พ่อขุนบานเมือง

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี

สถานีย่อย:ประเทศไทย

พ่อขุนบานเมือง ทรงเป็นพระราชโอรสองค์ใหญ่ของพ่อขุนศรีอินทราทิตย์และพระนางเสือง และเป็นพระเชษฐาของพ่อขุนรามคำแหงมหาราช เสวยราชสมบัติในอาณาจักรสุโขทัยหลังจากพ่อขุนศรีอินทราทิตย์สิ้นพระชนม์ (ไม่ทราบปี) และครองราชย์อยู่จนถึง พ.ศ. 1822

พ่อขุนบานเมืองได้ทำสงครามกับเมืองต่าง ๆ เพื่อขยายอำนาจ โดยมีพระอนุชา (พ่อขุนรามคำแหง) เป็นแม่ทัพ ดังปรากฏในศิลาจารึกหลักที่ 1 ว่า "กูไป่ท่บ้านท่เมือง ได้ช้าง ได้งวง ได้ปั่ว ได้นาง ได้เงือน ได้ทอง กูเอามาเวนแก่พ่อกู พ่อกูตายเวนยังพี่กู กูพร่ำบำเรอแก่พี่กู ดังบำเรอแก่พ่อกู" หมายความว่าเมื่อพระรามคำแหงยกทัพไปตีเมืองอื่นจนได้ชัยชนะ ก็นำช้าง ผู้คน ทรัพย์สินเงินทอง มาถวายแด่พระราชบิดา เมื่อพระราชบิดาสวรรคต ก็กระทำอย่างเดียวกันกับพ่อขุนบานเมือง

[แก้] ดูเพิ่ม


รัชสมัยก่อนหน้า:
พ่อขุนศรีอินทราทิตย์
ราชวงศ์พระร่วง
พระมหากษัตริย์ไทย
อาณาจักรสุโขทัย

ราชวงศ์พระร่วง (ไม่ทราบปี) - ๑๘๒๐
รัชสมัยถัดไป:
พ่อขุนรามคำแหงมหาราช
ราชวงศ์พระร่วง


[แก้] อ้างอิง

  • สุโขทัย รุ่งอรุณแห่งความสุข, กรมวิชาการ, กระทรวงศึกษาธิการ, พ.ศ. 2539, หน้า 95-96
ภาษาอื่น