Γερμανικά πανεπιστήμια ελίτ
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Κρατικός Τίτλος-βραβείο για επιλεγμένα πανεπιστημιακά ιδρύματα της Γερμανίας. (γερμαν. Eliteuniversität). Σε αντίθεση με αμερικανικά ή βρετανικά πανεπιστήμια ελίτ υπάρχει στη Γερμανία ελεύθερη πρόσβαση σε αυτά για όλους τους ενδιαφερόμενους φοιτητές.
Πίνακας περιεχομένων |
[Επεξεργασία] Ιστορικό
Ήδη η κυβέρνηση του Gerhard Schröder (1998-2005) είχε προτείνει τη δημιουργία πανεπιστημίων ελίτ κατά αμερικανικά πρότυπα ώστε να διασφαλιστεί η ανταγωνιστικότητα των γερμανικών πανεπιστημίων στο μέλλον. Το θέμα ξεχάστηκε για κάποιο χρονικό διάστημα, ωσότου η νεοεκλεγείσα κυβέρνηση της Angela Merkel επανέφερε το ζήτημα στο προσκήνιο.
Το 2006 τρία γερμανικά ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα απέκτησαν τον τίτλο του <<Πανεπιστημίου Ελίτ>>. Ο τίτλος αυτός συνδέεται με επιπλέον χρηματικές κρατικές επιχορηγήσεις ως επιβράβευση των ιδρυμάτων αυτών για τη συνεισφορά τους στην επιστημονική έρευνα και την υψηλού επιπέδου εκπαίδευσης φοιτητών. To ύψος των επιχορηγήσεων φτάνει μέχρι και τα 300 εκατομμύρια ευρώ.
[Επεξεργασία] Η Γερμανική Πανεπιστημιακή Ελίτ
Τα τρία πρώτα πανεπιστήμια που απέκτησαν αυτόν τον τίτλο είναι:
- Πανεπιστήμιο του Μονάχου
- Πολυτεχνείο του Μονάχου
- Πολυτεχνείου της Καρλσρούης
Εκτός αυτών των πανεπιστημίων θα τιμηθούν με διακρίσεις και επιπλέον χρηματοδοτήσεις Σχολές Αποφοίτων (γερμαν. Graduiertenschulen) καθώς και Κορυφαία Ερευνητικά Κέντρα (γερμαν. Spitzenforschungszentren ή Exzellenzcluster) που αποτελούν μέρη ορισμένων πανεπιστημίων.
Στις Σχολές Αποφοίτων συγκαταλέγονται σχολές από:
- το Πολυτεχνείο του Άαχεν,
- το Ελεύθερο Πανεπιστήμιο του Βερολίνου,
- το Πανεπιστήμιο Humboldt του Βερολίνου,
- το Πανεπιστήμιο του Μπόχουμ,
- το Πανεπιστήμιο της Βρέμης,
- το Πανεπιστήμιο της Βόννης,
- το Ιατρικό Πανεπιστήμιο του Αννοβέρου,
- το Πανεπιστήμιο της Χαϊδελβέργης,
- το Πολυτεχνείο της Καρλσρούης,
- το Πανεπιστήμιο του Μάνχαϊμ,
- το Πανεπιστήμιο του Μονάχου,
- το Πολυτεχνείο του Μονάχου και
- το Πανεπιστήμιο του Βύρτσμπουργκ.
Στα Κορυφαία Ερευνητικά Κέντρα συναντάμε ιδρύματα από:
- το Πολυτεχνείο του Άαχεν,
- το Πανεπιστήμιο της Βόννης,
- το Πολυτεχνείο της Δρέσδης,
- το Πανεπιστήμιο της Φρανκφούρτης,
- το Πανεπιστήμιο του Γκίσσεν,
- το Πανεπιστήμιο του Γκέτιγγεν,
- το Ιατρικό Πανεπιστήμιο του Αννοβέρου,
- το Πανεπιστήμιο της Χαϊδελβέργης,
- το Πολυτεχνείο της Καρλσρούης,
- το Πανεπιστήμιο του Κιέλου,
- το Πανεπιστήμιο της Κωνστάνζης,
- το Πανεπιστήμιο του Μονάχου και
- το Πολυτεχνείο του Μονάχου.
[Επεξεργασία] Το Μέλλον
Τον Ιανουάριο του 2007 ανακοινώθηκαν οκτώ ακόμη πανεπιστήμια τα οποία προκρίθηκαν για την τελική επιλογή, απόφαση που θα ληφθεί εντός του έτος. Οι οκτώ φιναλίστ είναι:
- το Πολυτεχνείο του Άαχεν,
- το Πανεπιστήμιο της Χαϊδελβέργης,
- το Πανεπιστήμιο της Κωνστάντζης,
- το Ελεύθερο Πανεπιστήμιο του Βερολίνου,
- το Πανεπιστήμιο Humboldt του Βερολίνου,
- το Πανεπιστήμιο του Φράιμπουργκ,
- το Πανεπιστήμιο του Μπόχουμ και
- το Πανεπιστήμιο του Γκέτιγγεν.
Εκτός συναγωνισμού βρέθηκαν μερικά ιστορικά πανεπιστημικά ιδρύματα της χώρας, όπως:
- το Πανεπιστήμιο Eberhard-Karl του Τύμπινγκεν,
- το Πανεπιστήμιο της Κολωνίας,
- το Πανεπιστήμιο της Βόννης και
- το Πανεπιστήμιο του Αμβούργου.
Ο Πρόεδρος του Επιστημονικού Συμβουλίου Peter Strohschneider δήλωσε ότι αυτή τη φορά επιλέχθηκαν διαφορετικά είδη πανεπιστημίων. Το φάσμα φτάνει από μικρά, εξειδικευμένα πανεπιστήμια μέχρι σε πολύ μεγάλα. Επίσης επιλέχθηκαν κατά κύριο όρο ιδρύματα με δυνατές ανθρωπιστικές και κοινωνιολογικές σχολές, σε αντίθεση με τον προηγούμενο γύρο όπου ιδρύματα με τεχνολογικό προσανατολισμό είχαν τον πρώτο λόγο.[1]
Όσον αφορά τη γεωγραφική κατανομή είναι αξιοσημείωτο ότι μονάχα ένα από τα πανεπιστήμια της Πρώην Ανατολικής Γερμανίας βρέθηκε στην τελική οκτάδα (το Πανεπιστήμιο Humboldt του Βερολίνου), ενώ ιδρύματα από το Νότο της χώρας (Βαυαρία, Βάδη-Βυρτεμβέργη) υπερτερούν αριθμητικά των υπολοίπων.