «Χριστιανισμό» Ιούλιος 1988, σελ. 1, διαβάζουμε: «Πότε θα έλθει ο Χριστός; Ο Λόγος του Θεού είναι κατηγορηματικός στο σημείο αυτό…( Ματθ. 24:36)…Σε κανένα δεν επιτρέπεται να ορίζει ημερομηνία του ερχομού του Χριστού. Αυτό είναι τελείως αντίθετο με το λόγο του Θεού…γνωρίζουμε τα σημεία που μας βεβαιώνουν ότι είμαστε στις έσχατες ημέρες…(όμως)…δεν είμαστε αρμόδιοι να μαντέψουμε σε πόσα χρόνια ή ποιο χρόνο θα έλθει ο Κύριος…». Επίσης αναφερόμενη στη μελέτη ενός αδελφού: «…Με βάση όλες τις πληροφορίες που μας έδωσε ο Κύριος μας Ιησούς Χριστός, ο αδελφός… δεν έκανε προφητεία… αλλά έκανε μια εκτίμηση της καταστάσεως. Όλοι συνδυάζουμε τα γεγονότα που συμβαίνουν στον κόσμο με αυτά που γράφει ο Λόγος του Θεού και εκφέρουμε τη γνώμη μας, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι προφητεύουμε, ότι θα έρθει ο Κύριος το τάδε έτος…» (Χριστιανισμός, Σεπτ. 1991, σελ.6)

Την θέση της αυτή την ομολογούν ακόμα και πολέμιοί της: «Η Ελευθέρα Αποστολική Εκκλησία Πεντηκοστής αποφεύγει να δώσει ρητή και συγκεκριμένη χρονολογική απάντηση. Ωστόσο, υποκύπτει στον πειρασμό να καθορίζει χρονολογικά πλαίσια. Αναγνωρίζει μεν ότι η ακριβής ημερομηνία είναι τελείως άγνωστη στους ανθρώπους, παράλληλα δε συνεχώς επαναλαμβάνει ότι η παρούσα γενεά είναι η γενεά των εσχάτων...» (Βασσάρας, σελ. 81).

Ποτέ η Ελευθέρα Αποστολική Εκκλησία Πεντηκοστής δεν πήρε Συνοδική απόφαση πάνω σε ιδιωτικές μελέτες ή θέσεις αρθρογράφων της εφημερίδας ή σε κηρύγματα των επισκόπων και εργατών της. μόνο οι συνοδικές αποφάσεις του συνόλου των ποιμένων και επισκόπων της Ελευθέρας Αποστολικής Εκκλησίας Πεντηκοστής εκφράζουν και επίσημα την ίδια και το θεϊκό θέλημα.

Για τον λόγο αυτό όταν από καιρό σε καιρό μέσα στο αυξανόμενο σώμα της Ελευθέρας Αποστολικής Εκκλησίας Πεντηκοστής, ελάχιστοι επίσκοποι («προϊστάμενοι» (που) ήθελαν να έχουν το μονοπώλιο…» - Χριστιανισμός, Οκτ. 2002, σελ. 3) θεώρησαν ότι μπορούν να ανακηρυχθούν «πάπες» του εαυτού τους ή μιας μικρής ομάδας περιφρονώντας το Συνοδικό σύστημα της εκκλησίας, απομονώθηκαν και αποκόπηκαν από το σώμα της εκκλησίας, δηλαδή από τους ίδιους τους πιστούς της Ελευθέρας Αποστολικής Εκκλησίας Πεντηκοστής και από την κοινωνία των επισκόπων της.

ΕΠΙΛΟΓΟΣ

Η Ελευθέρα Αποστολική Εκκλησία Πεντηκοστής είναι μια οικογένεια 150 εκκλησιών και 250 θυσιαστηρίων (κατ’ οίκον συναθροίσεων) όπου συγκεντρώνονται χιλιάδες άνθρωποι όλων των τάξεων και των κοινωνικών στρωμάτων για να μαθητεύσουν τα «λόγια του Θεού» (Ρωμ. 3:2) και να πλησιάσουν περισσότερο τον Ιησού Χριστό. Η Ελευθέρα Αποστολική Εκκλησία Πεντηκοστής μετέδωσε σε πολλούς ανθρώπους την πεποίθηση ότι ο Θεός ασχολείται με τον κόσμο, επισκέπτεται την εκκλησία Του και δίνει και σήμερα χαρίσματα και διακονίες.

Οι συμπαθούντες μέσω του δικτύου των ραδιοφωνικών σταθμών της ανέρχονται σε δεκάδες χιλιάδες και είναι μέλη όλων των δογμάτων και κυρίως ευσεβείς Ορθόδοξοι που κατανοούν τη φτώχεια της πνευματικής τους ζωής.

Η Ελευθέρα Αποστολική Εκκλησία Πεντηκοστής ανήκει στο κίνημα της Όψιμης/ Έσχατης Βροχής το οποίο από την ίδρυσή του στις αρχές του περασμένου αιώνα (1901) μέχρι σήμερα (2006) έχει καταγράψει σχεδόν 550.000.000 άτομα από όλα τα δόγματα και τις αποχρώσεις τα οποία ομολόγησαν ότι έλαβαν το Βάπτισμα στο Άγιο Πνεύμα.

Όμως η Ελευθέρα Αποστολική Εκκλησία Πεντηκοστής ξεκίνησε μια γιγάντια προσπάθεια επιστροφής στην Διδασκαλία, την Πρακτική, και τη Νοοτροπία της πρώτης εκκλησίας, η οποία παρεξηγήθηκε και καταπολεμήθηκε από άλλους πιστούς της Όψιμης Βροχής και από τους θιασώτες της Μεσαιωνικής εκκλησίας που θεωρούσαν τη μαρτυρία της πρώτης εκκλησίας σαν προνόμιό τους… Έτσι, η Ελευθέρα Αποστολική Εκκλησία Πεντηκοστής οριοθετήθηκε έναντι των αποστατών από την πίστη της πρώτης Εκκλησίας και των προτεσταντιζόντων Πεντηκοστιανών που έχουν εισάγει μια πενιχρά δική τους νεωτεριστική παράδοση και όλο και περισσότερο συμπεριφέρονται ως μια ακόμη ευαγγελική παραφυάδα με έντονα ενθουσιαστικά και κοσμικά στοιχεία.

Λόγω των ανωτέρω πολλοί δημιούργησαν την ψευδοεντύπωση ότι δήθεν η Ελευθέρα Αποστολική Εκκλησία Πεντηκοστής «…αυτοανακηρύσσεται ως η μόνη αληθινή εκκλησία…» (Μασσάρας, σελ. 52) (δεν δείχνει βέβαια την ίδια ευαισθησία όταν κάνει αναφορά στην Μεσαιωνική εκκλησία: «…δεν θα ήταν δυνατόν η Ορθοδοξία να εγκολπωθεί διδασκαλίες και πρακτικές όπως αυτές των πεντηκοστιανών. Αν συνέβαινε κάτι τέτοιο, τότε θα έπαυε πλέον να αποτελεί την επί γης μία, αγία, καθολική και αποστολική εκκλησία του Χριστού». –Οι εν Ελλάδι Πεντηκοστιανοί σελ. 135). Όμως ήδη από το Μάιο του 1987, ο «Χριστιανισμός» υπό το άρθρο «Ποια Εκκλησία Σώζει;», απαντούσε: «Καμία δεν μπορεί να σώσει. Μόνο ο Χριστός σώζει.»

Η Ελευθέρα Αποστολική Εκκλησία Πεντηκοστής κάνει μια γιγάντια προσπάθεια σε μια δύσκολη εποχή.

Αφ’ ενός τονίζει ότι καμιά διδασκαλία, πρακτική ή πνευματικότητα δεν είναι έγκυρη αν δεν στηρίζεται στις Γραφές και στα μαρτυρία της πρώτης Εκκλησίας και αφετέρου ότι η αληθινή Εκκλησία βρίσκεται σε μόνιμη και ανοικτή σύγκρουση με το κοσμικό σύστημα, το οποίο ζητά να νοθεύσει τη ζωή της.

Πανικόβλητοι οι «αιρεσιολόγοι» που είχαν μάθει να χρησιμοποιούν επιλεκτικά φράσεις των πατέρων αποσιωπώντας άλλες, να κάνουν χρήση νόθων έργων τους (π.χ. ο θεολόγος Δ. Μασσαράς, Οι εν Ελλάδι Πεντηκοστιανοί σελ. 69, επικαλείται τα ψευδοΚλημέντια, ως δήθεν μαρτυρία της εκκλησίας του Α’ αιώνα! Και από άγνοια ή ηθελεμένα αποδίδει το Περί Παρθενίας έργο του 3ου αι., στο Κλήμη Α’ Ρώμης και κάνει χρήση των νόθων επιστολών του Ιγνατίου, σελ. 89, 90 για να στηρίξει αποστατικές θέσεις. Τέλος κάνει χρήση της Κλήμεντος Α’ Κορ., 40:5, που αναφέρεται στους μωμοσκοπούντες ιερείς του ναού για να στηρίξει ότι υπήρχε ιερατείο τον πρώτο μ. Χ. αιώνα!) και να περιφρονούν τη Γραφή ως υποδεέστερη της παράδοσης (ο καθ. Ι. Ρωμανίδης, τολμά να δηλώνει ότι η Γραφή δεν είναι αποκάλυψη αλλά λόγος περί της αποκαλύψεως κι όποιος διαφωνεί μαζί του είναι αιρετικός, δηλ. οι Ι. Χρυσόστομος, Μ. Αθανάσιος και άλλοι που λέγουν ακριβώς το αντίθετο) άρχισαν να αναρωτιούνται: «ο ηγέτης της Ελευθέρας Αποστολικής Εκκλησίας Πεντηκοστής, Λεωνίδας Φέγγος, όλως παραδόξως κάνει λόγο για αποστολικούς και μεταποστολικούς πατέρες και αγίους της Εκκλησίας, για Εκκλησιαστική Ιστορία και για συγγράμματα Εκκλησιαστικών συγγραφέων, πλην όμως με ένα τρόπο ο οποίος δημιουργεί εύλογες επιφυλάξεις και προβληματισμούς…»

Στον αγώνα της αυτό η Ελευθέρα Αποστολική Εκκλησία Πεντηκοστής δεν μάχεται άτομα ή εκκλησίες, απλά ζητά να αντικατασταθούν τυπολατρίες, νεκρά δόγματα και φανατισμοί, με ένα ζωντανό Χριστιανισμό. Η Ελευθέρα Αποστολική Εκκλησία Πεντηκοστής αγωνίζεται λοιπόν για την επιστροφή στη «πίστη, η οποία μια φορά για πάντα παραδόθηκε στους αγίους.» (Ιούδ. 3).

«Ίδετε, οι καταφρονηταί, και θαυμάσατε και αφανίσθητε, διότι έργον εγώ εργάζομαι εν ταις ημέραις υμών, έργον, εις το οποίον δεν θέλετε πιστεύσει, εάν τις διηγηθή εις εσάς.» (Πράξεις 13:41).

[Επεξεργασία] Εξωτερικοί σύνδεσμοι