Πράσινο Ακρωτήριο

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια


República de Cabo Verde
Δημοκρατία του Πράσινου Ακρωτηρίου
(Σημαία) (Εθνόσημο)
Εθνικό Σύνθημα:
image:LocationCapeVerde.png
Επίσημη Γλώσσα Πορτογαλικά
Πρωτεύουσα Πράια
Πρόεδρος Πέδρο Πίρες
Πρωθυπουργός Ζοζέ Μαρία Νέβες
Έκταση
 - Ολική
 - % νερό
Κατατάσσεται 172η
4.033 km²;
Αμελητέα
Πληθυσμός
 - Ολικός (2006)
 - Πυκνότητα
Κατατάσσεται 163η
420.979
126/km²;
Ανεξαρτησία (από Πορτογαλία) 5 Ιουλίου 1975
Νόμισμα Εσκούδο του Πράσινου Ακρωτηρίου
Ζώνη Ώρας UTC-1
Εθνικός ύμνος ''Cântico da Liberdade
Internet TLD .cv
Κώδικας κλήσεων +238

Το Πράσινο Ακρωτήριο (πορτογαλικά: Cabo Verde, 'kabu 'veɾdɨ) είναι μια χώρα με έκταση 4.033km² και πληθυσμό 418.224 [1]. Το όνομα της πρωτεύουσας είναι Πράια. Το νησί βρίσκεται στην περιοχή Μακαρονησία (αποτελείται από δέκα νησιά και άλλα πιο μικρά νησιά) στα βόρεια του Ατλαντικού Ωκεανού. Οι συντεταγμένες της χώρας είναι 15.02 Β, 23.34 Δ. Τα μέχρι πρότινος ακατοίκητα νησιά ανακαλύφθηκαν και αποικίστηκαν από τους Πορτογάλους το 15ο αιώνα. Η χώρα πήρε την ονομασία της από το Cap-Vert (που σημαίνει Πράσινο Ακρωτήριο), σήμερα στη Σενεγάλη, στο δυτικότερο άκρο της ηπειρωτικής Αφρικής.

Πίνακας περιεχομένων

[Επεξεργασία] Τα νησιά

Τα δέκα μεγαλύτερα νησιά είναι: Μπράβα, Φόγκο, Σάο Τιάγκο, Μάιο, Μπόα Βίστα, Σαλ, Σάο Νικολάου, Σάο Βισέντε, Σάντο Αντάο και Σάντα Λουσία. Τα νησιά έχουν τραχιά μορφολογία και είναι ηφαιστειογενή. Το Φόγκο αποτελεί ενεργό ηφαίστειο και είναι το μοναδικό στο αρχιπέλαγος. Ο ηφαιστειακός κώνος στο Φόγκο φθάνει σε ύψος τα 2.829μ. στην Πίκο ντο Κάνου. 10 κύρια νησιά και γύρω στις 8 νησίδες απαρτίζουν το αρχιπέλαγος. Τα κυριότερα νησιά είναι:

  • Barlaventos (northern island group)
    • Santo Antão
    • São Vicente
    • Santa Luzia
    • São Nicolau
    • Sal
    • Boa Vista
  • Sotaventos (southern island group)
    • Maio
    • Santiago
    • Fogo
    • Brava

Οι νησίδες είναι οι Branco και Razo.

[Επεξεργασία] Κλίμα

Το κλίμα των νησιών είναι τροπικό και επηρεάζεται από τους ζεστούς και ξηρούς αληγείς ανέμους. Η ξηρασία αποτελεί σημαντικό πρόβλημα στο νησί σε αρκετά σημεία του αρχιπελάγους. Η βλάστηση επίσης είναι φτωχή.

Ετήσιες Κλιματολογικές Συνθήκες
Θερμοκρασία
Βροχοπτώσεις σε mm
Ιανουάριος
75°F
24°C
5.3mm
Φεβρουάριος
75°F
24°C
3.8mm
Μάρτιος
77°F
25°C
1.3mm
Απρίλιος
77°F
25°C
0.0mm
Μάιος
78°F
25°C
0.0mm
Ιούνιος
79°F
26°C
0.0mm
Ιούλιος
81°F
27°C
0.8mm
Αύγουστος
84°F
29°C
14.1mm
Σεπτέμβριος
85°F
29°C
33.6mm
Οκτώβριος
83°F
29°C
6.5mm
Νοέμβριος
81°F
27°C
2.5mm
Δεκέμβριος
77°F
25°C
1.6mm

[Επεξεργασία] Ιστορία

Το νησί ήταν ακατοίκητο (χρησιμοποιείτο από αλιείς της Σενεγάλης) όταν έφτασαν οι Πορτογάλοι το 1456 και το νησί έγινε τμήμα της Αυτοκρατορίας τους (η προσάρτηση έγινε το 1495). Σημαντική υδάτινη οδός, εξαιτίας της γεωγραφικής θέσης του, το Πράσινο Ακρωτήριο αποτέλεσε επίσης τόπος με φυτείες ζαχαροκάλαμου και έπειτα σημαντικό κέντρο δουλεμπορίου. Η δουλεία καταργήθηκε στα τέλη του 19ου αιώνα. Το 1951 η χώρα έγινε υπερπόντια επαρχία της Πορτογαλίας.

Το 1975, χάρη στις προσπάθειες εν μέρει του Αφρικανικού Κόμματος για την Ανεξαρτησία της Γουινέας-Μπισσάου και του Πράσινου Ακρωτηρίου (Partido Africano da Independência da Guiné e Cabo Verde, PAIGC), ήρθε η πολυπόθητη ανεξαρτησία, στις 5 Ιουλίου. Πρώτος Πρόεδρος ανέλαβε ο Αριστίντες Περέιρα, ο οποίος επέβαλε μονοκομματικό σύστημα διακυβέρνησης. Έπειτα από την ανεξαρτησία, το PAIGC επεχείρησε να ενοποιήσει το Πράσινο Ακρωτήριο με τη Γουινέα-Μπισσάου. Οι προσπάθειες αυτές ανακόπηκαν από το στρατιωτικό πραξικόπημα στη δεύτερη χώρα, το 1980.

Το PAICV (προσκείμενο στο PAIGC) κυβέρνησε στο νησιωτικό κράτος μέχρι τη διεξαγωγή δημοκρατικών εκλογών, το 1991, οι οποίες είχαν αποτέλεσμα την κυβερνητική αλλαγή. Την αλλαγή του καθεστώτος είχαν ζητήσει οι ίδιοι οι εκλογείς, οι οποίοι ενέκριναν τροποποίηση του Συντάγματος σε δημοψήφισμα, το 1990. To Κίνημα για τη Δημοκρατία (Movimento para a Democracia)(MPD) κέρδισε σε εκείνες τις εκλογές και επανεξελέγη το 1996, με αρχηγό τον Κάρλος Βέιγκα στην πρωθυπουργία και τον Αντόνιο Μοντέιρο στην προεδρία του κράτους. Το PAICV επέστρεψε στην εξουσία το 2001, για να επανεκλεγεί το 2006.

[Επεξεργασία] Δημογραφία

Οι απόγονοι των εποίκων Ευρωπαίων, που ήταν οι Πορτογάλοι, απαρτίζουν το σημερινό πληθυσμό των νησιών αλλά και οι απόγονοι των δούλων, οι οποίοι είχαν μεταφερθεί από τη Γουινέα. Το 70% του πληθυσμού είναι Κρεολοί και το υπόλοιπο είναι Αφρικανοί. Πολύ μικρό ποσοστό είναι Ευρωπαίοι. Αξιοσημείωτο είναι ότι μεγάλος αριθμός κατοίκων της χώρας ζουν στο εξωτερικό, όπως οι ΗΠΑ, η Πορτογαλία και άλλες χώρες. Η θρησκεία τους είναι Ρωμαιοκαθολική, με αρκετούς να ανήκουν στο προτεσταντικό δόγμα και μία μερίδα να ακολουθεί τις ανιμιστικές δοξασίες.

Η επίσημη γλώσσα είναι η πορτογαλική, ενώ ομιλείται ως εθνική γλώσσα η Κρεολική (κριούλο) , η οποία αποτελεί κράμα πορτογαλικών και δυτικοαφρικανικών στοιχείων.

Οι ηφαιστειακές εκρήξεις του Φόγκο (όπως αυτή του 1680) και οι επιδημίες, δεν άφησαν περιθώρια για αύξηση του πληθυσμού. Ωστόσο, το προσδόκιμο ζωής είναι σήμερα ένα από τα υψηλότερα της Αφρικής, στα 74 χρόνια στις γυναίκες και στα 67 στους άνδρες.

Οι σημαντικότερες πόλεις της χώρας , εκτός από την Πράια, είναι η Μιντέλο (στο Σάο Βισέντε) και η Σάο Φιλίπε.

[Επεξεργασία] Διοικητική Διαίρεση

Τα 17 διοικητικά διαμερίσματα της χώρας είναι:

  • Santo Antão island:
    • Paúl
    • Porto Novo
    • Ribeira Grande
  • São Vicente
    • Santa Luzia island (included in S. Vicente municipio)
  • São Nicolau
  • Sal
  • Boa Vista
  • Maio
  • Santiago island:
    • Praia
    • Santa Catarina
    • Santa Cruz
    • São Domingos
    • São Miguel
    • Tarrafal
  • Fogo island:
    • São Filipe
    • Mosteiros
  • Brava

[Επεξεργασία] Πολιτική

Το πολίτευμα της χώρας είναι προεδρική δημοκρατία. Πρόεδρος της χώρας είναι ο Πέδρο Πίρες και Πρωθυπουργός (αρχηγός κυβερνήσεως) ο Ζοζέ Μαρία Νέβες. Η νομοθετική εξουσία ασκείται τόσο από την κυβέρνηση όσο και από την Εθνοσυνέλευση της χώρας, η οποία αποτελείται από 72 μέλη, τα οποία εκλέγονται για πενταετή θητεία. Η Δικαιοσύνη ασκείται ανεξάρτητα. Η χώρα ασκεί παραδοσιακά αδέσμευτη εξωτερική πολιτική και διατηρεί καλές σχέσεις με όλες τις χώρες. Για το λόγο αυτό η χώρα έχει επιλεγεί για διεξαγωγή σημαντικών διεθνών συνεδρίων.

[Επεξεργασία] Εκλογές

[Επεξεργασία] Προεδρικές εκλογές, 12 Φεβρουαρίου 2006

[συζήτηση][επεξεργασία]
Σύνοψη των αποτελεσμάτων των προεδρικών εκλογών
Υποψήφιοι και κόμματα Ψήφοι %
Πέδρο Πίρες, Αφρικανικό Κόμμα για την Ανεξαρτησία του Πράσινου Ακρωτηρίου 86,583 50.98
Κάρλος Βέιγκα, Κίνημα για τη Δημοκρατία 83,241 49.02
σύνολο (συμμετοχή 53.1%) 169,824 100.00
Πηγή: Εφορευτική Επιτροπή.

[Επεξεργασία] Βουλευτικές εκλογές, 22 Ιανουαρίου 2006

[συζήτηση][επεξεργασία]
Κόμματα Ψήφοι % Έδρες
Αφρικανικό Κόμμα για την Ανεξαρτησία του Πράσινου Ακρωτηρίου (Partido Africano da Independência de Cabo Verde) 88,965 52.28 41
Κίνημα για Δημοκρατία (Movimento para a Democracia) 74,909 44.02 29
Δημοκρατική και Ανεξάρτητη Ένωση του Πράσινου Ακρωτηρίου (União Caboverdiana Independente e Democrática) 4,495 2.64 2
Κόμμα Δημοκρατικής Ανανέωσης (Partido da Renovação Democrática) 1,097 0.64 -
Σοσιαλιστικό Δημοκρατικό Κόμμα (Partido Social Democrático) 702 0.41 -
Σύνολο (συμμετοχή 54.0%) 170,168 100.00 72
Source: National Electoral Commission.

[Επεξεργασία] Οικονομία

Ψαράδες στο Πράσινο Ακρωτήριο
Ψαράδες στο Πράσινο Ακρωτήριο

Η ανεπάρκεια πλουτοπαραγωγικών πηγών έχει αρνητικό αντίκτυπο στη χώρα. Έτσι, η οικονομία στηρίζεται εν μέρει στον τουρισμό και στις υπεράκτιες εταιρείες αλλά και στην εξωτερική βοήθεια. Το 2000 το 30% του πληθυσμού ζούσε υπό το όριο της φτώχειας. Οι κάτοικοι καλλιεργούν πατάτες, φασόλια, μανιόκα, ζαχαροκάλαμο, καφέ, κακάο, κίκι και καπνό. Η εκτροφή βοοειδών και η αλιεία είναι λιγότερο αναπτυγμένες στο κράτος. Στα νησιά Σαλ και Μάιο εξορύσσεται αλάτι, ενώ ο βιομηχανικός τομέας περιορίζεται στην κατάψυξη των ψαριών και την κατασκευή πορσελάνης.

Νομισματική μονάδα της χώρας είναι το εσκούδο.

[Επεξεργασία] Μεταφορές και επικοινωνίες

Η χώρα έχει 7 αεροδρόμια, με ένα διεθνές αεροδρόμιο να βρίσκεται στο Σαλ. Η πρωτεύουσα αποτελεί το σημαντικότερο λιμάνι. Η χώρα δε διαθέτει σιδηροδρομικό δίκτυο.

[Επεξεργασία] Πολιτισμός και τουριστικά αξιοθέατα

Οι παραλίες του Σάο Τιάγκο προσελκύουν πολλούς τουρίστες, ενώ από το 1997 λειτουργεί στην πρωτεύουσα Εθνογραφικό Μουσείο. Σε πολλά κτίρια της χώρας η αφρικανική παράδοση έχει εξοβελιστεί από την αποικιοκρατική επιρροή. Στην παλιά πρωτεύουσα, τη Σιντάντε Βέλια, ο επισκέπτης μπορεί να δει τα ερείπια της Μονής του Αγίου Φραγκίσκου, τον καθεδρικό ναό και πάνω από την πόλη το Βασιλικό Φρούριο του Αγίου Φιλίππου (χρονολογείται από το 1593).

Στον τομέα του πολιτισμού η χώρα μπορεί να καυχιέται για τη μουσική της παράδοση, η οποία επηρεάστηκε από τα πορτογαλικά "φάντος". Έτσι, το είδος της μελαγχολικής μουσικής μόρνα εκφράζουν την έντονη μελαγχολία, γνωστή ως "Sodade". Το ομώνυμο τραγούδι της "ξυπόλητης ντίβας" Σεζάρια Εβόρα, μαζί με την Ελευθερία Αρβανιτάκη καταδεικνύει αυτό το μουσικό είδος. Η Εβόρα αποτελεί την καλύτερη πρέσβειρα για τη μουσική και τον πολιτισμό της νησιωτικής χώρας, καθώς εδώ και μία δεκαετία κάνει διεθνή καριέρα.

[Επεξεργασία] Βιβλιογραφία

  • Συλλογικό έργο, Παγκόσμιος Γεωγραφικός Άτλας, εκδόσεις ΔΟΜΗ, 2006.

[Επεξεργασία] Συνδέσεις

Η θέση της χώρας.
Η θέση της χώρας.