Pedro Alcántara de Toledo

Na Galipedia, a wikipedia en galego.

Pedro Alcántara de Toledo (??, 1773 - Madrid, 1841). Duque del Infantado, militar e político español.

Na guerra contra a Francia revolucionaria armou a súa costa dous batallóns de infantería. Tomou parte na Guerra de las Naranjas, pero, enemistado con Godoy, viuse desterrado da Corte entre 1804 e 1806. En 1807 tomou parte na conspiración de El Escorial, e aínda que foi absolto no proceso que lle foi aberto, o goberno ordeou o seu desterro a Écija.

Coa chegada ao trono de Fernando VII, en marzo de 1808, foi nomeado presidente do Consejo de Castilla. Tamén foi nomeado xefe do exército do centro. Nembargantes, despois do seu fracaso en Uclés, a Xunta Central destituíuno e mantivoo un longo tempo inactivo, até que foi enviado como embaixador a Londres en 1811. Regresou a Londres para desenvolver o cargo de rexente dentro da terceira rexencia, de xaneiro de 1812 até marzo de 1813.

Ao establecerse o absolutismo, desempeñou de novo a presidencia do Consejo de Castilla e foi un dos membros destacados da camarilla de Fernando Vii. En maio de 1823 pasou a formar parte da rexencia provisional que gobernou até a liberación de Fernando VII. Foi Ministro do Estado entre outubro de 1825 e agosto de 1826 nun dos gobernos dominados realmente por Calomarde e López Ballesteros.

Morreu solteiro e o título e os cuantiosos bens da familia pasaron aos duques de Osuna.

Reinado de Fernando VII de España

Segue a:
Francisco Cea Bermúdez
Pedro Alcántara de Toledo
(1825-1826)

Precede a:
Manuel González Salmón
Presidente do Goberno de España


[editar] Fontes