Βάση

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Ο όρος «Βάση» ανακατευθύνει εδώ. Για άλλες χρήσεις, δείτε Βάση (αποσαφήνιση).

Στη Χημεία ως βάση καλείται κάθε ουσία που μπορεί να γίνει δότης πρωτονίων (Θεωρία Bronsted-Lowry), ενώ σύμφωνα με την Θεωρία του Arrhenius, βάσεις είναι εκείνες οι ουσίες που όταν διαλυθούν στο νερό ελευθερώνουν ανιόντα υδροξυλίου ΟΗ-. Συνηθισμένες βάσεις είναι τα υδροξείδια ή οξείδια των μετάλλων, οι αμινικές ενώσεις (οργανικές ενώσεις)

Οι βάσεις αντιδρούν με τα οξέα και σχηματίζουν άλατα. "Οξύ + Βάση → Άλας + Νερό".

Οι Βάσεις ονομάσθηκαν έτσι επειδή "κατά κανόνα" αυτές (με εξαίρεση την αμμωνία και τα παράγωγά της) αποτελούν το μή πτητικό μέρος των αλάτων. Κατά τη θέρμανση των αλάτων, σε ψηλές θερμοκρασίες, τις περισσότερες των περιπτώσεων, το όξινο, δηλαδή το ηλεκτροαρνητικό συστατικό τους εξατμίζεται, ενώ το θετικό, ανθεκτικότερο, παραμένει σαν υπόλειμμα χαρακτηριζόμενο ως «βάση του άλατος». Η έννοια της βάσεως επεκτείνεται και πέραν των αλκαλίων αφού στις βάσεις περιλαμβάνονται και πολλές άλλες ενώσεις όπως οξείδια μολύβδου, ψευδαργύρου, σιδήρου κ.ά.
Πολλές φορές επίσης, χρησιμοποιείται στην αλκαλική αντίδραση ο όρος βασική αντίδραση. Ακόμα και η καυστική αμμωνία χαρακτηρίζεται ως βάση και ας είναι πτητικότερη του οξέος με το οποίο φέρεται ενωμένη στα διάφορα αμμωνιακά άλατα.

Στη πραγματικότητα μια βάση συνήθως περιέχει ιόντα υδροξυλίου [[ΟΗ-]] που συνδέονται με ιόντα μετάλλων ή άλλων στοιχείων όπως στο υδροξείδιο του νατρίου (NaOH). Ένα οξύ περιέχει ιόντα υδρογόνου (Η+) και ιόντα αμετάλλων όπως το νιτρικό οξύ (HNO3). Έτσι όταν ένα οξύ αντιδρά με μια βάση τα ιόντα υδρογόνου ενώνονται με εκείνα του υδροξυλίου παράγοντας νερό (H2O). Παράλληλα όμως τα ιόντα του μετάλλου της βάσης ενώνονται με εκείνα του αμετάλλου του οξέος παράγοντας έτσι άλας όπως, στο παράδειγμα, νιτρικό νάτριο NaNo3, κατά την αντίδραση: HNO3 + NaOH → NaNΟ3 + H2O .

[Επεξεργασία] Δείτε επίσης