Ff (Sigge)

Us de Wikipedia

Wänn di Affköözung ff bäijm zittėere hinger enno Zaal es, dann häijß dat: Die Sigk met dä Nůmmer un_di zwäij_oddo_mih Sigge donooh.

Woo_röm mer dat esu määt, eß nit klooh. Wann_t nur dii äijn Sigk eß, shtäijt nix hingo dä Zaal. Wäm_mer en Sigk un die donoh mäijnt, do schriif moh di Zaal met ennem f do_hinger, also Sigge 125 f ess-et sellve wie Sigge 125 un 126, alls_e Bäijspill. Jelääjendlich süühß De ff för zwäij, fff för dräij Sigge, un esu wigger. Villäijsh kütt dat ff funn doo häo.

[Ändere] Süch och