ภาษาในประเทศไทย

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี

ภาษาในประเทศไทย :
เรียงตามจำนวนคนที่ใช้

ในประเทศไทย มีผู้พูดหลายภาษา โดยมีภาษาหลักคือภาษาไทยมาตรฐาน นอกจากนั้นยังมีภาษาถิ่นย่อย และภาษาอื่นๆ อีกหลายตระกูลภาษา โดยรวม มีผู้ใช้ภาษาราว 74 ภาษาในประเทศไทย

สำหรับภาษาตระกูลไทนั้น ยังมีภาษาถิ่นย่อยหลัก ได้แก่ ภาษาไทยภาคกลาง ภาษาไทยถิ่นใต้ ไทยอีสาน และภาษาไทยภาคเหนือ หรือภาษาไทยล้านนา (คำเมือง)ขณะเดียวกันก็มีภาษาจีนอีกหลายถิ่นย่อย เช่น จีนแต้จิ๋ว จีนกลาง จีนแคะ ภาษาจีนกวางตุ้ง

สารบัญ

[แก้] ภาษาที่พูดในประเทศไทย แยกตามตระกูลภาษา

  1. ภาษาตระกูลไท : 90 % หรือ 55,000,000 คน
  2. ภาษาออสโตรเอเชียติก : 3% หรือ 2,000,000 คน
  3. ภาษาออสโตรนีเซียน : 2% หรือ 1,009,500 คน
  4. ภาษาตระกูลทิเบต-พม่า : 1% หรือ 533,500 คน
  5. ภาษาม้ง-เมี่ยน : 0.2% หรือ 100,000 คน

โดยรวม มีผู้ใช้ภาษาราว 74 ภาษาในประเทศไทย

[แก้] ภาษาที่มีผู้พูดจำนวนมากที่สุด

[แก้] ภาษาที่มีผู้พูดจำนวนมาก

[แก้] ภาษาที่มีผู้พูดจำนวนปานกลาง

[แก้] ภาษาที่มีผู้พูดจำนวนน้อย

  • ภาษาเปร 3 : 38,808 : น่าน
  • แม้วตะวันตก : 33,000 : ตาก, น่าน, เชียงใหม่, แม่ฮ่องสอน, เพชรบูรณ์, เชียงราย, พะเยา, แพร่, เลย, สุโขทัย, กำแพงเพชร, อุทัยธานี
  • แม้วขาว : 32,395 : เพชบูรณ์, ตาก, แม่ฮ่องสอน, เชียงใหม่, น่าน, เชียงราย, พิษณุโลก, เลย, สุโขทัย, กำแพงเพชร, แพร่, พะเยา, อุตรดิตถ์, ลำปาง
  • ภาษาโส้ง : 32,307 ; กาญจนบุรี, เพชรบุรี, พิษณุโลก, นครสวรรค์, นครปฐม, สุพรรณบุรี
  • ภาษาล่าหู่ (มูเซอร์): 32,000 : เชียงใหม่, เชียงราย, แม่ฮ่องสอน , ลำปาง, ตาก
  • ภาษาขมุ: 31,403 : เชียงราย, น่าน, พะเยา
  • ภาษาไพ : 31,000 : น่าน
  • ภาษาจีนกวางตุ้ง : 29,400
  • ล่าหู่เหลือง : 20,000 : น่าน
  • บรู(ตะวันตก) : 20,000 : มุกดาหาร
  • ภาษาลีซู (ลีซอ) : 16,000 : เชียงใหม่, เชียงราย, แม่ฮ่องสอน, ตาก, สุโขทัย, กำแพงเพชร
  • ภาษายอง : 12,561 ; เชียงราย เรียงใหม่ ลำพูน (คล้ายภาษาลื้อ)
  • ภาษาแสก : 11,000 : นครพนม, บางส่วนในภาคตะวันออกเฉียงเหนือ
  • ภาษาญะกูร์ : 10,000 : นครราชสีมา, เพชรบูรณ์, ชัยภูมิ

[แก้] ภาษาที่มีคนพูดจำนวนน้อยมาก

  • ภาษาละว้า : 7,000 : เชียงใหม่, เชียงราย
  • ละว้าตะวันตก, 7,000 : เชียงใหม่ แม่ฮ่องสอน
  • ภาษาไทเขิน : 6,281 : เชียงราย, เชียงใหม่
  • ลัวะ : 6,281 : น่าน
  • จีนกลาง : 5,880
  • ภาษาบรู (ตะวันออก): 5,000 : สกลนคร
  • ภาษาโย้ย : 5,000 คน ; สกลนคร
  • ภาษาปาเล : 5,000
  • ภาษามัล : 3,000 - 4,000 : น่าน
  • ภาษาอูรักลาโว้ย : 3,000 ; ภูเกต และเกาะในทะเลอันดามัน
  • ภาษามอเกลน : 1,500 : ชายฝั่งตะวันตกของภาคใต้ ภูเก็ต, พังงา
  • ภาษามปี : 900 : แพร่, พะเยา
  • ภาษากะเหรี่ยงโปว์ : 743 : แม่ฮ่องสอน
  • ภาษาไทดำ : 700 : เลย
  • ภาษาชอง : 500 : จันทบุรี, ตราด
  • ภาษาตองกา : 300 บริเวณชานแดนภาคใต้
  • ภาษาซาไก : 300 : ยะลา, พัทลุง, สตูล, นราธิวาส, ชายแดนไทยมาเลเซีย
  • ภาษามลาบรี (ตองเหลือง) : 300 : น่าน, พะเยา, แพร่, อุตรดิตถ์, พิษณุโลก, เลย
  • ภาษาเยอ : 200 ศรีสะเกษ
  • ภาษาอูกง (Ugong): 80 ; กาญจนบุรี, อุทัยธานี, สุพรรณบุรี
  • ภาษามอก : 7 : เชียงใหม่
  • มุง : เชียงราย
  • ภาษามอแกน : ชายฝั่งตะวันตกของภาคใต้ ภูเก็ต พังงา, กระบี่, ระนอง

[แก้] แหล่งข้อมูลอื่น


 ภาษาในประเทศไทย เป็นบทความเกี่ยวกับ ภาษา หรือ ตัวอักษร ที่ยังไม่สมบูรณ์ ต้องการตรวจสอบ เพิ่มเนื้อหา หรือเพิ่มแหล่งอ้างอิง คุณสามารถช่วยเพิ่มเติมหรือแก้ไข เพื่อให้สมบูรณ์มากขึ้น
ข้อมูลเกี่ยวกับ ภาษาในประเทศไทย ในภาษาอื่น อาจสามารถหาอ่านได้จากเมนู ภาษาอื่น ด้านซ้ายมือ
ภาษาอื่น