Alonso III de Fonseca
Na Galipedia, a wikipedia en galego.
Alonso III de Fonseca, de nome completo Alonso de Fonseca e Acevedo, foi arcebispo de Santiago de Compostela e de Toledo. Foi un dos principais impulsores da Universidade de Santiago.
Naceu en Santiago de Compostela en 1475, na rúa do Franco. Era fillo do arcebispo Alonso II de Fonseca e de María de Ulloa. Estudou en Salamanca.
Índice |
[editar] Arcebispo de Santiago de Compostela
En 1507 foi nomeado arcebispo de Santiago, cargo que ocupará ata 1523. Para sortear a prohibición canónica de suceder o seu pai, viaxou con el a Roma e a Nápoles. Pedro Luis de Borjia (sobriño do papa Alexandre VI) foi nomeado sucesor por un brevísimo período, de maneira que se venceu o atranco.
Tivo que facer fronte a Rodrigo Osorio de Moscoso, conde de Altamira, e puxo freo ás inxustizas dos gobernadores mediante a súa proximidade aos monarcas e ao papado. Mantivo tamén preitos cos monxes bieitos de San Martiño Pinario.
Quedaron na memoria os solemnes funerais que oficiou pola morte do seu pai en 1512. A eles acudiu Gonzalo Fernández de Córdoba coñecido como O Gran Capitán, quen ofreceu as súas victoriosas armas ao Apóstolo Santiago.
[editar] Liderado Político
No plano político aparece ligado as altas decisións da corte desde a coronación de Carlos I e a guerra das comunidades, sempre tomando parte por éste. A isto contribuiu o seu nomeamento por como membro do seu Real Consello.
Asumiu un papel de liderado das reivindicacións da aristocracia galega e do Reino de Galicia. Así, nas Cortes de Santiago e A Coruña, púxose ao frente da protesta da aristocracia galega pola súa exclusión nas devanditas Cortes. O Reino de Galicia estaba representado por Zamora, o que foi motivo dunha demostración de axitado descontento ante as portas de San Francisco, onde se reuniron os procuradores casteláns e flamencos.
Liderou o 14 de decembro de 1520 a Asemblea de Melide, representativa da clase dirixente Reino de Galicia. Nela acordáronse as seguintes posicións:
- Manter o Reino de Galicia á marxe das sublevación comuneira castelá.
- Esixir o voto en Cortes para o devandito Reino.
- Solicitar unha casa de contratación de comercio para A Coruña.
Realizou tamén labores de mediación no levantamento das xermanías valenciás.
[editar] Arcebispo de Toledo
En 1523 foi nomeado arcebispo de Toledo e Primado das Españas, cargo que ocupará ata a súa morte. Chamou e favoreceu intelectuais, artistas e humanistas. Bautizou a Filipe II. Asentou a súa residencia en Alcalá de Henares, onde faleceu o 4 de febreiro de 1534. Foi soterrado no Convento das Úrsulas de Salamanca. O seu fillo, froito das relacións coa aristócrata Xoana de Pimentel, estivo ao servizo do rei e tivo morgado en Galicia.
[editar] Impronta cultural
En Santiago, Toledo e Salamanca deixou boas mostras do seu mecenado, cun marcado carácter humanista, promovendo a chegada das novas formas renacentistas que veñen de Italia.
Fundou o colexio de Santiago en Salamanca para os cregos galegos que alá ían estudar. Acadou a bula do Papa Clemente VII de 15 de marzo de 1526 para a fundación dun Colexio novo co título de Santiago Alfeo, o actual Colexio de Fonseca. Nela autorizábase a construir un colexio novo ou ampliar o existente Estudio Vello fundado por Lope Gómez de Marzoa e anexionar as rendas deste e establecer as ensinanzas de Artes, Teoloxía e Dereito. No seu testamento de 1531 marcou as liñas xerais da súa fundación.
No plano cultural amigouse cos movementos humanistas que entraban en España, protexendo a eramistas e alumeados. Exemplo de esto foi a súa amizade con Pérez de Oliva. O seu labor humanista tivo proxección continental. Mantivo correspondencia con Desiderio Erasmo de Rotterdam (o seu secretario mantiña relacións de amizade con él). Erasmo chegou a adicarlle dúas das súas obras a don Alonso.
Situou a Igrexa galega, e posteriormente toda a Igrexa española, nas correntes culturais da época.
[editar] A súa pegada en Santiago de Compostela
Comezou as obras do claustro da Catedral de Santiago (xa formuladas polo seu pai), iniciadas en 1521 en formas góticas por Juan de Álava, xa incluindo nelas formas renacentistas.
A mais de Juan de Alava atrae a súa beira a algúns dos mais importantes arquitectos dos inicios do renacemento español, como Alonso de Covarrubias ou Diego de Siloé.