การเสียกรุงศรีอยุธยาครั้งที่ 2

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี

การเสียกรุงศรีอยุธยาครั้งที่ 2 เกิดขึ้นใน พ.ศ. 2310 หลังจากนั้นสมเด็จพระเจ้าตากสินมหาราชทรงกอบกู้เอกราชได้ในปลายปีเดียวกัน แล้วทรงสถาปนากรุงธนบุรีเป็นราชธานีแห่งใหม่ กวาดต้อนผู้คนจากกรุงศรีอยุธยาไปยังกรุงธนบุรีเพื่อสร้างบ้านเมืองแห่งใหม่ให้มั่นคง แต่กรุงศรีอยุธยาก็ไม่ได้กลายเป็นเมืองร้าง ยังมีคนที่รักถิ่นฐานบ้านเดิมอาศัยอยู่ และมีราษฎรที่หลบหนี้ไปอยู่ตามป่ากลับเข้ามาอาศัยอยู่รอบ ๆ เมือง รวมกันเข้าเป็นเมืองจนทางการยกเป็นเมืองจัตวาเรียกว่า "เมืองกรุงเก่า"

สารบัญ

[แก้] เหตุการณ์ก่อนการเสียกรุงศรีอยุธยาครั้งที่ 2

ในปี พ.ศ. 2231 สมเด็จพระเพทราชาได้ปราบดาภิเษกขึ้นเป็นพระมหากษัตริย์พระองค์ที่ 28 และตั้งราชวงศ์ใหม่ คือ ราชวงศ์บ้านพลูหลวง ต่อจากราชวงศ์ปราสาททองของแผ่นดินสมเด็จพระนารายณ์มหาราช ราชวงศ์ปกครองกรุงศรีอยุธยาด้วยความระส่ำระสายภายในอาณาจักร ขาดความสามัคคีภายในประเทศ

[แก้] กองทัพของพระเจ้าอลองพญา

ปี พ.ศ. 2303 พระเจ้าอลองพญา ปฐมกษัตริย์แห่งราชวงศ์อลองพญา หรือราชวงศ์คองบอง(ครองอำนาจต่อจากราชวงศ์ตองอู) ได้ยกกองทัพมาตีกรุงศรีอยุธยาในสมัยที่สมเด็จพระเจ้าอยู่หัวพระที่นั่งสุริยาสน์อมรินทร์กษัตริย์พระองค์สุดท้ายของอาณาจักรกรุงศรีอยุธยา แต่ไม่สำเร็จเพราะเหตุดังนี้

[แก้] การเสียกรุงศรีอยุธยาครั้งที่ 2

แต่ต่อมาในปี พ.ศ. 2310 พระเจ้ามังระ กษัตริย์พระองค์ที่ 3 ของราชวงศ์อลองพญา (กษัตริย์พระองค์ที่ 2 คือ พระเจ้ามังลอก) ได้ยกกองทัพหวังจะกรุงศรีอยุธยาให้แตกพ่าย ได้ตั้งป้อมปราการที่วัดหน้าพระเมรุ(ด้วยเหตุนี้วัดหน้าพระเมรุจึงเป็นวัดเก่าในจังหวัดพระนครศรีอยุธยาวัดเดียวที่มีสภาพดีอยู่) และทำการทำลายกรุงศรีอยุธยาที่วิถีทางทั้งการยิงปืนใหญ่ทำลายสถานที่ต่างๆ ลอกทองจากพระพุทธรูป จับผู้คนไปเป็นเชลย'ส่วนสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวพระที่นั่งสุริยาสน์อมรินทร์ ก็เสด็จสวรรคตด้วยเหตุที่พระองค์หลบซ่อนจนไม่ได้เสวยพระกระยาหารสวรรคตด้วยเหตุนี้ ตามบันทึก กรุงศรีอยุธยานั้นแตกเมื่อวันที่ 23 มีนาคม พ.ศ. 2310 (ค.ศ. 1767) เวลาตะวันตกดิน

[แก้] การกอบกู้เอกราช

ในปี พ.ศ. 2310 พระยาตากได้ทำการกอบกู้เอกราชได้สำเร็จ ไม่นานหลังจากที่พระเจ้ามังระสามารถตีกรุงศรีอยุธยาแตกได้ พระยาตากทรงเล็งเห็นว่ากรุงศรีอยุธยานั้นย่อยยับเกินกว่าที่จะทำการบูรณะซ่อมแซมได้ จึงไปตั้งราชธานีใหม่ที่กรุงธนบุรี และปราบดาภิเษกขึ้นเป็นสมเด็จพระเจ้าตากสินมหาราช

[แก้] ดูเพิ่ม

[แก้] อ้างอิง

  • บูญเทียม พลายชมภู, พม่า ภูมิหลังทางประวัตศาสตร์, 2548 โอเดียนสโตร์