ปกรณ์
จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
ส่วนหนึ่งของ ประวัติพุทธศาสนา |
|
ศาสดา | |
จุดมุ่งหมายของพุทธศาสนา | |
เพื่อความดับทุกข์ · นิพพาน |
|
ใจความสำคัญของพุทธศาสนา | |
ละชั่ว ทำดี ทำใจให้ผ่องใส |
|
ไตรสรณะ | |
ความเชื่อและการปฏิบัติ | |
ศีล · ธรรม ศีลห้า · ศีลแปด บทสวดมนต์และพระคาถา |
|
คัมภีร์และหนังสือ | |
พระไตรปิฎก พระวินัยปิฎก · พระสุตตันตปิฎก · พระอภิธรรมปิฎก |
|
นิกาย | |
เถรวาท · อาจริยวาท (มหายาน) · วัชรยาน · เซน | |
สังคมพุทธศาสนา | |
เมือง · ปฏิทิน · บุคคล · วันสำคัญ · ศาสนสถาน · วัตถุมงคล | |
ดูเพิ่มเติม | |
ศัพท์เกี่ยวกับพุทธศาสนา หมวดหมู่พุทธศาสนา |
ปกรณ์ หมายถึงเรื่อง, คำอธิบาย, การจัด, งานประพันธ์ คัมภีร์, ตำรา, หนังสือ
ปกรณ์ ในคำวัดทั่วไปใช้หมายถึงคัมภีรฺหรือหนังสือซึ่งเป็นงานประพันธ์เรื่องราวเกี่ยวกับพระพุทธศาสนา มีการจัดเรื่องและคำอธิบายไว้ชัดเจนสามรถอ้างเป็นหลักฐานหรือเป็นตำราได้ เช่น อภิธรรมปกรณ์ กถาวัตถุปกรณ์ เนตติปกรณ์ ปกรณ์วิเศษวิสุทธิมรรคเป็นต้น
ปกรณ์ ใช้เรียกหนังสือในพระพุทธศาสนาที่แต่งเป็นภาษามคธหรือภาษาบาลีเท่านั้น ภาษาที่แต่งโดยภาษาอื่นไม่นิยมเรียกว่าปกรณ์
[แก้] อ้างอิง
- พระธรรมกิตติวงศ์ (ทองดี สุรเตโช) ป.ธ. ๙ ราชบัณฑิต พจนานุกรมเพื่อการศึกษาพุทธศาสน์ ชุด คำวัด, วัดราชโอรสาราม กรุงเทพฯ พ.ศ. 2548