Nėederdeutsch (Shprooch)

Us de Wikipedia

Nederdeutsh es dat wo de Eeinheeimishe fun doo sellde Nederdeutsh ävver Plattdüütsch für saare. Dat hät villerleeij Dijaläkkte, wi Mönsteraanisch unn Suuerländisch, Mekelnbörgėsch un Nedersaxish, Bremisch, Hamburjisch unn esu. Ävver nit Friesisch, dass_en äjen Shprooch. De wischtischste Eeijenschaff fun dänne es dat di Lück keein „Z“ saage wi mier, sönder „T“, un keeijn „S“ oddder „ß“ wi mier, söndern och „T“. Un mansch_mool och nit „K“ söndern „T“ un „D“. So hääjs et do „Tied“ un beeij uns „Zick“. Die saren „Driet“ un mier saren „Drėß“. Di saren „Water“ för uns „Wasser“ un „beter“ för „bäßor“. Ävver „dat“ un „wat“ sarem_mer all, un „Aap“, ävver doo es et „dä Aap“ un beeij uns „di Aap“, do heeis_et „Dorp“ un koum „Dörp“ un beij uns häjs_et „Dörp“.

Dat Nėderdeutsch hät fill winnijer Wööt wi mier. Die han, jez för e Beeispill, dat „Brenne“, dat „Woohre“, dat „Härrlijje“, dat „Bekanntmaache“. Hann mier och. Ävver mier hann on_noch en „Verbrännung“ bejm Bränne, de „Woorheeijd“ bäjm Woohre, de „Härlischkeeijd“ zom Härrlijje, en „Bekanndmaachungk“ bäj_em Bekanntmaache. Hann di all nit. Dröm es Nėderdeutsch fill eeijnfacher wi unns Sprooch. Di bruche och nid_esu fill Wööt, di krijje de Zäng koum usseneejn. Wänn_de beeij uns_enne Frünnd triffs, un do sääß: „Na, altes Aaschloch, wi esset! jez hammer uns dräj daach nit jesinn, beß de widder nüschtorn? Un wat hät dann ding Frou jesaat wide do et naax, murjens hääijm jekumme beß. Dat do disch övverhoup jetraut häß heeijmzejonn! Mann! Dat woo orrenen Wääsch! dä hallve Hüüsoblogg emmer en de Soohd erinn, uß de Soohd erruß, un dann zikzag_övver de Schtrooß erövver un jeede Huuß_Düür dor Schlößßel Probėet! Wat hammer uns schlapp jelaach! Weijs Do dat övverhoup noch?“, jo enne Nėderdeutsche hivv do blooß he Hand. Unn wänn hä enne rischtijje Schwaadtlappe es, dann säät hä - „Moin“. Ävver opjepaß: Dä darfs Do ni ni ni met „Na, alteß Aaschloch“ aanrädde. Dä es nit nur emschtand un nimmp dat äänz, dä nimmp dat äänz. En nėderdeutsch sin de Säz kööter un äjnfacho_wi be_unns. Et weed och koum met Hingersinn jeschwaadt. Wi mer_t säät, su ess_et och jemeeijndt.

Nėderdeutsch es de äälste deutsche Schprooch, di hallvwääß onvorfällsch hüg noch jekalldt weed fun rischtisch fill Lück, wänn se ochom Röggmachsch eß. Fleeijsch dröm; Wäjl se su alld es, esse och för de Wälldt fun hück net emmer esu jannz joodt jerüßß.