Selección nacional de fútbol de Galicia
Na Galipedia, a wikipedia en galego.
A selección galega de fútbol é o equipo de fútbol formado por xogadores galegos, independentemente de que participen ou non con outras seleccións nacionais recoñecidas pola FIFA.
Índice |
[editar] Historia
[editar] As primeiras seleccións
O 19 de novembro de 1922 a selección galega de fútbol gañáballe 4-1 a Castela no campo vigués de Coia. Era a súa estrea.
![]() |
Selección galega - Amigable contra Castela (1922) | |
---|---|---|
Isidro | Otero | Pasarín | Queralt | Balbino | Hermida | Moncho | Ramón González | Chiarroni | Polo | Pinilla |
Polo marcou o 1-0. Empatou Castela cun gol de Monjardín. Polo adiantou de novo á selección galega. Pinilla de penalti marcou o 3-1 e Ramón fixo o cuarto tanto galego.
A estrea internacional do equipo galego tivo lugar o 7 de xaneiro de 1923. Galiza enfrontouse a unha selección lisboeta vencendo por 3-1. Por Galiza xogaron: Isidro, Otero, Pasarín, Queralt, Torres, Balbino, Reigosa, Ramón González, Chiarroni, Polo e Pinilla. A selección gañou 3-1, con dous goles de Polo e un de Reigosa.
O 14 de xaneiro de 1923 a selección galega enfrontouse en Sevilla ao equipo de Andalucía. O once galego compoñíano Isidro, Otero, Pasarín, Queralt, Torres, Balbino, Reigosa, Ramón González, Chiarroni, Polo e Pinilla. Aos tres minutos, Ramón conseguiu o primeiro gol dos galegos. Empatou Andalucía de penalti pouco antes do descanso. Polo logrou o desempate e Ramón e, por cabo, Chiarroni ampliaron a avantaxe galega.
A Federación Galega organizou un encontro cunha selección da escuadra inglesa. No equipo de Galiza xogaban Isidro, Otero, Clemente, Queralt, Torres, Balbino, Salvador, Ramón González, Chiarroni, Polo e Pinilla. Pinilla abriu o taboleiro, Ramón marcou o segundo tanto e Pinilla repetiu fortuna co terceiro gol. Os ingleses conseguiron minguar a vantaxe antes do descanso. Os xogadores foron ao vestiario cun 3-2 favorábel aos galegos. Na segunda parte a selección galega lograría catro tantos máis. O taboleiro rexistrou finalmente un 7-2 a favor da selección de Galiza.
O 28 de xaneiro a selección de Pontevedra enfrontouse á selección galega no campo de Bouzas. Adiantouse o equipo de Galiza cun gol de Correa. E no segundo tempo anotaron gol Polo, Chiarroni e Correa. A selección da 'boa vila' logrou o tanto de honra e o partido rematou cun 4-1 no taboleiro. Ao domingo seguinte desputouse en Pontevedra o partido de volta. Gañou a selección galega 3-0.
A selección galega antes de xogar a final do trofeo interrexional contra a selección de Asturias, aínda xogou un partido amigábel máis fronte dun combinado ferrolán-coruñés. Foi o 18 de febreiro no campo de Coia. Venceu a selección 7-1.
Por cabo, o 25 de febreiro de 1923 o equipo de Galiza xogou contra a selección asturiana un torneo interrexional. No once galego estaban Isidro, Otero, Pasarín, Queralt, Torres, Hermida, Reigosa, Balbino, Chiarroni, Polo e Pinilla. Polo rompeu o marcador cun tanto, pero os asturianos protagonizaron unha remontada que pechou o marcador cun 1-3 e a primeira derrota da selección de Galiza.
O equipo de Galiza enfrontouse no partido de volta coa selección de Lisboa o 27 de maio. Na selección de Galiza xogaban Isidro, Clemente, Pasarín, Viñas, Balbino, Machín, Reigosa, Ramón, Posada, Polo e Pinilla. Marcou de penalti Pinilla, pero os lisboetas dábanlle volta ao tanteador con goles de João Francisco e de Jaime Gonçalves.
[editar] Na República
O golpe de Estado de Primo de Rivera, en setembro de 1923, deteu entre outras cousas o fútbol galego, que non volveu asomar o seu xogo ata 1930 cando se celebrou un partido no campo de Chamartín entre o equipo de Galiza e a selección do Centro. O partido convocouse para recadar fondos para as familias daminificadas polo naufraxio dun pesqueiro de Bouzas. A selección galega venceu 4-1. O derradeiro partido da selección galega desputaríase nas Olimpíadas populares de Barcelona, resposta internacional aos Xogos de Berlín, o 12 de xullo de 1936, seis días antes do golpe de Estado. Ninguén imaxinaba o que estaba a piques de suceder, e alí, en Barcelona, ficaron moitos xogadores galegos. A maioría loitaría no bando republicano.
Algúns testemuños apuntan a que algúns galegos deste equipo, sumados a outros soldados, desputaron algúns encontros durante a Guerra Civil española e durante a Segunda Guerra Mundial, pero non existe documentación escrita.
[editar] O franquismo
En 1943 o Deportivo xogara contra un equipo de galegos, con Ricardo Zamora na meta, non había novas da selección galega como tal.
En febreiro de 1950, un xornal coruñés anunciaba que o trofeo Teresa Herrera abriría cun partido ente un combinado galego e un combinado irlandés. Ao final quíxose optar por un Lisboa-Combinado Galego que acabou sendo substituído por un Atlético de Madrid-Lazio.
[editar] Intentos de recuperación
O primeiro partido da selección galega despois da ditadura estivo a piques de celebrarse o 24 de xullo de 1980 en Compostela, pero colleu os xogadores de vacacións. O partido ía ser contra Euscadi.
En 1982, antes do Mundial de España, houbo unha tentativa para organizar un partido contra Camerún.
A finais dos 90, o movemento bravú recuperou a Selección Galega para o debate impulsado por Siareiros Galegos dende 1996, co agrupamento de peñas do Celta, do Deportivo e mais o SD Compostela. En 1997, Xurxo Souto catalizou a creación do primeiro número da revista Bravú, de periodicidade irregular, dedicada á recuperación da selección galega.
A idea reencarnouse deportivamente na Estrada, nun partido entre seareiros e profesionais do xornalismo e da cultura en Galiza, que comezou coa Marcha do Antigo Reino de Galiza. Os seareiros gañaron 7-2. No equipo de intelectuais xogaban Alfonso Eiré na meta, Antón Reixa, Xosé Cid Cabido e Xosé Manuel Pereiro na defensa; Moncho Viña, Manuel Rivas, Rómulo Sanjurjo, Xurxo Souto ou Paco Lodeiro na media e cara adiante.
[editar] A selección contemporánea
O estadio de San Lázaro bautizou a selección galega de fútbol na súa posta de longo fronte á selección de Uruguai o sábado 29 de decembro de 2005. O colexiado ourensán Bernardino González Vázquez dirixiu o encontro.
O resultado foi 3 - 2 a prol de Galiza.
![]() |
Selección galega - Galiza-Uruguai (2005) | |
---|---|---|
Diego López | Otero | Dacosta | Rubén | Capi | Viqueira | Borxa | Xulio Álvarez | Paulo Álvarez | Nano | Losada | Dani Mallo | Roberto | Míchel Salgado | Noguerol | Iago Bouzón | Cabrejo | Cabanas | Trashorras | Deus | Corredoira | Juanito |
Os seleccionadores do primeiro combinado nacional foron Fernando Vázquez e Arsenio Iglesias. O once inicial estivo composto por: Diego López, na portería; Otero e Cabrejo, nos laterais; Rubén e Capi, centrais; Cabanas e Borxa, pivotes; Xulio Álvarez, Paulo Álvarez e Nano, centrocampistas, e Losada como home máis adiantado.
O técnico galego Fernando Vázquez, antes de comezar o partido, quitoulle importancia ao posible resultado, defendendo que o combinado galego se converteu nun “símbolo de identidade”, algo que na súa opinión, lle facía falta a Galicia.
![]() |
Selección galega - Galiza-Ecuador (2006) | |
---|---|---|
Diego López | Roberto | Barragán | Roberto Lago | Noguerol | Capi | Rubén | Manuel | Viqueira | Borxa | Diego Castro | Iago | Nano | Xulio Álvarez | Couñago | Losada | Trashorras | Iónatan Pereira | Iónatan Vila | Fuentes | Seleccionadores: Arsenio Iglesias e Fernando Vázquez |
O estadio de Riazor acolleu o 28 de decembro de 2006 o segundo partido da época contemporánea da selección de Galiza. Enfronte estivo a selección de Ecuador, e o resultado final foi de empate a un (1-1), con goles do ecuatoriano Calle e de Iónatan Pereira para os galegos. O once inicial foi o formado por López, Barragán, Rubén, Noguerol, Fuentes, Viqueira, Borxa, Xulio Álvarez, Nano, Trashorras e Couñago.
[editar] Xogadores
Nome | Posición | Clube na ocasión | Lugar e data de nacemento |
---|---|---|---|
Diego López | Porteiro | ![]() |
3 de novembro de 1981, Sarria |
Otero | Defensa | ![]() |
28 de xaneiro de 1969, Nigrán |
Dacosta | Defensa | ![]() |
21 de xullo de 1974, Ourense |
Rubén | Defensa | ![]() |
29 de xaneiro de 1982, Santiago de Compostela |
Capi | Defensa | ![]() |
2 de abril de 1981, Vigo |
Viqueira | Defensa | ![]() |
20 de setembro de 1974, Santiago de Compostela |
Borxa | Medio | ![]() |
14 de xaneiro de 1981, Ourense |
Xulio Álvarez | Medio | ![]() |
1 de maio de 1981. Caracas |
Paulo Álvarez | Medio | ![]() |
14 de maio de 1980, Ovieu |
Nano | Medio | ![]() |
20 de abril de 1982, A Coruña |
Losada | Dianteiro | ![]() |
25 de novembro de 1976, Vigo |
Dani Mallo | Porteiro | ![]() |
25 de xaneiro de 1979, A Coruña |
Roberto | Extremo dereita | ![]() |
25 de xaneiro de 1979. |
Míchel Salgado | Defensa | ![]() |
22 de outubro de 1975, As Neves |
Noguerol | Defensa | ![]() |
9 de xuño de 1976, Ourense |
Iago Bouzón | Defensa | ![]() |
16 de xuño de 1983. Redondela |
Cabrejo | Defensa | ![]() |
26 de maio de 1975, Camariñas |
Cabanas | Defensa | ![]() |
17 de xaneiro de 1979, Zúric |
Trashorras | Medio | ![]() |
28 de febreiro de 1981, Rábade |
Deus | Dianteiro | ![]() |
12 de xaneiro de 1977, Lausanne |
Corredoira | Medio | ![]() |
28 de decembro de 1979, Lugo |
Juanito | Medio | ![]() |
8 de decembro de 1969, Santiago de Compostela |
Arsenio Iglesias | Adestrador | ||
Fernando Vázquez | Adestrador |
O xogador deportivista Fran non puido xogar por lesión e foi dúbida ata o último momento.