ธาร ยุทธชัยบดินทร์
จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
ธาร ยุทธชัยบดินทร์ เป็นชื่อจริง นามสกุลจริงของนักเขียนผู้นี้ เกิดเมื่อวันที่ 19 พฤษภาคม พ.ศ.2507 ที่โรงพยาบาลศิริราช กรุงเทพฯ และใช้ชีวิตอยู่ย่านฝั่งธนบุรีจนศึกษาจบชั้น ป.4 จึงย้ายไปเรียนต่อที่ จ.นครปฐม ถึงจบชั้น ม.ศ.3จากโรงเรียนพระปฐมวิทยาลัย แล้วเข้ามาเรียนต่อ โรงเรียนไทยวิจิตรศิลปอาชีวะ กรุงเทพฯ ถึงชั้นปี 2 จากนั้นได้หยุดเรียนเพื่อไปยึดอาชีพเป็นจิตรกรอยู่ราวสองปี แต่ไม่ประสบความสำเร็จ ทำให้ตัดสินใจเข้าศึกษาต่อที่มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมธิราช (นิเทศศาสตร์) และสำเร็จการศึกษาในปี พ.ศ 2535
ระหว่างศึกษาอยู่นี้ ได้ทดลองทำงานหาประสบการณ์เป็นพนักงานเสิร์ฟในค็อกเทล เลาจน์ของแม่เล้าระดับประเทศคนหนึ่ง และ พนักงานฝ่ายบุคคล โรงแรมรอยัล ปริ๊นเซส
จนกระทั่งจบนิเทศศาสตร์แล้วจึงได้เปลี่ยนไปทำงานเป็น ครีเอทีฟและนักเขียนบทสารคดีวิทยุ คลื่น 103.5 Mkh (พ.ศ 2536), นักเขียนบทรายการโทรทัศน์ ไทยสกายทีวี (พ.ศ.2537), กองบรรณาธิการ นิตยสารคลาส แอดไวเซอร์(พ.ศ.2539 -2540) จากนั้นเปลี่ยนอาชีพเป็นพ่อค้าเสื้อมือสอง และข้าราชการในสังกัดกรุงเทพมหานคร (พ.ศ.2542 -2547)
เมื่อทดลองทำงานหาประสบการณ์มาจนอิ่มตัว ประกอบกับต้องการทำในสิ่งที่ตนเองรักและถนัดที่สุด จึงได้หันหลังให้แก่งานประจำ กลับมาจับงานเขียนหนังสืออีกครั้งหนึ่ง ด้วยการเป็นนักเขียนอิสระ และมุ่งมั่นที่จะสร้างสรรค์ผลงานวรรณกรรมอันทรงคุณค่าต่อไป
[แก้] ประวัติการทำงานวรรณกรรม
- 2522 บทกวีชิ้นแรกได้ลงพิมพ์ในนิตยสารสตรีสาร (นามปากกา "ฤสินา")
- 2522-2524 มีผลงานบทกวีและเรื่องสั้นลงพิมพ์ในนิตยสารสตรีสารสิบกว่าชิ้นงาน
- 2528-2529 มีผลงานเรื่องสั้นลงพิมพ์ในนิตยสารฟ้าเมืองไทยและสตรีสารราว 7-8 เรื่อง (นามปากกา ฤสินา และฤทธิ์ จิตรา)และเรื่องสั้นแปลในนิตยสารแพรว 1 เรื่อง
- 2540 มีผลงานเขียนประจำคอลัมน์ในนิตยสารคลาส แอดไวเซอร์ ประมาณหนึ่งปี
- 2547 ราวกลางปี กลับมาเริ่มต้นฝึกฝนการเขียนใหม่ และมีผลงานเป็นบทความลงพิมพ์ในนิตยสารคู่สร้างคู่สม 2 ช่วงปลายปีเกิดความคิดที่จะกลับมาเขียนเรื่องสั้นอีกครั้ง จึงพยายามรื้อฟื้นฝีมือ และผลงานเรื่องสั้นที่ได้ลงพิมพ์หลังจากหายไปนาน คือ "สองอย่างห้า" ในนิตยสารบางกอก ฉบับปลายเดือนธันวาคม และ ฉบับต้นเดือนมกราคม 2548 โดยใช้นามปากกา "ลิด้า"
- 2548 ฝึกปรือการเขียนเรื่องสั้นอย่างหนัก และมีผลงานได้รับการเผยแพร่ในนิตยสารจุดประกายวรรณกรรม ขวัญเรือน สกุลไทย ขายหัวเราะ และสยามรัฐสัปดาหวิจารณ์ (ยังคงใช้นามปากกาลิด้า แต่บางครั้งเติมคำว่า "จิรกาลาวสาน" ต่อท้าย)
- 2549 ได้รับรางวัลชมเชย พานแว่นฟ้า จากเรื่องสั้น "มื้อสุดท้าย" ซึ่งเริ่มต้นใช้ชื่อจริงเป็นครั้งแรก และเริ่มเขียนนวนิยายเรื่องแรก "ฝุ่นดาวของค่ำคืน"
- 2550 ได้รับรางวัลสุภาว์ เทวกุล จากเรื่องสั้น "เด็กชายหอมแดง"