Albert Steenbergen

Van Wikipedie

Albert Alidus Steenbergen ('t Oveine, 1814 - 1900) was een Drèentse skilder en skriever.

Deur een val as kiend was Steenbergen zien hiele leben invalide en mös hi'j hom mit krukken of een rolstoel verplaatsen. Oppe Fraanse skoele ien Koevern kreeg hi'j kunnigheid mit de publicisten Harm Boom en A.L. Lesturgeon. Ien 1833 gunk hi'j ien Hilversum ien de leer bi'j de kunstskilder Jan van Ravenswaay. Hi'j skilderden veural veugels, bloemen en insecten en toonden zien waark op verskillende groepstentoonstellings. Töt 1842 bleef-e ien 't westen, daornao gunk-e terogge naor 't Oveine.

Ien 't Nederlaands skreef Steenbergen teneelstokken en dörpsnovelles, en hi'j vertaalden de Faust van Goethe. Hi'j is veural bekend um zien boek De nevelhekse, oaver een wichien dat deur heur dörpsgenoten van allerhaand rampen beschuldigd wördt. Van de Nevelhekse stiet een beeld ien Hollandscheveld. Onder de titel Clapper der Calkoens gaf Steenbergen een seumtiende-eeuws dagboek uut det 'r twei van 't Oveine eskreben zollen hebben. Nao zien dood bleek det hi'j 't zölf uuteprakkezeerd had.

Wat de Drèentse taal angiet, hef Steenbergen woordenliesten, dialogen en gedichies eskreben. Van alle Drèentse skrievers leverden hi'j de grootste bi'jdrage veur de dialectbloemlezing Van de Schelde tot de Weichsel, samenesteld deur de Grunneger onderwiezers en neven Joh. A. Leopold en L. Leopold (1881).

Ien Steenbergers gedicht De beuze jaeger blek 't klinkergebruuk det een deel van Zuudwest-Drenthe gemeen hef mit de Stellingwarven en Stienwiekerlaand: 'Reebroggens Borgt was ofêbrand; / Drij kiinder dwêlden um deur 't land, / Zij hadden honger, waeren kold, / En zwörven kriitend um in 't wold.'

[bewark] Gedicht

Hier volgt Steenbergens gave gedicht Droëvig harte:

Noa 't Oostlaënd wil ik goan varen,
Noa 't Oostlaënd wil ik goan meê;
Wiid oaver de greune weiden,
Wiid oaver de broene heiden,
De broesende zee!

Miin mainje heb ik verlören,
Miin mainje woont hier neet meer;
't Is, zae ze, miin tiid nou van scheiden,
Ik zal oe doar boaven verbeiden.
Och! 't scheiden döt zeer!

Veurbij, och, veurbij is ons zwerven,
Bij zomertiid langes de vleet;
Gien vögelzang streelt meer miin ooren,
En plök ie weer blômen in 't koren,
Veur mij zint ze neet!

Ik plökke gien blom meer in 't koren,
'k Zal langes de vleet neet meer goan.
Gien nachtegoal zal ik meer heuren;
Siert Meimoand et veld weer met kleuren,
'k Bin hier lang van doan!

Noa 't Oostlaënd wil ik goan varen,
Noa 't Oostlaënd wiid oaver zee!
Wiid oaver de greune weiden,
Wiid oaver de broene heiden,
Begraven miin wee!

[bewark] Bronnen

Interwiki's