การเขียนโปรแกรมแบบโปรโตไทพ

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี

การเขียนโปรแกรมแบบโปรโตไทพ (Prototype-based programming) เป็นการเขียนโปรแกรมเชิงวัตถุชนิดหนึ่งซึ่งไม่ใช้แนวความคิดเรื่องคลาส การใช้ซ้ำพฤฒิกรรมของวัตถุทำได้โดยการโคลนวัตถุแม่แบบที่มีอยู่แล้ว

ตัวอย่างดั้งเดิมและเป็นที่ยอมรับที่สุดของการเขียนโปรแกรมแบบโปรโตไทพคือภาษาSelf ซึ่งพัฒนาโดย David Ungar และ Randall Smith อย่างไรก็ตามการเขียนโปรแกรมแบบโปรโตไทพ ได้รับความนิยมอย่างมากเมื่อไม่นานมานี้และถูกนำไปใช้ใน ภาษาจาวาสคริปต์ Squeak เมื่อใช้วิวเวอร์เฟรมเวิร์คจัดการกับส่วนโปรแกรมแบบ Morphic Cecil NewtonScript Io MOO REBOL Kevo และภาษาอื่นๆ อีกมากมาย

[แก้] ภาษาโปรแกรมแบบโปรโตไทพ

  • ABCL/1, ABCL/R, ABCL/R2, ABCL/c+
  • Agora
  • Cecil
  • Cel
  • ECMAScript a.k.a. ActionScript, DMDScript, ภาษาจาวาสคริปต์ (เคยชื่อ Mocha และ LiveScript มาก่อนตามลำดับ), JScript
  • Factor
  • Io
  • Lisaac
  • Lua
  • MOO
  • NewtonScript
  • Obliq
  • OpenLaszlo
  • REBOL
  • Self
  • Slate
  • Squeak เมื่อใช้วิวเวอร์เฟรมเวิร์คจัดการกับส่วนโปรแกรมแบบ Morphic
  • TADS



 การเขียนโปรแกรมแบบโปรโตไทพ เป็นบทความเกี่ยวกับ ซอฟต์แวร์ หรือโปรแกรมคอมพิวเตอร์ ที่ยังไม่สมบูรณ์ ต้องการตรวจสอบ เพิ่มเนื้อหา หรือเพิ่มแหล่งอ้างอิง คุณสามารถช่วยเพิ่มเติมหรือแก้ไข เพื่อให้สมบูรณ์มากขึ้น
ข้อมูลเกี่ยวกับ การเขียนโปรแกรมแบบโปรโตไทพ ในภาษาอื่น อาจสามารถหาอ่านได้จากเมนู ภาษาอื่น ด้านซ้ายมือ