ศัพท์สแลง

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี

ศัพท์สแลง (อังกฤษ: slang) และ สำนวน (idiom) เป็นคำศัพท์หรือสำนวนที่ไม่ได้เป็นศัพท์ปกติที่ใช้กันอยู่ตามความหมายตรงตัว แต่เป็นคำศัพท์ที่ไม่เป็นทางการ โดยทั่วไปอาจจะเกิดจากการสร้างศัพท์หรือสำนวนใหม่โดยการ เปลี่ยนคำ เปลี่ยนความหมาย และความขบขันหรือน้ำเสียงในการพูด ศัพท์หรือสำนวนเหล่านี้อาจจะใช้เฉพาะคนในวงการใดวงการหนึ่ง หรืออาชีพใดอาชีพหนึ่ง ศัพท์สแลงบางครั้งอาจใช้เพียงแค่ช่วงเวลาสั้นๆ แล้วก็หายไป แต่บางครั้งอาจยาวจนกลายเป็นส่วนหนึ่งของภาษาพูดเลยก็ได้

[แก้] ตัวอย่าง

  • แห้ว (ชื่อพันธุ์ไม้ หัวใช้กินได้) หมายถึง ไม่สมหวัง
  • บ๊วย (ชื่อพันธุ์ไม้ ผลใช้กินได้) หมายถึง ที่สุดท้าย หรือ ที่โหล่
  • เชย หมายถึง ไม่ทันสมัย มีที่มาจากตัวละครชื่อลุงเชยในนิยายชุดสามเกลอ ซึ่งมักจะทำอะไรเปิ่นๆ ไม่ทันสมัย

[แก้] แหล่งข้อมูลอื่น


 ศัพท์สแลง เป็นบทความเกี่ยวกับ ภาษา หรือ ตัวอักษร ที่ยังไม่สมบูรณ์ ต้องการตรวจสอบ เพิ่มเนื้อหา หรือเพิ่มแหล่งอ้างอิง คุณสามารถช่วยเพิ่มเติมหรือแก้ไข เพื่อให้สมบูรณ์มากขึ้น
ข้อมูลเกี่ยวกับ ศัพท์สแลง ในภาษาอื่น อาจสามารถหาอ่านได้จากเมนู ภาษาอื่น ด้านซ้ายมือ