Cantiga

Na Galipedia, a wikipedia en galego.

A cantiga é o xénero típico da poesía medieval galego-portuguesa (século XII- a século XIV).

As cantigas están recollidas nos chamados cancioneiros, que reunían composicións de varios autores, como o Cancioneiro da Ajuda, o da Biblioteca Nacional de Lisboa e o da Vaticana. As cantigas relixiosas reúnense principalmente na colectánea Cantigas de Santa María, unha obra dirixida por Afonso X e centradas, como ben indica o título, nos milagres da Virxe María.

A antiga máis antiga que se coñece é a "Cantiga da Ribeiriña" ou "Cantiga da Garvaia", composta por Paio Soares de Taveirós no 1189 ou 1198.

Desde o punto de vista métrico, pódense distinguir dous tipos de cantigas:

  • Cantiga de mestría: acostuma ter catro estrofas co seguinte esquema métrico: abbacca, abbaccb, ababcca, ababccb. Carece de refrán (estribillo). Utilízase sobre todo nas cantigas de escarño e nas cantigas de amor. Teñen a súa orixe na poesía dos trovadores provenzais.
  • Cantiga de refram: o seu elemento característico é o estribillo (refram). A orixe é popular. É frecuente sobre todo nas cantigas de amigo.

Ambos os dous tipos de cantigas teñen en común o tipo de verso utilizado (octosílabos ou decasílabos, polo xeral) e mailo uso da rima consoante. Ambos os dous usan frecuentemente o paralelismo.

Distínguinse cantigas profanas e cantigas relixiosas. Canto á temática, dentro das cantigas profanas distínguense:

  • Cantigas de escarnio : o poeta critica ben a un inimigo particular, ben á sociedade no seu conxunto.
  • Cantigas de maldizer : similar ás anteriores. Diferénciase delas en que o poeta non utiliza palabras encobertas, senón que expresa os seus vituperios ben ás craras.

Outros xéneros menores son as cantiga de vilãos e a cantiga de seguir.



[editar] Ligazóns externas

Outras linguas