Παύλος Λεμέρλ
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Ο Παύλος Αιμίλιος Λεμέρλ (Paul Emile Lemerle) υπήρξε ένας από τους διαπρεπέστερους βυζαντινολόγους. Γεννήθηκε στο Παρίσι το 1903. Μετά τις σπουδές του στο Παρίσι διορίστηκε μέλος και αργότερα γραμματέας της Γαλλικής Αρχαιολογικής Σχολής Αθηνών για την περίοδο 1931-1941. Την περίοδο αυτή συμμετείχε σε ανασκαφές με κυριότερη αυτή στους Φιλίππους. Διετέλεσε διευθυντής σπουδών στην Ecole Pratique des Hautes Etudes (1947-1967), καθηγητής στη Σορβόννη (1958-1967) και στο Κολέγιο της Γαλλίας (1967-1973), διευθυντής του Κέντρου Ερεύνης της Ιστορίας και του Πολιτισμού του Βυζαντίου, πρόεδρος (1961-1971) της Διεθνούς ενώσεως Βυζαντινών Σπουδών. Επίσης υπήρξε μέλος της Γαλλικής Ακαδημίας, αντεπιστέλλον μέλος της Ακαδημίας Αθηνών, της Ακαδημίας της Βιέννης και επίτιμος διδάκτωρ πολλών πανεπιστημίων, μεταξύ αυτών των Αθηνών και της Θεσσαλονίκης. Πέθανε το 1989.
[Επεξεργασία] Το συγγραφικό του έργο
- L'Emirat d'Aydin. Byzance et l'Occident; recherches sur La geste d'Umur pacha
- Histoire de Byzance
- Le style byzantin
- Essais sur le monde byzantin
- Les plus anciens recueils des miracles de Saint Démétrius et la pénétration des Slaves dans les Balkans
- Actes de Lavra : édition diplomatique
- Ο πρώτος Βυζαντινός Ουμανισμός
- The Agrarian History of Byzantium