ฮิระงะนะ

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี

การเขียนภาษาญี่ปุ่น

คะนะ (仮名)

  • ฮิระงะนะ (平仮名)
  • คะตะคะนะ (片仮名)
  • เฮ็นทะอิงะนะ (変体仮名)
  • มันโยงะนะ (万葉仮名)

การใช้งาน

  • ฟุริงะนะ (振り仮名)
  • โอะคุริงะนะ (送り仮名)

คันจิ (漢字)

โรมะจิ (ローマ字)

ฮิระงะนะ (平仮名) คือ อักษรในภาษาญี่ปุ่น ซึ่งเป็นหนึ่งในสามของอักษรญี่ปุ่นที่ใช้ในปัจจุบันควบคู่กับ คะตะคะนะ และ คันจิ ซึ่ง ฮิระงะนะ และ คะตะคะนะ ทั้งคู่เป็นระบบคะนะที่ตัวอักษรหนึ่งตัวแสดงถึงหนึ่งเสียง ในแต่ละ"คะนะ"สามารถเป็นได้ทั้งในรูปสระและวรรณยุกต์หรือตัวสะกด

สารบัญ

[แก้] ที่มา

ฮิระงะนะพัฒนามาจากอักษรจีน เริ่มแรกเรียก onnade หรือ มือของผู้หญิง เพราะใช้เขียนโดยผู้หญิงเป็นส่วนใหญ่ ผู้ชายจะเขียนโดยใช้คันจิและคะตะคะนะ ประมาณ พ.ศ. 1500 ฮิระงะนะจึงใช้โดยทั่วไป คำว่า ฮิระงะนะ หมายถึง อักษรพยางค์สามัญ รูปแบบแรกๆของฮิระงะนะ มีสัญลักษณ์หลายตัวที่ออกเสียงเหมือนกัน ระบบการเขียนมีความแตกต่างกันขึ้นกับผู้เขียนแต่ละคน รัฐบาลญี่ปุ่นเข้ามาจัดรูปแบบเมื่อ พ.ศ. 2489 จึงกลายเป็นอักษรที่ใช้ในปัจจุบัน

[แก้] ลักษณะและการใช้ฮิระงะนะ

ฮิระงะนะมีสัญลักษณ์ 48 ตัว และมักใช้ในการลงท้ายคำ (okurigana) ในภาษาญี่ปุ่น ใช้สำหรับคำที่ไม่มีในตัวอักษรคันจิ หรือใช้ในส่วนท้ายของคำกริยาหรือใช้เป็นคำช่วย ใช้โดยทั่วไปในสื่อสำหรับเด็ก ตำราเรียน และหนังสือการ์ตูนและฮิระงะนะใช้สำหรับเป็นคำอ่านสำหรับตัวอักษรคันจิ เพื่อช่วยให้ผู้อ่านได้ ซึ่งเรียกว่าฟุริงะนะ ในหนังสือพิมพ์เป็นกฎที่ต้องใส่ฟุริงะนะคู่กับคันจิ ที่นอกเหนือไปจากคันจิที่ทางราชการรับรองว่าเป็นคันจิที่ใช้บ่อย 1,945 ตัว หนังสือพิมพ์ส่วนใหญ่ จะไม่ใช้คันจิ นอกเหนือไปจากคันจิกลุ่มนี้

ในปัจจุบันมีระบบฮิระงะนะ 2 แบบคือ อิโระฮะ ฮิระงะนะแบบเก่า และแบบ โกะจูโอ็ง แบบใหม่


[แก้] ตารางตัวอักษรฮิระงะนะ

สระ และ พยัญชนะ yōon
อะ อิ อุ เอะ โอะ (ยะ) (ยุ) (โยะ)
คะ คิ คุ เคะ โคะ きゃ คิ ยะ きゅ คิ ยุ きょ คิ โยะ
ซะ ชิ ซุ เซะ โซะ しゃ ชิ ยะ しゅ ชิ ยุ しょ ชิ โยะ
ทะ จิ สึ เทะ โทะ ちゃ จิ ยะ ちゅ จิ ยุ ちょ จิ โยะ
นะ นิ นุ เนะ โนะ にゃ นิ ยะ にゅ นิ ยุ にょ นิ โยะ
ฮะ ฮิ ฮุ เฮะ โฮะ ひゃ ฮิ ยะ ひゅ ฮิ ยุ ひょ ฮิ โยะ
มะ มิ มุ เมะ โมะ みゃ มิ ยะ みゅ มิ ยุ みょ มิ โยะ
ยะ ยุ โยะ
ระ ริ รุ เระ โระ りゃ ริ ยะ りゅ ริ ยุ りょ ริ โยะ
わ วะ ゐ*** วิ ゑ*** เวะ を โวะ
-น
กงะ กงิ กงุ เกงะ โกงะ ぎゃ กงิ ยะ ぎゅ กงิ ยุ ぎょ กงิ โยะ
ซะ จิ* ซุ** เซะ โซะ じゃ จิ ยะ じゅ จิ ยุ じょ จิ โยะ
ดะ (จิ)* (ซุ)** เดะ โดะ ぢゃ (จิ ยะ) ぢゅ (จิ ยุ) ぢょ (จิ โยะ)
บะ บิ บุ เบะ โบะ びゃ บิ ยะ びゅ บิ ยุ びょ บิ โยะ
ปะ ปิ ปุ เปะ โปะ ぴゃ เปียะ ぴゅ ปิ ยุ ぴょ ปิ โยะ

* じ กับ ぢ ออกเสียงเหมือนกัน ** ず กับ づ ออกเสียงเหมือนกัน *** ゐ และ ゑ ปัจจุบันเลิกใช้แล้ว

[แก้] ตัวอักษรที่ใช้สำหรับภาษาต่างประเทศ

............ ............ ............ いぇ(อิ เยะ ye) ............
............ うぃ(อุ อิ wi) ............ うぇ(อุ เอะ we) うぉ(อุ โอะ wo)
わ゙ (va) ゐ゙(vi) ゔ(vu) ゑ゙(ve) を゙(vo)
ゔぁ(va) ゔぃ(vi) ゔぅ(vu) ゔぇ(ve) ゔぉ(vo)
............ ............ ............ しぇ(ชิ เยะ she) ............
............ ............ ............ じぇ(จิ เยะ je) ............
............ ............ ............ ちぇ(จิ เอะ che) ............
............ てぃ(ทิ ti) とぅ (ทุ tu) ............ ............
............ でぃ(ดิ di) どぅ (ดุ du) ............ ............
つぁ(สุ อะ tsa) つぃ(สุ อิ tsi) ............. つぇ(สุ เอะ tse) つぉ(สุ โอะ tso)
ふぁ(ฮุ อะ fa) ふぃ(ฮุ อิ fi) ............. ふぇ(ฮุ เอะ fe) ふぉ(ฮุ โอะ fo)

[แก้] แหล่งข้อมูลภายนอก