Προφήτης (Όπερα)

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Η όπερα Προφήτης αποτελεί πεντάπρακτο μελόδραμα του Μέργεμπερ σε κείμενο του Σκριμπ και που ανέβηκε στην Όπερα των Παρισίων το 1849.

Η υπόθεση του έργου φέρνει στη σκηνή τους αγώνες των Αναβαπτιστών. Αυτοί παρατηρώντας την μεγάλη ομοιότητα του νεαρού Ιωάννη ντε Λέϋντε με την προσωπογραφία του Βασιλιά Δαυίδ, τον οποίον τιμούσαν ως προφήτη στη πόλη του Μύνστερ, πείθουν αυτόν να εμφανισθεί ως προφήτης αυτών υποσχόμενοι πως θα τον βοηθήσουν να εκδικηθεί τον Κόμη του Άρμπεταλ ο οποίος και του είχε απαγάγει την μνηστή του Βέρθα.
Ο Ιωάννης καταλαμβάνει πράγματι την πόλη του Μύνστερ όπου βρισκόταν αιχμάλωτη η μνηστή του και χρίεται "προφήτης - άρχοντας" στον Ναό με μεγαλοπρεπή τελετή.
Η μητέρα του όμως αναγνωρίζει στο πρόσωπο του ψευδοπροφήτη τον γιο της ο οποίος όμως προκειμένου να μην αποκαλυφθεί η πλαστοπροσωπία του αρνείται ν΄ αναγνωρίσει την μητέρα του. Αλλά δυστυχώς οι ίδιοι οι οπαδοί του τον προδίδουν στη Βέρθα όπου και εκείνη με την σειρά της ανακαλύπτοντας τα αδικήματα που είχε διαπράξει ο εκλεκτός της αυτοκτονεί με ένα εγχειρίδιο μπροστά στα μάτια του. Εκείνος τότε για να μη συλληφθεί ζωντανός ανατινάζει το ανάκτορο και βρίσκει τον θάνατο μαζί με τους προδότες του, που επρόκειτο να τον παραδώσουν.