Homeopatía

Na Galipedia, a wikipedia en galego.

Samuel Hahnemann, teorizador da homeopatía
Samuel Hahnemann, teorizador da homeopatía

A homeopatía ou homœopatía (do grego όμοιος: hómoios, « similar, semellante » e πάθος: páthos, « doenza ») é une método terapéutico baseado no « principio de similitude ».

Consonte este principio, que data da Antigüidade, a determinación dun síntoma provocado nun suxeito sano por unha substancia calquer (de orixe vexetal, mineral ou animal) permitiría coidar un suxeito enfermo que presente un síntoma semellante.

O adxectivo correspondente é « homeopático » e a persoa que aplica este método é un « homeópata ». Por deslizamento semántico, « homeopático » designa a miudo, na linguaxe corrente, unha dose mínima dun produto, en tanto a especificidade orixinal da homeopatía reside na similitude.

A homeopatía oponse a alopatía, que designa todo tratamento medicamentoso que se apoia sobre a noción de "molécula activa" e non se apoia na similitude nunha escolla terapéutica, senón sobre o « principio dos contrarios ». Así, a fitoterapia é un método de coidado alopático.

As bases da homeopatía foron expostas en 1796 polo médico saxón Samuel Hahnemann (1755-1843) e organízanse, segundo el, nun principio e dous corolarios :

  • o principio de « similitude » : a cura dun conxunto de síntomas é realizada por unha substancia que provoca signos semellantes nun suxeito sano, conforme o principio similia similibus curantur (en latín « as semellanzas son curadas polas máis semellantes ») ;
  • a « adaptación » do tratamento ao paciente : a aplicación do principio de similitude, logo da súa verificación, ten lugar cada vez que a busca do remedio máis semellante foi efectuada de maneira concienzuda polo práctico. Cada tratamento está personalizado para cada paciente, calquer que sexa o nome da enfermidade, sendo o centro do método a busca da « totalidade » dos

síntomas apresentados polo paciente. Iso explica a longa duración do diálogo entre o médico e o paciente. A etapa de observación dos síntomas provocados por unha substancia nun individuo sano, que precede sempre a aplicción do principio de semellanza, e a súa transcrición, corresponde a estabelecemento dunha patoxenesia.

  • a « dynamización » : este segundo corolario é experimental. O principio activo sofre dinamizacións, termo que designa as dilucións repetidas asociadas a « sacudimentos » : o preparado é sacudido a cada dilución.

A eficacia terapéutica da homeopatía é obxecto de controversia.

fr:homeopathie