กระบวนการเพลตแห้ง

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี

กระบวนการเพลตแห้ง (dry plate process) นั้นเริ่มขึ้นเมื่อ ค.ศ. 1867 B.J.Sayce และ W.B. Bojton ได้ร่วมคิดค้นวัตถุไวแสงและพบว่าเยื่อไวแสงโคโลเดียน โดยใช้ซิลเวอร์โบรไมด์และซิลเวอร์ไนเตรตฉาบบนแผ่นกระจกแล้ว ผึ่งให้แห้ง สามารถเก็บไว้ได้นาน ถ่ายเมื่อใดก็ได้ และในปี ค.ศ. 1867 มีบริษัท The Liverpool Dry Plate and Photohgraphic Company ผลิตเพลทแห้งออกจำหน่ายแต่ไม่ได้ความนิยมเท่าที่ควร เพราะใช้เวลานานกว่าเพลทเปียกถึง 3 เท่า ค.ศ 1871 Dr. Richard Leach Maddox ได้คิดค้นวัตถุไวแสงที่เป็นเจลลาตินขึ้น ชึ่งจากเดิมใช้โคโลเดียนข้อเสียคือ มีกลิ่นเหม็นของอีเธอร์ เจลลาตินมีลักษณะเป็นสารเหนียวใสไม่มีกลิ่น ได้จากการเคี่ยวกระดูกและหนังสัตว์ วิธีการคือเอาเจลลาติน มาแช่น้ำจนชุ่ม แล้วเติมสารแคดเมียมโบรไมด์ลง แล้วเติมสารละลายซิลเวอร์ไนเตรต ฉาบบนกระจกแล้วผึ่งให้แห้ง

ค.ศ. 1878 Charles Bennet ได้ปรับปรุงการทำเพลทแห้งโดยนำเอาเพลทที่ฉาบมาล้างในขณะที่ยังหมาดอยู่ เพื่อล้างเกลือเงินที่อยู่ในอีมัลชันออกให้หมด เพราะถ้าทิ้งไว้เพลทอาจมีตำหนิ เบนเนทยังปรับปรุงเรื่องความไวแสงของเพลท และเบนเนทได้ทำเพลทแห้งแบบสำเร็จรูปออกมาจำหน่ายด้วย นับว่าช่วงนี่เป็นจุดเริ่มต้นการถ่ายภาพแบบทันสมัยที่สุด ความนิยมเพลทแห้งแบบเจลลาตินเพราะมีข้อดีคือ

  • ผู้เป็นช่างภาพไม่ต้องทำเพลทใช้เอง
  • ไม่ต้องทนอยู่ในห้องมืดเป็นเวลานานๆ
  • ไม่ต้องรีบล้างเพลททันที


 กระบวนการเพลตแห้ง เป็นบทความเกี่ยวกับ วิทยาศาสตร์ ที่ยังไม่สมบูรณ์ ต้องการตรวจสอบ เพิ่มเนื้อหา หรือเพิ่มแหล่งอ้างอิง คุณสามารถช่วยเพิ่มเติมหรือแก้ไข เพื่อให้สมบูรณ์มากขึ้น
ข้อมูลเกี่ยวกับ กระบวนการเพลตแห้ง ในภาษาอื่น อาจสามารถหาอ่านได้จากเมนู ภาษาอื่น ด้านซ้ายมือ