เกาะซูลาเวซี
จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
ซูลาเวซี | |
---|---|
แผนที่การแบ่งเขตการปกครอง |
|
ภูมิศาสตร์ | |
ที่ตั้ง | เอเชียตะวันออกเฉียงใต้ |
พิกัด | |
กลุ่มเกาะ | หมู่เกาะซุนดาใหญ่ |
เนื้อที่ | 174,600 ตารางกิโลเมตร |
จุดสูงสุด | รันเตมารีโอ (3,478 เมตร) |
การบริหาร | |
![]() |
|
จังหวัด (เมืองหลัก) |
ซูลาเวซีตะวันตก (มามูจู) ซูลาเวซีเหนือ (มานาโด) ซูลาเวซีกลาง (ปาลู) ซูลาเวซีใต้ (มากัสซาร์) ซูลาเวซีตะวันออกเฉียงใต้ (เก็นดารี) โกรอนตาโล (โกรอนตาโล) |
ประชากรศาสตร์ | |
จำนวนประชากร | 16 ล้านคน (ในปี 2548) |
ความหนาแน่น | 92 ตน/ตารางกิโลเมตร |
ซูลาเวซี (Sulawesi) (เดิมมักจะคุ้นเคยกับชื่อ เซเลบีส (Celebes) ซึ่งเป็นภาษาโปรตุเกส) เป็นหนึ่งในเกาะซุนดาใหญ่ 4 เกาะของประเทศอินโดนีเซีย
ชาวยุโรปพวกแรกที่เดินทางมายังเกาะแห่งนี้ คือ กะลาสีเรือชาวโปรตุเกส เมื่อ พ.ศ. 2055 และนับตั้งแต่ พ.ศ. 2212 เป็นต้นมา บริษัทอินเดียตะวันออกของเนเธอร์แลนด์ก็ได้ตั้งมั่นอยู่ที่มากัสซาร์ (Makassar) และเมื่อ พ.ศ. 2448 พื้นที่ทั้งเกาะกลายเป็นส่วนหนึ่งของนิคมชาวดัตช์อินเดียตะวันออก กระทั่งอินโดนีเซียประกาศเอกราช เมื่อ พ.ศ. 2498
![]() |
เกาะซูลาเวซี เป็นบทความเกี่ยวกับ แม่น้ำ ภูเขา หรือสถานที่ทางภูมิศาสตร์ ที่ยังไม่สมบูรณ์ ต้องการตรวจสอบ เพิ่มเนื้อหา หรือเพิ่มแหล่งอ้างอิง คุณสามารถช่วยเพิ่มเติมหรือแก้ไข เพื่อให้สมบูรณ์มากขึ้น ข้อมูลเกี่ยวกับ เกาะซูลาเวซี ในภาษาอื่น อาจสามารถหาอ่านได้จากเมนู ภาษาอื่น ด้านซ้ายมือ |