กฎหมายไต้หวัน

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี

บทความนี้ต้องการเก็บกวาด ตรวจสอบ ปรับปรุง แก้ไขรูปแบบ เพิ่มแหล่งอ้างอิง ใส่หมวดหมู่ หรือภาษาที่ใช้
ส่วนใดส่วนหนึ่งหรือในหลายส่วนด้วยกัน
คุณสามารถช่วยตรวจสอบ และแก้ไขบทความนี้ได้ด้วยการกดที่ปุ่ม แก้ไข ด้านบน
กรุณาเปลี่ยนไปใช้ป้ายข้อความอื่น เพื่อระบุสิ่งที่ต้องการตรวจสอบ หรือแก้ไข
ดูรายละเอียดเพิ่มเติมที่ วิธีแก้ไขหน้าพื้นฐาน คู่มือการเขียน และ นโยบายวิกิพีเดีย ซึ่งสามารถดูตัวอย่างบทความได้ที่ บทความคุณภาพ และเมื่อแก้ไขตามนโยบายแล้ว สามารถนำป้ายนี้ออกได้

สารบัญ ก. บทนำ 1. ประวัติศาสตร์กฎหมายไต้หวัน 1.1 ประวัติศาสตร์กฎหมายไต้หวัน: ยุคก่อนสมัยใหม่ (Pre-Modern Law) 1.2 ประวัติศาสตร์กฎหมายไต้หวัน: ยุคสมัยใหม่ (Modern Law) 2.ความรู้เบื้องต้นเกี่ยวกับกฎหมายไต้หวันในสมัยใหม่

บทนำ แม้ว่าในทางกฎหมายระหว่างประเทศและทางการเมืองจะมีประเด็นที่ยังเป็นที่โต้แย้งกันอยู่ว่าไต้หวันเป็นรัฐหรือไม่ก็ตาม แต่ในในทางพฤตินัยแล้วไต้หวันมีอำนาจอธิปไตยเหนือดินแดนของตน กล่าวคือ มีรัฐบาลเป็นของตนเอง และสามารถใช้อำนาจนิติบัญญัติ บริหาร และตุลาการ รวมทั้งอำนาจตรวจสอบ และควบคุม ได้โดยตนเองและเป็นเอกเทศจากสาธารณรัฐประชาชนจีน และด้วยเหตุนี้ไต้หวันจึงมีอำนาจที่จะออกกฎหมายและใช้บังคับกฎหมายเหนือดินแดนของตนเองได้ บทความนี้จะนำเสนอเกี่ยวกับความรู้เบื้องต้นเกี่ยวกับกฎหมายไต้หวัน โดยแบ่งออกเป็นสองส่วนใหญ่ๆ ได้แก่ ความรู้เบื้องต้นเกี่ยวกับประวัติศาสตร์กฎหมายไต้หวัน และความรู้เบื้องต้นเกี่ยวกับกฎหมายไต้หวันในสมัยใหม่

1. ประวัติศาสตร์กฎหมายไต้หวัน การแบ่งยุคทางประวัติศาสตร์กฎหมายนั้นจะพิจารณาถึงการเปลี่ยนแปลงในด้านกฎหมายเป็นสำคัญ ดังนี้เราอาจแบ่งยุคประวัติศาสตร์กฎหมายไต้หวันอย่างกว้างๆออกได้เป็นสองยุคคือ ยุคก่อนสมัยใหม่ (Pre-Modern Law) และ ยุคสมัยใหม่ (Modern Law) 1.1 ประวัติศาสตร์กฎหมายไต้หวัน: ยุคก่อนสมัยใหม่ (Pre-Modern Law) ประวัติศาสตร์กฎหมายไต้หวันยุคก่อนสมัยใหม่นี้ เป็นยุคก่อนที่ไต้หวันจะตกอยู่ภายใต้การปกครองของญี่ปุ่น หรือช่วงก่อน พ.ศ. 2438 (ค.ศ. 1895) ในขณะที่เรือของชาวโปรตุเกสได้เดินทางผ่านเกาะไต้หวันเป็นครั้งแรกเมื่อประมาณปีพ.ศ. 2133 (ค.ศ.1590) Jan Huygen Van นักเดินเรือชาวเนเธอร์แลนด์บนเรือโปรตุเกสลำดังกล่าวได้อุทานขึ้นว่า “Ilha Formosa” ซึ่งหมายความว่า เกาะที่สวยงาม (Beautiful Island) และในอีก 4 ศตวรรษถัดมา ในปีพ.ศ. 2167 (ค.ศ. 1624) ชาวเนเธอร์แลนด์ก็ได้เข้ามาตั้งถิ่นฐานบนเกาะแห่งนี้และเรียกเกาะแห่งนี้ว่าเกาะฟอร์โมซา นอกจากนี้เมื่อชาวดัชต์เห็นว่าเกาะฟอร์โมซาไม่มีร่องรอยการปกครองโดยชาวจีนมาก่อน ชาวเนเธอร์แลนด์จึงได้เข้ามาปกครอง พร้อมทั้งประกาศกฎหมายบางประเภทขึ้นใช้บังคับเหนือหมู่เกาะแห่งนี้ อย่างไรก็ดีชาวเนเธอร์แลนด์ไม่ได้จริงจังต่อการบังคับให้เป็นไปตามกฎหมายของตนเท่าใดนัก แต่มักจะหยิบยกหลักกฎหมายจารีตประเพณีของชาวพื้นเมืองเดิมปรับใช้ในกรณีมีการพิพาทกันของคนพื้นเมือง และชาวเนเธอร์แลนด์ก็ได้สร้างป้อมปราการขึ้นมาโดยมีชื่อเรียกว่า “Zeelandia” บริเวณคาบสมุทรทางชายฝั่งทะเลตะวันตกเฉียงใต้ที่เรียกว่า Tayouan ซึ่งหมายความว่า อ่าวระเบียง (Terrace Bay) ซึ่งต่อมาได้กลายมาเป็นคำว่า Taiwan และใช้เป็นชื่อเรียกของทั้งเกาะในปัจจุบัน ในช่วงที่ไต้หวันตกอยู่ภายใต้การปกครองของชาวเนเธอร์แลนด์ ชาวจีนจำนวนมากได้อพยพเข้ามาในเกาะฟอร์โมซาทั้งในฐานะที่เป็นพ่อค้า และผู้ใช้แรงงาน ขณะเดียวกันชาวจีนกลุ่มนี้ก็ได้นำวัฒนธรรม ขนบธรรมเนียมประเพณีจีนเข้ามาด้วย ดังนี้จึงอาจกล่าวได้ว่าช่วงเวลานี้เองเป็นจุดแรกเริ่มของอิทธิพลกฎหมายจีนต่อกฎหมายไต้หวัน และในช่วงนี้เองอีกเช่นกันชาวไต้หวันก็ได้ถือกำเนิดขึ้นจากผลของการแต่งงานระหว่างชาวจีนกับชาวพื้นเมืองที่เป็นชาวมาลาโย - โพลิเนเชี่ยน อะบอริจิ้น (Malayo-Polynesian aborigines) ในปีพ.ศ. 2169 ชาวเนเธอร์แลนด์ถูกกองทัพสเปนโจมตี และเข้าปกครองไต้หวันในช่วงปีพ.ศ. 2169-2185 (ค.ศ. 1626-1642) แต่อิทธิพลของกฎหมายสเปนก็ไม่ได้ส่งผลกระทบต่อกฎหมายไต้หวันแต่อย่างใด ในปีพ.ศ. 2185 (ค.ศ. 1642) ชาวเนเธอร์แลนด์ได้เอาชนะสเปนและกลับเข้าปกครองไต้หวันเรื่อยมาจนถึงปีพ.ศ. 2205 (ค.ศ. 1662) ในปีพ.ศ. 2205 (ค.ศ. 1662) นายพล Cheng Cheng – kung พร้อมกองทัพผู้ซึ่งภักดีกับราชวงศ์หมิง (เป็นชาวจีนเชื้อสายฮั่น) ได้หลบหนีกองทัพราชวงศ์ชิง (เป็นชาวจีนเชื้อสายแมนจู) ซึ่งยึดครองจีนแผ่นดินใหญ่อยู่ในขณะนั้น เข้ามาอยู่ในเกาะไต้หวันและถือสิทธิยึดครอง โดยใช้ไต้หวันเป็นฐานที่มั่นในการต่อต้านราชวงศ์ชิง พร้อมทั้งขับไล่ชาวเนเธอร์แลนด์ออกไป ในช่วงเวลาที่นายพล Cheng Cheng-kung ปกครองไต้หวันระบบการปกครอง และระบบกฎหมายของจีนได้ถูกนำเข้ามาใช้ในไต้หวัน ในปี พ.ศ. 2226 (ค.ศ. 1683) กองทัพราชวงศ์ชิงเอาชนะกองทัพของนายพล Cheng Cheng-kung ได้สำเร็จ และเข้ายึดครองไต้หวัน ในระยะแรกราชวงศ์ชิงไม่ได้พยายามขยายการปกครองเหนือไต้หวันแต่อย่างใด แต่เนื่องจากประชาชนจากจีนแผ่นดินใหญ่ได้อพยบไปอยู่บนเกาะไต้หวันมากขึ้น ทำให้ราชวงศ์จีนพยายามที่จะขยายการปกครองเหนือเกาะไต้หวัน แต่ประชาชนชาวไต้หวันก็ได้ต่อสู้ต่อกับความพยายามขยายอำนาจการปกครองของราชวงศ์ชิงดังกล่าว และมีการก่อจลาจลและกบฏอยู่เสมอ ทำให้ในปีพ.ศ. 2430 (ค.ศ. 1887) ราชวงศ์ชิงต้องประกาศอำนาจเหนือเกาะไต้หวัน และระบุว่าเกาะไต้หวันเป็นมณฑลหนึ่งของจีน และยังเป็นการแสดงอิทธิพลของจีนต่อญี่ปุ่นที่พยายามที่จะขยายอำนาจมาทางตอนใต้

แต่ในที่สุดจีนก็ได้แพ้สงคราม Sino-Japanese War และด้วยผลของสนธิสัญญาชิโมโนเซกิ (Treaty of Shimonoseki) จีนจำต้องโอนการปกครองไต้หวันให้แก่ญี่ปุ่น ในปีพ.ศ. 2438 (ค.ศ. 1895)

1.2 ประวัติศาสตร์กฎหมายไต้หวัน: ยุคสมัยใหม่ (Modern Law)