Renio (elemento)
Na Galipedia, a wikipedia en galego.
O renio é un elemento químico de número atómico 75 situado no grupo 7 da táboa periódica dos elementos que ten como símbolo Re.
É un metal de transición branco prateado, pesado, que se atopa raramente na natureza. O renio obtense como subproducto do tratamento de minerais de molidbeno. Foi o último elemento que se atopou na naturaleza. Emprégase principalmente formando parte en catalizadores.
[editar] Propiedades principais
O renio é un metal branco prateado, brillante, e ten un dos puntos de fusión máis altos de todos os metais, só superado polo volframio. Ademais é un dos máis densos, só superado polo platino, o iridio e o osmio. Preséntase nun amplo rango de estados de oxidación: -1, +1, +2, +3, +4, +5, +6 y +7, sendo os máis comunes +7, +6, +4, +2 y -1.
Comercialízase en forma de polvo, e ademais en forma compacta, cunha maior densidade. Cando se quenta e se volve a enfriar, resulta ser dúctil, polo que pode traballarse con el. As aleacións de renio-molibdeno son superconductoras a 10 K.