Museo do Pobo Galego

Na Galipedia, a wikipedia en galego.

Entrada de acceso ao museo
Entrada de acceso ao museo

O Museo do Pobo Galego abriu as súas primeiras salas no ano 1977 no antiguo Convento de Santo Domingo de Bonaval, na cidade de Santiago de Compostela, no lugar coñecido comúnmente como Porta do Camiño.

O Museo do Pobo Galego constitúese como un organismo ó servizo da comunidade e séntese comprometido na salvagarda dunhas tradicións e costumes que normalmente foron esquecidas ou relegadas da historia oficial, pero que son precisamente onde un pobo atopa as pegadas da súa identidade.

En virtude do que antecede, a Xunta de Galicia por decreto 111/1993 de 22 de maio, recoñeceu ó Museo do Pobo Galego como "centro sintetizador dos museos e coleccións antropolóxicas de Galicia", considerando que "non só actúa de feito como referente e estímulo para a creación doutros museos e coleccións de carácter semellante en toda Galicia, senón que pode ser considerado como esa cabeceira espiritual e simbólica da rede de museos antropolóxicos de Galicia".

O Museo conta con salas permanentes: O Mar, O Campo, Os oficios, Música, Traxe, Hábitat e Arquitectura e Sociedade, memoria e tradición, ofrecen unha visión sintética da sociedade galega tradicional, un compendio da diversidade de Galicia, que sirva como referencia para a avaliación das distintas manifestacións dentro do conxunto e para impulsar o interese polo coñecemento directo e a procura de alternativas de futuro.

Dispón así mesmo de espazos de exposición temporal, dun auditorio e dos servizos museísticos de Biblioteca, Videoteca, Arquivo Gráfico e sonoro, Administración e Departamento de Educación e Acción Cultural.

[editar] Ligazóns externas