Τένεδος
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Η Τένεδος (στα τουρκικά Bozcaada) είναι νησί κοντά στην είσοδο των στενών των Δαρδανελλίων, που σήμερα ανήκει στην Τουρκία. Έχει έκταση μόλις 32 τετραγωνικά χιλιόμετρα και πληθυσμό 2.500 κατοίκων.
Η Τένεδος κατοικούνταν από τα αρχαία χρόνια και υπήρχε εκεί ιερό του Απόλλωνα. Κατά το Μεσαίωνα έγινε αντικείμενο έριδας μεταξύ Οθωμανών και Ενετών, οι οποίοι το κατείχαν διαδοχικά. Αργότερα εγκαταλείφθηκε από τον πληθυσμό του, και χρησιμοποιήθηκε από τους Τούρκους σαν ναυτική βάση και τόπος εξορίας (εκεί μεταξύ άλλων εξορίστηκε και ο Κωνσταντίνος Μουρούζης).
Μετά την πτώση της Οθωμανικής αυτοκρατορίας και την υπογραφή της Συνθήκης των Σεβρών το νησί, που κατοικούνταν κατά μεγάλη πλειοψηφία από Έλληνες, παραχωρήθηκε στην Ελλάδα. Μετά την ήττα όμως της Ελλάδας στο Μικρασιατικό Πόλεμο και την υπογραφή της Συνθήκης της Λωζάνης η Τένεδος, μαζί με τιν Ίμβρο έγινε μέρος της Τουρκίας. Τα δυο νησιά, κατά το 14ο άρθρο της Συνθήκης, θα απολάμβαναν καθεστώς αυτονομίας, με δική τους αστυνομία και τοπική κυβέρνηση, ενώ οι Έλληνες που ζούσαν εκεί εξαιρέθηκαν από την ανταλλαγή πληθυσμών. Οι όροι της Συνθήκης παρ' όλα αυτά δεν τηρήθηκαν. Περιουσιακά στοιχεία των Ελλήνων δημεύτηκαν, για λόγους ασφαλείας σύμφωνα με το Τουρκικό κράτος, ενώ η θέση τους υποβαθμίστηκε, ιδιαίτερα μετά την όξυνση στις σχέσεις Ελλάδας-Τουρκίας τη δεκαετία του '60. Σήμερα απομένουν μόλις λίγες δεκάδες ηλικιωμένοι Έλληνες.
Κατηγορίες: Επέκταση | Θράκη | Τουρκία