DNI
Na Galipedia, a wikipedia en galego.
O DNI (Documento Nacional de Identidade) é unha tarxeta plastificada ou de policarbonato donde se detalla o nome e apelidos do titular, data de nacemento, dirección, proxenitores, xénero, dirección de residencia, localidade e provincia de nacemento, e contén unha fotografía e un número de identificación formado por 8 cifras máis unha letra de control. A foto aparece en branco e negro nos DNI desplegados a partir de 2006. É obrigatorio poseelo a partir dos 14 anos, aínda que pode solicitarse dende os 3 meses de idade. Xeralmente chámase NIF a esta combinación de números e letra, e DNI só aos números. O DNI é suficiente para viaxar e inscribirse coma residente nos países membros da Unión Europea. Tamén serve para viaxar a Islandia, Noruega e Suiza e outros países europeos coma Andorra, Liechtenstein, Mónaco ou San Mariño.
O DNI expídese nas oficinas destinadas a elo da Policía Nacional. Cada oficina de expedición recibe un lote de números que vai asignando de forma correlativa á súa petición. Ata os 30 anos, o DNI ten validez por 5 anos. Dos 30 aos 70 anos, ten validez por 10 anos, sendo permanente a partir dos 70 anos.
A partir do 2006 comezouse a implantar a evolución lóxica do DNI tradicional ao DNI electrónico, que se diferencia do tradicional por un chip que permite garantizar a identidade da persoa que leva a cabo as xestións e transaccións electrónicas que se realicen con él. O desenvolvemento do proxecto técnico do DNI electrónico supuxo unha inversión de 23,1 millóns de euros, cantidade cofinanciada polos ministerios de Industria (11,4 millones) e Interior (11,6 millones). A comezos de 2006 abriu a primeira oficina piloto de expedición do DNI electrónico en Burgos, mentres que a implantación a nivel nacional desenvolveuse ó longo do 2006.