เจเนอรัล ไดนามิคส์ เอฟ-111
จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
เจเนอรัล ไดนามิคส์ เอฟ-111 (General Dynamics F-111) เอฟ-111 เป็นเครื่องบินแบบแรกที่สามารถลู่ปีกได้ โดยมีการเปลี่ยนมุมลู่ปีกเพื่อเสถียรภาพในการบินด้วยความเร็วต่ำและลดแรงต้านเมื่อบินด้วยความเร็วสูง[1] และทำให้เกิดเครื่องบินที่สามารถลู่ปีกได้ตามมาอีก เช่น เอฟ-14 ทอมแคท ซุคฮอย ซู-17 เป็นต้น[2]
[แก้] รายละเอียด เอฟ-111
- ผู้สร้าง บริษัทเจเนอรัล ไดนามิคส์(สหรฐอเมริกา)
- ประเภท เจ๊ตขับไล่เอนกประสงค์ เปลี่ยนมุมลู่ปีกได้ 2 ที่นั่งเคียงกัน
- เครื่องยนต์ เทอร์โบแฟน แพรทท์ แอนด์ วิทนีย์ ทีเอฟ 30-พี-30 ให้แรงขับเครื่องละ 8,399 กิโลกรัม *เมื่อใช้สันดาปท้าย 2 เครื่อง
- กางปีก 19.20 เมตร เมื่อกางปีกเต็มที่
- 9.74 เมตร เมื่อลู่ปีกเต็มที่
- ยาว 22.40 เมตร
- สูง 5.22 เมตร
- น้ำหนักเปล่า 20,943 กิโลกรัม
- น้ำหนักวิ่งขึ้นสูงสุด 41,500 กิโลกรัม
- อัตรเร็วสูงสุด 2.2 มัค ที่ระยะสูง
- 1.2 มัคที่ระดับน้ำทะเล
- เพดานบินใช้งาน 15,500 เมตร
- พิสัยบิน 5,093 กิโลเมตร
- อาวุธ ปืนใหญ่อากาศ เอ็ม 61 ขนาด 20 มม. 1 กระบอก
- ระเบิดขนาด 750 ปอนด์ 2 ลูก ในห้องเก็บอาวุธภายในลำตัว
- สามารถติดตั้งอาวุธที่ใต้ปีกได้ ปีกละ 4 ตำบล
[แก้] อ้างอิง
- ↑ 1.0 1.1 อภิวัตน์ โควินทรานนท์,อากาศยาน1979ฉบับเครื่องบิน,เอวิเอชั่น ออบเซิร์ฟเวอร์,กรุงเทพ,2522
- ↑ http://en.wikipedia.org/wiki/F-111
![]() |
เจเนอรัล ไดนามิคส์ เอฟ-111 เป็นบทความเกี่ยวกับ ทหาร การทหาร หรืออาวุธ ที่ยังไม่สมบูรณ์ ต้องการตรวจสอบ เพิ่มเนื้อหา หรือเพิ่มแหล่งอ้างอิง คุณสามารถช่วยเพิ่มเติมหรือแก้ไข เพื่อให้สมบูรณ์มากขึ้น ข้อมูลเกี่ยวกับ เจเนอรัล ไดนามิคส์ เอฟ-111 ในภาษาอื่น อาจสามารถหาอ่านได้จากเมนู ภาษาอื่น ด้านซ้ายมือ |