Xosé Carlos Caneiro
Na Galipedia, a wikipedia en galego.
Xosé Carlos Caneiro (nado en Verín en 1963). Escritor galego.
A súa novela Ébora, traducida a varias linguas, amosa todo un universo que para moitos semella novo dentro da narrativa galega e que, ás veces, lembra á escritura do devoralibros chileno Roberto Bolaño. Doutra banda, Caneiro é un personaxe polémico, unha sorte de enfant terrible das letras galegas; así, por exemplo, mantivo algunha que outra agarrada, máis ou menos subidas de ton, coa crítica ou con outros escritores do país, como Suso de Toro, de quen dixo que praticaba unha literatura horrísona. Xosé Carlos Caneiro é, amais, ben coñecido pola súa reivindicación dunha enseñanza que ha de abranguer a Literatura con maiúsculas, é dicir a que teñen producido os clásicos galegos, dentro dos que o autor ourensán salienta a a figura de Ramón Otero Pedrayo, arredor da que foi toda unha alicerzada apoloxía.
[editar] Obra
- O esculpido sorriso dos teus beizos, 1984 (poemario)
- Historias no fío de Monterrei, 1988 (narrativa)
- Da túa ausencia, 1989 (poemario)
- O buscador da nada, 1991 (ensaio)
- O infortunio da soidade, 1992 (novela, premio Xerais)
- Estación Sur, 1994 (poemario)
- Un xogo de apócrifos, 1997 (novela)
- Talvez melancolía, 1999 (novela)
- Aínda soñas con piratas?, 1999 (poemario)
- Os séculos da lúa, 1999 (novela)
- A rosa de Borges, 2000 (novela)
- Ébora, 2000 (novela)
- Triloxía dos tristes, 2002 (narrativa)
- Ámote, 2003 (novela)