Índice de masa corporal
Na Galipedia, a wikipedia en galego.
O Índice de Masa Corporal (ou corpórea, IMC, siglas én inglés: BMI -Body Mass Index-), tamén coñecido como índice de Quetelet (Lambert Adolphe Jacques Quételet), é un número que pretende determinar, a partir da estatura e o peso, o rango máis saudable de peso dunha persoa. Utilízase como indicador nutricional desde principios de 1980. O IMC resulta da división da masa en kilogramos entre o cadrado da estatura expresada en metros.
Por exemplo, se alguén ten unha masa ('pesa') 70 kg e mide 1.7 m, o IMC será:
En adultos soe establecerse un rango de 18-25 como saudable (O IMC en nenos é específico para idade e sexo, ver táboas CDC-2000). Un IMC por baixo de 18,5 indica desnutrición ou algún problema de saúde, mentras que un IMC superior a 25 indica sobrepeso. Máis de 30 considérase obesidade leve, e por riba de 40 hai 'obesidade mórbida' podendo requerir unha operación quirúrxica.
Ests rangos aplícanse a persoas entre 25 e 34 anos, e aumentan nun punto por cada dez anos por riba de 25. Así, un IMC de 28 é normal para persoas de 55-65 anos.
[editar] Clasificación da OMS do IMC
- < 16,5 : Criterio de ingreso
- 16,5 a 18,5: Infrapeso
- 18,5 a 20,5: Baixo peso
- 20,5 a 25,5: Peso normal
- 25,5 a 30: Sobrepeso.
- 30 a 40: Obesidade premórbida
- >40: Obesidade mórbida
(A notar que tódalas clasificacións deste estilo son relativas, e pode haber lixeiras diferencias entre elas.)