Nonnumeric codes

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี

สารบัญ

[แก้] Nonnumeric codes

Nonnumeric codes เป็นรูปแบบในการแสดงผลแบบหนึ่งที่เป็นระบบอักษรและสัญลักษณ์ต่างๆ ที่ไม่ใช่ระบบตัวเลข(Numeric codes)

และระบบของเครื่อง(Machine codes) ตัวอย่างเช่น แอสกี(ASCII)ยูนิโค้ด(Unicode)

[แก้] แอสกี(ASCII)

ASCII: American standard Code for Information Interchange

ASCII เป็นรหัสขนาด 7 บิต และมีส่วนขยายเป็น 8 บิตรองรับตัวอักษร A-Z ทั้งตัวพิมพ์เล็กและตัวพิมพ์ใหญ่

ตัวเลข 0-9 และสัญลักษณ์พิเศษ 128 รหัสเป็นรหัสอักษรที่ประกอบด้วยอักษรโรมัน เลขอารบิก เครื่องหมาย

วรรคตอนและสัญลักษณ์อื่นๆ โดยหนึ่งรหัสจะแทนด้วยอักษรหนึ่งตัว มีใช้ในระบบคอมพิวเตอร์และเครื่องมือ

สื่อสารแบบดิจิทัลต่างๆ โดยเริ่มต้นใช้ในปี ค.ศ. 1967 ซึ่งมีอักษรทั้งหมด 128 ตัวอักษร

บิตที่เหลือจะเป็น Parity bit สําหรับแสดงความผิดพลาดของการส่งผ่านข้อมูล จึง

สามารถทํางานได้ 256 รหัส

0-127 รหัส ASCII แบบเดิม 128-255 รหัสของสัญลักษณะพิเศษต่าง ๆ

- จัดกลุ่มของรหัสแบบ 8 บิต เป็น 256 กลุ่ม ได้เป็นรหัสแบบ 16 บิต

- จัดกลุ่มของรหัสแบบ 16 บิต เป็น 256 กลุ่ม ได้เป็นรหัสแบบ 24 บิต

- จัดกลุ่มของรหัสแบบ 24 บิต เป็น 256 กลุ่ม ได้เป็นรหัสแบบ 32 บิต

[แก้] ยูนิโค้ด(Unicode)

ยูนิโค้ด(Unicode)เป็นรหัสขนาด 16 บิต พัฒนาขึ้นเพื่อการใช้งานที่เป็นสากล

โดย ISO : International Organization for Standardization

รองรับตัวอักษรและสัญลักษณ์แบบต่าง ๆ ของแต่ละภาษา รวมถึงสัญลักษณ์ตัวเลข ทําให้สามารถรองรับตัวอักษรได้มากถึง

65,536 ตัวอักษร มาตรฐาน CJK : Chinesse , Japan , Korean ใช้ในการเขียน Script

ภาษาจีน ญี่ปุ่น และเกาหลี มีตัวอักษรของภาษาต่างๆทั่วโลกเช่น Western European, Eastern European, Cyrillic ,Greek ,

Arabic ,Hebrew ,Chinese ,Japanese ,Korean ,Thai ,Urdu , Hindi เป็นต้น

การส่งผ่านข้อมูลในระบบเครือขาย ต้องทําการเข้ารหัส (Encoding) ตัวอักษร : UCS

[แก้] การเข้ารหัสมีหลายแบบ(Unicode Encoding Forms)เช่น

    UTF-32
  UTF-16
  UTF-8
ดึงข้อมูลจาก "http://th.wikipedia.org../../../n/o/n/Nonnumeric_codes.html".