เดอ ฮาวิลแลนด์ แคนาดา ดีเอชซี-7
จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
เดอ ฮาวิลแลนด์ ดีเอชซี-7 (de Havilland Canada Dash 7) เดอ ฮาวิลแลนด์ แคนาดา ดีเอชซี-7 หรือ แดช-7 เป็นเครื่องบินโดยสารที่สร้างขึ้นเพื่อให้ขึ้นลงในระยะสั้น หรือ ลงบนสนามหญ้าได้ โครงการ แดช-7 เริ่มในปี ค.ศ. 1972 เครื่องต้นแบบเริ่มบินเป็นครั้งแรกในวันที่ 27 มีนาคม ค.ศ. 1975 เครื่องแรกจากสายการผลิตส่งมอบในปี ค.ศ. 1974
[แก้] รายละเอียด ดีเอชซี-7
- ผู้สร้าง บริษัท เดอ ฮาวิลแลนด์ (แคนาดา)
- ประเภท โดยสาร-ขนส่ง พิสัยบินใกล้ ขึ้นลงระยะสั้น
- เครื่องยนต์ เทอร์โบใบพัด แพรท์ แอนด์ วิทนีย์ (สร้างในแคนาดา) พีที 6 เอ-50 ให้กำลังเครื่องละ 1,120 แรงม้า 4 เครื่อง
- กางปีก 28.35 เมตร
- ยาว 24.58 เมตร
- สูง 7.98 เมตร
- พื้นที่ปีก 79.90 ตารางเมตร
- น้ำหนักเปล่า 11,130 กิโลกรัม
- น้ำหนักบรรทุกสูงสุด 4,017 กิโลกรัม
- น้ำหนักวิ่งขึ้นสูงสุด 18,597 กิโลกรัม
- อัตราเร็วเดินทางขั้นสูง 434 กิโลเมตร/ชั่วโมง ที่ระยะสูง 4,570 เมตร
- อัตราเร็วเดินทางไกล 379 กิโลเมตร/ชั่วโมง ที่ระยะสูง 6,560 เมตร
- เพดานบินใช้งาน 6,770 เมตร
- 4,330 เมตร เมื่อเครื่องยนต์ดับ 1 เครื่อง
- ระยะทางวิ่งขึ้นพ้น 10.7 เมตร 710 เมตร
- ระยะทางร่อนลงจาก 10.7 เมตร 408 เมตร
- พิสัยบิน 1,504 เมตร เมื่อมีภารกรรมบรรทุกสูงสุด
- 2,293 กิโลเมตร เมื่อบรรทุกเชื้อเพลิงเต็มที่
[แก้] อ้างอิง
- อภิวัตน์ โควินทรานนท์,อากาศยาน1979ฉบับเครื่องบิน,เอวิเอชั่น ออบเซิร์ฟเวอร์,กรุงเทพ,2522
![]() |
เดอ ฮาวิลแลนด์ แคนาดา ดีเอชซี-7 เป็นบทความเกี่ยวกับ เทคโนโลยี หรือ สิ่งประดิษฐ์ ที่ยังไม่สมบูรณ์ ต้องการตรวจสอบ เพิ่มเนื้อหา หรือเพิ่มแหล่งอ้างอิง คุณสามารถช่วยเพิ่มเติมหรือแก้ไข เพื่อให้สมบูรณ์มากขึ้น ข้อมูลเกี่ยวกับ เดอ ฮาวิลแลนด์ แคนาดา ดีเอชซี-7 ในภาษาอื่น อาจสามารถหาอ่านได้จากเมนู ภาษาอื่น ด้านซ้ายมือ |