Ameixa babosa
Na Galipedia, a wikipedia en galego.
A ameixa babosa é unha variedade de ameixa semellante á fina pero de menor calidade e valor comercial. No mercado é, habitualmente, de menor tamaño cá fina ou a xaponesa. Captúrase e críase en abundancia en toda a costa galega.
Índice |
[editar] Sinonimia
A denominación oficial (común e científica) é almeja babosa (Venerupis pullastra), segundo a Resolución, de 27 de febreiro de 2006, da Secretaría General de Pesca Marítima, pola que se establece e se publica o listado de denominacións comerciais de especies pesqueiras e de acuicultura admitidas en España (BOE nº 69, de 22.03.2006).
O nome científico mudou a Venerupis senegalensis (Gmelin, 1791). Esta é a denominación utilizada na literatura técnica e científica, pero aínda non foi sancionada nas listas oficiais de especies pesqueiras.
[editar] Nome científico
- Venerupis senegalensis (Gmelin, 1791).
- Venerupis pullastra (Montagu, 1803)
Outra forma coa que pode aparecer nomeada é Tapes pullastra.
[editar] Nomes vernáculos
- Galego: Ameixa branca, ameixa macho, ameixola, babosa, cadela, chirla, cornicha.
- Castelán: Almeja babosa, chocha (en Madrid, nome máis usado para a chirla propiamente dita)
- Catalán: Cloïsa babosa
- Euskera: Txiria Lingirdatsua
- Andalucía: Chocha, madrealmeja
- Santander: Chirla
- Ingés: Carpet shell, Pullet carpet shell
- Francés: Palourde, Palourde bleue, Clovisse
- Alemán: Kleine Teppichmuschel
- Italiano: Vongola
[editar] Morfoloxía e anatomía
Morfoloxicamente resulta bastante similar ás outras ameixas, quizais máis alongada. A cor da cuncha adoita ser gris pálida ou acastañada, con manchas irregulares máis escuras e da mesma cor marrón ou púrpura. As estrías lonxitudinais son moi visibles, pero como as radiais son máis tenues, non mostran a cuadrícula típica da ameixa fina ou da xaponesa.
Os dous sifóns están unidos en toda a súa lonxitude, agás no extremo, onde se separan. Esta característica permite diferenciala das outras especies de ameixa. Ó ser máis curtos cós das outras ameixas, a babosa non pode enterrarse a tanta profundidade como aquelas e resiste mal a baixamar.
[editar] Hábitat
A ameixa babosa está presente tanto no Mediterráneo como na costa atlántica europea, chegando ata Marrocos. Medra en bancos de area fina, cascallo ou limos, desde o límite da baixamar ata profundidades de 40 m de fondo.
En comparación coas outras ameixas, a babosa é moito máis sensible ós cambios de temperatura e, sobre todo, de salinidade da auga, polo que sofre grandes mortandades a consecuencia das riadas producidas en épocas de temporais e chuvias abundantes. Tamén resiste menos cás outras fóra da auga, o que explica que en tempos non fose frecuente comerciala fóra de Galicia. Hoxe, este feito xa non representa ningunha dificultade comercial.
Normalmente, a captura desta especie faise co rastro ou vara, desde embarcacións, modalidade denominada marisqueo a flote, pero tamén se colle co sacho, na seca.
A talla comercial mínima é de 38 mm de lonxitude no seu eixo maior.
[editar] Aspectos sanitarios
Os perigos sanitarios derivados dunha posible contaminación bacteriana procedente de vertidos fecais son semellantes ós descritos para o resto dos moluscos bivalvos, artigo ó que remitimos ó lector.
[editar] Gastronomía
Pódese consumir en cru ou cociñada, aínda que normalmente se desaconsella a primeira forma porque disque solta moita baba (e de aí o nome). Claro que outros din que a súa carne é máis tenra cás outras e, polo tanto, é a máis apta para comer crúa.
En calquera caso, o máis común é comelas cociñadas. Admite con éxito diferentes tratamentos culinarios, desde unha breve cocción (ameixas ó vapor, con ou sen loureiro), ata tratamentos máis elaborados (guisadas con arroz, con cachelos, con pescada ou robaliza, con fideos ou en empanada). É a especie máis apropiada para elabora-las ameixas á mariñeira.
[editar] Festas gastronómicas
Celébranse festas gastronómicas de exaltación da ameixa babosa nas seguintes localidades:
- Carril, Vilagarcía de Arousa, Pontevedra
- Campelo, San Xoán de poio, Pontevedra
- Finais de xullo (trasladada desde setembro, data das primeiras celebracións)
- A Pedreira, Meá (San Vicente), Mugardos, A Coruña
- Primeira semana de xullo
- Corcubión (A Coruña)
- Primeira semana de agosto