มอร์นิงมุซุเมะ

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี

モーニング娘
(โมนิงงุมุซุเมะ)
มอร์นิงมุซุเมะ
มอร์นิงมุซุเมะ, เมษายน 2550(แถวบนจากซ้าย) โคฮารุ คูซูมิ, เรนะ ทานากะ, ริสะ นีงากิ(แถวกลางจากซ้าย) ไอกะ มิตสึอิ, ฮิโตมิ โยชิซาวะ, ซายูมิ มิจิชิเงะ(แถวล่างจากซ้าย) มิกิ ฟูจิโมโตะ, ไอ ทากาฮาชิ, เอริ คาเมอิ
มอร์นิงมุซุเมะ, เมษายน 2550
(แถวบนจากซ้าย) โคฮารุ คูซูมิ, เรนะ ทานากะ, ริสะ นีงากิ
(แถวกลางจากซ้าย) ไอกะ มิตสึอิ, ฮิโตมิ โยชิซาวะ, ซายูมิ มิจิชิเงะ
(แถวล่างจากซ้าย) มิกิ ฟูจิโมโตะ, ไอ ทากาฮาชิ, เอริ คาเมอิ
ข้อมูลพื้นฐาน
ชื่อเล่น โมมุซุ, โมมุซุเมะ
แหล่งกำเนิด ประเทศญี่ปุ่น กรุงโตเกียว เกาะฮนชู ประเทศญี่ปุ่น
แนวเพลง เจ-ป็อป
ปี พ.ศ. 2540 - ปัจจุบัน
ค่าย เฮลโล! โปรเจ็คท์
ส่วนเกี่ยวข้อง ทัมโปโปะ
มินิโมนิ
เพททีโมนิ
มอร์นิงมุซุเมะ ซากูระกูมิ
มอร์นิงมุซุเมะ โอโตเมะกูมิ
เว็บไซต์ เฮลโล! โปรเจ็คท์ ดอตคอม
สมาชิก
ฮิโตมิ โยชิซาวะ
ไอ ทากาฮาชิ
ริสะ นีงากิ
มิกิ ฟูจิโมโตะ
เอริ คาเมอิ
ซายูมิ มิจิชิเงะ
เรนะ ทานากะ
โคฮารุ คูซูมิ
ไอกะ มิตสึอิ
หลี่ ฉุน
เฉียน หลิน
อดีตสมาชิก
มาโกโตะ โองาวะ
อาซามิ คนโนะ
มาริ ยางูจิ
ริกะ อิชิกาวะ
คาโอริ อีดะ
ไอ คาโงะ
โนโซมิ สึจิ
นัตสึมิ อาเบะ
เค ยาซูดะ
มากิ โกะโต
ยูโกะ นากาซาวะ
ซายากะ อิจิอิ
อายะ อิชิงูโระ
อาซูกะ ฟูกูดะ

มอร์นิงมุซุเมะ (อังกฤษ: Morning Musume / ญี่ปุ่น: モーニング娘 / โรมะจิ: Mōningu Musume) คือ กลุ่มนักร้องแนวเจ-ป็อปหญิงจากประเทศญี่ปุ่นกลุ่มใหญ่ที่สุดของสังกัด เฮลโล! โปรเจ็คท์ ที่ได้รับความนิยมอย่างสูงในระดับนานาชาติ ก่อตั้งขึ้นมาโดย เทราดะ มิตสึโอะ ที่รู้จักในชื่อสึงกุ ผู้เป็นทั้งโปรดิวเซอร์ประจำกลุ่ม และผู้ประพันธ์เนื้อร้องและทำนองให้เพลงเกือบทั้งหมดให้กับกลุ่มนี้ แนวเพลงประจำของมอร์นิงมุซุเมะส่วนใหญ่จะเป็นเพลงเต้นที่มีจังหวะสนุกสนาน

ชื่อกลุ่มมอร์นิงมุซุเมะมักจะถูกเรียกในชื่ออื่นอีก เช่น โมมุซุ (「モームス」 Momusu?) หรือ โมมุซุเมะ (「モー娘」 Momusume?) โดยชื่อทั้งสองนี้ (โดยเฉพาะชื่อโมมุซุเมะ) มักจะถูกเรียกแทนชื่อเต็มในการรายงานข่าวหรือปรากฏตามหนังสือพิมพ์ประเภทแท็บลอยด์

คำว่า "มุซุเมะ" ในภาษาญี่ปุ่นหมายถึง "ลูกสาว" หรือ "เด็กผู้หญิง" เมื่อนำมารวมกับคำว่า "มอร์นิง" ในภาษาอังกฤษที่แปลว่า "ยามเช้า" แล้ว ชื่อเต็มของกลุ่มนี้จึงมีความหมายว่า "เหล่าสาวน้อยแห่งรุ่งอรุณ (Morning Girls)" ซึ่งนอกจากชื่อนี้แล้ว กลุ่มนี้ยังได้รับการตั้งสมญานามในอีกชื่อหนึ่งว่า "เหล่าบุตรสาวแห่งดินแดนอาทิตย์อุทัย (daughters of Japan)"

มอร์นิงมุซุเมะได้รับการสร้างและตอกย้ำอัตลักษณ์ของตนเองให้เป็นที่รู้จักกันมากขึ้น ด้วยการเปลี่ยนแปลงตัวสมาชิกในกลุ่มให้ผลัดเปลี่ยนหมุนเวียนไป ในแต่ละปีจะต้องมีสมาชิกอย่างน้อยหนึ่งคนออกจากกลุ่มไปด้วยเหตุผลต่าง ๆ ซึ่งสำหรับกลุ่มนักร้องกลุ่มนี้แล้ว จะเรียกกระบวนที่นักร้องในกลุ่มพ้นสภาพความเป็นสมาชิกว่า ซตสึเงียว (「卒業」 Sotsugyō?) ซึ่งแปลว่า สำเร็จการศึกษา ในภาษาไทย (ในบทความนี้จะใช้คำว่า สำเร็จการศึกษา แทนทั้งหมด)[1] และหลังจากนั้นก็จะมีการสรรหาสมาชิกคนใหม่เข้ามาแทนที่สมาชิกคนเดิม

มอร์นิงมุซุเมะมักจะทำงานอย่างใกล้ชิดกับกลุ่มนักร้องหรือศิลปินเดี่ยวหน่วยอื่น ๆ ที่อยู่ในสังกัดเฮลโล! โปรเจ็คท์ ด้วยกัน เช่น อายะ มัตสึอูระ, กลุ่มนักร้องเบอร์รีซ์โคโบ, กลุ่มนักร้องเมลอนคิเน็มบิ และกลุ่มนักร้องคันทรีมุซุเมะ เป็นต้น

สารบัญ

[แก้] ประวัติของกลุ่ม

[แก้] พ.ศ. 2540

สมาชิกมอร์นิงมุซุเมะ รุ่นก่อตั้ง (พ.ศ. 2540)
สมาชิกมอร์นิงมุซุเมะ รุ่นก่อตั้ง (พ.ศ. 2540)

กลุ่มนักร้องหญิงมอร์นิงมุซุเมะได้รับก่อตั้งขึ้นมาครั้งแรกในปี พ.ศ. 2540 โดยฝีมือของโปรดิวเซอร์ดนตรีชาวญี่ปุ่นที่ชื่อสึงกุ (มิตสึโอะ เทราดะ)

จุดกำเนิดของพวกเธอนั้นสืบเนื่องมาจากโครงการคัดเลือกนักร้องหญิงหน้าใหม่ให้กับวงเจ-ร็อกที่ชื่อ ชารัม คิว (วงร็อกวงนี้เป็นของสึงกุเอง จึงไม่แปลกที่การคัดเลือกครั้งนี้ก็มีหัวเรือใหญ่เป็นสึงกุอีกเช่นกัน)

การคัดเลือกในครั้งนั้น ถูกถ่ายทอดผ่านทางรายการโทรทัศน์ของญี่ปุ่นที่ชื่อ อาซายัง โดยผลสุดท้าย ผู้ที่คว้าตำแหน่งชนะเลิศไปก็คือนักร้องสาว เฮเกะ มิจิโยะ (ต่อมาเธอยังได้เป็นศิลปินเดี่ยวให้กับสังกัดเฮลโล! โปรเจ็คท์ ซึ่งเป็นต้นสังกัดของมอร์นิงมุซุเมะอีกด้วย)

หลังจากนั้นไม่นาน สึงกุได้ตัดสินใจตั้งกลุ่มนักร้องหญิงขึ้นมาเอง สมาชิกในกลุ่มนั้นก็คือผู้ที่ได้รับตำแหน่งรองชนะเลิศต่อจากมิจิโยะจำนวน 5 คนด้วยกัน ซึ่งได้แก่ ยูโกะ นากาซาวะ, คาโอริ อีดะ, นัตสึมิ อาเบะ, อายะ อิชิงูโระ และอาซูกะ ฟูกูดะ

เมื่อเริ่มแรก พวกเธอทั้งห้าต้องพบกับคำท้าทายของสึงกุที่ว่า พวกเธอจะต้องทำให้เพลง ไอโนะทาเนะ ซึ่งเป็นซิงเกิลตัวอย่างเพลงแรกของกลุ่ม ขายได้ 50,000 ก็อปปี้ขึ้นไปภายในเวลา 5 วัน โดยก่อนหน้านั้นพวกเธอต้องได้รับการฝึกซ้อมตั้งแต่ระดับพื้นฐานที่สุด ไม่ว่าจะเป็นการเต้นหรือการร้องเพลงในระยะเวลาเพียงสี่วัน เพื่อที่จะสร้างกลุ่มนักร้องหญิงที่มีชื่อเสียงที่สุดตามพันธกิจที่สึงกุตั้งเอาไว้ให้จงได้

และในที่สุด เพียงแค่วันที่สี่เท่านั้น เพลงไอโนะทาเนะของพวกเธอก็ขายได้ 50,000 ก็อปปี้ตามคำท้าทายของสึงกุ จึงเป็นผลให้สึงกุตกลงก่อตั้งมอร์นิงมุซุเมะขึ้นมาอย่างเป็นทางการในที่สุด

[แก้] พ.ศ. 2541

กลุ่มมอร์นิงมุซุเมะ (พ.ศ. 2541)
กลุ่มมอร์นิงมุซุเมะ (พ.ศ. 2541)

ต้นปี พ.ศ. 2541 พวกเธอทั้งห้าได้สร้างเพลงซิงเกิลเพลงแรกอย่างเป็นทางการขึ้นมา ในชื่อว่า มอร์นิงคอฟฟี โดยความสำเร็จของเพลงนี้อยู่ที่อันดับที่ 6[2] ของตารางจัดอันดับเพลงป็อปในญี่ปุ่น ซึ่งความสำเร็จดังกล่าวนี้ได้นำพากลุ่มไปสู่การเพิ่มสมาชิกรุ่นที่ 2 ขึ้นอีก 3 คน ซึ่งได้แก่ เค ยาซูดะ, มาริ ยางูจิ และซายากะ อิจิอิ ทำให้สมาชิกในขณะนั้นรวมทั้งสิ้น 8 คน โดยผลงานเปิดตัวของรุ่นที่ 2 นี้ ก็คือเพลง ซัมเมอร์ไนท์ทาวน์ ซึ่งเป็นเพลงซิงเกิลเพลงที่ 2 ของกลุ่ม

ต่อมาหลังจากที่พวกเธอปล่อยเพลงซิงเกิลที่สาม ที่มีชื่อว่า ไดเตะ! โฮลด์ออนมี ออกมา เสียงตอบรับความนิยมจากผู้ฟังต่อเพลงเพลงนี้ก็ยิ่งทวีจำนวนมากขึ้น จนกระทั่งกลายเป็นเพลงอันดับ 1[2] ของเหล่าเพลงแนวป็อปในญี่ปุ่นไป และในช่วงเวลานี้เอง ยูโกะ นากาซาวะ หัวหน้ากลุ่มรุ่นก่อตั้ง ก็เริ่มหันมาสู่เส้นทางของศิลปินเดี่ยวเป็นครั้งแรก

และในเดือนกรกฎาคมของปีนี้ มอร์นิงมุซุเมะก็ปล่อยอัลบั้มชุดแรกออกมา โดยใช้ชื่อว่า เฟิร์สทไทม์ โดยภายในอัลบั้มได้มีการบันทึกเพลง "ไอโนะทาเนะ" และ "มอร์นิงคอฟฟี" ลงไปด้วย

[แก้] พ.ศ. 2542

มอร์นิงมุซุเมะเริ่มต้นปี พ.ศ. 2542 ด้วยการออกเพลงซิงเกิล เมมโมรี เซชุงโนะฮิการิ มาเป็นเพลงที่ 4 ของกลุ่ม ผลงานชิ้นนี้สร้างความสำเร็จจนได้อันดับที่ 2[2] ของตารางจัดอันดับโอริคอนไปครอง ต่อมาไม่นาน อาซูกะ ฟูกูดะ ก็ได้ ‘สำเร็จการศึกษา’ จากกลุ่มไป เพื่อที่จะทุ่มเทในด้านการเรียนของเธออย่างเต็มที่ (การสำเร็จการศึกษาของเธอในครั้งนั้น ทำให้เธอเป็นสมาชิกมอร์นิงมุซุเมะที่มีอายุการทำงานสั้นที่สุด (2 ปี))

กลุ่มมอร์นิงมุซุเมะ (พ.ศ. 2542)
กลุ่มมอร์นิงมุซุเมะ (พ.ศ. 2542)

ในปีนี้ สึงกุก็ได้ก่อตั้งกลุ่มนักร้องย่อยของมอร์นิงมุซุเมะกลุ่มแรกขึ้นมา โดยใช้ชื่อว่า ทัมโปโปะ ซึ่งสมาชิกในกลุ่มประกอบไปด้วยสมาชิกจากมอร์นิงมุซุเมะ 3 คน ได้แก่ คาโอริ อีดะ, อายะ อิชิงูโระ และมาริ ยางูจิ โดยเพลงของกลุ่มนี้จะมีจังหวะที่ช้าลง และมีเนื้อหาที่เป็นผู้ใหญ่มากขึ้น

เดือนพฤษภาคม มอร์นิงมุซุเมะได้ส่งงานเพลง มานัตสึโนะโควเซ็ง ออกมา ผลงานชิ้นนี้ประสบความสำเร็จเพียงอันดับที่ 3[2] โดยมียอดขายลดลงจากเพลง "เมมโมรี เซชุงโนะฮิการิ" ประมาณครึ่งหนึ่ง ต่อมา ทางกลุ่มได้ส่งเพลงซิงเกิลที่ 5 ที่ชื่อว่า ฟูรูซาโตะ ออกมาอีกเพลงหนึ่ง ในเพลงนี้ นัตสึมิ อาเบะ ได้ร้องเอาไว้ในแนวเสียงหลักเกือบทั้งเพลง ในขณะที่สมาชิกคนอื่น ๆ ได้ร้องในแนวเสียงผสาน อย่างไรก็ตาม ซิงเกิลนี้ก็ทำได้ดีที่สุดเพียงอันดับที่ 5[2] เท่านั้น ประกอบกับยอดขายที่ลดลงมาประมาณครึ่งหนึ่งของผลงานก่อนหน้าอีกด้วย

เดือนกรกฎาคม มอร์นิงมุซุเมะได้สร้างผลงานอัลบั้มที่ 2 ออกมาในชื่อชุดว่า เซคคันมอร์นิง โดยในอัลบั้มนี้ ได้มีการนำเพลง "ไดเตะ โฮลด์ออนมี" (รีมิกซ์), "เมมโมรี เซชุงโนะฮิการิ", "มานัตสึโนะโควเซ็ง" (รีมิกซ์) และ "ฟูรูซาโตะ" มาบันทึกเอาไว้

หลังจากนั้นไม่นาน การจัดโครงการคัดเลือกสมาชิกรุ่นที่ 3 ก็เริ่มขึ้น โดยทางผู้จัดได้ตั้งหมายเป้าเอาไว้ว่า ในการคัดเลือกครั้งนี้จะต้องได้ผู้ชนะเลิศ 2 คนเข้าไปเป็นสมาชิกใหม่ แต่ในที่สุดมอร์นิงมุซุเมะก็ได้สมาชิกใหม่เพิ่มขึ้นเพียงคนเดียวนั่นคือ มากิ โกะโต ซึ่งในขณะนั้นเธอมีอายุเพียง 13 ปีเท่านั้น จึงถือได้ว่าเป็นสมาชิกที่อายุน้อยที่สุดในกลุ่ม และถูกขนานนามว่าเป็น ‘สาวน้อยมหัศจรรย์’ ด้วย

ตั้งแต่โกะโตเข้ามาเป็นสมาชิก ความเป็นต้นแบบที่ได้รับการนับถือของมอร์นิงมุซุเมะก็เพิ่มสูงขึ้นอย่างเห็นได้ชัด นับตั้งแต่ความสำเร็จของ เลิฟว์แมชีน เพลงซิงเกิลที่ 7 ของมอร์นิงมุซุเมะ ที่ทำยอดขายเกิน 1 ล้านก็อปปี้เป็นเพลงแรก (ยอดขายรวมทั้งหมด 1,646,630 ก็อปปี้) บวกกับความนิยมในตัวมากิ โกะโต สมาชิกใหม่ที่เพิ่มขึ้นอย่างสูง

ในเวลาเดียวกันโกะโต ยังได้เข้าไปร่วมงานกับเค ยาซูดะ และซายากะ อิจิอิ ในกลุ่มนักร้องย่อยของมอร์นิงมุซุเมะอีกกลุ่มหนึ่งที่ชื่อ เพททีโมนิ (ส่วนใหญ่มักจะเรียกจักกันในนาม พุคจิโมนิ) โดยซิงเกิลแรกของกลุ่มคือเพลง โจกตโตะ เลิฟว์ ซึ่งนำออกมาวางจำหน่ายหลังจากผลงานเลิฟว์แมชีนประสบความสำเร็จได้สามเดือน

[แก้] พ.ศ. 2543

ปี พ.ศ. 2543 มอร์นิงมุซุเมะได้ออกผลงานซิงเกิล โคอิโนะ แดนซ์ไซต์ มาอีกหนึ่งเพลง โดยเพลงนี้ประสบความสำเร็จอยู่ในที่ 2[2] ของชาร์ต และขายได้เกิน 1 ล้านชุด

ต่อมาอายะ อิชิงูโระ ได้ ‘สำเร็จการศึกษา’ จากกลุ่มไปเพื่อเข้าพิธีวิวาห์กับชินยะ มือกลองของวงเจ-ร็อกที่ชื่อว่า ลูนาซี ทำให้สมาชิกของกลุ่มเหลือทั้งสิ้น 7 คน

ในปีนี้ สึงกุได้สร้างกลุ่มนักร้องพิเศษในระบบ ชัฟเฟิลยูนิทส์ ขึ้นมา เพื่อที่จะคละนักร้องทุกคนที่อยู่ในเฮลโล! โปรเจ็คท์ ให้เข้ามาอยู่ในกลุ่มระยะสั้น 1 ใน 3 กลุ่ม และสร้างเพลงซิงเกิลออกมากลุ่มละ 1 เพลง เพื่อที่จะแข่งกันว่ากลุ่มใดทำยอดขายในผลงานของตนได้ดีกว่า[3] โดยกลุ่มที่ตั้งขึ้นมาในปีแรกนั้น ได้แก่ อากางูมิ 4, คีโระ 5 และ อาโออิโระ 7 ซึ่งกลุ่มที่ชนะคือ อากางูมิ 4 ที่มีมากิ โกะโต เป็นนักร้องนำอยู่ในนั้น

เดือนมีนาคม มอร์นิงมุซุเมะได้ออกอัลบั้มที่ 3 ที่ชื่อ เธิร์ด ~เลิฟว์พาราไดซ์~ (3rd-LOVE Paradise-) มา โดยในชุดนี้ได้มีการบันทึกเพลง "เลิฟว์แมชีน" และ "โคอิโนะ แดนซ์ไซต์" เอาไว้ ซึ่งถึงแม้ว่าอัลบั้มนี้จะไม่ประสบความสำเร็จในอันดับ 1 แต่ก็สามารถขายได้เกินกว่า 8 แสนชุด จนทำให้เป็นอัลบั้มที่มียอดขายสูงสุดของมอร์นิงมุซุเมะจนถึงทุกวันนี้

กลุ่มมอร์นิงมุซุเมะ (พ.ศ. 2543)
กลุ่มมอร์นิงมุซุเมะ (พ.ศ. 2543)

หลังจากนั้น โครงการคัดเลือกสมาชิกรุ่นถัดมาก็เริ่มขึ้น โดยผู้ที่ผ่านการคัดเลือกในคราวนั้นมีทั้งสิ้น 4 คนด้วยกัน ประกอบด้วย ริกะ อิชิกาวะ, ฮิโตมิ โยชิซาวะ, โนโซมิ สึจิ และไอ คาโงะ ทำให้จำนวนสมาชิกทั้งหมดเท่ากับ 11 คน โดยผลจากการคัดเลือกครั้งนี้ ได้สร้างความรู้สึกของผู้คนที่มีต่อกลุ่มในแนวทางใหม่อย่างสิ้นเชิง ด้วยการนำเอาโนโซมิ สึจิ กับไอ คาโงะ ซึ่งในขณะนั้นอยู่ในวัยเพียง 12 ปีมาเป็นนักร้องคู่กัน

หลังจากที่การเปิดตัวซิงเกิลเพลง แฮปปีซัมเมอร์เว็ดดิง ผ่านพ้นไป ซายากะ อิจิอิ ก็เป็นผู้ที่ ‘สำเร็จการศึกษา’ รายถัดมา เธอออกจากกลุ่มไปเพื่อทุ่มเทกับการทำงานด้านดนตรีในแบบของเธอเอง โดยเธอได้เข้าร่วมกับวง "คิวบิคครอสส์" ในฐานะของนักร้องนำ ซึ่งภายหลัง เธอยังได้แต่งงานกับนาโอกิ โยชิซาวะ ซึ่งเป็นเพื่อนร่วมวงคิวบิคครอสส์ด้วยกันอีกด้วย

ในเมื่อทั้งอายะ อิชิงูโระ และซายากะ อิจิอิ ได้ลาจากมอร์นิงมุซุเมะไปแล้ว กลุ่มย่อยทั้งสองกลุ่มซึ่งได้แก่ทัมโปโปะและเพททีโมนิจึงต้องมีการเปลี่ยนแปลงตัวสมาชิกภายใน โดยฮิโตมิ โยชิซาวะ ถูกจัดให้เข้าร่วมกับกลุ่มเพททีโมนิ ส่วนไอ คาโงะ กับริกะ อิชิกาวะ ได้เข้าร่วมกับกลุ่มทัมโปโปะ ในขณะเดียวกันมาริ ยางูจิ ก็ได้เข้าร่วมอย่างไม่เป็นทางการในการแสดงคอนเสิร์ตกับไอ คาโงะ และโนโซมิ สึจิ ภายใต้ชื่อกลุ่ม มินิโมนิ โดยกลุ่มนักร้องย่อยกลุ่มนี้มีจุดประสงค์เพื่อเอาใจผู้ฟังอายุน้อย และมีการจำกัดความสูงของสมาชิกในกลุ่มไว้ไม่ให้เกิน 150 เซนติเมตร (ประมาณ 5 ฟุต) ซึ่งในภายหลังมิกะ ทอดด์ นักร้องจากกลุ่ม โคโคนัทส์มุซุเมะ ก็ถูกรวมเป็นสมาชิกในกลุ่มนี้ด้วย โดยหลังจากที่มินิโมนิได้รับการก่อตั้งให้เป็นทางการมากขึ้น ซิงเกิลแรกของกลุ่มที่ชื่อว่า "มินิโมนิจังเค็มเปียวน์!" ก็สามารถเข้าไปสู่ตำแหน่งเพลงที่ได้รับความนิยมอันดับ 1[2] ในญี่ปุ่นได้อีกเพลง

เมื่อมาถึง ณ จุดนี้ มอร์นิงมุซุเมะก็ได้เข้าสู่สภาวะของกลุ่มนักร้องต้นแบบหรือที่เรียกกันว่าไอดอลอย่างเต็มที่ เป็นผลให้กลุ่มประสบความสำเร็จอย่างสูงเทียบเท่ากับกลุ่ม สปีด ซึ่งเป็นอดีตกลุ่มนักร้องหญิงญี่ปุ่นอีกกลุ่มที่ได้รับความนิยมสูงสุดในช่วงระยะเวลาหนึ่ง

เพลงซิงเกิลที่ออกถัดมา ไม่ว่าจะเป็น ไอวิช (ซิงเกิลที่ 10), เร็นไอ เรโวลูชัน 21 (ซิงเกิลที่ 11), และ เดอะพีซ (ซิงเกิลที่ 12) ก็ต่างสร้างแนวโน้มความนิยมในดนตรีที่เป็นแบบป็อปสนุกสนาน และได้ทำให้เกิดมาตรฐานความนิยมในแบบของมอร์นิงมุซุเมะขึ้นมา

นอกจากนั้น มอร์นิงมุซุเมะยังได้สร้างประเพณีการแสดงละครเวทีประจำปีขึ้น โดยเรื่องแรกที่พวกเธอแสดงนั้นมีชื่อว่า เลิฟว์เซนจูรี

[แก้] พ.ศ. 2544

กลุ่ม มอร์นิงมุซุเมะ (พ.ศ. 2544)
กลุ่ม มอร์นิงมุซุเมะ (พ.ศ. 2544)

พ.ศ. 2544 เริ่มต้นด้วยการเปิดตัวเพลงซิงเกิล เดอะพีซ! ซิงเกิลเพลงนี้ผลิตออกมาอย่างจำกัดจำนวน โดยผู้ที่ทำหน้าที่เป็นศูนย์กลาง (เซ็นเตอร์) ของเพลงนี้คือ ริกะ อิชิกาวะ

เดือนเมษายน หัวหน้ากลุ่ม ยูโกะ นากาซาวะ ได้ ‘สำเร็จการศึกษา’ ไป เพื่อที่จะทุ่มเทให้กับอาชีพศิลปินเดี่ยวมากยิ่งขึ้น จึงเป็นผลให้คาโอริ อีดะ และเค ยาซูดะ ทำหน้าที่เป็นหัวหน้ากลุ่มร่วมแทน และในช่วงเวลาเดียวกัน ริกะ อิชิกาวะ ก็ถูกยืมตัวให้ไปเป็นนักร้องในกลุ่มนักร้อง คันทรีมูซูเมะ ที่ตั้งขึ้นชั่วคราวอีกด้วย

ช่วงปลายปีนี้ มอร์นิงมุซุเมะได้ออกอัลบั้ม เบสท์! มอร์นิงมุซุเมะ 1มา ซึ่งงานชิ้นนี้ ต่อมาเป็นงานอัลบั้มที่ขายดีที่สุดในสังกัดเฮลโล! โปรเจ็คท์ โดยยอดขายรวมทั้งหมดอยู่ที่ 2,259,510 ชุดด้วยกัน ซึ่งอัลบั้มชุดนี้เป็นอัลบั้มรวมเพลงที่ผ่านมาของมอร์นิงมุซุเมะ 14 เพลง บวกกับเพลง เซย์เยห์! ~มตโตะ มิราเคิลไนท์~ ที่เพิ่มขึ้นมาใหม่อีก 1 เพลง

ต่อมา มอร์นิงมุซุเมะก็ได้ต้อนรับสมาชิกใหม่อีก 4 คนในฐานะสมาชิกรุ่นที่ 5 ที่ผ่านการคัดเลือกในโครงการ เลิฟว์ออดิชัน 21 ซึ่งได้แก่ ไอ ทากาฮาชิ, อาซามิ คนโนะ, มาโกโตะ โองาวะ และริสะ นีงากิ จากการคัดเลือกครั้งนี้ ทำให้สมาชิกทั้งหมดของกลุ่มเพิ่มขึ้นมาเป็น 13 คน โดยเพลงซิงเกิลเปิดตัวของรุ่นนี้ คือเพลง มร.มูนไลท์ ~ไอโนะ บิกแบนด์~ (เพลงนี้มีฮิโตมิ โยชิซาวะ เป็นเซ็นเตอร์)

[แก้] พ.ศ. 2545

กลุ่มมอร์นิงมุซุเมะ (พ.ศ. 2545)
กลุ่มมอร์นิงมุซุเมะ (พ.ศ. 2545)

ปี พ.ศ. 2545 เป็นปีที่สมควรต่อการจดจำอีกปีหนึ่งสำหรับมอร์นิงมุซุเมะ เนื่องจากปีนี้เป็นปีที่มากิ โกะโต ได้ ‘สำเร็จการศึกษา’ ออกไป และมีการสับเปลี่ยนตำแหน่งสมาชิกในกลุ่มย่อยต่าง ๆ อีกเป็นจำนวนมาก โดยสึงกุได้ย้ายคาโอริ อีดะ, มาริ ยางูจิ และไอ คาโงะ ออกจากกลุ่มทัมโปโปะ เหลือเอาไว้แต่ริกะ อิชิกาวะ และได้ดึงเอาอาซามิ คนโนะ, ริสะ นีงากิ, และอายูมิ ชิบาตะ นักร้องจากกลุ่มย่อย เมลอนคิเน็มบิ เข้ามาแทนทั้งสามคนที่ออกไป (หลังจากการจัดตัวสมาชิกใหม่ครั้งนั้น ทัมโปโปะได้ออกซิงเกิลใหม่มาเพียงเพลงเดียวก่อนที่กลุ่มจะเข้าสู่สภาวะชะงักงันอย่างไม่มีกำหนด) อีกด้านหนึ่ง มาโกโตะ โองาวะ และอายากะ คิมูระ จากกลุ่มโคโคนัทส์มุซุเมะ ก็ได้รับเลือกให้มาแทนที่เค ยาซูดะ กับมากิ โกะโต ในกลุ่มย่อยเพททีโมนิ ซึ่งหลังจากนั้นมากลุ่มย่อยกลุ่มนี้ก็ไม่ได้สร้างงานเพลงซิงเกิลอีก มีเพียงแต่การแสดงคอนเสิร์ตเท่านั้นที่เป็นผลงานของกลุ่ม จนกระทั่งเฮลโล! โปรเจ็คท์ ได้ออกซีดีเพลงคอลเล็คชัน เพททีเบสท์ 4 ขึ้นมา เพททีโมนิจึงได้ออกซิงเกิลใหม่ที่ชื่อ ว้าวว้าวว้าว และบันทึกลงไปในซีดีชุดนี้ด้วย

สำหรับกลุ่มมินิโมนิ มาริ ยางูจิ ก็ถูกแทนที่โดยไอ ทากาฮาชิ กลุ่มนี้ได้ออกงานอัลบั้มที่ 2 และผลงานซิงเกิลอีกจำนวนหนึ่ง จนกระทั่งมิกะ ทอดด์ สมาชิกในกลุ่ม ‘สำเร็จการศึกษา’ ในเดือนพฤษภาคม พ.ศ. 2547 กลุ่มนี้จึงเข้าสภาวะชะงักงันไปอีกกลุ่มหนึ่ง

ในเดือนกุมภาพันธ์ของปีนี้ มอร์นิงมุซุเมะได้เปิดตัวเพลงซิงเกิล โซวดะ! เว'อร์ อไลฟว์ ออกมา เพลงนี้เป็นเพลงที่มีการรวมแนวดนตรีที่หลากหลายให้เข้ามาอยู่ในเพลงเพลงเดียว โดยผู้ที่ร้องในตำแหน่งเซ็นเตอร์ของเพลงนี้ได้แก่มาริ ยางูจิ ต่อมาในเดือนมีนาคม หลังจากที่รอมานาน 2 ปี อัลบั้มที่ 4 ของกลุ่มที่ชื่อ โฟร์ธ อิกิมัสโชอิ! ก็ออกมาสู่สาธารณชน อัลบั้มนี้เป็นงานอัลบั้มชิ้นแรกของมอร์นิงมุซุเมะที่สามารถคว้าอันดับ 1[2] ของชาร์ตโอริคอนได้ ภายในอัลบั้มนี้ ได้บรรจุเพลง "เร็นไอ เรฟโวลูชัน 21" (เวอร์ชันผู้ร้อง 13 คน), "เดอะพีซ!" (เวอร์ชันเต็มและยาวกว่าเดิม), "มร.มูนไลท์ ~ไอโนะ บิกแบนด์~" (เวอร์ชันมีเสียงพูดก่อนเริ่มเพลง) และ "โซวดะ เว'อร์ อไลฟว์" ลงไปด้วย

ต่อจากนั้นมา มอร์นิงมุซุเมะได้ออกเพลงซิงเกิลมาอีก 2 เพลง ได้แก่เพลง ดูอิท! นาว (วางจำหน่ายเดือนกรกฎาคม) ซึ่งถือเป็นเพลงสุดท้ายของมากิ โกะโต และเพลง โคโกะนิอิรุเซ! (วางจำหน่ายเดือนตุลาคม) ที่เป็นอีกเพลงหนึ่งของกลุ่มที่คว้าอันดับ 1[2] ของชาร์ตโอริคอนมาครองได้

[แก้] พ.ศ. 2546

กลุ่มมอร์นิงมุซุเมะ (พ.ศ. 2546)
กลุ่มมอร์นิงมุซุเมะ (พ.ศ. 2546)

ในเดือนกุมภาพันธ์ มอร์นิงมุซุเมะได้ออกผลงานซิงเกิลที่ 17 ในชื่อ มอร์นิงมุซุเมะ โนะเฮียวก์โกริเฮียวตันจิมะ มา เพลงนี้มีความพิเศษตรงที่เป็นเพลงที่นำกลับมาร้องใหม่ และเป็นเพลงแรกของกลุ่มที่สึงกุไม่ได้ประพันธ์เนื้อร้องให้ ต่อมาในเดือนเมษายน ทางกลุ่มได้ออกงานซิงเกิลมาอีกงานหนึ่ง ชื่อ แอสฟอร์วันเดย์ เพลงนี้ประสบความสำเร็จอย่างมาก สามารถขายได้ 129,893 ชุด และได้รับอันดับที่ 1[2] ในชาร์ตเพลงโอริคอนด้วย

ก่อนหน้าที่มีการคัดเลือกสมาชิกรุ่นที่ 6 มอร์นิงมุซุเมะได้ออกอัลบั้มที่ 5 มา โดยใช้ชื่อชุดว่า นัมเบอร์ไฟว์ อัลบั้มชุดนี้เป็นอัลบั้มสุดท้ายที่เค ยาซูดะ และนัตสึมิ อาเบะ มีส่วนร่วม ในขณะเดียวกัน มันก็ยังเป็นอัลบั้มชุดแรกที่นำอดีตสมาชิกของกลุ่มกลับมาร่วมงานด้วย (อดีตสมาชิกผู้นั้นคือ มากิ โกะโต เธอได้มาร่วมบันทึกเสียงในเพลง เยส! ป็อกกี้เกิร์ลส และ ซตสึเงียวโรวโกะ ที่อยู่ในอัลบั้มชุดนี้) ภายในอัลบั้มชุดนี้ประกอบไปด้วยเพลงซิงเกิลเพียง 2 เพลงเท่านั้นได้แก่ เพลง "ดูอิท! นาว" และ "โคโกะนิอิรุเซ!"

ต่อมา สมาชิกของมอร์นิงมุซุเมะรุ่นที่ 6 ก็ได้ถือกำเนิดขึ้น ประกอบไปด้วย เอริ คาเมอิ, ซายูมิ มิจิชิเงะ และเรนะ ทานากะ ซึ่งหลังจากที่พวกเธอประสบความสำเร็จจากการปรากฏตัวผ่านรายการเพลงช่วงปีใหม่ที่ชื่อ โคฮากุอูตะกัสเซ็ง สึงกุก็เพิ่มตัวมิกิ ฟูจิโมโตะ ศิลปินเดี่ยวในสังกัดที่ประสบความสำเร็จอยู่แล้ว เข้าไปเป็นสมาชิกรุ่นที่ 6 อีกคนหนึ่ง

คอนเสิร์ตแรกของสมาชิกในรุ่นที่ 6 เป็นคอนเสิร์ต ‘สำเร็จการศึกษา’ ของเค ยาซูดะ หลังจากคอนเสิร์ตในครั้งนั้นเสร็จสิ้นลง สึงกุได้ประกาศว่ามอร์นิงมุซุเมะรุ่นที่ 6 นี้เป็นรุ่นแรกที่มีสมาชิกถึง 16 คน ซึ่งเป็นจำนวนที่มากที่สุดตั้งแต่มีการก่อตั้งกลุ่มนักร้องผู้หญิงกลุ่มนี้ขึ้นมา

เพลงซิงเกิลเพลงแรกของสมาชิกรุ่นที่ 6 คือเพลง ชาบนดามะ ซิงเกิลเพลงนี้มีเนื้อร้องที่หาฟังได้ยากแต่ก็ยังผสมผสานไปด้วยการเต้นในแบบมอร์นิงมุซุเมะที่เห็นจนคุ้นตา

หลังจากที่เค ยาซูดะ ออกจากกลุ่มไป ผู้ที่ดำรงตำแหน่งรองหัวหน้ากลุ่มคนแรกคือมาริ ยางูจิ โดยขณะนั้นเธอยังได้รับหน้าที่เป็นผู้ฝึกสอนและผู้ช่วยให้กับนักร้องในสังกัด "เฮลโล! โปรเจ็คท์ คิดส์" อีกด้วย ซึ่งต่อมา เธอและนักร้องในสังกัดนี้อีก 5 คน ได้มาตั้งกลุ่มนักร้องอีกกลุ่มที่ใช้ชื่อว่า ซิกซ์

ในช่วงปลายปีเดียวกัน มอร์นิงมุซุเมะได้ถูกแบ่งออกเป็นกลุ่มย่อย 2 กลุ่ม เพื่อเพิ่มจำนวนการเดินสายไปตามเมืองต่าง ๆ มากยิ่งขึ้น โดยเฉพาะเมืองเล็ก ๆ ที่ไม่สามารถรองรับการจัดงานแสดงของกลุ่ม/คณะศิลปินที่มีจำนวนสมาชิก 15 คนขึ้นไปได้

กลุ่มทั้งสองนี้มีชื่อว่า มอร์นิงมุซุเมะ ซากูระกูมิ และ มอร์นิงมุซุเมะ โอโตเมะกูมิ โดยกลุ่มซากูระกูมิจะเน้นสร้างเพลงที่มีจังหวะช้าเเละมีเนื้อหาเกี่ยวกับความรัก สมาชิกในกลุ่มประกอบไปด้วย นัตสึมิ อาเบะ, มาริ ยางูจิ, ฮิโตมิ โยชิซาวะ, ไอ คาโงะ,ไอ ทากาฮาชิ, ริสะ นีงากิ, อาซามิ คนโนะ และเอริ คาเมอิ ส่วนกลุ่มโอโตเมะกูมินั้น จะเน้นไปที่เพลงป็อปที่มีจังหวะเร็ว โดยสมาชิกในกลุ่มประกอบไปด้วย คาโอริ อีดะ, ริกะ อิชิกาวะ, โนโซมิ สึจิ, มาโกโตะ โองาวะ, มิกิ ฟูจิโมโตะ, ซายูมิ มิจิชิเงะ และเรนะ ทานากะ

กลุ่มย่อยทั้งสองได้สร้างซิงเกิลออกมากลุ่ม 2 เพลง ได้แก่เพลง ฮาเระ อาเมะ โนจิ ซูกิ กับ ซากูระมังไก ของกลุ่มซากูระกูมิ และเพลง ไอโนะโซโนะ ~ทัชมายฮาร์ท!~ กับ ยูโจว ~โคโกโระโนะบูซุนิวะนาระเน!~ ของกลุ่มโอโตเมะกูมิ

มอร์นิงมุซุเมะปิดท้ายปีนี้ด้วยเพลงซิงเกิลที่ชื่อ โกเกิร์ล ~โคอิโนะ วิคทอรี~ เพลงนี้พิเศษตรงที่มีจำนวนผู้ร้องมากที่สุดเท่าที่ตั้งแต่ก่อตั้งกลุ่มขึ้นมา

[แก้] พ.ศ. 2547

กลุ่ม มอร์นิงมุซุเมะ (พ.ศ. 2547)
กลุ่ม มอร์นิงมุซุเมะ (พ.ศ. 2547)

ในเดือนมกราคม พ.ศ. 2547 นัตสึมิ อาเบะ (ผู้มีฉายาว่า “ใบหน้าแห่งมอร์นิงมุซุเมะ (the face of Morning Musume)”) ได้ ‘สำเร็จการศึกษา’ ไป เพื่อที่จะเข้าสู่สายอาชีพศิลปินเดี่ยวอีกคนหนึ่ง ผลงานซิงเกิลสุดท้ายที่เธอได้ร่วมร้องคือเพลง ไออาราบะ อิสท์ออลไรท์

หลังจากนั้น มอร์นิงมุซุเมะก็ออกซิงเกิลมาอีก 2 เพลง ได้แก่ โรมัน ~มายเดียร์บอย~ (ซิงเกิลที่ 22) และ โจชิคาชิมาชิโมโนงาตาริ (ซิงเกิลที่ 23) โดยเพลงหลังได้มีการนำมาสร้างใหม่อีกสองครั้งในชื่อ "โจชิคาชิมาชิโมโนงาตาริ 2" และ "โจชิคาชิมาชิ โมโนงาตาริ 3" ซึ่งได้รับการบันทึกลงในงานอัลบั้มที่ 6 และที่ 7 ด้วย

ต่อมาในเดือนสิงหาคมปีเดียวกัน ก็ตามมาด้วยการ ‘สำเร็จการศึกษา’ ของสมาชิกรุ่นที่ 4 อีกสองคน นั่นคือโนโซมิ สึจิ และไอ คาโงะ เพื่อที่จะทำงานในกลุ่มนักร้องคู่ของทั้งสองที่มีชื่อว่า ดับเบิลยู ได้อย่างเต็มที่

ช่วงกลางปีนี้ มีการวางจำหน่ายอัลบั้มรวมเพลงชุดที่ 2 ของมอร์นิงมุซุเมะชื่อ เบสท์! มอร์นิงมุซุเมะ 2 ในอัลบั้มนี้มีการเพิ่มเพลง ยาห์! ไอชิไต ซึ่งเป็นเพลงที่สร้างขึ้นใหม่ด้วย อย่างไรก็ตาม เมื่อเปรียบเทียบกับชุด "เบสท์! มอร์นิงมุซุเมะ 1 แล้ว อัลบั้มชุดนี้ยังถือว่าได้รับความนิยมน้อยกว่า

ต่อมา สึงกุได้จัดโครงการคัดเลือกสมาชิกรุ่นที่ 7 ขึ้น โดยโครงการนี้ใช้ชื่อว่า ลัคกีเซเว็น เพื่อจะทำให้เกิดความน่าจดจำแก่สมาชิกรุ่นที่ 7 ที่กำลังจะมาถึง นอกจากนั้นแล้วยังเป็นเพราะว่า การคัดเลือกรอบแรกในครั้งนี้ถูกจัดขึ้น 7 แห่งในประเทศญี่ปุ่น และปีนี้ยังถือเป็นปีที่ 7 ตั้งแต่มอร์นิงมุซุเมะถูกก่อตั้งขึ้นมาอีกด้วย โดยผลการคัดเลือกในรอบแรก มีผู้ผ่านเข้ารอบทั้งสิ้น 6 คนด้วยกัน

การคัดเลือกครั้งนี้ สึงกุตั้งความหวังและคุณสมบัติของผู้ที่จะมาเป็นสมาชิกใหม่เอาไว้ในระดับที่สูงมาก โดยคนคนนั้นจะต้องมีฝีมืออยู่ในระดับชั้นหนึ่ง หรือที่ตัวเขาเรียกว่า เอซ (ace) ในแบบที่เขานิยามเอาไว้เท่านั้น

เดือนพฤศจิกายน มอร์นิงมุซุเมะได้ออกงานซิงเกิล นามิดะกะโทมาราไนโฮวกาโงะ มาอีกหนึ่งเพลง โดยเพลงนี้ได้เปิดโอกาสให้สมาชิกที่มีความสามารถทางด้านการร้องเพลงน้อยอย่างซายูมิ มิจิชิเงะ และอาซามิ คนโนะ มาร่วมร้องด้วย หลังจากนั้นไม่นาน ทางกลุ่มก็ได้ออกผลงาน มอร์นิงมุซุเมะ เออร์ลีซิงเกิลบอกซ์ มาใหม่ งานชิ้นนี้เป็นชุดซีดีเพลง 9 แผ่น โดยรวมเอาเพลงซิงเกิล 8 เพลงแรกของกลุ่มกับเพลงพิเศษของแต่ละซิงเกิลเอาไว้ ประกอบกับซีดีคาราโอเกะของเพลงที่มีชื่อเสียงบางเพลงจากปีที่เพิ่งผ่านมาด้วย

ในเดือนธันวาคม ได้มีการออกอัลบั้มที่ 6 ชื่อ ไอโนได 6 คัง มา ภายในนั้นได้บรรจุเพลงซิงเกิลไว้ 3 เพลง ได้แก่ "โรมัน ~มายเดียร์บอย~", "โจชิคาชิมาชิโมโนงาตาริ" และ "นามิดะกะโทมาราไนโฮวกาโงะ" อัลบั้มชุดนี้เป็นงานชุดสุดท้ายของไอ คาโงะ, โนโซมิ สึจิ, คาโอริ อีดะ, มาริ ยางูจิ และริกะ อิชิกาวะ ในฐานะสมาชิกของมอร์นิงมุซุเมะ

[แก้] พ.ศ. 2548

หลังจากที่เปิดคัดเลือกสมาชิกรุ่นที่ 7 เมื่อปีก่อน ท้ายที่สุดแล้ว เมื่อวันที่ 9 มกราคม พ.ศ. 2548 สึงกุก็ได้ออกมาประกาศว่า ทั้ง 6 คนจากโครงการลัคกีเซเว็น ไม่มีใครเหมาะสมที่จะเป็นสมาชิกใหม่ได้เลย เนื่องจากไม่มีผู้ใดที่มีคุณสมบัติถึงขั้น 'เอซ' ที่เขาตั้งไว้แม้แต่คนเดียว

ในวันที่ 30 ของเดือนเดียวกัน คาโอริ อีดะ ผู้ที่เป็นหัวหน้ากลุ่ม และเป็นสมาชิกรุ่นก่อตั้งคนสุดท้าย ก็ได้ ‘สำเร็จการศึกษา’ ไป เพื่อที่จะหันไปสร้างผลงานในฐานะของศิลปินเดี่ยว จึงทำให้มาริ ยางูจิได้รับตำแหน่งของหัวหน้ากลุ่มคนใหม่ และฮิโตมิ โยชิซาวะ ได้รับตำแหน่งเป็นรองหัวหน้ากลุ่มคนต่อมา ซิงเกิลสุดท้ายของอีดะคือเพลง เดอะแมนพาวเวอร์!!! ซึ่งได้ถูกนำมาใช้เป็นเพลงหลักของทีมเบสบอลญี่ปุ่นที่ชื่อ โทโฮกุรากูเต็ง โกลเดนอีเกิลส์ ด้วย

กลุ่มมอร์นิงมุซุเมะ (พ.ศ. 2548)
กลุ่มมอร์นิงมุซุเมะ (พ.ศ. 2548)

ในเดือนกุมภาพันธ์ปีเดียวกัน สึงกุได้เริ่มการคัดเลือกสมาชิกในรุ่นที่ 7 อีกครั้ง โดยเขาได้กล่าวไว้ว่า การคัดเลือกครั้งนี้ ตัวเขาตั้งใจจะตามหา 'เอซ' คนต่อไปเช่นเดิม และผลได้ปรากฏว่า โคฮารุ คูซูมิ สาวน้อยวัย 12 ปี (ในขณะนั้น) เป็นผู้เดียวที่ได้รับเลือกให้เป็นสมาชิกในรุ่นที่ 7 ของมอร์นิงมุซุเมะ ในฐานะที่เธอเป็นผู้ที่มีความ 'มหัศจรรย์' ที่สุดที่จะมาเป็นตัวแทนของสมาชิกรุ่นใหม่

ต่อมาในวันที่ 14 เมษายน มาริ ยางูจิ ได้ประกาศปลดตัวเองจากมอร์นิงมุซุเมะ และจะหันไปเอาดีจากการเป็นศิลปินเดี่ยว สาเหตุใหญ่มาจากรูปที่เธอถูกถ่ายคู่กับนักแสดงชายคนหนึ่งในวันที่ 10 ของเดือนเดียวกัน ซึ่งรูปนี้กำลังจะถูกนำไปเผยแพร่ผ่านทางหนังสือแนวซุบซิบนินทาคนดังของญี่ปุ่นชื่อ ฟรายเดย์! ในวันที่ 15 เธอจึงต้องออกมาแถลงข่าวว่าตัวเธอเองนั้นไม่เหมาะสมที่จะเป็นแบบอย่างให้กับมอร์นิงมุซุเมะได้อีกแล้ว เธอจึงรับผิดชอบโดยการสมัครใจออกจากกลุ่มไป ซี่งจากสาเหตุจำเพาะเช่นนี้เอง งานฉลองการ ‘สำเร็จการศึกษา’ ของเธอจึงไม่เกิดขึ้นเหมือนกับอดีตสมาชิกคนอื่น ๆ ในกลุ่ม เป็นผลให้ในวันที่ 15 กรกฎาคม ปีเดียวกัน ฮิโตมิ โยชิซาวะ รองหัวหน้ากลุ่มได้ขึ้นเป็นหัวหน้ากลุ่มแทนยางูจิ และมิกิ ฟูจิโมโตะ ได้รับเลือกให้เป็นรองหัวหน้ากลุ่มคนต่อมา

ไม่กี่วันหลังจากที่ยางูจิออกจากกลุ่มไป ในวันที่ 27 เมษายน โอซากะโคอิโนะอูตะ ซิงเกิลที่ 26 ของกลุ่มก็ได้ออกวางจำหน่าย โดยในเพลงนี้ยังมีเสียงของยางูจิร่วมร้องอยู่ด้วยแม้ว่าจะปลดตัวเองออกไปแล้วก็ตาม สาเหตุเนื่องจากว่าทางผู้สร้างไม่มีเวลาที่จะนำเพลงนี้มาบันทึกเสียงและรีมิกซ์ใหม่นั่นเอง เนื้อเพลงเพลงนี้ถูกเขียนออกมาให้ร้องแบบสำเนียงโอซากะ ซิงเกิลเพลงนี้เป็นผลงานชิ้นสุดท้ายของริกะ อิชิกาวะ ก่อนที่จะ ‘สำเร็จการศึกษา’ จากมอร์นิงมุซุเมะไปในวันที่ 7 พฤษภาคม เพื่อที่จะเป็นหัวหน้าของกลุ่มนักร้อง 3 คนที่ชื่อ วี-ยู-เด็ง (กลุ่มนักร้องสามคนของเฮลโล! โปรเจ็คท์ ซึ่งเรียกได้อีกชื่อหนึ่งว่า บิยูเด็ง) อย่างเต็มที่

ซิงเกิลแรกของโคฮารุ คูซูมิ คือเพลง อิรปโปอิจิเร็ตไต เพลงนี้วางจำหน่ายครั้งแรกในเดือนกรกฎาคม และสามารถสร้างรายได้มากที่สุดในบรรดาซิงเกิลอื่น ๆ ของกลุ่มที่ผลิตออกมาในปีนี้ทั้งหมด นอกจากนั้นการโปรโมทเพลง ๆ นี้ ยังได้รับความร่วมมือกันจากเมือง 3 เมืองในญี่ปุ่นมาช่วยโปรโมทอีกด้วย ต่อมา ทางกลุ่มก็ได้ออกงานซิงเกิลมาอีกหนึ่งเพลง ชื่อว่า จกกัง 2 ~โนงาชิตะซากานะวะโอกีโซะ!~ เพลงนี้เกิดจากการนำเพลงที่อยู่ในอัลบั้มที่แล้วกลับมาทำใหม่ โดยในตอนแรกจะตั้งชื่อเพลงนี้ว่า "โคอิวะฮัสโซว ดูเดอะฮัสเซิล!" แต่สุดท้ายก็ได้เปลี่ยนมาใช้ชื่อที่กล่าวไปแล้วข้างต้น และแยกเพลงโคอิวะฮัสโซว ดูเดอะฮัสเซิล! ให้เป็นอีกเพลงหนึ่ง ซิงเกิลนี้ถือเป็นงานซิงเกิลชิ้นสุดท้ายประจำปีนี้ของกลุ่ม

วันที่ 31 ธันวาคม สมาชิกที่สำเร็จการศึกษาไปแล้วซึ่งได้แก่ คาโอริ อีดะ, นัตสึมิ อาเบะ, มาริ ยางูจิ, ยูโกะ นากาซาวะ, ไอ คาโงะ, โนโซมิ สึจิ, ริกะ อิชิกาวะ, มากิ โกะโต และเค ยาซูดะ ได้กลับมาร่วมกันแสดงคอนเสิร์ตในเพลงเลิฟว์แมชีน ซึ่งเป็นเพลงหลักของกลุ่ม ผ่านทางรายการโคฮากุอูตะกัสเซ็ง ฉบับปี 2005/2006 โดยการแสดงครั้งนี้ถือว่าเป็นการแสดงครั้งแรกของมาริ ยางูจิ หลังจากที่ลากลุ่มมอร์นิงมุซุเมะไปเป็นเวลา 8 เดือนครึ่ง

[แก้] พ.ศ. 2549

กลุ่มมอร์นิงมุซุเมะ (พ.ศ. 2549)
กลุ่มมอร์นิงมุซุเมะ (พ.ศ. 2549)

วันที่ 16 มกราคม พ.ศ. 2549 ได้มีการประกาศให้มอร์นิงมุซุเมะชนะรางวัล คานากาวะ อิมเมจอัพ ในฐานะที่เฮลโล! โปรเจ็คท์ ให้การสนับสนุนโครงการรณรงค์ต่อต้านมลภาวะ โดยฮิโตมิ โยชิซาวะ, มิกิ ฟูจิโมโตะ และไอ ทากาฮาชิ เป็นตัวแทนของกลุ่มที่ได้ขึ้นรับรางวัลในครั้งนั้น

เดือนกุมภาพันธ์ มอร์นิงมุซุเมะก็ได้ออกอัลบั้มที่ 7 มาโดยใช้ชื่อชุดว่า เรนโบว์ 7 ผลงานนี้เป็นงานอัลบั้มชิ้นแรกของโคฮารุ คูซูมิ และเป็นชิ้นสุดท้ายของอาซามิ คนโนะ และมาโกโตะ โองาวะ ก่อนที่จะ 'สำเร็จการศึกษา' ออกไปด้วย ภายในอัลบั้ม ได้มีการบันทึกเพลงซิงเกิล "เดอะแมนพาวเวอร์!!!", "โอซากะโคอิโนะอูตะ", "อิรปโปอิจิเร็ตไต" และ "จกกัง 2 ~โนงาชิตะซากานะวะโอกีโซะ!~ (เวอร์ชันรีมิกซ์)" เอาไว้ (แต่ในรายชื่อของผู้ร้องนั้น ไม่ได้มีชื่อของคาโอริ อีดะ, ริกะ อิชิกาวะ และมาริ ยางูจิ ซึ่งได้ร่วมร้องเอาไว้ในเพลงเหล่านี้ รวมอยู่) นอกจากนั้นยังมีเพลงใหม่ 3 เพลงที่ร้องโดยสมาชิกบางคนในรูปแบบคู่หรือกลุ่มย่อยอีกด้วย

เดือนมีนาคม เพลงซิงเกิล เซ็กซีบอย ~โซโยะคาเซะนิโยริซตเตะ~ ก็ได้ออกวางจำหน่ายและประสบความสำเร็จพอสมควร ซิงเกิลเพลงนี้เป็นเพลงที่ใช้ท่าเต้นแบบพาระพาระประกอบ ซึ่งเป็นการเต้นที่ง่ายที่จะหัดเต้นตาม

วันที่ 23 กรกฎาคม อาซามิ คนโนะ ได้ ‘สำเร็จการศึกษา’ จากกลุ่มไป เพื่อที่จะใช้เวลาอย่างเต็มที่ในการศึกษาในระดับมหาวิทยาลัย โดยคอนเสิร์ตส่งท้ายของเธอคือคอนเสิร์ต เฮลโล! โปรเจ็คท์ 2006 ซัมเมอร์ ~วันเดอร์ฟูลฮาร์ทสแลนด์~ และต่อมา มาโกโตะ โองาวะ เพื่อนร่วมรุ่น ก็ ‘สำเร็จการศึกษา’ ไปอีกคนในวันที่ 27 สิงหาคม เพื่อที่จะเดินทางไปเรียนด้านภาษาในต่างประเทศ ทั้งสองได้ออกจากกลุ่มมอร์นิงมุซุเมะไปในทันทีหลังการ ‘สำเร็จการศึกษา’ โดยที่โองาวะจะกลับเข้ามาสู่เฮลโล! โปรเจ็คท์ อีกครั้ง หลังจากจบการศึกษาในต่างประเทศแล้ว แต่สำหรับคนโนะ เธอจะหมดสัญญากับทางต้นสังกัดเฮลโล! โปรเจ็คท์ ไปอย่างสิ้นเชิง

เพลงซิงเกิลสุดท้ายที่คนโนะและโองาวะได้ฝากเสียงเอาไว้คือเพลง แอมบิเชียส! ยาชิมเตกิเดะอีจัง เพลงนี้ได้รับการเรียบเรียงโดยใช้จังหวะแบบพาระพาระอีกครั้งหนึ่ง และเนื่องจากเพลงนี้เป็นงานซิงเกิลเพลงที่ 30 ของมอร์นิงมุซุเมะพอดี ทางผู้สร้างจึงได้ผลิตซีดีจำนวนจำกัดที่บรรจุเพลงพิเศษความยาว 30 นาที โดยเป็นเพลงที่นำเอาซิงเกิลทั้ง 30 เพลงของกลุ่มมารีมิกซ์รวมกันหมด

ช่วงกลางปีนี้ มอร์นิงมุซุเมะได้เปิดการแสดงละครเวทีเรื่อง ริบบงโนะคิชิ โดยมีไอ ทากาฮาชิ มารับบทหลัก ส่วนบทบาทรองลงมานั้น เป็นของสมาชิกในสังกัดเดียวกันคนอื่น ๆ ในการแสดงแต่ละรอบนั้น จะปิดท้ายด้วยมินิคอนเสิร์ตซึ่งถือเอาว่าเป็น "คอนเสิร์ตสำเร็จการศึกษา" ของมาโกโตะ โองาวะ เสมอ ที่เป็นเช่นนี้เนื่องจากว่า ในคอนเสิร์ตใหญ่ประจำปีของมอร์นิงมุซุเมะ วันเดอร์ฟูลฮาร์ทส 2006 นั้น ถูกใช้เป็นคอนเสิร์ตสำเร็จการศึกษาของอาซามิ คนโนะ ไปแล้วนั่นเอง (แต่ในนาทีสุดท้ายของคอนเสิร์ตครั้งนั้น โองาวะก็ได้มาร่วมอำลาด้วย) ผลงานเพลงที่ใช้ในละครเวทีเรื่องนี้ได้ถูกนำมาจำหน่ายในรูปของอัลบั้มที่ชื่อ ริบบงโนะคิชิ: เดอะมิวสิเคิลซองซีเล็คชัน

ต่อมา ในรายการเฮลโล! มอร์นิง ที่ออกอากศในประเทศญี่ปุ่นเมื่อวันที่ 10 ธันวาคมปีเดียวกัน ได้มีการประกาศชื่อผู้ที่ได้เป็นสมาชิกใหม่รุ่นที่ 8 ออกมา เธอคนนั้นคือ ไอกะ มิตสึอิ สาวน้อยวัย 13 ปี (ในขณะนั้น) จากจังหวัดชิงะ[4]

เพลงซิงเกิลสุดท้ายของกลุ่มในปีนี้คือเพลง อารูอิเตรุ เพลงนี้ได้รับความนิยมอย่างล้นหลามจนสามารถขึ้นไปติดชาร์ตเพลงอันดับที่ 1 ได้เป็นครั้งแรกในรอบ 3 ปีครึ่ง[2] (เพลงซิงเกิลของกลุ่มเพลงสุดท้ายที่ได้รับอันดับที่ 1 คือเพลง "แอสฟอร์วันเดย์") นอกจากนั้นแล้ว สึงกุยังได้นำเพลงนี้ไปร้องใหม่ในแนวร็อกในนามของวงชารัม คิว ด้วย

ในเดือนธันวาคม มอร์นิงมุซุเมะได้ออกผลงานมินิอัลบั้มที่ชื่อ 7.5 ฟูยุฟูยุมอร์นิงมุซุเมะ มินิ! มาเป็นครั้งแรก ในอัลบั้มนี้ได้บรรจุเพลง "อารูอิเตรู" และเพลงใหม่อีก 5 เพลงที่ร้องแบบเดี่ยวและกลุ่มย่อย ๆ

[แก้] พ.ศ. 2550

ช่วงต้นปีนี้ ได้มีการสร้างกลุ่มพิเศษขึ้นมาเพื่อใช้ในการฉลองครบรอบ 10 ปีแห่งการก่อตั้งมอร์นิงมุซุเมะ โดยสมาชิกของกลุ่มนี้ประกอบด้วย คาโอริ อีดะ, นัตสึมิ อาเบะ, มากิ โกะโต, ริสะ นีงากิ และโคฮารุ คูซูมิ โดยการจัดตัวสมาชิกเช่นนี้ก็เพื่อที่จะจำลองให้เหมือนสมาชิกของกลุ่มในรุ่นก่อตั้งที่มีอายุระหว่าง 13 ถึง 24 ปีและมีจำนวน 5 คนเหมือนกัน พร้อมกันนี้ ทางกลุ่มได้ออกงานเพลงซิงเกิลที่ชื่อ โบกูระกะอิกิรุ มายเอเชีย มาอีกหนึ่งเพลง โดยผลงานชิ้นนี้มีเนื้อหาที่ตั้งใจจะพาผู้ฟังให้รำลึกถึงจุดเริ่มต้นความยิ่งใหญ่ของกลุ่มนี้เมื่อ 10 ปีที่แล้ว[5]

ในวันที่ 2 มกราคม พ.ศ. 2550 ระหว่างช่วงที่มีการแสดงคอนเสิร์ตประจำปีของเฮลโล! โปรเจ็คท์ ภาคฤดูหนาวอยู่นั้น ก็มีการประกาศออกมาว่า ฮิโตมิ โยชิซาวะ หัวหน้ากลุ่มคนปัจจุบันจะต้อง 'สำเร็จการศึกษา' ไปจากมอร์นิงมุซุเมะในวันที่ 6 พฤษภาคมศกนี้ ซึ่งจะเป็นวันที่มีการแสดงทัวร์คอนเสิร์ตประจำปีของมอร์นิงมุซุเมะภาคฤดูใบไม้ผลิวันสุดท้ายพอดี โดยสถานที่ที่จะใช้ในการแสดงในวันนั้นคือไซตามะซูเปอร์อารีนา ซึ่งตั้งอยู่ในเมืองเกิดของโยชิซาวะด้วย (ผู้ที่จะมาทำหน้าที่เป็นหัวหน้ากลุ่มแทนโยชิซาวะก็คือ มิกิ ฟูจิโมโตะ ส่วนผู้ที่เป็นรองหัวหน้ากลุ่มคนต่อไปก็คือ ไอ ทากาฮาชิ)

วันอาทิตย์ที่ 11 มีนาคมของปีเดียวกัน สึงกุได้ออกมาเปิดเผยผ่านทางเทปบันทึกรายการเฮลโล! มอร์นิง ว่า เขาจะประกาศข่าวสำคัญบางอย่างเกี่ยวกับมอร์นิงมุซุเมะต่อผู้ชมในเทปบันทึกภาพรายการนี้ที่จะฉายในครั้งต่อไป ซึ่งไม่กี่วันต่อจากนั้น (วันพฤหัสบดีที่ 15 มีนาคม) ก็ได้มีข่าวประกาศออกมาว่า มอร์นิงมุซุเมะได้รับสมาชิกใหม่ในรุ่นที่ 8 จากสาธารณรัฐประชาชนจีนเพิ่มขึ้นมาอีก 2 คน ได้แก่ หลี่ ฉุน และเฉียน หลิน[6] โดยทั้งสองคนนี้จะมาเข้าร่วมกับกลุ่มในฐานะของ "นักเรียนแลกเปลี่ยน" ทางด้านสึงกุนั้น ก็ได้กล่าวถึงพวกเธอว่า สมาชิกทั้งสองนี้จะสามารถเป็นกุญแจสำคัญสำหรับแผนการของเขาที่จะขยายมอร์นิงมุซุเมะให้กลายเป็นกลุ่มนักร้องที่ครอบคลุมไปทั่วทั้งทวีปเอเชีย (สมาชิกมอร์นิงมุซุเมะชาวจีนทั้งสองจะเปิดตัวต่อหน้าสาธารณชนครั้งแรกที่ไซตามะซูเปอร์อารีนา ในคอนเสิร์ตวันเดียวกันกับที่โยชิซาวะจะ 'สำเร็จการศึกษา')

วันพุธที่ 21 มีนาคม ได้มีการวางจำหน่ายอัลบั้มเพลงที่ 8 ของกลุ่มโดยใช้ชื่อว่า เซ็กซี 8 บีท ซึ่งอัลบั้มนี้จะเป็นผลงานอัลบั้มเเรกของไอกะ มิตสึอิ และเป็นอัลบั้มสุดท้ายของฮิโตมิ โยชิซาวะ ในฐานะของมอร์นิงมุซุเมะ โดยเพลงที่อยู่ในอัลบั้มนี้จะมีทั้งเพลงซิงเกิลที่ได้รับการโปรโมทไปแล้วอย่างเพลง อารูอิเตรุ, เองาโอะ เยส นูเดะ, เซ็กซีบอย ~โซโยกาเซะนิโยริซตเตะ~ และ แอมบิเชียส! ยาชินเตกิเดะอีจัง และเพลงอื่น ๆ ที่ทางกลุ่มสร้างขึ้นมาใหม่ด้วย

[แก้] สมาชิก

จำนวนสมาชิกรวมทั้งหมดของมอร์นิงมุซุเมะ คือ 25 คน โดยเป็นสมาชิกปัจจุบัน 11 คน และอดีตสมาชิก 14 คน (ข้อมูล ณ เมษายน 2550) สมาชิกในกลุ่มจะหมุนเวียนทั้งเข้าและออก (สำเร็จการศึกษา) อยู่เป็นประจำ โดยจะมีการจัดแบ่งตัวสมาชิกออกเป็นรุ่น ๆ ไป ซึ่งแต่ละครั้งที่รับสมาชิกใหม่เข้ามา ก็จะนับสมาชิกที่เข้ามาใหม่นั้นเป็นอีกรุ่นหนึ่งทันที ซึ่งในปัจจุบันนี้มอร์นิงมุซุเมะมีรุ่นทั้งหมด 8 รุ่นด้วยกัน

ต่อไปนี้จะเป็นรายชื่อสมาชิกปัจจุบันและสมาชิกในรุ่นต่าง ๆ ประกอบกับตารางกราฟแสดงระยะเวลาและสถานะในมอร์นิงมุซุเมะของสมาชิกทั้ง 25 คน โดยมีดังต่อไปนี้

สมาชิกปัจจุบัน
สมาชิกรุ่นที่ 1 (รุ่นก่อตั้ง) — พ.ศ. 2540
สมาชิกรุ่นที่ 2 — พ.ศ. 2541
สมาชิกรุ่นที่ 3 — พ.ศ. 2542
สมาชิกรุ่นที่ 4 — พ.ศ. 2543
สมาชิกรุ่นที่ 5 — พ.ศ. 2544
สมาชิกรุ่นที่ 6 — พ.ศ. 2546
สมาชิกรุ่นที่ 7 — พ.ศ. 2548
สมาชิกรุ่นที่ 8 — พ.ศ. 2549
สมาชิก ปีที่เป็นสมาชิก
2540 41 42 43 44 45 46 47 48 49 2550
ยูโกะ นากาซาวะ (ยูจัง)  
คาโอริ อีดะ (คาโอริง)  
อายะ อิชิงูโระ (อายัปเปะ)  
นัตสึมิ อาเบะ (นัซจิ)  
อาซูกะ ฟูกูดะ (อาซูกะ)  
เค ยาซูดะ (เคจัง)    
มาริ ยางูจิ (มาริปเปะ)    
ซายากะ อิจิอิ (อิจิอิจัง)    
มากิ โกะโต (กจจิง)    
ริกะ อิชิกาวะ (ชาร์มมี)    
ฮิโตมิ โยชิซาวะ (ยซซี)  
โนโซมิ สึจิ (โนโนะ)    
ไอ คาโงะ (ไอบง)    
ไอ ทากาฮาชิ (ไอจัง หรือ ทาคิตตี)  
อาซามิ คนโนะ (คนคน)    
มาโกโตะ โองาวะ (มาโกะ)    
ริสะ นีงากิ (กากิซัง)  
มิกิ ฟูจิโมโตะ (มิคิตตี)  
เอริ คาเมอิ (เอริริง)  
ซายูมิ มิจิชิเงะ (ซายูมิง)  
เรนะ ทานากะ (ทานากาจี)  
โคฮารุ คูซูมิ (มิราเคิลจัง)  
ไอกะ มิตสึอิ (มิตซิ)  
หลี่ ฉุน (จุนจุน)  
เฉียน หลิน (รินริน)  

██ หัวหน้ากลุ่ม

██ รองหัวหน้ากลุ่ม

██ สมาชิก

[แก้] หัวหน้ากลุ่มและรองหัวหน้ากลุ่ม

กลุ่มมอร์นิงมุซุเมะจะมีสมาชิกที่มาดำรงตำแหน่งหัวหน้ากลุ่มและรองหัวหน้ากลุ่มคราวละหนึ่งคน โดยผู้ที่จะมาเป็นหัวหน้ากลุ่มนั้นจะต้องเป็นสมาชิกปัจจุบันที่มีอายุมากที่สุดในกลุ่ม ส่วนผู้ที่เป็นรองหัวหน้ากลุ่ม จะเป็นสมาชิกปัจจุบันอีกคนหนึ่งที่มีอายุสูงรองลงมาจากหัวหน้ากลุ่ม (ข้อตกลงการเลือกหัวหน้ากลุ่มโดยอิงอายุสมาชิกเป็นเกณฑ์นั้น เป็นประเพณีของเฮลโล! โปรเจ็คท์ ที่ใช้กับกลุ่มนักร้องในสังกัดของตนทุกกลุ่ม)

ตำแหน่งหัวหน้ากลุ่มได้มีการจัดตั้งขึ้นมาตั้งแต่เริ่มก่อตั้งกลุ่มแล้ว ส่วนตำแหน่งรองหัวหน้ากลุ่มนั้นได้รับการจัดตั้งขึ้นครั้งแรกเมื่อเดือน พฤษภาคม พ.ศ. 2546 ซึ่งเกิดขึ้นหลังจากการก่อตั้งกลุ่มขึ้นมาประมาณหกปี

รายชื่อผู้ที่ได้รับเลือกให้เป็นหัวหน้าและรองหัวหน้ากลุ่ม (เรียงตามลำดับเวลา) มีดังต่อไปนี้

หัวหน้ากลุ่ม รองหัวหน้ากลุ่ม ช่วงเวลาที่ดำรงตำแหน่ง หมายเหตุ
ยูโกะ นากาซาวะ (ไม่มี) พ.ศ. 2540เม.ย. 44 -
คาโอริ อีดะ และเค ยาซูดะ (ไม่มี) พ.ค. 44 – พ.ค. 46 เป็นการดำรงตำแหน่งหัวหน้ากลุ่มร่วมกันครั้งแรกและครั้งเดียวที่เคยเกิดขึ้น
คาโอริ อีดะ มาริ ยางูจิ พ.ค. 46 – ม.ค. 48 -
มาริ ยางูจิ ฮิโตมิ โยชิซาวะ ก.พ.14 เม.ย. 48 -
ฮิโตมิ โยชิซาวะ มิกิ ฟูจิโมโตะ 15 ก.ค. 48 – ปัจจุบัน จะพ้นจากตำแหน่งวันที่ 6 พฤษภาคม 2550
มิกิ ฟูจิโมโตะ ไอ ทากาฮาชิ (ยังไม่ได้รับตำแหน่งอย่างเป็นทางการ) จะดำรงตำแหน่งวันแรก 7 พฤษภาคม 2550

[แก้] ที่ปรึกษา

ทุกครั้งที่มอร์นิงมุซุเมะรับสมาชิกรุ่นใหม่เข้ามา สึงกุ โปรดิวเซอร์ของกลุ่ม จะแต่งตั้งสมาชิกปัจจุบันที่มีอายุและประสบการณ์มากกว่าอย่างน้อย 1 คนมาเป็นที่ปรึกษาให้แก่สมาชิกใหม่เหล่านั้น ซึ่งตำแหน่งที่ปรึกษาดังกล่าวนี้ เกิดขึ้นอย่างเป็นทางการครั้งแรกในรุ่นที่ 3

ต่อไปนี้จะเป็นตารางแสดงรายชื่อของผู้ที่เคยทำหน้าที่เป็นที่ปรึกษาและผู้รับการปรึกษาตั้งแต่สมาชิกรุ่นที่ 2 เป็นต้นมาจนถึงปัจจุบัน โดยที่ปรึกษากับผู้รับการปรึกษาแต่ละคู่จะอยู่ในตารางแถวเดียวกัน

รุ่น ที่ปรึกษา ผู้รับการปรึกษา
รุ่นที่ 2* ยูโกะ นากาซาวะ สมาชิกรุ่นที่ 2 ทุกคน
รุ่นที่ 3 ซายากะ อิจิอิ มากิ โกะโต
รุ่นที่ 4 เค ยาซูดะ ริกะ อิชิกาวะ
มาริ ยางูจิ ฮิโตมิ โยชิซาวะ
คาโอริ อีดะ โนโซมิ สึจิ
มากิ โกะโต ไอ คาโงะ
รุ่นที่ 5 ฮิโตมิ โยชิซาวะ ไอ ทากาฮาชิ
ริกะ อิชิกาวะ มาโกโตะ โองาวะ
นัตสึมิ อาเบะ อาซามิ คนโนะ
มาริ ยางูจิ ริสะ นีงากิ
รุ่นที่ 6 เค ยาซูดะ สมาชิกรุ่นที่ 6 ทุกคน ยกเว้นมิกิ ฟูจิโมโตะ เพียงคนเดียว
รุ่นที่ 7 ซายูมิ มิจิชิเงะ โคฮารุ คูซูมิ
รุ่นที่ 8 โคฮารุ คูซูมิ ไอกะ มิตสึอิ

* หมายเหตุ: (ดู รุ่นที่ 2) ที่จริงแล้วรุ่นนี้ไม่มีการแต่งตั้งที่ปรึกษาขึ้นมาอย่างเป็นทางการ แต่อย่างไรก็ตาม ผู้ที่ทำหน้าที่ได้ใกล้เคียงที่ปรึกษามากที่สุดก็คือ ยูโกะ นากาซาวะ โดยเธอได้ทำหน้าที่ดูแลและช่วยเหลือสมาชิกรุ่นดังกล่าวนี้ทุกคน

[แก้] กลุ่มนักร้องย่อยในมอร์นิงมุซุเมะ

กลุ่มนักร้องย่อยต่าง ๆ ในกลุ่มมอร์นิงมุซุเมะตั้งแต่อดีตถึงปัจจุบัน (พ.ศ. 2549) มีดังนี้

สมาชิกของมอร์นิงมุซุเมะ นอกจากจะได้สัมผัสกับการทำงานในกลุ่มย่อยเหล่านี้แล้ว พวกเธอยังถูกนำไปเข้าร่วมกับกลุ่มอื่น ๆ นอกมอร์นิงมุซุเมะภายใต้สังกัดเฮลโล! โปรเจ็คท์ อีกด้วย โดยไม่ว่าจะก่อนหรือหลัง ‘สำเร็จการศึกษา’ พวกเธอก็จะได้รับโอกาสเช่นนี้อย่างเท่าเทียมกัน

[แก้] มอร์นิงมุซุเมะกับประเทศไทย

  • เฮลโล! มอร์นิง เป็นรายการโทรทัศน์รายการเดียวของกลุ่มมอร์นิงมุซุเมะที่ออกอากาศในประเทศไทย ผ่านทางระบบเคเบิลของทรูวิชันส ช่องฟิล์มเอเชีย แต่เนื้อหาของรายการที่ถูกเสนอในประเทศไทย จะเป็นเนื้อหาที่ล่าช้ากว่ารายการเดียวกันที่นำเสนอในประเทศญี่ปุ่นประมาณ 1 ปี

[แก้] บทความอื่นที่เกี่ยวข้อง

[แก้] อ้างอิง

  1. การ 'สำเร็จการศึกษา' หรือ 'ซตสึเงียว' (「卒業」 Sotsugyō?) คือการที่นักร้องซึ่งกำลังจะออกจากกลุ่มนักร้องที่ตนเองสังกัดอยู่ได้ทำการแสดง ไม่ว่าจะเป็นละครเวทีหรือคอนเสิร์ตร่วมกับกลุ่มเป็นครั้งสุดท้าย ประเพณีนี้ไม่ได้มีอยู่แต่ในกลุ่มมอร์นิงมุซุเมะเท่านั้น ที่จริงแล้ว มันคือประเพณีของกลุ่มนักร้องทุกกลุ่มของสังกัดเฮลโล! โปรเจ็คท์ (ดูเพิ่มที่ บทความ Sotsugyō, วิกิพีเดีย ภาษาอังกฤษ)
  2. 2.00 2.01 2.02 2.03 2.04 2.05 2.06 2.07 2.08 2.09 2.10 อันดับเพลงในตารางจัดอันดับเพลงโอริคอน. เว็บไซต์ http://www7a.biglobe.ne.jp/~yamag
  3. ดูเพิ่มที่ บทความ Hello! Project shuffle units, วิกิพีเดีย ภาษาอังกฤษ
  4. "Morning Musume ได้สมาชิกคนที่ 9 เป็นสาวน้อยวัย 13." หน้า Entertainment, เว็บไซต์ http://www.manager.co.th
  5. "สาว ๆ Morning Musume ฉลองครบรอบ 10 ปี กับยูนิตพิเศษสุด." เว็บไซต์ http://www.japankiku.com
  6. "Morning Musume ได้สมาชิกใหม่เป็น 2 หมวยน้อยจีนแผ่นดินใหญ่ ." หน้า Entertainment, เว็บไซต์ http://www.manager.co.th

[แก้] ดูเพิ่ม

[แก้] แหล่งข้อมูลอื่น

เฮลโล! โปรเจ็คท์: มอร์นิงมุซุเมะ
สมาชิก: ฮิโตมิ โยชิซาวะ | ไอ ทากาฮาชิ | ริสะ นีงากิ | มิกิ ฟูจิโมโตะ | เอริ คาเมอิ | ซายูมิ มิจิชิเงะ | เรนะ ทานากะ | โคฮารุ คูซูมิ | ไอกะ มิตสึอิ | หลี่ ฉุน | เฉียน หลิน
อดีตสมาชิก: อาซูกะ ฟูกูดะ | อายะ อิชิงูโระ | ซายากะ อิจิอิ | ยูโกะ นากาซาวะ | มากิ โกะโต | เค ยาซูดะ | นัตสึมิ อาเบะ | โนโซมิ สึจิ | ไอ คาโงะ | คาโอริ อีดะ
| มาริ ยางูจิ | ริกะ อิชิกาวะ | อาซามิ คนโนะ | มาโกโตะ โองาวะ
กลุ่มย่อย
มินิโมนิ | มอร์นิงมุซุเมะ โอโตเมะกูมิ | มอร์นิงมุซุเมะ ซากูระกูมิ | เพททีโมนิ | ทัมโปโปะ
จัดการ: แม่แบบ  พูดคุย  แก้ไข