Terbio (elemento)
Na Galipedia, a wikipedia en galego.
|
||||||||||||||||||||||||||||
Xeral | ||||||||||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Nome, símbolo, número | Terbio, Tb, 65 | |||||||||||||||||||||||||||
Serie química | Lantánidos | |||||||||||||||||||||||||||
Grupo, período, bloque | ,6 , f | |||||||||||||||||||||||||||
Densidade, dureza Mohs | 8219 kg/m³, sen datos | |||||||||||||||||||||||||||
Apariencia | Blanco plateado 125px |
|||||||||||||||||||||||||||
Propiedades atómicas | ||||||||||||||||||||||||||||
Peso atómico | 158,92534(2) uma | |||||||||||||||||||||||||||
Radio medio† | 175 pm | |||||||||||||||||||||||||||
Radio atómico calculado | 225 pm | |||||||||||||||||||||||||||
Radio covalente | Sin datos | |||||||||||||||||||||||||||
Radio de Van der Waals | Sin datos | |||||||||||||||||||||||||||
Configuración electrónica | [Xe]6s²4f9 | |||||||||||||||||||||||||||
Estados de oxidación (óxido) | 4 (Base débil) | |||||||||||||||||||||||||||
Estrutura cristalina | Hexagonal | |||||||||||||||||||||||||||
Propiedades físicas | ||||||||||||||||||||||||||||
Estado da materia | [[Sólido] | |||||||||||||||||||||||||||
Punto de fusión | 1629 K | |||||||||||||||||||||||||||
Punto de ebulición | 3503 K | |||||||||||||||||||||||||||
Entalpía de vaporización | 330,9 kJ/mol | |||||||||||||||||||||||||||
Entalpía de fusión | 10,8 kJ/mol | |||||||||||||||||||||||||||
Presión de vapor | Sen datos | |||||||||||||||||||||||||||
Velocidade do sonido | 2620 m/s at 293,15 K | |||||||||||||||||||||||||||
Información diversa | ||||||||||||||||||||||||||||
Electronegatividade | 1,2 (Pauling) | |||||||||||||||||||||||||||
Calor específica | 180 J/(kg·K) | |||||||||||||||||||||||||||
Conductividade eléctrica | 0,889 x 106 m-1·Ω-1 | |||||||||||||||||||||||||||
Conductividade térmica | 11,1 W/(m·K) | |||||||||||||||||||||||||||
1° potencial de ionización | 565,8 kJ/mol | |||||||||||||||||||||||||||
2° potencial de ionización | 1110 kJ/mol | |||||||||||||||||||||||||||
3° potencial de ionización | 2114 kJ/mol | |||||||||||||||||||||||||||
4° potencial de ionización | 3839 kJ/mol | |||||||||||||||||||||||||||
Isótopos máis estables | ||||||||||||||||||||||||||||
|
||||||||||||||||||||||||||||
Valores no SI e condicións normais (0 ºC e 1 atm), agás indicación en contra. †Calculado a partir de distintas lonxitudes de enlace covalente, metálico ou iónico. |
O terbio é un elemento químico da táboa periódica con símbolo Tb, sólido metálico de cor branca e brillo plateado. O seu número atómico é 65, cunha masa atómica de 158,9. Ten unha densidade de 8,3 g/cm³. Cun punto de fusión de 1.360 °C e un punto de ebulición de 3.041 °C. É un metal de transición interna da familia dos lantánidos. Éste elemento químico foi descuberto por Carl Gustaf Mosander en 1843 e aislado por Georges Urbain en 1905. Atópase habitualmente coma óxido nas terras raras. Forma sales trivalentes de cor branco con solucións incoloras.
Índice |
[editar] Historia
O terbio foi descuberto en 1843 polo químico sueco Carl Gustaf Mosander, quen o detectou coma impureza no óxido de ytrio. O seu nome débese á localidade sueca Ytterby. Non foi aislado en estado puro ata que se fixeron habituais as novas técnicas de intercambio de ións.
Este elemento clasificase coma terra rara. O termo "rara" pode conducir a equívoco, pois o terbio é máis común que metais coma a prata ou o mercurio. Antigamente empregábase esta terminoloxía porque os elementos clasificados coma tal eran moi difíciles de separar uns doutros. Non eran raros na Terra, senon que eran raramente empregados para algo.
[editar] Obtención
O terbio non se atopa nunca en estado libre na natureza, senon contido en diversos minerais coma a cerita, a gadolinita, a monazita, a xenotima e a euxenita, algúns deles cun contido inferior ao 1% de terbio.
[editar] Características
O terbio é de cor branca-plateada, razoablemente estable ao aire, maleable, dúctil e o suficientemente brando coma para ser cortado por un coitelo. Existen dúas variedades alotrópicas, cunha temperatura de transformación de 1289 °C.
[editar] Aplicacións
Este elemento empregase no dopaxe de materiais usados en dispositivos de estado sólido, tales coma o fluoruro de calcio, o tungstato de calcio e o molibdato de estroncio. O oxosulfato de gadolinio dopado con terbio é un dos mellores colorantes en Raios X.
Tamén se emprega coma cristal estabilizador en células de combustible que operan a elevadas temperaturas, xunto ao óxido de circonio, en aleaciones e na producción de compoñentes electrónicos. O seu óxido utilizase nos fósforos verdes de lámparas fluorescentes e tubos de rayos catódicos. O borato de terbio e sorbio aplicase tamén en electrónica.
[editar] Isótopos
Na natureza atópanse compostos dun isótopo estable, o 159-Tb. Outros 33 radioisótopos están rexistrados, sendo o 158-Tb o máis estable de todos, cunha vida media de 180 anos. Os isótopos 157-Tb e 160-Tb teñen unha vida media ao redor dos 70 anos. Os restantes radioisótopos teñen vidas medias de menos de 7 días, moitos deles de menos de 24 segundos.
[editar] Precaucións
Ao igual que o resto de lantánidos, os compostos do terbio teñen un nivel moderado de toxicidade, aínda que esta non se investigou en profundidade. Non se coñece ningún papel de este elemento no ciclo biolóxico.