เลนส์นูน

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี

เลนส์นูนรวมแสง
เลนส์นูนรวมแสง

เลนส์นูน (convex lens) คือ เลนส์ที่โค้งออกด้านนอก มีขอบแคบ และตรงกลางกว้าง แสงที่ผ่านเลนส์นูนจะรวมเป็นจุดเดียว เรียกจุดนี้ว่า จุดโฟกัส เลนส์นูนสามารถสร้างภาพจริงหรือภาพเสมือนได้

เลนส์นูน สามารถแบ่งออกได้เป็น 3 ประเภทคือ

  • เลนส์นูน 2 ด้าน
  • เลนส์นูนแกมเว้า
  • เลนส์นูนแกมระนาบ

เปรียบเทียบ: เลนส์เว้า

[แก้] ภาพที่เกิดจากเลนส์นูน

  • วัตถุอยู่ไกลมาก แสงจากวัตถุขนานกับแกนมุขสำคัญ หักผ่านเลนส์นูนไปตัดกันได้ภาพจริงขนาดเล็กที่สุดที่จุดโฟกัส
  • วัตถุอยู่ห่างจากเลนส์มากกว่า 2F (สองเท่าของจุดโฟกัส) ได้ภาพจริงหัวกลับ ขนาดเล็กกว่าวัตถุ
  • วัตถุอยู่ห่างจากเลนส์เท่ากับ 2F ได้ภาพจริงหัวกลับขนาดเท่าวัตถุที่ระยะ 2F
  • วัตถุอยู่ระหว่างจุด F กับจุด 2F จะได้ภาพจริงหัวกลับขนาดใหญ่กว่าวัตถุ
  • วัตถุอยู่ที่จุดโฟกัส ได้ภาพขนาดใหญ่มากที่ระยะอนันต์
  • วัตถุอยู่ระหว่าง F (จุดโฟกัส) กับเลนส์ เกิดภาพเสมือนหัวตั้งขนาดใหญ่กว่าวัตถุอยู่ข้างเดียวกับวัตถุ

[แก้] สิ่งประดิษฐ์ที่ใช้เลนส์นูน

[แก้] ดูเพิ่ม

การคำนวณเลนส์บาง

ภาษาอื่น