Gonzalo Fernández de Córdoba

Na Galipedia, a wikipedia en galego.

Gonzalo Fernández de Córdoba foi un militar español que permitiu que a Coroa de Aragón mantivese o reino de Nápoles. Polas súas victorias foi coñecido como o gran capitán.
Gonzalo Fernández de Córdoba foi un militar español que permitiu que a Coroa de Aragón mantivese o reino de Nápoles. Polas súas victorias foi coñecido como o gran capitán.

Gonzalo Fernández de Córdoba (Montilla, 1453 - Granada, 1515), alcumado O Gran Capitán, foi un gran militar español que ás órdenes dos Reis Católicos loitou na conquista de Granada e na Guerra de Nápoles. Está considerado o inventor da guerra moderna.

Índice

[editar] Formación

De neno foi parte do séquito de Isabel a católica. Loitou a favor de Isabel na guerra civil castelá e en Granada. En recompensa polos seus destacados servicios, recibeu unha encomenda da Orde de Santiago, señorío de Orjiva e algunhas rentas sobre a seda granadina, o cal contribueu a enriquecerse.

[editar] A guerra de Italia

En 1495 foi chamado á guerra de Nápoles, onde tanto Fernando de Aragón e o rei de Francia (naquel momento Luís XII). Tras unha corta campaña de tres anos e tras coseitar importantes triunfos, volveu a España. Alí foi nomeado duque de Santángelo.

En 1500 foi enviado de novo a Nápoles para consolidar a posición de España en Nápoles tras un tratado con Francia. Os roces cos exércitos franceses, sen embargo, conduciron ó enfrontamento con estes. Os franceses superaban ampliamente en número ós españois, o que fixo que o Gran Capitán seguise tácticas defensivas, refuxiándose en prazas fortes. A gran estratexia do Gran Capitán conduciu á victoria sobre os franceses en Ceriñola, en 1503. O comandante francés, o duque de Nemours, morreu en combate.

Gracias a esta victoria, o exército español apropiouse de todo o reino de Nápoles. Luis XII de Francia mandou un novo exército, que foi derrotado en 1504 en Garellano. Tras estos acontecementos, o exército francés rendiuse en Gaeta.

[editar] De virrei á perda do favor real

Terminada a guerra de Nápoles gobernou como virrei de Nápoles durante catro anos, mais foi deposto do goberno por temores de Fernando de Aragón de que se volvese demasiado poderoso e se independizara. O Gran Capitán intentou dar contas ó rei de que non tiña pensado traicionalo (no Arquivo de Simancas).

O Gran Capitán retirouse a entón a Loja, aínda que tiña desexos de volver a Italia, e morreu en 1515.

[editar] Véxase tamén