Illas Marianas
Na Galipedia, a wikipedia en galego.
As Illas Marianas son un exemplo clásico dun arco vulcánico, unha cadea de montañas ou illas vulcanicas en arco, localizadas en zonas de subducción de placas tectónicas, neste caso, na rexión do Océano Pacífico occidental onde a Placa do Pacífico se atopa coa Placa das Filipinas.
Atopanse a norte das Illas Carolinas, que forman os Estados Federados da Micronesia, a preto de 2000 km a norte da Nova Guinea e aproximadamente á mesma distancia das Filipinas, a sudoeste, e do Xapón, a noroeste.
Son 15 illas, con unha orientación aproximada norte-sur, das cais a que fica máis ao sul, Guam é un territorio dos Estados Unidos da América e as restantes 14 forman o “Estado Libre Asociado” (ou Commonwealth) das Marianas do Norte, tamén dependentes dos EUA.
As illas foron “descobertas” por Fernán de Magalláns en 1521, que as declarou colonia española e as apelidou de "Las Islas de los Ladrones", (Illas dos Ladróns), aparentemente porque os nativos non eran amistosos. En 1668 o nome das illas foi mudado para Las Marianas, en homenaxe a Mariana de Austria, viúva do rei Filipe IV de España.
Praticamente toda a poboación nativa foi exterminada durante o dominio español e, máis tarde, foron repoboadas por nativos doutras illas da Micronesia. A colonia española foi vendida á Alemaña en 1899 e tomada polos xaponeses en 1914, que a tornaron nunha zona militar. Durante a Segunda Guerra Mundial, os “Marines” aterraron ali a 15 de xuño de 1944 e gañaron a Batalla de Saipan, que durou 3 semanas.
Despois da derrota do Xapón, as illas pasaron a ser admnistradas polos EUA, como parte do Protectorado das Illas do Pacífico das Nacións Unidas. Na década de 1970, os seus habitantes decidiron-se, non a favor da indepéndencia, mais de lazos máis fortes cos EUA e, o 1 de xaneiro de 1978 foi aprobada a constitución do seu estatuto actual.