Søren Kierkegaard

Na Galipedia, a wikipedia en galego.

Søren Kierkegaard
Søren Kierkegaard

Søren Aabye Kierkegaard (5 de maio de 1813 - 11 de novembro de 1855) foi un teólogo e un filósofo dinamarqués do século XIX, que é coñecido como o "pai" do existencialismo.

Filosoficamente, fixo a ponte entre a filosofía hegeliana e aquilo que se tornaría no Existencialismo. Kierkegaard rexeitou a filosofía hegeliana do seu tempo e o que el veu como o formalismo vácuo da Igrexa luterana dinamarquesa. Moitas das súas obras lidan con problemas relixiosos tais como a natureza da fé, a institución da fé cristiá, e ética cristiá e teoloxía. Por causa disto, a obra de Kierkegaard, algunhas veces, considerase como Existencialismo Cristián (en oposición ao existencialismo de Jean-Paul Sartre ou ao Proto-existencialismo de Friedrich Nietzsche, ambos derivados dunha forte base ateística).

A obra de Kierkegaard é de difícil interpretación, dado que el escrebeu a maioría das súas obras baixo varios pseudónimos, e moitas veces eses pseudo-autores comentan os traballos de pseudo-autores anteriores.

[editar] Interpretación de Kierkegaard por Ernest Gellner

No seu libro de 1992, Post-modernismo, razón e relixión, Ernest Gellner menciona a Kierkegaard para ilustrar o fundamentalismo relixioso. Segundo Gellner, Kierkegaard está asociado á idea de que a relixión é, no seu fundamento, non unha persuasión da verdade dunha doutrina, senón a dedicación a unha posición que é inherentemente absurda, ou que dá "ofensa", o termo usado por Kierkegaard. Para Kierkegaard, obtemos a nosa identidade ao crer en algo que ofenda profundamente a nosa mente, o que non é unha tarefa fácil. Para existir, teríamos de crer e crer en algo que sexa ominosamente difícil de crer. Esta é a esencia do proceso existencialista en Kierkegaard, que asocia a fé coa identidade.

Wikiquote logo
Citas no Wikiquote sobre:
[[q:{{{1}}}|{{{1}}}]]