หิมพานต์ (กัณฑ์)
จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
ส่วนหนึ่งของ ประวัติพุทธศาสนา |
|
ศาสดา | |
จุดมุ่งหมายของพุทธศาสนา | |
เพื่อความดับทุกข์ · นิพพาน |
|
ใจความสำคัญของพุทธศาสนา | |
ละชั่ว ทำดี ทำใจให้ผ่องใส |
|
ไตรสรณะ | |
ความเชื่อและการปฏิบัติ | |
ศีล · ธรรม ศีลห้า · ศีลแปด บทสวดมนต์และพระคาถา |
|
คัมภีร์และหนังสือ | |
พระไตรปิฎก พระวินัยปิฎก · พระสุตตันตปิฎก · พระอภิธรรมปิฎก |
|
นิกาย | |
เถรวาท · อาจริยวาท (มหายาน) · วัชรยาน · เซน | |
สังคมพุทธศาสนา | |
เมือง · ปฏิทิน · บุคคล · วันสำคัญ · ศาสนสถาน · วัตถุมงคล | |
ดูเพิ่มเติม | |
ศัพท์เกี่ยวกับพุทธศาสนา หมวดหมู่พุทธศาสนา |
-
บทความนี้เกี่ยวกับกัณฑ์เทศน์มหาชาติ สำหรับความหมายอื่น ดูที่ หิมพานต์ (แก้ความกำกวม)
หิมพานต์ เป็นชื่อกัณฑ์ที่ ๒ แห่งเทศน์มหาชาติ จาก ๑๓ กัณฑ์คือ ทศพร หิมพานต์ ทานกัณฑ์ วนประเวศน์ ชูชก จุลพน มหาพน กุมาร มัทรี สักกบรรพ หมาราช ฉกษัตริย์ นครกัณฑ์
กัณฑ์หิมพานต์มีเนื้อหาเริ่มแต่พระเวสสันดรประสูติ อภิเสกสมรสกับนางมัทรี มีพระโอรสธิดาสองพระองค์คือชาลีกับกัณหา ตอนหลังถูกชาวเมืองขับไล่ให้ไปอยู่ป่าด้วยข้อหาพระราชทานช้างเผือกคู่บ้าคู่เมืองให้แก่ชาว กลิงครัฐ พระนางมัทรีจึงขอติดตามไปด้วย พร้อมทั้งพรรณาธรรมชาติในป่าหิมพานต์ให้พระเวสสันดรทรงทราบโดยละเอียด
กัณฑ์หิมพานต์มีความยาวของเนื้อหา จำนวน ๑๓๔ คาถา จากทั้งหมด ๑,๐๐๐ คาถา
[แก้] อ้างอิง
- พระธรรมกิตติวงศ์ (ทองดี สุรเตโช) ป.ธ. ๙ ราชบัณฑิต พจนานุกรมเพื่อการศึกษาพุทธศาสน์ ชุด คำวัด, วัดราชโอรสาราม กรุงเทพฯ พ.ศ. 2548