ฮัมซะหฺ

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี

อักษรอาหรับ
هـ
ประวัติอักษรอาหรับ· เครื่องหมายการออกเสียง
· ฟัตฮะหฺ · กัสเราะหฺ · ء · ฎ็อมมะหฺ · เลขอาหรับ

ฮัมซะหฺ (Hamza ء) เป็นอักษรอาหรับใช้แทนเสียง/อ/ แต่ไม่ถือว่าเป็นตัวอักษรเท่ากับอักษรอื่นอีก 28 ตัว ใช้แสดงการออกเสียงในยุคต้นๆของศาสนาอิสลาม ใช้เติมบนอะลิฟเพื่อบอกว่าอะลิฟตัวนี้ใช้แทนเสียง/อ/ อาจเขียนได้ในรูป:

  • เดี่ยว: ء ;
  • รวมกับ:
    • أ และ إ (ข้างบนและข้างล่างอะลิฟ)
    • ؤ (เหนือ วาว)
    • ئ (เหนือยาอุไม่มีจุดข้างล่าง)

[แก้] กฏของฮัมซะหฺ

[แก้] โดยย่อ

  • ฮัมซะหฺเมื่อเป็นตัวแรกต้องอยู่บนหรือล่างอะลิฟ ขึ้นกับเสียงสระของฮัมซะหฺแต่ถ้าเป็นสระเสียงยาวหรือสระประสมจะละฮัมซะหฺไว้
  • /i/ สำคัญกว่า /u/ สำคัญกว่า /a/ ถ้าต้องนับความสำคัญของเสียงสระ
  • สำหรับเสียง /อาอะ/ /อูอะ/ และ/เอาอะ/ ต้องเขียนฮัมซะหฺบนเส้นแทนการเขียนบนอะลิฟ
  • ถ้ามีอะลิฟ 2 ตัวเขียนติดกัน ใช้อะลิฟ มัดดะแทน

[แก้] รายละเอียด

ฮัมซะหฺถือเป็นอักษรที่เขียนได้หลายวิธีและไม่มีผลต่ออักษรที่อยู่รอบข้างแม้แต่อักษรที่แทนสระเสียงยาว เขียนได้ 4 ลักษณะคือ เขียนบนเส้นโดยตรง เขียนบนอะลิฟ วาว หรือยาอุที่ตัดจุดข้างล่างออกไป อะลิฟที่มีฮัมซะหฺอาจเขียนก่อนหน้าอะลิฟอีกตัวโดยไม่ต้องใช้อะลิฟ มัดดะ กฎของฮัมซะหฺขึ้นกับว่าฮัมซะหฺอยู่ตำแหน่งต้น กลาง หรือท้ายคำ (ไม่ออกเสียง) สระเสียงสั้นที่เกิดจากการผันคำจะไม่นับ และเขียนในรูปอะลิฟ-ตันวิน จะใช้ฮัมซะหฺเมื่ออยู่กลางคำเท่านั้น

  • ถ้าอยู่ต้นคำ:
    • เขียนบนอะลิฟเสมอ เขียนข้างบนถ้าเป็น /อะ/หรือ /อุ/ เขียนข้างล่างถ้าเป็น/อิ/
    • ถ้าตามด้วยเสียง /อา/ ใช้อะลิฟ มัดดะ
  • ถ้าอยู่ท้ายคำ:
    • ถ้าเป็นสระเสียงสั้นเขียนบนตัวพาขึ้นว่าเป็นเสียงใด (อะใช้อะลิฟ อิใช้ยาอุ อุใช้วาว) ถ้าเป็นสระเสียงยาว เขียนฮัมซะหฺบนเส้น
    • ในกรณีอื่นๆ เขียนฮัมซะหฺบนเส้น
  • ถ้าอยู่กลางคำ:
    • ถ้าเป็นสระเสียงยาวหรือสระประสม ตัวพาของฮัมซะหฺขึ้นกับกรณีต่อไปนี้:
    • ถ้าเป็นสระอิหรืออุ เขียนบนยาอุหรือวาว
    • ในกรณีอื่น เขียนบนเส้น เว้นแต่อักษรตัวต่อไปเป็นยาอุอาจเขียนฮัมซะหฺบนยาอุเพื่อป้องกันความสับสน
    • ในกรณีอื่น ทั้งสระที่นำหน้าและตามหลังมีผลต่อฮัมซะหฺ
      • ถ้ามีตัวเดียวหรือ 2 ตัวแต่เป็นชนิดเดียวกัน เสียงสระนั้นจะเป็นตักำหนดตัวพา
      • ถ้ามีสระ 2 ตัวต่างกัน อิสำคัญกว่าอุ อุสำคัญกว่าอะ
      • ใช้อะลิฟ มัดดะ ถ้าจำเป็น

ในบางกรณี มีกฏที่ต่างไปคือ

  • "201 Arabic Verbs" ของ Barron ใช้ตามกฎข้างต้น
  • "Teach Yourself Arabic Verbs and Essential Grammar" ของ John Mace เมื่อเป็นเสียงอูจะไม่ใช้วาว 2 ตัว ในกรณีของ/อิอู/ ใช้ฮัมซะหฺบนยาอุ ถ้าเป็น/อะอู/ เขียนอัมซะหฺบนอะลิฟ
  • "A new Arabic grammar" ของ Haywood and Nahmad เสียง /อู/ เขียนฮัมซะหฺบนวาวตัวเดียว ไม่ใช้วาว 2 ตัว
  • "Al-Kitaab fii Ta:allum ..." /อะอู/ ใช้ฮัมซะหฺบนยาอุ /อะอิ/ ใช้ฮัมซะหฺบนอะลิฟ