แมคดอนเนลล์ ดักลาส ดีซี-9
จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
แมคดอนเนลล์ ดักลาส ดีซี-9 (McDonnell Douglas DC-9) เครื่องต้นแบบ ดีซี-9 เริ่มบินเป็นครั้งแรกในวันที่ 25 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1965 และรับผู้โดยสารเป็นครั้งแรกในสายการบินเดลต้าเมื่อวันที่ 29 พฤศจิกายน ค.ศ. 1965 ดีซี-9 เป็นเครื่องบินเจ๊ตโดยสารทีมียอดจำหน่ายมากรองจาก โบอิง 727 และออกรุ่นต่างๆอีกหลายรุ่น ดีซี-9 เป็นแผนแบบสร้างเมื่อปี ค.ศ. 1962
[แก้] รายละเอียด ดีซี-9
- ผู้สร้าง บริษัท แมคดอนเนลล์ ดักลาส (สหรัฐอเมริกา)
- ประเภท เจ๊ตโดยสารพิสัยบินใกล้-ปานกลาง เจ้าหน้าที่ 2-3 นาย อัตราผู้โดยสารสูงสุด 139 ที่นั่ง
- เครื่องยนต์ เทอร์โบแฟน แพรทท์ แอนด์ วิทนีย์ รุ่นใดรุ่นหนึ่งจำนวน 2 เครื่อง
- เจที 8 ดี-5 แรงขับ 5,670 กิโลกรัม
- เจที 8 ดี-7 แรงขับ 6,350 กิโลกรัม
- เจที 8 ดี-9 แรงขับ 6,580 กิโลกรัม
- กางปีก 28.47 เมตร
- ยาว 40.23 เมตร
- สูง 8.38 เมตร
- พื้นที่ปีก 92.98 ตารางเมตร
- น้ำหนักเปล่า 29,484 กิโลกรัม
- น้ำหนักบรรทุกสูงสุด 15,617 กิโลกรัม
- น้ำหนักวิ่งขึ้นสูงสุด 54,884 กิโลกรัม
- อัตราเร็วขั้นสูง 907 กิโลเมตร/ชั่วโมง ที่ระยะสูง 8,230 เมตร
- อัตราเร็วเดินทางประหยัด 868 กิโลเมตร/ชั่วโมง ที่ระยะสูง 10,060 เมตร
- อัตราเร็วเดินทางไกล 819 กิโลเมตร/ชั่วโมง ที่ระยะสูง 10,668 เมตร
- พิสัยบินไกลสุด 2,362 กิโลเมตร เมื่อน้ำหนักบรรทุกสูงสุด
- 4,485 กิโลเมตร เมื่อบรรทุกเชื้อเพลิงมากที่สุด
[แก้] อ้างอิง
- ↑ อภิวัตน์ โควินทรานนท์,อากาศยาน1979ฉบับเครื่องบิน,เอวิเอชั่น ออบเซิร์ฟเวอร์,กรุงเทพ,2522
![]() |
แมคดอนเนลล์ ดักลาส ดีซี-9 เป็นบทความเกี่ยวกับ เทคโนโลยี หรือ สิ่งประดิษฐ์ ที่ยังไม่สมบูรณ์ ต้องการตรวจสอบ เพิ่มเนื้อหา หรือเพิ่มแหล่งอ้างอิง คุณสามารถช่วยเพิ่มเติมหรือแก้ไข เพื่อให้สมบูรณ์มากขึ้น ข้อมูลเกี่ยวกับ แมคดอนเนลล์ ดักลาส ดีซี-9 ในภาษาอื่น อาจสามารถหาอ่านได้จากเมนู ภาษาอื่น ด้านซ้ายมือ |