Prosa galega medieval
Na Galipedia, a wikipedia en galego.
A prosa galega medieval, ou aínda prosa galego-portuguesa medieval, é o nome da literatura producida na Idade Media no romance hispano occidental. Mentres que durante a era medieval existía en galego-portugués unha esplendorosa lírica, a prosa caracterízase por unha maior escasez e un carácter tardío (sobre todo na Galiza).
Algúns estudiosos medievalistas fan unha clasificación cronolóxica en dous períodos: galego-portuguesa (séculos XIII e XIV) e prosa galega e prosa portuguesa (século XV).
Adóitase realizar unha clasificación dos textos prosaicos en catro núcleos temáticos:
- O Ciclo Bretón: Textos sobre o Rei Artur e os cabaleiros da mesa redonda.
- O Ciclo troiano ou clásico: Textos sobre o mundo clásico greco-latino, sobre todo da historia de Troia, como a Crónica troiana e a Historia troiana.
- Textos haxiográficos e relixiosos: Miragres de Santiago, Corónica de Santa María de Iria, entre outros.
- Textos históricos:
- Orixinais: Livros de linhagens.
- Traducións: Crónica Geral Galega, General Estoria, Crónica Geral de 1344, Crónica galega de 1404.
Finalmente, poderíase incluír un quinto apartado misceláneo: Prosa tabeliónica (testamentos, herdanzas...), Tratado de Alveitaria, Livro da Montaria, etc.