ตระกูลอักษรพราหมี

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี

ตระกูลอักษรพราหมี เป็นกลุ่มของอักษรที่พัฒนามาจากอักษรพราหมี ได้แก่อักษรที่ใช้ในอินเดียและเอเชียตะวันออกเฉียงใต้

สารบัญ

[แก้] ตระกูลอักษรพราหมีในอินเดีย

ได้แก่ อักษรเทวนาครี อักษรคุรมุขี อักษรเบงกาลี อักษรคุรมุขี อักษรคุชราต อักษรโอริยา อักษรทมิฬ อักษรมาลายาลัม อักษรเตลุกุ อักษรกันนาดาและอักษรสิงหล (ในศรีลังกา)อักษรกลุ่มนี้เขียนในแนวนอนจากซ้ายไปขวา

[แก้] พยัญชนะ

ระบบ NLAC ระบบสัทศาสตร์สากล (IPA) อักษรเทวนาครี อักษรเบงกาลี อักษรคุรมุขี อักษรคุชราต อักษรโอริยา อักษรทมิฬ อักษรเตลุกุ อักษรกันนาดา อักษรมาลายาลัม
k k
kh -
g ɡ -
gh ɡʱ -
ŋ
c c
ch -
j ɟ
jh ɟʱ -
ñ ɲ
ʈ
ṭh ʈʰ -
ɖ -
ḍh ɖʱ -
ɳ
t
th t̺ʰ -
d -
dh d̺ʰ -
n n
n - - - - - - -
p p
ph -
b b -
bh -
m m
y j
r r
r - - - -
l l
ɭ - ਲ਼
ɻ - - - - -
v ʋ - -
ś ɕ ਸ਼ -
ʂ -
s s -
h h

[แก้] สระ

ลักษณะของสระในกลุ่มอักษรนี้คือ วางได้รอบพยัญชนะ และแบ่งสระเป็น 2 ชุดคือ สระลอยใช้แทนเสียงสระที่ประสมกับเสียง /อ/ ซึ่งถือเป็นเสียงสระ กับสระจมที่ประสมกับเสียงพยัญชนะ ในตารางต่อไปนี้รูปสระจมเกาะกับเสียงพยัญชนะ /k/

ระบบ NLAC ระบบสัทศาสตร์สากล (IPA) อักษรเทวนาครี อักษรเบงกาลี อักษรคุรมุขี อักษรคุชราต อักษรโอริยา อักษรทมิฬ อักษรเตลุกุ อักษรกันนาดา อักษรมาลายาลัม
a ə - - - - - - - - -
ā ɑː का কা ਕਾ કા କା கா కా ಕಾ കാ
i i कि কি ਕਿ કિ କି கி కి ಕಿ കി
ī की কী ਕੀ કી କୀ கீ కీ ಕೀ കീ
u u कु কু ਕੁ કુ କୁ கு కు ಕು കു
ū कू কূ ਕੂ કૂ କୂ கூ కూ ಕೂ കൂ
e e कॆ - - - - - - - - கெ కె ಕೆ കെ
ē के কে ਕੇ કે କେ கே కే ಕೇ കേ
ai ai कै কৈ ਕੈ કૈ କୈ கை కై ಕೈ കൈ
o o कॊ - - - - - - - - கொ కొ ಕೊ കൊ
ō को কো ਕੋ કો କୋ கோ కో ಕೋ കോ
au au कौ কৌ ਕੌ કૌ କୌ கௌ కౌ ಕೌ കൌ
ɻ̣ कृ কৃ - - કૃ କୃ - - కృ ಕೃ കൃ
ɻ̣ː कॢ কৢ - - - - - - - - -
ɭ̣ कॄ কৄ - - - કૄ - - - కౄ ಕೄ -
ɭ̣ː कॣ কৣ - - - - - - - - - -

[แก้] ตัวเลข

ตัวเลข อักษรเทวนาครี อักษรเบงกาลี อักษรคุรมุขี อักษรคุชราต อักษรโอริยา อักษรทมิฬ อักษรเตลุกุ อักษรกันนาดา อักษรมาลายาลัม
0
1
2
3
4
5
6
7
8
9

[แก้] ตระกูลอักษรพราหมีในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้

อักษรในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ที่จัดอยู่ในตระกูลนี้คือ อักษรพม่า อักษรมอญ อักษรไทย อักษรลาว อักษรเขมร อักษรจาม อักษรไทลื้อ อักษรล้านนา อักษรขอมไทย อักษรขอมบาลี อักษรชวา อักษรบาหลี โดยผ่านทางอักษรปัลวะในอินเดียใต้ และอักษรกวิในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้โบราณ ลักษณะที่ต่างจากอักษรในอินเดีย คือมีพยัญชนะที่ใช้แทนเสียงเดียวกันเพราะภาษาเหล่านี้มีเสียงพยัญชนะน้อยกว่า (เช่น อักษรไทย) มีพยัญชนะ 2 ชุดที่ออกเสียงต่างกันเมื่อประสมสระ (เช่น อักษรเขมร อักษรมอญ) หรือลดจำนวนพยัญชนะ (เช่น อักษรลาว)

อักษรเหล่านี้ส่วนใหญ่ยังแบ่งสระเป็นสระลอยกับสระจม ยกเว้น อักษรไทยกับอักษรลาว

ภาษาอื่น