Абдулқодир Бедил
From Википедиа
Абдулқодир Бедили (форсӣ: عبدالقادر بیدل) ё Бедили Диҳлавӣ (форсӣ: بیدل دهلوی) шоир, нависанда ва файласуфи бузург Мирзо Абдулқодири Бедил шӯхрати ҷахонӣ дорад. Ӯ дар сарзамини Ҳиндустон чароғи илму адаби моро боз хам фурӯзонтар кард. Дар қарнҳои минбаъда услуби сабки Бедил ҳамроҳи ҳамин ҳамзамононаш ба ӯ унвони фахрии Абулмаонӣ, яъне падари маъниҳоро муносибдиданд.
[вироиш] Шарҳи ҳоли Бедил
- Бедил маро харзасарои шон нест,
- Мадхи миру ситоиши султон нест.
- З-ин даст каломе, ки зи мо мешунавӣ,
- Ғайр аз исори хизмати ёрон нест.
Номи шоир Абдулқодир буда, Бедил тахаллуси адабиаш ба шумор меравад. Маънои Бедил дилдода, дилбохта, ошиқ ба зиндагӣ ва инсонҳо, ба маҳбуба ва билохира ба Худои мутаол аст. Падару бобои Бедил аслан аз Осиёи Миёна, аз Шаҳрисабз ба Ҳинд рафта, онҷо манзил карданд. Онҳо аслан ба пеши сипоҳигарӣ ва навкарӣ машғул буданд. Бедил аз ҳамин оила соли 1644 дар шаҳри Азимобод ба дунё омадааст. Хушбахтона, баъди ба камол расидан шоир дар бораи рӯзи таваллудаш қитъаи хубе иншо кардааст:
- Ба соле, ки Бедил ба мулки зуҳур,
- Зи файзи азал тофт чун офтоб.
- Бузурге хабар дод аз мавлудаш,
- Ки ҳам "Файзи қудус" асту ҳам "Интихоб".