Premio Nacional de Narrativa

Na Galipedia, a wikipedia en galego.

O Premio Nacional de Literatura na modalidade de Narrativa é un galardón literario de longa traxectoria que outroga anualmente o Ministerio de Educación, Cultura e Deporte de España.

Premia á mellor obra na modalidade de narrativa escrita por un autor español, en calquera das linguas españolas, entre tódalas obras deste xénero publicadas en España no ano anterior. Está dotado con 15.000 euros.

É un Premio que ten os seus antecedentes na Orde de creación do Ministerio da Gobernación de 25 de xaneiro de 1949. A súa configuración configuración actual data de 1977. Os seus máis de vinte anos de historia permitíronlle asistirá renovación da novela española.

[editar] Galardonados


[editar] Antigos Ganadores

  • 1926 Wenceslao Fernández Flórez por Las siete columnas
  • 1948 Juan Antonio Zunzunegui por La úlcera.
  • 1949 Concha Espina por un Valle en el mar.
  • 1953 José María Gironella por Los cipreses creen en dios.
  • 1955 Miguel Delibes por Diario de un cazador.
  • 1956 Carmen Laforet por La mujer nueva.
  • 1957 Alejandro Núñez Alonso El lazo de púrpura.
  • 1958 Ana María Matute por Los hijos muertos.
  • 1960 Manuel Halcón por Monólogos de una mujer fría.
  • 1963 Emilio Romero por Cartas a un príncipe.
  • 1965 Ignacio Agustí por 19 de Julio
  • 1968 Carlos Rojas por Auto de Fe.
Outras linguas