สรรพลี้หวน
จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
บทความนี้มีเนื้อหาบางส่วนไม่เหมาะสมสำหรับเด็ก เยาวชนควรใช้วิจารณญาณในการอ่าน และผู้ปกครองควรให้คำแนะนำ |
สรรพลี้หวน (อ่านว่า สับ-ลี้-หวน) เป็นวรรณกรรมท้องถิ่นภาคใต้ (จังหวัดนครศรีธรรมราช)ไม่ปรากฏหลักฐานแน่ชัดว่าใครเป็นผู้ประพันธ์ สันนิษฐานกันว่าคงจะเป็นปลายสมัยกรุงศรีอยุธยา ลักษณะการประพันธ์ เป็นแบบ นิทานคำกลอน หรือ กลอนสุภาพหรือ กลอนแปดตามขนบนิยม เนื้อหาเป็นคำผวนออกทางหยาบโลน มีความยาว 197 บท เนื้อหายังไม่จบสมบูรณ์
สรรพลี้หวนสำนวนเก่าพิมพ์เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ 15 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2516 โดยขุนพรหมโลก(นามแฝง)ซึ่งผู้พิมพ์ให้ความเห็นไว้ว่า ผู้แต่งอาจเป็นชาวนครศรีธรรมราช แต่งขึ้นประมาณ พ.ศ. 2425 - 2439 ต่อมามีผู้แต่งเลียนแบบขึ้นอีกหลายสำนวน ในหอพระสมุดเองมีหนังสือเรื่องหนึ่งชื่อ "ศัพท์สี้หวน" ซึ่งมีลักษณะใกล้เคียงกัน
[แก้] คุณค่า
- เป็นแหล่งรวบรวมศัพท์ภาษาไทยถิ่นใต้
- เป็นต้นแบบวรรณกรรมอื่นได้แก่ สรรพลี้หวนสำนวนยะลา สรรพลี้หวน'75 สรรพลี้หวนสำนวนใหม่ สรรพล้อด้วน
- มีลักษณะใกล้เคียงกับบทหนังตะลุงร่วมสมัย อาจเคยใช้เล่นหนังตะลุงมาบ้างแล้วก็ได้
[แก้] อ้างอิง
วิกิซอร์ซ มีข้อมูลต้นฉบับเกี่ยวกับ
- "สรรพลี้หวน" ใน วรรณกรรมทักษิณ วรรณกรรมคัดสรร เล่ม 7. มหาวิทยาลัยราชภัฏสุราษฎร์ธานี. 2548.