Χρήστος Καπράλος

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Ο γλύπτης Χρήστος Καπράλος γεννήθηκε στήν κωμόπολη Παναιτώλιο Αιτωλοακαρνανίας, τότε κοινότητα και σήμερα δημοτικό διαμέρισμα του Δήμου Θεστιέων, το 1909 και απεβίωσε στην Αθήνα το 1993. Ήταν γιός αγροτικής οικογένειας. Υπήρξε ένας από τους σημαντικότερους γλύπτες του 20ου αιώνα ιδίως σε ότι αφορά τον μοντερνισμό στην Ελλάδα.

Σπούδασε ζωγραφική στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών με τη βοήθεια των Αγρινιωτών αδελφών Παπαστράτου και συνέχισε σπουδάζοντας γλυπτική στο Παρίσι. Επέστρεψε στην Ελλάδα και στο Παναιτώλιο το 1940 και το 1946 μετακινήθηκε στην Αθήνα και μετέπειτα στην Αίγινα όπου έστησε το 1963 το δικό του εργαστήριο.

O Ακαδημαικός ΧΡ.ΧΡΗΣΤΟΥ έγραψε γι' αυτόν: " Σπουδές στη Ζωγραφική και απασχόληση με τη γλυπτική, η αφομοίωση των κατακτήσεων του παρελθόντος και η ερμηνεία του παρόντος, ρεαλιστικές προσπάθειες , συνομιλία με την πραγματικότητα, το μνημείο της μάχης της Πίνδου, πέρασμα από το ατομικό στο συλλογικό, κεραμικά και αξιοποίηση του τυχαίου, με τις πέτρες της θάλασσας, εργασίες σε μολύβι και χαλκό, μετάβαση από το τοπικό στο πανανθρώπινο, τα ανθρωπόμορφα αντικείμενα, μνημειακές μορφές που δίνουν νέες διαστάσεις σε προαιώνιους μύθους και εκφράζουν σύγχρονες ανησυχίες . Ο Καπράλος είναι μία από τις μεγαλύτερες φυσιογνωμίες της πλαστικής του 20ου αιώνα. Ενας από τούς γλύπτες που κατορθώνουν να δώσουν μιά νέα ερμηνεία του ανθρώπου και του κόσμου. Τα χάλκινα έργα του Καπράλου μεταβάλλονται σε καθολικά σύμβολα και υποβάλλουν τις ίδιες τις δυνάμεις της ζωής, κοσμογονικές και καταστροφικές"

Ο Χρήστος Καπράλος στην έκτη ενότητα της ανάγλυφης ζωφόρου για το Μνημείο της Μάχης της Πίνδου, που δούλεψε στον γύψο από το 1940 έως το 1945, αποκλεισμένος στο χωριό του, το Παναιτώλιο (Μουσταφούλι) Αιτωλοακαρνανίας, έδωσε την Αντίσταση, με την ολόψυχη συμμετοχή του ελληνικού λαού. Η ζωφόρος, εμβατήριο και μαζί ραψωδία της ιστορίας του νεότερου ελληνισμού, μεταφέρθηκε από τον γλύπτη σε πωρόλιθο, στην Αίγινα, τα χρόνια 1952 - 1956. Σήμερα το έργο βρίσκεται στο περιστύλιο του ελληνικού Kοινοβουλίου.

Το Μάιο του 1964, στην γκαλερί «Ζυγός», ο Α. Τάσσος παρουσίασε μεγάλων διαστάσεων ασπρόμαυρες ξυλογραφίες του, σε πλάγιο ξύλο, με θέματα από τον Εμφύλιο Πόλεμο, ένα μνημόσυνο για τους χαμένους φίλους της νεότητάς του, που είχανε στηθεί στον τοίχο των εκτελεστικών αποσπασμάτων. Από τα έργα αυτά ξεχωρίζει ο «Εμφύλιος Πόλεμος», που χρονολογείται το 1961 και αποτελείται από τις ενότητες «Οι γυναίκες», «Ο νεκρός», «Οι άντρες».

Το έργο του Χρήστου Καπράλου είναι έντονα ανθρωποκεντρικό με εμπνεύσεις και από την αρχαία ελληνική τέχνη και μυθολογία. Οι δημιουργίες του παρουσιάστηκαν σε πολλές εκθέσεις όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και στο εξωτερικό. Στο Αγρίνιο από το 1996 λειτουργεί μόνιμη έκθεση γλυπτών του στην Αίθουσα τέχνης Καπράλου που βρίσκεται στο κτίριο της Παπαστράτειας Δημοτικής Βιβλιοθήκης. Η συλλογή αυτή αποτελείται από 60 έργα μικρού και μεγάλου μεγέθους, τα οποία ο καλλιτέχνης φιλοτέχνησε από την αρχή της καριέρας του, το 1930, έως το 1956. Ανάμεσά τους ξεχωρίζουν τα έργα Φιγούρα (1951), Η αδελφή του Μελπομένη (1940-1945), Kazuo Kikuchi, ο Γιαπωνέζος συμμαθητής του στο Παρίσι (1937) και Χριστόφορος (1940-1945).

Χάλκινα έργα που δημιούργησε στην Αθήνα από το 1960 -1993 στο προσωπικό του χυτήριο, μπορούμε να δούμε στην Αθήνα στο εργαστήριο του στην οδό ΤΡΙΠΟΥ 7 - ΚΟΥΚΑΚΙ. Στο νησί της ΑΙΓΙΝΑΣ όπου είχε το καλοκαιρινό του εργαστήριο λειτουργεί το ΜΟΥΣΕΙΟ ΧΡΗΣΤΟΥ ΚΑΠΡΑΛΟΥ που αποτελείται από έξι εργαστήρια στα οποία εκτίθεται όλη η δουλειά του καλλιτέχνη που δημιούργησε στην Αίγινα τα καλοκαίρια από το 1963 -1993.


[Επεξεργασία] Εξωτερικοί σύνδεσμοι

Άλλες γλώσσες