Ελιά
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Η ελιά είναι οπωροφόρο δέντρο το οποίο συναντάται πολύ συχνά στην Ελλάδα. Ο καρπός της ονομάζεται επίσης ελιά, από τον οποίο βγαίνει το ελαιόλαδο. Είναι σύμβολο της θεάς Αθηνάς.
Είναι πολύ βασική για την περίφημη Μεσογειακή διατροφή, εξαιτίας των καρπών της και του ελαιόλαδου. Είναι γνωστή από την αρχαιότητα. Καλλιεργούταν στην Αρχαία Ελλάδα, και αποτελούσε εμπορικό προιόν.
Δέντρο της οικογένειας των Ελαιιδών (Δικοτυλήδονα). Είναι γνωστό απο τους αρχαιοτάτους χρόνους, και πιθανότατα κατάγεται από το χώρο της Ανατολικής Μεσογείου. Η Ελληνική παράδοση θέλει πατρίδα της ελιάς την Αθήνα, αφού η πρώτη ελιά φυτεύτηκε από την Αθηνά στην Ακρόπολη.
Οπωσδήποτε, οι Έλληνες είναι ο πρώτος λαός που καλλιέργησε την ελιά στον ευρωπαικό μεσογειακό χώρο. Η ελιά προτιμά κλίματα εύκρατα χωρίς ακρότητες θερμοκρασίας (μέση ετήσια θερμοκρασία 16οC) και υγρασίας, γι'αυτό είναι ευρύτατα διαδεδομένη στη μεσογειακή ζώνη (Ελλάδα, Ιταλία, Ισπανία, Τουρκία, Αλγερία, κ.λ.π.)
Είναι δέντρο αειθαλές, έχει φύλλα αντίθετα, λογχοειδή, δερματώδη, σκουροπράσινα πάνω, αργυρόχροα κάτω.
Τα άνθη της είναι λευκωπά, οι ποικιλίες που καλλιεργούνται είναι πολλές. Σε μερικές απ'αυτές, με μια ορθολογική επιλογή έχει επιτευχθεί μεγαλύτερη απόδοση σε ελαιόλαδο χάρη σε μια αξιόλογη σμίκρυνση του πυρήνα προς όφελος της σάρκας.