Friedrich Hölderlin
Na Galipedia, a wikipedia en galego.
Friedrich Hölderlin (Lauffen am Neckar, Baden-Württemberg, 20 de marzo de 1770 - Tübingen, 6 de xuño de 1843), poeta alemán do romanticismo. Considéraselle un dos máis grandes poetas líricos en língua alemá. As súas obras mesturan elementos do clasicismo e temes cristiáns.
A súa novela epistolar Hyperion (1797-99), escrito logo da revolta dos gregos contra os turcos otomanos (1770), é a expresión lírica da sua crenza nun novo Cristo grego, símbolo espiritual da rexenerazón, que sobrepuxa a fraxilidade e a alienación dos homes.
[editar] Biografía
Hölderlin dedicouse á literatura por un período de tempo de arredor de dous anos. Durante a súa vida non coñecería nen estabilidade nen felicidade, segundo confesou el mesmo, chegándolle a faltar tanto o diñeiro como o recoñecemento. O enfrontamento con a sociedade a raíz dun asunto amoroso cunha muller casada, levaríao ao final á tolemia: Son mortal, nado para o amor e para o sufrimento. Rexeitou a habitual aceptación idealista da felicidade; para el existe o placer, mais é auga tépida sobre a língua.
Nacido en Lauffen am Neckar, Württemberg, Hölderlin perdeu o seu pai, administrador dun mosteiro local, á idade de dous anos. Poucos anos despois, súa mai, Johanna Christina Hölderlin, casa con o gobernador de Nürtingen. Con catorce anos, comezou a escreber poemea, lidos polos seus compañeiros de escola e polos seus profesores. A partir de 1788, ingresa na Universidade de Tübingen, estudando teoloxía e obtendo o título de mestre. Durante este período faise amigo de Hegel (1770-1831), compartindo ambos unha grande admiración pola Revolución Francesa.
En 1793 foi apresentado a Friedrich Schiller, que publicou algúns doss seus poemas. Traballou como preceptor en Waltershausen. Un punto de inflexión na súa vida aconteceu cando foi nomeado preceptor na casa dun riquísimo banqueiro de Frankfurt, Jakob Gontard. Hölderlin vivíu unha historia de amor con a muller do seu patrón, Suzette Gontard, a quen denominaba Diotima nos seus poemas. A súa felicidade foi de curta dura, ao enteirarse o home da relación. Porén, continuaríansea escreber e a verse en segredo. Encontráronse por última vez en 1800. As cartas de Suzette ao poeta dan abondo información sobre a súa historia de amor.
Cansado dos sensabores amorosos, Hölderlin deixou Frankfurt no ano 1798. Comezou entón un período de intensa creatividade, con as súas grandes elexías e o segundo volume de 'Hiperión. Escrebeu tamén textos filosóficos e unha traxedia, "Der Tod des Empedokles" (A morte de Empédocles), que quedou inconclusa. No final do seu grande himno 'Patmos', o poeta manifesta que a función principal do poeta é o cultivo da palabra e a interpretación da realidade. Pouco antes da súa viaxe a Franza, declarou: "Agora podo reencontrar unha una nova verdade, unha mellor visión en gran parte sobre nos mesmos e sobre o noso entorno, pensando que teño medo destas cousas que poden eventualmente asociarse en min como o vell Tántalo, que recibira dos deuses máis do que lle fora posíbel dixerir." Logo dun breve traballo como preceptor en Burdeos, Hölderlin voltou a Alemaña en 1802.
Por desgraza, esta viaxe agravou o seu estado de esquizofrenia. De retorno a Nürtingen enteirouse da morte de Suzette. En 1805 a súa saúde mental degradouse totalmente. Durante certos períodos, cando atinxía bastante lucidez para escreber, traducía as traxedias de Sófocles.
Os últimos 36 anos da vida de Hölderlin desenroláronse baixo a sombra da loucura, nunha casa de repouso de Tübingen. Faleceu o 7 de junt de 1843.
[editar] Obras
- 1797 – 1800: Der Tod des Empedokles (A morte de Empédocles)
- 1797 – 1799: Hyperion oder Der Eremit in Griechenland (Hiperión ou O ermitán en Grecia)
- 1804: Trauerspiele des Sophokles (Traxedias de Sófocles)
- 1826: Gedichte von Friedrich Hölderlin (Poesías de F. Hölderlin)
[editar] En galego
Álvaro Cunqueiro fixera algunhas versións de Hölderlin en galego:
- Adeus, en La Noche:suplemento do sábado, nº 5. Santiago de Compostela. 1949
- Edades da vida, ibidem, nº 5. Santiago de Compostela. 1949
- Primaveira, ibidem, nº 5. Santiago de Compostela. 1949