เทพมารสะท้านภพ

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี

เทพมารสะท้านภพ (覆雨翻云, ภาษาอังกฤษ Lethal Weapons of Love and Passion) เป็นผลงานนิยายกำลังภายในเรื่องที่ 3 ของหวงอี้ นับเป็นเรื่องถัดจาก เหยี่ยวเหนือฟ้า และ ขุนศึกสะท้านปฐพี เริ่มเขียนเมื่อ พ.ศ. 2535 หลังจากนี้จึงเขียนเรื่อง เจาะเวลาหาจิ๋นซี

ฉบับแปลไทยแปลโดย น.นพรัตน์ ลิขสิทธิ์ของสำนักพิมพ์สยามอินเตอร์บุ๊คส์ โดยแปลหลังจากเรื่องเจาะเวลาหาจิ๋นซี และมังกรคู่สู้สิบทิศ น.นพรัตน์แปลจากฉบับปรับปรุงของหวงอี้ เริ่มวางจำหน่ายเดือนพฤษภาคม พ.ศ. 2548 ความยาว 18 เล่ม ราคาเล่มละ 190 บาท

สารบัญ

[แก้] ฉบับการ์ตูนและละครชุด

เทพมารสะท้านภพฉบับการ์ตูนถูกแบ่งเป็น 2 เรื่อง โดยเนื้อเรื่องในช่วงแรกใช้ชื่อว่า กระบี่พลิกเมฆา ของสำนักพิมพ์บูรพัฒน์ ความยาว 3 เล่ม ส่วนเนื้อเรื่องในส่วนที่เหลือเป็นลิขสิทธิ์ของสำนักพิมพ์สยามอินเตอร์คอมิกส์ ใช้ชื่อว่า เทพมารสะัท้านภพ เหมือนฉบับนิยาย

เทพมารสะท้านภพยังถูกดัดแปลงเป็นละครชุดทางโทรทัศน์ของสถานี TVB ความยาว 40 ตอน ฉายในประเทศจีนเมื่อ พ.ศ. 2549

[แก้] เนื้อเรื่อง

เนื้อเรื่องเกิดขึ้นในสมัยต้นราชวงศ์หมิงยุคที่จูหยวนจางครองบัลลังก์ กล่าวถึงปรมาจารย์มารผังปานท้าสู้กับกระบี่คลุมวรุณล่างฟานหวิน พร้อมกันนั้นยังเกิดเหตุการณ์ไม่คาดคิดขึ้นมามากมายทั้งการกู้ราชวงศ์มองโกลของฟางเยี่ยหวี่ อีกทั้งเรื่องราวของเด็กกำพร้าหานป๋อเด็กรับใช้ที่พบเจอกับโชคอันมหัศจรรย์ได้ก้าวขึ้นมาเป็นจอมยุทธ์ชั่วข้ามคืน

[แก้] รายชื่อตัวละคร

  • กระบี่คลุมวรุณล่างฟานหวิน
  • ปรมาจารย์มารผังปาน
  • ฟางเยี่ยหวี่
  • หานป๋อ
  • ฟงสิงเลี่ย
  • ชิฉางเจิง
  • ฉินเมิ่งเหยา
  • จิ้นปิงหวิน
  • ตันอี้หยู
  • ภูตบดีซวีเยออู๋
  • โจรท่องโดดเดี่ยวฟั่นเหลียงจี๋
  • อธรรมศักดิ์สิทธิ์ลี่เย่อไห่
  • ปู้เส่อไต้ซือ
  • จูหยวนจาง
  • เหลิงเอี้ยน
  • ธรรมมาจารย์อาทิตย์
  • หัตถ์พิษเฉียนหลอ
  • ซ่านกวนอิง

[แก้] กรณีกับฉบับ คลุมพิรุณพลิกเมฆา

นิยายเรื่อง "ฟู่หวี่ฟานหวิน" ซึ่งเป็นชื่อภาษาจีนของเรื่องนี้ ได้มีฉบับแปลโดยแฟนๆ แจกจ่ายให้อ่านกันบนอินเทอร์เน็ต ในชื่อเรื่องว่า คลุมพิรุณพลิกเมฆา ซึ่งแปลโดยคุณ Linmou อย่างไรก็ตามไม่ได้ทำการแปลจนจบเพราะมีฉบับลิขสิทธิ์และเกิดกรณีความคล้ายกับของสำนวนแปล

เมื่อสยามอินเตอร์บุ๊คส์ได้ซื้อลิขสิทธิ์เรื่อง ฟู่หวี่ฟานหวิน มา และน.นพรัตน์ได้แปลออกมาในชื่อว่า "เทพมารสะท้านภพ" ได้มีนักอ่านจำนวนหนึ่งซึ่งอ่านสำนวนแปลฉบับคลุมพิรุณพลิกเมฆามาแล้ว ตั้งข้อสังเกตว่า น.นพรัตน์ลอกสำนวนการแปลของ Linmou มา ทำให้เกิดการวิจารณ์อย่างกว้างขวางบนอินเทอร์เน็ต อย่างไรก็ตาม น.นพรัตน์ได้ให้สัมภาษณ์กับหนังสือพิมพ์กรุงเทพธุรกิจ ว่าเขาได้ลอกจากสำนวนแปลของตนเอง ที่เคยแปลซ้อมมือไม่ได้ตีพิมพ์ไว้เมื่อ พ.ศ. 2544 [1]

[แก้] แหล่งข้อมูลอื่น

ภาษาอื่น