Ελευθέρα Αποστολική Εκκλησία Πεντηκοστής

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Η Ελευθέρα Αποστολική Εκκλησία Πεντηκοστής, είναι ένα δόγμα ανεγνωρισμένο από το Κράτος και σαν εκκλησία λειτουργεί με άδεια του υπουργείου Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων. Λέγεται ελευθέρα, γιατί δεν έχει εξάρτηση άμεση ή έμμεση από καμία ξένη οργάνωση.

Δογματικά αποδέχεται όλα τα άρθρα του συμβόλου της Πίστεως, όπως τα θέσπισαν οι 318 πατέρες, για να ξεχωρίζουν οι αιρέσεις από την εκκλησία που ορθοτομεί τον λόγο του Θεού. Έχει σαν καταστατικό της την Καινή Διαθήκη, το Ευαγγέλιο του Ιησού Χριστού και πιστεύει ότι όλη η Γραφή είναι Θεόπνευστος και ωφέλιμος. (Β' Τιμοθέου γ: 6). Λέγεται της Πεντηκοστής, γιατί πιστεύει ότι ο πιστός πρέπει να λάβει το Πνεύμα το Άγιο και να ενδυθεί δύναμη εξ' ύψους, όπως έλαβαν οι απόστολοι την ήμερα της Πεντηκοστής και όλοι οι πρώτοι χριστιανοί της πρώτης Αποστολικής Εκκλησίας. Ο αρχηγός της είναι ο ίδιος ο Σωτήρας ο Ιησούς Χριστός, οι δε υπηρετούντες Αυτόν, θεωρούνται δούλοι του.

Πίνακας περιεχομένων

[Επεξεργασία] Τι πιστεύει

Από την 45η σύναξη νέων της Ελευθέρας Αποστολικής Εκκλησίας Πεντηκοστής.
Από την 45η σύναξη νέων της Ελευθέρας Αποστολικής Εκκλησίας Πεντηκοστής.

Η Ελευθέρα Αποστολική Εκκλησία Πεντηκοστής πιστεύει και εκτελεί:

α) Το ΒΑΠΤΙΣΜΑ ΕΝ ΥΔΑΤΙ, εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος. Απαραίτητες προϋποθέσεις για να βαπτισθεί ένα άτομο στο νερό, είναι να έχει πιστέψει στο Χριστό και στο Ευαγγέλιό Του και να έχει μετανοήσει από την αμαρτία. (Μάρκος ιστ: 16, Πράξεις β: 36-39). Γίνεται επομένως σε άνδρες και γυναίκες που είναι σε θέση να πιστέψουν και να μετανοήσουν. (Πράξεις η: 36-39).

β) Την ΘΕΙΑ ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΑ, που γίνεται ακριβώς όπως την έκαμε ο Κύριός μας Ιησούς χριστός (Λουκάς κβ: 14-21) και την παρέδωσε στους αποστόλους (Α' Κορινθίους Ια: 23-27). Πιστεύει ότι ο οίνος και ο άρτος γίνονται σώμα και αίμα Χριστού πνευματικώς, δια της πίστεως. (Α. Κορινθίους ια: 27-30). Στην Θεία κοινωνία λαβαίνουν μέρος μόνο οι πιστοί χριστιανοί, που έχουν μετανοήσει από την αμαρτία (Α' Κορινθίους Ια: 28). Η Θεία κοινωνία γίνεται κάθε Κυριακή (Πράξεις β: 47, κ: 7).

γ) Τον ΓΑΜΟ, που πρέπει να είναι τίμιος σύμφωνα με το Ευαγγέλιο (Εβραίους ιγ: 4), απαγορευμένου του διαζυγίου σε κάθε περίπτωση, παρεκτός λόγου πορνείας (Ματθαίος ε: 32) και μη επιτρεπομένου δευτέρου γάμου (Α' Κορινθίους ζ: 11). Μόνο ο θάνατος μπορεί να χωρίσει το ανδρόγυνο (Α. Κορινθίους ζ: 39), γι' αυτό και η Ελευθέρα Αποστολική Εκκλησία Πεντηκοστής, δεν δίνει διαζύγια. Όσοι παντρεύτηκαν δεύτερη φορά ή πήραν χωρισμένο άτομο, επάνω στην άγνοιά τους, τους δέχεται έτσι όπως είναι τους κάλεσε ο Χριστός χωρίς να έχει απαίτηση να χωρίσουν.

δ) Το ΕΥΧΕΛΑΙΟ, που αφορά τους ασθενείς και δίνει θεραπεία στο σώμα. Ο ποιμένας και οι πρεσβύτεροι χρίουν τον ασθενή με έλαιο, επιθέτουν τα χέρια τους επάνω του και προσεύχονται, όπως παραγγέλλει ο Λόγος του Θεού (Ιάκωβος ε: 14, Μάρκος στ: 13). Ο Ιησούς χριστός θεραπεύει τον ασθενή.

ε) Την ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗ, που γίνεται από τον μετανοούντα αμαρτωλό ενώπιον πάντων (Μάρκος α: 5, Πράξεις Ιθ: 18), ή κατ' Ιδίαν (Ιάκωβος ε: 16), για να λάβει συγχώρεση από τον μόνο Σωτήρα και Λυτρωτή, τον Ιησού Χριστό (Πράξεις δ: 12).

στ) Το ΧΡΙΣΜΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ, που συνιστά στους πιστούς, να ζητήσουν από τον ίδιον τον Σωτήρα μας Ιησού Χριστό, που είναι ο Μόνος δυνατός να χρίσει τον άνθρωπο με το Πνεύμα Του το Αγιο (Ματθαίος γ: 11). Σαν σημείο ότι πραγματικά ένα άτομο έχει χρισθή με Πνεύμα Αγιο, είναι το σημείο των ξένων γλωσσών, που δόθηκε στους αποστόλους και τους χριστιανούς της πρώτης αποστολικής Εκκλησίας (Πράξεις β: 5, 1: 44-48, Ιθ: 6, Α' Κορινθίους Ιδ: 22).

ζ) Τις ΔΙΑΚΟΝΙΕΣ, που είναι πέντε και τις δίνει ο αρχηγός και τελειωτής της πίστεώς μας, ο Ιησούς χριστός: "Και αυτός έδωκεν, άλλους μεν αποστόλους, άλλους δε προφήτας, άλλους δε Ευαγγελιστάς, άλλους δε ποιμένας και διδασκάλους". Χειροτονεί επισκόπους, που λέγονται και πρεσβύτεροι ανά πάσαν εκκλησίαν (Πράξεις Ιδ: 23), πιστούς αδελφούς, που πρέπει να είναι απαραιτήτως παντρεμένοι, με παιδιά που τα έχουν στην υποταγή τους, με καλή μαρτυρία (Α . Τιμοθέου γ: 1-8, Τίτος α: 5-1 0).

[Επεξεργασία] Έχει Η Ελευθέρα Αποστολική Εκκλησία Πεντηκοστής Χειροτονία Μέσω Διαδοχής;

Η Ελευθέρα Αποστολική Εκκλησία Πεντηκοστής, δεν δέχεται μη χειροτονημένους εργάτες. Οι υπεύθυνοι επίσκοποι, οι πρεσβύτεροι και οι διάκονοι χειροτονούνται με την παρουσία όσο το δυνατόν περισσότερων επισκόπων και πρεσβυτέρων. Οι επίσκοποι της Ελευθέρας Αποστολικής Εκκλησίας Πεντηκοστής είναι έγγαμοι και με παιδιά σύμφωνα με την εντολή των αποστόλων: «Πρέπει λοιπόν ο επίσκοπος να ήναι άμεμπτος, μιας γυναικός ανήρ, άγρυπνος, σώφρων, κόσμιος, φιλόξενος, διδακτικός, ουχί μέθυσος, ουχί πλήκτης, ουχί αισχροκερδής, αλλ' επιεικής, άμαχος, αφιλάργυρος, κυβερνών καλώς τον εαυτού οίκον, έχων τα τέκνα αυτού εις υποταγήν μετά πάσης σεμνότητος· διότι εάν τις δεν εξεύρη να κυβερνά τον εαυτού οίκον, πως θέλει επιμεληθή την εκκλησίαν του Θεού;» Ά Τιμ. 3:2-5

Το αρχαίο κείμενο στην θέση του «πρέπει» που υπάρχει στο εδάφιο 3 έχει την λέξη «δεί».

Δεί= σημαίνει πρέπει, είναι ανάγκη, επιβάλλεται (Λεξικό Αρχαίας Γλώσσης, Δ. Δημητράκου). Στην αποστολική αυτή διάταξη προσπάθησαν οι θεολόγοι της αποστασίας και πολλοί αθεολόγητοι Προτεστάντες να δώσουν ένα χαρακτήρα όχι υποχρεωτικό αλλά προαιρετικό! Δεί, από το ρήμα δέω, θα πει: πρέπει, είναι επαναγκές, απαιτείται (Λεξικό Καινής Διαθήκης, Σ. Ευστρατιάδου, μητρ. Λεοντοπόλεως). Σε καμία Βιβλική αναφορά δεν μπορεί να έχει το «δεί» την έννοια του προαιρετικού! (Ματθ. 17:10, Μαρκ. 8:31, 13:10, Λουκ. 13:14, Α’ Κορ. 15:25, 23).

Έτσι ο επίσκοπος «δει» να είναι έγγαμος, και αυτό μόνο μία φορά, «μιας γυναικός ανήρ», όχι δίγαμος. Μιας γυναικός ανήρ δεν έχει την έννοια ότι υπήρχε πολυγαμία και έπρεπε να έχει μία μόνιμη γυναίκα, όπως πολλοί αφελείς και αδαείς θεώρησαν αλλά να μην είναι δίγαμος. Στην ίδια επιστολή ο Παύλος γράφει: «χήρα καταλεγέσθω. . .ενός ανδρός γυνή» (Ά Τιμ. 5:9), όχι μια χήρα που δεν ήταν πολύγαμος, αλλά κάποια που είχε παντρευτεί μία μόνο φορά. «Πρέπει λοιπόν ο επίσκοπος. . .να είναι σύζυγος μιας μόνης γυναικός και να μην έχει έλθει εις δεύτερον γάμο.» (μετάφραση Π. Τρεμπέλα). Ο Χριστός έχει μόνο μια νύφη και ο επίσκοπος πρέπει να έχει μια μόνο γυναίκα. Για το λόγο αυτό οι κανόνες της Εκκλησίας όρισαν ότι: «Ο δυσοί γάμοις συμπλακείς. . .ου δύναται είναι επίσκοπος ή πρεσβύτερος ή διάκονος. . .τους δίγαμους παντελώς ο κανών απέκλεισεν. . .»(12 ος Κανών Μέγα Βασιλείου)

[Επεξεργασία] Η διαδοχή:

Αφού λοιπόν η Ελευθέρα Αποστολική Εκκλησία Πεντηκοστής δεν δέχεται παρά μόνο χειροτονημένους λειτουργούς (Ρωμ. 15:27, Φιλιπ. 2:25, κ.α.), δηλαδή υπηρέτες, για να κηρύττουν, βαπτίζουν, τελούν τη Θεία Κοινωνία, το ευχέλαιο, κ.α., η αποδοχή χειροτονημένων εργατών προϋποθέτει αποδοχή διαδοχής. Οι παλαιότεροι χειροτονούν τους νεώτερους. Η διαδοχή δεν αποτελεί απόλυτη εγγύηση φοράς της αληθείας. Ο Άρειος ήταν χειροτονημένος πρεσβύτερος της αλλά αυτό δεν σήμαινε ότι ήταν φορέας της αληθινής παράδοσης/ μαρτυρίας της εκκλησίας. Πολλοί σήμερα αποστάτες καυχόνται ότι έχουν αποστολική διαδοχή αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι είναι φορείς της αρχικής πίστης της Εκκλησίας. Εν τούτοις η διαδοχή δεν παύει να έχει την ιστορική της αξία και αυτοί που προκαλούν την Ελευθέρα Αποστολική Εκκλησία Πεντηκοστής ότι «ο Λεωνίδας Φέγγος και οι λοιποί λειτουργοί της κοινότητας αυτής δεν έχουν την δυνατότητα να ισχυρισθούν ότι διαθέτουν την αποστολική αυθεντία, δεδομένου ότι η «χειροτονία» που έλαβαν δεν έχει καμμία αποστολική προέλευση και εγκυρότητα και συνεπώς κινείται έξω από τα όρια της Εκκλησίας» (Μασσαράς, σελ. 72), ως συνήθως πλανώνται πλάνην οικτρά. Η Ελευθέρα Αποστολική Εκκλησία Πεντηκοστής μέσω του προεδρεύοντος επισκόπου της Συνόδου συνδέεται με την Αποστολική Εκκλησία του Θεού της Ρουμανίας αφού ο αδ. Λεωνίδας Φέγγος χειροτονήθηκε από τον Α. Σ. Δεληγιάννη (Δελληγιαννίδη). Η Αποστολική Εκκλησία του Θεού της Ρουμανίας έλαβε τη χειροτονία μέσω του Παύλου (Πάβελ) Budean, που είχε χειροτονηθεί μέσα στους κόλπους της «Εκκλησίας του Θεού» (Κληβ., ΤΝ.). Η Εκκλησία του Θεού μέχρι το 1907 επωνομαζόταν «Αγιαστική Εκκλησία» (Holinnes Church), που δείχνει ότι ήλθε στην Έσχατη/ Όψιμη Βροχή από τις τάξεις των Μεθοδιστών Αγιαστών. Ο ηγέτης της Αμβρόσιος Τόμλινσον (1865-1943), είχε χειροτονηθεί από τον Αγιαστή J. B. Mitchell. Όπως είναι γνωστό, το Αγιαστικό κίνημα που ξεκίνησε ο Ιωάννης Γουέσλεη «δεν ήταν μια εκκλησιαστική ομολογία, αλλά μια ευσεβιστική κίνηση εντός του Αγγλικανισμού. . .». Το 1874 ο Ιωάννης Γουέσλεη χειροτόνησε τον Th. Coke (1747-1814), γενικό επόπτη των Μεθοδιστών στις ΗΠΑ, ζητώντας του να μην αποκοπούν από την μητέρα εκκλησία περιπίπτοντας στην «αμαρτία του σχίσματος» όπως χαρακτηριστικά έγραψε. Ο Ιωάννης Γουέσλεη παρά τον τεράστιο διωγμό από τους κρατικοδίαιτους μητροπολίτες πέθανε μέσα στους κόλπους της Αγγλικανικής εκκλησίας. Όπως χαρακτηριστικά δήλωσε: «Από παιδί έμαθα να αγαπώ και να σέβομαι τις Γραφές, τα «λόγια του Θεού» και μετά από αυτές να εκτιμώ τους αρχαίους πατέρες, τους συγγραφείς των τριών πρώτων αιώνων. Μετά την αρχαία Εκκλησία, σέβομαι τη δική μας εκκλησία της Αγγλίας, σαν την πλέον Βιβλική εθνική εκκλησία του κόσμου. . .» (J. Wesleys, Works, XIII:272), έτσι «η καθολική κληρονομιά του Γουέσλεη δεν είναι μόνο αρχαία πατερική αλλά κι Ανατολική» (The Story of Methodism, σελ. 43). Η Ελευθέρα Αποστολική Εκκλησία Πεντηκοστής έλκει λοιπόν την ιστορική διαδοχή της από την πρώτη Εκκλησία μέσω των χειροτονιών της Αγγλικανικής εκκλησίας. Οι Βρετανοί επίσκοποι που ήταν παρόντες στη σύνοδο της Αρλης (Αρελάτης) στη Νότιο Γαλλία το 314 μ.Χ., είχαν ήδη κανονική χειροτονία μέσα στους κόλπους της «. . .μίας, αγίας, καθολικής και αποστολικής εκκλησίας».

[Επεξεργασία] Πληροφορίες

Η Ελευθέρα αποστολική Εκκλησία Πεντηκοστής είναι ένα δόγμα:

Αναγνωρισμένο από την Ελληνική πολιτεία και έχει όλα τα δικαιώματα που έχει η Ορθόδοξη, η Καθολική και η Διαμαρτυρόμενη εκκλησία.

Κάνει γάμους, βαπτίσεις, κηδείες, εκδίδει πιστοποιητικά για τα διάφορα Δημοσία ιδρύματα (ΙΚΑ, εφορίες, κ.τ.λ.).

Η Ελευθέρα αποστολική Εκκλησία Πεντηκοστής, είναι μια γνήσια Ελληνική εκκλησία που έχει σαν καταστατικό το Ευαγγέλιο που γράφτηκε Ελληνικά και όχι μόνο δεν εξαρτάται από καμιά εκκλησία ή οργάνωση του εξωτερικού, αλλά καλεί όλες τις εκκλησίες όλων των δογμάτων όλου του κόσμου να αναπροσαρμόσουν το καταστατικό τους και την ζωή τους με το Ευαγγελίο του Χρίστου.

Η εκστρατεία αυτή έχει βρεί μαγάλη ανταπόκριση στίς εκκλησίες όλου του κόσμου και όλοι σπεύδουν να πληροφορηθούν τι γράφει το Ευαγγέλιο στην Ελληνική γλώσσα για να βεβαιοθούν ότι η δική τους μετάφραση δεν έχει κάποια παραποίηση.

Πάρα πολλές προσκλήσεις από διάφορες χώρες έχουν λάβει οι ποιμένες και εργάτες της Ελευθέρας Αποστολικής Εκκλησίας Πεντηκοστής.

Η Ελευθέρα Αποστοληκή Εκκλησία Πεντηκοστής έχει εκκλησίες σε όλες τις πόλεις της Ελλάδος και σε περισσότερα από 300 χωριά κατ' οίκον συναθροίσεις και σε διάφορες χώρες του εξωτερικού . (Γερμανία, Βέλγιο, Βουλγαρία, Αλβανεία, Η.Π.Α. Κύπρο, Αγγλία, κ.α.)

Οι εκκλησίες αυτές είναι κέντρα διαδόσεως του Ευαγγελίου και αποκρούσεως κάθε αιρετικής διδασκαλίας που δε συμφονεί με το Ευαγγέλιο και το σύμβολο της πίστεως.

Η Ελευθέρα Αποστολική Εκκλησία Πεντηκοστής δε δίνει διαζύγια ούτε παντρεύει για δεύτερη φορά.

Όσοι παντρεύτηκαν δεύτερη φορά ή πήραν χωρισμένο άτομο, επάνω στην άγνοιά τους, τους δέχεται έτσι όπως είναι τους κάλεσε ο Χριστός χωρίς να έχει απαίτηση να χωρίσουν.

[Επεξεργασία] Επίλογος

Η Ελευθέρα Αποστολική Εκκλησία Πεντηκοστής είναι μια οικογένεια 150 εκκλησιών και 250 θυσιαστηρίων (κατ’ οίκον συναθροίσεων) όπου συγκεντρώνονται χιλιάδες άνθρωποι όλων των τάξεων και των κοινωνικών στρωμάτων για να μαθητεύσουν τα «λόγια του Θεού» (Ρωμ. 3:2) και να πλησιάσουν περισσότερο τον Ιησού Χριστό. Η Ελευθέρα Αποστολική Εκκλησία Πεντηκοστής μετέδωσε σε πολλούς ανθρώπους την πεποίθηση ότι ο Θεός ασχολείται με τον κόσμο, επισκέπτεται την εκκλησία Του και δίνει και σήμερα χαρίσματα και διακονίες.

Οι συμπαθούντες μέσω του δικτύου των ραδιοφωνικών σταθμών της ανέρχονται σε δεκάδες χιλιάδες και είναι μέλη όλων των δογμάτων και κυρίως ευσεβείς Ορθόδοξοι που κατανοούν τη φτώχεια της πνευματικής τους ζωής.

Η Ελευθέρα Αποστολική Εκκλησία Πεντηκοστής ανήκει στο κίνημα της Όψιμης/ Έσχατης Βροχής το οποίο από την ίδρυσή του στις αρχές του περασμένου αιώνα (1901) μέχρι σήμερα (2006) έχει καταγράψει σχεδόν 550.000.000 άτομα από όλα τα δόγματα και τις αποχρώσεις τα οποία ομολόγησαν ότι έλαβαν το Βάπτισμα στο Άγιο Πνεύμα.

Όμως η Ελευθέρα Αποστολική Εκκλησία Πεντηκοστής ξεκίνησε μια γιγάντια προσπάθεια επιστροφής στην Διδασκαλία, την Πρακτική, και τη Νοοτροπία της πρώτης εκκλησίας, η οποία παρεξηγήθηκε και καταπολεμήθηκε από άλλους πιστούς της Όψιμης Βροχής και από τους θιασώτες της Μεσαιωνικής εκκλησίας που θεωρούσαν τη μαρτυρία της πρώτης εκκλησίας σαν προνόμιό τους… Έτσι, η Ελευθέρα Αποστολική Εκκλησία Πεντηκοστής οριοθετήθηκε έναντι των αποστατών από την πίστη της πρώτης Εκκλησίας και των προτεσταντιζόντων Πεντηκοστιανών που έχουν εισάγει μια πενιχρά δική τους νεωτεριστική παράδοση και όλο και περισσότερο συμπεριφέρονται ως μια ακόμη ευαγγελική παραφυάδα με έντονα ενθουσιαστικά και κοσμικά στοιχεία.

Λόγω των ανωτέρω πολλοί δημιούργησαν την ψευδοεντύπωση ότι δήθεν η Ελευθέρα Αποστολική Εκκλησία Πεντηκοστής «…αυτοανακηρύσσεται ως η μόνη αληθινή εκκλησία…» (Μασσάρας, σελ. 52) (δεν δείχνει βέβαια την ίδια ευαισθησία όταν κάνει αναφορά στην Μεσαιωνική εκκλησία: «…δεν θα ήταν δυνατόν η Ορθοδοξία να εγκολπωθεί διδασκαλίες και πρακτικές όπως αυτές των πεντηκοστιανών. Αν συνέβαινε κάτι τέτοιο, τότε θα έπαυε πλέον να αποτελεί την επί γης μία, αγία, καθολική και αποστολική εκκλησία του Χριστού». –Οι εν Ελλάδι Πεντηκοστιανοί σελ. 135). Όμως ήδη από το Μάιο του 1987, ο «Χριστιανισμός» υπό το άρθρο «Ποια Εκκλησία Σώζει;», απαντούσε: «Καμία δεν μπορεί να σώσει. Μόνο ο Χριστός σώζει.»

Η Ελευθέρα Αποστολική Εκκλησία Πεντηκοστής κάνει μια γιγάντια προσπάθεια σε μια δύσκολη εποχή.

Αφ’ ενός τονίζει ότι καμιά διδασκαλία, πρακτική ή πνευματικότητα δεν είναι έγκυρη αν δεν στηρίζεται στις Γραφές και στα μαρτυρία της πρώτης Εκκλησίας και αφετέρου ότι η αληθινή Εκκλησία βρίσκεται σε μόνιμη και ανοικτή σύγκρουση με το κοσμικό σύστημα, το οποίο ζητά να νοθεύσει τη ζωή της.

Πανικόβλητοι οι «αιρεσιολόγοι» που είχαν μάθει να χρησιμοποιούν επιλεκτικά φράσεις των πατέρων αποσιωπώντας άλλες, να κάνουν χρήση νόθων έργων τους (π.χ. ο θεολόγος Δ. Μασσαράς, Οι εν Ελλάδι Πεντηκοστιανοί σελ. 69, επικαλείται τα ψευδοΚλημέντια, ως δήθεν μαρτυρία της εκκλησίας του Α’ αιώνα! Και από άγνοια ή ηθελεμένα αποδίδει το Περί Παρθενίας έργο του 3ου αι., στο Κλήμη Α’ Ρώμης και κάνει χρήση των νόθων επιστολών του Ιγνατίου, σελ. 89, 90 για να στηρίξει αποστατικές θέσεις. Τέλος κάνει χρήση της Κλήμεντος Α’ Κορ., 40:5, που αναφέρεται στους μωμοσκοπούντες ιερείς του ναού για να στηρίξει ότι υπήρχε ιερατείο τον πρώτο μ. Χ. αιώνα!) και να περιφρονούν τη Γραφή ως υποδεέστερη της παράδοσης (ο καθ. Ι. Ρωμανίδης, τολμά να δηλώνει ότι η Γραφή δεν είναι αποκάλυψη αλλά λόγος περί της αποκαλύψεως κι όποιος διαφωνεί μαζί του είναι αιρετικός, δηλ. οι Ι. Χρυσόστομος, Μ. Αθανάσιος και άλλοι που λέγουν ακριβώς το αντίθετο) άρχισαν να αναρωτιούνται: «ο ηγέτης της Ελευθέρας Αποστολικής Εκκλησίας Πεντηκοστής, Λεωνίδας Φέγγος, όλως παραδόξως κάνει λόγο για αποστολικούς και μεταποστολικούς πατέρες και αγίους της Εκκλησίας, για Εκκλησιαστική Ιστορία και για συγγράμματα Εκκλησιαστικών συγγραφέων, πλην όμως με ένα τρόπο ο οποίος δημιουργεί εύλογες επιφυλάξεις και προβληματισμούς…»

Στον αγώνα της αυτό η Ελευθέρα Αποστολική Εκκλησία Πεντηκοστής δεν μάχεται άτομα ή εκκλησίες, απλά ζητά να αντικατασταθούν τυπολατρίες, νεκρά δόγματα και φανατισμοί, με ένα ζωντανό Χριστιανισμό. Η Ελευθέρα Αποστολική Εκκλησία Πεντηκοστής αγωνίζεται λοιπόν για την επιστροφή στη «πίστη, η οποία μια φορά για πάντα παραδόθηκε στους αγίους.» (Ιούδ. 3).

«Ίδετε, οι καταφρονηταί, και θαυμάσατε και αφανίσθητε, διότι έργον εγώ εργάζομαι εν ταις ημέραις υμών, έργον, εις το οποίον δεν θέλετε πιστεύσει, εάν τις διηγηθή εις εσάς.» (Πράξεις 13:41).

[Επεξεργασία] Βλέπε επίσης

[Επεξεργασία] Εξωτερικοί σύνδεσμοι

Άλλες γλώσσες