อักษรเบงกาลี

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี

อักษรเบงกาลี ใช้เขียนภาษาเบงกาลีและภาษาอัสสัม พัฒนามาจากอักษรพราหมีและจัดว่าใกล้เคียงกับอักษรเทวนาครี ปรากฏในคริสต์ศตวรรษที่ 11 รูปแบบที่ใช้ในการพิมพ์ เริ่มใช้ใน พ.ศ. 2321เมื่อ ชาร์ล วิลกินส์ คิดค้นระบบการพิมพ์ด้วยอักษรเบงกาลี มีการปรับปรุงเล็กน้อยใน คริสต์ศตวรรษที่ 19

สารบัญ

[แก้] พยัญชนะ

อักษรเบงกาลี ถอดเป็นอักษรโรมัน ถอดเป็นอักษรไทยตามรูป ถอดเป็นอักษรไทยตามเสียง
ka /ก/
kha /ค/
ga /ก/
gha /ค/
nga /ง/
ca /จ/
cha /ช/
ja /จ/
jha /ช/
nya /ย/
tta /ต/
ttha /ท/
dda /ด/
ddha /ด/
nna /น/
ta /ต/
tha /ท/
da /ด/
dha /ด/
na /น/
pa /ป/
pha /พ/
ba /บ/
bha /บ/
ma /ม/
ya /ย/
ড় ra /ร/
la /ล /ล/
sha /ซ/
ssa /ซ/
sa /ซ/
ha /ฮ/
ঢ় rha - ?
য় yya - ?

[แก้] สระ

สระลอย สระจมเกาะตัว ক ถอดเป็นอักษรโรมัน ถอดเป็นอักษรไทย
a อะ
কা aa อา
কি i อิ
কী ii อี
কু u อุ
কূ uu อู
কে e เอ
কৈ ai ไอ
কো o โอ
কৌ au เอา
কৃ vocalic r
কৢ vocalic l
কৄ vocalic rr ฤๅ
কৣ vocalic ll ฦๅ

[แก้] ตัวเลข

= 0, = 1, = 2, = 3, = 4, = 5, = 6, = 7, = 8, = 9

[แก้] เครื่องหมายพิเศษ

৳ = เครื่องหมายรูปีเบงกาลี

[แก้] อักษรเบงกาลีในคอมพิวเตอร์

สำหรับผู้ใช้วินโดส์เอ็กพี (Window XP) สามารถอ่านอักษรเบงกาลีหรือพิมพ์ข้อความสั้นๆด้วยโปรแกรม Character Map ฟอนต์ Vrinda

[แก้] ดูเพิ่ม