Pedro I de Portugal

Na Galipedia, a wikipedia en galego.

Pedro I de Portugal ¨O xusto¨
Pedro I de Portugal ¨O xusto¨

D. Pedro I (Coimbra, 8 de abril de 1320 - Estremoz, 18 de xaneiro de 1367) foi o oitavo Rei de Portugal. O rei mereceu os alcumes de O Xusticeiro (xunto con O Cruel, O Cru ou O Vingativo), pola enerxía posta en vingar o asasinato de Inés de Castro. Pedro I era fillo do rei Afonso IV e súa dona, a princesa Beatriz de Castela. Pedro I sucedeu ó seu pai no ano 1357.

Pedro foi coñecido pola súa relación con Inés de Castro, a aia galega da súa mulher Constança, quen influenciou fortemente na política interna de Portugal no reinado de Afonso IV. Inés acabou asasinada por orde do rei en 1355, o que non fixo que Pedro volvese a estar baixo a influencia paterna. Ó contrario, entre 1355 e a súa ascensión o trono, Pedro púxose encontra do seu pai polo menos dúas veces e nunca lle perdoou o asasinato de Inés. Unha vez coroado rei, en 1357, Pedro anunciou o casamento con Inés, realizado en segredo antes da súa morte, e a coa intención de a ver lembrada como Raiña de Portugal.

Este feito baseouse apenas na palabra do Rei, xa que non existiron rexistros de tal unión. Dous dos asasinos de Inés foron collidos e executados (Pêro Coelho e Álvaro Gonçalves) cunha brutalidade tal (a un lle foi arrincado o corazón polo peito, e ó outro polas costas),o que lle valeron os alcumes mencionados. Conta tamén a tradición que Pedro mandou desenterrar o corpo da súa amada, coroandoa como Raiña de Portugal, e obrigando ós nobres a procederen á cerimonia de bicar a man real do cadaver, baixo pena de morte se non o facían. Trala cerimonia, ordeou a construción de dous túmulos (verdadeiras obras mestras da escultura gótica en Portugal), os cales foran colocados nas naves laterais do mosteiro de Alcobaça para que, no día do Xuízo Final, os eternos amantes, entãón resuscitados estiveran xuntos.

Como rei, Pedro revelouse como un bo administrador, coraxoso na defesa do país contra a influencia papal (foi el quen promulgou o famoso Beneplácito Rexio, que impedia a libre circulación de documentos eclesiásticos no país sen a súa autorización expresa), e xusto na defesa das clases máis desfavorecidas. Na política externa, Pedro participou ó lado de Aragón na invasión de Castela.

D. Pedro reinou durante dez anos, conseguindo ser extremamente popular, ata o punto de diciren aa xentes «que taaes dez annos nunca ouve em Purtugal como estes que reinara elRei Dom Pedro».

Os restos do rei Don Pedro xacen no Mosteiro de Santa Maria de Alcobaça.

[editar] Descendencia

  • Primeiro casamento: Branca, princesa de Castela (repudiada)
  • Segundo casamento: Constança Manuel, princesa de Castela (1320-1349)
    • Luís de Portugal (1340)
    • María, princesa de Portugal (1342-1367), casada con Fernando, principe de Aragón
    • Fernando, rei de Portugal (1345-1383)
  • Terceiro casamento (?): Inés de Castro (1320 - asasinada en 1355)
    • Afonso de Portugal (morto de neno)
    • Beatriz, princesa de Portugal (1347-1381)
    • xoán, principe de Portugal (1349-1387)
    • Dinis, infante de Portugal (1354-1397)
  • Teresa Lourenço


[editar] Ver tamén