ปรีแอมปลิไฟเออร์
จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
ปรีแอมปลิไฟเออร์ (preamplifier) หรือ "ปรีแอมป์" เป็นเครื่องขยายสัญญาณ ที่ป้อนสัญญาณไปสู่เครื่องขยายสัญญาณตัวอื่น เพื่อเตรียมสัญญาณอิเล็กทรอนิกส์ สำหรับการขยาย หรือประมวลผลต่อไป
โดยทั่วไปแล้ว หน้าที่ของปรีแอมป์ก็คือ ขยายสัญญาณระดับต่ำ (อาจมีค่าอิมพีแดนซ์สูง) ไปเป็นสัญญาณไลน์ลีเวล (line-level) แหล่งป้อนสัญญาณโดยทั่วไปอาจเป็น หัวเข็มของเครื่องเล่นแผ่นเสียง ไมโครโฟน หรือทรานสดิวเซอร์อื่นๆ ซึ่งอาจมีการใช้อีควอไลเซอร์ และโทนคอนโทรลก็ได้
สำหรับเครื่องเสียงในบ้าน คำว่า "ปรีแอมปลิไฟร์" บางครั้งอาจหมายถึง อุปกรณ์ที่ทำหน้าที่เลือกแหล่งสัญญาณไลน์ลีเวลต่างๆ และมีปุ่มควบคุมความดังของเสียง ซึ่งไม่มีการขยายสัญญาณเลยก็ได้
ในระบบเครื่องเสียงนั้น แอมปลิไฟร์ลำดับที่สอง มักจะเป็นเพาเวอร์แอมปลิไฟร์ ตัวปรีแอมปลิไฟร์จะให้อัตราขยายแรงดัน (ประมาณ 10 มิลลิโวลต์ ถึง 1 โวลต์) แต่ไม่มีอัตราขยายกระแสที่มีนัยสำคัญ เพาเวอร์แอมปลิไฟร์จะให้กระแสที่สูงขึ้น ที่จำเป็นสำหรับการขับลำโพง
![]() |
ปรีแอมปลิไฟเออร์ เป็นบทความเกี่ยวกับ เทคโนโลยี หรือ สิ่งประดิษฐ์ ที่ยังไม่สมบูรณ์ ต้องการตรวจสอบ เพิ่มเนื้อหา หรือเพิ่มแหล่งอ้างอิง คุณสามารถช่วยเพิ่มเติมหรือแก้ไข เพื่อให้สมบูรณ์มากขึ้น ข้อมูลเกี่ยวกับ ปรีแอมปลิไฟเออร์ ในภาษาอื่น อาจสามารถหาอ่านได้จากเมนู ภาษาอื่น ด้านซ้ายมือ |