Antoine César Becquerel
Na Galipedia, a wikipedia en galego.
Antoine César Becquerel (1788 - 1878) foi un físico francés.
Naceu en Chatillon sur Loing. Estudou na École polytechnique e converteuse en oficial de enxeñeiros en 1808, serviu coas tropas imperiais en España entre 1810 e 1812 co xeneral Louis Gabriel Suchet, en 1814 deixou o exército para centrarse na investigación científica.
En 1819 descubriu a piezoelectricidade. En 1825 inventou un galvanómetro diferencial para a medición exacta da resistencia eléctrica. En 1829 descubriu coa axuda do seu fillo A.E. Becquerel o efecto fotoeléctrico nun electrodo inmerso nun líquido condutivo.
Profesor de física no Museo de Historia Natural de París dende 1837. En bioquímica traballou nos problemas da calor animal e nos fenómenos que acompañan ao medre das plantas, e tamén dedicou moito tempo a problemas e observacións metereolóxicos.
Foi un escritor prolífico, autor de máis de 500 artigos e libros, entre eles: Traité de l'électricité et du magnétisme (1834 -1840), Traité de physique dans ses rapports avec la chimie (1842), Elements de électro-chimie (1843), Traité complet du magnétisme (1845), Elements de physique terrestre et de météorologie (1847) e Des climats et de l'influence qu'exercent les sols boisés et non boisés (1853).