Αββάς Κωνσταντίνος

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Ο Αββάς Κωνσταντίνος (Αμπέ Κωνσταντέν) αποτελεί τίτλο μυθιστορήματος του Γάλλου θεατρικού συγγραφέα και μυθιστοριογράφου Λουδοβίκου Αλεβύ (1834-1908).

Ο Λουδοβόκος Αλεβύ ήταν εβραίος που μεταπήδησε στο Καθολικισμό, ως εκ τούτου δεν ήταν και προφανής ο σκοπός του να γράψει μυθιστόρημα για να γίνει ευάρεστος στους νέους πνευματικούς πατέρες του. Εκείνο όμως που συνετέλεσε στη τόση μεγάλη επιτυχία, του περί ού ο λόγος, μυθιστορήματός του, ήταν κυρίως η κατάλληλη στιγμή της δημοσιεύσεώς του. Πράγματι ο κόσμος είχε κουρασθεί με τις ωμές περιγραφές και ακρότητες κατά των Αββάδων όπως τα ρεαλιστικά έργα του Αιμιλίου Ζολά.

Η υπόθεση του μυθιστορήματος Αββάς Κωνσταντίνος έχει ως εξής:

Ένας αγαθός εφημέριος, στο χωριό Λουγκβάλ, ο αββάς Κωνσταντίνος, ασκεί επί 30 χρόνια τα καθήκοντα του πνευματικού πατέρα και προστάτη των χωρικών, όταν ξαφνικά πληροφορείται ότι κληρονόμος της σεβαστής φίλης του της Μαρκησίας του Λουγκβάλ είναι μια νεαρή Αμερικανίδα, η κυρία Σκωτ, άλλοτε ηθοποιός του ιπποδρόμου και φυσικά «αιρετική», (τύγχανε Διαμαρτυρόμενη), και η οποία όμως από μια ιδιαίτερη ιδιοτροπία αγόρασε από τους πραγματικούς κληρονόμους τα κτήματα της Μαρκησίας και μαζί μ΄ αυτά σχεδόν και ολόκληρο το χωριό.

Το πολύ χειρότερο όμως ήταν ότι η αιρετική ηθοποιός που εν τω μεταξύ απέκτησε ήδη θαυμαστή της κάποιο νεαρό «γλετζέ», τον Πωλ Λαβαρδέν, αποφάσισε να εγκατασταθεί στο πύργο του Λουγκβάλ και να «δηλητηριάσει» έτσι, με το πιο ύπουλο τρόπο τα χρηστά και αγνά ήθη της τοπικής κοινωνίας των χωρικών.

Ο Αββάς Κωνσταντίνος απαρηγόρητος και απελπισμένος αναμένει τη μοιραία καταστροφή. Παρ΄ όλους όμως τους φόβους του, τελικά η μοιραία κυρία Σκωτ κατακτά και αυτόν, και μάλιστα πολύ ευκολότερα, αφού αποδεικνύεται στη συνέχεια ότι δεν είναι μόνο χαριτωμένη, ελεήμων και γενναιόδωρη αλλά συμβαίνει, κατόπιν αποκάλυψης, να είναι και Καθολική, καταγόμενη από Καθολικούς γονείς του Καναδά και όχι αιρετική όπως νόμιζαν όλοι.


Τελικά η καλλίτερη αμοιβή του συγγραφέα Λουδοβίκου Αλεβύ ήταν, η εξ αυτού του μυθιστορήματος, συγγραφική του αναγνώριση και η είσοδός του στη Γαλλική Ακαδημία. Ακολούθησαν τα έργα του η «Ωραία Ελένη» και ο «Μικρός δουξ».