Τζούντο
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Το τζούντο είναι άθλημα, του οποίου ιδρυτής θεωρείται ο Ζιγκορό Κάνο, που γεννήθηκε το 1860. Στα νεανικά του χρόνια μελέτησε όλες τις μορφές ζίου ζίτσου και με τα πιο χρήσιμα στοιχεία έφτιαξε ένα δικό του σύστημα που ονομάσθηκε τζούντο.
Στο τζούντο οι αθλητές χρησιμοποιούν χέρια και πόδια. Έχει διαδοθεί σε όλο τον κόσμο και έχει γίνει ολυμπιακό αγώνισμα. Το τζούντο μοιάζει πολύ με το καράτε και το τάε κβο ντο, αλλά έχουν διαφορές στην τεχνική τους. Το τζούντο είναι παλιά ιαπωνική πολεμική τέχνη, και μία μορφή σύγχρονης πάλης. Στην Ελλάδα ήλθε μετά το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο από έναν Καθηγητή αγγλικής, τον Βάος. Ήταν γιος του Πρόξενου της Αγγλίας στην Ινδία, όπου εκεί το διδάχθηκε όχι με τη σημερινή του μορφή αλλά ως αυτοάμυνα ζίου-ζίτσου.
Γλωσσικά ο όρος τζούντο είναι η ένωση δύο λέξεων, τζου, που σημαίνει ευγενής-δεξιοτέχνης και ντο, που σημαίνει οδός. Στην Ευρώπη ερμηνευόταν ως ευγενής τέχνη, τώρα όμως ερμηνεύεται ως ο δρόμος της δεξιοτεχνίας.
Η αρχική έκδοση του άρθρου αυτού βασίστηκε σε αντίστοιχο άρθρο της Live-Pedia.gr δημοσιευμένο με την GFDL. (ιστορικό)