Bernal de Bonaval

Na Galipedia, a wikipedia en galego.

Bernal de Bonaval foi un segrel galego do século XIII.

O seu nome aparece por veces como Bernaldo ou Bernardo. Mantiña vínculos co mosteiro de San Domingos de Bonaval, pertencente á cidade de Santiago de Compostela. A súa actividade poética desenvolveuse nas cortes de don Fernando III e de don Afonso X. Mantense fiel ás tradicións líricas pretrobadorescas, en detrimento dos modelos provenzais. Consérvanse 19 cantigas súas, 10 delas de amor, 8 de amigo e a última é unha tenzón (ou tençao). A tenzón fíxoa con Abril Pérez.

Índice

[editar] Cantigas de amor

  • A Bonaval quer'eu, mia senhor, ir (CV 660, CBN 1003)
  • A dona que eu am’e tenho por senhor [1]

[editar] Cantigas de amigo

  • Fremosas, a Deus grado [2]
  • Diss´a fremosa en Bonaval assí [3]
  • Se veess´o meu amigo [4]
  • Ai, fremosinha, se ben ajades [[5]]

[editar] Véxase tamén

[editar] Ligazóns externas

Outras linguas