Alvito de Mondoñedo
Na Galipedia, a wikipedia en galego.
Alvito de Mondoñedo (Mondoñedo despóis do 1000, Sevilla 1062 [lápida sepulcral da catedral de León]) foi un bispo de orixe galega.
Pertencente á primitiva casa de Saavedra, era tataraneto de Adosinda Gutierrez, (irmá de san Rosendo) e de Aloito Lucio de Saavedra (*910). Por encomenda de Fernando I de León foi a Sevilla buscar as reliquias das Santas Xusta e Rufina, que estaban en terra de mouros. Ao non atopar ditos restos, o bispo galego tivo un soño en que se lle aparecía San Isidoro indicándolle o lugar exacto en que atoparía os seus propios restos; indicoulle tamén que o propio san Alvito había de morrer en canto encontrase os restos de San Isidoro (como así foi o 3 de setembro de 1062).
San Alvito foi abade de Sahagún e bispo de León. Figura como albacea testamentario de dona Fronilde Pelaez, filla de Paio Froila, señor de Silva, que casara cunha filla de Vermudo I de León.