José Varela y Ulloa

Na Galipedia, a wikipedia en galego.

José Varela y Ulloa (Vilareda, Palas de Rei, Lugo, 1739 - A Habana, Cuba, 1794), mariño e cartógrafo; o seu papel máis importante foi a fixación das novas posesións españolas no golfo de Guinea e no Uruguai.


[editar] Biografía

Nacido no actual concello de Palas de Rei, Varela y Ulloa ingresou na Escola de Gardas-mariñas de Cádiz. Obtida a graduación de tenente de navío, embarcou en 1773, sob mando do tamén galego, Juan de Lángara. O 1 de xaneiro do 1774 o navío partíu para determinar as coordenadas da illa de Trinidad, no mar das Antillas. No seguinte ano, ascendido a capitán de fragata, sob mando do francés La-Borda, determina diversos puntos da costa occidental africana, auxiliando ademais a La-Borda na medición do pico do Teide e cartografando as Illas Canarias.

A teor do Tratado de San Ildefonso (1777), España conserva a Colonia do Sacramento, no actual Uruguai, e recibe de Portugal, no golfo de Guinea, as illas de Fernando Poo e Annobón. Varela y Ulloa acudiu a tomar posesión das illas africanas, sob mando xeral do Conde de Argelejo, en expedición que partíu desde Bos Aires. A toma de posesión foi difícil, falecendo o comandante da expedición.

En 1781, Varela y Ulloa foi comisionado, como xefe da expedición que delimitaría as lindes entre as posesións españolas e portuguesas na Colonia de Sacramento. O grupo non arribou a Montevideo ata 1785.

Outras linguas