Lingua litúrxica

Na Galipedia, a wikipedia en galego.

Unha lingua litúrxica é unha lingua empregada polos crentes dunha relixión no curso das súas cerimonias relixiosas. Considérase que ten un valor relixioso superior á lingua cotiá.

Úsase sobre todo o termo de «lingua litúrxica» cando a lingua relixiosa é diferente da lingua vernácula. Ás veces, os crentes non comprenden a lingua litúrxica da súa relixión.

Non todas as relixións teñen unha lingua litúrxica.

Esta pode ter varias orixes, e en particular:

  • unha orixe xeográfica diferente: é a lingua do grupo que desenvolveu inicialmente a relixión en cuestión.
  • unha orixe histórica: é a lingua falada na época na que a relixión en cuestión se desenvolveu inicialmente.

Estas dúas orixes non se exclúen entre si.

[editar] Exemplos de linguas litúrxicas

  • o latín dos católicos romanos;
  • o árabe clásico dos musulmáns, (diferente dos dialectos modernos);
  • o hebreo dos xudeus relixiosos — o hebreo falado en Israel foi recreado a finais do século XIX sobre a base do hebreo litúrxico, pero non se confunde completamente con el;
  • o ge'ez dos cristiáns coptos de Etiopía, pero tamén dos Falashas, xudeus de Etiopía;
  • o grego antigo dos ortodoxos gregos;
  • o mandeo clásico dos mandeos;
  • o eslavo dos ortodoxos rusos;
  • o sánskrito dos hinduístas..

[editar] Artigos relacionados

  • Lingua viva
  • Lingua morta