Νικόλαος Κουζάνος
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Ευρώπη Πρώιμη Αναγέννηση |
|
---|---|
![]() |
|
Όνομα: | Νικόλαος Κουζάνος |
Γέννηση: | 1401 |
Θάνατος: | 1464 |
Σχολή παράδοση: | |
Κύρια ενδιαφέροντα: | Οι σχέσεις ανθρώπου-Θεού |
Αξιοσημείωτες ιδέες: | θεωρία σύμπτωσης των αντιθέτων |
Επιδράσεις: | Αρχαία ελληνική φιλοσοφία |
Επηρέασε: | Αναγεννησιακή φιλοσοφία |
Ο Νικόλαος Κουζάνος (1401 - 11 Αυγούστου 1464) ήταν Γερμανός φιλόσοφος, μαθηματικός και θεολόγος. Σπούδασε στο Ντέβεντερ και στην Πάντοβα απ' όπου πήρε πτυχίο Νομικής, επέστρεψε όμως στη Γερμανία για να σπουδάσει Θεολογία. Χειροτονήθηκε ιερέας και κατάφερε να ανεβεί πολύ ψηλά στην ιεραρχία, εξαιτίας της εύνοιάς του από τον πάπα. Το 1448 έγινε καρδινάλιος και το 1450 αρχιεπίσκοπος του Μπρίξεν (Βrixen). Στη διάρκεια μιας αποστολής του στην Ελλάδα, του δόθηκε η ευκαιρία να μελετήσει τα έργα των αρχαίων ελλήνων φιλόσοφων και ιδιαίτερα του Πλάτωνα. Το φιλοσοφικό του έργο έχει ως υπόβαθρο το γενικό φιλοσοφικό πλαίσιο του Μεσαίωνα εκτείνεται όμως πολύ πέρα απ' αυτό και γι' αυτό ο Κουζάνος θεωρείται ένας από τους πρόδρομους της Αναγέννησης. Ασχολήθηκε κυρίως με τις σχέσεις του ανθρώπου με το Θεό. Πίστευε πως ο ανθρώπινος νους δεν είναι σε θέση να συλλάβει το Θεό και τη σχέση του με τον άνθρωπο. Αυτές τις σκέψεις του αναπτύσσει στο έργο του Απολογία της σοφής αμάθειας (1449). Η μαθηματική του σκέψη τον βοήθησε να πλησιάσει πολύ τις θεωρίες του Κοπέρνικου, του Κέπλερ και του Γαλιλαίου για το σύμπαν. Στη θεωρία του της σύμπτωσης των αντιθέτων, υποστηρίζει ότι το σύμπαν εξελίσσεται συνεχώς επειδή υπάρχουν αντιθέσεις.