Μεγάλο Δουκάτο της Τοσκάνης
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Το Μεγάλο Δουκάτο της Τοσκάνης (Ιταλιστί Gran ducato di Toscana) ήταν ένα από τα πολλά Ιταλικά κρατίδια της περιόδου πριν από την Ιταλική Ενοποίηση (την περίοδο 1569-1859). Δημιουργήθηκε από το Δουκάτο της Φλωρεντίας (το οποίο το 1557 είχε προσαρτήσει τη δημοκρατία της Σιένας). Περιελάμβανε το μεγαλύτερο μέρος της σημερινής Τοσκάνης και πρωτεύουσά του ήταν η Φλωρεντία.
[Επεξεργασία] Ηγεμονεύοντες Οίκοι
Το Δουκάτο ουσιαστικά ιδρύθηκε από την οικογένεια των Μεδίκων (όταν ο Κόζιμος Α΄ ανακηρύχθηκε Μέγας Δούκας της Τοσκάνης), η οποία και το κυβέρνησε μέχρι το 1737, οπότε πέθανε το τελευταίο άρρεν μέλος της (ο Μέγας Δούκας Ιωάννης Γκαστόνε των Μεδίκων). Τους Μεδίκους διαδέχτηκε ο οίκος της Λοραίνης (από το 1765 οίκος των Αψβούργων-Λοραίνης) που το κυβέρνησε μέχρι την κατάργησή του το 1859, εκτός από την περίοδο 1801-1807, οπότε υπήρξε τμήμα του βασιλείου της Ετρουρίας, υπό τον οίκο των Βουρβώνων της Πάρμα και την περίοδο 1807-1814 που κατελήφθη από τους Γάλλους.
[Επεξεργασία] Κατάργηση
Τον Απρίλιο του 1859 επαναστάτες, με την υποστήριξη του βασιλείου του Παδεμοντίου και γαλλικών στρατευμάτων, εξεδίωξαν τον Μέγα Δούκα Λεοπόλδο Β΄ της Τοσκάνης, ο οποίος ακολούθησε τα υποχωρούντα αυστριακά στρατεύματα και κατέφυγε στη Βιέννη. Τον Ιούλιο παραιτήθηκε υπέρ του γιου του Φερδινάνδου Δ΄ της Τοσκάνης. Η επαναστατική κυβέρνηση, στις 16 Αυγούστου κήρυξε τη δυναστεία έκπτωτη και το Δεκέμβριο το Μεγάλο Δουκάτο καταργήθηκε, για να αποτελέσει μαζί με τα πρώην Δουκάτα της Μοδένα και της Πάρμα το κράτος των Ενωμένων Επαρχιών της κεντρικής Ιταλίας. Το Μάρτιο του 1860 ενώθηκε με το βασίλειο της Σαρδηνίας για να αποτελέσει το μελλοντικό Βασίλειο της Ιταλίας.