Ντε λα Ρος

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Το Οικόσημο της Οικογένειας Ντε λα Ρος
Το Οικόσημο της Οικογένειας Ντε λα Ρος

Οι Ντε λα Ρος (De la Roche) ήταν Γάλλοι ευγενείς από τη Βουργουνδία, οι οποίοι εγκαταστάθηκαν στην Ελλάδα το 1204.

Ο Όθων ντε λα Ρος, ιδρυτής της πανίσχυρης δυναστείας στην Ελλάδα, ήταν, από το 1205, ανώτατος άρχων (Μέγας Κύρης) του Δουκάτου Αθηνών-Θηβών, το οποίο περιλάμβανε την Αττική, τη Θήβα και τα περίχωρά της, το Άργος, το Ναύπλιο, τη Λιβαδειά, τη Σαλαμίνα κ.α.

Τον Όθωνα διαδέχτηκε το 1225 στο θρόνο ο ανεψιός του, Γκυ Α' ντε λα Ρος (Γουίδων Δελαρός), ο οποίος αν και έχασε σε μάχες εναντίον του Βιλλεαρδουίνου εστέφθη Δούκας των Αθηνών από το βασιλιά της Γαλλίας Λουδοβίκο, το 1260. Ο Γουίδων, που είχε ως έδρα του τη Θήβα, οδήγησε το δουκάτο του σε οικονομική άνθιση, παραχωρώντας προνόμια στους Γενοβέζους εμπόρους. Διαχειρίστηκε επίσης με τον καλύτερο τρόπο τα μεταξουργεία της Θήβας, συγκεντρώνοντας ο ίδιος τεράστια περιουσία. Θεωρείτο μάλιστα ένας εκ των πλουσιοτέρων και ισχυροτέρων ηγεμόνων στον Ελλαδικό Χώρο. Ο Γουίδων πέθανε το 1263 και μοίρασε την τεράστια εξουσία του στους δύο του γιους.

Ο πρωτότοκος, Ιωάννης Α' εστέφθη Δούκας Αττικής και Βοιωτίας, κληρονομώντας από τον πατέρα του μεταξύ άλλων το φέουδο του Ναυπλίου και το φέουδο του Άργους. Ο δεύτερος γιος του Γουίδωνα, Γουλιέλμος έγινε άρχοντας της Λιβαδειάς. Η μισή Θήβα παραχωρήθηκε στον ανεψιό του Γουίδωνα, Σαιντ Ομέρ. Ο Ιωάννης, όπως και οι περισσότεροι γόνοι Δελαρός ήταν σπάταλος σε υπερβολικό βαθμό, κάτι το οποίο τον οδήγησε στο να κάνει συνεχείς πειρατικές επιδρομές στα νησιά του Αιγαίου, έτσι ώστε να ζει την υπερ-πολυτελή ζωή του. Ο Ιωάννης στράφηκε εναντίον του Ιωάννη Παλαιολόγου, οποίος είχε στρατό 3000 ανδρών και τον κατατρόπωσε έχοντας μόνο 300 άνδρες! Ο ίδιος είπε χαρακτηριστικά πριν τη μάχη «Πολύς λαός, λίγος άτρωτος».

Τον Ιωάννη διαδέχτηκε στο θρόνο ο αδελφός του Γουλιέλμος, ο οποίος παντρεύτηκε την κόρη του Έλληνα πρίγκιπα Νέων Πατρών, Ελένη Δούκαινα Κομνηνοαγγέλου. Η Ελένη προοριζόταν για τον Ιωάννη, ο οποίος όμως επειδή έπασχε από ανίατη ασθένεια, την παραχώρησε στον αδελφό του, παίρνοντας ως προίκα το Ζητούνι, το Γαρδίκι, τη Γραβιά και το Σιδηρόκαστρο. Ο Ιωάννης εξελέγη βαΐλος του Μοριά.

Μετά το θάνατο του Γουλιέλμου, τα ηνία του δουκάτου ανέλαβε η σύζυγός του Ελένη - Αικατερίνη Δούκαινα Κομνηνοαγγέλου, ως επίτροπος του ανήλικου γιού της Γουίδωνα (ο οποίος ήταν πολύ θρησκευόμενος και τάφηκε στο Δαφνί, άκληρος). Ο Γουίδων (Γκυ Β' ντε λα Ρος), κυβέρνησε μετά την ενηλικίωσή του μέχρι το θάνατό του το 1308. Τον διαδέχτηκε στο θρόνο ένας ανεψιός του, ο Γκωτιέ της Βρυέννης (Gauthier de Brienne).

Εκτός από τους Δούκες των Αθηνών, εγκαταστάθηκαν στην Ελλάδα και άλλα μέλη της οικογένειας Ντε λα Ρος, ως μικροτιμαριούχοι, από τους οποίους ξεχώρισε ο Γουλιέλμος, άρχοντας Βελιγοστής και Δαμαλά, ο οποίος ήταν αδελφός του Γκυ Α'. Αν και υποτελής του ηγεμόνα της Αχαΐας, Γουλιέλμου Βιλλεαρδουίνου, συμμετείχε στη συμμαχία εναντίον του το 1258. Στα μέσα του 14ου αιώνα οι Ντε Λα Ρος αγόρασαν και εγκαταστάθηκαν μόνιμα σε τεράστια κτήματα στην Ανατολική Αττική.

Το όνομα Ντε Λα Ρος τροποποιήθηκε στους αιώνες. Από De la Roche έγινε Δελαρός, Λαρόσης, Ρόσης, Ρόσας, Ρόκας και εξαιτίας μίας μεγάλης βεντέτας έγινε Παπαβασιλείου.

[Επεξεργασία] Ηγεμόνες / Δούκες των Αθηνών της οικογένειας Ντε λα Ρος