Iago Seara

Na Galipedia, a wikipedia en galego.

Atención: Este artigo precisa un traballo de revisión.

Por favor vexa a lista de Artigos con problemas e mellóreo de acordo coas indicacións que aparecen nesa páxina. Cando os problemas se resolvan retire esta mensaxe e borre a páxina da lista de artigos con problemas, pero por favor non quite esta mensaxe ata que estea todo solucionado.


Natural de Ourense, estudou na Escola de Arquitectura de Madrid. Comezou a súa actividade profesional en Ourense e ós 31 anos pasou exercer como Xefe do Servizo de Arquitectura da Xunta de Galicia. A partires desta data comezou ostentar unha serie de cargos políticos como a mencionada Xefatura de Servizo ou a Dirección Xeral de Patrimonio da Xunta de Galicia, a través dos cales acadou un certo nome no ámbito cultural galego. Posteriormente pasou exercer como profesor da Escola de Arquitectura de A Coruña e como Coordinador da Sección de Arquitectura do Consello da Cultura Galega, á que chegou despois dunha dura polémica de ampla repercusión mediática.

A súa obra construída, realizada en boa medida ó abeiro das institucións pública, resulta irregular. Entre as obras que tradicionalmente se destacan figuran a Parroquial de Fontiñas (Santiago), a vivenda de Adolfo Dominguez (Ourense), a nave para Antonio Pernas (Arteixo). Entre aquelas obras menores, normalmente silenciadas, que xustifican o adxectivo de "irregular" da súa traxectoria figuran a urbanización en Ortoño (Ames), o edificio de vivendas no barrio de Santa Marta (Santiago)ou a vivenda unifamiliar en Cornide (Teo). Na súa tarefa de restauración e rehabilitación ten acometido proxectos como o da catedral de Tui ou o do convento cisterciense de Ferreira de Pantón, xunto con outras obras mais polémicas, como a cuestionada rehabilitación de San Martiño Pinario (Santiago de Compostela) ou as obras de reforma no convento de Antealtares, xérmolo dunha polémica de repercusión nos medios no ano 2006.

A nivel de Ordeación do territorio, foi o redactor do cuestionado PXOM de Ourense, e dende o 2004 está a realizar o PXOM de Pantón, pese a que a familia da sua dona e ela mesma teñen importantes intereses e mesmo fincas rústicas que na aprobación inicial foron recalificadas.

Colaborador habitual de xornais e publicacións especializadas, foi calificado en ocasións como "carente de modestia" dada a súa tendencia a incluirse nas escolmas de arquitectura que dirixe ou que lle son encargadas, práctica que ten creado certo malestar no ámbito académico e profesional de Galicia.