Timbre (música)

Na Galipedia, a wikipedia en galego.

Faltan ligazóns internas neste artigo. Por favor, wikifíqueo.

O timbre é a cualidade do son que permite distinguir a misma nota producida por dous instrumentos musicales diferentes. A través do timbre somos capaces de diferenciar, dos sons de igual frecuencia fundamental ou (ton), e intensidade.

Os sons que escoitamos son complexos, é decir, están compostos por varias ondas simultáneas, pero que nos percibimos como un. O timbre depende da cantidade de armónicos que teña un son e da intensidade de cada un.

Un Do emitido por unha frauta é distinto ó Do que emite de unha trompeta aínda que estén tocando a misma nota, porque teñen distintos armónicos. Na frauta, os armónicos son pequenos en comparación coa fundamental mentras que na trompeta los armónicos teñen unha amplitude relativa maior, por eso a frauta ten un son suave, mentras que a trompeta ten un son estridente.

Físicamente, o timbre é a cualidade que conferen ó son os armónicos que acompañan á frecuencia fundamental. Estos armónicos xeneran variacións na onda sinusoidal base.

Os sons simples ou tonos puros son ondas sinusoidales dunha frecuencia determinada. Sin embargo, na naturaleza, non existe ese son puro, libre de armónicos.

O Teorema de Fourier demostra que calquer forma de onda periódica pode descompoñerse nunha serie de ondas (armónicos) que ten unha frecuencia que é múltiplo da frecuencia da onda orixinal (frecuencia fundamental). Así, os armónicos son múltiplos da frecuencia fundamental, á que acompañan.

O timbre ven determinado pola cantidade e intensidade destos armónicos. Ás veces, como no caso do óboe, estos armónicos poden ser mais ós que a propia nota fundamental.

Os armónicos varían segundo a fuente, segundo o tipo de instrumento, segundo o diseño do propio instrumento, e, incluso, segundo a forma de tocar este instrumento.