สมเด็จพระบรมราชาธิราชที่ ๔
จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
สมเด็จพระบรมราชาธิราชที่ ๔ มีพระนามเดิมว่า พระอาทิตยวงศ์ คือตำแหน่งพระมหาอุปราช แต่มีพระนามที่เป็นที่รู้จักอีกพระนามหนึ่งว่า สมเด็จพระบรมราชาธิราชหน่อพุทธางกูร ซึ่งมีคำว่า " หน่อพุทธางกูร " มีความหมายว่า " หน่อเนื้อเชื้อไขพระพุทธเจ้า " หรือ " พระโพธิสัตว์ " เชื่อว่าเป็นพระโอรสของสมเด็จพระบรมราชาธิราชที่ 3 ครองราชย์เมื่อปี พ.ศ. 2072 ภายหลังการสวรรคตของสมเด็จพระรามาธิบดีที่ 2 และทรงย้ายมาประทับอยู่ที่อยุธยา แทนพิษณุโลก ที่พระองค์ทรงประทับในฐานะเป็นพระมหาอุปราช
สมเด็จพระบรมราชาธิราชที่ ๔ เชื่อว่ามีพระโอรส คือ สมเด็จพระรัษฎาธิราชกุมาร ที่ทรงขึ้นครองราชย์ด้วยพระชนมายุเพียง 5 พรรษา ในปี พ.ศ. 2076 ภายหลังการสวรรคของพระองค์ด้วยโรคทรพิษที่ระบาดในอยุธยาช่วงนั้น ทรงครองราชย์เพียงชั่วระยะเวลาสั้น ๆ เพียง 4 ปี
สมเด็จพระบรมราชาธิราชที่ ๔ ถูกบันทึกในพงศาวดารพม่าว่ามีพระนามว่า " วาตะถ่อง " หมายความว่า " สำลีพันนึง " จึงเป็นที่มาของพระเกศาอันขาวโพลนในภาพยนตร์เรื่อง สุริโยไท
[แก้] ดูเพิ่ม
รัชสมัยก่อนหน้า: สมเด็จพระรามาธิบดีที่ 2 ราชวงศ์สุพรรณภูมิ |
พระมหากษัตริย์ไทย อาณาจักรอยุธยา ราชวงศ์สุพรรณภูมิ ๒๐๗๒ – ๒๐๗๖ |
รัชสมัยถัดไป: สมเด็จพระรัษฎาธิราชกุมาร ราชวงศ์สุพรรณภูมิ |