Aquilino Ribeiro

Na Galipedia, a wikipedia en galego.

Aquilino Gomes Ribeiro (Sernancelhe, 13 de setembro de 1885 - Lisboa, 7 de maio de 1963) foi un escritor neorealista portugués.

Aquilino Ribeiro foi un dos novelistas máis fecundos da primeira metade do século XX. Iniciou a súa obra en 1913 cos contos de Jardim das Tormentas e coa novela A Via Sinuosa (1918), e mantivo a cualidade literaria na maioria dos seus textos, publicados con regularidade e éxito xunto do público e da crítica. Retomou e renovou o filón rexionalista e picaresco da narrativa portuguesa. Foi tamén ensaísta, crítico e tradutor.

Destinado en principio ao sacerdocio, Aquilino Ribeiro participou en política opoñéndose á monarquía e tívose que exiliar en París. Voltou en 1914. Opúxose tamén á ditatura de António de Oliveira Salazar e tivo problemas coa censura.

[editar] Algunhas obras

Escribiu máis de 70 libros, de entre os que destacan:

  • Jardins das Tormentas (1913);
  • A Via Sinuosa, 1918
  • Terras do Demo (1919);
  • O Malhadinhas (1922);
  • Estrada de Santiago (1922)
  • Andam Faunos pelos Bosques (1926);
  • O Romance da Raposa (1929);
  • Batalha Sem Fim (1931)
  • Volfrâmio (1944)
  • Cinco Réis de Gente (1948);
  • A Casa Grande de Romarigães (1957);
  • Quando os Lobos Uivam (1959).