Διομήδης
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Αυτό το άρθρο χρειάζεται μετάφραση. Αν θέλετε να συμμετάσχετε, μπορείτε να επεξεργαστείτε το άρθρο μεταφράζοντάς το ή προσθέτοντας δικό σας υλικό και να αφαιρέσετε το {{μετάφραση}} μόλις το ολοκληρώσετε. Είναι πιθανό το ξενόγλωσσο κείμενο να έχει κρυφτεί σαν σχόλιο. Πατήστε "επεξεργασία" για να δείτε ολόκληρο το κείμενο. |
- Αυτό το άρθρο αναφέρεται στον αρχαίο βασιλιά του Άργους και ήρωα του Τρωικού πολέμου. Για τον ομώνυμο αθλητικό όμιλο, δείτε το Α.Ο. "Ο Διομήδης" Άργους.
Ο Διομήδης ήταν ήρωας της ελληνικής μυθολογίας και βασιλιάς του Άργους γνωστός, κυρίως, από τη συμμετοχή του στον Τρωικό πόλεμο. Ήταν γιος του Τυδέα και της Δηιπύλης. Στην Ιλιάδα του Ομήρου, ο Διομήδης θεωρείται ως ο δεύτερος καλύτερος πολεμιστής των Αχαιών μαζί με τον Αίαντα. Ήταν ανηψιός του Ηρακλή και καλός φίλος του Οδυσσέα. Οι τρεις τους ήταν οι αγαπημένοι ήρωες της θεάς Αθηνάς. Σύμφωνα με την Αινειάδα του Βιργιλίου, ο Διομήδης ήταν ένας από τους πολεμιστές που εισέβαλαν στην Τροία χρησιμοποιώντας το Δούρειο Ίππο.
Πίνακας περιεχομένων |
[Επεξεργασία] Πρώιμοι μύθοι
Ο Διομήδης είναι γνωστός από τα κατορθώματά του στην Τροία αλλά και ως ένας εκ των Επιγόνων, οι οποίοι ήταν οι γιοι των βασιλιάδων που έπεσαν στον πόλεμο των «Ἑπτὰ ἐπὶ Θήβας». Οι Επίγονοι οργάνωσαν μια πολεμική εκστρατεία με την οποία σκόπευαν να εκδικηθούν τη Θήβα για το θάνατο των πατεράδων τους. Μετά το θάνατο του Τυδέα, ο Διομήδης παντρεύτηκε μια Αργεία γυναίκα, την Αιγιαλεία, και εγκαταστάθηκε στο Άργος. Ο Διομήδης, ακόμα και ως μόνιμος πολίτης του Άργους, συνέχισε την κατασκοπεία και τις αλληλεπιδράσεις του με την Καλυδωνία, της πατρίδας του πατέρα του, την οποία διοικούσε ο παππούς του Οινεύς. Ο Θερσίτης οργάνωσε συνωμοσία με σκοπό την πτώση του βασιλιά. Φυλάκισε τον Οινέα και έβαλε τον πατέρα του στο θρόνο. Ο Διομήδης επιτέθηκε και κατέκτησε το βασίλειο σφαγιάζοντας όλους τους προδότες, πλην του Θερσίτη που κατάφερε να διαφύγει, και επανέφερε στο θρόνο τον παππού του. Στη συνέχεια ο Οινεύς μεταβίβασε το βασίλειο στο γαμπρό του, Ανδραίμωνα, και κατευθύνθηκε προς το Άργος για να συναντήσει τον Διομήδη αλλά στο δρόμο δολοφονήθηκε από τον Θερσίτη. Αδυνατώντας να εντοπίσει τους δολοφόνους ο Διομήδης, για να τιμήσει τον παππού του ίδρυσε μια μυθική πόλη στο σημείο όπου τάφηκε και την ονόμασε Οινόη. Αργότερα, κατά τον Τρωικό πόλεμο, ο Θερσίτης σφαγιάστηκε βάναυσα από τον Αχιλλέα όταν ειρωνεύθηκε την λύπη τού τελευταίου για το θάνατο της Πενθεσιλείας.
Ο Διομήδης είναι επίσης γνωστός ως ένας εκ των μνηστήρων της Ωραίας Ελένης και επομένως υποχρεωμένος από τον όρκο του Τυνδάρεος να υπερασπιστεί και να προστατεύσει αυτόν ο οποίος θα γινόταν σύζυγός της. Έτσι, ο Διομήδης και όλοι οι μνηστήρες συμμετείχαν τελικά στην εκστρατεία των Ελλήνων ενάντια στην Τροία.
[Επεξεργασία] Τρωικός πόλεμος
Σύμφωνα με τον Όμηρο ο Διομήδης συμμετείχε του πολέμου με ένα στόλο 80 πλοίων ο οποίος ήταν δεύτερος σε αριθμό συγκρινόμενος με τον αντίστοιχο του Αγαμέμνωνος που αποτελείτο από 100 πλοία. Σύμφωνα με κάποιες μελέτες ο Διομήδης αναπαρίσταται στο έπος ως ο πιο γενναίος πολεμιστής του Τρωικού πολέμου που ποτέ δεν διαπράττει ύβριν. Συχνά αναφέρεται από τον Όμηρο ως ο νεότερος βασιλιάς-πολεμιστής μεταξύ των Αχαιών και δεύτερος σε δύναμη μετά τον Αχιλλέα. Σε κάποια άλλα σημεία ο Αίας χαρακτηρίζεται επίσης ως ο δεύτερος καλύτερος μαχητής των Αχαιών. Εντούτοις, κατά τους επικήδειους αγώνες που έγιναν προς τιμήν του θανάτου του Πατρόκλου, ο Διομήδης νικά των Αίαντα και κερδίζει την πρώτη θέση στη σειρά των φιλικών αγώνων πυγμαχίας. Εκτός των πολεμικών αρετών και της γενναιότητάς του, ο Διομήδης χαρακτηρίζεται και από τη σοφία των απόψεών του η οποία φαίνεται να τον διακρίνει σε αρκετές κρίσιμες περιπτώσεις με αποτέλεσμα η γνώμη του να γίνεται δεκτή και σεβαστή ακόμα και από πολύ πρεσβύτερούς του συμπολεμιστές, συμπεριλαμβανομένου του Αγαμέμνωνος και του Νέστωρος.
Χαρακτηριστικά παραδείγματα της ωριμότητας και της ευφυΐας του Διομήδη εμφανίζονται σε διάφορα σημεία στα έπη και είναι τα εξής:
- Στη ραψωδία Δ΄ ο Αγαμέμνων λοιδωρεί τον Διομήδη αποκαλώντας τον κατώτερο μαχητή από τον πατέρα του τον Τυδέα: «Τοῖος ἔην Τυδεὺς Αἰτώλιος· ἀλλὰ τὸν υἱὸν γείνατο εἷο χέρεια μάχῃ.» Ο Σθένελος, ένας συμπολεμιστής του Διομήδη ενώπιον του οποίου διαδραματίστηκε το προαναφερθέν συμβάν, παρότρυνε τον τελευταίο να ανταπαντήσει στον Αγαμέμνωνα υποστηρίζοντας ότι ο Διομήδης κατακτώντας την «επτάπυλη» Θήβα ξεπέρασε τον πατέρα του και εκδικήθηκε για τη δολοφονία του. Ο Διομήδης αποκρίθηκε τότε ότι μέρος των καθηκόντων του Αγαμέμνωνος ως ηγέτη ήταν να παροτρύνει του Αχαιούς στρατιώτες και ότι άνδρες με πολεμικές αρετές δε θα έπρεπε να έχουν πρόβλημα να αντέχουν τέτοιου είδους προσβολές.
- «δὴν δ᾽ ἄνεῳ ἦσαν τετιηότες υἷες Ἀχαιῶν· ὀψὲ δὲ δὴ μετέειπε βοὴν ἀγαθὸς Διομήδης· Ἀτρεΐδη σοὶ πρῶτα μαχήσομαι ἀφραδέοντι, ἣ θέμις ἐστὶν ἄναξ ἀγορῇ· σὺ δὲ μή τι χολωθῇς.» δηλαδή, οι Αχαιοί σίγησαν θλιμμένοι μέχρις ότου ο ανίκητος στη μάχη Διομήδης διέκοψε τη σιωπή, «Ατρείδη, εσένα που παραλογίζεσαι θα επιπλήξω πρώτο καθώς αυτό το δικαίωμα μού το παρέχει η σύνοδος. Και μη θιγείς που θα πράξω έτσι... Σύνοδος των Αχαιών - Ραψωδία Ι΄
- «ὣς ἔφαθ᾽, οἳ δ᾽ ἄρα πάντες ἐπίαχον υἷες Ἀχαιῶν μῦθον ἀγασσάμενοι Διομήδεος ἱπποδάμοιο. τοῖσι δ᾽ ἀνιστάμενος μετεφώνεεν ἱππότα Νέστωρ· Τυδεΐδη περὶ μὲν πολέμῳ ἔνι καρτερός ἐσσι, καὶ βουλῇ μετὰ πάντας ὁμήλικας ἔπλευ ἄριστος. οὔ τίς τοι τὸν μῦθον ὀνόσσεται ὅσσοι Ἀχαιοί, οὐδὲ πάλιν ἐρέει· ἀτὰρ οὐ τέλος ἵκεο μύθων. ἦ μὲν καὶ νέος ἐσσί, ἐμὸς δέ κε καὶ πάϊς εἴης ὁπλότατος γενεῆφιν· ἀτὰρ πεπνυμένα βάζεις Ἀργείων βασιλῆας, ἐπεὶ κατὰ μοῖραν ἔειπες.» δηλαδή, οι Αργείοι ζητωκραύγασαν με μια φωνή επειδή με καμάρι άκουσαν τα λόγια του Διομήδη και τότε ο ιππευτής Νέστωρ σηκώθηκε να μιλήσει. «Τυδεΐδη», είπε, «στη μάχη η ανδρεία σου είναι αναμφισβήτητη και στο συμβούλιο υπερτερείς όλων όσων έχουν τα ίδια χρόνια με εσένα· κανείς από τους Αργείους δεν πρόκειται να αντιπεί στο λόγο σου, αλλά ακόμα δεν έφτασες στην ουσία του ζητήματος. Είσαι ακόμα νέος -θα ήσουν το νεότερο εάν ήσουν τέκνο μου- αλλά παρόλα αυτά μίλησες με σοφία και διακριτικότητα προς τους Αργείους βασιλείς» Σύνοδος των Αχαιών - Ραψωδία Ι΄
Χαρακτηριστικά παραδείγματα της ανδρείας και της επιδεξιότητας του Διομήδης στη μάχη φαίνονται στα ακόλουθα αποσπάσματα:
- «Ἦ ῥα καὶ ἐξ ὀχέων σὺν τεύχεσιν ἆλτο χαμᾶζε· δεινὸν δ' ἔβραχε χαλκὸς ἐπὶ στήθεσσιν ἄνακτος ὀρνυμένου· ὑπό κεν ταλασίφρονά περ δέος εἷλεν.», δηλαδή, είπε (ο Διομήδης), και χάμου πήδηξε με τ' άρματα οχ τ' αμάξι, και βρόντησε ο χαλκός φριχτά στ' αρματωμένα στήθια καθώς κινούσε· θάπιανε κι' ένα άφοβο τρομάρα! (μετάφραση Αλεξ. Πάλλη) - Ραψωδία Δ΄
- "As he (Diomedes) spoke he sprang from his chariot, and his armour rang so fiercely about his body that even a brave man might well have been scared to hear it." - Book IV
- "Diomed looked angrily at him and answered: "Talk not of flight, for I shall not listen to you: I am of a race that knows neither flight nor fear, and my limbs are as yet unwearied. I am in no mind to mount, but will go against them even as I am;" Battle with Aeneas and Pandarus - Book V
- "But the son of Tydeus caught up a mighty stone, so huge and great that as men now are it would take two to lift it; nevertheless he bore it aloft with ease unaided," Battle with Aeneas - Book V
- ""Father Jove, grant that the lot fall on Ajax, or on the son of Tydeus, or upon the king of rich Mycene himself." Duel of Hector - Book VII
- "The old man instantly began cutting the traces with his sword, but Hector's fleet horses bore down upon him through the rout with their bold charioteer, even Hector himself, and the old man would have perished there and then had not Diomed been quick to mark" Saving Nestor - Book VII
- "They all held their peace, but Diomed of the loud war-cry spoke saying, "Nestor, gladly will I visit the host of the Trojans over against us, but if another will go with me I shall do so in greater confidence and comfort. When two men are together, one of them may see some opportunity which the other has not caught sight of; if a man is alone he is less full of resource, and his wit is weaker." Achaean plans - Book X
Book V of the Iliad is centered on the battlefield valour of Diomedes, who during the absence of Achilles, becomes the mightiest soldier of the Achaean army by spreading havoc among the Trojan ranks. Diomedes enters the battle, slays a handful of Trojan soldiers, including some of Priam's sons, causing thus fear to many others. He's spotted and attacked by two of the elite Trojan soldiers, the demi-God Aeneas (son of Aphrodite) and the archer Pandarus. Pandarus shoots an arrow and injures Diomedes, but his battle abilities are not much affected. Diomedes kills Pandarus with his spear and throws a great rock on Aeneas, who gets seriously injured. Aphrodite enters the battle in an attempt to save the life of her son, whom she grabs and manages to escape with. Diomedes attacks and injures Aphrodite, who starts crying, drops Aeneas and heads to Mount Olympus to complain to Zeus. Meanwhile Apollo grabs the unconscious body of Aeneas and tries to walk away. Diomedes attacks him three times and is repelled by a flashing light. On his fourth attack, Diomedes is halted by Apollo's warnings, and he remembers the instructions of Athena, which allowed him to attack Aphrodite, but no other Olympian. Later in the same melee, Diomedes fights with Hector and encounters Ares, the war-god, fighting on the Trojans' side. Thinking still of Athena's instructions, Diomedes calls for his soldiers to fall back slowly. However, Athena encourages Diomedes to re-enter the battle field, and after she mounts a chariot by his side, he attacks and drives a spear into Ares' body. Bellowing in pain, the wounded god ascends to Olympus in a column of smoke, forcing the Trojans to fall back.
In the Iliad, Diomedes and Odysseus steal King Rhesus's team of fine horses during a night raid on the Trojan camp. This demonstrates the two kings' courage and guile, but more importantly fulfills one of the prophecies required for the fall of Troy: that Troy will not fall while the horses of Rhesus feed upon its plains. Another version of the myth suggested Troy would never fall unless the Palladium was stolen (also achieved by the former pair).
There is also an account on a mission in which Diomedes and Odysseus set out to retrieve the cursed and abandoned Philoctetes, whose Heraclean bow was necessarry for the conquest of Ilium. In another version, Odysseus is sent on that mission with Achilles' blood-thirsty son, Neoptolemus.
[Επεξεργασία] Aftermath
Diomedes is one of the Achaean heroes who earns a safe return by the Gods, or almost. Despite Diomedes' noble treatment of her son Aeneas, Aphrodite never managed to forget about the Argive spear that had once pierced her flesh in the fields of Troy. As soon as Diomedes arrives to his Kingdom of Argos he's taken by surprise, as his wife Aegiale had been persuaded by Aphrodite to marry another man and put him to the throne. Diomedes finds that he has no wish to punish a woman nor any further reason to remain on Achaean land. Thus he sets off with his armies to Italy, where he founds the cities of Brindisium and Arpus Hippium. In Virgil's Aeneid, Diomedes has a second encounter with his old enemy Aeneas, whose life he would have taken during the Trojan War if not for the intervention of first Aphrodite and second Apollo. The natives of Latium visit the palace of Diomedes (then already a King) in an attempt to persuade him to lead their armies against the forces of Aeneas. Diomedes turns down the offer, claiming that he has already killed too many Trojans in his life, and that his purpose in Italy is to live in peace.
[Επεξεργασία] Death
Neither Homer nor Virgil gives the reader any foreshadowing of Diomedes's death except for a passage in the Iliad in which Dione, Aphrodite's mother, comforts the goddess of love (after she has been injured by Diomedes), telling her daughter that "the man who fights the gods does not live long." In the post-Homeric myths, Athena granted Diomedes the immortality that was once meant for his father Tydeus. Thus Diomedes became a God who was worshiped under various names in Italy.
In the Divine Comedy, Dante sees Diomedes in the Eighth Circle of Hell, where he is condemned together with Odysseus to be imprisoned for eternity in a sheet of flame. The specific sin which Dante has in mind as to Diomedes appears to be the theft of the Palladium.
[Επεξεργασία] The Troilus and Cressida legend
Diomedes plays an important role in the medieval legend of Troilus and Cressida, in which he becomes the girl's new lover when she is sent to the Greek camp to join her traitorous father. In Shakespeare's play of that title, Diomedes is often seen fighting Troilus over her.
[Επεξεργασία] See also
Πρότυπο:Commonscat
- Diomedes King of Thrace (a different Thracian Diomedes)
- Diomede Islands
- 1437 Diomedes, a minor asteroid
- Αυτό το άρθρο βασίζεται στο άρθρο Diomedes από την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια Wikipedia. Στην Wikipedia βρίσκεται ένας κατάλογος των συντακτών.