เดินกะลา
จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
เดินกะลา เป็นการละเล่นเด็กไทย โดยใช้วัสดุอุปกรณ์ที่หาได้ทั่วไปตามท้องถิ่น ซึ่งผู้ใหญ่มักทำให้เด็กๆ เล่นเพื่อความสนุกเพลิดเพลิน, เสริมสร้างความสามัคคีในหมู่คณะ และเป็นการฝึกการทรงตัวอีกด้วย
สารบัญ |
[แก้] การเรียกชื่อ
การเรียกชื่อของเดินกะลา จะแตกต่างกันไปในแต่ละภาค[1] ดังนี้
- ภาคตะวันออกเฉียงเหนือ : เดินหมากกุบกับ, เดินกะโป๋[2]
- ภาคกลาง : เดินกะลา
- ภาคใต้ : กุบกับ
ในภาษาอังกฤษ ราชบัณฑิตยสถาน ได้กำหนดชื่อภาษาอังกฤษของการละเล่นนี้ ไว้ว่า "Walking with coconut shells" จะไม่ใช้การทับศัพท์เนื่องจากไม่สามารถสื่อความหมายได้[3]
[แก้] ประโยชน์
- เพื่อความแข็งแรงของกล้ามเนื้อแขน ขา
- ฝึกการทรงตัวในเด็ก
- ส่งเสริมด้านสังคม และ อารมณ์ ในกรณีที่มีการแข่งขัน จะทำให้มีปฏิสัมพันธ์แก่บุคคลรอบกาย รู้รักสามัคคี มีน้ำใจนักกีฬา
- รักษาประเพณีพื้นบ้านของไทย
[แก้] วิธีการทำ
การทำเดินกะลานั้นง่ายมาก สามารถหาวัสดุอุปกรณ์ได้ทั่วไปตามท้องถิ่น (ในชนบท)
[แก้] อุปกรณ์
- เชือก: ยาวประมาณ 1 วา - 1 วา ครึ่ง แล้วแต่ความถนัดของผู้เล่น
- กะลามะพร้าวแก่: 2 อัน
[แก้] ขั้นตอนการทำ
- ผ่ากะลาครึ่งซีก แล้วเจาะรูที่ก้นกะลา
- นำเชือกมาร้อยผ่านรูกะลาอันหนึ่ง
- มัดเป็นปมขั้นรูกะลา
- ทำอีกข้างหนึ่งเช่นเดียวกัน เป็นอันเสร็จสมบูรณ์
[แก้] วิธีการเล่น
ผู้เล่นขึ้นไปยืนบนกะลาที่ทำเสร็จแล้ว สอดนิ้วหัวแม่เท้ากับนิ้วชี้หนีบเส้นเชือก (คล้ายใส่รองเท้าแตะ) ใช้มือทั้งสองข้างจับเชือกตรงกลางเพื่อทรงตัวขณะเดิน[4] แล้วเดินแข่งกัน คนไหนถึงเส้นชัยก่อนเป็นผู้ชนะ [5] แต่ถ้าระหว่างที่เดินไปคนใดเท้าตกจากกะลาไปถูกพื้นก็เป็นผู้แพ้ [6]
[แก้] อ้างอิง
- ↑ การละเล่นของไทย - เว็บไซต์สารานุกรมไทยสำหรับเยาวชนฯ
- ↑ เดินกะโป๋ หรือ เดินกะลา
- ↑ การละเล่นของเด็กไทย - บทความจากเว็บไซต์ราชบัณฑิตยสถาน
- ↑ เดินกะลา Dern Kala Walking on the coconut shell sanals
- ↑ เดินกะลา
- ↑ เดินกะลา
[แก้] ดูเพิ่ม
- สิกไม้ย่างกางเกง - การละเล่นที่คล้ายเดินกะลา แต่เปลี่ยนเชือกเป็นไม้ไผ่แทน
- การละเล่นเด็กไทย