สมเด็จพระเจ้าปราสาททอง
จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
สมเด็จพระเจ้าปราสาททอง พระมหากษัตริย์อาณาจักรอยุธยาลำดับที่ ๒๔ (ครองราชย์ ๒๑๗๒ - ๒๑๙๙) และทรงเป็นผู้สถาปนาราชวงศ์ปราสาททอง ราชวงศ์ลำดับที่ ๔ ของอาณาจักรอยุธยา
สารบัญ |
[แก้] ประวัติ
สมเด็จพระเจ้าปราสาททอง ทรงเป็นลูกพี่ลูกน้องกับสมเด็จพระเจ้าทรงธรรม เคยรับราชการเป็นมหาดเล็กของสมเด็จพระเอกาทศรถ และได้เลื่อนตำแหน่งสูงขึ้นในกรมวังเป็นเจ้าพระยาศรีสุริยวงศ์ ต่อมาได้ทำการยึดอำนาจจากสมเด็จพระอาทิตยวงศ์พระมหากษัตริย์ราชวงศ์สุโขทัยองค์สุดท้าย และได้สถาปนาพระองค์เองขึ้นเป็นพระมหากษัตริย์เมื่อพระชนมายุ ๓๐ พรรษา พระองค์ครองราชย์อยู่เป็นเวลา ๒๗ ปี
เหตุที่ทรงใช้พระนามว่าปราสาททอง อันเป็นชื่อเดียวกับชื่อราชวงศ์ด้วย ในพงศาวดารคำให้การชาวกรุงเก่าระบุว่า เมื่อครั้งรับราชการเป็นเจ้าพระยาสุริยกลาโหม พระองค์ได้ขุดค้นพบปราสาททองหลังหนึ่งฝังอยู่ใต้ดิน ถือว่าเป็นผู้มีบุญญาธิการ
[แก้] พระโอรส-ธิดา
พระเจ้าปราสาททองมีโอรสธิดารวมกัน ๘ พระองค์ เป็นพระโอรส ๗ พระองค์ เป็นพระธิดา ๑ พระองค์
[แก้] อัครราชเทวี
มีพระโอรส ๑ พระองค์ คือ
[แก้] ราชเทวีองค์ที่ ๑
มีพระโอรส ๑ พระองค์ และพระธิดา ๑ พระองค์ คือ
- สมเด็จพระนารายณ์มหาราช
- พระราชกัลยาณี (เจ้าฟ้าหญิงศรีสุวรรณ)
[แก้] ราชเทวีองค์ที่ ๒
มีพระโอรส ๒ พระองค์ คือ
- เจ้าฟ้าอภัยทศ
- เจ้าฟ้าน้อย
[แก้] พระสนม
มีพระโอรส ๓ พระองค์ คือ
- พระไตรภูวนาทิตยวงศ์
- พระองค์ทอง
- พระอินทราชา
[แก้] ดูเพิ่ม
รัชสมัยก่อนหน้า: สมเด็จพระอาทิตยวงศ์ ราชวงศ์สุโขทัย |
พระมหากษัตริย์ไทย ราชวงศ์ปราสาททอง ๒๑๗๒ – ๒๑๙๙ |
รัชสมัยถัดไป: สมเด็จเจ้าฟ้าไชย ราชวงศ์ปราสาททอง |