Historia do cultivo da cana de azucre
Na Galipedia, a wikipedia en galego.
Para entender a historia do cultivo da cana de azucre no Occidente é importante coñecer o surximento das potencias económicas na Europa dos séculos XVI, XVII e XVIII.
[editar] A cana de azucre no Brasil
A cana de azucre foi levada ao Brasil polos portugueses, que lla vendian aos holandeses, e estes redistribuíana no norte da Europa facendo un lucrativo comercio. Coa morte do herdeiro do trono portugués en 1578 e o posterior anexamento de Portugal á España do 1580, Holanda, inimiga de España, decidiu ocupar a rexión do Pernambuco, principal produtora de cana de azucre no Brasil (entón baixo dominio de España, despois da unificación das coroas portuguesa e española). Os holandeses pasaron a financiar a compra de máquinas para os enxeños de produción de azucre e para os produtores brasileiros, así mesmo tamén a vender directamente o azucre de Pernambuco no resto da Europa. Feito isto, aumentaron os seus lucros.
Despois de que Portugal recuperara a súa independencia, no 1640, decidiu retomar as súas antigas colonias que foran ocupadas polos holandeses. Conseguírono en 1654 cando retomaron Pernambuco. Os holandeses fuxiron para as Antillas, pero levaron plantas de cana de azucre para comezar o cultivo nos seus novos territorios. Con isto, a produción brasileira pasou a ter concorrentes, e perdeu a lucratividade que o monopolio comercial representara para Portugal no século XVI.
O cultivo de cana de azucre no Brasil voltou a ter grande importancia no século XX, coa implantación en longa escala dun programa para utilizar o alcol como substituto da gasolina en motores de automóbiles. Na actualidade máis da metade dos automóbiles brasileiros funcionan con motores adaptados a un carburante que leva etanol (obtido da cana de azucre) até un 95% e un 5% de derivados do petróleo.