Στρατόπεδο συγκέντρωσης Άουσβιτς
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Το Ολοκαύτωμα (Φάσεις) |
Αρχικά στοιχεία |
---|
Φυλετική πολιτική · Ευθανασία Στρατόπεδα συγκέντρωσης (Κατάλογος) |
Ιουδαίοι (Εβραίοι) |
Ναζιστική Γερμανία, από το 1933 έως το 1939 |
Τα Πογκρόμ: Η Νύχτα των Κρυστάλλων (Kristallnacht) · Πογκρόμ του Γιασί ·Πογκρόμ του Λβιφ· Πογκρόμ του Τζεντβάμπνε... |
Τα Γκέτο: Βαρσοβία, Λουτζ Κρακοβία, Τερέζιενσταντ... |
Einsatzgruppen (Μονάδες Ειδικής Δράσης): Μπαμπί Γιάρ, Ρούμπουλα Πανέριαϊ, Σφαγή της Οδησσού... |
Τελική Λύση: Διάσκεψη της Βάνζε Επιχείρηση Ράινχαρντ |
Στρατόπεδα θανάτου: Κέλμνο, Μπέλζεκ Ζομπίμπορ, Τρεμπλίνκα, Άουσβιτς |
Αντίσταση: ZOB · ZZW Εξέγερση των Γκέτο (Βαρσοβία) |
Τέλος του Πολέμου: Πορείες θανάτου Μπερίχα· Σέριτ χα-Πλετά |
Άλλα θύματα |
Σλάβοι και Πολωνοί, (A-B Aktion) · Αθίγγανοι · Κομμουνιστές · Ομοφυλόφιλοι · Μάρτυρες του Ιεχωβά |
Τα μέρη που φέρουν ευθύνη |
Ναζιστική Γερμανία: Χίτλερ · Άιχμαν Χίμλερ · SS (Ες-Ες) · Γκεστάπο |
Συνεργάτες: Ρουμανία · Κροατία Ουγγαρία · Γαλλική Κυβέρνηση του Βισί · Σλοβακία Ιταλία· Ουκρανικά/Λετονικά/Λιθουανικά στοιχεία |
Φονξιοναλισμός εναντίον ιντενσιοναλισμού Δίκες της Νυρεμβέργης · Άλλες δίκες |
Επιζήσαντες, θύματα και σωτήρες |
Γνωστοί επιζήσαντες · Σωτήρες Γνωστά θύματα |
Το Στρατόπεδο συγκέντρωσης Άουσβιτς (γερμ. Konzentrationslager Auschwitz-Birkenau) ήταν ένα από τα στρατόπεδα συγκέντρωσης της Ναζιστικής Γερμανίας. Τα ερείπια του στρατοπέδου βρίσκονται περίπου 60 χμ. δυτικά της Κρακοβίας, κοντά στην κωμόπολη Όσβιετσιμ (γερμ. Auschwitz). Από το 1979 ανήκει στις Τοποθεσίες Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς της UNESCO.
Πίνακας περιεχομένων |
[Επεξεργασία] Στρατόπεδα του Άουσβιτς
Λόγω της τοποθεσίας κοντά στη βιομηχανική περιοχή της Σιλεσίας, ο Χάινριχ Χίμλερ διέταξε τον Ιούνιο του 1940 να χτιστεί στο Άουσβιτς το μεγαλύτερο συγκρότημα στρατοπέδων της εθνικοσοσιαλιστικής Γερμανίας. Η συνολική του έκταση ανερχόταν στα 40 χμ². Αποτελούνταν από τρία κύρια και 39 δευτερεύοντα στρατόπεδα. Τα τρία κύρια στρατόπεδα ήταν:
- Άουσβιτς Ι, το αρχικό στρατόπεδο συγκέντρωσης και το διοικητικό κέντρο ολόκληρου του συγκροτήματος. Εδώ δολοφονήθηκαν περίπου 70.000 άνθρωποι, συνήθως πολωνοί διανοούμενοι και σοβιετικοί αιχμάλωτοι.
- Άουσβιτς ΙΙ Μπίρκεναου, στρατόπεδο εξόντωσης, όπου δολοφονήθηκαν περίπου ένα εκατομμύριο άνθρωποι, συνήθως Εβραίοι, Σίντι και Ρομά.
- Άουσβιτς ΙΙΙ (Μόνοβιτς), στρατόπεδο εργασίας.
Συνολικά εκτοπίστηκαν στο Άουσβιτς περισσότεροι από 1,3 εκατομμύρια άνθρωποι, από τους οποίους τουλάχιστον 1,1 εκατομμύρια εξοντώθηκαν. Περίπου 900.000 πέθαναν μετά την επιλογή που έγινε άμεσα κατά την άφιξή τους. Δολοφονήθηκαν με αέριο ή πυροβολήθηκαν. Άλλοι 200.000 άνθρωποι πέθαναν από ασθένειες, υποσιτισμό, βαρύτατη κακοποίηση, συνέπειες ιατρικών πειραμάτων ή δολοφονήθηκαν μετά λίγο αργότερα με αέριο.
Ως μεγαλύτερο στρατόπεδο εξόντωσης του Τρίτου Ράιχ, το Άουσβιτς έγινε σύμβολο για τις μαζικές δολοφονίες των εθνικοσοσιαλιστών και του Ολοκαυτώματος, θύματα του οποίου υπήρξαν περίπου 6 εκατομμύρια άνθρωποι. Αρνητές του ολοκαυτώματος προσπαθούν να εξαπατήσουν τους αναγνώστες τους επισημαίνοντας την εκδοχή των 4 εκατομμυρίων, που εμφανιζόταν παλιότερα κυρίως σε ανατολικοευρωπαίους ιστορικούς, και υπονοώντας ότι οι αριθμοί, αφού αλλάζουν συνεχώς, είναι προϊόν προπαγάνδας.[1]
[Επεξεργασία] Άουσβιτς ΙΙ Μπίρκεναου
Το Άουσβιτς ΙΙ Μπίρκεναου είναι το στρατόπεδο εξόντωσης, το οποίο οι περισσότεροι άνθρωποι συνδέουν με το όνομα "Άουσβιτς". Εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι κρατήθηκαν φυλακισμένοι εδώ σε άθλιες συνθήκες και περισσότεροι από 1,1 (έως 1,5 περίπου) εκατομμύρια δολοφονήθηκαν[2].
Στις 26 Σεπτεμβρίου 1941 ο διοικητής του Άουσβιτς Ι Ρούντολφ Ες (Rudolf Höß), ο οποίος συχνά ταυτίζεται κατά λάθος με τον πολιτικό Ρούντολφ Ες (Rudolf Heß), δέχτηκε τη διαταγή να χτίσει στρατόπεδο καταναγκαστικής εργασίας για 100.000 σοβιετικούς αιχμάλωτους στην περιοχή του Άουσβιτς. Το κατοπινό στρατόπεδο εξόντωσης Άουσβιτς ΙΙ Μπίρκεναου, δημιουργήθηκε κοντά στο πολωνικό χωριό Μπρζεζίνκα (γερμ. Birkenau), σε απόσταση τριών χιλιομέτρων από το στρατόπεδο συγκέντρωσης Άουσβιτς Ι. Κατά την οικοδόμηση του Άουσβιτς ΙΙ οι εθνικοσοσιαλιστές ανάγκασαν τους κατοίκους της Μπρζεζίνκα να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους, ενώ οι αιχμάλωτοι του Άουσβιτς Ι τα γκρέμισαν για να χρησιμοποιήσουν τα οικοδομικά υλικά στο νέο στρατόπεδο.
Το Άουσβιτς ΙΙ είχε διαστάσεις 2 επί 2,5 χμ και ήταν διαιρεμένο σε διάφορα τμήματα, τα οποία με επίσης χωρίζονταν σε τομείς. Οι τομείς αυτοί, όπως και ολόκληρο το στρατόπεδο, περιφράχτηκαν με ηλεκτροφόρο συρματόπλεγμα.
Ενώ αρχικά προοριζόταν να γίνει στρατόπεδο εργασίας για αιχμαλώτους πολέμου και φυλακισμένους της SS, το Άουσβιτς ΙΙ άλλαξε λειτουργία μετά από λίγους μήνες κιόλας. Την άνοιξη του 1942 δολοφονήθηκαν σοβιετικοί πολιτικοί κομισάριοι (στελέχη του Κομμουνιστικού Κόμματος αποσπασμένα στον Κόκκινο Στρατό), όπως και ανίκανοι για εργασία φυλακισμένοι με το αέριο Zyklon B. Οι μητέρες και τα παιδιά τους, που κατά την κρίση των γιατρών του στρατοπέδου δεν μπορούσαν να εργαστούν, δολοφονούνταν επίσης με αέριο αμέσως μετά την άφιξή τους στο στρατόπεδο. Από τον Απρίλιο ή τον Ιούλιο του 1942 και μετά (ο ακριβής χρόνος συζητείται) η πλειοψηφία των Εβραίων που έφταναν στο στρατόπεδο έβρισκαν αμέσως τον θάνατο. Η ικανότητά τους για εργασία δεν είχε πλέον ιδιαίτερη σημασία, αφού το Άουσβιτς ΙΙ Μπίρκεναου είχε μετατραπεί από στρατόπεδο εργασίας σε στρατόπεδο εξόντωσης.
Τα περισσότερα θύματα έφθαναν με το τραίνο, συχνά μετά από πολυήμερα ταξίδια σε βαγόνια μεταφοράς ζώων. Αφού έφταναν στον σταθμό της πόλης Άουσβιτς, στρατιώτες των SS τους οδηγούσαν στο στρατόπεδο. Το 1944 τοποθετήθηκαν ράγες που οδηγούσαν στο εσωτερικό του στρατοπέδου (βλ. φωτογραφία). Συχνά οι εκτοπισμένοι μεταφέρονταν κατευθείαν στους θαλάμους αερίων, ενώ άλλες φορές γινόταν προηγουμένως διαλογή από του γιατρούς του στρατοπέδου, βάσει της οποίας χωρίζονταν οι αδύναμοι, γέροι και ασθενείς από τους ικανούς για εργασία. Συνήθως ο περιβόητος Δρ. Γιόζεφ Μένγκελε (Dr. Josef Mengele) ήταν ο υπεύθυνος στις διαλογές αυτές.
Οι κρατούμενοι που επιβίωναν τη διαλογή, εργάζονταν έπειτα στις βιομηχανικές εγκαταστάσεις που συνόρευαν με το στρατόπεδο. Χρησιμοποιούνταν κυρίως για την παραγωγή συνθετικής βενζίνης ή συνθετικού ελαστικού (αποκαλούμενης Buna) για την εταιρεία IG Farben. Άλλες γερμανικές εταιρίες, όπως η Krupp, διατηρούσαν επίσης βιομηχανικές εγκαταστάσεις κοντά στο στρατόπεδο. Ο τρόπος αυτός της καταναγκαστικής εργασίας αποτελούσε για τα SS μια ευπρόσδεκτη ευκαιρία αποκομίσει κέρδη σε βάρος των φυλακισμένων. Παράλληλα, στρατιώτες των SS αλλά και υπάλληλοι των γερμανικών επιχειρήσεων τους κακομεταχειρίζονταν αυθαίρετα.
Ένα μέρος του στρατοπέδου ήταν ξεχωριστό στρατόπεδο γυναικών. Σε άλλο μέρος (με την ονομασία "Kanada") γινόταν η ταξινόμηση και συλλογή της περιουσίας των δολοφονημένων φυλακισμένων, για να παραδοθεί μετέπειτα στην γερμανική κυβέρνηση. Πολλοί γερμανοί αξιωματικοί και στρατιώτες των SS ωστόσο έκλεβαν και κατακρατούσαν αντικείμενα από την αποθήκη.
Στο Άουσβιτς ΙΙ Μπίρκεναου υπήρχαν σε έξι κτίρια θάλαμοι αερίων, οι οποίοι δεν λειτουργούσαν όλοι συγχρόνως. Μέχρι το καλοκαίρι του 1943 χτίστηκαν και ενεργοποιήθηκαν τέσσερα κρεματόρια τα οποία διέθεταν θαλάμους αερίων έκτασης 100 τμ και άνω. Τέσσερις εταιρίες είχαν αναλάβει την οικοδόμηση των κρεματορίων. Οι αποτεφρωτήρες σχεδιάστηκαν και κατασκευάστηκαν από την εταιρία J. A. Topf und Söhne, η οποία φρόντιζε και την συντήρησή τους.
Μετά την εισβολή της Βέρμαχτ στην Ουγγαρία τον Μάρτιο 1944 εκτοπίστηκαν μεταξύ Μάιου και Ιουλίου του ίδιου έτους 440.000 Ούγγροι Εβραίοι στο Άουσβιτς ΙΙ Μπίρκεναου. Οι ικανοί για εργασία μεταφέρθηκαν σε στρατόπεδα καταναγκαστικής εργασίας, ενώ περίπου 250.000 δολοφονήθηκαν. Παρόλο που τα κρεματόρια δούλευαν αδιάκοπα, ήταν αδύνατο να αποτεφρωθούν τόσα πτώματα σε σύντομο χρόνο. Για τον λόγο αυτό, τα πτώματα των θυμάτων καίγονταν και σε ανοιχτό χώρο.
Στις 7 Οκτωβρίου 1944 οι κρατούμενοι του Ειδικού Αποσπάσματος (Sonderkommando, Εβραίοι κρατούμενοι που δούλευαν τα κρεματόρια και κρατούνταν χωρισμένοι από τους υπόλοιπους) επαναστάτησαν. Γυναίκες κρατούμενες κατάφεραν να μεταφέρουν κρυφά εκρηκτική ύλη από τις βιομηχανικές εγκαταστάσεις στο στρατόπεδο, με την οποία ανατίναξαν ένα μέρος του Κρεματορίου 4. Στη συνέχεια οι φυλακισμένοι επιχείρησαν μαζική διαφυγή, αλλά οι 250 δραπέτες πιάστηκαν και εκτελέστηκαν.
[Επεξεργασία] Γνώσεις των Συμμάχων
Οι Σύμμαχοι που πολεμούσαν κατά της Γερμανίας απέκτησαν στις 31 Μαΐου 1944 λεπτομερείς εναέριες φωτογραφίες όλων των στρατοπέδων του Άουσβιτς. Το 2003 η Royal Air Force δημοσίευσε για πρώτη φορά εναέριες φωτογραφίες, όπου φαίνονται ακόμη και οι φωτιές των σωρών πτωμάτων, που καίγονταν σε ανοικτό χώρο αφού τα κρεματόρια δεν διέθεταν την απαιτούμενη χωρητικότητα για τους χιλιάδες νεκρούς. Εκτός αυτού, δυο κρατούμενοι που είχαν καταφέρει να δραπετεύσουν (Ρούντολφ Βρμπα και Άλφρεντ Βέτσλερ) σχεδίασαν λεπτομερείς χάρτες με ακριβείς πληροφορίες για το Άουσβιτς, τα οποία παρέδωσαν στους Συμμάχους το καλοκαίρι του 1944, ενώ ο Βίτολντ Πιλέτσκι (Witold Pilecki), ο οποίος ως μοναδικός άνθρωπος φυλακίστηκε εθελοντικά στο Άουσβιτς, τους έστελνε τακτικά κρυφές αναφορές από το εσωτερικό του στρατοπέδου. Αμερικανικά βομβαρδιστικά προκάλεσαν στις 13 Σεπτεμβρίου 1944 φοβερές ζημιές στις κοντινές βιομηχανικές εγκαταστάσεις. Η ερώτηση, εάν οι συμμαχικές αεροπορικές δυνάμεις θα έπρεπε να είχαν βομβαρδίσει το στρατόπεδο ή έστω τις ράγες που οδηγούσαν εκεί, συζητείται αμφιλεγόμενα μέχρι σήμερα.
[Επεξεργασία] Απόπειρες δραπέτευσης
Συνολικά περίπου 700 φυλακισμένοι προσπάθησαν να δραπετεύσουν από το Άουσβιτς. Η διαφυγή πέτυχε σε περίπου 300 περιπτώσεις. Αφού η SS πετύχαινε να συλλάβει δραπέτες, συνήθιζε να τους τιμωρεί αφήνοντάς τους να πεθάνουν από την πείνα. Άλλες φορές τιμωρούνταν συγγενείς ή και άλλοι, τυχαίοι κρατούμενοι στη θέση τους.
[Επεξεργασία] Πορείες θανάτου και απελευθέρωση
Εν μέρη τα κρεματόρια και οι θάλαμοι αερίων γκρεμίστηκαν ήδη τον Νοέμβριο του 1944. Οι αποτεφρωτήρες αποσυναρμολογήθηκαν και, βάσει νεώτερων μελετών, προορίζονταν να εγκατασταθούν στο Στρατόπεδο συγκέντρωσης Μαουτχάουζεν-Γκούζεν, το οποίο οι εθνικοσοσιαλιστές τότε ακόμη πίστευαν ότι δεν θα πέσει στα χέρια των Συμμάχων. Το τελευταίο κρεματόριο του Άουσβιτς ανατίναξαν λίγο πριν από την απελευθέρωση του στρατοπέδου τον Ιανουάριο του 1945 για να κρύψουν τα ίχνη των πράξεων τους από τους Σοβιετικούς.
Μεταξύ της 17 και 23 Ιανουαρίου το στρατόπεδο εκκενώθηκε και περίπου 60.000 κρατούμενοι οδηγήθηκαν σε πορείες θανάτου προς την δύση. Στα στρατόπεδα του Άουσβιτς παρέμειναν συνολικά κοντά σους 7.500 φυλακισμένους, στους οποίους λόγω ασθένειας και αδυναμίας ήταν αδύνατο να ακολουθήσουν την πορεία. Περισσότεροι από 300 πυροβολήθηκαν άμεσα, ενώ η προγραμματισμένη εξόντωση των υπόλοιπων αποτράπηκε μονάχα λόγω της ταχείας προόδου του ερυθρού στρατού στην ανατολή.
Ως πρώτο των κυρίων στρατοπέδων απελευθερώθηκε το Άουσβιτς Ι Μόνοβιτς το μεσημέρι της 27 Ιανουαρίου 1945, από τον 60ο Στρατό, επικεφαλής του οποίου ήταν ο συνταγματάρχης Πάβελ Κουρότσκιν. Στις επόμενες μέρες πέθαναν περίπου 200 από τους επιζώντες του Άουσβιτς από τις συνέπειες της κακομεταχείρησης τους από τους εθνικοσοσιαλιστές, παρόλο που υπήρξε ιατρική βοήθεια από πλευράς των Συμμάχων.
[Επεξεργασία] Θύματα
[Επεξεργασία] Αριθμός θυμάτων
Στην επίσημη ιστοσελίδα του Μουσείου του Στρατοπέδου [1] καταγράφονται το πλήθος και οι κατηγορίες των εξής καταγεγραμένων θυμάτων αυτού του στρατοπέδου, με τα αντίστοιχα διακριτικά σήματα που τους χαρακτήριζαν οι Ναζιστές:
-
- Εβραίοι (δύο τρίγωνα που σχηματίζουν εξάκτινο αστέρι, σε συνδυασμό με την κατηγορία του κρατουμένου): Από το 1943 και έπειτα αποτελούσαν την πιο πολυάριθμη ομάδα κρατουμένων. Συνολικά 1.100.000 εκτοπίστηκαν στο Άουσβιτς μεταξύ των ετών 1940-1945. Περίπου 960.000 θανατώθηκαν εκεί (από τους οποίους 865.000 σε θαλάμους αερίων αμέσως κατά την αφιξή τους και περίπου 95.000 από τις 200.000 Εβραίων που ήταν καταγεγραμένοι ως κρατούμενοι). Υπολογίζεται ότι περίπου 55.000 Έλληνες Εβραίοι εκτοπίστηκαν με προορισμό αυτό το στρατόπεδο.
-
- Πολιτικοί κρατούμενοι (κόκκινο τρίγωνο): Στην πλειονότητά τους ήταν Πολωνοί που είχαν συλληφτεί κατά τη διάρκεια ενεργειών καταστολής ή λόγω της συμμετοχής τους σε αντιστασιακά κινήματα. Ο αριθμός τους ανέρχεται στους 160.000 περίπου.
-
- Πολωνοί ("P" πάνω σε κόκκινο τρίγωνο): Ήταν η πολυπληθέστερη ομάδα μη Εβραίων κρατουμένων. Περίπου 140-150.000 Πολωνοί εκτοπίστηκαν σε αυτό το στρατόπεδο. Οι μισοί από αυτούς, περίπου 70-75.000 άτομα, πέθαναν ως αποτέλεσμα της πείνας, των εκτελέσεων και των ασθενειών.
-
- Τσιγγάνοι και κοινωνικά απροσάρμοστοι (μαύρο τρίγωνο): Περίπου 23.000 Τσιγγάνοι βρήκαν το θάνατο εκεί, η πλειονότητά τους μέσω αποτέφρωσης. Επίσης, υπήρχε ένας μικρός αριθμός πορνών.
-
- Αιχμάλωτοι πολέμου: Αφορά κυρίως σοβιετικούς αιχμαλώτους πολέμου. Περίπου 15.000 άτομα εκτοπίστηκαν εκεί και όλοι τους σχεδόν εξοντώθηκαν.
-
- Άλλες εθνικές ομάδες: Υπολογίζεται ότι πάνω από 10.000 κρατούμενοι προέρχονταν από διάφορες άλλες εθνικές ομάδες, Τσέχοι, Γάλλοι, Γερμανοί, Σλοβένοι, κ.α.
-
- Σωφρονιστικοί κρατούμενοι (σημάδι "EH" (Erziehungshäftling)): Υπολογίζεται ότι υπήρχαν περίπου 11.000 κρατούμενοι εξαιτίας διαφόρων παραπτωμάτων.
-
- Ποινικοί κρατούμενοι (πράσινο τρίγωνο): Αυτή η κατηγορία περιλάμβανε λίγες εκατοντάδες κρατουμένων.
-
- Μάρτυρες του Ιεχωβά (μωβ τρίγωνο): Φυλακίζονταν λόγω της συμπεριφοράς και της στάσης τους ως αποτέλεσμα των θρησκευτικών πεποιθήσεών τους. Υπήρχαν τουλάχιστον 138 καταγεγραμένοι Μάρτυρες του Ιεχωβά. Υπήρχαν επίσης 249 κρατούμενοι που είχαν καταχωρηθεί σε άλλες κατηγορίες, αν και ήταν γνωστό ότι ήταν Μάρτυρες του Ιεχωβά.
-
- Ομοφυλόφιλοι (ροζ τρίγωνο): Τουλάχιστον μερικές δεκάδες ομοφυλόφιλων φυλακίστηκαν και καταγράφηκαν σε αυτή την κατηγορία.
Ο Franziszek Piper αναφέρεται στη μελέτη του Die Zahl der Opfer von Auschwitz (ελλ. Ο αριθμός των θυμάτων του Άουσβιτς) βάσει έρευνας και πηγών που συγκεντρώθηκαν στο διάστημα 1945-1990 σε 1.100.000 νεκρούς στο στρατόπεδο εξόντωσης Άουσβιτς ΙΙ Μπίρκεναου.
Ο Jean-Claude Pressac αναφέρεται στο βιβλίο του Les Crématoires d'Auschwitz (ελλ. Τα κρεματόρια του Άουσβιτς) στην δολοφονία μέχρι και 711.000 ανθρώπων. Συνυπολογίζει εδώ τους 470.000-550.000 Εβραίους, οι οποίοι εκτοπίστηκαν στο Άουσβιτς, όπου χάθηκαν τα ίχνη τους, 126.000 κρατούμενους οι οποίοι υπάρχουν σε αρχείο, 15.000 σοβιετικούς αιχμαλώτους πολέμου όπως και 20.000 νεκρούς διάφωρων μειονοτήτων (όπως π.χ. "Τσιγγάνοι"). Ο Pressac τονίζει ότι οι αριθμοί αυτοί βασίζονται στην σύγχρονη έρευνα (1995) και ίσως θα πρέπει βάσει κατοπινής έρευνας να διορθωθούν. Πράγματι ο αριθμός των Ούγγρων Εβραίων που εκτοπίστηκαν το 1944 ήταν μεγαλύτερος από ότι ανέφερε ο Pressac και στο μεταξύ έχει διορθωθεί.
[Επεξεργασία] Γνωστοί κρατούμενοι και θύματα
- Σιμόν Βέιλ, πρώην Πρόεδρος του Ευρωκοινοβουλίου, αρκετές φορές υπουργός της γαλλικής κυβέρνησης και επιζούσα του Άουσβιτς, απελευθερώθηκε μετά από 13 μήνες σαν Εβραία στο Μπέργκεν-Μπέλζεν και στο Auschwitz στις 27 Ιανουαρίου 1945.
- Κουρτ Γκέρρον, ηθοποιός ("Γαλάζιος Αγγελος", όπου πρωταγωνίστησε η Μάρλεν Ντίτριχ) και σκηνοθέτης, δολοφονήθηκε στο Άουσβιτς τον Οκτώβριο του 1944.
- Ίμρε Κέρτις, Ούγγρος συγγραφέας, επέζησε το Άουσβιτς και το Μπούχενβαλντ. Βραβεύτηκε με το Νόμπελ Λογοτεχνίας το 2002.
- Γκέρντρουντ Κόλμαρ, γερμανίδα συγγραφέας, δολοφονήθηκε στο Άουσβιτς στις αρχές Μαρτίου 1943.
- Χανς Κράσα, τσεχογερμανός εβραίος μουσικοσυνθέτης. Δολοφονήθηκε λόγω προχωρημένης ηλικίας σε θάλαμο αερίων του Άουσβιτς άμεσα μετά την άφιξή του.
- Βλαντισλάβ Μπαρτοτσέφσκι, κατοπινός Υπουργός Εξωτερικών της Πολωνίας.
- Βίλχελμ Μπράσε, πολωνός φωτογράφος, επιζών του Άουσβιτς.
- Βίκτορ Ούλμαν, αυστριακός εβραίος μουσικοσυνθέτης. Αφού κρατήθηκε πριν στο Τερέζιενσταντ, δολοφονήθηκε σε θάλαμο αερίων του Άουσβιτς άμεσα μετά την άφιξή του.
- Έντιθ Στάιν, γερμανίδα φιλόσοφος και ρωμαιοκαθολική μοναχή εβραϊκής καταγωγής. Δολοφονήθηκε σε θάλαμο αερίων του Άουσβιτς. Το 1998 κηρύχθηκε Άγια της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας.
- Άννα Φρανκ, γνωστή για το ημερολόγιο της που το έγραψε από τις 12 Ιουνίου 1942 ως την 1 Αυγούστου 1944. Πέθανε στο στρατόπεδο συγκέντρωσης Μπέργκεν-Μπέλζεν, αφού είχε κρατηθεί τον Σεπτέμβριο και Οκτώβριο 1944 στο Άουσβιτς.
- Έντιθ Φρανκ, μητέρα της Άννα Φρανκ. Ήταν κρατούμενη στο Άουσβιτς από το Σεπτέμβριο 1944 μέχρι τον Ιανουάριο 1945. Πέθανε από υποσιτισμό στις 6 Ιανουαρίου 1945.
- Βίκτωρ Φρανκλ, εβραίος επιζών ψυχίατρος, φυλακίστηκε στα στρατόπεδα συγκέντρωσης Τερέζιενσταντ, Άουσβιτς και Νταχάου, όπου απελευθερώθηκε. Διατύπωσε την «ύστατη ανθρώπινη ελευθερία».
- Γιούλιους Χιρς, γερμανός εβραίος ποδοσφαιριστής της Καρλσρούης και της Εθνικής ομάδας του Γερμανικού Ράιχ, εκτοπίστηκε στις 1 Μαρτίου 1943 στο Άουσβιτς. Η ημερομηνία θανάτου είναι άγνωστη.
- Σελίν βαν ντερ Χοκ, επιζούσα Ολλανδή [2].
[Επεξεργασία] Δράστες
[Επεξεργασία] Οι διοικητές
Τα στρατόπεδα του Άουσβιτς βρίσκονταν, όπως όλα τα άλλα στρατόπεδα συγκέντρωσης των εθνικοσοσιαλιστών, υπό την διεύθυνση ττων SS του Χάινριχ Χίμλερ. Η μαζική δολοφονία οργανώθηκε κυρίως από τον Αδόλφο Άιχμαν. Το διοικητικό κέντρο του συνολικού συγκροτήματος Άουσβιτς βρισκόταν στο αρχικό στρατόπεδο συγκέντρωσης Άουσβιτς Ι. Από το 1943 το στρατόπεδο εξόντωσης Άουσβιτς ΙΙ Μπίρκεναου απέκτησε μεγαλύτερη ανεξαρτησία και ξεχωριστούς διοικητές.
- Ρούντολφ Ες, (Μάιος 1940 - Νοέμβριος 1943), επέστρεψε για την εξόντωση των ουγγρικών Εβραίων στο Άουσβιτς για το διάστημα Μάιος – Ιούλιος 1944.
- Φρίντριχ Χαρτγιενστάιν, (Νοέμβριος 1943 - 15 Μαΐου 1944)
- Γιόζεφ Κράμερ, (Μάιος 1944 - Δεκέμβριος 1944)
- Ρίχαρντ Μπαιρ, (από Μάιο 1944 του Άουσβιτς Ι, από Δεκέμριο 1944 μέχρι Ιανουάριο 1945 και του Άουσβιτς ΙΙ Μπίρκεναου)
Ο Ρούντολφ Ες απαγχονίστηκε το 1947 μπροστά στην είσοδο του κρεματορίου του Άουσβιτς Ι. Ο Χαρτγιενστάιν καταδικάστηκε σε θάνατο. Πέθανε το 1954 φυλακισμένος στο Παρίσι. Ο Κράμερ εκτελέστηκε το 1945 στο Χάμελν. Ο Μπαιρ πέθανε σε φυλακή της Φρανκφούρτης το 1963, λίγο πριν την έναρξη της δίκης του.
[Επεξεργασία] Περαιτέρω λεπτομέρειες
- Ο Δρ Δρ Γιόζεφ Μένγκελε έκανε κυρίως μελέτες πάνω σε δίδυμους και μικρόσωμους, συμπεριλαμβάνοντας και απάνθρωπα πειράματα. Για συγκριτικές αναλύσεις π.χ. των εσωτερικών οργάνων διδύμων τους σκότωνε μέσω ενέσεων φαινόλης.
- Ο Καθηγητής Δρ Καρλ Κλάουμπεργκ πραγματοποίησε, αγνοώντας κάθε ανθρώπινη αξιοπρέπεια των θυμάτων του, πειράματα αποστείρωσης σε γυναίκες κρατούμενες του Άουσβιτς.
- Εκτός από τους πάνω από 1000 άντρες της SS, ανήκαν και περίπου 200 γυναίκες στους δράστες του Άουσβιτς. Μεταξύ αυτών ήταν οι: Μαρία Μάντελ, Γιοχάνα Μπόρμαν, Μάργκοτ Ντρέχσελ, Ίρμα Γκρέσε, Χίλντεγκαρντ Λαίχερτ, Φρειδερίκη Σνάιντερ, Ελίζαμπετ Φόλκενρατ και Έμα Τσίμερ.
- Μετά τον πόλεμο υποβλήθηκε μήνυση κατά των ιδιοκτητών των εταιριών Deutsche Gesellschaft für Schädlingsbekämpfung m.b.H. (Degesch) και Tesch & Stabenow (Testa), οι οποίες ανεφοδίαζαν το Άουσβιτς με το φυτοφάρμακο Zyklon B. To φάρμακο αυτό είχε χρησιμοποιηθεί στους θαλάμους αερίων για την δολοφονία εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων.
[Επεξεργασία] Μετά τον πόλεμο - Μνήμη των θυμάτων
Οι βιομηχανικές εγκαταστάσεις για παραγωγή συνθετικού ελαστικού (Buna-Werke) έγιναν ιδιοκτησία του πολωνικού κράτους και σημείωσαν την αρχή χημικής βιομηχανίας της περιοχής. Τα κοντινά στρατόπεδα συγκεντρώσεως παρατήθηκαν, μέχρι που η πολωνική κυβέρνηση αποφάσισε να ανοικοδομήσει το Άουσβιτς Ι και να το μετατρέψει σε μουσείο. Επίσης και το Άουσβιτς ΙΙ, με τους ανατιναγμένους θαλάμους αερίων υπάρχει μέχρι και σήμερα. Το στρατόπεδο συγκέντρωσης Άουσβιτς ανήκει σήμερα στις Τοποθεσίες Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς της UNESCO.
Η νομική επεξεργασία από πλευράς της Γερμανίας πραγματοποιήθηκε στα πλαίσια των δικών του Άουσβιτς την δεκαετία του 1960. Κατηγορήθηκαν μονάχα 800 των 8.000 ανθρώπων που υπηρέτησαν στο Άουσβιτς, από τους οποίους μόνον 40 βρέθηκαν αντιμέτωποι γερμανικών δικαστηρίων.
Από το 1988 πραγματοποιείται στη μνήμη του Ολοκαυτώματος η ετήσια "Πορεία των ζωντανών".
Το 1996 καθιερώθηκε στη Γερμανία επισήμως η 27 Ιανουαρίου, ήμερα απελευθέρωσης του Άουσβιτς, ως ημέρα μνήμης των Εβραίων θυμάτων του εθνικοσοσιαλισμού.
[Επεξεργασία] Σημειώσεις
- ↑ The Nizkor Project, The Techniques of Holocaust Denial: The Auschwitz Gambit: The Four Million Variant
- ↑ Μουσείο Άουσβιτς-Μπίρκεναου
[Επεξεργασία] Πηγές
- Y. Gutman, M. Berenbaum: Anatomy of the Auschwitz Death Camp, Indiana University Press, 1994
- Alfred Kantor: Das Buch des Alfred Kantor, Athenäum Verlag Frankfurt a.M.1987/ Mc Graw-Hill Company New York 1971
- Jean-Claude Pressac: Les crématoires d'Auschwitz. La machinerie du meurtre de masse. Paris, Presses du CNRS, 1993 αγγλική έκδοση του βιβλίου online
[Επεξεργασία] Βλέπε και
[Επεξεργασία] Εξωτερικές συνδέσεις
- Κατάλογος ελληνοεβραίων θυμάτων του Άουσβιτς στο yadvashem.org
- Αναμνηστικός χώρος και Μουσείο Άουσβιτς-Μπίρκεναου: Αριθμός και Προέλευση των θυμάτων, στην αγγλική
- Αναμνηστικός χώρος και Μουσείο Άουσβιτς-Μπίρκεναου: Επιπρόσθετες λεπτομέρειες για το στρατόπεδο, στην αγγλική
Το περιεχόμενο του άρθρου βασίζεται στο αντίστοιχο γερμανικό άρθρο. Άδεια: GNU FDL. Συνεισφέροντες Χρήστες: [3].