Benito Mussolini
Na Galipedia, a wikipedia en galego.

Benito Mussolini naceu en Predappio, Italia, en 1883 e morreu fusilado en Dongo, Italia, en 1945.
Foi o primeiro dictador fascista de Europa. Acadou o poder en outubro de 1922, trala Marcha sobre Roma, e ocupou o cargo de primeiro ministro do Reino de Italia ata 1943, cando foi obrigado a entrega-lo poder. Fuxiu ó norte onde proclamou a República Social Italiana de Saló. Detido pola resistencia, morreu fusilado xunto coa súa amiga, Clara Petacci.
Índice |
[editar] Biografía
Mussolini naceu en Dovia di Predappio, na provincia de Forlí, rexión de Emilia-Romagna (Italia) o (29 de xullo de 1883. O seu pai, Alessandro, era ferreiro; a súa nai, Rosa Maltoni, era unha mestra que cría firmemente na importancia da educación. O nome Benito foille dado en honor ó presidente reformista mexicano Benito Juárez. Como o seu pai, Benito adheriuse ó socialismo.
Aos oito anos foi expulsado da igrexa da súa nai, e algúns anos máis tarde tamén foi expulsado da escola, logo de apuñalar a un compañeiro na man e lanzar un frasco de tinta a un mestre. Porén, recibiu boas calificacións e graduouse como mestre de escola en 1901.
En 1902 emigrou a Suiza para escapar do servizo militar. Durante a súa estancia, ó non poder atopar un traballo permanente, foi arrestado por vagancia e pasou unha noite en prisión. Máis adiante, logo de involucrarse no movemento socialista, foi deportado a Italia, onde foi obrigado a facer o servizo militar. Voltou a Suíza inmediatamente e alí foi repetidamente expulsado dun cantón a outro polo seu activismo socialista. En Suiza trabara contacto con destacados revolucionarios e foi formando a súa cultura política baixo a influenza -ás veces contradictoria, de Karl Marx, Pierre-Joseph Proudhon, Friedrich Nietzsche e Vilfredo Pareto.
Regresou a Italia en 1904, aproveitando unha amnistía que beneficiaba a quen desertara do servizo militar, e cumpliu co mesmo nun reximiento de Verona.
Despois de ensinar durante un tempo en Tolezzo e en Oneglia (en 1908), onde colaborou activamente co xornal socialista A Lima, regresou ó seu pobo natal, Dovia di Preddamento, hoxe Predappio bassa (baixa Predappio).
[editar] Traxectoria política
En 1910 foi nomeado secretario da federación provincial de Forli e pouco despois se convirteu en editor do semanario La Lotta di Classe (A Loita de Clases). A vitoria do ala radical no Congreso de Reggio Emilia, celebrado en 1912, lle proporcionou maior protagonismo no seo da formación política, que aproveitou para facerse cargo do periódico milanés Avanti, órgano oficial do partido. Aínda así, as súas opinións acerca dos enfrontamentos armados da semana vermella de 1914 motivaron certa inquetude entre os seus compañeiros de filas, atemorizados polo seu radicalismo. A división entre Mussolini e o partido se acrecentou coa proclama de neutralidade do primeiro trala entrada de Italia na Primeira Guerra Mundial en maio de 1915.
En novembro do mesmo ano fundou o periódico Il Popolo d’Italia, de tendencia ultranacionalista, o que lle valeu a expulsión do Partido Socialista. Posteriormente, quiso capitalizar o sentimento de insatisfacción que se apoderou da sociedade italiana tralo fin da contienda facendo un chamamento á loita contra os partidos de esquerdas, aos que sinalou como culpables do descalabro, e para iso creou en Milán en 1919 os Fasci italiani di combattimento, grupos armados de axitación que constituíron o xerme inicial do futuro partido fascista en 1920. Conseguiu gañarse o favor dos grandes propietarios e saír elexido deputado nas eleccións de maio de 1921.