Perfecto Conde
Na Galipedia, a wikipedia en galego.
Atención: As condicións de creación deste artigo están baixo sospeita.
As circunstancias nas que foi feito fan pensar que se trata dun artigo que pretende facer eloxio gratuíto ou escarnio da persoa ou propaganda da institución a quen se refire. Tamén pode ser o caso que a lonxitude do artigo dea a impresión dunha importancia que en realidade non tén, que en ocasións se fai por motivos de vaidade. Normalmente, isto realízase por parte de IP anónimas ou usuarios que rexistran específicamente para a creación deste artigo.
A Galipedia tén unha política concreta sobre este tema: a Wikipedia non é un blog nin nada similar. Apesar de ter contido libre e actualizado polos wikipedistas, a Wikipedia non é un espazo para reflectir informacións personais nin favorecer intereses particulares. O artigo será borrado se non mellora a súa calidade nun breve prazo de tempo. Pode ver a lista de artigos con problemas e darlles formato wiki de acordo coa resto dos artigos da Galipedia. Cando os problemas se resolvan retire esta mensaxe e borre este marcador, pero por favor non quite esta mensaxe ata que estea todo solucionado.
Xornalista e escritor, que naceu na aldea de Xinzo (A Pontenova, Lugo) o 13 de abril de 1943.Fillo de labregos e incentivado polo mestre Enrique Muruais, da súa familia, estudiou por libre os catro primeiros cursos do bacharelato no Instituo Marculino de Lugo. Debido ás clases do mestre Xesús Alonso Montero ás que asistiu na citada cidade, cambiou a súa opción de Ciencias para Letras ó rematar o bacharelato superior e estudiou Filosofía e Letras na Universidade de Santiago de Compostela, onde foi compañeiro de Carlos Casares, Luis Cochón, Mauro Fernández, Arturo Reguera, Marisa Melón, Vicente Álvarez Areces e outros representantes significativos da revolta estudiantil de 1968. En 1969, co único propósito de conseguir un permiso no servicio militar que estaba facendo en Santiago, ingresou na Escola de Periodismo de la Iglesia de Madrid. Non pensara nunca en ser xornalista e aquela decisión improvisda cambiou o rumbo da súa vida. Rodrigo Royo, fundador e director de 'Diario SP', deulle o primeiro traballo neste periódico. Pouco despois, mentres exercía no diario Noticias Médicas, tomou contacto con Raimundo García Domínguez (Borobó), que dirixía a revista Chan, onde resultou a gran revelación de dita publicación, en palabras do seu director. Mentres tanto, empezou a escribir nos semanarios Triunfo e Actualidade Económica. En 1972 o editor asturiano Silverio Cañada contratouno para coordinar a posta en marcha da Gran Enciclopedia Gallega, que empezou a publicarse en 1974. Conde Muruais participou, anos despois, no consello asesor da reedición desta enciclopedia que fixo El Progreso de Lugo. En 1975, chamado por Luis Mariñas, incorporouse á redacción en Galicia de Televisión Española, onde foi pioneiro da utilización do idioma galego neste medio, con programas como Panorama de Galicia e Concellos. Nese tempo entrevistou a práctica totalidade dos persoeiros da cultura galega (Ramón Otero Pedrayo, Eduardo Blanco Amor, Domingo García-Sabell, Isaac Díaz Pardo, Luis Seoane, Valentín Paz Andrade, Rafael Dieste, Sebastián Martínez Risco, Ánxel Fole, Xesús Alonso Montero, etc.) que deixaron un material de alto valor antropolóxico, cultural e histórico que, case trinta anos despois, aínda se utiliza para facer programas e series televisivas. Ó mesmo tempo, era correspondente en Galicia da BBC de Londres (na que tivo que asinar co pseudónimo de Antonio del Eo por razóns políticas) e da Radiodifuçao Portuguesa. En 1976, cando empezou a publicarse o d iario El País, Alberto Míguez chamouno para incorporarse como corresponsal en Galicia, oficio que desempeñou ata 1982, compatibilizándoo coa tarefa de enviado especial en varios países de Europa. Foi a época na que, da man do francés Remi Parmentier e a bordo do barco Rainbow Warrior, Perfecto Conde lle mostruo a toda España o que estaba a pasar na fosa atlántica cos residuos nucleares. Nese tempo, o escritor humorista Pgarcía tamén o incorporou a outra publicación fundamental dos novos tempos, a revista Interviú, na que traballou durante dazanove anos, primeiro como delegado en Galicia, ata 1984, e logo como xefe de Investigación e redactor xefe na redacción central do Grupo Zeta en Madrid. Como xornalista da revista fundada por Antonio Asensio, viaxou por toda América, toda Europa e parte de África e encargouse de investigar temas como o contrabando de tabaco, o narcotráfico, a dictadura militar arxentina, a de Pinochet en Chile, a guerra colombiana, a evasión de capitais ou a pornografía do arquitecto portugués Antonio Taveira, caso que obrigou ao entón primeiro ministro de Portugal, Cavaco Silva, a comparecer na televisión para defeender a moral pública. Froito das investigacións periodísticas que levou a cabo en Colombia, México, Brasil, Arxentina e noustros países, en 1991 publicou o libro La conexión gallega, del tabaco a la cocaína (Ediciones B, Barcelona), hoxe referente internacional da bibliografía sobre o narcotráfico, e tres anos despois Memoria infinda (Santiago de Compostela), unha curiosa novela na que mistura imaxinación e realidade e coa que o autor resucitou a súa vella vocación narradora que, nos anos mozos, lle valeu varios premios de narrativa. Entre eles, o galardón que lle otorgou o conto “As dúas caras do billete", no concurso Breogán do Centro Galego de Biscaia, publicado no volume colectivo Contos (1988). Perfecto Conde colaborou co semanario Tiempo, así como cos xornais galegos La Región e El Progreso e cos cataláns El Periódico de Catalunya e Avui. De volta a Galicia en 1995, dirixiu a revista Gam durante unha curta etapa e foi xefe do Gabinete de Prensa do Concello de Ferrol dende xullo 1999 ata xuño de 2003. En setembro deste útlimo ano incorporouse ao semanario A Nosa Terra como redactor de Investigación.