Xoán Carlos I de España
Na Galipedia, a wikipedia en galego.
Juan Carlos Alfonso Víctor María de Borbón y de Borbón-Dos Sicilias (Xoán Carlos I en galego) (5 de xaneiro de 1938 -). Rei de España dende o 22 de novembro de 1975 baixo o titulo de Juan Carlos I.
Neto de Afonso XIII e fillo de Juan de Borbón (conde de Barcelona), naceu en Roma, onde estaba exiliada a súa familia dende a proclamación da II República española. Era tamén neto da Raíña Vitoria Euxenia de Battenberg (1887-1969), muller de Afonso XIII. Pola liña materna era neto de Príncipe Carlos das Dúas Sicilias e Duque de Calabria, e da princesa Luisa de Orleáns, da casa real de Francia. A súa nai era a princesa María das Mercedes de Borbón, princesa das Dúas Sicilias. O Rei ten dúas irmás (Pilar, duquesa de Badaxoz, e Margarita, duquesa de Soria e Hernani); tivo tamén un irmán, Afonso, que morreu en tráxicas circunstancias durante o exilio portugués da familia en 1956.
Na entrevista do 25 de agosto de 1948 entre Franco e o conde de Barcelona acordouse a vinda a España do príncipe Xoán Carlos para realizar os seus estudos. Comezou os seus estudos en San Sebastián e rematounos en 1954 en Madrid, tralo que ingresou nas forzas armadas, e en 1957 pasou un ano na escola naval militar de Marín. En 1961 graduose pola Universidade Complutense.
En 1962 casou con Sofía de Grecia, coa que tivo tres fillos: Elena, Cristina (infantas de España) e Felipe, herdeiro ao trono e Príncipe de Asturias.
Por mor da Lei de sucesión á xefatura do Estado do 26 de xullo de 1947, converteuse no seu sucesor a título de rei ao ratificalo as Cortes en xullo de 1969. Asumiu interinamente a xefatura do Estado entre 19 de xullo e o 2 de setembro de 1974 e do 30 de outubro a 20 de novembro de 1975 por enfermidade de Franco. Trala morte deste, foi proclamado rei de España, pero non foi ata o 14 de maio de 1977 que o conde de Barcelona renunciou aos seus dereitos dinásticos históricos e á xefatura da Casa Real.
[editar] Reinado
Durante o seu reinado aprobouse a Constitución de 1978 que definiu as funcións do rei, suprimiu os poderes executivos outorgados polo franquismo e converteu ao rei nun monarca parlamentario.
Un dos momentos máis graves do seu reinado foi a tentativa de golpe de estado do 23 de febreiro de 1981 (23-F). Nese día, durante a investidura do candidato á presidencia do goberno Leopoldo Calvo Sotelo, o tenente coronel Antonio Tejero, ao mando dun grupo de gardas civís entrou pola forza no Congreso dos Deputados, ao tempo que se producía a insurrección de Jaime Milans del Bosch, Capitán xeneral da VI Rexión Militar (Valencia) e outras forzas en Madrid. A intervención do rei pola televisión chamando ao apoio ao lexítimo goberno democrático e as conversas previas cos altos mandos militares axudaron ao fracaso do golpe.
[editar] Os títulos que obstenta
A Súa Maxestade Don Xoán Carlos I De Borbón y Borbón, Rei de España, Rei de Galiza, Castela, de León, de Aragón, das Dúas Sicilias, de Xerusalén, de Navarra, de Granada, de Toledo, de Valencia, de Serdeña, de Córdoba, de Córsega, de Murcia, de Xaén, dos Algarvios, de Alxeciras, de Xibraltar, das Illas Canarias, das Indias Orientais e Occidentais, das Illas e Terra Firme do Mar Océano; Arqueduque de Austria; Duque de Borgoña, de Brabante, de Milán, de Atenas e Neopatria; Conde de Habsburgo, de Flandes, do Tirol, do Rosellón, e de Barcelona; Señor de Biscaia e de Molina; Capitán Xeneral das Reáis Forzas Armadas e o seu Comandante Supremo; Soberano Gran Mestre da Insigne Orde do Toisón de Ouro, Cabaleiro da Orde de San Xavier, Cabaleiro da Orde da Anunciada, Cabaleiro da Orde da Jarretera, Bailío Gran Cruz de Xustiza con Colar da Orde de Constantino e Xurxo de Grecia, Bailío Gran Cruz de Honor e Devoción da Soberana Orde Militar de Malta, Gran Colar da Raíña de Saba, Gran Cordón da Orde Suprema do Crisantemo do Xapón, Gran Colar da Dinastía de Reza de Irán, Gran Cruz da Legión de Honor e da Orde Nacional de Mérito. E mesmo de cantas Ordes discerne o Estado Español (Montesa, Alcántara, Calatrava e Santiago entre outras moitas).