Αλπινισμός
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Ο αλπινισμός είναι αγώνισμα αναρρίχησης σε υψηλά και απόκρημνα βουνά. Ονομάστηκε αλπινισμός, γιατί παλαιότερα οι πιο τολμηρές αναρριχήσεις γίνονταν στις Άλπεις. Πολλές φορές γίνεται και για επιστημονικές παρατηρήσεις.
Ο αλπινισμός έχει αναπτύξει ιδιαίτερες τεχνικές, είτε στον τρόπο που περπατούν οι αλπινιστές είτε στον τρόπο που αναρριχώνται. Ο αλπινιστής φορεί ειδική στολή και εξαρτήματα. Στα χιόνια αναρριχάται φορώντας αγκίστρια στα παπούτσια, για να μη γλιστρά. Συνήθως από την ομάδα των αλπινιστών ο πιο έμπειρος αναρριχάται σε μια πλαγιά και διαμορφώνει το πέρασμα, δένοντας σκοινιά και σκαλίζοντας στηρίγματα στα βράχια. Έτσι οι άλλοι ανεβαίνουν δεμένοι στο σκοινί με λιγότερο κίνδυνο να πέσουν.
Τα δρομολόγια των αλπινιστών ξεκινούν συνήθως πάρα πολύ πρωί. Η διαδρομή, κατά την οποία από άλλο δρόμο ανεβαίνουν σε μια κορυφή και από άλλο κατεβαίνουν, ονομάζεται διάβαση και είναι συνήθως τρομερά επικίνδυνη, γιατί όλη η διαδρομή γίνεται σε άγνωστο, αδιαμόρφωτο έδαφος.
Ο αλπινισμός άρχισε να αναπτύσσεται γύρω στις αρχές του 19ου αιώνα. Άρχισε με την κατάκτηση του Λευκού Όρους το 1786. Αργότερα κατατάχτηκε στα αθλήματα και οι προσπάθειες συνεχίστηκαν για την κατάκτηση των Άλπεων, των Πυρηναίων και άλλων κορυφών της Ευρώπης. Από την Ευρώπη το ενδιαφέρον των αλπινιστών επεκτάθηκε σε κορυφές πιο απομακρυσμένες. Γύρω στα 1950 άρχισε συστηματικά η αναρρίχηση στα Ιμαλάια, τα ψηλότερα βουνά όλου του κόσμου.
Η ψηλότερη κορυφή του κόσμου, το Έβερεστ (8.840 μ.), πατήθηκε το 1953 από του Άγγλο Χίλλαρυ και το θιβετιανό οδηγό του. Μετά από αυτό το γεγονός η κατάκτηση ψηλών κορυφών θεωρήθηκε σαν κάτι ξεπερασμένο. Η προσοχή και οι προσπάθειες των αλπινιστών στράφηκαν στην εξερεύνηση των οροσειρών και στη βελτίωση των τεχνικών του αλπινισμού, που εξακολούθησε να ασκείται σαν σπορ.
Η αρχική έκδοση του άρθρου αυτού βασίστηκε σε αντίστοιχο άρθρο της Live-Pedia.gr δημοσιευμένο με την GFDL. (ιστορικό)