Qin Shihuang

Na Galipedia, a wikipedia en galego.

Qin Shihuang con o peiteado imperial mianliu que se cre que ideara
Qin Shihuang con o peiteado imperial mianliu que se cre que ideara

Qin Shi Huangdi (秦始皇帝 pinyin : Qín Shǐ Huángdì) foi o emperador fundador da chinesa dinastía Qin (-260 a -210).

Foi primeiramente rei deQin, desde 247 a 221 a.C.. O seu apelido era Ying (?) e o seu nome propio Zheng (?), dise que escollido por ser homónimo do mes do seu nacemento, primeiro no ano chinés. Mais o nome persoal dun soberano non era empregado, por respeito, mentres estaba vivo, de modo que para os seus contemporáneos era "o rei de Qin". Porén os investigadores mencionano como o rei "Zheng de Qin". En 221 a. C., tomou oficialmente o título de « Primeiro augusto soberano » (Shi Huangdi), en referencia aos monarcas antigos Sanhuangwudi.

O seu reinado foi colocado sob o signo da filosofía lexista inspirada por Han Fei Zi. Foi un soberano autoritario que non sufriu contestación. Ordenou unha violenta represión contra os confucianos, inimigos desde antigo do lexismo, acusados de conspirara en contra súa. Moitos serían enterrados vivos no mesmo outeiro onde decidira queimar os seus escritos. Tal incidente, foi relembrado pola Historia, e inspirou a Mao Zedong o lema "Queimemos os libros e enterremos as letras" (Fenshu Kengru ????), cando a Revolución cultural. A partir dos anos 70 do século XX, Qin Shihuang, por outra banda, foi apresentado nos manuais de historia baixo o favorábel aspecto dun monarca progresista que loitaba contra as forzas reaccionarias.

Unificou os sete reinos que se "esfolaban" entre si. Unificou tamén o sistema de pesos e medidas, a lingua e a escrita. A fin de protexer o seu nacente Imperio, fixo empatar os pedazos de murallas existentes para formar a primeira gran muralla. O nome da súa dinastía, deformado, chegou ata Occidente e dou orixe ao nome do Imperio do medio nas línguas europeas: China en galego. Atradición atribúelle a invención do peiteado imperial mianliu (冕旒), con unha especie cortina que oculta parcialmente o rostro, ben visíbel nos retratos dos soberanos antigos e que tamén ostentan as estatuas das divindades.

Índice

[editar] O título do emperador Qin

No 221 a.C., o rei de Qin adoitou o túlo de Shi Huangdi, ou "primeiro emperador", creando para a ocasión a palabra Huangdi, que se pode traducir por Emperador, que retomaran logo todos os soberanos que virían despois de el. Este termo é a unión de Huang, "supremo" ou "augusto", e máis Di, "soberano", unha alusión aos tres Augustos e cinco Emperadores, primeiros soberanos míticos da China. Ostentou o t´tulo de Shi Huangdi durante todo o seu reinado. Seu fillo foi Er Huangdi, "Segundo Emperador". Mais a Historia quixo que a serie terminase en el.

Con o advenimento da Dinastía Han, Shi Huangdi foi considerado inaceptábel polos Han, que non querían recoñecelo como o primeiro na súa liñaxe. Denominarano entón "Primeiro Emperador da Dinastía Qin", é dicer Qin Shi Huangdi. Porén a maioría dos nomes de persoa chineses son expresados con dous ou tres sinogramas ; di foi á postre suprimido, quedando como Qin Shi Huang: Qin Shihuang. O fillo e sucesor como Qin Ershi.

O uso actual na China é denominar ao primeiro Emperador Qin Shi Huang, e ás veces Qin Shi Huangdi, máis usado fóra de China.

[editar] Xuventude e Rei de Qin: o conquistador

Na época do nacemento de Zheng, Chian estaba dividida en estados feudais que se mantiñan en guerra constante. É o período coñecido na Historia de China como Período dos Estados Feudais. A competencia era extremadamente feroz. Cara 260 a.C. apenas subsistían un puñado de Estados, tendo o resto desaparecido e anexionados. Mais o estado de Zheng,Qin, era o máis poderoso. Estaba gobernado por filósofos lexistas e enfocado principalmente cara asuntos militaristas. Zheng nacera en Handan (邯鄲), capital do rival Estado de Zhao. Era fillo de Zichu (子楚), príncipe da casa real de Qin, que servía como hóspede no Estado de Zhao, en virtude dun acordo entre Qin e este último país. Zichu posteriormente voltou a Qin, logo de numerosas aventuras, onde con a axuda dun rico mercador chamado Lü Buwei (呂不韋), puido ascender ao trono de Qin, convertendose o tal Lü Buwei en chanceler ou primeiro ministro. Zichu sería coñecido postumemente como o rei Zhuangxiang de Qin. Segundo unha extendida lenda, Zheng sería fillo de Lü Buwei e non de Zichu. Esta fábula naceu porque a mai de Zheng fora en principio concubina de Lü Buwei. Porén a historia é dubidosa debido a que para os confucianistas podería ser moito máis facil de acusar un gobernante de orixe ilexítima.

Zheng subiu ao trono en 247 a.C., con 12 anos de idade, e foi rei sob un rexente ata 238 a.C., en que con 21 anos, asestou un golpe palaciego e asumiu todo o poder. Continuou a tradición atacando tenazmente e derrotando os Estados feudais (eludindo o seu propio asasinato, tencionado por Jing Ke). Finalmente tomou control da China enteira en 221 a.C., ao derrotar o derradeiro Estado chinés independente, o Estado de Qi.

Entón no mesmo ano, con 38 anos de idade, o rei de Qin autoproclamouse como Primeiro Emperador.

[editar] O Unificador

始皇帝 Shǐ Huángdì o "Primeiro Emperador" (escrita nun pequeno selosmall seal script, 220 a.C.)
始皇帝
Shǐ Huángdì o "Primeiro Emperador" (escrita nun pequeno selosmall seal script, 220 a.C.)

Para evitar a resurxencia da política caótica do Período dos Estados Feudais, Qin Shihuang e o seu chanceler Li Si aboliron por completo o feudalismo.

Por contra, dividiron o Imperio en 36 provincias, a cargo de gobernadores, que eran depostos a vontade do goberno central. Foran separados os poderes civís e militar para evitar un exceso de poder en mans dun simple servente. Deste xeito cada provincia era dirixida por un gobernador civil (shōu ?) asistido por un gobernador militar (wèi ?), este con poder inferior ao do civil, o que constituiu unha constante na historia chinesa. A súa vez o gobernador civil, cada cinco anos, era reasignado a unha provincia diferente, a fin de previr que chegase a crear unha base de poder.

Un inspector (jiàn ?) figuraba, tamén, en cada provincia, con a misión de informar ao goberno central da posta en marcha da súa política, dar parte do exercicio de poder por parte dos gobernadores, e, talvez , de resolver conflitos entre os dous gobernadores.

Este sistema administrativo era en realidade unha extensión para todo o Imperio de sistemas xa implantados no Estado Qin antes da unificación de China. En Qin o feudalismo fora xa abolido no século IV, e o reino se dividira en provincias, cuxos gobernadores eran depostos segundo vontade da autoridade central.

Qin Shihuang ordenou que todos os membros das anteriores casas reais dos conquistados países, se desprazasen a Xianyang (咸陽), a capital de Qin, hoxe na provincia de Shaanxi, onde serían custodiados baixo rigorosa vixiancia para evitar actividades rebeldes.

O Emperador desenvolveu unha dilatada rede de estradas e canais, conectando as provincias, para acelerar o comercio entre elas, e para facilitar os deslocamentos militares a provincias rebeldes.

Qin Shi Huang e Li Si centralizaron China economicamente ao unificaren as unidades chinas de medida, como pesas e mensuras, a moeda, a lonxitude dos eixos dos carros (así calquer carro transitaría comodamente polas rodeiras dos novos camiños), o sistema legal, etcétera.

Talvez máis importante, foi a unificación da escrita chinesa. Con Li Si, a escrita do selo do Estado Qin, que xa fora desenrolada organicamente na escrita da dinastía Zhou, foi normalizada, pola eliminación de variantes adoitadas na mesma escrita Qin. Esta nova escrita normalizada foi elevada a oficial nas rexións conquistadas, eliminando as escritas rexionais e acabando por converterse na escrita oficial para toda China.

Ao contrario do que se cre popularmente, Li Si non inventara a escrita, nen era completamente nova entón. Editos escritos na nova grafía foron gravados nas paredes das montañas sagradas de China, como os famosos editos gravados en Monte Taishan, que fan saber ao Ceo da unificación na Terra baixo o Emperador, e dese xeito propagar a nova escrita entre o pobo.

Porén, a grafía era difícil de escreber, de maneira que sobrevivíu unha escrita Qin informal, que estaba xa desenvolta como unha forma temperá de escrita clerical

Qin Shi Huang continuou a expansión militar durante o seu reinado, anexionando zonas do Sur (a actual provincia de Guangdong foi invadida por exércitos chineses por vez primeira) e combatendo tribus nómadas no Norte e Noroeste. Esas tribus (os Xiongnu) foron submetidas, pero a campaña ficou inacabada. Para evitar que os Xiongnu traspasasen a fronteira do Norte algunha vez, o Emperador mandou construír unha enorme muralla defensiva, unindo varias anteriores, que subsistían desde a Época dos Estados Feudais.

Esa muralla, na construcción da cal foran mobilizados centos de miles de homes, dos que morreran un número descoñecido, foi o precedente da actual Gran Muralla de China. Foi construída moito máis ao Norte que a actual. Esta foi erguida durante a dinastía Ming, cando China xa posuía, polo menos, o dobre de habitantes que na época do primeiro Emperador, ademais de empregarse un século en levantala (na de Qin Shihuang tardaranse dez anos). Moi pouco perdura hoxe desa primitiva muralla.

[editar] Morte

O Emperador morreu durante unha viaxe a China Oriental, en busca das lexendarias Illas dos Inmortais, e o segredo da vida eterna.

Dis que morreu a consecuencia de tomar pastillas de mercurio, que foran feitas polos doutores e científicos da Corte, cun contido demasiado elevado de mercurio. Ironicamente, esas pílulas foran confeccionadas para facer a Qin Shihuang [Inmortalidade|inmortal]].

A morte tivo lugar o 10 de setembro de 210 a.C., no pazo da prefectura de Shaqiu, a unha distancia, andando, aproximada de 2 meses desde a capital Xianyang.

[editar] As excavacións da tumba do Emperador Qin

A Qin Shihuang débeselle o mausoleo de Xi'an, que ten unha extensión aproximada de km², un tumulo, dunha altura de 115 m por 1,5 kilometros, recubrindo unha foxa que contén arredor de oito mil estatuas de soldados e cabalos de cerámica.


[editar] Ver

  • Art et Histoire de Chine, Volume 2, F.Blanchon, Presses de l'Université Paris-Sorbonne

[editar] Ligazóns internas

  • Historia de China
  • Cronoloxía de China
  • Qin (Estado)


Template:Dynastie