พระเจ้ามังระ
จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
พระเจ้ามังระ หรือ พระเจ้าเซงพะยูเชง (ภาษาพม่า: ဆင္ဖ္ရူရ္ဟင္ ภาษาอังกฤษ: Hsinbyushin) เป็นพระโอรสองค์ที่ ๒ ในจำนวน ๖ พระองค์ของพระเจ้าอลองพญา กษัตริย์พม่า ได้ขึ้นเป็นกษัตริย์พระองค์ที่ ๓ ของราชวงศ์คองบอง หรือราชวงศ์อลองพญาในปี พ.ศ. ๒๓o๖ โดยพระองค์ปรารภในที่ประชุมขุนนางว่า " อยุธยาไม่เคยแพ้อย่างราบคาบมาก่อน " พระองค์สืบทอดเจตนารมณ์ของพระราชบิดา ด้วยการส่งเนเมียวสีหบดี เข้ามากลวาดต้อนผู้คนและกำลังพลจากหัวเมืองเหนือก่อน ในปี พ.ศ. ๒๓0๗ และได้ส่งทัพจากทางใต้คือ มังมหานรธา เข้ามาเสริมช่วย อีก ทั้ง 2 ทัพได้ล้อมกรุงศรีอยุธยานานถึง ปีกับสองเดือน แม้ถึงฤดูน้ำหลากก็ไม่หนี ก็สามารถเข้าตีพระนครได้ เมื่อวันที่ ๑๓ เดือนเมษายน พ.ศ.๒๓๑๐ ตรง กับวันอังคาร ขึ้นเก้าค่ำ เดือนห้า ปีกุน
พระเจ้ามังระ มีพระนามที่ปรากฎในพงศาวดารพม่าว่า " เซงพะยูเชง " โดยเป็นพระนามที่พระองค์ตั้งเอง อันเป็นพระนามเดียวกับ พระเจ้าบุเรงนอง ซึ่งแปลว่า " พระเจ้าช้างเผือก " ก่อนที่จะยกทัพตีอยุธยา พระเจ้ามังระได้ส่งพระราชสาสน์ถึงพระเจ้าจอร์จที่ 2 แห่งอังกฤษ แจ้งเหตุสงครามครั้งนี้ โดยอ้างเหตุความชอบธรรมเหนือดินแดนอยุธยามาแต่ครั้งพระเจ้าบุเรงนอง
พระเจ้ามังระสิ้นพระชนม์อย่างกระทันในปี พ.ศ. ๒๓๑๙ หลังจากอะแซหวุ่นกี้ แม่ทัพพม่าได้ตีพิษณุโลกแตกแล้วเตรียมจะกรีฑาทัพสู่กรุงธนบุรี เป็นผลให้อะแซหวุ่นกี้ต้องยกทัพกลับทันที
รัชสมัยก่อนหน้า: พระเจ้ามังลอก ราชวงศ์อลองพญา |
พระเจ้ามังระ (อาณาจักรพม่า-รามัญ) ราชวงศ์อลองพญา 2306 - 2319 |
รัชสมัยถัดไป: พระเจ้าจิงกูจา ราชวงศ์อลองพญา |