Bermudo II

Na Galipedia, a wikipedia en galego.

Bermudo II de León e de Galiza (ou Vermudo II; c. 956 - O Berzo, Galiza, 999), foi rei da Galiza a partir de 982 e de León desde 985 e até a sua morte. Xulgase que teña sido fillo bastardo de Ordoño III. Foi cognominado o Gotoso, por sofrer de gota.


Índice

[editar] Coroación en Galicia

Ramiro III apoiábase en casas nobiliarias alleas a Galicia, como os Beni Gómez. Incorría nesto no mesmo erro que o seu pai Sancho I que fora envelenado por nobres galaico-portugueses. A ameaza normanda e e musulmana (ocupación de Simancas por Almanzor) incrementaban o descontento.

O 15 de outubro do ano 982, a máis alta nobreza galega proclama rei a un fillo de Ordoño III, Bermudo, e o coroan en Santiago de Compostela. Axiña o novo rei faise coa soberanía de toda Galicia (que nese momento chegaba ata Coimbra). Ramiro III, entrou en Galicia cun exército leonés que foi rexeitado en Portela de Areas (preto de Monterroso). Bermudo II empezaba o seu reinado en Galicia. Na primavera do ano 984, invadiu as terras do seu rival e as tropas galegas expulsaron a Ramiro III de León. Este fíxose forte en Astorga e non renunciou á coroa leonesa ata a morte no ano 986.

No ano 985, Bermudo II aparece asinando documentos en Celanova dando testimuño de que xa non ten resistencias e estando ao seu lado como coasinante o líder da nobreza galega Menendo González. Así mesmo, procura o apoio das dióceses, quer pacificamente mediante doazóns (caso de Iria-Santiago e Lugo) ou ben metendo na cadea ao bispo (caso de Gustedeo de Oviedo).

No ano 986 outorga privilexios as comunidades relixiosas que inzaban as abas do monte Ilicino (máis coñecido como Pico Sacro) eximíndoas de todo tributo. Nese mesmo ano expulsou de Galicia a determinados nobres sublevados que se refuxiaron á sombra de Almanzor.

[editar] Insurrección leonesa

Toda Galicia recoñecía a Bermudo, pero os Beni Gómez, condes de Saldaña, descoñecían a súa autoridade en terras leonesas. Gómez García e García Gómez eran abós e tío do fillo de Ramiro III, Ordoño Ramírez, e mantiveron en pe os seus dereitos. Nas estadías de Bermudo II en Galicia encontrouse cos señores rebeldes propagando a falsa noticia da súa morte e señoreándose de León nos anos 989 e 990. O noble Conancio gobernou a teórica capital do reino en franco desafío ao rei galaico-leonés. Bermudo II volveu dende Galicia e conseguiu expulsar a Conancio, confiscándolle os seus bens.

No ano 991, volveron os nobres leoneses a facerse coa cidade, apoderándose do tesouro real e, coa axuda dos musulmáns, obrigaron a Bermudo a refuxiarse en Galicia, onde mantiña o seu poder intacto.

O novo monarca galaico-leonés conseguira o apoio do bispo de León. Motivo polo cal este viu as súas terras asoladas polos condes leoneses. Almanzor tería entre os rebeldes a Bermudo II uns valiosísimos aliados.

[editar] Almanzor

Almanzor arrasaría León, Zamora, Tui e no ano 997 a cidade de Santiago de Compostela, onde non deixa pedra sobre pedra da catedral xacobea. As portas e as campás da catedral compostelana son levadas a hombreiros de galegos ata Córdoba nun acto de humillación para o reino cristiá. A superioridade militar do caudillo musulmán, aconsella a Bermudo II non presentar batalla aberta e deambular por Galicia sostendo un reino a piques de derrubarse. Tras esta terrible vaga Bermudo II acudiu a Santiago onde auxiliou ao seu bispo San Pedro de Mezonzo e erguer das súas ruínas a basílica do Apostol. No ano 999 confiaba o monarca o goberno do mosteiro de San Lourenzo de Carboeiro ao presbítero Anscario e ao monxe Trasuario. O peor xa pasara.

[editar] Pervivencia da súa liñaxe

Sosténdose na nobreza galega, busca apoios tamén na castelá. Casa coa filla do conde de Castela, Elvira García, e confía a educación do seu fillo ao conde galego Menendo González. Este será o dono da situación á morte de Bermudo no ano 999, e defenderá con éxito os dereitos do seu protexido Afonso V o devandito fillo de Bermudo II.

A morte lévao no ano 999 estando no Bierzo

Reino de Galiza

Segue a:
Ordoño III
Bermudo II
(982-999)

Precede a:
Afonso V o Nobre
[[]]