ยุทธภูมินอร์มังดี

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี

ยุทธภูมินอร์มังดี
เป็นส่วนหนึ่งของ สงครามโลกครั้งที่สอง
ทหารฝ่ายสัมพันธมิตรพยายามยึดหัวหาดนอร์มังดี
การรบเกิดขึ้นเมื่อ 6 มิถุนายน พ.ศ. 2487
- 25 สิงหาคม พ.ศ. 2487
สถานที่ทำการรบ นอร์มังดี, ประเทศฝรั่งเศส
ผลการรบ ฝ่ายสัมพันธมิตรชนะศึก
ผู้ร่วมรบ
สหรัฐอเมริกา
สหราชอาณาจักร
แคนาดา
ฝรั่งเศสเสรี
โปแลนด์

เยอรมนี
ผู้บัญชาการ
ดไวต์ ไอเซนฮาวร์
(ผู้บัญชาการสัมพันธมิตรสูงสุด)
เบอนาร์ด มอนต์โกเมอรี
(ภาคพื้นดิน)
เบอแทรม แรมเซย์
(ภาคพื้นสมุทร)
แทรฟฟอร์ด เลห์-มัลลอรี
(ภาคอากาศ)
โอมาร์ แบรดลีย์
(กองทัพที่ 1 สหรัฐฯ)
ไมลส์ เดมป์ซีย์
(กองทัพที่ 2 สหรัฐฯ)
แฮร์รี เครรา
(กองทัพที่ 1 แคนาดา)
เกิร์ด วอน รุนสเต็ด
เออร์วิน รอมเมล
ฟรีดริช ดอลมาน
กำลัง
1,452,000 นาย 380,000 นาย
ความสูญเสีย
เสียชีวิต 57,200 นาย
บาดเจ็บหรือหายสาบสูญ 173,000 นาย
เสียชีวิต 23,019 นาย
บาดเจ็บ 67,060 นาย
หายสาบสูญ 198,616 นาย


ยุทธภูมินอร์มังดี คือการรบระหว่างกองทัพนาซีเยอรมนีที่ประจำการอยู่ในยุโรปตะวันตก กับกองกำลังสัมพันธมิตรกว่า 3 ล้านนายที่ทำการบุกข้ามช่องแคบอังกฤษมาจากฐานที่ตั้งชั่วคราวในแนวรบที่อยู่ทางตอนใต้ของประเทศอังกฤษ (ส่วนใหญ่มาจากเมืองพอร์ทสมัธ) มายังหัวหาดนอร์มังดีในฝรั่งเศสที่กองทัพเยอรมันยึดมาได้ ภายใต้ชื่อแผนยุทธการโอเวอร์ลอร์ด (Operation Overlord) เริ่มต้นขึ้นในวันที่ 6 มิถุนายน พ.ศ. 2487 โดยทหารสัมพันธมิตรเรียกวันนี้ว่าดี-เดย์ (D-Day)

กองกำลังฝ่ายสัมพันธมิตรนั้นประกอบไปด้วยทหารจากหลายประเทศด้วยกันได้แก่สหรัฐอเมริกา, สหราชอาณาจักร และแคนาดา นอกจากนี้ทหารจากกองกำลังฝรั่งเศสเสรีและโปแลนด์ก็ได้รวมเข้ากับกองกำลังสัมพันธมิตรด้วย เมื่อทหารที่ทำการจู่โจมจากเกาะอังกฤษเข้าสู่ฝรั่งเศสได้แล้ว ยังมีกองทหารจากหลายๆ ประเทศเข้ามาร่วมกับพันธมิตรหลังจากนั้นด้วยได้แก่เบลเยียม, เช็คโกสโลวาเกีย, กรีซ, เนเธอร์แลนด์และนอร์เวย์

การบุกหัวหาดนอร์มังดีอย่างแท้จริงเริ่มต้นตั้งแต่คืนก่อนหน้าวันที่ 6 มิถุนายน โดยมีเครื่องบินทิ้งพลร่มและเครื่องร่อนลงมา และกองทัพอากาศฝ่ายพันธมิตรเริ่มเปิดการทิ้งระเบิดใส่กองทัพเยอรมันที่ประจำอยู่ตามเมืองริมชายฝั่งของฝรั่งเศส รวมถึงการยิงปืนใหญ่จากเรือรบพันธมิตร จนกระทั่งการบุกข้ามทะเลของกองกำลังหลักเริ่มต้นขึ้นในตอนเช้าของวันที่ 6 และดำเนินต่อไปอีก 2 เดือน จนถึงการปลดปล่อยปารีสในตอนปลายของเดือนสิงหาคม พ.ศ. 2487 ที่ปิดฉากการรบนี้ลง

[แก้] ความเป็นมา

สงครามโลกครั้งที่สอง นั้นเริ่มต้นขึ้นเมื่ออดอล์ฟ ฮิตเลอร์ ผู้นำของเยอรมนีได้ประกาศสงครามกับโปแลนด์และสั่งเคลื่อนพลจำนวนมหาศาลบุกโปแลนด์ โดยใช้กลยุทธการบุกแบบสายฟ้าแลบ (Blitzkrieg) ในวันที่ 1 กันยายน พ.ศ. 2482 (1939) และสามารถยึดโปแลนด์ได้อย่างรวดเร็ว ขอบเขตของสงครามได้ขยายออกไปเมื่อเยอรมนีประกาศสงครามและทำการบุกนอร์เวย์, เดนมาร์ก, เนเธอร์แลนด์, เบลเยียม, ลักเซมเบิร์ก จนกระทั่งกองทัพเยอรมันสามารถยึดฝรั่งเศสได้สำเร็จ ทำให้เยอรมนีเป็นผู้ครอบครองยุโรปตะวันตกได้ทั้งหมด ยกเว้นเกาะบริเตนใหญ่ของสหราชอาณาจักร ที่ในตอนนี้เป็นเพียงชาติเดียวที่เผชิญหน้ากับนาซีเยอรมัน และเสี่ยงต่อการถูกบุกโดยเยอรมนีมากที่สุด แต่ก่อนที่จะทำการบุกเกาะอังกฤษ กองทัพเยอรมันพยายามที่จะทำลายกองทัพอากาศของสหราชอาณาจักรเสียก่อน เพื่อช่วงชิงความเหนือกว่าทางอากาศซึ่งจะทำให้การบุกเกาะอังกฤษง่ายยิ่งขึ้น และเปิดศึกแห่งบริเตนกับสหราชอาณาจักร

ผลการรบที่ออกมากลับเป็นชัยชนะของสหราชอาณาจักรภายใต้การนำของวินสตัน เชอร์ชิลล์ ทำให้กองทัพอากาศนาซีอ่อนแอลงอย่างมากและเบนความสนใจ (และในภายหลัง เลิกล้ม) จากการยึดเกาะบริเตนไปยังการบุกสหภาพโซเวียตแทน เปิดโอกาสให้สหราชอาณาจักรได้ตั้งหลัก และผูกมิตรกับสหรัฐอเมริกา (ที่ในตอนนี้เป็นปรปักษ์กับประเทศฝ่ายอักษะทุกประเทศ โดยเฉพาะญี่ปุ่น) และสหภาพโซเวียตที่ในขณะนี้ตกอยู่ในสถานการณ์ลำบากเมื่อกองทัพเยอรมันสามารถบุกทะลวงดินแดนโซเวียตได้อย่างรวดเร็ว แต่ท้ายที่สุดแล้วสามารถยับยั้งกองทัพเยอรมันไว้ได้ที่มอสโค และเริ่มทำการโจมตีสวนกลับ จนสามารถยึดดินแดนโซเวียตที่เยอรมนียึดมาได้แทบทั้งหมด ในปี พ.ศ. 2486 (1943) เยอรมนีกลับตกเป็นฝ่ายเสียเปรียบในสงคราม และฝ่ายพันธมิตรที่มีกำลังแข็งแกร่งขึ้นเรื่อยๆ เริ่มคิดแผนการที่จะตอบโต้การรุกรานของเยอรมนีด้วยการโจมตีส่วนใดส่วนหนึ่งของยุโรปตะวันตก ท้ายที่สุดในการประชุมที่เตหะราน ที่สามผู้นำหลัก (ประธานาธิบดีแฟรงคลิน ดี. รูสท์เวลท์จากสหรัฐอเมริกา, นายกรัฐมนตรีวินสตัน เชอร์ชิลล์จากสหราชอาณาจักร และโจเซฟ สตาลินจากสหภาพโซเวียต) ของฝ่ายสัมพันธมิตรตกลงที่จะเปิดการโจมตีที่หัวหาดนอร์มังดีฝรั่งเศส ตามข้อเรียกร้องของโซเวียตขอให้เปิดแนวรบที่สอง เพื่อลดความกดดันแนวรบทางตะวันออก และเพื่อบีบให้ฝ่ายอักษะต้องกระจายกำลังออกไปทั้งแนวรบตะวันออกและตะวันตก