มณฑลกวางตุ้ง

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี

เนื้อหาในหัวข้อนี้เกี่ยวข้องกับมณฑลกวางตุ้ง สำหรับความหมายอื่นของคำว่า "กวางตุ้ง" ดู กวางตุ้ง (แก้ความกำกวม)
广东省
มณฑลกวางตุ้ง
ชื่อย่อ: 粤 (เย่ว์)
กวางตุ้งถูกเน้นสีแดงบนแผนที่นี้
ชื่อ 广 กว่าง - ชื่อภูมิภาค
东 ตง - ตะวันออก
"กว่างตะวันออก"
เขตการปกครอง มณฑล
เมืองเอก กว่างโจว
เมืองสำคัญ เซินเจิ้น, ฝอซัน, ตงก่วน, จูไห่, ซั่นโถว
พรรคคอมมิวนิสต์จีน Guangdong Committee Secretary Zhang Dejiang
ผู้ว่าการมณฑล หวงหัวหัว
พื้นที่ 177,900 ตร.กม. (อันดับที่ 15)
ประชากร (พ.ศ. 2548)
 - ความหนาแน่น
83,040,000 (อันดับที่ 4)
618 คน/ตร.กม.; (อันดับที่ 7)
GDP (พ.ศ. 2545)
 - ต่อหัว
1177.0 พันล้านเหรินหมินปี้ (อันดับ 1)
14976 เหรินหมินปี้ (อันดับ 5)
เชื้อชาติส่วนใหญ่ (พ.ศ. 2543) ฮั่น - 99%
จ้วง - 0.7%
เย้า - 0.2%
Prefecture-level divisions 21
County-level divisions 121
Township-level divisions 1710
ISO 3166-2 CN-44

มณฑลกวางตุ้ง หรือ กว่างตง (Guangdong) แบ่งการปกครองออกเป็น 21 เมืองใหญ่ 30 เมืองระดับอำเภอ 42 อำเภอและ 3 เขตปกครองตนเอง ตั้งอยู่ตอนใต้สุดของประเทศ ทางใต้ติดกับทะเลจีนใต้ ใกล้กับเกาะฮ่องกงและมาเก๊า เป็นประตูสู่เอเชียตะวันออกเฉียงใต้ และ มณฑลนี้นี่เองที่ประชากรส่วนมากได้อพยพไปตั้งถิ่นฐานในต่างประเทศ 100 กว่าปีที่แล้ว

สารบัญ

[แก้] ภูมิประเทศ

พื้นที่ทางเหนือยกตัวสูงทางใต้ต่ำ มีเทือกเขาและภูเขาขนาดเล็กตัดสลับกับที่ราบ มีแม่น้ำจูเจียง แม่น้ำสายยาวเป็นอันดับสามของประเทศไหลผ่านเป็นระยะทาง 2,122 กิโลเมตร มีพื้นที่บนแผ่นดินใหญ่ราว 178,600 ตร.กม.พื้นที่รวมของเกาะแก่งต่างๆ ราว 1,600 ตร.กม. ชายฝั่งทะเลยาวทั้งสิ้น 4,310 กิโลเมตร พื้นที่ภูเขามีสัดส่วน 31.7% เทือกเขาขนาดเล็ก 28.5% ที่ราบสูง 16.1% ที่ราบ 23.7%

[แก้] การแบ่งเขตการปกครอง

มณฑลกวางตุ้งแบ่งเขตการปกครองออกเป็น 21 จังหวัด

  • จังหวัดเฉาโจว(จังหวัดแต้จิ๋ว) (潮州)
  • จังหวัดตงก่วน (东莞)
  • จังหวัดโฝวชาน (佛山)
  • จังหวัดกวางโจว กึ่งจังหวัด (广州)
  • จังหวัดเหอหยวน (河源)
  • จังหวัดฮุ่ยโจว (惠州)
  • จังหวัดเจียงเหมิน (江门)
  • จังหวัดเจียหยาง (揭阳)
  • จังหวัดเม่าหมิง (茂名)
  • จังหวัดเหมยโจว (梅州)
  • จังหวัดชินยวน (清远)
  • จังหวัดชั่นโถว (จังหวัดซัวเถา) (汕头)
  • จังหวัดชั่นเหวย (汕尾)
  • จังหวัดเฉากวาน (韶关)
  • เชินเจิ้น กึ่งจังหวัด (จังหวัดเฉินเจิ้น) (深圳)
  • จังหวัดหยางเจียง (阳江)
  • จังหวัดหยุนฝู (云浮)
  • จังหวัดจ้านเจียง (湛江)
  • จังหวัดเจ้าชิ่น (肇庆)
  • จังหวัดจงซาน (中山)
  • จัหงวัดจูไฮ่ (珠海)

นอกจากนั้ยังแบ่งอีกเป็น 49 อำเภอ 30 เมืองขนาดอำเภอ 42 ตำบล และ 3 เขตบริหารพิเศษ

[แก้] ภูมิอากาศ

อยู่ในเขตร้อนชื้น พื้นที่เกือบทั้งหมดมีสภาพภูมิอากาศแบบมรสุมเขตร้อนแถบเอเชีย ดังนั้น จึงมีฤดูร้อนที่ยาวนานและฤดูหนาวที่อบอุ่น ปริมาณน้ำฝนเฉลี่ย 1,366 มิลลิเมตรต่อปี อุณหภูมิเฉลี่ยทั้งปีระหว่าง 19-22 องศาเซลเซียส

[แก้] ทรัพยากร

มีทรัพยากรแร่ธาตุที่ค้นพบและเป็นแหล่งคลังแร่ 89 ชนิด ได้แก่ ถ่านหิน แร่เหล็ก ถ่านเลน หินควอตซ์ (หินเขี้ยวหนุมาน) ดินที่ใช้ทำเครื่องปั้นดินเผา แร่เยมาเนียม เป็นต้น มีพื้นที่เพาะพันธุ์สัตว์น้ำทะเล 7,800 ตร.กม. เพาะพันธุ์สัตว์น้ำจืด 4,300 ตร.กม. ผลิตผลทางการเกษตรที่สำคัญคือ ข้าว ผัก ผลไม้และต้นป่าน เป็นต้น ไม้เศรษฐกิจได้แก่ ไม้สน ไม้ฉำฉาและไม้จื่อ เป็นต้น ผลไม้ขึ้นชื่อ ได้แก่ สับปะรด กล้วย ลิ้นจี่ ลำไย และส้ม

[แก้] ประชากร

ประมาณ 80 ล้านคน มีภูมิลำเนาในกวางตุ้ง 74.73 ล้านคน(สำรวจสำมะโนประชากร มีนาคม 2001) กวางตุ้งมีชนเผ่าหลากหลายถึง 53 กลุ่ม นอกเหนือจากฮั่นแล้ว ยังมี จ้วง เย้า มุสลิม แมนจู อี๋ หลี แม้ว เป็นต้น

ปี 2003 ประชากรที่มีภูมิลำเนาใจกวางตุ้งเพิ่มเป็น 79.54 ล้านคน อัตราการเกิด 13.66% อัตราการตาย 5.31%

[แก้] เศรษฐกิจ

ปี ผลิตภัณฑ์มวลรวมภายในประเทศ
พ.ศ. 2523 24,571
พ.ศ. 2528 55,305
พ.ศ. 2533 147,184
พ.ศ. 2538 538,172
พ.ศ. 2543 966,223
พ.ศ. 2548 2,170,128

ปี 2003 ผลิตภัณฑ์มวลรวมภายในประเทศ(จีดีพี) ของมณฑล มีมูลค่า 1,344,993 ล้านหยวน เพิ่มขึ้น 13.6% มูลค่าการนำเข้าและส่งออกของมณฑลรวมทั้งสิ้น 283,646 ล้านเหรียญสหรัฐ เพิ่มขึ้นจากช่วงเดียวกันของปีที่แล้ว 28.3% โดยมีคู่ค้าที่สำคัญได้แก่ ฮ่องกง มูลค่าการค้า 59256 ล้านเหรียญฯ สหรัฐอเมริกา 44541 ล้านเหรียญฯ ญี่ปุ่น 34598 ล้านเหรียญฯ สหภาพยุโรป 30606 ล้านเหรียญฯ เพิ่มขึ้นจากปีที่แล้ว 24.4% 22.8% 29.6%และ 30.6% ตามลำดับ ทั้งนี้ คู่ค้าสำคัญ 10 อันดับแรก ได้แก่ ฮ่องกง สหรัฐอเมริกา ญี่ปุ่น ไต้หวัน เกาหลีใต้ เยอรมัน มาเลเซีย สิงคโปร์ ฮอลแลนด์และไทย

รายได้พลเมืองเพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่อง โดยเฉลี่ยต่อคนของชาวเมืองในครึ่งปีแรกของปี 2003 คิดเป็น 6,498.7 หยวน เพิ่มขึ้นจากช่วงเดียวกันของปีที่แล้ว 10.2% รายได้เฉลี่ยต่อคนของประชาชนในชนบทอยู่ที่ 1,957.6 หยวน เพิ่มขึ้นจากช่วงเดียวกันของปีที่แล้ว 6.4%

[แก้] เกษตรกรรม

มีเพียง 15% ของพื้นที่ในมณฑล ที่สามารถทำการเพาะปลูกได้ โดยมีการปลูกข้าว 2 ครั้งต่อปี บนพื้นที่ 76% ของพื้นที่ที่เพาะปลูกได้ ผลผลิตข้าวยังนับเป็น 80% ของผลผลิตอาหารทั้งหมดของมณฑล

[แก้] อุตสาหกรรม

อุตสาหกรรมเบามีความสำคัญที่สุดในมณฑล นอกจากหัตถกรรมแล้ว อุตสาหกรรมเบาที่เฟื่องฟูที่สุดได้แก่ การแปรรูปอาหาร และการผลิตเสื้อผ้า สิ่งทอ การฟอกน้ำตาลกระจุกอยู่ในกว่างโจว ตงกวน ซุ่นเต๋อ เจียงเหมิน และซัวเถา นอกจากนี้ ในกว่างโจว ฝอซัน และซุ่นเต๋อ ยังมีอุตสาหกรรมสาวเส้นใยไหมและการทอที่พัฒนาก้าวหน้า สำหรับอุตสาหกรรมหนักได้แก่ การแปรรูปโลหะ การผลิตเครื่องจักร การต่อเรือ และการสร้างเรือ การผลิตพลังงานไฟฟ้า และเหมืองแร่

อุตสาหกรรมหลัก ได้แก่ เครื่องใช้ไฟฟ้า ผลิตภัณฑ์พลาสติก อาหาร เสื้อผ้าเครื่องนุ่งห่ม สิ่งทอ พลังงานไฟฟ้า อุตสาหกรรมหลอมโลหะ

[แก้] การค้าระหว่างประเทศ

สภาพการส่งออกในตลาดอเมริกา สหภาพยุโรป ญี่ปุ่น และฮ่องกงล้วนมีตัวเลขการเจริญเติบโตขึ้นอย่างสม่ำเสมอ นอกจากนี้ยังมีตลาดส่งออกในทวีปแอฟริกา กลุ่มอาเซียน อินเดีย และรัสเซียอีกด้วย สินค้าส่งออกที่สำคัญคือ ผลิตภัณฑ์เทคโนโลยีชั้นสูง เครื่องใช้ไฟฟ้า สินค้าแปรรูป

[แก้] แหล่งข้อมูลอื่น


แก้ เขตการปกครอง ของ สาธารณรัฐประชาชนจีน ธงจีน
มณฑล

กวางตุ้ง (กว่างตง) · กานซู · กุ้ยโจว · จี๋หลิน · เจ้อเจียง · เจียงซี · เจียงซู ·
ฉ่านซี · ชานซี · ชานตง · ชิงไห่ · ฝูเจี้ยน · ยูนนาน · เสฉวน · หูเป่ย์ ·
หูหนาน · เหลียวหนิง · เหอเป่ย์ · เหอหนาน · ไหหลำ (ไห่หนาน) · อานฮุย · เฮย์หลงเจียง

เขตปกครองตนเอง กว่างซีจ้วง · ซินเจียงอุยกูร์ · ทิเบต (ซีจ้าง) · มองโกเลียใน · หนิงเซี่ยหุย
เขตบริหารพิเศษ มาเก๊า · ฮ่องกง
เทศบาลนคร ฉงชิ่ง (จุงกิง) · ช่างไห่ (เซี่ยงไฮ้) · เป่ย์จิง (ปักกิ่ง) · เทียนจิน (เทียนสิน)


 มณฑลกวางตุ้ง เป็นบทความเกี่ยวกับ ประเทศ เมือง หรือเขตการปกครองต่าง ๆ ที่ยังไม่สมบูรณ์ ต้องการตรวจสอบ เพิ่มเนื้อหา หรือเพิ่มแหล่งอ้างอิง คุณสามารถช่วยเพิ่มเติมหรือแก้ไข เพื่อให้สมบูรณ์มากขึ้น
ข้อมูลเกี่ยวกับ มณฑลกวางตุ้ง ในภาษาอื่น อาจสามารถหาอ่านได้จากเมนู ภาษาอื่น ด้านซ้ายมือ