ระบอบสมบูรณาญาสิทธิราชย์
จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
ระบอบสมบูรณาญาสิทธิราชย์ (ออกเสียง สม-บู-ระ-นา-ยา-สิด-ทิ-ราด) (อังกฤษ: Absolute monarchy) คือ ระบบการเมืองที่มีพระมหากษัตริย์ เป็นผู้ปกครอง และอยู่เหนือกฎหมาย พระบรมราชโองการของพระมหากษัตริย์ถือเป็นกฎหมาย พระมหากษัตริย์มีอำนาจเหนือชีวิตและทรัพย์สินของพลเมือง ประเทศที่ใช้ระบบการปกครองนี้จะไม่มีรัฐธรรมนูญเป็นกฎหมายสูงสุดในการปกครองประเทศ
บางประเทศที่ใช้ระบบนี้ อาจมีรัฐธรรมนูญ หรือสภาผู้แทนราษฎร หรือกฎหมายพื้นฐานอื่น ๆ แต่พระมหากษัตริย์ ก็สามารถเปลี่ยนแปลงแก้ไขได้ตามความต้องการของพระองค์ โดยไม่มีผู้ใดสามารถทัดทานได้
ในอดีต ระบอบสมบูรณาญาสิทธิราชย์ มีนัยเกี่ยวกับความเป็นเจ้าชีวิตของคนในอาณาจักรเสียเป็นส่วนมาก
[แก้] คำศัพท์
ในสมัยโบราณ ไม่ปรากฏคำ "สมบูรณาญาสิทธิราชย์" ในภาษาไทย, คำนี้ เกิดขึ้นจากการบัญญัติศัพท์ โดยแปลจาก "Absolute monarchy" ในภาษาอังกฤษ ด้วยวิธีการสมาสคำศัพท์
- สมบูรณ (สันสกฤต) - สมบูรณ์ ทั้งหมด เด็ดขาด สิ้นเชิง
- อาญา (บาลี) - อำนาจ โทษ
- สิทธิ (บาลี, สันสกฤต) - ความสำเร็จ อิสระ
- ราชย์ (สันสกฤต) - ความเป็นกษัตริย์
มีความหมายว่า "ฐานะความเป็นพระมหากษัตริย์ ที่มีสิทธิเด็ดขาดในการใช้อำนาจ" นั่นก็หมายความถึง การที่พระมหากษัตริย์เป็นเจ้าชีวิต ที่สามารถทำโทษหรืออภัยโทษทุกคนในอาณาจักร"
[แก้] ระบอบสมบูรณาญาสิทธิราชย์ของไทย
สำหรับประเทศไทย เปลี่ยนแปลงระบบการปกครองจากระบอบสมบูรณาญาสิทธิราชย์ มาเป็นระบอบประชาธิปไตยที่มีพระมหากษัตริย์เป็นประมุข ตั้งแต่ปี พ.ศ. 2475 ในสมัยรัชกาลที่ 7
ประเทศที่ยังใช้ระบอบสมบูรณาญาสิทธิราชย์ในปัจจุบันคือ ซาอุดิอาระเบีย บรูไน สวาซิแลนด์ รวมทั้ง นครรัฐวาติกัน ด้วย
![]() |
ระบอบสมบูรณาญาสิทธิราชย์ เป็นบทความเกี่ยวกับ การเมือง การปกครอง หรือ กฎหมาย ที่ยังไม่สมบูรณ์ ต้องการตรวจสอบ เพิ่มเนื้อหา หรือเพิ่มแหล่งอ้างอิง คุณสามารถช่วยเพิ่มเติมหรือแก้ไข เพื่อให้สมบูรณ์มากขึ้น ข้อมูลเกี่ยวกับ ระบอบสมบูรณาญาสิทธิราชย์ ในภาษาอื่น อาจสามารถหาอ่านได้จากเมนู ภาษาอื่น ด้านซ้ายมือ |