Shmuel Yosef Agnon - שמואל יוסף עגנון
Na Galipedia, a wikipedia en galego.
Shmuel Yosef Agnon. (Buczacz 1888 - Xerusalén 1970) foi un escritor israelí de lingua hebrea, premio Nobel de Literatura en 1966.
Nado, co nome de Shmuel Yosef Czaczkes, na Galitsia austríaca (agora en Ucraína), educado polo seu pai, un comerciante de peles seguidor do hasidismo, cando tiña 8 anos comezou a escribir en hebreo e yiddish. Aos 15 anos escribiu a súa primeira obra creativa, un poema en yiddish verbo dun cabalista, e continou a editar poemas e historias en hebreo e yiddish, ata un total de 70 pezas ata que en 1908 emigrou a Jaffa (Palestina), influído polo movemento sionista. Na súa primeira obra publicada en Palestina (Agunot) empregou o acume de Agnon, que se convertiu no seu nome literario, e en 1924 o seu apelido oficial.
En 1913 trasládase a Alemaña, en 1924 o lume queima a súa casa, destruíndo todos os seus manuscritos, nese mesmo ano retorna a Xerusalén, pero en 1929 a súa biblioteca foi destruída de novo nunha revolta árabe.
A publicación de Hakhnasat Kalah (O enxoval da noiva) (1931), novela épica na que describe a Galitzia xudía de comezos do XIX, fixo de Agnon unha figura central da literatura hebrea. As súas obras representan a fusión da ironía, relato relixioso, experimentalismo e surrealismo, e a lingua empregada representa un compromiso entre o hebreo bíblico e o neohebreo.
[editar] Obras
- Agunot (Esposas abandonadas), 1908
- Sippure Ahawin, 1925
- Hakhnasath Kallah (O enxoval da noiva), 1931
- Nidach, 1931
- Sipur Pashut (Unha simple historia) 1935
- Ore'ah Nata Lalun (Un convidado para a noite), 1939
- Yamim Nora'im (Días de temor) 1938
- Sefer, sofer, vesipur, 1938
- Shevu'at Emunium, 1943
- Temol Shilshom (Antonte), 1945
- Sefer Hamaasim, 1951
- Chemdat, 1952