Basílica de San Martiño de Mondoñedo
Na Galipedia, a wikipedia en galego.
Índice |
[editar] Situación
A Basílica de San Martiño de Mondoñedo atópase na parroquia de San Martiño de Mondoñedo, concello de Foz, no norte da provincia de Lugo. Na actualidade a mais de estar aberta ó culto alberga no seu interior un museo.
[editar] Historia
Antiga catedral fundada polo bispo de Dume no século IX, ao se refuxiaren en Bretoña a nobreza e o clero por medo ao perigo musulmán. Destruida a capital de Bretoña polos normandos nas invasions de 966 - 971, o rei Afonso III estableceu en Mondoñedo a nova sé, da cal o primeiro bispo foi Sabarico. Mondoñedo foi capital até 1112 da terra dos bretoñeses.
San Martiño de Mondoñedo é un templo orixinario do século VI, mais foi reedificado entre os séculos X e o XII, e o peche das naves no século XIII. Debemos salientar que foi a primeira catedral construida no sur de Europa. As obras principais deberon ter lugar entre o ano 925 e o 944.
No ano 2007 esta igrexa, en bo estado de conservación e na que o culto relixioso está vivo, foi declarada basílica polo Vaticano.
[editar] Descrición e características
Posúe unha nave única de aparello prerrománico, con nave cuberta de madeira e tres ábsidas semicirculares ábrense a través de arcos triunfais de medio punto sobre semicolumnas acaroadas, e están cobertas con bóvedas de canón rematadas en cascarón. Unha destacada lanterna ovalada cega apoiase sobre trompas entre os brazos do cruceiro que se cobren con bóvedas de canón semicirculares. Entre os elementos mais antigos conservados destacan os capiteis con columnas de mármore romanas reaproveitadas insertadas no muro oriental.
Conserva un conxunto de capiteis románicos con ricas representacións, no norte un representando un grifón, ou un banquete de Herodes, a historia de Lázaro ou unha muller con sapos nos peitos. Tamén conserva pinturas murais dos séculos XIV ao XVI.
Sobre o exterior corre un friso de estilo visigodo tallado a bisel. O lintel con crismón e Agnus Dei así como os canzorros figurativos son obra románica do século XII. Uns representan músicos e acróbatas e algún esceas sexuais explícitas.
Os contrafortes que ten na actualidade son un engadido da restauración realizada no ano 1867.
Acolle no seu interior o frontal do altar románico con Cristo en Maxestade, e representando aos anxos e bispos das sete iglesias do Apocalipse, do século XII, e o báculo e o anel do Bispo Gonzalo "O Santo".