Jan und Griet (Fozäll)
Us de Wikipedia
Zo Kölln em ahle Kümpcheshoff
wonnt ens ne Boerschmann,
dä hatt en Mäd, die nannt sich Griet;
ne Knääch, dä nannt sich Jan.
Dat Griet, dat wor en fresche Mäd,
grad wie vun Milch un Blot!
Dä Jan, dat wor ne staatse Poosch,
dem Griet vun Hätze jot.
Ens säht hä: "Sag," esu säht hä,
"Sag, Griet, ben ich deer rääch?
Nemm mich zom Mann, do bess en Mäd,
un ich, ich ben ne Knääch."Do säht it: "Jan, do bess ne Knääch,
un ich en schöne Mäd.
Ich well ne däftije Halfen han
met Öhs un Köh un Päd."
Un we dä Jan dä Kall jehot,
Do trok hä en dä Kreeg,
Schlog immer düchtig en dä Feind,
Holf wenne mänche Seeg.
We widder hä noh Kölle kom,
Soß hä op stolzem Päd.
Dä Jan, dä wor ne Feldmarschall,
dä jroße Jan vun Wäth.
We widder an de Pooz hä kom,
Soß en der Pooz dat Griet.
It soss vör singem Äppelkrom,
wo it Kruschteien briet.Un als dä Jan dat Griet dät sinn,
leet stell sie Päd hä stonn
un jrößten it un säht zo im:
"Griet, wer et hätt jedonn!"
Un als dat Griet dä Jan dät sinn
su blänkig usgeross,
do jrößt it in un sät zo im:
"Jan, wer et hätt jewoss!"
Ehr Mädcher all, no merkt üch dat
un sitt mer nit zo friet,
gar mancher hät et Leid jedon,
dat liehrt vum Jan un Griet!
Dä Artikel iss noh koot. Äwwä eä könnt baldenz länger sinn, wenn do mithilfs.
Jlich aanpakke? Dann loß jonn!